Παρασκευή, Νοεμβρίου 14, 2008

Γνωρίζει ο γενικός γραμματέας της ΝΔ το Σύνταγμα της Ελλάδας;


Ο γενικός γραμματέας της ΝΔ, Λευτέρης Ζαγορίτης, μετά την αποπομπή του Π.Τατούλη από την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, έδωσε πολλές συνεντεύξεις στις οποίες επανέλαβε την θέση του ότι ο Π.Τατούλης πρέπει να παραιτηθεί από την βουλευτική του έδρα. Ενδεικτικά μεταφέρουμε δηλώσεις του στο "πουλέν" του φιλελευθερισμού Λιάνα Κανέλλη:

Επίσης, εγώ κάλεσα τον κ. Τατούλη για λόγους δεοντολογίας και ευπρεπείας -χρησιμοποιώ τους πιο ευγενικούς όρους που μπορώ- να παραιτηθεί από το αξίωμά του, γιατί αυτό επιβάλλεται. Δεν εξελέγη ως ανεξάρτητος βουλευτής. Δεν του έδωσαν την έδρα χάρισμα. Κατέβηκε με τα ψηφοδέλτια της Ν.Δ., που διαφωνεί μαζί της. Είναι προφανές. Κατέβηκε με το ψηφοδέλτιο, στο οποίο επικεφαλής ήταν ο Κ.Καραμανλής, τον οποίο υβρίζει. Είναι θέμα ευπρέπειας, αν αισθάνεται έτσι, να παραδώσει την έδρα του.

Δεν θα σταθώ στην απρέπεια να ζητάς την παραίτηση κάποιου που έχεις ήδη διαγράψει, χωρίς καν να έχει απολογηθεί - περισσότερο δίκες της Μόσχας θυμίζει κάτι τέτοιο, παρά σοβαρή διαδικασία κόμματος. Δεν θα σχολιάσω ούτε καν την πλήρη αναρμοδιότητα του Λ.Ζαγορίτη όσον αφορά το θέμα, αφού είναι υπεύθυνος του κόμματος της ΝΔ, και όχι της κοινοβουλευτικής της ομάδας. Ούτε θα ρωτήσω γιατί λ.χ. ο Λ.Ζαγορίτης δεν είχε ζητήσει την παραίτηση του Κ.Κουκοδήμου λ.χ. πιο πριν ή για το γιατί γενικά δεν έχει ζητήσει την παραίτηση βουλευτών που εμπλέκονται σε σοβαρά σκάνδαλα, αλλά διώκει - ως μη ώφελε - αυτούς που εκφράζουν την γνώμη τους, όπως έχουν χρέος να κάνουν από την θέση που κατέχουν. Θα φροντίσω όμως, να υπενθυμίσω στον κ.Ζαγορίτη το Σύνταγμα της Ελλάδας:

Άρθρο 60 1. Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση. 2. Η παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα είναι δικαίωμα του βουλευτή, συντελείται μόλις ο βουλευτής υποβάλει γραπτή δήλωση στον Πρόεδρο της Βουλής και δεν ανακαλείται.
Άρθρο 61 1. Ο βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων.


Δυστυχώς ή ευτυχώς, το Σύνταγμα της Ελλάδας προβλέπει ανακλητή εκτελεστική εξουσία, την κυβέρνηση της Ελλάδας, και μη ανακλητή νομοθετική εξουσία, την βουλή. Μόνο υπό εξαιρετικές περιστάσεις μπορεί να διαλυθεί η βουλή πριν από το πέρας της τετραετίας και αυτό για λόγους "εθνικούς συμφέροντος". Κατανοώ ότι πολλοί αναγνώστες θα γελάσουν με το τελευταίο, αφού πάγια πρακτική των κυβερνήσεων είναι να διαλύουν την βουλή όποτε τους συμφέρει καλύτερα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να χάνουμε από τα μάτια μας και το τι θα έπρεπε να ισχύει, επειδή καταστρατηγείται διαρκώς!

Από την άλλη, στους βουλευτές έχει λάχει ο κλήρος να ελέγχουν δια της μομφής την κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει ότι οι βουλευτές όχι μόνο δεν παραιτούνται επειδή "το θέλει το κόμμα" ή "χρωστάνε στο κόμμα" - οι βουλευτές κάλλιστα θα μπορούσαν να χρωστούν και στην μαφία ή στην ΕΥΔΑΠ ή σε τράπεζες ή στο μπακάλη της γειτονιάς τους, και να τους ζητάνε να παραιτηθούν - αλλά έχουν χρέος να παραμένουν στην θέση τους, ώστε να ελέγχουν την κυβέρνηση, όπως είναι ο συνταγματικός τους ρόλος. Κι αν η κυβέρνηση κάνει κάτι που αντίκειται στην συνείδησή τους και να την καταψηφίζουν, αν χρειαστεί.

Καταλαβαίνω ότι θα ήταν πολύ ευχάριστο στον εκάστοτε γραμματέα της ΝΔ να δίνει χαρτάκια με τα ονόματα της επόμενης βουλευτικής σύνθεσης στην Βουλή ώστε αυτή με την σειρά της να διορίζει αυτούς "που πρέπει". Ακόμα ωραιότερο θα ήταν τα λεφτά που ξοδεύονται για τους βουλευτές, τους συνεργάτες τους, τα αμάξια τους, τα γραφεία τους, τα τηλέφωνα τους κ.ο.κ. που είναι πραγματικά πολλά λεφτά να πηγαίνουν απευθείας στο κόμμα. Υπό αυτό το πρίσμα, είναι απόλυτα κατανοητή η θέση του Λ.Ζαγορίτη και δεν μπορεί να εκληφθεί ως απλός γεροντοέρωτας με το κομματικό σύστημα της αλήστου μνήμης Σοβιετικής Ένωσης.

Όμως η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Και οι απλοί οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να χρησιμοποιούν σαν άλλοθι για την παραίτηση του Π.Τατούλη τις δηλώσεις του Λ.Ζαγορίτη. Αλλά επειδή κάποιος κάποια στιγμή πρέπει να σώζει την τιμή ενός κόμματος, και ο πλέον αρμόδιος για το θέμα, αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, Γ.Τραγάκης, και ο πρώην γραμματέας της ΝΔ, και νυν υπουργός άμυνας, Ε.Μεϊμαράκης "άδειασαν" τον Λ.Ζαγορίτη για τις δηλώσεις του, λέγοντας ότι τέτοιο θέμα απλά δεν υφίσταται. Ας κρατήσουμε ως κέρδος από την παρούσα κρίση(;!) δυο αξιοπρεπείς φωνές, και ας ξαναδιαβάσουμε το Σύνταγμα της Ελλάδας - το τόσο κακοποιημένο.

10 σχόλια:

Ντροπαλός είπε...

Με την ίδια λογική ότι ο κ. Τατούλης εξελέγη χάριν της ΝΔ, αντιστοίχως θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς ότι εάν δεν ήταν αυτός υποψήφιος θα ήταν πιθανόν οι ψήφοι να είχαν πάει σε άλλο κόμμα.
Συμφωνώ μαζί σας ότι από την στιγμή, που κατελύθησαν οι δεσμοί μεταξύ κόμματος και ανεξάρτητου πλέον βουλευτή δεν μπορούν να υπάρχουν παρακλήσεις κλπ για παραίτηση.
Το Σύνταγμά μας ορίζει την ανεξαρτησία του βουλευτή, αλλά υπάρχουν και θεωρίες οι οποίες βάζουν πρώτα το κόμμα. Προσωπικά προκρίνω την ατομική αυτονομία από την κομματική υποταγή, σέβομαι όμως και την αντίθετη άποψη.
Αυτό, όμως, που μού φαίνεται απεχθές και γελοίο είναι η προσαρμογή της στάσης μας, ανάλογα στο εάν ο "αντάρτης" βουλευτής είναι στο κόμμα που υποστηρίζουμε ή σε αντίπαλο.

Ανώνυμος είπε...

Παρακληση για παραιτηση,δεν ειναι καπως σχημα οξυμωρο.Καταδεικνυει ολη την συγχιση και την ελλειψη κεντρικης εξουσιας.

Ανώνυμος είπε...

Ξαφνικα εγινε ο Τατουλης ο σταρ της ελληνικης πολιτικης. Τετοια σεντονια δεν γραφτηκαν ουτε για τον Σημιτη που ηταν και πρωθυπουργος

Ανώνυμος είπε...

Επί Σημίτη δεν υπήρχαν blogs!

Σάββατο απόγευμα και ακόμα τα παιδιά της Ριγίλλης κάνουν υπερωρίες στο ίντερνετ συκοφαντώντας τον Τατούλη;

Έχουν ξαμοληθεί από την Δευτέρα τα κομματόσκυλα στο ίντερνετ, να επαναλαμβάνουν σαν τα πρόβατα της Φάρμας των Ζώων, τις βλακείες που τους υπαγόρευσε το κόμμα.

Για τελευταία φορά, ο Τατούλης δεν έχει χρέος να παραιτηθεί. Αντίθετα, έχει συνταγματικό χρέος να παραμείνει στη θέση του!

Ανώνυμος είπε...

Πριν 2 μηνες που διαγραφτηκε ο Σιμητης δεν υπηρχαν μπλογκς? Στο payroll του τατουλη εισαι?

George Bourchas είπε...

Το ελληνικό Σύνταγμα ανήκει στην κατηγορία των συνταγμάτων εκείνων, που αναγνώρισαν μεν τα πολιτικά κόμματα (κομματική δημοκρατία), πλην όμως διατήρησαν τις αρχές της κλασσικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με συνέπεια τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, που αναφέρονται στις σχέσεις διατάξεων των δύο κατηγοριών. Η ευρύτατη σε έκταση και περιεχόμενο «συνταγματοποίηση» των πολιτικών κομμάτων στο ελληνικό σύνταγμα (όπως, άλλωστε, απαιτούσε η νέα συνταγματικοπολιτική πραγματικότητα) και η εκ παραλλήλου διατήρηση των διατάξεων των άρθρων 51§2 και 60§1, που συνταγματοποιούν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και την ελεύθερη εντολή, τείνουν να προσλαμβάνουν έντονο συγκρουσιακό χαρακτήρα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 1974 υπήρξε έντονη συζήτηση για το άρθρο 60§1 κατά τη διαδικασία ψηφίσεως του νέου Συντάγματος (υπήρξαν προτάσεις και από την τότε συμπολίτευση υπέρ της απαγόρευσης της δυνατότητας ανεξαρτητοποιήσεως και μεταστάσεως των βουλευτών με την προσθήκη τρίτης παραγράφου στο άρθρο 60), έκτοτε το προοδευτικά αναπτυσσόμενο και ισχύον πλήρως σήμερα σύστημα της νταβατζίδικης εθνικιστικής κλεπτοκρατίας, ουδέποτε τόλμησε, έστω και να συζητήσει τέτοιο ενδεχόμενο. Είναι πασίγνωστο άλλωστε, ότι στην Ελλάδα πάρα πολλοί βουλευτές δεν εκπροσωπούν το κόμμα τους ως πολιτική ολότητα (κομματική δημοκρατία), ούτε αντιπροσωπεύουν το λαό ως πολιτική ενότητα (αντιπροσωπευτική δημοκρατία). Δεν είναι ούτε καν αντιπρόσωποι των νταβατζήδων. Είναι κατά κυριολεξία εκπρόσωποί τους (Ο αντιπρόσωπος αποφασίζει για λογαριασμό άλλων, ενώ ο εκπρόσωπος μεταφέρει τη θέληση των άλλων).

Για μένα ορθό είναι να θεωρηθεί στο πλαίσιο ερμηνείας του ισχύοντος συντάγματος, ότι ισχύει, όχι η ελεύθερη εντολή, αλλά η δεσμευτική εντολή για τους βουλευτές και ότι το άρθρο 60§1 απλώς καθιστά την τελευταία lex imperfecta, κανόνα δικαίου, του οποίου η παράβαση δεν συνοδεύεται από κυρώσεις. Ανήκει οπωσδήποτε στο δικαίωμα του βουλευτή, όπως και σε κάθε πολίτη το δικαίωμα να διαφωνήσει με το κόμμα του. Αν όμως συμβεί αυτό παύει να υφίσταται ηθικοπολιτικά ο λόγος για τον οποίο απέκτησε τη βουλευτική εκπροσωπευτική του ιδιότητα. Το «νόμιμον» δεν είναι πάντοτε και ηθικόν. Διαβάζεται εξάλλου και ανάποδα!!

Ανώνυμος είπε...

Φαντάσου τί θα του ζήταγαν αν εξελέγετο με λίστα...

Nievskii είπε...

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο θεωρητικό, είναι και πρακτικό. Ας πάρουμε την υποθετική περίπτωση που οι "κακοί" Αμερικανοί που υπέκλεπταν - σύμφωνα με την κυβερνηση πάντα - το τηλέφωνο του πρωθυπουργού επειδή τους έχει τσαντίσει με τον φιλορωσισμό του και την "εθνικά ανεξάρτητη" θέση του, βγάζουν συνομιλίες του πρωθυπουργού που αποκαλύπτεται ότι έπαιρνε απευθείας τον Εφραίμ για να κανονίσουν τις μπίζνες του Βατοπαιδίου. Και ας υποθέσουμε ότι γίνεται μομφή κατά της κυβέρνησης. Τώρα, αν πιστέψουμε, τον Λ.Ζαγορίτη ο οιοσδήποτε βουλευτής της ΝΔ οφείλει να ψηφίσει ό,τι του υποδείξει το κόμμα, επειδή έχει εκλεγεί με αυτό.

Δεν είναι μια συνταγματική ανωμαλία, απλώς, οι συγκεκριμένες διατάξεις: είναι μια ακόμα βαλβίδα ασφαλείας στο πολιτικό μας σύστημα. Αν στην Αγγλία θεωρείται λίγο-πολύ φυσιολογικό οι βουλευτές να καταψηφίζουν νομοσχέδια της κυβέρνησης και μάλιστα οι κυβερνήσεις να ζητούν την γνώμη τους με τον φόβο αυτό, αν σε άλλες χώρες της Ευρώπης είναι αυτονόητο ότι υπάρχουν διακομματικές πρωτοβολυίες για νομοσχέδια - ο Π.Τατούλης διαγράφτηκε το 1999 για διακομματική πρωτοβουλία - στην Ελλάδα ζούμε στον μεσαίωνα του κόμματος. Το κόμμα είναι το κράτος και η κυβέρνηση το μακρύ χέρι του κόμματος στον κρατικό-μηχανισμό λάφυρο. Ο βουλευτής από την άλλη, σ'αυτό το μοντέλο "δημοκρατίας", είναι ο διαμεσολαβητής στην σχέση ψηφοφόρου-κόμματος με βασικό έπαθλο την εύνοια στην σχέση του με το κράτος. Καιρός είναι να σπάσει το απόστημα του εναγκαλισμού του κομματισμού με το κράτος. Στην Αυστρία που είχε αντίστοιχους γαλάζιους και μπλε το σύστημα γέννησε Χαϊντέρηδες και έστειλε την ακροδεξιά στην πρώτη θέση. Στην Ελλάδα γεννά πυροτεχνήματα τύπου Τσίπρα, οικολόγους οπαδούς της "τοπικής οικονομίας" και φαιδρό πατριωτικό χώρο τύπου ΛΑΟΣ, με ανυπότακτους εθναμύντορες...

George Bourchas είπε...

[...βγάζουν συνομιλίες του πρωθυπουργού που αποκαλύπτεται ότι έπαιρνε απευθείας τον Εφραίμ για να κανονίσουν τις μπίζνες του Βατοπαιδίου. Και ας υποθέσουμε ότι γίνεται μομφή κατά της κυβέρνησης. Τώρα, αν πιστέψουμε, τον Λ.Ζαγορίτη ο οιοσδήποτε βουλευτής της ΝΔ οφείλει να ψηφίσει ό,τι του υποδείξει το κόμμα, επειδή έχει εκλεγεί με αυτό.]

Μα είναι σίγουρο ότι σ' αυτή την περίπτωση το κόμμα θα αλλάξει αρχηγό και θα πάμε σε εκλογές. Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι θα συμβεί κάτι διαφορετικό απ' αυτό;

[Δεν είναι μια συνταγματική ανωμαλία, απλώς, οι συγκεκριμένες διατάξεις: είναι μια ακόμα βαλβίδα ασφαλείας στο πολιτικό μας σύστημα.]

Βαλβίδα ασφαλείας αποτελεί ο εκδημοκρατισμός και ο ελεύθερος διάλογος μέσα στα κόμματα.

[Αν στην Αγγλία θεωρείται λίγο-πολύ φυσιολογικό οι βουλευτές να καταψηφίζουν νομοσχέδια της κυβέρνησης και μάλιστα οι κυβερνήσεις να ζητούν την γνώμη τους με τον φόβο αυτό,]

Η Αγγλία είναι κοιτίδα του αντιπροσωπευτισμού με μοναρχικό πολίτευμα. Παρόλα αυτά εκεί είναι αδιανόητο η κυβέρνηση να προβεί στην εισαγωγή μέτρων, που προεκλογικά δεν υποβλήθηκαν στην κρίση του λαού και δεν έχουν τη λαική έγκριση (λ.χ ένταξη στην ΕΟΚ, ευρωσύνταγμα). Αν ίσχυε πλήρως το αντιπροσωπευτικό σύστημα ούτε η κυβέρνηση ούτε οι βουλευτές ως αντιπρόσωποι θα εμποδίζονταν να ψηφίσουν μέτρα που προεκλογικά δεν υποβλήθηκαν στην έγκριση του λαού.

[Το κόμμα είναι το κράτος και η κυβέρνηση το μακρύ χέρι του κόμματος στον κρατικό-μηχανισμό λάφυρο.]

Μα αυτό ακριβώς θέλει το 80% των εξωνημένων μικροαστών που ψήφισε τα δύο μεγάλα κόμματα στην Ελλάδα. Αυτό ο κ. Τατούλης το γνώριζε και δεν νομιμοποιείται να παριστάνει την πολιτική παρθένα και τον πολιτικό τιμητή, διατηρώντας την έδρα του. Τις κυβερνήσεις στην σημερινή εποχή τις ρίχνει ή τις αναδεικνύει ο λαός και όχι οι βουλευτές. Αν τις ρίχνουν οι βουλευτές, αυτό σημαίνει παθογένεια του πολιτικού συστήματος στον υπέρτατο βαθμό.

Nievskii είπε...

[...βγάζουν συνομιλίες του πρωθυπουργού που αποκαλύπτεται ότι έπαιρνε απευθείας τον Εφραίμ για να κανονίσουν τις μπίζνες του Βατοπαιδίου. Και ας υποθέσουμε ότι γίνεται μομφή κατά της κυβέρνησης. Τώρα, αν πιστέψουμε, τον Λ.Ζαγορίτη ο οιοσδήποτε βουλευτής της ΝΔ οφείλει να ψηφίσει ό,τι του υποδείξει το κόμμα, επειδή έχει εκλεγεί με αυτό.]

Μα είναι σίγουρο ότι σ' αυτή την περίπτωση το κόμμα θα αλλάξει αρχηγό και θα πάμε σε εκλογές. Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι θα συμβεί κάτι διαφορετικό απ' αυτό;


Ήταν παράδειγμΑ παγίδα! Κάποιος υποκλέπτει το τηλέφωνο του πρωθυπουργού της χώρας. Αυτός ο κάποιος δεν ανακαλύπτεται ποτέ, ενώ σε συνέντευξη τύπου, υπουργοί της κυβέρνησης φωτογραφίζουν την πρεσβεία των ΗΠΑ, αφήνοντας υπόνοιες, χωρίς όμως να δίνουν ουσιαστικά στοιχεία. Η κυβέρνηση εμποδίζει την εθνική επιτροπή τηλεπικοινωνιών να ασχοληθεί με το θέμα ή έστω να δώσει τα φώτα της στην δικαστική εξουσιά και μετά από κανά χρόνο η δικαστική εξουσιά διαπιστώνει ότι στην ψηφιακή εποχή είναι αδύνατον να βρεις τους δράστες! Οι εταιρείες που εμπλέκονταν πέφτουν στα μαλακά με ένα πρόστιμο. Τώρα, υπό φυσιολογικές συνθήκες θα συνέβαιναν τρια τινά: α)η κυβέρνηση της χώρας θα έπεφτε β) αν δεν συνέβαινε το πρώτο θα κατονομάζονταν οι ένοχοι και θα τιμωρούνταν σκληρά ή έστω γ)θα κατονομάζονταν οι ένοχοι. Τι συνέβεια από τα τρια; Ακριβώς τίποτα. Κατά διαβολική σύμπτωση, ένα από τα θέματα που θίγει ο Π.Τατούλης στην συνέντευξή του στο Έθνος που προκάλεσε την διαγραφή του είναι και οι υποκλοπές. Η συζήτηση, όπως είπα και στην αρχή είναι επί του πρακτικού. Υπάρχει πρόβλημα. Και το ερώτημα δεν είναι μόνο η εσωκομματική δημοκρατία της ΝΔ - αυτή ποσώς με ενδιαφέρει! - αλλά τι γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις: είναι η κυβέρνηση μιας χώρας ανακλητή; Κι αν ναι, υπό ποιες συνθήκες; Ποιες δικλείδες ασφαλείας προσφέρει το πολίτευμα της χώρας; Γιατί πρέπει να υπάρχουν κάποιες δικλείδες. Κι αν υπάρχουν, ποιες είναι αυτές; Η περίπτωση του Π.Τατούλη θέτει ωμά το συγκεκριμένο πρόβλημα. Εξάλλου η προσφυγή στις εκλογές κάθε 4 χρόνια αφορά στην σύνθεση της βουλής, όχι στην κυβέρνηση!

Υ.Γ. Ενδιαφέρον το σημείο για το πρόγραμμα της κυβερνήσεως. Από τη μια μεριά υπάρχει μια πρακτική δυσκολία: που στον κόσμο και σε ποιας κυβέρνησης το πρόγραμμα ήταν τα μέτρα που παίρνουν οι κυβερνήσεις διεθνώς ενάντια στην τωρινή οικονομική κρίση; Δεύτερον, θίγει ένα πρόβλημα τελείως ελληνικό: η ΝΔ στις τελευταίες εκλογές δεν κατέβηκε με πρόγραμμα. Απλά κότσαρε στο site της το πρόγραμμα με το οποίο είχε κατέβει το 2004 στιε εθνικές εκλογές.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock