Το δικαίωμα του κ. Πλεύρη να εκφράζει ελεύθερα τις (απαράδεκτες) απόψεις του

“If liberty means anything at all, it means the right to tell people what they do not want to hear.”- George Orwell

Άρθρο 1 του Ν. 927/1979: «Όστις δημοσίως, είτε προφορικώς, είτε δια του τύπου ή δια γραπτών κειμένων ή εικονογραφήσεων ή παντός ετέρου μέσου εκ προθέσεως προτρέπει εις πράξεις ή ενεργείας δυναμένας να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βίαν κατά προσώπων ή ομάδος προσώπων εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής των, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών ή με χρηματικήν ποινήν ή και δια αμφοτέρων των ποινών τούτων».

Άρθρο 2 του Ν. 927/1979: « Όστις δημοσίως είτε προφορικώς είτε δια του τύπου ή δια γραπτών κειμένων ή εικονογραφήσεων ή παντός ετέρου μέσου, εκφράζει ιδέας προσβλητικάς κατά προσώπου ή ομάδος προσώπων λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής των, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρις ενός έτους ή χρηματικήν ποινήν ή και δια αμφοτέρων των ποινών τούτων».

Βάσει αυτών των άρθρων του "αντιρατσιστικού" νόμου 927/1979 ο συγγραφέας και... τηλεοπτικός σταρ του ακροδεξιού χώρου Κωνσταντίνος Πλεύρης παραπέμπεται σε δίκη για το ογκώδες πόνημα του "Εβραίοι, όλη η αλήθεια".Είχε προηγηθεί μήνυση του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (ΚΙΣ) και του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι. Η δίκη αναβλήθηκε για τις 3 Δεκεμβρίου.Ο κ.Πλεύρης γράφει ανατριχιαστικά πράγματα στο βιβλίο του .Εγκαλεί τους ναζί επειδή «δεν απήλλαξαν την Ευρώπην μας από τον εβραιοσιωνισμό ενώ ηδύναντο να το πράξουν". Δηλώνει απροκάλυπτα : «Έτσι θέλουν οι Εβραίοι. Διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν: εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα». Επιμένει πως : "Η απαλλαγή της Ευρώπης από τους Εβραίους είναι επιβεβλημένη, διότι ο Εβραϊσμός συνιστά απειλή κατά της ελευθερίας των Εθνών».Και μας προτρέπει :« Απελευθερωθείτε από την Εβραϊκήν προπαγάνδα, που σας εξαπατά με τα ψεύδη περί στρατοπέδων συγκεντρώσεων, θαλάμων αερίων, «φούρνων» και τα άλλα παραμύθια του ψευτο-ολοκαυτώματος…».

Πρέπει όμως ο κ. Πλεύρης να καταδικαστεί επειδή εξέφρασε αυτές τις απόψεις;Και τί γίνεται με τo πιο ιερό δικαιώμα που αναγνωρίζεται στη Δυτική νομική παράδοση, αυτό της ελευθερίας του λόγου;Κατά πόσο ο αντιρατσιστικός νόμος έρχεται σε αντίθεση με αυτό το δικαίωμα;H ποινική αυτή δίωξη δεν είναι ένα γεγονός που πρέπει να εξεταστεί μεμονωμένα. Τα τελευταία χρόνια, σε ολόκληρο το Δυτικό κόσμο έχει ψηφιστεί μια σείρα νομοθετημάτων που στοχεύει να τιμωρήσει ποινικά τη διατύπωση απόψεων που μπορεί να θίξουν ή να προκαλέσουν βία εναντίον ενός ατόμου ή μιας ομάδας ("hate speech") . Μάλιστα, σε πολλές χώρες οι νόμοι αυτοί ολοένα διευρύνονται και προστατεύουν πια έναντι σχολίων που θίγουν την εθνική ή φυλετική καταγωγή, το φύλο, τη θρησκεία, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την εμφάνιση, την κοινωνική τάξη κ.α.. Αυτοί οι νόμοι σε συνδυασμό με τη νομοθεσία που τιμωρεί ποινικά την άρνηση γενοκτονιών,που και αυτη επεκτείνεται τα τελευταία χρόνια, δημιουργούν πια ένα ασφυκτικό πλαίσιο για την ελευθερία του λόγου στις άλλοτε φιλελεύθερες Δυτικές χώρες.
Την προηγούμενη χρονιά, στη Μ. Βρετανία ,με αφορμή τα πολλά αρνητικά σχόλια εναντίον του Ισλάμ μετά τις βομβιστικές επιθέσεις στο μετρό του Λονδίνου , ψηφίστηκε νόμος που τιμωρεί ποινικά την υποκίνηση του θρησκευτικού μίσους, κάνοντας δύσκολη την κριτική σε οποιαδήποτε θρησκεία.Μάλιστα, πριν λίγες μέρες, προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα, ο βρετανός Υπουργός Δικαιοσύνης ανακοίνωσε πως πρόκειται να υποβάλει νομοθεσία που θα καθιστά ποινικό αδίκημα την υποκίνηση μίσους βάσει του σεξουαλικού προσανατολισμού. Στη Σουηδία, χώρα-μοντέλο για τους απανταχού αριστερούς, υπάρχει ήδη τέτοιος νόμος και ένας ιερέας καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός μήνα, επειδη σε κήρυγμα του καταδίκασε την ομοφυλοφιλία και μίλησε με απαξιωτικά λόγια για τους ομοφυλόφιλους.Όσον αφορά τις εξελίξεις που αφορούν τους νόμους που ποινικοποιούν την άρνηση του ολοκαυτώματος, νωπές είναι ακόμη οι μνήμες από τη φυλάκιση για 1,5 χρόνο στην Αυστρία του Βρετανού αναθεωρητή ιστορικού David Irving, ενώ σε χώρες όπως η Γαλλία η νομοθεσία αυτή επεκτείνεται και θεωρείται ποινικό αδίκημα και η άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων. Στην Αυστραλία δύο Χριστιανοί καταδικάστηκαν επειδη άσκησαν κριτική στο Ισλάμ, άλλος ένας επειδή άσκησε κριτική στον Σιωνισμό, ένας ιερέας στη Γερμανία απειλείται με φυλάκιση επειδή επέκρινε την άμβλωση, ενώ στη Μ.Βρετανία απαγορεύτηκε διάφημιση σε sex shop που απεικόνιζε μια γυμνή γυναίκα επειδή θεωρήθηκε πως θίγει τη γυναικεία αξιοπρέπεια και υποκινεί σε βία έναντι των γυναικών !Στην Ελλάδα,τα πράγματα δεν έχουν προχωρήσει τόσο, αλλά έχουμε κι εδώ κάποιες ανησυχητικές εξελίξεις.Ο "αντιρατσιστικός" νόμος 1927 παρότι ψηφίστηκε το 1979, εφαρμόζεται για πρώτη φορά φέτος με τη δίκη Πλεύρη ενώ το κόμμα των... "προοδευτικών διανοουμένων", ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ζητάει η αντιρατσιστική νομοθεσία , "να συμπεριλάβει στο προστατευτικό της πεδίο ομάδες με ομοερωτικό προσανατολισμό, έτσι ώστε να διώκονται ποινικά όσοι χρησιμοποιούν ρατσιστικές ύβρεις εις βάρος τους"
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα νέο κύμα λογοκρισίας, πιο ύπουλο και γι'αυτό πιο επικίνδυνο. Πιο ύπουλο γιατί αυτή τη φορά είναι ενδεδυμένο με "προοδευτικό" μανδύα και έχει την υποστήριξη όχι της Δεξιάς αλλά μεγάλου μέρους της αριστερής διανοήσης και των αριστερών πολιτικών κομμάτων. Δυστυχώς η "πολιτικά ορθή", προοδευτική Αριστερά αποδεικνύεται το ίδιο bossy και αυταρχική όσο και οι πολιτικοί της αντίπαλοι, που χρησιμοποίησαν στο παρελθόν τη λογοκρισία για να φιμώσουν τις αριστερές φωνές. Για άλλη μια φορά στην ιστορία, το Κράτος είναι το όργανο που χρησιμοποιείται για την επιβολή της νέας ιδεολογίας. Μια ακόμη αφορμή για τις κυβέρνησεις να επεκτείνουν αδικαιολόγητα την εξουσία τους. Και είναι πραγματικά κρίμα το ότι οι κάθε λογής μειονότητες , που στο παρελθόν καταπιέστηκαν από την κρατική εξουσία, τώρα στριμώχνονται για το ποιά θα πάρει τον επίζηλο τίτλο του "θύματος" ώστε να δικαιούνται ειδική κρατική προστασία και προνόμια. Δεν αναλογίζονται όμως ότι αυτές οι υπερεξουσίες που παρέχονται στην κυβέρνηση, μπορεί σήμερα να χρησιμοποιούνται φαινομενικά υπέρ τους, αλλά σε μια διαφορετική συγκυρία ,στο μέλλον , μπορεί να χρησιμοποιηθούν εναντίον τους.
Οι θεωρητικοί αυτής της πολιτικής λένε πως πιστεύουν στην ελευθερία του λόγου, σαν γενική αρχή, αλλά έχουν την πεποίθηση πως η προώθηση του μίσους είναι κάτι τελείως διαφορετικό και πρέπει να τιμωρείται ποινικά. Όμως ας αναρωτηθούμε, μια κοινωνία όπου όλοι θα φοβούνται μήπως με το λόγο τους προσβάλουν μια θρησκευτική, ταξική ή εθνική ομάδα μπορεί να είναι μια ελεύθερη κοινωνία ή θα είναι μια κοινωνία αποστειρωμένη,που δεν επιτρέπει το διάλογο, την αντίθετη άποψη, και την ανταλλαγή απόψεων;Εξάλλου ποιός θα ορίσει τί ακριβώς αποτελεί λόγο μίσους και τί όχι; Αυτό που για κάποιους είναι κήρυγμα μίσους, για άλλους είναι απλά η αλήθεια.Και δυστυχώς η υποκρισία της Αριστεράς είναι φανερή. Από αυτή τη νομοθεσία ωφελούνται κυρίως ομάδες που ταιριάζουν με την πολιτική κοσμοθεωρία της και συνήθως καταδικάζονται άτομα που κινούνται στο χώρο της φασιστικής Ακροδεξιάς ή απλά υπερσυντηρητικοί θρησκεύομενοι. Όμως τελικά όλη αυτή η προσπάθεια είναι πιθανόν να καταφέρει το αντίθετο από αυτό που θέλει να πετύχει. Αντί να ενισχύσει τη θέση των μειονοτήτων, να μεγαλώσει την αντιπάθεια απέναντι σε αυτές τις ομάδες που απολαμβάνουν αυτής της ειδικής προστασίας και να ηρωοποιήσει επικίνδυνους εξτρεμιστές, που κάτω από ενα καθεστώς ελευθερίας θα έμεναν περιθωριακοί.
Δυστυχώς οι εξελίξεις δεν είναι θετικές. Ολοένα και διευρύνεται η λίστα των θεμάτων- ταμπού που κανείς δεν μπορεί να αγγίξει χωρίς να έχει το φόβο της φυλάκισης.Ο "πολιτικά ορθός" φασισμός της Αριστεράς θέτει σε κίνδυνο τη μεγαλύτερη κατάκτηση του Δυτικού πολιτισμού, την ελευθερία του λόγου.O "Μεγάλος Αδελφός" και η "Αστυνομία της Σκέψης" είναι εδώ , ίσως με χαμογελαστό και προοδευτικό προσωπείο αυτή τη φορά , και με το πρόσχημα ότι προστατεύουν τις μειονότητες. Τα αποτελέσματα όμως είναι το ίδιο αποκρουστικά όπως πάντα. Λογοκρισία,φίμωση της διαφορετικής γνώμης, καταπίεση, φυλακίσεις...

Ίσως δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικό για έναν φιλελεύθερο να υπερασπίζει την ελευθερία του λόγου ενός ατόμου με ρατσιστικές απόψεις, που υμνεί τον φασισμό. Όμως οι Έλληνες φιλελεύθεροι πρέπει να παλέψουν για την αθώωση του Κ. Πλεύρη. Αυτή η δίκη δεν έχει να κάνει με τις ακραίες,απαράδεκτες απόψεις κάποιων περιθωριακών πολιτικών ομάδων. Αυτή η δίκη αφορά το μέλλον της ελευθερίας του λόγου στη χώρα μας,μας αφορά όλους.