Τετάρτη, Δεκεμβρίου 07, 2005

Εμείς και ο Κόσμος,ή αλλιώς γιατί ΟΛΑ έχουν σχέση με το Ιράκ

Ο SG προχώρησε σε μια σειρά από αρκετά ενδιαφέρουσες υποθέσεις στο προηγουμενο ποστ, για να συνδεσω λιγο νοηματικα τα κειμενα μας,θυμιζω την πρωτη..

Ας υποθέσουμε ότι ενας δικτάτορας Χ έχει επιβάλει ενα στυγνο και απανθρωπο καθεστως στη χωρα Ι. Ο λαος του πεινάει, αυτος ζει βασιλικά και εξοντώνει οσους τολμουν να αντιδράσουν.

Αν μπορούσαμε να πατήσουμε έν κουμπί για να τον εξαφανισουμε και να φερουμε αυτοματα τη δημοκρατια στη χωρα θα το καναμε; Αναμφίβολα, ειπε ο SG, και φυσικά αναμφιβολα λέω και εγώ.

Ας φέρουμε τωρα το ζήτημα λίγο πιο κοντα στην πραγματικοτητα μας. Αν μπορουσαμε να πατησουμε ενα κουμπι για να εξαφανισουμε το δικτατορα Σ. και μαζι του εξαφανίζονταν 30.000-100.000 πολίτες,η χώρα βυθίζονταν στο χάος , οι διαφορετικές φυλές συγκροτούνταν σε αντιπαλα στρατοπεδα και ξεκινουσαν εναν αιματοβαμμένο εμφύλιο και οι περισσότεροι κάτοικοι μας εβλεπαν σαν κατακτητές θα το κάναμε;;;;;;;; Φυσικά δεν ξέρουμε αν ο Σ. ηταν προθυμος να σκοτωσει πάνω απο 30.000 πολιτες μεσα σε 3 χρονια. Μπορει να το εκανε μπορεί και οχι.Κανεις δεν ξερει ουτε και μπορεί να μάθει. Επίσης δεν ξερουμε αν μετα το πατημα του κουμπιου ολα θα “ηταν καλα” οπως γραφει ο SG. Δηλαδή με λιγα λογια εκτος απο τα παραπάνω στοιχεια δεν ξέρουμε τίποτα για το μελλον,περα απο τις ελπιδες που μπορει να τρεφουμε μεσα μας.Λοιπόν; Θα το καναμε;

Πρέπει να καταλάβουμε ότι ολα αυτά τα προβληματα δεν ειναι νέα.Οι ιδιες δικιολογίες που προβάλλονται τώρα από τον Μπους προβάλλονταν απο τις ΗΠΑ ηδη απο το 1898 για να αιτιολογησουν την εισβολή στην Κούβα. Το διεθνές δίκαιο, αυτός ο υποτιθέμενος φτωχός συγγενής που όλοι τον βρίζουν τη στιγμή του θριάμβου και τον επικαλούνται τις ωρες της ηττας ,ή οταν θελουν να δικιολογησουν την πολιτική τους(η παραβιαση του ηταν η βαση για τον πολεμο του 1990 και του 2003 θυμιζω), το διεθνές λοιπόν δίκαιο στηρίζει την υπαρξη και την εφαρμογή του σε εποπτικούς θεσμούς όπως ο ΟΗΕ. Στον ΟΗΕ δεν συμμετεχουν Αγιοι, συμμετέχουν κράτη δηλαδή πρώην,νυν και μέλλοντες εγκληματίες. Η Ρωσία πουλούσε όπλα στο Ιράκ, όπως βέβαια και η Αμερική , η οποια μαλιστα παρείχε οπλα χημικου πολέμου,επονομαζομενα και ΟΜΚ (βρε βρε τι μου θυμιζει...). Η Γαλλία βυθισε στο αίμα την Αφρική , όπως και το Ηνωμένο Βασίλειο βύθισε κατά καιρούς στο αίμα ολόκληρο τον γνωστό κόσμο! Αν λοιπόν στηρίζαμε την απονομή δικαιοσύνης σ¨ενα απο αυτά τα κράτη, θα ηταν σα να δίναμε και επισημως την αρμοδιότητα στο λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Αλλά αν η αποφαση στηριζονταν σε ολους,αν όλα αυτά τα κράτη τιθονταν προ των ευθυνων τους απεναντι στην ανθρωποτητα, τότε ίσως, λέμε ισως τα αντίβαρα της τηρησης του διεθνους δικαιου και η παγκοσμια κοινή γνώμη να επαιζαν σημαντικοτερο ρολο απο αυτον που τελικά επαιξαν...


Αυτό που δε μπορούν να καταλάβουν όσοι θεωρούν ότι ο νομος δεν εχει καμια σημασία στην περιπτωση αυτων των πολέμων ειναι ότι ο νομος φτιαχτηκε ακριβώς για να προλαβει τις εκτροπες τετοιων περιπτωσεων. Μαλλον τους ειναι αδυνατο να αντιληφθούν οτι το να εγκαταλείψει κανεις τους διεθνεις θεσμους και το διεθνες δικαιο δημιουργει ενα πολιτικό και θεσμικό ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ που στην πορεια του χρονου ειναι σιγουρο οτι θα δημιουργησει ανεξελεγκτες καταστασεις. Αν δεν υπαρχει κανενα διεθνες οργανο που να εποπτευει τη δραση των κρατών, τοτε τα τελευταια θα ειναι ελευθερα να κάνουν κυριολεκτικά ό,τι επιθυμουν στο παγκοσμιο στερέωμα, χωρις κανεναν ελεγχο από έστω και ατελείς κριτές. Μετά το Ιράκ λοιπόν τι θα ακολουθήσει; Ποιος θα κρινει αν αυτο που ακολουθησει ειναι σωστο ή λαθος; Το θυμα; Ο θύτης; Εμείς που δεν ειμαστε σε θεση να επηρεασουμε τις εξελιξεις; Η Ιστορία με τη μεγάλη και αιματοβαμμένη της ζυγαριά; Δεν “λήγει” λοιπόν έτσι απλά η συζήτηση για την αξία του ΟΗΕ,δε ληγει καθολου απλά. Γιατί αν αρχισουμε να σκεφτομαστε εκτος οποιουδηποτε θεσμικου πλαισίου, θα μπουμε στο αναρχικό μη-πλαίσιο της Ζουγκλας.

Η εσωτερική παρέμβαση για την αλλαγή πολιτεύματος διχως την αδεια του Συμβουλιου Ασφαλείας είναι ένα τεραστιο θεμα που απασχολει εδώ και χρονια τον νομικό κόσμο. Εγώ θα προτιμησω τη λύση του καθηγητή Manzel που έγραψε ότι “αμφισβητώ την αναγνωριση ενός δικαιώματος που η κατάχρηση του είναι πιο πιθανη απο την σωστη εφαρμογη του”.

Η κατάσταση φυσικά στο Ιράκ αυτη τη στιγμη απαιτεί τη διεθνη παρουσια αλλά ταυτοχρονα έχει δημιουργησει ενα γιγάντιο αιματηρο αδιέξοδο που εγείρει ερωτηματα για την ορθοτητα της αποφασης εισβολής. Αυτο ειναι λογικό. Ο νεοσυντηρητισμός,όπως και καθε αλλη αντιδραστική ιδεολογία,αργα ή γρηγορα γεννά περισσοτερα προβληματα απο αυτα που προσπαθει να λυσει
Συγκεκριμένα, ο πόλεμος παρήγαγε δυο ασφυκτικα αποτελεσματα..
Η παραμονή των ΗΠΑ στην περιοχή σαν κοκκινο πανί,οξυνει την τρομοκρατία, στρεφει το λαό στις διαφορες ισλαμοφασιστικές ομάδες, αυξάνει κατακορυφα τα περιστατικά βιας
Η αναχώρηση τους θα βυθισει οριστικά τη χώρα σ¨έναν εμφύλιο πόλεμο που πιθανοτατα θα ληξει με την νικη των Σιιτών και την επιβολή μιας ισλαμιστικής δικτατορίας.

Δε θελει λοιπόν και ιδιαιτερη σκεψη για να αντιληφθουμε οτι η αγαρμπη και βαρβαρη επέμβαση παροντικά οδηγησε σε μια βαθια αποσυνθεση της χωρας και των συνδετικών της ιστών. Η Βαγδάτη σημερα είναι μέσα στις πιο επικινδυνες πόλεις του κοσμου.
Η μοναδική λύση για μένα είναι η σκληρη καταστολή όλων των αντιδημοκρατικών και απανθρωπων στρατηγικων που χρησιμοποιουν οι δυναμεις κατοχής στο Ιρακ(βασανιστηρια ,λογοκρισια κλπ) ωστε μεσομακροπροθεσμα να κερδισουν τη στηριξη του πληθυσμου και ταυτοχρονως η ταχεια συγκροτηση ενος αξιομαχου ιρακινου στρατού.Βεβαια ειναι δυσκολο να δημιουργηθεί κοσμικό κράτος και ένας ομοιογενής στρατός δεδομένης της κοντρας μεταξυ των θρησκευτικών ομαδων αλλά καθαρα σε προσωπικο επιπεδο με ενοχλεί απιστευτα η εμμονή ορισμενων ανθρώπων (ειδικά καποιων αμερικανων νεοσυντηρητικών αρθρογραφων) να αποσυνδεουν την Αμερικανική Επεμβαση από την αναρχία που ακολουθησε, και τον εξελισσόμενο εμφύλιο. Δηλαδή αν η ισοπεδωτική αμερικανική εισβολή δεν αποδομησε καθε ίχνος Τάξης από την περιοχή,ποιος την αποδόμησε; Η εισβολή,έτσι που έγινε, απελευθερωσε ολη τη βαρβαροτητα και την καθυστερηση της ισλαμικης κοινωνίας. Για να εγκαθιδρυθει ενα κρατος δικαιου θα περασουν αρκετα χρονια και αρκετα πολιτικα και στρατιωτικα ζιγκ ζαγκ της συμμαχιας. Ελπίζω οτι τελικά η κοινωνία των πολιτών θα κυριαρχήσει στις εσωτερικές προστριβές, στον ακραίο ισλαμοφασισμό και στις αυταρχικές τασεις της αμερικανικής κατοχής

Οπως και να χει παντως το γεγονός οτι οι προσπαθειες για πολιτικές λύσεις δεν εξαντλήθηκαν πριν την εισβολή αλλα εμειναν ημιτελείς (βλ.1441) θα βαρύνει στην ιστορία σαν ενα πολιτικό (ας ελπισουμε οχι ολεθριο) λάθος. Αλλά το ζήτημα είναι τι θα γίνει αυριο. Γιαυτό το Ιράκ δεν είναι ένα θέμα άσχετο με το μέλλον μας. Εδώ,σήμερα, χτίζεται το νέο status quo που αυριο θα επηρεάσει τις ζωές όλων μας. Ας μην υποτιμάμε την ιστορική στιγμή.

5 σχόλια:

Harry Peitsinis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Harry Peitsinis είπε...

Να προσθέσω επίσης ότι για μένα, ξεκάθαρα η επέμβαση στο Ιράκ θα έπρεπε να είχε γίνει από το ΝΑΤΟ,το 1991, μετά το ξέσπασμα των αντισανταμικών εξεγέρσεων, για ανθρωπιστικούς λόγους, δηλαδή για την προστασία των πολιτών από τις εκτυλισσομενες σφαγες,οπότε ο μισητός δικτάτορας θα εξαφανίζονταν μια και καλή. Αυτό πολύ πριν την οξυνση του ισλαμοφασισμού και με νωπή την λαική αγανακτηση για τη σανταμική πολιτική. Η στήριξη του ιρακινού λαού πιστευω σαυτην την περιπτωση θα ηταν πολυ πολυ μεγαλύτερη και οι Αμερικανοί θα αντιμετωπιζονταν οντως σαν ελευθερωτές.

Δυστυχώς ο πατέρας Μπους χαρακτήρισε τις εξεγέρσεις ΅εσωτερικές ιρακινές υποθέσεις΅ σε μια γελοία και αποξηραμένη ερμηνεία της αρχής της εθνικής κυριαρχίας...The rest is history...

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό ποστ.

Συγκεκριμένα, ο πόλεμος παρήγαγε δυο ασφυκτικα αποτελεσματα..
Η παραμονή των ΗΠΑ στην περιοχή σαν κοκκινο πανί, οξύνει την τρομοκρατία, στρεφει το λαό στις διαφορες ισλαμοφασιστικές ομάδες, αυξάνει κατακορυφα τα περιστατικά βιας. Η αναχώρηση τους θα βυθισει οριστικά τη χώρα σ¨έναν εμφύλιο πόλεμο που πιθανοτατα θα ληξει με την νικη των Σιιτών και την επιβολή μιας ισλαμιστικής δικτατορίας.


Αυτός είναι κι ο λόγος που τα πράγματα στο Ιράκ είναι πολύ πιο δύσκολα - σε επίπεδο σχεδιασμού και στρατηγικής - απ' ότι ήταν ποτέ στο Βιετνάμ.

Οι συζητήσεις σας εδώ πάντως μοιάζουν να αγνοούν ότι το μεσοπρόθεσμο μέλλον είναι σε μεγάλο βαθμό προδιαγεγραμμένο: Η σημερινή ομιλία του Howard Dean, όπως τη μεταφέρει ο Juan Cole, είναι πολύ καλή ένδειξη του πού βρίσκεται σήμερα η κουβέντα στην Αμερική. Είναι θέμα χρόνου οι Δημοκρατικοί να αποκρυσταλλώσουν ένα εναλλακτικό σχέδιο για το Ιράκ. Με δεδομένο ότι έρχονται εκλογές, και η σημερινή Αμερική δεν μπορεί να αντέξει έναν τόσο αντιδημοφιλή και ακριβό πόλεμο, θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι οι Αμερικανοί θα ξεκινήσουν την απόσυρση στρατευμάτων μέσα στους επόμενους 11 μήνες.

Είναι λοιπόν πολύ πιθανό ότι τα παρακάτω

Η μοναδική λύση για μένα είναι η σκληρη καταστολή όλων των αντιδημοκρατικών και απανθρωπων στρατηγικων που χρησιμοποιουν οι δυναμεις κατοχής στο Ιρακ(βασανιστηρια ,λογοκρισια κλπ) ωστε μεσομακροπροθεσμα να κερδισουν τη στηριξη του πληθυσμου και ταυτοχρονως η ταχεια συγκροτηση ενος αξιομαχου ιρακινου στρατού.

θα πρέπει επιπλέον να γίνουν σε ένα πραγματικά ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο. Παρά την εμφανή πλέον πτώση της επιρροής των νεοσυντηρητικών και το νέο πραγματισμό της Κόντι και του πρεσβευτή Χαλιλζάντ, η ως τώρα εμπειρία δείχνει ότι κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο. Ακόμη όμως κι αν δεχτούμε ότι το τιμόνι θα περάσει ξαφνικά σε εξαιρετικά επιδέξια χέρια, this is an extremely tall order.

Η στήριξη του πληθυσμού έχει φτάσει πλέον σε τόσο αβυσσαλέα επίπεδα, που οποιαδήποτε κουβέντα για πλήρη ανατροπή της σημερινής εικόνας μοιάζει με αστείο. Αντιγράφω τα αποτελέσματα πρόσφατης δημοσκόπησης για λογαριασμό του βρετανικού στρατού:

• Forty-five per cent of Iraqis believe attacks against British and American troops are justified - rising to 65 per cent in the British-controlled Maysan province;

• 82 per cent are "strongly opposed" to the presence of coalition troops;

• less than one per cent of the population believes coalition forces are responsible for any improvement in security;

• 67 per cent of Iraqis feel less secure because of the occupation;

• 43 per cent of Iraqis believe conditions for peace and stability have worsened;

• 72 per cent do not have confidence in the multi-national forces.


Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλύτερα με το χτίσιμο του νέου ιρακινού στρατού, που μοιάζει ήδη σχεδιασμένος για να καταρρεύσει με την πρώτη σπίθα εμφύλιας σύρραξης. Εδώ αντιγράφω από τη σχετική αναφορά του πρώην πρέσβη Peter Galbraith, που βρέθηκε στο Ιράκ το περασμένο καλοκαίρι:

"Galbraith warned about placing too much faith in the Iraqi army. He said of the 115 battalions that exist, nine are Kurdish, 60 are Shiite and the remaining ones are [Sunni] and none have any loyalty to anyone but their own religious ethnic groups. On top of that, he said at least 40,000 of the stated 80,000 soldiers in the Iraqi army do not exist except as names on a payroll sheet."

Πόσα - ρεαλιστικά - μπορούν να γίνουν γι' αυτό το πρόβλημα μέσα σ' ένα χρόνο;


Παρότι τρέφω κάποιες μικρές ελπίδες για ένα θαύμα, φοβάμαι ότι στην πραγματικότητα υπάρχει ένα πολύ χαμηλό ταβάνι προσδοκιών για το μέλλον του Ιράκ -- και πάει κάπως έτσι: σε δυό χρόνια από τώρα, η χώρα θα βρίσκεται ακόμα σε καθεστώς εμφυλίου χαμηλής έντασης, με μια αυταρχική κυβέρνηση και με τους αμερικανούς να παρακολουθούν τις εξελίξεις με το δάχτυλο στη σκανδάλη από το γειτονικό Κουβέιτ.

gb είπε...

ΕΊΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ?
ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΟΠΛΑ ΝΑΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ.

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΜΩΣ ΜΕΤΡΑΕΙ.
1.Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗς ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ Ε.Ε.
ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΙΡΑΚ.
2.Η ΙΔΡΥΣΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΝΤΑΜ.

ΑΡΚΟΥΝ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΕΜΟ Η ΟΧΙ ?

Harry Peitsinis είπε...

Yorgos σύμφωνώ απολύτως με τις σκέψεις και τις υποθέσεις σου. Προσθέτω στην συνδυασμένη ανάλυση μας ένα πρόσφατο δημοσίευμα

KIEV, Ukraine, Dec. 7 -- Secretary of State Condoleezza Rice said Wednesday that the United States prohibits all its personnel from using cruel or inhuman techniques in prisoner interrogations, whether inside or outside U.S. borders. Previous public statements by the Bush administration have asserted that the ban did not apply abroad
(αναδημοσιευση του antiwar.com)

Απ¨ότι φαίνεται η Κοντολιζα αρχίζει σταδιακά να διακηρυσσει την επιστροφη των ΗΠΑ στους δρόμους της νομιμότητας. Σημεία αλλαγής κλίματος; Απόπειρα να αναστραφεί η πορεία των πραγμάτων; Απελπισμένες προσπαθειας να περισωθεί το κύρος των δυναμεων κατοχής; Θα φανεί. Αλλά το σίγουρο είναι οτι η αμερικανική πολιτική και στρατιωτική διοίκηση βρίσκεται πια με την πλάτη στον τοίχο.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock