Παρασκευή, Ιουνίου 30, 2006

Μεταρρυθμιστές & Προσοδοθήρες

Νέο Άρθρο

«Εάν κλέψεις τον Πέτρο για να πληρώσεις τον Παύλο, έχεις ήδη κερδίσει τις μισές ψήφους.»
Aegyptophilus

Εάν υπάρχει ένας κοινός τόπος στις έρευνες της ελληνικής κοινής γνώμης των τελευταίων ετών, είναι η αναγνώριση της αναγκαιότητας μεταρρυθμίσεων στους βασικούς τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας. Ταυτόχρονα όμως, οι ίδιοι πολίτες εμφανίζονται εξαιρετικά απρόθυμοι, αν όχι και εκ προοιμίου αντίθετοι, απέναντι σε κάθε προσπάθεια προώθησης θεσμικών μεταρρυθμίσεων. Σε αυτό το, εκ πρώτης όψεως παράδοξο, φαινόμενο επιχειρούν να απαντήσουν οι διδάσκοντες στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Θοδωρής Πελαγίδης και Μιχάλης Μητσόπουλος, στο βιβλίο τους Ανάλυση της Ελληνικής Οικονομίας- Η Προσοδοθηρία και οι Μεταρρυθμίσεις, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παπαζήση...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Τετάρτη, Ιουνίου 28, 2006

Ασκοπη βια

Εχει πλακα ο τιτλος της ελευθεροτυπιας για την χτεσινη διαδηλωση:

Ανθρωποι αγράμΜΑΤοι ξύλο ανελέητο

Παραθετω ενα αποσπασμα

Ενα «στρατιωτάκι ακούνητο» αποφάσισε να βγάλει τα κόμπλεξ του πάνω στη φωτογραφική μηχανή συναδέλφου φωτορεπόρτερ του ΑΠΕ. Την χτύπησε με το κλομπ με αποτέλεσμα κάποια κομμάτια της να πέσουν στο έδαφος. Και όταν τον ρωτήσαμε μαζί με συνάδελφο της «Βραδυνής» «γιατί τον χτυπάς;», γύρισε προς το μέρος μας και αφού φρόντισε πρώτα να καλυφθεί πίσω από την ασπίδα του, προφανώς για να προστατεύσει τον εαυτό του, με ...κέρασε μια κλομπιά στην ωμοπλάτη!

Και εκείνη τη στιγμή ένα άλλο «διαμάντι» του κ. Πολύδωρα χτύπησε με το κλομπ του τον φωτογράφο της «Ε» Σπύρο Τσακίρη, επειδή σήκωσε τη μηχανή του για να φωτογραφίσει την πρώτη επίθεση στο φωτογράφο του ΑΠΕ, Αλέξανδρο Μπελτέ.


Δεν συμφωνω καθολου με χαρακτηρισμους σε εφημεριδα μεγαλης κυκλοφοριας του στυλ "κομπλεξικοι" και "στρατιωτακι ακουνητο". Αυτοι οι ανθρωποι ειναι εντεταλμενα οργανα του ελληνικου λαου με στοχο να διασφαλισουν την ταξη. Όποτε λειπουν, οι περιουσιες συμπολιτων μας καταστρεφονται οι οποιοι με την σειρα τους ρωτανε: πουν το κρατος? Γιατι καποια συμπλεγματικα χουλιγκανακια συστηματικα διαλυουν τις πορειες με την ορεξη τους για βια και καταστροφη. Και αυτοι ειναι ακριβως που σπρωχνουν την κοινωνια στο να ανεχεται την αστυνομικη βια. Αυτα τα χουλιγκανακια ειναι η raison d'être, ο λογος υπαρξης, των ΜΑΤ. Και οι πορειες που δεν προβλεπουν και δεν καταστελουν την δραση τους απο μονες τους, σπερνουν τους σπορους της καταστροφης τους.

Ομως οσο καταστροφικα και να ειναι τα χουλιγκανακια, η κοινωνια μας δεν πρεπει να ανεχεται την ασκοπη και υπερβολικη βια των ΜΑΤ. Ειναι σαφες οτι τα εντεταλμενα οργανα της ταξης δεν εχουν την πολιτικη εποπτεια που θα επρεπε να εχουν. Η ασκοπη βια δινει και παιρνει, τοσες φορες εχω δει βιντεο απο διαδηλωσεις που 5-6 Ματατζηδες χτυπανε εναν διαδηλωτη που ειναι πεσμενος στο πατωμα και τον εχουν ηδη συλλαβει*! Αυτο ειναι α-πα-ρα-δεκ-το. Σε μια κοινωνια που σεβεται τον εαυτο της, ενα κρατος που σεβεται τους πολιτες του, κανεις αθωος δεν θα πρεπει να φοβαται τα οργανα του κρατους. Και κανεις μα κανεις, αθωος ή ενοχος, δεν θα πρεπει να φοβαται ασκοπη βια και βασανιστηρια. Οπως λεει το ωραιο ρητο που βλεπετε εδω συχνα:

Οι πολιτες δεν θα επρεπε να φοβουνται τις κυβερνησεις τους. Οι κυβερνησεις θα επρεπε να φοβουνται τους πολιτες!

Το βρισκω εναντιο σε καθε εννοια κρατους δικαιου λοιπον, τα ελληνικα ΜΑΤ (και οι αστυνομικοι κατα την διαρκεια συλληψεν και κρατησεων) να ξυλοκοπουνε αοπλους πολιτες συνεχως και ατιμωρητα. Πρεπει επιτελους να αρχισουμε σε αυτην την χωρα να σεβομαστε τους κανονες και πρωτοι πρεπει να το κανουν αυτοι που προοριζονται για την επιτηρηση των κανονων: οι αστυνομικοι.

*λεει πολλα για την δικαιοσυνη μας οτι ποτε δεν καταδικαζεται ΜΑΤατζης παρα την πληθωρα ντοκουμεντων.

Τρίτη, Ιουνίου 27, 2006

Η αμαζόνα Κατερίνα Σφόρτσα

Νέο Άρθρο

Τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο τον αντίκρισα από κοντά για πρώτη φορά πριν από πολλά χρόνια –ήταν υπουργός– σ’ ένα υπόγειο να ψάχνει. Αρκετές φορές έκτοτε τον ξανασυνάντησα στο ίδιο μέρος, να ψάχνει. Απορούσα –και ήθελα να τον ρωτήσω αλλά δεν το τόλμησα– τι σόι Έλληνας πολιτικός είναι αυτός που ψάχνει για κάποια σπάνια βιβλία στο υπόγειο του Βιβλιοπωλείου της Εστίας, αφού οι σύγχρονοι Έλληνες πολιτικοί διαβάζουν μόνο τα βιβλία που (τους) γράφουν και η εποχιακή επιδημία των βιβλιοπαρουσιάσεών τους (συνήθως με τα άρθρα ή και τις συνεντεύξεις τους) στόχο έχει τη δημοσιότητα και την υπενθύμιση της παρουσίας τους και συνέπεια τον αφανισμό κάποιων δέντρων για το μουτζουρωμένο χαρτί (ο Ευ. Βενιζέλος έχει αφανίσει ολόκληρο δάσος).

Όταν διάβασα το τελευταίο του βιβλίο, ένα «μυθιστόρημα της Αναγέννησης» όπως το χαρακτηρίζει, με τίτλο Κατερίνα Σφόρτσα (εκδ. Libro), ζήτησα να τον συναντήσω. Από το 2002 που είχα διαβάσει το καταπληκτικό έργο του Θόδωρου Ιωαννίδη Φρειδερίκος Β΄ (μεσαιωνική μυθιστορία, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες) είχα να διαβάσω ελληνικό βιβλίο τέτοιων αξιώσεων. Η πρώτη ερώτηση που του έθεσα ήταν γιατί δεν το έγραψε και δεν το εξέδωσε κατευθείαν στα αγγλικά, αφού θα είχε καλύτερη τύχη απευθυνόμενο σε ένα μεγάλο κοινό και περισσότερο πεπαιδευμένο...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Fussball kommt nach Hause (Μουντιαλ 2006) μερος 2

Μετα απο τοσες μερες Μουντιαλ, εχω καποιες σκορπιες εντυπωσεις απο την Γερμανια:

- Οι Γερμανοι ειναι πραγματικα καλοδιαθετοι και φιλοξενοι. Ειδα με τα ματια μου, σε κλαμπ καταγωγιο να μπαινουν 20 Αγγλοι ημιμεθυσμενοι. Οι Γερμανοι φιλοι μου αντι να γκρινιαξουν εσπευσαν να μιλησουν μαζι τους. Μαλιστα ο ενας Γερμανος ζητησε απο τον DJ το football is coming home, το οποιο χορεψαν μαζι Γερμανοι και Αγγλοι. Τελικα η μπαλα πραγματικα μπορει να ενωσει!

- Ειδα προχτες μετα το ματς της Πορτογαλλιας να μπαινουν 25 πορτογαλλικα αμαξια γεματα σημαιες και κοσμο στον πεζοδρομο της Βοννης και να τραγουδανε μεχρι τη 1 το βραδυ. Το εντυπωσιακο? Οι αστυνομικοι που ηρθαν σε δυο βανακια, οχι μονο δεν τους εμποδισαν αλλα μαλιστα ειχαν πορτογαλλικες σημαιες στα αυτοκινητα τους (αντιθετα με κατι Ελληνες αστυνομικους που νομιζουν δουλεια τους να βασανιζουν τους τουριστες)! Εντυπωσιακη λεπτομερεια, που σιγουρα εφερε καλη διαθεση στον κοσμο. Δευτερη λεπτομερεια οτι οι αστυνομικοι εχουν επιτηδες περιπου 1/3 γυναικες μαζι τους. Εως τωρα τα χουλιγκανια δειχνουν καλη συμπεριφορα, ισως γιατι ντρεπονται να χτυπησουν γυναικες?

-Ειδα χτες στην Κολωνια, μεσα στην παλια πολη, το Ελβετια-Ουκρανια με καμποσες χιλιαδες κοσμο. Μπορει το ματς να ηταν εξαιρετικα βαρετο (Η Ελβετια δεν εβαλε ουτε ενα γκολ σε 120 λεπτα παιχνιδιου και μετα απο τρια πεναλτυ!), αλλα η ατομσφαιρα ηταν τρομερη. Ουκρανοι και Ελβετοι ο ενας διπλα στον αλλο. Οι Ελβετοι φωναζαν συνεχως Hopp Schwiiz ή Auf Schwiiz. Στην αρχη νομιζα οτι φωναζαν Auschwitz και φοβηθηκα λιγο, αλλα τελικα απλα φωναζαν Παμε Ελβετια (περιεργως δεν ακουσα κανεναν γαλλοφωνο Ελβετο). Οι Ουκρανοι απο την αλλη μετα την ληξη αρχισαν να φωναζουν σε τελεια γερμανικα (μεταναστες γαρ) Ihr seid nur ein Kaeselieferant, Kaeselieferant... (ελευθερη μεταφραση: σας εχουμε μονο για να φτιαχνετε τυρι, φτιαχνετε τυρι...). Αυτο μαλλον εμπνευσμενο απο το γερμανικο συνθημα προς τους Σουηδους Ihr seid nur ein Möbellieferant, Möbellieferant... (σας εχουμε μονο για να φτιαχνετε επιπλα :-) ). Και μετα απο ολα αυτα πηγαν ολοι μαζι, Γερμανοι-Ελβετοι-Ουκρανοι-Ισπανοι-Ιταλοι και κατι Αγγλοι στα κοντινα μπαρ να πιουνε καμμια μπυρα...

Αντε το σκηνικο ειναι ομορφο, ελπιζω να δουμε και λιγο περιερχομενο. Βαρεθηκα τα βαρετα παιχνιδια! Αναμενουμε τωρα το Αργεντινη-Γερμανια με καποια περιεργεια...

Δευτέρα, Ιουνίου 26, 2006

Ιστορία και Αλήθειες για τον Εξισωτισμό

Νέο Άρθρο

Στη μεγάλη ιστορική διάρκεια από την περίοδο του πρώιμου ευρωπαϊκού διαφωτισμού μέχρι την σημερινή εποχή, ο δυτικός πολιτισμός επιχείρησε πολλές φορές και με διάφορους τρόπους την εισαγωγή μηχανισμών στην οργάνωση των κοινωνιών που σκοπό θα είχαν την άμβλυνση των οικονομικών ανισοτήτων. Κορωνίδες αυτής της μακράς ιστορικής προσπάθειας αποτελούν η γαλλική επανάσταση, η επανάσταση των μπολσεβίκων και η μεταπολεμική και παραδοσιακή πλέον ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Σάββατο, Ιουνίου 24, 2006

Δύσκολοι καιροί για γιατρούς στη Βολιβία

Αντιγράφω μια είδηση από το in.gr

«Την οργή των γιατρών της Βολιβίας προκαλεί η παρουσία Κουβανών γιατρών στη χώρα, οι οποίοι παρέχουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους. Οι πρώτοι διαμαρτύρονται ότι οι Κουβανοί τούς αφαιρούν δουλειά, όμως, ο πρόεδρος της Βολιβίας δεν συμμερίζεται τις ανησυχίες τους».

Aρχικά για να σας πω την αλήθεια με ξένισε κάπως αυτό το «δωρεάν». Τι πάει να πει «δωρεάν» δηλαδή ρε παιδιά; Τόσα χρόνια που νομίζαμε ότι «there is no such thing as a free meal» κάναμε κάποιο λάθος; Μήπως η φιλελεύθερη κοσμοθέαση, ο rational utility maximizer άνθρωπος των νεοκλασσικών οικονομικών, η «οικονομική αποδοτικότητα» ως ιδανικό κριτήριο νομοθετησης του κυρίου Πόσνερ, όλα ήσαντο μια τραγική πλάνη του άκαρδου νεοφιλελευθερισμού; Και τώρα από τη μακρινή και εξωτική λατινική Αμερική η αλήθεια άρχισε επιτέλους να λάμπει; Τελικά μήπως οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη από κάποιο πρόσοδο, και στην τελική ούτε από ατομική ιδιοκτησία, μήπως δηλαδή εν συντομία είμεθα αυτάρκεις; Και καθώς σκέψεις διερευνητικών πειραματισμών πάνω στον οργανισμό μου με απεργίες πείνας και τα συναφή τριβέλιζαν το μυαλό μου , τα μάτια μου κατέβηκαν λίγες ακόμα γραμμές στο εν λόγω κείμενο...


«Αντίστοιχη συμφωνία έχει υπογράψει η Κούβα και με την Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβες, εξασφαλίζοντας ως αντάλλαγμα χιλιάδες βαρέλια πετρελαίου



Ω! Ω τι θαύμα! Ω, το μυστήριο εξηγήθηκε άξαφνα στο θολωμένο μου μυαλό και η Αλήθεια βρέθηκε να με κοιτάει κατάματα με τα ολόχρυσα μάτια της όπως θα λεγε κι ο ποιητής! Ποιος άλλος άραγε να πλήρωνε αγαπητοί -πρών απορημένοι- φίλοι και σύντροφοι παρά το ηρωικόν Βολιβιανό Κράτος με τα βαρέλια του, τα ορυχεία του, τα πλούσια κοιτάσματα του, τους φόρους του;;


Εννοείται ασφαλώς ότι με αυτήν την κίνηση η κυβέρνηση Μοράλες αποσκοπεί σε τριπλό όφελος. Να κερδίσει την στήριξη των λαικών μαζών , να τονώσει τις σχέσεις της με την Κούβα και να αποδυναμώσει τα μεσαία στρώματα του λαού απονεκρώνοντας οικονομικά τις «τάξεις» εκείνες των πολιτών που δεν εξαρτώνται απόλυτα από την κυβέρνηση της χώρας.


Οι Κουβανοί γιατροί χρηματοδοτούνται έμμεσα από το καθεστώς (με τα πετρελαιοβαρέλια του) και άμεσα από τον Κάστρο, ενώ ταυτόχρονα η προεδράρα μαστιγώνει αλύπητα τους ντόπιους γιατρούς που ως αλητήριοι κερδοσκόποι ζητούσαν οι άθλιοι αμοιβές για τις υπηρεσίες τους: «Σκέφτονται εγωιστικά κατά των συμφερόντων των φτωχών».


Την ίδια στιγμή 10.000 γιατροί είναι άνεργοι στην Βολιβία αφού βέβαια ξεμπλέξανε από ατέρμονες γραφειοκρατικές διαδικασίες για την απόκτηση άδειας άσκησης του επαγγέλματος, ενώ οι Κουβανοί συνάδελφοι τους με τη πλήρη στήριξη του κράτους έχουν «λευκή κάρτα» να εργάζονται άμεσα στα κέντρα υγείας της Βολιβίας «δωρεάν» (χα!). Με μια τέτοια τεράστια καραστρέβλωση της αγοράς, δεν είναι να απορούμε που οι Βολιβιανοί γιατροί κατέβηκαν σε απεργία (αλήθεια τι θα λεγε η κομμουνιστική Αριστερά γι αυτήν την απεργία; Μήπως ότι εφόσον στρέφεται ενάντια στα «δικια του λαού» -την προεδράρα- είναι αντιδραστική και πρέπει να κατασταλεί;)


Τελικά καταπώς φαίνεται τα κρατικά βαρέλια αποδεικνύονται το ισχυρότερο όπλο για την επικράτηση του Σοσιαλισμού. Τι επαναστάσεις και προλεταριάτα ρε παιδιά;; Πετρέλαιο!

Με τις υγείες μας.

Τετάρτη, Ιουνίου 21, 2006

Αττικη 2050 μ.Χ. - Το Μεγαλο Σχεδιο

Νέο Άρθρο

Πετουσα χτες πανω απο την Αθηνα και ετυχα σε μια απο τις σπανιες περιπτωσεις που ο αεροδιαδρομος περνα πανω απο ολοκληρη την πολη, απο Μεσογεια προς Ελευσινα.

Ειναι τροφη για πολλες σκεψεις να βλεπεις αυτην την σουπα ασπρων σπιτιων να βραζει μες στον ηλιο. Τα μεγαλου μεγεθους1 προβληματα και δυνατοτητες της πολης γινονται ξεκαθαρα ακομα και στο πιο απειρο ματι. Κατι που προσεξα παλι και με προβληματιζει καιρο ειναι η περιοχη του Ελαιωνα, η περιοχη δεξια της Πειραιως πηγαινοντας απο Ομονοια προς Πειραια. Μιλαμε για εναν τεραστιο χωρο, με μεγαλα οικοπεδα, αναρχα ριγμενα απο δω κιαπο κει, γεματα βρωμικες χρησεις και αυθαιρετα κτιρια. Απο την αλλη αυτος ο χωρος ειναι κυριολεκτικα διπλα στο κεντρο της Αθηνας, λιγα χιλιομετρα απο την πολυπαθη Ομονοια και τις πυκνοκατοικημενες περιοχες γυρω της...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Τρίτη, Ιουνίου 20, 2006

Και μετα λενε οτι δεν χρειαζονται καμερες!

με τα ζωα που κυκλοφορουν στους ελληνικους δρομους χρειαζεται μια καμερα σε καθε διασταυρωση!



Οσο σκεφτομαι οτι γινονται τετοια ατυχηματα καθε μερα και συχνα τα καθαρματα σκοτωνουν κοσμο και μετα την γλιτωνουν επειδη ειναι ανοργανωτη η Τροχαια (εχετε τυχει σε ατυχημα στην Γερμανια? Μονο δακτυλικα αποτυπωματα δεν παιρνουν! Στην Ελλαδα επεσα σε ατυνομικο που δεν εκανε καν λεκτικη καταγραφη της καταστασης...)

ΥΓ ειμαι σχεδον σιγουρος οτι αυτο ειναι απο καμερα επιτηρησης της κυκλοφοριας. Πως βρεθηκε τωρα το βιντεο στο Ιντερνετ?

Δευτέρα, Ιουνίου 19, 2006

Τι ειδε ο Πολωνεζος?

Ελληνα εισαι σκουληκι, η ακροπολη δεν σου ανηκει

κατα το τι ειδε ο Γιαπωνεζος, μια ενδιαφερουσα ιστορια για εναν Πολωνο δημοσιογραφο που ηρθε να δουλεψει (για ρεπορταζ) σε οικοδομη στην Ελλαδα.

Αρκετα πραγματα μαλλον αναμενομενα για μενα (του εκανε εντυπωση το ποσο ασχημα οδηγουν οι Ελληνες. Αν σκεφτειτε οτι στην Γερμανια ο Πολωνος οδηγος ειναι συνωνυμο του παραφρονα, ντρεπομαι πραγματικα με τα χάλια μας), μερικα οχι και τοσο αναμενομενα (το γρασιδι ειναι λεει πρασινο? ποιο γρασιδι ρε παιδια? αν και τα τελευταια καλοκαιρια ριχνει καμμια βροχη και οντως δεν ειναι τοσο ξερη η Ελλαδα). Πολλα ειναι γνωστα σε ολους βεβαια (οτι πχ ειναι πιο ευκολο να δουλευεις παρανομα στην Ελλαδα απτο να βρεις ενα κιλο αμμου στην Σαχαρα).

Αλλα αυτο που πραγματικα κρατω απο την ιστορια ειναι κατι που εχω ζησει και ο ιδιος:

Mόνο μία φορά μου συμπεριφέρθηκαν άσχημα επειδή ήμουν ξένος. Συνέβη στην είσοδο της Aκρόπολης. O Έλληνας που ήταν στην πύλη μου είπε ότι δεν θα με άφηνε να περάσω επειδή είχε κλείσει, αν και υπήρχε πινακίδα που έλεγε ότι μπορούσες να επισκεφτείς το μέρος για μία ακόμα ώρα. Mαζί μου ήταν Aμερικάνοι, Iσπανοί, Iταλοί και ένα ζευγάρι Eλλήνων.

Oι Έλληνες λογομάχησαν με τον φρουρό και τελικά κατάφεραν να μπουν και μάλιστα χωρίς εισιτήρια. Όταν ρώτησα γιατί δεν μας επιτρεπόταν η είσοδος, ο φρουρός μου φώναξε ότι δεν μπορούσα και έπρεπε να το πάρω απόφαση. Mετά έκλεισε την πύλη και όλοι οι ξένοι έμειναν με τα κεφάλια σκυφτά, συζητώντας για τα 7000 χρόνια ελληνικού πολιτισμού.


Ειναι τρομερο δειγμα διαστροφης και παρανοιας, οτι το μεγαλυτερο συμβολο της Ελλαδας, το ομορφοτερο κομματι της Αθηνας εχει τους χειροτερους Ελληνες να το φροντιζουν! Ειχα επισκεφτει την Ακροπολη λιγο πριν την Ολυμπιαδα με ξενους φιλους και ειχα παθει πλακα. Ειδα ας πουμε δυο πολυ χαριτωμενα και συμπαθητικα κοριτσια (μαλλον αθλητριες) απο σλαβικη χωρα να αντιμετωπιζουν την πιο κομπλεξικη, χοντρη κακασχημη δημοσια υπαλληλο που εχω δει. Τα κοριτσια προσπαθουσαν να συννενοηθουν ποσο κανει το εισιτηρειο και αυτη αρχισε χωρις λογο να σκυλοβριζει στα ελληνικα (και οι χαραμοφαηδες, αργοσχολοι συναδελφοι της διπλα να την σιγονταρουν)! Αν συνδεσω και το γεγονος οτι ο χωρος εκλεισε πολυ νωρις, οτι οι "ξεναγοι" μας εδιωχναν γκαριζοντας με τσιγαροφωνη 150 χρονων και οτι οταν χαζευαμε λιγο εξω απο την πυλη ενας απιστευτος καντινιερης μας καλουσε με απαισια αγγλικα να παρουμε κατι απο την παμβρωμικη τριτοκοσμικη καντινα του, πραγματικα αισθανομουν οτι η Ακροπολη αξιζει σε καθε αλλο λαο παρα σε εμας.

Η διαφορα με τα γνωστα μνημεια αλλων χωρων ειναι απιστευτη, στην Βαρκελωνη ακομα και στο τελευταιο κτιριο του Γκαουντι υπαρχουν ομορφα, συμπαθητικα κοριτσια πανετοιμα να βοηθησουν (συνηθως ειναι απεσταλμενες απο την Caixa Catalunya, μια καταλανικη τραπεζα).
Αν το ελληνικο δημοσιο δεν μπορει να σεβαστει την ιστορια μας, ας δωσει την διαχειριση της Ακροπολης σε κανεναν ιδιωτη ευεργετη να ησυχασουμε! Αλλα οχι, αυτη ειναι η χωρα που "προστατευουμε" θεσμους και ιδρυματα κρατωντας τα δημοσια. Και αφηνοντας τα να σαπιζουν στα χερια των απιστευτων χαραμοφαηδων...


ΥΓ ο υποτιτλος ειναι απο ενα τραγουδι, αλλα δεν θυμαμαι ποιων...

Κυριακή, Ιουνίου 18, 2006

Προς τους Σοσιαλιστές Όλων των Κομμάτων...

Ο Πρωθυπουργός κ. Καραμανλής δήλωσε τα ακόλουθα στην εκδήλωση για τα 10 χρόνια από το θάνατο του Α. Παπανδρέου:

«Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε μια ισχυρή, ξεχωριστή προσωπικότητα που σφράγισε τη νεότερη πολιτική μας ιστορία. Ένας ηγέτης που εξέφρασε ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού. Κυβέρνησε επί μακρόν τη χώρα και επηρέασε έντονα την πορεία της.
Εμείς, με πολλές από τις επιλογές του διαφωνήσαμε. Αλλά όμως - και αυτό συμβολίζει και παρουσία μου εδώ - το σημαντικό είναι ότι επιτέλους οι διχασμοί, οι ακρότητες, ο τυφλός φανατισμός, που δυστυχώς συχνά χαρακτήριζαν το δημόσιο βίο της χώρας ανήκουν στο χθες. Και πρέπει να μείνουν στο χθες, γιατί ζημίωσαν την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Ο νέος πολιτικός πολιτισμός τον οποίο πιστεύω, επιτάσσει να τιμούμε, να αναγνωρίζουμε τις ιστορικές προσωπικότητες, το ρόλο τους, τη δράση τους και βέβαια σε κάθε περίπτωση να σεβόμαστε την άλλη άποψη. Άλλωστε, να πούμε και μια αλήθεια - να την υπογραμμίσουμε - άσχετα και ανεξάρτητα από πολιτικές προτιμήσεις, από διαφορετικές επιλογές όλοι έχουμε και υπηρετούμε ένα κοινό στόχο: το καλό της πατρίδας μας, το καλό του πολίτη»


Κανείς βέβαια δε μπορεί να διαφωνήσει ότι οι διχασμοί και οι ακρότητες του παρελθόντος πρέπει να μείνουν στο χθες κι ότι ζημίωσαν την Ελλάδα. Λίγοι είναι επίσης εκείνοι που θα διαφωνήσουν ότι και οι πολιτικές διαφορές μεταξύ των δυο μεγάλων κομμάτων έχουν τα τελευταία χρόνια ελαχιστοποιηθεί – ίσως σχεδόν εξαφανιστεί.
Το να επιλέξεις το ένα κόμμα από το άλλο είναι τις περισσότερες φορές ζήτημα οικογενειακής παράδοσης ή προσωπικών προτιμήσεων. Και τα δυο κόμματα μοιράζονται το όραμα του Α. Παπανδρέου για ένα κράτος παρεμβατικό – ένα κράτος ρυθμιστή της ζωής μας, οικονομικής και πολιτικής. Και οι δυο, όπως λέει κι ο Πρωθυπουργός, υπηρετούν «ένα κοινό στόχο: το καλό της πατρίδας μας, το καλό του πολίτη». Αυτό που τους χωρίζει δεν είναι οι ιδέες αλλά οι επιμέρους τακτικές και προσωπικές φιλοδοξίες.
Ο Πρωθυπουργός, με την παρουσία του στη εκδήλωση για τα 10 χρόνια από το θάνατο του Α. Παπανδρέου, δε σημείωσε μονάχα το τέλος του φανατισμού. Τιμώντας έναν από τους πιο λαϊκιστές και αντιδραστικούς πολιτικούς του περασμένου αιώνα, σημείωσε και το τέλος του ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου.
Αυτό που θα ήθελα δεν είναι σε καμία περίπτωση η αναβίωση των φανατισμών του παρελθόντος. Δε σημαίνει όμως αυτό ότι πρέπει να ξεχάσω ότι ήταν ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου η πηγή αυτών των φανατισμών ούτε ότι θα πρέπει να ‘τιμήσω’ βέβαια τη μνήμη του. Το να αφήσουμε πίσω μας το παρελθόν μπορώ να το καταλάβω. Αυτό που με ενοχλεί είναι το να ‘τιμούμε’ το λαϊκισμό του παρελθόντος προς εξαγορά πολιτικών credits.

Ο David Friedman, γράφει για το αμερικάνικο σύστημα:

IN AMERICA, WE have a two-party system,” a Republican congressional staffer is supposed to have told a visiting group of Russian legislators some years ago.
“There is the stupid party. And there is the evil party. I am proud to be a member of the stupid party.”
He added: “Periodically, the two parties get together and do something that is both stupid and evil. This is called-bipartisanship.

Είμαι σίγουρος ότι αν βρισκόταν στην Ελλάδα θα διέκρινε ένα επίσης δικομματικό σύστημα. Η διαφορά την Ελλάδα είναι ότι και τα δυο κόμματα είναι «both stupid and evil».

Σάββατο, Ιουνίου 17, 2006

Outsourcing: Η Επόμενη Βιομηχανική Επανάσταση;

Νέο Άρθρο

Πρόσφατα δημοσιεύθηκε ένα πολύ σημαντικό άρθρο στο εγκυρότατο επιστημονικό περιοδικό των ΗΠΑ Foreign Affairs (Εξωτερικές Υποθέσεις, Μάρτιος/Απρίλιος 2006, Τόμος 85, No2). Το περιοδικό ασχολείται με θέματα διπλωματίας, εξωτερικής πολιτικής και οικονομικών. Ο τίτλος του άρθρου είναι: «Offshoring: The Next Industrial Revolution». Συγγραφέας του άρθρου είναι ο Alan Blinder, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Princeton των ΗΠΑ. Το περιοδικό Foreign Affairs εκδίδεται από το Αμερικάνικο Think Tank με τίτλο “Council on Foreign Relations”. Ο όρος Think Tank (Δεξαμενή Σκέψης) αναφέρεται σε μη κερδοσκοπικά Ινστιτούτα ανάλυσης πολιτικών, γεωστρατηγικών και οικονομικών θεμάτων στα οποία συμμετέχουν ειδικευμένοι επιστήμονες, οι οποίοι αναλύουν και προβλέπουν μελλοντικά παγκόσμια πολιτικοοικονομικά γεγονότα. Η εγκυρότητα των προβλέψεων του συγκεκριμένου περιοδικού δεν αμφισβητείται από κανέναν καθώς αυτές οι προβλέψεις, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, μεταμορφώνονται μελλοντικά σε πραγματικά πολιτικά γεγονότα. Σύμφωνα δε, με τον Νόαμ Τσόμσκι, (από τους μεγαλύτερους Αμερικάνους φιλόσοφους-διανοητές, πολέμιος της παγκοσμιοποίησης, κατέχει την έδρα Γλωσσολογίας στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης-ΜΙΤ), όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Δύο ώρες διαύγειας», Εκδόσεις Λιβάνη, το περιοδικό Foreign Affairs αποτελεί «τη σημαντικότερη επιθεώρηση σε θέματα διεθνούς πολιτικής»...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Πέμπτη, Ιουνίου 15, 2006

Χωρα που θυσιαζει τους αετους για να ζησουν οι κοτες

Φοιτητικο κινημα? πως μερικα καθαρματα θελουν να "καλυτερευσουν" την Ανωτατη Παιδεια και Ερευνα στην χωρα

Ειμαι εξαιρετικα οργισμενος. Αυτα τα ατομα θα επρεπε να εχουν φαει τετοια προστιμα που να πρεπει να δουλευουν μεχρι το 2050 για να το ξεπληρωσουν. Ανταυτου δινουν περηφανοι συνεντευξεις σε εφημεριδες (τι να πει κανεις για την τραγικη φυλλαδα που τους δινει και καλα λογια σαν επιβραβευση).

[οι φοιτητες] συγκεντρώθηκαν το μεσημέρι μπροστά στο Πολυτεχνείο. Στη συνέχεια, έκαναν πορεία μέχρι το κτίριο της Επιτροπής Ερευνών που βρίσκεται εκτός του ενιαίου πανεπιστημιακού χώρου, στην οδό Κ. Καραμανλή, και το κατέλαβαν.Γρήγορα παραβίασαν τα προστατευτικά κιγκλιδώματα και την πόρτα και εισήλθαν στα γραφεία, υπό τους ήχους του συστήματος συναγερμού. Το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων-Καταλήψεων Θεσσαλονίκης δεν είχε αποφασίσει μέχρι χθες το απόγευμα πώς θα χειριστεί τα αρχεία με τα ερευνητικά προγράμματα και αν θα τα δώσει στη δημοσιότητα. Στο σχετικό ψήφισμα αναφέρεται ότι οι φοιτητές προχώρησαν στην κατάληψη «στοχεύοντας στο ολοκληρωτικό σταμάτημα κάθε ερευνητικής δραστηριότητας και στην αποκάλυψη των ερευνητικών απορρήτων, των χρηματοδοτών της έρευνας αλλά και των προϋπολογισμών των προγραμμάτων».

Ενα πραγμα εχω να πω. Αν αυτα τα μαλακισμενα (κυριολεκτικα, δηλαδη εχουν υποστει μαλακυνση εγεκεφαλου) καθιζηματα που δεν εχουν προσφερει τιποτα στην ζωη τους, που δεν ξερουν να αντικαταστησουν ουτε το 1/10000 της ερευνας που παρενοχλουν, τα κομπλεξικα κακομαθημενα χουλιγκανια, ολοκληρωτικα φασιστακια που βρηκαν αυτην την χωρα-μπανανια για να φερουν στην επιφανεια την συμπλεγματικη καταστροφικη τους μανια, αυτα τα καλοπαιδα λοιπον, οι "αγωνιζομενοι φοιτητες"... αν τολμουσαν να κανουν κατι τετοιο στην ερευνα μου, μιλω απολυτως σοβαρα θα τα εκτελουσα! Επιτοπου! Μιλαω σοβαρα, αν ημουν ερευνητης της Θεσσαλονικης θα εβγαινα με το οπλοπολυβολο! Δεν παιζεις με την ερευνα, με αυτο που μερικοι ανθρωποι αφιερωνουν τις ζωες τους για να προχωρησουν ενα βημα παραπανω, για να βελτιωσουν την δικη σας ζωη ρε αχαριστα, κακομαθημενα, αλλοτριωμενα, παραμορφωμενα, ιδεοληπτικα, καταραμενα κωλοπαιδα!

Και βεβαια δεν εχω να πω τα καλυτερα για τους δειλους πολιτικους-ποντικια, που αντι να ορθωσουν το αναστημα τους για να υπερασπιστουν τα δικαιωματα των πολιτων μπροστα στο κυμα φασισμου και την δικτατορια των αργοσχολων μειονοτητων, που εχει γεμισει την χωρα, εχουν αφησει την εκπαιδευση μας ξεφραγο αμπελι. Με ενα πραγμα θα κλεισω, αυτη η χωρα αξιζει πραγματικα να γυρισει στον Μεσαιωνα. Καθε ερευνητης που εχει θυσιασει την ζωη του, θα πρεπει να εχει αναγουλα με την σκεψη οτι τετοια ζωα κερδιζουν απο την ερευνα του, χρησιμοποιουν τους ΗΥ που αυτος εφτιαξε, τα αυτοκινητα στα οποια αυτος εβαλε το παθος του για να σχεδιασει. Θα προτιμουσα να καψω καθε ερευνα που κανω στην ζωη μου, παρα να την χρησιμοποιησουν αυτα τα θλιβερα δειγματα αυστραλοπιθηκου που θελουν να ονομαζονται και φοιτητες, δηλαδη ακαδημαϊκοι πολιτες!!!

Ελλαδα, η χωρα που θυσιαζει τους αετους για να ζησουν οι κοτες!


ΥΓ η φραση του τιτλου ειναι απο εναν Μαρξιστη καθηγητη στο Λυκειο μου. Αλλα οχι μαρξιστη του καναπε, αλλα ατομο που δουλευε σε εργοστασιο στην Γερμανια για να χρηματοδοτησει τις πολυ καλες σπουδες του. ακουγεται μπαναλ. Οταν το ακουγες απο αυτον ομως δεν ηταν.

Τετάρτη, Ιουνίου 14, 2006

Η λογική πάει διακοπές

Αφού αυτή η κυβέρνηση της καρπαζιάς απόφάσισε να μην προχωρήσει στην κατάθεση του νέου νόμου για τα ΑΕΙ, μπορεί κάποιος να εξηγήσει λογικά γιατί ο "αγώνας συνεχίζεται"; Σήμερα η ΓΣ του συνδικαλιστικού συλλόγου των προπτυχιακών της Ιατρική Αθήνας αποφάσισε να συνεχίσουν την κατάληψη για άλλη μια εβδομάδα. Γιατί να χάνονται μαθήματα και εξετάσεις ενώ πλέον έχει αναβληθεί η κατάθεση του νόμου; Ποιός είναι ο χρονικός ορίζοντας των "αγώνων"; Θα συνεχίσουν μέχρι την συζήτηση για την Αναθεώρηση του Συντάγματος; Θα συνεχίσουν μέχρι να ξανακατατεθεί ο νόμος (αν/όποτε ξανακατατεθεί); Τι επιδιώκουν επιτέλους οι καταληψίες; Αν η κατάληψη είναι ένα ακραίο μέτρο, ποιές είναι οι "ακραίες" συνθήκες αυτή τη στιγμή, που να την επιβάλλουν; Ποιός είναι τελικά ο "αγώνας" των θλιβερών αυτών μειοψηφιών; Να ανατραπεί ο παγκόσμιος καπιταλισμός;

Προφανώς μετά από τόσο κουραστικό αγώνα τα παιδιά χρειάζονται διακοπές. Οι περισσότεροι πλέον δεν θέλουν να επανέλθουν να κανονικούς ρυθμούς μαθημάτων και εξετάσεων. Πώς να διαβάσουν για εξετάσεις ή να παρακολουθήσουν μαθήματα μετά την τόση "αγωνιστική" αδρεναλίνη; Μόνο που και πάλι θα θυμίσουμε ότι αυτή η χωρίς κανένα λόγο παράταση αυτού του βίαιου καταναγκασμού έχει κάποια αθώα θύματα. Τους φοιτητές, ειδικά όσους θα μπορούσαν να αποφοιτήσουν αν οι σχολές λειτουργούσαν κανονικά (πχ 6ο έτος Ιατρικής που υπολείπεται 3 βδομάδες κλινικών). Πώς μπορεί να ακουστεί πειστικό οποιοδήποτε επιχείρημα των "αγωνιστών" των καταλήψεων περί ενδιαφέροντος για τους φοιτητές και το μέλλον τους, όταν πλέον πλέον οι συνέπειες των ενεργειών τους έχουν ξεπεράσει την έννοια της θυσίας και έχουν προχωρήσει στην συνειδητή σφαγή;

"Stranger" in a Strange Land

Είμαι δίχως λόγια... αυτή η περίπτωση θυμίζει κάτι ανάμεσα στην Δίκη του Κάφκα (χαοτική γραφειοκρατία) και το The Terminal (limbo επί γης). Είναι τραγελαφικό και εξοργιστικό να σε θεωρούν μετανάστη και ξένο στην χώρα που γεννήθηκες και μεγάλωσες, μετανάστη στην ίδια σου την χώρα. (αλήθεια από που μετανάστευσε η κοπέλα αυτή για να θεωρείται μετανάστρια;)

Τρίτη, Ιουνίου 13, 2006

Πως ειναι δυνατον ενα φιλι να ειναι χυδαιο?

Τον Δεκεμβριο του 2003 βγηκε ισως η χειροτερη αποφαση του Εθνικου Συμβουλιου Ραδιοτηλεορασης (ενα οργανο που εχουμε επικρινει συστηματικα). Το θεμα ηταν ενα απλο φιλι μεταξυ δυο ανδρων, κατι που δεν θα επρεπε καν να εχει περασει στην ημερησια διαταξη του Συμβουλιου αλλα επρεπε να εχει απορριφθει εξαρχης.


αληθεια τους Σιμπσονς που καταστρεφουν τα ηθη της υγιους χριστιανικης νεολαιας ποτε θα τους απαγορευσουν?

Επρεπε να εχει απορριφθει επειδη δεν ειναι δουλεια του κρατους να αποφασιζει ποιος θα φιλαει ποιον, ουτε να κρινει αν η προβολη ενος φιλιου στην τηλεοραση ειναι χυδαια. Ακομα και αν ηταν φιλι μεταξυ 5 ανδρων ή 23 γυναικων. Ειναι απλα ατομικο δικαιωμα του καθενος να εκφραζεται οπως θελει. Το ανεκδιηγητο ΕΣΡ ομως κατεδικασε το καναλι που προεβαλε το φιλι σε προστιμο 100.000 ευρω! Μαλιστα η αποφαση ειχε μνημειωδως ταλιμπανικες ατακες οπως

[το φιλι μεταξυ ανδρων]είναι μια ιδιορρυθμία, έξω από την παραγωγική διαδικασία της ζωής

Μια τετοια αποφαση ειναι αναποφευκτο να προσβληθει σε ανωτερο επιπεδο. Η ελληνικη δικαιοσυνη μπορει να κινειται με ρυθμο χελωνας* αλλα αποτι φαινεται εχουμε ακομα καποια δικαστικα οργανα με αξιοπρεπεια και κοινη λογικη. Η εισηγηση που γινεται στο ΣτΕ για το θεμα στηριζει λοιπον την ακυρωση της αποφασης του ΕΣΡ και μαλιστα με ενα κειμενο που με ικανοποιει αρκετα:

Η προβολή μιας απλής σκηνής φιλιού μεταξύ ανδρών και μάλιστα στιγμιαίας, που υποδηλώνει ομοφυλοφιλική ερωτική έλξη, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί, υπό τις κρατούσες σήμερα αντιλήψεις και αξίες σε ένα σύγχρονο κράτος δικαίου και ισοπολιτείας, ότι συνιστά χυδαιότητα ή χαμηλή ποιότητα, που απάδει σε έργο τέχνης που μεταδίδεται τηλεοπτικά.

Η αντίθετη αντίληψη θα κατέληγε στο ότι ένα έργο τέχνης δεν πρέπει να μεταδίδεται από τα ΜΜΕ μόνο και μόνο επειδή εκφράζει ερωτικές ευαισθησίες διαφορετικές από αυτές της πλειοψηφίας του πληθυσμού, για την έκφραση των οποίων, όμως, ουδέποτε θα ετίθετο ζήτημα χυδαιότητας ή χαμηλής στάθμης. Πολύ σημαντικά έργα τέχνης του παγκόσμιου κινηματογράφου θα κινδύνευαν με τη λογική αυτή, κάτι που σίγουρα δεν ήθελε ο συνταγματικός νομοθέτης

Με λιγα λογια: περι ορεξεως ουδεις λογος! Το κρατος δεν εχει δικαιωμα να κρινει σε θεματα γουστου και να "προφυλασσει" τους ενηλικους πολιτες απο αυτο που θεωρει κακο γουστο. Αν σε καποιες ωρες της ημερας θεωρουμε καλο τα παιδια που βλεπουν τηλεοραση να μην ερχονται σε επαφη με βιαιες ή σεξουαλικες εικονες (κατι που εγω θεωρω δουλεια των γονεων και οχι του κρατους), τοτε το κρατος πρεπει -οπως σε ολες τις λειτουργιες του- να εχει τυφλα κριτηρια. Τυφλα στο χρωμα, εθνικοτητα, σεξουαλικη προτιμηση και οτιδηποτε αλλο χαρακτηριστικο. Το να απαγορευουμε στα καναλια να δειχνουν ομοφυλοφιλικο σεξ μονο ειναι το ιδιο γελοιο με το να απαγορευουμε να δειχνει σεξ μεταξυ μαυρων και λευκων!

Και γενικα το μηνυμα προς το ΕΣΡ ειναι σαφες:


ο μόνος έλεγχος που μπορεί να γίνει από το ΕΣΡ ειδικά στα έργα τέχνης που προβάλλονται από την τηλεόραση είναι ο έλεγχος για την προστασία των συνταγματικών αξιών, όπως η προστασία της αξίας του ανθρώπου, η προβολή ακραίων βιαιοτήτων ή ρατσιστικής προπαγάνδας ή έργων που εξυβρίζουν και προσβάλλουν βάναυσα επώνυμα άτομα ή κατηγορίες ατόμων. Από εκεί και πέρα, όλες οι ευαισθησίες όλων ανεξαιρέτως των κατηγοριών του πληθυσμού της χώρας, ακόμη και των πιο μειονοτικών, έχουν δικαίωμα να εκφράζονται μέσω έργων τέχνης -μεγαλύτερης ή μικρότερης καλλιτεχνικής αξίας, αυτό ως τελείως υποκειμενικό είναι αδιάφορο- που προβάλλονται και από την τηλεόραση

Πολυ σωστα λογια και ελπιζω να υιοθετηθουν αυτουσια απο το ΣτΕ. Το μονο που μενει τωρα ειναι να δουμε παρομοια κριτηρια να εφαρμοζονται και στα εργα τεχνης που πχ προσβαλλουν καποια θρησκεια...

*τοσο αργα που τιθεται θεμα αν η δικαιοσυνη που απονεμεται 5 χρονια μετα ειναι πραγματικη δικαιοσυνη.

ΥΓ δεν θα συζητησω προς το παρον οτι ο εισηγητης σε ενα τοσο ανωτερο δικαστηριο δεν ξερει καλα ελληνικα (πλειονοτητα, οχι πλειοψηφια! πλειοψηφια υπαρχει μονο σε ψηφοφοριες!)

ΥΓ2 Για παλιοτερα παραστρατηματα του ΕΣΡ κοιταξτε και αυτο

Δευτέρα, Ιουνίου 12, 2006

Παρουσίαση του βιβλίου «Η Μάστιγα του Θεού»

Παραθέτουμε τα κείμενα των ομιλιών από την παρουσίαση του βιβλίου του Μανώλη Βασιλάκη «Η Μάστιγα του Θεού» που πραγματοποιήθηκε στις 6/6/2006.

Λεωνίδας Κύρκος - Χριστόδουλος: «Ο Αρχιερέας του Σκότους»

Στέφανος Μάνος - Παρουσίαση του βιβλίου «Η Μάστιγα του Θεού»

Νίκος Σηφουνάκης - Παρουσίαση του βιβλίου «Η Μάστιγα του Θεού»

Μιχάλης Σταθόπουλος - Παρουσίαση του βιβλίου «Η Μάστιγα του Θεού»

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε περισσότερα και να σχολιάσετε*

Κυριακή, Ιουνίου 11, 2006

Statistics World Cup: Ireland vs. Belgium


St-Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί μας φίλαθλοι αναγνώστες, καλωσήλθατε για να παρακολουθήσετε αυτόν τον πολύ ενδιαφέροντα αγώνα στο Μουντιάλ Στατιστικών μεταξύ Ιρλανδίας και Βελγίου. Ένα πρώτο σχόλιο Waldorf;
W-Ευχαριστώ Statler. Καλημέρα και από μένα κυρίες και κύριοι, πράγματι αναμένεται να να παρακολουθήσουμε πλούσιο θέαμα και πολλά γκολ αφού η Ιρλανδία είναι σε όλα τα πρακτορεία στοιχημάτων από τα φαβορί της διοργάνωσης.
St-Πιστεύεις το Βέλγιο μπορεί να κάνει την έκπληξη;
W-Στο ποδόσφαιρο όλα είναι δυνατά, στην οικονομία όχι! Νομίζω η Ιρλανδία θα νικήσει με καθαρό σκορ.
St-Πώς βλέπεις να παρατάσονται οι ομάδες;
W-Η Ιρλανδία παίζει με ένα μοντέρνο φιλελεύθερο οικονομικό σύστημα με μεγάλη παραγωγικότητα και έφεση στις επενδύσεις και την ανάπτυξη. Ο προπονητής αφήνει του παίχτες ελεύθερους να αυτοσχεδιάζουν και να καινοτομούν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το Βέλγιο επιμένει παραδοσιακά, όπως και οι πολλές ακόμα ευρωπαϊκές χώρες, με συντηρητικό/σοσιαλδημοκρατικό σύστημα, αργή ανάπτυξη, υψηλή φορολογία και μεγάλο κρατικό τομέα ενώ ο προπονητής πιστεύει ότι δίνει βάρος στη συνοχή μεταξύ των γραμμών του.
St-Ας περάσουμε στο αγώνα:

St-To παιχνίδι ξεκίνησε ισορροπημένα τις πρώτες δεκαετίες, μέχρι τα μέσα του '80 όπου η Ιρλανδία άλλαξε σύστημα ανάπτυξης και η διαφορά στην απόδοση έγινε εμφανής. Από κει και πέρα το ματς γίνεται καταιγιστικό.
W-Πράγματι, είναι φανερό ότι αλλαγές που έκανε ο Ιρλανδός προπονητής στα μέσα του '80 έδωσαν τεράστιο αέρα στην Ιρλανδία που ανέλαβε την πλήρη επιχειρηματική πρωτοβουλία των κινήσεων, ενώ το Βέλγιο έχει ουσιαστικά πλέον κλειστεί στα καρέ του.

St-Προσέξτε τις αλλαγές του προπονητή. Κοιτάχτε πώς μειώνουν σε ποσοστό τις κρατικές δαπάνες και ελαφραίνουν την επιβάρυνση στην φορολογία και στο εργατικό δυναμικό και στις επιχειρήσεις.


St-Οι αλλαγές αυτές κυριολεκτικά αιφνιδιάζουν! Όλοι περιμένουν να έχουν ως αποτέλεσμα να ρίξουν τις κρατικές δαπάνες, όμως όχι! Χάρη στην αυξημένη ανάπτυξη που εξασφαλίζουν το αποτέλεσμα είναι ότι σε λίγα χρόνια το 35% αντιπροσωπεύει μεγαλύτερη αύξηση δαπανών από ότι το Βέλγιο που έμεινε στο 50%!
W-Έχουμε ένα φανταστικό στατιστικό γκολ! 1-0 για την φιλελεύθερη Ιρλανδία.

St-Ας δούμε λίγο την φάση πιο αναλυτικά.Φαίνεται νομίζω ξεκάθαρα πώς οι φιλελεύθερες πολιτικές της Ιρλανδίας κατήργησαν τις "κοινωνικές κατακτήσεις", χρηματοδοτώντας την αύξηση των δαπανών για κοινωνική πρόνοια, για οικογενειακά επιδόματα, για την καταπολέμηση της ανεργίας και την επέκταση του δημόσιου συστήματος υγείας!
W-Mάλλον τους συνδικαλΗστές κατήργησαν!




St-Δηλαδή λες ότι οι κρατικές δαπάνες δεν πρέπει να ξεπερνάνε ένα ποσοστό, διότι έτσι αναστέλουν την ανάπτυξη;
W-Ναι. Είναι είναι πασιφανές ότι είτε προέρχονται από φόρους, είτε από δανεισμό, οι μεγάλες κρατικές δαπάνες είναι αντιπαραγωγικές.
St-Κοίτα το χρέος της Ιρλανδίας και του Βελγίου και πόσα χρήματα πάνε χαμένα στο Βέλγιο μόνο και μόνο για εξυπηρέτηση των τόκων του χρέους του. Το 4,7% του ΑΕΠ!
W-Άλλο ένα καταπληκτικό στατιστικό γκολ για την Ιρλανδία!


St-Και αυτό δεν είναι τίποτα! Η Ιρλανδία πάλι στην επίθεση. Κοίτα πώς η αυξημένη ανάπτυξη και οι επενδύσεις οδηγούν την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
W-Είναι το 3-0! Η Ιρλανδία πραγματικά κεντάει στην αύξηση της απασχόλησης. Άμα παίζεις με σύγχρονο και ελκυστικό σύστημα...

St-Ας δούμε σε πιο αργή ανάλυση αυτό το τρίτο γκολ.


W-Χάρη στην αύξηση των θέωσεων εργασίας στις υπηρεσίες και την βιομηχανία, η Ιρλανδία μπόρεσε χωρίς κραδασμούς να μειώσει σε 20 χρόνια των αγροτικό της πληθυσμό στο μισό.

St-Δεν είναι καθόλου περίεργο πώς η Ιρλανδία έριξε τόσο δραματικά το ποσοστό ανεργίας της.

W-Οι προπονητές του Βελγίου τόσα χρόνια θα έπρεπε να δικαστούν ως εγκληματίες!
St-Τελικά ο φιλελευθερισμός απειλεί το μέλλον;
W-Σίγουρα! Το μέλλον των βολεμένων συνδικαληστών, των διαπλεκόμενων προμηθευτών και των ιδεολογικών εκφραστών των κρατικίστικων πολιτικών που τους συντηρούν!

St-Απολαυστικός αγώνας, δε νομίζεις;
W-Καλός ήταν αλλά αναμενόμενος. Η Ιρλανδία θα φτάσει σίγουρα πολύ ψηλά στην διοργάνωση.
St-Δεν πάμε να δούμε ποδόσφαιρο;
W-Πάμε, να δούμε και τίποτα απρόβλεπτο.

Σάββατο, Ιουνίου 10, 2006

Ψηφιακός κολεκτιβισμός;

Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στην wikipedia. Την πρώτη φορά που περιπλανήθηκα στις σελίδες της ξεκινώντας από ένα λήμμα χάθηκα διαβάζοντάς την για πάνω από 4 ώρες. Για αυτό και βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την κριτική του Jaron Lanier στο φαινόμενο των wikis ως εκφάνσεις ενός είδους "ψηφιακού κολεκτιβισμού". Επίσης εδώ θα βρείτε τις απαντήσεις στο κείμενο του Lanier διακεκριμένων επιστημόνων και διανοουμένων. Είναι τα wikis και οι συν αυτώ τεχνολογίες το νέο πρόσωπο του μαοϊσμού στον 21ο αιώνα; Διαβάστε και κρίνετε...

Παρασκευή, Ιουνίου 09, 2006

Fussball kommt nach Hause (Μουντιαλ 2006)

Θα εχετε προσεξει βεβαια οτι σημερα ξεκιναει το Μουντιαλ. Παρολη την απουσια της εθνικης μας εχω την εντυπωση οτι ακομα και στην Ελλαδα το Παγκοσμιο Πρωταθλημα ειναι ενα μεγαλο γεγονος. Εδω στην Γερμανια ειναι σιγουρα ενα τεραστιο πανηγυρι. Οι Γερμανοι εξυπνα σκεπτομενοι μοιρασαν τις ομαδες σε πολλες γερμανικες πολεις (εδω στην Βοννη ειδα χτες μαλιστα το λεωφορειο της ιαπωνικης ομαδας! καλα παιδια φαινονται :-) ) και τα σταδια σε αλλες τοσες. Ετσι σχεδον καθε Γερμανος αισθανεται οτι η περιοχη του συμμετεχει.


Κανεις δεν μπορει να κατηγορησει του Γερμανους οτι εφτιαξαν βαρετα σταδια...

Και ευτυχως εκει που ο καιρος φαινοταν να χαλαει τα σχεδια των διοργανωτων, σημερα η Γερμανια εχει μια τρομερη λιακαδα. Οι μπυρες ειναι ηδη κρυες, οι γιγαντοοθονες στημενες, τα γηπεδα γυαλιστερα, το παρτυ μπορει να ξεκινησει. Ο μονος κινδυνος που φοβουνται μερικοι Γερμανοι ειναι επιθεσεις ακροδεξιων στην ανατολικη Γερμανια. Εγω δεν το πιστευω, ο μονος πραγματικος κινδυνος ειναι να φτασει η Γερμανια παλι στον τελικο χωρις να παιξει ουτε μια φορα αξιοπρεπη μπαλα... Τελοσπαντων, ισως αυτην την φορα το αξιζουν, εχουν κανει μια πραγματικα ωραια διοργανωση.

ΥΓ τα στοιχηματα για σημερα? οι Γερμανοι φιλοι μου λενε οτι αν η Γερμανια δεν κερδισει σημερα πανω απο 5-0 δεν αξιζει να παει στον επομενο γυρο :-)
ΥΓ2 θεωρειται δεδομενο οτι καθε φοιτητικο παρτυ αυτες τις μερες θα εχει μερικα στανταρ τραγουδια οπως football is coming home. Θα ακολουθουν κραυγες και συνθηματα οπως Finale oh oh - Finale oh oh oh oh...

Πέτσινη η μαζικότητα των καταλήψεων

"ΜΙΚΡΕΣ ΟΜΑΔΕΣ, λοιπόν, έχουν καταλάβει 346 σχολές και επίσης μικρές ομάδες συγκρότησαν τη χθεσινή ογκώδη διαδήλωση." γράφει ειρωνικά η Ελευθεροτυπία.

Κι' όμως μάλλον έτσι είναι αν δει κανείς τους αριθμούς. (μια σούμα από αυτούς που αναφέρθηκαν στα προήγουμενα posts εδώ)
Στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας οι ψήφοι υπέρ της κατάληψης ήταν 1508. Σε αυτό το πανεπιστήμιο φοιτούν περίπου 10.000 άτομα.
Η Νομική Αθηνών αρχικά έκλεισε ύστερα από μια γενική συνέλευση 150 ατόμων. Στην τελευταία Γ.Σ αποφασίστηκε η κατάληψη με 842 ψήφους. Η σχολή έχει περίπου 5000 άτομα.
Στην Ιατρική ψηφίστηκε η κατάληψη αρχικά από 200 άτομα και στην τελευταία γενική συνέλευση από 800 άτομα (500 υπέρ). Το σύνολο των φοιτητών Ιατρικής είναι περίπου 4000.
Στην σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών αποφάσισαν 452 άτομα ενώ ο συνολικός αριθμός φοιτητών είναι περίπου 2500.
Στο βιολογικό αποφασίστηκε η κατάληψη από 215 άτομα ενώ συνολικά η σχολή έχει πάνω 900 άτομα.

Σύμφωνα με την Αστυνομία στην χθεσινή "μαζική" πορεία συμμετείχαν 8.000 άτομα περίπου, οι οργανωτές υποστηρίζουν ότι συμμετείχε ο διπλάσιος αριθμός. Ο Συνασπισμός υποστηρίζει ότι ήταν 20.000.
Ο αριθμός των φοιτητών (ΤΕΙ/Πανεπιστημίου) στην Αττική είναι περίπου 91.900

Απόφασίζομεν (μερικοί εκατοντάδες των ΕΑΑΚ και σία) και διατάσσομεν (τους χιλιάδες υπόλοιπους) λοιπόν.

Μια μεγάλη ευκαιρία πάει χαμένη...

...και πανηγυρίζουμε κιόλλας! Η μεγαλομανία μας για τα διάφορα μεγαλύτερα πράγματα στην Ευρώπη μας οδηγεί να πετάξουμε στα σκουπίδια μια χρυσή ευκαιρία για να αλλάξει το πρόσωπο όλου του Λεκανοπεδίου, και ειδικά των πιο πυκνοκατοικημένων και υποβαθμισμένων περιοχών. Όπως είχε προταθεί πρώτα από τον Στέφανο Μάνο, αλλά και μέσω του e-Rooster στη συνέχεια, ο χώρος στο Ελληνικό θα μπορούσε να δωθεί στο μεγαλύτερο μέρος του για κατασκευή κατοικιών, δημιουργώντας ένα προάστιο-πρότυπο και αποσυμφορώντας σε μεγάλο βαθμό το έντονο οικιστικό πρόβλημα της Αθήνας, ενώ τα χρήματα που θα προέκυπταν από την πώλησή τους θα χρησίμευαν για την απαλλοτρίωση πολλών περιοχών σε υποβαθμισμένες πυκνοκατοικημένες περιοχές για την δημιουργία πολλών μικρών πάρκων. Επιπλέον, δεν είναι μόνο το πυκνοκατοικημένο κέντρο που θα οφεληθεί αλλά και περιοχές που υπάρχουν χώροι αλλά όχι ανάλογοι πόροι (πχ Ελαιώνας κτλ).

Αντί για ένα πάρκο-τέρας 4.000 στρεμμάτων στην περιφέρεια της πόλης, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν πχ 100 μικρά πάρκα σε όλη την Αθήνα των 20-30 στρεμμάτων στην καρδία της. Για όσους το θεωρούν περίπλοκο αυτό, θα μπορούσε, αντί για χρήματα, πολύ πιο εύκολα οι απαλλοτριώσεις να συνδυαστούν με παραχωρήσεις ως αντιπαροχή αντίστοιχης αξίας ακινήτων στο Ελληνικό, πράγμα όχι πολύ δύσκολο αν υπολογίσουμε την πολύ μεγαλύτερη αντικειμενική αξία του Ελληνικού. Φαντασία χριεάζεται, ιδέες και λύσεις υπάρχουν άπειρες για να αξιοποιηθεί ένα τόσο μεγάλης αξίας κομμάτι γης για την βελτίωση της ποιότητας ζωής όλων των Αθηναίων. Η αξιοποίηση όμως του Ελληνικού, από ότι φαίνεται, θα προστεθεί στις χαμένες ευκαιρίες για την Αθήνα, τις οποίες μικρόνοοι και μεγαλομανείς πολιτικοί άφησαν να πάνε χαμένες. Θα συνεχιστεί η εξάπλωση της Αθήνας με καταπατήσεις, θα συνεχιστεί η υποβάθμιση των πυκνοκατοικημένων περιοχών, αλλά τουλάχιστον θα έχουμε ένα τεράστιο πάρκο το οποίο θα απολαμβάνουν ουσιαστικά μόνο οι λίγες χιλιάδες κάτοικοι γύρω του.

θετική ενέργεια...

"η μεγαλύτερη εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων στον κόσμο ξεκίνησε να κατασκευάζεται στην πορτογαλία στο πλαίσιο των προσπαθειών για την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής."
in.gr

εδώ τι κάνουμε?

ενώ μια σειρά από μικρές και μεγάλες χώρες εντός και εκτός ε.ε. έχουν συγκεκριμένα σχέδια και δράσεις για να εκμεταλλευτούν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας εξ αιτίας της κρίσης του πετρελαίου και του περιβάλλοντος, η ελλάδα, μια χώρα με "ανταγωνιστικό πλεονέκτημα" στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας δεν κάνει απολύτως τίποτα. δεν κάνει τίποτα γιατί σ'αυτόν τον τόπο λείπει η πολιτική βούληση, το όραμα και μια συνεπής μακροχρόνια στρατηγική.

αντιθέτως, η ελλάδα είναι χωρίς θεσμικό πλαίσιο για την "πράσινη" ενέργεια...ενώ ταυτόχρονα "προωθούνται νέοι πετρελαϊκοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής στα νησιά, σταθμοί με φυσικό αέριο στην αττική (δυναμικότητας 2.000 MW όταν στο νομό δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση αιολικών πάρκων) και νέα ιδιωτικά εργοστάσια λιγνίτη 900 MW" (ΟΙΚΟ, Καθημερινή).

Πέμπτη, Ιουνίου 08, 2006

Κακές εμπειρίες

Σημείωση e-Rooster: Το παρακάτω κείμενο μας το έστειλε ο αναγνώστης μας κ.Κώστας Μπουκουβάλας, φοιτητής στο ΑΠΘ, για να καταθέσει την προσωπική του μαρτυρία από τις εμπειρίες του με τον φοιτητικό συνδικαλισμό.

Όταν πρωτομπήκα στο Τμήμα Χημείας, στους τοίχους υπήρχαν γραμμένα δυο συνθήματα τα οποία έχουν μείνει ανέπαφα από τότε: Το ένα λέει "ΕΑΑΚ εδώ και χρόνια με πέτρες και καδρόνια" και το άλλο "Δε θέλουμε γνώση, θέλουμε πτυχίο". Αν βάφτηκαν κάποτε οι τοίχοι, τα συνθήματα ξαναγράφτηκαν στις ίδιες ακριβώς θέσεις και στο μέλλον είμαι
σίγουρος οτι θα ξαναγίνει το ίδιο. Προσωπικά τα πήρα στο χαβαλέ και τα δυο τα συνθήματα. Καθόμουν με άνεση μέχρι και την αρχή του φετινού χρόνου στο τραπέζι των ΕΑΑΚ και συζητούσα πολλές φορές με τα μέλη τους παρά το γεγονός οτι διαφωνούσαμε.

Ένα γεγονός όμως με έκανε να αλλάξω στάση.

Ήταν χειμερινό εξάμηνο. Πάλευα επι τρεις εξεταστικές να περάσω ένα συγκεκριμένο μάθημα στο οποίο πάντα κοβόμουν με τέσσερα και στην τέταρτη προσπάθεια είπα να παρακολουθήσω τις προόδους. Είχα ήδη δώσει τις δυο από τις τρεις προόδους και μόλις είχαν τελειώσει οι παραδόσεις της τρίτης. Την ημέρα εκείνη γίνεται συνέλευση - ενας Θεός ξέρει πως συγκλήθηκε - και αποφασίζεται από ΕΑΑΚ και ΠΚΣ να γίνει "συντονισμός" για κατάληψη την επόμενη μέρα που ήταν η ημέρα της προόδου. Σαν παλαβός μπαίνω εκεί που είχανε την "επιτροπή" τους και έχοντας στην πλάτη μου την πίεση των συμφοιτητών μου που δεν ασχολούνται με πολιτικά αλλά και τη δική μου ανάγκη φωνάζω "Φασίστες, κατάληψη over my dead body". Ευτυχώς δε πιαστήκαμε στα χέρια εκείνη τη μέρα.

Ο καθηγητής εν τω μεταξύ να είναι ένα στραβόξυλο. Είρων μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματος του. Ήθελα να μάθω. Ήθελα να μάθω τι θα γίνει με το μάθημα. Πάω την άλλη μέρα στο Χημικό. Είχε κατάληψη. Δεν δίνω σημασία, μπαίνω μέσα με ύφος, χωρίς να μιλήσω σε κανένα και παω προς τον πίνακα ανακοινώσεων που με ενδιέφερε. Τίποτα. Ο καθηγητής τσατίστηκε και εκτός του οτι θα μας την πει και θα βγει απο πάνω - και θα έχει και δίκιο - μεταθέτει την πρόοδο την άλλη βδομάδα μια μέρα στις 7 το απόγευμα. Λοιπόν. Εδώ προσέξτε.

Χωρίς να προκαλέσω, χωρίς να πω τίποτα σε κανένα, την ώρα που έβγαινα από το κτήριο, ακούω απειλές και μετά από λίγα δευτερόλεπτα, έναν αναπτήρα να σκάει μισό μέτρο από εκεί που περπατούσα. Πισώπλατα. Σταματώ για λίγο, δε γυρνάω, παίρνω μια βαθειά ανάσα και φεύγω.

Το θέμα το κράτησα βαθειά μέσα μου και περίμενα την κατάλληλη στιγμή για να αντιδράσω με ένα τρόπο που θα με δικαίωνε. Επειδή είμαι ψαχτήρι και έχω μια βασική γνώση των νόμων βρήκα τα εξής:

1ον. Με βάση - τον κακό και για μένα - αντιτρομοκρατικό νόμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η κατάληψη δημοσίου κτηρίου είναι αδίκημα και διώκεται ποινικά.

2ον. Με βάση τον νόμο του Ανδρέα Παπανδρέου 1268/82 (1981) για την Παιδεία επιτρέπεται επέμβαση των σωμάτων ασφαλείας χωρίς άδεια του ειδικού ακαδημαϊκού σώματος όταν εκτελούνται αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής.

Τα παραπάνω όταν τα είπα σε συνέλευση προ βδομάδων για τις μεγάλες καταλήψεις και τι δεν άκουσα. Ρουφιάνο με είπανε, χαφιέ με είπανε, καταδότη με είπανε, χριστοπαναγιές ρίχνανε. Αλλά ο κόκκινος στύλος με γέμιση τσιμέντο είναι κάτω από το τραπέζι των ΕΑΑΚ. Τα καδρόνια είναι κατω από το τραπέζι των ΕΑΑΚ. Οι λοστοί επίσης, οι αλυσίδες επίσης. Τα απειλητικά συνθήματα στους τοίχους μετά από την συνέλευση γραφτήκανε από τα ΕΑΑΚ.

Σας μιλάω για υπαρκτά πράγματα και γεγονότα. Το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να τους "απειλήσω" με μηνύσεις αν συνεχίσουν την ίδια τακτική και οτι θα καλέσω εγώ ο ίδιος σε περίπτωση που μου επιτεθούν αστυνόμο χωρίς όπλο, με πολιτικά για προστασία μου. Σας είπα τι έγινε. Την δύναμη για να τα κάνω αυτά δεν την έχω. Εδώ ο πρύτανης του Παν/μιου στα Χανιά επικαλέστηκε τον νόμο που σας γράφω, και έγινε της πόπης. Εκεί να φτάσουμε; Αλλά και απο την άλλη, τι περιμένουμε, να γίνουμε Τεμπονέρες; Να μας δολοφονήσουνε επειδή θέλουμε να δούμε πως πήγε το πείραμα στον 5ο όροφο;

Πίσω από το χημικό κάθε μεσημέρι έρχεται η μαύρη BMW. Ένας από τα ΕΑΑΚ δεν σηκώθηκε ποτέ να πει "ρε παιδιά, εκει πίσω ο καπιταλισμός μοιράζει ναρκωτικά". Τότε θα παραδεχόμουν οτι τιμούν τον Τσε Γκεβάρα που φοράνε στις μπλούζες τους. Αλλά δε το κάνουν. Το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι σε κατ' ιδίαν συζητήσεις στην καφετέρια να σου λένε οτι όλα είναι μάταια, όλα είναι ιδιωτικά και καλό θα είναι να αντιδράσουμε βγαίνοντας στο δρόμο μήπως και αλλάξει κάτι. Κατα τη γνώμη μου, αυτό είναι επίπεδο σκέψης below zero. Αν δεν είναι, τότε κάτι άλλο συμβαίνει.

Όταν κάποτε στο πρώτο έτος τους είχα πλησιάσει και τους είπα "γιατί καλείτε τον κόσμο σε 3η συνέλευση, αφού ο εσωτερικός κανονισμός του ΑΠΘ που έχει ψηφιστεί και από τους φοιτητές (τότε που ήταν ενεργοποιημένη η ΦΕΑΠΘ - άλλη πικρή ιστορία) ορίζει 2 σε κάθε εξάμηνο". Αντί συζήτησης "Δεν μας ενδιαφέρει! Τον γράφουμε εμείς τον κανονισμό! Δε μας βολεύει ο κανονισμός! Η γενική συνέλευση είναι πάνω από τον Θεό τον ίδιο! και άλλα τέτοια σουρρεαλιστικά.

Πιστεύω σας κούρασα με το μακρύ γράμμα μου, αλλά ξέρετε έχω εκθέσει ολόκληρη ΠΑΣΠ με την συμπεριφορά μου - που τα παιδιά δε μου φταίγαν σε τίποτα να μαλώνω εγώ και να γίνομαι γραφικός και να τους μειώνω ενδεχομένως το εκλογικό αποτέλεσμα - που προσφέρθηκε δυο χρόνια να μου δώσει πεδίο δράσης και δυστυχώς δεν έπεισα ούτε εκείνους για το δίκιο μου. Δε ξέρω εσείς πως το βλέπετε, αν είμαι ασφαλίτης ή όχι, πάντως έχω τη συνείδηση μου καθαρή οτι δεν πείραξα μυρμήγκι μέσα στο Χημικό και πάντα μιλούσα με στοιχεία, νόμους, καταστατικά.

Σημείωση e-Rooster: Το παρακάτω κείμενο είναι σχολιασμός του ιδίου αναγνώστη σε ένα άρθρο της Ελευθεροτυπίας για τις κινητοποιήσεις.

Τέτοια άρθρα
είναι που βάζουν λάδι στη φωτιά. Θα έπρεπε οι δημοσιογράφοι που τα γράφουν αυτά να είναι πιο ενημερωμένοι.
Ανάλυση του άρθρου:
Με κατειλημμένες τουλάχιστον 150 σχολές σ’ όλη τη χώρα από τους φοιτητές και απεργία διαρκείας των πανεπιστημιακών θα αρχίσει η εξεταστική περίοδος στα ΑΕΙ την ερχόμενη εβδομάδα.
Μάλλον κάποιοι μπερδεύονται στην συντακτική ομάδα εκει πέρα. Χθες (Σάββατο 27/05/2006) έγραφαν: ήδη από τις 330 σχολές όλης της χώρας, βρίσκονται υπό κατάληψη οι 240
Τελικά κύριοι δημοσιογράφοι διαφωτίστε μας! Πόσες σχολές τελούν υπό κατάληψη; 150, 200, 300, 500; Τα μεγάλα νούμερα προκαλούν μεγάλες αντιδράσεις.
Στην πραγματικότητα οι φοιτητές… δίνουν εξετάσεις στη δημιουργία ενός νέου κινήματος που ξεπερνά σε μέγεθος και αγωνιστικότητα τις μεγάλες κινητοποιήσεις επί υπουργίας Αρσένη.
Κατ’ αρχάς πρέπει να πούμε το εξής: Το πρόγραμμα “Εκπαίδευση 2000″ δεν είναι το “νομοσχέδιο Αρσένη” όπως επικράτησε να λέγεται. Είναι το νομοσχέδιο που έφτιαξε ο Γιώργος Α. Παπανδρέου όταν ήταν εκείνος Υπουργός Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων. Απλά έτυχε ο Αρσένης να διαχειριστεί την κρίση. Δεύτερον, ο κ. Αρσένης ήταν πιο λαοφιλής ΥΠΕΠΘ που υπήρξε ποτέ. Πάντα το γραφείο του ήταν ανοιχτό σε φοιτητές, μαθητές και καθηγητές. Πάντοτε συνομιλούσε, υπήρξε τεχνοκράτης και διπλωμάτης. Πάντοτε βρισκόταν η χρυσή τομή και κανείς δε μπορεί να το αρνηθεί.
Μόνο που τώρα έχει διαμορφωθεί ένα αρραγές μέτωπο με τους καθηγητές τους, η ομοσπονδία των οποίων (ΠΟΣΔΕΠ), σε μαραθώνια συνεδρίαση το βράδυ της Πέμπτης αποφάσισε απεργία διαρκείας. Αύριο και μεθαύριο θα συγκληθούν γενικές συνελεύσεις των σχολών σε όλη την Ελλάδα προκειμένου να επικυρώσουν την απόφαση της ΠΟΣΔΕΠ και απ’ την Τετάρτη τα πανεπιστήμια βάζουν λουκέτο.
Αυτό είναι ακόμη μεγαλύτερο λάθος. Οι περισσότερες καταλήψεις που γίνονται, πραγματοποιούνται από τα σχήματα των ΕΑΑΚ και ΠΚΣ οι οποίοι είναι συνέχεια σε κόντρα με τους καθηγητές. Δε χάνουν ευκαιρία να κατηγορούν ΔΑΠ & ΠΑΣΠ και οποιονδήποτε άλλο έχει κάποια στοιχειώδη επικοινωνία με το διδακτικό προσωπικό.
Αξιοσημείωτο είναι ότι τόσο οι φοιτητές όσο και οι καθηγητές δεν προτάσσουν συντεχνιακά αιτήματα, αλλά αντιδρούν στις θεσμικές αλλαγές που δρομολογούνται στα πανεπιστήμια. Σημείο αιχμής η αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος που ανοίγει το δρόμο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και οι αλλαγές που έχουν ήδη εξαγγελθεί στο νόμο πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία των ΑΕΙ.
Αυτό είναι πάλι λανθασμένο. Ηλίου φαεινότερον οτι επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ από ΕΑΑΚ και ΠΚΣ για το νομοσχέδιο της αξιολόγησης ποτέ δεν έγινε τέτοια κλιμάκωση “κινητοποιήσεων” (αφήσε με να τις καλώ χρηματοδοτήσεις) για τη δήθεν υπεράσπιση των φοιτητικών κεκτημένων. Αφήστε που το “νομοσχέδιο της αξιολόγησης” δεν είχε καν νόημα γιατί αξιολόγηση προβλέπει και ο νόμος του 1982 που δεν τηρήθηκε ποτέ κατα γράμμα. Όσο για το άρθρο 16 του συντάγματος αυτό, αν γίνει, θα γίνει από την επόμενη Βουλή και αν η επόμενη Βουλή έχει την καθορισμένη πλειοψηφία και αν είναι η Νεα Δημοκρατία κυβέρνηση και ακομά και αν είναι το ΠΑΣΟΚ και δεν έχει αλλάξει την πολιτική του ρητορεία προς όφελος των ψήφων και αν τότε δεν γίνουν πάλι διαδηλώσεις και αντιδράσεις και τέλος και αν δεν είναι ο Βενιζέλος είτε πρωθυπουργός είτε υπεύθυνος ξανά για την αναθεώρηση ως ο μόνος ικανός συνταγματολόγος να χειριστεί τέτοια θέματα και ο οποίος είναι κατά των ιδιωτικών και των μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων.
Ο περιορισμός του φοιτητικού ασύλου, η διαγραφή των «αιώνιων φοιτητών», η κατάργηση του ενός δωρεάν συγγράμματος, η εισαγωγή μάνατζερ στη διοίκηση των ιδρυμάτων και ο περιορισμός της φοιτητικής ψήφου στις πρυτανικές εκλογές που προτάθηκαν από την επιτροπή «σοφών» του ΕΣΥΠ αλλά και την επιτροπή πρυτάνεων, αποτελούν κόκκινο πανί για τους φοιτητές, που ζητούν επίσης την απόσυρση των νόμων για την αξιολόγηση και τη διά βίου εκπαίδευση.
Τι θα πει “φοιτητικό άσυλο”; Ας έρθουν μια μέρα στην πίσω αυλή του Τμήματος Χημείας οι κ.κ. δημοσιογράφοι να δούνε την BMW να παρκάρει και να άσπρα φακελάκια και τις σύριγγες να καταναλώνονται εν ριπή οφθαλμού από τους καταδικασμένους στη μάστιγα συμπολίτες μας. Ας έρθουν οι κύριοι δημοσιογράφοι να ζήσουν για μια έστω στιγμή το “ΕΑΑΚ εδώ και χρόνια με πέτρες και καδρόνια” και το πισώπλατο πέταγμα αναπτήρων στους καταληψιοσπάστες που η πτυχιακή τους είναι χημικό αντιδραστήριο που θα εκραγεί αν δεν πάνε να το ελέγξουν. Ας έρθουν για να δούνε τους όμορφους με γκράφιτι και ψαρόκολλα τοίχους των “εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας”. Ας έρθουν για να καταλάβουν λίγο ανελευθερία και λίγο χούντα από τις ομάδες των συμμοριών που καπηλεύονται το φοιτητικό κίνημα.
Η περίφημη διαγραφή των “αιωνίων φοιτητών”. Όσα πιο πολλά χρωστάς τόσα πιο πολλά χρόνια περιθώριο έχεις (π.χ. πάνω απο τα μισά; 4 χρόνια, κάτω απο τα μισά; 2 χρόνια, λίγα; 1 χρόνο). Πηγή: “Ε 27/5/06″
Κατάργηση του ενός συγγράματος. Τίποτα. Θα σας προσκαλέσω μόνο στις βίλλες και τα κότερα των καθηγητών. Αν βέβαια παραβλέψουμε οτι το ένα και μοναδικό άγιο σύγγραμμα είναι θεσμός που διατηρείται από την περίοδο της χούντας...
Εντάξει, εισαγωγή μάνατζερ & μείωση εκπροσώπησης εδώ που τα λέμε δεν είναι τόσο καλά αλλά υπάρχουν στα περισσότερα πολιτισμένα πανεπιστήμια του κόσμου. Μήπως δεν υπάρχει ήδη το Γραφείο Διασύνδεσης; Μήπως ήδη δεν είναι μειωμένη η αληθινή εκπροσώπηση με την κομματική χειραγώγηση και τη συναλλαγή φοιτητών-καθηγητών; Λεω εγώ τώρα!
* «Αυτή δεν είναι “άλλη μια απεργία”. Ανάστατη όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα απαιτεί να σταματήσει η εκποίηση της ανώτατης δημόσιας εκπαίδευσης, η πειθάρχηση των διδασκόντων και η τιμωρία των φοιτητών», διακηρύσσει ο γραμματέας της ΠΟΣΔΕΠ, Γιώργος Μαΐστρος. Το ογκώδες συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο πλαισίωσαν καταληψίες φοιτητές και από επαρχιακές πόλεις ήταν η πρώτη δημόσια εμφάνιση του νέου κινήματος. «Οσοι δεν μας σεβάστηκαν ήρθε η ώρα να μας φοβηθούν. Δεν αποχωρούμε - θα νικήσουμε», έγραφε το κεντρικό πανό.
Προπαγάνδα και απειλές. Ορίστε που φτάσαμε. Ευρωπαϊκή χώρα ντεμέκ. Καλά, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
* «Οι πρώτες καταλήψεις πριν το Πάσχα που προσπαθούσαν να φέρουν τη Γαλλία των φοιτητικών και εργατικών εκρήξεων στην ελληνική πραγματικότητα, έδωσαν μόνο ένα δείγμα γραφής γι’ αυτό που θα ακολουθούσε από το φοιτητικό κίνημα. Η διαδήλωση της Πέμπτης συγκέντρωσε πάνω από 10.000 φοιτητές και ήταν η μεγαλύτερη κινητοποίηση των τελευταίων ετών», μας λέει ο καταληψίας, Δημήτρης Γράψας, από το Φυσικό Αθήνας. «Η προσπάθεια της Μαριέττας Γιαννάκου να καταθέσει και τρίτο νομοσχέδιο, μετά από αυτά της αξιολόγησης και της διά βίου εκπαίδευσης στο θερινό τμήμα της Βουλής -τι άραγε φοβάται;- τούτη τη φορά θα πέσει στο κενό».
Η αντίδραση στη Γαλλία απ’ ότι άκουσα κάπου ήταν αντίδραση βολέματος. Τα φοιτητάκια εκεί δεν ήθελαν να χάσουν το βολεματάκι τους και την ησυχία τους και το νομοσχέδιο ήταν του στύλ “ασφαλιστικό Γιαννίτση” που μεν έλεγε την αλήθεια και θα ήταν “αντιλαϊκό” τα πρώτα χρόνια της εφαρμογής του αλλά μακροπρόθεσμα θα είχε τεράστια οφέλη για την κοινωνία. Ε λοιπόν, τότε η σύγκριση είναι απολύτως πετυχημένη. Κάποιοι δεν θέλουν να χάσουν το βόλεμα τους και αντιδρούν. “Αριστεροί”. Αλήθεια, ποιος τους έδωσε φωνή αυτούς; Μήπως ο νόμος του 1982; Γιατί δεν βγαίνουν να απαιτήσουν ή να διεκδικήσουν μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους να εφαρμόζεται κατα γράμμα ο νόμος; Μήπως δε τους συμφέρει; Μήπως αν γίνει συνέδριο ΦΕΑΠΘ και ΕΦΕΕ κάποιοι θα χάσουν τις έδρες τους; Λέμε τώρα. Μήπως;
* Το υπουργείο Παιδείας είχε ανακοινώσει ότι το νομοσχέδιο με τις αλλαγές στο νόμο πλαίσιο θα είναι έτοιμο στις αρχές του καλοκαιριού. Αλλωστε οι προτάσεις της «επιτροπής σοφών» και των πρυτάνεων έχουν δημοσιοποιηθεί εδώ και μήνες. Επιτελείς του υπουργείου δηλώνουν ότι η σύνταξη του επίμαχου νομοσχεδίου δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Ωστόσο διαρροές στον τύπο προοιωνίζονται την κατάργηση των ελεύθερων μεταφορών μαθημάτων από εξάμηνο σε εξάμηνο, θεσμός που θεωρείται κατάκτηση του φοιτητικού κινήματος από τη δεκαετία του ‘70. Το συγκεκριμένο μέτρο ρίχνει κι άλλο «λάδι στη φωτιά» της φοιτητικής έκρηξης.
Δεν έχει κατατεθεί. Κατατέθηκε; Το διαβάσαμε τι γράφει; Το είδαμε αναλυτικά; Συζητήσαμε πάνω σε αυτό; ΟΧΙ. Τότε σε τί αντιδρούμε; Δε μπορώ να καταλάβω…
Η καφρίλα μερικών οδηγεί σε ηθελημένη υποβάθμιση του ελληνικού πανεπιστημίου και τη διευκόλυνση του μεγάλου ντόπιου κεφαλαίου να εκμεταλλευτεί σε εύθετο χρονικό ορίζοντα την κατάσταση με κάθε δικαίωμα να μιλά για ήδη κατεστραμμένη παιδεία και ανάγκη ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Το δικό μου συμπέρασμα είναι οτι μια συγκεκριμένη παράταξη που δεν είναι συνδεμένη με κόμμα και παρ’ όλα αυτά καταφέρνει να βγάζει περισσότερες αφίσες από ΠΑΣΠ & ΔΑΠ και να γεμίζει το ΕΜΠ, το ΑΠΘ και το Πανεπιστήμιο Πατρών με εκατοντάδες αφισες, χρηματοδοτείται από το κεφάλαιο. Οι άνθρωποι είναι φανερό πως εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία.
Όσο για τους καθηγητές, μια μειοψηφία τους βρήκαν ευκαιρία να ζητήσουν ακόμα περισσότερα λεφτά ώστε να βγάζουν ακόμα περισσότερα βιβλία ώστε να χτίζουν ακόμα περισσότερες βίλλες. Πότε θα τελειώσει αυτό το παραμύθι; Γιατί είμαστε όμηροι και κινδυνεύουμε να χάσουμε την εξεταστική μας; Γιατί έχουμε κολλήσει στο ένα και μοναδικό “άγιο σύγγραμα” της χουντικής επταετίας;
Γιατί δεν είμαστε σαν πολίτες, φοιτητές, διδάσκοντες και προπαντώς άνθρωποι ειλικρινείς με τους εαυτούς μας; Καταληψίες μου πετάξανε αναπτήρα πισώπλατα ο οποίος έσκασε ένα μέτρο πιο πέρα. Στη συνέλευση των φοιτητών τους κατείγγειλα και τους απείλησα με μηνύσεις και αίτηση εφαρμογής το νόμου του 1982 που λέει κατα γράμμα οτι σε περίπτωση αυτόφωρου εγκλήματος κατα της ζωής τα όργανα ασφαλείας έχουν κάθε δικαίωμα να επέμβουν. Με είπαν χαφιέ, με είπαν καταδότη, γράψανε στους τοίχους απειλητικά συνθήματα με το όνομα μου και όλα αυτά μπορούν να σας τα επιβεβαιώσουν μάρτυρες. Τι θέλετε δηλαδή; Να μας δείτε νεκρούς; Να γίνουμε οι Τεμπονέρες της άλλης πλευράς;
Τότε θα καταλάβετε οτι όλα είναι ένα παραμύθι;

Καταλήψεις...

Οι αλλαγές πάντα, ακόμα και αν είναι καλές/κακές/άσχημες φέρνουν πάντα αντιδράσεις. Γιατί πάντα υπάρχουν κάποιοι βολεμένοι με μια κατάσταση και υπάρχουν και οι στάσιμες δυνάμεις που παραδοσιακά προτιμούν να μείνουν στη θέση τους, παρά να δουν κάποια αλλαγή.

Η Ελληνική ανώτατη εκπαίδευση έχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Δεν έχει προσανατολισμό. Δεν ξέρει αν θέλει να είναι γενικότερη μόρφωση ανώτερου επιπέδου, εξειδίκευση (με απόκτηση συγκεκριμένων επαγγελματικών δικαιωμάτων και ευθυνών), εκπαίδευση επιστημόνων, απόδοση γνώσεων σε έναν ευρύτερο τομέα της επιστήμης με απόδοση επαγγελματικής κατεύθυνσης, απόδοση γνώσεων για την ενσωμάτωση στην αγορά εργασίας, απόδοση γενικών γνώσεων με μελλοντική εξειδίκευση στην εργασία ή σε μεταπτυχιακό επίπεδο, ή τέλος ένας μηχανισμός απόδοσης πτυχίων? Εστω κάτι από όλα αυτά, αν είναι αποφασισμένο είναι κάτι θετικό.
H επιθυμία η 3ο βάθμια εκπαίδευση να είναι γενικότερη μόρφωση (και συνεπώς δικαίωμα για όλους) ανώτερου επιπέδου μας ωθεί να εισάγουμε εκεί τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό εισακτέων (οι οποίοι στην κυριολεξία δεν χωράνε στα πανεπιστήμια/ΤΕΙ) υπάρχει και είναι ισχυρή. Ετσι εισάγονται όσο το δυνατόν περισσότεροι στα πανεπιστήμια και υπάρχουν συνεχείς πιέσεις να αυξηθεί ο αριθμός αυτός.

Η εξειδίκευση είναι "κακό" πράγμα γιατί ο εργαζόμενος πρέπει να εκπαιδεύεται (και να επανεξειδικεύεται συνέχεια). Βέβαια οι επιστήμες και οι εφαρμογές τους αναπτύσσονται συνεχώς και θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται. Ταυτόχρονα οι νέοι επιστήμονες οφείλουν να είναι καταρτισμένοι στις τελευταίες εξελίξεις της επιστήμης. Ομως οι εξειδικευμένοι επιστήμονες έχουν περιορισμένο τομέα απασχόλησης και θα πρέπει να τοποθετηθούν σε αντίστοιχες θέσεις. Το αόρατο χέρι της αγοράς, αν βρεθούν πολλοί εξειδικευμένοι σε μια κοινωνία τους αξιοποιήσει, αλλά όχι άμεσα. Ποιες όμως είναι οι ανάγκες της κοινωνίας σε εξειδικευμένο προσωπικό?

Η εκπαίδευση επιστημόνων για τη δημιουργία έρευνας συνεπάγεται και κάποιους οι οποίοι αξιοποιούν και χρησιμοποιούν (μπορούμε να βάλουμε μέσα και την κακή λέξη επιδοτούν) την έρευνα για τους δικούς τους σκοπούς και στόχους. Είτε αυτός ο φορέας ονομάζεται κράτος, είτε ιδιωτικές εταιρείες αυτός απαιτείται να υπάρχει. Οσο βέβαια τα ερευνητικά προγράμματα στηρίζονται στη νοοτροπία του ΜΠΡΑΖΙΛΕΡΟ (αν έχετε δει την ταινία του Γκορίτσα) χωρίς πραγματικό αποτέλεσμα, έρευνα δεν παράγεται.

Η απόδοση γενικής γνώσης σε έναν ευρύτερο τομέα της επιστήμης αντικατοπτρίζει την εικόνα των προγραμμάτων σπουδών των περισσότερων σχολών. Οι φοιτητές διδάσκονται λίγο από όλα, χωρίς να εμβαθύνουν σε κάποιον τομέα. Ταυτόχρονα με την αποφοίτηση τους, είναι θεωρητικά ικανοί να κάνουν τα πάντα.

Η απόδοση γνώσης για την ενσωμάτωση στην αγορά εργασίας δεν υπάρχει. Ακόμα και αν υπήρχε, οι δομές των σχολών είναι αργές στην αλλαγή τους, έτσι ένα πρόγραμμα σπουδών το οποίο δημιουργήθηκε πριν από 15-25 ή και 40 χρόνια έχει αλλάξει ελάχιστα από τότε. Βεβαίως ο ελιτισμός των πανεπιστημίων δεν θέλει να τα φέρει στις ανάγκες της αγοράς. Η αγορά πρέπει να προσαρμοστεί στις ανάγκες των πανεπιστημίων. Ακόμα και αν επιθυμεί η αγορά να συνεργαστεί με το πανεπιστήμιο συχνά αποθαρρύνεται. Αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με το προηγούμενο δημιουργεί ένα over-qualification το οποίο δημιουργεί καθηγητές φυσικής με πολύ καλές γνώσεις ανώτερης φυσικής αλλά χωρίς διδακτικές ικανότητες να διδάσκουν σε σχολεία, μηχανικούς να εργάζονται σε θέσεις εργοδηγών και άλλα αντίστοιχα φαινόμενα της αγοράς.

Η εξειδίκευση στην εργασία (ή στο μεταπτυχιακό) οδηγεί τους αποφοίτους να έχουν διανύσει 4 χρόνια και να απαιτούν επιπλέον χρόνια ώστε να μπορούν να αποδώσουν σε εργασιακό τομέα. Ενώ αντίθετα οι απόφοιτοι άλλων σχολών (είτε σχολών του εξωτερικού, είτε εφόσον γίνουν ιδιωτικά πανεπιστήμια και de jure στην Ελλάδα γιατί de facto λειτουργούν) δεν έχουν αυτό το μειονέκτημα. Ναι μεν μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα μπορεί να μην έχουν τις κατάλληλες βάσεις να εξελιχτούν περισσότερο αλλά αυτές μπορούν να τις αποκτήσουν.

Ο μηχανισμός απόδοσης πτυχίων είναι κάτι ωραίο. Αν ρωτήσεις το 95% των φοιτητών αν μπορούσε απλά με τη συμπλήρωση 4 χρόνων σπουδών χωρίς να κάνει κάτι άλλο να πάρει πτυχίο, θα το δεχόταν. Οτιδήποτε πτυχίο και να είναι αυτό, οτιδήποτε αξία και να έχει. Η θεωρία του least effort στην πράξη. Ετσι όταν επιδιώκεται η άνοδος της ποιοτικής στάθμης των πανεπιστημίων (το οποίο συνεπάγεται και αύξηση της δυσκολίας τους βέβαια) υπάρχουν άμεσα αντιδράσεις. Ολοι θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμα τους, εφόσον μπήκαν στο πανεπιστήμιο να αποφοιτήσουν από αυτό με ένα πτυχίο.

Προς το παρόν βρισκόμαστε σε ένα ανακάτεμα όλων αυτών των νοοτροπιών. Εχουμε ένα πανεπιστήμιο στο οποίο θέλουν να μπαίνουν όλοι, να βγαίνουν όλοι και ταυτόχρονα να είναι παντογνώστες χωρίς όμως κόπο. Ταυτόχρονα δεν μαθαίνουν εκεί αυτά που θα τους χρειαστούν, αλλά διάφορα άλλα πράγματα ανώτερου επιπέδου μεν, μη εφαρμόσιμα δε. Τα μέτρα που προτείνονται έχουν την λογική της αφαίρεσης κάποιων από το πανεπιστήμιο (ώστε να μπορουν να μπουν ακόμα περισσότεροι), ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων (για να μπορούν να μπουν ακόμα περισσότεροι), υποβάθμισης των πανεπιστημίων (για να μπορούν εύκολα να παίρνουν πτυχίο όλοι) και όλα αυτά στο "όνομα" της ανάγκης σύνδεσης με την αγορά εργασίας.

Το πανεπιστήμιο μπαίνει και αυτό στην σειρά της Ελληνικής εκπαίδευσης μετά τη 2οβάθμια, όπου διδάσκονται άπειρα Ελληνικά (όπως και αρχαία) αλλά οι μισοί απόφοιτοι του δεν ξέρουν ορθογραφία, πολλά μαθηματικά αλλά το εμβαδόν χώρου είναι δύσκολη μαθηματική πράξη, 2 ξένες γλώσσες τις οποίες όσοι τις ξέρουν τις γνωρίζουν από τα φροντιστήρια και τέλος ιστορία που διδάσκει επαναλαμβανόμενα ότι οι Ελληνες συνεχώς νικούσαν. Μετά από το πανεπιστήμιο έρχεται ο στρατός όπου ολοκληρώνεται η εκπαίδευση του Ελληνα, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Υ.Γ. Από χτες που είχα γράψει αρχικά το άρθρο και δεν το έπαιρνε ο blogger, θα ήθελα να προσθέσω κάτι επί της διαδικασίας των συνελεύσεων. Οι φοιτητές δεν έχουν χρόνο να πάνε σε μια συνέλευση διάρκειας κάποιων ωρών (ή έστω να κάθονται για καφέ απ'έξω και να πάνε στην ψηφοφορία) και έχουν χρόνο να χάσουν εξάμηνο ή εβδομάδες μαθημάτων? Οταν έγινε η κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1973 δεν νομίζω να κάθισαν να ελέγξουν τον συνολικό αριθμό εγγεγραμένων φοιτητών. Οπως επίσης πως "νομιμοποιείται" έστω και τυπικά να γίνεται κατάληψη σε μία σχολή μόνο από τους προπτυχιακούς φοιτητές αγνοώντας τους μεταπτυχιακούς φοιτητές, όπως και τα υπόλοιπα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας.

Τετάρτη, Ιουνίου 07, 2006

Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις

Αν δώσεις σε έναν άνθρωπο ένα ψάρι, τον ταϊζεις για μία μέρα. Αν τον μάθεις πως να ψαρεύει, τον ταϊζεις για μια ολόκληρη ζωή.
Παλιά κινέζικη παροιμία

Πριν από δύο βδομάδες, διαβάζοντας ένα άρθρο του Economist, έπεσα σε ένα πολύ παραστατικό γράφημα (το ελληνικό μπλε σχόλιο είναι δικό μου):
Ποιά ήταν αυτή η ξαφνική αλλαγή, κοντά στις αρχές της δεκαετίας του '70, που ανέστρεψε την τάση ανάπτυξης της μιας από τις πιο ραγδαία αναπτυσσόμενες οικονομίες του πλανήτη μέχρι εκείνη τη στιγμή; Το Πουέρτο Ρίκο συγκέντρωνε μια σειρά τρομερά ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων, αφού ήταν τμήμα των ΗΠΑ (σταθερό νομικό σύστημα, ελευθερίες, ανεπτυγμένο τραπεζικό σύστημα κτλ), κι όμως απέτυχε όχι μόνο να συγκλίνει με τις υπόλοιπες πολιτείες, αλλά να μείνει πίσω ακόμα και από πολλά άλλα αναπτυσσόμενα κράτη, που δεν είχαν τέτοια πλεονεκτήματα. Ενώ μέχρι το 1970 περίπου το Πουέρτο Ρίκο αναπτυσσόταν πολύ γρηγορότερα από τις υπόλοιπες ΗΠΑ, μετά όχι μόνο σταμάτησε η σύγκλιση, αλλά άρχισε να αποκλίνει! Τί ήταν αυτό που κατάφερε να κρατήσει το Πουέρτο Ρίκο φτωχό και υπανάπτυκτο;

Μια καλή ιδέα του τί πήγε στραβά μπορεί να μας δώσει το παρακάτω γράφημα:


Δύο ήταν οι σημαντικές καταστροφικές αλλαγές για την οικονομία του Πουέρτο Ρίκο που συντελέστηκαν τότε. Η πρώτη είναι η τεράστια αύξηση των κρατικών δαπανών στο νησί, και των ομοσπονδιακών και των τοπικών, και η μεγέθυνση του κράτους. Με τα μέτρα των υπόλοιπων ΗΠΑ, οι Πορτορικανοί ήταν πολύ φτωχοί, πράγμα που έκανε τεράστιο κομμάτι τους ικανό να διεκδικήσει χρήματα από την κρατική πρόνοια. Ποσά που στις υπόλοιπες ΗΠΑ να φαίνονται μικρά, στο Πουέρτο Ρίκο όμως εξασφάλιζαν μια άκοπη και εύκολη ζωή. Όποιος δούλευε σκληρά και ανέβαζε το εισόδημά του, αυτομάτως έχανε τα προνόμια της πρόνοιας. Αυτό λοιπόν κατήργησε κάθε κίνητρο των Πορτορικανών για δουλειά, πρόοδο και ανάπτυξη. Τα εύκολα χρήματα της πρόνοιας και λίγη μαύρη παράνομη εργασία ήταν πολύ πιο προσοδοφόρα με πολύ λιγότερο κόπο, από μια φυσιολογική δουλειά στην αγορά.

Η ανεργία ανέβηκε κατακόρυφα, η ανάπτυξη έχασε τον δυναμικό της χαρακτήρα, το Πουέρτο Ρίκο έγινε εξαρτημένο από τις ομοσπονδιακές εισροές, το κράτος γιγαντώθηκε και προσφέρει πια το 30% των θέσεων εργασίας. Οι Πορτορικανοί έχουν αποκτήσει "ελληνικές" συνήθειες γεμίζοντας καφενεία, παραλίες και εμπορικά κέντρα ή βλέποντας τηλεόραση. H κρατική παέμβαση το μόνο που πέτυχε ήταν να εξαφανίσει κάθε κινήτρο και φιλοδοξία για προσωπική προσπάθεια και δημιουργία.

Στην προσπάθεια να διορθωθεί η κατάσταση, έγινε η δεύτερη μεγάλη κρατική παρέμβαση. Κάποιοι γραφειοκράτες σχεδιαστές φαντάστηκαν ότι το Πουέρτο Ρίκο είναι ένα καλό μέρος για βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας. Έδωσαν έτσο φορολογικά κίνητρα ώστε να εγκατασταθούν εκεί τέτοιες βιομηχανίες. Μόνο που το Πουέρτο Ρίκο δεν είχε βιομηχανία και αυτό πυο χρειαζόταν ήταν μεσαίου μεγέθους βιομηχανίες χαμηλής εξειδίκευσης, προκειμένου το εργατικό δυναμικό του να αποκτήσει σταδιακά τις αναγκαίες δεξιότητες για πιο σύγχρονες βιομηχανίες. Αυτό είχε ως αποτλέσμα τα όποια κεφάλαια για επενδύσεις στο Πουέρτο Ρίκο να κατευθυνθούν προς επενδύσεις που δεν είχαν ανάγκη ανειδίκευτους εργάτες, μειώνοντας έτσι τεχνητά την ζήτηση για τέτοιο εργατικό δυναμικό και στέλνοντας ακόμα περισσότερους στην πρόνοια. Έγιναν αρκετές πχφαρμακοβιομηχανίες, που έδωσαν μια φαινομενική εικόνα ανάπτυξης, αλλά όχι δουλειά στους ανειδίκευτους, ούτε μπόρεσαν να δημιουργήσουν, λόγω της φύσης της υψηλής τεχνολογίας τους, μια αγορά με ντόπιους προμηθευτές για να αρχίσει ολόκληρη η οικονομία να αναπτύσσεται γύρω από αυτές.

Οι σχεδιαστές που το 1970 παρενέβησαν στην οικονομία του Πουέρτο Ρίκο μπορεί να είχαν τις καλύτερες των προθέσεων. Μπορεί να πίστευαν ειλικρινά ότι οι κρουνοί των χρημάτων που άνοιξαν προς το νησί θα βελτίωναν τις συνθήκες για τους κατοίκους. Αυτό όμως που κατάφεραν ήταν να αδρανοποιήσουν την πραγματική μηχανή παραγωγής ανάπτυξης, πλούτου και ευημερίας, την ελεύθερη αγορά.

To μεγάλο πλεονέκτημα της αμερικάνικης κοινωνίας είναι ότι ενώ κάθε πολιτεία μπορεί να εφαρμόζει τις πολιτικές που θέλει, ο κάθε πολίτης είναι ελεύθερος να μείνει σε όποια πολιτεία θέλει. Έτσι ουσιαστικά ψηφίζει, επιδοκιμάζοντας ή αποδοκιμάζοντας το περιβάλλον ζωής ή επιχειρηματικότητας που διαμορφώνει κάθε πολιτεία, με το μένει ή να φεύγει από μία πολιτεία. Έτσι η συνολική μετανάστευση σε μια πολιτεία μετατρέπεται σε ένα καλό μέτρο της αποδοχής των πολιτικών μιας πολιτείας. Το παρακάτω γράφημα είναι και πάλι διαφωτιστικό. Αντίθετα με ότι θα πίστευε κανείς, οι πολιτείες με ενισχυμένα συστήματα κοινωνικής προστασίας δεν είναι ελκυστικές, αντίθετα ο κόσμος φαίνεται να προτιμά πολιτείες που μεγιστοποιούν την ελευθερία του και δεν γιγαντώνουν το κράτος σε βάρος του.


Μπορεί πολλοί να νομίζουν ότι η προσφορά αφειδώς, με τις καλύτερες των προθέσεων, κοινωνικών παροχών με τα λεφτά του φορολογούμενου να είναι προοδευτική πολιτική. Ίσως σε κάποιο αφηρημένο σύστημα προσωπικών αξιών. Αυτό που δεν παράγει τελικά πάντως είναι πρόοδο!

Τρίτη, Ιουνίου 06, 2006

Yunanistan business...

...κατά το "monkey business". "Too small for Greece".


Αναδημοσίευση από το Bizwriter.

Τι μπορεις να κανεις για να βελτιωσεις τον κοσμο?

Να φροντιζεις το δεντρακι μπροστα στο σπιτι σου

Ενα θεμα που παντα με απασχολει ειναι η συμμετοχη των ανθρωπων στα κοινα. Οταν λεω κοινα δεν εννοω το πολιτικο κουτσομπολιο, ή την φιλοδοξια του καθε Ελληναρα να γινει προεδρος. Εννοω την βελτιωση του κοινου μας βιου. Φαινεται να υπαρχουν αρκετοι Ελληνες που ανησυχουν για τον κοσμο. Αλλα για καποιον λογο η ενεργεια τους δεν βγαινει δημιουργικα, βγαινει καταστροφικα. Δεν μου αρεσουν οι πορειες, δεν αντεχω τις καταληψεις, ουτε εμπιστευομαι αυτους που φωνασκουν συνεχως. Βρισκω τρομερα υποκριτικη την σταση των ανθρωπων που καιγονται για το τι γινεται σε καποια μακρινη χωρα, αλλα στην δικη μας ανεχονται την βρωμια, την αυθαιρεσια, την ασχημια και την διαφθορα. Αυτοι οι ανθρωποι εχουν πλανηθει, ξοδευουν τοση ενεργεια, αλλα δεν καταφερνουν τιποτα. Αλλοι ανθρωποι παλι, βλεπουν αυτους και γινονται κυνικοι: τι τα θες, ετσι ειναι η ζωη και δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα για αυτο. Διαφωνω και με τους πρωτους και με τους δευτερους. Υπαρχει κατι που μπορει να γινει:

Η φιλοσοφια μου, οπως επαναλαμβανω σταθερα, λεει, αν θες να φτιαξεις τον κοσμο, ξεκινα απο τα βασικα. Κανε καλα την δουλεια σου, οδηγα σωστα, περιποιησου το σπιτι σου, την γειτονια σου, το δεντρακι που καποιο καθαρμα τσακισε με το τζιπ του παρκαροντας πανω στο πεζοδρομιο... Ολα αυτα φυσικα δεν σημαινουν οτι ειμαι εναντια στην αναμιξη των πολιτων στα μεγαλα θεματα ή εναντιος στον ακτιβισμο. Θεωρω σωστο πολιτη τον πολιτη που ενημερωνεται, σχηματιζει αποψη και ενιοτε κανει και αισθητη την παρουσια του. Οχι ομως καταστρεφοντας, αλλα δημιουργωντας!


Εξαιρετικο παραδειγμα τα παιδια του πεζη.γρ. Εδω και πολυ καιρο κανουν διαφορες κινησεις για να μιλησουν για τα δικαιωματα των πεζων στο απανθρωπο χαος της Αθηνας. Πριν λιγες μερες καναν κατι εξυπνο: πηγαν στον πεζοδρομο του Θησειου και αρχισαν να εμποδιζουν την παραβιαση του πεζοδρομου απο τα τροχοφορα. Απορω με την ψυχραιμια τους, εγω οταν βλεπω καποια αντικοινωνικα καθικια να χαλανε τον πιο ομορφο πεζοδρομο στην Ελλαδα (απο τους ομορφοτερους στην Ευρωπη) τρεχοντας μεσα στο 2 τονων οχημα τους με 60 χαω, στο μυαλο μου εχω μονο τον φονο σαν πιθανη αντιμετωπιση. Μπραβο στον Συλλογο ΠΕΖΗ, δηλωσαν ετσι δυναμικα τα δικαιωματα τους, ενδιαφερομενοι για τους συμπολιτες τους, σε αντιθεση με τα οργανα του κρατους:

Αντίθετα η στάση της αστυνομίας (δημοτικής και τροχαίας) κατά την εκδήλωση ήταν κλασική “αντιμετώπιση Πόντιου Πιλάτου” - ο ένας έριχνε την ευθύνη στον άλλο και δήλωνε αναρμοδιότητα για το πρόβλημα. Εμφανής ήταν η έλλειψη κεντρικών οδηγιών και ενδιαφέροντος των για το πρόβλημα της παραβίασης των δικαιωμάτων των πεζών - η αύξηση της κυκλοφορίας των οχημάτων με κάθε τρόπο φαίνεται να μονοπωλεί το ενδιαφέρον των αρμοδίων. Όπως μας δήλωσε πλήρωμα περιπολικού που παρακολουθούσε με αδιαφορία την παράνομη στάθμευση σε αρχαιολογικούς χώρους (λόφος Φιλοπάππου, είσοδος χώρου Ακρόπολης) οι οδηγίες που είχαν ήταν να μην επεμβαίνουν.

Οταν τα δικαιωματα μας παραβιαζονται, η απαντηση δεν ειναι να κρυβουμε την ουρα κατω απο τα σκελια. Οταν τα δικαιωματα των αλλων παραβιαζονται, η απαντηση δεν ειναι αδιαφορια. Οταν το κρατος μας δεν μπορει να εξασφαλισει την στοιχειωδη ελευθερια, τα στοιχειωδη δικαιωματα, τοτε εμεις οι πολιτες πρεπει να παιρνουμε τις πρωτοβουλιες. Η απαντηση στα προβληματα μας δεν ειναι να κραζουμε στα καναλια "πουν το κρατος" ή να φωνασκουμε στις πορειες "νομος ειναι το δικιο οποιου φωναζει περισσοτερο". Η απαντηση ειναι τα ελευθερα ατομα που πραττουν, η απαντηση ειναι η κοινωνια πολιτων...

ΥΓ ασχετο, αλλα σημειωστε οτι σημερα ειναι 6.6.2006 :-)

Φέρνουν τα “blogs” τομές στην πολιτική;

Νέο Άρθρο

Το Δεκέμβριο του 2002 ο πολιτικός Trent Lott παραιτείται από ηγετική θέση της Γερουσίας των ΗΠΑ, εξαιτίας προσβλητικών απόψεων που εξέφρασε σε εκδήλωση λίγες ημέρες πριν. Το σκάνδαλο έφεραν στην επιφάνεια πολίτες που συμμετείχαν σε ιστολόγια (blogs). Τα παραδοσιακά ΜΜΕ δεν αντιλήφθηκαν το γεγονός.

Το 2004 αναρτώνται σε ιστολόγιο οι πρώτες φωτογραφίες νεκρών Αμερικανών στρατιωτών που επέστρεψαν από το Ιράκ. Οι φωτογραφίες έγιναν την επομένη, θέμα στα πρωτοσέλιδα όλου του κόσμου.

To CBS ζήτησε συγγνώμη για ψευδές ρεπορτάζ της εκπομπής «60 λεπτά», που αναφερόταν στη θητεία του Αμερικανού προέδρου. Tα έγγραφα που αποκάλυψαν τα ψεύδη, αναρτήθηκαν σε ιστολόγιο λίγα μόλις λεπτά μετά την εκπομπή.

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Δευτέρα, Ιουνίου 05, 2006

Η τρομοκρατία του ψεύδους

oh You're So Condescending, your Gall Is Never Ending
we Don't Want Nothin', Not A Thing From You
your Life Is Trite And Jaded, boring And Confiscated
if That's Your Best, Your Best Won't Do
Twisted Sister

Την τελευταία εβδομάδα διάβασα απόψεις σε πολλά φοιτητικά φόρουμ, παρακολούθησα τις τοποθετήσεις στην Γ.Σ. του συνδικαλιστικού συλλόγου της Ιατρικής και έτυχε να βρεθώ και στην προσυγκέντρωση στα Προπύλαια την Πέμπτη. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, παρά την μακρόχρονη "θητεία" μου στο χώρο, είναι με πόση ευκολία το απίστευτο ψέμα φτάνει να θεωρείται δεδομένη και αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Ο Γκαίμπελς θα ήταν περήφανος για τους συνεχιστές των πρακτικών του. Η ανάγκη που γεννά αυτήν την τρομοκρατία του ψεύδους δεν είναι άλλη από την αδυναμία των πραγματικών πολιτικών επιχειρημάτων.

Η διαφωνία πχ την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ ή την αξιολόγηση των ιδρυμάτων είναι μια πολιτική θέση, με την οποία διαφωνώ αλλά την σέβομαι ως αντίθετη άποψη. Τα επαναλαμβανόμενα συνειδητά ψέματα όμως δεν είναι πολιτικές θέσεις, έρχονται να καλύψουν την πολιτική ανεπάρκεια των εκφραστών τους, και δεν τυγχάνουν κανενός σεβασμού. Οι ίδιοι καταλαβαίνουν ότι δεν είναι τόσο εύκολο να πείσουν πια, μόνο με τα πολιτικά τους επιχειρήματα, τα οποία απαξιώνται από την ροή της ιστορίας. Μετέρχονται λοιπόν κάθε τρομοκρατικού μέσου που διαθέτουν. Την προηγούμενη Τετάρτη άκουσα ο ίδιος τον εκπρόσωπο των ΕΑΑΚ στην Ιατρική να λέει ότι αξιολόγηση σημαίνει ...κατάργηση του ασύλου! Ότι εντατικοποίηση των σπουδών σημαίνει ...κατάργηση της δυνατότητας φοιτητικών διεκδικήσεων! Και πολλά άλλα τέτοια παρόμοια. Το απόλυτο και οριστικό διαζύγιο με την πραγματικότητα και τον ορθολογισμό (φαινομενικά πάντα, διότι όλα αυτά γίνονται απόλυτα συνειδητά και εξυπηρετούν ευρύτερες πολιτικές "αντιπαράθεσης" και απλά βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στα πανεπιστήμια). Εδώ θα περιοριστώ στο σχολιασμό μερικών από τα πιο συχνά και χτυπητά ψεύδη που αναπαράγωνται διαρκώς και καλλιεργούν κλίμα τρομοκράτησης των φοιτητών για τις επερχόμενες αλλαγές.

Κατ'αρχήν, κατηγορούν το Υπουργείο Παιδείας ότι προχωράει σε αλλαγές χωρίς να ρωτήσει τους εμπλεκόμενους φορείς. ΨΕΥΔΟΣ. Το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας που συστάθηκε πέρισυ για να κάνει τις προτάσεις περιελάμβανε όλους τους θεσμικούς φορείς. Αυτοί επέλεξαν να αποχωρήσουν πέρισυ τον Μάρτιο. Φυσικά το συμβούλιο συνέχισε τις εργασίες του και κατέληξε στο πορισμά του, χωρίς την συμμετοχή τους. Οι ίδιοι λοιπόν συνδικαλιστές που σήμερα κατηγορούν το υπουργείο, με την ανεύθυνη στάση τους κατάφεραν να μηδενίσουν την όποια επιρροή θα μπορούσαν να έχουν στο πόρισμα και στις προτάσεις προς το υπουργείο (1), (2), (3). Διότι ο μόνιμος στόχος τους δεν είναι να γίνουν αλλαγές προς το καλύτερο, αλλά να μην αλλάξει τίποτα απολύτως. Γι'αυτό σαμποτάρουν κάθε φορά την όποια συζήτηση για διατύπωση προτάσεων και αντιδρούν μετά σε κάθε προσθάθεια αλλαγών. Ένα θέατρο παραλόγου, το οποίο παρακολουθούμε δεκαετίες τώρα, και το εισιτήριο που πληρώνουμε είναι η απαξίωση της εκπαίδευσης.

Τρομοκρατούν τους φοιτητές με ΨΕΥΔΗ περί κατάργησης του ασύλου. Το άσυλο δεν καταργείται, διότι αποτελεί θεμέλιο της κατοχύρωσης των ακαδημαϊκών ελευθερίων και της ανεμπόδιστης διακίνησης ιδεών στον χώρο του πανεπιστημίου. Εδώ όμως και πολλά χρόνια το άσυλο δυσλειτουργεί, δημιουργώντας συνθήκες όπου επωάζονται παράνομες δραστηριότητες του κοινού ποινικού δικαίου. Το ίδιο το άσυλο έχει γίνει μέσο, αντί για προστασία, για παραβίαση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων της πανεπιστημιακής κοινότητας. Έτσι, θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα παραβιάζονται, πανεπιστημιακές εκδηλώσεις διαλύονται, πολύτιμες υποδομές καταστρέφονται. Ο νέος νόμος δεν έρχεται να καταργήσει το άσυλο, αλλά να κάνει πιο δύσκολη την κατάχρησή του χωρίς να φεύγει η εξουσία από την ακαδημαϊκή κοινότητα, με την αντικατάσταση της υφιστάμενης Επιτροπής Ασύλου από το Πρυτανικό Συμβούλιο, το όποίο προτείνεται να αποφασίζει με αυξημένη πλειοψηφία δύο τρίτων.

Τι λέει ακριβώς το προσχέδιο διάταξης νέου νόμου:
Η παράγραφος 6 του άρθρου 2 του Ν. 1268/1982 αντικαθίσταται ως εξής:
«Το όργανο αυτό είναι το Πρυτανικό Συμβούλιο με δικαίωμα ψήφου όλων των μελών του. Οι αποφάσεις θα λαμβάνονται με πλειοψηφία των 2/3 των παρόντων. Ο Πρύτανης μπορεί να παραπέμψει το θέμα στη Σύγκλητο, που συγκαλείται εκτάκτως και αποφασίζει επίσης με πλειοψηφία των 2/3 των παρόντων.»

Κινδυνολογούν συνεχώς για τους αιώνιους φοιτητές και για την άδικη μεταχείρηση όσων δουλεύουν ή λόγω άλλων αντικειμενικών δυσκολιών δεν μπορούν να τελειώσουν εγκαίρως τις σπουδές τους. ΨΕΥΔΟΣ. Ο στόχος των αλλαγών είναι όχι να τιμωρηθούν, όσοι για πραγματικούς λόγους αδυνατούν να τελειώσουν εγκαίρως, αλλά να εξασφαλίσουν μια ελάχιστη αξιοπιστία του πτυχίου. Επίσης θα ισχύσουν για όσους εγγραφούν στα πανεπιστήμια την επόμενη χρονιά, όχι για όσους ήδη φοιτούν. Ένα φοιτητής που παίρνει το πτυχίο μιας τετραετούς σχολής σε 7 ή 8 χρόνια, πώς μπορεί να θεωρείται ότι το πτυχίο πιστοποιεί την επάρκειά του σε μαθήματα που πέρασε σαν πρωτετής όταν η χρονική περίοδος της φοίτησής του ξεπερνά τόσο πολύ το προβλεπόμενο και οι όποιες γνώσεις του ουσιαστικά έχουν απαξιωθεί; Γιατί θα πρέπει ο Έλληνας φορολογούμενος να επιβαρύνεται με το επιπλέον κόστος της εκπαίδευσης κάποιου όταν παρατείνει με επιλογή ή ανικανότητά την φοίτηση, χρησιμοποιώντας τις παροχές του πανεπιστημίου σε υποδομές, βιβλία ή εκπαιδευτικό προσωπικό; Γιατί δεν υπάρχει ανάλογος θόρυβος για τις αναβολές στράτευσης που επίσης θέτουν ένα αντικειμενικό όριο στην παράταση των σπουδών; Τι σόι πανεπιστήμιο είναι αυτό που διευκολύνει όλους τους φοιτητές να αποφοιτήσουν χωρίς κανένα φίλτρο ουσιαστικής αξιολόγησης; Ποιός είπε οτι η είσοδος σε ένα ΑΕΙ σημαίει αυτομάτως και σίγουρη αποφοίτηση; Τι ακριβώς όμως προτείνεται;

Η πρόταση της Επιτροπής είναι: ...Η Επιτροπή θεωρεί ότι μία λύση θα ήταν ο περιορισμός των ετών φοίτησης σε 1.5ν (όπου ν ο ελάχιστος αριθμός ετών που απαιτείται για την απόκτηση του πτυχίου) για τους φοιτητές που δεν εργάζονται ή δεν έχουν οικογενειακές υποχρεώσεις (ανατροφή τέκνων). Μία τέτοια λύση, αν προκριθεί, θα πρέπει να συνοδεύεται από μέτρα που ενισχύουν τη φοίτηση ατόμων που δεν έχουν οικονομικές δυνατότητες[...]Παράλληλα μέτρα, όπως η δυνατότητα διακοπής σπουδών για ένα ή δύο το πολύ έτη(που δεν θα προσμετρώνται στο 1.5ν), καθώς και η δυνατότητα μερικής φοίτησης (δυνατότητα περαίωσης των σπουδών σε 2ν χρόνια), θα πρέπει επίσης να προβλεφθούν για ειδικές περιπτώσεις (μητέρες ανηλίκων, εργαζόμενοι με αποδεδειγμένη πλήρη απασχόληση και ασφαλιστική κάλυψη, χρονίως πάσχοντες, κ.ά.).

Προσχέδιο διατάξεων νέου νόμου:
(Α) Στον Ν. 1268/1982 προστίθεται άρθρο 25α που έχει ως εξής:
«1. Ανώτατο χρονικό όριο φοίτησης στις προπτυχιακές σπουδές είναι ο ελάχιστος αριθμός εξαμήνων που απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου προσαυξανόμενος κατά 50% ή, προκειμένου για εργαζόμενους φοιτητές ή για γονείς ανήλικων τέκνων, διπλασιαζόμενος.
2. Εργαζόμενος θεωρείται ο φοιτητής που κατά τη διάρκεια των σπουδών του είχε, αθροιστικά επί τουλάχιστον ένα έτος, πλήρη απασχόληση με ασφαλιστική κάλυψη ή εάν πιστοποιείται με άλλο τρόπο η πλήρης απασχόληση, σε συνδυασμό με δυσχερή οικονομική κατάσταση του φοιτητή, όπως προκύπτει από την ατομική και οικογενειακή φορολογική δήλωση.
3. Ο φοιτητής έχει το δικαίωμα να διακόπτει, με έγγραφη δήλωσή του προς τη γραμματεία του Τμήματος, τις σπουδές του για ένα έως τέσσερα το πολύ εξάμηνα, συνεχόμενα ή μη, που δεν θα προσμετρώνται στον παραπάνω ανώτατο χρόνο σπουδών.
4. Μετά την πάροδο του ανώτατου χρόνου σπουδών, ο φοιτητής θεωρείται αυτοδικαίως απολέσας τη φοιτητική ιδιότητα. Συμμετοχή του σε εξετάσεις δεν είναι πλέον δυνατή. Εξαίρεση επιτρέπεται μόνο σε περιπτώσεις ανωτέρας βίας και με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Τμήματος λαμβανόμενη με πλειοψηφία 3/4 του συνόλου των μελών του.
5. Οι διατάξεις του άρθρου αυτού εφαρμόζονται για τους φοιτητές που θα εγγράφονται σε Πανεπιστήμια από το ακαδημαϊκό έτος 2006-2007 και εφεξής.»
(Β) Η παράγραφος 8 του άρθρου 9 του Ν. 2083/1992 αντικαθίσταται ως εξής:
«8. (α) Μετά από τρεις αποτυχημένες εξετάσεις σε ένα μάθημα, ο φοιτητής, αν το ζητήσει εγγράφως ένα μήνα τουλάχιστον πριν από την επόμενη εξεταστική περίοδο, εξετάζεται κατά την περίοδο αυτή από τριμελή επιτροπή. Με την ίδια αίτηση ο φοιτητής δικαιούται να ζητήσει την εξαίρεση του εξεταστή από την τριμελή αυτή επιτροπή. Το τελευταίο αυτό αίτημα εξετάζεται από το Δ.Σ. ή τη Γ.Σ. του Τμήματος, που λαμβάνει υπόψη τυχόν πρόσθετες προϋποθέσεις που προβλέπονται στον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του Τμήματος.
(β) Ο φοιτητής δικαιούται, αν θεωρεί ότι αδικήθηκε, να έχει πρόσβαση στο διορθωμένο γραπτό του. Η πρόσβαση στα γραπτά εξετάσεων γίνεται σύμφωνα με πρόγραμμα που καταρτίζει ο διδάσκων μετά τη διόρθωση των γραπτών.»


Μπορεί οι αλλαγές να μην είναι οι καλύτερες δυνατές. Πάντα υπάρχουν αδυναμίες. Είναι όμως απόλυτα αναγκαίες και έχουν και μια ευρύτερη πολιτική συναίνεση για να εφαρμοστούν. Η πολιτική και ιδεολογική γύμνια των αντιδρούντων τους έχει εξωθήσει στην τρομοκρατία του ψεύδους, προκειμένου να σχηματίσουν τις θλιβερές μειοψηφίες που ελέγχουν τις περισσότερες γενικές συνελεύσεις των υπό κατάληψη σχολών. Η ελεύθερη ενημέρωση και ο ορθολογισμός μπορούν να αφαιρέσουν αυτό το πολιτικό τους δεκανίκι. Διαβάστε:
Το πλήρες πόρισμα του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και τι ακριβώς αλλαγές στο νόμο προτείνονται.

Oh We're Not Gonna Take It
no, We Ain't Gonna Take It
oh We're Not Gonna Take It Anymore

we've Got The Right To Choose And
there Ain't No Way We'll Lose It
this Is Our Life, This Is Our Song
από το ίδιο

Κυριακή, Ιουνίου 04, 2006

«Η ουσία τους είναι το μίσος τους για όσους αγαπούν τη δουλειά τους»

Όλους μας συγκλόνισε η ιστορία του 11χρονου Άλεξ Μεσχιεσβίλι. Κάποιοι θεωρούν ότι αποτελεί μία ακόμη περίπτωση ρατσιστικού εγκλήματος. Κάτι τέτοιο όμως είναι πολύ δύσκολο να ισχύει με την έννοια τουλάχιστον του εθνικιστικού ρατσισμού από την στιγμή που στους φερόμενους ως δράστες συμπεριλαμβάνονται παιδιά διαφορετικών εθνικοτήτων. Ωστόσο φαίνεται να ήταν πράγματι ένα έγκλημα ενάντια στο διαφορετικό. Ο Άλεξ ήταν χαμηλού προφίλ, φιλήσυχος, είχε κλίση στο μπάσκετ και στη ζωγραφική και ήταν καλός μαθητής. Για αυτό και «ενοχλούσε» τους τραμπούκους.

Πώς μπορούμε να περιμένουμε από τα παιδιά μας να έχουν διαφορετικές αξίες όταν αυτή η απαίσια νοοτροπία παραμένει αυτούσια και στον κόσμο των ενηλίκων;

Καταλήψεις ’06: Το παράδειγμα μιας σχολής

Νέο Άρθρο

Όντας στο τελευταίο τρίμηνο του πτυχίου μου στην Ιατρική σχολή Αθηνών παρακολουθώ τις εξελίξεις με ενδιαφέρον αλλά και με μεγάλη απορία. Η ιατρική σχολή τελεί υπό κατάληψη για 4η συνεχόμενη εβδομάδα και όλα τα σημάδια δείχνουν ότι η κατάλψη έχει ακόμη αρκετό δρόμο. Θεωρώ ότι η Ιατρική Αθηνών αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για να αναλύσει κανείς τις τρέχουσες καταλήψεις από τη στιγμή που έχει πολύ ανεπτυγμένο φοιτητικό συνδικαλισμό ενώ από την άλλη μεριά αποτελεί ένα από τα πολυπληθέστερα τμήματα του ΕΚΠΑ αριθμώντας περίπου 4000 φοιτητές.

Στο προηγούμενό του post o Φώτης Περλικός εξέθεσε πολύ εύστοχα τις ιδεολογικές αδυναμίες αυτών των κινητοποιήσεων αλλά και το διάτρητο σύστημα πάνω στο οποίο βασίζονται. Το κυριότερο επιχείρημα όσων υποστηρίζουν αυτές τις δραστικότατες κινητοποιήσεις, που ως αποτέλεσμα έχουν την κατάργηση στοιχειωδών ακαδημαϊκών ελευθεριών, είναι ότι το σύνολο αποφάσισε αυτές τις ενέργειες και για το λόγο αυτό το κάθε ξεχωριστό άτομο οφείλει να υπακούσει.
Η συγκεκριμένη νοοτροπία βρίσκει το αποκορύφωμά της στη διατύπωση: «τα ατομικά δικαιώματα πρέπει να υποτάσσονται στη συλλογική βούληση». Δυστυχώς αυτό το σχόλιο δεν είναι δικό μου δημιούργημα αλλά είναι κάτι που ειπώθηκε από έναν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της κατάληψης...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Σάββατο, Ιουνίου 03, 2006

Μάθε να γκρεμίζεις

Το παρακάτω κείμενο μας στάλθηκε από την ομάδα μπλάνκο. Μία γόνιμη κριτική της προσπάθειάς τους μπορείτε να βρείτε εδώ. Από τις συζητήσεις και τις προτάσεις αυτές ίσως να μπορεί να ξεπηδήσει ένας πολύ δημιουργικός ακτιβισμός.

ομάδα μπλάνκο Ιούνιος 2006

Μάθε να γκρεμίζεις

Μια ζωή ο άνθρωπος χτίζει επιθυμίες, προσδοκίες , όνειρα και μετά χτίζει τέσσερις ή και παραπάνω τοίχους για να τα στεγάσει. Κάποτε ήξερε να χτίζει, ίσως γιατί είχε πιο όμορφα όνειρα, και πάντως οπωσδήποτε επειδή διέθετε συλλογική, κοινοτική ή αστική, συνείδηση, και σεβόταν τον τόπο, στον οποίο ζούσε. Ακόμη και τότε όμως που ήξερε να χτίζει, και δεν είναι πολύ παλιά αυτό, χρειάστηκε να γκρεμίσει, ηθελημένα ή αθέλητα, επώδυνα ή ανώδυνα, γκρέμισε, ρίσκαρε, ανέτρεψε τα ίδια του τα έργα για να ξαναμάθει να χτίζει, όνειρα ή κτίρια, πιο σοφά από πριν.

Μεταπολεμικά στην Αθήνα η οικοδομή απετέλεσε συστηματικά το σημαντικότερο, αν όχι το μοναδικό, μέσο αναθέρμανσης και αποθέρμανσης της εθνικής οικονομίας..

Αποκλειστικώς συντεχνιακά και κερδοσκοπικά ήταν-και παραμένουν τέτοια- τα κριτήρια, που καθόρισαν την τύχη αυτής της πολύπαθης πόλης τα τελευταία πενήντα χρόνια. Με μόνιμη δικαιολογία την κάλυψη αναγκών, έχτισαν παντού, κατήργησαν διατάξεις, άλλαξαν νόμους, έχτισαν και στο παραμικρό οικόπεδο. Ακόμη και τα χιλιοστά απέκτησαν θέση και εμπορική αξία στα συμβόλαια αγοραπωλησιών. Έχτισαν όμως απουσία της κατ’ εξοχήν αρμόδιας για τη στέγαση ονείρων, της αρχιτεκτονικής, χωρίς σχέδιο και χωρίς καμία πρόβλεψη για ανοιχτούς, ελεύθερους δημόσιους, κοινόχρηστους χώρους.



Στη μορφή της πόλης, όπως εύστοχα διατυπώνει ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής, Τάσης Παπαϊωάννου στο βιβλίο του, “Αρχιτεκτονική του καθημερινού”, απεικονίζεται η ίδια η ζωή ! οι σχέσεις των κατοίκων της, οι συνθήκες οργάνωσης της κοινωνίας,, η οικογένεια.

Αν πάρουμε για παράδειγμα το γεγονός ότι οι ακάλυπτοι χώροι ενός οικοδομικού τετραγώνου δεν ενοποιήθηκαν σε “ένα ενιαίο, εσωτερικό αίθριο, έναν κοινόχρηστο πυρήνα, που θα μπορούσε να φιλοξενεί ποικίλες δραστηριότητες της γειτονιάς ή να αποτελεί μια ενιαία εσωτερική αυλή , φυτεμένη με δέντρα, που θα άλλαζαν δραστικά το μικροκλίμα της πόλης”, όπως συμβαίνει σε άλλες πόλεις, και αντ’ αυτού προτιμήσαμε τους κατακερματισμένους, μικρούς, σκοτεινούς και βρώμικους πίσω ακάλυπτους χώρους, αυτό σημαίνει ότι είμαστε και χτίζουμε απαίδευτα, φοβισμένα, εγωιστικά.

Έστω και εξ ανάγκης, το γκρέμισμα σήμερα απασχολεί ήδη τη ζωή της Αθήνας. Γκρεμίστηκαν τα παλιά εργαστήρια στο Γκάζι, ανοίχθηκε ο χώρος και εντάχθηκε στο μεγάλο πολιτιστικό πάρκο, ενδεχομένως να γκρεμιστεί το γήπεδο του Παναθηναϊκού στην Αλεξάνδρας. Πριν από αυτό, ας αρχίσουμε καλύτερα να γκρεμίζουμε μέσα μας παγιωμένες συνθήκες, σχέσεις και νοοτροπίες και να προχωρήσουμε μπροστά έχοντας την εμπειρία του προηγούμενου. Ίσως έτσι μάθουμε να κτίζουμε. Η Αθήνα μετασχηματίζεται με διάφορους τρόπους και αντιστέκεται γιατί γεννήθηκαν νέοι κάτοικοι , που τη θεωρούν δική τους και την σκέπτονται. -

«Οι πλούσιοι θα έπρεπε να δώσουν χρήματα και να γκρεμίσουν ολόκληρα τετράγωνα και να λέγεται: “Εγκρεμίσθη υπό του Ωνάση” , “Εγκρεμίσθη υπό του Νιάρχου”.

Άλλοτε οι πλούσιοι χάριζαν βιβλιοθήκες, μουσεία, πράγματα…Σήμερα πρέπει για να γίνει πιο ωραία η Αθήνα να γκρεμίσουν διάφορα πράγματα. » ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ ( σε ερώτηση δημοσιογράφου για το ποια συνταγή θα έδινε στη σημερινή Αθήνα )

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock