Αν και με έχει ξαναπασχολήσει το θέμα στο παρελθόν, περνώντας από το πολύ καλό site filosofia.gr ενημερώθηκα για μια άλλη υπόθεση επέμβασης του ελληνικού δημοσίου στον χώρο του internet:
Κλειδώνουν το όνομα Liantinis.GR
Πρωτοφανής απόφαση της ΕΕΤΤ διαγράφει το όνομα ενός από τους ελάχιστους χώρους φιλοσοφικής έκφρασης στο ελληνικό διαδίκτυο.
Φυσικά για τις λεπτομέρειες καλύτερα να ακολουθήσετε τον παραπάνω σύνδεσμο, αλλά επιγραμματικά αυτό που, μου φαίνεται, ότι συνέβη είναι το εξής:
Μια ομάδα ενδιαφερόμενων περί της φιλοσοφίας του Δημήτρη Λιαντίνη κατοχύρωσε το δικτυακό όνομα liantinis.gr με προφανή, από το περιεχόμενο της σελίδας, σκοπό την έκθεση απόψεων γύρω από το πρόσωπο αυτού του έλληνα φιλόσοφου. Η χήρα του, Νικολίτσα Γεωργοπούλου - Λιαντίνη, προσέφυγε στην Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ), ώστε τελικά στις 6 Φεβρουαρίου 2007 αποφάσισε η τελευταία να καταργήσει το
liantinis.gr - αν και αυτή την στιγμή δεν έχει υλοποιηθεί η απόφαση και ο τόπος είναι ακόμα προσβάσιμος.Δεν με αφορά σε αυτό το κείμενο εάν ο Λιαντίνης ήταν πρόσωπο σημαντικό, αμφιλεγόμενο ή ιδιαίτερο με κάποιον άλλο τρόπο. Δεν έχω ασχοληθεί ούτε με την φιλοσοφία του Λιαντίνη, ούτε με την ζωή του, εκτός του ότι θυμάμαι πως υπήρχε ένα κάποιο σούσουρο στα μέσα όταν είχε αυτοκτονήσει. Αυτό που με απασχολεί είναι το δικαίωμα που φαίνεται ότι δίνει ο νόμος στην ΕΕΤΤ να καταργεί ατομικές πρωτοβουλίες που απλά δείχνουν κατά την άποψη της επιτροπής "κακή πίστη" (άρθρο 9 παρ. 1 του Νέου Κανονισμού της ΕΕΤΤ - pdf)).
Λέγοντας μόνο πως όσα λέγονται στο liandinis.gr μου φαίνονται το λιγότερο μη-εγκληματικά (για να μην πω θεμιτά) νομίζω ότι το παράδειγμα αυτό είναι εξαιρετικό για να δει κανείς πως όταν το κράτος "προστατεύει" στην ουσία αυτό που κάνει είναι καταπιέζει τα όσα δικαιούμαστε, στην συγκεκριμένη περίπτωση την ελευθερία έκφρασης. Εκτός εάν η χήρα Λιαντίνη είναι κουμπάρα κάποιου στελέχους του δημοσίου μπορεί αυτή τη φορά ο κρατικός μηχανισμός να μην είχε κάποιο άμεσο όφελος που έχει δώσει (άδικα κατά την γνώμη μου) στην χήρα του Λιαντίνη μονοπώλιο στην χρήση του ονόματος Λιαντίνης. Όμως έχει ένα σαφές έμμεσο όφελος αφού μπορεί με πρόφαση του ότι μας προστατεύει όλους να μας πείσει ότι είναι καλό να έχει τέτοιες φασιστικές αρμοδιότητες.
Σε ένα δεύτερο σκέλος, ανεξάρτητα του τι νομίζετε ότι θα έπρεπε να είχε συμβεί στην περίπτωση αυτή, θα ήθελα να ρωτήσω εάν πιστεύετε ότι θα υπήρχε κάποιο πρόβλημα εάν δεν είχαμε μια ρυθμιστική αρχή να μας δίνει την άδεια ποιό δικτυακό όνομα μπορούμε να κατοχυρώσουμε και ποιό όχι. Εάν τα ονόματα δίνονταν σε όποιον τα ζήτησε πρώτος και σε όποιον καλύπτει τα έξοδα τους.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι τα ονόματα πρέπει να είναι ελεύθερα προς χρήση και ανταλλαγή. Δηλαδή εάν κατοχυρώσω το www.ibm.gr πρωτού το προλάβει η IBM τότε μπορώ να ζητήσω σε αντάλλαγμα οτιδήποτε θελήσω ή να το δώσω σε έναν ανταγωνιστή της εάν με πληρώνει παραπάνω. Δεν βλέπω κανένα πρόβλημα σε αυτό, γιατί σε περίπτωση που κατέχω ένα όνομα και το χρησιμοποιήσω σκοπίμως για να εξαπατήσω ή να βλάψω κάποιον τότε δεν φταίει η κατοχή του ονόματος αλλά η κοινή εγκληματική μου πράξη, την οποία οφείλω να σταματήσω (ή να επανορθώσω κάπως) αλλά χωρίς να προϋποθέτει αναγκαστικά ότι πρέπει να μου αφαιρεθεί το όνομα, ούτε κατόπιν εορτής ούτε προληπτικά.
Τι λέτε;
13 σχόλια:
Νομίζω ότι προτεραιότητα πρέπει να έχει ο "φυσικός" φορέας του ονόματος (κύριος Τρεχαγυρευόπουλος και κληρονόμοι εταιρία Τάδε κλπ) και μετά και εάν επιθυμούν οι πρώτοι οποιοσδήποτε τρίτος πάνω στα ονόματά τους στον Διαδικτυακό χώρο.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι προηγείται η ελευθερία του όποιου Τρεχαγυρευόπουλου να κάνει ό,τι θέλει με το όνομά του (από το να το κατοχυρώσει μέχρι να το πουλήσει και να το ανταλλάξει), παρά η ελευθερία κάποιου τρίτου στην προτεραιότητα της κατοχύρωσης.
Γιατί δηλαδή έχεις κάποια προτεραιότητα στο όνομα σου; Το μόνο επιχείρημα που βλέπω είναι ότι χρειάζεται ως προληπτικό μέτρο για να προστατεύσουμε τους πολίτες ή τις εταιρίες από τυχόν εγκληματικές πράξεις που μπορεί να χρησιμοποιήσουν το όνομα ως μέσο. Όμως δεν το δέχομαι σαν επιχείρημα γιατί αφενός οι εγκληματικές πράξεις συμβαίνουν και αντιμετωπίζονται ούτως ή άλλως, και αφετέρου η προστασία αυτή που θα χαίρει ο κάτοχος του ονόματος δεν μου είναι προφανές ότι είναι πιο σημαντική από την λογοκρισία που θα επιτρέπεται εις βάρος του πρώτου κάτοχου.
Και εν πάση περίπτωση, δεν μιλάμε για περιπτώσεις πλαστοπροσωπίας, αλλά αναφορές που είναι εμφανές με τι πνεύμα συμβαίνουν. Δεν με αφορά ποιό είναι αυτό το πνεύμα, αν είναι θετικό, κακόπιστο ή σατιρικό. Από την στιγμή που δεν εξαπατάται κάποιος με το να νομίσει ότι μιλάει ή διαβάζει άλλο άτομο από αυτό που πραγματικά μιλάει ή γράφει, δεν βλέπω γιατί πρέπει να προτιμήσουμε τον έναν (τον ονοματούχο ή την χήρα του) από τον άλλο (αυτόν που κάνει νόμιμη χρήση του ονόματος).
Νομίζω πως την "υπεραξία" (αν είναι θεμιτός ο όρος αυτός) που έχει ένα όνομα δεν δικαιούται κανένας τρίτος να την καρπωθεί αποκομίζωντας οικονομικά ή άλλα (π.χ αναγνώριση) οφέλη εκτός από τον ίδιο το φορέα ή τους νόμιμους δικαίούχους (κληρονόμους).
Το Όνομα Λαντινης είναι λογοτεχνικό Ψευδώνυμο του Καθηγητή το οποίο και κληρονομείται στους ακολούθους του
Δεν μπορεί η σύζυγος του να διεκδικήσει δικαιώματα στο όνομα από την στιγμή που ο καθηγητής έδωσε το όνομα σε αυτήν
Και έχουν δικαίωμα οι φίλοι συνεργάτες και μαθητές του Δασκάλου να το χρησιμοποιούν όπως θέλουν μιας και εκθειάζουν το έργο του και δεν στρέφονται συκοφαντικά εναντίον του
Είναι άλλη μια απόφαση του ΕΕΤΤ που στερείται λογικής και για αυτό έχει διατάξει την διαγραφή του
Αυτό βέβαια δεν στερεί το δικαίωμα στους μαθητές του Δασκάλου να αγοράσουν ένα άλλο domain όπως Liantinis.info Liantinis.org και διάφορα άλλα ονόματα
Άγγελε, ο μόνος λόγος που μπορούν να αγοράσουν το liantinis.info είναι επειδή η ΕΕΤΤ δεν έχει δικαίωμα να ορίζει τους κανόνες για τα ονόματα που τελειώνουν σε .info. Εάν το είχε, ή εάν ο αντίστοιχος οργανισμός που ρυθμίζει τα του .info είχε τους ίδιους ή παρεμφερείς με την ΕΕΤΤ κανόνες, θα μπορούσαν πάλι να εμποδιστούν από την χήρα Λιαντίνη.
Στράτο, το ερώτημα μου είναι γιατί αυτή την "υπεραξία" (sic) δικαιούται να την καρπωθεί μόνο ο φορέας ή οι κληρονόμοι του. Η συνήθης απάντηση έχει να κάνει με τα "πνευματικά δικαιώματα". Όμως δεν βλέπω γιατί η χρήση ενός ονόματος με τρόπο που δεν αποκλείει την χρήση από κάποιον άλλο - αφού, αν ενδιαφερόταν (που δεν ενδιαφερόταν) θα μπορούσε να πάρει η χήρα το dimitris-liantinis.gr ή κάτι ανάλογο - να υπόκειται σε περιορισμούς ιδιοκτησιακούς. Και εν πάση περίπτωση, ακόμα και εάν η χρήση του liantinis.gr ήταν τόσο σημαντική για την χήρα τότε ας πληρώσει το απαραίτητο αντίτιμο για να τις το μεταβιβάσουν. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως η χήρα απλά ήθελε να κλείσει ένα site που δεν της άνηκε και που δεν της κόστιζε τίποτα. Μόνο σε μένα μου φαίνεται παράλογο αυτό;
Τελικά, στην Ελλάδα κερδίζει η δικομανία. Μια με την υπόθεση Blogme.gr και τώρα με την υπόθεση liantinis.gr, είμαστε για τα πανηγύρια.
Να μην αγοράζει κανείς domain name στο gr, τελεία και παύλα. Να δούμε μετά την "προώθηση της χώρας στις νέες τεχνολογίες". ΑΜΑΝ!
ΓΚΡΡΡΡΡΡ
..και.. δεν μπαίνω στην "ουσία", [τα "δικαιώματα της χήρας" και το "περιεχόμενου της σελίδας" με αφήνουν παγερά αδιάφορη] επειδή για μένα (γνώμη μου) η ουσία είναι τα (νομότυπα..?) εμπόδια που μπαίνουν σε δημιουργικές προσπάθειες..
Πάνω που ετοιμαζόμουν να ανεβάσω κάτι, αναφερόμενη στο άρθρο σου, επισκέφτηκα το http://liantinis.gr/ και βρήκα την εξής θετική εξέλιξη:
ΠΑΓΩΝΕΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ LIANTINIS.GR
ενημερωθείτε σχετικά με την απόφαση της ΕΕΤΤ και το πάγωμα της διαδικασίας από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών
-->>στη wikipedia που πήγα, έχει αφαιρεθεί το σχετικό άρθρο -αν υπήρχε- εκεί όπου παραπέμπεις δλδ.
Άντε μακάρι να βρουν την άκρη στο δικαστήριο, πάντως έτσι όπως ερμηνεύει η προσφυγή τους τον νόμο το σκεπτικό του τελικά δεν είναι τόσο κακό όσο φανταζόμουν, αφού απαγορεύει "ιδιοποίηση" του ονόματος δηλαδή να παριστάνει κάποιος ότι ονομάζεται με το όνομα κάποιου άλλου. Προφανώς το liantinis.gr δεν ιδιοποιείται με αυτή την έννοια το όνομα του Λιαντίνη αφού απλά αναφέρεται σε αυτόν και το έργο του ως τρίτο πρόσωπο. Ωστόσο αναρωτιέμαι εάν η ΕΕΤΤ είναι πράγματι τόσο άχρηστη ώστε να της ξέφυγε αυτό.
Ευχαριστώ και για την παρατήρηση του σπασμένου link, την διόρθωσα γιατί είχε ελληνικούς χαρακτήρες που κωδικοποιήθηκαν λάθος από τον browser.
Κάτι τι για την "ουσία" που συζητιέται εδώ πέρα:
Νομίζει κανείς ότι θα ήξερε/θυμόταν κανείς το Δ. Λιαντίνη, αν δεν υπήρχε η σελίδα η αφιερωμένη στη μνήμη και τις εργασίες/θεωρίες/φιλοσοφία του;
..απλή παρατήρηση είναι..
@kouk
Θεωρώ ότι έχει προτεραιότητα η ελευθερία μου να ορίζω εγώ το όνομά μου, εσύ το να επιλέγεις όποιο όνομα θέλεις. Δεν ξέρω, εάν μπορούμε να λύσουμε το θέμα. Το ενδιαφέρον είναι τί συμβαίνει στην παγκόσμια κοινότητα του διαδικτύου, όπου κάποιυ προηγείται το ένα, κάπου το άλλο και κάπου τίποτα από τα δύο
@Rodia
Δεν νομίζω ότι είχε τόσο μεγάλη σημασία η συγκεκριμένη σελίδα ή άλλες, (ιδίως εάν σκεφθεί κανείς την χαμηλή διείσδυση του Διαδικτύου) ενδεχομένως ούτε και το τί είπε (είτε σημαντικό είτε όχι) στην αναγνωρισιμότητά του. Η τελευταία εκτινάχθηκε με την αυτοκτονία του και τα γύρω από αυτήν.
H σωστή λέξη είναι νταβατζήδες ονομάτων. Από τότε που μου αφαίρεσαν μια ονομασία που είχα προτίμησα να έχω ονόματα μόνο στις διεθνείς καταλήξεις.
Βέβαια με την πράξη της αυτή η ΕΕΕΤ άνοιξε τους ασκούς του αιόλου μια και το κατέβασμα site είναι κακή υπόθεση.
Ίσως πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε, ότι η ΕΕΤΤ, παρά του ότι θα μπορούσε να μάθει από την εμπειρία αντίστοιχων οργανισμών όπως είναι το FCC στις ΗΠΑ, θα είναι το ίδιο κακή ή χειρότερη απ'ότι αυτές άλλων χωρών. Θα μου πείτε, τι περιμένα, και θα είχατε απόλυτο δίκιο :)
Δημοσίευση σχολίου