Να γίνει ΤΩΡΑ αλλαγή αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία

του Θέμη Λαζαρίδη

Με το τελευταίο σκάνδαλο των ομολόγων πολλοί ζητούν ανασχηματισμό της κυβέρνησης (δείτε π.χ. το γκάλοπ του press-gr). Όντως, το αίτημα για παραίτηση του κ. Τσιτουρίδη είναι προφανές. Αλλά και άλλα μέλη της κυβέρνησης είναι επιεικώς απαράδεκτα. Ο κ. Πολύδωρας π.χ. θα έπρεπε να είχε αποπεμθεί προ πολλού. Όμως, αν το σκεφτούμε λίγο βαθύτερα θα καταλάβουμε ότι η παραίτηση που πραγματικά επιβάλλεται είναι η παραίτηση του πρωθυπουργού. Θα μου πείτε, μα είσαι τρελλός; Ο Καραμανλής είναι το μεγάλο ατού της ΝΔ! Υπερτερεί κατά 25 ποσοστιαίες μονάδες του κ. Παπανδρέου, είναι ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Προσέξτε όμως την ερώτηση στις δημοσκοπήσεις: 50% του λαού πιστεύει ότι ο κ. Καραμανλής είναι καταλληλ-ότερος του κ. Παπανδρέου. Και λοιπόν; Πόσοι από αυτούς πιστεύουν ότι είναι κατ-άλληλος και, ακόμα παραπέρα, ικανοποιητικός ως πρωθυπουργός; Ας ρωτήσουν αυτό οι κύριοι δημοσκόποι.

Τις προηγούμενες εκλογές ψήφισα ΝΔ γιατί ήλπισα ότι θα κάνουν έστω ένα μέρος από αυτά που επαγγέλλονταν. Όμως έχω απογοητευτεί και απελπιστεί. Σε συντριπτικό βαθμό η κυβέρνηση αυτή διόρισε μέτρια ή ανάξια άτομα, από «ημέτερους» έως τυχάρπαστους που πιθανόν είχαν προσφέρει υπηρεσίες στο κόμμα κατά το παρελθόν. Ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε «επανίδρυση του κράτους», και το μόνο που έκανε ήταν να βάψει το κράτος γαλάζιο. Κανένα μέτρο δεν ελήφθη για την πάταξη της γραφειοκρατίας και τον εξορθολογισμό της λειτουργίας του δημοσίου. Εξάγεται το συμπέρασμα ότι η ΝΔ ήρθε στην εξουσία όχι για να λύσει τα προβλήματα του τόπου αλλά για να λύσει το προσωπικό πρόβλημα των στελεχών της, που έχοντας μείνει μακριά από την εξουσία για μεγάλο διάστημα όρμηξαν πεινασμένοι στα λάφυρα. Η «νέα διακυβέρνηση» εξελέγη με σημαία την καταπολέμηση της διαπλοκής και της διαφθοράς. Τι έγινε τα τελευταία τρία χρόνια; Τι νομοθετικές πρωτοβουλίες αναλήφθηκαν; Τι μέτρα εφαρμογής των νόμων λήφθηκαν; ΤΙΠΟΤΑ, ΚΑΜΙΑ, και ΚΑΝΕΝΑ, πέρα από την αυτονόητη παραπομπή στον εισαγγελέα των περιπτώσεων διαφθοράς που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Η παραίτηση και οι καταγγελίες του κ. Παλαιοκρασσά, το σκάνδαλο των «κουμπάρων», τώρα των ομολόγων, μαρτυρούν ότι η κυβέρνηση δεν έχει τη βούληση να χτυπήσει τη διαπλοκή και τη διαφθορά.

Η μεταρρύθμιση στα ΑΕΙ παρουσιάστηκε ως η «ναυαρχίδα» της μεταρρυθμιστικής πολιτικής της κυβέρνησης. Ο κ. Παπαχελάς έγραψε στην Καθημερινή ότι ο πρωθυπουργός θέλει να μείνει στην ιστορία ως αυτός που μεταρρύθμισε τα πανεπιστήμια. Πριν από ενάμισυ χρόνο 170 επιστήμονες, μεταξύ των οποίων και πολύ διακεκριμένοι καθηγητές, στείλαμε στην κ. Γιαννάκου και στον πρωθυπουργό μιά επιστολή με σκέψεις και προτάσεις (βλ. GreekUniversityReform.org). Όχι μόνο ουδέποτε λάβαμε απάντηση, αλλά ούτε και έκανε ποτέ η κυβέρνηση κάποια μνεία της κίνησης αυτής ή υιοθέτησε κάποιες ιδέες της, κάτι που είναι περίεργο γιατί η επιστολή υποστήριζε την κυβερνητική πρωτοβουλία για μεταρρυθμίσεις. Είναι αυτή στάση ανθρώπου που θέλει ειλικρινά να μεταρρυθμίσει τα πανεπιστήμια; Η «μεταρρύθμιση» αποδείχθηκε τελικά φιάσκο. Τα πανεπιστήμια έμειναν ουσιαστικά ένα χρόνο κλειστά για το τίποτα, για ένα νομοσχέδιο που δεν αντιμετωπίζει τα μεγάλα προβλήματα αλλά κάνει μπαλώματα ελάχιστης αποτελεσματικότητας στον υπάρχοντα νόμο πλαίσιο.

Τα ΜΜΕ επί το πλείστον στοχεύουν τα βέλη τους στους υπουργούς και αφήνουν τον κ. Καραμανλή στο απυρόβλητο. Π.χ. στην Καθημερινή της περασμένης Κυριακής ο Αλέξης Παπαχελάς γράφει: «Ο μέσος σκεπτόμενος πολίτης νιώθει όμως θυμό όταν καλείται να επιλέξει ανάμεσα σ’ ένα σοβαρό πρωθυπουργό που διακρίνεται από αξιοπρέπεια και αυτοτέλεια, αλλά περιστοιχίζεται από πολλούς υπουργούς, που είτε κρύβονται είτε κυνηγούν με αγωνία ένα μονόστηλο παραπολιτικό ...». Σε λίγο θα μας πουν ότι ο Καραμανλής είναι θύμα των υπουργών του. Μα καλά, ποιός τους επέλεξε αυτούς τους υπουργούς; Ποιός εμπόδισε τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιήσει πιό αξιόλογους βουλευτές ή και εξωκοινοβουλευτικές προσωπικότητες; Ο σκεπτόμενος πολίτης καταλαβαίνει ότι η τεράστιας κλίμακας εγκαθίδρυση «ανίδεων» κομματικών εγκαθέτων, που έγινε σε όλα τα υπουργεία και όχι μόνο σε ένα, δεν μπορεί να έλαβε χώρα εν αγνοία του κ. Καραμανλή. Μόνο ο εθελοτυφλών πολίτης, ή ο κατευθυνόμενος δημοσιογράφος, μπορεί να απαλάσσει τον κ. Καραμανλή από κάθε ευθύνη.

Στο ίδιο τεύχος της Καθημερινής ο κ. Νίκος Νικολάου γράφει: «Ο Κώστας Καραμανλής έχει τη γενναιότητα αλλά και την αποφασιστικότητα να πάρει τις σκληρές αποφάσεις που απαιτεί ο λαός.... Αλλωστε είναι ένας πρωθυπουργός που δεν έχει καμιά δέσμευση από συμφέροντα και δεν χρωστά σε κανέναν την εξουσία που κατέκτησε με τις ικανότητές του». Δεν ξέρω σε ποιές ικανότητες αναφέρεται ο κ. Νικολάου. Η μόνη ικανότητα που του αναγνωρίζω είναι η ρητορική (αν και διαβάζει πάντα προετοιμασμένο κείμενο). Α, και την ικανότητα να βγάζει την ουρά του απ' έξω. Δεν θα λέγατε ότι η σημαντικότερη ικανότητα ενός πρωθυπουργού είναι η επιλογή άξιων συνεργατών; Κακά τα ψέμματα, ο «αρχιερέας» της αναξιοκρατίας και του κομματισμού είναι ο ίδιος ο Καραμανλής. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.

Οι δεύτερες τετραετίες είναι σχεδόν πάντα χειρότερες από τις πρώτες. Πάρτε την επταετία του Κ. Καραμανλή του πρεσβύτερου, την οκταετία Α. Παπανδρέου, ή την οκταετία Σημίτη. Αν στην πρώτη τετραετία του σημερινού πρωθυπουργού δεν έχει γίνει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ουσιαστική μεταρρύθμιση, πιστεύετε ότι θα γίνει στη δεύτερη; Τρία χρόνια είναι υπεραρκετά για να καταλάβουμε ότι ένας ηγέτης έχει αποτύχει. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε οκτώ. Να φύγει και να περάσει ο επόμενος/η επόμενη ΤΩΡΑ! Η χώρα έχει ήδη μείνει απελπιστικά πίσω. Η ΝΔ διαθέτει στελέχη που είναι πολύ καταλληλότερα για την θέση του πρωθυπουργού. Δεν είναι πολλά, αλλά υπάρχουν. Η ανάδειξη του νέου αρχηγού να γίνει όχι από την κομματική νομενκλατούρα αλλά από όλα τα μέλη της ΝΔ και, γιατί όχι, από τον ευρύτερο λαό. Δεν πρέπει όλοι να έχουμε λόγο στην επιλογή των αρχηγών των μεγάλων κομμάτων, έστω κι αν δεν είμαστε μέλη τους; Οι επίδοξοι αρχηγοί να καταθέσουν συγκεκριμένο πρόγραμμα, να αναλάβουν δεσμεύσεις, και να κριθούν με βάση αυτά και όχι το όνομά τους.

Το Σύνταγμα ορίζει ότι «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους». Ο λαός αυτός θα πρέπει κάποτε να μάθει να απαιτεί και όχι να υπομένει καρτερικά τη μοίρα του. Οι πολιτικοί δεν είναι αφέντες μας, είναι υπηρέτες μας. Και όταν δεν μας κάνουν, τους αλλάζουμε. Αγνοήστε λοιπόν τις «πολιτικές πραγματικότητες» και απαιτήστε ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ και αλλαγή αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία ΤΩΡΑ!

Νέα Υόρκη
17 Απριλίου 2007