Τρίτη, Φεβρουαρίου 15, 2005

Οι αυξησεις των μισθων στο δημοσιο το 2005

Μετρημενες αυξησεις λιγο πανω απο τον προυπολογισμο για το 2005 σχεδιαζει η κυβερνηση. Και ενω δεδομενης της κακιστης καταστασης των ελληνικων δημοσιονομικων (υψηλοτατο ελλειμα και σχετικα χαμηλη αναπτυξη) αυτη η κινηση ηταν αναμενομενη οι αντιδρασεις ποικιλουν.
Αλλες εφημεριδες οπως η Καθημερινη βλεπουν ενα αναγκαιο κακο και αλλες βλεπουν μια απαραδεκτη πολιτικη λιτοτητας.
Το βραβειο ασυναρτητης λογικης ομως παει παλι στην Ελευθεροτυπια ! Με τυπικα κακη δημοσιογραφια ονομαζει τις αυξησεις μειωσεις (ο τιτλος αρθρου "700 εκατ. ευρώ λιγότερα από πέρυσι" ειτε ειναι απλη χοντροκομμενη απατη ειτε οφειλεται στα προβληματα μαθηματικης σκεψης της "Ε" που εχω επισημανει και πιο παλια) και ωρυεται κατα της κυβερνησης χωρις βεβαια να προτεινει καποια εναλλακτικη.

Εγω αναρωτιεμαι γιατι η λεξη λιτοτητα στην Ελλαδα ειναι αναθεμα για οποιον την χρησιμοποιει. Αναρωτιεμαι απο που και ως που οι ηδη υπερβολικα προστατευμενοι δημοσιοι υπαλληλοι ζητουν μεγαλες αυξησεις ενω στην πραγματικοτητα το μονο που δικαιουνται ειναι μια απολυση?
Δικαιωμα να απαιτει εχει μονο οποιος προσφερει. Δεν ειδα το ελληνικο δημοσιο να καλυτερευει απο περυσι, ουτε τους υπαλληλους να δουλευουν περισσοτερο, ουτε η παραγωγικοτητα τους αυξηθηλε. Οποτε αυξησεις ζητανε απο τους φορολογουμενους, ΓΙΑΤΙ? Ειμαστε νομιζουν πιο βλακες ή πιο κοροιδα απο περυσι?

2 σχόλια:

Harry Peitsinis είπε...

Συμφωνώ και προσθέτω ακόμα ότι το κλειδί στην ερώτηση γιατί δεν γίνεται κάτι επιτέλους με την καταστροφική γραφειοκρατία είναι η φράση "πολιτικό κόστος". Αφου τα κόμματα εξουσίας αποίκισαν πρώτα τον δημόσιο τομέα με στελέχη του μηχανισμού τους φοβούνται τώρα να προχωρήσουν σε τομές λόγω των εκατοντάδων χιλιάδων ψήφων που προβλέπουν ότι θα χάσουν. Κάτι σαν το ασφαλιστικό δηλαδή...

Roark είπε...

Μια από τις πιο ηλίθιες πλάνες του ελληνικού λαού είναι ότι ζούμε σε "λιτότητα". Μια πλάνη καλλιεργημένη από δημαγωγούς πολιτικάντηδες, δημιουργώντας την προσδοκία "καλύτερων ημερών".

Όλα αυτά ξεκινάνε από μια βασική λαϊκίστικη παραδοχή ότι οι μισθοί είναι κατώτεροι αυτών που όφειλαν να είναι, και ότι κάποια στιγμή αυτή η "αδικία" θα επανορθωθεί.

Δεν υπάρχουν "θυσίες" που θα φέρουν "καλύτερες μέρες". Ούτε κακές κυβερνήσεις που στερούν από το λαό, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους αυτά που "δικαιούνται".

Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε σαν χώρα, ότι αν δεν δουλεύεις αποτελεσματικά η βελτίωση δεν θα έρθει.

Η αυξήσεις δεν είναι κεκτημένο δικαίωμα, ούτε κοινωνική υποχρέωση κανενός. Η μόνη λογική αύξησης των αποδοχών είναι συνδεδεμένη με αντίστοιχη τουλάχιστον αύξηση της παραγωγικότητας.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock