what's a kidney worth?

κάθε μέρα άνθρωποι πεθαίνουν από τη μη λειτουργία του ζωτικού οργάνου. και σε κάποιες χώρες μπορεί να περιμένεις περισσότερο από 4 χρόνια για μεταμόσχευση νεφρού. ως αποτέλεσμα, έχει ανθίσει μια παγκόσμια "γκρίζα" αγορά. στην ινδία για παράδειγμα, για τους φτωχούς πωλητές είναι εύκολη διαδικασία να βρεθεί συμβατός άρρωστος αγοραστής από την ταιβάν. οι επικριτές το αποκαλούν οι "transplant tourism". οι υποστηρικτές ότι η αγορά καλύπτει μια ανάγκη.

σε κάποιες χώρες είναι νόμιμο και ελέγχεται από το κράτος (πχ., ιράν) ενώ σε άλλες (πχ., ηπα, ινδία, βραζιλία) είναι παράνομο. στην κίνα είναι παράνομο αλλά μπορεί το κράτος να αφαιρέσει ζωτικό όργανο από άτομο που έχει εκτελεστεί και η οικογένειά του δεν τον έχει αναζητήσει έγκαιρα. στις ΗΠΑ είναι παράνομο να αγοράζεις και να πουλάς αλλά υπάρχει θετική αντιμετωπιση του δότη: το wisconsin προσφέρει φοροαπαλλαγές για δότες και άλλες 14 πολιτείες το μελετάνε. παράλληλα, ο bush υπέγραψε το organ donation and recovery improvement act, το οποίο αποζημιώνει δότες για τα έξοδά τους για όλη τη διαδικασία ενώ παράλληλα χρηματοδοτεί ερευνητικά προγράμματα με στόχο να αυξηθούν οι δωρεές.

ωστόσο, το θεμα εγείρει σοβαρά νομικά και ηθικά ζητήματα όπως: σε ποιον ανήκει το σώμα μας? θα έπρεπε να είναι παράνομο να πουλήσεις ένα όργανο ακόμα και αν αυτό θα έσωζε μια ζωή? ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος των κυβερνήσεων στην προσπάθεια να προστατευθούν δυο ευαλωτες ομάδες της κοινωνίας - οι φτωχοί, που δέχονται πρόθυμα την "εκμετάλλευση" και οι άρρωστοι, που απεγνωσμένα ψάχνουν μια θεραπεία?

αλλά η όποια νομοθεσία δύσκολα θα μπορέσει να προλάβει τις εξελίξεις σ'αυτήν την πραγκόσμια αγορά που λειτουργεί με την ταχύτητα του εμπορίου: ήδη υπάρχει μια νέα ραγδαία αναπτυσσόμενη αγορά για κομμάτια από ανθρώπινο ήπαρ, τα οποία μπορούν να αναπτυχθούν σε πληρως λειτουργικο οργανο στον αποδέκτη.