e-rooster blog: "Την αλήθεια ρε"

Τετάρτη, Απριλίου 25, 2007

"Την αλήθεια ρε"

Οι παλιοί θα θυμούνται την κωμωδία «Μάθε παιδί μου γράμματα». Γυρισμένη το 1981, αναφερόταν σε ένα χωριό στην μετεμφυλιακή Ελλάδα, όπου το κατεστημένο της Δεξιάς προσωποποιημένο από τον γυμνασιάρχη, αποκρύπτει και αρνείται να τιμήσει έναν αριστερό αγωνιστή της αντιστάσης με αποτέλεσμα την αντίδραση της τοπικής κοινωνίας.

Η τανία ήτανε σημάδι της δυναμικά ανερχόμενης αριστεράς που στο περιθώριο τότε, διεκδικούσε από την κατεστημένη ιντελιγκέντσια το δικαίωμα στην ιστορική αλήθεια. Τα επόμενα χρόνια ως γνωστόν οι ισορροπίες ανατράπηκαν σφόδρα, τώρα τα μήντια και ο ακαδημαϊκος χώρος αριστεροκρατούνται και το νέο κατεστημένο της τελευταίας 25ετίας αποκρύπτει, λοιδωρεί, διαστρέφει και (κυριολεκτικά) τρομοκρατεί κατά το δοκούν.

Τελευταίο κρούσμα το βιβλίο ιστορίας. Η ιστορία προκάλεσε πολλά debates στην Ελλάδα που δυστυχώς δεν παρακολούθησα. Αυτό όμως που είδα ήταν το απόκομμα σελίδας με την περιγραφή της καταστροφης της Σμύρνης σαν ένα «συνωστισμό» των ελλήνων που υποχωρούσαν. Η αλήθεια βέβαια είναι τελείως διαφορετική

Καταλαβαίνω το πόσο τραυματισμένη είναι η προηγούμενη γενιά από τον καταπιεστικό και εν πολλοίς γελοίο εθνικισμό του παρελθόντος (αυτή είναι η γενιά που πολλές φορές αντέταξε στην εθνικιστική προπαγάνδα το Σολώμειο «εθνικό είναι οτι είναι αληθινό»). Καταλαβαίνω επίσης ότι ίσως να υπάρχουν καλές προθέσεις πίσω από την προσπάθεια απεθνικοποιήσης, ένα μέλλον χωρίς εθνικές διαφορές κλπ.

Όμως την ίδια στιγμή κάθε μεγάλη εταιρία προσπαθεί με τεράστιο κόστος να αναπτύξει την δική της διακριτή κουλτούρα (holy grail του σύγχρονου management) που θα κάνει τους υπαλλήλους της περισσότερο πιστούς και απόδοτικους. Το μεγαλύτερο success story χώρας του προηγούμενου αιώνα ήταν το Ισραήλ γιατί κατάφερε να δημιουργήσει έναν πατριωτισμό/εθνικισμό που ενέπνευσε εκατομύρια ανθρώπους. Και εδώ, σε μια χώρα με μία από τις πιο ένδοξες ιστορίες, το κατεστημένο της προσπαθεί να αποβάλλει αυτήν την winning culture... Eίναι σαν η Goldman Sachs, η τράπεζα φαινόμενο με την διάσημη «κουλτούρα επιτυχίας» της, να αποφασίσει να αλλάξει το ονομά της, να απαρνηθεί τις επίτυχιες της και να δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζει κάποια ανωτερότητα της σε σχέση με τις άλλες τράπεζες. Absolutely stupid...

Θέλοντας ή μη κύριοι, εδώ είμαστε όλοι μόνιμοι συνάδελφοι και μέτοχοι στην μεγάλη επιχείρηση ΕΛΛΑΣ Α.Ε. που κύριο asset της είναι η «the-underdog-that-wins» κουλτούρα και το γεμάτο επιτεύγματα παρελθόν της. Θα τα σβήσουμε έτσι; Είναι ο μηδενισμός της εθνικής συνείδησης τόσο σημαντικός σαν σκοπός που να επιτρέπει τον ακρωτηριασμό της ιστορίας;

Η τελευταία σκηνή του «Μάθε παιδί μου γράμματα», είναι στο τοπικό δικαστήριο. Εκεί ο δεξιός γυμνασιάρχης αρχίζει την κατάθεση του με ψέμματα για την ιστορία του χωριού. Ξαφνικά, ο μέχρι τότε άβουλος Νίκος Καλογερόπουλος, πετάγεται και κράζει τον πατέρα του: «Την αλήθεια ρε, την αλήθεια»

10 σχόλια:

Στρατηγός είπε...: "Το μεγαλύτερο success story χώρας του προηγούμενου αιώνα ήταν το Ισραήλ"

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θεωρείτε την περίπτωση του Ισραήλ ως το μεγαλύτερο success story. Το ότι κατάφερε να δημιουργήσει ένα κράτος με το έτσι θέλω, χάρη στην αναβίωση ενός ακραίου εθνικισμού, δημιουργώντας μία σοβαρότατη εστία συγκρούσεων και πολέμων, με αναρίθμητα θύματα και από τις δύο πλευρές, κάθε άλλο παρά ως επιτυχία μου φαίνεται.

Η λογική του ΕΛΛΑΣ Α.Ε. ενέχει κινδύνους. Γιατί οι Α.Ε. συνήθως βρίσκονται σε θανάσιμο ανταγωνισμό με άλλες Α.Ε. και κύριο στόχο έχουν, όχι απλώς την διατήρηση την ύπαρξη τους αλλά την μεγέθυνση τους και την κυριαρχία επί του ανταγωνιστού τους.

Αν αναζητούσα οπωσδήποτε ένα success story στην σύγχρονη εποχή θα έλεγα πως είναι η Ερωπαική Ένωση και το όραμα της (παρά τις τεράστιες αδυναμίες και προβλήματα) που αποτελεί μια προσπάθεια συνύπαρξης διαφορετικών και συχνά εχθρικών εθνών.; 25/4/07 09:17
Ανώνυμος είπε...: το βιβλίο ολόκληρο το διάβασες? το μόνο πρόβλημα που έχει η σελίδα για τη σμύρνη, είναι οτι δεν μιλάει για τη φωτιά, κι άλλο ένα, και αυτό είναι πολιτικό-διπλωματικό όχι ιστορικό, είναι οτι μιλάει για διχοτόμηση της κύπρου. Τα περι αριστεράς δεξιάς είναι τελείως εκτός θέματος, το θέμα είναι αν ήρθε καιρός να αποτινάξουμε οι Βαλκάνιοι τους εθνικούς μύθους. Νομίζω οτι η εθνική μας ταυτότητα είναι αρκετά ισχυρή πλέον, ωστε να μη χρειάζεται για δεκανίκια
παραμύθια, κλάψα και μισαλοδοξία.

Το βιβλίο αποτελέι ΤΕΡΑΣΤΙΑ βελτίωση σε σχέση με το προηγούμενο(εκείνο το διάβασες?)... Απο κει και πέρα, το βιβλίο δεν έχει παραποιήσεις, αλλά παραλείψεις. Το πρόβλημα στη σελίδα που μιλάει για την επέλαση του τουρκικού στρατού στη Σμύρνη είναι οτι δεν μιλάει για τη φωτιά, και δίνει την εντύπωση οτι όλοι οι πανικόβλητοι που φαίνονται στις φωτογραφίες να σχηματίζουν επικάλυψη απο ανθρώπινα κορμιά στα σκαριά των πλοίων, φύγαν μόνο για να αποφύγουν τον θάνατο απο τον Τουρκικό στρατό. Ότι άλλο λέει είναι αλήθεια (προφανώς έγινε μαζική αποχώρηση και "συνωστισμός", μάλιστα όπως φαίνεται ξαναλέω στην φωτογραφία ακριβώς απο κάτω, έγινε ποδοπάτημα) Όπως φαίνεται, αυτό θα διορθωθεί. Τέλος άλλο "πρόβλημα" για κάποιους, είναι οτι κάθε φορά που ένας στρατός μπαίνει σε μια πόλη ή γίνεται οποιαδήποτε μάχη, δεν αναφέρεται στο βιβλίο η λέξη "σφαγή", αλλά εννοείται. Νομίζω οτι αν το βιβλίο έπρεπε να παραμείνει ιστορικά ακριβές και να αναφέρει συγκεκριμένα και τις σφαγές των Βαλκανικών ταυτόχρονα, το μόνο που θα υπηρχε στο κείμενο απο κείνη την περίοδο του 19-21 θα ήταν πρώτα Έλληνες να σφάζουν Τούρκους και μετά Τούρκους να σφάζουν Έλληνες.

http://zeus.pi-schools.gr/dimotiko/; 25/4/07 10:54
Greg είπε...: Η λογική του ΕΛΛΑΣ Α.Ε. ενέχει κινδύνους.

Να προτιμήσουμε την coca-microsoft Co...

Διακρίνω αντίθεση στην προσέγγιση του θέματος από τους φιλελεύθερους;; 25/4/07 11:01
Lion είπε...: Κανενα προβλημα με την ΕΛΛΑΣ Α.Ε. Επισης κανενα προβλημα με την corporate identity της εν λογω Α.Ε.

Στα assets διαφωνω οσο δεν παιρνει. Ας δειξουμε το success story μας, μαθαινοντας πρωτα να μην περναμε με κοκκινο στα φαναρια και να μην παρκαρουμε σε θεσεις που ειναι προορισμενες για αναπηρους (αρχιζω με τα ακατορθωτα, ξερω).
Ας συνεχισουμε φτιαχνοντας Υγεια, Παιδεια, Επιστημη, Τεχνες. Και οταν σε ολα τα παραπανω εχουμε να δειξουμε το success story μας, μπορουμε να ασχοληθουμε και με το βιβλιο - ειτε την ερμηνεια - της ιστοριας.

Ενας λαος που σαν μοναδικο asset εχει την ιστορια του, ειναι στα ματια μου αχρηστος και ανικανος.; 25/4/07 13:36
Thrass είπε...: Είναι ζόρικο να καταλάβουμε what gives στην επιτυχία ή αποτυχία προόδου ενός έθνους/κράτους κλπ, από τη στιγμή που τέτοιες οντότητες είναι τρομακτικά περίπλοκες.

Είμαι μπερδεμένος λοιπόν, αλλά μάλλον θα διαφωνήσω. Αυτοί που μάχονται με τη νοοτροπία τού underdog, μένουν πάντα underdogs. Ίσως, λοιπόν, το πλεονέκτημα τού Ισραήλ ήταν ότι ποτέ δεν αποδέχτηκε έναν τέτοιο τίτλο για τον εαυτό του. Σχεδόν όλες οι μικρές χώρες έχουν έντονο εθνικισμό, δε βλέπω να τις βοηθά να προοδεύσουν, όμως. Ο έντονος εθνικισμός απλώς βοηθά να μην εξαφανιστείς από το χάρτη.

Την επιτυχία τού Ισραήλ τελικά εγώ τη δικαιολογώ σε δύο άλλες βάσεις:
1) Παλαιά Διαθήκη vs Καινή: Η Π.Δ. κινητοποιεί τούς πιστούς της να είναι πολύ πιο δυναμικοί από ό,τι οι χριστιανοί. For their God is a God of War (σκεφτείτε το μεταφορικά). Είναι μια πίστη μαχητών, λοιπόν.
2) Δεν είμαι σίγουρος πώς προέκυψε, αλλά οι Εβραίοι έχουν τρομερό κίνητρο να ανέλθουν κοινωνικά/οικονομικά. Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράμα. Για αυτό κυκλοφορεί στην Αμερική κι ένα ανέκδοτο: "When a little Jew boy becomes 5, his mother goes to him: OK, you're gonna be a Harvard lawyer!"

Και, ναι, όσο ήμουν στην Αμερική, ο λαός που πραγματικά με εντυπωσίασε ήταν οι Εβραίοι (Εβραιοαμερικάνοι, έστω). Εντυπωσιακά καλλιεργημένοι και δυναμικοί.; 25/4/07 13:45
Ανώνυμος είπε...: Προς Ανώνυμο:
"να αποτινάξουμε οι Βαλκάνιοι τους εθνικούς μύθους"...

Αυθεντική Μαρτυρία της Ελένης Καραντώνη για τη σφαγή που έγινε από τα κεμαλικά στρατεύματα μετά το τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου. Η Μαρτυρία προέρχεται από το δίτομο “Έξοδος“ του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών. Η Ελένη Καραντώνη ζούσε στο Μπουνάρμπασι, έντεκα χιλιόμετρα βορειανατολικά της Σμύρνης. Το Μπουνάρμπασι είχε χίλιους κατοίκους, από τους οποίους οι οκτακόσιοι ήταν Έλληνες:

“… Άρχισε ο στρατός μας να φεύγει. Χτυπούσαν τις πόρτες μας και ζητούσαν ρούχα για να βγάλουν το χακί από πάνω τους. Πόσους δεν ντύσαμε! Οι μεγάλοι οι δικοί μας ξεκουμπιστήκαν και φύγανε κι αφήσαν τον κόσμο στο έλεος του Θεού. Έφταναν οι στρατιώτες ξυπόλητοι, γυμνοί, κουρελιασμένοι, πρησμένοι, νηστικοί. Οι Τούρκοι κατεβαίναν και σφάζαν τους Έλληνες. Το ίδιο έκαναν και οι δικοί μας. Παντού φωτιά και μαχαίρι άκουες και έβλεπες. Από τους κατοίκους του Μπουνάρμπασι έμειναν καμιά δεκαριά οικογένειες… Μερικοί κατάφεραν να φύγουν, σέρνοντας με την κοιλιά προς το Σικλάρι και από κει στη Σμύρνη. Τους άλλους όλους τους ατιμάσανε, τους σφάξανε, τους κρεμάσανε, τους κάψανε. Κι εκείνους που κατάφεραν από το Σικλάρι να φτάσουν στη Σμύρνη, όταν ήρθε ο Κεμάλ, τους έπιασε και τους έσφαξε.

Εμείς βρισκόμασταν στη Σμύρνη. Πλημύρρα οι μαχαλάδες στο αίμα. Βάλανε φωτιά οι Τούρκοι, μια ώρα μακρυά. “Μη φοβάστε είναι μακρυά”, μας είπε ο νοικοκύρης του σπιτιού που μέναμε. Σ’ ένα τέταρτο η φωτιά είχε έρθει σε μας. Ρίχνανε βενζίνη και προχωρούσε. Βγήκαμε στο δρόμο. Φωτιά από τη μια, θάλασσα από την άλλη. Βρισκόμασταν στη μέση. Και οι Τσέτες (σ.τ.σ. οι άτακτοι Τούρκοι) βρίσκονταν στη μέση, και σφάζαν και σκοτώναν.

Τη νύχτα οι Τσέτες έκαναν επίθεση ν’ αρπάξουν, να σφάξουν, ν’ ατιμάσουν. “Βοήθεια! Βοήθεια!” φώναζε ο κόσμος. Τα εγγλέζικα πλοία ήταν απέναντι. Έριχναν τους προβολείς. Σταματούσαν για λίγο. Τη νύχτα θέλαμε να πάμε προς νερού μας. Πήγαμε λίγο πιο έξω, φρίκη! Βρεθήκαμε σε μια χαβούζα (σ.τ.σ. μεγάλο ανοιχτό λάκο). Γύρω γύρω, στα χείλια της χαβούζας σπαρταρούσαν κορμιά, και μέσα η χαβούζα ήταν γεμάτη κεφάλια. Έπαιρναν όποιον έπιαναν, τον πήγαιναν στην άκρια της χαβούζας, έκοβαν το κεφάλι και το έριχναν μέσα στην χαβούζα και τα κορμιά τα άφηναν να σπαρταρούν γύρω γύρω. Ήταν φοβερό. Όσοι το είδαν τρελάθηκαν. Το τρελοκομείο γέμισε από τρελούς σαν ήρθαμε. Εκεί σ’ αυτό το μέρος χάσαμε και τον πατέρα μου. Τον αδελφό μου τον έσφαξαν στο χωριό.

Έβγαλαν, μετά, ιταλικά και ελληνικά πλοία και μας πήραν. Πόσους; Ούτε ένα είκοσι τοις εκατό δεν επήραν. Τέτοια καταστροφή δεν είδαν τα μάτια μου!”; 25/4/07 13:48
Thrass είπε...: "For their God is a God of War"

Man of War, όχι God of War. Το διορθώνω.; 25/4/07 14:01
Ανώνυμος είπε...: Επειδή αναπτύσσεται ήδη, με αφορμή το βιβλίο- μια "αντιεθνικιστική" παραφιλολογία και κατασκευάζονται νέα ιδεολογικά σχήματα, δείτε:

-Το κείμενο του Μαργαρίτη:

http://193.218.80.70/cgi-bin/hwebpressrem.exe?-A=454517&-w=&-V=hpress_int&-P

-"Βιβλίο Ιστορίας: ούτε με τον Λιάκο, ούτε με το Λιακόπουλο"

http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/03/23/24-3-2007/#more-663

-"Οι προσφυγικές οργανώσεις για τπ βιβλίο ιστορίας"

http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/03/14/14-3-2007/#more-618

-"Η εκδίκηση των 'αυτοχθόνων'"

http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/01/23/autohthones/#more-48

Π&Α; 25/4/07 14:26
Ανώνυμος είπε...: Ο Πρώτος ανώνυμος προς τον δεύτερο:

Δεν έχω την παραμικρή ιδέα σε τι απαντάς... Τι σχέση έχει η μικρασιατική καταστροφή με τους εθνικούς μύθους??? Και το πιο αστείο είναι οτι αναφέρεις τη μαρτυρία σε έναν άνθρωπο που το χωριό του λέγεται Καπαδοκκικό, και η γιαγιά του μιλάει ακόμα (και) Τούρκικα.... ας διαβάζουμε λίγο χωρίς προειλημένες απόψεις τα ποστ.; 25/4/07 20:46
MetroGuardian είπε...: δηλαδή αν τώρα επικρατήσει ο φιλελευθερισμός, μετά από καμιά 20-30αετία, θα θέλουμε να τον ξεφορτωθούμε?; 26/4/07 19:27

Δημοσίευση σχολίου

Τετάρτη, Απριλίου 25, 2007

"Την αλήθεια ρε"

10 σχόλια:

Blog Archive

Contributors

Ελληνικοι Συνδεσμοι

Διεθνεις Συνδεσμοι

Referrers