Τόσο κοντά, κι όμως τόσο μακριά

Είχαμε μιλήσει παλαιότερα για τα βίντεο-ντοκουμέντα της σφαγής της Σρεμπρένιτσα, της τύφλωσής μας ως λαού για εγκλήματα που έγιναν δίπλα στην πόρτα μας , αλλά και την συμμετοχή Ελλήνων σ'αυτά. Οι αντιδράσεις στη χώρα μας, με αφορμή τον θάνατο χωρίς καταδίκη ενός βασικού υπεύθυνου των εγκλημάτων στη Βοσνία και στο Κόσσοβο, δυστυχώς δεν ξέφυγαν πολύ από αυτό πλαίσιο.

Ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Τάκη Μίχα Ανίερη Συμμαχία: Η Ελλάδα και η Σερβία του Μιλόσεβιτς από τις εκδόσεις Ελάτη:
Τον Αύγουστο του 1999 ο Έλληνας πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ο υποθργός Τύπου Δημήτρης Ρέππας και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Άκης Τσοχαντζόπουλος επισκέφθηκαν το ελληνικό τάγμα στο Ουρόσεβατς στο Κόσοβο στα πλαίσια την ειρηνευτικής στρατιωτικής δύναμης των Ηνωμένων Εθνών. Ο πρωθυπουργός ζήτησε από τον διηκητή του τάγματος συνταγματάρχη Θεολόγο Δούλου να πάνε στο γραφείο του να συζητήσουν.
"Πέστε μου κάθε ειλικρίνεια", είπε ο πρωθυπουργός απευθυνόμενος στον διοικητή. "Ποιά η άποψή σας για αυτά που συνέβησαν; Ποιός έφταιγε; Εσείς τι είδατε;"
"Κύριε πρωθυπουργέ, θα σας απαντήσω με κάθε ειλικρίνεια. Όταν ήρθα εδώ είχα περίπου τις ίδιες απόψεις με αυτές της μεγάλης πλειοψηφείας των συμπατριωτών μας. Όμως από τότε που ήρθα εδώ είδα πράγματα που με έκαναν να αλλάξω ριζικά τις απόψεις μου. Κατέβασα με τα ίδια μου τα χέρια Αλβανούς σταυρωμένους με πρόκες σε πόρτες σπιτιών με μια σφαίρα στη μέση του μετώπου... έβγαλα με τα ίδια μου τα χέρια από πηγάδια μικρά Αλβανάκια που ήταν κομμένα στη μέση... άνοιξα και είδα με τα μάτια μου τάφους με κουφάρια Αλβανών που σάπιζαν..."

Πράγματα που έγιναν τόσο κοντά μας, και όμως είμαστε ως λαός τόσο μακριά από την πραγματικότητα...