Σίγουρα κανείς δεν ξέρει μέχρι στιγμής σε ικανοποιητικό βαθμό τα ακριβή αίτια της πτώσης του 737 την Κυριακή. Επειδή, όπως είχε πει και ο βρώμικος Χάρρυ Κλιντ Ίστγουντ, γνώμη, όπως και κωλοτρυπίδες, έχουν όλοι (έχουν και blog ή/και άλλα πράγματα) παραθέτω διάφορες σκέψεις για το αεροπλάνο της ‘ήλιος’ που έπεσε:
1. Το να κατηγορήσουμε απλά το κέρδος και that’s the end of it δεν είναι παρά μια εφηβική αντίδραση που κατηγορεί την ‘κακή κοινωνία’. Συμφωνώ ότι η ψυχρή και απάνθρωπη λογική του κέρδους είναι αυτή που κάνει να πετάνε τέτοια σαπάκια αεροπλάνα, να μην τα ελέγχει στην ουσία κανένας, και να πεθαίνουν έτσι απλά άνθρωποι (τα λέω παρακάτω). Αλλά αν μείνουμε μόνο εκεί, το μόνο που γίνεται είναι να (αυτο)ικανοποιείται το αίσθημα αδικίας που θέλει να μας κάνει να διαμαρτυρηθούμε. Στο κάτω κάτω χωρίς την έννοια του κέρδους δε θα υπήρχαν αεροπλάνα ή τουλάχιστον η τεχνολογία τους δε θα είχε την ανάπτυξη που όντως είχε.
Το χρήμα και το κέρδος είναι ταυτόχρονα καλό και κακό – είναι ταυτόχρονα ο θεός και ο διάβολος.
Μπας και θυμάται κανένας τι έχει γίνει τα τελευταία 15 χρόνια που δίνονται πράγματα στη δημοσιότητα πόσα αεροπλάνα της Aeroflot έχουν φουντάρει? Μιλάμε για μια εταιρεία που κάποια χρόνια πριν δεν είχε κύριο στόχο το κέρδος, αλλά ήταν όργανο του σοβιετικού κράτους. Τέλος πάντων, μια τέτοια αξιολόγηση της ασφάλειας πτήσεων μεταξύ εταιρειών δεν είναι τόσο εύκολη και απλή υπόθεση.
2. Όταν θέτεις υψηλούς στόχους χωρίς να έχεις την απαραίτητη υποδομή, πιέζεις υπερβολικά και το προσωπικό και τα υλικά μέσα που έχεις. Με μοιραία αποτελέσματα καμιά φορά. Μερικές φορές τρελαίνομαι που ακούω μερικούς απατεώνες μάνατζερ ελληνικών εταιρειών που στις δηλώσεις τους λένε: ‘έχουμε υψηλούς στόχους και θα ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των πελατών μας, στις απαιτήσεις της αγοράς, μπλα μπλα μπλα…’. Με τι εφόδια ρε νούμερα? (προφανώς ‘στίβοντας’ τους εργαζόμενους που μη μπορώντας να κάνουν αλλιώς ‘τα κάνουν όλα’ και γίνονται βέγγοι ή γράφοντας στα τέτοια τους τις ‘τυπικές’ διαδικασίες ασφάλειας προσωπικού και εξοπλισμών – και της προστασίας του περιβάλλοντος). Τι προσφέρεις – παράγεις στην αγορά καλύτερο για να κάνεις τη διαφορά? Στις περισσότερες περιπτώσεις τίποτα. Έτσι πιέζονται κάποιοι εργαζόμενοι σε κρίσιμα πόστα (π.χ. μηχανικοί) να διαλέξουν καμιά φορά μεταξύ της αδιαφορίας – ασυνειδησίας (με μια υπογραφή σε ανύπαρκτο έλεγχο) και της θαρραλέας αλλά επώδυνης εξόδου, που μπορεί και να σημαίνει και απώλεια της εργασίας τους
Τα ίδια φαινόμενα γίνονται και στις περισσότερες ελληνικές τεχνικές εταιρείες όπου τα μέτρα ασφαλείας που λαμβάνονται στα εργοτάξια είναι της πλάκας, η επαγγελματική κουλτούρα του προσωπικού είναι για τα πανηγύρια, με αποτέλεσμα να έχουμε απαράδεκτα υψηλό δείκτη ατυχημάτων (στα ολυμπιακά έργα οι άνθρωποι στα εργοτάξια σκοτώνονταν από ατυχήματα κατά δεκάδες).
Και δεν είναι κανόνας το φτηνό να είναι και επικίνδυνο. Αν η εταιρεία είναι σοβαρή (και δεν επικεντρώνεται μόνο στο να πιέζει προσωπικό και εξοπλισμό) μπορεί να είναι και επικερδής και σχετικά φτηνή και ασφαλής. Σίγουρα αυτά για κάποια χρονική περίοδο και όχι ες αεί. Και σίγουρα αυτή είναι η εξαίρεση – δεν είναι ο κανόνας.
3. Στο συγκεκριμένο ατύχημα: Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στο νομικό σύστημα που αποδίδει δικαιοσύνη σε τέτοια ατυχήματα (ιδιαίτερα στην ελλάδα). Όσο βρέθηκαν οι πραγματικοί υπεύθυνοι (μετρήστε) του Εξπρές Σάμινα, του φορτηγού πλοίου Δύστος, του ελικόπτερου πέρυσι με τον Αλεξάνδρειας, του Γιάκοβλεφ, του C-130 με τους φαντάρους πριν 12 χρόνια, των 2-3 ελικόπτερων του ΕΚΑΒ και άλλων πολλών (που δε θυμάμαι τώρα) τόσο θα βρεθούν και εδώ.
4. Με αφορμή το ατύχημα ακούμε (και θα ακούσουμε ακόμα) απίστευτες παπαριές. Κατηγορούσε π.χ. ένας βλάκας χτες στο δελτίο ειδήσεων μαζικά τις εταιρείες με φτηνά εισιτήρια με επιχειρήματα του στυλ: ‘δεν προσφέρουν ούτε γεύματα’. Ρε τους εγκληματίες, δεν προσφέρουν γεύματα στις πτήσεις? Μιλάμε για απάνθρωπες και απαράδεκτες εταιρείες! Δε σέβονται αυτές οι παλιοεταιρείες τις ανάγκες μας? Αυτά τα απίστευτα (το ότι δεν προσφέρουν γεύματα - λίγο τσίπα δεν έχουνε? που μας αφήνουνε νηστικούς, αίσχος!) είναι από τα πολλά που λένε τα παλικάρια οι δημοσιογράφοι.
(*) Φράση του γεμάτου αυτοκυριαρχία Μάνου Κατράκη (ηγέτη της δυναστείας Ρίχτερ στην ταινία του Νίκου Φώσκολου “Ορατότης Μηδέν”) προς το σαστισμένο Νίκο Κούρκουλο (ο φιλόδοξος Άγγελος Κρεούζης) μετά τη βύθιση του τάνκερ της εταιρείας, το οποίο σύμφωνα με παλαιότερη καταγγελία – παραίτηση του Αντωνόπουλου (καπετάνιος) παρουσίαζε πολλά ‘κρακ’ (ήταν σαπιοκάραβο).
Βέβαια, στη συγκεκριμένη περίπτωση η ταινία που ταιριάζει γάντι είναι η άλλη ταινία (ξανάμανά) του Φώσκολου που (πάλι εννοείται) ο πρωταγωνιστής Κούρκουλος είναι ένας μπεκρής αλλά με συνείδηση υπάλληλος της ΥΠΑ και επικεφαλής ομάδας εμπειρογνωμόνων (οι άλλοι δύο είναι ο Μπάρκουλης και ο Βύρων Πάλλης) που αγωνίζεται ενάντια σε όλους για να ρίξει φως στα πραγματικά αίτια της πτώσης ενός ‘ιπτάμενου φέρετρου – αεροπλάνου’ μιας εταιρείας (εκεί είχε επιζήσει όμως μια τύπισσα – αλλιώς πού θα στηριζόταν το στόρυ του Φώσκολου…). Δε θυμάμαι όμως γμτ τον τίτλο της ταινίας…
1. Το να κατηγορήσουμε απλά το κέρδος και that’s the end of it δεν είναι παρά μια εφηβική αντίδραση που κατηγορεί την ‘κακή κοινωνία’. Συμφωνώ ότι η ψυχρή και απάνθρωπη λογική του κέρδους είναι αυτή που κάνει να πετάνε τέτοια σαπάκια αεροπλάνα, να μην τα ελέγχει στην ουσία κανένας, και να πεθαίνουν έτσι απλά άνθρωποι (τα λέω παρακάτω). Αλλά αν μείνουμε μόνο εκεί, το μόνο που γίνεται είναι να (αυτο)ικανοποιείται το αίσθημα αδικίας που θέλει να μας κάνει να διαμαρτυρηθούμε. Στο κάτω κάτω χωρίς την έννοια του κέρδους δε θα υπήρχαν αεροπλάνα ή τουλάχιστον η τεχνολογία τους δε θα είχε την ανάπτυξη που όντως είχε.
Το χρήμα και το κέρδος είναι ταυτόχρονα καλό και κακό – είναι ταυτόχρονα ο θεός και ο διάβολος.
Μπας και θυμάται κανένας τι έχει γίνει τα τελευταία 15 χρόνια που δίνονται πράγματα στη δημοσιότητα πόσα αεροπλάνα της Aeroflot έχουν φουντάρει? Μιλάμε για μια εταιρεία που κάποια χρόνια πριν δεν είχε κύριο στόχο το κέρδος, αλλά ήταν όργανο του σοβιετικού κράτους. Τέλος πάντων, μια τέτοια αξιολόγηση της ασφάλειας πτήσεων μεταξύ εταιρειών δεν είναι τόσο εύκολη και απλή υπόθεση.
2. Όταν θέτεις υψηλούς στόχους χωρίς να έχεις την απαραίτητη υποδομή, πιέζεις υπερβολικά και το προσωπικό και τα υλικά μέσα που έχεις. Με μοιραία αποτελέσματα καμιά φορά. Μερικές φορές τρελαίνομαι που ακούω μερικούς απατεώνες μάνατζερ ελληνικών εταιρειών που στις δηλώσεις τους λένε: ‘έχουμε υψηλούς στόχους και θα ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των πελατών μας, στις απαιτήσεις της αγοράς, μπλα μπλα μπλα…’. Με τι εφόδια ρε νούμερα? (προφανώς ‘στίβοντας’ τους εργαζόμενους που μη μπορώντας να κάνουν αλλιώς ‘τα κάνουν όλα’ και γίνονται βέγγοι ή γράφοντας στα τέτοια τους τις ‘τυπικές’ διαδικασίες ασφάλειας προσωπικού και εξοπλισμών – και της προστασίας του περιβάλλοντος). Τι προσφέρεις – παράγεις στην αγορά καλύτερο για να κάνεις τη διαφορά? Στις περισσότερες περιπτώσεις τίποτα. Έτσι πιέζονται κάποιοι εργαζόμενοι σε κρίσιμα πόστα (π.χ. μηχανικοί) να διαλέξουν καμιά φορά μεταξύ της αδιαφορίας – ασυνειδησίας (με μια υπογραφή σε ανύπαρκτο έλεγχο) και της θαρραλέας αλλά επώδυνης εξόδου, που μπορεί και να σημαίνει και απώλεια της εργασίας τους
Τα ίδια φαινόμενα γίνονται και στις περισσότερες ελληνικές τεχνικές εταιρείες όπου τα μέτρα ασφαλείας που λαμβάνονται στα εργοτάξια είναι της πλάκας, η επαγγελματική κουλτούρα του προσωπικού είναι για τα πανηγύρια, με αποτέλεσμα να έχουμε απαράδεκτα υψηλό δείκτη ατυχημάτων (στα ολυμπιακά έργα οι άνθρωποι στα εργοτάξια σκοτώνονταν από ατυχήματα κατά δεκάδες).
Και δεν είναι κανόνας το φτηνό να είναι και επικίνδυνο. Αν η εταιρεία είναι σοβαρή (και δεν επικεντρώνεται μόνο στο να πιέζει προσωπικό και εξοπλισμό) μπορεί να είναι και επικερδής και σχετικά φτηνή και ασφαλής. Σίγουρα αυτά για κάποια χρονική περίοδο και όχι ες αεί. Και σίγουρα αυτή είναι η εξαίρεση – δεν είναι ο κανόνας.
3. Στο συγκεκριμένο ατύχημα: Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στο νομικό σύστημα που αποδίδει δικαιοσύνη σε τέτοια ατυχήματα (ιδιαίτερα στην ελλάδα). Όσο βρέθηκαν οι πραγματικοί υπεύθυνοι (μετρήστε) του Εξπρές Σάμινα, του φορτηγού πλοίου Δύστος, του ελικόπτερου πέρυσι με τον Αλεξάνδρειας, του Γιάκοβλεφ, του C-130 με τους φαντάρους πριν 12 χρόνια, των 2-3 ελικόπτερων του ΕΚΑΒ και άλλων πολλών (που δε θυμάμαι τώρα) τόσο θα βρεθούν και εδώ.
4. Με αφορμή το ατύχημα ακούμε (και θα ακούσουμε ακόμα) απίστευτες παπαριές. Κατηγορούσε π.χ. ένας βλάκας χτες στο δελτίο ειδήσεων μαζικά τις εταιρείες με φτηνά εισιτήρια με επιχειρήματα του στυλ: ‘δεν προσφέρουν ούτε γεύματα’. Ρε τους εγκληματίες, δεν προσφέρουν γεύματα στις πτήσεις? Μιλάμε για απάνθρωπες και απαράδεκτες εταιρείες! Δε σέβονται αυτές οι παλιοεταιρείες τις ανάγκες μας? Αυτά τα απίστευτα (το ότι δεν προσφέρουν γεύματα - λίγο τσίπα δεν έχουνε? που μας αφήνουνε νηστικούς, αίσχος!) είναι από τα πολλά που λένε τα παλικάρια οι δημοσιογράφοι.
(*) Φράση του γεμάτου αυτοκυριαρχία Μάνου Κατράκη (ηγέτη της δυναστείας Ρίχτερ στην ταινία του Νίκου Φώσκολου “Ορατότης Μηδέν”) προς το σαστισμένο Νίκο Κούρκουλο (ο φιλόδοξος Άγγελος Κρεούζης) μετά τη βύθιση του τάνκερ της εταιρείας, το οποίο σύμφωνα με παλαιότερη καταγγελία – παραίτηση του Αντωνόπουλου (καπετάνιος) παρουσίαζε πολλά ‘κρακ’ (ήταν σαπιοκάραβο).
Βέβαια, στη συγκεκριμένη περίπτωση η ταινία που ταιριάζει γάντι είναι η άλλη ταινία (ξανάμανά) του Φώσκολου που (πάλι εννοείται) ο πρωταγωνιστής Κούρκουλος είναι ένας μπεκρής αλλά με συνείδηση υπάλληλος της ΥΠΑ και επικεφαλής ομάδας εμπειρογνωμόνων (οι άλλοι δύο είναι ο Μπάρκουλης και ο Βύρων Πάλλης) που αγωνίζεται ενάντια σε όλους για να ρίξει φως στα πραγματικά αίτια της πτώσης ενός ‘ιπτάμενου φέρετρου – αεροπλάνου’ μιας εταιρείας (εκεί είχε επιζήσει όμως μια τύπισσα – αλλιώς πού θα στηριζόταν το στόρυ του Φώσκολου…). Δε θυμάμαι όμως γμτ τον τίτλο της ταινίας…
6 σχόλια:
Δε θυμάμαι όμως γμτ τον τίτλο της ταινίας…
"Κοινωνία, Ώρα Μηδέν" =)
Μήτσο, μόνο η φαντασία περιορίζει κανέναν στο να βρει πανάκριβες βελτιώσεις στα θέματα ασφάλειας. Θα μπορούσαμε π.χ. να αντικαταστήσουμε τις θέσεις των αεροπλάνων με εκτινασσόμενες πολυθρόνες αλά James Bond. Θα μπορούσαμε επίσης να υποχρεώναμε τους πιλότους να φοράνε διαστημικές στολές. Γιατί δεν το κάνουμε όμως; Γιατί δεν αξίζει τον κόπο και τα έξοδα.
Για τον ίδιο λόγο και οι Τράπεζες δεν χτίζουν τα υποκαταστήματα τους σαν "κρεμμύδια" φτιαγμένα από αλλεπάλληλες ατσαλένιες πόρτες.
Security is a tradeoff όπως λένε, και στην προκειμένη περίπτωση το tradeoff μεταξύ της πιθανής χαμένης ζωής λόγω ατυχήματος ή ληστείας και μεταξύ ενός υπερπολλαπλάσιου κόστους λειτουργείας _δεν συμφέρει_ κανέναν, ούτε καν αυτούς που διατρέχουν τον όποιο κίνδυνο.
Με την αρχιτεκτονική επιλογή "κρεμμύδι" ένας υποψήφιος υπάλληλος της τράπεζας έχει a priori πολύ μεγάλη πιθανότητα να μην γίνει υπάλληλος (αφού θα χτίζονται λιγότερα υποκαταστήματα) ενώ με την υπάρχουσα συμβατική αρχιτεκτονική των υποκαταστημάτων έχει μόνο μια απειροελάχιστη πιθανότητα να πεθάνει κατά την διάρκεια ληστείας. Επίσης, άμα αυξάναμε το κόστος κατασκευής υποκαταστημάτων θα μικρύνει ο αριθμός τους. Μικρός αριθμός υποκαταστημάτων σημαίνει μεγαλύτερο απόθεμα σε αυτά (αφού θα εξυπηρετούν περισσότερο κόσμο) που σημαίνει και μεγαλύτερο κίνητρο για ληστεία από τους εγκληματίες.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην αεροναυπλία. Αν απαιτούσαμε κάθε αεροπλάνο να έχει εκτινασσόμενες καρέκλες τότε πιθανώς η συνολική ασφάλεια θα έπεφτε ραγδαία λόγω των οικονομικών αποτελεσμάτων μιας τέτοιας κίνησης. Η βιομηχανία θα παρήκμαζε και θα γινόταν τριτοκοσμική, με ή χωρίς κρατικές αερογραμμές. Η ασφάλεια θα πήγαινε στον πάτο.
Η ασφάλεια παιδιά δεν είναι απλό θέμα, και είναι εξαιρετικά ατυχές που ο κάθε άσχετος στην TV βγαίνει και βγάζει συμπεράσματα για την ασφάλεια των αεροπλάνων.
Στις περιπτώσεις αυτές που αναφερόμαστε το κέρδος έχει αποδειχθεί μια χαρά σύμβουλος.
πωπω ποσες φορες πρεπει να το πω για να το χωνεψετε. Σας το λεει και ο κουκ.
100% ασφαλεια δεν ειναι ρεαλιστικη ουτε επιθυμητη! Αν βρισκετε οτι οι εταιρειες δεν εχουν τα σωστα κινητρα οταν επιλεγουν ασφαλεια, τοτε οπως ειπα πρεπει να γινονται υψηλοτερες οι αποζημιωσεις ωστε να εχουν τα σωστα κινητρα...
ΥΓ παντως στην Ισπανια οι περισσοτερες τραπεζες εχουν ειδικο θαλαμο στην εισοδο που αφηνει μονο ενα ατομο να μπει καθε φορα και σε ελεγχει για μεταλλικα αντικειμενα. Τα αλεξισφαιρα τζαμια ειναι ψιλοανοητα. Αν ο ληστης αρπαξει τον πρωτο πελατη σαν ομηρο, ο ταμιας φυσικα θα αναγκαστει να ανοιξει την πορτα του...
"Κοινωνία, ώρα μηδέν"
Μπράβο ρε yorgo.
Όλα στο μηδέν αυτό το παιδί ο Φώσκολος
τασσο δεν μιλησε κανεις για θυσια των λιγων για τους πολλους. ειναι κατι που ειναι αντιθετο με τις αρχες μου.
αυτο που λεω ειναι οτι εξαιρουμενης της καθαρης απατης (αν η επιχειρηση πουλαει εντελωες ψευτικο προφιλ), οι πολιτες εχουν προσωπικη ευθυνη. Ειναι δυνατον να ξερεις οτι το αεροπλανο ειναι περισσοτερο επικινδυνο, αλλα να το προτιμας επειδη ειναι φθηνοτερο (οπως εδειξα με τοσα παραδειγματα).
"Τι γίνεται αν η εταιρία δηλώνει με καποιον νομοταγή αλλά obscure τρόπο την επικινδυνότητα των αεροσκαφών της;"
αν ειναι νομιμος τιποτα! ας διορθωσουμε τον νομο! να ξερεις παντως οτι πολλες φορες και οι νομοι αφηνουν περιθωρια. Αν ο επιχειρηματιας δεν ρπαττει καλη τη πιστη, ακομα κιαν δεν παραβει ξεκαθαρους κανονες μπορει να κατηγορηθει για αποκρυψη ας πουμε της αληθειας.
"είναι δυνατόν να ζητάμε από τους καταναλωτές να κάνουν ενδελεχή έρευνα περί της καταλληλότητας/αξιοπιστίας _όλων_ των υπηρεσιών/αγαθών που αγοράζουν;"
γενικα ναι! χρειαζεται προστασια απο απατες του στυλ μικρα γραμματακια στο τελος του συμβολαιου, αλλα για τοσο φανερα πραγματα που μπορει να βρει ο καθενας με εναν ΗΥ και ενα μοντεμ, φυσικα ειναι ατομικη ευθυνη να τα ψαξεις!
"Δεν μπορείς να ζητάς από τον ψηφιακά αναλφάβητο να πηγαίνει στη βιβλιοθήκη της γειτονιάς του για να ψάξει στο web να βρει ποιες είναι οι αξιόπιστες αεροπορικές εταιρείες πριν αγοράσει ένα εισιτήριο για να πάει να δει το παιδί του στην Ευρώπη..."
καλα το παιδι του τι διαολο κανει? δεν τα ψαχνει αυτα τα πραγματα? και ο ψηφιακος αναλφαβητισμος προσωπικο θεμα ειναι. Οι ΗΥ σημερα ειναι σε τραγικα χαμηλες τιμες. Ο καθενας μπορει να αποκτησει εναν και να μαθει (εδω η 82 χρονων γιαγια μου, μαθαινει να μου στελνει μεηλ). Αν δεν το κανει δεν μπορει να τα περιμενει ολα απο τους αλλους...
Δημοσίευση σχολίου