Σάββατο, Δεκεμβρίου 20, 2008

Οι ιδεολογικοί εχθροί της ανοιχτής κοινωνίας

Η πρόσφατη κρίση αποκάλυψε γλαφυρά πολλά από τα συμπτώματα της παθογένειας της ελληνικής κοινωνίας. Είτε αφορά την ανικανότητα/αδυναμία των οργάνων του κράτους να ανταποκριθούν στους εντεταλμένους ρόλους τους, είτε αφορά την ευθύνη όλων μας για ανυπαρξία κράτους δικαίου εντός μας ασύδοτης κατακερματισμένης κοινωνίας. Και σίγουρα ο πυρήνας της κρίσης βρίσκεται ακριβώς σε αυτά τα χαρακτηριστικά, όπως πολύ πιο ψύχραιμα και ώριμα επεσήμαναν τα ξένα ΜΜΕ σε σχέση με την συναισθηματική υστερία των ελληνικών ΜΜΕ και του διαδικτύου. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των προβλημάτων ήταν να βρεθεί η ελληνική κοινωνία αυτοευνουχισμένη και ανίκανη να αντισταθεί στην πρωτοφανή ανεξέλεγκτη βία και τους ιδεολογικούς της φορείς.

Αν και οι ιατρικές παρομοιώσεις καλώς έχουν στιγματιστεί και δεν προσφέρουν συνήθως καλές αναλογίες με κοινωνικές καταστάστεις, η μοιάζει ελληνική κοινωνία με έναν ανοσοκατασταλμένο οργανισμό, χωρίς καμία άμυνα απέναντι στα επιθετικά παθογόνα μικρόβια. Οι δύο κυρίαρχες φωνές που ακούγονται τις τελευταίες δύο εβδομάδες στον δημόσιο λόγο είναι από την μία μεριά αυτή της συντήρησης, που κατακεραυνώνει την επιθετικότητα των μικροβίων και ζητά την ανηλεή αντιμετώπισή τους, και από την άλλη η φωνή της επαναστατικότητας, που επικροτεί ουσιαστικά των ρόλο των μικροβίων και επιδιώκει την κατάρρευση του οργανισμού, τον οποίο αντιλαμβάνεται ως ιδεολογικό εχθρό. Και οι δύο λογικές ακουμπούν σε μια πλευρά της πραγματικότητας και αντλούν από αυτήν ρεαλιστικά επιχειρήματα. Είναι όμως και οι δύο ατελείς.

Η μια, η συντηρητική λογική, διότι παραγνωρίζει τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί στο ίδιο το σύστημα εξουσίας, και που καθιστούν τους μηχανισμούς της αναποτελεσματικούς και με έλλειμα νομιμοποιήσης στα μάτια των ίδιων των πολιτών. Ποιός κρατικός μηχανισμός θα διαφυλάξει την νομιμότητα όταν το ίδιο το κράτος είναι ο πρώτος παραβάτης; Η άλλη λογική είναι εξίσου, ή και περισσότερο προβληματική, διότι νομιμοποιεί ως θεμιτά μέσα δράσης, ενέργειες που καταπατούν βάναυσα τα δικαιώματα των πολιτών και υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή. Η σύγκρουση αυτών των δύο κυρίαρχων λογικών γιγαντώνει την βία, την ανομία, εκδμηδενίζει την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών και τελικά πνίγει την ανοιχτή κοινωνία (που άλλωστε ποτέ δεν ήταν και ιδιαίτερα ισχυρή στη χώρα μας). Έχουμε εισέλθει σε ένα φαύλο κύκλο όπου η καταστολή οδηγεί σε άνομη αντίδραση και η άνομη αντίδραση σε περισσότερη και αδιάκριστη καταστολή, όπου κάθε πλευρά βλέπει μονόπλευρα το ζήτημα, με πραγματικά θύματα τους πολίτες και την κοινωνία.

Οι μέρες που ζούμε θυμίζουν την Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Μια εξαπλούμενη οικονομική κρίση, ένα αδύναμο αν και υπερμεγέθες κράτος, μια κοινωνία εθισμένη να ζει από το κράτος, κοινωνικές ομάδες να αμφισβητούν με τη βία την κοινωνική ομαλότητα. Μπορεί να μην φτάσουμε στην ίδια ακριβώς κατάληξη, αλλά οι πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις της επόμενης δεκαετίας δεν προβλέπονται αναγκαστικά ιδιαίτερα ευνοϊκές για την ανοιχτή κοινωνία. Σε τέτοιες συνθήκες η κοινωνία συσπειρώνεται στα άκρα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι φιλελεύθεροι αντιμετωπίζουν ταυτόχρονη κριτική και από τις δύο πλευρές. Η μια πλευρά τους θεωρεί υπονομευτές του κράτους και της συλλογικής ασφάλειας επειδή επισημαίνουν τα προβλήματα στην λειτουργία του και η άλλη πλευρά τους ταυτίζει με την καταστολή επειδή δεν δέχονται το καθεστώς ανομίας και βίας η ίδια παρουσιάζει ως θεμιτή και λογική αντίδραση.

Η αριστερά και η ακροδεξιά στη χώρα μας είναι οι δύο χώροι που εκφράζουν και νομιμοποιούν την πολιτική βία. Αυτό αποτελεί διαχρονικό χαρακτηριστικό τους και βρίσκεται στον πυρήνα της ιδεολογικής τους συγκρότησης. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Είναι οι δύο βασικοί ιδεολογικοί πυλώνες του μεγάλου υπερεκτεταμένου κράτους-τροφού, από όπου εκπορεύονται οι περισσότερες αδυναμίες και παθογένειες του. Είναι οι βασικοί μηχανισμοί αντίδρασης σε κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης και εκσυγχρονισμού του. Είναι οι βασικοί ιδεολογικοί αντίπαλοι του οράματος μιας ανοιχτής ευνομούμενης κοινωνίας, στηριγμένης στην κοινωνία των πολιτών και σε μικρό, αποτελεσματικό, εποπτικό κράτος που εγγυάται και εξασφαλίζει τις ατομικές ελευθερίες. Τελικά είναι αυτοί που νομιμοποιούν, όσο και αν ηθικολογικά το καταγγέλουν, το πελατειακό σύστημα των κομμάτων εξουσίας, που γιγαντώθηκε μαζί με την υπερεξάλπωση του κράτους.

Η αποκατάσταση της κοινωνικής ειρήνης προϋποθέτει φυσικά επιβολή της έννομης τάξης. Ταυτόχρονα όμως προϋποθέτει και τον αφοπλισμό από επιχειρήματα και την ιδεολογική απομόνωση των σημερινών ιδεολογικών φορέων της αντιδραστικής βίας. Και αυτό δεν γίνεται στα λόγια. Μπορεί να γίνει μόνο μέσα από μια ριζική μεταρρύθμιση του κράτους. Δεν έχει σήμασια μόνο η επιβολή της τάξης. Έχει σημασία και ο τρόπος που αυτό γίνεται, ώστε να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του κράτους και την εμπιστοσύνη του πολίτη απέναντί του.

Αλλά και στα ζητήματα που δεν έχουν να κάνουν με την τήρηση της τάξης. Αν το κράτος δεν δείξει έμπρακτα ότι αλλάζει κατεύθυνση, δεν σταματήσει να είναι εμπόδιο και βάρος για την οικονομική ανάπτυξη, δεν καταπολεμήσει την διαφθορά και την γραφειοκρατία κτλ τότε μας περιμένουν στο μέλλον πολύ σοβαρότερες κοινωνικές αναταραχές, από πολύ ευρύτερες ομάδες του πλυθησμού. Το αίτημα των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων γίνεται σήμερα ακόμα πιο επιτακτικό, όσο και αν οι ισχυροποιημένες φωνές των άκρων κάνουν την φωνή του ακόμα πιο ισχνή.

13 σχόλια:

Athanasios Tsiouras είπε...

Πολύ καλό κείμενο! Στον προσεκτικό αναγνώστη προσφέρει μια πολύ καλή ανάλυση των φιλελεύθερων θέσεων απέναντι στα επεισόδια και της κριτικής που δέχονται.

DennisV είπε...

Επιτελους παρεμβηκατε αγαπητε Roark! Πολυ σωστος ο λογος σας. Δεν προκειται να θεσω το θεμα Market Anarchism vs. minarchism στο ποστ αυτο.
θα ελεγα οτι η αντανακλαστικη (πληρης) ταυτιση που αλλοι συντελεστες του blog πηραν με συντηριτικες θεσεις (Ειδικα με τον Γιανναρα ΦΡΙΚΑΡΑ) ισοβαθμιστηκε με την ισορροπημενη θεση που πηρατε. Τελικα εχω δικιο που υπερασπιζομαι το Ρουστερ (ή τουλαχιστον τα αρθρα σας). Αλλα αυτο δεν σημαινει πως δεν υπαρχουν ΠΟΛΛΑ vulgar libertarian στοιχεια μεσα σ'αυτο.

Και μια συμβουλη...
Οπως η γυναικα του Καισαρα δεν αρκει να ειναι αλλα και να φαινεται τιμια, ετσι και εσεις δεν πρεπει απλα να ειστε αλλα και να φαινεστε Προοδευτικοι (οχι "προοδευτικοι").
Ακουγεται μακιαβελλικο αυτο αλλα το Ρουστερ θεωρειται κομματικο site και οτι γραφεται σε αυτο θεση της Φιλελευθερης Συμμαχιας (Τοποθετειστε ενα Disclaimer για αρθρα που δεν αποτελουν μελος της κομματικης γραμμης)

Για λογους συνειδησης δεν ψηφιζω στις εκλογες (και αν κρινω απο τα γεγονοτα και το επιπεδο της συζητησης στο "Η Πατρα...τον δρομο" υπαρχουν αλυτες ιδεολογικες διαφορες στο κομμα σας). Παρολα αυτα ...και τις ιδεολογικες διαφορες μεταξυ μιναρχικων και παναρχικων αναρχοφιλελευθερων ευχομαι και ελπιζω τα καλυτερα για το (Φιλελευθερο) κινημα σας (δεν λεω το κομμα σας επειδη δεν πιστευω στα κομματα). Αρκει να μην ειστε vulgar libertarians, φυσικα!

Roark είπε...

To disclaimer υπάρχει εδώ και χρόνια:

Το www.e-rooster.gr είναι μια πλατφόρμα προσωπικής έκφρασης. Δεν αποτελεί κομματική σελίδα, ούτε οργανωμένη συλλογικότητα, αλλά φιλοδοξεί να φιλοξενήσει φιλελεύθερες φωνές, ιδέες και απόψεις όλου του πολιτικού φάσματος και να προωθήσει τον διάλογο επ’αυτών. Όλες οι απόψεις των συγγραφέων είναι αυστηρά και μόνο προσωπικές, δεν αποτελούν έκφραση καμιάς μορφής ευρύτερης συλλογικότητας, η σελίδα δεν φέρει καμία ευθύνη γι’αυτές και τα δικαιώματα των άρθρων και των σχολίων ανήκουν αποκλειστικά στους δημιουργούς τους.

Unknown είπε...

Η κοινωνία συνοχής βέβαια πλήττεται υπερβολικά από τις ατομιστικές ιδεολογίες που κυριαρχούν και εκφράζονται κυρίως από τον φιλελεύθερο χώρο και από τον στυγνό ανταγωνισμό που έχει καταστήσει την ζωή σχεδόν μη-ανθρώπινη. Ουσιαστικά, κάθε μορφή ανταγωνισμού πλήττει τον άνθρωπο γιατί τον εξαναγκάζει να δίνει όλο και κάτι παραπάνω, αφαιρώντας του τον χρόνο που χρειάζεται για να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο και μετατρέποντάς τον τελικά σε ένα εντελώς αδιάφορο ον που εξαναγκαστικά και αιτιοκρατικά απλά αγωνίζεται να επιβιώσει. Κοινώς όλες αυτές οι πρακτικές το μόνο που πετυχαίνουν είναι να καταργούν κάθε μορφή συνοχής από την κοινωνία. Γιατί, όσο αι αν βαυκαλιζόμαστε, αν βάζουμε τον εαυτό ας πρώτ’ απ’ όλα και βρισκόμαστε συνεχώς σε μια ανταγωνιστική κατάσταση με τους γύρω μας, όχι μόνο συνοχή δεν υπάρχει, αλλά υπάρχει πλήρης αντιπαλότητα.
Η κοινωνική ειρήνη φυσικά πηγάζει μέσα από την αποδοχή της έννομης τάξης από την κοινωνία και ουδέποτε από την επιβολή της. Η επιβολή της αναγκαστικά θα επιφέρει με τον καιρό ακριβώς αυτό που καταδικάζεις, την βία που φέρνει βία κοκ. Όλο το πρόβλημα της βίας πηγάζει από το γεγονός ότι η κοινωνία δεν έχει αποδεχθεί την έννομη τάξη αλλά της επιβάλλεται. Και αυτό φυσικά σημαίνει ότι μάλλον η έννομη τάξη δεν συμβαδίζει με τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω των πολιτών. Αν συμβάδιζε, δεν θα υπήρχαν μεγάλες διαφωνίες και αναταραχές και δεν θα υπήρχαν και τόσες έκρυθμες καταστάσεις.
Η επιβολή λοιπόν που προτείνουν οι «φιλελεύθεροι» αποτελεί, όπως και ο ανταγωνισμός και ο ατομισμός έναν ακόμα πολύ καλό εχθρό της ανοιχτής κοινωνίας συνοχής.
Φυσικά το ίδιο ισχύει και για κυβερνήσεις που δείχνουν σιδηρά πυγμή, αδιαφορώντας για το «κοινωνικό αίσθημα». Μεταβολές και μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται αν δεν πεισθεί πρώτα η κοινωνία για το ωφέλιμό τους, ούτε η τάξη η παρούσα κρατιέται με τη βία για τους ίδιους λόγους. Και παρότι δεν βρίσκω την ιδέα της βία ελκυστική, αναγνωρίζω πως όταν φτάσεις μια μερίδα ανθρώπων σε κατάσταση πρώτων να μην ακούγονται και δεύτερων να μην έχουν τίποτε να χάσουν, τότε το μόνο που θα έπρεπε να περιμένεις είναι η βία και δεν φταίνε αυτοί οι ίδιοι αλλά εσύ που δεν φρόντισες να μην φτάσουν σε επίπεδο να αισθάνονται κοινωνικά αποκλεισμένοι.

Τέλος θα πρότεινα μια σοβαρή ανάγνωση στους «άθλιους», ένα βιβλίο το νόημα του οποίου μάλλον έχει μείνει ανέγγιχτο από μεγάλη μερίδα της κοινωνίας μας.

Μιλώντας λοιπόν για ιδεολογικούς εχθρούς της ανοιχτής κοινωνίας προσθέστε σας παρακαλώ και όσους παροτρύνουν τους ανθρώπους να ενδιαφέρονται για το ατομικό τους είναι, να κερδίζουν την ζωή τους με τον αριβιστικό ανταγωνισμό αντί της συνεκτικής δραστηριοποίησης και όσους ρατσιστικά απαιτούν την επιβολή της τάξης επειδή απέτυχαν να πείσουν για την αναγκαιότητα του διαχειριστικού σχήματος που προτείνουν. Ναι, τους «φιλελεύθερους» φωτογραφίζω.

Ανώνυμος είπε...

Το πιο ισορροπημένο κείμενο που έχω διαβάσει σχετικά με τα πρόσφατα συμβάντα. Ας το διαδώσουμε όπου μπορούμε. Μπας και σώσουμε καμιά ψυχή από το έρεβος του ολοκληρωτισμού ή/ και της μισαλλοδοξίας.

Μπράβο!!!

Ανώνυμος είπε...

Είναι η ιδέα μου ή διακρίνω μια ιδέα πανικού στο κείμενο του Darthiir? Γιατι αυτή η απάντηση μου φαίνεται σαν την ανακλαστική αντίδραση ενός "παρατηρητηρίου" που όταν κρίνει ότι ο rooster γράφει κάτι επικίνδυνο, αντιδράει με τα ίδια και τα ίδια τσιτάτα;

Έτσι, γουστάρω να βλέπω πανικό πίσω από την ψευτοδιανόηση της πεντάρας.

Δεν πάτε να δείτε τι γίνεται πρώτα πρώτα στα ίδια τα "αριστερά" κόμματα σας με τους ανταγωνισμούς και τους βεντετισμούς πριν κατακρίνετε τους φιλελεύθερους;

Ή μήπως απλά φοβάστε μη χάσετε το μονοπώλιο της τυμβωρυχίας και της σύλησης μιας αθώας ψυχής; Μη φοβάστε κανένας δε θα σας ακολουθήσει.

Ευτυχώς που ο Αλέξης έφυγε νωρίς από τον περίεργο αυτό κόσμο. Που να φανταζόταν το μοναχικό αυτό παιδί πως στο τελευταίο ταξίδι του θα είχε τόσους φίλους με μάτια ύαινας, ψυχή γουρουνιού και παχιά πορτοφόλια σαν μερικών-μερικών "προοδευτικών" πολιτικάντιδων.

Περίεργοι είναι όλοι τούτοι οι "αριστεροί". Καμμία σχέση με αυτούς που ήξερα.

Ρε ουστ!!!

DennisV είπε...

A σας ξανατσακωσα αγαπητε Darthiir the Abban!
Δεν ξερω σε ποιο "φιλελευθερο" μοντελο αναφερεστε. Αν εννοειτε το νεο-μερκαντιλιστικο μοντελο με φιλελευθερη προβια που μας αφησε (;) χρονους, μαλλον πανηγηριζετε την τοποθετηση του "νεο-φιλελευθερισμου" στο ψυγειο μεχρι το κρατος να ξαναχρειαστει τις υπηρεσιες του. Πασχετε απο long-run pessimism και short-run optimism αγαπητε εσεις και οι ομοιδεατες σας ωστε για να πετυχετε μια προσφατη νικη συμμαχειτε με την πλεον ανηθικη, κατα την γνωμη μου, οικονομικη ιδεολογια που υπαρχει, τον Κευνσιανισμο. Χαιρεστε εσεις και οι Ομοιδεατες σας που οι Κευνσιανοι τωρα θα εξορκισουν το φαντασμα του Friedman απο την οικονομικη ζωη του πλανητη και ονειρευεστε οτι ολοι οι state socialists φανταζονται: κρατισμο, κεντρικο σχεδιασμο, και κυριαρχια της κοινωνιας στο ατομο. Αμ δε!
Σας παραθετω ατακες ενος Κευνσιανου καθηγητη μου στην οικονομια.
"Στις πολιτισμενες χωρες, αγαπητε, τα Μεσα Μεταφορας τα διαχειριζονται ιδιωτες"
"Οι δημοσιες επιχειρησεις αποτελουν βαρος στα ταμεια του κρατους"
"Αν δεν υπαρξη ριζικη μεταρρυθμιση στο ασφαλιστικο, με συμμετοχη της ιδιωτικης προτοβουλιας, το συστημα θα καταρρευσει"
Και πολλα αλλα που δεν θυμαμαι...
Αν νομιζετε οτι οι Κευνσιανοι (που μαλλον θα κυριαρχησουν μετα την κριση) θα εχουμε εθνικοποιησεις περα απο τις τραπεζες και κατι περα απο ισως διαφορες ρυθμισεις για την "καλυτερη λειτουργια" του συστηματος ειστε αφελης.
Θα σας προτεινω μερικες σελιδες για να δειτε τι θεωρω εγω φιλελευθερισμο (αν και υποθετω πως θα χασω τον χρονο μου)
(ολοι οι συνδεσμοι εδω: http://all-left.net)
Eσεις πως εννοειτε το φιλελευθερισμο αγαπητε; (για να κανουμε εποικοδομητικο διαλογο)
Σας παρακαλω να μην μου προτεινετε κανενα Σταλινικο, Νεοναζιστικο, εθνικιστικο ή χριστιανικο site διοτι ακουω το Χριστουγεννα της Βανδη και ηδη θελω να σπασω το ραδιοφωνο;)

Averell είπε...

Συγχαρητήρια για το κείμενο! Γιατί η ταύτιση του αιτήματος για προστασία της περιουσίας των πολιτών από άδικες επιθέσεις με απολυταρχική νοοτροπία έχει παραγίνει! Και γιατί μόνο ένα μικρότερο κράτος θα μπορεί να αντιμετωπίζει φαινόμενα διαφθοράς και, ιδίως, να χαλιναγωγεί, μέχρις εξαφανίσεως, τις όποιες τάσεις αυθαιρεσίας παρουσιάζουν τα όργανά του.

Ανώνυμος είπε...

Παιδιά βέβαια (και διαβάζοντας το παραπάνω post μου καταλαβαίνω πως παραφέρθηκα λιγάκι :)) η κατάσταση είναι δύσκολο να ερμηνευτεί στην έκταση της. τυφλοί Ινδοί είμαστε που ψηλαφούμε τον Ελέφαντα εφόσον,στην ανεπαρκέστατη κοινωνία πολιτών που είμαστε, και μπάτσοι προβοκάτορες υπάρχουν, και σκατόπαιδα που γουστάρουν να τα σπάνε, και παιδιά ευαίσθητα που κατάλαβαν ότι κάτι παραπάνω παίζεται από τα malls και τα blockbusters, καθώς και ένας ολόκληρος κόσμος που αργά αλλά σταθερά καταλαβαίνει ότι ο deliveρας της διπλανής πόρτας τον οποίο καμμιά ΓΣΕΕ ποτέ δεν προστάτεψε, είναι ή μπορεί να είναι αύριο και το δικό του παιδί.

Καταλαβαίνει τώρα η γενιά των σαραντακάτι που θήτευσε στα Κωστοπούλεια ονείρατα των lifestyle περιοδικών και των κλάμπ των 2000 ατόμων με στέγες από Ελενιτ και φυσικά παρανόμων ότι τα παιδιά τους χόρτασαν παραμύθι.

Όπως τα ίδια τα παιδάκια θα καταλάβουν άυριο ότι αυτό που νιώθουν στο πεζοδρόμιο, αυτά τα άγουρα φιλιά μείγμα αδρεναλίνης, πανικού και ορμονικής υπερέκκρισης απέναντι στον κίνδυνο που ανταλλάσσουν στα κλεφτά δεν θα μπορέσει να τους τα κλέψει κανένας ηλικιωμένος ζάπλουτος δήθεν επαναστάτης.

Αν ακουστεί κανένα "άει σιχτίρ" και στην Αριστερά (η δεξιά δεν υπάρχει) και στο "κέντρο" και στους lifestyle αστέρες της πολιτικής που είτε τους αρέσει ο Μάο με τα εκατομμύρια εκατομμυρίων θύματα, είτε παίζουν στα ζάρια εκτάσεις του δημοσίου με τους τραγόπαπες, τότε ο κόσμος θα γίνει καλύτερος.

Και ανεξάρτητα από τις τσιρίδες αυτών που περιφρονούν τη ζωή, την ελευθερία αλλά και τα δικαιώματα στην ιδιοκτησία και στην αξιοπρέπεια, δέστε στον παρακάτω σύνδεσμο μια ενδιαφέρουσα άποψη των πραγμάτων, μακρυά από υστερίες και αμετροεπείς φανφαρονισμούς.

http://www.skai.gr/master_avod.php?id=103460

William είπε...

Ο/Η Darthiir the Abban είπε...

Ναι, τους «φιλελεύθερους» φωτογραφίζω.

Δηλαδή το πρόβλημα ξεκινά από το ότι κάποιοι είναι πιο ελεύθεροι από όσο θα έπρεπε;

DennisV είπε...

"Που ειναι ο Παπαδοπουλο που ειναι ο Μαρκοζινι, κανενας πια δεν εχει μεινει" Darthiir the Abban

A, αγαπητε Darthiir ακομη αναμενω να μου προτεινετε τις δικες σας φιλελευθερες διαδικτυακες προτασεις! (οχι τις "φιλελευθερες" προτασεις του δαιμονικου Ρουστερ) Εκτος βεβαια αν εχετε πεσει στο διαβασμα αυτων που σας εχω δωσει. (μπαααα)

Να θυμαστε ο Σταλιν, ο Μαο και ο Χιτλερ δεν θεωρουνται φιλελευθεροι! (Προπαγανδα των αστικων ταξεων, αφηστε τα)

Ανώνυμος είπε...

Μετά από πολύ καιρό απόσυρσης από το ρούστερ και αθόρυβης ανάγνωσης των κειμένων αναγκάστηκα να γράψω για να συγχαρώ τον Φώτη για το εξαιρετικό κείμενο.

Darthir,

αντίθετα με τα όσα λες, το αγοραίο καπιταλιστικό μοντέλο υψηλής εξειδίκευσης έχει ίσως τον υψηλότερο βαθμό ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ συνεργασίας από όσα έχουμε γνωρίσει. Σε κανένα άλλο σύστημα δε βασίζεται το άτομο σε τόσους άλλους ιδιώτες για την επιβίωσή του όσο στο συγκεκριμένο. Όταν ο μαγαζάτορας πάει στο μαγαζί του βασίζεται στον κτηνοτρόφο, το χασάπη, τον αγρότη, τον μανάβη να τον προμηθεύσουν με τρόφιμα, τον τραπεζικό υπάλληλο να του περάσει την κατάθεση στο λογαριασμό του, τους εργαζόμενους στο νοσοκομείο και τη φαρμακευτική εταιρία να τον κάνουν καλά όταν αρρωστήσει, και πάει λέγοντας. Και κάθε ένας από τους υπόλοιπους βασίζεται σε όλους τους άλλους. Μπορεί ο μαγαζάτορας να ανταγωνίζεται με τους άλλους μαγαζάτορες ή ο ιατρός με τους άλλους ιατρούς για το ποιός μπορεί να παρέχει καλύτερο προϊόν και υπηρεσίες στους πελάτες του, κάτι που οφελεί την κοινωνία και εκεί έγκειται η αρετή του συστήματος, όμως σε τελική ανάλυση δεν είναι τυχαίο ότι οι έμποροι κάνουν παρέα με άλλους εμπόρους, οι ιατροί με άλλους ιατρούς και πάει λέγοντας. Τα όσα λες συνήθως τα ακούω είτε από τεμπελχανάδες που βαριούνται να στρώσουν τον πισινό τους στη δουλιά και τους φταίνε οι εργατικοί γιατί κάνουν να φαίνεται πιο πολύ η ανεπάρκειά τους, ή από παιδάκια που δεν έχουν μπει ακόμα στο στίβο της ζωής και έτσι δεν καταλαβαίνουν ότι ανταγωνισμός δε σημαίνει dog-eat-dog ατομικισμό, αλλά αντίθετα ότι οι περισσότεροι επαγγελματίες, και ας διεκδικούν τους ίδιους πελάτες, σέβονται και εκτιμούν τους συναδέλφους τους που κάνουν τη δουλιά τους καλά ή και καλύτερα από αυτούς.

Ανώνυμος είπε...

Από τις λίγες ομολογουμένως φορές που έχω διαβάσει ένα άρθρο κ όλα τα σχόλια..
προς Κώστα, καλά που ζεις? Προφανώς όχι στην Ελλάδα? Με τα καρτέλ,την αισχοκέρδεια που επικρατεί, την ανεργία κ όλα τα μύρια κακά της επικρατούσας εμποροπολιτικής δεν πάμε πουθενά..ή μάλλον θα πάμε σε όλο και πιο ακραίες αντιδράσεις..
ο εθελοντικός συνεργατικός αγοραίος καπιταλισμός που λες, έχει φτάσει το ψωμί να ναι τόσο ακριβό, το γάλα να ναι ακριβότερο από ότι στις περισσότερεσ χώρες τησ ΕΕ..
με λίγα λόγια, το κόστος διαβίωσης είναι δυσβάσταχτο κ για όλα φταίνε οι ανισότητες στην κοινωνία. τι θα κανες εσύ όταν ο γιατρός ζητάει υπέρογκο ποσό στο φακελάκι? δεν θα την έκανες την εγχέιρηση? η θα πήγαινες σε άλλο "μαγαζί"? με χειρότερη ποιότητα...?

Τέλος για να υπάρξει ανταγωνισμός καλοπροαίρετος κ θεμιτός, πρέπει να ξεκινήσει από ίσες βάσεις, ευκαιρίες, ισονομία, αξιοκρατία κτλ. και δυστυχώς στην Ελλάδα αυτά δεν υπάρχουν..μπορεί όπως λες ο ατομικισμός να μην είναι dog-eat-dog αλλά εσύ ανοιχτά αναφέρεσαι σε "σκυλιά"..του κέρδους!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock