Μακεδονικα πανηγυρια στην Ελλαδα

Πηρε το ματι μου στο youtube ενα ενδιαφερον βιντεο Σλαβομακεδονων σε πανηγυρι καπου στην Φλωρινα.



Δεν εχω ξαναδει ποτε κατι τετοιο ειναι η αληθεια και απορω βεβαια αν ειναι τοσοι πολλοι ή αν το βιντεο απλα εχει σκηνες απο καποιο ασχετο πανηγυρι στο οποιο υπηρχαν (και) ελληνοφωνοι. Το σιγουρο ειναι οτι τα ελληνικα ΜΜΕ κυριολεκτικα θαβουν τετοιες εικονες, δεν υπαρχει καμμια περιπτωση να το δεις στην ελληνικη τηλεοραση. Δυστυχως δεν υπαρχει καν περιπτωση να το διαβασεις σε εφημεριδα χωρις παραλληλες κραυγες του στυλ: Νεα προκληση των Σκοπιανων (sic) πρακτορων που εγραφε τις προαλλες και ο Τακης Μιχας.

Δεν ξερω για σας, προσωπικα θελω να ζω σε μια χωρα που οι πληροφοριες δεν φιλτραρονται κατα το αν το περιεχομενο τους εξυπηρετει την προωθηση εθνικων μας μυθων. Θελω τα ΜΜΕ μου να μου δειχνουν τι συμβαινει στο κοσμο και οχι τι νομιζουν οτι θα επρεπε να μαθω οτι συμβαινει. Θελω οι εφημεριδες να μπορουν να κανουν μια περιγραφη ενος γεγονοτος χωρις να πετανε και 123 αρνητικους ή θετικους, παντα ομως υπερβολικους εως παραπληροφορητικους χαρακτηρισμους: φιλελευθερη λαιλαπα, τουρκικη προκληση, υπερσυγχρονο εργο (απλως συγχρονα πραγματα δεν γινονται στην Ελλαδα).

Σεβομενος τις αρχες αυτες λοιπον, καταρχας δεν σχολιαζω το βιντεο ιδιαιτερα αλλα θα ηθελα πληροφοριες απο σας, αν γνωριζετε και τι γνωριζετε για τους σλαβοφωνους συμπολιτες μας. Ισως με αφορμη κατι τετοιο μαθουμε επιτελους και κατι που να ειναι κοντα στην αληθεια...

Ο Ανδρέας και ο ριζοσπαστισμός των μικροαστών

Νέο Άρθρο

Μετρημένοι στα δάχτυλα του χεριού είναι οι Έλληνες πολιτικοί με τους οποίους μπορείς να πιεις έναν καφέ και να έχεις μετά την αίσθηση ότι δεν έχασες την ώρα σου. Ο Θόδωρος Πάγκαλος ανήκει στις εξαιρέσεις. Οταν λοιπόν πρόσφατα μου πρόσφερε έναν καφέ, μου ανέλυσε την πολύ ενδιαφέρουσα θεωρία του «ριζοσπαστισμού των μικροαστών» πάνω στην οποία ο Ανδρέας Παπανδρέου βάσιζε την πολιτική του στρατηγική:

Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε

Το παιχνίδι των κυβερνήσεων

Αν πιστέψει κανείς το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση του Καραμανλή είναι η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης – χειρότερη ακόμα κι από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Από την άλλη, η ΝΔ από τη στιγμή που ανέβηκε στην κυβέρνηση απαντά σε κάθε αντιπολιτευτικό σχόλιο του ΠΑΣΟΚ με το ‘στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί’ και κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ για διαφθορά και κακοδιαχείριση. Τα υπόλοιπα κόμματα δε, υποστηρίζουν ότι και τα δύο κόμματα υπήρξαν καταστροφικά για τη χώρα.

Πόσο κοντά είναι όμως είναι αυτοί οι ισχυρισμοί στην πραγματικότητα; Είμαι σίγουρος ότι και οι πιο ένθερμοι αντίπαλοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (και βάζω και τον εαυτό μου μεταξύ τους), δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι η χειροτέρεψε η Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια. Μπορεί η ταχύτητα της βελτίωσης να είναι τραγικά αργή, μπορεί ίσως και να υπάρχουν στιγμές που υπάρχει μερική οπισθοχώρηση. Θα δυσκολευτεί όμως κανείς να με πείσει ότι η χώρα βρισκόταν σε καλύτερη κατάσταση πριν από 20 ή 30 χρόνια. Μπορεί το μεγαλύτερο κομμάτι της βελτίωσης της αυτής να οφείλεται σε παράγοντες πέρα από τον έλεγχο των ελληνικών κυβερνήσεων (διεθνείς εξελίξεις, τεχνολογική πρόοδος, άνοιγμα αγορών κλπ.), βελτίωση όμως υπήρξε. Κι όταν αποφασίσουμε να αφήσουμε στην άκρη και τις τελευταίες κρατικιστικές εμμονές μας, η βελτίωση είμαι σίγουρος θα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή.

(Πηγή: Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Της Ελλάδος - Συγκρίσεις 12μηνων περιόδων Γενικού ΔΤΚ, κατά τα έτη 1959-2007.)

Μιας και μπαίνουμε σε μισο-εκλογική περίοδο, κι είμαστε και στην αρχή των καλοκαιρινών διακοπών, σκέφτηκα να κάνουμε ο καθένας τη δική του αποτίμηση (σε highlights) των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης. Κάνω την αρχή εγώ:

Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής (1974-1980): [+] Σημαντική προσφορά στον εκδημοκρατισμό της χώρας, ένταξη στην ΕΟΚ, «Ανήκομεν εις την Δύσιν». [-] Κρατικισμός, συντηριτισμός, φυγομαχία. (Συνολική εντύπωση: μάλλον θετική.)

Γεώργιος Ράλλης (1980-1981) : Έγινε πρωθυπουργός για να χάσει τις εκλογές. (Συνολική εντύπωση: ουδέτερη.)

Ανδρέας Παπανδρέου (1981-1989): [+] Δικαιώματα γυναικών, πολιτικός γάμος. [-] Έντονος, κρατικισμός, λαϊκισμός, ‘Τρίτος Δρόμος’, αντιαμερικανισμός, διαφθορά. (Συνολική εντύπωση: αρνητική.)

Τζανής Τζαννετάκης - Ιωάννης Γρίβας - Ξενοφών Ζολώτας (1989-1990): Παράξενη περίπτωση – μεταβατική περίοδος. [+] Η Αριστερά και η Δεξιά δίνουν τα χέρια. [-] Περισσότερη ηθικολογία απ’ ότι θα έπρεπε. (Συνολική εντύπωση: μάλλον θετική.)

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (1990-1993): [+] Αρχή των ιδιωτικοποιήσεων, προσπάθειες για δημοσιονομικό συμμάζεμα, επιστροφή στη Δύση, απενοχοποίηση της αγοράς, εξομάλυνση των σχέσεων με Τουρκία. [-] Τρομονόμος, νομοσχέδιο Κοντογιαννόπουλου για την παιδεία (συντηρητισμός), εξωτερική πολιτική (το Σαμαρά υπουργό εξωτερικών;) (Συνολική εντύπωση: μάλλον θετική.)

Ανδρέας Παπανδρέου (1993-1996): Φαίνεται να ηρεμεί στο δεύτερο γύρο. [+] Συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, συμφιλίωση με την αγορά, σταθεροποίηση. [-] Ανοχή στη διαφθορά, αδυναμία ελέγχου του κομματικού μηχανισμού. (Συνολική εντύπωση: ουδέτερη.)

Κωνσταντίνος Σημίτης (1996-2004): Πολύ καλό πρώτο ημίχρονο. Κακό δεύτερο. [+] Εντατικοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων και της απελευθέρωσης της αγοράς, δυτικός προσανατολισμός, συνέχεια της πολιτικής εξομάλυνσης των σχέσεων με την Τουρκία, έργα υποδομής, Καποδίστριας, μερική σύγκρουση με το εκκλησιαστικό κατεστημένο, ΟΝΕ. [-] Ανοχή στη διαφθορά, διατήρηση της γραφειοκρατίας, άνιση εξωτερική πολιτική (Ίμια: έπρεπε να λυθεί πιο γρήγορα – Οτσαλάν: εκτός ελέγχου) (Συνολική εντύπωση: μάλλον θετική.)

Κωνσταντίνος Α. Καραμανλής (2004- ): [+] Οικονομική σταθεροποίηση, διατήρηση υψηλής ανάπτυξης, καύση νεκρών, βελτίωση δικαιωμάτων μεταναστών. [-] Περισσότερη ηθικολογία απ’ όση χρειάζεται, αδράνεια, κρατικισμός, γραφειοκρατία, διαφθορά. (Συνολική εντύπωση: ουδέτερη.)

Ο ρόλος του κράτους και της αγοράς στην προστασία του περιβάλλοντος

Νέο Άρθρο

Για λόγους που θα γίνουν προφανείς στην συνέχεια της εισήγησής μου θεωρώ σκόπιμο να αρχίσω με την παράθεση και τεκμηρίωση τριών προτάσεων οι οποίες έχουν βαθιές ρίζες στα οικονομικά της ευημερίας και μπορούν να βοηθήσουν στις προσπάθειες που καταβάλλονται για τη διαμόρφωση μιας φιλελεύθερης περιβαλλοντικής πολιτικής...

Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε

Η εκπαίδευση των εργαζομένων ως εργαλείο στην αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών

Nέο Άρθρο

Σε παλαιότερο άρθρο μου στο e-rooster πριν από ένα χρόνο περίπου (20 Ιουλίου 2006) είχα αναφερθεί εκτενώς στην Διαχείριση Κρίσεων (Crisis Management) η οποία ορίζεται ως η μεθοδολογία εκείνη που περιλαμβάνει συγκεκριμένο σχέδιο, οργάνωση, καθοδήγηση, και έλεγχο κατά την σημαντική περίοδο ακριβώς πρίν, κατά τη διάρκεια, και μετά από μία καταστροφή, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι τυχόν απώλειες των πόρων ενός οργανισμού από αυτή την καταστροφή και οι οποίοι (πόροι) θεωρούνται άκρως απαραίτητοι για την πλήρη επανόρθωση του οργανισμού αυτού. Επίσης είχα αναφερεθεί στο γεγονός ότι ήδη από το έτος 2000 η μεγαλύτερη πλειοψηφία των επιχειρήσεων στις ΗΠΑ είχαν αρχίσει να καταστρώνουν Σχέδια Διαχείρισης Κρίσεων. Η καταληκτική παράγραφος του εν λόγω άρθρου πρότεινε την ανάγκη μετεξέλιξης του σχεδίου Πολιτικής Προστασίας «ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ» σε «Σχέδιο Διαχείρισης Κρίσεων - Πολιτικής Προστασίας» τόσο σε Εθνικό όσο και σε τοπικά / περιφερειακά επίπεδα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της πλήρους επαναδιαπραγμάτευσης των επιχειρησιακών σχεδίων και της στρατηγικής που ακολουθούσε εώς τον τυφώνα Κατρίνα η Αμερικάνικη Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας (FEMA)...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Η προστασία του περιβάλλοντος μέσω του μηχανισμού της αγοράς

Νέο Άρθρο

Aπό τα μέσα της δεκαετίας του ‘50 οι οικονομολόγοι μελετούν τις πρακτικές εφαρμογές της οικονομικής ανάλυσης στους θεσμούς και σε διάφορα κοινωνικά προβλήματα, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η ρύπανση του περιβάλλοντος.

H ίδια η ρύπανση δεν είναι τις περισσότερες φορές μια αντικειμενική έννοια. Για κάποιον λ.χ. το κάπνισμα ενός τσιγάρου αποτελεί απόλαυση ενώ κάποιος άλλος το θεωρεί ενοχλητική συνήθεια ή ακόμη την ίδια στιγμή που κάποιος απολαμβάνει ένα δίσκο των Motorhead ή των Metalica κάποιος άλλος θεωρεί τη μουσική των συγκροτημάτων αυτών αφόρητη ηχορύπανση.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Το Διαδίκτυο ως μία εν δυνάμει ανοικτή δημόσια υποδομή

Νέο Άρθρο

Ενώ το ίδιο το Διαδίκτυο με τα πρωτόκολλά του (TCP/IP) ορίζει και υλοποιοεί την ανοικτή υποδομή, το γεγονός ότι υλοποιείται μέσα απο ψεύτο - δημόσιες και ψεύτο - ανοικτές υποδομές (υποδομές τηλεπικοινωνιακών παρόχων) καταλύει τον βασικό χαρακτήρα του ο οποίος δεν είναι άλλως από: την ανεμπόδιστη συμμετοχή και διακίνηση πληροφορίας από όλους τους χρήστες.

Το βασικό ζήτημα έγκειται στο ποιος θα πρέπει να είναι ο χαρακτήρας των δημόσιων επενδύσεων και τι είδους υποδομές αυτές θα πρέπει να ενθαρρύνουν...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Ποιες «Ανεξάρτητες Αρχές»;

Νέο Άρθρο

«Το κράτος δεν κομματικοποιείται και το κόμμα δεν κρατικοποιείται», είχε πει κάποτε ο πρωθυπουργός. Το εννοούσε; Κι αν ναι, οι υπουργοί του το ξέρουν; Διότι η πραγματικότητα άλλα δείχνει. Ακόμη και περιοχές τις οποίες η προηγούμενη κυβέρνηση προσπάθησε να προστατεύσει από τον κομματισμό, διά νόμων έγιναν υπουργικά βιλαέτια.

Μία από τις θετικές κληρονομιές της κυβέρνησης Σημίτη ήταν η δημιουργία των Ανεξάρτητων Αρχών. Αυτές διά νόμου στήθηκαν εκτός της δημόσιας ιεραρχίας που εποπτεύεται από τους υπουργούς. Η διοίκησή τους διοριζόταν από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής και απαιτούσε πλειοψηφίες ευρύτερες της κυβερνητικής. Με άλλα λόγια, αυτές οι αρχές δεν ήταν μόνο ανεξάρτητες. Κατά κάποιον τρόπο εκβίαζαν το πολιτικό σύστημα να κάνει διακομματικές συμφωνίες σε κάποιους έστω τομείς – κάτι το οποίο θρυλείται ότι τώρα είναι το ζητούμενο.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Ιστορίες της παραλίας

Ενώ ήμουν αραχτός στην ξαπλώστρα μου και απολάμβανα τη θέα σε κάποια παραλία της Χαλκιδικής ακούω έναν τύπο γύρω στα 35 δίπλα μου να λέει στη φίλη του τα εξής πάνω-κάτω:

Ξέρεις, εμείς που δουλεύουμε στον δημόσιο τομέα αντιμετωπίζουμε τον εξής εκβιασμό. Σου λέει ο προϊστάμενός σου, Πόσα λεφτά θα έπαιρνες αυτόν τον μήνα εάν δούλευες στο μάξιμουμ, δηλαδή αργίες, υπερωρίες, επιδόματα κ.λπ.; Χ ευρώ; Οκ, λοιπόν, θα τα πάρεις χωρίς να τα δουλέψεις...

Πού είναι ο εκβιασμός αναρωτιέστε; Συνέχισε ο τύπος:

Ξέρεις, αυτός είναι εκβιασμός γιατί είναι σαν να σου λέει ο προϊστάμενός σου, Αφού θα τα πληρωθείς όλα χωρίς να τα δουλέψεις τότε πρέπει να είσαι ανά πάσα στιγμή άμεσα διαθέσιμος στο πόστο σου σε περίπτωση που σε χρειαστεί η υπηρεσία...

Μάλιστα! Γιατί δεν με εκβιάζει κανείς και μένα κατ' αυτόν τον τρόπο;

The Uncommon Man

Διάβασα σήμερα κάπου στο διαδίκτυο μία όμορφη διατύπωση από τον Dean Alfange (1897-1989. Αμερικανός φιλελεύθερος πολιτικός γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη από Έλληνες γονείς) που αποδίδει με λίγα λόγια τις φιλελεύθερες ιδέες του.
Σας το μεταφέρω αυτούσια στα αγγλικά:

The Uncommon Man

It is my right to be uncommon...
If I can. I seek opportunity... Not security.

I do not wish to be a kept citizen,
Humbled and dulled by having the state look after me.

I want to take the calculated risk to dream and build, to
Fail and succeed.

I refuse to barter incentive for a dole.
I prefer the challenges of life to the
Guaranteed existence; the thrill of
Fulfilment to the stale calm of utopia.

I will not trade freedom for beneficence
Nor my dignity for a hand out. I will
Never cower before any master nor bend
to any threat.

It is my heritage to stand erect,
proud, and unafraid; to think and act for
myself; enjoy the benefits of my
creations; and to face the world boldly
and say, "This I have done with my own hand,
I am a man. I am an American."

- Dean Alfange

Ομόφωνη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αμφισβητεί τον νόμο «περί τύπου»

του Νικήτα Λιοναράκη

Ομόφωνη ήταν η καταδίκη της Ελλάδας με την προχθεσινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων! Και ομόφωνη η δικαίωσή μου, στην προσφυγή «Λιοναράκης εναντίον Ελλάδος» για τον αντιδημοσιογραφικό και τυποκτόνο νόμο 1178/81, όπως τροποποιήθηκε το 1995. Ο νόμος αυτός, ο γνωστός ως νόμος «περί τύπου», καθιέρωσε την αστική ευθύνη του δημοσιογράφου και έκτοτε εκατοντάδες δημοσιογράφοι σέρνονται στα δικαστήρια με βάσει αγωγές που καταθέτουν όσοι επιδιώκουν να φιμώσουν προσωπικά τους δημοσιογράφους αλλά και την ελευθερία της έκφρασης. Ο νόμος αυτός επέτρεψε να στηθεί μια πραγματική «βιομηχανία αγωγών» από διάφορους επιτήδειους.

Η υπόθεση αφορούσε μια ζωντανή εκπομπή μου του 1999, στην τότε ΕΡΑ-1 με τίτλο «Στις γειτονιές της Ελλάδας» και συγκεκριμένα μια συνέντευξη για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Κατά τη διάρκεια της εκπομπής, ο συνεντευξιαζόμενος από εμένα άσκησε κριτική για τη δράση εμπλεκόμένων στην υπόθεση Οτσαλάν. Μεταξύ άλλων και του δικηγόρου Φ. Κρανιδιώτη.

Ο τελευταίος, επικαλούμενος «προσβολή της προσωπικότητάς του», άσκησε αγωγή. Βάσει αυτής καταδικάστηκα σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, ενώ η σχετική απόφαση επικυρώθηκε και από τον Άρειο Πάγο.

Με δικηγόρο τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, Σταύρο Τσακυράκη, προσέφυγα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η σημερινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, φυσικά, θεωρεί «λαθεμένες» τις κρίσεις των ελληνικών δικαστηρίων. Συγκεκριμένα έκρινε, ότι υπήρξε παράβαση των άρθρων 6 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη) και 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (περί ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης). Καταδίκασε δε το ελληνικό δημόσιο σε αποζημίωσή μου, με το ποσό των 49.238 ευρώ.

Η απόφαση αυτή αφορά την προσωπική μου περίπτωση, αλλά εμμέσως αμφισβητεί και τον ίδιο το αντιδημοσιογραφικό νόμο. Διατυπώνει, δηλαδή, και κρίσεις που αποτελούν ευθεία αμφισβήτηση των βασικών διατάξεών του.

Α. Θεωρεί, ότι οι κρίσεις που ακούγονται ειδικά σε μία «πολιτική εκπομπή» αποτελούν «έκφραση γνώμης» και δεν συνιστούν «προσβολή προσωπικότητας».

Β. Θεωρεί, επίσης, ότι η δημιουργία αμάχητου τεκμηρίου με την αντικειμενικοποίηση των χρηματικών ποινών που προβλέπει ο ελληνικός νόμος (στάνταρτ ποσό για εφημερίδα, άλλο για ραδιόφωνο, άλλο για τηλεόραση, άλλο για περιφερειακά ΜΜΕ), δεν υπολογίζει την οικονομική κατάσταση του δημοσιογράφου.

Αυτά από μία πρώτη ανάγνωση της απόφασης.Ο δικηγόρος Σταύρος Τσακυράκης (6937-792834) και εγώ (6944-421453) είμαστε στη διάθεσή σας για περαιτέρω διευκρινήσεις.

Νικήτας Λιοναράκης
δημοσιογράφος
nilionATotenet.gr

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
ΣΕ ΑΓΓΛΙΚΑ ΚΑΙ ΓΑΛΛΙΚΑ
ΑΠΟ ΤΟ http://www.echr.coe.int

Violation of Article 6 § 1 (fairness)
Lionarakis v. Greece (no. 1131/05) Violation of Article 10

The applicant, Nikitas Lionarakis, is a Greek national who was born in 1950 and lives in Athens.

At the relevant time the applicant was the presenter and coordinator of a radio programme broadcast live by the Hellenic Broadcasting Corporation. On 24 March 1999 he invited the journalist E.V. to debate various aspects of Greek foreign policy. During the broadcast, E.V. raised the subject of “the Öcalan case” and criticised certain persons who had participated in it, including F.K., a lawyer who had stood as a candidate in past legislative and European elections. In June 1999 F.K. brought an action for damages alleging insult and defamation. The courts found against the applicant in June 2004 and ordered him to pay EUR 161,408. Following a settlement reached with F.K. in the domestic courts, the applicant paid the latter EUR 41,067.48 in compensation for the damage sustained and EUR 1,170 for the costs incurred before the Court of Cassation.

Relying on Article 6 § 1 (right to a fair hearing), the applicant complained that his right of access to a court had been infringed. In addition, taking the view that he should not be held liable for remarks made by a third party during a radio programme of a political nature, he complained under Article 10 (freedom of expression) of a violation of his right to freedom of expression.
The Court held unanimously that there had been a violation of Articles 6 § 1 and 10. It considered, in particular, that the journalist and coordinator could not be held liable in the same way as the person who had made remarks that were possibly controversial, insulting or defamatory. It awarded the applicant EUR 42,238 for pecuniary damage and EUR 7,000 for costs and expenses.

Lionarakis c. Grèce (n° 1131/05)Violation de l’article 10

Le requérant, Nikitas Lionarakis, est un ressortissant grec, né en 1950 et résidant à Athènes.

A l’époque des faits, il était présentateur et coordonnateur d’une émission de radio retransmise en direct par la Radiophonie et Télévision Grecque. Le 24 mars 1999, il invita E.V., journaliste, à débattre de différents aspects de la politique étrangère grecque. Lors de cette émission, E.V. aborda la question de « l’affaire Öcalan » et critiqua certaines personnes y ayant pris part, dont F.K., un avocat qui s’était porté candidat aux élections législatives et européennes dans le passé. En juin 1999, ce dernier intenta une action en dommages-intérêts pour injure et diffamation. Le requérant fut reconnu coupable en juin 2004 et condamné à payer 161 408 EUR. Suite à un accord passé avec F.K. devant les juridictions internes, le requérant paya à F.K. 41 067,48 EUR en dédommagement du préjudice subi ainsi que 1 170 EUR au titre des frais encourus devant la Cour de cassation.

Invoquant l’article 6 § 1 (droit à un procès équitable), le requérant se plaignait d’une atteinte à son droit d’accès à un tribunal. D’autre part, estimant qu’il ne devait pas être tenu pour responsable des propos exprimés par une tierce personne lors d’une émission de radio à caractère politique, il dénonçait également une violation de sa liberté d’expression. Il invoquait l’article 10 (liberté d’expression).

La Cour conclut à l’unanimité à la violation de l’article 6 § 1 et 10. Elle considère notamment que la responsabilité du journaliste-coordonnateur ne coïncide pas avec celle de la personne ayant exprimé des mots éventuellement polémiques, insultants ou diffamatoires. Elle alloue au requérant 42 238 EUR pour préjudice matériel et 7 000 EUR pour frais et dépens. (L’arrêt n’existe qu’en français.)

Ανοίγοντας το δρόμο στον Ισλαμικό Φονταμενταλισμό

Η πένα λένε κάποιοι ειναι δυνατότερη από το σπαθί. Αλλά το πολυβόλο είναι σαφώς πιο εύχρηστο από την πένα. Απέναντι λοιπόν στον ισλαμικό εξτρεμισμό,ο δικτάτορας του Πακιστάν κος Μουσάραφ -τον οποίο,ειρήσθω εν παρόδω ο κος Μπους «εκτιμά και συμπαθεί πάρα πολύ»- επέλεξε την ευχρηστία του πολυβόλου. Πριν από λιγες μέρες η κατάληψη στο τζαμί κατέληξε σε ένα λουτρό αίματος σύνηθες για την πολύπαθη αυτή χώρα. Οι εγκαταστάσεις οπου οι πιστοί του Μωάμεθ έμειναν κλεισμένοι για πάνω από 6 μήνες έμοιαζαν την επόμενη της επίθεσης με βομβαρδισμένο τοπίο. Λογικό, αν σκεφτουμε ότι τα συσσωρευμένα πυρά του τακτικού στρατου και των εγκλείστων προσέφεραν στους περιοικους ενα μεγαλοπρεπές υπερθέαμα συσσωρευμένης φρίκης.

Με την πρώτη ματιά η ενέργεια του Μουσάραφ ήταν θεμιτή. Οι ένοπλοι μουσουλμάνοι που επιδιώκουν την επιβολή του ισλαμικού νόμου, δεν διαφέρουν και πολύ από τους τρομοκράτες της αριστεράς και της δεξιάς. Η φωτιά αντιμετωπίζεται με τη φωτιά και το καυτο μολύβι με μολύβι.

Δυστυχώς ομως για την κυβερνητική κλίκα του Πακιστάν και τους δυτικους υποστηρικτές ,παρντόν, «συμπαθουντες της», η ιδεολογική βία δεν είναι αυτόφωτη: καθρεφτίζει μια ολόκληρη πολιτικοθρησκευτική πλατφόρμα, άτρωτη στα βλήματα ή τις ξιφολόγχες,έστω και αν ειναι αμερικανικής προελεύσεως.

Οπότε το ζήτημα μπαινει στην πραγματική του βάση , και μας οδηγεί σε ένα και μοναδικό ερώτημα: πώς πολεμάς μια ιδέα;

Μια ιδέα δεν σκοτώνεται. Καταρρίπτεται. Δεν εξοντώνεται αποκλειστικά με την καταπίεση,αλλά κύρια με τη λήθη. Και η λήθη προυποθέτει το ξεπέρασμα της υλικής εκείνης κατάστασης που ευνοεί την ανάπτυξη της συγκεκριμένης ιδέας. Ο χριστιανισμός θα ήταν αδυνατο να αποδυναμωθεί αν δεν αναπτύσσονταν οι υλικές συνθήκες που θα ευνοούσαν την ήττα του. Η υλικοτεχνική ανάπτυξη, η εκπαιδευση και η στοιχειώδης μόρφωση, η γέννηση ισχυρων μεσαίων στρωμάτων,συνέπεια της διεξόδου από την εξαθλίωση και τη φτώχεια. Οι πολιτικοί αγώνες και η πολιτική δημοκρατία, το κοσμικό κράτος, η καθολικότητα της αναγνώρισης των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων. Δίχως τα υλικά της στηρίγματα (την αμορφωσιά, την εξαθλίωση, τη φεουδαρχία, το θρησκευτικό κράτος, τις υποχρεωτικές κατηχήσεις) τα πλοκάμια της θρησκείας χάνουν την ισορροπία τους: και καταρρέουν.

Και σ αυτους τους τομεις ο κος Μουσάραφ έχει μείνει τραγικά πισω. Από τα 10 δις της διεθνους βοήθειας μόλις τα 900 εκ. δόθηκαν για την εγχώρια ανάπτυξη. Άπειρα κονδύλια της κρατικής μηχανής καταλήγουν μέσα από γραφειοκρατικές διαδικασίες στο στρατό, τον κύριο πυλώνα της δικτατορικής εξουσίας. Ποσό ίσο με μόλις το 1.7 τοις εκατο του GDP διοχετεύεται στην παιδεία. Η φτώχεια πλήττει το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού με την υπανάπτυξη να τη θρέφει και να τη διαιωνίζει.

Όπως είναι λογικό, το εμφανές κενό έρχονται να καλύψουν οι ισλαμιστές. Οι μαντράσσες αναλαμβάνουν την μορφωση και τη σίτιση των παιδιών , εκπαιδευοντας τα από μικρές ηλικίες στον ισλαμισμό. Η φωνή του Μουεζίνη αντηχεί στις ρημαγμένες φτωχογειτονιές και ο λαός εθίζεται σταδιακά στην ιδέα ότι η λύση για την παρακμή που βιώνει δεν είναι άλλη, από...σωστά μαντέψατε: τη διδαχή του Προφήτη.


Υπό φυσιολογικές συνθηκες ένας δικτάτορας δεν δικαιουται το έλεος κανενός δημοκρατικού πολίτη. Ίσως να αξίζει στον κο Μουσάραφ μια ισλαμική επανάσταση και οι αυτονοητες συνέπειες της για τη σωματική του ακεραιότητα. Αλλά για τον πολυπαθο λαό του Πακιστάν και για την ευρυτερη περιοχή αυτό θα είναι ένα ακομα ισχυρό χτυπημα, ενα ακομα βημα προς τον ισλαμικο σκοταδισμό, και το λυκόφως των ελπιδων για την αναπτυξη καποιου συγχρονου κράτους δικαίου. Γι αυτό η λύση ειναι μία:

Δημοκρατία και ελευθερες εκλογές,επιστροφή των εξοριστων πολιτικών και ελεύθερη συμμετοχη των κομμάτων στην πολιτική ζωή. Απορρόφηση των κρατικών κονδυλίων από τομεις της οικονομίας που χρηζουν άμεσης ενίσχυσης. Επαναστατικό σύστημα μορφωσης για τις πλατιές μάζες του πληθυσμού. Στην Ινδία τέτοιες μέθοδοι έχουν μπει στη φάση της ανάπτυξης γι αυτό και το 63.5% του πληθυσμου έφτασε να γνωρίζει ανάγνωση συγκριτικά με το 49.85% του Πακιστάν.


Η εναλλακτική πορεία είναι ο δρόμος προς τον ισλαμικό μεσαίωνα. Μια νέα ισλαμική "επανάσταση" που θα γκρεμίσει μαζί με τον τύρρανο και ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό, τις κοινωνικές σχέσεις, τα θραύσματα κοσμικότητας που επιβιώνουν στο ταλαιπωρημένο Πακιστάν. Αν ο κος Μουσάραφ δεν θέλει να γίνει ένας Σάχης του 21ου αιώνα θα πρέπει να βάλει το όπλο παρά πόδας και να αρπάξει την λογιστική πένα. Η σωστή δημοσιονομική διαχείριση είναι δυνατότερη από το ΑΚ-47, μπορεί και από το ίδιο το Κοράνι...

Η απειλή του φόβου

Tο χειρότερο, πιο προκλητικό βίντεο κλιπ που έχω δει στο χώρο της διαφήμισης. Η Greenpeace, για ακόμη μια φορά, κατεβάζει το επίπεδο του διαλόγου για ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα της εποχής μας στο επίπεδο σοβιετικής προπαγάνδας.

Δεν ξέρω ποια ήταν ακριβώς η πρόθεση των σχεδιαστών αυτής της καμπάνιας, το αποτέλεσμα όμως αναγκαστικά θυμίζει κάτι μεταξύ Bush και Tαλιμπάν. Ένα μικρό παιδάκι – μέσα στο νεύρο και με ύφος απειλητικότατο – μας λέει : ‘Starting today, the lines are drawn. You have to choose sides… you’re a friend, or you’re an enemy… This is the last time I’ll be talking to you adults. You’ve had your chance to fix this problem. Now we have ours. We won’t be cute, we won’t be patronized, and we will not be denied our future.’ Σαν να έβλεπα τη μετενσάρκωση του Στάλιν… Τι ακριβώς θα κάνει δηλαδή ο νεαρός; Θα πάρει τις μολότοφ και θα βγει στους δρόμους; Σε τι διαφέρει αυτή η διαφήμιση από τα πιο χυδαία hate speeches της ΚΚΚ; Η ορολογία η ίδια. Το επίπεδο το ίδιο. Το ύφος το ίδιο.

Η Greenpeace αλλάζει μάλλον στρατηγική. Από την εκμετάλλευση του φόβου, κατέληξε στις απειλές - κάτι σε neocon δηλαδή. Δύσκολα μπορώ να φανταστώ ποιο θα είναι το επόμενο βήμα.

Ποιός ο Νέος Φιλελευθερισμός

Νέο Άρθρο

Παρά τις κάποιες επιφυλάξεις και αντίθετες προβλέψεις, εκτίμησή μας είναι ότι ο φιλελευθερισμός θα είναι για τον 21ο αιώνα κυρίαρχη πολιτική αντίληψη, τρόπος ζωής, αλλά και κουλτούρα. Κυρίως δε μία κουλτούρα της οποίας καθοριστικός παράγοντας για την διαμόρφωση και την διάδοσή της θα είναι το πρωτείον του ατόμου –δηλαδή ο άνθρωπος, η προσωπικότητά του και η πολύπλευρη ανάπτυξή του υπό καθεστώς ελευθερίας.

Μία ελευθερία, εξάλλου, η οποία ενισχύεται σήμερα, όπως θα συνεχίσει να ενισχύεται και στο μέλλον, από τεράστια τεχνολογικά ερείσματα, ευνοϊκά προς την δημιουργία γνώσεων μέσω της παγκοσμιοποίησης των πληροφοριών. Προδιαγράφεται, έτσι, μία φιλελεύθερη νομοτελειακή πραγματικότητα, η οποία, σε πολλές αναπτυγμένες χώρες, κυρίως της Ευρώπης, έχει ήδη προσλάβει και σαφέστατες πολιτικές εκφράσεις ευρύτατου φάσματος.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Η Ντόρα και το Μακεδονικό

Νέο Άρθρο

Η πρόσφατη καρατόμηση της πρέσβειράς μας στα Σκόπια Ντόρας Γροσομανίδου από την υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη σηματοδοτεί την ολοκληρωτική χρεοκοπία και της δεύτερης φάσης της ελληνικής πολιτικής στο Μακεδονικό.

Η πρώτη φάση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στο Μακεδονικό, που φέρει τη σφραγίδα των Κ. Καραμανλή, Α. Σαμαρά και Κ. Μητσοτάκη, χαρακτηρίζεται από την ολοκληρωτική άρνηση της ύπαρξης ενός μακεδονικού έθνους, και κατά συνέπεια κράτους .Τα επιχειρήματα που χαρακτηρίζουν εκείνη την περίοδο, όπως ότι το γειτονικό κράτος είναι «τεχνητό δημιούργημα του Τίτο» ή ότι «δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα», είχαν ως στόχο να δείξουν ότι το κράτος της (γιουγκοσλαβικής) Μακεδονίας δεν έχει λόγο ύπαρξης. Η φανερή επιθυμία όλων ήταν να «απορροφηθεί» αυτό το «μόρφωμα» από τη Σερβία του συμμάχου Μιλόσεβιτς.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Η Ελλάδα και οι Έλληνες προ των ευθυνών τους

Παραθέτουμε την παρακάτω ανοικτή επιστολή αναγνώστη προς συζήτηση:

Το καλοκαίρι του 2007 είναι ακόμη στην αρχή του, αλλά αυτό δεν εμπόδισε με το πρώτο αεράκι δεκάδες πυρκαγιές να ξεφυτρώσουν σαν τα μανιτάρια σε πολλές περιοχές της χώρας μας και εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα πευκοδάσους να έχουν ήδη καταστραφεί. Δεν κινδυνεύουν όμως μόνο οι δασικές εκτάσεις αλλά και η ζωή πολλές φορές των συμπολιτών μας που με απεγνωσμένες προσπάθειες προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορούν από τις απειλούμενες περιουσίες τους.

Αξιότιμοι φίλοι και φίλες αναγνώστες, είναι ξεκάθαρο εδώ και πολλά χρόνια πως το σύνολο των εστιών φωτιάς είναι έργο εμπρηστών, ατόμων με διαταραγμένο ή μη διανοητικό επίπεδο, ατόμων με σκοπούς σκοτεινούς και απώτερο στόχο τον κλονισμό της κοινωνικής σταθερότητας, τον πολιτικό εξευτελισμό των κυβερνώντων την χώρα μας αλλά και την επιδίωξη προσκόμισης προσωπικών ωφελειών από την τυχόν εκμετάλλευση των καμένων εκτάσεων.

Το Σύνταγμά μας κηρύσσει άμεσα τις καμένες περιοχές σε αναδασωτέες ενώ παράλληλα προβλέπονται σοβαρές ποινές στους καταπατητές. Εφαρμόζεται όμως πάντα ο νόμος; Μήπως δεκάδες μονοκατοικίες ή εξοχικά ξεπηδούν ξαφνικά μέσα σε πρώην δασικές - καμένες εκτάσεις και συνθέτουν το παζλ μιας εφιαλτικής αλλά πραγματικής κατάστασης;
Έχει φθάσει νομίζω η στιγμή η Ελλάδα σαν πολιτεία αλλά και οι Έλληνες στο σύνολό τους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Πιστεύω προσωπικά πως απαραίτητα σήμερα, αν και υπάρχει απαγόρευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση καθίσταται επιτακτική η επάνοδος της θανατικής ποινής για τους εμπρησμούς δασών με επακόλουθο τον θάνατο συμπολιτών μας, όπως ίσχυε παλαιότερα με τα μικτά εγκλήματα όπως κλοπή μετά φόνου. Όπου δε δεν υπάρχει θάνατος μεγάλες ποινές κάθειρξης μέχρι και ισόβια. Μήπως οι απόπειρες ανθρωποκτονιών, οι απόπειρες βιασμών, οι απειλές κατά της ζωής επιχειρηματιών ή μη τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας δεν έχουν αυξηθεί υπέρμετρα; Όπου δεν αποδίδουν προληπτικά μέτρα χρειάζονται άμεσα κατασταλτικά γιατί ο φόβος της επιβολής μιας σκληρής αλλά δίκαιης τιμωρίας είναι νομίζω αρκετός να οδηγήσει στην ματαίωση αξιόποινων και εγκληματικών ενεργειών.

Όταν κάποιος από εσάς αγαπητοί μου αναγνώστες γυρίσει σπίτι του και το βρει λεηλατημένο από ληστεία ή καμένο από εμπρησμό ή κάποιο οικογενειακό του πρόσωπο << χαμένο >> άδικα τότε ίσως συνειδητοποιήσει την άμεση αναγκαιότητα λήψης τέτοιων μέτρων.

Μήπως άραγε Δημοκρατία σημαίνει τον σεβασμό πρώτα της υλικής και ηθικής υπόστασης του συμπολίτη μας και ύστερα της δική μας;

Μήπως άραγε Δημοκρατία σημαίνει την λήψη κάθε μέτρου αναγκαίου για την υπεράσπισή της, και την υπεράσπιση της ζωής και της περιουσίας των πολιτών;

Μήπως άραγε Δημοκρατία σημαίνει την πραγματική και ουσιαστική αντίδραση στην παράνομη δράση ανεύθυνων ατόμων και την λήψη των
σκληρών αλλά αναγκαίων μέτρων για την υπεράσπισή της;
Η απάντηση είναι δική σας αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι ολόκληρου του Ελληνικού Λαού. ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΑΥΤΗ Η ΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ;

Με εκτίμηση

Σωτηρόπουλος Σωτήρης
Ασφαλιστικός και Επενδυτικός Σύμβουλος
Πολιτικός Επιστήμων

Καπιταλισμός και ανθρώπινη φύση

Νέο Άρθρο

Την άνοιξη του 1845, ο Καρλ Μαρξ έγραψε «…η ανθρώπινη ουσία δεν είναι κάποια ασάφεια έμφυτη σε κάθε ξεχωριστό άτομο. Στην πραγματικότητά της είναι στο σύνολο των κοινωνικών σχέσεων.» Η ιδέα του Μαρξ ήταν πως μια αλλαγή στο «σύνολο των κοινωνικών σχέσεων» μπορεί να αλλάξει την «ανθρώπινη ουσία».

Τον Ιούνιο του 2004 η κομμουνιστική κυβέρνηση της Βόρειας Κορέας εξέδωσε μια δήλωση στους πεινασμένους πολίτες της προτείνοντας την κατανάλωση πευκοβελόνων. H Πιονγκ-Γιάνκ επέμεινε πως το τσάι από πευκοβελόνες μπορούσε να αποτρέψει και να θεραπεύσει αποτελεσματικά τον καρκίνο, την αρτηριοσκλήρωση, τον διαβήτη, την εγκεφαλική αιμορραγία, ακόμα και να κάνει τα γκρίζα μαλλιά μαύρα.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

O γόρδιος δεσμός της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης

Νέο Άρθρο

Σε όλο τον κόσμο διεξάγεται, πάνω από δέκα χρόνια, ένας επίπονος και δύσκολος διάλογος για τη μεταρρύθμιση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης. Σε όλο τον κόσμο εκτός από την Ελλάδα, που δυστυχώς γι΄αυτή, έχει και το μεγαλύτερο πρόβλημα από όλες τις υπόλοιπες χώρες της δύσης.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Οι αδυναμίες του πολιτικού μας διάλογου – κάποιες αιτίες

Νέο Άρθρο

Το πολιτικό γεγονός το οποίο σηματοδότησε τους τελευταίους δυο μήνες τον Ευρωπαϊκό χώρο, και έδωσε έναυσμα για πλείστες αναλύσεις και σχολιασμό, ήταν αναμφισβήτητα οι Γαλλικές εκλογές. Ένα τέτοιο γεγονός, με τόση επιρροή στις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις πέραν των ανακατάξεων που διαμόρφωσε, αποτέλεσε και σημείο αναφοράς ώστε να διαπιστώσουμε ή να επιβεβαιώσουμε κάποιες παγιωμένες και ιδιότυπες αντιλήψεις που ταλαιπωρούν την εγχώρια πολιτική ζωή.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Οι απαντησεις της κας Παπαρηγα

Πριν καποιον καιρο ειχαμε την δυνατοτητα να θεσουμε καποιες ερωτησεις στην ΓΓ του ΚΚΕ. Δυστυχως για προφανεις λογους ο Καρπιδης δεν μπορεσε να βαλει ολες τις ερωτησεις και αναγκαστηκε να διαλεξει καποιες λιγες. Αλλα εβαλε μια ερωτηση μου, λιγο αλλαγμενη, που ισως ενδιαφερει και αλλους αναγνωστες μας εδω:

Το ΚΚΕ μέχρι την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης υποστήριζε τα σοβιετικά καθεστώτα θεωρείτε πως ήταν λάθος αυτή η στήριξη; Αν ναι, το ΚΚΕ δεν πρέπει να απολογηθεί που ζητούσε κάτι παρόμοιο για την Ελλάδα;

Την απαντηση μπορειτε να την βρειτε εδω. Παραθετω ενα κομματι της και την απαντηση μου:

Αυτοί που έλεγαν ότι «ανοίγει ο δρόμος για τη δημοκρατία και την ευτυχία των λαών». Τι αποδείχτηκε; Ότι όλα αυτά ήταν ένα μεγάλο ψέμα. Οι λαοί των πρώην σοσιαλιστικών χωρών αντί για ευημερία γνώρισαν το αληθινό πρόσωπο του καπιταλισμού: Την εκμετάλλευση, τη βαρβαρότητα, τη φρίκη των πολέμων.

Το βρισκω αναιτια θολο γενικα το σχολιο, δεν ξερω τι ακριβως απανταει. Αλλα αν το καταλαβαινω σωστα, δειχνει μια τρομερη ξεροκεφαλια ή/και αγνοια. Το ΚΚ Ελλαδος ειναι το μονο κομμα στην ΕΕ που συνεχιζει να αναπολει την Σοβιετια! Οι χωρες που εφαγαν στην μαπα τις καταστροφες του κομμουνισμου εχουν κανει στροφη 180 μοιρων αγκαλιαζοντας με μανια τις ελευθερες αγορες.

Μεγαλο ψεμα η αυξηση της ευημεριας? Ποτε κοιταξε η κα. Παπαρηγα τα στοιχεια? Τα εισοδηματα τους εχουν εκτοξευθει, η γενικη ευημερια τους επισης. Η Πραγα που ηταν η πιο σκοτεινη πρωτευουσα της ευρωπης εχει γινει τουριστικος παραδειος, Βουδαπεστη και Κρακοβια ακολουθουν, τεραστια κεφαλαια απο την Δυτικη Ευρωπη εισρεουν σε επενδυσεις σε βαθμο που η Τσεχια πχ εφτασε το Βελγιο στην αυτοκινητοπαραγωγη (800.000 αυτοκινητα ετησιως!) και το εισοδημα της πλησιαζει ταχυτατα το ελληνικο.

Και βεβαια ασυναρτητο ειναι το επιχειρημα περι πολεμων. Να λες οτι η ελευση της ελευθεριας ηταν ζημιογονος γιατι εφερε πολεμους στο πρωην ανατολικο μπλοκ ειναι σαν να λες οτι η αποαποικιοποιηση ηταν κακη γιατι εφερε συνοριακες διαμαχες και πολεμους! Προφανως οταν ενας δυναστης με ανωτερη δυναμη ελεγχει μια ολοκληρη ηπειρο δεν εχουμε πολλες μαχες μεσα στην ηπειρο, ειτε ο δυναστης ειναι Ρωμη (παξ ρομανα) ειτε Σοβιετια. Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι ειναι και επιθυμητη κατασταση η δυναστευση ολοκληρων λαων!!!

“Παρά τα λάθη, τις αδυναμίες, τις ελλείψεις του [ο σοσιαλισμος] έδειξε την πραγματική ανωτερότητά του από τον καπιταλισμό σε όλα τα επίπεδα.”

θα χρησιμοποιησω μια ατακα του αθλητικογραφου Συριγου: ναι κυριες και κυριοι, ο διαιτητης φοραει κοκκινα γυαλια! Ας μου δειξει κανεις ποια ειναι αυτατα επιπεδα της ανωτεροτητας του κομμουνισμου ρε παιδι μου, και γιατι δεν τα βλεπουν αυτοι που τον εζησαν?

Επιμενω να εχω την απορια: γιατι ειναι το ελληνικο κομμουνιστικο κομμα το πιο σκληροπυρηνικο στην ΕΕ? Σαν συνορευοντες με το ανατολικο μπλοκ δεν θα επρεπε να εχουμε μια καπως πιο αμεση γνωση των πραγματων? Εν τελει, κανεςι δεν βλεπει την καταντια των γειτονων μας λογω του κομμουνισμου?

Εχω μια προταση: Γιατι δεν κανουμε απλα δωρο στα μεγαλα στελεχη του ΚΚΕ ενα ταξιδι στην πρωην ανατολικη Ευρωπη μπας και ανοιξουν λιγο τα ματια τους και ησυχασει λιγο η ελληνικη αριστερα απο τις παλαιολιθικες αντιληψεις του ΚΚΕ?

Atatürk’s children vs. Muhammed’s followers

Νέο Άρθρο

As a Turkish citizen living abroad, just two weeks before the elections in Turkey, I am particularly concerned with understanding Turkish politicians and my compatriots’ behavior. From the beginning of this election process, unfortunately, I observe the syndrome of a traumatized society! For many of us, these could be healthy contractions of a democracy but for me the scene is alarming and I tried to find reasons for this fragmented massive political psychology.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Εκδηλώσεις στη Θεσσαλία

Εκδήλωση Βόλου - 9 Ιουλίου 2007

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα πραγματοποιήσει την πρώτη της εκδήλωση στον Βόλο στο ξενοδοχείο Πάρκ, Δεληγιώργη 2, την επόμενη Δευτέρα 9 Ιουλίου 2007 στις επτά το απόγευμα.

Η εκδήλωση θα έχει θέμα “γνωρίστε τον φιλελευθερισμό - υποστηρίξτε τις πολιτικές προτάσεις της Φιλελεύθερης Συμμαχίας” και ομιλητές το τοπικό στέλεχος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας στη Μαγνησία κ. Στέλιο Καπουρνιώτη, τον αντιπρόεδρο του κόμματος κ. Μανωλεδάκη και το μέλος της Διοικούσας Επιτροπής και υπεύθυνο εκλογικού αγώνα κ. Στρατή Κατάκο.

Εκδήλωση Λάρισας - 10 Ιουλίου 2007

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σας προσκαλεί να παρευρεθείτε στην πρώτη της εκδήλωση στη Λάρισα στο ξενοδοχείο Διβάνι Παλάς, Παπαναστασίου 19, την επόμενη Τρίτη 10 Ιουλίου 2007 στις οκτώ το απόγευμα. Η εκδήλωση θα έχει θέμα “γνωρίστε τον φιλελευθερισμό - υποστηρίξτε τις πολιτικές προτάσεις της Φιλελεύθερης Συμμαχίας” και ομιλητές τον υποψήφιο βουλευτή της Φιλελεύθερης Συμμαχίας στη Λάρισα κ. Ανδρέα Καραφύλλη, τον αντιπρόεδρο του κόμματος κ. Μανωλεδάκη και τον γενικό γραμματέα της Φιλελεύθερης Συμμαχίας κ. Σκάλκο. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει συζήτηση.

Η εκδήλωση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του απόντα Λαρισαίου φιλελεύθερου μαχητή Αλέξανδρου Γλιάτη.

"Εθνικο-σοσιαλιστές" Έλληνες Κινηματογραφιστές

Όπως κάθε άλλη ομάδα ειδικών συμφερόντων στην χώρα μας έτσι και οι Έλληνες Κινηματογραφιστές προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν το Κράτος προς ίδιον όφελος.

Ένα από τα αιτήματα τους πέραν των επιδοτήσεων είναι η "υποχρεωτική ποσόστωση ελληνικών και ευρωπαϊκών ταινιών έναντι των αμερικάνικων που κατακλύζουν ανεξέλεγκτα τις αίθουσες" (πηγή in.gr). Αυτό σημαίνει ότι οι ταινίες που θα παιχτούν στις αίθουσες δεν θα καθορίζονται μέσα από τον μηχανισμό της προσφοράς και την ζήτησης αλλά από την αυθαίρετη κρίση κάποιων γραφειοκρατών. Μπορεί να υπάρχει τεράστια ζήτηση για μια ταινία όπως πχ "οι 300" αλλά κάποιες αίθουσες θα είναι εκ των προτέρων κλεισμένες μονάχα για ελληνικές ταινίες. Μιας και τα ποσοστά θα είναι άκαμπτα και καθορισμένα από πριν αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μην ρυθμίζεται δυναμικά το σύστημα. Τα φαινόμενα έλλειψης θέσεων που συναντάμε σε περιόδους υψηλής ζήτησης θα οξυνθούν. Θα είμαστε πιο συχνά αναγκασμένοι να γυρίζουμε σπίτι μας ή τελικά να πηγαίνουμε σε μια άλλη ταινία που αρχικά δεν είχαμε σκοπό να δούμε.

Ο διαχωρισμός σε Αμερικανικές και άλλες ταινίες στην παγκοσμιοποιημένη εποχή μας πλέον δεν έχει νόημα. Ταινίες όπως "Matrix" και "Ο Άρχοντας των δακτυλιδιών" έχουν διεθνές cast (Καναδούς, Βρετανούς κτλ) και έχουν γυριστεί στην Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία αντίστοιχα. Από αυτήν την τελευταία χώρα μάλιστα είναι και ο σκηνοθέτης του LOTR, Peter Jackson. Κάποιος μπορεί να πει ότι μπορούμε να κάνουμε τον διαχωρισμό με βάση την προέλευση της χρηματοδότησης. Και αν ένας Αμερικανός χρηματοδοτήσει μια ελληνική ταινία (με έλληνα σκηνοθέτη, ελληνικό cast, στην Ελλάδα); Που θα καταταχθεί αυτή η ταινία, στις Αμερικανικές ή στις Ελληνικές;

Οι εγχώριες παραγωγές θα έχουν πάντα ζήτηση γιατί οι καταστάσεις και οι χώροι είναι πιο οικείοι και οι καταναλωτές ταυτίζονται πιο εύκολα. Δεν υπάρχει περίπτωση μια ελληνική ταινία να είναι πιασάρικη, όπως η "Λούφα και παραλλαγή - Σειρήνες στο Αιγαίο" και το "Safe sex", και να μην έχει αρκετές αίθουσες. Αν αύριο μεθαύριο βγει το "Παρα πέντε - Η Ταινία" πιστεύεται ότι θα χρειαστεί η Κρατική επιβολή για να έχει αίθουσες;

Εντάξει αυτές οι ταινίες θα πείτε... και με τις μικρές παραγωγές τι θα γίνει; Tough luck, οι αίθουσες δεν είναι Κρατικές για να δικαιούνται από λίγο, είναι ιδιωτικές. Το Village Park πχ δεν υπήρχε πριν 15 χρόνια, ούτε κάποιοι είχαν υποχρέωση να δώσουν τα λεφτά τους για να φτιαχτεί, απλά είδαν ότι έχει ψωμί αυτός ο τομέας και επένδυσαν ανάλογα. Αν θέλουν ας αφήσουν την προσοδοθηρική μέθοδο και ως Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών να φτιάξουν μερικές δικές τους. Δεν έχουμε Σοσιαλισμό αλλά ακόμα και αν είχαμε και απαγορεύονταν οι ιδιωτικές αίθουσες και υπήρχαν μονάχα Κρατικές, το μόνο αποδεχτό για εμένα θα ήταν να υπήρχαν ποσοστά μονάχα στην εκκίνηση αλλά στην πορεία ανάλογα με την ζήτηση να μοιράζονταν και οι αίθουσες.

Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η ομάδα πρέπει να έχει ιδιαίτερη μεταχείριση και τέτοια προνόμια επάνω στις ξένες περιουσίες. Γιατί πχ να μην έχουμε ποσοστώσεις και στα ράφια των μαγαζιών που πωλούν software; Να μην μπορεί πχ το Πλαίσιο να διαθέσει Αμερικανικό software, που αυτήν την στιγμή "κατακλύζει ανεξέλεγκτα τα ράφια", παραπάνω από ένα ποσοστό.

Το θράσος τους δυστυχώς δεν σταματά στις επιδοτήσεις και τις ποσοστώσεις, ζητούν "να καθιερωθεί η μη προβολή κινηματογραφικών ταινιών στην απογευματινή και βραδινή ζώνη του προγράμματος του Σαββάτου στη δημόσια και ιδιωτική τηλεόραση"!!!

Θέλουν να περιορίσουν τις επιλογές μας (βάζοντας το Κράτος να βγάλει από την μέση τους ανταγωνιστές τους) ώστε αν θέλουμε να δούμε ταινία να πάμε στις δικές τους. Σαν να ζητήσουν οι εστιάτορες να απαγορεύεται η παράδοση φαγητού κατ' οίκον από τα ντελιβεράδικα για να πηγαίνει ο κόσμος στα εστιατόρια τους αν θέλει να φάει δίχως να μαγειρέψει.


Διαβάστε επίσης:
Ανάλυση της Ελληνικής Οικονομίας: Η Προσοδοθηρία και οι Μεταρρυθμίσεις
Κεκτημένα και προσοδοθηρία

Περί επιλεκτικής ευαισθησίας

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας, συνεπής μάλλον στις φιλίες του και τις ιδεολογικές του ρίζες, παρασημοφόρησε σήμερα την κυρία Suzan Mubarak με το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος. Η κυρία Suzan Mubarak τιμήθηκε για τη δραστηριότητά της ‘για την ειρήνη και τα παιδιά-θύματα του πολέμου’.

Η κ. Suzan Mubarak είναι όμως και σύζυγος του Hosni Mubarak, πρόεδρου της Αιγύπτου τα τελευταία 26 χρόνια. Η κυρία Mubarak είναι η πρώτη κυρία ενός καθεστώτος που χαρακτηρίζεται από τη συστηματική του αδιαφορία του για τις διεθνής συνθήκες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία της έκφρασης. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την καταδίκη του Kareem και τις διαμαρτυρίες ενάντια στο καθεστώς που του στερεί την ελευθερία του. Χιλιάδες αντιφρονούντες βρίσκονται στη φυλακή χωρίς να τους απαγγελθούν καν κατηγορίες. Οι βασανισμοί και οι εκτελέσεις κρατουμένων αποτελούν σύνηθες φαινόμενο. (Διαβάστε την ετήσια έκθεση της Διεθνής Αμνηστίας για την Αίγυπτο.)

Η ελληνική πολιτεία, με την παρασημοφόρηση της κ. Mubarak, δείχνει την αδιαφορία της για τις κατάφορες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από ένα δικτατορικό καθεστώς και επιβραβεύει ουσιαστικά τους βασανισμούς, τις μαζικές διώξεις και την λογοκρισία. Που είναι τώρα οι μαζικές διαδηλώσεις, τα καυστικά σχόλια στις εφημερίδες, οι καταδίκες από τους εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων; Γιατί αυτή η σιωπή;

Αχ! Είναι εντυπωσιακό το πόσο επιλεκτική είναι η ευαισθησία μας…

Διαχείριση Δασών και προβλήματα

του αναγνώστη μας Γιάννη Αρ.

Ξεκίνησα να γράφω τα παρακάτω σαν σχόλιο σε θέμα για τα δάση στο blog του λ:ηρ αλλά μου προέκυψε θέμα.

Αυτοί που διαχειρίζονται τα δάση και το φυσικό περιβάλλον στην Ελλάδα (το δημόσιο δηλαδή) δεν έχουν την δυνατότητα να ακολουθήσουν αυτά που προκύπτουν από την έρευνα και αναλώνονται σε γραφειοκρατικά θέματα και μόνο. Οι διαφορές μεταξύ Ελλάδας και κρατών όπως οι ΗΠΑ, Καναδάς, Γερμανία, Γαλλία κ.λπ. όσον αφορά την διαχείριση των δασών, είναι καταρχήν η έκταση. Τα κράτη που προανέφερα έχουν τεράστιες εκτάσεις χωρίς την πίεση των οικισμών και αυτό αποτελεί τον κύριο λόγο για το ότι καταφέρνουν να έχουν δασική πολιτική που έφερε σαφώς θετικά οικονομικά αποτελέσματα στο παρελθόν και μπορεί να στηρίζει και το σήμερα.

Στην Ελλάδα αντίθετα αυτό δεν συμβαίνει. Παντού σε όποια κορυφή και αν ανέβεις θα βρεις σημάδια ανθρώπινης δραστηριότητας που ξεκινούν από τα αρχαία χρόνια και φτάνουν μέχρι το σήμερα. Κάθε περιοχή (εννοώ μικρή περιοχή της τάξης δεκάδων στρεμμάτων) έχει την δική της ιστορία που είναι διαφορετική από την διπλανή και που υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να μην μένουν εκεί αλλά την θεωρούν κοιτίδα τους.

Η δασική υπηρεσία της Ελλάδας ξεκίνησε από την αρχή του Ελληνικού κράτους (ο Όθωνας έφερε δασοκόμους από την Γερμανία) και συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη του Ελληνικού Κράτους. Ίσως μέχρι τα τέλει του 60 να ήταν η ποιο παραγωγική υπηρεσία της Ελλάδος. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το 80% των δρόμων της Ελλάδος που διασυνδέει οικισμούς έχει συνολικά υλοποιηθεί από την δασική υπηρεσία. ( το υπόλοιπο το κατασκεύασαν οι Γερμανοί στην κατοχή)

Η μέθοδος διαχείρισης που ακολουθεί για τα παραγωγικά δάση (παραγωγικά λέμε τα δάση που παράγουν ξυλεία άρα υπάρχει και οικονομικό αποτέλεσμα) είναι η καλύτερη στον κόσμο από περιβαλλοντική άποψη από οικονομική άποψη και από την κοινωνική άποψη. Θα προσπαθήσω να την περιγράψω με λίγα λόγια. Είναι οι επιλεκτικές υλοτομίες, δηλαδή, σε κάθε τμήμα δάσους υπολογίζεται η συνολική ποσότητα ξύλου που παράγεται στο διάστημα μίας δεκαετίας συνήθως (το διάστημα αυτό εξαρτάτε από το είδος των δένδρων και την γονιμότητα του τόπου) και αυτή αφαιρείται με την μορφή μεγάλων κορμών μία φορά στο ίδιο χρονικό διάστημα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το δάσος να μην έχει επιπτώσεις από την υλοτομία. Ουσιαστικά αφαιρούνται μεγάλα δένδρα διάσπαρτα δημιουργώντας μικρά διάκενα που υποστηρίζουν την πανίδα και την φυσική αναγέννηση του δάσους. Επειδή δεν είναι δυνατή η χρήση μεγάλων μηχανημάτων οι επενδύσεις κρατούνται χαμηλά και ταυτόχρονα δίνεται εργασία σε κόσμο της περιοχής συντηρώντας οικισμούς που δεν είχαν άλλη διέξοδο για εργασία. Μπορεί η μη μηχανοποίηση να μοιάζει αρνητική αλλά θα πρέπει να σας αναφέρω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της δασοπονίας παγκοσμίως είναι τα υψηλά κόστη που προκύπτουν από τον δανεισμό για επενδύσεις σε μηχανολογικό εξοπλισμό. Για να το διευκρινίσω, επενδύθηκαν μεγάλα ποσά στην δασοκομία , ειδικά τις δεκαετίες 70 80 για μεγάλα μηχανήματα που μπαίνουν στο δάσος και κόβουν δένδρα τα αποκλαδώνουν (καθαρίζουν τα κλαδιά), τα κόβουν στα επιθυμητά μήκη και τα μεταφορτώνουν σε φορτηγά που ακολουθούν. Πίσω από αυτά έρχονται άλλα μηχανήματα που οργώνουν , ενσωματώνουν τα υπολείμματα στο έδαφος και φυτεύουν νέα φυτά που έχουν παραχθεί σε φυτώρια. Αυτή η διαδικασία που ακολουθείται στα περισσότερα ανεπτυγμένα κράτη, επιλέχτηκε κυρίως γιατί στις οικονομοτεχνικές μελέτες εμφάνιζε μικρότερο κόστος ανά κυβικό μέτρο παραγόμενου ξύλου. Όταν όμως η αγορά του ξύλου άλλαξε, καταστροφές από καιρικά φαινόμενα ή από αρρώστιες μείωσαν την αξία και την τιμή του ξύλου τότε τα επιτόκια "πλάκωσαν" αυτές τις επενδύσεις. Το ποιο μεγάλο κραχ στην αγορά του ξύλου (αν δεν είναι το ποιό μεγάλο είναι σίγουρα από τα μεγαλύτερα) ήρθε με την πτώση της ΕΣΣΔ. Άρχισαν παντού στην Ρωσία, υπερβολικές υλοτομίες που έριξαν παγκοσμίως την τιμή του ξύλου και ανέτρεψαν πολλά και μεγάλα αναπτυξιακά πλάνα παγκοσμίως. Το άλλο μεγάλο πρόβλημα αυτής της εκμηχάνισης ήταν η μεγάλη οικολογική καταστροφή που προέκυπτε από τον τρόπο υλοτομίας. Τεράστιες εκτάσεις έμεναν γυμνές για πάρα πολλά χρόνια. Επίσης αλλοιωνόταν σε τεράστιο βαθμό ο χαρακτήρας της περιοχής τόσο με την υλοτομία όσο και με την φύτευση που ακολουθούσε. Σχεδόν πάντα φυτεύονταν διαφορετικά δένδρα από αυτά που υπήρχαν φυσικά στην κάθε περιοχή. Αυτό είχε σαν συνέπεια και την χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων . Έχουν γυριστεί αρκετά έργα , κυρίως στην Αμερική για αυτό το θέμα. Άλλα παρουσίαζαν την άποψη των δασεργατών άλλα των οικολόγων και άλλα των κατοίκων κάποιων περιοχών. Το ότι μειώθηκαν δραματικά τα τροπικά δάση έχει να κάνει με τα παραπάνω. Όχι απόλυτα αλλά έχει σχέση αφού τα τροπικά ξύλα είναι καλλίτερα και με διαταραγμένη την αγορά του ξύλου επικράτησαν του ανταγωνισμού εύκολα. Επίσης διατέθηκε στην αγορά μεταχειρισμένος μηχανολογικός εξοπλισμός που κατέληξε σε χώρες με τροπικά δάση. Ακόμα μεγάλες εταιρίες που είχαν κατασκευάσει τέτοιο μηχανολογικό εξοπλισμό τον διέθεσαν εκεί αφού τα ανεπτυγμένα κράτη δεν μπορούσαν να τον απορροφήσουν για οικονομικούς λόγους.

Με βάση τα παραπάνω είναι φανερό το πόσο υπερτερεί η μέθοδος που εφαρμόζεται στην Ελλάδα και σημειώνω ότι είναι η μέθοδος που πλέον είναι ζητούμενο για κάθε δάσος τόσο από οικολογικές οργανώσεις όσο και από διεθνείς οργανισμούς γιατί είναι η μοναδική που εξασφαλίζει (στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό) την αειφορική διαχείριση των δασών εξασφαλίζοντας οικονομικά οφέλη χωρίς να εκμηδενίζει τα υπόλοιπα αγαθά που προσφέρει το δάσος και που τώρα εμφανίζονται να είναι ποιο σημαντικά από την παραγωγή ξύλου.(αναφέρομαι σε περιβαλλοντικά και πολιτιστικά αγαθά)

Πρέπει να αναφέρω ότι ο σχεδιασμός και οι επενδύσεις στα δάση έχουν δύο ιδιαιτερότητες που τα ξεχωρίζουν από άλλες μορφές επενδύσεων. Η πρώτη αφορά τους χρόνους παραγωγής ανάλογα του είδους του δένδρου έχουμε χρόνους ωρίμανσης από 15-20 χρόνια σε ταχιαυξή είδη πχ Λεύκα και πάμε στα 120 σε είδη όπως η Δρυς. Φανταστείτε το μέγεθος της ανασφάλειας να πρέπει να σχεδιάζεις για τέτοιους χρόνους. Η δεύτερη αφορά την πρωτογενή παραγωγή των δασών και του φυσικού οικοσυστήματος. Η παραγωγή δεν ξεπερνάει το 3 με 3,3 % (μπορεί να κάνω λάθος για αυτά τα νούμερα αλλά το λάθος δεν είναι πάνω από μισή μονάδα, επίσης τα νούμερα αυτά αφορούν το μέγιστο δυνατό). Αυτό σημαίνει ότι αν με σταθερές μεθόδους πετύχουμε μεγαλύτερες αποδώσεις τότε καταναλώνουμε κεφάλαιο δηλαδή καταστρατηγούμε την αειφορία. Τα παραπάνω αποτελούν τις κύριες αιτίες που οι επενδύσεις στα δάση και γενικά στο φυσικό περιβάλλον είναι μικρές. Επίσης επειδή ακριβώς συσσωρεύονται αξίες για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι πολύ δελεαστικό να ρευστοποιηθούν νωρίτερα από τον διαχειριστή αλλά τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά.

Επανέρχομαι στην Ελλάδα στο θέμα της οικοπεδοποίησης και της συνεπαγόμενης καταστροφής των δασών. Υπάρχει λύση και είναι απλή: να γίνει μία γενναία αύξηση στα σχέδια πόλεων και να απαγορευτεί η εκτός σχεδίου δόμηση. Αυτό θα ήταν πολύ οικονομικό μακροπρόθεσμα αφού και οι υποδομές θα ήταν ποιο εύκολο να οργανωθούν και οικονομικότερο να κατασκευαστούν. Θα γλίτωνε και η πολύτιμη γεωργική γη που τώρα υποβαθμίζεται ασύστολα παντού στην Ελλάδα. Ποιο είναι όμως το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση. Η οικονομία της Ελλάδας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην υπεραξία που παράγεται από την αλλαγή χρήσης γης. (εκτάσεις δασικές χορτολιβαδικές και αγροτικές μετατρέπονται σε αστικές) Παράγονται μεγάλες αξίες που συντηρούν την οικοδομική δραστηριότητα στην Ελλάδα και επιπλέον γίνεται και εισαγωγή κεφαλαίων . Αυτά τα κεφάλαια μένουν στην Ελλάδα δεν είναι κεφάλαια όπως αυτά του εμπορίου που μεγάλο τους μέρος φεύγει από την Ελλάδα. Βέβαια αυτά τα κεφάλαια στην ουσία αποτελούν ρευστοποίηση των μελλοντικών παραγωγών του περιβάλλοντος, αλλά δεν γνωρίζω κατά πόσο η Ελληνική οικονομία αντέχει να μην τα έχει. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι σίγουρα και τέτοιας μορφής διαχείριση θα μπορούσε να γίνει με πολύ καλύτερους όρους ώστε και ποιο αποτελεσματική οικονομικά να ήταν και πολύ μα πολύ λιγότερη ζημιά στο περιβάλλον να κάνει. Με τις τακτικές που ακολουθούμε τώρα, έχουμε αφήσει τα παραπάνω να τα διαχειρίζεται «η Μαφία» και για τον λόγο αυτό βλέπουμε να καίγεται ένας Εθνικός Δρυμός όπως αυτός της Πάρνηθας. Σημειώνω ότι είναι ο δεύτερος Εθνικός Δρυμός που καίγεται στην Αττική. Ο άλλος ήταν του Σουνίου, δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα έστω και στα χαρτιά.

Για να κλείσω επιτέλους, συμπληρώνω ότι το θέμα είναι μεγάλο απαιτείται καλή ενημέρωση από όλους για να είμαστε σε θέση και να διεκδικούμε και να ελέγχουμε την πολιτεία. Επίσης είναι σαφές ότι αυτά που ανέφερα παραπάνω είναι απλές αναφορές και όχι πλήρης ανάλυση.

Hνωμένες Πολιτείες και ελληνική ανεξαρτησία

Νέο Άρθρο

Mε αφορμή τη σημερινή επέτειο της Aμερικανικής Aνεξαρτησίας είναι σκόπιμο να θυμήσουμε -ιδίως στους πολλούς και συνήθως άδικους επικριτές των Hνωμένων Πολιτειών- τη συνεισφορά της χώρας αυτής στον απελευθερωτικό αγώνα των Eλλήνων.

«Tο όνομα της Eλλάδας γεμίζει το νου και την καρδιά μας με τα υψηλότερα και τα πιο ευγενικά αισθήματα (…) O πατριωτισμός, ο ενθουσιώδης ζήλος και η αφοσίωση στην ελευθερία ενώνονται με τις αναμνήσεις μας για την Aρχαία Eλλάδα» ανέφερε ο πρόεδρος της νέας ακόμη Aμερικανικής Δημοκρατίας James Monroe στο διάγγελμά του για το 1822. Mολονότι εισηγητής του ομώνυμου δόγματος, το οποίο πρέσβευε τη μη ανάμιξη σε υποθέσεις άλλων κρατών, εντούτοις ο Πρόεδρος Monroe δεν έπαψε ούτε στιγμή να συμπαρίσταται στον Eλληνικό λαό με λόγους και διαγγέλματά του προκειμένου αυτός «να αποκτήσει ξανά την ελευθερία του». Mεγάλος υποκινητής του ενδιαφέροντος των Hνωμένων Πολιτειών για το Eλληνικό ζήτημα υπήρξε αναμφίβολα ο Aδαμάντιος Kοραής.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Athina ”took me easily in her arms, I saw everything in her eyes”!

This post was submitted by a Turkish reader of our blog:

by Zeynep Pelin Ataman*

I know the smell of her breast from somewhere very far and very close; Is it from my childhood in Çanakkale or is it the effect of my Byzantine DNA ? I don’t know the real reason (Could it also be because of my previous life as Aphroditi (witch and bitch) in Acropolis ? My Ottoman body full of cellulites is a proof of this, isn’t it ?) but I am sure that we know each other.

This city could see my pains, my secrets, my happiness when I was lighting candles in Lykavitos ! And I could see the pain, happiness and the glorious past of all women as I could see them in my grand-mother’s eyes from the old “Polis” ! I could feel the old Don Juan complex hidden in the Greek taxi driver’s machism when he was looking from the mirror just directly into my eyes when he was driving very fast in Kolonaki !

Only the people who can have an eye contact with others believe in the evil eye ! Blue eyes for “kako mati” was a big magic weapon that you can find on the streets, specially used by women ! Here, there is no rules in love ! You have the right to use all weapons ! Marias, Doras, Dimitras...They are all beautiful and strong women who look like “kukla” but they know very well how to play with “kukle” ! As a “Troyen” woman I must admit that I was not aware, to this extend, of their magical beauty ( Must I say power?) and I am jealous of this !

Who is the owner of Athina ? Greek woman ? Or Greek man who pretends to be hero in “everywhere” ? Greek man is glorious like Zeus’ Acropolis from outside but insecure at the deep inside. He prefers “fantastic” world of Acropolis. The Greek woman is like Lykavitos hill; She is looking for real love and power on Athina. She is holly and protective to the extend of not being “subject” of the Gods’ fantasy ! She is “Panogiotati”…and higher than Acropolis…I assume that Lykavitos (Sorry ! Greek woman !) is the hidden owner of Athina !

Turkolimano and Makrolimano (Paşalimanı) bring you to the Mediterranean chaos and attractiveness; They are like all Mediteranneans who laugh, cry, love and hate at the same time… I remember again my grand mother who was recommending me to see Pireus…I always had the feeling that she loved and hated me at the same time… I am in the Takis’ car who is looking for a Turkish girl like in the Turkish TV series ! My beloved Nancy mou is looking at me and we are laughing to each other ! She says “you don’t need to learn Greek, we can communicate with eyes” ! This is the crucial point ! We are two nations who can communicate with eyes ! Let’s put a big blue common eye on the Aeagan see and live together until the nature separates us ! When I am in front of the water, I feel that I love and hate this sea which separates and unifies us ! I remember theories on continental shelf and appreciate Takis who wants to touch Turkish continental shelf !

“Syntagma” reminds me of the Constitutional Law courses and Ibrahim Hoca (my constitutional law peace loving teacher) and “Taksim Meydanı” ! The (400) plies of the handsome soldier in front of the Parliament don’t let me forget my Ottoman past ! I took the tram in order to go to “Paleo Faliron” as the owner of the shoes shop on 28 Octovriou Street has recommended us ! Her father was from Istanbul ! I was crying when she was telling me her father’s story...We are talking in tears about “Politiki Kouzina”…She says that her favorite scene is when the officer husband of the Turkish girl discovers the meat balls with cinnamon ! He was wondering whether he was late or just on time to be an obstacle in front of the “unreasonable” love ! This “unconventional” union is not recommended like “cinnamon” in the köftedes ! Who knows ? One day, this separation movie would have an happy end ! Am I very naïve to expect from Fanis to be more insisting and from Saime to be less rational ?

One day, I will take a taxi from “Polis” and say to taxi driver “Monastiraki se parakalo” as I did all those three days in Athina because I will miss sitting in one of the cafes and drinking café frappé and eating “peynirli” while looking at the houses with nice “balkoni” and being under the charm of the city’s maternal feeling !

When I was leaving, I looked back on purpose, in order to be invited again by the city again ! I saw Haroula waiting to say good-bye to me in the airport. Before living “sto nou to dakry mou”, I asked her “Pes mou essy /na fygo/ na zisso/ i na hatho”?; She replied to me “They call you “magissa”, you will come back again whenever you put pink magical shoes on !

“I zoi mou i treli, kathe arhi katargissa” ! Of course, I will come again if the City calls me “sto lemo to fili”!

Εμπρησμοί, Ιδιωτική Πρωτοβουλία και Δασική Πολιτική

Το είδαμε και αυτό: Η ιδιωτική πρωτοβουλία λέει φταίει για τις πυρκαγιές (εδώ). Στο μυαλό ενός κρατιστή ο νεοφιλελευθερισμός και η ελεύθερη αγορά συνδέονται με κάθε έγκλημα που έχει οικονομικά κίνητρα.

Στον πραγματικό κόσμο βέβαια η πραγματικότητα είναι διαφορετική, ο νεοφιλελευθερισμός και η ελεύθερη αγορά συνδέονται με μικρότερη εγκληματικότητα.
Σκεφτείτε το: Μια νεοφιλελεύθερη κοινωνία όπου κάποιος που γεννιέται φτωχός μπορεί να δουλέψει και να γίνει πλούσιος (και το αντίστροφο), δίνει περισσότερες διεξόδους στα άτομα για κοινωνική ανέλιξη και άρα λιγότερους λόγους για οικονομικό έγκλημα.
Αντίθετα σε χώρες με λίγες ευκαιρίες για κοινωνική άνοδο όπως οι σοσιαλιστικές, τα άτομα προτιμούν να δραστηριοποιηθούν στον τομέα με την μεγαλύτερη απόδοση: την διαφθορά και το οικονομικό έγκλημα.

Σε μια κοινωνία λοιπόν σαν την Ελλάδα που προσφέρει μηδαμινές ευκαιρίες για νόμιμο πλουτισμό και που επιπρόσθετα κυριαρχεί η ατιμωρησία, το οικονομικό έγκλημα θα βασιλεύει. Οι εμπρησμοί είναι λοιπόν σε μεγάλο βαθμό μία συνέπεια του ασφυκτικού οικονομικά και ανίκανου κατασταλτικά κράτους.

Από εδώ και πέρα όμως τι; Πως αντιμετωπίζουμε το δασικό πρόβλημα;

Το δασικό είναι καταρχήν πρόβλημα κινήτρων και όπως στα περίσσοτερα ζητήματα την καλύτερη λύση μπορεί να την δώσει η αγορά. Η πολιτική για τα δάση πρέπει να αλλάξει από κρατική προστασία και συρρίκνωση, σε εκμετάλλευση και ανάπτυξη. (Σημειώστε ότι η Αγγλία κατάφερε να αυξήσει τις δασικές εκτάσεις μέσα σε έναν αιώνα από 5% σε 12% μέσω του δύναμισμού της αγοράς).

Στην Ελλάδα, η πρόταση της ΦΣ για διανομή των δασών είναι καταρχήν σωστή, το κράτος πρέπει να παραδώσει αυτήν την τεράστια κλειδωμένη αξία στους Έλληνες πολίτες. Ο καλύτερος όμως μηχανισμός μεταφοράς δεν είναι τα απευθείας τεμαχισμένα στρέμματα, αλλά tradable μετοχές σε ένα fund-ιδιοκτήτη που θα μπορεί να κάνει lease τις δασικες εκτάσεις σε ιδιωτικές εταιρίες. Εταιρίες οι οποίες θα αγοράσουν το management των δασών και οποιαδήποτε έσοδα (τα δάση της Αγγλίας υπολογίζεται ότι "παράγουν" £1000M p.a.), με την υποχρέωση να διατηρήσουν και να αυξήσουν τον δασικό χαρακτήρα (certified independently). Η financial τεχνολογία σήμερα δίνει πολλές λύσεις. Περισσοτέρη αγορά σημαίνει περισσότερο δάσος και περισσότερες δουλειές.

Big Governments, Big Errors

America's founding fathers were thought to be against big governements. They held that a necessary evil of government is corruption, and the greater the government the more extensive the corruption. The role of the state should be to regulate the operation of the free market, and act as the enforcer to punish those who break the law, also deterring others from breaking it.

Much later Milton Friedman stipulated that "government is the will of the individual to live at the expense of others". Taken literally this may seem somewhat excessive. But in countries with large governments it is surprisingly accurate: individuals expect the government "to take care of things", and the perenial complaint is that the "government should do something". Government becomes the deus ex machina that will save us all by remedying problems through bloated, expensive bureaucracies.

These thoughts I have had for a long time; indeed at times I may have seemed graphic among friends in blaming the corrupt Greek bureacracy for the evils of Greek society. But i still think I am right, and I still see the public sector in Greece as the perpetrator of many of the country's evils.

The latest manifestation of the state's malfeasance is tragic indeed. The last big forest around over-polluted Athens - Parnitha - burned in its entirety in a fire last week. Already enviromental scientists and other experts are making grim predictions about what is to come for the city. Increased temperatures, floods (as the forest will no longer absorb the water),land corrosion, and still greater pollution. Fires happen of course. But this fire happened in a distinctly Greek way.

What has emerged so far is that the public power company - which has supply lines runnning through the forest - had not properly maintained them. Dirt had accumulated on one of the power lines, and some sparks started the fire. The fire trucks came, but the hose didnt work properly, and they had to go. Two airplanes made two water-drops just before dawn and then . . . nothing happens. It later emerged that the director of the emergency services of Greece (the equivalent of FEMA) is not on talking terms(!) with the head of the fire services because of jurisdictional disputes. Then it emerged that the head of the fire services, who was appointed by the new government, fired experienced and able high ranking officers and in their place hired people affiliated to labor unions loyal to the governing party. In turn, funds for the preparations for the fires of the summer season where allocated to districts according to party affiliation, not objective need.

All the above is typical of how the Greek government works. The huge and ineffective bureaucracy is not independent. Everytime the party in government changes, it changes the heads of the various departments and the new heads change their deputies. The new deputies change those below them, and so on down to the lowest ranking employee. Of course, this serves to buy votes and appoint party loyalists to redundant, overpaid government positions. Thus the bureacracy becomes a political device for granting favors and hiring people. Anyone who knows someone, who knows someone, who knows someone can get a favor and surely enough he will cast a vote for the party that did him the favor. Such is the cycle of corruption in Greece. And it makes me wonder: had that not been the case, would have Parnitha burned?

Ερώτηση του Στέφανου Μάνου στη Βουλή για την ατιμωρισία στο περιστατικό της Αμαρύνθου

Μετά την προβολή των βίντεο με τις βαρβαρότητες αστυνομικών εις βάρος κρατουμένων κινήθηκαν –όπως τουλάχιστον ανακοινώθηκε– διαδικασίες πειθαρχικής και ποινικής δίωξης των υπευθύνων. Έτσι ενδεχομένως να τιμωρηθούν οι αστυνομικοί που αναμίχθηκαν στις αθλιότητες.

Ωστόσο πριν από έξι μήνες συγκλόνισε τη χώρα η περίπτωση του βιασμού στην Αμάρυνθο μιας βουλγάρας αριστούχου μαθήτριας από τέσσερις μαθητές και η βιντεοσκόπηση του βιασμού από άλλη μαθήτρια. Ουδείς μέχρι σήμερα τιμωρήθηκε, πλην του θύματος και της οικογένειάς της που αναγκάστηκε να αλλάξει τόπο διαμονής. Όλη η αντιμετώπιση από τον σύλλογο καθηγητών και από τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Εύβοιας αποτελεί ένα τεράστιο σκάνδαλο. Ούτε οι αλλεπάλληλες παρεμβάσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, του προέδρου του ΠΑΣΟΚ από το βήμα της Βουλής, αλλά και της ίδιας της υπουργού Παιδείας, τίποτε δεν στάθηκε ικανό όχι για μια δίκαιη αντιμετώπιση της υπόθεσης αλλά για μια σταγόνα ευαισθησίας των «παιδαγωγών» μπροστά στο αποκρουστικό πρόσωπο του ρατσισμού εναντίον μιας κοπέλας μετανάστριας. Όλη αυτή η κατακραυγή και πίεση είχε απλώς ως αποτέλεσμα να αλλάξει μια σκανδαλώδης πρώτη απόφαση των «παιδαγωγών» (που εξομοίωνε το θύμα με τους βιαστές) και να αντικατασταθεί με μια δεύτερη σκανδαλωδέστερη (που καταργούσε τις ποινές της πρώτης απόφασης (και για τους βιαστές!).

Ερωτάται η κα Υπουργός:

1. Ενόψει των επικείμενων κρίσεων για τους προϊσταμένους Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, θα παραμείνουν στις θέσεις τους και κατά το σχολικό έτος 2007-2008 ο διευθυντής του εν λόγω σχολείου και ο προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Εύβοιας;
2. Πιστεύει γενικότερα ότι η μεταρρύθμιση στην Παιδεία μπορεί να στηριχθεί σε καθεστώς ασυδοσίας και ατιμωρησίας; και αν όχι γιατί μέχρι σήμερα δεν έχουν επιβληθεί ποινές σε όσους εκπαιδευτικούς έχουν επιδείξει ασυγχώρητη ολιγωρία κατά την άσκηση των καθηκόντων τους;
3. Συνειδητοποιεί ότι οι Υπουργοί κρίνονται από τις πράξεις τους και όχι από τις δηλώσεις τους (ακόμη και όταν είναι εξαιρετικές όπως ήταν στην περίπτωση του βιασμού της ατυχούς και αριστούχου νεαρής βουλγάρας);

Το Νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ

Νέο Άρθρο

Τις επόμενες ημέρες θα έλθει στη Βουλή το νομοσχέδιο για τα Μέσα Ενημέρωσης του Υπουργού Επικρατείας κ. Ρουσόπουλου.

Αν ήμουν στη θέση του κ. Καραμανλή θα δίσταζα να αναθέσω τη σύνταξη τέτοιου νομοσχεδίου σε δημοσιογράφο, και θα δίσταζα ακόμη περισσότερο, αν γνώριζα ότι η σύζυγος του Υπουργού εργάζεται σε μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι.

Αν ήμουν στη θέση του κ. Καραμανλή θα ζητούσα από τον συντάκτη του νομοσχεδίου να περιλάβει τα ακόλουθα στοιχεία:

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Η ιδιότητα του Πολίτη στη σύγχρονη κοινωνία

του Χαράλαμπου Τσέκερη*

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το ζήτημα της «επανίδρυσης» ή «επανεφεύρεσης» του κράτους, το ζήτημα δηλαδή του συνολικού επανασχεδιασμού και της ριζικής αναδιοργάνωσης της κρατικής λειτουργίας, είναι κομβικό για την ανάπτυξη και την ευημερία των σύγχρονων κοινωνιών. Όπως λ.χ. παρατηρεί ο Νίκος Μουζέλης, τα προβλήματα στη δομή και τη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης μάλλον, παρά οι «ξένες δυνάμεις» ή το «μεγάλο κεφάλαιο», αποτελούν την «πρωταρχική αιτία» για την οπισθοδρόμηση της χώρας μας. Σ’ αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει να αναζητηθεί μια νέα ισόρροπη σχέση ανάμεσα στο κράτος, στους δημοσίους θεσμούς, στην αγορά και την κοινωνία των πολιτών.

Μια τέτοια αναζήτηση φέρνει στο προσκήνιο κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν στην κοινωνιολογική έννοια της «ιδιότητας του πολίτη» (πολιτειότητα). Γιατί η κατάργηση των οικονομικών συνόρων και η επέκταση των επίσημων πολιτικών και νομικών δικαιωμάτων ισότητας δεν έχουν μειώσει τις κοινωνικές ανισότητες και το χάσμα ανάμεσα στον πλούτο και τη φτώχεια; Γιατί τα δικαιώματα που απορρέουν από την ιδιότητα του πολίτη σε ορισμένες κατηγορίες ανθρώπων (πχ. μετανάστες, πρόσφυγες, κάτοικοι χωρών του Τρίτου Κόσμου) περιορίζονται με αυξανόμενους ρυθμούς; Πόσο έχει αλλάξει η καθημερινή κοινωνική ζωή μετά την 11η Σεπτέμβρη; Ποια είναι η θέση της γυναίκας στη σύγχρονη «παγκοσμιοποιημένη» ή «κοσμοπολιτική» κοινωνία; Πόσο ρεαλιστική είναι σήμερα η δυνατότητα της πολιτικής χειραφέτησης (ελευθερία από την άνιση κατανομή πολιτικής εξουσίας), της κοινωνικο-οικονομικής χειραφέτησης (ελευθερία από την εξουθενωτική φτώχεια και την άνιση κατανομή πλούτου), αλλά και της πολιτιστικής χειραφέτησης (ελευθερία από τη «χειραγωγούμενη κοινωνικοποίηση» και τη «συμβολική βία»);

Τα ερωτήματα αυτά τέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης στο διεθνές συνέδριο με θέμα «Γυναίκες και η Έμφυλη Ιδιότητα του Πολίτη σε μία Τοπική/Παγκοσμιοποιημένη Κοινωνία» (Αθήνα, 31 Μαΐου – 1 Ιουνίου 2007), το οποίο συν-διοργανώθηκε από το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και τη Διεθνή Κοινωνιολογική Εταιρεία, υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Ισότητας. Πρόκειται κυρίως για τη συζήτηση του «ευ ζην», της «καλής ζωής», σύμφωνα με την οποία οφείλουμε όλοι, στο μέτρο του εφικτού, να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας απέναντι στην οικογένεια, την κοινωνία και τον κόσμο. Όπως υποστήριζε ο Θουκυδίδης, «ο άνθρωπος και αν ευτυχεί ατομικά παρ’ όλα αυτά καταστρέφεται μαζί με την πατρίδα του, αν αυτή καταστραφεί, αν δε, στην αντίθετη περίπτωση, ο ίδιος δυστυχεί, ενώ η πατρίδα του ευτυχεί, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να διασωθεί» («Αντί Προλόγου», Θουκυδίδη, Β' 60).

Στις μέρες μας, είναι πλέον ευρέως αποδεκτό το γεγονός ότι η ιδιότητα του πολίτη δεν ανήκει αποκλειστικά στη «δημόσια σφαίρα» (Habermas). Διαθέτει και μια περιεκτική «ιδιωτική» διάσταση, μέσω της ενάρετης άσκησης καθηκόντων και ελεύθερου διαλόγου, της συστηματικής καλλιέργειας του πνευματικού βίου, της προσωπικής ευθύνης και του «αυτοτελούς εαυτού» (Giddens), της συνεχούς ανάπτυξης της λογικής της ουσιαστικής συναίνεσης, της ισοτιμίας και της δημοκρατικής οικογένειας, της ανεκτικής συμπεριφοράς (ενάντια στον φανατισμό, τον δογματισμό και τη μισαλλοδοξία), της αυτενέργειας σε προβλήματα της καθημερινότητας και της επιθυμίας για απελευθέρωση από μορφές καταπίεσης που αναφέρονται σε προσωπικές εμπειρίες. Το Ιδιωτικό και το Δημόσιο, λοιπόν, συμμαχούν, αλληλο-συμπληρώνονται και αλληλο-ενισχύονται, συνεισφέροντας αμοιβαία στη δημοκρατική ανανέωση της κοινωνίας των πολιτών (civil society) και τους φιλελεύθερους αγώνες ενάντια στη συμβολική χειραγώγηση και τον πολιτιστικό/συμβολικό αποκλεισμό. Οι αγώνες αυτοί, σταδιακά, τροφοδοτούν τον ουσιαστικό σεβασμό της ετερότητας και αναδεικνύουν την εικόνα του ενδυναμωμένου και πολυδύναμου πολίτη, του πολυδιάστατου και πολυεπίπεδου ανθρώπου.

*Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου