Κυριακή, Ιανουαρίου 28, 2007

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Το Φεβρουάριο του 1848, ο Karl Marx και ο Friedrich Engels έθεσαν τα θεμέλια του σύγχρονου σοσιαλισμού και κομμουνισμού, δημοσιεύοντας το «Μανιφέστο Του Κομμουνιστικού Κόμματος». Το κάλεσμα τους για εκθρόνιση των Καπιταλιστών και αναδιανομή του πλούτου στις εργατικές τάξεις έγινε η καθοδηγητική αρχή πίσω από πολλές προτάσεις δημόσιας πολιτικής και οικονομικής θεωρίας. Πόσο επιτυχημένο ήταν αυτό το Μανιφέστο; Την Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου του 1948, 150 έτη από την δημοσίευση του Μανιφέστου, οι Morgan O. Reynolds, Ph.D. και Merrill Matthews Jr., Ph.D. από το Εθνικό Κέντρο Πολιτικής Ανάλυσης (National Center For Policy Analysis)- ένα μη κερδοσκοπικό Ίδρυμα με έδρα το Dallas του Texas- ανέστρεψαν τις 10 βασικές αρχές του Marx, κάτι εξ’ ορισμού ριζοσπαστικό. Προκειμένου να επιστρατεύσουν όλους αυτούς που αρνούνται να σταθούν στην σκιά της κληρονομιάς του Marx, μιας κληρονομιάς πολέμου, ανθρωποκτονιών, ταξικού φθόνου και φτώχειας, προσέφεραν το Μανιφέστο Του Καπιταλισμού (σε μετάφραση δική μου) :

Ένα φάντασμα στοιχειώνει την Washington- το φάντασμα του Καπιταλισμού. Όλες οι δυνάμεις του Κράτους Προνοίας σχημάτισαν μία «ιερή» συμμαχία με σκοπό να εξορκίσουν αυτό το φάντασμα: ο Πρόεδρος και οι Υπουργοί, οι γραφειοκράτες και οι παρασκηνιακοί υποκινητές, οι διανοητές και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Ποιος είναι ο υπέρμαχος των ελευθέρων αγορών που δεν έχει χαρακτηριστεί ως δεξιός εξτρεμιστής ή χειρότερα, από τους εν ισχύ αντιπάλους του; Ποιοι υπέρμαχοι του Κράτους Προνοίας δεν έχουν εκσφενδονίσει κατηγορίες ως άπληστου, αναίσθητου και άσπλαχνου ενάντια σε οποιονδήποτε εξ ημών έχει εναντιωθεί στους συνεχώς αυξανόμενους φόρους, τις ανεξέλεγκτες μεταβιβαστικές πληρωμές και τα δαπανηρά και μη αποτελεσματικά κυβερνητικά προγράμματα;
Από τα παραπάνω προκύπτουν δύο συμπεράσματα:
I. Ο Καπιταλισμός αναγνωρίζεται ήδη από όλες τις σοσιαλιστικές δυνάμεις, ως μία αυτόνομη δύναμη.
II. Έφτασε η στιγμή εμείς οι Καπιταλιστές, ενώπιον όλου του κόσμου, να δημοσιεύσουμε και να κάνουμε ευρύτερα γνωστές τις απόψεις, τους στόχους και τις τάσεις μας και να δώσουμε ένα τέλος σε αυτήν την νοσηρή ιστορία περί φαντάσματος του Καπιταλισμού, με ένα Μανιφέστο που θα αναγγείλει τους σκοπούς του.
Η θεωρία του Καπιταλισμού θα μπορούσε να συνοψιστεί σε μία απλή πρόταση: Προστασία της ιδιωτικής περιουσίας.
Μια περιουσία που αποκτάται δύσκολα και αποκτάται από ένα πρόσωπο. Η παλινόρθωση της αστικής ατομικότητας, της αστικής ανεξαρτησίας και της αστικής ελευθερίας είναι κάτι που επιδιώκεται αναμφίβολα. Όπου ελευθερία εννοείται το ελεύθερο εμπόριο, οι ελεύθερες αγοραπωλησίες και κάθε είδους συναλλαγές.
Μας κατηγορείται ως υπέρμαχους των δικαιωμάτων στην ιδιοκτησία. Ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα, καθώς ακριβώς αυτό υποστηρίζουμε!
Σε τι θεμέλια βασίζεται η σύγχρονη οικογένεια, η αστική οικογένεια; Στο κεφάλαιο, στο ιδιωτικό κέρδος. Είναι ζήτημα χρόνου η πρόοδος της αστικής οικογένειας, εφόσον το στήριγμα της προοδεύει.
Και σχετικά με την παιδεία σας; Δεν είναι οι Καπιταλιστές που επινόησαν την παρέμβαση του Κράτους στην Παιδεία. Ωστόσο, επιδιώκουμε να αλλάξουμε τον χαρακτήρα αυτής της παρέμβασης και να σώσουμε την Παιδεία από την επιρροή της άρχουσας γραφειοκρατικής τάξης.
Βάσει όλων αυτών, Καπιταλιστές διαφόρων πεποιθήσεων έδρασαν σε συμφωνία για να σχηματίσουν το ακόλουθο μανιφέστο.

1. Επαναβεβαίωση του δικαιώματος της ιδιωτικής περιουσίας και συναλλαγής, που περιλαμβάνει τα δικαιώματα ενοικίασης, πώλησης και χρήσης της περιουσίας, κατά τον τρόπο με τον οποίο επιθυμεί ο ιδιοκτήτης εφόσον τέτοια χρήση δεν προσκρούει στα ίσα δικαιώματα των άλλων.
2. Σταθερός φόρος εισοδήματος, στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, σε συνάρτηση με περιορισμό των δημοσιονομικών δαπανών.
3. Κατάργηση όλων των φόρων κληρονομιάς και των λοιπών σχετικών περιορισμών.
4. Εγγύηση των δικαιωμάτων στην ιδιοκτησία όλων των μεταναστών και των ετεροδόξων.
5. Αποκέντρωση του κέρδους από τα χέρια του Κράτους, μέσω εξόδου από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα. Επιπλέον, κατάργηση κάθε μονοπωλιακού κέρδους.
6. Αποκέντρωση των μέσων επικοινωνίας και μεταφορών, μέσα της εξάλειψης της χρηματοδότησης από την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών (Federal Communications Commission) και το Υπουργείο Μεταφορών (Department of Transportation).
7. Απαλλαγή από τα Κρατικά εργοστάσια και πάσης φύσεως άλλα όργανα παραγωγής. Κατάργηση του Υπουργείου Γεωργίας (U.S. Department of Agriculture), έτσι ώστε το έδαφος να βελτιωθεί βάσει ανεξάρτητων, αποκεντρωμένων σχεδίων.
8. Αναζωογόνηση όλης της εργασίας, μέσω ακύρωσης των επιδοτήσεων που επιβραβεύουν την ανεργία και κατάργησης των εμποδίων στα συμβόλαια εργασίας μέσω αμοιβαίας συμφωνίας όπως ο ελάχιστος μισθός, που προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν ένα εξισωτικό εργασιακό καθεστώς.
9. Ελευθερία του πληθυσμού να μετακινηθεί οπουδήποτε εντός της επικρατείας, μέσω της κατάργησης όλων των νόμων που περιορίζουν την κινητικότητα της εργασίας και του κεφαλαίου.
10. Κατάργηση της απευθείας χρηματοδότησης του εκπαιδευτικού συστήματος, και θέσπιση της δυνατότητας ανταγωνισμού μεταξύ κρατικών και ιδιωτικών σχολειών για τα χρήματα των γονέων που προορίζονται για εκπαίδευση (ίσως μέσω συστήματος κουπονιών, που υποστηρίζονται από τους φόρους).

Μια Καπιταλιστική επανάσταση που θα ακολουθεί αυτές τις αρχές θα προκαλέσει το πιο ριζοσπαστικό ρήγμα στον κρατικό έλεγχο. Δεν είναι άξιο απορίας πως η ανάπτυξη της περιλαμβάνει και ένα χαστούκι στο πρόσωπο του σύγχρονου φιλελευθερισμού.
Εν ολίγοις, οι Καπιταλιστές παντού ανά τον κόσμο υποστηρίζουν κάθε επαναστατικό κίνημα ενάντια στην υπάρχουσα κολεκτιβιστική τάξη πραγμάτων.
Σε όλα αυτά τα κινήματα που φέρνουμε στο προσκήνιο και υποστηρίζουμε η θεμελιώδης αρχή είναι το θέμα της ιδιοκτησίας, ασχέτως με τον βαθμό ανάπτυξης του στην παρούσα φάση.
Τέλος, παντού ανά τον κόσμο εργαζόμαστε για την συνεργασία μεταξύ των Δημοκρατικών κομμάτων όλων των χωρών.
Οι Καπιταλιστές δεν δέχονται την απόκρυψη των απόψεων και επιδιώξεων τους. Δηλώνουν ανοικτά και ξεκάθαρα πως οι στόχοι τους μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσω της ειρηνικής ανατροπής όλων των υπαρχόντων αρχών του Κράτους Προνοίας. Οι άρχουσες ελίτ ας τρέμουν στην ιδέα μιας Καπιταλιστικής Επανάστασης. Οι υπέρμαχοι των ανοικτών αγορών δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους.
Μπορούμε να κερδίσουμε τον κόσμο!
Καπιταλιστές και εργάτες όλων των χωρών, Ανταγωνιστείτε!

Σημ.:Το αυθεντικό κείμενο των Reynolds και Matthews από το οποίο έγινε η μετάφραση βρίσκεται στον επίσημο δικτυακό τόπο του National Center For Policy Analysis (www.ncpa.org). Το παρόν κείμενο αποτελεί μετάφραση που έγινε από έμενα, χωρίς καμία διεκδίκηση δικαιωμάτων, τα όποια άλλωστε ανήκουν αποκλειστικά στους συγγραφείς του πρωτότυπου και στο NCPA. Ωστόσο, το συγκεκριμένο κείμενο αποτέλεσε για εμένα έμπνευση για το μεγαλόπνοο έργο που ετοιμάζω, το «Μανιφέστο του Ριζοσπαστικού Φιλελευθερισμού», το όποιο ευελπιστώ να ολοκληρώσω στο μέλλον.

17 σχόλια:

Γ.Σαρηγιαννίδης είπε...

Thumbs up στον Anarchocapitalist!

Θέμης Λαζαρίδης είπε...

«3. Κατάργηση όλων των φόρων κληρονομιάς και των λοιπών σχετικών περιορισμών.»

Διαφωνώ κάθετα. Ο φόρος κληρονομίας είναι ο καλύτερος δυνατός φόρος γιατί φορολογεί εισοδήματα για τα οποία κάποιος δεν κόπιασε καθόλου.

Γενικά, πολύ ακραίες θέσεις οι παραπάνω. Η κρατική εποπτεία και παρέμβαση είναι απαραίτητη σε πολλά ζητήματα.

Roark είπε...

Πρόσεχε μόνο την ορολογία, "ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός" σημαίνει αντιφιλελεύθερη νεοελληνική λαϊκοδεξιά (όρος που δημιουργήθηκε στη ΝΔ επί Έβερτ).

Anarchocapitalist είπε...

Tο κείμενο είναι γραμμένο από Αμερικάνους, που γενικώς έχουν μια πιο "ακραία" άποψη περί καπιταλισμού, και είναι πολύ λογική η διαφωνία με πολλά από τα σημεία του (με πολλά από τα οποία διαφωνώ και εγώ). Η μετάφραση του έγινε για την ιστορία.
Roark, έχω υπ' όψιν μου την στρέβλωση αυτή που έκανε ο Έβερτ, και είναι κάτι το οποίο συναντάω σαν αντίληψη καθημερινά αφού πολλοί θεωρούν τη Νέα Δημοκρατία ως "ριζοσπαστικά φιλελεύθερη". Και έχω την εντύπωση πως ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός εισήχθη στη ΝΔ στο Προσυνέδριο στην Χαλκιδική το 1977, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Μάλλον, θα το ονομάσω "Μανιφέστο του Σύγχρονου Φιλελευθερισμού".

libertarian είπε...

Εγώ συμφωνώ, ο φόρος θανάτου είναι άδικος. Το ότι δεν κόπιασε καθόλου το παιδί του κληροδότη δεν μου λέει τπτ, ούτε σε αυτούς που θα πάνε τα χρήματα κόπιασαν καθόλου γι' αυτά τα χρήματα. Ιδιοκτησία σημαίνει δικαίωμα χρήσης και διάθεσης, δικά του είναι του κληροδότη ότι θέλει τα κάνει, τα δωρίζει στο παιδί του αν θέλει. Κανείς δεν έχει δικαίωμα επάνω στην περιουσία του για να ζητά μερίδιο.


Επειδή ο Έβερτ λέει ότι είναι φιλελεύθερος ριζοσπάστης δεν σημαίνει ότι είναι κι'όλας ούτε ο όρος πρέπει να ταυτιστεί με αυτόν. :)

"the term Radical came to denote a progressive liberal ideology. (Radicalism)

ΥΓ: σήμερα η λέξη radicalism
χρησιμοποιείται με άλλη έννοια αλλά εγώ πάντα προτιμώ την αρχική της.

Chrysotheras είπε...

....πες τα χρυσό-στομε!
Ανυπομονώ να δώ και το βιβλίο σου.

Υ.Γ. φόρος κληρονομίας;;
Γιατί; ...μαζί το χτίζαμε;...μαζί κοπιάσαμε;

Υ.Γ.2 μόνο εάν έχεις στη κατοχή σου χρυσό (π.χ. σε λίρες αγγλίας) ή άργυρο (π.χ. silver eagles) τότε ΚΑΝΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΕΙ κατά τη μεταβίβασή τους! (ατόφια, καθαρή μεταβίβαση αξίας)

Chrysotheras είπε...

Υ.Γ.3 γνωρίζετε ότι στις ΗΠΑ ο φόρος μισθωτών υπηρεσιών είναι παράνομος;
ότι ο μόνος φόρος που προβλέπεται στο Συνταγμα είναι επί των κερδών (capital gain) του κεφαλαίου;

Ανώνυμος είπε...

Κείμενα σαν το παραπάνω απλά αποτυπώνουν γλαφυρά γιατί μόνο Ένα Κομμουνιστικό Μανιφέστο έχει γραφτεί και διαβάζεται με αμείωτο ενδιαφέρον μέχρι σήμερα...

Καλή τύχη στον αναρχοκαπιταληστή και στο μανιφέστο που προετοιμάζει. Είθε να διαβάζεται και αυτό ακόμη και δύο αιώνες μετά τη συγγραφή του (και όχι μόνο για δύο ώρες) :Ρ

Ανώνυμος είπε...

http://zanat0s.typepad.com

Capitalism is bad word in Greece. Profits too... Let's s when Greeks will realise their mistakes and make up for them.

Γ.Σαρηγιαννίδης είπε...

Ο 'ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός' είναι όρος που όντως πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Κ. Καραμανλή για να περιγράψει την ιδεολογία της ΝΔ στο πρώτο της συνέδριο και αργότερα από τον Έβερτ. Στο όνομά του γίνανε οι περισσότερες κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων τη δεκαετία του 70.

Είναι κρίμα όμως, γιατί θα μπορούσε κάλυστα να χρησιμοποιηθεί στο context του παραπάνω μανιφέστου και θα ήταν πολύ πιο τεριαστό. Άλλος ένας όρος καμμένος από τους σοσιαλιστές - αυτή τη φορά της Δεξιάς.

kouk είπε...

Και εγώ είμαι κατά της φορολόγησης της κληρονομιάς, ωστόσο δεν νομίζω ότι μπορεί απλά να αντικρουστεί αυτή η πρακτική απλά με το σκεπτικό ότι "του γονιού είναι, ας τα κάνει ότι θέλει". Η κληρονομιά, από την στιγμή που την αποδέχεται ο κληρονόμος, γίνεται ένα μέσο συναλλαγής μεταξύ δύο ατόμων, παρόμοιο δηλαδή με την ανταλλαγή ενός ή παραπάνω αγαθών. Είναι ένα πιο πολύπλοκο ζήτημα το αν και κατά πόσο μπορεί το κράτος να φορολογεί τις συναλλαγές. Βέβαια η κληρονομιά είναι μια ιδιαίτερη συναλλαγή από πολλές απόψεις, ωστόσο δεν βλέπω τι ακριβώς την κάνει λιγότερο ή περισσότερο κατάλληλη για φορολόγηση από τις άλλες συναλλαγές.

MetroGuardian είπε...

Η διασφάλιση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας δεν έρχεται δίχως κόστος.
Ακόμα και όταν είναι διασφαλισμένο νομικά, το κράτος και οι πολίτες ξοδεύουν τεράστια ποσά για να το συντηρήσουν, από αστυνομικούς μέχρι δικηγόρους, συστήματα ασφαλείας και επίβλεψης, εξοπλισμό, χρηματοκιβώτια, επιστήμονες κτλ.


Το γεγονός ότι επειδή αγόρασες ένα σπίτι και έχεις ένα χαρτί που λέει ότι σου ανήκει επιβάλλει στην υπόλοιπη κοινωνία να το αναγνωρίσει ως τέτοιο επειδή την συμφέρει γενικά, όχι γιατί είναι θεόσταλτη εντολή.

Κατά παρόμοιο τρόπο όταν μεταβιβάζεις την περιουσία σου στους απογόνους σου θα πρέπει και όλοι οι υπόλοιποι πολίτες να αναγνωρίσουν ότι διατηρείς το δικαίωμα στην ιδιοκτησία και ως νεκρός.

Η κληρονομιά δεν είναι συναλλαγή, καθώς δεν ανταλλάσσεται κάποιο αγαθό. Γίνεται μεταβίβαση ιδιοκτησιακού δικαιώματος.

Είναι σαν να παίζεις μπάσκετ και επειδή στο προηγούμενο πρωτάθλημα πήρες 90 βαθμούς, την επόμενη χρονιά η ομάδα σου (που μπορεί να αποτελείται από διαφορετικούς παίκτες, προπονητή, πρόεδρο), να συνεχίζει από εκεί.
Θα μπορούσε να λειτουργεί και έτσι.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι σώνει και καλά έτσι είναι το καλύτερο.

Το πρόβλημα βέβαια του παραπάνω παραδείγματος είναι εμφανές. Οι βαθμοί μπορούν να εξαφανιστούν, η ιδιοκτησία όμως όχι. Ποιός θα ήταν το καλύτερο να διαχειριστεί τα δικαιώματα του νεκρού? Οι απόγονοι του? Το κράτος? Όποιον επιθυμεί ο νεκρός?
Δεν νομίζω ότι η απάντηση είναι τόσο εύκολη.

S G είπε...

αμφιβαλλω οτι αυτο που χρειαζεται ο φιλελευθερισμος ειναι μια αντισυμμετρικη απαντηση στις ατακες του Μαρξ.
Τελοσπαντων υπαρχουν καποια σημεια που προφανως ολοι συμφωνουν (ελευθερια κινησης ατομων και κεφαλαιου, δικαιωμα ιδιοκτησιας σε γηγενεις και μεταναστες κτλ) και νομιζω οτι η ΕΕ ακριβως τα εχει ως στοχο ενω οι ΗΠΑ ταχουν ηδη κατακτησει εδω και χρονια.

αλλα υπαρχουν και σημεια που δεν καταλαβαινω καθολου

"Αποκέντρωση του κέρδους από τα χέρια του Κράτους, μέσω εξόδου από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα. Επιπλέον, κατάργηση κάθε μονοπωλιακού κέρδους."

τι ειναι ακριβως το μονοπωλιακο κερδος για να το καταργησουμε?
τι σημαινει αποκεντρωση του κερδους μεσω εξοδου απο το ΔΝΤ και την ΠΤ? Το ΔΝΤ ειναι κατι σαν διεθνης κεντρικη τραπεζα, προσπαθει να σταθεροποιει την διεθνη οικονομια και να σωζει χωρες απο νομισματικες κρισεις προς οφελος ολων των εμπλεκομενων (των χωρων αλλα και των δανειστων τους). τι σχεση εχει με κερδος και γιατι θα επρεπε να καταργηθει?

τελος για τον φορο κληρονομιας, νομιζω οτι καποιος μικρος φορος στα μεγαλα κληροδοτηματα προς οφελος οσων γενιουνται θεοφτωχοι, δεν ειναι παραλογος για λογους που εχουν να κανουν με ισοτητα ευκαιριων και σειρα Ρωλσιανα επιχειρηματα...

kouk είπε...

Τα Ρωλσιανά επιχειρήματα δεν μας απαντούν γιατί θα πρέπει να κάνουμε διακρίσεις και να χρεώνουμε όσους κληρονομούν μια περιουσία περισσότερο απ'ότι χρεωνόμαστε όλοι υπέρ των φτωχών.

Πάντως η κληρονομιά είναι μια χαρά συναλλαγή: η "μεταβίβαση ιδιοκτησιακού δικαιώματος" είναι απλά μια άλλη φράση για την συναλλαγή αγαθών. Όταν δίνω λεφτά στον μουσικό στον δρόμο κάνω συναλλαγή και ταυτόχρονα μεταβιβάζω τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα ενός νομίσματος στον μουσικό. Αυτό θα έπρεπε να είναι προφανές εν πάση περίπτωση.

Ωστόσο προφανές για μένα δεν είναι αν και πως θα πρέπει να φορολογούμαστε γενικώς, είτε στην κληρονομιά είτε στην επιχειρηματική δραστηριότητα είτε στην αποθησαύριση.

Ανώνυμος είπε...

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΑΔΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΜΕΣΑΙΕΣ ΤΑΞΕΙΣ ΜΕ ΜΙΚΡΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΔΕΣΜΕΥΟΥΝ ΤΑ ΡΕΥΣΤΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΚΙΝΗΤΑ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΔΥΣΒΑΣΤΑΚΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΕ ΠΡΟΙΟΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΘΕΙ. Ο ΜΟΝΟΣ ΛΟΓΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΠΑ ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΝΕΟ ΑΠΟΚΤΗΘΕΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΤΕΛΩΝ ΧΑΡΤΟΣΗΜΩΝ ΚΛΠ ΚΛΠ. ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΩΣΤΕ DEMAND SIDE TAX ΚΑΙ ΕΞ ΟΡΙΜΟΥ ΦΙΛΟΛΑΙΚΟΣ

Ανώνυμος είπε...

Γιατί κατέβασες το blog σου anarchocapitalist?

Anarchocapitalist είπε...

Για τεχνικούς λόγους. Βασικά ήθελα να αλλάξω την όλη μορφή του, αλλά αυξήθηκαν οι υποχρεώσεις μου και δεν το έχω κατορθώσει ακόμα. Ελπίζω πως θα τα καταφέρω κάποια στιγμή να το ξανανεβάσω

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock