Ο κανόνας της σιωπής

Η διαγραφή του βουλευτή Δράμας κ. Δαϊλάκη επιβεβαιώνει την ουσιαστική κατάργηση του κοινοβουλευτισμού στη χώρα μας.

Αφού λοιπόν ο βουλευτής μπορεί να υπάρχει μόνο ως φερέφωνο του εκάστοτε αρχηγού κόμματος ή, ακόμη χειρότερα, του πρωθυπουργού της χώρας, προτείνω την παρακάτω ‘μεταρρύθμιση’. Κατάργηση της Βουλής και αντικατάστασή της από μια στρογγυλή τράπεζα όπου οι αρχηγοί όλων των κομμάτων, με εκλογικό ποσοστό πάντα μεγαλύτερο του 3%), θα συζητούν ανενόχλητοι όλα τα πολιτικά ζητήματα ώστε στο τέλος να γίνει αυτό που υποστηρίζει ο αρχηγός του κόμματος με τη μεγαλύτερο ποσοστό. Η ουσία της δημοκρατίας μας, ως έχει, δεν αλλάζει, ενώ μειώνουμε δραστικά τα έξοδα του κράτους και τη σχετική γραφειοκρατία, και περιορίζουμε στο ελάχιστο τα πρόσωπα που μπορούν να γίνουν θύματα – ή θύτες – φαινομένων διαφθοράς. Είναι αυτή όμως η δημοκρατία που μας αξίζει;

Ο κ. Δαϊλάκης έκανε το λάθος να εκφράσει την άποψή του παρά τις σαφέστατες εντολές του πρωθυπουργού για το αντίθετο.
Σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία όμως, το τι θα πουν και τι δε θα πουν οι βουλευτές αφορά αποκλειστικά αυτούς και τους ψηφοφόρους τους, και όχι την εκάστοτε κυβέρνηση. Τι κι αν ακουστούν διαφωνίες για τους χειρισμούς του κυβερνητικού επιτελείου; Τι κι αν καταψηφιστεί ένα νομοσχέδιο; Είδε κανείς τις κυβερνήσεις της Μεγάλης Βρετανίας, των ΗΠΑ, της Ολλανδίας, να καταρρέουν κάθε φορά που κάποιο νομοσχέδιο καταψηφίζεται; Φυσικά και όχι. Μόνο όταν η αρχή της διάκρισης των εξουσιών βρίσκεται στο καλάθι των αχρήστων, θεωρείται αυτονόητο ότι οι βουλευτές που εκλέγονται με το κυβερνών κόμμα οφείλουν να στηρίζουν κάθε απόφαση της κυβέρνησης.

Το Σύνταγμά μας, σε ένα από τα πιο φωτεινά σημεία του, ξεκαθαρίζει ότι «οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση.» Ο κανόνας της ‘σιωπής των βουλευτών’ αν και όχι προφανώς παράνομος, είναι σίγουρα αντιδημοκρατικός και οδηγεί στον εκφυλισμό του πολιτεύματός μας.

Το σημερινό πολιτικό σκηνικό δεν μοιάζει σε τίποτα με την περίοδο 1990-93. Κανένας βουλευτής της ΝΔ δεν έχει αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση, και κανείς δε φαίνεται να έχει τέτοιες προθέσεις. Αν ο πρωθυπουργός αποφασίσει να διαγράψει ακόμη ένα βουλευτή του κόμματός του για να οδηγήσει τη χώρα σε μια ακόμη αδικαιολόγητη εκλογική αναμέτρηση, θα έχουμε κάθε λόγο να είμαστε δύσπιστοι στο όποιο ‘εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας’ κι αν επικαλεστεί. Κι αν επιβραβεύσουμε και τότε, ακόμη μια φορά, την ανεύθυνη αυτή συμπεριφορά, ας αναλάβουμε και τις ευθύνες μας.