Αύξηση φόρων=ομολογία αποτυχίας

Δεν χρειάστηκε περισσότερο από ένας μήνας για να εξανεμιστεί η δυναμική μεταρρυθμίσεων που ήθελε (υποτίθεται) να δημιουργήσει η κυβέρνηση και να αρχίσουν να φαίνονται οι πραγματικοί λόγοι των πρόωρων εκλογών, βασικότερος ίσως από τους οποίους ήταν η ανάγκη επιβολής νέων φόρων για την αντιμετώπιση των συσσωρευόμενων οικονομικών προβλημάτων (με βασικότερο την αδυναμία αντιμετώπισης του δημόσιου χρέους), που δεν θα μπορούσαν να επιβληθούν προεκλογικά. Η μόνη δυναμική που φαίνεται να αναπτύσεται είναι αυτή των νέων φόρων, οδηγώντας σε άλλη μια πολιτική εξαπάτηση των εκλογέων, στους οποίους η κυβέρνηση υποσχόταν πριν ενάμιση μήνα παροχές, και όχι νέους φόρους. Άλλα μετά από τόσα χρόνια εξαπατήσεων, το αντίθετο θα προκαλούσε έκπληξη.

Μετά από πολλά χρόνια συνεχών αυξήσεων το δημόσιο χρέος έφτασε τα 235 δις ευρώ το 2007, ή 9 δις περισσότερο από ότι ήταν το 2006. Με δημόσιο χρέος πάνω από το 104% του ΑΕΠ, η Ελλάδα έχει τη χειρότερη επίδοση στην Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς το ποσοστό αυτό υπερβαίνει κατά 44% το ανώτερο όριο που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ευρωζώνης. Έτσι κάθε Ελληνίδα και Έλληνας (συμπεριλαμβανομένων και των νηπίων) χρωστά περί τα 21.000 ευρώ λόγω της κακοδιαχείρισης των κυβερνήσεων που εξέλεξε.

Η μόνη λύση για τη μείωση του δημόσιου χρέους θα ήταν η αναδιοργάνωση του κράτους, η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ, το χτύπημα της γραφειοκρατείας και της διαφθοράς, με ταυτόχρονη κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και ανάπτυξη μηχανισμών αξιολόγησή τους, και η ανάπτυξη της οικονομίας με φορολογικές ελαφρύνσεις που θα τόνωναν τις επενδύσεις και την εξωστρέφεια των ελληνικών επιχειρήσεων.

Στον αντίποδα των παραπάνω η ελληνική κυβέρνηση επιχείρησε να μειώσει το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, αφενός μεν προσπαθώντας να εξαπατήσει τη Στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία παρουσίασε "αύξηση" του ΑΕΠ κατά 25%, και αφετέρου την εισαγωγή στο νέο προϋπολογισμό του 2008 νέων φόρων ύψους 6 δισ. Ευρώ. Η πρωτοφανής αυτή ετήσια αύξηση των φόρων κατά 12,3% αφορά κυρίως στην επιβολή ετήσιου φόρου στα ακίνητα, αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων και αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ. Αντίθετα, εγκαταλείφθηκε η ενοποίηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης που θα εξάλειφε τη λαθρεμπορία καυσίμων που κοστίζει στο κρατικό προϋπολογισμό περί τα 350 εκατομμύρια ευρώ χαμένων φορολογικών εσόδων ετησίως.

Αν πρώτη τετραετία απλά κόστισε σε απογοήτευση, λόγω αδυναμίας και ατολμίας προώθησης των αναγκαίων διαρθωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, αυτή η τετραετία θα κοστίσει ακόμα περισσότερο στην τσέπη μας, αφού θα κληθούμε να πληρώσουμε με φόρους τα αδιέξοδα αυτής της ατολμίας.