Έπεσα τυχαίως σήμερα πάνω σε αυτό το post ο συντάκτης του οποίου εύχεται να είχαμε πολιτικούς σαν το Al Gore. Κι αυτό διότι ο Gore δημιούργησε το γνωστό πλέον ντοκυμανταίρ "An Inconvenient Truth" στην προσπάθειά του, προφανώς, να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο αναφορικά με την προστασία του περιβάλλοντος. Και καλά έκανε.
Ωστόσο, ο Gore άλλα λέει κι άλλα κάνει. Αναρωτιέμαι εάν αυτό είναι ηθικώς μεμπτό ή όχι πολλώ δε μάλλον όταν μιλάμε για έναν πολιτικό. Το θέμα -"πρέπει οι πολιτικοί να δίνουν το παράδειγμα;"- σχολιάζει και το Economist σε πρόσφατο άρθρο του.
Ωστόσο, ο Gore άλλα λέει κι άλλα κάνει. Αναρωτιέμαι εάν αυτό είναι ηθικώς μεμπτό ή όχι πολλώ δε μάλλον όταν μιλάμε για έναν πολιτικό. Το θέμα -"πρέπει οι πολιτικοί να δίνουν το παράδειγμα;"- σχολιάζει και το Economist σε πρόσφατο άρθρο του.
5 σχόλια:
Ποιός ήταν, ο Schopenhauer νομίζω, που όταν τον ρωτήσανε γιατί δεν δίνει το καλό παράδειγμα αυτοκτονώντας είπε ότι μπορείς να ζητήσεις από τον περαστικό οδηγίες για τον προορισμό σου αλλά δεν μπορείς και να απαιτήσεις να σε ακολουθήσει εκεί.
Υπάρχουν δύο σκέλη στην κεντρική ερώτηση του άρθρου: Οι πολιτικοί θα έπρεπε να δίνουν το παράδειγμα γιατί όλοι οι άνθρωποι πρέπει να δίνουν το παράδειγμα ή/και θα έπρεπε να το κάνουν ειδικά επειδή είναι οι δημοκρατικά εκλεγμένοι άρχοντες.
Στην πρώτο σκέλος εγώ θα απαντούσα, ακολουθώντας τους βόρειους (κατά economist) λαούς, ότι, ναι, πρέπει να δίνουμε το καλό παράδειγμα σε όσους μας ακολουθούν. Όμως στο δεύτερο σκέλος ακολουθώ τους νότιους: σε μια δημοκρατία, οι άρχοντες επιλέγονται από εμάς, όχι από τον Θεό ή από κάποια άλλη ηθική επιταγή.
Η δημοκρατία όμως δεν είναι ηθική σε καμμία περίπτωση (ούτε ορθολογική είναι σε πολλές περιπτώσεις), όχι γιατί κανείς από μας δεν επιλέγει τι θα ψηφίσει ηθικά (κάτι που ασφαλώς συμβαίνει) αλλά γιατί η ομαδοποίηση των ψήφων εξαλείφει κάθε ίχνος ηθικής υπόστασης, αφήνοντας μόνο το νόμο.
Ο δημοκρατικά εκλεγμένος άρχοντας έχει λοιπόν
α) ηθικές υποχρεώσεις, ως άνθρωπος, απέναντι στους ανθρώπους β) νομικές υποχρεώσεις, ως άρχοντας, απέναντι στην δημοκρατία (γιατί δεν έχει νόημα να λέμε ότι έχει ηθικές υποχρεώσεις απέναντι στην δημοκρατία)
Το πρόβλημα είναι όμως ότι η ηθική μας είναι παλαιότερη από την δημοκρατία μας. Έτσι, η ίδια ηθική που λέει ότι ο γονέας έχει περισσότερη υποχρέωση να δίνει το καλό παράδειγμα στα παιδιά του, λέει ότι και ο άρχοντας έχει περισσότερη υποχρέωση από τους άλλους να δίνει το καλό παράδειγμα γιατί έχει όλους εμάς σαν παιδιά του.
Όμως η κεντρική ιδέα της δημοκρατίας είναι άλλη: ο εκλεγμένος άρχοντας είναι ένας πολίτης σαν και εμάς που επιλέγουμε να του δώσουμε αυξημένα δικαιώματα. Ηθικά μιλώντας και επειδή εμείς τον επιλέξαμε δεν δικαιούμαστε να απαιτούμε παραπάνω από αυτόν, απ'ότι από τους εαυτούς μας. Πολιτικά μιλώντας πρέπει, ως δημοκράτες, να αντιστεκόμαστε στην αύξηση της επιρροής και της σημασίας του άρχοντα, ακόμα και όταν αυτό φαίνεται ότι μας ωφελεί.
Παρόμοιο αρθρο ειδα στο economist στην στηλη του charlomagne.
ο δημας αντι να παρει mercedes πηρε ενα υδριβικο και ο cameron παει στο κοινοβουλιο με ποδηλατο...
και αναρωτιεμαι....το κοινοβουλιο μας εχει μετρο, τραμ και λεωφορεια διπλα, ποτε θα δουμε τους βουλευταδες μας να πηγαινουν με μετρο ή ποδήλατο στην βουλή αντι για τις ρυπογονες bmw; Πόσο ακομα οταν τα ρυπογονα αυτοκινητα τους ειναι πληρωμενα απο την βουλη και οχι τους ιδιους.
"Παρόμοιο αρθρο ειδα στο economist στην στηλη του charlomagne."
Μα σε αυτό παραπέμπω στο post.
:-)
το τελευτααιο λινκ, λες εχεις δικιο.
Πολιτικός είναι αυτός που θα βάλει να κόψουν ένα δέντρο ,ώστε να φτιαχτεί ένα βάρθρο πάνω στο οποίο θα ανέβει για να μιλήσει για την οικολογία.
παλιό αλλά καλό.
Όλοι οι άνθρωποι για λόγους αυτοεκτίμησης πρέπει να είναι συνεπείς. Το οφείλουν πρώτα από όλα στον εαυτό τους.
Ειδικότερα δε όταν ζητάς από κάποιους να σε ψηφίσουν πρέπει και να είσαι αλλά κυρίως να φαίνεσαι έντιμος. Όταν βάζεις υποψηφιότητα για κάποιο αξίωμα ζητάς από τους ψηφοφόρους να σε εμπιστευτούν τους λες ψηφίστε με και εγώ θα κάνω αυτά που σας τάζω. Άρα λοιπόν ένας άνθρωπος που δεν είναι συνεπής δεν είναι άξιος να εκλεγεί.
Δημοσίευση σχολίου