Τρελό κράξιμο στην εξ. πολιτική των ΗΠΑ από τους TIMES

Με αφορμή πρόσφατες δηλώσεις του Mr Bush για την εξέλιξη που έχει η όλη κατάσταση στο Ιράκ, γίνεται ξεκάθαρο το πόσο έχουν ξεφύγει εκεί στις ΗΠΑ όσον αφορά την εξωτερική πολιτική και κυρίως, όπως επισημαίνουν και οι New York Times, πόσο έχουν ξεφύγει όσον αφορά την επαφή τους με την πραγματικότητα.

Το editorial των σημερινών NYT έχει σε κάθε (κυριολεκτικά σε κάθε) φράση του και ένα ειρωνικό σχόλιο για το πού οδήγησε η περιπέτεια της αντιπαράθεσης των ΗΠΑ με τις ‘δυνάμεις του κακού’ (που λέει και ο άλλος) – μια πορεία προς το αδιέξοδο. Είναι κυριολεκτικά ένα χοντρό κράξιμο της αμερικανικής κυβέρνησης και των επιλογών της στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής. ‘Έχετε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα’ λένε οι άνθρωποι φωναχτά στην πρώτη σελίδα. Η ειρωνεία και το δούλεμα είναι σε κάθε ατάκα του editorial (διαβάστε το, αξίζει…). Ακόμα και το κλείσιμο του κειμένου είναι χαρακτηριστικό:
“A president who seems less in touch with reality than Richard Nixon needs to get out more.”

Όλα αυτά αποτελούν δείγματα των τεράστιων αντιθέσεων που επικρατούν σε αυτό το μεγάλο παγκόσμιο ηγέτη (τις ΗΠΑ). Αντιθέσεις όχι μόνο χειροπιαστές (υλικές ας πούμε, δηλαδή οικονομικές, κοινωνικές και που αφορούν το βιοτικό επίπεδο κλπ κλπ), αλλά και πολιτισμικές και μορφωτικού επιπέδου. Ακραίες αντιθέσεις σε αντίληψη της πραγματικότητας και της ηθικής τόσο σε εσωτερικά ζητήματα όσο και σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Μόνο να σε τρομάξει μπορεί το ότι δεκάδες εκατομμύρια δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης ίσως στον πιο γιωτά και βλαμμένο πρόεδρο που έχει περάσει ποτέ σε χώρα του δυτικού κόσμου. Μια μεγάλη χώρα που κάνει θέμα συζήτησης το αν θα διδάσκουμε τη θεωρία του Δαρβίνου και αν μπορούνε τα παιδιά των ‘θεοσεβούμενων’ αμερικανών να υποχρεώνονται να ακούνε και επιστημονικές θεωρίες, εκτός από ηθικοπλαστικές και μεσαιωνικές περίπου περιγραφές της πραγματικότητας

Από την άλλη δεν παύει να είναι πρωτοπόρος στην παραγωγή νέων ιδεών, τεχνολογίας – κινήτρων κλπ κλπ. Και όταν οι αμερικάνοί κάνουν τέτοια κριτική για την πολιτική κατάσταση της πατρίδας τους, αυτό έχει για μένα εκατό φορές μεγαλύτερη σημασία απ’ το να βλέπω αντίστοιχη κριτική σε ευρωπαϊκές εφημερίδες (π.χ. σε καμιά Liberation…) και σε ελληνικές. Έχω ξανα-αναφερθεί στις ‘σκοτεινές πλευρές’ της αμερικανικής πολιτικής πραγματικότητας (εδώ, εδώ και εδώ) – για να προλάβω κάποιους, εννοώ πλευρές για τις οποίες κανείς δεν είναι περήφανος, όχι για σκοτεινές δυνάμεις και συνωμοσίες - και έχω τη γνώμη πως ο παράδεισος για έναν επιστήμονα της κοινωνιολογίας ή της οικονομίας σαν case study είναι σίγουρα οι ΗΠΑ, όχι τόσο για την αρτιότητα των ερευνητικών της υποδομών αλλά για το ότι είναι ο μεγαλύτερος και πολυπλοκότερος 'πρωταθλητής - ασθενής'.

Εν τω μεταξύ, δε φτάνουν οι αντιθέσεις των ΗΠΑ στην όλη συγκεκριμένη ιστορία έχει προστεθεί και η αλλοπρόσαλλη ιστορική και γεωπολιτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην περιοχή της Μ. Ανατολής. Μια μπλεγμένη κατάσταση που μοιάζει ακριβώς όπως την περιγράφει ο P. J. O'Rourke: "Middle East, a region as confusing as the algebra they invented".

Κακά τα ψέματα, ό,τι γίνεται σε όλο τον κόσμο, πόσο μάλλον στις ΗΠΑ, επηρεάζει όλο και πιο έντονα τη ζωή μας. Άλλωστε το κέντρο των εξελίξεων είναι αλλού και όχι στην παράξενη και μίζερη γωνία μας, όπου το μόνο που απασχολεί κάποιους είναι το αν θα αρθεί η μονιμότητα στον ΗΣΑΠ, ΟΣΕ κλπ και το αν πρόεδρος της ΔΕΗ θα είναι ο Παλαιοκρασσάς, ο Κόκκαλης, ο Σταμάτης Γονίδης ή ο Κώστας Τσάκωνας. Ποιος ασχολείται με τέτοιες παπαριές σαν αυτές που ασχολείται η ελληνική κοινή γνώμη όταν σε όλο τον κόσμο όλα αλλάζουνε?