Η "Ελευθεροτυπία" έχει ένα αφιέρωμα στη "γενιά των 700 ευρώ". Εάν είχατε την απορία να μάθετε ποιος ευθύνεται για το φαινόμενο της "γενιάς των 700 ευρώ" δεν χρειάζεται να απορείτε άλλο! Την απορία σας λύνει ένας κοινωνιολόγος σύμφωνα με τον οποίον:
Το αφιέρωμα της εφημερίδας το ανακάλυψα μέσω αυτού του post το οποίο πρωτοείδα στο Buzz.
Η γενιά των 700 ή των 1.000 ευρώ αποτελεί δημιούργημα των οικονομιών που διαθέτουν έναν εκτεταμένο και κυρίαρχο ιδιωτικό τομέα
Το αφιέρωμα της εφημερίδας το ανακάλυψα μέσω αυτού του post το οποίο πρωτοείδα στο Buzz.
13 σχόλια:
Πώς μπορούμε με τη λογική Νίκος Ξανθόπουλος (ταπεινός και καταφρονεμένος) να συγκινήσουμε τα πλήθη:
"στήνονται σε συνεντεύξεις για να απαντήσουν σε κάθε είδους ερωτήσεις και ψυχολογικά τεστ προσωπικότητας. "
ναι βέβαια σε κάθε συνέντευξη παίρνει το τεστ σου ,σε ρωτάνε αν ακούς φωνές ,αλήθεια πότε πήγε ο άνθρωπος τελευταία φορά σε συνέντευξη; Τέτοιες μέθοδοι ακολουθούνται μόνο όταν οι υποψήφιοι είναι πάρα πολλοί και κυρίως από μεγάλες εταιρείες. Προσωπικά τεστ γνώσεων είχα την ευκαιρία να συμπληρώσω μόνο για μία θέση στην Unilever όπου η διαδικασία επιλογής ήταν σε τέσσερα στάδια.
"Στιγμές στιγμές αναλογίζεται ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει απόσβεση των χρημάτων που έδωσαν οι δικοί της για τις σπουδές της -απ' όταν ήταν μαθήτρια Λυκείου ακόμη, και άρχισαν τα πρώτα φροντιστήρια." είναι και αυτή η δημόσια και δωρεάν παιδεία που έχουμε στο Ελλάντα για να έχουν όλοι οι Έλληνες το δικαίωμα να σπουδάζουν έτσι κύριε δημοσιογράφε;
"Ενδεικτικά αναφέρει πως μόνο ο ένας χρόνος στην Αγγλία για το μεταπτυχιακό στοίχισε γύρω στα 6 εκατομμύρια δρχ. " από ότι κατάλαβα δεν της βάλαν το πιστόλι στον κρόταφο ας μην το έκανε το μεταπτυχιακό, δηλαδή όταν το επέλεγε δεν ήξερε πόσο θα κοστίσει;
"Αλλοτε σκέφτεται ότι τα δυο της αδέλφια, που δεν προχώρησαν στο πανεπιστήμιο, σήμερα εργάζονται και παίρνουν περισσότερα απ' την ίδια κι αναρωτιέται αν άξιζε τον κόπο τελικά" κάθε άνθρωπος κάνει τις επιλογές του και δέχεται
στις συνέπειές των.
"λόγος ήταν καθαρά τυπικός: Η αναγνώριση του μεταπτυχιακού της από το ΔΙΚΑΤΣΑ (άλλη μια χρονοβόρα διαδικασία)," σίγουρα ο ΔΟΑΤΑΠ -τότε ΔΙΚΑΤΣΑ- έχει πολλά προβλήματα αλλά οι προθεσμίες στις προκηρύξεις υπάρχουν για κάποιο λόγο. Κάποιοι άλλοι πώς κατάφεραν και τις τήρησαν;
"Στο δημόσιο τομέα τα πράγματα διαφέρουν ως προς το ότι αναγνωρίζονται επιδόματα και προστίθενται στο μισθό, ενώ στον ιδιωτικό μπορεί ένας εργαζόμενος, πτυχιούχος, με διδακτορικό, να αμείβεται μόνο με την κατώτερη αμοιβή αν οι τίτλοι του δεν ενδιαφέρουν την επιχείρηση" επίσης στο δημόσιο τομέα υπάρχουν πολλές θέσεις που απλά χωρίζουν τα προσόντα σε ΥΕ, ΔΕ , ΤΕ, ΠΕ χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν ποιος ξέρει τι. Θα προσελάμβανε μια ιδιωτική τράπεζα ένα φιλόλογο;
"δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες με την απειλή της μη ανανέωσης αυτών των συμβάσεων να μπορούν να εκβιάζουν τους «ενοικιαζόμενους εργαζόμενους»" μα τι σημαίνει τους εκβιάζει; Ας μη δεχτούν ,δηλαδή ότι ανήθικη πρόταση σου κάνουν πρέπει να τη δέχεσαι;
"Το '93 τελείωσε το Ιστορικό-Αρχαιολογικό στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, πήγε στο στρατό και στην ουσία από το '96 άρχισε να ψάχνει για δουλειά." και δόκιμος να ήταν δε βγαίνουν τόσο καλά οι χρονολογίες ,άλλα μια τακτική εντυπωσιασμού.
"Υπάρχει και πριμ αν πιάσεις ένα μηνιαίο στόχο σε πωλήσεις, λέει, αλλά κι αυτό δεν είναι σίγουρα. Τον ένα μήνα το πιάνεις, το άλλον όχι." και προφανώς για αυτό ευθύνεται ποιος; Το κράτος ,οι Αμερικάνοι τα πρωτόκολλα της Σιών ,ο καπιταλισμός ο Χατζηπετρής ποιος;
"Το ζητούμενο γι' αυτόν είναι η μονιμότητα «ώστε να μπορείς να προγραμματίσεις κάποια πράγματα και όχι να είσαι υπό την απειλή της απόλυσης»." αυτό είναι το greek dream που θα έλεγε και ο Ανδρουλάκης. Μονιμότητα να είναι και ό,τι να'ναι .
Αυτή είναι η νοοτροπία που με εξοργίζει. Άνθρωποι με πτυχία πάνε σε διαγωνισμούς του δημοσίου που απλά ζητάνε ΠΕ (ή δίνουν και σαν ΔΕ με σκοπό να αναγνωριστεί το πτυχίο αργότερα) μόνο και μόνο για να έχουν μόνιμη δουλειά με επιδόματα και μετά τους φταίει ο ιδιωτικός τομέας.
Σίγουρα και ανεργία υπάρχει και αναξιοκρατία και παραβίαση εργασιακών δικαιωμάτων αλλά το να αράζεις στο καβούκι σου ,κυνηγώντας την καρέκλα του Δημοσίου και πετώντας απειλές και κατηγορίες κατά του κεφαλαίου δεν είναι και ό,τι πιο επαναστατικό.
Εγώ δεν κατανοώ το ερώτημα "Ποιος ευθύνεται για τη γενιά των 700 ευρώ". Για τη γενιά των 1000 ή των 1500 κλπ. ποιος ευθύνεται; Και γιατί πιστεύουν κάποιοι ότι αποτελούν μια γενιά όλοι όσοι κερδίζουν 700 ευρώ; Δεν υπήρχαν πριν 10, 20 ή 30 χρόνια άνθρωποι των (σε δραχμές) 700 ευρώ;
Προσωπικά θεωρώ ότι στήνονται νέα ιδεολογήματα και συνθήματα, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
Πώς μετά να μην βγάζει κακό όνομα η Κοινωνιολογία; Δεν μας λέει βέβαια και πόσα παίρνουν οι γενιές σε χώρες με εκτεταμένο κρατικό τομέα (προφανώς η Ελλάδα του 1.000.000 δημοσίων υπαλλήλων, του 50+% ελέγχου της οικονομίας από κράτος και της 94ης θέσης από άποψη οικονομικής ελευθερίας περιλαμβάνεται στην κατηγορία του "εκτεταμένου ιδιωτικού τομέα"!). Ειδικά αν υπολογίσουμε στοιχεία όπως αυτά: (1), (2).
Μηπως για την γενια των 600 και των 700 θα επρεπε να κοιταζει η φυλλαδα Ελευθεροτυπια τα μουτρα της στο καθρεπτη διοτι ηταν και ειναι απο τους πρωτομαστορες του λαικισμου. Μηπως θα επρεπε ο κυριος Φυντανιδης να συμμαζευε το λαμογιο-συζυγο του κυρια κυρια Βεντουρακη που με τις αρπαχτες της μειωνει τις πιθανοτητες για καλυτερους μισθους?
Roark δεν εχουμε να κανουμε με εκτεταμενο ιδιωτικο τομεα. Εχουμε να κανουμε με αεριτζιδικο ιδιωτικο τομεα και με κρατος αρπαγα με κοινωνικες δαπανες της πλακας
Ειρωνικά το έγραψα.
Και όμως κύριε ή κύρια Ναυάγιο οι ιδιωτικές Τράπεζες προσλαμβάνουν φιλολόγους, και το γνωρίζω προσωπικά, καθώς αν και έχω τελειώσει Φιλολογία, εδώ και 10 χρόνια δουλεύω στον τομέα αυτό, και σας διαβεβαιώνω, δεν είμαι ο μοναδικός. Απλώς σε κάποιους κλάδους όπως οι Τράπεζες, έχεις πάντα την ελπίδα ότι αν είσαι καλός στη δουλειά σου θα κάνεις την καλη μεταγραφή και θα αμοίβεσαι ανάλογα με του ότι προσφέρεις. Και ναι έχω περάσει από ψυχομετρικά τεστ για να με προσλάβουν σε Τράπεζα. Γιαυτό καλό θα ήταν να λείπουν οι αφορισμοί, κάποια στοιχεία από αυτά που αναφέρονται στο άρθρο είναι αληθινά. Το αληθινό ζητούμενο είναι η αξιοκρατία, η οποία πολλάκις στον ιδιωτικό τομέα περιφρονείται εξίσου όσο στο δημόσιο.
Προς Ναυάγιο:
Έγραψες "ποιά τράπεζα θα προσλάμβανε φιλόλογο;"
Στο εξωτερικό (στη Βρετανία συγκεκριμένα) πολλές τράπεζες προσλαμβάνουν φιλολόγους (σε διοικητικούς τομείς κυρίως). Υπάρχει γενικώς η αντίληψη ότι ένα πτυχίο ανώτατης εκπαίδευσης σου δίνει όλα τα απαραίτητα εφόδια για έργαστεις σε οποιαδήποτε μεγάλη εταιρία, και για όλα τα πιό συγκεκριμένα σε εκπαιδεύουν αυτοί. Όχι όπως εδώ που αν πας για προγραμματιστής π.χ., και δεν τους φτάνει το πτυχίο σου, αλλά σε ρωτάνε να τους πεις απέξω γραμμές κώδικα από τη συγκεκριμένη γλώσσα που χρησιμοποιεί η εταιρία. Γιατί φυσικά σιγά μην εκπαιδεύσει η ελληνική εταιρία τον υπάλληλο.
μπιζ εγω εχω δηλωσει την αντιθεση μου με αυτες τις απλουστευτικες εκφρασεις οπως "γενια των 700 ευρω"
ακριβως οπως λεει ο σ φρανκγ, οι γονεις μας τι ηταν, γενια των 100 ευρω? το θεμα μαρεσει, οποτε γραφω κατευθειαν ενα ποστ σχετικα...
ΥΓ ρορκ μην κατηγορεις την κοινωνιολογια για εναν τσαρλατανο που νομιζει οτι την ασκει. Εξαλλου δεν καταλαβαινω την μανια αυτης της φυλλαδας να ρωτα κοινωνιολογους για οικονομικα θεματα. Γιατι δεν ρωτα και τον περιπτερα της γειτονιας, το ιδιο αρμοδιος ειναι...
Φίλοι bloggers,
η θέση της G700 για τις απόψεις Χτούρη έχουν αναρτηθεί στο blog της Γενιάς των 700 ευρώ.
Σας τις παραθέτουμε αυτούσιες.
"Διαφωνούμε πλήρως με την άποψη του καθηγητή κοινωνιολογίας, κ. Χτούρη, ότι δηλαδή το φαινόμενο της γενιάς του βασικού μισθού "αποτελεί δημιούργημα των οικονομιών που διαθέτουν έναν εκτεταμένο και κυρίαρχο ιδιωτικό τομέα".
ΛΑΘΟΣ κύριε καθηγητά.
Την απάντηση τη δίνει ένας άλλος καθηγητής, στην επόμενη σελίδα του αφιερώματος της Ελευθεροτυπίας, ο καθηγητής και σύμβουλος του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, κ. Κουζής.
Σύμφωνα με τον κ. Κουζή "αυτό έχει να κάνει με μια παθογένεια της ελληνικής αγοράς εργασίας. Οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα στηρίζουν κατά κανόνα την ανταγωνιστικότητά τους στο χαμηλό κόστος εργασίας και δεν αναζητούν μια ανταγωνιστικότητα ποιότητας προϊόντος".
ΣΩΣΤΑ. Ακριβώς εκεί βρίσκεται το πρόβλημα της γενιάς των 700 ευρώ. Στο γεγονός οτι αδυνατούμε ως οικονομία να κάνουμε στροφή προς την υψηλή παραγωγικότητα έντασης τεχνολογίας και γνώσης. Αδυνατούμε επίσης να πραγματοποιήσουμε αλλαγή αναπτυξιακού προτύπου, από την παραδοσιακή ελληνική μικρομεσαία επιχείρηση, στην επιχείρηση που επνδύει στο ανθρώπινο κεφάλαιο, την ποιότητα και την τεχνολογία.
Αυτά άλλωστε εντοπίζει ως ζητήματα και το ΙΝΕ σε διάφορες εργασίες που έκανε στο παρελθόν.
Τελειώνουμε με μία παρατήρηση ακόμα προς τον κ. Χτούρη.
Τι υπονοείτε ότι πρέπει να γίνει δηλαδή; Περαιτέρω επέκταση του δημόσιου τομέα; Μήπως αυτό θα οδηγήσει σε αύξηση των μισθών και σ' ένα καλύτερα καταρτισμένο και παραγωγικό ανθρώπινο δυναμικό;
Δεν το νομίζουμε.
Μάλιστα προκύπτει από την εμπειρία και τις στατιστικές καταγραφές ότι το δημόσιο τίνει να επεκτείνεται εις βάρος της ποιότητας, της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας, ακόμα και της ισότητας και της δικαιοσύνης αφού αποτελεί πηγή πελατειακών σχέσεων και κομματισμού.
Η περαιτέρω επέκταση του ελληνικού δημοσίου καθιστά αδύνατες σημαντικές αυξήσεις του εισοδήματος των δημόσιων υπαλλήλων.
Παράλληλα οι δημόσιοι πόροι ξοδεύονται για τη δημιουργία ενός δημοσιοϋπαλληλικού κράτους αντί για σημαντικές δημόσιες επενδύσεις που έχει ανάγκη η χώρα.
Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από το Δελτίο Στατιστικών Σοτιχείων Προσωπικού Δημόσιου Τομεά (Απογραφή 31 Δεκεμβρίου 2004), της Δ/νσης Ηλεκτρονικής Επεξεργασίας Στοιχείων του ΥΠΕΣΔΔΑ.
Σύμφωνα με την Απογραφή, στο ελληνικό Δημόσιο οι μόνιμοι και οι συμβασιούχοι είναι: το 51% Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ), το 10% Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ), μόλις 8% Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ) και 31% Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ).
Τα πράγματα είναι απλά. Η γενιά των 700 ευρώ και του βασικού μισθού είναι δημιούργημα τόσο ενός απαρχαιωμένου και ανεξέλεγκτου ιδιωτικού τομέα, όσο και ενός μεγάλου και πλαδαρού κράτους το οποίο επενδύει στην ποσότητα και την εργασία χαμηλής ειδίκευσης κάνοντας ελάχιστες δημόσιες επενδύσεις.
Σε κάθε περίπτωση η κλασσική μανιχαϊστική συζήτηση μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού είναι πεπαλαιωμένη πολιτικά, ιδεολογικά και επιστημονικά.
Ο λύσεις στη δημόσια πολιτική βρίσκονται αλλού. Ας τις αναζητήσουμε με ευρηματικότητα και διάθεση για φυγή προς τα εμπρός".
Συμφωνώ με το πνεύμα του ποστ του G700.
Η αντιπαράθεση δημόσιου-ιδιωτικού είναι σίγουρα πεπαλαιομένη. Ειδικά όταν έχουμε να συγκρίνουμε δύο τομείς που έχουν και οι δύο προβλήματα στην Ελλάδα.
Αλλά η συζήτηση των λύσεων δεν πρέπει να περιορίζεται στην διαχείριση του υπάρχοντος κράτους, όσο ευρηματική και να είναι. Τα προβλήματα έχουν αιτίες και οι λύσεις οφείλουν να τις αντιμετωπίζουν. Και η πρώτη και βασική πληγή που χρειάζεται αντιμετώπιση στην Ελλάδα είναι ο εκτεταμένος, παρεμβατικός, γραφειοκρατικός και διεφθαρμένος κρατισμός.
Εγώ ξέρω 4 κοπέλες σε τράπεζες και όλες τους είναι φιλόλογοι!!!!!!
Εμπορική, Κύπρου, Εθνική, Alpha!
@ Roark
συμφωνούμε.
Επίσης πρέπει να περάσουμε από την επιχειρηματικότητα της "αναάγκης" (λογική γωνιακού μικρομα΄γαζου) στην επιχειρηματικότητα των ευκαιρίων (αυτή που αξιοποιεί ευκαιρίες)
o Global Enterpreneurship Monitor εχει κάνει έρευνα πάνω στο θέμα για την Ελλάδα το 2003.
Δημοσίευση σχολίου