Jazz, the music of individualism

O ατομισμός (individualism) είναι μια σημαντική, αν και όχι τόσο προβεβλημένη, πτυχή της τζαζ. Για την ακρίβεια η βάση της τζαζ είναι ο ατομισμός. Στα τραγούδια της τζαζ υπάρχουν πάντα ατομικά σόλο (φωνητικά ή οργάνων), σχεδόν πάντα οι τζαζ μπάντες έχουν μια ηγετική φυσιογνωμία που συνήθως δίνει και το όνομά του στην ονομασία της, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις πρόκειται για ανεξάρτητα άτομα που απλά μαζεύουν υποστηρικτικά όργανα σε κάθε σταθμό τους.

Ο ατομισμός όμως στην τζαζ δεν αναφέρεται τόσο στην ιδέα του one-man show όσο στην ικανότητα του ατόμου να διαφέρει. Η διαφορετικότητα είναι βαθιά ριζωμένη στην παράδοση της τζαζ και είναι η κινητήρια δύναμη της διαρκούς της εξέλιξης. Και είναι αποτέλεσμα της ελευθερίας που δίνει η τζαζ στο μουσικό να εκφράσει τις ατομικές του δεξιότητες ή την προσωπική του άποψη για τη μουσική. Αν δεν ήταν στα αρχικά της στάδια για μερικά εμπνευσμένα, δημιουργικά, ανεξάρτητα άτομα με πάθος να διαφοροποιηθούν από το πλήθος και να ακολουθήσουν νέους δρόμους η τζαζ δεν θα είχε γεννηθεί ποτέ. Η πρόκληση μιας τζαζ μπάντας είναι να μπορέσει να συνδυάσει επιτυχήμενα τόσο ανεξάρτητους χαρακτήρες.

Εverybody who's had anything to say in this music -all the way back- has been an individualist.
Duke Ellington

If a musician isn't going to be an individualist, why bother playing jazz?
Charlie Parker

ΥΓ. Οι νύχτες στην Αθήνα θα ήταν πολύ πιο κρύες χωρίς τον Εν Λευκώ 87,7