Εμείς και ο Κόσμος,ή αλλιώς γιατί ΟΛΑ έχουν σχέση με το Ιράκ

Ο SG προχώρησε σε μια σειρά από αρκετά ενδιαφέρουσες υποθέσεις στο προηγουμενο ποστ, για να συνδεσω λιγο νοηματικα τα κειμενα μας,θυμιζω την πρωτη..

Ας υποθέσουμε ότι ενας δικτάτορας Χ έχει επιβάλει ενα στυγνο και απανθρωπο καθεστως στη χωρα Ι. Ο λαος του πεινάει, αυτος ζει βασιλικά και εξοντώνει οσους τολμουν να αντιδράσουν.

Αν μπορούσαμε να πατήσουμε έν κουμπί για να τον εξαφανισουμε και να φερουμε αυτοματα τη δημοκρατια στη χωρα θα το καναμε; Αναμφίβολα, ειπε ο SG, και φυσικά αναμφιβολα λέω και εγώ.

Ας φέρουμε τωρα το ζήτημα λίγο πιο κοντα στην πραγματικοτητα μας. Αν μπορουσαμε να πατησουμε ενα κουμπι για να εξαφανισουμε το δικτατορα Σ. και μαζι του εξαφανίζονταν 30.000-100.000 πολίτες,η χώρα βυθίζονταν στο χάος , οι διαφορετικές φυλές συγκροτούνταν σε αντιπαλα στρατοπεδα και ξεκινουσαν εναν αιματοβαμμένο εμφύλιο και οι περισσότεροι κάτοικοι μας εβλεπαν σαν κατακτητές θα το κάναμε;;;;;;;; Φυσικά δεν ξέρουμε αν ο Σ. ηταν προθυμος να σκοτωσει πάνω απο 30.000 πολιτες μεσα σε 3 χρονια. Μπορει να το εκανε μπορεί και οχι.Κανεις δεν ξερει ουτε και μπορεί να μάθει. Επίσης δεν ξερουμε αν μετα το πατημα του κουμπιου ολα θα “ηταν καλα” οπως γραφει ο SG. Δηλαδή με λιγα λογια εκτος απο τα παραπάνω στοιχεια δεν ξέρουμε τίποτα για το μελλον,περα απο τις ελπιδες που μπορει να τρεφουμε μεσα μας.Λοιπόν; Θα το καναμε;

Πρέπει να καταλάβουμε ότι ολα αυτά τα προβληματα δεν ειναι νέα.Οι ιδιες δικιολογίες που προβάλλονται τώρα από τον Μπους προβάλλονταν απο τις ΗΠΑ ηδη απο το 1898 για να αιτιολογησουν την εισβολή στην Κούβα. Το διεθνές δίκαιο, αυτός ο υποτιθέμενος φτωχός συγγενής που όλοι τον βρίζουν τη στιγμή του θριάμβου και τον επικαλούνται τις ωρες της ηττας ,ή οταν θελουν να δικιολογησουν την πολιτική τους(η παραβιαση του ηταν η βαση για τον πολεμο του 1990 και του 2003 θυμιζω), το διεθνές λοιπόν δίκαιο στηρίζει την υπαρξη και την εφαρμογή του σε εποπτικούς θεσμούς όπως ο ΟΗΕ. Στον ΟΗΕ δεν συμμετεχουν Αγιοι, συμμετέχουν κράτη δηλαδή πρώην,νυν και μέλλοντες εγκληματίες. Η Ρωσία πουλούσε όπλα στο Ιράκ, όπως βέβαια και η Αμερική , η οποια μαλιστα παρείχε οπλα χημικου πολέμου,επονομαζομενα και ΟΜΚ (βρε βρε τι μου θυμιζει...). Η Γαλλία βυθισε στο αίμα την Αφρική , όπως και το Ηνωμένο Βασίλειο βύθισε κατά καιρούς στο αίμα ολόκληρο τον γνωστό κόσμο! Αν λοιπόν στηρίζαμε την απονομή δικαιοσύνης σ¨ενα απο αυτά τα κράτη, θα ηταν σα να δίναμε και επισημως την αρμοδιότητα στο λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Αλλά αν η αποφαση στηριζονταν σε ολους,αν όλα αυτά τα κράτη τιθονταν προ των ευθυνων τους απεναντι στην ανθρωποτητα, τότε ίσως, λέμε ισως τα αντίβαρα της τηρησης του διεθνους δικαιου και η παγκοσμια κοινή γνώμη να επαιζαν σημαντικοτερο ρολο απο αυτον που τελικά επαιξαν...


Αυτό που δε μπορούν να καταλάβουν όσοι θεωρούν ότι ο νομος δεν εχει καμια σημασία στην περιπτωση αυτων των πολέμων ειναι ότι ο νομος φτιαχτηκε ακριβώς για να προλαβει τις εκτροπες τετοιων περιπτωσεων. Μαλλον τους ειναι αδυνατο να αντιληφθούν οτι το να εγκαταλείψει κανεις τους διεθνεις θεσμους και το διεθνες δικαιο δημιουργει ενα πολιτικό και θεσμικό ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ που στην πορεια του χρονου ειναι σιγουρο οτι θα δημιουργησει ανεξελεγκτες καταστασεις. Αν δεν υπαρχει κανενα διεθνες οργανο που να εποπτευει τη δραση των κρατών, τοτε τα τελευταια θα ειναι ελευθερα να κάνουν κυριολεκτικά ό,τι επιθυμουν στο παγκοσμιο στερέωμα, χωρις κανεναν ελεγχο από έστω και ατελείς κριτές. Μετά το Ιράκ λοιπόν τι θα ακολουθήσει; Ποιος θα κρινει αν αυτο που ακολουθησει ειναι σωστο ή λαθος; Το θυμα; Ο θύτης; Εμείς που δεν ειμαστε σε θεση να επηρεασουμε τις εξελιξεις; Η Ιστορία με τη μεγάλη και αιματοβαμμένη της ζυγαριά; Δεν “λήγει” λοιπόν έτσι απλά η συζήτηση για την αξία του ΟΗΕ,δε ληγει καθολου απλά. Γιατί αν αρχισουμε να σκεφτομαστε εκτος οποιουδηποτε θεσμικου πλαισίου, θα μπουμε στο αναρχικό μη-πλαίσιο της Ζουγκλας.

Η εσωτερική παρέμβαση για την αλλαγή πολιτεύματος διχως την αδεια του Συμβουλιου Ασφαλείας είναι ένα τεραστιο θεμα που απασχολει εδώ και χρονια τον νομικό κόσμο. Εγώ θα προτιμησω τη λύση του καθηγητή Manzel που έγραψε ότι “αμφισβητώ την αναγνωριση ενός δικαιώματος που η κατάχρηση του είναι πιο πιθανη απο την σωστη εφαρμογη του”.

Η κατάσταση φυσικά στο Ιράκ αυτη τη στιγμη απαιτεί τη διεθνη παρουσια αλλά ταυτοχρονα έχει δημιουργησει ενα γιγάντιο αιματηρο αδιέξοδο που εγείρει ερωτηματα για την ορθοτητα της αποφασης εισβολής. Αυτο ειναι λογικό. Ο νεοσυντηρητισμός,όπως και καθε αλλη αντιδραστική ιδεολογία,αργα ή γρηγορα γεννά περισσοτερα προβληματα απο αυτα που προσπαθει να λυσει
Συγκεκριμένα, ο πόλεμος παρήγαγε δυο ασφυκτικα αποτελεσματα..
Η παραμονή των ΗΠΑ στην περιοχή σαν κοκκινο πανί,οξυνει την τρομοκρατία, στρεφει το λαό στις διαφορες ισλαμοφασιστικές ομάδες, αυξάνει κατακορυφα τα περιστατικά βιας
Η αναχώρηση τους θα βυθισει οριστικά τη χώρα σ¨έναν εμφύλιο πόλεμο που πιθανοτατα θα ληξει με την νικη των Σιιτών και την επιβολή μιας ισλαμιστικής δικτατορίας.

Δε θελει λοιπόν και ιδιαιτερη σκεψη για να αντιληφθουμε οτι η αγαρμπη και βαρβαρη επέμβαση παροντικά οδηγησε σε μια βαθια αποσυνθεση της χωρας και των συνδετικών της ιστών. Η Βαγδάτη σημερα είναι μέσα στις πιο επικινδυνες πόλεις του κοσμου.
Η μοναδική λύση για μένα είναι η σκληρη καταστολή όλων των αντιδημοκρατικών και απανθρωπων στρατηγικων που χρησιμοποιουν οι δυναμεις κατοχής στο Ιρακ(βασανιστηρια ,λογοκρισια κλπ) ωστε μεσομακροπροθεσμα να κερδισουν τη στηριξη του πληθυσμου και ταυτοχρονως η ταχεια συγκροτηση ενος αξιομαχου ιρακινου στρατού.Βεβαια ειναι δυσκολο να δημιουργηθεί κοσμικό κράτος και ένας ομοιογενής στρατός δεδομένης της κοντρας μεταξυ των θρησκευτικών ομαδων αλλά καθαρα σε προσωπικο επιπεδο με ενοχλεί απιστευτα η εμμονή ορισμενων ανθρώπων (ειδικά καποιων αμερικανων νεοσυντηρητικών αρθρογραφων) να αποσυνδεουν την Αμερικανική Επεμβαση από την αναρχία που ακολουθησε, και τον εξελισσόμενο εμφύλιο. Δηλαδή αν η ισοπεδωτική αμερικανική εισβολή δεν αποδομησε καθε ίχνος Τάξης από την περιοχή,ποιος την αποδόμησε; Η εισβολή,έτσι που έγινε, απελευθερωσε ολη τη βαρβαροτητα και την καθυστερηση της ισλαμικης κοινωνίας. Για να εγκαθιδρυθει ενα κρατος δικαιου θα περασουν αρκετα χρονια και αρκετα πολιτικα και στρατιωτικα ζιγκ ζαγκ της συμμαχιας. Ελπίζω οτι τελικά η κοινωνία των πολιτών θα κυριαρχήσει στις εσωτερικές προστριβές, στον ακραίο ισλαμοφασισμό και στις αυταρχικές τασεις της αμερικανικής κατοχής

Οπως και να χει παντως το γεγονός οτι οι προσπαθειες για πολιτικές λύσεις δεν εξαντλήθηκαν πριν την εισβολή αλλα εμειναν ημιτελείς (βλ.1441) θα βαρύνει στην ιστορία σαν ενα πολιτικό (ας ελπισουμε οχι ολεθριο) λάθος. Αλλά το ζήτημα είναι τι θα γίνει αυριο. Γιαυτό το Ιράκ δεν είναι ένα θέμα άσχετο με το μέλλον μας. Εδώ,σήμερα, χτίζεται το νέο status quo που αυριο θα επηρεάσει τις ζωές όλων μας. Ας μην υποτιμάμε την ιστορική στιγμή.