when will they ever learn?

"Μετά τους δασκάλους, που συνεχίζουν την απεργία τους για τρίτη εβδομάδα, στο χορό των κινητοποιήσεων αναμένεται να εισέλθουν από τη Δευτέρα και οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης."
in.gr

125 χρόνια από τη γέννηση του von Mises

Ένα μικρό memo για τους φίλους "Αυστριακούς".

Σαν σήμερα (29-9-1881) γεννήθηκε ο πολύς Ludwig Heinrich Edler von Mises (1881-1973) στο Lemberg της τότε Αυστρο-Ουγγαρίας (σημερινό Lvov στην Ουκρανία).
Από τους σημαντικότερους Οικονομολόγους και Φιλοσόφους του 20ου αώνα, ανέπτυξε μία ολοκληρωμένη θεώρηση της οικονομικής βασισμένη στο θεμελιακό αξίωμα ότι οι άνθρωποι δρούν ατομικά και σκόπιμα για να πετύχουν τους επιθυμητούς στόχους τους.

Το πόρισμά του ήταν ότι η μόνη βιώσιμη οικονομική πολιτική για την ανθρωπότητα είναι το απεριόριστο "laissez-faire", η ελεύθερη αγορά και η ανεμπόδιστη άσκηση του διακαιώματος της ατομικής ιδιοκτησίας με μία κυβέρνηση περιωρισμένη στην προστασία του ατόμου και της ιδιοκτησίας του στα πλαίσια της επικράτειας.

Το ινστιτούτο von Mises έχει άνα μικρό αφιέρωμα στην ιστοσελίδα του με αφορμή αυτή την επέτειο.

Μ' αρέσει το σεκς

Μετά και αυτό μπορούμε όλοι μας ξεκάθαρα πια να καταλάβουμε το νόημα των φράσεων που ακούγονται τόσο καιρό:
- Η οικονομία αυτής της χώρας είναι για τον π…σο (ή ΓΤΠ).
- Πρόκειται για μια οικονομία τραβεστί (*)

- Η χώρα κυβερνιέται από νταβατζήδες

Τελικά, μόνο καλλιτέχνες όπως η Έλενα Βεντή έχουν πιάσει τον παλμό αυτής της χώρας – εδώ φοτό από παλαιότερη εμφάνισή της σε πολιτιστικό κέντρο (**) – με τους στίχους του τραγουδιού που σαρώνει αυτές τις μέρες: “Μ’ αρέσει το σεκς”

(*) από δηλώσεις στελεχών του κυβερνώντος κόμματος πριν το 2004
(**) όπως είχε πει και ο αείμνηστος Γιαννόπουλος

Υ.Γ.: Μέχρι τώρα το θέμα δεν έχει πάρει πλήρη έκταση διεθνώς (σε site, εφημερίδες κλπ.). Στις επόμενες μέρες πιστεύω θα δούμε περισσότερα για το θέμα στον ξένο τύπο, εκτός από τη χθεσινή των FT…

Προσθήκη: Μετά από την προσφορά του jivass, μπορούμε όλοι να απολαύσουμε το ελληνικό hit που έκανε το μεγάλο μπαμ.

The God Delusion στο book club του BBC

ΥΓ:Ο Richard Dawkins αναφέρει και την εκκλησία του Flying Spaghetti Monster η οποία φυσικά είναι αίρεση ;-)
There is no god but Αόρατο Ιπτάμενο Μπιφτέκι and I'm his prophet! Or not?

Παγκόσμια Τράπεζα: Απωθητική για επενδύσεις η Ελλάδα

Νέο Άρθρο

Η καλύτερη απάντηση στους ισχυρισμούς των κ. Καραμανλή και Αλογοσκούφη σχετικά με την πορεία και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας περιέχεται στην πρόσφατη έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας «Κάνοντας δουλειές το 2007».

Η έκθεση έχει επίκεντρο το επιχειρηματικό θεσμικό περιβάλλον σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Μεταξύ των 175 κρατών τα οποία αναφέρει η έκθεση, η Ελλάδα βρίσκεται στη θέση 109 όσον αφορά το πόσο ευνοϊκό είναι το περιβάλλον για τη δημιουργία και τη λειτουργία επιχειρήσεων. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ (!) Στην πρώτη θέση στις χώρες του ΟΟΣΑ βρίσκεται η Νέα Ζηλανδία, ενώ στην πρώτη θέση παγκοσμίως η Σιγκαπούρη...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Έσκυψε να του φιλήσει τα πόδια!

Στο post του "Η Μάστιγα του Θεού απειλεί τη Δικαιοσύνη (Ι)" o Μανώλης Βασιλάκης παραθέτει ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία για τους θρησκόληπτους λειτουργούς της ελληνικής δικαιοσύνης. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα:

«..."Ο κ. Κούρτης μάλιστα πριν από λίγες ημέρες προκάλεσε δυσμενή σχόλια όταν σε εκδήλωση στην οποία παραβρέθηκε έφερε σε δυσχερή θέση και προφανή αμηχανία τον Αρχιεπίσκοπο, όταν έσκυψε να του φιλήσει τα πόδια!" Ποιος νομίζετε ότι έγινε, δυο ημέρες αργότερα, πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου; Μα φυσικά ο κ. Γ. Κούρτης! Αναρωτιέμαι, σε ποια ευρωπαϊκή χώρα θα έσκυβε ένας κορυφαίος δικαστής να φιλήσει τα πόδια του θρησκευτικού ηγέτη και δεν θα εκδηλωνόταν κατακραυγή; Θυμάται κανείς τέτοιο περιστατικό, τέτοια εκδήλωση εθελοδουλείας στη νεοελληνική ιστορία σχεδόν δύο αιώνων;»

O Μότσαρτ και η ελευθερία της έκφρασης

Η διεύθυνση της Deutsche Oper ακύρωσε το ανέβασμα του «Ιδομενέα», επειδή σε μια σκηνή παρουσιάζονταν τα κομμένα κεφάλια του Βούδα, του Ιησού Χριστού, του Ποσειδώνα και του Μωάμεθ, κάτι που θεωρήθηκε πως μπορεί να προκαλέσει το Ισλάμ. Ο λόγος για την παραγωγή του κλασικού έργου από τον Χαμς Νόενφελς, στην οποία είχε ασκηθεί έντονη κριτική όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το 2003. Η αστυνομία του Βερολίνου προειδοποίησε πως το έργο θα μπορούσε να προκαλέσει αντιδράσεις από τη μουσουλμανική κοινότητα της χώρας. Η κριτική είχε επικεντρωθεί σε μία σκηνή όπου ο βασιλιάς Ιδομενέας παρουσιάζει τα κομμένα κεφάλια του Ποσειδώνα, του Ιησού, του Βούδα και του Μωάμεθ. Η αμφιλεγόμενη σκηνή αποτελεί δημιουργική προσθήκη του Νόενφελς στην αρχική παραγωγή του έργου.

Η διευθύντρια της Deutsche Oper, Κίρστεν Χαρμς, τόνισε πως η αστυνομία πρότεινε, αλλά δεν επέβαλε, είτε την αφαίρεση της επίμαχης σκηνής από την παραγωγή του έργου είτε την ακύρωση ολόκληρης της παραγωγής. Τόσο ο Νόενφελς όμως όσο και οι λοιποί συντελεστές αρνήθηκαν να γίνει οποιαδήποτε τροποποίηση στο έργο οπότε, όπως κατέληξε η Χαρμς, αναγκάστηκε να αποφασίσει την ακύρωση της παραγωγής, «έχοντας ζυγίσει την καλλιτεχνική ελευθερία και την ελευθερία μιας όπερας να χρησιμοποιεί όποιες εικόνες θέλει για να αφηγηθεί μια ιστορία, έναντι του ζητήματος ασφάλειας για τη ζωή ανθρώπων, που ανακύπτει».

Οργή για την απόφαση που έλαβε η διεύθυνση της Όπερας εξέφρασαν οι περισσότεροι Γερμανοί πολιτικοί. Ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ, ξέσπασε χαρακτηρίζοντας την απόφαση «τρελή» και «μη αποδεκτή», ενώ σημείωσε πως όταν ο μη μουσουλμανικός κόσμος ξεπερνά τα όρια κάνοντας υπερβολικά πολλούς συμβιβασμούς σε τέτοια θέματα, τότε «δεν θα καταφέρει να πείσει τους Μουσουλμάνους πως η ελευθερία του λόγου και η ανοχή είναι καλύτερα από τον φονταμενταλισμό». Ο Σόιμπλε καταδίκασε και «την τάση ορισμένων ακραίων Μουσουλμάνων που λειτουργούν με τρελό τρόπο στην παραμικρή πρόκληση».

Επίσης, ο δήμαρχος του Βερολίνου Κλάους Βοβεράιτ τόνισε πως «η αυτολογοκρισία δίνει σε όσους πολεμούν τις αξίες μας μία εκ των προτέρων επιβεβαίωση πως δεν θα αγωνιστούμε γι' αυτές» και ο Μπερντ Νόιμαν, υπουργός Πολιτισμού της Γερμανίας, τόνισε ότι «όταν ο φόβος για πιθανές αντιδράσεις οδηγεί σε αυτολογοκρισία, τότε τίθεται σε κίνδυνο η δημοκρατική κουλτούρα της ελευθερίας του λόγου».

Την απόφαση της διεύθυνσης της Όπερας χαιρέτισε ο αρχηγός του Ισλαμικού Συμβουλίου της Γερμανίας, σημειώνοντας πως η απεικόνιση του κομμένου κεφαλιού του Μωάμεθ «σίγουρα θα προσέβαλε τους Μουσουλμάνους». Την ανακούφισή της για την απόφαση εξέφρασε και η αστυνομία του Βερολίνου.

Aπό ΤΑ ΝΕΑ (και αντίστοιχο από την Καθημερινή με σχόλια και της Μέρκελ).

Η επιτυχία της ισλαμοφασιστικής τρομοκρατίας στις δυτικές κοινωνίες είναι παραπάνω από εμφανής πλέον. Όχι ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, όχι ζητήματα θρησκευτικού προσδιορισμού, όχι ζητήματα προκλητικών ή ενοχλητικών απόψεων/σχολίων/σκίτσων, αλλά ακόμα και έργα τέχνης τεράστιας καλλιτεχνικής αξίας εξαρτώνται πλέον όχι από την ελεύθερη βούληση των δημιουργών και των πολιτών, αλλά από τις διαθέσεις των ακραίων φασιστών φονταμενταλιστών. Αυτών, που πριν λίγες μέρες, για να αποδείξουν πόσο λάθος έκανε ο πάπας χαρακτηρίζοντάς τους επιθετικούς, δολοφόνησαν γριές καλόγριες που τους προσέφεραν χρόνια τώρα ιατρικές υπηρεσίες!

Αρνούμενοι να υπερασπιστούμε την ελεύθερία της έκφρασής μας, ανοίγουμε όλο και περισσότερο την πόρτα της παρεμβατικότητας στους ισλαμοφασίστες. Υποθηκεύουμε όλο και περισσότερες ελευθερίες μας με την συγκαταβατικότητά μας, και δεχόμαστε να καθορίζονται, από τις ευαισθησίες των σκοταδιστών, οι επιλογές μας ακόμα και στο ποιά όπερα θα παρακολουθήσουμε! Δεχόμενοι τον ισλαμικό σκοταδισμό, παραδίδουμε όλες τις κατακτήσεις μας από τον αγώνα για την απεξάρτηση από τον χριστιανικό σκοταδιστικό μεσαίωνα όπως κατακτήθηκαν με την Μεταρρύθμιση, τον Διαφωτισμό, την Βιομηχανική Επανάσταση και με τους αγώνες ενάντια στους ολοκληρωτισμούς της Καθολικής Εκκλησίας, και του δεσποτισμού, αλλά και πιο πρόσφατα εναντίον του φασισμού και του κομμουνισμού. Τις κατακτήσεις της ελευθερίας της ατομικής έκφρασης, της προστασίας της ελευθεροτυπίας και της τέχνης, του σεβασμού της ιδιωτικότητας, του περιορισμού της παρέμβασης του κράτους, της ανεξιθρησκείας, του χωρισμού κράτους-εκκλησίας και της εξάλειψης του κοσμικού πολιτικού ρόλου της οργανωμένης θρησκείας.

In any compromise between good and evil, it is only evil that can profit.
Ayn Rand

Περισσότερα:
Ελευθερία Έκφρασης & Τζιχάντ
Καταδικασμένοι ερήμην
Ελευθερία του Λόγου, γιατί όμως;
Karim El-Gawhary. Απο το Μόναχο στο Κάιρο
MANIFESTO: Together facing the new totalitarianism

Πρόστιμα και διαφθορά - απάντηση στον κ. Ευαγγελόπουλο

Νέο Άρθρο

Κύριε Ευαγγελόπουλε,

Καταρχήν να σας ευχαριστήσω για το άρθρο σας σχετικά με τη διαφθορά και των σχετικών προστίμων, ενός θέματος που βρίσκεται πρώτο στη δημοσιότητα αυτές τις ημέρες και που μάλλον θα μας απασχολεί για καιρό. Για πρακτικούς λόγους εστιάζω τις παρατηρήσεις μου στα παρακάτω τρία σημεία τα οποία στη συνέχεια σχολιάζω...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Πρόστιμα και διαφθορά

Νέο Άρθρο

Τα πρόστιμα και η διαφθορά μονοπωλούν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης διότι σε μία δημοκρατικά οργανωμένη πολιτεία αποτελούν, τα μεν πρώτα εργαλείο τήρησης των κανόνων που όλοι οφείλουν να ακολουθούν, η δε δεύτερη τον καθρέπτη της παράβασης των κανόνων και της απαξίωσης των γενικών θεσμών και των συλλογικών μηχανισμών. Είναι αλήθεια ότι η δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα που μπορεί άριστα να συνδυάζει τους ισχυρούς πλουραλιστικούς μηχανισμούς αποκάλυψης των σκανδάλων, με την εξίσου ισχυρή προστασία των κατηγορουμένων για την προάσπιση των θέσεων τους. Αυτός ο συνδυασμός είναι ένα από τα πολύ σημαντικά προτερήματα της δημοκρατίας εάν θα θέλαμε να την συγκρίνουμε και τελικά να την προκρίνουμε απέναντι σε άλλα συστήματα πολιτικής οργάνωσης...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

"The Barbarous Relic"

To άρθρο που ακολουθεί είναι του κ. James Turk και πρόσφατα παρουσιάστηκε στο Committee for Monetary Research & Education.
(O James Turk είναι ιδρυτής και CEO της GoldMoney.com.)

Το "Βαρβαρικό Απομεινάρι"

Α. "Βαρβαρικό Απομεινάρι"; - όχι ακριβώς.

Πόσες φορές δεν θα έχετε ακούσει να γίνεται αναφορά στο χρυσό σαν "βαρβαρικό απομεινάρι"; Είναι μία από τις αγαπημένες εκφράσεις των απανταχού πολέμιων του ευγενούς μετάλλου στην προσπάθειά τους να το "μειώσουν". Κάθε φορά που την ακούω θέλω να διαμαρτυρηθώ -και αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά- διότι όπως θα δούμε παρακάτω ο χρυσός δεν είναι ούτε κάτι το βάρβαρο ούτε απομεινάρι.

Το γράφημα 1 παρουσιάζει μία συγκριτική ανάλυση/αποτίμηση της τιμής του αργού πετρελαίου σε $ ΗΠΑ αλλά και σε γραμμάρια χρυσού (goldgrams), με τιμή βάσης (αφετηρία) το 100. Δηλαδή λαμβάνονται σαν τιμή εκκίνησης οι 100 μονάδες (δολλάρια ή goldgrams) για το έτος 1945, και απ' εκεί και πέρα υπολογίζεται αναλογικά η μηνιαία τιμή ανάλογα με την αύξομείωση της ισοτιμίας του ενός βαρελιού αργού σε δολλάρια και σε χρυσό, μέχρι το 2005.

Είναι πρόδηλο ότι η τιμή του αργού εκπεφρασμένη σε "goldgrams" παραμένει σχεδόν αμετάβλητη καθ' όλη τη περίοδο από Δεκ. 1945 μέχρι τον Ιούλιο 2005. Κατά συνέπεια μπορούμε να πούμε ότι ο χρυσός σηματοδοτεί πολύ αποτελεσματικά την εκάστοτε οικονομική αξία του αργού. Η δυνατότητα αποτελεσματικής απεικόνισης της αξίας είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του χρήματος ως το κατ'εξοχήν εργαλείο στο οποίο στηρίζεται η οικονομική δραστηριότητα. Αυτή είναι μία πραγματικότητα που τοποθετεί το χρήμα στο επίκεντρο της κοινωνίας. Το χρήμα δεν είναι κάτι "βαρβαρικό" και συνεπώς ούτε ο χρυσός μπορεί να είναι "βαρβαρικό" διότι ο χρυσός είναι χρήμα.

Ο χρυσός επίσης, δεν είναι ένα "απομεινάρι", διότι είναι σε θέση να σημάνει οικονομική αξία σήμερα το ίδιο καλά όπως και πρίν από 50 χρόνια. Σίγουρα πολύ καλύτερα απ'ότι κάνει το δολλάριο, όπως το παραπάνω διάγραμμα κατέδειξε. Σε αντίθεση με τα εθνικά νομίσματα "fiat" της εποχής μας, ο χρυσός έχει την τάση να διατηρεί πολύ καλύτερα την αξία του. Δηλαδη η αγοραστική του αξία συγκριτικά παραμένει σχετικά αμετάβλητη. Επί πλέον δε, η πολύτιμη αυτή ιδιότητα του χρυσού είναι διαχρονική διότι το σύνολο του χρυσού σε απόθεμα παγκόσμια, αυξάνεται περίπου με τον ρυθμό της αύξησης του πληθυσμού της γης αλλά και με τον ρυθμό δημιουργίας του παγκόσμιου πλούτου.

Β. Το Πραγματικό Βαρβαρικό Απομεινάρι

Υπάρχει όμως πράγματι ένα βαρβαρικό απομεινάρι: οι κεντρικές τράπεζες.
Και τούτο διότι αφ'ενός "συνωμότησαν" εναντίον της ευφυούς Νευτώνειας εφεύρεσης -του χρυσού κανόνα- που επί 200 και πλέον χρόνια είχε διαφυλάξει την "τιμή" του χρήματος, αλλά κυρίως διότι, είναι τέτοια η ίδια η φύση (διαδικασία και η πρακτική) του συστήματος των κεντρικών τραπεζών, όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι σήμερα που πραγματικά αξίζουν τη δημόσια κατακραυγή.

Το σύστημα λοιπόν των κεντρικών τραπεζών είναι «βαρβαρικό» για τους εξής λόγους:

1. Διαστρέβλωση της έννοιας του χρήματος ως προϊόν της Ελεύθερης Αγοράς
Το χρήμα αποτελεί θεμελιακό λίθο της κοινωνίας διότι επιτρέπει στα μέλη της να αλληλεπιδρούν μέσω της διαδικασίας της αγοράς. Το χρήμα προϋπήρχε πολύ προτού κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες καταπιαστούν με την «διαχείρισή» του. Τραγικό αποτέλεσμα της διαχείρισης είναι ότι αντί το χρήμα να αποτελεί ουδέτερο και αδέσμευτο εργαλείο εμπορίου για όλους, κατάντησε όργανο επιβολής και διαταγής επίδοξων «μαθητευόμενων μάγων», γεγονός καταλυτικό της υγιούς διαδικασίας της αγοράς και, κατ’ επέκταση, επιβλαβές για την κοινωνία.

2. Δημιουργία υποκατάστατων χρήματος
Πριν από τη δημιουργία της Τράπεζας της Αγγλίας (Bank of England), κάθε συναλλαγή στα πλαίσια της εμπορικής δραστηριότητας που καλούμε διαδικασία της αγοράς, αποσκοπούσε σε προσφορά μιας αξίας έναντι μιας άλλης. Με άλλα λόγια, χρυσός ανταλλάσσετο με γη, άργυρος με τροφή, κλπ – δηλαδή περιουσιακά στοιχεία με άλλα περιουσιακά στοιχεία. Η Τράπεζα της Αγγλίας άλλαξε θεμελιακά τη διαδικασία αυτή με την δημιουργία υποκατάστατων χρήματος. Τα τραπεζογραμμάτια δεν είναι απτά περιουσιακά στοιχεία όπως ο χρυσός και ο άργυρος. Είναι απλά υποκατάστατα -όχι καθεαυτό χρήμα. Τα χρηματικά υποκατάστατα αποτελούν οφειλή (παθητικό) της τράπεζας που τα εκδίδει, συνεπώς ενσωματώνουν ένα σωρό κινδύνους πληρωμής που δεν υφίστανται με τη χρήση των απτών αγαθών (tangible assets) σαν χρήμα.

3. Μυστικότητα
Λόγω της πρακτικής των κεντρικών τραπεζών να συνεδριάζουν και να πράττουν εν κλειστώ και απαραβύστω, έχουν και το «ακαταλόγιστο». Έτσι π.χ. η αποκαλούμενη Επιτροπή Ανοικτής Αγοράς της FED (Federal Open Market Committee –FOMC) κάθε άλλο παρά «ανοικτή» είναι. Συνεδριάζει και παίρνει αποφάσεις κεκλεισμένων των θυρών και τα πρακτικά των συνεδριάσεων δημοσιοποιούνται μετά ένα μήνα κατόπιν ενδελεχούς και προσεκτικής προετοιμασίας, κρατώντας το κοινό ουσιαστικά στο σκοτάδι σχετικά με τα εκεί διαμειφθέντα. Οι κεντρικοί τραπεζίτες θεωρούν εαυτούς –και πράττουν ανάλογα- υπεράνω του Νόμου. Επί πλέον δε, η μυστικότητα υποθάλπει όσους έχουν εσωτερική πρόσβαση στα δρώμενα (insiders) και τούτο αποτελεί βασικό παρεμβατικό εργαλείο στον μηχανισμό της –κατ’ ευφημισμό- ελεύθερης αγοράς, συμπεριλαμβανομένης βέβαια της αγοράς χρυσού.

4. Συγκεκαλυμμένη Φορολογία
Οι κεντρικές τράπεζες απάλλαξαν τις κυβερνήσεις από την ανάγκη να ερωτούν πρώτα –μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων- τους πολίτες προτού επιβάλλουν υψηλότερους φόρους. Οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να αγοράζουν κρατικά ομόλογα (κυβερνητικό χρέος) και με αυτά να δημιουργούν «στιγμιαίο χρήμα» για την ικανοποίηση πασών των κυβερνητικών «αναγκών». Το χειρότερο βέβαια είναι ότι με την πρακτική αυτή ενισχύεται σιωπηρά ο πληθωρισμός, οπότε μπορούμε να πούμε ότι με το τρόπο αυτό οι κεντρικές τράπεζες υποβοηθούν τις κυβερνήσεις να αφαιμάσσουν οικονομικά τους πολίτες.



5. Αποπληροφόρηση
Ανάμεσα στα «εργαλεία» που έχουν στο οπλοστάσιό τους οι κεντρικές τράπεζες, εξέχουσα θέση κατέχει η αποπληροφόρηση. Έτσι π.χ. έχουν πείσει τους πολίτες ότι πληθωρισμός σημαίνει «αύξηση τιμών». Δηλαδή σαν να λέμε φταίνε οι βρεγμένοι δρόμοι που βρέχει. Με το να αλλάζουν τον ορισμό του πληθωρισμού από αυτό που πραγματικά είναι –νομισματική υποβάθμιση/υποτίμηση σαν αποτέλεσμα δράσης κεντρικών τραπεζών- στο απρόσωπο: «άνοδος τιμών», ουσιαστικά καλύπτονται οι πραγματικοί ένοχοι.


6. Παραπλάνηση
Πέρα από την αποπληροφόρηση, σαν εργαλείο των κεντρικών τραπεζών χρησιμοποιείται συχνά η παραπλάνηση. Η τραπεζική ιστορία βρίθει από περιπτώσεις όχι απλώς έλλειψης διαφάνειας αλλά ακόμα και εξαπάτησης. Για παράδειγμα άς δούμε πώς οι κεντρικές τράπεζες καταγράφουν στους ισολογισμούς τους τον δανειζόμενο χρυσό. Στην ίδια στήλη με το χρυσό που έχουν στα θησαυροφυλάκιά τους καταγράφουν και το χρυσό που έχουν δανείσει! Καταστρατηγούν έτσι κάθε έννοια λογιστικής πρακτικής και του νόμου. Τέτοιες καταχωρίσεις θα ντρόπιαζαν ακόμα και τους λογιστές της ENRON.



7. Δημιουργία Ελεγχόμενης και Διατεταγμένης Οικονομίας (Command Economy)
Οι κεντρικοί τραπεζίτες έχουν ουσιαστικά μετατρέψει την αγορά σε μια διατεταγμένη διοίκηση, δηλαδή σε μια κρατικά ελεγχόμενη οικονομία. Η δυνατότητα δημιουργίας χρήματος εκ του μηδενός προσδίδει την ακόμα μεγαλύτερη ισχύ του ελέγχου της εθνικής οικονομίας και της ζωής εκατομμυρίων πολιτών. Σήμερα οι κεντρικοί τραπεζίτες φέρονται όπως τα μέλη του πολιτμπυρώ της άλλοτε κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης, που πατούσαν κουμπιά και τραβούσαν μοχλούς ώστε να κάμψουν την οικονομία –άρα και τους συμμετέχοντες πολίτες- σε πλήρη έλεγχο και υπακοή. Αλλά δεν είναι μόνο το οικονομικό πεπρωμένο εκατομμυρίων πολιτών που καθορίζεται από τις κεντρικές τράπεζες. Από τη ισχύ που χειρίζονται οι κεντρικές τράπεζες προκύπτουν μερικά λεπτοφυέστερα αλλά ακόμα πιο επικίνδυνα θέματα.


8. Εξάπλωση του Ελέγχου και των Περιορισμών
Οι κεντρικοί τραπεζίτες και κυβερνητικοί τους «σύντροφοι»γνωρίζουν ότι η θέση ισχύος που κατέχουν στην διατεταγμένη οικονομία που χειρίζονται τους αναγκάζει να ισορροπούν πάνω στην λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ ευημερίας και οικονομικής κατάρρευσης λόγω της εγγενούς αδυναμίας/ευθραυστότητας του πιστωτικού νομισματικού τους συστήματος. Για να περιορίσουν την συνεχώς αύξουσα ευθραυστότητα, οι κυβερνήσεις –πάνω στη μάταιη προσπάθειά τους να διευκολύνουν τις κεντρικές τράπεζες να ελέγξουν την οικονομία αποτελεσματικά και ολοκληρωτικά- στερούν όλο και περισσότερες ελευθερίες από τους πολίτες. Οι κεντρικές τράπεζες εισάγουν π.χ. διάφορους ελέγχους όπως υποχρεωτικές αναφορές τραπεζικών λογαριασμών και μεταφοράς χρηματικών πόρων, ή νοοτροπίες όπως το δόγμα ‘πολύ μεγάλο για να αποτύχει’ το οποίο εξασφαλίζει το σύστημα από τυχόν λάθος αποφάσεις των τραπεζών χρεώνοντας όμως τους φορολογούμενους. Όλοι αυτοί οι έλεγχοι διαιωνίζουν το γάντζωμα των κεντρικών τραπεζών από την εξουσία ανεξάρτητα εάν κάνουν καλά το έργο της διατεταγμένης διοίκησης της οικονομίας - ή όχι. Συνήθως ισχύει το δεύτερο….

9. Χρέος μεγαλύτερο από την Αποταμίευση
Η διατεταγμένη οικονομία που χειρίζονται οι κεντρικές τράπεζες ενθαρρύνει την αύξηση του χρέους εις βάρος της αποταμίευσης. Οι τράπεζες πάντα επιζητούν να διευρύνουν τις χορηγήσεις τους ώστε να αυξάνουν τα κέρδη, και οι κυβερνήσεις ζητούν από τις κεντρικές τράπεζες να συνδράμουν σε αυτό το σκοπό. Η προκύπτουσα επέκταση της πίστεως επειδή αυξάνει την καταναλωτική δυνατότητα του κοινού, χαρίζει μία ψευδαίσθηση ευημερίας και αύξησης πλούτου. Σαν συνέπεια αυτής της ψευδο-ευημερίας λόγω αύξησης του χρέους επέρχεται μία γενικευμένη λαϊκή αδιαφορία που τελικά διαιωνίζει και ενισχύει την κρατική δύναμη και τη σπατάλη. Αντί να προτιμάται η μέθοδος πληρωμής τοις μετρητοίς, οι καταναλωτές , οι επιχειρήσεις αλλά και οι κυβερνήσεις υιοθετούν το νέο δόγμα «αγόρασε τώρα και πλήρωσε αργότερα» Τα βουνά χρέους που υπάρχουν σήμερα στις ΗΠΑ και η υπερβολική κατανάλωση που τα τροφοδοτεί είναι άμεση συνέπεια αυτής της δραστηριότητας της κεντρικής τράπεζας που, ανταποκρινόμενη στην ανάγκη τροφοδότησης της οικονομίας με περισσότερο χρέος, προσπαθεί να αναβάλλει την αναπόφευκτη κατάρρευση η οποία νομοτελειακά επακολουθεί.
Ο επενδυτικός σύμβουλος Richard Russell εξηγεί αυτή τη σχιζοφρενική δραστηριότητα με τα εξής απλά λόγια: «πληθωρισμός ή θάνατος!»
Αυτή είναι και η πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από τη δήλωση του νέου αρχηγού της FED κ. Ben Bernanke όταν έλεγε ότι θα έριχνε από ελικόπτερα εκατονταδόλλαρα εάν υπάρξει ένδειξη αποπληθωρισμού της οικονομίας (ώστε να αποφύγει την ύφεση)



10. Υποθάλποντας την παγκόσμια οικονομική ευθραυστότητα
Ό, τι κάνουν οι κεντρικές τράπεζες σε εθνικό επίπεδο, το ίδιο πράττουν και στο διεθνές νομισματικό σύστημα. Έτσι, η εγγενής ευθραυστότητα και οι τεράστιες δομικές ανισορροπίες που έχουν σαν αφετηρία τις διεθνείς ανταλλαγές, στις μέρες μας οφείλονται κατά κύριο λόγο στη δράση των κεντρικών τραπεζών. Παλαιότερα η σχεδόν αυτοματική επίδραση του κλασσικού κανόνα χρυσού εξασφάλιζε ότι οι τυχόν ανισορροπίες όπως π.χ. ελλείματα εμπορικού ισοζυγίου, ήσαν τουλάχιστον βραχύβιες. Αντίθετα δηλαδή από την πολιτική της κεντρικής τράπεζας των ημερών μας, που το μόνο που κατάφερε είναι να διαιωνίζει το ολοένα διογκούμενο μακροχρόνιο εμπορικό έλλειμα. Το χρέος που δημιουργείται για τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων έχει σοβαρό αντίκτυπο και στο νομισματικό περιβάλλον καθενός εκ των εμπορικών εταίρων των ΗΠΑ. Βλέπουμε λοιπόν ότι οι ανισορροπίες που προέρχονται από τη FED δεν είναι μόνο εσωτερικό μας πρόβλημα. Έχουν πραγματικά παγκόσμιο αντίκτυπο.

Επίλογος: Βάρβαροι που διαμένουν σε Ερείπια

Ο θεσμός της κεντρικής τράπεζας συμπληρώνει πάνω από 300 χρόνια ύπαρξης. Σε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ένας θεσμός είτε μετουσιώνεται σε κάτι που χαίρει μεγάλου σεβασμού είτε καταντάει ένα παρωχημένο απομεινάρι. Εάν υπήρξε κάποια εποχή που οι κεντρικές τράπεζες είχαν να παίξουν ένα χρήσιμο ρόλο, ήταν τότε που διέποντο από την πειθαρχία ενός κλασσικού κανόνα χρυσού. Έχοντας όμως εγκαταλείψει τους κανόνες του Νεύτωνα, οι κεντρικές τράπεζες πλέον ασχημονούν πάνω σην ελεύθερη αγορά και έχουν ταχθεί ενάντια στο πραγματικό χρήμα. Οι λόγοι για τους οποίους οι κεντρικές τράπεζες είναι όντως "βαρβαρικές" είναι οι ίδιοι ακριβώς με εκείνους που τις έκαναν ένα ανεπιθύμητο απομεινάρι. Είναι ένα απομεινάρι αυτοκρατορικό, εθνικιστικό και πολεμικό.

Μετρώντας μερικές εκατοντάδες χρόνια ύπαρξης, οι κεντρικές τράπεζες κατάφεραν να επιζήσουν όχι επειδή συνέβαλλαν στην ανάπτυξη του εμπορίου ή στην βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της ανθρωπότητας. Κάθε άλλο. Οι κεντρικές τράπεζες επέζησαν επειδή είναι υποκριτικά και δουλοπρεπή παράσιτα που πιστά υπηρετούν το εκάστοτε παντοδύναμο κράτος. Ανεξάρτητα πόσο ανεγκέφαλο ή επιζήμιο μπορεί αυτό να είναι. Οι κεντρικές τράπεζες ακολουθούν ανεύθυνες πολιτικές που φθείρουν -ή και ακόμα καταστρέφουν- την αξία των νομισμάτων τους. Γι' αυτό ο θεσμός της κεντρικής τράπεζας έχει καταντήσει ένα απομεινάρι όχι μόνο βαρβαρικό αλλά συνάμα και επικίνδυνο.

Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την -τετριμμένη πιά- προπαγάνδα των πολέμιων του χρυσού τώρα πλέον γνωρίζουμε πως να απαντήσουμε. Το βαρβαρικό απομεινάρι είναι ο θεσμός της κεντρικής τράπεζας. Όποια κεντρική τράπεζα στέκεται εμπόδιο στην παλινόρθωση του αληθινού χρήματος, γίνεται συμμέτοχος στην απειλή που τα απομεινάρια αυτά ορθώνουν απένατι στο δημόσιο συμφέρον.

Κάπου στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, όταν το δολλάριο ΗΠΑ θα έχει καταρρεύσει -όπως και όλα τα άλλα fiat νομίσματα που προηγήθηκαν- οι άνθρωποι μελετώντας την ιστορία θα αναρωτιώνται πώς ήταν δυνατόν βαρβαρικοί θεσμοί όπως οι κεντρικές τράπεζες να κατάφεραν να κοροϊδέψουν τόσο πολύ κόσμο και να τον κάνουν να πιστέψει ότι ήσαν θεσμοί κοινωφελείς με σκοπό το δημόσιο συμφέρον. Η απάντηση είναι ότι οι κεντρικές τράπεζες δημιούργησαν την ψευδαίσθηση της ευημερίας.

Επειδή ο κόσμος πιστεύει ότι τελικά τα καταφέρνει να ζεί καλά και δεν υποψιάζεται το παιχνίδι που παίζεται σε βάρος του, δεν έχει λόγο να αμφιβητήσει τις βασικές αρχές του θεσμού. Λόγω αυτής της έλλειψης αμφισβήτησης έχουν οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι ο χρυσός είναι το βαρβαρικό κατάλειπο και ότι οι κεντρικές τράπεζες κάνουν καλά τη δουλειά τους, ότι ο επίσημα μετρημένος πληθωρισμός είναι σε αρκετά υποφερτά επίπεδα και ότι το οικονομικό τους μέλλον είναι εξασφαλισμένο.

Όμως αυτά πολύ απέχουν από την ωμή πραγματικότητα.

The God Delusion

Richard Dawkins has long trumpeted the rationale of science. Now, at 65, he has finally marshalled a lifetime's arguments against believing in God

Αποκλειστική συνέντευξη με τον Milton Friedman

Συνέντευξη

To e-rooster.gr παρουσιάζει, για πρώτη φορά στο ελληνικό διαδίκτυο, μια αποκλειστική συνέντευξη από τον νομπελίστα καθηγητή Milton Friedman. Ο Milton Friedman δεν χρειάζεται συστάσεις. Η προσφορά του και στα οικονομικά ως επιστήμη αλλά και στην πολιτική φιλοσοφία είναι τέτοια, που οι προσφορές λίγων άλλων διανοητών του 20ο αιώνα μπορούν να συγκριθούν μαζί της. Μαζί με τον Friedrich Hayek ήταν από τους πλέον βασικούς υπεύθυνους στην δημιουργία των θεμελίων για την επανάκαμψη των αρχών και των ιδεών του κλασικού φιλελευθερισμού στον 20ο αιώνα. Η αποκλειστική συνέντευξη που εξασφαλίσαμε είναι αποτέλεσμα ενός διαλόγου μαζί του μέσω email για τον σκοπό αυτό, το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου. Στα πλαίσια του αφιερώματος παρατίθενται επίσης κείμενα των Δημήτρη Σκάλκου και Χάρη Πεϊτσίνη, γραμμένα ειδικά για την περίσταση αυτή.

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Η τιμη του γαλατος και η χαμενη τιμη του ανταγωνισμου

Αποτι καταλαβα εχει γινει αρκετη φασαρια τελευταια σχετικα με την Αρχη Ανταγωνισμου και μια ιστορια πιθανης δωροδοκιας αξιωματουχων της Αρχης. Δεν θα συζητησω τις λεπτομερειες στο θεμα γιατι ακομα ειναι πολυ φρεσκο και δεν εχω αρκετα στοιχεια. Εχω ομως μερικες παρατηρησεις.

Η Αρχη Ανταγωνισμου ειναι απαραιτητος θεσμος σε μια συγχρονη οικονομια. Ο Ανταμ Σμιθ ειχε πει (χονδρικα):

σπανια συναντιωνται ανθρωποι απο την ιδια αγορα, ακομα και για ψυχαγωγια και χαρα, χωρις να καταλήξουν συντομα σε μια συνωμοσια κατα του κοινου...

Πραγματικα, σχεδον ολα τα βασικα θεωρηματα των οικονομικων βασιζονται στην ελλειψη σοβαρης συνεννοησης* εκ μερους των παραγωγων. Η Αρχη Ανταγωνισμου ειναι η αρμοδια αρχη που εμποδιζει αυτην την συνεννοηση και ελεγχει συνεχως αν υπαρχουν πρακτικες παρεμποδισης του ανταγωνισμου. Επισης μπορει να επεμβει αν μια εταιρεια εκμεταλλευεται την δεσποζουσα θεση της σε μια αγορα για να παρεμποδισει τον ανταγωνισμο (βλ. Μαϊκροσοφτ). Υπαρχουν μικροδιαφορες μεταξυ των ειδικων για το τι συνιστα "εκμεταλλευση δεσποζουσας θεσης" κτλ, αλλα κανεις δεν αμφισβητει την αναγκη υπαρξης μιας Αρχης ανταγωνισμου. Εδω να σημειωσουμε οτι αυτη η Αρχη δεν εχει καμμια σχεση με την αγορανομια, δεν ασχολειται με την ποιοτητα των προϊοντων ουτε βεβαια με την "ακριβεια"** αφ εαυτου. Επεμβαινει μονο οταν οι εταιρειες σε μια αγορα αθεμιτα εμποδιζουν τον ανταγωνισμο, με σκοπο να ανεβασουν τις τιμες.

Η Ελλαδα ειναι σχετικα νεα στο παιχνιδι των Ανεξαρτητων Αρχων. Παρολαυτα ειναι νομιζω εντυπωσιακο δειγμα της κακοδαιμονιας μας οτι εγινε ολη αυτη η υποθεση τωρα. Δεν εχω ακουσει ποτε παρομοια υποθεση διαφθορας σε Αρχη Ανταγωνισμου του ανεπτυγμενου κοσμου, που να φτανει σε τετοιο επιπεδο. Ακομα και αν οι κατηγοριες ειναι αναληθεις, το οτι σε κανεναν δεν φαινεται περιεργο ή απιθανο να εχουμε διαφθορα τοσο ψηλα ειναι τρομερα ανησυχητικο. Νομιζω αυτο σημαινει κατι σχετικα απλο για την Ελλαδα. Ειναι πολυ κακη ιδεα σε αυτην την χωρα να δινεις σημαντικη δυναμη σε κρατικους λειτουργους που δεν λογοδοτουν σε κανεναν. Ετσι, η Αρχη Ανταγωνισμου πρεπει να υποχρεουται σε εξαντλητικη διαφανεια οσον αφορα τις πραξεις της και να εχει καλα ορισμενο πεδιο δρασης.

Γιατι νομιζω οτι στην Ελλαδα, στις περισσοτερες αγορες δεν εχουμε φυσικες προϋποθεσεις που ευνοουν τα καρτελ (την σοβαρη συννενοηση δηλαδη μεταξυ των παικτων που εξηγουμε κατω). Η αγορα ειναι μικρη αλλα πολυ κοντα σε αλλες πολυ μεγαλες αγορες με τις οποιες θεωρητικα εχουμε ανοιχτα συνορα. Ακομα και αν μια ελληνικη εταιρεια ειναι τεραστια για τα ελληνικα μεγεθη, ειναι πολυ μικρη για τα ευρωπαϊκα. Ετσι, εκτος ελαχιστων εξαιρεσεων, ειναι ευκολο οταν η ελληνικη αγορα εχει υψηλες τιμες, να εισελθει μια μεγαλη ευρωπαϊκη εταιρεια και να τις ριξει. Το κυριοτερο εμποδιο σε αυτο ειναι παλι το ελληνικο χταποδι της γραφειοκρατιας που με απειρα διοικητικα και φορολογικα εμποδια δυσκολευει την εισοδο ξενων παικτων. Και βεβαια οι αντιδρασεις των τοπικων συντεχνιων φερουν μεγαλο μερος της ευθυνης. Εξαιρετικο παραδειγμα για μενα ειναι το γερμανικο Μεντια Μαρκτ που συνατησε μυριες αντιδρασεις οταν ηρθε στην Ελλαδα, αντιδρασεις που ενω εχουν ξεκαθαρα βρωμικα ιδιοτελη κινητρα παρεμποδισης του ανταγωνισμου, ενισχυονται απο μια ρομαντικη σοσιαλιστικη διαθεση πολλων πολιτων που θελουν προστασια του μικρου μαγαζιου της γειτονιας.

Εδω πρεπει να γινει σαφες σε ολους: Γκρινια κατα της "ακριβειας" και προστασια του μικρου μαγαζιου δεν ειναι συμβατές ιδεες. Αν θελουμε χαμηλες τιμες, αν θελουμε να μην μας γδυνει ο καθε εγχωριος διαπλεκομενος επιχειρηματιας η απαντηση ειναι να του αφαιρεσουμε καθε δυνατοτητα διαπλοκης, να ανοιξουμε δηλαδη πληρως την αγορα. Οταν η κυβερνηση εχει υπερεξουσιες στην αγορα, η διαπλοκη με το κρατος ειναι η λογικη απαντηση για μια επιχειρηση. Οταν η αγορα ειναι ελευθερη απο κρατικες παρεμβασεις, μονο ο ανταγωνισμος σε ποιοτητα και τιμες μπορει να ανεβασει μια εταιρεια. Εσεις τι απο τα δυο θελετε? Ανταγωνισμο ή αναξιοκρατια?


ΥΓ και μια σημειωση: ο οικονομικος εθνικισμος ειναι το ιδιο καταστρεπτικος με την ρομαντικη αγαπη για τα μιζερα μαγαζακια. Οταν εμποδιζουμε ξενες επιχειρησεις απο το να μας ανταγωνιζονται ελευθερα, κανουμε κακο και στις εγχωριες. Οι αγορες με την μεγαλυτερη ελευθερια και τον μεγαλυτερο ανταγωνισμο εχουν δημιουργησει τις δυνατοτερες και δυναμικοτερες ελληνικες επιχειρησεις, τις μονες που μπορουν να ορμουν εξω απο τα συνορα και να επεκτεινονται (βλεπε πχ ελληνικες τραπεζες μετα την απελευθερωση του συστηματος). Αντιθετα οι αγορες που προστατευουμε εχουν δημιουργησει σαπιες εταιρειες σαν την Ολυμπιακη...

*σοβαρη συνεννοηση βεβαια ειναι δυσκολο να επιτευχθει καθως προϋποθετει και εφαρμοσιμοτητα των συμπεφωνημενων. Οταν τα μελη ενος καρτελ δεν εχουν οπλα να τιμωρησουν οσους αποκλινουν απο τις συμφωνιες, τοτε το καρτελ γρηγορα διαλυεται. Τετοια οπλα μπορει να ειναι μια αυξηση της παραγωγης απο εναν πολυ δυνατο παραγωγο ενος προϊοντος με μεγαλους περιορισμους στην βραχυπροθεσμη παραγωγη του (οπως η Σ.Αραβια στον ΟΠΕΚ. Το πετρελαιο θελει πολυ μακροπροθεσμες επενδυσεις για αυξηση παραγωγης και η Σ.Αραβια ειναι η μονη χωρα με ενα τοσο τεραστιο αποθεμα περισσης λανθανουσας παραγωγης που μπορει να ριξει γρηγορα στην αγορα). H αυξηση της παραγωης ριχνει τις τιμες και τιμωρει τους παραβατες. Στις χειροτερες περιπτωσεις το οπλο επιβολης μπορει να ειναι εως και απλη βια οταν εχουμε ενα καρτελ σε τοπικο επιπεδο. Αυτα τα οπλα δεν υπαρχουν ευτυχως συχνα στις σημαντικες αγορες, γιαυτο και τα επιτυχημενα καρτελ στην πραξη ειναι πολυ σπανια.
**Η λεξη ακριβεια ειναι βεβαια πληρως αδοκιμη και δεν υπαρχει σε κανενα εγχειριδιο οικονομικων. Πληθωρισμος λεγεται η εννοια.

Οι Ούγγροι ξεσπούν

“We lied during the last one-and-a-half or two years. It was obvious that whatever we said was untrue….We have not taken any important government measures that we can be proud of apart from bringing back power from the deep shit,”
Ferenc Gyrucsány

Τάδε έφη ο σοσιαληστής πρωθυπουργός της Ουγγαρίας σε δήλωσή του που μαγνητοφωνήθηκε από ένα εσωκομματικό του αντίπαλο στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και βγήκε την Κυριακή στην ιστοσελίδα του κρατικού ραδιοφώνου. Η δημοσιοποίηση αυτής της παραδοχής οδήγησε στο ξέσπασμα χιλιάδες Ούγγρους οι οποίοι κατέβηκαν στους δρόμους απαιτώντας την παραίτησή του, και για δεύτερη νύχτα χθες οι αντιδράσεις τους κατέληξαν σε βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία.

Η δήλωση αυτή δεν ήταν παρά η σπίθα που άναψε την φωτιά της αντίδρασης, αλλά το καυσιμο υλικό, η λαϊκή δυσαρέσκεια, μεγάλωνε καιρό τώρα. Το Deutschlandfunk Radio πρόσφατα χαρακτήρισε τη οικονομική κατάσταση στην Ουγγαρία ως επείγουσα κρίση. Το ΔΝΤ στην πρόσφατη "World Economic Outlook" έκθεσή του χαρακτήρισε την Ουγγαρία ως την οικονομία με την μεγαλύτερη ανάγκη σταθεροποίησης από όλες τις αναδυώμενες αγορές της Ευρώπης. Η κρίση της ουγγρικής οικονομίας είναι το επακόλουθο της ατολμίας των κυβερνήσεών της 16 χρόνια τώρα να προχωρήσουν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Η κυριάρχη πολιτική τάση όλα αυτά τα χρόνια ήταν η προσπάθεια συνδυασμού της οικονομίας της αγοράς με έναν κρατικό παρεμβατικό εξισωτισμό. Το αποτέλεσμα είναι ότι ακόμα το 25% του εργατικού δυναμικού δουλεύει για το κράτος, το έλλειμα προσεγγίζει το 10%, η φορολογία διατηρείται σε αντιαναπτυξιακά επίπεδα και η διαφθορά είναι εκτεταμένη.

Όπως γράφει η Katharine Cornell Gorka από το Institute for Transitional Democracy and International Security, οι Ούγγροι όλα αυτά τα χρόνια είδαν τις υποσχέσεις του τέλους τις δεκετίας το '80 να απομακρύνονται. Η Ουγγαρία ήταν η πρώτη χώρα του Ανατολικού Μπλοκ που άρχισε την πορεία προς τον εκδημοκρατισμό. Το 1989 ο ιδιωτικός τομέας ήταν υπεύθυνος για περίπου το 20% του ΑΕΠ, η χώρα είχε τον υψηλότερο δείκτη άμεσων ξένων επενδύσεων και από τα υψηλότερα κατακεφαλήν εισοδήματα μεταξύ των χωρών του παραπετάσματος. Ωστόσο οι υποσχέσεις για μαι διαφορετική πολιτική όλα αυτά τα χρόνια διαβρώθηκαν. Όλες οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν, είτε αριστερές είτε δεξιές, διατήρησαν το πατερναλιστικό κράτος πρόνοιας της εποχής του υπαρκτού σοσιαλισμού, και αντί να μειώσουν δραματικά το μέγεθος του κράτους, σταδιακά το αύξησαν! Επιπλέον όλες οι κυβερνήσεις, αντί να στραφούν στην αγορά, προσπάθησαν να αναπτύξουν την οικονομία μέσω του κρατικού σχεδιασμού, λες και δεν διδάχτηκαν τίποτα από 40 χρόνια αποτυχιών. Αργά ή γρήγορα όμως τα προβλήματα γίνονται τόσα μεγάλα που το χαλί δεν φτάνει για να κρυφτούν από κάτω.

Δειξε μου τον πρωθυπουργο σου να σου πω ποιος εισαι

Ειδα για πρωτη φορα συνεντευξη του πρωθυπουργου στην ΔΕΘ. Ηταν ενδιαφερον, εκανα καποιες παρατηρησεις:

α) ειναι τρομερα εκνευριστικο ποσο τοπικιστικα πραγματα ρωτανε οι δημοσιογραφοι. Εφτασε ατομο να ρωταει τι θα κανει ο κ. Καραμανλης για τις Σερρες που ειναι λεει τοπος καταγωγης του! Μα δεν ντρεπονται, τι ζητανε να βοηθησει ειδικα τις Σερρες επειδη εχει καταγωγη απο εκει?? Ευτυχως ο πρωθυπουργος δεν ειχε τιποτα ειδικο να πει για τις Σερρες. αλλα δεν συμβαινει το ιδιο με αλλες περιοχες της χωρας που ζητανε ειδικη μεταχειριση...

β) ακουσα επιτελους καλη ερωτηση για το καπνισμα. Καποιος δημοσιογραφος διαμαρτυρηθηκε επειδη λεει στο συνεδριο ειχε γεμισει η αιθουσα καπνο. Αυτο μου φανηκε ηδη εξωφρενικο. Ακομα πιο εξωφρενικο μου φανηκε οτι αλλος δημοσιογραφος αρχισε να φωνασκει γιατι αυτη δεν ειναι λεει σοβαρη ερωτηση!! Δηλαδη ειναι σοβαρη ερωτηση η κλασικη: κ. Καραμανλη τι θα κανετε για εμας τους φτωχους στα νησια, στην Μεσσηνια, στις Σερρες κτλ κτλ Αλλα δεν ειναι σοβαρη ερωτηση να ρωταμε τι θα κανει η κυβερνηση για την προστασια των ατομικων δικαιωματων ολων των πολιτων και της υγειας μας!! Ακομα χειροτερη η απαντηση Καραμανλη: Δεν μπορω να υποσχεθω οτι η κυβερνηση θα κανει κατι που δεν μπορω να κανω ο ιδιος (εννοωντας φανταζομαι να περιορισει το καπνισμα του). Δεν μπορω να φανταστω χειροτερη απαντηση. Δηλαδη οχι μονο παραδεχεται οτι ειναι αβουλο ατομο που δεν μπορει να περιορισει τα παθη του, αλλα παραδεχεται οτι βασανιζει και ο ιδιος αλλα ατομα με τον καπνο του. Και μαλιστα δηλωνει οτι αφου προσωπικα δεν μπορει να περιορισει τα παθη του, δεν θα προσπαθησει να βοηθησει κανεναν πολιτη να ξεφυγει απο το παθητικο καπνισμα! Αν ειχε ας πουμε παθος για τον χουλιγκανισμο θα αφηνε ολα τα σταδια της Ελλαδας αφυλακτα να γινουν αρενες? Για μενα το σοβαρο ατομο μαχεται περισσοτερο εναντια στα παθη που ειναι δυσκολα να νικησει, οχι τα ευκολα.

γ) προσωπικα βρηκα απαραδεκτο οτι οι δημοσιογραφοι του μιλουσαν στον πληθυντικο και εκεινος απαντουσε στον ενικο. Αυτο δεν αρμοζει σε μια δημοκρατικη κοινωνια. Οσο ειναι ο πρωθυπουργος αντιπροσωπος του λαου, τοσο οι δημοσιογραφοι ειναι μερος της λογοδοσιας που δινει ο πρωθυπουργος. Πρεπει ακομα και αν δεν εχει γενικα τροπους (εμενα μου μαθανε να μιλαω ευγενικα σε οποιον μου μιλα ευγενικα) να σεβεται τους δημοσιογραφους ως μερος του δημοκρατικου συστηματος.

δ) Βρηκα καλο που ελεγε οτι ο ρολος του κρατους πρεπει να ειναι μικρος, βρηκα καλο οτι μιλουσε για τον ανταγωνισμο. Δεν βρηκα καλο οτι παντα επρεπε να προσθετει κατι σοσιαλιστικο, δηλαδη οτι το κρατος πρεπει να ειναι μικρο αλλα να φροντιζει για αναδιανομη του παραγομενου πλουτου! Κανεις πολιτικος ποτε δεν εχει εξηγησει που βασιζεται η αναδιανομη αυτη!

ε) Γενικη εικονα: ο κ. Καραμανλης ειναι πια ενας αρκετα εμπειρος και προσεγμενος πολιτικος. Πισω ομως απο την γυαλισμενη επιφανεια νομιζω ενας σχολαστικος παρατηρητης προσεχει οτι δεν υπαρχει καποια γενικη, βαθια μελετημενη φιλοσοφια στην διακυβερνηση Καραμανλη. Αυτη η κυβερνηση ειναι ισως απο τις πιο προσανατολισμενες στις δημοσκοπησεις και γενικα στην παση θυσια μη-διαταραξη της "γαληνης" που εχω δει στην Ελλαδα*. Τα ατομικα δικαιωματα ειναι καλα, οσο δεν πανε κοντρα στην θεληση των πολλων (ειτε αφορα ας πουμε τις υπερβασεις καθηκοντος της αστυνομιας, ειτε τα δικαιωματα των μη-καπνιστων, αν η κοινη γνωμη δεν νοιαζεται δεν νοιαζεται ουτε η κυβερνηση). Οι μεταρρυθμισεις ειναι καλες, οσο δεν παρατσιγκλανε τα κατεστημενα συμφεροντα των συντεχνιων. Η μαχη κατα της διαπλοκης και διαφθορας καλη, οσο ειναι μεγαλης δημοσιοτητας και φερνει πολιτικα οφελη. Εκει που δεν φαινεται η διαφθορα πολυ αλλα προκαλει τεραστιο κοστος, στις καθημερινες δηλαδη δωροδοκιες που υποχρεωνονται οι πολιτες να προσφερουν προς πολεοδομιες, τροχαια, για αποκτηση διπλωματος, για αδειες καταστηματων κτλ δεν υπαρχει δυστυχως η παραμικρη αλλαγη...

*και η προηγουμενη ειχε αυτην την ταση της διατηρησης της πολιτικης γαληνης, αλλα ας πουμε στο θεμα των ταυτοτητων επραξε το σωστο και παρα την θεληση μιας πολυ φωνακλαδικης μεριδας των Ελληνων.

ΥΓ το κειμενο ειναι σχεδον 10 ημερων αλλα μολις σημερα μπορεσα να το ανεβασω.

Svensk val 2006

Jag är mycket glad! Έστω και με μια μικρή διαφορά, ο κεντροδεξιός συνασπισμός πήρε την εντολή για αλλαγές στην απαράδεκτα υψηλή φορολογία και στο προβληματικό κράτος πρόνοιας της Σουηδίας. Όπως και στην αρχή της δεκαετίας του '90 με τον Καρλ Μπλιντ, το έχουν κάνει έθιμο κάθε λίγα χρόνια η κεντροδεξιά να κάνει μεταρρυθμίσεις για να σώσει την σουηδική οικονομία, και μετά να εμφανίζονται πάλι οι Σοσιαλδημοκράτες να φάνε πάλι τα έτοιμα.
Narrow win for Swedish opposition
Ο μύθος του σκανδιανβικού μοντέλου
The Myth of the Scandinavian Model
Admire the best, forget the rest
Äntligen! Σουηδικές Εκλογές '06

Η παραβολή της διαφθοράς

Νέο Άρθρο

Tι μας διδάσκουν τα ευαγγέλια για τη διαφθορά; Πρώτον ότι φύεται και στις καλύτερες οικογένειες. Ας αναλογιστούμε λίγο τι διημείφθη στο Ορος των Ελαιών. Αν στην πιο αγία συντροφιά της ανθρώπινης ιστορίας ο ένας στους δώδεκα αποδείχθηκε διεφθαρμένος, πρέπει να ελπίζουμε σε καλύτερα ποσοστά ηθικής στο αχανές Δημόσιο των 500.000 υπαλλήλων; Και αν ένας μαθητής μπορεί να προδώσει τον Υιό του Θεού έναντι 30 αργυρίων, τότε περιμένουμε να μην υπάρχει ένας στους δέκα από τους πολιτικούς ή τους δημόσιους λειτουργούς που δεν θα προδώσει (έναντι μάλιστα μεγαλύτερων ποσών) τον γιο του μπαρμπα-Μήτσου; Τέλος, αν η σίγουρη προοπτική της αιώνιας τιμωρίας δεν εμπόδισε τον Ιούδα να κάνει την αποτρόπαια πράξη του, θα εμποδίσει κανένα να διαφθαρεί η μετατροπή της «απιστίας περί την υπηρεσία» από πλημμέλημα σε κακούργημα; Εξάλλου, με 2,5 εκατομμύρια ευρώ αγοράζει κάποιος τις καλύτερες νομικές υπηρεσίες και μετατρέπει (σε ό,τι αφορά τις ποινές) το κακούργημα σε πλημμέλημα...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Globalisation is good (googlevideo)

Το ντοκιμαντέρ του Johan Norberg Globalisation is Good υπάρχει τώρα και στο google videos.

Μέσα από το ταξίδι του στην Taiwan, το Vietnam, την Kenya και τις Βρυξέλλες βλέπουμε τον αντίκτυπο της παγκοσμιοποίησης και τις συνέπειες της απουσίας της. Η κατακλείδα αυτού του ντοκιμαντέρ είναι ότι το πρόβλημα στον κόσμο δεν είναι ότι υπάρχει πολύ καπιταλισμός, παγκοσμιοποίηση και πολυεθνικές αλλά πολύ λίγο.

σύνδεσμος προς το video

Supply-side ...politics!

Νέο Άρθρο

Προχθές δημοσιεύσαμε στο blog μας την κραυγή αγωνίας ενός ανώνυμου παλαιού στελέχους του ελληνικού φιλελεύθερου χώρου. Μια προσωπική κατάθεση απογοήτευσης για την εξέλιξη ενός από τα πιο ζωντανά, δημιουργικά και ριζοσπαστικά κομμάτια της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας. H συναισθηματική και πολιτική ειλικρίνειά του δεν μπορεί παρά να προβληματίσει. Όχι μόνο όσους έχουν καταγράψει μια ιστορική πολιτική διαδρομή στο χώρο και γνωρίζουν γεγονότα και καταστάσεις, αλλά πολύ περισσότερο εμάς, τους νέους ηλικιακά φορείς του φιλελεύθερων ιδεών που δεν έχουμε δραστηριοποιηθεί ποτέ πολιτικά σε ένα φιλελεύθερο πολιτικό φορέα και είμαστε εκτός κάθε πολιτικού παιχνιδιού και συσχετισμού.

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Περί των εκλογών τοπικής αυτοδιοίκησης (σε ύφος προεκλογικού φυλλαδίου)

Καθώς πλησιάζουν οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, υποψιάζομαι ότι οι προεκλογικές εκστρατείες θα επικεντρωθούν, γι ακόμη μια φορά, στα στερεότυπα των τελευταίων χρόνων. Οι υποψήφιοι, σχεδόν όλοι τους ορισμένοι από τα κόμματα από τα οποία προέρχονται, θα προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι θα ξεχάσουν την κομματική τους ταυτότητα για να δουλέψουν για το καλό του δήμου. Οι περισσότεροι μάλιστα θα μας πούνε ότι η πολιτική και οι ιδεολογίες δε χωράνε στα ζητήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Το τραγελαφικό είναι ότι θα δούμε υποψηφίους να στηρίζονται από τους πιο παράξενους κομματικούς συνδυασμούς: ΚΚΕ-ΝΔ, ΣΥΝ-ΛΑΟΣ-ΠΑΣΟΚ, ΝΔ-ΛΑΟΣ, ΚΚΕ-ΛΑΟΣ, κλπ. (Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει.)

Στην πραγματικότητα όμως αυτό που συμβαίνει δεν είναι ότι οι υποψήφιοι δεν έχουν πολιτική/ιδεολογική ταυτότητα. Είναι ότι η ιδέα του Δήμου επιχειρηματία, πνευματικού καθοδηγητή, ρυθμιστή της τοπικής οικονομίας είναι τόσο διαδεδομένη που μοιάζει πια αυτονόητη. Οι ψηφοφόροι, συμβιβασμένοι δυστυχώς με αυτή την πραγματικότητα, θα καθορίσουν πιθανότατα την ψήφο τους με βάση τα γνωστά θλιβερά κριτήρια που χρησιμοποίησαν σε όλες σχεδόν τις αναμετρήσεις των τελευταίων χρόνων:

1. Καθαρά κομματικά: Υποστηρίζω τον υποψήφιο που στηρίζεται από το κόμμα που ανήκω. (Αυτοί που ακολουθούν αυτό το κριτήριο, βρίσκονται πολύ συχνά στη θέση να υποστηρίζουν υποψηφίους που αντιπαθούν – πολιτικά ή και προσωπικά – όντας ουσιαστικά θύματα της νοοτροπίας του «στρατιώτη του κόμματος»).

2. Κεντρικής πολιτικής σκηνής: Υποστηρίζω τον υποψήφιο της Ν.Δ. για να στηρίξω την κυβέρνηση ή, αντίστοιχα, καταψηφίζω τον υποψήφιο της Ν.Δ. για να διαμαρτυρηθώ για της επιλογές της κυβέρνησης. Το «Ν.Δ.» και «κυβέρνηση», μπορούν εδώ πολύ εύκολα να αντικατασταθούν με «ΠΑΣΟΚ» και «αξιωματική αντιπολίτευση», αντίστοιχα, ανάλογα με την περίπτωση.

3. Ρουσφετολογικά: (Πανάσχημη λέξη) Υποστηρίζω τον τάδε υποψήφιο, γιατί μου υποσχέθηκε ότι θα με προσλάβει (εμένα προσωπικά ή κάποιο κοντινό μου πρόσωπο) σε κάποια υπηρεσία του Δήμου, θα με «εντάξει» στο τάδε πρόγραμμα, θα επιχορηγήσει την επιχείρησή μου κλπ.

4. Κοινωνικά: Υποστηρίζω τον τάδε υποψήφιο γιατί είναι καταξιωμένος δημοσιογράφος, γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός, καθηγητής κλπ. «Για να κατάφερε τόσα στη ζωή του, κάτι θα ξέρει…» (Εδώ βέβαια μπαίνουν και τα αισθητικά κριτήρια – το σύνδρομο της/του Σταρ Ελλάς.)

5. Μεταφυσικά: (‘Φρούτο’ των τελευταίων χρόνων) Υποστηρίζω τον τάδε υποψήφιο γιατί έχει τις ίδιες μεταφυσικές αντιλήψεις με μένα – σε αντίθεση κυρίως με τον αντίπαλο υποψήφιο. Εδώ ανήκει και η καταψήφιση, ή η υπερψήφιση, ενός υποψηφίου γιατί αυτό μου ζήτησε ο αρχηγός της εκκλησίας που ανήκω, ο πνευματικός μου κλπ.

6. Οικογενειακά: Ιδιαίτερα στους μικρούς δήμους, υποστηρίζει κανείς υποψηφίους που είναι μέλη της (ευρύτερης) οικογένειάς τους.

7. Τοπικά: Υποστηρίζω κάποιον υποψήφιο ανάλογα με τη θέση που θα πάρει σε κάποιο ζήτημα αποκλειστικά τοπικού ενδιαφέροντος (καινούριο πάρκινγκ, πεζοδρομήσεις συγκεκριμένων οδών, κλπ.)

Δεν είναι ώρα επιτέλους να αναζητήσουμε υποψηφίους που θα έχουν συγκεκριμένες ιδέες και πολιτικές; Όταν λοιπόν σας πλησιάσει κάποιος υποψήφιος στο Δήμο ή την κοινότητα που ψηφίζετε, προτείνω να σκεφτείτε καλά πριν του εμπιστευτείτε την ψήφο σας.

Είστε σίγουροι/ες ότι συμφωνείτε με ένα Δήμο-επιχειρηματία (μέχρι και ιδιοκτήτη εστιατορίων μπορείτε να βρείτε), με ένα Δήμο πολιτιστικό καθοδηγητή (ποιος είναι ακριβώς ο ρόλος των πνευματικών κέντρων και των δημοτικών ραδιοφώνων), με ένα Δήμο-ρυθμιστή της οικονομίας (ούτε θέλω να ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει με τα απίστευτα ποσά των επιχορηγήσεων), με ένα Δήμο-γραφειοκράτη (με υπηρεσίες που ούτε ο Κάφκα δε θα μπορούσε να φανταστεί); Αν η απάντηση είναι θετική, τότε ΟΚ. Αν όμως βαρεθήκατε αυτό το σκηνικό, ψάξτε τον υποψήφιο που έχει τα κότσια να γυρίσει την πλάτη στο σοσιαλιστικό εφιάλτη της σημερινής αυτοδιοίκησης.

Over and out.

The Rooster Report - The Trailer

Προσεχώς:

Αφήστε το να φορτώσει ολόκληρο πριν το δείτε για να μην κόβεται στη μέση.

Το Rooster Report είναι μια ιδεά του Jayus και δική μου, την οποία υλοποιούμε από κοινού (δυστυχώς το blogger δεν έχει δυνατότητα δύο συγγραφείς να κάνουν κοινό ποστ). Πρόκειται για 10λεπτες θεματικές εκπομπές που θα μεταδίδονται μέσω youtube, και θα αφορούν θέματα που απασχολούν και την αρθρογραφία μας. Στόχος μας είναι να βγαίνει ένα το μήνα, αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από τον χρόνο που θα έχουμε γι'αυτό. Η ποιότητα του trailer είναι κάπως μικρότερη από αυτήν των κανονικών εκπομπών, για πιο γρήγορο φόρτωμα. Προσεχώς λοιπόν στο e-rooster!

Microsoft ή Ανοιχτό Λογισμικό...

Νέο Άρθρο

Ο κατάλογος με αυτές τις φαινομενικά αντικρουόμενες ειδήσεις, είναι ανεξάντλητος. Το λογισμικό που χαρακτηρίζεται ως «ανοικτό» αναπτύσσεται σε ημι-εθελοντική βάση από ομάδες χρηστών, έχει πολύ χαμηλό ή μηδενικό κόστος ανάπτυξης και διατίθεται ελεύθερα χωρίς περιορισμούς. Οι εμπορικές εφαρμογές από την άλλη, δημιουργούνται με εμπορικό σκεπτικό από τις εταιρείες λογισμικού.

Τα τελευταία έτη το «ανοιχτό λογισμικό» έχει φθάσει σε σημαντική ωριμότητα. Οι συνήθεις εφαρμογές του στέκονται επάξια απέναντι σε αντίστοιχες εμπορικές εφαρμογές, ιδιαίτερα σε διαδομένους τομείς όπως βάσεις δεδομένων, web servers, επεξεργαστές κειμένου κλπ. Από την άλλη πλευρά, οι εμπορικές εφαρμογές αν και ακριβότερες, παρουσιάζουν ήδη τεράστια εγκατεστημένη βάση εξοικειωμένων χρηστών, προτιμώνται από τις ίδιες τις εταιρείες πληροφορικής ως πλατφόρμες για περαιτέρω ανάπτυξη λογισμικού, είναι διαθέσιμες για εξειδικευμένες εφαρμογές και έχουν πιο συστηματικές διαδικασίες συντήρησης...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Τελικά, τί είδους φιλελευθερισμό θέλουμε για τον 21ο αιώνα;

Διαβάζοντας το τελευταίο πολύ ενδιαφέρον post του Χρυσοθήρα στο e-roosters και τα σχόλια που ακολούθησαν, οδηγήθηκα σε κάποιες γενικότερες σκέψεις για τα δύο ρεύματα- τάσεις που παλεύουν για την κυριαρχία στον φιλελευθερο χώρο...Πιστεύω πώς από τα σχόλια σε αυτό το πόστ, φάνηκαν δυο τελείως αντίθετα οράματα για το μέλλον του φιλελευθερισμού στον 21ο αιώνα...Από τη μια μεριά, ενας "πραγματιστικός"-"διαχειριστικός" φιλελευθερισμός: Δέχεται το κορπορατιστικό σύστημα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια.Δεν έχει κάνενα πρόβλημα με τη FED, και άλλες επιτροπές "σοφών" γραφειοκρατών.Χειροκροτεί ανεξαιρέτως το μεγάλο κεφάλαιο, ακόμη κι αν αυτό συμμαχεί με το κράτος για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του(Φαντάζομαι πώς πολλοί από αυτούς θεωρούν τον κ. Κόκκαλη, πρότυπο πετυχημένου επιχειρηματία).Θεωρεί πώς το σημερινό οικονομικό διεθνές σύστημα (ΔΝΤ,Παγκόσμια Τράπεζα κτλ) είναι αρκούντως φιλελευθερο και λειτουργεί ικανοποιητικά...

Εν τέλει ένας απολογητής και διαχειριστής του υπάρχοντος συστήματος, ένας φιλελευθερισμός που μικρή διαφορά έχει με τον "μπλαιρικό" ή "σημιτικό" εκσυγχρονισμό.Ποιόν μπορεί να εμπνεύσει ένα τέτοιο κίνημα, πέρα από μερικούς τραπεζίτες και κρατικοδίαιτους βιομήχανους;

Από την άλλη, έχουμε ένα φιλελευθερισμό ριζοσπαστικό και αληθινά προοδευτικό, που μπορεί να δώσει όραμα στους νέους σήμερα, επειδή δεν είναι απολογητής του κυρίαρχου κρατικού καπιταλισμού!Αντίθετα θέλει να τον αλλάξει ριζικά,όχι όμως σαν την Αριστερά, αλλά με τον μοναδικό τρόπο που είναι εφικτός:προς την κατευθυνση ένος καθαρού και ανόθευτου laissez-faire!Αυτός ο φιλελευθερισμός, βασισμένος στη σοφία εκατοντάδων χρόνων φιλελευθερης σκέψης, γνωρίζει πως το μεγάλο κεφάλαιο μπορεί να γίνει ο χειρότερος εχθρός της ελευθερης αγοράς, όταν συμμαχεί με το κρατος για να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του!Γνωρίζει πώς ότι συμβάινει στις Η.Π.Α. δεν είναι απαραιτήτως σωστό, ούτε το απαυγασμα του laissez-faire, και θεσμοί όπως η FED ή το Δ.Ν.Τ. σε παγκόσμιο επίπεδο, διαστρεβλώνουν την ελευθερη λειτουργία της αγοράς.Ξέρει πως ο θεσμός του fiat money που επικρατεί παγκοσμίως, δίνει μεγάλη ευχέρια στο κράτος να παρέμβει και γι αυτό ζητάει την επαναφορά του μόνου νομισματικού συστήματος, που ελαχιστοποιεί αυτή τη δυνατότητα, του κανόνα του χρυσού....Τελικά ποιόν φιλελευθερισμό θέλουμε για τον 21o αιώνα; Ο φιλελευθερισμός από το ξεκίνημα του, τον 18ο αιώνα, ήταν μια δύναμη προοδευτική, αντίθετος με κάθε κατεστημένη εξουσία.Δεν του αξίζει σήμερα να γίνει μια δύναμη συντηρητική, απολογητής του status-quo και της πολιτικής χωρών που υποτίθεται πώς είναι φιλελεύθερες. Υποθηκεύει το μέλλον του , με αυτόν τον τρόπο...

Ο Αγιατολάχ Αθηνών και η...«οργή του θεού»

Νέο Άρθρο

Το τρομοκρατικό χτύπημα βρήκε τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο να περιοδεύει στην «αιματοπότιστη γη της Σερβίας». Η πρώτη αντίδρασή του στις 12.9.2001 ενώπιον σερβικού ακροατηρίου (στο Κραγκούγεβατς) ήταν να φροντίσει –συμψηφιστικώς– να επισημάνει ότι «καταδικάζουμε τις πράξεις βίας και τρομοκρατίας [] όπως προ διετίας Έλληνες και Σέρβοι είχαμε καταγγείλει τους βομβαρδισμούς κατά του έθνους σας». Να θυμίσομε ότι ήταν ο κατ’ όνομα χριστιανός Χριστόδουλος που καταφερόταν εναντίον των «σατανάδων», «αντίχριστων», «δαιμόνων», «κατ’ όνομα χριστιανών» της Δύσης και του «υφέρποντα φασίστα» προέδρου Κλίντον (18.3.1999) συγκρίνοντας τις ΗΠΑ με την Ναζιστική Γερμανία, ρητορεύοντας περί «Νέας Τάξης» και δηλώνοντας ότι «τα χέρια του (Κλίντον) στάζουν αίμα» (3.1.2000), ενώ του δημοκράτη Μιλόσεβιτς ήσαν καθαρά από πάσης απόψεως. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, με ένα ανατριχιαστικό (άμα και ενδεικτικό του πολιτισμού του) κήρυγμα από τον ναό του Τιμίου Σταυρού στον Χολαργό, την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου, αφού αναφέρθηκε στην επίσκεψή του στην Σερβία, μίλησε για τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία τον οποίο «πλήρωσε ο πληθυσμός». […] Μετά συνέχισε ακάθεκτος λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι το τρομοκρατικό χτύπημα στην Νέα Υόρκη και την Ουάσινγκτον οφείλεται στην «οργή του Θεού», ότι «η αδικία όπλισε τα χέρια εκείνων που έκαναν το απονενοημένο διάβημα στις Ηνωμένες Πολιτείες» και τόνισε ότι «αποτελεί μήνυμα για τους ισχυρούς απανταχού της Γης»!

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Οι δικαιολογίες της τρομοκρατίας.

H ενδεκάτη Σεπτεμβρίου δεν ήταν απλά μια επίθεση εναντίων των ΗΠΑ. Δεν ήταν απλά το σύγχρονο Περλ Χάρμπορ, που έδωσε υπόσταση στην απειλή του τρίτου ολοκληρωτικού κινήματος που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι δυτικές κοινωνίες. Η τρομακτική ισχύς του ωστικού της κύματος σάρωσε τα κουκούλια δημοκρατικότητας, πίσω από τα οποία κρύφτηκαν οι εχθροί της ελευθερίας στις δυτικές κοινωνίες μετά το 1989-91. Σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, εμφανίστηκαν και πάλι πρόθυμοι να καβαλήσουν οποιοδήποτε όχημα (ή αεροπλάνο) προκειμένου να πάρουν την ιδεολογική και πολιτική τους ρεβάνς.

Δεν αναφέρομαι σε όσους αυθόρμητα χάρηκαν με τον φόνο 3.500 αθώων ανθρώπων και την τρομοκράτηση μερικών εκατοντάδων εκατομυρίων. Αυτοί είναι διεστραμένοι καννίβαλοι που χρειάζονται ψυχιατρική βοήθεια. Αναφέρομαι σε όσους δικαιολογούν τον φόνο παρά την ίσως ειλικρινή τους συμπάθεια στα θύματα. Και η πρώτη δικαιολογία είναι ότι όλοι οι συμμετέχοντες στην αμερικανική κοινωνία, οι οποίοι αποκομίζουν οφέλη από τις πράξεις της αμερικανικής κυβέρνησης και των αμερικανικών εταιριών διεθνώς, είναι συνυπεύθυνοι για τα "εγκλήματα" απέναντι στις ισλαμικές χώρες.

Ας παραγνωρίσουμε το γεγονός αμερικανική εξωτερική πολιτική δεν διακατατεχόταν από κανένα μονομερές μίσος απέναντι στους μουσουλμάνους ή του Άραβες αλλά εμφανίζε, όπως κάθε χώρας άλλωστε μικτά στοιχεία. Το χτύπημα ήρθε μετά από 8 χρόνια της πιο φιλομουσουλμανικής διακυβέρνησης των ΗΠΑ, που προσπάθησε με κάθε τρόπο να λύσει το Παλαιστινικό (Όσλο, Ντέιτον), που έσωσε χιλιάδες μουσουλμάνους της Βοσνίας το 1994 από εκκαθαρίσεις όπως της Σρεμπρένιτσα, που έσωσε τους μουσουλμάνους του Κοσόβου από εθνοκάθαρση, αλλά πριν από αυτήν πχ οι ΗΠΑ έσωσαν το Κουβέιτ από την ιρακινή κατοχή και βοήθησαν τους μουσουλμάνους του Αφγανιστάν απέναντι στην σοβιετική εισβολή.

Ακόμα και αν δεχτούμε ότι το αμερικανικό κράτος έχει φταίξει, πόση ευθύνη αναλογεί σε κάθε ένα από τα θύματα; Πώς μπορεί μπορεί να αξιολογηθεί αυτή η ευθύνη; Ποιός καθορίζει το ύψος του τιμήματος για την όποια μικρή ευθύνη του καθένα; Όποιος δέχεται ότι είναι δικαιολογημένο ένας πολίτης να πληρώσει με την ζωή του για το μικρό κομμάτι της ευθύνης που του αναλογεί για τις πράξεις τις κυβέρνησής του, έχει ήδη εγκαταλείψει και το τελευταίο φύλλο συκής δημοκρατικότητάς του. Έχει απαρνηθεί την αρχή της αναλογικότητας για χάρη του ναζιστικού και σταλινικού συλλογισμού της συλλογικής ευθύνης, έχει απαρνηθεί το δίκαιο για χάρη της αυτοδικίας, έχει τελικά αρνηθεί τα ανθρώπινα δικαιώματα για χάρη της εκδίκησης. Καμία πράξη ή ευθύνη του (όσο μεγάλη και αν είναι υποθετικά) δεν δικαιολογεί την αυθαίρετη δολοφονία του χωρίς δίκη στο μυαλό οποιουδήποτε ανθρώπου που έχει έστω και ελάχιστα μια φιλελεύθερη δημοκρατική οπτική. Οι μόνοι που δικαιολογούν τον θάνατο κάθε πολίτη χωριστά, είναι όσοι πιστεύουν ότι πρέπει να εξολοθρευτούν πλήρως αυτές οι κοινωνίες (και από κοντά και η υπόλοιπη Δύση). Η ίδια φασίζουσα λογική του θα νομιμοποιούσε μια απάντηση των ΗΠΑ με πυρηνικά από το Μαρόκο ως την Ινδονησία.

Πολύ συγγενική με αυτήν την λογική είναι ο εξίσου ολοκληρωτικός ισχυρισμός, ότι ο φόνος πολιτών έχει στόχο "να βάλουν μυαλό". Πέραν του προφανώς ηλίθιου ότι υπάρχει "συλλογικό μυαλό", ακόμα και στην εκδοχή του ότι θέλει να περάσει ένα μύνημα στην αμερικανική κυβέρνηση ότι οι πράξεις της στο εξωτερικό θα έχουν και τέτοιες εσωτερικές συνέπειες ή στον αμερικανικό λαό ότι διαλέγοντας κυβέρνηση θα πρέπει λαμβάνει υπόψη ότι η επιλογή του μπορεί να του κοστίσει τη ζωή του, δείχνει και πάλι την αντιδημοκρατικότητα των εκφραστών αυτού του ισχυρισμού. Νομιμοποιούν την χρήση βίας προκειμένου να νοθεύεται η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών και νομιμοποιούν την τρομοκρατία ως μηχανισμού επιρροής στις πολιτικές αποφάσεις. Αυτή η νομιμοποίηση, μέσω της δικαιολόγησης, είναι που ενθάρρυνε την επέκταση της χρήσης της τρομοκρατίας και άλλα ζητήματα εσωτερικής πολιτικής, όπως της μαντήλας στα σχολεία στη Γαλλία ή την ελευθερία του λόγου στη Δανία.

Ακόμα εξωφρενικότερη είναι η δικαιολόγηση του χτυπήματος ως "μόνο μέσο αντίδρασης" στην "παγκόσμια υπερδύναμη". Ποιόν εκφράζουν οι τρομοκράτες; Ποιός τους εξουσιοδότησε να απαντήσουν για λογαρισμό του; Πώς νομιμοποιούνται να "αντιδρούν" για οποιονδήποτε πέρα του ισλαμοφασιστικού του κύκλου; Η αντιδημοκρατικότητα της αυθαίρετης εκπροσώπησης είναι παραπάνω από προφανής. Ταυτόχρονα όμως καταργεί και κάθε έννοια δικαίου (και στερεί από τους εκφραστές της κάθε επιχείρημα όταν πλέον ούτε οι εχθροί τους δεσμεύονται από αυτό) και μετατρέπει τις διεθνείς σχέσεις σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Απαξιώνουν την ελευθερία, τους δημοκρατικούς θεσμούς ή την ανθρώπινη ζωή και νομιμοποιούν την προσβολή τους στη λογική της πάλης πλαστών συλλογικοτήτων (που ο καθένας κιόλλας αντιλαμβάνεται διαφοτερικά). Πράγμα που επιδιώκουν οι εχθροί του συστήματος συνεργασίας και αλληλεπίδρασης των λαών που έχει αναπτυχθεί και που έχει προσφέρει πρωτοφανή ευημερία σε όσους λαούς το έχουν αγκαλιάσει.

Εύχομαι όλοι αυτοί που τότε δικαιολόγησαν τον θάνατο τόσων αθώων να μην χρειαστεί να έρθουν ποτέ στη θέση του θύματος (για όποιον νομίζει ότι η χώρα μας δεν δίνει αφορμές για την ισλαμική τρομοκρατία απλά αναφέρω την στηριξή μας στην γενοκτονία των μουσουλμάνων της Βοσνίας και του Κοσόβου, την καταπίεση των Αλβανών και των άλλων μουσουλμάνων μεταναστών, την μη ύπαρξη τζαμιών στην Αττική, τις ακραίες αντιμουσουλμανικές θέσεις μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας λόγω ταύτισής του ισλαμισμού με την Τουρκία, την χρήση της βάσης της Σούδας από τις ΗΠΑ, το ότι είμαστε μέλος του ΝΑΤΟ κτλ κτλ).

Μερικά ερωτήματα για την ισλαμοφασιστική τρομοκρατία που δεν έχουν πάριε ποτέ ικανοποιητική απάντηση: γιατί έχουμε εξίσου (μάλλον πολύ πιο άγρια) κρούσματα επιθετικού ισλαμισμού εναντίον ανθρώπων και λαών που δεν ασκούν καμία πολιτική ανάλογη των ΗΠΑ ή τηνς "Δύσης" (πχ Αφρικανοί στο Νταρφούρ, ινδουϊστές στο Μπαλί, αθώοι υπήκοοι τρίτων χωρών στα χτυπήματα ΝΥ, Μαδρίτης, Λονδίνου κτλ); Γιατί χώρες που έχουν υποστεί απείρως χειρότερα από την εξωτερική πολιτική των δυτικών, ή πολύ φτωχότερες και εξαθλιωμένες χώρες δεν οδηγούνται στην τυφλή τρομοκρατία; Γιατί τα μέλη της Αλ Κάιντα είναι κυρίως Σαουδάραβες ή ευκατάστατοι Άραβες άλλων χωρών; Γιατί στους κόλπους μόνο του ισλαμικού φονταμενταλισμού κυριαρχεί η λογική τη εξόντωσης των αντίπαλων κοινωνιών;

Οι τρομοκράτες έχουν καταδικάσει ερήμην, στο δικαστήριο του ισλαμικού φονταμενταλιστικού παραλογισμού, το σύνολο των κοινωνίων μας, όχι κάτι που έκαναν κάποιοι συγκεκριμένοι ανθρωποι αλλά γι’αυτό που είμαστε όλοι (οι περισσότεροι δηλαδή), για το πώς ζούμε και για το πώς ορίζουμε τις κοινωνίες μας . Δεν χρειάζεται καμία άλλη δικαιολογία για αυτούς. Όλα τα άλλα είναι για να προσεταιρίζονται όσους επίσης μισούν τον πολιτιστικό και ιδεολογικό πυρήνα των ανοιχτών δημοκρατικών κοινωνιών και να εφαρμόζουν το «διαίρει και βασίλευε» στην δυτική σκέψη.

Κάποια στιγμή ας βγάλουμε τα παραμορφωτικά γυαλιά των ιδεοληψιών μας και ας δούμε την ισλαμοφασιστική βαχαμπιστική (και όχι μόνο) βαρβαρότητα για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα μας άρεσε να είναι. Για μια καλή συλλογή των πιο εμετικών κειμένων της ελληνικής "δημοσιογραφίας" μετά το χτύπημα, διαβάστε το βιβλίο του Μανώλη Βασιλάκη "Καλά να πάθουν". Οι τελευταίοι που δικαιούνται να μιλάνε για ηθική, να εμφανίζονται ως υπερασπιστές της νομιμότητας, της ανθρωπίνης ζωής, της αδικίας είναι όλοι όσοι είναι έτοιμοι να καταδικάσουν έναν άνθρωπο σε θάνατο επειδή είναι πολίτης μιας χώρας που δεν του αρέσει η πολιτική της και μετά να διασκεδάσουν με την εκτέλεση της ποινής. Αν οι μισάνθρωποι δικηγόροι του δολοφονικού ισλαμοφασισμού είναι η έκφραση της σύγχρονης κοινωνίας μας, τότε πράγματι ο πολιτισμός μας δεν έχει καμία τύχη. Ο ισλαμικός μεσαίωνας και οι σκοταδιστές του έχουν ήδη κερδίσει.

Η υποψηφιότητα του Γιάννη Δημαρά για το Δήμο της Πάτρας

Είναι τόσο σπάνιο να βλέπεις έναν υποψήφιο δήμαρχο που να έχει πραγματικά ένα όραμα για την πόλη του και να μην βλέπει τη δημαρχία σαν ... πολιτική προίκα που, ακόμη κι αν οι πολιτικές / ιδεολογικές αντιλήψεις σας δεν ταυτίζονται, έχεις σχεδόν... υποχρέωση, στον εαυτό σου και την πόλη σου, να πάρεις στα σοβαρά την υποψηφιότητά του. Ακόμα περισσότερο όταν αυτός ο υποψήφιος έχει δώσει δείγματα γραφής με τη χρηστή, αποτελεσματική και διαφανή διοίκησή του σε έναν άλλο οργανισμό και έχει ήδη κάνει έργο για την πόλη, παρότι αυτό δεν ήταν η βασική του αρμοδιότητα.

Όπως πολλοί άλλοι Πατρινοί, έχω κι εγώ δει και "ωφεληθεί" από το έργο που έγινε κατά τη θητεία του Γιάννη Δημαρά ως επικεφαλής του Λιμενικού Ταμείου Πατρών με την αναμόρφωση τμήματος της λιμενικής ζώνης. Η τσιμεντένια, γεμάτη μπάζα και εγκαταλελειμμένη παλιά παραλία έχει πλέον μεταμορφωθεί σε μια ζωντανή, πράσινη, φιλόξενη έκταση, διαθέσιμη σε όλους τους κατοίκους της πόλης. Και έχει στην πράξη υιοθετηθεί από αυτούς με τον καθημερινό τους περίπατο. Παράλληλα, αναβαθμίστηκε η Μαρίνα της Πάτρας υποβοηθώντας με αυτόν τον τρόπο την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι άλλοι υποψήφιοι δήμαρχοι ανακάλυψαν ξαφνικά το λιμάνι και την παραλία (για τα οποία δεν είχε ακουστεί τίποτα επί δεκαετίες) και προβάλλουν, προεκλογικώς, μαξιμαλιστικά συνθήματα του τύπου "να πέσουν τα τείχη / να αποδοθεί στους Πατρινούς όλη η λιμενική ζώνη" (λες και ο Δήμος έχει τη δυνατότητα, ή το συμφέρον, να ... εκδιώξει το λιμάνι!)

Επιπλέον, ο σχεδιασμός των ανοικτών χώρων δεν ακολούθησε την πεπατημένη νεοελληνική οδό του "ρίχνουμε 100 πλακάκια, λίγο τσιμέντο γύρω-γύρω, 2 παγκάκια κάτω από τον καυτό ήλιο και λέμε ότι κάναμε έργο". Είναι σαφές ότι οι χώροι σχεδιάστηκαν με προσοχή στη λεπτομέρεια τόσο από αισθητικής όσο και από λειτουργικής πλευράς. Η ομοιότητα με αντίστοιχους χώρους στη Βαρκελώνη, ηθελημένη και εμφανής, δεν είναι αναγκαστικά και κατακριτέα. Εξάλλου η Πάτρα πάντα προσπαθούσε να παίρνει και να αφομοιώνει στοιχεία από τη Δύση. Το ίδιο το Καρναβάλι της έχει αφομοιώσει και ενσωματώσει άπειρες ξένες επιρροές ενώ και το χαρακτηριστικότερο αρχιτεκτονικό της μνημείο, το Δημοτικό Θέατρο, δεν είναι παρά ένα πιστό αντίγραφο του κτηρίου της Scala του Μιλάνου.

Σε αντιπαραβολή, δείτε το βόρειο τμήμα της παραλιακής ζώνης που ανήκει στο Δήμο της Πάτρας, μετά το κομμάτι που είναι στη δικαιοδοσία του ΟΛΠ. Ειδικά τα "μαρμαρένια αλώνια" που φτιάχτηκαν με τη βοήθεια του τότε Υφυπ. Αθλητισμού και νυν ανθυποψηφίου κ. Φούρα για να βοηθηθεί η Πάτρα στη διεκδίκηση των Μεσογειακών Αγώνων, πρέπει να είναι ο τραγικότερος δημόσιος χώρος που έχει ποτέ φτιαχτεί στην Ελλάδα. Σίγουρα οι πρέσβεις των Μεσογειακών Χωρών θα αισθάνθηκαν περίεργα βλέποντας τις σημαίες των χωρών τους να κοσμούν τις απίθανες αυτές... "ταφόπλακες"!
Η δείτε την κεντρική Πλατεία Γεωργίου A', που έκανε πάνω από 4 χρόνια να ολοκληρωθεί, επί δημαρχίας του έτερου ανθυποψηφίου κ. Φλωράτου (αν θεωρείται ολοκληρωμένη) με ελλιπέστατα αποτελέσματα και γεμάτη επικίνδυνες παγίδες γι' αυτούς που δε θα έχουν τα μάτια τους 400.

Παράλληλα, επί της Προεδρίας Δημαρά στο Λ.Τ.Π. ξαναχτίστηκε ο Φάρος, το παλαιό σύμβολο της πόλης και του Λιμανιού της στο νότιο τμήμα της λιμενικής ζώνης και διαμορφώθηκε, με εξίσου επιτυχημένο τρόπο, ο γύρω χώρος.

Επιπλέον, ο Οργανισμός Λιμένος της Πάτρας ήταν ο πρώτος λιμένας στην Ελλάδα που απέκτησε Συνολικό Σχέδιο Διαχείρισης (Master Plan) κατά τη διάρκεια της θητείας Δημαρά, ώστε να μην γίνονται σκόρπιες και αποσπασματικές παρεμβάσεις που αναιρούν η μία την άλλη αλλά όλες οι δράσεις να έχουν μια συμβατότητα και να υπακούουν σε ένα ενιαίο σχεδιασμό.

Στα υπέρ της υποψηφιότητας Δημαρά μετράω και τη σημαντική προσπάθεια συμμετοχής των Δημοτών της Πάτρας στη σχεδιαζόμενη πριν από μερικά χρόνια ανάπλαση του Μόλου Αγ. Νικολάου. Είχε γίνει αρχιτεκτονικός διαγωνισμός ιδεών, τα σχέδια είχαν εκτεθεί ενώπιον των δημοτών και είχε ζητηθεί, με ερωτηματολόγια, η γνώμη / προτίμησή τους. Σημαντικό το να ξέρουμε πως κάποιοι εννοούν πραγματικά τα περί συμμετοχής και δεν τα χρησιμοποιούν απλά ως ένα σύνθημα.

Τέλος, η παραίτησή του από τη θέση του Αντιδημάρχου για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα, όταν διαπίστωσε την έλλειψη προϋποθέσεων επιτυχίας της και την υπονόμευσή της από συγκεκριμένους κυβερνητικούς και άλλους παράγοντες είναι δείγμα υγιούς προσέγγισης των δημοσίων αξιωμάτων: τα αξιώματα χρησιμεύουν μόνο στο βαθμό που σου δίνουν τη δυνατότητα να παράγεις έργο, όχι ως "παράσημα" προς επίδειξη.

-------------
Ο Ν. Μάντζαρης συμμετείχε στην Ομάδα Βιώσιμης Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος της ανεξάρτητης Δημοτικής Κίνησης "Τώρα, για την Πάτρα" με επικεφαλής τον Γιάννη Δημαρά που λειτούργησε υπό την προεδρία του επίκουρου καθηγητή Πολεοδομίας & Χωροταξίας Πανεπιστημίου Πατρών Β. Παππά.

Πόσο ελεύθερη είναι η οικονομία των ΗΠΑ;

Πόσοι εξ υμών γνωρίζουν ότι μετά τη αποφράδα εκείνη "Μαύρη Δευτέρα" (19 Οκτωβρίου 1987), που ο δείκτης Dow Jones έπεσε 22,6% -παγκοσμίως όλοι οι δείκτες έχασαν περίπου 30% μέχρι το τέλος Οκτωβρίου- η κυβέρνηση των ΗΠΑ συνέστησε στις 18-3-1988 μία "άτυπη" ομάδα (Ομάδα Εργασίας για τις Χρηματοπιστωτικές Αγορές - Working Group on Financial Markets) που σκοπό είχε/έχει -συν τοις άλλοις- την εξασφάλιση της "ομαλής λειτουργίας" της αγοράς;

Η ομάδα αυτή έγινε γνωστή στους χρηματιστηριακούς κύκλους και ως "Ομάδα Προστασίας Βύθισης" (Plunge Protection Team - PPT)

Πολύ λίγοι φαντάζομαι θα τό ξέρουν.

Μέλη της είναι ο Υπουργός Οικονομικών, ο αρχηγός της FED, ο αρχηγός της SEC (Επιτροπή Χρηματιστηρίων Αξιών) και ο αρχηγός της CFTC (Επιτροπή Χρηματιστηρίων Συμβολαίων Μελλοντικής Εκπλήρωσης Εμπορευμάτων).

Οι δραστηριότητες της PPT παρέμεναν "ομιχλώδης" και μόνο στον πρόεδρο έδιναν λογαριασμό. Παρ' όλη τη μυστικότητα όμως, έχει γίνει γνωστό ότι έχουν παρέμβει στο λεγόμενο Mexican Bailout (το "ξελάσπωμα" του Μεξικού), στη κρίση της LTCM, στην General Motors κλπ.
Χαρακτηριστική είναι η αποκαλυπτική δήλωση του συμβούλου στην κυβέρνηση Clinton George Stephanopoulos για την PPT:

"Well, what I just want to talk about for a few minutes is the various efforts that are going on in public and behind the scenes by the Fed and other government officials to guard against a free-fall in the markets...perhaps most important, there's been--the Fed in 1989 created what is called a plunge protection team, which is the Federal Reserve, big major banks, representatives of the New York Stock Exchange and the other exchanges, and there--they have been meeting informally so far, and they have kind of an informal agreement among major banks to come in and start to buy stock if there appears to be a problem. They have, in the past, acted more formally" ...
former Clinton adviser George Stephanopoulos, September 17, 2001 on ABC Good Morning America"

Οι δραστηριότητες της PPT από το 1988 που συστάθηκε έχουν διευρυνθεί επί παντός οικονομικά επιστητού. Ας σημειωθεί εδώ ότι η GATA έχει σοβαρές ενδείξεις ότι η PPT παρεμβαίνει και στην διαμόρφωση της τιμής του χρυσού όταν αυτή τείνει επικίνδυνα ανοδικά, για προστασία του δολλαρίου -και όχι μόνον.

Επειδή όμως η PPT και ο ρόλος της έχουν γίνει πιά "βούκινο" και δυσκολεύεται να κάνει το "έργο" της, υποδεχθείτε τον (πιθανό) αντικαταστάτη της:

'Counterparty Risk Management Policy Group' (CRMPG) την "Ομάδα Διαχείρισης του Αντισυμβαλλομένου Κινδύνου" (wow...)

H "σκιώδης" αυτή ομάδα σχηματίστηκε το 1999 για να διαχειριστεί τα "μεθεόρτια" της κρίσης που ξέσπασε μετά το "κανόνι" της Long Term Capital Management. Ασχολήθηκε με την κρίση των ασιατικών αγορών (asian flu) και το Y2Κ, την J.P. Morgan και άλλα που δεν γνωρίζουμε και ίσως ποτέ δεν θα μάθουμε.

Χαρακτηριστική δήλωση του Alan Greenspan το Σεπτέμβρη του 2002 για αυτή την "νέου τύπου" δράση για "προστασία" των αγορών:
Greenspan: "Owing to persistent advances in information and computing technologies, the structure of our financial institutions is continuously changing, I trust for the better. But that evolution in financial structure has also meant that supervision and regulation must be continually changing in order to respond adequately to these developments. In today's markets, for example, there is an increased reliance on private counterparty surveillance as the primary means of financial control. Governments supplement private surveillance when they judge that market imperfections could lead to sub-optimal economic performance."

Προσέξτε εκείνο το: "I trust for the better."

Μπορείτε να εντρυφήσετε περισσότερο διαβάζοντας την πλέον πρόσφατα "δημοσιευμένη" αναφορά της CRMPG εδώ.

Προσέξτε ότι το έγγραφο απευθύνεται στον κ. Henry M. Paulson, Jr. τέως CEO της Goldman Sachs και νυν Υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ...

Κατά τ'άλλα οι αγορές "δεν είναι καθοδηγούμενες"

                        Q.E.D.

Η Θεσσαλονίκη (ξανα)πληρώνει τα σπασμένα...

...Όχι δεν μιλάω μεταφορικά. Το εννοώ και μάλιστα κυριολεκτικά. Χτες βράδυ για μια ακόμα φορά η Θεσσαλονίκη μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Διαδηλωτές και ΜΑΤ και ΜΑΤ και διαδηλωτές, και δακρυγόνα και πέτρες και η παλιά καλή ιστορία του παιχνιδιού της γάτας με το ποντίκι σε μια έρημη πόλη, καθώς όλοι οι εχέφρονες πολίτες είχαν φροντίσει να αποσυρθούν εγκαίρως στο άσυλο των διαμερισμάτων τους.

Σήμερα το πρωί το θέαμα ήταν απογοητευτικό. Σπασμένες βιτρίνες καταστημάτων, σπασμένες προθήκες σε τράπεζες και ταμιευτήρια, καμένα αυτοκίνητα και κάδοι, σμπαραλιασμένες στάσεις λεωφορείων . Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια τραγελαφικά γεγονότα. Πέρα από την αισθητική του πράγματος, το άμεσο ερώτημα είναι ένα: Ποιος θα φορτωθεί τα κόστη; Ποιος θα πληρώσει για τις ζημιές; Σίγουρα όχι οι διαδηλωτές, και ιδίως οι κουκουλοφόροι ταραξίες. Τα χρόνια της εμπειρίας τους έχουν διδάξει περίπλοκες,όσο και αποτελεσματικές τακτικές εξαφάνισης από τη σκηνή του εγκλήματος.

Ξέρετε ποιος θα πληρώσει; Όλοι εμείς,οι πολίτες αυτής της έρημης πόλης. Οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων που βρήκαν τις περιουσίες τους ρημαγμένες και οι οφειλέτες των δημοτικών τελών που θα ξεπληρώσουν τα συνεργεία του δήμου για τις απαραίτητες επισκευές. Όχι, there is no such thing as a free meal. Kαι ο λογαριασμός για το χτεσινό εμπρηστικό δείπνο θα εισπραχθει με τα συνήθη βίαια μέσα του φορολογικού εξαναγκασμού από αθώους.

Ο παραλογισμός είναι καλά κρυμμένος πίσω από τη ρητορική των αγκιτατόρων και τα «δίκια αιτήματα του λαού». Ένα παρδαλό και πολύχρωμο σύνολο από ποικίλες ομάδες ειδικών συμφερόντων αποφασίζει να οργανώσει το πανηγύρι του στο κέντρο της πόλης. Η κεντρική εξουσία τους έχει θίξει άμεσα (δεν τους πλήρωσε όσο ήθελαν) ή έμμεσα (με τη μη θετική παρέμβαση της) και απαιτούν εξηγήσεις. Επιλέγουν λοιπόν να διατρανώσουν με θορυβώδικο τρόπο τις αδικίες της κυβέρνησης. Μέχρι εδώ καλά. Η πορεία όμως δεν αρκεί καθεαυτή σε μερικούς. Επιθυμούν βιαιότερες μεθόδους. Μπλέκονται σε συγκρούσεις με τα ΜΑΤ λες και αυτό θα λύσει το πρόβλημα τους. Σπάνε βιτρίνες ωσάν μια τέτοια κίνηση να βοηθάει στην ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Πουλάν επανάσταση φορώντας μαντήλια και παίζοντας κυνηγητό με τους ένστολους. Πράξεις χωρίς συμβατικό νόημα, χωρίς καν μια συνεκτική λογική εξήγηση. Πράξεις που άπτονται όχι μόνο του κοινού ποινικού δικαίου αλλά και της ψυχιατρικής επιστήμης καθώς κρύβουν ένα βαθύ αντικοινωνικό μένος, ένα μίσος απέναντι στην οργανωμένη συμβίωση και τους στοιχειώδεις κανόνες της. Ένα πρόβλημα στη σχέση κράτους-οργανωμένης ομάδας διαχέεται βίαια σε ολόκληρη την κοινωνία δίχως λόγο και αφορμή. Μια βάρβαρη ορδή αποσπάται απο τις γραμμές των ειρηνικών διαδηλωτών,εισβάλει στο κέντρο της πόλης και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της. Ο πολιτισμός εξαφανίζεται από το προσκήνιο για ένα απόγευμα και αλίμονο στο φουκαρά που θα βρεθεί στο δρόμο των σύγχρονων πειρατών.

Αν η χρήση της γλώσσας φανερώνει κάτι για την κοινωνική ψυχολογία, στη Θεσσαλονίκη έχουμε σταματήσει πια να λέμε ότι «θα γίνει διαδήλωση αυριο στο κέντρο». Λέμε, θα «γίνουν επεισόδια αυριο, πρόσεχε μην περάσεις από το κέντρο». Υπάρχει κάποιο όριο στην χρήση των εννόμων δικαιωμάτων, πέρα απο το οποίο η τελευταία καταντά καταχρηστική. Μια διαδήλωση δεν πρέπει να ξεφεύγει από αυτόν τον κανόνα. Η ζωή, η περιουσία και η ελευθερία των πολιτών είναι αξίες αδιαπραγμάτευτες. Θα ήθελα να δω κάποιον από τους ενόχους να καταβάλει ο ίδιος αποζημιώσεις στα θύματα. Πέστε με χαιρέκακο, αλλά θα ήθελα οι αλήτες που καταστρέφουν βιτρίνες και εμπορεύματα να πληρώσουν από την τσέπη τους τις καταστροφές,έστω και αν το αντίτιμο θα είναι η κατάσχεση των δικών τους περιουσιακών στοιχείων, του σπιτιού τους ή του αυτοκινητου, ή και των δύο. Το αίσθημα της ευθύνης είναι αλληλένδετο με την ειρηνική συνύπαρξη και την κοινωνική ευημερία. Η ατιμωρησία και η ασυδοσία , κυρίως όμως η ελαφρόμυαλη ανευθυνότητα που γεννούν, ροκανίζουν τα θεμέλια του κόσμου μας, καταστρέφουν τις ίδιες του τις βάσεις.

Μήπως είναι ώρα οι προτάσεις Πολύδωρα για εξορθολογισμό της πρακτικής των διαδηλώσεων να πάρουν σάρκα και οστά; Λέω, μήπως;

Η ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ

Ακούσαμε χτες τον Πρωθυπουργό στην ετήσια ομιλία του στη Διεθνή έκθεση της Θεσσαλονίκης.
Μεταξύ άλλων είπε:

Η Ελλάδα, στον 21ο αιώνα, δεν μπορεί παρά να αναπτύσσεται ισόρροπα. Δώσαμε τέλος στην αντίληψη της «μιας» και της «άλλης» Ελλάδας. Θεμελιώσαμε και εφαρμόζουμε Εθνική Στρατηγική Περιφερειακής Ανάπτυξης.

Αυτή είναι ίσως η μόνη φράση που δεν αναφέρεται σε Δημόσια έργα και διαχειριστικές λεπτομέρειες. Είναι ίσως κι η μόνη φράση που παρουσιάζει το πραγματικό πρόσωπο της Ν.Δ. – ένα κλασσικό συντηρητικό κόμμα που, πέρα από τις ρητορικές φούσκες, πιστεύει ακράδαντα κι ακολουθεί το δρόμο του κεντρικού σχεδιασμού.

Ο κ. Καραμανλής, τελειώνει την ομιλία του:

Αντιμετωπίζουμε με τόλμη τις προκλήσεις που αναπτύσσονται γύρω μας. Με προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και όχι συντηρητικές νοοτροπίες. Με τολμηρές αλλαγές και όχι στατική διαχείριση. Με ευθύνη και όχι ανέξοδο λαϊκισμό. Η Ελλάδα έχει σημαντικά παραδοσιακά πλεονεκτήματα.
- Φυσικό και πολιτισμικό πλούτο.
- Πολυσήμαντη γεωπολιτική θέση.
- Ισότιμη παρουσία στην Ε.Ε. και τους μεγάλους διεθνείς οργανισμούς.
- Ισχυρό ανθρώπινο δυναμικό. Η Ελλάδα διασφαλίζει, σήμερα, τους όρους και τις προϋποθέσεις για μια διαρκή και ισόρροπη, δυναμική και ανθρωποκεντρική ανάπτυξη. Χτίζει οικονομία ευκαιριών, που εγγυάται προσωπικό όφελος για κάθε πολίτη. Ανοίγει δρόμους που οδηγούν, με σιγουριά, σε μια πιο ισχυρή, πιο συνεκτική, πιο δίκαιη κοινωνία.
Εγγυάται ένα καλύτερο, ένα πιο δίκαιο αύριο. Για όλους τους Έλληνες. Για όλους τους πολίτες.

Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι ο κ. Καραμανλής μάλλον περιγράφει κάποια άλλη χώρα και όχι την Ελλάδα, το ερώτημα που θα είχε ενδιαφέρον είναι το εξής: Αν δε γνωρίζαμε τον ομιλητή και διαβάζαμε το κείμενο της ομιλίας του, θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι δεν πρόκειται για ενθουσιώδη υποστηρικτή της σοσιαλδημοκρατίας και του παρεμβατικού κράτους-σχεδιαστή; Τι διαφορετικό θα μας έλεγε ο κ. Σημίτης αν ήτανε ακόμη πρωθυπουργός;

Είναι παράξενο μετά που (όλοι) οι Έλληνες πιστεύουν ότι η λύση για όλα τους τα προβλήματα μπορεί να έρθει μόνο από το κράτος-σχεδιαστή-προστάτη;
Κύριε Πρωθυπουργέ, δε μας χρειάζεται μια «πιο ισχυρή, πιο συνεκτική, πιο δίκαιη κοινωνία». Δεν ξέρω καν τι σημαίνουν όλες αυτές οι παράξενες λέξεις. Χρειαζόμαστε μια πιο ελεύθερη και πιο ανοιχτή κοινωνία, κι έναν πρωθυπουργό που δε θα χαϊδεύει τ’ αυτιά μας με κοινοτοπίες («...ισχυρό ανθρώπινο δυναμικό...»).

Admire the best, forget the rest

Πολύς λόγος έχει γίνει στην χώρα μας για τα διάφορα οικονομικά μοντέλα και δη για το σουηδικό. Γράφει ο Economist στο Special Report του τρέχοντος τεύχους: Outsiders look enviously at Sweden's economic success. So why are the Swedes thinking of voting out the ruling Social Democrats next weekend?

Γιατί όχι νεοφιλελεύθεροι;

Νέο Άρθρο

Πανικόβλητες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας έπεσαν συλλογικά θύμα των ιδεοληψιών και της κυριαρχίας της Αριστεράς στον κόσμο των ιδεών και απέρριψαν εδώ και χρόνια τον νεοφιλελευθερισμό σαν μια συνετή κι ελπιδοφόρα πολιτική επιλογή. Για την μεγάλη πλειοψηφία δεξιών, κεντρώων και μετριοπαθών αριστερών η επιλογή του «άκαρδου» νεοφιλελευθερισμού φαντάζει κίνηση επικίνδυνη, κοινωνικά ανάλγητη, προορισμένη να στείλει στα τάρταρα τις αδύναμες και φτωχότερες κοινωνικές ομάδες. Είναι όμως τα πράγματα αληθινά έτσι; Η μήπως κρύβονται πίσω από την πολιτική αυτή κατεύθυνση άλλα κίνητρα και ταπεινά συντεχνιακά συμφέροντα;

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Για τα προβλήματα της κύριας σελίδας μας (update)

Update: Το πρόβλημα βρέθηκε (επιτέλους) και λύθηκε. Σε λίγο η σελίδα θα βρίσκεται στην κανονική της θέση. Το πρόβλημα ήταν ένα κωλό-beta plugin.

Προσωρινά έχουμε απενεργοποιήσει την κεντρική μας σελίδα μέχρι να αντιμετωπίσουμε κάποια προβλήματα που μας παρουσιάζει το wordpress από την Κυριακή το βράδυ. Ελπίζουμε να την αποκαταστήσουμε το συντομότερο δυνατόν.

Τοπικοι τυρρανισκοι εναντιον κοινης λογικης

Η αναγκη ιδρυσης κορυφαιων ΑΕΙ στην Ελλαδα και η παραλογη απαντηση της κυβερνησης

Η φαρσοκωμωδια με τα ΤΕΙ της περιφερειας δεν λεει να τελειωσει. Η θεσπιση του μετρου να εισαγονται μονο ατομα με βαθμους πανω απο την βαση εχει φερει ολοκληρη επανασταση απο ιδιοκτητες ακινητων και κοινοταρχες, που λεει θα μεινουν με αδεια δωματια!

Δυσκολα μπορω να βρω πιο παρανοϊκο κεκτημενο στην Ελλαδα, απο το το "δικαιωμα" των χωριων να εχουν ενα ΑΕΙ ή ΤΕΙ για να απομυζουν τις οικογενειες των φοιτητων! Και αυτο που με εκνευριζει περισσοτερο ειναι οτι ακομα και τα πιο επικριτικα αρθρα για το θεμα, φοβουνται πολυ να ξεφυγουν απο το παραδοσιακο παραμυθακι: "οχι στον υδροκεφαλισμο, αποδυναμωση της πρωτευσουσας για να φαει κανα χωριο" κτλ Κοιταξτε πχ αυτο το αρθρο της Ναυτεμπορικης:

οι παρεμβάσεις [των κοινοταρχων] έγιναν με ιδιόμορφα επιχειρήματα. Να μη μείνουν δηλαδή ξενοίκιαστα τα «ειδικά» για φοιτητές κατασκευασμένα διαμερίσματα και να «ζωογονηθεί» η εμπορική ζωή των πόλεων στην περιφέρεια.
Εξίσου παράλογο θεωρούμε και το αίτημα, να μειωθούν οι εισακτέοι στις σχολές του Λεκανοπεδίου και της Θεσσαλονίκης και να αυξηθούν αντίστοιχα στα περιφερειακά ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Λες και ο αριθμός των εισακτέων αποτελεί κίνητρο... εμπορικής και κατασκευαστικής δραστηριότητας. Με τον τρόπο αυτό, δεν υποτιμάται απλώς η έννοια του σπουδαστή και του φοιτητή, αλλά και αυτή καθεαυτή η προσωπικότητα τους, αφού αντιμετωπίζονται μόνο και μόνο ως «πελάτες» ενοικιαζομένων κατοικιών και καταστημάτων. Χωρίς να πούμε τίποτε για το επιπλέον κόστος που θα επωμισθούν οι οικογένειες τους για τη συντήρηση μακριά από το σπίτι.

Μεχρι εδω καλα και λογικα. Αλλα αυτο εδω τι το θελει ο αρθρογραφος?

Με όλα αυτά, προς Θεού να μη νομίσει κάποιος ότι υπερασπιζόμαστε τα δύο μεγάλα πολεοδομικά συγκροτήματα. Από τη θέση αυτή έχουμε στηλιτεύσει συστηματικά τον υδροκεφαλισμό της πρωτεύουσας. Δεν μπορούμε ωστόσο να μην τονίσουμε ότι στην υπεράσπιση συμφερόντων πρέπει να υπάρχουν και όρια.


Προς Θεου μην παρεξηγησετε οτι μπορει κανεις να υπερασπιζεται τις μεγαλες πολεις! Ειναι αυτονοητο και στοχος της χωρας μας να μεινουμε μονο με μιζερα χωρια. Ειναι στοχος της χωρας να επενδυει τοσο λιγο στην Αθηνα (ή στην Θεσαλλονικη), να κανει την ζωη τοσο δυσκολη στους Αθηναιους (τα καταφερνουμε αρκετα καλα νομιζω) που να θελουν ολοι να φυγουν απο κει! Ειμαι πληρως αντιθετος στην νοοτροπια αυτη. Στα οικονομικα υπαρχει η εννοια της αποκεκαλυμμενης προτιμησης (δυσκολη λεξη...): Οι προτιμησεις των ατομων φανερωνονται απο τις επιλογες τους. Ετσι οταν τοσοι Ελληνες επιλεγουν να σπουδαζουν σε μεγαλο αστικο κεντρο (Αθηνα-Θεσ), περνώντας δυσκολοτατες εξετασεις ή ακομα και πληρωνοντας διδακτρα, αντι να πανε σε ενα δωρεαν δημοσιο ιδρυμα της περιφερειας, αυτο μας λεει κατι. Οτι θελουν για καποιον πολυ δυνατο λογο να ζουν σε αυτες τις πολεις. Βρισκω υποχρεωση των κυβερνησεων να ανταποκρινονται στις προτιμησεις των πολιτων, οχι πατερναλιστικα ή χειροτερα για μικροπολιτικα συμφεροντα να τους βαζουν με το ζορι να πανε αλλου. Το ιδιο ισχυει και για τις υποδομες βεβαια. Οταν οι ανθρωποι προτιμουν να μενουν σε μεγαλη πολη, λογω υψηλοτερων μισθων, καλυτερης ψυχαγωγιας κτλ το κρατος πρεπει να ετοιμαζει υποδομες στις πολεις για να τους υποδεχτει, οχι να προσπαθει με το ζορι να τους κρατησει σε ενα αντιπαραγωγικο χωριο.

Με αυτην την σκεψη λοιπον, η αποφαση του υπουργειου να "αποκεντρωσει" θεσεις προς την περιφερεια ειναι εντελως παραλογη και κοντρα στις επιθυμιες των ατομων που πληρωνουν τις θεσεις! Γιατι οταν ας πουμε οι κατοικοι Αττικης πληρωνουν 60% των φορων το βρισκω θεαματικα αδικο η Αθηνα να εχει ενα απο τα χαμηλοτερα ποσοστα φοιτητων ανα 1000 κατοικους*. Βρισκω προκλητικο να μην εχει η Αθηνα ουτε ενα ΑΕΙ παγκοσμιου κλασης, εν μερει επειδη οι λιγοστες δαπανες μας για την παιδεια πανε σε 100 χωρια.

Η αναγκη υπαρξης ειδικων ξεχωριστων ιδρυματων υψηλου επιπεδου εχει γινει κατανοητη και στην εξισωτικη Ευρωπη. Οταν η σοσιαλιστικη Γαλλια εχει εδω και δεκαετιας τις κορυφαιες Grandes Ecoles, οταν στην Ισπανια τα τελευταια 15 χρονια δημιουργηθηκαν δυο νεα κορυφαια ιδρυματα σε Μαδριτη-Βαρκελωνη, οταν στην Γερμανια τρεχει ενα τεραστιο προγραμμα δημιουργιας 10-12 ελιτ πανεπιστημιων, εμεις σκορπαμε τα λεφτα μας σε μιζερα ιδρυματακια. Οταν το πλεονεκτημα καθε μεγαλης πολης ειναι η δυναμη της γνωσης, η ερευνα, ο δυναμισμος των νεων που ξεπηδανε απο το πανεπιστημιο και φτιαχνουν επιχειρησεις, η Αθηνα καταδικαζει τους κατοικους της στην ξενιτια εντος ή συχνοτερα εκτος Ελλαδος! Γιατι αυτο που δεν καταλαβαινουν οι τοπικοι τυρρανισκοι ειναι οτι η ελλειψη σοβαρης εκπαιδευσης σε ολους κοστιζει. Η Ελλαδα δεν εχει την πολυτελεια να σκορπα τα χρηματα της παιδειας σε αντιπαραγωγικα ιδρυματα με μονο σκορπο υπαρξης την τονωση της αγορας ακινητων! Δεν βλεπουν οι πολιτικαντηδες οτι τα καλυτερα ταλεντα μας φευγουν για το εξωτερικο ελλείψει σοβαρης εναλλακτικης στην Ελλαδα. Οτι κανεις παγκοσμιου κλασης ερευνητης δεν θα διανοηθει να παει σε περιφερειακο ΤΕΙ. Οπως και με τις επενδυσεις υψηλης τεχνολογιας, οταν διωχνουμε ερευνητες απο τα 2-3 μεγαλα μας ΑΕΙ με την ελλειψη χρηματοδοτησης, τους διωχνουμε απο την Ελλαδα γενικα...

*το Μεσολογγι ας πουμε εχει υπερδεκαπλασιο ποσοστο! Με ποια κριτηρια πηρε το Μεσολογγι τοσους φοιτητες? Εχει τετοια ζητηση? Ή μηπως παραγουν εκει οι καθηγητες καλυτερο εργο?

Σχετικα:
Απιστευτες δηλωσεις απο νομαρχεις και δημαρχους που ζητανε λιγο πολυ τα καλυτερα ιδρυματα να πανε στην δικη τους εκλογικη περιφερεια! Απειλουν κιολας την κυβερνηση της χωρας, αν δεν κοιταξει τα στενα τους σχεδιακια. Δεν ειδα ομως ουτε ενα επιχειρημα τι κερδιζει η χωρα, ο φορολογουμενος, με αυτα που προτεινουν.
Σχετικο, καλο κειμενο απο τον Τορυ Αναρχικο
Ασυναρτησιες απο το ΠΑΣΟΚ: Ισες ευκαιριες κα. Αποστολακη δεν ειναι να καταδικαζουμε ολους να σπουδαζουν σε κοτετσια! Ισες ευκαιριες ειναι να εχουμε κορυφαια ΑΕΙ που να μπορουν να ανταγωνιστουν τα αντιστοιχα ευρωπαϊκα ή αμερικανικα. Σημερα ενα φτωχοπαιδο δεν εχει ισες ευκαιριες να δουλεψει, εχει ισες ευκαιριες σε ενα πτυχιο της πλακας και στην ανεργια!

ΥΓ ολα αυτα χωρις να αγγιζω το θεμα των ιδιωτικων ΑΕΙ. Γιατι οχι μονο παιρνουν τους φορους του κεντρου και τους σπαταλουνε στην περιφερεια, αλλα δεν επιτρεπουν καν οι κατοικοι του κεντρου να φτιαξουν μονοι τους δικα τους ΑΕΙ! Φυσικα οταν επιτραπουν τα ιδιωτικα ΑΕΙ περιμενω ενα νεο κυμα εξαφανισης περιφερειακων ιδρυματων...
ΥΓ2 καποιες επιπελον παραπομπες θα ερθουν οταν επιτελους διορθωθει η κεντρικη σελιδα.