Μια μεγάλη ευκαιρία πάει χαμένη...

...και πανηγυρίζουμε κιόλλας! Η μεγαλομανία μας για τα διάφορα μεγαλύτερα πράγματα στην Ευρώπη μας οδηγεί να πετάξουμε στα σκουπίδια μια χρυσή ευκαιρία για να αλλάξει το πρόσωπο όλου του Λεκανοπεδίου, και ειδικά των πιο πυκνοκατοικημένων και υποβαθμισμένων περιοχών. Όπως είχε προταθεί πρώτα από τον Στέφανο Μάνο, αλλά και μέσω του e-Rooster στη συνέχεια, ο χώρος στο Ελληνικό θα μπορούσε να δωθεί στο μεγαλύτερο μέρος του για κατασκευή κατοικιών, δημιουργώντας ένα προάστιο-πρότυπο και αποσυμφορώντας σε μεγάλο βαθμό το έντονο οικιστικό πρόβλημα της Αθήνας, ενώ τα χρήματα που θα προέκυπταν από την πώλησή τους θα χρησίμευαν για την απαλλοτρίωση πολλών περιοχών σε υποβαθμισμένες πυκνοκατοικημένες περιοχές για την δημιουργία πολλών μικρών πάρκων. Επιπλέον, δεν είναι μόνο το πυκνοκατοικημένο κέντρο που θα οφεληθεί αλλά και περιοχές που υπάρχουν χώροι αλλά όχι ανάλογοι πόροι (πχ Ελαιώνας κτλ).

Αντί για ένα πάρκο-τέρας 4.000 στρεμμάτων στην περιφέρεια της πόλης, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν πχ 100 μικρά πάρκα σε όλη την Αθήνα των 20-30 στρεμμάτων στην καρδία της. Για όσους το θεωρούν περίπλοκο αυτό, θα μπορούσε, αντί για χρήματα, πολύ πιο εύκολα οι απαλλοτριώσεις να συνδυαστούν με παραχωρήσεις ως αντιπαροχή αντίστοιχης αξίας ακινήτων στο Ελληνικό, πράγμα όχι πολύ δύσκολο αν υπολογίσουμε την πολύ μεγαλύτερη αντικειμενική αξία του Ελληνικού. Φαντασία χριεάζεται, ιδέες και λύσεις υπάρχουν άπειρες για να αξιοποιηθεί ένα τόσο μεγάλης αξίας κομμάτι γης για την βελτίωση της ποιότητας ζωής όλων των Αθηναίων. Η αξιοποίηση όμως του Ελληνικού, από ότι φαίνεται, θα προστεθεί στις χαμένες ευκαιρίες για την Αθήνα, τις οποίες μικρόνοοι και μεγαλομανείς πολιτικοί άφησαν να πάνε χαμένες. Θα συνεχιστεί η εξάπλωση της Αθήνας με καταπατήσεις, θα συνεχιστεί η υποβάθμιση των πυκνοκατοικημένων περιοχών, αλλά τουλάχιστον θα έχουμε ένα τεράστιο πάρκο το οποίο θα απολαμβάνουν ουσιαστικά μόνο οι λίγες χιλιάδες κάτοικοι γύρω του.