Το μέλλον της Ευρώπης μπροστά στα μάτια μας;

Υπάρχει ένα όριο για πόσο καιρό μπορεί μια κοινωνία να κωφεύει απέναντι στην αμείλικτη πραγματικότητα της λειτουργίας της οικονομίας. Όταν κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να έχουν και το σκύλο χωρτάτο και την πίτα ολόκληρη, αργά ή γρήγορα έρχεται η ώρα να πληρώσουν τον λογαριασμό (της αναγκαστικά δανεισμένης επιπλέον πίτας). Για την Γερμανία έρχεται σιγά-σιγά η ώρα να πληρώσει για όλες τις καταστροφικές της πολιτικές. Το κόστους του κράτους "πρόνοιας", αρχίζει να γίνεται μετρήσιμο. Η χίμαιρα της "προστασίας" των "αδυνάτων" μέσω ενός εκτεταμένου παρεμβατικού κράτους γίνεται όλο και πιο εμφανής, με πρώτα θύματα ακριβώς τους αδύνατους τους οποιούς είχε σχεδιαστεί να προαστατέψει.

Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εργασίας είπε ότι ο συνολικός αριθμός των ανέργων έφτασε τον Ιανουάριο τα 5.037.000 ανθρώπους, ανεβάζοντας το ποσοστό ανεργίας στο 12,1%. Η Der Tagesspiegel λέει ότι πρόκειται για μια κακή μέρα «όχι για τον υπουργό Οικονομίας, τον υπουργό Οικονομικών, αλλά πάνω από όλα για τη χώρα». Και σημειώνει πως την τελευταία φορά που ο αριθμός των ανέργων ήταν υψηλότερος ήταν τον Ιανουάριο του 1933, όταν την πρωθυπουργία ανέλαβε ο Αδόλφος Χίτλερ. Η Die Welt λέει πως πρόκειται για το τέλος του «ψέματος της κοινωνικής πρόνοιας» εκτιμώντας πως «ποτέ πια δεν θα υπάρξει ξανά επαρκής αριθμός εξειδικευμένων και καλοπληρωμένων δουλειών στη Γερμανία ώστε η ανεργία να πέσει σε αποδεκτά επίπεδα».

Η σημερινή γερμανική κοινωνία της μηδενικής ανάπτυξης, του πληθυσμού που γερνάει και της αυξανόμενης ανεργίας είναι μια εικόνα του μέλλοντος για κάθε χώρα που επιμένει στις ίδιες λογικές. Αν αναλογιστούμε και την βαρύτητά της στην συνολική ευρωπαϊκή οικονομία, το μέλλον όλης της ΕΕ δείχνει αρκετά ζοφερό.

Ώρες ώρες αισθάνομαι ότι όλη η Ευρώπη ζει πάνω σε ένα "Τιτανικό". Έχουμε προ πολλού χτυπήσει στο παγόβουνο της οικονομικής στασιμότητας και ενώ βουλίαζουμε σταθερά, πάνω στο πλοίο συνεχίζουν να παίζουν βιολία και να χορεύουν σα να μη τρέχει τίποτα. Όμως οι πρώτοι πνιγμένοι (τα εκατομμύρια θύματα της αυξανόμενης ανεργίας) είναι γεγονός.