Πιστεύω ότι τώρα, μέσα στην οικονομική κρίση, είναι η καλύτερη ώρα για να απευθύνω στους φίλους μας της αριστεράς την ακόλουθη πρόσκληση – πρόκληση:
Υπάρχει λόγος ύπαρξης της αριστεράς σήμερα;
Δεν εννοώ για λόγο ύπαρξης το ότι σήμερα οι πολίτες μπορεί να θέλουν να ψηφίσουν αριστερά κόμματα ή γενικά προτιμούν αριστερές ιδεολογίες. Όλοι ξέρουμε ότι οι πλειοψηφίες κάνουν λάθος επιλογές και δεν έχουν το αλάθητο.
Αυτό που ψάχνω είναι κάποια αριστερή πολιτική ή ιδέα που να είναι καλύτερη από μια φιλελεύθερη ή συντηρητική πολιτική/ιδέα. Υπάρχει πεδίο στην πολιτική που να μην καλύπτεται καλύτερα από τους φιλελεύθερους ή τους συντηρητικούς;
Γνώμη μου είναι ότι η αριστερά ως πολιτική ιδεολογία/ πολιτική οργάνωση είναι απόλυτα περιττή. Δεν υπάρχει σήμερα λόγος ύπαρξης της αριστεράς.
Οραματίζομαι έναν καλύτερο κόσμο όπου η πολιτική σκηνή θα μοιράζεται μεταξύ των φιλελεύθερων και των συντηρητικών.
Σε αυτό τον καλύτερο κόσμο θα βλέπουμε την ιστορία των αριστερών κινημάτων και ιδεών με το ίδιο τρόπο που βλέπουμε τις προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες του μεσαίωνα.
Σε όλο το φάσμα θεμάτων, από την παγκοσμιοποίηση ως τις οικογενειακές αξίες, η αριστερά προτείνει λύσεις που κάνουν τους ευκατάστατους φτωχότερους, τους φτωχούς να παραμείνουν φτωχοί ή ακόμα να ξεπέσουν παρακάτω.
Δεν είναι μόνο τα υλικά αγαθά που κάνουν τη διαφορά. Ο κρατισμός που επαγγέλλεται η αριστερά δεν υποσκάπτει μόνο την οικονομία. Υποσκάπτει και το χαρακτήρα των πολιτών, μετατρέποντας τους από παραγωγικά άτομα σε παράσιτα του κρατικού μηχανισμού.
Είναι θλιβερό να ζει κάποιος σε μια κοινωνία που η κοινωνική ανέλιξη εξαρτάται από το πόσο καλά είσαι πολιτικά δικτυωμένος . Μια κοινωνία που το εισόδημα σου εξαρτάται από πόσο εκβιαστικά μπορείς να επιβάλεις τα κεκτημένα προνόμια σου στο κοινωνικό σύνολο.
Η κοινωνία που επαγγέλλεται η αριστερά – και που σε ένα σημαντικό βαθμό έχει επιτύχει να επιβάλλει – είναι κοινωνικά άδικη και οικονομικά μη βιώσιμη.
Σήμερα, την ώρα μιας μεγάλης οικονομικής κρίσης, ισχυρίζομαι ότι η αριστερά είναι περισσότερο περιττή από ποτέ. Εάν κάποιος, επώνυμα ή ανώνυμα, θέλει να αντικρούσει αυτό τον ισχυρισμό... Μολών λαβέ.
57 σχόλια:
Με τέτοιο λίβελο κανείς δεν αξίζει ούτε να απαντήσει στο "ερώτημα".
Προσκυνώ αφέντη, δήθεν "φιλελεύθερε" και καθ' όλα μηδενιστή.
Μακάρι να εκλείψει η δική σας ασυδωσία που επιφέρει τη θνησιμότητα της κοινωνία και την επιστροφή του ανθρώπου στη ζούγκλα.
Γελοίο και πικρόχολο ποστ! Εξηγείται μάλλον από το γεγονός ότι ο Λιναρδάτος βλέπει τον 'αγγελικά πλασμένο κόσμο' γύρω του να καταρρέει, χωρίς ούτε ο ίδιος, ούτε οι fellow τραπεζίτες του, να μπορούν να εξηγήσουν πως και γιατί, ούτε να έχουν να προσφέρουν κάποια αποτελεσματική διέξοδο.
Ας είναι... To finger-pointing στην αριστερά εν μέσω της καπιταλιστικής μεγα-κρίσης είναι ένδειξη πανικού και απελπισίας.
CDT έγραψε: Εάν κάποιος, επώνυμα ή ανώνυμα, θέλει να αντικρούσει αυτό τον ισχυρισμό...
Από την άλλη, εγώ ισχυρίζομαι ότι είμαι ο Άνταμ Σμιθ αυτοπροσώπως και αναθεωρώ τη μελέτη μου για τον Πλούτο των Εθνών, διαβάζοντας το ποστ σου...
Έχουμε, επομένως, δύο ισχυρισμούς ίσης αξίας. Μέχρι τώρα.
Kάποιος άλλος να ισχυριστεί κάτι εξίσου βάσιμο;
Βάλτε τώρα που γυρίζει και μετά, όποιος έχει τα κότσια, ας έρθει να μας αντικρούσει όλους μαζεμένους.
Οι ιδεοληψίες σας συναγωνίζονται σε δογματική εθελοτυφλία και ηλιθιότητα τις ιδεοληψίες των κουκουέδων για επικράτηση του σοβιετικού αυταρχικού μοντέλου όσο αυτό κατέρρεε.
Εχετε κατασκευάσει μια πλαστή αριστερά, έναν αχυράνθρωπο, πάνω στον οποίο προβάλλετε διάφορες κοινωνικές και πολιτικές παθολογίες οι οποίες μόνο επιφανειακά έχουν σχέση με την αριστερά, και με βάση αυτό τον αχυράνθρωπο κατηγορείτε την αριστερά για αχρηστία.
Η αριστερά δεν είναι ο φεουδαρχικός και εξωνημένος ψευδοσυνδικαλισμός, ούτε οι συντεχνίες που καπηλεύονται το όνομά της, ούτε το κράτος-μαριονέτα των νεοφιλελεύθερων ψυχοπαθητικών επιχειρηματιών, βιομηχάνων και λοιπών καπιταλήσταρχων απατεώνων.
Αυτή τη στιγμή εκείνο που φαίνεται να είναι άχρηστο και ολέθριο για την ανθρωπότητα είναι το μοντέλο κοινωνικού συντηρητισμού και οικονομικού ψευδοφιλελευθερισμού που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.
Ο εργαζόμενος δεν είναι βάρος για την επιχείρηση, κύριοι, ούτε κόστος. Παράγει αξία, την οποία κλέβει ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης στην οποία δουλεύει (βιομήχανος, μάνατζερ), αποζημιώνοντάς τον με ψίχουλα, για να μην καταλάβει ότι τον ληστεύουν. Αυτό το είχε καταλάβει και το είχε προβλέψει ο Ανταμ Σμίθ, και είχε στηλιτεύσει δριμύτατα όσους μιλάγανε για το κόστος εργασίας.
Επιπλέον, οι φιλελεύθερες με το πρόσχημα του αντικρατισμου αφήνουν άθικτο το κράτος καταστολής και καταστρέφουν την κοινωνική πρόνοια και καταργούν την αναδιανομή προς όφελος των αδυνάτων. Χωρίς μια στοιχειώδη αναδιανομή, οι ανισότητες γιγαντώνονται, καθώς οι ισχυροί είναι ικανοί με το χρηματισμό να προσεταιριστούν και να χρησιμοποιήσουν το συντηρητικό κράτος καταστολής προκειμένου να στρεβλώσουν τους κανόνες υπέρ τους και να ενσταλάξουν στις κατώτερες παραγωγικές τάξεις αισθήματα δουλοπρέπειας και μειονεξίας (οι φτωχοι και οι εργαζόμενοι είναι πλεονέκτες, συνωμότες, σαμποτέρ, τεμπέληδες, άχρηστοι, βάρος στην παραγωγική διαδικασία, πλειοψηφίες ανίκανες να σκεφτούν για τον εαυτό τους και άλλα βρωμερά ψέματα)
Το μοντέλο κοινωνικού συντηρητισμού και οικονομικού Laissez faire οδήγησε στις χυδαίες ανισότητες και τα Ντικενσιανά αίσχη. Λυπόμαστε, αλλά δεν είναι αυτό το μέλλον που θέλουμε για την ανθρωπότητα.
Ti na apantisei kaneis se tetoies...
Prota, diefkrinise ti theoreis aristeri politiki. (Mh apanthseis me kratikismo, dioti tha me apogohteuseis(not))
@ vegasthedog
Λίβελος από πού; Θέτω ένα ερώτημα που πιστεύω είναι επίκαιρο.
Μάλλον έχουμε διαφορετικό ορισμό το τι σημαίνει λίβελος.
@ Darthiir the Abban
Αν ήμουν μηδενιστής δεν θα ήμουν φιλελεύθερος. Δεν μπορείς να πιστεύεις σε τίποτα και ταυτόχρονα σε κάτι.
Ο φιλελευθερισμός είναι μια ιδεολογία με πιστεύω και αρχές. ΄Μπορεί να είμαι λάθος σε αυτά που πιστεύω αλλά δεν είμαι μηδενιστής.
(Εκτός και αν κάνω λάθος στο ορισμό και μηδενισμός δεν είναι στα ελληνικά ο όρος nihilism)
@ rebel@work
Δεν κάνω κανένα finger-pointing. Θέτω απλά ένα πολύ απλό ερώτημα: Υπάρχει πεδίο στην πολιτική που να μην καλύπτεται καλύτερα από τους φιλελεύθερους ή τους συντηρητικούς;
και Υπάρχει λόγος ύπαρξης της αριστεράς σήμερα;
Δεν είσαι υποχρεωμένος να απαντήσεις αλλά επίσης δεν είναι αναγκαίο να στρεβλώνεις αυτά που έχω γράψει.
@ K.σ-Μ
Αυτό είναι το τέταρτο σχόλιο και ακόμα κανείς δεν μπορεί να αναφέρει μια πολιτική της αριστεράς που να είναι καλύτερη από μια φιλελεύθερη ή συντηρητική πολική.
Το ερώτημα παραμένει και να μείνει αναπάντητο αποδεικνύει ότι η απάντηση στο άλλο ερώτημα - Υπάρχει λόγος ύπαρξης της αριστεράς σήμερα; -είναι αρνητιική.
@Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα
Επιτέλους κάποιος θέτει μερικές ιδέες στο τραπέζι. Λόγο έλλειψης χρόνο και επειδή θέτεις μια σειρά από θέματα θα σου απαντήσω όταν επιστρέψω από την δουλεία. Είμαι στην Νέα Υόρκη και υπάρχει διαφορά χρόνου. Ναι, rebel@work , εγώ και μερικοί fellow τραπεζίτες έχουμε να καταστρέψουμε μερικές τοπικές οικονομίες σήμερα, Δευτέρα είναι.
@Ανώνυμος
Με το να δώσω εγώ έναν ορισμό της αριστερής πολιτικής δεν έχει σημασία. Ο "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" έχει διαφορετικό ορισμό φαντάζομαι από ότι η Παπαρήγα. Και οι δύο όμως κατα την γνώμη μου βρίσκονται στο λάθος δρόμο. Δώσε μας μια πολιτική που νομίζεις είναι αριστερή και είναι ανώτερη από κάτι που προτείνουν οι φιλελεύθεροι ή συντηρητικοί
Υπάρχουν πολλά είδη αριστερών και θα ήταν λάθος εκ μέρους να πω αυτό μόνο σημαίνει αριστερά και αριστερή πολιτική.
Όπως πολύ σωστά λέει ο "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" σε αυτή την περίπτωση θα δημιουργούσα αχυράνθρωπος, εύκολους προς εξόντωση πολιτικούς στόχους.
Το βρήκα διασκεδαστικό και το παραθέτω, αλλά ίσως να απογοητεύσει περαιτέρω τον Λιναρδάτο και άλλους "φιλελεύθερους". Από το άρθρο, λοιπόν, "Marx popular amid credit crunch" στο
http://news.bbc.co.uk
/2/hi/europe/
7679758.stm
Publisher Karl-Dietz said it sold 1,500 copies of Das Kapital this year - up from the 200 it usually sells annually..."The financial crisis brought us a huge bump."
Other publishers also print Das Kapital, and German media have reported that bookstores nationwide have seen a 300% increase in sales of the book in recent months.
And suddenly too, some of the all-but-forgotten Marxist philosophers are having their say again, such as the historian Eric Hobsbawm.
"Globalisation, which is implicit in capitalism, not only destroys the heritage and tradition but it is incredibly unstable, it operates through a series of crises, and I think this has been recognised to be the end of this particular era."
ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ έγραψε: Αυτό είναι το τέταρτο σχόλιο και ακόμα κανείς δεν μπορεί να αναφέρει μια πολιτική της αριστεράς που να είναι καλύτερη από μια φιλελεύθερη ή συντηρητική πολική. Το ερώτημα παραμένει και να μείνει αναπάντητο αποδεικνύει ότι η απάντηση στο άλλο ερώτημα - Υπάρχει λόγος ύπαρξης της αριστεράς σήμερα; -είναι αρνητική.
Eννοείς ότι εσύ μπορείς να "ισχυρίζεσαι" ό,τι θέλεις, και οι υπόλοιποι οφείλουν να επιχειρηματολογούν επί του ισχυρισμού σου; Μήπως θα έπρεπε να επιχειρηματολογήσεις πρώτος εσύ ώστε να αποδείξεις την βασιμότητά του;
Για να το γλαφυροποιήσω κάπως, ώστε να γίνει πιο κατανοητό το ερώτημα, αν "ισχυριζόσουν" πως όσοι σχολιάζουν εδώ είναι εξωγήινοι, και κανένας δεν απαντούσε σοβαρά σ' αυτό, θα έπρεπε να συμπεράνεις ότι όλοι είμαστε εξωγήινοι;
Στην προκειμένη περίπτωση, η επίθεση δεν είναι η καλύτερη άμυνα. Ο ισχυρισμός σου πως η αριστερά δεν έχει λόγο ύπαρξης επειδή ο φιλελευθερισμός διέλυσε την παγκόσμια οικονομία, δεν είναι καν άμυνα - πολύ περισσότερο δεν είναι επίθεση.
...και οπωσδήποτε, είναι αντικείμενο άλλου είδους συζήτησης και όχι πολιτικής.
@rebel
κατ'αρχάς δεν φταίει ο φιλελευθερισμός για τη κατάντια του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά οι κρυπτο-σοσιαλιστές/κρατιστές που στρέβλωσαν ό'τι μπόρεσαν, δημιουργώντας ένα ersatz-καπιταλισμό σε αγαστή συνεργασία των FED, ECB και λοιπές κεντρικές και φίλιες τράπεζες, και πλασσάροντας αυτό το εκτόπλασμα σαν σύγχρονο "νεο-φιλελεύθερο" μοντελάκι. Θνησιγενές από την κούνια του επειδή οδηγεί σε στρέβλωση των κανόνων της αγοράς.
Αφ'ετέρου, δεν περίμενα να πεί κάτι διαφορετικό το σοσιαλ-"εργατικό" BBC. Μην ξεχνάμε ότι έγραφαν διθυράμβους για τον νεότευκτο ήρωα και σωτήρα της παγκόσμιας οικονομίας, Gordon Brown που κατάφερε να λάμψει η μετριότητά του και βγεί από την αφάνεια. Ο κ. Brown είχε γίνει περίγελως το 2001 με τη περίφημη "έξυπνη" κίνηση να πωλήσει 400 τόνους (εάν δεν με απατά η μνήμη) χρυσού, σαν υπουργός οικονομικών που ήταν τότε, στην κατώτατη τιμή των $270/ουγγιά
Γεγονός που έγινε αμέσως γνωστό στους κύκλους της αγοράς του χρυσού σαν "The Brown Bottom"
Τέλος συνιστώ σε όσους θέλουν ειλικρινά να ερευνήσουν το θέμα οικονομία και σοσιαλισμός να διαβάσουν το:
"Economic Calculation In The Socialist Commonwealth" του Ludwig von Mises
Οι οικονομικές κρίσεις είναι ενδογενείς του καπιταλιστικού συστήματος. Απλά οι εκδηλώσεις και το βάθος τους μπορεί να διαφέρουν από τη μια στην άλλη. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου στήν κορύφωση των καπιταλιστικών κύκλων παραγωγής, δηλ. μετά απο περιόδους ανάπτυξης και υψηλής κερδοφορίας.
Η πολύ συγκεκριμένη 'κατάντια' (δηλ. το βάθος της κρίσης που μαρτυρούμε) του χρηματοπιστωτικού συστήματος οφείλεται πρώτα και κύρια στην απορρύθμιση του και την απελευθέρωση της αγοροπωλησίας όλων αυτών των τρελλών επενδυτικών σχημάτων όπως τα CDO's, που πλέον δεν έχουν πραγματικό αντίκρυσμα, αποδείχτηκαν ξαφνικά ιλλιγγιωδώς υπερτιμημένα έναντι των commodities που εξέφραζαν (πχ κατοικία) και στο ότι η ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας στο δυτικό κόσμο βασίστηκε τόσα χρόνια στο χρέος - ιδιωτικό και δημόσιο.
@ ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ said...
Eno den ksereis, h den theleis na mas peis, gia to ti ennoeis aristeri politiki, en toytis kaneis epithesi (taxa) kata metopo kai theleis apanthseis. Etsi den ginetai. Gine pio sygkekrimenos, an theleis syzhthsh.
Αυτο ειναι προσωπικη αποψη ή επιστημονικη? Αν ειναι το πρωτο, μπορω να το αντικρουσω απλα: κανεις λαθος. Αν ειναι το δευτερο μπορω να το αντικρουσω απλοτερα: τα αρνητικα δεν αποδεικνυονται απο την επιστημονικη μεθοδο.
Σε εσενα εναποκειται να αποδειξεις οτι η αριστερα δεν ειναι πλεον αναγκαια, οχι σε εμας να αντικρουσουμε τον ισχυρισμο σου.
@ Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα
Λες "Η αριστερά δεν είναι ο φεουδαρχικός και εξωνημένος ψευδοσυνδικαλισμός, ούτε οι συντεχνίες που καπηλεύονται το όνομά της, ούτε το κράτος-μαριονέτα των νεοφιλελεύθερων ψυχοπαθητικών επιχειρηματιών, βιομηχάνων και λοιπών καπιταλήσταρχων απατεώνων."
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι η αριστερά ποτέ δεν είναι οι συντεχνίες, οι κρατικοδίαιτοι κομματάνθρωποι, τα κομμουνιστικά καθεστώτα, ο Στάλιν ή τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η αριστερά υποθέτω, ποτέ δεν θα πρέπει να κρίνεται με το τι έχει δημιουργήσει αλλά αντίθετα πάντα πρέπει να κρίνεται σύμφωνα με αυτά που υπόσχεται.
Ετσι και οι φαύλοι όροι όπως υπαρκτός σοσιαλισμός. Γιατί ποτέ δεν ακούμε για υπαρκτό καπιταλισμό; Ιδιαίτερα όταν ζούμε σε μια χώρα όπου το 65% της οικονομίας ελέγχεται από το κράτος;
Λες "Αυτή τη στιγμή εκείνο που φαίνεται να είναι άχρηστο και ολέθριο για την ανθρωπότητα είναι το μοντέλο κοινωνικού συντηρητισμού και οικονομικού ψευδοφιλελευθερισμού που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους."
Ο καπιταλισμός είναι το μόνο, επαναλαμβάνω, το μόνο σύστημα που έχει βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο του μέσου ανθρώπου. Όταν ο προπάππος μου έφυγε το 1914 από το χωρίο του για να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, άφηνε την τοπική κοινωνία (που είχε μια σαφώς πιο ομοιόμορφη κατανομή πλούτου) για μια άλλη με σαφώς μεγαλύτερες οικονομικές ανισότητες.
Η οικονομική ανισότητα δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για την ζωή του μέσου πολίτη. Ποτέ κανείς δεν δυστύχησε από οικονομική ανισότητα. Αυτό που τυραννά τον κόσμο είναι η φτώχεια, η έλλειψη ευκαιριών, και μια μη αναπτυσσόμενη οικονομία.
Αν είσθε σε μια κοινωνία με ελάχιστη οικονομική ανισότητα το πιο πιθανό από όλα είναι ότι βρίσκεσαι σε κάποιο χωρίο του τρίτου κόσμου και ονειρεύεσε να μπεις σε μια βάρκα είτε για Αθήνα, Βερολίνο, Λονδίνο΄ή οποιοδήποτε άλλο μέρος με μπόλικη οικονομική ανισότητα.
"Ο εργαζόμενος δεν είναι βάρος για την επιχείρηση, κύριοι, ούτε κόστος. Παράγει αξία, την οποία κλέβει ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης στην οποία δουλεύει (βιομήχανος, μάνατζερ), αποζημιώνοντάς τον με ψίχουλα, για να μην καταλάβει ότι τον ληστεύουν."
Ασφαλώς και ο εργαζόμενος δεν είναι βάρος για την επιχείρηση. Ο εργαζόμενος είναι το κέντρο της οικονομίας. Και δεν είναι τυχαίο που οι πιο καπιταλιστικές χώρες είναι οι χώρες όπου ο μέσος εργαζόμενος έχει τις μεγαλύτερες αποδοχές. Έτσι εξηγείτε το μεγάλο κύμα μετανάστευσης από χώρες που ο κρατισμός είναι κυρίαρχος προς τις χώρες με τι πιο ελεύθερες οικονομίες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι Αλβανοί έρχονται στην Ελλάδα να δουλέψουν, συχνά αφήνοντας μια δουλεία καθηγητή για μια δουλεία μεροκαματιάρη στην Ελλάδα.
Επίσης δεν είναι τυχαίο που 400,000 Γάλλοι ζουν και εργάζονται στο θατσερικό Λονδίνο.
"Επιπλέον, οι φιλελεύθερες με το πρόσχημα του αντικρατισμου αφήνουν άθικτο το κράτος καταστολής και καταστρέφουν την κοινωνική πρόνοια και καταργούν την αναδιανομή προς όφελος των αδυνάτων."
Τι ακριβώς εννοείς με το κράτος καταστολής; Εννοείς μήπως τα κακοποιά στοιχεία που καταστρέφουν δημόσια και ιδιωτική περιουσία; πρέπει να έχουν άσυλο;
Όσο για την καταστροφή της κοινωνικής πρόνοιας θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα Σε μερικές δεκαετίες το ασφαλιστικό σύστημα από 12,6% που κοστίζει σήμερα θα ανέλθει στο 25% του ΑΕΠ. Πως θα μπορέσει η ελληνική κοινωνία να αντεπεξέλθει σε αυτό το τεράστιο οικονομικό μέγεθος; (Να σημειώσω ότι τώρα ένα μέρος από το 12,6% σήμερα καλύπτεται από ξένο δανεισμό) Πως ακριβώς θα πληρώσουμε το 25%;
Σήμερα ο προοδευτικός, ανανεωτικός και πάνω από όλα κοινωνικά ευαίσθητος πολιτικός (βλέπε Τσίπρα) λέει καμία αλλαγή. Όχι μόνο δεν επιθυμεί καμία αλλαγή στην υπάρχουσα κατάσταση αλλά και καμία αλλαγή σε άλλους τομείς της οικονομίας που θα δημιουργούσαν τον απαραίτητο νέο κοινωνικό πλούτο για να καλυφθούν αυτές οι οικονομικές ανάγκες. Αυτή την στάση που θα οδηγήσει στην οικονομική εξαθλίωση και παρακμή την ελληνική κοινωνία, την ονομάζουμε κοινωνικά ευαίσθητη. Πρόκειται για παραλογισμό ασύλληπτου μεγέθους.
@ rebel@work
"Το βρήκα διασκεδαστικό και το παραθέτω, αλλά ίσως να απογοητεύσει περαιτέρω τον Λιναρδάτο και άλλους "φιλελεύθερους". Από το άρθρο, λοιπόν, "Marx popular amid credit crunch""
Δεν με εκλησει καθόλου αυτή η είδηση. Θα σου πρότεινα μάλιστα να δεις το άρθρο του Stefan Theil στο Foreign Affairs, "Europe’s Philosophy of Failure"
http://www.foreignpolicy.com/story/cms.php?story_id=4095
"In France and Germany, students are being forced to undergo a dangerous indoctrination. Taught that economic principles such as capitalism, free markets, and entrepreneurship are savage, unhealthy, and immoral, these children are raised on a diet of prejudice and bias. Rooting it out may determine whether Europe’s economies prosper or continue to be left behind."
@ K.σ-Μ
"Eννοείς ότι εσύ μπορείς να "ισχυρίζεσαι" ό,τι θέλεις, και οι υπόλοιποι οφείλουν να επιχειρηματολογούν επί του ισχυρισμού σου; Μήπως θα έπρεπε να επιχειρηματολογήσεις πρώτος εσύ ώστε να αποδείξεις την βασιμότητά του;"
Ισχυρίζομαι ότι εγώ δεν μπορώ να βρω, έστω και μία πολιτική που να προτείνετε από την αριστερά που να είναι καλύτερη από κάτι που προτείνουν οι φιλελεύθεροι ή οι δεξιοί. Επειδή δεν θέλω να κλεισθώ αυτάρεσκα στο καβούκι μου έχοντας την εντύπωση ότι έλυσα το πρόβλημα και ότι τα ξέρω όλα, προσκαλώ αυτούς που βρίσκονται στην αντιπέρα πολιτική όχθη να εξηγήσουν γιατί η θέση μου είναι λάθος.
Δεν ζητώ κάποιος να μου αποδείξει γιατί η όλη κοσμοθεωρία της αριστεράς -της όποιας αριστεράς -είναι σωστή. Απλά ας βγει κάποιος και να πει ότι για παράδειγμα στις ιδιωτικοποιήσεις οι φιλελεύθεροι είναι λάθος και οι αριστεροί έχουν δίκιο για δυο τρεις λόγους. Η για παράδειγμα στο θέμα της παγκοσμιοποίησης η αριστερά δείχνει την σωστή κατεύθυνση.
Επειδή τώρα με την οικονομική κρίση ακούμε νυχθημερόν στα ΜΜΕ πόσο ξεπερασμένος ο καπιταλισμός είναι, απλά θεωρώ ότι είναι επίκαιρο και αναγκαίο κάποιος να δώσει μερικά επιχειρήματα που να στηρίζουν αυτή την άποψη.
Αν εγώ είχα αυτά τα επιχειρήματα δεν θα ήμουν φυσικά φιλελεύθερος αλλά αριστερός. (και κάποτε ήμουν)
@ rebel@work
"Οι οικονομικές κρίσεις είναι ενδογενείς του καπιταλιστικού συστήματος. Απλά οι εκδηλώσεις και το βάθος τους μπορεί να διαφέρουν από τη μια στην άλλη. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου στήν κορύφωση των καπιταλιστικών κύκλων παραγωγής, δηλ. μετά από περιόδους ανάπτυξης και υψηλής κερδοφορίας."
Κατά διαστήματα θα υπάρχουν διακυμάνσεις και διορθώσεις στην οικονομική δραστηριότητα. Αυτό όμως που μετατρέπει αυτές τις διακυμάνσεις σε υφέσεις ή κάτι χειρότερο είναι η πολιτική που προηγείται ή επακολουθεί ή και τα δύο.
Μετά από τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις του Reagan το 81 όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο George Will, "από το Νοέμβριο του 1982 μέχρι και το Δεκέμβριο του 2007, η οικονομία ήταν σε ύφεση μόνον 14 μήνες - 4,6 τοις εκατό του χρόνου. Η οικονομία ήταν σε ύφεση 22,4 τοις εκατό του χρόνου μεταξύ 1945 και 1982."
Όχι μόνο οι υφέσεις που επακολουθήσαν μετά τις μεταρρυθμίσεις του Reagan ήταν μικρότερης διάρκειας αλλά και μικρότερης κλίμακας. Μιλάμε για μια τεράστια ποσοτική και ποιοτική διαφορά στην ανθεκτικότητα της οικονομίας. Να σημειώσω επίσης ότι αυτές οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις του Reagan ήταν η δική του απάντηση στην κρίση που ταλάνισε την αμερικάνικη οικονομία στα μέση του 70 και αρχές 80.
Τότε όπως και τώρα οι αριστεροί μιλούσαν για την απαξίωση των ελευθέρων αγορών και την ανάγκη για περισσότερο κρατικό παρεμβατισμό. Το ότι ο Reagan δεν τους ακολούθησε τις συμβουλές τους εξηγούν τα 25 χρόνια ευημερίας που επακολούθησαν.
Αυτό που προηγήθηκε της τωρινής κρίσης είναι η πολιτική της Ουάσιγκτον να επιδιώξει μια επικίνδυνη και καταστροφική πολιτική στο θέμα της στέγασης (όλοι να έχουν σπίτι έστω και αν δεν μπορούν να το πληρώσουν) και η επίσης καταστροφική πολιτική του φτηνού δολαρίου για να τονωθούν οι εξαγωγές. Και οι δυο αυτές πολιτικές ήταν πολιτικές παρεμβατισμού στην οικονομία που γιγάντωσαν την ύφεση και την μετέτρεψαν σε διεθνή κρίση. Δείτε http://e-roosters.blogspot.com/2008/09/blog-post_27.html
@ Παναγιωτης
Δες την απάντηση που έδωσα στον K.σ-Μ παραπάνω.
Μα ούτε οι ίδιοι συμφωνούν στο τι είναι σήμερα "αριστερή πολιτική", οπότε τι να αντικρούσει κανείς?
Γεγονός είναι ότι μετά το '89 οι οικονομικές θεωρίες της αριστεράς έχουν λίγο-πολύ απορριφθεί. Αυτό που έχει μείνει, για τους περισσότερο ρεαλιστές, είναι το κοινωνικό κομμάτι δηλαδή μια γενική φιλολογία περί δικαιωμάτων και ελευθεριών, που ουσιαστικά είναι υιοθέτηση και μίμηση του αστικού φιλελευθερισμού.
Η αριστερά γεννήθηκε και διαμορφώθηκε ως ταξική ιδεολογία με συγκεκριμένο ακροατήριο, συνεπώς δεν απετέλεσε ποτέ ολοκληρωμένη εναλλακτική λύση για το σύνολο της κοινωνίας.
Σήμερα η βασική διαφοροποίηση είναι μεταξύ είναι μεταξύ κρατισμού και φιλελευθερισμού. Το θέμα είναι ότι ενώ βρίσκεις αρκετούς συντηρητικούς να είναι συνεπείς κρατιστές (ειδικά στην Ευρώπη), βρίσκεις κανέναν ή ελάχιστους αριστερούς να είναι συνεπείς φιλελεύθεροι. Η ταύτιση με τον κρατισμό δυστυχώς δεν κρύβεται πίσω από τις διακηρύξεις και τα ωραία λόγια περί κοινωνικού φιλελευθερισμού.
πολύ καλό post, μόνο που η αριστερά είναι ήδη στις δυνάμεις της συντήρησης, όπως γράφεις έχει επιτύχει να επιβάλει τον Κρατισμό απλά τώρα προσπαθεί να τον διατηρήσει.
Οι φιλελεύθεροι κι οι Συντηρητικοί ήταν οι μόνες πολιτικές δυνάμεις μέχρι τα μέσα τοθ 19ου αιώνα, Υστερα εμφανίστηκαν κι άλλες στο δυτικό κόσμο π.χ. τα εργατικά - σοσιαλιστικά κόμματα . Θεωρείς ότι κακώς εμφανίστηκαν; Οτι ήταν ένα τεράστιο λάθος; Οτι η χρησιμότητά τους τέλειωσε; Οτι πρέπει να γυρίσουμε πίσω στον 19ο αιώνα ; Ακόμη οι δύο πολιτικές δυνάμεις που αναφέρεις μπορούν να αντιμετωπίσουν το οικολογικό πρόβλημα; Η μήπως αυτό είναι κάτι ασήμαντο; Ποιοί ευθύνονται κυρίως για τη δημιοιυργία του;Στην σκέψη σου υπάρχει χώρος για οικολογικά κόμματα; Είναι αναγκαία η περιττά; Ευχαριστώ
χεχε, το οικολογικό πρόβλημα.
...σαν κακές μάγισσες στον μεσσαίωνα.
Την μόνη σοφία που έχω να καταθέσω στην κουβέντα είναι οτι ο Λιναρδάτος τσάμπα χάνει το χρόνο του.
Το βρήκα διασκεδαστικό και το παραθέτω, αλλά ίσως να απογοητεύσει περαιτέρω τον Λιναρδάτο και άλλους "φιλελεύθερους". Από το άρθρο, λοιπόν, "Marx popular amid credit crunch""
και κάτι ακόμα πιο διασκεδαστικό. Τη δεκαετία του 1930 , δημοφιλέστατο ανάγνωσμα στις μάζες που δεινοπαθούσαν από την κρίση ήταν μια συγκινητική νουβέλα ονόματι "Ο Αγών μου" . Σημαίνει κάτι αυτό ;
@Λιναρδάτος
Η στρεβλότητα ή το παράδοξο των αντιλήψεων σου, όπως και οι προκαταλήψεις που σε διακατέχουν, αντικατοπτρίζονται στη φράση:
«Οραματίζομαι έναν καλύτερο κόσμο όπου η πολιτική σκηνή θα μοιράζεται μεταξύ των φιλελεύθερων και των συντηρητικών.»
...Οταν στην πολιτική σκηνή του δυτικού κόσμου συνέβαινε και συμβαίνει επί δεκαετίες ακριβώς αυτό που... οραματίζεσαι.
Εν πάσει περιπτώσει, πίσω στις οικονομικές κρίσεις: Το IMF (δεκαετίες μετά τον Μαρξ) διαπιστώνει ότι παγκόσμιες υφέσεις συμβαίνουν με περιοδικότητα 8-10 χρόνων κα σημειώνει τρεις τέτοιες υφέσεις την τελευταία τριακονταετία (1990-93, 1998, 2001-2002), μη συμπεριλαμβανομένης της επερχόμενης. Στο διάστημα αυτό, εκδηλώθηκαν σοβαρότατες χρηματοπιστωτικές κρίσεις (ίσως όχι στην αυλή του σπιτιού σου): στη Λατινική Αμερική, στη Ρωσία, την Ασία, αλλά και στην Ευρώπη με το ERM. Όσο για τις ΗΠΑ, από το 1980 υπήρξαν τουλάχιστον 8 τριμηνιαίες περίοδοι αρνητικής ανάπτυξης.
Άρα το ότι ο καπιταλισμός ‘operates through a series of crises’ ισχύει, όπως ισχύει και το γεγονός ότι αυτή η εγγενής αστάθεια του εντείνεται με την απορρύθμιση των αγορών. Το διεθνές πιστωτικό σύστημα έπαιξε poker με την υπεραξία που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι του κόσμου και το κράτος ήταν και είναι στις περισσότερες περιπτώσεις απλός θεατής.
"The credit system appears as the main lever of over-production and over-speculation in commerce... the reproduction process, which is elastic by nature, is here forced to its extreme limits... The credit system accelerates the material development of the productive forces and the establishment of the world-market... At the same time credit accelerates the violent eruptions of this contradiction - crises - and thereby the elements of disintegration of the old mode of production".
@rebel, et.al.
...έχω βαρεθει να διαβάζω την ίδια μαρξιστική καρμέλλα να πιπιλιέται εσχάτως απο στόμα σε στόμα (από "διαβασμένους" και μη) ότι δήθεν ο καπιταλισμός (ο αμιγής - όχι ο ersatz) είναι καταδικασμένος σε περιοδικές οικονομικές κρίσεις κλπ. κλπ.
Φαίνεται ότι οι "διαβασμένοι" έχουν μονομερή και ελλειπή πληροφόρηση.
Παραπέμπω λοιπόν (όσους και όσες πράγματι θέλουν να ερευνήσουν το θέμα από μη-μαρξιστική οπτική γωνία) σε αυτό το (σχετικά πρόσφατο) αρθράκι του Ρον Πωλ:
"Has Capitalism Failed?"
Νομιζω πως εχουμε συγκρουση των ακρων, αν ακουγαμε τους Συντηρητικους του 19ου αιωνα να λενε πως τα child labor laws θα κατεστρεφαν την αγγλικη οικονομια ακομα θα ειχαμε τον Ντικενς. Ο φιλελευθερισμος δεν ειναι πολιτικη ιδεολογια, στην πραγματικοτητα μοιαζει με τον χριστιανισμο στο ποσες αποχρωσεις εχει. Ολοι οι ανθρωποι ειναι φιλελευθεροι, φιλοδικαιοι, φιλεσπλαχνοι κλπ. Μηπως ο φιλοδικαιισμος να γινει πολιτικη φιλοσοφια? Στην πραγματικοτητα ολες αυτες οι αρετες οταν τιθενται στην βασανο της πολιτικης πρακτικης αποκτουν νεα νοηματα, ποση πχ ελευθερια ειναι χρησιμη ωστε να μην γινουμε ζουγκλα κλπ.
Αρα υπαρχουν μεχρι στιγμης 2 πολιτικα-κοινωνικα συστηματα αυτο της ελευθερης οικονομιας με οποιο βαθμο παρεμβασης και αυτο της κρατικα διευθυνομενης. Οι φιλελευθεροι καθε αποχρωσης ειναι με το πρωτο που ειναι το στατους κβο (εκ φυσεως συντηρητικοι) και οι αλλοι εκ φυσεως επαναστατες διοτι θελουν να ριξουν το στατους. Τα επιμερους ζητηματα το αν τα πρεζακια θα καπνιζουν την πρεζα ελευθερα, οι γκαιυ θα παντρευονται κλπ ειναι ισως ενα γονιμο μπολιασμα των δυο ρευματων, δεν απαντανε ομως στο πως οργανωνεται η οικονομια.
Εγω επιλεγω προσωπικα το στατους κβο
Για τον ΤΡΙΤΟ :
Προσπαθώντας να προσθέσω στην ιστορική πλευρά της διάκρισης αριστερά-δεξιά που αναφέρεις. Η αριστερά εμφανίστηκε στην ιστορία την 27η Ιουνίου του 1789 με την τοποθέτηση των αντιμοναρχικών αντιπροσώπων στην αριστερή πλευρά της γαλλικής εθνοσυνέλευσης. Ταυτόχρονη είναι όμως και η γέννηση της δεξιάς, ως πολιτική έννοια με την εγκατάσταση των φιλομοναρχικών στην δεξιά πλευρά….
Φυσικά η έννοια και της αριστεράς και της δεξιάς έχει μεταβληθεί πάρα πολύ μα η στιγμή της γέννησής τους είναι η ίδια. Εκείνη η αριστερά ήταν τέκνο του διαφωτισμού όπως και οι φιλόσοφοι της ελευθερίας (που δεν είχαν χωροταξική
εκπροσώπηση σε εκείνη την εθνοσυνέλευση).
Στο πολιτικό προσκήνιο της Αγγλίας εμφανίστηκαν οι «συντηρητικοί» λίγο νωρίτερα (1714) σε μια πιο σταδιακή μετάβαση εξουσίας από την μοναρχική-φεουδαρχική περίοδο.
Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι η αριστερά και η δεξιά εμφανίστηκαν ταυτόχρονα ιστορικά και σηματοδοτούν την έναρξη της νεώτερης ιστορία της Ευρώπης.
Είμαι ενθουσιασμένος κύριε Λιναρδάτο με την πρόκληση-πρόσκληση.
Μια ειλικρινής τοποθέτηση θα πρέπει να ξεκινά με την "ανακήρυξη" των "μονομάχων". Εγώ είμαι με την πλευρά του παγκόσμιου καπιταλισμού και της δημοκρατίας.
Να επισημάνω στους εξαγριωμένους πως οι προσωπικοί χαρακτηρισμοί και οι ύβρεις , δυστυχώς γι' αυτούς, ζημιώνουν την πλευρά τους.
Μήπως θα ήταν πιο πρακτικό να μεταφέρουμε τον διάλογο δημιουργώντας ένα άλλο ιστολόγιο Capitalism VS Collectivism πχ;
Δεν είναι όλοι το ίδιο φιλελευθεροι, φιλοδικαιοι, φιλεσπλαχνοι κλπ. Αυτό άλλωστε είναι που κάνει ορατές και τις πολιτικές διαφορές σε μια κοινωνία.
Πολλοί είναι διατεθειμένοι να έχουν λιγότερη ελευθερία, με αντάλλαγμα την (οικονομική) ασφάλεια.
Να είναι λιγότεροι φιλεύσπλαχνοι οι ίδιοι, και το ρόλο αυτό να τον έχει το κράτος, δηλαδή οι άλλοι ("τι κάνει το κράτος?" κλπ.)
Και η αντίληψη περί του τι είναι δίκαιο είναι διαφορετική, ο κρατικός έλεγχος της οικονομίας δικαιολογείται στο όνομα της "κοινωνικής δικαιοσύνης".
Έπειτα το αν είναι κανείς συντηρητικός ή επαναστάτης εξαρτάται από το ποιο είναι το στάτους κβο. Σε μια οικονομία με κυρίαρχο κρατικό ρόλο, η αριστερά είναι εκ φύσεως συντηρητική δύναμη, παλεύει να διατηρηθούν τα "κεκτημένα" της κάθε συντεχνίας. Να μην πούμε για τα κομμουνιστικά καθεστώτα, εκεί κι αν ήταν συντηρητικοί ως προς το στάτους κβο.
Συνεπώς η έννοια του συντηρητισμού θα πρέπει, για να μην αλλάζει κάθε φορά νόημα, να αναφέρεται στο επίπεδο των (μη οικονομικών) αξιών και της γενικότερης κοσμοθεωρίας. Στο οικονομικό και πολιτικό πεδίο, που είναι και το πρωτεύον, υπάρχουν κρατιστές και φιλελεύθεροι -και οι διάφορες αποχρώσεις.
otan rotithike o Stalin poia einai i xeiroteri pareklisi, i aristeri h i deksia apantise:
"kai oi dyo"
pros "aristerous":
stamatiste na symmetexete se adieksodes syzitiseis....den yparxei kanenas na peistei apo to dialogo stin arena tis eleytheris agoras....apla katalabaino oti einai diaskedastiko na diabazeis kamia fora to site gia na blepeis se poso xamilo epipedo brisketai o taksikos exthros.
pros "fileleytherous":
doo be doo be doo lalalalala.........
@ ΤΡΙΤΟΣ
"Υστερα εμφανίστηκαν κι άλλες στο δυτικό κόσμο π.χ. τα εργατικά - σοσιαλιστικά κόμματα . Θεωρείς ότι κακώς εμφανίστηκαν; Ότι ήταν ένα τεράστιο λάθος; Ότι η χρησιμότητά τους τέλειωσε; Ότι πρέπει να γυρίσουμε πίσω στον 19ο αιώνα ; Ακόμη οι δύο πολιτικές δυνάμεις που αναφέρεις μπορούν να αντιμετωπίσουν το οικολογικό πρόβλημα;"
Οι οικολογικές ευαισθησίες δεν ξεκίνησαν με την αριστερά. Εντελώς το αντίθετο, οι ρίζες είναι πιο πολύ συντηρητικές Στις ΗΠΑ έχουμε την πρώτη οικολογική πολιτική με τον ρεπουμπλικάνο πρόεδρο Theodore Roosevelt (θείο του Δημοκρατικού πρόεδρου F D Roosevelt) που ξεκινά την δημιουργία των εθνικών πάρκων και περιβαλλοντικής προστασίας.
Σε άλλες χώρες το φυσικό περιβάλλον θεωρείται μέρος της ιστορικής παράδοσης και μνήμης του έθνους και για αυτό η προστασία του είναι επιτακτική.
Η αριστερά έρχεται στο χώρο της οικολογίας πάρα πολύ αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του 70. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί πολιτικά έχει ξεμείνει από καύσιμα, και τα θέματα οικολογίας της δίνουν μια νέα ευκαιρία για κριτική στον καπιταλισμό και μια νέα δικαιολογία για περισσότερο κρατικό παρεμβατισμό.
Γι΄αυτό πολύ συχνά οι προτάσεις τους πολύ απέχουν από τις πραγματικές οικολογικές ανάγκες και έχουν περισσότερο να κάνουν με την γιγάντωση του κράτους και της εξουσίας του σε όλους τους τομείς της οικονομίας.
Η ειρωνεία είναι όταν κάποιος διαβάζει τους λόγους και τα επιχειρήματα που δίνουν οικολογικές οργανώσεις/κόμματα για την προστασία του περιβάλλοντος, βρίσκει τα επιχειρήματα που δίνει ο συντηρητικός Edmund Burke για την προστασία του "κοινωνικού περιβάλλοντος". Φιλοσοφικά, τα συντηρητικά κόμματα φαίνονται πιο κοντά στα περιβαλλοντικά θέματα και θα μπορούσαν να προτάξουν οικολογικές πολιτικές πολύ πιο ορθολογικές από αυτές που προτείνει η αριστερά.
@ Ανώνυμος
"Marx popular amid credit crunch"" και κάτι ακόμα πιο διασκεδαστικό. Τη δεκαετία του 1930 , δημοφιλέστατο ανάγνωσμα στις μάζες που δεινοπαθούσαν από την κρίση ήταν μια συγκινητική νουβέλα ονόματι "Ο Αγών μου" . Σημαίνει κάτι αυτό ;"
Σημαίνει ότι σε περιόδους κρίσης ο κόσμος το ρίχνει στα μυθιστορήματα
@rebel@work
"Άρα το ότι ο καπιταλισμός ‘operates through a series of crises’ ισχύει, όπως ισχύει και το γεγονός ότι αυτή η εγγενής αστάθεια του εντείνεται με την απορρύθμιση των αγορών. Το διεθνές πιστωτικό σύστημα έπαιξε poker με την υπεραξία που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι του κόσμου και το κράτος ήταν και είναι στις περισσότερες περιπτώσεις απλός θεατής."
Οι διορθώσεις στην οικονομική δραστηριότητα είναι αναπόφευκτες. Ο κόσμος αποτελείτε από ανθρώπους που έχουν φυσικά ανθρώπινες αδυναμίες. Μια από αυτές είναι το
ένστικτο της αγέλης. Όπως είχα πει σε άλλο σχόλιο πιο πάνω: Αυτό όμως που μετατρέπει αυτές τις διακυμάνσεις σε υφέσεις ή κάτι χειρότερο είναι η πολιτική που προηγείται ή επακολουθεί ή και τα δύο.
Από τα λεγόμενα σου καταλαβαίνω ότι δεν αμφισβητείς τη διαφορά στην χρονική διάρκεια και μέγεθος των υφέσεων πριν και μετά τον Reagan.
@ Dionisis
"Μήπως θα ήταν πιο πρακτικό να μεταφέρουμε τον διάλογο δημιουργώντας ένα άλλο ιστολόγιο Capitalism VS Collectivism πχ; "
Στην Ελλάδα, κ. Διονύση, οι φιλελεύθεροι είμαστε πολλά ολίγοι. Αν κάποια μέρα γίνουμε όσο πολυάριθμοι όσο και οι αριστεροί, τότε με άνεση θα μπορούμε να διασκορπιζόμαστε και να βγάζουμε τα μάτια όπως και αυτοί. Φιλελεύθεροι μ-λ, φιλελεύθεροι λ-μ κτλ...
@ donn
"Συνεπώς η έννοια του συντηρητισμού θα πρέπει, για να μην αλλάζει κάθε φορά νόημα, να αναφέρεται στο επίπεδο των (μη οικονομικών) αξιών και της γενικότερης κοσμοθεωρίας. Στο οικονομικό και πολιτικό πεδίο, που είναι και το πρωτεύον, υπάρχουν κρατιστές και φιλελεύθεροι -και οι διάφορες αποχρώσεις."
Έχετε δίκιο. Σε αυτή την περίπτωση θα είχαμε να κάνουμε με τουλάχιστον μια αμερικανοποίηση του όρου συντηρητισμός. Αλλά για μένα, και στο πολιτικό περιβάλλον της Ευρώπης, υπάρχει μια διακριτή διαφορά μεταξύ φιλελεύθερων και συντηρητικών. Ο John Stuart Mill φιλελεύθερος, ο Edmund Burke συντηρητικός, αργότερα ο Αμερικάνος Frank Meyer με το In Defense of Freedom, ανακατεύει Mill και Burke και δημιουργεί έναν νέο, αμερικάνικο συντηρητισμό/φιλελευθερισμό
Επομένως πρέπει να ξέρουμε τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε συντηρητικός. Σε διαφορετικά πλαίσια έχει διαφορικούς ορισμούς.
@ open-eyed-dreamer
"Το πιο αστείο σημείο από όσα διάβασα ήταν εκεί που το Αμερικανάκι επέκρινε την εκπαίδευση στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, γιατί διδάσκει τους νέους οικονομολόγους και τα αρνητικά του καπιταλισμού."
Το 'αμερικανάκι' δεν κάνει κριτική γιατί οι μαθητές δεν διδάσκονται "και τα αρνητικά του καπιταλισμού", αλλά επειδή διδάσκονται μόνο τα κατά την γνώμη της αριστερής νομενκλατούρας αρνητικά του καπιταλισμού.
"Και μη μου αναφέρετε τα γνωστά στατιστικά στοιχεία για τους ρυθμούς μεγέθυνσης της Κίνας και τους Κινέζους που αγοράζουν αυτοκίνητα. Δεν πείθουν κανέναν πλέον."
Αν τα στοιχεία και γεγονότα δεν σας πείθουν, τι ακριβώς θα σας άλλαζε την γνώμη; θα ήθελα να ξέρω αν έχετε κάποια κριτήρια που ελέγχουν αν αυτά που πιστεύεται ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Έχοντας ζήσει στην Ελλάδα καταλαβαίνω ότι μετά από κάποιο διάστημα η ταύτιση με την αριστερά είναι σχεδόν υποχρεωτική. Αυτό άλλωστε μας προπαγανδίζουν όλα τα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ.
Η συμμόρφωση με τη αριστερή ιδεολογία είναι η μόνη απόδειξη ότι ενδιαφέρεσαι για το κοινό καλό, ότι ενδιαφέρεσαι για τον συνάνθρωπο σου. Όλοι οι άλλοι είναι είτε οι θύτες είτε τα θύματα του συστήματος. Αυτό είναι μια ιδιαίτερα χρήσιμη θεώρηση των πραγμάτων, ειδικά όταν τα γεγονότα και η καθημερινότητα σε διαψεύδουν.
Το ότι είστε διατεθειμένος να παρακολουθήσετε αυτό το ιστολόγιο αλλά μόνο μέχρι το σημείο που δεν θέτει υπό αμφισβήτηση τα πολιτικά σας πιστεύω, αυτό δείχνει ότι τα πολιτικά σας έχουν μετατραπεί σε ένα είδος θρησκείας.
Ως ένας πρώην αριστερός, και μάλιστα ενεργός (ΣΥΝ και ΚΚΕ), καταλαβαίνω ότι η αλλαγή δεν είναι εύκολη. Καταλαβαίνω ότι το άνοιγμα σε ένα νέο τρόπο σκέψης, ειδικά όταν το κοινωνικό περιβάλλον είναι εχθρικό σε μια τέτοια αλλαγή, είναι μια δύσκολη υπόθεση.
Κάτι όμως θα σε ώθησε να επισκεφτείς αυτό το ιστολόγιο. Το πιο πιθανό από όλα: περιέργεια. Θα σου έλεγα λοιπόν ότι αυτή η περιέργεια είναι πολύ πιο πολύτιμη από όλα τα δόγματα που καθημερινά μας ταΐζουν η κρατικοδίαιτη ιντελιγκέντσια και ΜΜΕ.
Όταν θα αποφασίσεις να δώσεις σε αυτή την περιέργεια την αξία που πραγματικά της αναλογεί, τότε θα πρέπει να επιλέξεις που είσαι ταγμένος. Με την αριστερά ή με την αλήθεια.
Ο Richard Epstain έχει γράψει ένα καλό άρθο στο Forbes magazine, Strident And Wrong.
http://www.forbes.com/2008/10/27/slate-libertarian-weisberg-oped-cx_re_1028epstein_print.html
Κύριε Λιναρδάτε, είπατε μεταξύ άλλων ότι: "Ο κόσμος αποτελείτε από ανθρώπους που έχουν φυσικά ανθρώπινες αδυναμίες. Μια από αυτές είναι το ένστικτο της αγέλης. " σαν βασική δικαιολογία και ουσιαστικά ένα σημείο ενοχής απέναντι σε όσα ισχυρίζεστε (κατά βάθος ξέρετε ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά λόγω ισχυρογνωμοσύνης δεν νομίζω να το παραδεχθείτε ποτέ).
Αυτό είναι το κύριο σημείο διαφωνίας μου μαζί σας και η ουσία του προβλήματος της θεωρίας σας (οικονομικής και τρόπου ζωής).
Δηλαδή εσείς και οι νεοφιλελεύθεροι θεωρείτε τον άνθρωπο ένα ζώο που κυριαρχείται από τα κατώτερα ένστικτά, του ανταγωνισμού, του εγωισμού, του δίκαιου του δυνατού, της αγέλης, της αυτοσυντήρησης, του συμφέροντος, του φαύλου κύκλου του αυξανόμενου κέρδους του ισχυρού, τα οποία είναι και η αιτία του φανατισμού, της δυστυχίας σε προσωπικό και των πολέμων σε διεθνές επίπεδο, και τα οποία θεωρείτε ότι δεν αλλάζουν και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι αυτά.
Οι οικονομικές θεωρίες και πολιτικές που επαγγέλλεστε ενισχύουν και δεν μειώνουν αυτές τις ανθρώπινες αδυναμίες (εσείς ο ίδιος τις λέτε αδυναμίες).
Η αριστερή και προοδευτική φιλοσοφία όμως θεωρεί τον άνθρωπο σαν ένα όν, το οποίο έχει προοπτική εξέλιξης μέσα από την εκπαίδευση, την συνύπαρξη με τους άλλους, τον αλτρουισμό, την θυσία, την συνεργασία, την βοήθεια στους αδύναμους, την ανιδιοτέλεια, τις ορθές ανθρώπινες σχέσεις, τον εθελοντισμό, την αειφορία.
Δεν πετάω στα σύννεφα για τη τωρινή φύση και κίνητρα του ανθρώπου αλλά αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να τον θεωρούμε ως εσαεί ιδιοτελή και χωρίς προοπτικές βελτίωσης.
Εκτός αν θεωρείτε ότι καλώς είναι έτσι τα πράγματα.
Τότε όμως θα πρέπει να μου αποδείξετε ότι υπάρχει βιώσιμο μέλλον για τον άνθρωπο και τον πλανήτη γενικότερα.
Κε Λιναρδάτε σας συγχαίρω διότι με ένα μη επιστημονικό αρθράκι αλλά που ακουμπάει το θυμικό του κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου, καταφέρατε να αναστατώσετε τους αριστερούς.
Ειλικρινά δεν τους περίμενα τόσο ευάλωτους!!!!
k. Linardato den katalaba to sxolio sas sxetika me tin protasi na kanoume ena blog gia auti tin sizitisi. Syntoma autos o dialogos meso sxolion tha thaftei apo alles anartiseis kai tha ksecastei. Gia ton logo auto to proteina.
.
...νομίζω πως το θέμα του ποστ είναι άκαιρο και εξωπραγματικό -στη χώρα μας τουλάχιστον- άλλωστε για να εμπεδώσει καλά η φοιτητιώσα νεολαία μας τα μεστά οικονομικής σοφίας και τα οικουμενικά επιτυχώς δοκιμασμένα στη πράξη, μαρξιστικά οικονομικά πομφολυγοπαφλάσματα, αλλά ακόμα (γιατί όχι;) και σαν απαραίτητο πνευματικό εφόδιο για την επαγγελματική τους σταδιοδρομία και επιτυχία στο μελλοντικό μας politburo, έχουμε και το κατάλληλο μάθημα στο τμήμα πολιτικής οικονομίας του "Εθνικού και Καποδιστριακού" μας!...
"Μαρξιστική Πολιτική Οικονομία"!..
....έτσι να μήν ξεχνιόμαστε, χωρίς παρεξήγηση, έ..!!!
(μικρή συμπλήρωση στο παραπάνω)
....καθώς και με τις ευλογίες του Υπουργείου Παραπαιδείας (δημόσιο είν'αυτό) και με τα δικά σας χρήματα O.P.M*!!...
*O.P.M: "other people's money"
Για τον open-eyed-dreamer και το σχόλιό του στις 20:16:
"Στο δικό μου πανεπιστήμιο (Μακεδονίας) δε διδαχτήκαμε ποτέ τη μαρξιστική πολιτική οικονομία. Είμαστε τυχεροί έτσι; Αλλά ούτε τη Κεϋνσιανή διδαχτήκαμε!"
Σε ποιά σχολή είσαι oed; να διαβάζεις παιδί μου να διαβάζεις, τουλάχιστον τα περιεχόμενα.
Ενδεικτικά τρία μαθήματα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και η περιεχόμενη ύλη
EΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Μαυρουδέας Σταύρος ……. O Marx και η Kριτική της Πολιτικής Oικονομίας. Διαλεκτική μέθοδος και αξιακή θεωρία της αφηρημένης εργασίας. Tο εμπόρευμα και ο διπλός χαρακτήρας της εργασίας (αξία χρήσης και αξία ανταλλαγής - συγκεκριμένη και αφηρημένη εργασία). H αξία και η αφηρημένη εργασία ως ειδικό χαρακτηριστικό της κεφαλαιοκρατικής εμπορευματικής παραγωγής. H υπεραξία, το κεφάλαιο και το χρήμα. H συσσώρευση και η αναπαραγωγή του κεφαλαίου.
ΘΕΩΡΙΕΣ ΠΕΡΙ ΚΡΑΤΟΥΣ
Κατριβέσης Νικόλαος Mε ανάλυση των διαφόρων σχολών και κοινωνικών ρευμάτων, προσεγγίζεται η φύση και ο λόγος ύπαρξης του κράτους. Oι διαφορετικές προσεγγίσεις για την αναγκαιότητα του κράτους μας αποκαλύπτουν τη σχέση του με την κοινωνία των πολιτών. Aναλύονται οι κλασικές θεωρίες για το κράτος (Πλάτων, Hegel, Habbes κλπ.), οι μαρξιστικές θεωρίες (Marx, Engels, σοσιαλδημοκράτες κλπ.), οι νεοφιλελεύθερες θεωρίες για το κράτος και οι νεο-μαρξιστικές θεωρίες (Althusser, Πουλαντζάς, Glucksmans).
ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ
Τσουλφίδης Ελευθέριος Γενική εισαγωγή στην Iστορία των Oικονομικών θεωριών: η οικονομική σκέψη στην αρχαιότητα, το μεσαίωνα και την εποχή της εμποροκρατίας, προκλασικοί και κλασικοί οικονομολόγοι, η ιστορική και η θεσμική σχολή, ουτοπικός και επιστημονικός σοσιαλισμός, η νεοκλασική θεωρία και η κεϋνσιανή επανάσταση, η αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τη ρικαρντιανή θεωρία, σύγχρονες εξελίξεις στην οικονομική θεωρία.
To σάιτ e-roosters.blogspot.com , είναι πολύ χρήσιμο . Μαθαίνεις από πρώτο χέρι πως σκέφτονται οι πιο κακοί άνθρωποι του πλανήτη (αυτοί που έχουν ως υπέρτατη αξία το ατομικό κέρδος και μπροστά σ'αυτό δε υπάρχουν ούτε συνάνθρωποι ούτε περιβάλλον ούτε πατρίδα ούτε τίποτα) , χωρίς να χρειάζεται να κάνεις μετάφραση από τα αγγλικά .
Με το άρθρο του κυρίου Ναπολέωντος , επιβεβαιώσαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι απίστευτα δογματικοί :) αλλά και απίστευτα ηλίθιοι (μόνο ηλίθιος μπορεί να χαρακτηριστεί όποιος νοσταλγεί την προ των σοσιαλιστικών ιδεών εποχή του 19ου αι.-κρίμα που δεν μπορούμε να τον βάλουμε να δουλεύει με τα τότε δικαιώματα να δει τη γλύκα ) .
Ναπολέων προχώρα ακάθεκτος , ο γάιδαρος πετάει , έχεις δίκιο ...
@πιό πάνω ανώνυμος
....ενώ οι εκπρόσωποι του "τέως υπαρκτού" ήταν όλοι καλοί, αδογμάτιστοι και φιλόστοργοι άνθρωποι με όραμα και πάντα κυβερνούσαν τις μάζες (είναι κάτι σαν την πλαστελίνη) δίκαια με γνώμονα το πλατύ κοινωνικό καλό και -βέβαια- αφιλοκερδώς (σαν καλοί και φιλάνθρωποι που ήσαν)...
Όσοι δεν τα έχετε ζήσει, αυτό ήταν το ύφος (και το επίπεδο) των συζητήσεων στα αμφιθέτρα του '70.
Πας μη μαρξιστής έπρεπε να ήταν ένα από τα δύο:
- ηλίθιος, αν δεν ήταν ευκατάστατος διότι δεν καταλάβαινε το ταξικό του συμφέρον.
- κακός, αν ήταν ευκατάστατος, διότι ήταν ταξικός εχθρός, εκμεταλλευτής κλπ.
Δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα από τότε.
@ Panagiotis
" Μια από αυτές είναι το ένστικτο της αγέλης. " σαν βασική δικαιολογία και ουσιαστικά ένα σημείο ενοχής απέναντι σε όσα ισχυρίζεστε (κατά βάθος ξέρετε ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά λόγω ισχυρογνωμοσύνης δεν νομίζω να το παραδεχθείτε ποτέ)."
Πιστεύω όλοι συμφωνούμε (ίσως με εξαίρεση το ΚΚΕ) ότι το να επιλέγουν οι πολίτες δημοκρατικά αυτούς που τους κυβερνούν είναι το καλύτερο (όχι το τέλειο) πολιτικό σύστημα. Η ελεύθερη οικονομία δεν είναι ένα τέλειο σύστημα, αλλά είναι το καλύτερο δυνατό.
Το πιο σημαντικό πλεονέκτημα του είναι ότι αναγνωρίζει ότι οι άνθρωποι θα συμπεριφέρονται ως άνθρωποι και όχι ως άγιοι όπως πάντοτε ελπίζει η αριστερά. Ένας φιλελεύθερος αμέσως θα δει ότι αν έχεις μια υπηρεσία όπου έχει μονοπώλιο στην παροχή των αγαθών ή υπηρεσιών που προσφέρει τότε πολύ σύντομα αντί να εξυπηρετεί τους πελάτες της, οι πελάτες θα εξυπηρετούν την συγκεκριμένη υπηρεσία. Δείτε ελληνικό δημόσιο.
Κάθε φορά που πληρώνεις τον ΦΠΑ, που μπαίνεις σε μια δημόσια υπηρεσία, που περιμένεις το ΕΚΑΒ για τον άνθρωπο σου, αμέσως καταλαβαίνεις την φιλοσοφία του ελληνικού δημοσίου: Η Ελλάδα υπάρχει για να εξυπηρετεί το κράτος.
Είναι φυσικό ότι αν δεν υπάρχει ανταγωνισμός (όχι στις ιδιωτικοποιήσεις) και έλεγχος (όχι στην κατάργηση των κεκτημένων) τότε είναι φυσικό να έχουμε το επίπεδο κράτους που έχουμε.
Αν εγώ αποφασίσω να έχω την παραγωγικότητα που έχουν οι κρατικοί, τότε το αφεντικό θα με απολύσει. Και αν δεν με απολύσει το αφεντικό, τότε θα μας απολύσουν και τους δύο οι πελάτες ή οι μέτοχοι.
"Η αριστερή και προοδευτική φιλοσοφία όμως θεωρεί τον άνθρωπο σαν ένα όν, το οποίο έχει προοπτική εξέλιξης μέσα από την εκπαίδευση, την συνύπαρξη με τους άλλους, τον αλτρουισμό, την θυσία, την συνεργασία, την βοήθεια στους αδύναμους, την ανιδιοτέλεια, τις ορθές ανθρώπινες σχέσεις, τον εθελοντισμό, την αειφορία."
Ο άνθρωπος ούτε διάολος είναι ούτε και άγιος. Οι περισσότεροι πέφτουμε κάπου στην μέση. Αν θέλεις όμως να τους μετατρέψεις σε διαβόλους θα πρέπει να βρεις ένα σύστημα με τα κατάλληλα κίνητρα. Και δεν υπάρχει καλύτερο σύστημα για αυτή την δουλεία από αυτό που επαγγέλλεται η αριστερά.
-Αν είσαι στο δημόσιο οι αποδοχές σου και η επαγγελματική σου ανέλιξη εξαρτώνται από τις πολιτικές σου γνωριμίες και από τα κεκτημένα που με εκβιαστικό τρόπο έχει αποσπάσει το συνδικαλιστικό σου όργανο. Η χρησιμότητα αυτού που παράγεις και η παραγωγικότητα με την όποια το παράγεις ελάχιστο ρόλο παίζουν.
-Αν είσαι πολιτικός, η θέση που κατέχεις σου δίνει μια καταπληκτική ευκαιρία για πλουτισμό. Επειδή το ελληνικό κράτος είναι κοινωνικά ευαίσθητο, έχεις πάμπολλες νομοθετικές δυνατότητες, που μπορείς να τις χρησιμοποιήσεις π. χ. για να δημιουργήσεις ένα μονοπώλιο για κάποιους φίλους σου. Η αν θέλεις δημιουργείς ένα κλειστό επάγγελμα που θα σου εξασφαλίσει μια σταθερή πηγή ψήφων. Μπορείς ακόμα να εκποιήσεις δημόσια περιουσία για πενταροδεκάρες, μιας ανήκει σε όλους και σε κανέναν, και να επωφεληθείς είτε πολιτικά είτε οικονομικά ή και τα δύο, θεού θέλοντος φυσικά.
-Αν είσαι επιχειρηματίας λόγο της μεγάλης φορολογίας και γραφειοκρατίας έχεις τρεις βασικές επιλογές:
1) Πρέπει να βρεις ένα τομέα που αν πετύχεις αποφέρει γρήγορα κέρδη (βλέπε ξενυχτάδικα, τουρισμός, κτλ)
2) Χρησιμοποιείς τις πολιτικές σου διασυνδέσεις και επιβάλεις ένα μονοπώλιο ή γίνεσαι μέρος ενός ολιγοπωλίου.
3) Πας κατευθείαν για τα πολλά λεφτά με κρατικές/ΔΕΚΟ προμήθειες, δημόσια έργα και τα τοιαύτα.
-Αν είσαι αγρότης τότε τα πολλά λεφτά βρίσκονται στις επιδοτήσεις. Ο σκοπός είναι να παράγεις κάτι που επιδοτείται καλά. Η ποιότητα, χρησιμότητα και ζήτηση ελάχιστο ρόλο παίζουν.
-Αν είσαι κάτι σαν ιδιωτικός υπάλληλος, τότε όπως λένε οι Αμερικάνοι, bad luck. Όταν πας για μια δουλεία σου στο δημόσιο σου συμπεριφέρονται σαν υπήκοος του Καζακστάν. Και μην ξεχάσεις όταν τελειώσεις, αν τελειώσεις με το δημόσιο, να περάσεις από το σουπερμάρκετ να πάρεις γάλα. Το οποίο γάλα, λόγο κοινωνικά ευαίσθητων κανόνων περιορισμού παραγωγής της ΕΕ, είναι ακριβότερο από ότι θα έπρεπε, και επειδή περνάει μέσα από το ολιγοπώλιο των Ελλήνων διαπλεκόμενων (παραγωγοί, μεσάζοντες, πωλητές) γίνεται ακόμα ακριβότερο. Πάρε ότι είναι να πάρεις από και μην ξεχάσεις να πληρώσεις τον ΦΠΑ όταν φτάσεις στο ταμείο. Γιατί αν δεν έχουμε υψηλό ΦΠΑ πως θα έχουμε το κράτος αλληλεγγύης που σου παρείχε τόσα πολλά από το πρωί που πήγες στην δημόσια υπηρεσία μέχρι που βγήκες από το σουπερμάρκετ αργότερα;
Λόγο της υψηλής φορολογίας, γραφειοκρατίας και τα τοιαύτα οι ιδιωτικές επενδύσεις, εγχώριες ή από το εξωτερικό είναι ελάχιστες. Με αποτέλεσμα η ζήτηση για εργατικό δυναμικό να είναι ισχνή. Λίγες θέσεις αρκετοί ενδιαφερόμενοι. Θέλεις αύξηση, ξέχασε το, ασφαλιστικές εισφορές; πάρε κάτι στο χέρι και ξέχνα το, υπερωρίες; ε μη γινόμαστε και πλεονέκτες...
Σε αυτή την περίπτωση έχεις τρεις επιλογές:
1) Κάτσε και ζήσε με τα 700 ευρώ
2) Γίνε μέρος του προβλήματος, βολέψου κάπως με το δημόσιο, έμμεσα ή άμεσα (δείτε παραπάνω κατηγορίες ατόμων)
3) Μεταναύστεσε από την κοινωνικά ευαίσθητη Ελλάδα στην Αγγλία του άγριου και αδυσώπητου καπιταλισμού (όπως λένε οι φίλοι μας οι αριστεροί.)
@ open-eyed-dreamer
"Με πειθούν τα στοιχεία που μετρούν την ευημερία όχι με βάση τους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ, αλλά με το πόσο ελεύθερο χρόνο έχουν οι εργαζόμενοι, πόσο καθαρό είναι το περιβάλλον που ζουν, αν υπάρχουν ελεύθεροι δημόσιοι χώροι ή all life is a paid for experience (Rifkin, The Age of Access), αν θα πεθάνει κάποιος επειδή δεν έχει λεφτά να πάει στο γιατρό."
Πρέπει να δείτε ποιοι όμως έχουν το ελεύθερο χρόνο και πώς; Αν ο ελεύθερος χρόνος αυτού που δουλεύει στο δημόσιο πληρώνεται από αυτόν που εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα, ποια είναι η πρόοδος;
Μέχρι πριν από μερικά χρόνια στις ΗΠΑ όπου εργάζομαι, οι της μερικής απασχόλησης δεν είχαν πληρωμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κτλ. Όμως στην διάρκεια του χρόνου και λόγο της αυξημένης ζήτησης για εργατικό δυναμικό, οι μερικώς απασχολούμενοι έχουν όλα τα benefits που έχουν και οι η της πλήρους απασχόλησης. Επίσης οι περισσότεροι εργαζόμενοι μας δουλεύουν 37ορο, και αν περάσουν τις 37 ώρες παίρνουν υπερωρίες. Όλα αυτά γίνονται χωρίς να υπάρχει κανένας νόμος που να επιβάλει μια τέτοια πολιτική από μέρους μας. Υπάρχει όμως ζήτηση για υπάλληλους ακόμα και αυτή την περίοδο της ύφεσης που επιβάλει αυτές τις προσαρμογές. Οι αυξήσεις μισθών για το 2009 θα υλοποιηθούν όπως είχαν σχεδιαστεί νωρίτερα το 2008 χωρίς καμία αλλαγή.
Παρεμπιπτόντως εργάζομαι στον τραπεζικό τομέα και τώρα περνάμε υποτίθεται την μεγαλύτερή μας κρίση από το 1929.
Αυτό που δημιουργεί την δυνατότητα για περισσότερο ελεύθερο χρόνο, καθαρό περιβάλλον κτλ είναι η παραγωγικότητα της οικονομίας. Αν ο μέσος πολίτης μιας δυτικής χώρας περνάει καλύτερα σήμερα από ότι ένας Βασιλιάς το 1500 είναι γιατί οι οικονομίες των συγκεκριμένων εθνών είχαν τη δυνατότητα να ανθήσουν οικονομικά.
Αν δείτε το νομοθετικό πλαίσιο για τα εργασιακά δικαιώματα κτλ στην Ινδία, Ελλάδα και ΗΠΑ, θα δείτε ότι οι δυο πρώτες χώρες έχουν περισσότερους νόμους που δίνουν δικαιώματα και άλλα ωφελήματα στον εργαζόμενο απο ότι οι ΗΠΑ. Η πραγματικότητα όμως του εργαζόμενου είναι αρκετά διαφορετική σε κάθε μια από αυτές τις χώρες. Ο Έλληνας είναι σε σαφώς καλύτερη θέση από τον Ινδό, και ο Αμερικάνος είναι σε καλύτερη θέση από τον Έλληνα.
Όλα τα εργασιακά δικαιώματα είναι λόγια του αέρος εάν δεν υπάρχει μια παραγωγική και αυξανόμενη οικονομία να τα στηρίξει. Γίνονται μόνο προνόμια συγκεκριμένων ομάδων που έχουν την δυνατότητα μέσο της πολιτικής διαδικασίας να περάσουν το κόστος αυτών των δικαιωμάτων στους υπόλοιπους. (βλέπε δημόσιοι υπάλληλοι.)
" Δεν παρακολουθώ αυτά που αποκαλείται κρατικίστικα ελληνικά ΜΜΕ. Από Helald Tribune και FT μέχρι Ecologist και LeMonde και Zmag. Εσείς, κάτι άλλο πέρα από το Fox παρακολουθείτε; (Ξέρω, Wall Street Journal). Μήπως πρέπει να αγοράσει κανένα από τα ελληνικά κανάλια ο Murdoch για να αποκτήσουμε σοβαρή ενημέρωση στην Ελλάδα; (Έχουμε βέβαια το Star που προσομοιάζει στις αηδίες του Fox)."
Μακάρι ο Murdoch να αγόραζε κανένα ελληνικό κανάλι ή εφημερίδα. Θα είχαμε επιτέλους και μια άλλη άποψη στα ΜΜΕ εκτός από την τυφλή πίστη στον κρατισμό.
Ο Murdoch όμως δεν μπλέκεται με δημόσια έργα και προμήθειες και επομένως δεν τον βλέπω να μπαίνει στο παιχνίδι.
Θα σας πρότεινα μερικά άλλα έντυπα που ίσως αν βρείτε το χρόνο και έχετε την περιέργεια να δείτε και την επιχειρηματολογία των αντιπάλων:
Reason Το αμιγώς φιλελεύθερο περιοδικό που ασχολείται με όλα τα θέματα.
Policy Review Μακροσκελή άρθρα από ακαδημαϊκούς για διάφορα θέματα πολιτικής
New Criterion Ασχολείται με θέματα υψηλής κουλτούρας από μια συντηρητική ματιά.
City Journal Περιοδικό πολιτικής και ιδεών
The American Όπως λένε Business, Economics, Culture and More
The Weekly Standard Εβδομαδιαίο πολιτικό περιοδικό
@ Dionisis
"den katalaba to sxolio sas sxetika me tin protasi na kanoume ena blog gia auti tin sizitisi. Syntoma autos o dialogos meso sxolion tha thaftei apo alles anartiseis kai tha ksecastei. Gia ton logo auto to proteina."
Ναι αλλά και αυτός ο διάλογος δεν μπορεί να τραβήξει για πάντα. Έξαλλου μέσο του e-roosters πάντα υπάρχει η δυνατότητα να αναπτυχθούν νέα θέματα και διάλογοι.
@ Ανώνυμος
"To σάιτ e-roosters.blogspot.com , είναι πολύ χρήσιμο . Μαθαίνεις από πρώτο χέρι πως σκέφτονται οι πιο κακοί άνθρωποι του πλανήτη (αυτοί που έχουν ως υπέρτατη αξία το ατομικό κέρδος και μπροστά σ'αυτό δε υπάρχουν ούτε συνάνθρωποι ούτε περιβάλλον ούτε πατρίδα ούτε τίποτα) , χωρίς να χρειάζεται να κάνεις μετάφραση από τα αγγλικά."
Η έλλειψη επιχειρημάτων επιβάλλει την δαιμονοποίηση αυτών που αντιλέγουν.
H απάντηση είναι μία
"εξαρτάται για ποια αριστερά μιλάμε".
Μέσα στην αριστερά υπάρχουν και σοβαροί άνθρωποι οι οποίοι ψέγουν πολλά κακώς κείμενα και εκφράζουν απόψεις διαλεκτικά χρήσιμες (ο αντίλογος οξύνει τη σκέψη).
Το πρόβλημα είναι ότι η Αριστερά στην Ελλάδα ή τμήμα της, πολλές φορές για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας καταλήγει σε συγκρουσιακές μεθοδεύσεις των οποίων η εκφορά της αιτίασης τους προσομοιάζει αυτή του μικρού παιδιού όταν θέλει γλειφιτζούρι και ξέρει ότι μόνον όταν σπάσει τα νεύρα (μην πω κάτι άλλο σεβόμενος το χώρο) του μπαμπά θα το αποκτήσει.
ΑΥΤΗ η ωφελιμιστική και συντεχνιακή αριστερά είναι τόσο επιζήμια (και η ζημιά μπορεί να ποσοτικοποιηθεί), όσο και η "αστική τάξη" του "σοσιαλισμού" του "Ανδρέα", του "σοσιαλισμού" του χρηματιστηρίου, των εξοπλισμών και των υπερβάσεων των Ολυμπιακών αγώνων ή ή "κεντρο"-"δεξιά" (το κέντρο τους μάρανε) των ομολόγων, του Βατοπεδίου και του Τσιτουρίδη.
Και η αστική τάξη αλλά ΚΑΙ η αριστερά στην Ελλάδα έχουν πρόβλημα (αν και πολλοί αριστεροί είναι αστοί του κερατά) και το πληρώνει ο τόπος και σε τελική ανάλυση και οι υπόλοιποι που δεν φταίνε σε τίποτα.
Τελικά είναι δυνατόν η απληστία να είναι το κίνητρο και η ουσία μιας ολόκληρης οικονομικής και πολιτικής θεωρίας κ. Λιναρδάτε;
Πρέπει να μπαίνουν όρια στην ανθρώπινη απληστία;
Ή αρκεί να εκμεταλευόμαστε αυτή την απληστία για να αποκομίζουμε υπεραξία-κέρδος;
Δεν έχετε απαντήσει εσείς κ. Λιναρδάτε για την αναγκαιότητα ύπαρξης του συντηρητισμού και της δεξιάς ιδεολογίας πέρα από αυτή την ίκανοποίηση της αυτοκαταστροφικής μανίας του ανθρώπου!
Επίσης έχετε μια θεμελιώδη εσωτερική αντίφαση μεταξύ αυτών που υποστηρίζετε σαν φιλελεύθερη πολιτική θεωρία και αυτών σαν οικονομική θεωρία.
Γιατί η εφαρμογή της ελευθερίας δεν είναι συμβατή με τις δουλείες που προκαλεί το οικονομικό σύστημα που υποστηρίζετε.
Η θεοποίηση της ιδιωτικότητας, σας κάνει τόσο δογματικούς όσο είναι και το ΚΚΕ με την θεοποίηση του κράτους.
Είναι φανερό πως το μόνο ερώτημα είναι το ότι αν υπάρχει λόγος ύπαρξης των φανατικών σαν και εσάς.
ειναι απιστευτο ότι υπάρχουν σημερα ανθρωποι που πιστεύουν πως ο φιλελευθερισμός το μόνο που πρόσφερε στην ανθρωπότητα ήταν η "αυτοκαταστροφική απληστία".Ναπολέοντα σε φχαριστούμε που μας τους ψάρεψες και τους έβγαλες στην επιφάνεια για να τους απολαύσουμε
Ωραίο πάντως κι αυτό με το "δογματισμό". Η άλλη πλευρά έχει μείνει στην μαρξιστική θεωρία που εξισώνει τον εργαζόμενο στον καπιταλισμό με το δούλο της αρχαιότητας και το δουλοπάροικο του μεσαίωνα (εργασία:μισθωτή σκλαβιά), ενημερώνεται από Zmag και ...αμερικανούς μαρξιστές (!), αλλά κατηγορεί τους φιλελεύθερους ότι είναι "δογματικοί".
Πρέπει δηλαδή να είναι κανείς και λίγο μαρξιστής, και λίγο κεϋνσιανός (έστω βρε αδερφέ) ώστε να μην θεωρείται "δογματικός", αλλά ...ανοιχτομάτης.
@ gm2263
"ΑΥΤΗ η ωφελιμιστική και συντεχνιακή αριστερά είναι τόσο επιζήμια (και η ζημιά μπορεί να ποσοτικοποιηθεί), όσο και η "αστική τάξη" του "σοσιαλισμού" του "Ανδρέα", του "σοσιαλισμού" του χρηματιστηρίου, των εξοπλισμών και των υπερβάσεων των Ολυμπιακών αγώνων ή ή "κεντρο"-"δεξιά" (το κέντρο τους μάρανε) των ομολόγων, του Βατοπεδίου και του Τσιτουρίδη."
Σύμφωνοι, αλλά όλα τα παραπάνω δεν είναι τυχαία. Είναι αποτέλεσμα της γιγάντωσης του κράτους. Και αν η συντεχνιακή αριστερά δεν είναι η ίδια με την αριστερά που εκπροσωπείτε εσείς, τότε τι ακριβώς επαγγέλλεται αυτή η άλλη αριστερά;
Αυτή η άλλη, η καλή αριστερά, τι έχει να πει π. χ. για το ασφαλιστικό ή την παγκοσμιοποίηση;
"Και η αστική τάξη αλλά ΚΑΙ η αριστερά στην Ελλάδα έχουν πρόβλημα (αν και πολλοί αριστεροί είναι αστοί του κερατά) και το πληρώνει ο τόπος και σε τελική ανάλυση και οι υπόλοιποι που δεν φταίνε σε τίποτα."
Με την έλευση του Μεταξά έρχεται και το τέλος της φιλελεύθερης Ελλάδας. Από τότε η ελληνική αστική τάξη γίνεται άλλη μια κρατικοδίαιτη συντεχνία που συντηρείται μέσο των δασμών και την δημιουργία, μέσο νομοθετικών παρεμβάσεων, μονοπωλίων και ολιγοπωλίων
Δεν έχει παρά να δει κάποιος τον χαρακτήρα και πνευματική καλλιέργεια της προπολεμικής αστικής τάξης και να την συγκρίνει με τον ημιμαθή και πιθικίζοντα νεοπλουτισμό της υπάρχουσας.
@ Ανώνυμος
"Πρέπει να μπαίνουν όρια στην ανθρώπινη απληστία;"
Αυτή είναι μια πάρα πολύ καλή ερώτηση... για τις συντεχνίες.
Είναι οι γιατροί άπληστοι και οι οδοκαθαριστές κοινωνικά ευαίσθητοι και ζητούν λιγότερα;
Αν πληρώναμε τους γιατρούς όσα πληρώνουμε τους οδοκαθαριστές, πόσους γιατρούς θα είχαμε;
Υπάρχει περισσότερο απληστία στην πιο οικονομικά ελεύθερη Αγγλία από ότι στην ημι-σοσιαλιστική Ελλάδα;
Αν ναι, από που το συμπεραίνετε αυτό;
Μετά το 90 είχαμε την δυνατότητα να συναστραφούμε με ανθρώπους που γαλουχήθηκαν με κομμουνιστικές αξίες για μια σειρά δεκαετιών. Διακρίνεται καμιά ανωτερότητα χαρακτήρος του μέσου Αλβανού εν σχέση με τον μέσο Έλληνα;
Είναι οι ανατολικοί Γερμανοί λιγότερο άπληστοι από τους δυτικούς;
Αν το κράτος σας επιβάλλει υψηλή φορολογία αυτό σας κάνει λιγότερο άπληστο; Η υψηλή φορολογία, παρεμβατισμός και η γραφειοκρατεία συνδράμουν στην καλλιέργεια χαρακτήρος; Πόθεν;
"Δεν έχετε απαντήσει εσείς κ. Λιναρδάτε για την αναγκαιότητα ύπαρξης του συντηρητισμού και της δεξιάς ιδεολογίας πέρα από αυτή την ικανοποίηση της αυτοκαταστροφικής μανίας του ανθρώπου!"
Αν βλέπατε τις απαντήσεις μου σε παραπάνω σχόλια θα βλέπατε ότι δίνω τις φιλελεύθερες θέσεις και μιλάω για τις οικονομικές ανισότητες. Επίσης για τις αποδοχές των εργαζόμενων. Για το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα. Για τις οικονομικές κρίσεις, τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις του Reagan. Για την οικολογία και για το πώς βλέπει την ανθρώπινη φύση ένας φιλελεύθερος.
Για την ηθική διάβρωση των πολιτών που επιφέρει ο κρατισμός και για τα εργασιακά δικαιώματα.
Εξ αρχής έθεσα το ερώτημα αν υπάρχει καμία πολιτική της όποιας αριστεράς που να είναι καλύτερη από αυτά που προτείνουν οι φιλελεύθεροι ή οι δεξιοί. Μέχρι τώρα κανείς δεν έχει σηκώσει το γάντι. Το μόνο που ακούω είναι τις γενικές, συνήθεις κατηγορίες - που ακούμε νυχθημερόν στα ΜΜΕ -περί απληστίας, εκμετάλλευσης κτλ.
Μιας και μιλάτε περί "αυτοκαταστροφικής μανίας του ανθρώπου" θα σας δώσω ένα πολύ καλό παράδειγμα. Απαντώντας σε ένα σχόλιο μιας προηγούμενης μέρας μιλάω για το πώς διαφορές κατηγορίες ανθρώπων (δημ. υπάλληλοι, πολιτικοί, αγρότες κ.α.) συμπεριφέρονται μέσα σε ένα κρατικιστικό σύστημα.
Όλα τα κίνητρα που έχουν τους ωθούν στο να καταστρέφουν τον υπάρχοντα κοινωνικό πλούτο.
Λόγο του κρατισμού είμαστε σε μια κατάσταση όπου καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε. Δανειζόμαστε απίστευτα ποσά για τα οποία πρέπει να πληρώσουμε τόκους.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η κυβέρνηση της ΝΔ προωθεί το κτηματολόγιο τόσο πολύ.
Ο κύριος λόγος είναι η φορολογική επίθεση που θα γίνει στα ακίνητα τα επόμενα χρόνια.
Ως έθνος έχουμε μεταβληθεί σε ένα είδος οικονομικού τοξικομανή. Για να συντηρήσουμε τη εξάρτησή μας στον κρατισμό, θα εκποιήσουμε όλα όσα δημιούργησαν οι προηγούμενες γενιές με κόπο και θυσίες. Αυτό και αν είναι αυτοκαταστροφική μανία.
"Γιατί η εφαρμογή της ελευθερίας δεν είναι συμβατή με τις δουλείες που προκαλεί το οικονομικό σύστημα που υποστηρίζετε.."
Τι ακριβώς εννοείτε;
"Η θεοποίηση της ιδιωτικότητας, σας κάνει τόσο δογματικούς όσο είναι και το ΚΚΕ με την θεοποίηση του κράτους."
Μιλάτε για "θεοποίηση της ιδιωτικότητας" από μέρους μου επειδή κάνετε το λάθος να θεωρείτε ότι ένα μεγάλο κράτος με υπερεξουσίες = κοινωνία των πολιτών.
Σε προηγούμενα σχόλια έχω γράψει για την διάβρωση του χαρακτήρα των πολιτών που επιφέρει ο κρατισμός και τις αντικοινωνικές συμπεριφορές που ενθαρρύνει.
Αγαπητέ κύριε Λιναρδάτε,
Δεν είμαι αριστερός σας παρακαλώ πολύ :). Απλά υποστηρίζω μια φράση που ακούστηκε στο συνέδριο της ΦΣ στο President Hotel:
"Η Ελληνική Αριστερά είναι περισσότερο "Ελληνική" και λιγότερο "Αριστερά".
Δηλαδή, ακόμα και αν δεχτούμε ότι η αριστερά έχει λόγο ύπαρξης αντίθετα με τα λεγόμενα σας (και δεν αντιλέγω, ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει, δημοκρατία έχουμε -κατά πως λένε οι αριστεροί), η Ελληνική αριστερά έχει πολύ δρόμο να κάνει ακόμα και για να φτάσει τις άλλες "αριστερές" στο δυτικό κόσμο.
Αλλά όχι αριστερός δεν είμαι, όπως λένε "όχι ευχαριστώ, δεν είμαι φίλος..."
Πάντως τώρα που το προσέχω ένα πράγμα έχει πλάκα: Με το που δημοσιεύεται κάτι για την "αριστερά" εδώ πέρα, οι αριστεροί απαντούν σε "χρόνο dt". Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον μας διαβάζουν και μας υπολογίζουν.
Κάτι είναι κι' αυτό.
Όσον αφορά τώρα τον κρατισμό, θα συμφωνήσω με τον αρθρογράφο.
Ακόμα και αν ΟΛΕΣ οι χώρες αποποιούντο (που λέει ο λόγος, να εξηγούμεθα) την ελεύθερη λειτουργία των αγορών, η Ελλάδα θα έπρεπε να την εφεύρει. Είναι απίστευτο το πόσο υπερβολικό και ΚΑΚΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ κράτος έχουμε. Και αντί οι κρατιστές να κοιτάξουν να το βελτιώσουν εφόσον ωμνύουν στο όνομά του, κυνηγάνε ανεμομύλους με δονκιχοτική αφέλεια, μιλώντας για πράγματα που στην Ελλάδα τουλάχιστον, φταίνε χωρίς να έχουν εφαρμοστεί ποτέ.
Όπως έλεγε και ο Goebbels: "Συκοφαντείτε, συκοφαντείτε,στο τέλος κάτι θα μείνει".
Θα επαναλάβω κάτι από άλλη συζήτηση, μπας και αντιμετωπιστεί κάπως αυτή η ψύχωση που διακατέχει μια μερίδα των φιλελευθέρων ως προς τον ΄κρατισμό', που κακώς ταυτίζεται με την αριστερή πολιτική ιδεολογία και που οδηγεί στην παραπλανητική και ως ένα βαθμό συκοφαντική ταυτολογία: αριστερός=κρατιστής.
Tο κράτος και οι μηχανισμοί του (κεντρικές τράπεζες, φορολογικό σύστημα, κτλ.) υπήρχαν πάντα ως επιτηρητές και ρυθμιστές των καπιταλιστικών αγορών, άλλοτε σε μεγαλύτερο και άλλοτε σε μικρότερο βαθμό, αλλά και κυρίως ως θεματοφύλακες του ίδιου του συστήματος, της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, και των συμφερόντων του κεφαλαίου και της άρχουσας κεφαλαιοκρατικής τάξης. Και θα υπάρχει ως τέτοιο για πάντα.
Το κράτος ΔΕΝ υφίσταται ανεξάρτητα και ΔΕΝ ενεργεί αυτόνομα από τις παραγωγικές και οικονομικές σχέσεις, αλλά είναι το προϊόν και η έκφραση αυτών και της ταξικής διάρθρωσης της κοινωνίας. Όπως χτες, κατά την περίοδο της ανάπτυξης, άφησε «ελεύθερο» και διευκόλυνε το κεφάλαιο να αποκομίσει κέρδη, σήμερα στη φάση της επιβράδυνσης και ύφεσης, προστατεύει τους κατόχους του και το σύστημα γενικότερα από την κατάρρευση, συνήθως σε βάρος των εργαζομένων. Θα αντιγράψω τον Engels:
"The state is, therefore, by no means a power forced on society from without; just as little is it 'the reality of the ethical idea', 'the image and reality of reason', as Hegel maintains. Rather, it is a product of society at a certain stage of development; it is the admission that this society has become entangled in an insoluble contradiction with itself, that it has split into irreconcilable antagonisms which it is powerless to dispel. But in order that these antagonisms, these classes with conflicting economic interests, might not consume themselves and society in fruitless struggle, it became necessary to have a power, seemingly standing above society, that would alleviate the conflict and keep it within the bounds of 'order'; and this power, arisen out of society but placing itself above it, and alienating itself more and more from it, is the state."
Επίσης ας μην χρησιμοποιούμε το παράδειγμα της Ελλάδας, με τις σοβαρές οικονομικές και πολιτικές στρεβλώσεις της, ως τεκμήριο τέτοιων διατριβών περί κρατισμού.
Ο Έγκελς τι ήταν δηλαδή? Αντικρατιστής?
Μήπως είναι παραπλανητικό να τον πούμε κρατιστή?
Η ανάλυση σου έχει μείνει πίσω ενάμισι αιώνα και είμαι σίγουρος ότι δεν έχεις διαβάσει μισή σελίδα από κάποιο φιλελεύθερο φιλόσοφο/οικονομολόγο.
Η αριστερά δεν έχει πρόβλημα με το κράτος και την παρέμβασή του στην οικονομία, ως τέτοια. Απλά υποτίθεται ότι επιδιώκει να χρησιμοποιήσει το κράτος προς όφελος των τάξεων που εκπροσωπεί. Να το πάρει δηλαδή από τα χέρια των "καπιταλιστών" και να το χρησιμοποιεί η ίδια για το "κοινό καλό".
Με τα γνωστά αποτελέσματα.
Ο φιλελευθερισμός είναι αντίθετος σε κάθε χρησιμοποίηση του κράτους, είτε από τους μεν είτε από τους δε.
Δε νομίζω ότι θέλει πολλή προσπάθεια να κάνεις αυτές τις απλές διακρίσεις, γι'αυτό προσπάθησε να τις κάνεις, πριν ξεκινήσεις τις δικές σου διατριβές περί κρατισμού.
Kαλα δεν χρειαζοταν ο Ενγκελς να μας το πει, στοιχειωδης πολιτικη οικονομια. Απο τον Μανκουρ Ολσον γνωριζουμε για τις ομαδες που παρεμβαινουν στις πολιτικες διεργασιες για προσπορισμο οικονομικων οφελων. Και βεβαια πως τα κρατη μπλεκουν σε πολεμους κλπ και για οικονομικους λογους.
Αρα συμφωνοντας με τον ρεμπελ, το κρατος δεν ειναι ανεξαρτητο της οικονομιας, δεν ειναι βεβαια και σε 1-1 εξαρτημενη σχεση, καθοτι παραγνωριζει εκπαιδευτικους, πολιτιστικους, γεωπολιτικους παραγοντες κλπ
σαρδαναπαλος
@ rebel@work
"Θα επαναλάβω κάτι από άλλη συζήτηση, μπας και αντιμετωπιστεί κάπως αυτή η ψύχωση που διακατέχει μια μερίδα των φιλελευθέρων ως προς τον ΄κρατισμό', που κακώς ταυτίζεται με την αριστερή πολιτική ιδεολογία και που οδηγεί στην παραπλανητική και ως ένα βαθμό συκοφαντική ταυτολογία: αριστερός=κρατιστής."
Εάν δεν είσθε κρατιστές τότε τι είστε; Σε τι διαφέρεται από έναν κρατιστή; Όλα τα κόμματα της αριστεράς είναι υπέρμαχοι του κρατισμού. Όλους όσους αρθρογράφους, αναλυτές, διανοούμενους της αριστεράς διαβάζω είναι κρατιστές.
Η μόνη εξαίρεση είναι ο κ. Ανδρουλάκης. Και σε αυτή την περίπτωση θα έλεγα ότι αν σε καίρια ζητήματα συμφωνείς με τους φιλελεύθερους τότε γιατί δεν παραδέχεσαι ότι είσαι φιλελεύθερος; ,
"Tο κράτος και οι μηχανισμοί του (κεντρικές τράπεζες, φορολογικό σύστημα, κτλ.) υπήρχαν πάντα ως επιτηρητές και ρυθμιστές των καπιταλιστικών αγορών, άλλοτε σε μεγαλύτερο και άλλοτε σε μικρότερο βαθμό, αλλά και κυρίως ως θεματοφύλακες του ίδιου του συστήματος, της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, και των συμφερόντων του κεφαλαίου και της άρχουσας κεφαλαιοκρατικής τάξης"
Αυτή είναι μια απίστευτα απλουστευτική και μακρά της πραγματικότητας άποψη. Οι σύγχρονες δημοκρατίες είναι πολύ πιο περίπλοκοι οργανισμοί από ότι αυτή η ξεπερασμένη/λανθασμένη ιδεολογία θεωρεί.
Θα σας δώσω 3 παραδείγματα που δείχνουν πόσο διαφορετική είναι η πραγματικότητα:
1) Πρόσφατα η κινέζικη κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις γης. Η πίεση για να αλλάξει αυτή η πολιτική δεν προέρχεται από τα ανώτερα οικονομικά στρώματα άλλα από τους απλούς αγρότες. Ποιος θα περίμενε διαδηλώσεις (που τελευταία είναι πολύ συχνές στην επαρχιακή Κίνα) για να εγκαθιδρυθεί το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας στην αγροτική γη.
2) Στις ΗΠΑ η πλειοψηφία αυτών που έχουν εισόδημα μεγαλύτερο από $100,000 υποστηρίζουν τον Obama. Αντίθετα ο ΜcCain έχει καλύτερα ποσοστά σε αυτούς που βγάζουν $60,000 και λιγότερα. Ως ένα βαθμό εξηγείται αυτά τα νούμερα γιατί το Ρεπουμπλικανικό κόμμα εκφράζει τον κοινωνικό συντηρητισμό της μεσαίας τάξης.
Αλλά γιατί οι έχοντες και κατέχοντες υποστηρίζουν αυτόν που τους υπόσχονται ότι θα τους τα πάρει και όχι αυτόν που υπόσχεται και άλλες περικοπές στους φόρους τους;
3) Δείτε τον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό και δείτε που πηγαίνουν οι δαπάνες του κράτους. Θα δείτε ότι με μια ταξική ανάλυση του δεν θα βρείτε εξηγήσεις για αυτά που εμπεριέχει και το μέγεθος τους. Αντίθετα αν διαβάζατε το Politics as Public Choice του James M Buchanan θα είχατε μια καλύτερη κατανόηση για το πως το σύστημα λειτουργεί.
@Ανώνυμος
Με όλο το σεβασμό, αλλά το παρακάτω μεταξύ άλλων πρόκειται περί ανοησίας:
"Ο φιλελευθερισμός είναι αντίθετος σε κάθε χρησιμοποίηση του κράτους, είτε από τους μεν είτε από τους δε."
Ελπίζω να είσαι σε θέση να κάνεις έναν απλό λογικό συνειρμό και να συμπεράνεις, σε μια καπιταλιστική & ταξική κοινωνία, χωρίς όρια και ρυθμίσεις, ποιός θα υπερισχύσει σε βάρος ποιού. Την πεποίθησή μου τη βασίζω στο δεδομένο ότι το κεφάλαιο και το κέρδος τους βρίσκεται de facto σε αντίθεση με την εργασία ή το "κόστος παραγωγής" ή το κόστος της εργατικής δύναμης. Το κεφαλαιακό κέρδος ΕΙΝΑΙ το αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης της εργασίας. Χωρίς αυτήν την εργασία δεν υπάρχει κέρδος και χωρίς τη βελτιστοποίηση της εκμετάλλευσης της δεν υπάρχει μεγιστοποίηση των κερδών του. Πως να το κάνουμε δηλαδή;
"ην πεποίθησή μου τη βασίζω στο δεδομένο ότι το κεφάλαιο και το κέρδος τους βρίσκεται de facto σε αντίθεση με την εργασία ή το "κόστος παραγωγής" ή το κόστος της εργατικής δύναμης."
Όλα αυτά είναι λάθος και τα δεδομένα μιλούν από μόνα τους. Αν ήταν έτσι τότε στις καπιταλιστικές χώρες τα τελευταία 150 χρόνια οι εργαζόμενοι θα εξαθλιώνονταν όλο και περισσότερο, αντιθέτως το Κεφάλαιο και το Κέρδος πάνε χέρι χέρι με την ευημερία των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι στις καπιταλιστικές χώρες έχουν βελτιώσει θεαματικά το βιοτικό τους επίπεδο, ζουν περισσότερο και καλύτερα, αυτό δείχνει defacto ότι υπάρχει μια συνέργεια Κεφαλαίου και εργασίας.
"Το κεφαλαιακό κέρδος ΕΙΝΑΙ το αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης της εργασίας."
Και αυτό είναι λάθος όπως ήδη γνωρίζεις. Αν σου ζητήσω να μου φτιάξεις ένα παιχνίδι και στο πληρώσω 5 ευρώ και μετά από δυο μήνες βρω έναν πελάτη που το αγοράζει 10 ευρώ το κέρδος μου δεν πηγάζει από κάποια εκμετάλλευση, εσύ πληρώθηκες την τιμή που έκανε τότε, η τιμή που το αγοράζει τώρα ο αγοραστής είναι άλλη και αυτό οφείλεται στην υποκειμενική αξία που έχουν τα πράγματα.
Επίσης η εργασία δεν έχει μια συγκεκριμένη τιμή, ο Γιώργος μπορεί να το έφτιαχνε με 4 ευρώ εσύ με 5 και ο Κίτσος με 6, αν αγοράσω από το Γιώργο έχω Κέρδος 1 ή 2 ευρώ, δεν υπήρξε καμία εκμετάλλευση. Δεν είναι ότι κανονικά έκανε 5 ή 6 και το πήρα 4, ο καθένας από τους προγραμματιστές έδινε διαφορετική αξία στον χρόνο και τον κόπο του και το προϊόν που παρήγαγε. Τα αγαθά και οι υπηρεσίες δεν έχουν εγγενή αξία. Δεν υπάρχει αντικειμενική αξία πως να το κάνουμε.
Σαβούρα ποστ εννοείται.
Λιναρδάτε μου χρωστάς ένα λεπτό από την ζωή μου, που έχασα για να διαβάσω αυτήν την μαλακία.
Οι οικολογικές ευαισθησίες δεν ξεκίνησαν με την αριστερά. Εντελώς το αντίθετο, οι ρίζες είναι πιο πολύ συντηρητικές Στις ΗΠΑ έχουμε την πρώτη οικολογική πολιτική με τον ρεπουμπλικάνο πρόεδρο Theodore Roosevelt (θείο του Δημοκρατικού πρόεδρου F D Roosevelt) που ξεκινά την δημιουργία των εθνικών πάρκων και περιβαλλοντικής προστασίας.
Το πρώτο πάρκο δημιουργήθηκε από τον Λαδισλάο Γιαγγέλων στην Πολωνολιθουανία στον Μεσαιώνα - η περίφημη μέχρι σήμερα Μπιαλοβιέσκα. Δεν μας ενδιαφέρει πότε οι αμερικανοί έπεσαν από το δέντρο. Βέβαια, κάποια στιγμή οι αμερικανοί μπορεί να απαγορεύσουν τις νάρκες κατά προσωπικού, τις βόμβες διασποράς, επικυρώσουν τις διεθνείς συμβάσεις για τα δικαιώματα του παιδιού και γενικά να κάνουν ότι κάνουν τα πολιτισμένα έθνη με διαφορά αιώνων...
Σε άλλες χώρες το φυσικό περιβάλλον θεωρείται μέρος της ιστορικής παράδοσης και μνήμης του έθνους και για αυτό η προστασία του είναι επιτακτική.
Η Αμερική σίγουρα έχει δώσει τα εχέγγυά της όπως στο Βιετνάμ με το Agent Orange που έριχναν οι αμερικανοί φαντάροι - εκτός από την δολοφονία 4,000,000 ανδρών, γυναικών και παιδιών - στο τροπικό δάσος - το οικοσύστημα με την μεγαλύτερη βιοποικιλότητα στην γη ή την (μη)επικύρωση της συνθήκης του Κυότο από τον μεγαλύτερο ρυπαντή του πλανήτη κ.ο.κ.
Η αριστερά έρχεται στο χώρο της οικολογίας πάρα πολύ αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του 70. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί πολιτικά έχει ξεμείνει από καύσιμα, και τα θέματα οικολογίας της δίνουν μια νέα ευκαιρία για κριτική στον καπιταλισμό και μια νέα δικαιολογία για περισσότερο κρατικό παρεμβατισμό.
Η αριστερά έρχεται στην οικολογία μέσα από τα κινήματα της αμφισβήτησης της δεκαετίας του '70 των αυτονόμων και των εξεγερσιακών και την καταστολή των ετερονομιών. Η γενικευμένη αμφισβήτηση των αυτονόμων κινημάτων δεν αφορούσε στον καπιταλισμό μόνο, αλλά γενικά στον δυτικό τρόπο ζωής. Αυτή η περίοδος είδε το κίνημα των γυναικών, το κίνημα για την απελευθέρωση των ζώων και άλλες τάσεις που οδήγησαν στην σύγχρονη οικολογία μέσω της προσπάθειας για την υπέρβαση των ετερονομιών. Η ύπαρξη του Κυότο λ.χ., η ευαισθητοποίηση του κοινού απέναντι στην προστασία του περιβάλλοντος και η ύπαρξη ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα μαζικά, αλλά μην κρυβόμαστε και η δημιουργία μιας ολόκληρης οικονομίας που βασίζεται στην οικολογία οφείλεται σε εκείνη την περίοδο και την αγωνία κάποιων ανθρώπων για αυτά τα θέματα. Αν δεν υπήρχαν εκείνοι οι αναρχοαυτόνομοι που έβαλαν πρώτοι στο τραπέζι αυτές τις ιδέες, σήμερα οι ΗΠΑ λ.χ. θα ήταν μια απέραντη χαβούζα γύρω από το Γέλουστοουν. Και σίγουρα πουθενά στην φιλελεύθερη βιβλιογραφία όταν το πρόβλημα αναγνωριζόταν σε μια πρώιμη φάση μια αναγνώριση του προβλήματος. Η οικολογία είναι προνόμιο της αριστεράς γιατί όποιος ασχοληθεί πρώτος με κάτι αυτός και κερδίζει. Αλλά το να μην ασχολείσαι με κάτι λέει και πολλά για την στάση σου απέναντί του. Ποσώς ενδιέφερε το περιβάλλον τον Μίλτον Φρήντμαν, ουδόλως και ασχολήθηκε. Εκ των υστέρων φάνηκε ότι υπήρχε μια τρύπα στα μοντέλα περιγραφής ορισμένων ιδεολογιών του κόσμου. Εκ των υστέρων προσπαθούν να την καλύψουν.
Δυο λογάκια από τον φιλελεύθερο αϊτό της οικολογίας και πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ:
* "Approximately 80% of our air pollution stems from hydrocarbons released by vegetation, so let's not go overboard in setting and enforcing tough emission standards from man-made sources."
* "The American Petroleum Institute filed suit against the EPA [and] charged that the agency was suppressing a scientific study for fear it might be misinterpreted ... The suppressed study reveals that 80 percent of air pollution comes not from chimneys and auto exhaust pipes, but from plants and trees."
o Presidential candidate Ronald Reagan, in 1979
* "If you've seen one redwood, you've seen them all."
* "Trees cause more pollution than automobiles do."
o 1981
* "A tree is a tree. How many more do you have to look at?"
o 1966, opposing expansion of Redwood National Park as governor of California
* "All the waste in a year from a nuclear power plant can be stored under a desk."
* "I have flown twice over Mt St. Helens out on our west coast. I'm not a scientist and I don't know the figures, but I have a suspicion that that one little mountain has probably released more sulfur dioxide into the atmosphere of the world than has been released in the last ten years of automobile driving or things of that kind that people are so concerned about."
o 1980. (Actually, Mount St. Helens, at its peak activity, emitted about 2,000 tons of sulfur dioxide per day, compared with 81,000 tons per day by cars.)
Δημοσίευση σχολίου