Η ανάπτυξη και η κινητή τηλεφωνία.

Οι αντίπαλοι της Παγκοσμιοποίησης ισχυρίζονται ότι εξαιτίας της οι φτωχές χώρες γίνονται φτωχότερες αλλά αυτό δυστυχώς για αυτούς δεν συνάδει με την πραγματικότητα. Ένα χρόνο πριν η ινδική μεσαία τάξη ξεπερνούσε τα 500 εκατομμύρια (επίσης ενώ το 1970 το 60% των Ινδών ζούσε στα όρια της φτώχειας, σήμερα το ποσοστό αυτό έχει πέσει στο 30% περίπου) και κάθε μήνα δύο εκατομμύρια Ινδοί αποκτούσαν κινητό τηλέφωνο.

Το 2004 ο αριθμός των συνδρομητών κινητής τηλεφωνίας στην Κίνα έφτασε τα 334 εκατομμύρια, αυτό σημαίνει ότι μεταξύ του 2003 και του 2004, δηλαδή μέσα σε δώδεκα μήνες, ο αριθμός των χρηστών ανέβηκε κατά 65 εκατομμύρια. Αλλά και στην σταθερή τηλεφωνία το 2003 υπήρξε αύξηση των χρηστών κατά 53 εκατομμύρια φτάνοντας συνολικά τα 315 εκατομμύρια. Ενδιαφέρων είναι το γεγονός ότι υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση για κινητή τηλεφωνία παρά για σταθερή γραμμή.

Το υπουργείο της βιομηχανίας της πληροφορίας της Κίνας προβλέπει μια αύξηση των συνδρομητών κινητής τηλεφωνίας ακόμα πιο μεγάλη για το 2005. Μέχρι το τέλος του χρόνου υπολογίζουν ότι οι χρήστες θα είναι 402 εκατομμύρια, αυτό σημαίνει ότι κατά μέσο όρο ένας κινέζος στους τρεις θα είναι κάτοχος κινητού τηλεφώνου.

Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της ανάπτυξης που επέφερε η ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων (που φέρνουν το know-how σε αυτές της χώρες), κεφαλαίων (ένα χρόνο πριν οι ξένες επενδύσεις στην Κίνα είχαν φθάσει τα 96 δισεκατ. δολλάρια.) και αγαθών (δηλαδή των προϊόντων που κατασκευάζουν), κοινώς χάρη στην Παγκοσμιοποίηση.

ΥΓ: Πάντως στο πρώτο μισό του σλόγκαν «Οι πλούσιοι πλουσιότεροι
και οι φτωχοί φτωχότεροι» έπεσαν μέσα οι αντιμοντιαλιστές, όντως οι πλούσιες χώρες δεν γίνονται φτωχότερες από την ανάπτυξη που έφερε η Παγκοσμιοποίηση στις φτωχές χώρες. Οι οικονομία δεν είναι zero-sum game, το κέρδος του ενός δεν είναι η ζημιά του άλλου απαραίτητα.

Πηγές:
Η Ινδία και το δώρο της παγκοσμιοποιήσεως - ΑΘ. Χ. ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ
In Cina più cellulari che linee fisse – Punto informatico