e-rooster blog: Απαγορεύεται το καπνίζειν!

Τρίτη, Ιανουαρίου 11, 2005

Απαγορεύεται το καπνίζειν!

Από αυτόν τον μήνα στην Ιταλία απαγορεύεται το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους όπως καφετέριες, clubs κτλ.

Δεν είμαι καπνιστής αλλά βρίσκω αυτόν τον νόμο πέρα για πέρα αντί-φιλελεύθερο.

Δεν πιστεύω στο Κράτος-Νταντά που μας προστατεύει από τον εαυτό μας. Δεν μπορούν ένα μάτσο γραφειοκράτες να αντικαταστήσουν τους γονείς μας, ειδικά όταν πλέον είμαστε ενήλικες.

Κάθε άτομο πρέπει να είναι ελεύθερο να κάνει ότι θέλει εφόσον δεν παραβιάζει τις ελευθερίες των άλλων.

Το σώμα του κάθε ατόμου ανήκει στο ίδιο και όχι στο Κράτος/κολλεκτίβα/κοινωνία κτλ.

Τα club, οι pub και οι καφετέριες που χαρακτηρίζονται ως δημόσιοι χώροι στην πραγματικότητα είναι ιδιωτικοί χώροι όπου οι πελάτες προσκαλούνται βάση κάποιων κανόνων που έχουν θέσει οι ιδιοκτήτες, ακριβώς όπως γίνεται όταν πάμε στο σπίτι κάποιου.

Η καφετερία είναι ιδιωτική περιουσία, εάν ο ιδιοκτήτης θέλει να αφήσει ελεύθερους τους πελάτες να καπνίζουν είναι δικαίωμα του. Η ιδιοκτησία σημαίνει ακριβώς αυτό, το δικαίωμα χρήσης και διάθεσης.

Κανείς δεν υποχρεώνει τους μη-καπνιστές να συχνάζουν σε μέρη όπου επιτρέπεται το κάπνισμα. Η Αγορά είναι πιο δημοκρατική απ’ όσο νομίζουν κάποιοι. Εάν αυτοί που θέλουν να καπνίζουν είναι περισσότεροι από αυτούς που δεν θέλουν, θα υπάρξουν περισσότερα μαγαζιά όπου επιτρέπεται το κάπνισμα, το αντίθετο θα ήταν «αντί-δημοκρατικό». Και όχι μόνο, επειδή οι ιδιοκτήτες θέλουν να κερδίσουν, εάν υπάρχουν αρκετοί πελάτες που δεν καπνίζουν (και υπάρχουν) θα υπάρξουν σίγουρα κάποιοι που θα θελήσουν να προσφέρουν αυτήν την υπηρεσία (διότι θέλουν να διαφοροποιήσουν το προϊόν τους και να πιάσουν αυτήν την φέτα της Αγοράς) και θα υπάρξουν και κάποιοι που θα θελήσουν να προσφέρουν μια μεικτή υπηρεσία, με χώρους για καπνιστές και χώρους για μη καπνιστές.

Στην Αγορά υπάρχει χώρος για όλους, ενώ με αυτόν τον νόμο δεν υπάρχει χώρος για τους καπνιστές. (υπάρχει μόνο για τους μη-καπνιστές)

Είναι σαν να ήμουν μουσουλμάνος και να άφηνα ανοιχτό το σπίτι μου σε όλους, με τον όρο όμως να αφήνουν έξω τα υποδήματα τους. Κανένας δεν σε υποχρεώνει να έρθεις σπίτι μου, αν όμως έρθεις πρέπει να σεβαστείς τους κανόνες μου.

Η ιδιοκτησία του κάθε ατόμου ανήκει στο ίδιο και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να του πει πως θα την χρησιμοποιήσει εφόσον δεν παραβιάζει την ιδιοκτησία των άλλων.

Για χρόνια ήμουν πελάτης μιας καφετέριας metal (Grotta = σπήλαιο στα ιταλικά. Όνομα και πράγμα!) στα Εξάρχεια όπου τον καπνό τον έκοβες με το μαχαίρι, ομίχλη εντελώς, αλλά ήταν δική μου επιλογή, κανείς δεν με υποχρέωσε να πηγαίνω εκεί.

ΥΓ: Το παράξενο είναι ότι αυτός ο νόμος έγινε από μια κυβέρνηση που έχει το όνομα «Casa delle liberta'» (Οίκος των ελευθεριών), μιας κυβέρνησης που κάνει όλο νόμους ενάντια στις ατομικές και οικονομικές ελευθερίες.

13 σχόλια:

subterranean είπε...: Δε διαφωνώ συνολικά με την άποψη που παρουσίασες. Φαίνεται ότι η ιδανική λύση είναι να αφεθεί ανοιχτό το πλαίσο έτσι ώστε ο ιδιοκτήτης π.χ. ενός club ή μιας καφετέριας να μπορεί να επιβάλλει τους κανονισμούς που επιθυμεί. Έτσι θα υπάρχει η ποικιλία που θα ικανοποίησει όλα τα γούστα και η ελευθερία επιλογής είναι από τα πλέον σημαντικά πραγματα και όντως δε χρειαζόμαστε ως υπεύθυνα ελεύθερα σκεπτόμενα άτομα μια ύπερνταντα που να μας κηδεμονεύει. Απλά επέτρεψε μου να προσθέσω μια άλλη πτυχή στο θέμα που δεν ξέρω αν το αναλογίστηκες. Πριν από κάποιους μήνες (δε θυμάμαι ακριβώς αλλά δε νομίζω πάνω από χρόνο) παρόμοια αν όχι ταυτόσημη νομοθεσία τέθηκε εν ισχύ στην Ιρλανδία (που όπως με έχουν ενημερώσει φίλοι μου την επισκέφτηκαν πρόσφατα δεν κατοικείται το νησί μόνο από μέθυσους αλλά και αμετανόητους καπνιστές). Το σκεπτικό τότε σύμφωνα με την κυβέρνηση ήταν να προστατευτούν τα δικαιώματα των εργαζομένων που δουλεύουν σε τέτοια μέρη. Θεωρώ τουλάχιστον ότι σε πρώτη σκέψη έχει μια βάση αυτό το σκεπτικό. Περιορισμοί της ελευθερίας δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί εκτός και αν υπάρχουν πολλοί σημαντικοί λόγοι που υπερσκελίζουν αυτή τη θυσία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ας το δούμε απο την οπτική γωνία του εργαζομένου. Είναι υποχρεωμένος ανάλογα με το ωράριο του να εισπνέει για ώρες ολόκληρες πολλαπλάσιες ποσότητες καπνού από τον οποιοδήποτε καπνιστή σε συνθήκες κιόλας που επιδεινώνουν τη θέση του (π.χ. ένας σερβιτόρος ο οποίος κουβαλάει συνεχώς κάποιο αντικείμενο κατα κανόνα βρίσκεται σε έντονη φυσική κατάσταση και εισπνέει βαθύτερα και συχνότερα και επομένως δέχεται μεγαλύτερες ποσότητες καπνού). Θα πει κάποιος ότι επιλογή του είναι και ότι έχει την ελευθερία να διαλέξει κάποιον άλλο εργασιακό χώρο όπου να μην επικρατούν αυτές οι συνθήκες. Εν μέρει αληθές αλλά θα διατηρούσαμε την ίδια θέση αν μιλούσαμε για ορυχεία; Δηλαδή να αφήσουμε ελεύθερο τον ιδιοκτήτη να αγνοήσει κανονισμούς ασφαλείας με το πρόσχημα ότι δεν υποχρεώνει κανείς τον εργαζόμενο να δουλέψει υπό αυτές τις συνθήκες; Δε νομίζω ότι η στάση μας θα ήταν η ίδια ιδίως αν γινόταν κάποιο ατύχημα (όπως τόσο συχνά συμβαίνει σε ορυχεία της Κίνας όπου δεν υπάρχουν ή δεν εφαρμόζονται κανονισμοί ασφαλείας). Νομίζω ότι αν δούμε την απαγόρευση του καπνίσματος στα πλαίσια κάποιου κανονισμού ασφαλείας, τότε αλλάζει λίγο η οπτική γωνία. Δεν το έχω σκεφτεί αρκετά για να πάρω ξεκάθαρη θέση, αλλά μάλλον κλίνω προς να συμφωνήσω με το μέτρο.
Νομίζω ότι η προάσπιση της ανθρώπινης υγείας εντάσσεται στα πλαίσια της προάπισης των συμφερόντων του ατόμου. Αν το κάπνισμα ήταν μια συμπεριφορά η οποία επηρέαζε μόνο αυτόν που την διέπραττε τότε θα ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Έρευνες όμως έχουν δείξει κατα εξακολούθηση ότι το παθητικό κάπνισμα είναι αναλόγως βλαπτικό με το ενεργητικό. Τί είναι άραγε πιο αντι-φιλελεύθερο; Το κράτος να μας αφαιρεί το δικαίωμα να καπνίζουμε σε δημόσιους χώρους ή ηθελημένα να θέτουμε σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή άλλων ανθρώπων οι οποίοι απλά κάνουν τη δουλειά τους; (Δεν την έχω απαντήσει ακόμα την ερώτηση); 12/1/05 01:33
S G είπε...: Δυστυχως δεν συμφωνω καθολου. Σε καθε μου επισκεψη στην Ελλαδα εκνευριζομαι απιστευτα με το θρασος των ανθρωπων που καπνιζουν σαν μανιακοι σε δημοσιους χωρους, υπηρεσιες, γραφεια κτλ

Το κρατος ειναι υποχρεωμενο να μας προστατευσει απο αυτους τους απαραδεκτους συμπολιτες μας. Αν δεν εχουν το απαραιτητο μυαλο να μη μας προκαλουν καρκινο με το ζορι, θα τους το βαλει το κρατος.

Θεωρω λοιπον απαραιτητο καθε κοινωνια που σεβεται τα ατομικα δικαιωματα να μου προσφερει ενα περιβαλλον χωρις καπνο. Αυτο σημαινει ειδικοι χωροι καπνιστων σε ολους τους δημοσιους χωρους και χωρισμος καπνιστων και μη-καπνιστων σε καφετεριες και μπαρ μεγαλυτερα απο καποιο μεγεθος.

Οσο για το αν η απαγορευση ειναι φιλελευθερη ή οχι, υπαρχει μια ενδιαφερουσα συζητηση εδω http://www.greeklaws.com/fora/index.php?showtopic=17684&st=84

ΥΓ Το επιχειρημα οτι αν καποιοι δεν θελουν καπνο τοτε θα δημιουργηθουν ειδικες "καθαρες" καφετεριες ειναι πολυ αδυναμο, γιατι:

α) Η καφετερια απευθυνεται συνηθως στον μεσο πολιτη, που στην Ελλαδα ειναι βαρυς καπνιστης. Οπως δυσκολα βρισκεις μουσικη σε μπαρ που να απεχει πολυ απο την μουσικη του μεσου ορου, ετσι δεν θα εβρισκες ευκολα "καθαρη" καφετερια. Αλλα η δημοκρατια και ο φιλελευθερισμος προστατευουν οχι μονο τον μεσο ορο αλλα και τις μειονοτητες.

β) Καμμια καφετερια δεν μπορει χωρις νομικη προστασια να απαγορευσει το καπνισμα. Απλα φανταστειτε τι θα γινοταν αν ο ιδιοκτητης ελεγ σε καποιους πελατες: συγγνωμη αλλα δεν θελουμε καπνιστες εδω!; 12/1/05 15:28
libertarian είπε...: Ευτυχώς που διαφωνείς :-) και ευτυχώς που υπάρχουν τα σχόλια ώστε να συζητούμε τα θέματα.

Συμφωνώ με αυτά που λες αλλά εν μέρη.

Ναι στους δημόσιους χώρους -εννοώντας ως τέτοιους τους χώρους που ανήκουν στο δημόσιο- όπως δημόσιες υπηρεσίες κτλ θεωρώ πως το Κράτος έχει δικαίωμα να απαγορεύσει το κάπνισμα.

Όταν όμως μιλάμε για δημόσιους χώρους -ονομάζοντας τους έτσι επειδή είναι ανοιχτοί στο κοινό (public)- που είναι ιδιωτική περιουσία πιστεύω ότι πρέπει να εξαρτάται από τον ιδιοκτήτη.

Το τι υπηρεσία θα προσφέρει (καφέ με την δυνατότητα να καπνίζουν οι πελάτες ή όχι) είναι δικό του θέμα εφόσον ο χώρος ανήκει σε αυτόν και δεν είναι κοινό κτήμα όλων.

Το Κράτος πρέπει να προστατεύει την ιδιοκτησία και την ζωή μας αλλά σε αυτήν την περίπτωση ούτε ξένη ιδιοκτησία απειλείται (όπως αν πχ έκανε κάποιος μια χωματερή, γιατί η βρώμα και τα μικρόβια δεν σταματούν στα σύνορα της ιδιοκτησίας του και μπορεί να μολυνθεί και ο υδροφόρος ορίζοντας) ούτε η υγεία ατόμων που δεν έχουν συναινέσει στο να αναπνέουν τον καπνό τον άλλων. (κανείς δεν τους εξανάγκασε να βρίσκονται στον χώρο του, θέλουν και βρίσκονται εκεί)

Θα μου πεις και οι μη-καπνιστές έχουν δικαίωμα να διασκεδάσουν και το Κράτος πρέπει να επέμβει, αλλά για τους φιλελεύθερους τα δικαιώματα έχουν αρνητικό χαρακτήρα, που σημαίνει ότι κανείς δεν πρέπει να εμποδίσει κανέναν από το να διασκεδάσει, όχι ότι όλοι έχουν την υποχρέωση να του εξασφαλίζουν την διασκέδαση του. Όπως ακριβώς και το δικαίωμα στον έρωτα δεν σημαίνει ότι όλες οι γυναίκες ή έστω κάποιες από αυτές είναι υποχρεωμένες να κάνουν έρωτα μαζί μας. Το αντίθετο θα σήμαινε δουλεία.

Έτσι λοιπόν είναι και οι υπηρεσίες που παρέχουν οι ιδιώτες. Θέλεις και τους δίνεις κάτι που έχεις (χρήματα) και θέλουν και σου δίνουν κάτι που έχουν (υπηρεσίες) και θέλεις. Όταν όλα τα interactions μεταξύ των ανθρώπων βασίζονται σε εκούσιες συναπτόμενες σχέσεις ο μόνος ρόλος του Κράτους είναι η εξασφάλιση της τήρησης των συμφωνηθέντων.

Αν σου πλασάρουν υπηρεσίες (καφές σε smoke-free περιβάλλον) αλλά σε εξαπατήσουν ναι τότε να επέμβει το Κράτος, στην περίπτωση όμως που ξέρεις εξ’ αρχής ότι ο ιδιοκτήτης επιτρέπει στους πελάτες του να καπνίζουν ελεύθερα στον χώρο του, είσαι ελεύθερος να διαλέξεις κάποιον άλλον που ικανοποιεί τις προτιμήσεις σου. Αλλιώς είναι σαν να βάλεις το Κράτος να υποχρεώνει έναν μπακάλη να πουλάει μήλα διότι σε εσένα δεν αρέσουν τα πορτοκάλια (γιατί έχεις αλλεργία ή για τον α,β λόγο) που εξ’ αρχής έχει δηλώσει ότι προσφέρει.

Σίγουρα ένας μη-καπνιστής θα βρει δυσκολότερα μια τέτοια καφετέρια όπως ακριβώς και ένας μεταλλάς θα βρει δυσκολότερα από έναν γαβγά ένα μαγαζί που παίζει την μουσική που θέλει. Φαντάζεσαι όμως να προσαρμόσει το Κράτος δια της βίας την διασκέδαση των πολλών στα στάνταρ της μειονότητας (μεταλλάδες);

Και εγώ είμαι υπέρ της προστασίας των μειονοτήτων (και ακόμα περισσότερο του ατόμου) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε βία (πρόστιμα, φυλάκιση) για να τους εξασφαλίσουμε αυτά που ζητούν. Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει, φτάνει να μην παραβιάζει τις ελευθερίες των άλλων. Αν φτιάξεις μια καφετέρια όπου επιτρέπεται το κάπνισμα δεν παραβιάζεις την ελευθερία μου, δεν με βάζεις με την καραμπίνα στο μαγαζί σου ώστε να εισπνεύσω τον καπνό των πελατών σου.

Η λύση της ιδιωτικής περιουσίας είναι σωστή όχι επειδή τελικά εξυπηρετεί τους πολλούς αλλά επειδή βασίζεται πάνω στην αρχή της ελευθερίας.

ΥΓ1: Μπορεί ο ιδιοκτήτης να απαγορεύσει το κάπνισμα όπως ακριβώς απαγορεύει την είσοδο σε μερικά άτομα στα club (έχω φάει άπειρες πόρτες)

ΥΓ2: Για τους εργαζόμενους όντως είναι πρόβλημα και όντως θέλει συζήτηση και σκέψη το θέμα αλλά φαντάζομαι ότι μπορεί να ισχύσει ότι ισχύει και για τους πελάτες.

ΥΓ3: Ενδιαφέρον link με παρεμφερές θέμα (όπου η λύση είναι πάλι η ιδιωτική περιουσία); 12/1/05 23:21
S G είπε...: Ενδιαφερον το επιχειρημα της ιδιωτικης περιουσιας αλλα δυστυχως ατοπο.

Οι καφετεριες και μπαρ σε μια πολη δεν ειναι ιδιωτικος χωρος ακομα και αν το κτιριο ανηκει σε ιδιωτες και διαχειριζεται απο ιδιωτες. Ειναι δημοσιος χωρος, πραγμα που ανγνωριζεται σαφως και απο το ειδικο καθεστως αυτων των χωρων:

α) χρειαζονται ειδικη αδεια απο την τοπικη αυτοδιοικηση για να λειτουργησουν

β) υπαρχουν ακριβεις κανονες και προυποθεσεις για την λειτουργεια του χωρου (αλλο αν στην Ελλαδα σπανιως εφαρμοζονται)

Δεν ειναι βεβαια αντιφιλελευθερος ο ελεγχος αυτων των χωρων απο το κρατος, απο την στιγμη που εξυπηρετουν δημοσιο σκοπο και προσκρουουν σε δημοσια συμφεροντα (οπως το συμφερον των γειτονων σε μια ησυχη γειτονια, το ατομικο μου δικαιωμα να μην βλεπω μεθυσμενους μπροστα στην πορτα μου κτλ). Οσο αυτοι οι χωροι βρισκονται μεσα σε πολεις και οχι στην μεση της ερημου, το κρατος πρεπει να τους ελεγχει.

Αν το δεχτουμε αυτο, η θεσπιση ειδικων χωρων καπνιστων ειναι απολυτως λογικη και παρομοια με την θεσπιση κανονων ασφαλειας οπως η υποχρεωτικη εξοδος κινδυνου κτλ Δεν εχω ακουσει κανεναν να διαμαρτυρεται για την υποχρεωτικη εξοδο κινδυνου και ετσι δεν μπορω να καταλαβω γιατι οι Ελληνες διαμρτυρονται για εναν κανονισμο που σωζει σαφως περισσοτερες ζωες με μικροτερο κοστος: την θεσπιση ειδικων χωρων καπνιστων!

Ειμαι σιγουρος οτι σε 50 χρονια οταν τα παιδια μας θα ΕΧΟΥΝ την ΕΠΙΛΟΓΗ να ζουν σε ενα καθαρο περιβαλλον χωρις καπνο θα βλεπουν σαν υψιστη βαρβαροτητα τα σημερινα πνιγμενα στον καπνο μπαρ...; 13/1/05 16:50
libertarian είπε...: Το επιχείρημα ότι αυτή η απαγόρευση εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον δεν στέκει από την στιγμή που η πλειοψηφία πιστεύει το αντίθετο. Εκτός και αν τελικά καθορίζουν το τι είναι συμφέρον και τι όχι οι «σοφοί» σχεδιαστές σύμφωνα με τα δικά τους πιστεύω και όχι με αυτά της πλειοψηφίας που τους εξέλεξε.

Το Κράτος κανονικά πρέπει να δρα μονάχα αν παραβιάζεται η ιδιωτική μας περιουσία (πχ το σκαλοπάτι της πολυκατοικίας σου που λες) ή αν γίνεται κάτι που δεν θέλει η πλειοψηφία σε δημόσια περιουσία (πχ αν κυκλοφορεί κάποιος γυμνός μέσα στην μέση του δρόμου, άλλο τι κάνει στο σπίτι του ή σε ένα στριπτίζ club).

Είναι απλό το θέμα:

- έχει το δικαίωμα κάποιος να καπνίζει αν βλάπτει μονάχα το εαυτό του; (ή να καθίσει συνειδητά δίπλα από ένα άτομο που καπνίζει;)
- έχει το δικαίωμα κάποιος να διαθέσει την περιουσία του για άτομα που θέλουν να καπνίζουν και να πίνουν τον καφέ τους ταυτόχρονα;

Αν ναι τότε δεν υπάρχει πρόβλημα, τώρα το πόσα τέτοια μαγαζιά για καπνιστές θα υπάρξουν θα καθοριστεί από την προσφορά και την ζήτηση.

ΥΓ: όπως είπα και στην αρχή δεν είμαι καπνιστής, μάλιστα θα είναι παράδεισος για εμένα αυτή η νομοθεσία, απλά δεν πιστεύω στην βία. Αν θέλουν κάποιοι να κάνουν καφετέριες, εστιατόρια, club για καπνιστές ας το κάνουν, δικαίωμα τους.

ΥΓ2: Για την ακρίβεια τα παιδιά μας δεν θα έχουν καμία επιλογή. Η ύπαρξη μαγαζιών μόνο για μη-καπνιστές δεν είναι επιλογή. (η δυνατότητα επιλογής προϋποθέτει τουλάχιστον δύο εναλλακτικές); 13/1/05 20:21
libertarian είπε...: ουψ, εγώ αναφερόμουν στον ιταλικό νόμο. (αλλά δεν αλλάζει, γιατί να κάνει ο μαγαζάτορας ειδικό χώρο για καπνιστές αν θέλει να παρέχει υπηρεσίες μονάχα για καπνιστές; Είναι σαν να ζητάμε να βάζουν και μέταλ στα σκυλάδικα, δεν στέκει εφόσον το target του μαγαζιού είναι οι γαβγάδες.); 13/1/05 20:35
Roark είπε...: Τείνω να συμωνήσω περισσότερο με τον libertarian.

Αν και είμαι φανατικά αντικαπνιστής, σε βαθμό να μην θέλω να κάνω καν παρέα άτομα που καπνίζουν, έχω την εντύπωση ότι η εξάπλωση των απαγορεύσεων για το κάπνισμα, στο όνομα την προστασίας της υγείας και των ατομικών δικαιωμάτων, αρχίζει να γίνεται άλλος ένας "δρόμος προς την δουλεία".

Σε κάποιες χώρες φτάνουν μέχρι στο σημείο να απαγορεύουν το κάπνισμα στις παραλίες! Πράγμα που εμένα μου φαίνεται εντελώς ανελεύθερο αφού πρόκειται για τεράστιους ανοιχτούς χώρους όπου όποιος ενοχλείται μπορεί να πάει 10 μέτρα παραπέρα και να απολαύσει την παραλία χωρίς την παραμικρή ενόχληση. Αν δεν ενοχλείται πραματικά η υγεία όσων δεν το επιθυμούν, δεν βλέπω γιατί να στερούμε από τους καπνιστές το δικαίωμά τους στον καρκίνο, τη βρογχίτιδα κτλ.

Είναι απόλυτα λογικό να απαγορεύεται το κάπνισμα σε όλους τους δημόσιους χώρους όπου ένας μη-καπνιστής είναι υποχρεωμένος να βρεθεί και δεν μπορεί αλλιώς να αποφύγει τις βλαβερές συνέπειες του καπνού των άλλων.

Στα μαγαζιά, όπου είναι ελεύθερη επιλογή του καθενός να παέι ή να μην πάει, δεν θα έπρεπε να επιβληθεί νομικά απαγόρευση του καπνού. Είναι υποχρέωση όσων δεν καπνίζουν να επιβάλλουν με τη καταναλωτική τους στάση την απαγόρευση του καπνού από όσους μαγαζάτορες τους επιθυμούν ως πελατεία.

Μια καλή αρχή για τους απανταχού αντικαπνιστές στην Ελλάδα είναι να προτιμούμε μαγαζιά που δεν επιτρέπουν το κάπνισμα πουθενά σε κλειστό χώρο (βλ. Starbucks, άλλο ένα μάθημα πολιτισμού και σεβασμού στον άνθρωπο από τις πολυεθνικές).; 15/1/05 10:29
S G είπε...: Ενα ενοχλητικο λαθος των ανθρωπων ειναι να αντιτιθενται σε μετρα, οχι γιατι διαφωνουν με το μετρο αλλα επειδη φοβουνται οτι ειναι η αρχη για μια σειρα αλλων μετρων.

Προφανως η απαγορευση του καπνισματος οπου δεν ενοχλει κανεναν ειναι απαραδεκτη και φιλελευθερη. Αυτο δεν ειναι ομως λογος να ειμαστε αντιθετοι σε νομους που απαγορευουν το καπνισμα σε δημοσιους χωρους!

Και τα εστιατορια και μπαρ ειναι δημοσιοι χωροι. Δεν θεωρω οτι το να συγκρινουμε το δικαιωμα σε καθαρη ατμοσφαιρα εχει καμμια σχεση με το δικαιωμα σε μουσικη του γουστου μας. Αν καποιος δεν βρισκει μπαρ με μουσικη του γουστου του, δεν θα πεθανει ακουγοντας μια αλλη μουσικη. Αντιθετα αν δεν βρισκει αντικαπνιστικο μπαρ, θα εχει προβληματα υγειας χωρις να το θελει. Και επειδη ειναι ετσι τα οικονομικα των χωρων διασκεδασης που οι μειοντοητες δεν εχουν καμμια φωνη, ειναι υποχρεωμενο το κρατος να προστατευσει την μειονοτητα των μη-καπνιστων.

Και η προστασια των μειονοτητων ειναι απο τις πρωτες επιταγες του φιλελευθερισμου νομιζω...; 18/1/05 22:44
libertarian είπε...: Ο φιλελευθερισμός όντως υπερασπίζεται τις μειοψηφίες, ξεκινόντας από την μικρότερη μειοψηφία του κόσμου, το άτομο. Το να εξαναγκάζεις όμως ένα άτομο (ή μια ομάδα ανθρώπων) να διαθέσει την περιουσία του σε μια μειοψηφία, ή ακόμα και πλειοψηφία (αν ήταν οι μη-καπνιστές περισσότεροι), δεν το βρίσκω φιλελεύθερο. Πιστεύω στην ZAP :) (Zero aggression principle).; 19/1/05 16:09
S G είπε...: Δεν διαφωνω με την αρχη αυτη.
Εχεις ομως μαλλον μπερδεψει την αιτιακη αλυσιδα του προβληματος.
->μερικοι ανθρωποι θελουν να καπνιζουν -> ενοχλουν τους διπλανους τους και τους προκαλουν εως και καρκινο -> οι διπλανοι μη-καπνιστες οσο λιγοι και να ειναι ζητουν προστασια -> το κρατος παρεμβαινει και λεει στους καπνιστες: αν θελετε να καπνιζετε θα το κανετε οσο δεν ενοχλειτε τους αλλους. Τουτεστιν μονο σε ανοιχτους χωρους ή σε ειδικα διαμορφωμενους κλειστους.

Εφαρμοζοντας την αρχη εδω, βαινει ξεκαθαρη η υποστηριξη του φιλελευθερισμου προς τα αντικαπνιστικα μετρα...; 19/1/05 16:54
libertarian είπε...: Βασικά βλέπουμε το πρόβλημα από άλλη οπτική γωνία και γι' αυτό δεν μπορούμε να συμφωνίσουμε.

Για μένα η αιτιακή αλυσίδα πάει κάπως έτσι:
->μερικοι ανθρωποι θελουν να καπνιζουν -> κάποιοι ικανοποιούν αυτή την ομάδα ανθρώπων διαθέτοντας την περιουσία τους για να τους προσφέρουν διάφορες υπηρεσίες (όπως φαγητό, καφέ ή μουσική με την δυνατότητα να μπορούν να καπνίζουν) -> κάποια άτομα που δεν ανήκουν στην πρώτη ομάδα πάνε οικειοθελώς σε αυτούς τους ιδιωτικούς χώρους όπου προσφέρεται αυτή η συγκεκριμένη υπηρεσία -> το Κράτος παρεμβαίνει και εξαναγκάζει τους ιδιοκτήτες να διαθέσουν την περιουσία τους για την δεύτερη ομάδα που δεν ανήκει στην πρώτη ομάδα.

Περιουσία και Αγορά είναι το δίπτυχο της Ελευθερίας (ακριβώς επειδή διασφαλίζονται τα ατομικά δικαιώματα). Δεν είναι δικαίωμα του μη-καπνιστή να του παρέχει κάποιος ευχαρίστηση δια της βίας. Αν δεν του αρέσει αυτό που προσφέρει ένα άλλο άτομο (είτε είναι αγαθό, είτε είναι υπηρεσία) μην το αγοράσει.; 19/1/05 17:53
ΤΑΣΟΣ είπε...: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, 31/5, NON TOBACCO DAY

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία. Έχει γραφεί ότι από το κάπνισμα προκαλείται το 25% των θανάτων από καρδιοπάθεια, 82% των θανάτων από καρκίνο του πνεύμονα, 83% των θανάτων από βρογχίτιδα και εμφύσημα κα.
Γυναίκες καπνίστριες γεννούν λιποβαρή μωρά, πιθανά πνευματικά καθυστερημένα και παιδιά που νοσούν συχνότερα συγκρινόμενα με εκείνα που γεννούν γυναίκες μη καπνίστριες

Η ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

-Η διαφήμιση που ταυτίζει ωραίες στιγμές τη ζωής με το κάπνισμα
-Τα πρότυπα (γονείς, δημόσια πρόσωπα, «είδωλα») που επηρεάζουν καπνίζοντες τις αποφάσεις και τις επιλογές των νέων κυρίως ανθρώπων
- Η αύξηση των γυναικών καπνιστριών
- Η περιέργεια ιδιαίτερα των παιδιών
- Η συνήθεια
- Η χαλαρή εφαρμογή της νομοθεσίας

ΜΗ ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ

Έχουν το δικαίωμα
α) να αναπνέουν καθαρό αέρα, αμόλυντο από βλαβερό και ερεθιστικό καπνό του τσιγάρου
β) να εκφράζουν ευγενικά τη δυσφορία τους και την αντίθεσή τους προς τον καπνό του τσιγάρου και επιβάλλεται η εξωτερίκευση των αντιρρήσεών τους όταν οι καπνιστές καπνίζουν εκεί που δεν επιτρέπεται
γ) να ενεργούν μέσο νομικών οδών, κοινωνικών πιέσεων και εννόμων διαδικασιών , ατομικά η συλλογικά, με σκοπό να αποτρέπουν η να αποθαρρύνουν τους καπνιστές να μολύνουν το άμεσο περιβάλλον , διαβίωσης και εργασίας καθώς και τους δημόσιους χώρους.

ΠΑΘΗΤΙΚΟΙ ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ

Η έκθεση ενός μη καπνιστή στον καπνό που «εκπνέουν» οι καπνιστές και στον καπνό του τσιγάρου περιέχει περισσότερες από 50 καρκινογόνες ουσίες και μονοξείδιο του άνθρακα 3 φορές περισσότερο από τον καθαρό ατμοσφαιρικό αέρα περισσότερο
Είναι εκτεθειμένοι στους ίδιους κινδύνους με τους ενεργούς καπνιστές

ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ

- Μπορούν να καπνίζουν σε ειδικούς χώρους
- Οι μη καπνιστές είναι κατά του καπνού αλλά όχι κατά των καπνιστών
- Επιβάλλεται η καλλιέργεια «καπνιστικού ήθους»

ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ

Μετά η διακοπή του καπνίσματος οι βλάβες του οργανισμού αποκαθίστανται σε σημαντικό βαθμό και η επιβάρυνση μειώνεται ταχύτατα; 31/5/05 17:49
ΤΑΣΟΣ είπε...: - ΟΙ μη καπνιστές δεν έχουν αντιλήψεις racisms κατά των καπνιστών.
- Η χαλαρά νομοθεσία αναφέρεται στο ότι, δεν υπάρχουν χώροι για καπνιστές, δεν υπάρχει εξαερισμός στα καταστήματα και στην απόρριψη του αποτσίγαρου οπουδήποτε (από το αυτοκίνητο, κοντά στα δάση, στις αποβάθρες των τραίνων κα)
- Το πρόβλημα του τσιγάρου δεν είναι ο θάνατος (που απαλλάσσει την ψυχή από τις σκέψεις και το σώμα από την εργασία) αλλά η ασθένεια που καταπονεί και διαβρώνει το σώμα και την ψυχή, μας οδηγεί μακριά από προσφιλή πρόσωπα και τις αγαπημένες μας δραστηριότητες, μας μειώνει τις δυνάμεις έστω και πρόσκαιρα, μας στερεί την ελευθερία μας, μας τσακίζει οικονομικά, μας φέρνει σε σύγκρουση με παραδόπιστους επαγγελματίες.
- Το κυρίαρχο θέμα όμως που δεν θίχτηκε είναι οι καπνοβιομηχανίες, που διαβρώνουν συνειδήσεις, δεν αποκαλύπτουν του ρύπους – τοξικές ουσίες του καπνού του κάθε τσιγάρου αλλά και τα πρόσθετα που περιέχει ο καπνός και το χαρτί του τσιγάρου και προσπαθούν με κάθε τρόπο να προπαγανδίσουν τα προϊόντα τους; 31/5/05 20:15

Δημοσίευση σχολίου

Τρίτη, Ιανουαρίου 11, 2005

Απαγορεύεται το καπνίζειν!

13 σχόλια:

Blog Archive

Contributors

Ελληνικοι Συνδεσμοι

Διεθνεις Συνδεσμοι

Referrers