Το σκάνδαλο της ΣΤ' Δημοτικού

Τον τελευταίο καιρό άρχισα να ακούω διάφορες συζητήσεις για το βιβλίο της ΣΤ’ δημοτικού. Ομολογώ ότι, μιας και η κόρη μου μόλις ξεκίνησε το σχολείο, δεν έδωσα αρκετή σημασία. Εντελώς τυχαία όμως, έπεσα πάνω στο site Αντίβαρο (με προτροπή του φίλου Kouk) και πρόσεξα ότι η συζήτηση αυτή έχει πάρει , μεγαλύτερη έκταση απ’ ότι νόμιζα.

Αντιγράφω παρακάτω χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τη σχετική αρθρογραφία που συνάντησα:

Από ερώτηση του βουλευτή Γ. Κοντογιάννη: «Υποβαθμίζεται ο ρόλος της Εκκλησίας και στα χρόνια της δουλείας και κατά την Επανάσταση. [...] Αποσιωπάται η σημασία της Ορθόδοξης Παράδοσης στην διατήρηση της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων.»

Από κείμενο του κ. Χ. Λαζαρίδη: «Στα Πανεπιστήμια η έρευνα της Ιστορίας έχει ως στόχο την ανακάλυψη της αλήθειας. Στα δημοτικά σχολεία η διδασκαλία της ιστορίας έχει πολύ διαφορετικό σκοπό: Να διαμορφώσει την ιστορική συνείδηση και την κοινωνικότητα του παιδιού. Δηλαδή να δημιουργήσει φρόνημα.»

Από κείμενο του κ. Ν. Ράπτη: «Αν αφαιρέσουμε το φρονηματισμό από την διδασκαλία της ιστορίας στο δημοτικό, δεν μένει τίποτα. [...] ... η έξαρση των πατριωτικών συναισθημάτων, η καλλιέργεια της εθνικής υπερηφάνειας, ο τονισμός του ρόλου των ηρώων κ.λπ. όχι μόνον αντιφατικός με τη δημοκρατία δεν είναι, αλλά αποτελεί τη «βασιλική οδό» προς την πολιτικότητα και την πολιτική συμμετοχή.»

Από κείμενο του κ. Κ.Γ. Ζουράρη: «Ἢ ἄλλως, άϊ σιχτὶρ καὶ τὸ βιβλίο σας καὶ τὸ σεβαστὸν Ὑπουργεῖον Ἀποπαιδείας, ὅπως θὰ ἔλεγε καὶ εἰς ἄπταιστον ἑλληνοτουρκικὴν φιλίαν καὶ ὁ δικός σας γενοκτόνος ὁ Κεμὰλ Πασὰς (Ἀτατούρκ).»

Από κείμενο του κ. Κ. Χολέβα: «Πουθενά δεν θα διαβάσετε για τα κρυφά σχολεία που επενόησε η Εκκλησία, για τους πολυαρίθμους Νεομάρτυρες, για την χορεία των κληρικών που εξέδιδαν κείμενα και θεμελίωσαν ένα νεοελληνικό Διαφωτισμό τελείως διαφορετικό από τον αθεϊστικό Διαφωτισμό της Δύσεως. Πουθενά δεν θα διαβάσει το ελληνόπουλο για τα εκατό περίπου επαναστατικά κινήματα των υποδούλων, που σχεδόν πάντα είχαν επικεφαλής τους Επισκόπους και τον κλήρο. Ούτε η ύψωση του λαβάρου της Επαναστάσεως στην Αγία Λαύρα αναφέρεται στο βιβλίο, αν και μαρτυρείται στα Απομνημονεύματα του Κανέλλου Δεληγιάννη, ούτε τόσα άλλα .»
Και από άλλο κείμενο του ίδιου: «Η προσπάθεια να εξοβελισθεί οποιαδήποτε αναφορά στην προσφορά της Εκκλησίας είναι προφανής και έχει κωμικοτραγικά αποτελέσματα. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Πατροκοσμάς του λαού μας, αναφέρεται δύο φορές ως «Κοσμάς ο Αιτωλός» σαν να ήταν κάποιος διαφωτιστής με παπιγιόν. Ούτε Άγιος ήταν κατά τους συγγραφείς του βιβλίου, ούτε μοναχός, ούτε εθνομάρτυς!»

Όπως θα περιμένατε, δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Είναι δυνατό ένα κείμενο του ελληνικού σχολείου να μην προσπαθεί να κατασκευάσει μικρά ελληνοχριστιανόπουλα, όπως στην εποχή μου; Είναι δυνατό να προσπαθεί να καλλιεργήσει τη μέθοδο, αντί του ‘φρονήματος’; Είναι δυνατό να μην επαναλαμβάνει για χιλιοστή φορά τα κατασκευασμένα ψέματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας για τα κρυφά σχολειά και τα λάβαρα; Μεγάλο το έγκλημα. Πρέπει το βιβλίο αυτό να καταργηθεί άμεσα και να αντικατασταθεί με έξτρα ώρες θρησκευτικών και ανάγνωσης των απομνημονευμάτων του Μακρυγιάννη.

Δεν ξέρω τι θα γίνει μέχρι να φτάσει η κόρη μου στην ΣΤ’ δημοτικού – αν θα προλάβει να διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, εγώ πάλι θα το διαβάσω σίγουρα. Και σήμερα μάλιστα. Δεν περιμένω θαύματα, αλλά για να διαμαρτύρονται έτσι τόσοι πατριώτες, κάτι καλό θα συμβαίνει.