Το ''Ακαδημαϊκό Παπαδαριό''

του Δευκαλίωνα Τσαγκαράκη

''Βραβείο Πριγκοζίν 2008''
Διεθνής διάκριση σε καθηγητή του ΑΠΘ για τη συμβολή του στη θεωρία του χάους

Για τη συμβολή του στη μαθηματική θεωρία των πολύπλοκων ανοικτών συστημάτων και του χάους, έναν τομέα όπου πρωτοστάτησε ο δάσκαλός του και νομπελίστας Ιλία Προγκοζίν, ο πρόεδρος του Τμήματος Μαθηματικών του ΑΠΘ Γιάννης Αντωνίου τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Πριγκοζίν 2008.

Υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις στα Ελληνικά πανεπιστήμια που όμως δεν είναι άσχετες με τις παθογένειες του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το εν λόγω βραβείο δόθηκε σε ένα καθαρά θεωρητικό αντικείμενο όπως είναι η ΄΄μαθηματική θεωρία των πολύπλοκων ανοικτών συστημάτων και του χάους΄΄ δηλαδή σε βασική και όχι σε εφηρμοσμένη έρευνα. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι ενώ παγκοσμίως έχουμε -ως χώρα- σχετικά καλά ποσοστά δημοσιεύσεων/κάτοικο είμαστε από τις τελευταίες χώρες στην εφηρμοσμένη έρευνα και στην καινοτομία, για Spin off εταιρίες ούτε λόγος. Για το ακαδημαϊκό κατεστημένο η εφηρμοσμένη έρευνα είναι η απειλή.

Γιατί η εφηρμοσμένη έρευνα αντίθετα με την βασική μπορεί να αξιολογηθεί άμεσα και να ξεμπροστιάσει όλους αυτούς τους ερευνητές της πλάκας που ταΐζονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Βραβεία σαν το προαναφερθέν παρέχουν το άλλοθι σε όλο αυτό το κρατικοδίαιτο ΄΄ακαδημαϊκό παπαδαριό΄΄ που υπόσχεται -σε φοιτητες και λαό- την ''σωτηρία του πνεύματος'' ότι τάχατες κάνουν βασική έρευνα και δεν υποκύπτουν στον ''Βελζεβούλ'' της εφηρμοσμένης έρευνας που είναι προσαρμοσμένη στις ανάγκες της ''τρισκατάρατης'' αγοράς.

Η βασική έρευνα είναι πράγματι σημαντική κυρίως όμως γιατί αποτελεί τα θεμέλια για την εφηρμοσμένη έρευνα που με την σειρά της θα οδηγήσει στην οικονομική ανάπτυξη. Όμως για το ακαδημαϊκό όπως και το θρησκευτικό παπαδαριό κάθε οικονομική ανάπτυξη κάθε υλισμός είναι απαγορευμένος...όταν αφορά το ''ποιμνίο'' τους αλλά όχι τους ίδιους. Συμμάχους αν όχι συνεργάτες σε αυτό έχουν τα καθε λογής αριστεριζοντα ταγματα εφόδου που αλαλάζουν ΄΄έξω οι εταιρίες από τα πανεπιστήμια'' και για ''Κρατική παιδεία''.

Όλο αυτό το ''ακαδημαϊκό παπαδαριό'' βέβαια χρηματοδοτείται από το ''ποιμνίο'' (τους Έλληνες φορολογούμενους) το οποίο γράφει στα παλαιότερα τον υποδημάτων του και αντί να παράγει γνώση για ανάπτυξη της χώρας παράγει γνώση για ιδιοκατανάλωση. Παρότι πάσχει από προφανή Ιδρυματισμό και κόμπλεξ το παρασιτικό αυτό ''ακαδημαικο παπαδαριο'' αυτοϊκανοποιείται με το να θεωρεί ότι ανήκει σε κάποια ελίτ της κοινωνίας η οποία θεωρούν ότι έχει την υποχρέωση να τους ταΐζει. Ως πότε;...