Δευτέρα, Ιουλίου 02, 2007

Ερώτηση του Στέφανου Μάνου στη Βουλή για την ατιμωρισία στο περιστατικό της Αμαρύνθου

Μετά την προβολή των βίντεο με τις βαρβαρότητες αστυνομικών εις βάρος κρατουμένων κινήθηκαν –όπως τουλάχιστον ανακοινώθηκε– διαδικασίες πειθαρχικής και ποινικής δίωξης των υπευθύνων. Έτσι ενδεχομένως να τιμωρηθούν οι αστυνομικοί που αναμίχθηκαν στις αθλιότητες.

Ωστόσο πριν από έξι μήνες συγκλόνισε τη χώρα η περίπτωση του βιασμού στην Αμάρυνθο μιας βουλγάρας αριστούχου μαθήτριας από τέσσερις μαθητές και η βιντεοσκόπηση του βιασμού από άλλη μαθήτρια. Ουδείς μέχρι σήμερα τιμωρήθηκε, πλην του θύματος και της οικογένειάς της που αναγκάστηκε να αλλάξει τόπο διαμονής. Όλη η αντιμετώπιση από τον σύλλογο καθηγητών και από τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Εύβοιας αποτελεί ένα τεράστιο σκάνδαλο. Ούτε οι αλλεπάλληλες παρεμβάσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, του προέδρου του ΠΑΣΟΚ από το βήμα της Βουλής, αλλά και της ίδιας της υπουργού Παιδείας, τίποτε δεν στάθηκε ικανό όχι για μια δίκαιη αντιμετώπιση της υπόθεσης αλλά για μια σταγόνα ευαισθησίας των «παιδαγωγών» μπροστά στο αποκρουστικό πρόσωπο του ρατσισμού εναντίον μιας κοπέλας μετανάστριας. Όλη αυτή η κατακραυγή και πίεση είχε απλώς ως αποτέλεσμα να αλλάξει μια σκανδαλώδης πρώτη απόφαση των «παιδαγωγών» (που εξομοίωνε το θύμα με τους βιαστές) και να αντικατασταθεί με μια δεύτερη σκανδαλωδέστερη (που καταργούσε τις ποινές της πρώτης απόφασης (και για τους βιαστές!).

Ερωτάται η κα Υπουργός:

1. Ενόψει των επικείμενων κρίσεων για τους προϊσταμένους Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, θα παραμείνουν στις θέσεις τους και κατά το σχολικό έτος 2007-2008 ο διευθυντής του εν λόγω σχολείου και ο προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Εύβοιας;
2. Πιστεύει γενικότερα ότι η μεταρρύθμιση στην Παιδεία μπορεί να στηριχθεί σε καθεστώς ασυδοσίας και ατιμωρησίας; και αν όχι γιατί μέχρι σήμερα δεν έχουν επιβληθεί ποινές σε όσους εκπαιδευτικούς έχουν επιδείξει ασυγχώρητη ολιγωρία κατά την άσκηση των καθηκόντων τους;
3. Συνειδητοποιεί ότι οι Υπουργοί κρίνονται από τις πράξεις τους και όχι από τις δηλώσεις τους (ακόμη και όταν είναι εξαιρετικές όπως ήταν στην περίπτωση του βιασμού της ατυχούς και αριστούχου νεαρής βουλγάρας);

6 σχόλια:

Maria Velliou είπε...

Αυτή είναι η πλήρης και ακριβής διατύπωση της ερώτησης του κου Μάνου;
Αν ναι, κρίμα.

Αν ήμουν η υπουργός Παιδείας, το πρώτο που θα ρωτούσα είναι πως ο κος Μάνος διατυπώνει μετά βεβαιότητας την άποψη περί βιαστών, εφόσον δεν έχει υπάρξει εισαγγελικό πόρισμα και πολύ περισσότερο καταδικαστική απόφαση.

Στη συνέχεια, θα ενημέρωνα τον κο Μάνο ότι το Συμβούλιο των καθηγητών ενός σχολείου είναι το μόνο αρμόδιο να αποφανθεί για το τι ακριβώς διεμείφθη σε κάθε περίπτωση στο σχολικό χώρο και να αποδώσει ευθύνες και ποινές, εκτός βέβαια αν υπάρχει ποινικό αδίκημα, οπότε ο θιγόμενος μπορεί να απευθυνθεί στον εισαγγελέα-κάτι που δεν γνωρίζουμε αν έχει γίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση, σίγουρα πάντως πόρισμα δεν μάθαμε να υπάρχει, πολύ περισσότερο καταδίκη.
Το να αμφισβητούμε την ικανότητα του Συμβουλίου καθηγητών να κρίνει, είναι σαν να αμφισβητούμε την αντίστοιχη ενός δικαστηρίου. Διότι και αυτοί είναι επιστήμονες, παιδαγωγοί και επιφορτισμένοι με αυτό το καθήκον, διαθέτοντας αρκετή εμπειρία.

Σίγουρα, έχουμε αυτό το δικαίωμα. Η αμφισβήτηση μας όμως πρέπει να είναι τεκμηριωμένη και να βασίζεται σε πλήρη γνώση όλων των στοιχείων που οδήγησαν σε μια απόφαση.
Αλλιώς, είμαστε επιπόλαιοι.

Μπορεί να κινητοποιεί την ευαισθησία μας η περίπτωση ενός νέου κοριτσιού που φέρεται να εξαναγκάστηκε σε ερωτική περίπτυξη με συμμαθητές της στο σχολικό χώρο, ιδιαίτερα δε εφόσον υπάρχει υποψία ρατσιστικών κινήτρων λόγω της διαφορετικής εθνικότητας του φερομένου ως θύματος, επ' ουδενί όμως δεν πρέπει να χάνουμε τον ορθολογισμό μας.
Αν σε κάτι έχω λάθος από τα ανωτέρω, παρακαλώ διορθώστε με ή συμπληρώστε την πληροφόρηση μου.

Επιθυμώ να τονίσω ότι με έχει κουράσει η ευκολία με την οποία εκτοξεύονται διάφορες κατηγορίες προς τους εκπαιδευτικούς, περισσότερο απ' ότι για οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα.
Δεν θεωρώ ότι έχουμε το καλύτερο εκαπιδευτικό σύστημα ούτε ότι οι εκπαιδευτικοί μας είναι όσο εκπαιδευμένοι θα έπρεπε, αλλά το ίδιο ισχύει για κάθε άλλη κατηγορία επαγγελματιών ή λειτουργών σ' αυτή τη χώρα.
Οι εκπαιδευτικοί ασκούν ένα εξαιρετικά δύσκολο λειτούργημα, σε συνθήκες όχι ιδανικές και κατά κανόνα διαθέτουν και μυαλό κι ευαισθησία για να ανταποκρίνονται τουλάχιστον με στοιχειώδη επάκρεια στα καθήκοντα τους.
Με τι δικαίωμα τους θεωρούμε a priori ανάξιους μέσα από τέτοιες τοποθετήσεις;

(παρακαλώ για σοβαρές απαντήσεις, αν υπάρχουν, όχι αφορισμούς)

Γιάννης Αρ είπε...

"Με τι δικαίωμα τους θεωρούμε a priori ανάξιους μέσα από τέτοιες τοποθετήσεις"

εκ του αποτελέσματος κρίνονται, το θύμα ήταν οικονομικός μετανάστης, οι θύτες Έλληνες και γόνοι "σημαντικών" ανθρώπων της εκεί κοινωνίας το βίντεο τραβήχτηκε από την αδερφή του ενός βιαστή .......
και οι απόφαση των καθηγητών όλοι ένοχοι θύμα και θύτες και όταν υπήρξαν αντιδράσεις όλοι αθώοι τι λέμε τώρα ποιοι ήταν οι άξιοι που αδικούνται. Υπάρχει σαφώς πρόβλημα στην παιδεία που από τους ποιό σημαντικούς παράγοντες του είναι δάσκαλοι και καθηγητές και η νοοτροπία τους Η πολιτεία και οι μαθητές και οι γονείς έχουν σαφώς λιγότερη ευθύνη.

Αν πω καθαρά την άποψη μου για τους καθηγητές και τους δασκάλους θα θεωρηθώ ότι βρίζω, το τι κόμπλεξ και ανικανότητα κυκλοφορεί στα σχολεία είναι απερίγραπτο. Οι λίγοι, πολύ λίγοι άξιοι κυνηγούνται από τους υπόλοιπους και φροντίζουν να μην έχουν τα ίδια παιδιά περισσότερο από ένα χρόνο για να μην φανεί η διαφορά της δουλειά τους.

Βρείτε οποιονδήποτε μαθητή που έχει βαθμό άνω του 17 , κάντε ένα έλεγχο και θα δείτε ότι το βαθμό του και τις γνώσεις του τις οφείλει σε εξωσχολικούς παράγοντες και παιδαγωγούς. Αυτό φτάνει για να θεωρήσουμε a priori ανάξιους τους καθηγητές και δασκάλους στην Ελλάδα.

ΥΓ
Θεωρώ ντροπή να υποστηρίζουμε τέτοια συμβούλια καθηγητών, όπως αυτό της Αμαρύνθου και θεωρώ άκρως ορθή πολιτικά την κίνηση του Μάνου να κάνει την ερώτηση γιατί προφανώς συντεχνιακά κυκλώματα πάνε να το κουκουλώσουν.

Maria Velliou είπε...

Ντροπή θεωρώ εγώ την ερώτηση του κου Μάνου, αν είναι αυτή η ακριβής διατύπωση της, καθώς και τη δική σας τοποθέτηση, διότι και οι δύο αγνοείτε το τεκμήριο της αθωότητας, τόσο για τους φερόμενους ως βιαστές όσο και για το συμβούλιο των καθηγητών.

Ευτυχώς, υπάρχουν πολλοί άξιοι δάσκαλοι και γνωρίζω πολλούς μαθητές που τα κατάφεραν και τα καταφέρνουν χωρίς εξωσχολική βοήθεια.Με πρώτο τον εαυτό μου, αν θέλετε, που μπήκα 14η στη Φιλοσοφική του Παν. Αθηνών χωρίς καθόλου φροντιστήριο.

Δεν έχω καμία σχέση με το επάγγελμα του εκπαιδευτικού πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ώστε να υπαινίσεστε ότι έχω συντεχνιακά κίνητρα.

Συνειδητοποιείστε απλώς,επιτέλους, ότι για καμία άλλη κατηγορία επαγγελματιών δεν θα τολμούσατε να εκφραστείτε μ' αυτόν τον τρόπο, χαρακτηρίζοντας τους συλλήβδην και εκ προοιμίου ανάξιους κι απαξιώνοντας τις επιλογές τους χωρίς να έχετε γνώση του συνόλου των στοιχείων που είχαν στη διάθεση τους και του σκεπτικού τους.
Με ποιο δικαίωμα το κάνετε αυτό;
Ντροπή λοιπόν.

Γιάννης Αρ είπε...

Δεν αμφισβητώ το τεκμήριο αθωότητας των κατηγορουμένων οι ίδιοι όμως τους καταδίκασαν, πρώτη απόφαση, δεν κοινοποίησαν το σκεπτικό, που είναι η διαφάνεια των "άξιων κριτών"; Οι ίδιοι τους αθώωσαν δεύτερη απόφαση πάλι χωρίς να ανακοινώσουν το σκεπτικό. Προστάτευσαν την μαθήτρια που έκανε την καταγγελία; όχι προστάτευσαν τους καταγγελλόμενους; όχι. Τι έκαναν έλεγαν εμείς δεν περιμέναμε τέτοια γεγονότα, την πάρτη τους δηλαδή προστάτευσαν, πως να χαρακτηρίσω τα παραπάνω ακολουθώντας την προτροπή σας: "παρακαλώ για σοβαρές απαντήσεις, αν υπάρχουν, όχι αφορισμούς"

Υποθέτω ότι είστε σε ηλικία μεγαλύτερη των 20 με 25 ετών, αν δεν έχετε σχέση με μαθητές και γονείς και καθηγητές αποκτήσετε, ακούστε χωρίς να πάρετε θέση και τα ξαναλέμε.

Το ντροπή αφορούσε την πολιτική άποψη του θέματος, όχι εσάς.

Ναί υπάρχουν και άλλες συντεχνίες στην Ελλάδα που αξίζουν να τους κατηγορήσουμε, όμως οι καθηγητές και οι δάσκαλοι είναι οι χειρότεροι μακράν και αν δεν ακούγονται όσα θα έπρεπε, γίνεται είτε γιατί έχομε παιδιά στο σχολείο, είτε γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, είτε γιατί θα εκδικηθούν παιδιά (τα παιδιά είναι όμηροι στα σχολεία)

Συγκρίνεται παιδιά που φοιτούν σε δημόσιο σχολείο και παιδιά που φοιτούν σε ιδιωτικό εκεί να δείτε διαφορές, όχι μόνο στην γνώση αλλά και στην ψυχολογία. Στα δημόσια κάνουν οι δάσκαλοι ότι θέλουν και να το αποτέλεσμα. Στα ιδιωτικά τους ελέγχουν και να το αποτέλεσμα. Αυτό παρότι ερμηνεύεται με πολλούς τρόπους εδώ, θα αρκεστώ σε μία μόνο παράμετρο: οι ίδιοι δάσκαλοι και καθηγητές είναι και στις δύο περιπτώσεις άρα μπορούν και άρα στα δημόσια δεν θέλουν να αποδώσουν.

Τα παραπάνω δεν είναι αφορισμοί είναι στοιχεία, τραγικά μεν αλλά είναι στοιχεία, δείτε τα.

Δεν είμαι σε κανένα κόμμα δεν έχω κανένα συμφέρον να κατηγορήσω κανένα έχω πολλούς φίλους που είναι δάσκαλοι και καθηγητές τους τα λέω κατά πρόσωπο. ΕΙΝΑΙ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΝΕ ΟΜΗΡΟΥΣ, ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.

Maria Velliou είπε...

Αξιότιμε κύριε Γιάννη Αρ., είμαι μητέρα δύο παιδιών σε γυμνασιακή ηλικία-το ένα θα πάει λύκειο.
Άρα, έχω πολύχρονη εμπειρία επαφής με το σχολικό περιβάλλον ως μητέρα.
Επιπλέον, εκτός από πτυχιούχος της Φιλοσοφικής, συμβαίνει να έχω κάνει και μεταπτυχιακές σπουδές στην οργάνωση και διοίκηση της εκπαίδευσης.
Εργάζομαι η ίδια σε εκπαιδευτικό περιβάλλον, αυτό της μεταλυκειακής καλλιτεχνικής εκπαίδευσης.
θα ήταν πάρα πολύ εύκολο για μένα, τόσο ως μητέρα όσο και ως άνθρωπος που έρχεται αντιμέτωπος με τα αποτελέσματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που βλέπω στους δικούς μου φοιτητές, να ρίξω ανάθεμα στους λειτουργούς της δευτεροβάθμιας συλλήβδην.
Αλλά προσπαθώ να σκέφτομαι λίγο βαθύτερα.

Ως μητέρα, συμμερίζομαι απόλυτα την αγανάκτηση σας, όταν λέτε ότι τα παιδιά μας είναι όμηροι στα χέρια των δασκάλων τους. Αυτό ισχύει βέβαια κυρίως για τα μικρά παιδιά,του δημοτικού, που δεν έχουν φωνή ούτε προσωπικότητα διαμορφωμένη και αντιμετωπίζονται ως αναξιόπιστα και ως μικρά ζωάκια μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα-βιώνοντας πολύ νωρίς αυτό που λέμε "αυθαιρεσία της εξουσίας".
Όπως διαπίστωσα τουλάχιστον από τα παιδιά μου, το πρόβλημα εξομαλύνεται καθώς το παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσει, όντας στο γυμνάσιο πια, την προσωπικότητα και την κρίση του, διαμορφώνει μηχανισμούς άμυνας και ξέρει να αρθρώνει λόγο. Πάντα, βέβαια, η ενεργός παρουσία του γονιού δίπλα στο παιδί είναι απαραίτητη, σε όλες του τις δραστηριότητες και σε όλες τις αντιξοότητες.
Το πρόβλημα, που κι εσείς κι εγώ εντοπίζουμε, δεν οφείλεται τόσο σε ανεπάρκεια των δασκάλων και καθηγητών, που σαφώς δεν είναι η χειρότερη κάστα κρατικών λειτουργών-υπάρχουν πολλές χειρότερες, πιστέψτε με.
Το πρόβλημα εντόπίζεται στο ότι δεν υπάρχει ένα σύστημα εξομάλυνσης της σχέσης εκπαιδευτικού-παιδιών, μια εποπτεία του έργου των εκπαιδευτικών που να είναι εποικοδομητική, να συνιστά δηλαδή βοήθεια στο έργο τους, όχι απλό ελεγκτικό μηχανισμό.
η ύπαρξη τμημάτων παιδαγωγών-ψυχολόγων στα σχολεία ίσως θα διευκόλυνε την κατάσταση, όπως επίσης και η ύπαρξη ενδοσχολικών οργάνων αυτοεποπτείας, αλληλοβοήθειας των εκπαιδευτικών και αυτοαξιολόγησης.
Κάτι που πρέπει σίγουρα να αλλάξει είναι η φιλοσοφία του σχολείου, ιδιαίτερα του δημοτικού σχολείου, που αντιμετωπίζει το παιδί περίπου σαν μικρό ζωάκι που δεν ξέρει τι του γίνεται και άρα "εμείς θα το φτιάξουμε". Το παιδί, στο δημοτικό σχολείο, ίσως και στο γυμνάσιο αν είναι δημόσιο, δεν ακούγεται. Αν έχει ένα παράπονο ή ένα προβληματισμό, δεν υπάρχει μηχανισμός να το αφουγκραστεί και να το υποστηρίξει.
Εκεί βρίσκεται το λάθος, όχι στην προσωπικότητα ή επάρκεια των δασκάλων, που είναι άνθρωποι με όλα τα καλά και τα κακά, αλλά παράγουν δύσκολο έργο κάτω από συνθήκες καθόλου ιδανικές.
Μιλήσαμε για την αυθαιρεσία που βιώνουν τα παιδιά, πόσες φορές όμως κι οι δάσκαλοι δεν πέφτουν θυματα της αυθαιρεσίας ή των παράλογων απαιτήσεων, ακόμη και απειλών από γονείς. Ένας καλύτερος μηχανισμός μέσα στο σχολείο, θα προστάτευε και αυτούς.

Τώρα, ως προς το συγκεκριμένο θέμα της ερώτησης του κου Μάνου, έχω να πω το εξής: όταν πρωτοδιάβασα ότι έθεσε το θέμα, είπα "μπράβο, επιτέλους ένας πολιτικός ζητάει να μάθουμε τι έγινε, να ενημερώσει το υπουργείο για το τι μέτρα έλαβε ώστε να διασφαλίσει ότι έγιναν όλα σωστά μετά από μια τέτοια σοβαρή καταγγελία και αν δεν έγιναν, μέσα από μια διαδικασία πειθαρχικού ελέγχου, να αποδώσει ευθύνες. Επίσης, να χρησιμεύσει το περιστατικό για προβληματισμό και θέση, από πλευράς του Υπουργειου, ως προς το πως πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτά τα θέματα: από την ενίσχυση της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας, ως τη μέθοδο απόδοσης ευθυνών στο σχολικό χώρο και τον έλεγχο αυτής.

Αν όμως η ερώτηση του κου Μάνου διατυπώθηκε όπως διαβάσαμε στο post, χωρίς να έχει περισσότερα στοιχεία απ' ότι εμείς οι υπόλοιποι, φοβάμαι ότι διέπραξε μεγάλο ολίσθημα.
Πρόκειται για ανεύθυνη τοποθέτηση, με λαϊκίστικα χαρακτηριστικά. Δεν τον τιμά και με λυπεί βαθύτατα.

Εκτός αν έχει διαφορετικά στοιχεία από εμάς, αν γνωρίζει δηλαδή τουλάχιστον κάποιο εισαγγελικό πόρισμα που να ενοχοποιεί τους φερόμενοςυ ως θύτες.
Απ' ότι διάβασα, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει-άγνωστο γιατί.

Σωστή λοιπόν η ανακίνηση του θέματος-λάθος, πολύ λάθος ο τρόπος, τόσο που την ακυρώνει.

Σας ευχαριστώ.

Γιάννης Αρ είπε...

Ο κος Μάνος είναι πολιτικός με έδρα στην Βουλή και μάλιστα ανεξάρτητος. Το ότι αναφέρθηκε σε βιαστές και θύμα αφορά το πως είχε δημοσιοποιηθεί το θέμα. Η αναφορά του δεν νομίζω πως προδικάζει την δικαστική καταδίκη των εμπλεκομένων ούτε την εξέλιξη των καθηγητών.
Η ερώτηση απευθύνεται στην Υπ παιδείας. Η ίδια μπορεί να απαντήσει, αφού σίγουρα έχει πληροφόρηση για το θέμα. Και θεωρώ πολύ σημαντικό να ακουστεί μία απάντηση γιατί πραγματικά είναι τραγικό από μιά τέτοια ιστορία να την πληρώνει μόνο η κοπέλα που αναγκάστηκε να αλλάξει σχολείο και τόπο διαμονής.

Για τους καθηγητές και τους δασκάλους θα σας αναφέρω την εξής παλιά ιστορία. Πήρα αποβολή μίας ημέρας επειδή σε εργασία που μας ζητήθηκε για την Ατλαντίδα έγραψα ότι μία άποψη ήταν ότι βρισκόταν στον Ατλαντικό Ωκεανό εκεί που διαχωρίστηκαν οι πλάκες Αφρικής νότιας Αμερικής. Την αποβολή την εισηγήθηκε η φιλόλογος που είχε ζητήσει την εργασία επειδή διέσπειρα "αντιχριστιανικές ιδέες" ο σύλλογος την επικύρωσε παρότι την θεωρία την διδασκόμασταν στην γεωγραφία, επειδή έπρεπε να υποστηριχτεί η καθηγήτρια και να μην εκτεθεί ....... 1979 μικρή επαρχιακή πόλη με ένα γυμνάσιο και 60 άτομα μέλη του συλλόγου.
Να πάω σε πρόσφατα γεγονότα, στην Ιστορία της Βέροιας όλοι οι καθηγητές δεν ήξεραν τίποτα δεν αντιλήφθηκαν τίποτα.

Καταλαβαίνω ότι από την φύση του αντικειμένου σας έρχεστε σε επαφή με καθηγητές και δασκάλους που έχουν κάτι παραπάνω, αγωνιούν και ενδιαφέρονται για τα παιδιά. Σίγουρα ο λόγος μου είναι βαρύς για αυτούς, αλλά θα ήθελα να τους δω να το διεκδικούν με την ίδια ένταση που απειλούν για απεργία εν μέσω εξετάσεων. Ας φωνάξουν εναντίον των συναδέλφων τους που δεν είναι άξιοι και ο αγώνας τους θα γίνει και δικός μου.
Χάρηκα που ενώ υπήρχε ένταση στην συζήτηση δεν υπήρξαν παρεκτροπές.
Σας ευχαριστώ

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock