H σύγχρονη Hitlerjugend

Σας θυμίζει τίποτα να βλέπετε παιδάκια ντυμένα με ομοιόμορφες στρατιωτικές στολές και να χαιρετάνε με τον συγκεκριμένο χαιρετισμό; Πρόκειται για παιδιά 8-12 ετών στρατολογημένα στις παιδικές μονάδες της Χεζμπολά, όπως η Αλ-Μαχντί. Παιδιά που ποτέ δεν θα μπορέσουν να κρίνουν για τον εαυτό τους τα κηρύγματα μίσους εναντίον "εχθρών", την προσωπολατρεία των ηγετών τους, τις σκοπιμότητες των ξένων δυνάμεων που κρύβονται πίσω τους και φυσικά τον ανορθόλογο σκοταδισμό της φασιστικής ιδεολογίας τους (όποιος έχει αμφιβολλίες για τον ολοκληρωτικό/θεοκρατικό χαρακτήρα της Χεζμπολά, μπορεί να διαβάσει τις αρχές του προγράμματός της). Θα μεγαλώσουν για να γίνουν πιστά (αυτοανατιναζόμενα) στρατιωτάκια, όπως τα μέλη της Hitlerjugend στελέχωσαν τις πιο φανατικές μονάδες των SS. Τις ομοιότητες των μεθόδων της Χεζμπολά με αυτές της Χιτλερικής Νεολαίας τις επισημαίνει ο Γερμανός ψυχολόγος και ειδικός σε θέματα φανατισμού Peter Conzen.

Είναι χαρακτηριστικό όλων των ολοκληρωτικών ιδεολογιών να εκμεταλλεύονται τα παιδιά, τον ενθουσιασμό τους, την έλλειψη ολοκληρωμένης προσωπικότητας και την αδυναμία κριτικής αντίστασης στην προπαγάνδα προκειμένου οι ηγεσίες του να αποκτήσουν πιστά, πειθαρχημένα μελλοντικά πρόβατα. Η Χιτλερική Νεολαία, η Φασιστική Νεολαία στην Ιταλία, η Κομσομόλ, οι Πιονέροι και οι Νεαροί Οκτωβριστές της ΕΣΣΔ, οι Ερυθροφρουροί του Μάο, η Νεολαία Μεταξά ή τα παιδιά-στρατιώτες των διαφόρων δικτατόρων ή πολέμαρχων της Αφρικής είναι απλά λίγα από τα ανάλογα παραδείγματα της σημερινής πολιτικής της Χεζμπολά (και άλλων παρόμοιων οργανώσεων).



Πρόκειται για μια από τις εγκληματικότερες μορφές μαζικής παιδικής κακοποίησης. Χιλιάδες παιδιά που στερούνται την αθωώτητα της ηλικίας τους, την αυτόνομη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, τις πιθανότητες μιας φυσιολογικής ζωής και τελικά το μέλλον τους, για να γίνουν γρανάζια της εξωτερικής πολιτικής των θεοκρατών μουλάδων του Ιράν (αυτών που στον πόλεμο Ιράν-Ιράκ δεν δίστασαν να στρατολογήσουν σχεδόν ένα εκατομμύριο παιδιά τα οποία έστελναν άοπλα σε μάζες για να καθαρίσουν ναρκοπέδια, με την Unicef το 1993 να υπολογίζει τις απώλειές τους σε 200.000-500.000) και πιόνια για την επιβολή της φασιστικής Χεζμπολά επί της υπόλοιπης κοινωνίας.


Η Αλ-Μαχντί προσποιείται ότι είναι ομάδα προσκόπων. Έχετε δει πολλές προσκοπικές ομάδες με στολές παραλλαγής και όπλα;

Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός, ο ισλαμοφασισμός, είναι μπροστά στα μάτια μας. Και ακόμα όταν χρησιμοποιεί παρόμοιες μεθόδους με τα 2 ολοκληρωτικά κινήματα τα οποία ο κόσμος αντιμετώπισε τον 20ο αιώνα, εξασφαλίζει διεθνή υποστήριξη δείχνοντας ότι η γοητεία του ολοκληρωτισμού (των ιδεολογημάτων του, των υποστηρικτών του και των μεθόδων του) είναι ακόμα ισχυρή όσο ποτέ.

Εξαπατα η Ελευθεροτυπια τους αναγνωστες της?

Δεν ειμαι γνωστος για την συμπαθεια μου στην Ελευθεροτυπια, αλλα αυτο πια παραπαει.

Γνωριζατε οτι «Η παγκοσμιοποίηση φέρνει 250 εκατ. ανέργους»? Οχι? Κριμα, οι κορυφαιοι οικονομολογοι της Ελευθεροτυπιας διαλεγμενοι ενας και ενας για τις ενδελεχεις γνωσεις τους και την δημοσιογραφικη δεοντολογια τους ειναι εδω για την ενημερωση σας! Αληθεια αν ηξεραν οι υπολοιποι Ευρωπαιοι οτι με μολις 1,5-2 ευρω μπορεις να αποκτησεις ενα τετοιο εντυπο, αποσταγμα σοφιας, απαυγασμα του νεοελληνικου πολιτισμου, διαμαντι λογικης, θησαυρο γνωσης και ακρον αωτον επαγγελματικης ηθικης (και δωρο και κανα DVD απο πανω), θα εσπευδαν σιγουρα μαζικα να μαθουν την ελληνικη γλωσσα.

Εγω σιγουρα χαιρομαι που την εχω την ελληνικη ως μητρικη και ευλογω και την μερα που η Ε εφτιαξε ιστοσελιδα για να φροντιζει για την πιεση μου. Βλεπετε ειμαι υποτασικος και μονο ενα καλο αρθρο της Ε μπορει να με ξυπνησει το πρωϊ...

Εχουμε και λεμε λοιπον: Ο Διεθνης Οργανισμος Εργασιας, γνωστο άντρο των καταραμενων νεοφιλελευθερων οταν κριτικαρει την ανελαστικοτητα της αγορας εργασιας στην Ελλαδα, ξαφνικα αλλαξοπιστησε και εβγαλε μια ερευνα για την εργασια στην Ασια που λιγο πολυ βρισκει οτι καταστρεφεται σημερα απο την παγκοσμιοποιηση. Ειναι δυνατον? Μαλλον οχι... Θα σας πω μια εναλλακτικη ιστορια: ενας δαιμονιος ρεπορτερ της Ε βρηκε καπου στο Ρωϋτερς μια ειδηση με τις λεξεις ανεργια και παγκοσμιοποιηση και αποφασισε να πλεξει ενα θαυμασιο αποκυημα της φαντασιας του για τους Ελληνες που ως γνωστον ουτε ιντερνετ εχουν, ουτε μυαλο και βεβαια ειναι γνωστοι για την μεσογειακη διαιτα τους που βασιζεται στο κουτοχορτο. Ανοιξε λοιπον τον ΗΥ του να διαβασει την ερευνα? Φυσικα οχι! Τι τον περασατε? Υπαλληλο σοβαρης εταιρειας με καποιο καλο ονομα να κρατησει? Για την Ελευθεροτυπια δουλευει ο ανθρωπος, δεν εχει χρονο για τετοια, εχει αλλες δουλειες. (αποκλειστικες πληροφοριες για το προγραμμα των δημοσιογραφων της "Ε": 9-10 χαζευουν βιτρινες πηγαινοντας στην δουλεια και καταριουνται τον αδικο καπιταλισμο που δεν τους επιτρεπει να αγορασουν ενα Ρολεξακι σαν ανθρωποι και αυτοι. 10 φτανουν στην δουλεια και αποδιδουν την καθυστερηση στον Καραμανλη που επετρεψε στους Αθηναιους να αγορασουν αυτοκινητα. Χαθηκε να ειμαστε Σοβιετια να εχουν αυτοκινητα μονο τα μελη του Κομματος και οι δημοσιογραφοι της Πραβδα? 10-12 πινουν καφε και παιζουν μπεγλερι, 12-2 φαϊ-ουζακι-χταποδακι του λαου κτλ, 2-4 σιεστα, 4-6 υποχρεωτικη συμμετοχη στην πορεια που τυχαινει να κλεινει εκεινη την ημερα το κεντρο της Αθηνας. Αν δεν υπαρχει πορεια, μαζευει δυο αστεγους και τρεις φοιτητες απο την Νομικη και φτιαχνουν μια.) Αλλα καλα η μελετη εχει 86 σελιδες και ειναι και στα αγγλικα (την γλωσσα του εχθρου). Την σχετικη ανακοινωση δεν μπορουσε να την διαβασει που υπαρχει και στα γαλλικα (πολιτικα ορθη γλωσσα, αποδεκτη στην Σοβιετια, φετιχ για καθε αριστεριστη που σεβεται τον εαυτο του)? Τι λεει η ανακοινωση?

*Robust growth in trade, investment and output [...] the region has made remarkable headway economically and now occupies a "premier position in the global economy

μεταφραση Ε: πλήρη[ς] αποτυχία της παγκοσμιοποίησης


*many countries in the region have made huge strides in reducing poverty

μεταφραση Ε: σε κάποιες χώρες της περιοχής σημειώθηκαν σημαντικά βήματα για τη μείωση της φτώχειας

(Αν δεν ξερετε καλα αγγλικα να σας εξηγησω: many σημαινει μερικα. huge σημαινει σημαντικα. Οτιδηποτε αλλο λεει το λεξικο σας ειναι προϊον της αρρωστημενης φαντασιας ενος αλκοολικου καουμποϋ του Τεξας.)


*Large productivity gains aren't translating into substantially shorter working hours.
... In China [...] real wages rose by slightly less than 80 per cent. Pakistan and India experienced a decline in real manufacturing wages since 1990 - a drop of 8.5 per cent in the former and of 22 per cent in the latter. (ΣτΜ δηλαδη μεση ανοδος των μισθων στις τρεις χωρες κατα περιπου 25%)

μεταφραση Ε: Οι [εργαζομενοι] βρίσκονται έτσι σήμερα αντιμέτωποι με ακόμη μεγαλύτερα ωράρια, χαμηλότερες αμοιβές και λιγότερες δουλειές

(οταν κατι πεφτει, αλλα οχι σημαντικα, ειναι το ιδιο με το να ανεβαινει ακομα περισσοτερο! Για να αντιστρεψω την λογικη, πειτε στον αρχισυντακτη της Ε να ριξει λιγο τον μισθο του ανωνυμου αρθρογραφου μας. Θα αισθανεται σαν να εγινε ο μισθος του ΑΚΟΜΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ!)


*Και βεβαια το τελειωτικο:
the world is looking to Asia for examples and good practices on how to seize opportunities and address the challenges posed by globalization (ΣτΜ πως να αρπαξει τις ευκαιριες και να ξεπερασει τις προκλησεις της παγκοσμιοποιησης)

μεταφραση Ε: Η παγκοσμιοποίηση φέρνει 250 εκατ. ανέργους

Τι να σχολιασω εδω? το να λες οτι η παγκοσμιοποιηση φερνει τους ανεργους ειναι σαν να λες οτι ενας αριστος χειρουργος που εγχειριζει εναν ασθενη και καταφερνει να αφαιρεσει μονο τον μισο ογκο, του προκαλεσε καρκινο!


ΥΓ ολα αυτα χωρις να μπω στο ψητο του θεματος που ειναι οτι οι χωρες της Ασιας με το μεγαλυτερο ανοιγμα στην παγκοσμια αγορα, δηλαδη με τον μεγαλυτερο βαθμο παγκοσμιοποιησης ειναι και οι πιο κερδισμενες. Αν δειτε στην μελετη, η Κινα με το συνεχες ανοιγμα εχει απιστευτη οικονομικη μεγεθυνση, πτωση της φτωχιας και ανοδο της απασχολησης. Αντιθετα οι Αραβικες χωρες ας πουμε παραμενουν κλειστες και λιμναζουσες. Η Ινδια με τις ημιμεταρρυθμισεις της ειναι καπου στην μεση... Κανεις δεν λεει οτι η Ασια ειναι σε αριστη κατασταση. Η φτωχεια ειναι ενδημικη, η ανεργια μεγαλη και τα εργασιακα προτυπα μαλλον χαμηλα. Αλλα ο μονος τροπος να βελτιωθει η ηπειρος ειναι το συνεχες ανοιγμα στις διεθνεις αγορες και επενδυσεις. Τοχουν καταλαβει βεβαια και γιαυτο και συμφωνα με την μελετη:

Asia has become the centre of activities for outsourcing, offshoring, inshoring and supply chaining [σημειωση: ολα αυτα προϋποθετουν ξενες επενδυσεις]. Recent economic growth in the region, with close to 4 billion people, has been by far the most rapid in the world. [...] the benefits of globalization and economic growth within and between countries has been uneven [σημειωση: λογικο μια και μερικες χωρες εχουν αγκαλιασει την παγκοσμιοποιηση και αλλες οχι].

Δειτε και αυτο περι πτωσης της φτωχειας στην Ασια, σε χωρες οπως Ινδια και Κινα.

προσθηκη: ο τιτλος αλλαξε επειδη αν και προφανως χιουμοριστικος, ισως μερικοι τον παρεξηγουσαν (οπως κεταδειξαν και καποιες φιλικες υποδειξεις). Το μπλογκ και ο υπογραφων σε καμμια μα καμμια περιπτωση δεν προσυπογραφουν την χρηση βιας. Προτιμουμε τον διαλογο οπως εχουμε δειξει αλλωστε...

Χρειάζονται καθημερινή παρακολούθηση οι διακυμάνσεις της τιμής του χρυσού;

Ένας καλός Χρυσοθήρας που σέβεται τον εαυτό του, συνεχώς ερευνά και ψάχνει για θέματα που αφορούν το "κίτρινο μέταλλο".

Βρήκα λοιπόν - και σας μεταφέρω - ένα κοίτασμα ... θέλω να πώ, ένα απόσπασμα από κάτι που πρόσφατα έγραψε ο Richard Russell (από τους ελάχιστους 'guru' της αγοράς που έχουν προβλέψει όλες τις μεγάλες καμπές της Wall Street από το 1955 και εντεύθεν με μεγάλη επιτυχία!) και που πιστεύω ότι εκφράζει απόλυτα τη φιλοσοφία για την αναμενόμενη πορεία του χρυσού στις μέρες μας.


Λέει λοιπόν ο R.R.

"Και τώρα θα σας πω λίγα λόγια για το χρυσό. Έχω βαρεθεί να διαβάζω καθημερινές αμέτρητες αναλύσεις για κάθε παραμικρή κίνηση της τιμής του μετάλλου αυτού.

...'είναι υπεραγορασμένο', 'είναι στα ψηλότερα όλων των εποχών', 'έχει πάρει πιά πολύ δημοσιότητα', 'οι θεσμικοί κάνουν τούτο', 'οι θεσμικοί κάνουν εκείνο'...

Θα σας πω ένα μυστικό. Στη πραγματικότητα δεν δίνω δεκάρα για το τι λένε σε καθημερινή βάση για τον χρυσό οι 'ειδικοί'.

Να λοιπόν πώς το βλέπω εγώ. Όταν κάνω την απογραφή μου βάζω το χρυσό σε ξεχωριστή στήλη - μόνο του. Ούτε κάν μαζί με τα περιουσιακά μου στοιχεία. Απλά θυμάμαι ότι έχω σύνολο τόσες ουγγιές χρυσού και αυτό είν' όλο. Δεν κάθομαι κάθε τόσο να υπολογίζω τόσο επί τόσο άρα τόσα δολλάρια, σύμφωνα με την εκάστοτε τιμή.
Και το κάνω αυτό διότι απλά δεν έχω σκοπό να πουλήσω αυτό το χρυσό. Οπότε δεν με νοιάζει εάν η σποτ τιμή πέσει στα $300 ή ανέβει στα $3000. Θεωρώ το χρυσό ως ένα περιουσιακό στοιχείο που θέλω πάντα να κατέχω ό' τι κι'αν γίνει.

Βλέπετε, είμαι πεπεισμένος ότι το δολλάριο είναι καταδικασμένο. Όπως και κάθε 'fiat' νόμισμα που έχει φτιαχτεί από τον άνθρωπο από την αρχή της ιστορίας ήταν καταδικασμένο. Έτσι είναι και το δολλάριο καταδικασμένο. Αυτό συμβαίνει επειδή είναι μέσα στη ίδια τη φύση των πολιτικών που διαχειρίζονται ένα fiat νόμισμα να το "καταξοδέψουν" μέχρι τελικής απαξίας. Στο σύστημα του "χάρτινου" fiat χρήματος δεν υπάρχει όριο πόσο θα ξοδέψουν οι πολιτικοί. Εξ' άλλου μόνο ξοδεύοντας μπορούν να προσφέρουν οι πολιτικοί στους εκλογείς τους αυτά που ζητούν. Μόνο ξοδεύοντας μπορούν (οι πολιτικοί) να επανεκλεγούν.

Συνεπώς ο εκμηδενισμός της αξίας του δολλαρίου δεν εξετάζεται εάν θα πραγματοποιηθεί ή όχι. Είναι απλά θέμα χρόνου να γίνει. Όταν ο Άλαν Γκρήνσπαν ανέλαβε τη FED το δολλάριο έδειχνε να είναι σε σχετικά καλή κατάσταση και οι ΗΠΑ συγκαταλέγονταν μεταταξύ των μεγαλυτέρων πιστωτών παγκοσμίως. Μέσα στα 18 χρόνια της "βασιλείας" Γκρήνσπαν το δολλάριο έχασε περί το 50% της αγοραστικής του αξίας. Σήμερα οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης στον κόσμο. Με τέτοια δεδομένα, περιμένω την αγοραστική δύναμη του δολλαρίου να μειωθεί ακόμα πιό γρήγορα απ' ότι την εποχή Γκρήνσπαν.

Αυτός λοιπόν είναι ένας από τους λόγους που δεν ασχολούμαι με την ανάλυση της τιμής του χρυσού σε καθημερινή, εβδομαδιαία ή και μηνιαία βάση. Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει η βραχυχρόνια, ή ακόμα και η μεσοπρόθεσμη τάση του χρυσού. Γνωρίζω ότι στο τέλος ο χρυσός θα έχει πραγματική αγοραστική δύναμη τη στιγμή που το δολλάριο θα είναι ένα άχρηστο χαρτάκι.

Είμαι 82 ετών. Έχω δεί με τα μάτια μου τι έχει συμβεί στη αγοραστική αξία του δολλαρίου στη διάρκεια της ζωής μου. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, αλλά ούτε και οι πολιτικοί πρόκειται ν'αλλάξουν. Άρα όσον αφορά το χρυσό ένα μόνο με νοιάζει - πόσες ουγγιές έχω και εάν πρόκειται να πάρω κι'άλλες σήμερα ή θα περιμένω ακόμα λίγο πριν αγοράσω...

Αυτό δε σημαίνει, βέβαια ότι δεν χρειάζεται να γράφω πιά τίποτα σχετικά με το χρυσό. Είμαι σύμβουλος επενδύσεων και οι πελάτες μου ζητούν να μάθουν για το χρυσό σήμερα και αύριο και την επόμενη εβδομάδα.
Πολύ καλά λοιπόν, η συμβουλή μου είναι να διαβάσετε όλα όσα σας γράφω για το χρυσό - αλλά από επενδυτική άποψη η συμβουλή μου είναι να συσσωρεύσετε όσο περισσότερο μπορείτε το μέταλλο και να μην ασχλείστε με τη καθημερινή του κίνηση. Η ασχολία με τη καθημερινή τάση της τιμής του χρυσού είναι μόνο για "σπορ" αλλά η μακροχρόνια σημασία του χρυσού είναι θέμα επιβίωσης.

Πού όμως θα φτάσει η τιμή του χρυσού; ... Ξεχάστε το.

Καλύτερα να ερωτήσετε, "Ποιά θα είναι η μελλοντική αγοραστική αξία του δολλαρίου;" Σε αυτό το ερώτημα μπορώ να απαντήσω.

Η μελλοντική αγοραστική αξία του δολλαρίου είναι μηδέν, zero, nada, niente, zip...."


(Σ.τ.Μ: ....caveat emptor)

G.W. BUSH:HEY,BIG SPENDER!!!

Ίσως οι εγχώριοι σοσιαλιστές και οι οπαδοί της μεγάλης κρατικής παρέμβασης στην οικονομία, να πρέπει να κοιτάξουν προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να ανακαλύψουν τον νέο τους ήρωα!Και προς μεγάλη τους έκπληξη, θα τον βρουν στο πρόσωπο του πολιτικού που απεχθάνονται περισσότερο από κάθε άλλον, στον Αμερικάνο Πρόεδρο George W.Bush!Ο Πρόεδρος που ήδη έχει καταλάβει επάξια μια θέση ανάμεσα στους πιο "big spenders" Αμερικανους Προέδρους , μιας και έχει αυξήσει τις ομοσπονδιακές κρατικές δαπάνες, περισσότερο από κάθε άλλον, από την εποχή του θεμελιωτή της Μεγάλης Κοινωνίας ,Δημοκρατικού Lyndon Johnson. Πώς όμως το Ρεπουμπλικάνικο Κόμμα που, έστω και θεωρητικά, ασπάζοταν την οικονομική υπευθυνότητα και τo ιδεώδες του μικρού κράτους, έφτασε ως εδώ; Τί έχει απομείνει από το ριζοσπαστικό αντι-κρατικίστικο πνεύμα του Contract With America του 1994; Δίπλα σε μια ολοένα αυξανόμενη βιβλιογραφία για το θέμα , κυκλοφόρησε πρόσφατα από το libertarian think-tank Cato Institute το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του συνεργάτη του Stephen Slivinski , Buck Wild: How Republicans Broke the Bank and Became the Party of Big Government που προσπαθεί να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα.

ντροπή

δεν είναι ντροπή ότι οι απόψεις των ελλήνων όσον αφορά στον πόλεμο στο λίβανο είναι διαφοροποιημένες από τις απόψεις των πολιτών της δύσης. είναι ντροπή όμως οι έλληνες να ανακυκλώνουν στερεότυπα και να θεωρούν τον εχθρό του εχθρού τους φίλο
1. είναι ντροπή το 79% των ελλήνων να δηλώνει οτι το ισραήλ ξεκίνησε τον πόλεμο στο λίβανο
2. είναι νροπή το 51% των ελλήνων να τάσσονται υπέρ της χεζμπολάχ
3. είναι ντροπή το 52% των ελλήνων να διαφωνεί ότι η χεζμπολάχ είναι τρομοκρατική οργάνωση
4. είναι ντροπή το 81% των ελλήνων να πιστεύει ότι εκτός από το ισραήλ και τη χεζμπολάχ οι ΗΠΑ ευθύνονται για τον πόλεμο

από έρευνα σε 33 χώρες

Το δραμα της ελευθερης επιλογης

Ωρες ωρες αυτη η Ελευθεροτυπια μου θυμιζει το επεισοδιο στους Σιμπσονς που ο Μπαρτ κανει ρεπορταζ βρισκοντας "αστεγους" και διηγουμενος τις δακρυβρεχτες ιστοριες τους. Μετα απο καμποσες απατες βεβαια η αδερφη του Λισα τον τιμωρει για την γελλοια εκμεταλλευση και εξαπατηση των θεατων του.

Αναρωτιεμαι ποτε θα τιμωρηθει η ελευθεροτυπια για αυτες τις ανοησιες που γραφει. Διαβαστε ας πουμε το "δραμα" του ατομου που σπουδασε οικονομικες επιστημες στο Παντειο αλλα δεν βρηκε ο κακομοιρης θεση να διοριστει στο δημοσιο! Και ακουστε τον κακομοιρη, ενω ειχε την ευκαιρια να δουλεψει ως λογιστης, δεν του αρεσε οποτε αναγκαστηκε -ο δυσμοιρος- να παρει την ετοιμη και στρωμενη επιχειρηση του πατερα του. Δεν ειναι αυτο αγαπητοι αναγνωστες ενα δραμα, μια τραγωδια ισαξια μιας Αντιγονης? Ενα ανθρωπινο ρακος αυτος ο ανθρωπος που η κακουργα η ζωη τον εριξε σε μοιρα τρισχειροτερη απο ολους τους Αφρικανους μαζι! ΡΕ, ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ?!?
Εχουμε ενα ατομο που με επιλογη του σπουδασε οικονομικες επιστημες (σχολη με σχετικα υψηλη βαση) και μετα τολμησε να ζητησει διορισμο στο δημοσιο, αντι να ψαξει για μια δουλεια στον ιδιωτικο τομεα που υποτιθεται εχει να κανει με τις σπουδες του? Και αφου ο ιδιος επελεξε να μην δουλεψει ως λογιστης (με οικονομικες επιστημες στο Παντειο βασικα δεν εισαι οικονομολογος αξιωσεων, για λογιστης ομως εισαι μαλλον καλος) ενω ειχε την ευκαιρια, πρεπει να τον λυπηθουμε?

Αμ η θεολογος που εγινε τηλεφωνητρια? Εχουμε παλι ατομο που επιλεγει μια απο τις πιο ανουσιες σπουδες στον κοσμο και περιμενει να προσληφθει (παλι) στο δημοσιο, δηλαδη να θρεφεται στις πλατες τις δικες μας και γκρινιαζει που δεν βρηκε δουλεια αυτοματα μεσω επετηριδας? Μα βεβαια την κατανοω, ενα εγκλημα πραγματικα αυτη η καταργηση της επετηριδας και η προσληψη μεσω διαγωνισμων ΑΣΕΠ, ακους εκει να διαλεγουμε τους καλυτερους αντι για αυτους που απλα περιμενουν τον περισσοτερο καιρο! Λοιπον, αν ειναι να αρχισουμε τις προσωπικες ιστοριουλες, εγω εχω φιλη με σπουδες οικονομικων σε καλο ιταλικο πανεπιστημιο που κατεληξε τηλεφωνητρια στο Λονδινο (πριν προχωρησει σε αλλη δουλεια στις ΗΠΑ). Επιλογη της, δεν ζητησε απο κανεναν τα ρεστα! Για τελευταια φορα:

Η ετεροαπασχοληση δεν ειναι κακη ουτε πρεπει να παρεμβαινει το κρατος για να την "γιατρεψει". Πρωτα απολα παμπολλοι μαθηματικοι, μηχανικοι κτλ δουλευουν σε ασχετες δουλειες οπως ως συμβουλοι επιχειρησεων, γιατι απλα ειναι πολυ καλοι σε αυτες τις δουλειες. Κατα δευτερον ολα αυτα ειναι προσωπικες επιλογες. Αν καποιος σπουδαζει σε μη-παραγωγικες σχολες απο επιλογη του, τοτε επιλογη του ειναι η ανεργια ή η ετεροαπασχοληση. Αν καποιςο σπουδαζει σε σχολη υψηλης ζητησης αλλα μετα δεν ειναι αρκετα καλος για να βρει πελατες προβλημα του, ας συμβιβαστει και ας εργαστει αλλου. Ελευθερος ανταγωνισμος λεγεται αυτο. Καμμια τραγωδια εδω, το κρατος ποτε δεν εγγυηθηκε σε καθε πολιτη να δουλευει οπου και οπως γουσταρει! Ελευθερη οικονομια σημαινει οτι ειμαστε ελευθεροι να ζηταμε ο,τι υπηρεσιες θελουμε, οχι οτι ειμαστε υποχρεωμενοι να αγοραζουμε αυτες που θελει να πουλησει ο καθενας! Ας σταματησει αυτη η απαισια συνηθεια να ριχνουμε τις ευθυνες στους αλλους, να απεκδυομαστε την ατομικη ευθυνη. Ειμαστε κυριοι του εαυτου μας και υπευθυνοι των πραξεων μας.
Το μονο που θα πρεπε να κανει το κρατος ειναι να αφηνει την επιλογη σπουδων αρκετα ελευθερη σε οποιονδηποτε πληροι τις ελαχιστες προϋποθεσεις, αντι να τους επιβαλλει με το ζορι σχολες της πλακας σε κεφαλοχωρια της περιφερειας για να κερδισει καμμια ψηφο.

Και η τελειωτικη ατακα απο το ιδιο αρθρο:
ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ αυτό κοινωνικό πρόβλημα [της ετεροαπασχολησης] έχει αποδειχθεί ότι δεν μπορεί να το λύσει η οικονομία της αγοράς με τη σαρωτική, ανάλγητη επέλαση του καπιταλισμού, που ενδιαφέρεται μόνο για την μεγιστοποίηση του κέρδους και αδιαφορεί παντελώς για την ανθρώπινη αξία και το αντίκρισμα των πτυχίων.

Λαθος. Η ελευθερη αγορα αδιαφορει για το ονομαστικο αντικρυσμα των πτυχιων και ενδιαφερεται για την πραγματικη αξια. Οπως εμαθαν οι αποφοιτοι δημοσιων ιδρυματων της πλακας με φανταχτερα ονοματα, δεν μετραει το ονομα αλλα οι σπουδες, δεν μετραει το περιτυλιγμα αλλα η ουσια. Αν ενα πτυχιο δεν δινει ουσιαστικες γνωσεις, τοτε η αγορα το εκλαμβανει σαν κανενα πτυχιο. Αυτη ειναι η αξιοκρατια της αγορας, ανταμοιβεσαι με βαση αυτο που παραγεις, οχι τους τιτλους σου και τα σοβιετικου τυπου παρασημα-πτυχια που σου δινει το κρατος.

Χρυσός και Οικονομική Ελευθερία

Επιτρέψτε μου να σας συστηθώ. Το όνομά μου είναι Χρυσοθήρας και όπως μπορείτε να δείτε από την -λίγο κιτρινισμένη- φωτό στο πλάϊ είμαι πλήρως προετοιμασμένος!..

Μα, θα απορήσετε, για τι ακριβώς προετοιμάζομαι;...έ γιατί άλλο,.. μα για τον επερχόμενο Πυρετό του Χρυσού (gold rush) που εμείς οι χρυσοθήρες το μυριζόμαστε μίλια μακριά!
Η αλήθεια είναι βέβαια πως τα "πρώτα κρούσματα" αυτού του Πυρετού εκδηλώθηκαν ήδη από τις αρχές του αιώνα (ναι του 21ου!) αλλά ήσαν σποραδικά και πέρασαν στα "ψιλά" των (οικονομικών) εφημερίδων. Για του λόγου το αληθές θα σας πώ μόνο ότι η τιμή του "κίτρινου μετάλλου" ήταν $252,80/ουγγιά στις 20/7/2000 και στις 12/5/2006 είχε φθάσει τα $725/ουγγιά!

Ιδού και το σχετικό γράφημα για όσους είναι λάτρεις (όπως εγώ) της τεχνικής ανάλυσης:


Από τα μέσα Μαϊου 2006 και εντεύθεν διανύομε μια μικρή ανάπαυλα και ξεκούραση (συσσώρευση λέγεται) εν όψει καινούργιων "κατακτήσεων" ...

Το που μπορεί να φθάσει η τιμή του "μετάλλου" δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να πει με σιγουριά. Το βέβαιο είναι, αφ'ενός ότι λόγω της συνεχώς αυξανόμενης ζήτησης (μην ξεχνάμε ότι ο χρυσός αποτελεί, συν τοις άλλοις, το αποθετήριο και καταφύγιο αξίας par excellence στις περιόδους κρίσης και πληθωρισμού) και ταυτόχρονα της αδυναμίας αύξησης της προσφοράς (τα απανταχού κρατικά αποθέματα δεν διατίθενται πλέον σε εξευτελιστικές τιμές όπως μέχρι πρό τινος και τα υπάρχοντα χρυσορυχεία δεν είναι εύκολο να αυξήσουν παραγωγή από τη μια μέρα στην άλλη) δημιουργούνται πολύ ισχυρά θεμελιακά για περαιτέρω άνοδο του χρυσού.
Αφ'ετέρου δε, η καθιερωμένη πλέον πρακτική των κεντρικών τραπεζών να "τυπώνουν" (χαρτο)νόμισμα χωρίς τελειωμό για να καλύψουν -deficit spending- τα υπέρογκα κρατικά χρέη (με πρωθιέρεια την FED των ΗΠΑ) έχει δημιουργήσει τεράστιες θάλασσες ρευστότητας παγκοσμίως (κυρίως σε US$) ώστε να είναι θέμα λίγου χρόνου ένα μέρος του χρήματος αυτού να οδηγηθεί σε αναζήτηση καταφύγιου σταθερής αξίας που είναι ο χρυσός (αλλά και ο άργυρος) με θεαματικές επιπτώσεις στην τιμή του "μετάλλου" ...

Προβλέπεται λοιπόν μια άνευ προηγουμένου Χρηματο-οικονομική λαίλαπα και καιρός είναι να προφυλαχθούμε αλλά και -γιατί όχι- να επωφεληθούμε!

Για να θεμελιώσω καλά τη γνωριμία μας θα σας παρουσιάσω ένα ελάχιστα γνωστό κείμενο του "Sir" Alan Greenspan, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο "Καπιταλισμός - το άγνωστο ιδεώδες" της αείμνηστης Ayn Rand το 1967, δηλαδή την εποχή που ο Alan ήταν ακόμα ένας "ντεμπυτάντ" στο χώρο της οικονομικής σκέψης και πολύ πρίν αναλάβει καθήκοντα "Αρχι-αλχημιστού" σαν αρχηγός της FED. Πολύ πριν, δηλαδή, ο ίδιος απορροφηθεί από τον Λεβιάθαν του Χρηματοπιστωτικού κατεστημένου.

Το κείμενο τιτλοφορείται "Χρυσός και Οικονομική Ελευθερία".
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι όταν ο Sir Αlan ερωτήθηκε από ένα μέλος του Κογκρέσσου εάν μετά από όλα αυτά τα χρόνια ήθελε κάτι να αλλάξει στο αρχικό κείμενο της μελέτης αυτής, εκείνος απάνησε: "...ούτε ένα κόμμα"!

Αξίζει το κόπο να το διαβάσετε (και να γνωρίσετε έναν ...άλλο Greenspan!)



Πηγή: "Capitalism, the Unknown Ideal" by Ayn Rand, 1967

Η εργασία που ακολουθεί είναι μια κατά το δυνατόν πιστή μετάφραση άρθρου του ΑΛΑΝ ΓΚΡΗΝΣΠΑΝ που μαζί με άλλες εργασίες του, περιέχονται στο βιβλίο "ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ" της ΑΪΑΝ ΡΑΝΤ - έκδοση 1967.

(Ευχαριστώ τον C.I.G.A. Πάνο για την ευγενική του προσφορά)

Χρυσός και Οικονομική Ελευθερία

Του ΑΛΑΝ ΓΚΡΗΝΣΠΑΝ

Μία σχεδόν υστερική αντιπαλότητα προς τον "κανόνα χρυσού" είναι η μπαντιέρα που ενώνει τους απανταχού κρατιστές* όλων των αποχρώσεων. Φαίνεται πως αντιλαμβάνονται, ίσως πιό καθαρά και ξάστερα από πολλούς άλλους συνεπείς υποστηρικτές της ελεύθερης κοινωνίας, ότι ο χρυσός και η οικονομική ελευθερία είναι αδιαχώριστα, ότι ο κανόνας χρυσού είναι ένα εργαλείο της ελεύθερης κοινωνίας και ότι έκαστο επιβάλει και προϋποθέτει την ύπαρξη του άλλου.

Για να καταλάβουμε την αιτία της αντίθεσής τους, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε κατ' αρχάς τον συγκεκριμένο ρόλο του χρυσού σε μια ελεύθερη κοινωνία.

Το χρήμα είναι ο κοινός παρονομαστής όλων των οικονομικών συναλλαγών. Είναι το αγαθό που εξυπηρετεί σαν μέσον συναλλαγών, είναι παγκοσμίως αποδεκτό, από όλους τους συμμετέχοντες σε μια συναλλακτική οικονομία, σαν πληρωμή αγαθών και υπηρεσιών και ως εκ τούτου μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν μέτρο αξίας στην αγορά και σαν αποθήκευση αξίας π.χ. σαν μέσον αποταμίευσης.

Η ύπαρξη τέτοιου είδους είναι προϋπόθεση για μια οικονομία κατανομής εργασίας. Εάν οι άνθρωποι δεν είχαν ένα είδος αντικειμενικής αξίας που να ήταν γενικά αποδεκτό σαν χρήμα, θα έπρεπε να καταφύγουν σε πρωτόγονες ανταλλαγές προϊόντων ή θα ήταν αναγκασμένοι να ζήσουν σε αυτάρκη αγροκτήματα και να στερηθούν των ανεκτίμητων πλεονεκτημάτων της εξειδίκευσης. Εάν οι άνθρωποι δεν είχαν τρόπο αποθήκευσης αξίας, δηλαδή αποταμίευσης, θα ήταν αδύνατον να προβούν σε συναλλαγές ή μακροχρόνιο προγραμματισμό.

Η απόφαση για το ποιό ακριβώς μέσον συναλλαγών θα είναι αποδεκτό από όλους τους συμμετέχοντες σε μια οικονομία δεν είναι αυθαίρετη. Πρώτα απ' όλα το μέσον συναλλαγών πρέπει να είναι ανθεκτικό στο χρόνο. Σε μια πρωτόγονη κοινωνία περιορισμένου πλούτου, το σιτάρι θα μπορούσε να θεωρηθεί αρκετά ανθεκτικό για χρήση σαν μέσο συναλλαγών, εφόσον όλες οι δοσοληψίες θα συνέβαιναν μόνον κατά την διάρκεια και αμέσως μετά τον θερισμό, και δεν θα περίσσευε κάποια ποσότητα άξια λόγου για μακροχρόνια αποθήκευση. Αλλά όπου το ζήτημα "αποθήκευση-αξίας" γίνεται σημαντικό, όπως είναι στις πλούσιες, περισσότερο πολιτισμένες κοινωνίες, το μέσον συναλλαγών πρέπει να είναι ένα ανθεκτικό αγαθό, συνήθως κάποιο μέταλλο.
Ένα μέταλλο γενικώς επιλέγεται επειδή είναι ομοιογενές και διαιρετό: κάθε μονάδα είναι ολόϊδια με οποιαδήποτε άλλη και μπορεί να συγχωνευτεί ή να μορφοποιηθεί σε οποιαδήποτε ποσότητα. Τα πολύτιμα κοσμήματα π.χ. δεν είναι ούτε ομοιογενή ούτε διαιρετά.

Ακόμα πιο σημαντικό είναι, το αγαθό που θα επιλεγεί σαν μέσον συναλλαγών πρέπει να είναι πολυτελές. Η ανθρώπινη επιθυμία για πολυτέλειες είναι απεριόριστη και ως εκ τούτου τα πολυτελή αγαθά είναι πάντα σε ζήτηση και θα είναι πάντα αποδεκτά. Το σιτάρι είναι μια πολυτέλεια σε υποσιτιζόμενες κοινωνίες, αλλά όχι σε ευημερούσες κοινωνίες. Τα τσιγάρα, καλώς εχόντων των πραγμάτων, δεν θα εξυπηρετούσαν σαν χρήμα, αλλά αυτή ήταν η χρήση τους στην μεταπολεμική Ευρώπη όπου εθεωρούντο μια πολυτέλεια. Ο όρος πολυτελές αγαθό υποδηλώνει σπανιότητα και υψηλή αξία ανά μονάδα. Έχοντας υψηλή τιμή ανά μονάδα, ένα τέτοιο αγαθό μεταφέρεται εύκολα, για παράδειγμα μια ουγγιά χρυσού (31,1 γραμμάρια) αξίζει όσο μισός τόνος σιδήρου.

Στα πρώϊμα στάδια μιας αναπτυσσόμενης χρηματικής οικονομίας, διάφορα μέσα συναλλαγών θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, εφόσον μια μεγάλη ποικιλία εμπορευμάτων θα ικανοποιούσε τις παραπάνω συνθήκες. Ωστόσο ένα από τα εμπορεύματα σταδιακά θα εκτοπίσει όλα τα άλλα, όντας ευρύτερα αποδεκτό.

Οι προτιμήσεις ως προς τι θα συσσωρευτεί σαν "αποθήκη-αξίας" θα κλίνουν προς το πλέον αποδεκτό εμπόρευμα, και αυτή η τάση με την σειρά της , θα κάνει αυτό το εμπόρευμα ακόμα πιο αποδεκτό. Η τάση είναι προοδευτική μέχρι που αυτό το εμπόρευμα γίνεται το μοναδικό μέσο συναλλαγών. Η χρήση ενός μοναδικού μέσου είναι εξαιρετικά πλεονεκτική για τους ίδιους λόγους που μια χρηματική οικονομία είναι ανώτερη από μια ανταλλακτική οικονομία : βοηθάει στην πραγματοποίηση ανταλλαγών σε απείρως μεγαλύτερη κλίμακα.

Το εάν έχει επιλεγεί σαν μοναδικό μέσον ο χρυσός, το ασήμι, τα όστρακα, τα βοοειδή ή ο καπνός, είναι θέμα ελεύθερης βούλησης, που εξαρτάται από τον βαθμό ανάπτυξης μιας συγκεκριμένης οικονομίας. Στην πράξη, όλα τα ανωτέρω έχουν χρησιμοποιηθεί, σε διάφορες ιστορικές περιόδους, σαν μέσα συναλλαγών. Ακόμη και στον αιώνα που διανύουμε, δύο σημαντικά εμπορεύματα, ο χρυσός και ο άργυρος έχουν χρησιμοποιηθεί σαν διεθνή μέσα συναλλαγών, με τον χρυσό να επικρατεί.

Ο χρυσός, έχοντας καλλιτεχνική και λειτουργική ιδιότητα παράλληλα, και όντας σχετικά σπάνιος, πάντοτε εθεωρείτο αγαθό πολυτελείας. Είναι ανθεκτικός, ομοιογενής, διαιρετός, μεταφέρεται εύκολα, και συνεπώς έχει σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι όλων των άλλων μέσων συναλλαγών. Από τις αρχές του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, είναι στην ουσία το μοναδικό μέσον των παγκόσμιων συναλλαγών.

Εάν όλα τα αγαθά και υπηρεσίες έπρεπε να πληρωθούν σε χρυσό, μεγάλου ύψους πληρωμές θα ήταν δύσκολο να γίνουν, και αυτή η δυσκολία θα έτεινε να περιορίσει την έκταση του κοινωνικού καταμερισμού εργασίας και την εξειδίκευση. Έτσι, μια λογική συνέχεια της δημιουργίας ενός μέσου συναλλαγών, είναι η δημιουργία ενός τραπεζικού συστήματος και εργαλείων πίστης (τραπεζογραμμάτια και καταθέσεις) που λειτουργούν σαν υποκατάστατα του χρυσού αλλά είναι πλήρως μετατρέψιμα σε χρυσό.

Ένα ελεύθερο τραπεζικό σύστημα βασισμένο σε χρυσό είναι ικανό να παρέχει πίστωση και έτσι να δημιουργήσει τραπεζογραμμάτια (νόμισμα) και καταθέσεις, σύμφωνα με τις παραγωγικές απαιτήσεις της οικονομίας. Οι κάτοχοι χρυσού παρακινούνται, μέσω καταβολής τόκου, να καταθέσουν τον χρυσό τους σε μια τράπεζα (έναντι της κατάθεσης έχουν δικαίωμα έκδοσης επιταγών). Εφόσον είναι σπάνια η περίπτωση που όλοι οι καταθέτες θα θελήσουν να κάνουν ανάληψη όλου του χρυσού την ίδια στιγμή, οι τράπεζες μπορούν να διατηρούν σαν αποθεματικό μέρος μόνον των συνολικών καταθέσεων σε χρυσό. Αυτό διευκολύνει τον τραπεζίτη να δανείζει περισσότερα από το ποσόν των καταθέσεων σε χρυσό (που σημαίνει ότι κρατάει απαιτήσεις σε χρυσό παρά χρυσό σαν ασφάλεια των καταθέσεών του). Ωστόσο το ποσόν των δανείων που μπορεί να χορηγήσει δεν είναι αυθαίρετο - πρέπει να το ρυθμίσει σε σχέση με τα αποθεματικά του και την κατάσταση των επενδύσεων του.

Όταν οι τράπεζες δανείζουν χρήματα προκειμένου να χρηματοδοτηθούν παραγωγικές και κερδοφόρες επενδύσεις, τα δάνεια αποπληρώνονται γρήγορα και η τραπεζική πίστωση εξακολουθεί να είναι γενικώς διαθέσιμη. Αλλά όταν οι επιχειρήσεις που χρηματοδοτούνται με τραπεζική πίστωση είναι λιγότερο κερδοφόρες και αργούν την αποπληρωμή, οι τραπεζίτες γρήγορα διαπιστώνουν ότι τα χορηγηθέντα δάνεια είναι υπερβολικά σε σχέση με τα αποθέματά τους σε χρυσό, και αρχίζουν να μειώνουν την χορήγηση νέων δανείων, συνήθως χρεώνοντας υψηλότερα επιτόκια. Αυτό έχει την τάση να περιορίζει την χρηματοδότηση νέων επιχειρηματικών σχεδίων και πιέζει τους έχοντες ήδη δανειστεί να βελτιώσουν πρώτα την κερδοφορία τους προκειμένου να τους δοθούν νέες πιστώσεις για περαιτέρω επέκταση. Έτσι, υπό τον κανόνα χρυσού, ένα ελεύθερο τραπεζικό σύστημα αναδεικνύεται σε προστάτη οικονομικής σταθερότητας και ισόρροπης ανάπτυξης.

Όταν ο χρυσός είναι αποδεκτός σαν μέσον συναλλαγών από τα περισσότερα ή όλα τα έθνη, ένας αδέσμευτος και ελεύθερος διεθνής κανόνας χρυσού προωθεί τον διεθνή καταμερισμό εργασίας και το ευρύτερο διεθνές εμπόριο. Αν και οι μονάδες συναλλαγών (το δολάριο, η Αγγλική λίρα, το φράγκο κ.λ.π.) διαφέρουν από χώρα σε χώρα, όταν όλες καθορίζονται σε όρους χρυσού οι οικονομίες των διαφόρων χωρών λειτουργούν σαν μία - εφόσον δεν υπάρχουν περιορισμοί στο εμπόριο και στην κίνηση κεφαλαίων. Η πίστωση, τα επιτόκια, και οι τιμές τείνουν να ακολουθούν παρόμοια συμπεριφορά σε όλες τις χώρες. Για παράδειγμα, εάν οι τράπεζες σε μία χώρα ακολουθήσουν πολύ χαλαρή πιστωτική πολιτική, τα επιτόκια σε αυτήν την χώρα θα τείνουν να πέσουν, προτρέποντας τους καταθέτες να μετακινήσουν τον χρυσό τους σε τράπεζες άλλων χωρών που δίνουν υψηλότερα επιτόκια. Αυτό άμεσα θα προκαλέσει έλλειψη στα αποθεματικά των τραπεζών της χώρας του "εύκολου χρήματος", προκαλώντας αυστηρότερα πιστωτικά κριτήρια και επάνοδο σε υψηλότερα, πιο ανταγωνιστικά επιτόκια ξανά.

Ένα πλήρως ελεύθερο τραπεζικό σύστημα και απόλυτα συνεπές με τον κανόνα χρυσού δεν έχει ακόμα επιτευχθεί. Αλλά πριν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, το τραπεζικό σύστημα στις ΗΠΑ (και στον περισσότερο κόσμο) ήταν βασισμένο στον χρυσό, και παρά την κατά καιρούς παρέμβαση των κυβερνήσεων, οι τράπεζες ήταν περισσότερο ελεύθερες παρά ελεγχόμενες. Περιοδικά, σαν αποτέλεσμα της υπερβολικά γρήγορης πιστωτικής επέκτασης, οι τράπεζες δάνειζαν μέχρι το όριο των αποθεμάτων τους σε χρυσό, τα επιτόκια ανέβαιναν πολύ, οι νέες πιστώσεις έπεφταν, και η οικονομία έπεφτε σε έντονη αλλά βραχύβια ύφεση. (Σε σύγκριση με τις υφέσεις του 1920 και 1932, οι προ του πρώτου παγκοσμίου πολέμου πτώσεις της οικονομικής δραστηριότητας ήταν σίγουρα ηπιότερες.) Τα περιορισμένα αποθέματα σε χρυσό ήταν αυτά που σταματούσαν την ανισόρροπη επέκταση της οικονομικής δραστηριότητας, πριν αυτή εξελιχθεί σε πλήρως καταστροφική του τύπου της μετά-τον-πρώτο-παγκόσμιο-πόλεμο περιόδου. Η περίοδοι επαναπροσαρμογής ήταν σύντομες και οι οικονομίες γρήγορα επανακτούσαν ισχυρά θεμέλια για επανέναρξη της ανάπτυξης.

Αλλά αυτή ακριβώς η διαδικασία θεραπείας, λανθασμένα διαγνώστηκε σαν ασθένεια: εάν η έλλειψη τραπεζικών αποθεματικών προκαλούσε πτώση δραστηριότητας - επιχειρηματολόγησαν οι οικονομικοί παρεμβατιστές - γιατί να μην βρεθεί ένας τρόπος εφοδιασμού αυξημένων αποθεματικών στις τράπεζες έτσι που να μην ξαναβρεθούν με έλλειμμα ! Εάν οι τράπεζες μπορούν να συνεχίσουν να δανείζουν χρήματα επ' αόριστον - ελέχθη - δεν θα χρειαζόταν ποτέ να έχουμε κάμψη οικονομικής δραστηριότητας. Και έτσι ιδρύθηκε η Κεντρική Τράπεζα (Federal Reserve System) το 1913. Αποτελείτο από δώδεκα περιφερειακές τράπεζες ιδιοκτησίας ιδιωτών τραπεζιτών κατ' όνομα, αλλά στην ουσία τελούσαν υπό την εγγύηση, έλεγχο, και υποστήριξη της κυβέρνησης. Η χορηγούμενη πίστωση από αυτές τις τράπεζες είναι στην πράξη (αν και όχι νόμιμα) υποστηριζόμενη από την δύναμη επιβολής φόρων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Τεχνικά, παραμείναμε στον κανόνα χρυσού - οι πολίτες ήταν ακόμα ελεύθεροι να κατέχουν χρυσό, και ο χρυσός εξακολουθούσε να χρησιμεύει σαν αποθεματικό τραπεζών. Αλλά τώρα, παράλληλα με τον χρυσό, η χορηγούμενη πίστωση από την κεντρική τράπεζα (χάρτινα αποθεματικά) μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σαν νόμιμο νόμισμα πληρωμής των καταθετών.

Όταν η οικονομία στην Αμερική γνώρισε μια ήπια κάμψη το 1927, η Κεντρική Τράπεζα δημιούργησε μεγαλύτερα χάρτινα αποθεματικά με την ελπίδα να ματαιώσει την πιθανότητα έλλειψης αποθεματικών στις εμπορικές τράπεζες. Πιο καταστροφική ωστόσο, ήταν η απόπειρα της Κεντρικής Τράπεζας να βοηθήσει την Μεγάλη Βρετανία, η οποία έχανε τον χρυσό της προς όφελος της Αμερικής, επειδή η Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας ηρνείτο να επιτρέψει άνοδο των επιτοκίων την στιγμή που αυτό επέβαλλαν οι δυνάμεις της αγοράς (ήταν πολιτικά μη αποδεκτό). Το σκεπτικό των εμπλεκομένων αρχών είχε ως εξής : εάν η Κεντρική Τράπεζα τροφοδοτούσε με υπερβάλλοντα χάρτινα αποθεματικά τις Αμερικανικές τράπεζες, τα επιτόκια στην Αμερική θα έπεφταν σε επίπεδα παρόμοια με αυτά της Μεγάλης Βρετανίας, και αυτό θα λειτουργούσε σαν φρένο στην απώλεια του Βρετανικού χρυσού και συνεπώς μιας πολιτικά επιζήμιας ανόδου των επιτοκίων.

Η Κεντρική Τράπεζα της Αμερικής (FED) τα κατάφερε: σταμάτησε την απώλεια χρυσού, αλλά στην πορεία αυτής της προσπάθειας σχεδόν κατέστρεψε τις οικονομίες του κόσμου. Η υπερβολική πίστωση με την οποία η FED τροφοδότησε την οικονομία, διαχύθηκε στο Χρηματιστήριο δημιουργώντας μία φανταστική κερδοσκοπική έκρηξη τιμών. Με καθυστέρηση, οι αξιωματούχοι της FED προσπάθησαν να απορροφήσουν την υπερβάλλουσα ρευστότητα και τελικώς κατάφεραν να σταματήσουν την κερδοσκοπική φούσκα. Αλλά ήταν πολύ αργά: το 1929 οι κερδοσκοπικές ανισορροπίες είχαν γίνει τόσο συντριπτικές ώστε οι ενέργειες της FED προκάλεσαν οξύτατη συρρίκνωση και εν συνεχεία κατάρρευση της επιχειρηματικής εμπιστοσύνης. Σαν αποτέλεσμα, η Αμερικανική οικονομία κατέρρευσε. Η Μεγάλη Βρετανία τα πήγε ακόμη χειρότερα, και αντί να εξομαλύνει όλες τις συνέπειες της προηγηθείσας ανόητης πολιτικής, εγκατέλειψε τελείως τον κανόνα χρυσού το 1931, ισοπεδώνοντας όποια υπόλοιπα εμπιστοσύνης είχαν απομείνει και προκαλώντας σειρά τραπεζικών καταρρεύσεων σε παγκόσμια κλίμακα. Οι οικονομίες όλου του κόσμου βυθίστηκαν στην Μεγάλη Ύφεση του 1930.

Με λογική παρόμοια αυτής της προηγούμενης γενεάς, οι κρατιστές υποστήριξαν ότι ο κανόνας χρυσού κυρίως ευθύνετο για την πιστωτική κατάρρευση που οδήγησε στην Μεγάλη Ύφεση. Εάν ο κανόνας χρυσού δεν ίσχυε, έλεγαν, η εγκατάλειψη των πληρωμών σε χρυσό από την Μ. Βρετανία το 1931 δεν θα είχε προκαλέσει την κατάρρευση των τραπεζών σε όλο τον κόσμο. (Η ειρωνεία ήταν ότι από το 1913 βρισκόμασταν όχι σε κανόνα χρυσού αλλά σε αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν "μικτός κανόνας χρυσού" - ωστόσο το φταίξιμο αποδόθηκε στον χρυσό.)


Αλλά η αντίθεση σε οποιαδήποτε μορφή κανόνα χρυσού - από ένα αυξανόμενο αριθμό υποστηρικτών του 'κράτους ευημερίας' - στην πραγματικότητα είχε σαν αφετηρία μια πολύ πιό ύπουλη σκέψη: την επίγνωση ότι ο κανόνας χρυσού είναι ασύμβατος με τις χρόνιες ελλειμματικές δαπάνες (το έμβλημα του 'κράτους ευημερίας'). Εάν απογυμνωθεί από την ακατάληπτη ακαδημαϊκή φρασεολογία του, το κράτος ευημερίας δεν είναι παρά ένας μηχανισμός μέσω του οποίου οι κυβερνήσεις δημεύουν τον πλούτο των παραγωγικών μελών της κοινωνίας προκειμένου να στηρίξουν μια ευρύτατη γκάμα 'σχεδίων ευημερίας'. Ένα μεγάλο μέρος της δήμευσης πραγματοποιείται μέσω φορολογίας. Αλλά οι κρατιστές της ευημερίας γρήγορα κατάλαβαν ότι εάν θέλουν να διατηρήσουν την πολιτική τους δύναμη, η φορολογία έπρεπε να είναι περιορισμένη και θα έπρεπε να καταφύγουν σε προγράμματα μαζικών δαπανών μέσω ελλειμμάτων, θα έπρεπε δηλαδή να δανειστούν χρήματα εκδίδοντας κρατικά ομόλογα, για να χρηματοδοτήσουν μεγάλης κλίμακας δαπάνες ευημερίας.

Σύμφωνα με τον κανόνα χρυσού, το ποσόν της πίστωσης που μία οικονομία μπορεί να αντέξει προσδιορίζεται από τα απτά περιουσιακά στοιχεία της οικονομίας αυτής, εφόσον κάθε εργαλείο πίστης είναι σε τελευταία ανάλυση μια απαίτηση έναντι απτών περιουσιακών στοιχείων. Ωστόσο, τα κρατικά ομόλογα δεν καλύπτονται με απτό πλούτο, παρά μόνον με την υπόσχεση του κράτους να πληρώσει από μελλοντικά φορολογικά έσοδα, και ως εκ τούτου διατίθενται με δυσκολία στις αγορές. Ένας μεγάλος όγκος νέων κρατικών ομολόγων μπορούν να διατεθούν στο κοινό μόνον με σταδιακά αυξανόμενα επιτόκια. Έτσι, οι κρατικές ελλειμματικές δαπάνες περιορίζονται δραστικά κάτω από τον κανόνα χρυσού.


Η εγκατάλειψη του κανόνα χρυσού κατέστησε δυνατόν για τους κρατιστές ευημερίας να χρησιμοποιήσουν το τραπεζικό σύστημα σαν όχημα ατελείωτης πιστωτικής επέκτασης. Δημιούργησαν χάρτινα αποθεματικά υπό την μορφή κρατικών ομολόγων τα οποία -μέσω ενός πολύπλοκου τρόπου- οι τράπεζες δέχονται εις αντικατάσταση απτών περιουσιακών στοιχείων και τα μεταχειρίζονται σαν να ήταν πραγματικές καταθέσεις, δηλαδή το αντίστοιχο αυτού που παλαιότερα ήταν κατάθεση χρυσού. Ο κάτοχος κρατικού ομολόγου ή τραπεζικής κατάθεσης που δημιουργήθηκε από χάρτινα αποθεματικά πιστεύει ότι έχει βάσιμη απαίτηση πάνω σε πραγματικά περιουσιακά στοιχεία. Αλλά γεγονός είναι ότι σήμερα υπάρχουν περισσότερες εκκρεμείς απαιτήσεις απ' ότι πραγματικά περιουσιακά στοιχεία.

Ο νόμος προσφοράς και ζήτησης δεν μπορεί να παραβιαστεί. Καθώς η προσφορά χρήματος (απαιτήσεων) αυξάνεται σε σχέση με την προσφορά απτών περιουσιακών στοιχείων στην οικονομία, οι τιμές πρέπει τελικά να ανέβουν. Έτσι τα κέρδη που αποταμιεύτηκαν από τα παραγωγικά μέλη της κοινωνίας χάνουν αξία σε σχέση με τα προϊόντα. Όταν τα λογιστικά βιβλία της οικονομίας τελικά ισοσκελισθούν, βρίσκεται ότι η απώλεια αξίας αντιπροσωπεύει τα αγαθά που η κυβέρνηση αγόρασε για παροχή ευημερίας ή άλλους σκοπούς με χρηματικά έσοδα από κρατικά ομόλογα που χρηματοδοτήθηκαν μέσω τραπεζικής πιστωτικής επέκτασης.

Όταν απουσιάζει ο κανόνας χρυσού, δεν υπάρχει τρόπος να προστατευτούν οι αποταμιεύσεις από δήμευση μέσω πληθωρισμού. Δεν υπάρχει ασφαλής αποθήκευση αξίας. Εάν υπήρχε, η κυβέρνηση θα έπρεπε να κηρύξει παράνομη την κατοχή της, όπως έκανε στην περίπτωση του χρυσού**. Εάν όλοι αποφάσιζαν, για παράδειγμα, να μετατρέψουν όλες τις τραπεζικές καταθέσεις σε ασήμι ή χαλκό ή οποιοδήποτε άλλο αγαθό, και ως εκ τούτου απέφευγαν να δεχτούν επιταγές σαν πληρωμή των προϊόντων, οι τραπεζικές καταθέσεις θα έχαναν την αγοραστική τους δύναμη και η κρατικά-δημιουργημένη τραπεζική πίστη θα ήταν άχρηστη σαν απαίτηση επί αγαθών. Η οικονομική πολιτική του κράτους ευημερίας έχει σαν απαίτηση να μην υπάρχει τρόπος για τους κατόχους πλούτου να προστατέψουν τον εαυτό τους.

Αυτό είναι το άθλιο μυστικό για τις ύβρεις κατά του χρυσού από τους κρατιστές της ευημερίας. Οι ελλειμματικές δαπάνες είναι απλούστατα ένας μηχανισμός για την κρυφή δήμευση του πλούτου. Ο χρυσός στέκεται εμπόδιο σ' αυτήν την δόλια διαδικασία. Είναι ο προστάτης των δικαιωμάτων της ιδιοκτησίας. Εάν κάποιος τα κατανοήσει αυτά, δεν θα έχει καμία δυσκολία να καταλάβει την αντίθεση των κρατιστών προς τον κανόνα χρυσού.

--------------------------------
* (Σ.τ.Μ.) : κρατιστές- μεταφορά στην ελληνική του αγγλικού όρου statists.

επιστροφή


** (Σ.τ.Μ.)²: το 1933, μετά το Μεγάλο Κραχ, η κυβέρνηση Ρούσβελτ κήρυξε παράνομη την κατοχή χρυσού (!) και υποχρέωσε τους κατόχους να το ανταλλάξουν σε "μετατρέψιμα" χαρτονομίσματα. Η κατοχή χρυσού έγινε ξανά νόμιμη στα τέλη της δεκαετίας 1970.

επιστροφή

***

Πολιτικός σκοταδισμός

Σε άρθρο του στην Wall Street Journal πέρυσι ο δημοσιογράφος Τάκης Μίχας είχε χαρακτηρίσει την Ελλάδα ως "το τελευταίο μαρξιστικό κράτος της Ευρώπης". Η μαρξίζουσα όμως προσέγγιση στην οικονομική διαχείριση της χώρας μας είναι απλώς μία έκφανση του γενικότερου πολιτικού και κοινωνικού σκοταδισμού της όπως αυτός εκφράζεται καθημερινά μέσα από την φασίζουσα ακαδημαϊκή νοοτροπία μας, την χαμηλότατη διείσδυση των νέων τεχνολογιών, τις σχέσεις εκκλησίας-κράτους κ.ο.κ.

Δε θα έπρεπε να προκαλεί λοιπόν και τόση εντύπωση η αφελέστατη απάντηση του γενικού γραμματέα του υπουργείου παιδείας κ. Καραμάνου στην επισήμανση 250 πανεπιστημιακών, ερευνητών και εκπαιδευτικών για την ανάγκη ουσιαστικής διδασκαλίας της θεωρίας της εξέλιξης στο μάθημα της βιολογίας στα σχολεία. Συγκεκριμένα ο κ. Καραμάνος δέχτηκε την δαρβινική θεωρία ως επιστημονικά δεδομένη συμπληρώνοντας όμως ότι «...δεν πρέπει να είμαστε παράλληλα και δογματικοί. Με την προσαρμοστικότητα και την εξέλιξη έχουν αναπτυχθεί ορισμένα είδη, αλλά ακόμη υπάρχουν και στοιχεία αναπάντητα».

Αυτό που προκαλεί όμως απογοήτευση είναι ότι ως σήμερα τουλάχιστον δεν υπήρξε καμία μαζική ακαδημαϊκή κριτική της θέσης του κ. Καραμάνου, ακόμη και από την υποτίθεται «ευαίσθητη» σε ζητήματα που άπτονται τις σχέσεως θρησκείας-επιστήμης ελληνική Αριστερά. Αντίθετα η σύγκλητος του ΕΚΠΑ σε συνεδρία της στις 21-7-2006 φρόντισε για ακόμη μια φορά να περιορίσει τον κοινωνικό ρόλο του πανεπιστημίου σε ευχολόγια εκφράζοντας «την έντονη διαμαρτυρία και τον αποτροπιασμό της για τις εκατόμβες των θυμάτων, κυρίως αμάχων και μικρών παιδιών που έχουν προκληθεί και προκαλούνται καθημερινά από τις πολεμικές επιχειρήσεις του Ισραήλ.» (το εν λόγω απόσπασμα των πρακτικών της Συγκλήτου κοινοποιήθηκε πριν μερικές ημέρες). Τέτοιες συνδικαλιστικού τύπου καταγγελίες, ακόμη κι αν είναι ορθές, δεν έχουν τίποτα καινούριο να προσθέσουν στο δημόσιο διάλογο. Έγιναν απλά για να γίνουν.

Επιστρέφοντας στην ατάκα του κ. Καραμάνου δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ αν πράγματι πιστεύει στα σοβαρά ότι όσοι δέχονται την δαρβινική θεωρία ως την κυρίαρχη και ως τώρα μοναδική καθολικά αποδεκτή επιστημονική θεωρία της προέλευσης των ειδών είναι δογματικοί.

Επίσης θα ήθελα να μάθω ποια ακριβώς στοιχεία θεωρεί ο ίδιος αναπάντητα και πώς αυτά ενισχύουν τη θέση κάποιας άλλης επιστημονικής θεωρίας. Γιατί ναι, η θεωρία της φυσικής επιλογής συνεχίζει και η ίδια να εξελίσσεται και να τροποποιείται έχοντας αλλάξει πολύ από την εποχή που πρωτοδιατυπώθηκε (ας μην ξεχνάμε ότι ο Δαρβίνος -όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι της εποχής του- δεν γνώριζε π.χ. για την ύπαρξη των γονιδίων) και συνεχίζει να εμφανίζει κενά τα οποία όμως θα πρέπει να συγκριθούν με τις αντίστοιχες αδυναμίες των όποιων εναλλακτικών θεωριών. Σε κάθε τέτοια σύγκριση η δαρβινική θεωρία εδώ και δεκαετίες αναμφισβήτητα υπερτερεί όλων των υποψήφιων ανταγωνιστών της. Επιπλέον απόδειξη της ισχύς και της καθολικής αποδοχής της είναι ότι ξεπέρασε το επιστημονικό πεδίο της βιολογίας φτάνοντας σήμερα να χρησιμοποιείται από πολύ σοβαρούς επιστήμονες σε τόσο "εξωτικές" επιστημονικές εργασίες όπως αυτές που πραγματεύονται την ίδια τη δημιουργία του σύμπαντος μέσα από μία διαδικασία "φυσικής επιλογής" των πιο κατάλληλων συμπάντων.

Αυτά όσον αφορά την εως τώρα (μη)ύπαρξη σοβαρής επιστημονικής αμφισβήτησης της φυσικής επιλογής. Αυτό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως "αντίβαρο" είναι η χρήση μίας δογματικής θεωρίας -οποιασδήποτε επίσημης θρησκείας ή προσωπικής φιλοσοφίας- η οποία να συμπληρώνει (μη επιστημονικά) τα κενά ή και να αντικαθιστά πλήρως τη δαρβινική θεωρία. Αυτή η "σύγκρουση" προφανώς δεν περιορίζεται στον Δαρβίνο αλλά σε κάθε σχεδόν επιστημονικό τομέα. Και προφανώς η επιστήμη -και η πολιτεία- δεν μπορεί και δεν πρέπει να αναγκάσει κάποιον να είναι με το ζόρι ορθολογιστής. Το υπουργείο παιδείας όμως οφείλει να μας ενημερώσει με ειλικρίνεια ότι εγκρίνει και προωθεί τη σχολική διδασκαλία δογμάτων ως εναλλακτικές φιλοσοφικές επιλογές.

Επιπρόσθετα, η επίμαχη πρόταση του κ. Καραμάνου για να μπορεί να ευσταθεί λογικά θα πρέπει να επαναδιατυπωθεί ως εξής: «...πρέπει να είμαστε παράλληλα και δογματικοί. Με την προσαρμοστικότητα και την εξέλιξη έχουν αναπτυχθεί ορισμένα είδη, αλλά ακόμη υπάρχουν και στοιχεία αναπάντητα».

Διαβάστε επίσης:
1) Νοήμων Σχεδιασμός vs Φυσική Επιλογή (ή κατά άλλους Μπους vs Δαρβίνος)
2) Γιατι στην Ελλαδα δεν υπαρχει εξελιξη?

Η γέφυρα, το φέρρυ, ο κλόουν, ο κωμικός, ο λαθρεπιβάτης και ο ταξιτζής

Η γέφυρα. Της γέφυρας το κάγκελο. Ήταν ωραία η γέφυρα. Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ είναι γιατί ο σοφός δείχνει το φεγγάρι και ο ηλίθιος κοιτάζει το δάχτυλο. Έχτισαν τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, που, δε λέω, εξυπηρετεί τόσο την Πάτρα όσο και τη Ναύπακτο, και ασφαλώς όλες τις μεταφορές από και προς την Πελοπόννησο και Ιταλία. Αλλά σε αντίθεση με τον Ισθμό της Κορίνθου, που έχει μια λογική, και είναι ασφαλές ως έργο (τα τελευταία εκατό χρόνια πιθανολογώ μόνο ερωτικές αυτοκτονίες είχαμε στην περιοχή), η γέφυρα αυτή δεν καταλαβαίνω σε ποιόν κατασκευαστικό παραλογισμό ανήκει. Πάρτε το είδηση, το Ελλαδιστάν είναι σεισμογενής χώρα. Περπατώντας πάνω στη γέφυρα (τη διέσχισα με τα πόδια αργά το απόγευμα, και ήταν εξαιρετική βόλτα), επειδή είμαι φύσει Κασσάνδρα, σκέφτηκα πως μια σεισμική δόνηση που τόσο απλόχερα προσφέρουν τα πολλαπλά κατάγματα του Πατραϊκού θα με μετέφερε αυτόματα στις τελευταίες μου στιγμές. Αντιλαμβάνομαι πως επειδή τα μποτιλιαρίσματα επάνω στη γέφυρα είναι όχι τόσο συχνά, οι απώλειες θα είναι λίγες σε ανθρώπινες ζωές στην περίπτωση ενός σεισμού. Αλλά γιατί να ξοδευτούν τόσα πολλά χρήματα σε κάτι που τόσο εύκολα μπορεί να σπάσει (δε λέω να βυθιστεί τελείως, but should that occur, I will shout “I told you so!”) αν το χτυπήσουν πάνω από έξι και μισό Ρίχτερ. Αυτά τα ρωμαντικά σκεφτόμουν καθώς διέσχιζα τη γέφυρα...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Πίσω από το τείχος της λογοκρισίας

To Silenced είναι ένα βιβλίο δύο Νορβηγών που περιγράφει καταστάσεις ξεχασμένες στον δυτικό κόσμο πίσω από το Μεγάλο Τείχος της Λογοκρισίας της Κίνας. Την ανελευθερία της προσωπικής έκφρασης και την καταστολή της διαφορετικής άποψης από ένα γιγάντιο ολοκληρωτικό μηχανισμό επίβολής. Πράγματα που εμείς προσπερνάμε ως δεδομένα και αυτονόητα, λες και τα έφερε μεταφυσικά ο χρόνος, ο πολιτισμός,"επειδή ζούμε στο 2006" όπως φέρνει τα παιδιά ο πελαργός.

Στην Κίνα και στο Θιβέτ δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου, της προσωπικής άποψης και της κριτικής στο καθεστώς. Οι διαφορετικές φωνές (όπως πχ αυτές που εκδηλώνονται στο ίντερνετ) διώκονται και φυλακίζονται. Το βιβλίο περιγράφει πώς όλα τα μέσα ενημέρωσης και επικοινωνίας είναι ελεγχόμενα από το κράτος και διαποτίζουν τον κινεζικό λαό με την αναγκαία προπαγάνδα για διατηρεί το Κομμουνιστικό Κόμμα το μονοπώλιο της εξουσίας. Επίσης καταγράφει την ιστορία του σταθμού "Η φωνή του Θιβέτ", του σταθμού που το κινεζικό ολοκληρωτικό καθεστώς δεν μπόρεσε να κλείσει.

Συνοδεύεται από ένα CD-ROM με εικόνες, βίντεο και ηχητικά αποσπάσματα.
Για παραγγελίες: Amaryllis Media: eva@amaryllis.se, Oystein Alme/Morten Vågen: oystalme@online.no

Επίσης
Κίνα: ίντερνετ, λογοκρισία και δημοκρατία

Μεταναστες και οικονομια

ποιους και ποσο βοηθαει η μεταναστευση στην Ελλαδα


Μεσα απο ενα δαιδαλο εθνικοφρονων συζητησεων ανακαλυψα οτι υπαρχουν οντως ατομα που αμφισβητουν την συμβολη των μεταναστων στην ελληνικη ή ευρωπαϊκη οικονομια αλλα και στην επιβιωση των κοινωνιων μας. Ειναι λοιπον καιρος να γραψουμε δυο σοβαρα λογια για το θεμα.

α) οι μεταναστες σωζουν το ελληνικο ασφαλιστικο συστημα

Σημερα πληρωνουν πολλες εισφορες, κοστιζουν ελαχιστα καθως ειναι κατα μεγαλη πλειονοτητα νεοι και υγιεις. Η σταδιακη τους νομιμοποιηση μαλιστα ανεβαζει το ποσοστο των εισφεροντων στα ταμεια.

β) οι μεταναστες σωζουν την γεωργια

ειναι κοινο μυστικο στις περισσοτερες γεωργικες περιοχες οτι οι μεταναστες εχουν αναλαβει δουλειες που οι περισσοτεροι γηγενεις ουτε για αστειο δεν θα σκεφτοντουσαν, σωζωντας την γεωργια μας. Το 1/3 των απασχολουμενων στην γεωργια ειναι μεταναστες. Χωρις αυτους η υπαιθρος πιθανοτατα θα ειχε ερημωσει και πολλοι αγροτες που σημερα ειναι εργοδοτες και ωραιοι, θα ηταν στην ψαθα.

γ) οι μεταναστες σωζουν την οικοδομη

Τα εξοδα της οικοδομης εχουν πεσει τρομερα με την χρηση ξενων εργατικων χεριων. Οι Ολυμπιακοι αγωνες εγιναν εφικτοι χαρη στην δουλεια τοσων ξενων εργατων και δυστυχως στην θυσια μερικων εξ αυτων. Προσωπικα το θεωρω ντροπη οτι με τοσα ολυμπιακα εργα δεν καναμε ενα μνημειο στον αγνωστο μεταναστη που διακινδυνευσε την ζωη του δουλευοντας σε ακαταλληλα εργοταξια για την δικη μας ολυμπιακη τρέλα.

δ) οι μεταναστες σωζουν το δημογραφικο

Οσο πιο γρηγορα νομιμοποιουμε και αφομοιωνουμε τους μεταναστες τοσο μικροτερο προβλημα θα εχουμε με την ταχυτατη πτωση της γεννητικοτητας στην Ελλαδα και τα προβληματα που αυτη φερνει.
Για τους εθνικιστες που τους αρεσουν ιδιαιτερα αυτα, θυμιζω οτι ο ελληνικος στρατος καθε μερα μειωνεται σε αριθμο εφεδρων. Μονη λυση να κρατησουμε καποια λογικη σχεση με χωρες σαν την Τουρκια ειναι η αθροα ελευση μεταναστευσων, νομιμοποιηση και στρατολογηση τους. αν αναρωτιεστε αν θα πολεμουσαν η απαντηση ειναι απλη: ο καθενας υπερασπιζεται το σπιτι του, τα παιδια του και την περιουσια του. Αν εχουν σπιτι περιουσια και κανονικη οικογενειακη ζωη στην Ελλαδα, συνδεουν τις τυχες τους και το μελλον τους με την Ελλαδα.

ε) οι μεταναστες ανεβαζουν την εργατικοτητα της χωρας

Ειναι γνωστο οτι καποιος που εχει πολλα να χασει, εργαζεται σαν τρελος. Οι οικονομικοι μεταναστες κατα κανονα δουλευουν περισσοτερο και με λιγοτερη γκρινια απο τους βολεμενους γηγενεις. Το συνδρομο της ζεστοθεσουλητιδας και του δημοισουπαλληλικου ραχατιου σπανια συνανταται σε μεταναστη.

ζ) και βεβαια εμπλουτιζουν την κοινωνια μας

Μια Γαλλιδα φιλη ειχε ερθει στην Παρο πριν 15 χρονια με εναν φιλο της. Σε καθε παραλια και χωριο τον κοιτουσαν ολοι σαν χαζοι. Γιατι? Γιατι ηταν μαυρος! Ελπιζω οτι αυτο το φαινομενο δεν υπαρχει πια. Οι Ελληνες ερχονται σε επαφη με αλλες κουλτουρες, με αλλες νοοτροπιες, με αλλες κουζινες, με αλλες φατσες. Δεν ειναι απαραιτητο να πας στο Μπανγκλαντες για να ακουσεις την γλωσσα τους, μια βολτα κατω απο την Ομονοια κανει εξισου. Για μενα αυτο ειναι ενα απο τα μεγαλυτερα οφελη της μεταναστευσης. Μακαρι να μας ερθουν περισσοτεροι και ακομα πιο διαφορετικοι, απο την Κινα μεχρι το Περου. Αλλα αυτο δεν θα γινει ευκολα (βλεπε επομενο σημειο).

η) ολα αυτα παρα το γεγονος οτι τους εκμεταλλευομαστε στυγνα και τους εμποδιζουμε με καθε τροπο στο να νομιμοποιηθουν

Οσοι τρελοι καταθετουν τα χαρτια τους για νομιμοποιηση, πληρωνουν μεγαλα ποσα, περιμενουν σε τεραστιες ουρες και μετα αναμενουν μηνες για να ερθουν οι αδειες (συχνα λιγο πριν ληξουν!). Η ολη παρανομια φυσικα βολευει τους Ελληνες εργοδοτες που μπορουν να εκβιαζουν με απελαση καθε μεταναστη που δεν δουλευει για ενα κομματι ψωμι.
Εντυπωσιακο ειναι οτι με ολα αυτα, οι Ελληνες ακομα πιστευουν στον μυθο της καλης ελληνικης φιλοξενιας...

θ) τα κακα νεα

Ειναι μαλλον λιγο αργα για να δρεψουμε ολα τα καλα της μεταναστευσης... δυστυχως η Ελλαδα συντομα θα εχει προβλημα προσελκυσης μεταναστων, ειδικα Ευρωπαιων, που εχουν την υψηλοτερη μορφωση και ειναι πιο κοντα σε μας πολιτισμικα. Γιατι χωρες οπως η Αγγλια ανοιξαν πληρως τα συνορα τους στις νεες χωρες της ΕΕ, ρουφωντας ηδη σε δυο χρονια 600.000 ικανα, εργατικοτατα ατομα. Μαλιστα κοντρα στον μυθο που κυκλοφορει, η κυριως Ευρωπη γενικα εχει μεγαλυτερο αριθμο μεταναστων απο την Ελλαδα και δεχεται μεγαλυτερες ροες. Η Αγγλια δεχτηκε 1,5 εκ σε δυο χρονια! Η Γαλλια εχει τεραστια πληθη Βορειοαφρικανων, μερικων γαλλοποιοημενων αλλων οχι, και συνολικα σχεδον 14 εκ. ατομα με ξενη καταγωγη! Και βεβαια ως συνεχης υπενθυμιση της υποκρισιας μας, η Γερμανια φιλοξενει ακομα περιπου 350.000 συμπατριωτες μας. Αναρωτιεμαι τι κραυγες περι ναζισμου θα υπηρχαν αν τολμουσε Γερμανος πολιτικος να πει κατι για τους Ελληνες μετανστες εστω παραπλησιο των φρασεων που λενε Ελληνες πολιτικοι για τους μεταναστες στην Ελλαδα.


Αλλη μια ανεπιθυμητη μεταναστρια που οι Σουηδοι ανεχτηκαν...

Πηγες:
ενα ωραιο αρθρο για την επιπτωση των μεταναστων στην ελληνικη απασχοληση
Και μια μελετη του Cato για το ιδιο θεμα στις ΗΠΑ
Δημογραφικα χαρακτηριστικα των μεταναστων στην Ελλαδα συμφωνα με το ινστιτουτο μεταναστευτικης πολιτικης

Και μια σημειωση:
Πολλες ερευνες γνωμης δειχνουν οι Ελληνες να ειναι μαλλον εναντιοι στην μεταναστευση. Εκτος απο κρυφο ρατσισμο νομιζω οι ερευνες δειχνουν και αφελεια. Αν γινοντουσαν σωστα οι ερευνες, προσφεροντας αυτο που στα οικονομικα λεμε αντισταθμισμα (trade off), τα αποτελεσματα θα ηταν διαφορετικα. πχ εαν τους ρωτουσανε: θελετε να φυγουν οι μεταναστες και να ακριβηνει η οικοδομη σας κατα 30%, να κοπει η συνταξη του παππου σας, να ερημωσει η υπαιθρος κτλ δυσκολα θα το δεχοταν κανεις.

Μουντομπασκετ Ιαπωνιας - μια σημειωση

Δεν ηθελα να γραψω ακομα για το Μουντομπασκετ γιατι δεν εχω σχηματισει ακομα πληρη γνωμη. Αλλα ακουσα καποιες γνωμες σημερα στην ισπανικη ΤιΒι που με εβαλαν σε σκεψεις.

Προσωπικα τσαντιζομαι που ακομα δεν εχουμε καθαρισει κανενα παιχνιδι με καθαρη υπεροχη και σημαντικη διαφορα στους ποντους για μεγαλο διαστημα. Αλλα ακουσα σημερα εναν σχολιαστη να λεει οτι αυτη ειναι επιδειξη δυναμης και αποφασιστικοτητας της Ελλαδας, οτι καθαρισε τεσσερα παιχνιδια που ηταν τοσο δυσκολα ως το τελος ενω αντιθετα ας πουμε η Ισπανια δεν εχει δοκιμαστει ακομα, γιατι τα βρηκε ευκολα.

Δεν ξερω, μακαρι να ειναι ετσι. Εγω ειχα την εντυπωση παντως οτι οι παικτες μας ειναι λιγο τεμπεληδες, δεν παιζουν σοβαρα αν δεν ειναι επικινδυνα τα πραγματα (θελω να πω, αν αυτη η ομαδα μπορει να κερδισει την Ισπανια ή την Τουρκια, θα επρεπε να χωσει και μια τριανταρα σε κατωτερες ομαδες. Αλλα δεν το κανει!). Σε καθε περιπτωση το μπασκετ επανερχεται στην φυσικη του θεση, το καλυτερο ομαδικο αθλημα των Ελληνων (ισως επειδη οι ομαδες εχουν μονο 5 παικτες και δεν υπαρχει πολυς χωρος για τσακωμους :-) ). Και μια προβλεψη: ο ενας Ισπανος εκφωνητης στοιχηματισε Ελλαδα χρυσο και Ισπανια ασημενιο, ο αλλος Ελλαδα τεταρτη, ΗΠΑ ασημενιο και Ισπανια χρυσο. Λετε ναμαστε τοσο καλοι?

ΥΓ τι εχει παθει η Σερβια και παιζει τοσο χαλια?

Äntligen! Σουηδικές Εκλογές '06

Οι σουηδικές εκλογές απέχουν πλέον λιγότερο από ένα μήνα και φυσιολογικά δεν θα απασχολούσαν ιδιαίτερα (ούτε καν τους ίδιους τους Σουηδούς) αν δεν υπήρχε η σοβαρή προοπτική πλέον ήττας των σοσιαλδημοκρατών, αν και το αποτέλεσμα είναι ακόμα αμφίρροπο. Και όχι μόνο είναι πιθανή η πτώση της μακρόχρονης διακυβέρνησης των σοσιαλδημοκρατών και των σοσιαλιστών, αλλά η συμμαχία που ετοιμάζεται να αναλάβει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία έχει έντονα φιλελεύθερα χαρακτηριστικά.

Όπως άλλωστε είναι και αναμενόμενο, η συνεχής εφαρμογή των πολιτικών των σοσιαλδημοκρατών, και των σοσιαλιστών και οικολόγων συμμάχων τους (με εξαίρεση μια μικρή περίοδο στις αρχές της δεκαετίας του '90), δεν θα μπορούσε παρά να έχει τραγικές μακροπρόθεσμες συνέπειες για την οικονομία. Συνέπειες τις οποίες βιώνουν καθημερινά Σουηδοί, ειδικά οι νέοι, και επιζητούν πλέον μια άλλη πολιτική πρόταση που θα τους βγάλει από τα αδιέξοδα, πράγμα που διαπίστωσα και ο ίδιος σε όσες συζητήσεις έκανα. Τα τελευταία 20 χρόνια η Σουηδία έχει από τις υψηλότερες φορολογίες στην ΕΕ, τις μεγαλύτερες κρατικές δαπάνες και σαν συνέπεια μια από τις χειρότερες επιδόσεις ανάπτυξης και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας (το 2002 είχε λιγότερες θέσεις εργασίας από το 1984!).



Η "Συμμαχία για την Σουηδία", που διεκδικεί με αξιώσεις την εξουσία και αμφισβητεί την πολιτική των σοσιαλδημοκρατών, είναι ένα συνασπισμός των 4 κεντροδεξιών κομμάτων της Σουηδίας:

Το Folkpartiet Liberalerna είναι το πλέον φιλελεύθερο κόμμα στη Σουηδία βασισμένο στις αρχές της ατομικής ελευθερίας και της οικονομίας της αγοράς. Είναι επίσης και το πιο κοινωνικά φιλελεύθερο κόμμα και το κόμμα με την πιο ανοιχτή πολιτική στο ζήτημα της ένταξης των μεταναστών. Επίσης όμως υποστηρίζει τον κοινωνικό ρόλο του κράτους, και ειδικά την αυξημένη συμμετοχή του σε ζητήματα παιδείας και εκπαίδευσης. Υπάρχουν δύο πόλοι εντός του, οι κλασικοί φιλελεύθεροι/νεοφιλελεύθεροι και οι σοσιαλφιλελεύθεροι (που μοιάζουν μάλλον με την αμερικάνικη έννοια του όρου liberals). Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις του Αυγούστου του δίνουν 8,4-11,1%.

Οι Moderaterna είναι επίσης φιλελεύθερο κόμμα, δίνοντας όμως μεγαλύτερη βάση στην οικονομία ενώ είναι πιο συντηρητικό κοινωνικά σε σχέση με το Folkpartiet. Παλαιότερα η πολιτική του ήταν πιο καθαρόαιμη κλασική φιλελεύθερη, αλλά με την νέα του ηγεσία τα τελευταία χρόνια έχει μια πιο μετριοπαθή προσέγγιση. Παρ'ολα αυτά είναι το κόμμα που υποστηρίζει την μεγαλύτερη μείωση των φόρων και τον μεγαλύτερο περιορισμό του κράτους από όλα τα υποψήφια κόμματα. Εντός του κυρίρχες τάσεις είναι οι νεοφιλελεύθεροι και οι παραδοσιακοί συντηρητικοί. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις τους δίνουν από 26,9% μέχρι 30,4%.

Το Centerpartiet είναι το κεντρώο κόμμα και παραδοσιακά το κόμμα των αγροτών. Τελευταία έχει και αυτό αποκτήσει μια πιο φιλελεύθερη πλατφόρμα, μάλιστα υποστήριξε προτάσεις για την ανεργία των νέων ανάλογες με το νομοσχέδιο της πρώτης εργασίας στη Γαλλία. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις του δίνουν 4,6-6,1%.

Οι Kristdemokraterna είναι το κλασικό δεξιό/συντηρητικό κόμμα στη Σουηδία. Στην Σουηδία δεν υπάρχει τέτοια παράδοση στο ρουσφέτι, την διαπλοκή και την εξαγορά ψήφων όπως στην Ελλάδα, οπότε η δύναμη του παραδοσιακού δεξιού κόμματος ήταν 9,1% στις τελευταίες εκλογές και φέτος δεν αναμένεται να ξεπεράσει το 5%. H εκλογική του βάση είναι βασικά οι προτεσταντικές εκκλησίες. Μάλλον το αναγκαίο κακό στην όλη συμμαχία.

Όταν ξεκίνησε πέρισυ η συμμαχία ήταν σταθερά μπροστά σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Το κλίμα άλλαξε κάπως από τον Ιανουάριο και τον Μάιο και τον Ιούνιο σε όλες τις δημοσκοπήσεις ήταν μπροστά η συμμαχία σοσιαλδημοκρατών-σοσιαλιστών-οικολόγων. Και πάλι όμως τα πράγματα αντιστράφηκαν τελευταία και στις δημοσκοπήσεις του Αυγούστου η "Συμμαχία για την Σουηδία" έχει πλέον στις 4 από τις 5 μεγάλες έρευνες μια διαφορά 3-6,5%.

Πρωτού λοιπόν να εκθειάσουμε ή να αντιγράψουμε το "σουηδικό μοντέλο", ας δούμε καλύτερα τι άποψη θα έχουν για αυτό στην κάλπη οι ίδιοι οι Σουηδοί!

Γιατι στην Ελλαδα δεν υπαρχει εξελιξη?

γιατι δεν διδασκεται στα σχολεια!

Ομολογω οτι δεν το ειχα προσεξει, στα ελληνικα σχολεια δεν διδασκεται καθολου η εξελιξη των ειδων! Ενω κοροϊδευουμε ελευθερα τους Αμερικανους και τις διαμαχες τους σχετικα με τον αντιεπιστημονικο "ευφυη σχεδιασμο", στα ελληνικα Γυμνασια και Λυκεια το θεμα απλα προσπερναται! Το βρισκω μεγαλη απωλεια, οχι μονο για την γενικη παιδεια των Ελληνων αλλα και για τις πρακτικες τους γνωσεις και κριτικη ικανοτητα σε πολλα θεματα.

Η θεωρια της εξελιξης ειναι ενα απο τα μεγαλα κατορθωματα του ανθρωπου στην ιστορια, βασικη ιδεα για παρα πολλες αλλες επιστημες και εργαλειο για τον τροπο σκεψης. Δεν θα ηταν υπερβολη αν ελεγε κανεις μαλιστα οτι ειναι η βαση που οδηγει στον ορθολογισμο και συχνα σε φιλελευθερες ιδεες. Δεν μιλω βεβαια για τον κοινωνικο δαρβινισμο (την ιδεα του να αφηνουμε τους αδυνατους να πεθαινουν για την εξελιξη του ειδους) που ειναι αντιεπιστημονικος και πληρως εναντιος στα ατομικα δικαιωματα.

Μιλω ομως για αυτο που ο Ρομπερτ Νοζικ αποκαλει "εξηγησεις αορατου χειρός". Καποιος που εχει κατανοησει πως λειτουργει η εξελιξη, την αυθορμητη δημιουργια τρομερα πολυπλοκων οργανων και καταστασεων με αποκλειστικο εργαλειο τους 2-3 κανονες της εξελιξης, μπορει και πιο ευκολα να καταλαβει πως λειτουργει μια ελευθερια οικονομια, πως λειτουργει η αορατη χειρα του Ανταμ Σμιθ, πως λειτουργουν γενικα αποκεντρωμενοι μηχανισμοι, πως διαδιδονται οι ιδεες, οι θεωριες και οι ιδεολογιες (μιμηδια κατα Ντωκινς) κτλ Μαλιστα ισχυριζομαι οτι μεχρι και κλασικοι μυθοι, προκαταληψεις ή θεωριες συνωμοσιας εξαλειφονται οταν καποιος μαθει την θεωρια της εξελιξης. Ποιος ο λογος για τρομερα περιπλοκες φαντασιακες ιστοριες συνωμοσιας για το πως συνεβη ενα γεγονος, οταν μπορουμε να το εξηγησουμε με την αυθορμητη δημιουργια αυτων των καταστασεων απο πολυ απλες δυναμεις. Για παραδειγμα ποιος ο λογος να πιστευει κανεις σε κρυμμενα σατανικα σκοτεινα κεντρα που ελεγχουν τον κοσμο, εβραιομασονους κτλ οταν μπορει να εξηγησει ολα τα φαινομενα που βλεπουμε με βαση λιγες απλες απροσωπες δυναμεις?

προσθηκη: δειτε και το σχετικο αρθρο του Π.Μανδραβελη που ανακαλυψα σημερα
ματαξαναπροσθηκη: αναφορα για το θεμα σε αλλα μερη (λιστα απο τον αθηναιο)
1.Δημοσίευμα της Καθημερινής
2.Αναδημοσίευση από την υπηρεσία ειδήσεων του Yahoo.
3.Δημοσίευμα του Βήματος
4. Στις 21/8 μνεία σε ραδιοφωνική εκπομπή του SKY

Τελος ψηφιστε εδω υπερ της διαδικτυακης εκστρατειας για την επαναφορα του μαθηματος στα σχολεια μας.

"Free To Choose"

The legendary economist Milton Friedman's television show "Free to Choose" is now available on Google Video for free

Η πολιτική οικονομία της ΔΕΘ

Νέο Άρθρο

Ο όρος Πολιτική Οικονομία καθιερώθηκε από τον David Ricardo με το περίφημο έργο του «Principles of Political Economy and Taxation» στις αρχές του 19ου αιώνα. Γνώμονας του ορισμού της Πολιτικής Οικονομίας που έδωσε αυτός ο μεγάλος φιλελεύθερος κλασσικός οικονομολόγος, ήταν η κατεύθυνση της νεότατης τότε οικονομικής επιστήμης από την θεωρητική ανάλυση των νόμων της οικονομίας προς τον προσδιορισμό μιας σαφούς οικονομικής πολιτικής, εξ ου και ο όρος Πολιτική Οικονομία, που θα προάγει τα επιχειρηματικά κέρδη με την μείωση της φορολογίας ενώ ταυτόχρονα θα επιτυγχάνει την βελτίωση της αμοιβής της εργασίας με βάση την οικονομική πρόοδο του συστήματος.

Όσο και αν φαίνεται μακρύ το χρονικό διάστημα που μας χωρίζει το σήμερα από εκείνη την χρονική στιγμή, δεν είναι καθόλου παράδοξο να ισχυριστούμε ότι και πάλι αντιμετωπίζουμε τα ίδια διλλήματα σχεδιασμού της οικονομικής πολιτικής. Η Διεθνής Έκθεση της Θεσσαλονίκης έχει καθιερωθεί ως θεσμός διατύπωσης της οικονομικής πολιτικής τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης. Από το βήμα της ΔΕΘ έχουν ξεκινήσει πολλές φορές στο παρελθόν πολιτικές που άλλαξαν το τοπίο διαμόρφωσης της οικονομίας μας. Δεν θα ήταν άδικο μάλιστα να λέγαμε ότι αυτό έγινε προς το χειρότερο και όχι προς το καλύτερο. Από την ΔΕΘ εξαγγέλθηκαν και υλοποιήθηκαν κρατικοποιήσεις και κοινωνικοποιήσεις, προς χάριν ικανοποίησης σοσιαλιστικών ιδεοληψιών και εφαρμογής εύκολων λύσεων για ανθοφορούσες επιχειρήσεις που τα κέρδη τους έπρεπε να περάσουν στο λαό ή για ζημιογόνες επιχειρήσεις που έπρεπε τις ζημιές τους να τις καλύψει ο αναιμικός κρατικός προϋπολογισμός.

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Φωτο-βιοαποικοδομήσιμα πλαστικά

Νέο Άρθρο

Τα πλαστικά αποτελούν σημαντικό και αναπόφευκτο μέρος του σημερινού τρόπου ζωής. Χρησιμοποιούνται σε κάθε είδους συσκευασίες, έπιπλα, σκεύη καθημερινής χρήσης και σε πολλές βιομηχανικές εφαρμογές.

Τα πλεονεκτήματα τους είναι το χαμηλό κόστος, το μικρό βάρος, η δυνατότητα επιλογής χρώματος ή ακόμα και διαφάνειας, η αντοχή, η μη διαπερατότητα όσον αφορά το νερό και πλήθος αερίων, η στεγανοποίηση και η δυνατότητα εκτύπωσης της επιφάνειας τους.

Τα πλεονεκτήματα αυτά αποτελούν και την δύναμη των πλαστικών. Παρόλα αυτά, δημιουργούν πρόβλημα όταν απορρίπτονται στο περιβάλλον μετά την χρήση τους όπου και παραμένουν για περισσότερο από (300) τριακόσια χρόνια πριν διασπασθούν.

Η επιστήμη έχει σήμερα δώσει λύση στο σοβαρό πρόβλημα της ρύπανσης που προκαλούν τα πλαστικά. Πρόκειται για τα ΟΞΟ-βιοαποικοδομήσιμα πλαστικά ή αλλιώς Φωτο-Βιοαποικοδομήσιμα πλαστικά που στο εξής θα αναφέρονται ως ΦΒΑ–πλαστικά...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Ο Bono και το "καπιταλιστικό όργανο"

Το περιοδικό Forbes, το "capitalist tool" όπως αυτοαποκαλείται, πούλησε το 40% στην private-equity εταιρεία Elevation. Συνηθισμένα πράγματα. Το ασυνήθιστο, όμως, είναι πως ένας από τους ιδρυτές της εν λόγω εταιρείας είναι ο γνωστός σε όλους μας Bono, ο οποίος τα τελευταία χρόνια πρωτοστατεί στον "πόλεμο κατά της φτώχειας" και σε συναφείς ενέργειες για "έναν καλύτερο κόσμο". Σχολιάζει ο Economist (premium article) (August 12-18 2006, σ. 46):

[...]As for Bono, investing in a publication that celebrates capitalism and consumption may seem to sit awkwardly with his crusades against world poverty, including a trip to Africa with Paul O' Neil, America's treasury secretary at the time. Although he has not spoken publicly about Elevation's investment, he presumably agrees with Mr Forbes, who believes that entrepreneurship is the best way to tackle poverty (the archetypical hero of a Forbes story is someone who pulls himself up from nothing). His fellow members of U2, Bono once said, would rather he hung out with businessmen than with politicians.

Τα αποτελέσματα της δημοσκόπησής μας - Καταλήψεις

Λόγω καλοκαιρινών διακοπών/υποχρεώσεων/κτλ η δημοσκόπησή μας δεν είχε αλλάξει για μεγάλο διάστημα. Τα αποτελέσματα για το κατά πόσο συμφωνούν οι επισκέπτες μας με τις καταλήψεις ως μορφή έκφρασης των φοιτητικών κινητοποιήσεων Μαϊου-Ιουνίου:

-Όχι. Είναι παράνομες, βίαιες πράξεις καταναγκασμού που στερούν από τους υπόλοιπους ακαδημαϊκές ελευθερίες.: 69% (175)
-Ναι. Είναι μέσο εκδήλωσης της συλλογικής βούλησης και αναγκαίες για την επιτυχία των κινητοποίησεων.: 9% (24)
-Ναι. Η κατάληψη είναι ένα από τα έσχατα μέσα πίεσης και συνιστά επιστέγασμα μιας σειράς συλλογικών κινητοποι�1: 9% (22)
-Ίσως. Αλλά μόνο ως τελευταίο μέσο και για λίγο διάστημα που να μην επηρεάζει σημαντικά την λειτουργία των ΑΕΙ.: 8% (19)
-Ίσως. Αλλά μόνο επειδή έχει καθιερωθεί εθιμικά και είναι αποδεκτή από όλους εμπλεκώμενους θεσμούς.: 4% (10)
-Δεν ξέρω/δεν έχω άποψη/δεν απαντώ: 1% (3)

Επισημαίνουμε φυσικά ότι η ψηφοφορία αυτή δεν είναι επιστημονική. Αποτυπώνει τις γνώμες εκείνων μόνο των χρηστών που επιλέγουν να ψηφίσουν, και όχι των χρηστών εν γένει ή του κοινού ως συνόλου.

Μπορείτε πλέον να ψηφίζετε στην νέα δημοσκόπηση μας, αν η παρέμβαση του ΟΗΕ στο Νότιο Λίβανο μπορεί να εγγυηθεί μια σταθερή, μακροπρόθεσμη ειρήνη.

Κυριακατικες εφημεριδες (Ελλαδα, ασφαλιστικο, Λιβανος)

Υπαρχουν καποια ενδιαφεροντα αρθρα στην Καθημερινη σημερα.

Πρωτον και σημαντικο οτι προχωρει η ενοποιηση των ασφαλιστικων ταμειων. Εκπλησσομαι που υπαρχουν δημοσιοι υπαλληλοι που δουλευουν αυγουστιατικα στην Ελλαδα και μαλιστα για ενα τοσο σημαντικο θεμα. Τα ελληνικα ασφαλιστικα ταμεια λογω του μικρου μεγεθους τους και αλλων περιορισμων, δεν δουλευουν καθολου αποτελεσματικα, δεν επενδυουν τα κεφαλαια τους καθολου εξυπνα. Η ενοποιηση τους και η πιο επαγγελματικη διαχιριση μπορει να φερει θαυματα για τους συνταξιουχους μας, περισσοτερο απο καθε αλλη μεταρρυθμιση που μπορω να φανταστω.

Δευτερον, παρα τις γκρινιες που ακουγονται παντου και την καταστροφολογια, η ελληνικη οικονομια παει μια χαρα. Αναπτυξη 4% και στο δευτερο τριμηνο λοιπον, αν συνεχισουμε ετσι θα εχουμε πραγματικη συγκλιση με την ΕΕ σε περιπου 15 χρονια! (σας φαινεται πολυ? σκεφτειτε οτι την δεκαετια του 80 ειχαμε αποκλιση).

Τριτον αναδημοσιευεται ενα καλο αρθρο του Εκονομιστ: Κατερρίφθη ο μύθος του άτρωτου Ισραήλ.

Ο πολεμος συνεχιζεται, ανθρωποι πεθαινουν (και απο τις δυο μεριες). Μου φαινεται οτι ειναι καιρος το Ισραηλ να κανει μια παυση και να συζητησει σοβαρα με την διεθνη κοινοτητα μαι ειρηνευτικη δυναμη στον Νοτιο Λιβανο. Αλλιως μαλλον ενισχυει αυτο που θελει να εξουδετερωσει...

Από μια σκοπιά, με το να αντιστέκεται και να ματώνει τη μύτη του Ισραήλ, η Χεζμπολάχ έχει πετύχει το δικό της στόχο, που, σύμφωνα με τον ειδικό στο πολιτικό ισλάμ Μπερνάρντ Χάικελ, είναι να δημιουργήσει μια «νέα ψυχολογία», την ψυχολογία ότι το Ισραήλ μπορεί να πληγωθεί, ίσως και να ηττηθεί. Ακόμη κι αν πληγεί η στρατιωτική της ισχύς, η Χεζμπολάχ θα παραμείνει η κύρια εκπρόσωπος της μεγαλύτερης θρησκευτικής ομάδας του Λιβάνου (οι σιίτες είναι περίπου 40% του πληθυσμού) και η καλύτερα οπλισμένη, εκπαιδευμένη και εμψυχωμένη ομάδα.
[...]
σε κάθε περίπτωση, στον Λίβανο και στην ευρύτερη περιοχή, η οργή εναντίον των ΗΠΑ και του Ισραήλ θα δυσκολέψει τη συνύπαρξη, πολύ περισσότερο τη φιλία, ανάμεσα στους Αραβες και στη Δύση. «Κανείς δεν πιστεύει πια ότι μπορούμε να ζήσουμε με το Ισραήλ» λέει ένας φιλελεύθερος αρχισυντάκτης ιορδανικής εφημερίδας. «Αν αυτό συνεχιστεί για πολύ, άνθρωποι που προώθησαν την ειρήνη, όπως εγώ, θα λιθοβολούνται στον δρόμο», προφητεύει.


ΥΓ ακομα δεν εισαστε συνδρομητες στον Εκονομιστ?

Επισης ενα ενδιαφερον αρθρο απο την χτεσινη Ναυτεμπορικη:
Αρχίζει η υλοποίηση του σχεδίου των 950 εκατ. στη Μεσσηνία
Δεν ξερω αν συνειδητοποιειτε για τι επενδυση μιλαμε. Μια απο τις πιο παραμελημενες περιοχες της χωρας, που πριν 100 χρονια ηταν απο τις πιο δυναμικες, σημερα εχει καταντησει να ειναι απο τις πιο φτωχες. Υπαρχει ενας ανθρωπος που θελει να επενδυσει τοοοοοσα λεφτα σε αυτην την περιοχη (950 εκατ. ευρω, αναλογουν 5500 ευρω για καθενα απο τους 172.000 κατοικους της Μεσσηνιας!), να φερει τοσο τουρισμο και τοσες δουλειες και η καταραμενη γραφειοκρατια τον εμποδιζει τοσα χρονια. Καθε χρονος που χαθηκε ειναι ενα εγκλημα εναντιον της Μεσσηνιας και της Ελλαδας. Κιομως υπαρχουν μερικοι (βολεμενοι? ανευθυνοι?) που εναντιωνονται σε ενα τετοιο εγχειρημα. Αναρωτιεμαι, τους κατοικους της Μεσσηνιας τους ρωτησαν?

Η οικολογική BP και η κακιά Mobil-Exxon

Εδώ και 10 χρόνια η ΒΡ προσπαθεί να γίνει και σε μεγάλο βαθμό το έχει καταφέρει να είναι η αγαπημένη πετρελαϊκή εταίρια του κόσμου. Με νέο όνομα Beyond Petroleum και μια πανακριβή καμπάνια δημοσίων σχέσεων κάνει positioning σαν η εταίρια που ενδιαφέρεται για το περιβάλλον.

Δεν ήμουν ποτέ οπαδός του corporate social responsibility. Πιστεύω ότι αν κάποιος θέλει να κάνει φιλανθρωπία ας δημιουργήσει πλούτο στην αγορά και μετά ας τα δώσει όπου θέλει -αλά Bill Gates. Ο ρόλος όμως των εταιρείων είναι να αυξήσουν τα κέρδη (κακιά λέξη στην Ελλάδα) των μετόχων τους και κατά συνέπεια να υπηρετήσουν την κοινωνία παράγοντας και προσφέροντας τα προιόντα που ζητάει η αγορά όσο γίνεται καλύτερα. Με αυτό το κριτήριο η ΒΡ δεν είναι επιτυχημένη. Η μετοχή της έχει απόδοση απο την αρχή του έτους 7.5% και τα τελευταία 5 χρόνια 36.14% όταν η «κακιά» Mobil-Exxon έχει προσφέρει 24.5% και 69% αντίστοιχα. Σαν μέτοχος, σαν αγορά και σαν κοινωνία θα προτιμούσα να έχω την Mobil-Exxon απο την BP.

«Ναι αλλά τουλάχιστον η ΒΡ είναι φιλική στο περιβάλλον και επενδύει πολλά κεφάλαια σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας».
Καταρχήν η ΒΡ παραμένει κατεξοχήν πετρελαική εταιρία και το πετρέλαιό της βρωμίζει όσο βρωμίζει το πετρέλαιο της Mobil-Exxon. Μετά, η απόδοση του εναλλακτικού προγράμματος της είναι εξαιρετικά πενιχρή και σε επίπεδο κερδών αλλά και σε επίπεδο τεχνολογικής ανάπτυξης. Και βεβαίως βεβαίως, έχουμε και το πρόσφατο συμβάν με τον σάπιο αγωγό της Αλάσκας. Ενώ είχε βρέθει σημαντική διαρροή 5 μήνες πριν (300,000 γαλόνια), ο αγωγός ελέγχθηκε και η μεγάλη φθορά ανακαλύφθηκε μόνο αφού το ζήτησαν οι ομοσπονδιακές αρχές. Ίσως να ήταν απλώς ένα απρόβλεπτο ατύχημα. Ίσως. Από ότι λένε όμως τώρα οι ειδικοί, η ΒΡ δεν είχε τα σωστά συστήματα ελέγχου του αγωγού. Να μην πάμε και στο πρόσφατο ατύχημα στο διυλιστήριο της ΒΡ στο Texas City με 15 νεκρούς εργάτες και εκατοντάδες τραυματίες. Η κακιά Mobil-Exxon που κυνηγάει μόνο το κέρδος δεν είχε ατυχήματα τα τελευταία 20 χρόνια. Ίσως επειδή η Mobil-Exxon ξέρει να βάζει τα λεφτά της με κριτήρια αγοράς εκεί που πρέπει και όχι σε δημόσιες σχέσεις.

Η διαφήμιση προκαλεί γήρανση του δέρματος!

Μία από τις χειρότερες -κατά την ταπεινή μου γνώμη- εφημερίδες είναι η "Ελευθεροτυπία". Με εκνευρίζει που έχει αυτό το αριστερό (ή μήπως "αριστερό";) υφάκι, μονίμως, του στυλ: μόνο - εμείς- νοιαζόμαστε - για - τον - λαό - και - γνωρίζουμε - την - αλήθεια - και - είμαστε - η - πραγματική - αριστερά - και - αν - δεν - συμφωνείτε - μαζί - μας - είναι - επειδή - είστε - θύματα - του - κεφαλαίου - και - της - προπαγάνδας - των -τρισκατάρατων - αμερικανών - οι - οποίοι - ευθύνονται - για - όλα - τα - δεινά - του - κόσμου!

Εν πάση περιπτώσει, η "Ε" δημοσίευσε ένα άρθρο για την ιντερνετική διαφήμιση. Το άρθρο αναφέρεται στα γνωστά search-based ads και, όπως είναι φυσικό, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο click-fraud. Μέχρι εδώ καλά.

Επειδή, όμως, η "Ε" είναι, εχμ, η "Ε" δεν μπορούσε να λείπει το γνωστό της υφάκι απέναντι στο... καπιταλιστικό όργανο χειραγώγησης των μαζών που ακούει στο όνομα "διαφήμιση". Η διαφήμιση είναι κακό πράγμα εξ αντικειμένου, δεν το ξέρατε; Τελεία και παύλα. (Λες και η "Ε" δεν ζει από τις διαφημίσεις! Λες και η "Ε" δεν διαφημίζεται! Λες και το να βλέπει ο καταναλωτής την σωστή γι' αυτόν διαφήμιση στον σωστό χρόνο είναι κάτι κακό!).

Ως εκ τούτου, στο άρθρο γίνεται χρήση του "κατάλληλου" ύφους και λέξεων (...λαχταριστούς, μελωμένους λουκουμάδες..., ...λουκουμά-χρήστη..., Κλικ, λεφτά. Κλικ, λεφτά. Κλικ, λεφτά..., λαχταριστούς λουκουμάδες..., καταβροχθίσουν τη χρυσαφιά σάρκα μας...) ώστε να μεταδωθεί το "κατάλληλο" μήνυμα: η διαφήμιση μπορεί να βλάψει τη γονιμότητα, να προκαλέσει γήρανση του δέρματος κ.λπ. Έλεος πια!!!

Η διαφήμιση στο Διαδίκτυο

PS. Που να την κάνουν όλοι οι διαφημιζόμενοί σας για το internet!

Γιατί οι οικονομολόγοι έχουν blog;

Το να διατηρεί ένας οικονομολόγος blog φαίνεται, καταρχήν, σχήμα οξύμωρο: στο κάτω-κάτω αυτοί οι άνθρωποι έχουν εκπαιδευτεί στην μεγιστοποίηση της χρησιμότητας (utility) και του κέρδους. Συνεπώς, τι δουλειά έχουν να γράφουν σε ένα blog για το τίποτα ενώ θα μπορούσαν αυτόν το χρόνο να τον διαθέτουν σε δημοσιεύσεις ή σε συμβουλευτικές υπηρεσίες;

Πολλοί διάσημοι οικονομολόγοι διατηρούν blog. Για παράδειγμα, ο Brad Delong του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ έχει blog (http://www.delong.typepad.com/), όπως επίσης έχει ο Greg Mankiw του Harvard (http://www.gregmankiw.blogspot.com/) καθώς και οι Gary Becker και Richard Posner (νομικός) του πανεπιστημίου του Σικάγου (http://www.becker-posner-blog.com/).

Διαβάστε τους λόγους που οι οικονομολόγοι διατηρούν blog καθώς και την επίδραση του internet, γενικώς, στην ανταγωνιστικότητα των ελίτ πανεπιστημίων στο άρθρο “The invisible hand on the keyboard”.

(Το πλήρες paper στο οποίο γίνεται αναφορά στο άρθρο μπορείτε να το βρείτε εδώ: “Are Elite Universities Losing Their Competitive Edge?”)

Αναδημοσίευση από το Bizwriter.

Οι υποψηφιοι δημαρχοι της Αθηνας...

απαντουν σε ερωτησεις για την Αθηνα

Υπαρχει ενα ενδιαφερον κομματι στην Ελευθεροτυπια με ερωτησεις προς τους υποψηφιους δημαρχους, σχετικα με το πως θα κανουν την Αθηνα μια πιο ανεκτη πολη. Το ολο θεμα εχει μια δοση ουτοπισμου εως υποκρισιας μια και ο δημος της Αθηνας μικρη επιρροη εχει στην εικονα του Λεκανοπεδιου, ακομα και στα ορια του δημου το ΥΠΕΧΩΔΕ πχ εχει πολλες κρισιμες αρμοδιοτητες. Αλλα δεν παυει να ειναι ενδιαφερον.

Εχουμε λοιπον ερωτησεις απο δυο "ειδικους". Οι ερωτησεις αφορουν

α) την δημιουργια νεων κοινοχρηστων χωρων

β) την διαχειριση της κυκλοφοριας και ενισχυση των ΜΜΜ*

Οι απαντησεις, αν και αρκετα τυπικες και θολες, αφηνουν να διαφανει η νοοτροπια των υποψηφιων. Ας πουμε ο κ. Σκανδαλιδης με τυπικα ολοκληρωτικη λογικη λεει το ακολουθο:

το Δημοτικό Συμβούλιο μέσα σε ένα οκτάμηνο θα δεσμεύσει με αποφάσεις του όλους τους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους χαρακτηρίζοντάς τους κοινόχρηστους

Αυτος ο ανθρωπος ειτε νομιζει οτι μιλαει σε ατομα με μνημη χελωνας που απλα θα ξεχασουν τι υποσχεθηκε, ειτε νομιζει οτι ζει στην Σ.Ενωση. Οι ελευθεροι χωροι (ελευθεροι, δηλαδη οικοπεδα) στην Αθηνα ειναι περιπου 5000 στρεμματα συμφωνα με παλαιοτερο δημοσιευμα της Ε! Ο δημος ουτε για αστειο δεν εχει λεφτα για απαλλοτριωση τους σε 8 μηνες! Αρα ο κ.Σκανδαλιδης υποσχεται μια κομμουνιστικου τυπου κλοπη της περιουσιας των πολιτων?

Κατα δευτερον σε ολη την απαντηση του, δεν εξηγει που θα γινουν οι νεες κατοικιες των Αθηναιων. Οι οικιστικες αναγκες της Αθηνας ολο και μεγαλωνουν, ο κ. Σκανδαλιδης υποσχεται ολοι οι ελευθεροι χωροι να μην μπορουν να χτιστουν, οι Αθηναιοι και τα γραφεια τους που θα πανε?
Κατα τα αλλα η απαντηση του υποψηφιου δημαρχου στην δευτερη ερωτηση των ειδικων μου φαινεται απλα αδιαφορη, καθως δεν λεει τιποτα συγκεκριμενο, ουτε φυσικα προβλεπει πως θα χρηματοδοτηθουν οι νεες υποδομες και ΜΜΜ της Αθηνας που φαινεται να ζηταει (εχω μια προταση: μειωση των αγροτικων επιδοτησεων. Τι λετε κ.Σκανδαλιδη επι αυτου?).

Ο κ. Κακλαμανης:μου φαινεται πιο ρεαλιστης και πληροφορημενος. Λεει οτι υπαρχει Πολεοδομικο Σχεδιο της Αθηνας και με βαση αυτο υπαρχουν χωροι που ανηκουν στον δημο, αλλα δεν εχουν ελευθερωθει στην πραξη. Με δωρεες απο ιδιωτες αλλα και διεκδικηση ακινητων απο το δημοσιο λεει οτι θα φροντισει για νεους ελευθερους χωρους. Δεν δειχνει νουμερα, για να μας πεισει οτι εχει σκεφτει σοβαρα το θεμα, αλλα τουλαχιστον δεν υποσχεται να κατασχει την περιουσια των πολιτων χωρις αποζημιωση...

Ισχυει η ιδια κριτικη οπως ανω, δεν βλεπω που και πως σκεφτεται ο κ.Κακλαμανης να ικανοποιηθουν οι οικιστικες αναγκες της πολης.

Για τις συγκοινωνιες μου αρεσει ιδιαιτερα οτι ειναι κατα των αποσπασματικων και ασυνδετων μεταξυ τους μετρων. Ετσι θεωρει λαθος οτι τα ΜΜΜ της Αθηνας διαχειριζονται απο 10 διαφορετικους φορεις! Δεν βλεπω ομως να ζηταει την ενωση τους σε εναν φορεα, οπως θα ηταν το λογικο. Ισχυριζεται ομως οτι θα λυσει το προβλημα των αρμοδιοτητων:

Η δικαιολογία «δεν είναι αρμοδιότητά μας» δεν μας καλύπτει.

Τελος λεει οτι πιστευει στην διαβουλευση και συναινεση (οπως και ο κ.Σκανδαλιδης, με λιγο διαφορετικη διατυπωση) για την εφαρμογη νεων μετρων και την δημιουργια νεων υποδομων. Για μενα, ενω ειναι σαφες οτι οι αναγκες των πολιτων πρεπει να ακουστουν, θελω να μαθω τι θα γινει οταν οι πολιτες διαφωνουν μεταξυ τους. Ειδικοτερα πως θα λυθουν οι περιπτωσεις που μια μικρη μεριδα πολιτων επιβαρυνει με την συμπεριφορα της ολους τους αλλους. Θα αναλαβουν το πολιτικο κοστος οι υποψηφιοι δημαρχοι μας ή θα τρεξουν σαν φοβισμενα ποντικια?

Αυτα τα λιγα για αρχη, και μια και ερχονται εκλογες νομιζω οτι πρεπει να αρχισουμε να ετοιμαζουμε ενα αρχειο με τις δηλωσεις και τα σχεδια των υποψηφιων. Η πληροφορηση και η συμμετοχη μας ειναι ο μονος τροπος να καλυτερευσει η πολη...


*Οι ερωτησεις εχουν τεθει λαθος για μενα, καθως σπρωχνουν προς συγκεκριμενη κατευθυνση. Στην δευτερη ερωτηση υπαρχει μαλιστα μια ατακα που μου θυμιζει εκθεση πανελληνιων:

Με δεδομένη τη συνεχή επιδείνωση της παρεχόμενης συγκοινωνιακής εξυπηρέτησης στους πολίτες

Ειμαι ο πρωτος που γκρινιαζει για την Αθηνα. Αλλα η ατακα αυτη ειναι αστεια, σημερα η Αθηνα εχει διπλασιες υποδομες αποτι πριν 10 χρονια! Δεν βλεπω λοιπον μια τετοια επιδεινωση!