Τα "τέλη" δεν τελειώνουν!

Ο εκκωφαντικός θόρυβος των ντόπιων πανυγηρισμών για την κατάρρευση του φιλελευθερισμού / νεοφιλελευθερισμού / καπιταλισμού /κτλ στην Εσπερία κάλυψε τον κρότο της κατάρρευσης άλλου ενός κρατικού ασφαλιστικού ταμείου (του τρίτου φέτος). Μετά την κατάρρευση του ΟΑΕΕ και τη κατάρρευση του επικουρικού της Εθνικής τον Αύγουστο ήρθε η σειρά για το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων. Φυσικά η νέα αυτή κατάρρευση δεν έρχεται να σηματοδοτήσει ακόμα κανένα "τέλος" στην καταστροφική και αδιέξοδη πολιτική του αναδιανεμητικού (pay as you go) συστήματος ασφάλισης στη χώρα μας, αφού έχουμε ακόμα πληθώρα ταμειών μπροστά στη μαθηματικά βέβαιη χρεωκοπία. Περιμένω με αγωνία εξίσου βαθυστόχαστες αναλύσεις με αυτές που ακολούθησαν την κατάρρευση της Lehman Brothers! Φυσικά θα μείνω με την αγωνία.

Γιατί η δύναμη των κραυγών εναντίον του φιλελευθερισμού (ενός συστήματος που τίποτα δεν έχει να κάνει με την ελληνική πραγματικότητα που βιώνουμε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας) δεν εκφράζει τίποτα άλλο από τον φόβο να κοιτάξουμε κατάματα τα δικά μας προβλήματα. Να επιχαίρεις για τα προβλήματα των άλλων δείχνει την προσωπική σου αδυναμία να κάνεις αυτοκριτική. Γιατί πριν αρχίσει η "κριτική" και οι πανηγυρισμοί για τα προβλήματα των άλλων, θα πρέπει να έχει γίνει πρώτα ειλικρινής και ουσιαστική αυτοκριτική για την επερχόμενη χρεωκοπία των ασφαλιστικών ταμείων, την κατάρρευση του ΕΣΥ, την συσσώρευση των χρεών του ΟΣΕ, την τεράστια διόγκωση της κρατικής σπατάλης και του δημόσιου χρέους. Όχι μόνο δεν γίνεται σοβαρή αυτοκριτική, όχι μόνο φορτώνεται ο φιλελευθερισμός τις αποτυχίες της κρατικής διαχείρισης (ή πιο σωστά συνδιαχείρισης με τις διάφορες οργανωμένες ομάδες πίεσης), αλλά φτάνουμε στο σημείο χρησιμοποιούμε την διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση για να δικαιολογήσουμε τις κραυγές υπέρ της μη-ιδιωτικοποίησης της Εθνικής Ασφαλιστικής ή της Ολυμπιακής!

Η ντόπια κριτική για την διεθνή κρίση και το διαρκές αναμάσημα του "τέλους του φιλελευθερισμού" δεν είναι παρά η προσπάθεια να νομιμοποιηθούν και να διατηρηθούν οι παθογένειες του ελληνικού συστήματος. Να αποδυναμωθούν οι μεταρρυθμιστικές φωνές που ζητούν αλλαγή της αδιέξοδης πολιτικής του κρατικού ασφαλιστικού συστήματος, που αποσπά με ζόρι τα εισοδήματα των Ελλήνων πολιτών, προσφέροντάς τους μόνο χρεωκοπία ως αντάλλαγμα. Να συνεχιστεί η παρασιτική λειτουργία των προσοδοθηρικών ομάδων πίεσης που έχουν χτίσει φέουδα μέσα στους χιλιάδες δημόσιους οργανισμούς. Και φυσικά να μην διαταραχθούν οι προμήθειες και οι εργολαβίες του δημοσίου και τα κέρδη που αποκομίζουν οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες με την πολιτική εξουσία.

Αντίθετα με κρατικά ταμεία, που βαράνε κανόνια το ένα μετά το άλλο, ο φιλελευθερισμός θα επιβιώσει της κρίσης, μόνο για να γνωρίσει εκ νέου το "τέλος" του από τους αναλυτές των ελληνικών ΜΜΕ στην επόμενη ευκαιρία. Μόνο που ως τότε η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να πληρώνει τις συνέπειες των αδιέξοδων πολιτικών του λαϊκίστικου κρατισμού. Τα χρόνια που έρχονται, οι μαθηματικά βέβαιες καταρρεύσεις και των υπόλοιπων κρατικών pay-as-you-go ασφαλιστικών ταμείων θα δώσουν, δυστυχώς για τη χώρα, πολύ περισσότερες ευκαιρίες επιβεβαίωσης για τους φιλελεύθερους.