Τρίτη, Φεβρουαρίου 01, 2005

The "Right" That Should Not Be

Όταν καταπατούνται τα ατομικά δικαιώματα αισθάνομαι πάντα την ανάγκη να διαμαρτυρηθώ (1,2) αλλά το ίδιο συμβαίνεί και όταν κάποιοι διεκδικούν «δικαιώματα» που στην ουσία είναι καταπάτηση των δικαιωμάτων των αλλων ατόμων. Δεν είναι δικαίωμα των αγροτών να αγοράσουμε με το ζόρι τα αδιάθετα τους αγαθά, δεν είναι δικαίωμα των μη-καπνιστών (είμαι ένας από αυτούς) να τους διαθέσουν τα άλλα άτομα την ιδιωτική τους περιουσία.

Λοιπόν διαβάζοντας αυτό το άρθρο για την προστασία των προσωπικών δεδομένων βλέπω άλλη μια περίπτωση «δικαιωμάτων» που δεν είναι δικαιώματα. Μιλάει για μια περίπτωση όπου "η εταιρεία είχε εγκαταστήσει λογισμικό σύστημα επιτρέποντας στους εργοδότες να έχουν πρόσβαση στην οθόνη, στους αποθηκευτικούς χώρους των υπολογιστών, αλλά και να χειρίζονται τους υπολογιστές των εργαζομένων μέσω δικτύου (remote control)."

Βγήκε λοιπόν η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και απαγόρευσε:

- Τον έλεγχο του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου των υπαλλήλων
- Την καταγραφή των ιστοσελίδων που επισκέπτονται οι υπάλληλοι
- Την συλλογή και η επεξεργασία δεδομένων σχετικά με τις κλήσεις και την ηλεκτρονική επικοινωνία των εργαζομένων.

Ωραία και καλά ακούγονται αυτά, το πρόβλημα είναι όμως ότι η εργοδοσία είχε πρόσβαση στους υπολογιστές της εταιρίας όχι στους προσωπικούς υπολογιστές των υπαλλήλων. Δηλαδή είχε πρόσβαση στην ιδιοκτησία της. Ο υπολογιστής στον χώρο εργασίας είναι ένα εργαλείο και οι υπάλληλοι πληρώνονται για να κάνουν μια συγκεκριμένη εργασία με αυτόν, όχι να χαζολογούν στο δίκτυο. Είναι σαν να λέμε ότι δεν έχει δικαίωμα ο αρχιξυλουργός να ελέγχει τι κάνει το πριόνι ή κάποιο άλλο εργαλείο ο βοηθός του. Δεν έχουν δικαίωμα να surfάρουν στο δίκτυο, ούτε να χρησιμοποιούν τους ηλ. υπολογιστές της εταιρίας λοιπόν πέρα από την εργασία που τους έχουν αναθέσει. Είναι ξένη ιδιοκτησία και δεν έχουν κανένα δικαίωμα πάνω σε αυτήν. Δεν είναι σε net-café όπου στην ουσία συνάπτουν συμβόλαιο με τον μαγαζάτορα να τους παρέχει έναν ηλ. υπολογιστή με την εγγύηση της προστασίας των προσωπικών τους δεδομένων.

Μια γνωστή μου εκεί που εργαζόταν δεν είχαν και πολύ δουλειά και αγόραζε κάρτες πρόσβασης internet γιατί δεν ήθελε να χρεώνει την εταιρία και καθόταν με τις ώρες να surfάρει. Όμως δεν ήξερε ότι αυτές οι κάρτες σου δίνουν μονάχα την πρόσβαση 10 ωρών και ότι τα 8 ευρώ που κόστιζαν δεν περιλάμβαναν και τις τηλεφωνικές μονάδες όπως πίστευε! Ο πατέρας μιας φίλης μου που δουλεύει στο δημαρχείο της Νέας Φιλαδέλφειας μας είχε διηγηθεί ότι κάθονται και παίζουν πασιέντζα (των windows) με τις ώρες στο γραφείο... Μια άλλη φίλη μου δούλευε σε τηλεφωνικό κέντρο και με έπαιρνε τηλέφωνο από την δουλειά της.... στην Ιταλία! Και αυτές είναι μονάχα μερικές από τις περιπτώσεις που ξέρω από πρώτο χέρι. Στην Αγγλία η χρήση του διαδικτύου και των e-mail υπηρεσιών για προσωπικούς λόγους στον χώρο εργασίας στοιχίζει πάνω από 10 δισεκατομμύρια στερλίνες κάθε χρόνο και έχει υπολογιστεί ότι οι μισοί σχεδόν εργαζόμενοι χάνουν πάνω από τις 3 ώρες* στο Δίκτυο.
Ο σκληρός ενός υπολογιστή μιας εταιρίας πρέπει να περιέχει εταιρικά δεδομένα, σχετικά με την δουλειά, είναι ιδιοκτησία της εταιρίας και βάση αυτού του γεγονότος ο ιδιοκτήτης πρέπει να έχει πρόσβαση, δεν έχει δικαίωμα ο υπάλληλος να βάζει προσωπικά του δεδομένα μέσα. Ο εργοδότης έχει δικαίωμα να ελέγξει αν ο υπάλληλος σερφάρει σε τσοντοσελίδες ή σε οτιδήποτε άλλο άσχετο με την δουλειά. Με αυτήν την απόφαση καταπατούμε ένα νόμιμο ιδιοκτησιακό δικαίωμα υπέρ ενός «δικαιώματος» που δεν έπρεπε να ήταν.

*σύμφωνα με την μελέτη web@work από όπου πήρε τα στατιστικά το BBC για το άρθρο με τις 3 ώρες.
Εδώ θα βρείτε συνοπτικά μερικά συνοπτικά στατιστικά και εδώ ολόκληρο το paper της μελέτης για το 2004.

5 σχόλια:

S G είπε...

Εν μερει εχεις δικιο. Φυσικα μια εταιρεια δικαιουται να απαιτει ο εξοπλισμος της να χρησιμοποιειται για συγκεκριμενο σκοπο. Δεν δικαιουται ομως να ελεγχει το περιεχομενο των συνομιλιων των εργαζομενων!

πχ στο Πανεπιστημιο της Βοννης ολοι οι εργαζομενοι εχουν ενα προσωπικο κωδικο για να τηλεφωνουν και καθε μηνα πληρωνουν τα εξοδα. Απολυτως λογικο το πανεπιστημιο να μπορει να ελεγχει που και ποση ωρα τηλεφωνησες. Δεν δικαιουται ομως να ελεγχει τι ελεγες οταν τηλεφωνησες!


Δεν μπορω να φανταστω οτι η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα απαγόρευσε "Την συλλογή και επεξεργασία δεδομένων σχετικά με τις κλήσεις και την ηλεκτρονική επικοινωνία των εργαζομένων" εννοωντας τους αριθμους. Αυτο θα ηταν λαθος...

Αλλα μπορει και πρεπει να απαγορευσει στην εταιρεια να διαβαζει το περιεχομενο των κλησεων και μεηλ των εργαζομενων...

libertarian είπε...

Με την λογική "πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι" που έχουμε στην Ελλάδα δεν θα με εξέπληττε αν εννοούν και το που και πόση ώρα στις κλήσεις (να παίρνω Ιαπωνία και να μιλάω με τις ώρες lol). Επίσης πιο κάτω το άρθρο λέει ότι απαγορεύεται να έχει πρόσβαση στον υπολογιστή ο ιδιοκτήτης αλλά επιτρέπεται μονάχα «από τρίτο άτομο αποκλειστικά και μόνο για τον σκοπό παροχής από απόσταση υπηρεσιών υποστήριξης».

Δηλαδή δεν μπορεί να έχει πρόσβαση στους σκληρούς και τα αρχεία της εταιρίας, στην ιδιοκτησία του! Ούτε να ελέγξει ποίες σελίδες επισκέφτηκε ο υπάλληλος (πχ αυτές που του είχε πει για δουλειά) ή τι κάνει με το εργαλείο (τον Η/Υ) που του έχει αναθέσει.

Λέγοντας «δικαίωμα που δεν έπρεπε να είναι», δεν εννοώ ότι δεν έχει δικαίωμα κάποιος να έχει προσωπικά δεδομένα, εννοώ ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιεί ξένη ιδιοκτησία για δικούς του σκοπούς (άσε που τον πληρώνουν για να κάνει μια συγκεκριμένη δουλειά με αυτήν και αυτός χαζολογάει) δίχως την άδεια του ιδιοκτήτη. Είναι σα να πάω στον ΑΝΤ1 να βγω στο αέρα και να πω τα δικά μου (Amiga RuLeZ etc.), να με κόψουν και μετά να χώσουν πρόστιμο στον ιδιοκτήτη διότι παραβίασε το δικαίωμα μου στην ελευθερία του λόγου!

Sakis Rizos είπε...

Σχόλιο άσχετο με το συγκεκριμένο post.

Ανακάλυψα πρόσφατα αυτό το blog και το βρήκα, πραγματικά, πολύ ενδιαφέρον. Είναι ευάριθμα τα ελληνικά blogs που υποστηρίζουν την ελεύθερη αγορά, σε σχέση με τα πολυάριθμα blogs που είναι εναντίον της.

Επειδή δεν βλέπω να υπάρχει πουθενά στο blog κάποιο license σχετικά με το αν επιτρέπεται να αναδημοσιεύω (εννοείται με αναφορά στην πηγή) στο blog μου κείμενα της επιλογής μου δημοσιευμένα εδώ ρωτάω για να μου πείτε.

Thanks

libertarian είπε...

Γιατί όχι :-) Και εγώ πρόσφατα ανακάλυψα το δικό σου blog και το βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Αν θέλεις μπορείς να γράφεις και εσύ στο blog μας μικρά αρθράκια (τα μεγάλα άρθρα μπορείς να τα αναδημοσιεύεις στο e-rooster)

Στείλε e-mail στο cyberooster ατ hotmail τελεία com.

avatar είπε...

Όπως είπε κι ο Νίκος εννοείται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Διάβασα κι εγώ τώρα το blog σου κι είναι πολύ καλό, από αυτά που σου δίνουν αισιοδοξία. Στείλε μας e-mail να επικοινωνήσουμε!

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock