Όχι νέοι φόροι ΙΙΙ: Διπλή απογοήτευση από κυβέρνηση και αντιπολίτευση

There's no such thing as a free lunch.
Milton Friedman

Ασκήσαμε σκληρή κριτική στην κυβέρνηση για τις επιλογές της να αυξήσει την φορολογία, για τρεις κυρίως λόγους. Ο πρώτος είναι ότι μας είχε υποσχεθεί το αντίθετο, δηλαδή ότι ο περιορισμός της σπατάλης μέσω της περίφημης επανίδρυσης, θα έδινε περιθώρια όχι για αύξηση αλλά για μείωση στους φορολογικούς συντελεστές. Ο δεύτερος είναι ότι το σκεπτικό πίσω από τις προεκλογικές εξαγγελίες του 2004 της ΝΔ ήταν σωστό. Δηλαδή ορθώς είχε εντοπίσει τα μεγάλα αδιέξοδα της οικονομίας στα οποία οδηγούσε το τεράστιο κράτος και γι’ αυτό ακριβώς επιβραβεύτηκε με την ψήφο όσων ασφυκτιούσαν στην πραγματική οικονομία. Ο τρίτος είναι ότι η συμπεριφορά της απαξιώνει τις ίδιες τις μεταρρυθμιστικές ιδέες που επαγγέλθηκε.

Μετά από 4,5 χρόνια η διακυβέρνηση της ΝΔ απεδείχθη ασυνεπής όχι μόνο στις δεσμεύσεις της, αλλά απέναντι και στις ίδιες τις ιδέες που υποτίθεται ότι συγκροτούσαν την πολιτική της πρόταση το 2004. Είναι διπλά υπόλογη, όχι μόνο γιατί δεν εκπλήρωσε τις υποσχέσεις της, αλλά γιατί με την κούφια ρητορική της απαξίωσε αυτές τις ιδέες. Ανικανότητα, αδιαφορία ή συνειδητή επιλογή είναι κάποιες από τις εξηγήσεις. Σε κάθε περίπτωση η ΝΔ απογοήτευσε γιατί διέψευσε πλήρως τις προσδοκίες που καλλιέργησε και γιατί φανέρωσε το πόσο επιφανειακά και προσχηματικά είχε ενστερνιστεί τις ιδέες για την μείωση του κράτους.

Επιπλέον, ο τρόπος όμως συμπεριφοράς των διαχειριστών της εξουσίας τα τελευταία 4,5 χρόνια έπληξε ακόμα περισσότερο και τις ιδέες αυτές και το περιεχόμενο της πολιτικής γενικότερα. Η ΝΔ είχε στηρίξει την αντιπολιτευτική της τακτική στην εκμετάλλευση της γενικότερης αίσθησης της υπαρκτής διαφθοράς της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και εκλέχθηκε το 2004 με σημαία της ηθική της διαφορετικότητα. Αυτό που ο κ. Καραμανλής συμπύκνωσε στο «σεμνά και ταπεινά». Τα προκλητικά σκάνδαλα των στελεχών της σημερινής κυβέρνησης (ιδίως τον τελευταίο χρόνο) απαξιώνει στα μάτια των πολιτών όχι μόνο τους ίδιους αλλά και την πολιτική.

Το κορυφαίο έγκλημα της κυβέρνησης είναι ότι με την συμπεριφορά της μετατοπίζει την πολιτική συζήτηση στην ηθική σφαίρα, αφήνοντας την κριτική επί των πολιτικών προτάσεων στο περιθώριο. Έτσι οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης βρίσκουν εύκολα πολεμοφόδια που τις απαλλάσσουν από την ανάγκη να προτείνουν πολιτικές και να κριθούν για αυτές. Έτσι οι καταστροφικές πολιτικές προτάσεις της αντιπολίτευσης, που ζητούν την μεγέθυνση του κράτους και των δαπανών του, όχι απλά δεν αποδομούνται στον δημόσιο διάλογο αλλά αποκτούν και ηθικό πλεονέκτημα! Η ΝΔ απέδειξε με την συμπεριφορά των στελεχών της, ότι δεν διαθέτει το ηθικό ανάστημα να είναι φορέας φιλελεύθερων μεταρρυθμιστικών πολιτικών. Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις αξίζουν καλύτερης πολιτικής εκπροσώπησης από πχ τον κ.Ζαχόπουλο, τον κ.Κιλτίδη, τον κ. Γεροντόπουλο, τον κ.Τσιτουρίδη ή τον κ.Βουλγαράκη.

Απογοητεύει σήμερα όμως και η συμπεριφορά της αντιπολίτευσης, που τάχθηκε αμέσως ενάντια στους φόρους για να καπηλευθεί την δυσαρέσκεια των νέων μέτρων. Γιατί μπορεί να έχουν ενστάσεις ως προς την διαχείριση, αλλά το σύνολο των αντιπολιτευόμενων κομμάτων ευαγγελίζεται ένα ακόμα μεγαλύτερο κράτος, από το ήδη ξεχειλωμένο τέρας που ελέγχει η ΝΔ. Σχεδόν σε κάθε πρόβλημα η άμεση πρόταση της αξιωματικής και λοιπής αντιπολίτευσης είναι περισσότερα κρατικά κονδύλια, μεγαλύτερος κρατικός παρεμβατισμός, περισσότεροι κρατικοί φορείς και μεγαλύτερη κρατική γραφειοκρατία. Η μέχρι τώρα αντιπολίτευση δεν στηριζόταν στο ότι η κυβέρνηση ξοδεύει πολλά, αλλά ότι δεν ξοδεύει αρκετά.

Είναι , για παράδειγμα, εντελώς υποκριτικό σήμερα, που η κυβέρνηση πληρώνει το κόστος της συνέχισης της πολιτικής του γιγαντωμένου, παρασιτικού κράτους, και η οικονομική κατάσταση να πλησιάζει το απροχώρητο, να διαφωνεί η αντιπολίτευση με τους πρόσθετους φόρους, όταν πριν λίγους μήνες φώναζε και κατέβαζε τον κόσμο στους δρόμους υπέρ του χρεωκοπημένου συστήματος ασφάλισης, αντιδρώντας ακόμα και στα αστεία ημίμετρα διοικητικής φύσης, που η κυβέρνηση βάφτισε μεταρρύθμιση, ζητώντας ουσιαστικά των πολλαπλασιασμό της κρατικής χρηματοδότησης σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Είναι επιπλέον εντελώς υποκριτικό σήμερα να διαμαρτύρονται όσοι τα τελευταία χρόνια έχουν σταθεί με κάθε δυνατό τρόπο εμπόδιο (ακόμα και με την βία των συνδικαλιστών τους) στον εξορθολογισμό των δαπανών του κράτος και το άνοιγμα της οικονομίας, στις όσες φορές η παρούσα κυβέρνηση το προσπάθησε.

Η ΝΔ φέρει σαφώς το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την τραγική πορεία της χώρας από το 2004 έως σήμερα. Αυτό όμως δεν παραγράφει τις ευθύνες ούτε αυτών που παρέδωσαν την εξουσία το 2004, ούτε αυτών που τόσα χρόνια με τον ανεύθυνο λαϊκισμό τους δημιούργησαν ένα τεράστιο πολιτικό κόστος στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις . Η διατήρηση μέχρι σήμερα των ελλειμματικών ΔΕΚΟ, η διατήρηση του υπάρχοντος ασφαλιστικού συστήματος, η προστασία αργόμισθων κομματικών στρατών εντός του κράτους είναι όλα επιλογές όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά και όλων των κομμάτων που σήμερα κόπτονται για την υπερφορολόγηση. Είναι αξιοπρόσεκτο, και καθόλου τυχαίο, πώς τα κόμματα της αντιπολίτευσης προτίμησαν αντί να στοχεύσουν στο θέμα των φόρων, να βγάλουν επικοινωνιακά βέλη που είχαν για μήνες στην φαρέτρα τους.

Για μια υπεύθυνη πολιτική δεν φτάνει η εναντίωση στην φοροεπιδρομή της κυβέρνησης. Πρέπει να συνοδεύεται από μια συνολική πολιτική αντίληψη μείωσης του μεγέθους, του ρόλου και του κόστους του κράτους. Να στηρίζεται σε μια πολιτική πρόταση απελευθέρωσης των υγιών δυνάμεων της ιδιωτικής οικονομίας, ενίσχυσης του ανταγωνισμού, κατάργησης των γραφειοκρατικών διοικητικών εμποδίων και προσέλκυσης επενδύσεων. Να στοχεύει στην εξασφάλιση των συνθηκών για την ανάπτυξη μιας ανοιχτής οικονομίας ελεύθερης αγοράς, που σταδιακά να αναστρέψει τα πολιτικά λάθη δεκαετιών και να αντιμετωπίσει τα συσσωρευμένα χρέη. Όχι νεφελώδεις, ουτοπικές και συναισθηματικές προτάσεις αλλά ιδέες που να συμπυκνώνουν την πετυχημένη διεθνή εμπειρία (πχ την Ιρλανδία που κάποτε επικαλέστηκε ο κ.Καραμανλής αλλά ποτέ δεν εφάρμοσε ούτε μια από τις μεταρρυθμίσεις που την έκαναν πετυχημένη, την Εσθονία, την Νέα Ζηλανδία κ.ά.), τις προτάσεις των οικονομικών οργανισμών (που συστηματικά αγνοούνται) και τις αρχές του πρωτείου του ατόμου. Κάτι που κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν κάνει. Όχι να περιορίζεται σε γενικόλογες, ηθικολογικές διαπιστώσεις και καταγγελίες.

Οι νέοι φόροι είναι μια χρυσή ευκαιρία για να συνειδητοποιήσουμε ως πολίτες τις ανεπάρκειες και τα αδιέξοδα των πολιτικών των τελευταίων δεκαετιών, έστω και τώρα, πριν το κάνει για μας η ζοφερή οικονομική κατάσταση των επόμενων χρόνων. Και πάρουμε τις τύχες της ζωής μας στα χέρια μας όσο είναι καιρός.