Αιγαιο - Μια φιλοτουρκικη αποψη

Πληροφορηση χρειαζεται για να λυσουμε τα προβληματα που τοσο μας βλαπτουν

Το κυριως προβλημα μεταξυ Ελλαδας και Τουρκιας τωρα που λυθηκε το Κυπριακο* ειναι ο καθορισμος των συνορων στο Αιγαιο, μαλλον ο καθορισμος των χωρικων υδατων και της υφαλοκρηπιδας. Τα δυο θεματα ειναι σχετικα διαφορετικα. Η υφαλοκρηπιδα ειναι ενας σχετικα νεος ορος, που απλα δεν προβλεπεται στις παλιες συμβασεις (συνθηκη Λωζανης κτλ). Γιαυτο οι διαφορες μας με την Τουρκια στο θεμα ειναι μαλλον ενα αλυτο, σχετικα νεο ζητημα προς διευθετηση, οχι ενα αιτημα που παραλογα κινουν για να μας τσαντισουν.

Τα χωρικα υδατα απο την αλλη, ειναι ενας παλιος ορος, αλλα για καποιον λογο η εκταση τους αλλαζει, βασικα επεκτεινονται συνεχως. Τον παλιο καιρο ηταν περιπου 3 μιλια (οσο περιπου ηταν το βεληνεκες ενος κανονιου!), αν και δεν υπηρχε γενικος διεθνης κανονας. Στον αιωνα μας πολλες χωρες αρχισαν να τα επεκτεινουν στα 6 ή και στα 12 μιλια. Καποια στιγμη λοιπον οι χωρες του ΟΗΕ αποφασισαν να καθορισουν ενα διεθνες προτυπο για τα χωρικα υδατα. Η Συνθηκη Δικαιου της Θαλασσας, με ισχυ απο το 1994, προβλεπει λοιπον 12 νμ χωρικα υδατα. Ως γνωστον, η Τουρκια δεν συμφωνει ομως με το να επεκτεινουμε τα χωρικα μας υδατα στα 12 μιλια. Θα προσπαθησω λιγο να περιγραψω την θεση τους:

Ενα ενδιαφερον κειμενακι ηταν αυτο εδω

The world public remembers only too well the instant intervention of the US administration in Cuba, Panama, Granada, Iraq and Libya on the pretext of "national interests". These "operations" were sometimes carried out on the other side of the world. Yet Turkiye sits idle and quotes international agreements while tiny Greece invades the Aegean inch by inch, dealing blows to our national interests in every step.

τι μαθαινουμε? Οτι οι Τουρκοι θεωρουν εαυτους την υπερδυναμη της γειτονιας :-) Σοβαρα τωρα, βλεπουμε οτι οι Τουρκοι βλεπουν το θεμα σαν επεκταση της μικρης Ελλαδας εις βαρος τους. Η αληθεια ειναι βεβαια η εξης: μια χωρα των Βαλκανιων υπερδιπλασιαστηκε σε εκταση τα τελευταια 100 χρονια. Μιας χωρας οι κατοικοι ακομα θεωρουν λιγο πολυ τα εδαφη των γειτονων τους ως δικαιωματικα δικα τους (και αν ειχαν την δυναμη θα τα επαιρναν). Η Ελλαδα ειναι η χωρα που ακομα βλεπει μερη σαν την Βορεια Ηπειρο, το σλαβικο κομματι της Μακεδονιας ή την Μικρασια σαν κομματια που θα πρεπει να παρει πισω. Και οι Τουρκοι σε γενικες γραμμες ειναι αμυνομενοι τα τελευταια 180 χρονια.
Αλλα τελοσπαντων, ας μεινουμε στο θεμα. Τι σημαινει η επεκταση των χωρικων μας υδατων στα 12 μιλια? Βασικα οτι το Αιγαιο γινεται ελληνικη θαλασσα. Οτι η Τουρκια ασφυκτια στα δυτικα της παραλια. Και οτι η διεθνης ναυσιπλοϊα απο την Μαυρη Θαλασσα, που γινεται ολο και πιο σημαντικη με τα πετρελαια της Κασπιας και το εμποριο της Ρωσιας, γινεται ουσιαστικα αδυνατη χωρις την συγκαταθεση της Ελλαδας (λες και δεν τους εφτανε ο τουρκικος ελεγχος του Βοσπορου).




Σημειωστε οτι η Ελλαδα με την επεκταση φτανει απο το 43% στο 71% του θαλασσιου χωρου! Η Τουρκια αντιθετα, απο περιπου 7% παει στο 8%! Λογικο ειναι οι ανθρωποι να μην συμφωνουν σε καμμια περιπτωση με την αμοιβαια επεκταση των χωρικων υδατων. Δεν ξερω αν εσας αυτο σας φαινεται παραλογος τσαμπουκας, εμενα μου φαινεται ενα στηριξιμο επιχειρημα. Στα πλαισια της καλης γειτονιας, δεν πνιγεις τον γειτονα σου. Και βεβαια η Ελλαδα δεν μπορει να ελπιζει στην στηριξη της διεθνους κοινης γνωμης, που μας ειναι απαραιτητη για να κερδισουμε σε μια διαμαχη. Γιατι κανεις στον κοσμο δεν θελει το Αιγαιο να κλεισει! Το αστειο ειναι βεβαια οτι η Ελλαδα προκαλει τεραστια ζημια στην Τουρκια και εμποδιζει την διεθνη ναυσιπλοϊα, αλλα δεν κερδιζει τιποτα. Γιατι διατηρουμε λοιπον μια τετοια διαμαχη?

Πρεπει να τονισω εδω οτι οι Τουρκοι δεν ειναι ο παρανοϊκος δυναστης που παει να μας φαει τα νησια, οπως παρουσιαζεται απο τα ελληνικα ΜΜΕ. Ειναι ενας στρατηγικος παιχτης που χρησιμοποιει πολλα μεσα (αμφισβητηση κυριαρχιας οπου υπαρχει νομικο κενο κτλ) για να πετυχει τον στοχο του: να εχει ενα μεριδιο στο Αιγαιο. Σε αυτην την προσπαθει η πιθανοτητα η Τουρκια να κανει απροκλητα κατι πραγματικα τρελο, οπως αποβαση σε κατοικημενο νησι πρεπει να θεωρειται μηδενικη. Δεν το εκανε ποτε, ακομα και οταν οι καιροι ηταν πιο ευνοϊκοι για επεκτατικους πολεμους. Ακομα περισσοτερο, σημερα η διεθνης κοινη γνωμη δεν θα επιτρεψει σε καμμια απολυτως περιπτωση κατοχη ελληνικου νησιου απο ξενη δυναμη. Και οι Τουρκοι το γνωριζουν, δεν ειναι ηλιθιοι, δεν σκοπευουν να χασουν καθε διεθνη χρηματοδοτηση, καθε ξενο τουριστα, καθε ιχνος σεβασμου της Δυσης, μονο και μονο για να κανουν λιγο τσαμπουκα. Οι κινησεις της Τουρκιας εχουν παντα ενα ιχνος νομιμοτητας, αντιθετα με αυτα που μας λενε οι κυβερνησεις μας.

Νομιζω ειναι απαραιτητο να αρχισει να ενημερωνεται το ελληνικο κοινο για τα πραγματικα μας δικαια στο Αιγαιο. Γιατι η ελλειψη πληροφορησης φερνει μια παραλογη αδιαλλαξια και καθιστα την ευρεση ευπεπτης λυσης αδυνατη. Οτι και να εχουμε να κερδισουμε απο τυχον πρωτες υλες στο Αιγαιο, το χανουμε πολλαπλα απο τα εξοδα της ελληνοτουρκικης διαμαχης. Το αγκαθι του Αιγαιου μας ζημιωνει πολλαπλα. Πρεπει να λυσουμε ολα τα θεματα μας μια και καλη με προσφυγη στην Χαγη (οπως προτεινε και ο Κ.Στεφανοπουλος. Διαβαστε εδω αντιδρασεις.). Ισως χασουμε λεπτομερειες, πραγματα που ουσιαστικα ποτε δεν ηταν δικα μας, αλλα θα κερδισουμε ειρηνη και ευημερια για ολους τους Ελληνες. Και βεβαια μην ξεχναμε τα κοινωνικα οφελη, την εξαλειψη των εθνικιστων υπερπατριωτων, την μειωση της μισαλλοδοξιας που θα φερει μια κανονικοποιηση της χωρας, οταν πια δεν θα φοβομαστε "προαιωνιους εχθρους"...



*οσον αφορα την Ελλαδα το Κυπριακο λυθηκε οταν καταφεραμε να παρουσιαστει Σχεδιο με τα αιτηματα μας για επανενωση. Αν οι Κυπριοι τελικα δεν θελουν επανενωση, αν κρινουν οτι οντας στην ΕΕ μπορουν να αδιαφορουν για την διεθνη κοινη γνωμη που τοσα χρονια παρακαλουσαν για επεμβαση, ειναι δικαιωμα τους. Αλλα η Ελλαδα δεν μπορει να σπαταλαει αλλο διπλωματικο κεφαλαιο χωρις να ξερει τι στοχους εχει!

ΥΓ μια ενδιαφερουσα παιγνιοθεωρητικη αναλυση του ζητηματος βρηκα εδω. Αν και ειμαι εναντιος στην αφελη χρηση της θεωρια παιγνιου σε πολυπλοκα ζητηματα (δεν φτανει ενα παιχνιδι 2Χ2 για να αναλυσει την στρατηγικη αλληλεπιδραση στο θεμα!), η συγκεκριμενη εργασια ειναι σχετικα ενδιαφερουσα και νομιζω εξηγει πιστευτα τις περιοδικες κρισεις στις ελληνοτουρκικες σχεσεις. Επισης μου αρεσει οτι κραταει καποια σοβαροτητα και αντικειμενικοτητα. Οπως και σε αυτο το αρθρο, δεν προσπαθω πραγματικα να εχω φιλοτουρκικη αποψη, αλλα προσπαθω να δω λιγο τον κοσμο μεσα απο τα ματια τους.
ΥΓ2 επιφυλλασομαι για μια πιο εκτενη αναλυση οταν πεισουμε τους νομικους της σελιδας για ενα κειμενο.

Ο εκδημοκρατισμός της έκφρασης

Νέο Άρθρο

Το ίντερνετ και η ανάπτυξη των υπόλοιπων τεχνολογιών επικοινωνίας στις μέρες μας οδήγησαν σε αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί εκδημοκρατισμός της έκφρασης. Είναι πλέον προσιτή στον καθένα η δυνατότητα να απευθυνθεί, με μηδενικό οικονομικό κόστος και με ελάχιστες γνώσεις χρήσης του διαδικτύου, σε ένα τεράστιο κοινό χωρίς την διαμεσολάβηση εκδοτών, αρχισυντακτών, κρατικής λογοκρισίας ή οποιουδήποτε άλλου διαχειριστή ή επόπτη των παραδοσιακών μορφών επικοινωνίας και ενημέρωσης. Με την κατάργηση πλέον, κάθε εξωτερικού φράγματος ή περιορισμού, από το μόνο που εξαρτάται σήμερα ο οποιοσδήποτε πολίτης, για να εκφράσει οτιδήποτε θέλει ή νοιώθει, είναι μονάχα η δική του προσωπική διάθεση, η στοιχειώδης πρόσβαση και εξοικείωση με το διαδίκτυο και ο ελεύθερος χρόνος του.

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Ουπς...

Έχει περίπου μία βδομάδα τώρα που πρώτο και κυρίαρχο θέμα στις εφημερίδες, στους σχολιασμούς και τις βραδυνές ειδήσεις είναι τα ελληνοτουρκικά επ' αφορμή του θανάτου του Έλληνα πιλότου και τη συντριβή του αεροπλάνου του στο γνωστό περιστατικό.
Και αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι οι εύκολες ατάκες που πετιούνται απ' όλους. Ότι δηλαδή τόσο καιρό στηρίζαμε την Τουρκία, την κανακεύαμε την Τουρκία, δεν αντιμιλούσαμε την ευρωπαϊκή προοπτική της τη στιγμή που αντιμιλούσαν η Γαλλία, η Γερμανία, η Αυστρία κλπ... α-λλά τώρα πρέπει επιτέλους να κάνουμε στροφή στις θεωρήσεις μας (και τέτοια στροφή κάνουν και στις δηλώσεις τους και οι πολιτικοί).

Τι σόι χώρα είναι αυτή που κάνει αλλαγές στις βασικές - βασικότατες πολιτικές της με αφορμή ένα τυχαίο περιστατικό που θα μπορούσε να είχε γίνει οποτεδήποτε? (και να πάρει την έκταση που έχει πάρει σήμερα στη χώρα) - δηλαδή αν δεν είχε γίνει, η προηγούμενη πολιτική 'χέρι χέρι' με κάθε κόστος με τη γείτονα θα συνεχιζόταν και όλοι θα ήμασταν χαρούμενοι και τώρα θα αλλάξει από ένα περιστατικό που αργά ή γρήγορα θα γίνει? (ή θα γινόταν?).

Περισσότερο και από την προηγούμενη πολιτική (που τώρα λέει αναθεωρείται...) με φοβίζει η ευκολία που αυτή άλλαξε! Έχω τις ενστάσεις μου με την τακτική που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια, αλλά τώρα έχω αρχίσει και ακούω κάτι εντελώς κουφά (τα λένε χύμα και ξεδιάντροπα πολιτικοί σε ομιλίες τους τελευταία):
"Η Τουρκία πρέπει να μάθει", "Η κυβέρνηση σκληραίνει τη στάση της" κ.α

Γενικά δηλαδή κάτι [λέει] πρέπει να κάνουμε ώστε να μη γίνεται αυτό το κακό με τις παραβιάσεις, τις αμφισβητήσεις τις 'όπωςτιςπεικανείς'. Ναι [λέω εγώ], και τι να κάνουμε? Αν είναι να έχουμε στόχο να απαντάμε δυναμικά [και όχι στα λόγια, όπως κάνουμε στα παράθυρα των ΜΜΕ και στις δηλώσεις των πολιτικών] τότε γιατί έχει χαλαρώσει πολύ η κατάσταση που επικρατεί στις ένοπλες δυνάμεις? - γιατί μειώθηκε η θητεία αν θέλαμε να είμαστε πιο δυναμικοί [και ουσιαστικά ετοιμοπόλεμοι, γιατί αυτό υπονοούν]? γιατί είπαμε ότι θα προτιμήσουμε την ανάπτυξη και θα ελαττώσουμε τους δαπανηρούς εξοπλισμούς?

Τέλος πάντων τι θέλουμε? Η όλη κατάσταση μου θυμίζει το Φονικό Όπλο Νο3 όπου στην αρχή ο Riggs (Mel Gibson) όντας στο υπόγειο πάρκινγκ μεγάλου κτιρίου, μέσα σε ένα αυτοκίνητο και μπροστά από έναν εκρηκτικό μηχανισμό που επρόκειτο να εκραγεί στα επόμενα 20 δευτερόλεπτα είναι απόλυτα σίγουρος ότι πρέπει να κόψει το κόκκινο καλώδιο (βλέπε προηγούμενη πολιτική έναντι της Τουρκίας).
Τον βλέπει ο Murtaugh (Danny Glover) [βάζω τον εαυτό μου στη θέση του] και λέει: "Tι κάνεις εκεί? - είσαι σίγουρος? - μάλλον το να κόψει κανείς το κόκκινο καλώδιο δεν είναι καλή ιδέα!" Και τότε αυτόματα και στεγνά ο τρελο-Riggs λέει: "OK let's cut the green one!", πράγμα που κάνει τον άλλο να βγαίνει απ' τα ρούχα του: "Τιι? Έτσι απλά? Γιατί άλλαξες γνώμη? Αφού ήσουν σίγουρος? Δηλαδή στην τύχη παίζουμε? [κρέμεται η ζωή μας?]".
Η σκηνή τελειώνει με το κόψιμο του πράσινου καλωδίου (αν δεν κάνω λάθος), τους δύο πρωταγωνιστές να αρπάζουν μια γάτα που έτυχε να τριγυρίζει ανύποπτη στην οροφή του αυτοκινήτου και να βγαίνουν τρέχοντας από το κτίριο που κατέρρεε από την έκρηξη. Στο τέλος, μετά την κατάρρευση του κτιρίου ο Riggs είχε να πει μόνο ένα "Ουπςς"...

Αυτό μου φαίνεται ότι γίνεται σήμερα. Περισσότερο από την ακολουθούμενη έως σήμερα πολιτική με τρομάζει, όπως τρομάζουν το Murtaugh οι παλαβές αλλαγές γνώμης του τρελο-Riggs, η ευκολία που αλλάζουμε ή λέμε ότι αλλάζουμε [και αυτό κατά κανόνα όχι κάνοντας πράξεις λέγοντας μόνο λόγια]. Δηλαδή, αν δε συμμορφωθεί η Τουρκία με τις ευρωπαϊκές επιταγές και απαιτήσεις εμείς θα την κάνουμε ντα? Γιατί μιλάνε τόσο ξεδιάντροπα και χωρίς τσίπα οι άνθρωποι?
Με αυτά τα παλαβά, ελπίζω να μην πούμε λοιπόν και εμείς κάποια στιγμή"Ουπς"...

Ο παραλογισμός των καταλήψεων

Είμαστε η αδικημένη γενιά του εξήντα
δίχως κατοχή και πείνα, χωρίς ρετσίνα.
Τζίμης Πανούσης

Είναι σχεδόν έθιμο στα ελληνικά ΑΕΙ κάποιες μέρες του χρόνου να χάνονται σε καταλήψεις. Στην φοιτητική μου ζωή πρόλαβα να ζήσω πάνω αθροιστικά από 120 μέρες κατάληψης της σχολής μου. Μπορεί κάποτε να ήταν ένα επαναστατική πράξη, κατέληξε όμως να γίνει ένα γραφικό φαινόμενο και τείνει να γίνει επικίνδυνο και καταστροφικό. Οι αφορμές ποτέ δεν λείπουν, και οι πρόθυμοι επαναστάτες περισσεύουν. Εδώ όμως και κάποιες μέρες το φαινόμενο δεν έχει τον καθιερωμένο, τελετουργικό σχεδόν, χαρακτήρα του, αλλά έχει πάρει επιδημική μορφή. Αιτία ο νέος νόμος για τα πανεπιστήμια και η επικείμενη αναθεώρηση του άρθρου 16.

Μπορώ πολύ καλά να καταλάβω τις αντιδράσεις των καθηγητών ΑΕΙ στις επικείμενες αλλαγές, που ως γνωστόν ετοιμάζονται για απεργία διαρκείας από 1η Ιουνίου. Το κατεστημένο του νεποτισμού, της μετριότητας και της αυθαιρεσίας διακινδυνεύει πολλά σε ένα πιθανό ανταγωνισμό με ιδιωτικά ΑΕΙ και με την καθιέρωση αξιολόγησης των πανεπιστημίων. Οι αντιδράσεις τους θα έχουν την μέγιστη δυνατή ένταση, και θα χρησιμοποιήσουν όσο μπορούν τους εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές των ελληνικών ΑΕΙ ως ομήρους για να συνεχίσουν να εισπράττουν τα λύτρα τους. Αυτό που δεν μπορεί να εξηγηθεί χωρίς την βοήθεια της ψυχιατρικής είναι η στάση των φοιτητών απέναντι σε αλλαγές, από τις οποίες μόνο να κερδίσουν έχουν. Σπάνια είναι τόσο μαζική η συναίνεση των θυμάτων στην θυσία τους!

Το άνοιγμα της εκπαίδευσης σε ιδιωτικά ΑΕΙ, ο ανταγωνισμός μεταξύ των ιδρυμάτων, η αξιολόγηση όλων των ΑΕΙ, η διασύνδεσή τους με την αγορά, η βελτίωση της παρεχόμενης γνώσης, η αυστηροποίηση των κριτηρίων αποφοίτησης είναι προς το συμφέρον των φοιτητών και όχι μόνο δεν θα έπρεπε να τα πολεμάνε αλλά να αγωνίζονται για την καθιέρωσή του όσο γίνεται νωρίτερα! Το ενδιαφέρον των σημερινών φοιτητών για την αναβάθμιση του επιπέδου των σπουδών τους είναι ελάχιστο. Αντίθετα με το ενδιαφέρον για την κατοχύρωση των συντεχνιακών δικαιωμάτων, που τους δίνει μια τυπική πιστοποίηση όπως το πτυχίο, το οποίο είναι ιδιαιτέρως ανεπτυγμένο. Είναι το αποτέλεσμα μιας συνεχούς, εδώ και δεκαετίες, απονέκρωσης της δημιουργικότητας και της φιλοδοξίας των φοιτητών, της ιδεολογικής κατήχησης από ένα διαβρωμένο συνδικαλισμό, της καλλιέργειας κλειστών συντεχνιακών νοοτροπιών και του ελέγχου του συντριπτικού τμήματος της οικονομίας από το κράτος.

Ακόμα και αν κάποιοι αρνούνται την αξιολόγηση των πανεπιστημίων, αυτή γίνεται πλέον καθημερινά. Όταν οι απόφοιτοί τους καλούνται να ανταγωνιστούν άλλους στην αγορά εργασίας, και κει ο βαθμός των περισσοτέρων σχολών είναι απαράδεκτος. Αυτό που δεν έχει γίνει ακόμα κτήμα των περισσότερων φοιτητών είναι ότι το πτυχίο, η τυπική πιστοποίηση κάποιων γνώσεων που παρέχουν τα παρωχημένα ΑΕΙ μας, δεν είναι πια αρκετό σχεδόν σε καμία αγορά εργασίας που έχει γεμίσει με πτυχιούχους (ειδικά αφού το Δημόσιο έπαψε να τους απορροφά μαζικά όπως την δεκαετία του 80). Οι σημερινοί φοιτητές έρχονται να ανταγωνιστούν τους ήδη πτυχιούχους, και αν θέλουν να έχουν την παραμικρή τύχη στην αγορά θα πρέπει να βασιστούν στην ανταγωνιστικότητα των εφοδίων τους, δηλαδή των γνώσεών τους.

Δεν θα ασχοληθώ άλλο με το αν έχουν ή όχι δίκιο οι φοιτητές στις κινητοποιήσεις τους. Για μένα, οι αλλαγές είναι αναγκαίες. Ακόμα όμως και να δεχτούμε για την ευκολία της συζήτησης ότι έχουν δίκιο, ο τρόπος που εκδηλώνουν την αντίθεσή τους στις επικείμενες αλλαγές είναι απαράδεκτος. Φαινομενικά, αγγίζει την ηλιθιότητα η λογική αυτομαστιγώματος που εφαρμόζουν. Είναι σοβαρό μέσο πολιτικής πίεσης απέναντι σε μια κυβέρνηση να υποβαθμίζουν οι ίδιοι την εκπαίδευσή τους; Αν δεν γίνονται μαθήματα ή εξετάσεις και χάνουν οι ίδιοι τα εξάμηνά τους, αυτό έχει σοβαρή πολιτική επίπτωση στο υπουργείο; Είναι παντελώς αδιάφορο για ένα πολιτικό αν κάποιος αποφασίσει να χάσει ένα εξάμηνο, ή να κόψει το χέρι του ή να αυτοπυρποληθεί. Η πραγματική πολιτική πίεση προέρχεται από την δυσαρέσκεια όσων δεν θέλουν να χάσουν μαθήματα, εξεταστικές ή εξάμηνα αλλά εξαναγκάζονται από τους συμφοιτητές τους. Αυτοί είναι ο στόχος της κατάληψης που λύνει το φαινομενικό παράδοξο, όπως ανάλογα το κλείσιμο ενός δρόμου έχει σκοπό να κοστίσει στην κυβέρνηση η δυσαρέσκεια των οδηγών που ταλαιπωρούνται. Οι φοιτητές, και οι γονείς τους που συνήθως σηκώνουν τα οικονομικά βάρη της εκπαίδευσής τους, είναι ουσιαστικά όμηροι σε μια πολιτική απαγωγή, την οποία επιβάλλουν κάποιοι με την βία και τον καταναγκασμό εμποδίζοντας την ομαλή λειτουργία των πανεπιστημίων.

Σε όποιον θέλει να αντιδράσει μη συμμετέχοντας σε μαθήματα, εργαστήρια κτλ υπάρχει επιλογή. Λέγεται αποχή. Όποιος πιστεύει ότι ο αυτοακρωτηριασμός και οι ελλείψεις γνώσεων αποτελούν μέσο πολιτικής διεκδίκησης, μπορούν εθελοντικά να απέχουν από τα μαθήματά τους. Και τα δικά τους δικαιώματα εξασκούν και δεν εμποδίζουν κανέναν άλλον, που δεν ταυτίζεται μαζί τους, να ασκήσει τα δικά του δικαιώματα. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν γίνεται, και δεν γίνεται διότι πρώτον, όλοι αυτοί που αρέσκονται στο να επαναστατούν δεν θέλουν να σηκώσουν οι ίδιοι το βάρος και την ευθύνη των πράξεών τους (και πιστεύουν ότι αν μοιραστούν με το ζόρι μεταξύ όλων θα έχουν λιγότερες συνέπειες, πχ αναπληρώσεις μαθημάτων, επιπλέον εξετάσεις κτλ), δεύτερον, σχεδόν πάντα αυτοί που αποφασίζουν καταλήψεις είναι μια μικρή αλλά δυναμική μειοψηφία και οι πράξεις τους δεν έχουν ανάλογη απήχηση αν δεν καταναγκαστούν οι υπόλοιποι, και τρίτον, χωρίς την βίαιη αναστολή των ακαδημαϊκών λειτουργιών δεν υπάρχει η απαραίτητη δυσαρέσκεια από όσους διαφωνούν προς την κυβέρνηση.

Σε όποιον έχει υπάρξει φοιτητής σε ελληνικό ΑΕΙ, είναι γνωστές οι απαράδεκτες διαδικασίες που οδηγούν στην απόφαση για κατάληψη. Στην Ιατρική Αθηνών, από τους 3000 περίπου ενεργούς φοιτητές, περίπου οι 300 συμμετείχαν σε μια παρωδία συνέλευσης που οδήγησε στην απόφαση για κλείσιμο της Σχολής. Στην Νομική Αθηνών, η σχολή έκλεισε για μερικές μέρες με απόφαση μιας συνέλευσης 150 ατόμων, όταν έχει περίπου 5000 φοιτητές. Και όλα αυτά διότι τα αστεία καταστατικά των φοιτητικών συλλόγων τους (που έχουν να αλλάξουν από την μεταπολίτευση) επιτρέπουν την λήψη αποφάσεων με τόσο ασήμαντες μειοψηφίες. Είναι πραγματικά ντροπή και υποκρισία να ντύνονται με τον μανδύα της συλλογικής απόφασης, οι θέσεις μερικών φανατισμένων, ειδικά όταν ο πραγματικός στόχος των καταλήψεων είναι η πολιτική εκμετάλλευση της δυσαρέσκειας των συμφοιτητών τους.

Ακόμα όμως και η πλειοψηφία πράγματι να αποφάσιζε, το οποίο δεν έχει γίνει σχεδόν πουθενά, πάλι η όποια απόφασή της δεν μπορεί να είναι δεσμευτική για κανέναν πέρα από όσους συμφωνούν με αυτήν. Οι ελευθερίες του κάθε ακαδημαϊκού πολίτη, φοιτητή ή καθηγητή, είναι απαραβίαστες και δεν βρίσκονται κάτω από την δαμόκλειο σπάθη κανενός συνδικαλιστικού οργάνου. Αν έστω και λίγοι φοιτητές θέλουν να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους ή κάποιοι καθηγητές να διδάξουν έστω και σε άδειο αμφιθέατρο, δεν έχει κανένας το δικαίωμα να τους εμποδίσει.

Ακόμα και αυτό να αγνοήσουμε, η απόφαση ενός συνδικαλιστικού οργάνου είναι προαιρετική για κάθε μέλος του, διότι είναι η προαιρετική η συμμετοχή σε οποιοδήποτε συνδικαλιστικό φορέα. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να συμμετέχει σε φορείς και να υπακούει σε αποφάσεις που δεν τον εκφράζουν. Στην πράξη οι συνδικαλιστές λειτουργούν στις σχολές με δεδομένο ότι όλοι οι φοιτητές είναι μέλη τους. Όμως σε οποιοδήποτε σωματείο ανθρώπων κάποιος πρέπει να κάνει αίτηση συμμετοχής, δεν γίνεται αυτοδίκαια ούτε υποχρεώνεται να συμμετέχει στις διαδικασίες του. Και μάλιστα πρέπει πρώτα να λάβει γνώση του καταστατικού λειτουργίας του και να υπογράψει αίτηση, πράγμα που δεν γίνεται πουθενά. Ακόμα, πρέπει να πληρώνει τις εισφορές στον σύλλογο για να θεωρούνται ότι συνεχίζουν να είναι μέλη, που το κάνουν μόνο όσοι ψηφίζουν στις εκλογές (περίπου το 70% των φοιτητών περίπου). Όχι μόνο ουσιαστικά (που το ζήσαμε όλοι) αλλά ούτε καν τυπικά δεν μπορεί ένα συνδικαλιστικό όργανο να ισχυριστεί ότι εκπροσωπεί όλους ανεξαιρέτως τους φοιτητές ή ότι οι αποφάσεις του τους δεσμεύουν.

Το τελικό επιχείρημα είναι η καθαρή βία. Κάποιοι φοιτητές, λίγοι ή πολλοί, εμποδίζουν με την βία τους συμφοιτητές τους που δε θέλουν να χάσουν μαθήματα, εργαστήρια, εξετάσεις και εξάμηνα, μέσω κατάληψης. Δεν έχουν καμία άλλη ηθική, νομική ή άλλη νομιμοποίηση πέρα της καθαρής βίας.

Η κατάληψη είναι μια πέρα για πέρα παράνομη ενέργεια, που μένει τυπικά ατιμώρητη μόνο και μόνο λόγω του ασύλου. Μένει ουσιαστικά ατιμώρητη γιατί υπάρχει συχνά συναλλαγή με το καθηγητικό κατεστημένο και τις πρυτανικές αρχές, που επίσης ευνοούνται από τις κινητοποιήσεις. Τα ελληνικά ΑΕΙ μπορεί να έχουν τα χάλια τους, αλλά όπως και αν είναι είναι περιουσία του ελληνικού λαού, και αυτός έχει εμπιστευθεί την περιουσίας του να την λειτουργήσουν συγκεκριμένες θεσμοθετημένες αρχές. Οι σχολές δεν ανήκουν στους φοιτητές τους να τις κλείνουν όποτε γουστάρουν. Η κατάληψη είναι μια παράνομη οικειοποίηση δημόσιας περιουσίας, και εφόσον υπάρχει δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση που εκπροσωπεί το σύνολο των Ελλήνων, δεν νομιμοποιείται κανένα μεγάλο ή μικρό σύνολο φοιτητών να εμποδίζουν με βία την θεσμοθετημένη λειτουργία τους.

Ευτυχώς εγώ ξέμπλεξα με τη Σχολή και το μαρτύριο των "κινητοποιήσεων". Έχω όμως φίλους που αυτή τη στιγμή χάνουν την αποφοίτησή τους το καλοκαίρι, χάνουν θέσεις μεταπτυχιακών στο εξωτερικό, που τους είχαν δεχτεί για τον Σεπτέμβρη, και πάει ο προγραμματισμός της ζωής τους σχεδόν ένα χρόνο πίσω, επειδή ο κάθε ανώριμος νομίζει ότι μπορεί να επαναστατεί στις πλάτες των άλλων. Εύχομαι σε όλους αυτές να είναι οι τελευταίες τους καταλήψεις (το εύχομαι απλά γιατί ξέρω ότι για τους περισσότερους δεν θα είναι).

Σημεία των καιρών

Λίγοι γάμοι, λίγα παιδιά στην Eλλάδα

«Με πτυχία μόνο δεν βρίσκεις δουλειά»

Το monitor των ειδήσεων

Αξίζει να επισκεφθείτε το CeBil.gr. Την πρώτη ελληνική μηχανή εύρεσης και ταξινόμησης των ειδήσεων των ελληνικών διαδικτυακών ΜΜΕ. Ένα εργαλείο που θα γίνει σε λίγο καιρό απαραίτητο καθώς ο όγκος της πληροφορίας που δεχόμαστε είναι εξαιρετικά μεγάλος. Το CeBil.gr ανανεώνεται αυτόματα κάθε μια ώρα και οργανώνει με ένα αλγόριθμο, που έφτιαξε ο δημιουργός του, τα άρθρα σε θεματικές ενότητες, εντοπίζοντας όλες οι εφημερίδες που αναφέρονται σε αυτό και έτσι δίνεται η δυνατότητα στο χρήστη να διαβάσει διαφορετικές απόψεις γύρω από το ίδιο θέμα. Η επιλογή των άρθρων που εμφανίζονται στην κεντρική σελίδα, καθώς επίσης και η σειρά εμφάνισή τους γίνεται αυτόματα, χωρίς πολιτικά ή ιδεολογικά κριτήρια. Μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια, συγχαρητήρια στον δημιουργό του.

Τι θα πει εγκλωβισμενος?

αθανατοι ελληνες τζογαδοροι, ψαχνουν να βρουν παλι φταιχτη για τα δικα τους λαθη!

Το χρηματιστηριο της Αθηνας φαινεται να πεφτει. Αφορμη μαλλον τα φαινομενικα ασχετα με μας στοιχεια απο την αμερικανικη αγορα (βλεπε αβεβαιοτητα σε σχεση με τις ικανοτητες του νεου προεδρου της Φεντ, στοιχεια για τον πληθωρισμο κτλ) που τρομαξαν τους επενδυτες. Βαθυτερα αιτια ομως ειναι πολλα. Ειναι γεγονος οτι στην ελληνικη αγορα (οπως και αρκετες αλλες αναπτυσσομενες) εχουν εισρευσει προσφατα αρκετα βραχυπροθεσμα κεφαλαια απο μεγαλους διεθνεις επενδυτες. Φυσικα οταν ερχονται ειναι αποδειξη της καλης πορειας της οικονομιας μας. Οταν φευγουν ομως, οπως αναποφευκτα καποια στιγμη κανουν, ειναι ξενα καθαρματα που πανε να μας πιουν το αιμα. Ακομα πιο βαθια αφορμη ειναι η τρομερη ταση των Ελληνων να δρουν σαν αγελες και να μην σκεφονται για τον εαυτο τους. Το κλασικο αστειο λεει: οταν ο κουρεας σου αρχισει να σου προτεινει μετοχες, καλυτερα να πουλησεις οτι εχεις. Ε οι Ελληνες μετοχοι κατα κανονα εχουν το συνδρομο του κουρεα, δεν ενδιαφερονται καθολου να σκεφτουν λιγο σοβαρα, απλα βλεπουν το χρηματιστηριο σαν μια επεκταση του ΟΠΑΠ. Οταν σε μια αγορα κυκλοφορουν τοσοι τζογαδοροι καλυτερα να μενεις μακρια νομιζω**.

Τι να περιμενει ομως κανεις απο μια χωρα που ονομαζουν τους ατυχησαντες ή αποτυχημενους επενδυτες στο χρηματιστηριο εγκλωβισμενους!? Τι εγκλωβισμενοι δηλαδη? Ποιος τους εβαλε με το ζορι στο κλουβι? Γιατι αν μεν πριν το 99-2000 μπορει να ισχυριστει κανεις βασιμα οτι υπηρξε παραπληροφορηση στην αγορα* σημερα ποιος φταιει σε αυτους που επαιξαν και εχασαν?
Ομορφο παραδειγμα της παρανοϊκης αυτης λογικης βρηκα στο κατα τα αλλα ενδιαφερον diablog. Αντιγραφω:

"Πως γίνεται ο Διοικητής της μεγαλύτερης Ελληνικής Τράπεζα να είναι πρώην στέλεχος της CityBank "

ειναι τρομακτικα ασυνηθιστο τα στελεχη να αλλαζουν τραπεζες? Ή μηπως θα πρεπει να διοριζονται στις τραπεζες που ελεγχει το δημοσιο μονο οι πιο αποτυχημενοι που δεν περασαν ποτε απο σοβαρη ιδιωτικη τραπεζα?

"Τι έγινε ο άλλος φίλος του πρωθυπουργού και Διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας; Πού κρύβεται και δεν μας εξηγεί πώς η καταπληκτική του Τράπεζα έχασε μέσα σε πέντε μόνος μέρες, το μισό του μετοχικού της κεφαλαίου;"

κεφαλαιοποιηση εννοει ο αρθρογραφος μαλλον, γιατι το μετοχικο κεφαλαιο εμεινε ιδιο και απαραλλαχτο... τι ακριβως εξηγησεις χρειαζονται? να πει ας πουμε ο προεδρος της Αγροτικης οτι οι αγορες ειναι ελευθερες και οτι τα χρηματιστηρια ανεβοκατεβαινουν? οτι εγγυησεις αποδοσης δεν υπαρχουν φυσικα ποτε (καλα ποιος εγγυηθηκε οτι δεν θα πεσουν?) Ηταν καποιο λαθος της τραπεζας που επεσαν οι μετοχες (θυμιζω οτι οι περισσοτερες τραπεζες εχουν κερδη ρεκορ) ωστε να πρεπει να απολογηθει ο προεδρος ή ηταν απλα οι εξωγενεις παραγοντες που ανεφερα και τους οποιους δεν μπορει ποτε να επηρεασει ενας απλος τραπεζικος?

"Με τις σημερινές φούσκες τι θα γίνει και με τους νέους εγκλωβισμένους;"

τους εβαλε κανεις με το ζορι να επενδυσουν? ή μηπως δεν εχουν ξαναδει ποτε το χρηματιστηριο να πεφτει? Α ρε αθανατοι Ελληνες κουτοπονηροι τζογαδοροι... Ποσο γελοιοι μπορει να γινομαστε, ποσο καιρο μπορουμε να διωχνουμε την προσωπικη ευθυνη απο πανω μας, ποσο θα φωναζουμε "πουν το κρατος" καθε φορα που κανουμε μια ηλιθιοτητα?

"Μήπως τελικά στόχος είναι ο αφελληνισμός της ελληνικής οικονομίας, τη στιγμή μάλιστα που άλλες δεξιές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στηρίζουν ενεργά τις εθνικές τους επιχειρήσεις;"

καλα αυτο... τι να πω. Τι ακριβως σημαινει στηριξη των ελληνικων επιχειρησεων? Ειναι στηριξη της ελληνικης οικονομιας να απαγορευουμε στους ξενους να ασχολουνται με την ελληνικη αγορα? Εμεις τοχουμε πει τοσες φορες: ο προστατευτισμος ειναι η χειροτερη κινηση που μπορει να κανει η Ελλαδα, ειναι ο γρηγοροτερος τροπος να γινουμε Αλβανια. Αλλα υπαρχουν μερικοι που ακομα επιμενουν οτι πρεπει να στηριζουμε τις "εθνικες" επιχειρησεις. Φανταζομαι οτι αυτοι πληρωνουν με χαρα τις τεραστιες επιδοτησεις που πανε στην μαυρη τρυπα που ονομαζεται Ολυμπιακη... Ή μηπως θεωρουν καλη στηριξη να περιοριζουμε τον ανταγωνισμο? Δηλαδη για αυτους ειναι καλυτερο να εχει ο ΟΤΕ ενα μονοπωλιο παρα να καλουμε οποιονδηποτε θελει να επενδυσει για να προσφερει υπηρεσιες σε μας?

Και τι θα πει αφελληνισμος της ελληνικης οικονομιας?
Το να ερχονται ξενοι απαιτητικοι επενδυτες και να ζητανε συμμετοχη στις αποφασεις της Εθνικης δεν ειναι προβλημα, ευεργετημα ειναι! Ετσι πιεζονται οι επιχειρησεις για καλυτερη διοικηση, ετσι ξυπνανε απο τον ληθαργο που εχουν πεσει οσο προστατευονται απο το βαρυ χερι του κρατους και τα φιλικα μεχρι ηλιθιοτητας ασφαλιστικα ταμεια. Ειναι ξεκαθαρο οτι πολλες ελληνικες επιχειρησεις ειναι υπο κακη διοικηση, πολλες ελληνικες τραπεζες δανειζουν ανεξελεγκτα και το ανοιγμα τους σε ξενους δυναμικους επενδυτες θα τους φερει λιγη πολυποθητη πειθαρχια της αγορας. Ακομα καλυτερα η εξαγορα τους απο μεγαλες διεθνεις επιχειρησεις θα εφερνε κεφαλαια και τεχνογνωσια***.

Αυτες ειναι συζητησεις που εχουν ληξει εδω και καιρο για οσους ασχολουνται σοβαρα με το θεμα. Εμεις (και ισως οι Γαλλοι) απλα δεν το εχουμε καταλαβει ακομα και παλευουμε να διωξουμε αυτους που θα μας βοηθουσαν...


*η παραπληροφορηση δεν ειναι αφηρημενος ορος. Πρεπει να αποδειχτει οτι καποιος σκοπιμα και με δολο εδινε πληροφοριες που δεν ευσταθουσαν. Κατι τετοιο φυσικα και απαγορευεται και πρεπει να τιμωρειται. Αλλα αυτος ο ελεγχος πρεπει να γινεται συστηματικα απο ειδικη αρχη, οχι οποτε θυμομαστε εμεις...
**ή ισως καλυτερα να τους φας οτι λεφτα πετανε απο δω και απο κει.
***το ποσο οι ξενες επενδυσεις βοηθανε μια χωρα τεχνολογικα φαινεται και απο ανεκδοτα οπως το οτι η γιγαντιαια γερμανικη SAP δημιουργηθηκε απο μηχανικους της ΙΒΜ Γερμανιας.

H οδύσσεια μιας ξεριζωμένης

Η Ayaan Hirsi Ali είναι ένα από τα σύγχρονα σύμβολα της πάλης της γυναίκας απέναντι στο σκοταδιστικό Ισλάμ. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σομαλία, απ' όπου κατάφερε να αποδράσει το 1992, για να αποφύγει την προδιαγεγραμμένη μοίρα της που της επεφύλασσε η ισλαμική κοινωνία μέσω ενός κανονισμένου γάμου. Κατέφυγε στην Ολλανδία, όπου έκανε αίτηση για παροχή ασύλου. Αφιερώθηκε στον αγώνα για την ευαισθητοποίηση των δυτικών κοινωνιών, γύρω από τη θέση της γυναίκας στις ισλαμικές κοινωνίες. Σταδιακά αναδείχθηκε σε μια από τις πιο μαχητικές φωνές της Ολλανδικής πολιτικής και εκλέχθηκε βουλευτής τον Ιανουάριο του 2003. Πρόσφατα όμως η Ολλανδία πέτυχε ένα τεράστιο αυτογκόλ στην υπεράσπιση της διαφορετικότητας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.

Η Ayaan Hirsi Ali έγραψε το βιβλίο Τhe Caged Virgin: An Emancipation Proclamation for Women and Islam όπου υπερασπίζεται τα δικαιώματα των νεαρών μουσουλμάνων μεταναστριών όχι μόνο στις κοινωνίες που εντάσονται αλλά και από την ίδια την ισλαμική παράδοση, στην οποία υποχρεώνονται παρά την θέλησή τους να υπακούν, και την οποία θεωρεί ασύμβατη με τις αρχές της ανοιχτής κοινωνίας. Είχε την τόλμη να μιλήσει ανοιχτά για όσα οι περισσότεροι δυτικοί κάνουν τα στραβά μάτια, θεωρούν "εσωτερική υπόθεση", "πολιτιστική διαφορά" ή ακόμα και δικαίωμα των ισλαμικών κοινωνιών. Ανέλαβε πρωτοβουλίες για την ευαισθητοποίηση για τη θέση τη γυναίκας στις ισλαμικές κοινωνίες, υποστήριξε την ελευθερία του λόγου και πολέμησε με κάθε μέσο που είχε πρακτικές όπως αυτή:

Εκτέλεση κοριτσιού στο Ιράν. Μόνο πέρυσι η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλει ότι έγιναν 8 εκτελέσεις ανηλίκων. Για υποθέσεις όπως της νεαρής Nazanin, που καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή αντιστάθηκε στους βιαστές της! Εδώ μπορείτε να υπογράψετε μια διαμαρτυρία για την νέα δίκη της στο Ανώτατο "Δικαστήριο" των μουλάδων και για την επικείμενη εκτέλεσή της.

Αυτό που τελικά κατάφερε η Ayaan Hirsi Ali είναι να γίνει αρκετά αντιδημοφιλής στην Ολλανδία, ενεργοποιώντας όλα τα συντηρητικά αντανακλαστικά της. Η δράση της την κατέστησε στόχο των φανατικών ισλαμοφασιστών. Από το 2004 ήταν αναγκασμένη να κυκλοφορεί συνεχώς με ένοπλη συνοδεία αφού η ζωή της βρίσκεται σε διαρκή απειλή. Μια απειλή που κλιμακώθηκε όταν ο σκηνοθέτης Theo van Gogh δολοφονήθηκε από ένα ισλαμιστή φανατικό λόγω μιας ταινίας του, που ασκούσε κριτική στο πώς αντιμετωπίζονται οι γυναίκες στις ισλαμικές κοινωνίες, το σενάριο της οποίας είχε γράψει η Hirsi Ali. Ουσιαστικά αναγκάστηκε να απομονωθεί, χωρίς να μπορεί να ασκεί τα καθήκοντά της, σε ένα καθεστώς φόβου. Ταυτόχρονα γνώρισε την έμπρακτη εχθρότητα της κοινωνίας, με αποκορύφωμα όταν περίοικοί της έφτασαν στο σημείο να την μυνήσουν και να ζητήσουν την έξωσή της, επειδή τους "εξέθετε σε κίνδυνο" απλά μένοντας δίπλα τους.

Η σταγόνα όμως που ξεχείλησε το ποτήρι, αναγκάζοντας την Ayaan Hirsi Ali να παραιτηθεί από βουλευτής και να αποφασίσει να εγκαταλείψει την Ολλανδία για τις ΗΠΑ, ήταν η διαδικασία για την αφαίρεση της ολλανδικής της υπηκοότητας, που ξεκίνησε η υπουργός μετανάστευσης μετά από εμφάνιση της Hirsi Ali στην τηλεόραση, όπου είχε παραδεχθεί ότι αναγκάστηκε όταν πρωτοέφτασε στην Ολλανδία κοριτσάκι το 1992 να δηλώσει άλλο όνομα στην αίτηση ασύλου. Το ολλανδικό κράτος έδειξε ουσιαστικά ότι είναι ανεπιθύμητη στην χώρα μια από τις πιο προβεβλημένες αγωνίστριες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με πρόσχημα μια γραφειοκρατική παρατυπία. Αντιμέτωπο με το αυξανόμενο κύμα ισλαμοφασιστικού φονταμενταλισμού στο εσωτερικό του, επέλεξε το κατευνασμό των φανατικών μέσω του συμβιβασμού των αξιών του. Ο σάλος που ξέσπασε (αρκετοί επώνυμοι Ολλανδοί υπέγραψαν μια ανοιχτή επιστολή αναφέροντας "πόσο τους ντρόπιασε η ίδια τους η χώρα"), ανάγκασε την υπουργό να τα μαζέψει.

Η Harsi Ali, αρκετά απογοητευμένη και κουρασμένη, προτίμησε να βρει καταφύγιο στις ΗΠΑ και εργασία σε ένα αμερικάνικο ινστιτούτο. Η ίδια μπορεί να μην είχε μεγάλο πρόβλημα να βρει νέα χώρα, αφού η δράση της την είχε κάνει διάσημη, η Ολλανδία και η Ευρώπη όμως έχασαν μια μαχητική φωνή αφύπνισης και διεκδίκησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που ενίσχυε την ποιότητα και την δύναμη της δημοκρατίας της. Μάλλον αυτά μπροστά στον κατευνασμό των φανατικών δεν είναι πια τόσο ουσιώδη.

Δείτε περισσότερα:
Associated Press: Somali-Born Lawmaker in Netherlands Quit
Christopher Hitchens: The Caged Virgin, Holland's shameful treatment of Ayaan Hirsi Ali
The New York Times: Daughter of the Enlightenment
Christopher Hitchens: Dutch Courage, Holland's latest insult to Ayaan Hirsi Ali

“Σταλινισμός” πριν τον Στάλιν: Ξανακοιτάζοντας την ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης

Νέο Άρθρο

Ακόμα και σήμερα, 15 χρόνια μετά την πτώση της Ε.Σ.Σ.Δ., 89 χρόνια μετά την Οκτωβριανή επανάσταση η ιστορία του σοβιετικού καθεστώτος παραμένει από πολλές πλευρές ένα αίνιγμα. Η αγοραία φιλοσοβιετική και αντισοβιετική ιστοριογραφία στάθηκαν ανίκανες να καταδείξουν ή να καταρρίψουν την σχέση του οικονομικού πειράματος που έλαβε χώρα στη Σ.Ε. με την συστηματική πολιτική και κοινωνική καταπίεση που υπέστησαν τεράστιες ομάδες του πληθυσμού. Τα επίδοξα μοντέλα ερμηνείας των παραπάνω «σχολών» ποικίλουν, αλλά το κύριο χαρακτηριστικό τους, είτε μιλάμε για την «παράνοια» των δικτατόρων , είτε για τις «δυσχερείς διεθνείς συνθήκες» είναι ένα: αποφεύγουν να αποτιμήσουν το ρόλο των οικονομικών μέτρων της νέας εξουσίας στην διαμόρφωση του κατασταλτικού και γραφειοκρατικού της χαρακτήρα...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

The First Law of Petropolitics

Άρθρο του Thomas L. Friedman για την άμεση σχέση των ελευθεριών στις πετρελαϊκές χώρες και την τιμή του πετρελαίου. Καθώς η τιμή του πετρελαίου πέφτει οι ελευθερίες αυξάνονται και τούμπαλιν, καθώς η τιμή του πετρελαίου αυξάνεται οι ελευθερίες μειώνονται.

Σε αυτό το site μπορείτε να ακούσετε μια μίνι-συνέντευξη του (6 λεπτά) για αυτόν τον Nόμο. (πατήστε το Listen)

ΥΓ: Αν ήταν Νόμος τότε αυτό θα ίσχυε γενικά και αναγκαστικά, και για την Νορβηγια και για τις ΗΠΑ.
ΥΓ2: Τελικά ισχύει ο "Νόμος" γιατί ο Friedman αναφέρετε μονάχα για τις χώρες που η οικονομία τους βασίζεται στους φυσικούς πόρους τους, τις πετρελαϊκές χώρες. Είναι η κατάρα των πρώτων υλών ;-)

Η επόμενη συμμετοχή - ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Έπρεπε να στείλουμε μου φαίνεται κανένα Λουδοβίκο των ανωγείων να τους τρελάνουμε όλους.
Ρε από 'δω και μπρος, σε έναν πέρα για πέρα για τον π....ο θεσμό το μόνο που απομένει είναι κάθε χώρα να στέλνει αυτό που θεωρεί πιο ακραίο. Εδώ στην Ελλάδα θα έχουμε πρόβλημα μια και το ακραίο, η υπέρτατη μαλακία και η παπαροσύνη έχει γίνει η μεγαλύτερη και μόνη θρησκεία – αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε για τον ‘εθνικό στόχο’.
Και επειδή οι Μπουγάδες, Πανούσηδες και οι Φλωρινιώτηδες έχουνε γίνει mainstream πιστεύω ότι απέναντι στη φετινή ιδέα των Φιλανδών ή των Λιθουανών (χεχεχεχεχε) θα έπρεπε να εξετάσουμε ως επιλογές για συμμετοχή στη διοργάνωση που θα λάβει χώρα του χρόνου στη Φινλανδία τους:

(πακέτο) Λουδοβίκο των ανωγείων – Ευανθία Ρεμπούτσικα – θα υπάρξει κίνδυνος ενδεχομένως από μαζικά κύματα αυτοκτονιών στην Ευρώπη.

(πακέτο) τα ταλέντα που έχει η Πάνια με τραγούδι που θα γράψει μάλιστα ο Καρβέλας (ο Κατέλης θα τη γεμίσει τη σκηνή και μόνος του ή έστω παρέα με τον άλλο τον υψίφωνο – όχι σα την Αννούλα φτερό στον άνεμο).

Τον Ψωμιάδη! (της Θεσσαλονίκης – όχι το Μάκαρο, γιατί υπάρχει κίνδυνος στησίματος του διαγωνισμού).

Τον Παναγιώτη Χατζηστεφάνου να τα πει (μιλήσει – τραγουδήσει, whatever) ακαπέλα αλλά φορώντας τα γνωστά του καπέλα (λαμπατέρ, οπερατέρ κλπ).

Την Άννα Βίσση! (δε βάζω σχόλιο γιατί θα φανώ εμπαθής).

Υ.Γ.: Τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο ακραίο από το ότι θεωρείται σήμερα ικανοποιητική επιλογή για να κάνει οτιδήποτε (από επιτυχημένες σειρές έως παρουσιάσεις eurovision) στην τηλεόραση το θανατηφόρο δίδυμο Μακρυπούλια – Καπουτζίδη. Τα άλλα φαντάζουν τετριμμένα.

Καταδυόμενη Αγορά

Πανικός σήμερα στο Χ.Α.Α. (και όχι μόνο) με τις τράπεζες να έχουν σύρει πρώτες το χορό του Ζαλόγγου.

Γενικά, οι Δευτέρες δεν είναι και ό,τι το καλύτερο - τόσο για τον εργαζόμενο κόσμο όσο και για τις αγορές.

Η μη γνώση του τι έχει συμφωνηθεί όσον αφορά την εξαγορά της τουρκικής Finansbank από την Εθνική Τράπεζα έχει κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα.

Το μέλλον αυτής της συμφωνίας φαντάζει ομιχλώδες - στα σίγουρα όμως είναι ένα πολύ μεγάλο ρίσκο (τα έχει περιγράψει καλύτερα εδώ ο ΣΓ).

Μια τραγελαφική κατάσταση υπάρχει:

Από τη μια το κράτος διορίζει και καθορίζει τη διοίκηση της τράπεζας και ελέγχει μεγάλο ποσοστό του μετοχικού κεφαλαίου της μέσω ταμείων και άλλων νομικών προσώπων (της τάξης του 40%).

Από την άλλη η τράπεζα, που έχει βέβαια και ιδιώτες και funds να συμμετέχουν, ασκεί μια επεκτατική πολιτική εξαγορών με πολύ μεγάλο ρίσκο όπως θα έκανε μια ιδιωτική εταιρεία.

Μια οξύμωρη κατάσταση - μια τράπεζα που θα έπρεπε να μην είναι δημόσια αλλά παρ' όλ' αυτά είναι - μια τράπεζα που δεν είναι κατ' ουσία ιδιωτική (ακόμα και το υπαλληλικό καθεστώς των εργαζομένων της δεν είναι ιδιωτικό) αλλά θέλει να συμπεριφέρεται σαν τέτοια (με τον κ. Αράπογλου να αρνείται να δώσει εξηγήσεις στη Βουλή για την επίμαχη κίνηση εξαγοράς). Το ευκταίο είναι στο τέλος όόόλα να πάνε κατ' ευχήν και να ιδιωτικοποιηθεί με το μεγαλύτερο δυνατό όφελος για το κράτος (και με την προίκα των τολμηρών κινήσεων που γίνονται σήμερα) - γίνονται όμως τέτοια πράματα? Θα το δείξει μόνο ο χρόνος το πού θα καταλήξει αυτή η ιστορία.

Η ευρωβιζιον... αμερικανικο κατασκευσμα!

Ενω δεν ηθελα να πολυσχολιασω το γνωστο πανηγυρι της κιτσαριας, διαβασα αυτο το απιστευτο αρθρο στην ελευθεροτυπια. Διαμαντι παραλογισμου, μαργαριταρι απυθμενου νεοελληνικου αντιαμερικανισμου, αντικαπιταλισμου και ορθοδοξου συντηρητισμου. Ολα μαζι τα χαρακτηριστικα που μου την σπανε στην Ελλαδα, σε πεντες αστειες φρασεις. Οι αποριες του αρθρογραφου:

1. Οι [Φινλανδοι Λορντι] έκαναν καλαμπούρι για να γελοιοποιήσουν τη «μοντέρνα» αμερικάνικη μουσική και τους μεγαλέμπορους οργανωτές αυτού του χλιδάτου θεσμού ή μήπως αυτό το είδος μουσικής εκφράζει τους ίδιους και την πατρίδα τους;

Αμερικανικη μουσικη το χαρντ-ροκ/μεταλ? Βρετανικη θα την ελεγα, με LedZeppelin, Deep Purple, Iron Maiden, Black Sabbath, Judas Priest να ειναι ολοι καλα αγγλοπαιδα... Μοντερνα? Νομιζω εχει πεθανει εδω και χρονια. Μαλιστα τελευταια προπυργια του μεταλ ειναι οι συνηθεις καθυστερημενοι, Βαλκανιοι (και η Ελλαδα μεσα δυστυχως) και λιγοι κολλημενοι Σκανδιναβοι. Χλιδατος θεσμος η Ευρωβιζιον? Πεστο ευρωπαϊκο πανηγυρι κιτς...
(οι μεγαλεμποροι που κολλανε δεν καταλαβα)

2. Οι συμμετέχουσες χώρες έδωσαν τα 12άρια σ' αυτό το φρικιό επειδή ενθουσιάστηκαν ή μήπως «διαμόρφωσαν» το αποτέλεσμα με άγραφα ή... γραμμένα συμβόλαια εμπορικών συναλλαγών;

στημενη η τηλεψηφοφορια πανευρωπαϊκα? Και μαλιστα για να κερδισουν την ευνοια της μικροσκοπικης Φινλανδιας? μα καλα τι ειδους θεωριες συνωμοσιας δημοσιευει αυτη η φυλλαδα πια? Και καλα να πει κανεις οτι δεν ξερει τι συμβαινει σε αλλες χωρες, αλλα στην Ελλαδα που ριξαμε 12ρι παλι συνωμοσια?

3. Ολοι αυτοί που ψήφισαν αυτό το φρικιό (και οι Ελληνες 12άρι... απίστευτο!!!) παραπλανήθηκαν από την «πρωτοτυπία» των τεράτων ή μήπως θα το... τραγουδούν από αύριο στα κλαμπ και τις παρέες τους, αντάξιο του μοντέρνου γούστου τους και της αισθητικής της «εκσυγχρονισμένης» Ευρωπαϊκής Ενωσης;

Ισως... στην Ελλαδα. Οπως ακουγοταν εκεινο το ψιλοαπαραδεκτο τουρκικο προπερσι ή το ενοχλητικο τραγουδακι της Παπαριζου περυσι. Απο ολα αυτα, σιγουρα προτιμαμε τα τερατα! γιαυτο και θα τα ψηφιζα οπως και τοσοι αλλοι που γραψανε για αυτα στην μπλογκοσφαιρα... Και οπως εκαναν και τοσοι ευρωπαιοι, δειχνοντας επιτελους οτι εχουμε και χιουμορ και αυτοσαρκασμο σε αυτη την Γηραια Ηπειρο! Οριστε, πανηγυρι κιτσαριας, αυτοσαρκασμου και ευρωπαϊσμου, αυτο ειναι η Ευρωβιζιον. Μαλιστα με κατι παιδια (Ισπανους, Γαλλους, Νορβηγους, Σουηδους κτλ) λεγαμε να αρχισουμε να καλουμε και αλλες χωρες καθε χρονια στην Ευρωβιζιον για παγκοσμιοποιημενη πλακα!

Συμπέρασμα: Σιγά σιγά, καθιερώθηκε η αντίληψη ότι, αν θέλεις να πάρεις την πρωτιά, τραγούδα εγγλέζικα και χόρευε αμερικάνικα. Φοβόμαστε ότι, μετά τη φινλανδική σατανική πρωτιά, ο επόμενος χώρος των εκδηλώσεων θα γίνει σε κάποια μαύρη κόλαση, και στο μέλλον τα τραγούδια θα έχουν μόνον άναρθρες κραυγές...

Πωπω, Παναγια μου, το 666, σημαδι του θεου, ερχεται η Αποκαλυψη τρεξτε να κρυφτειτε! Τετοιες συντηρητικες αηδιες μονο απο βιβλο-καθυστερημενους σε κατι χαμενες γωνιες των ΗΠΑ ακους πια. Λαθος κανετε κυριε αρθρογραφε να ειστε αντιαμερικανος. Υπαρχουν εκει αρκετα εκατομμυρια φανατικοι που θα συμφωνουσαν μαζι σας. Μαλιστα ευχαριστως θα σας παραχωρουσαν νομιζω οι υπολοιποι κανονικοι Αμερικανοι και ολοι οι Ευρωπαιοι ενα χωρο καπου στην ερημο να παραληρειτε ελευθερα...


ΥΓ δεν εχω ξαναδει εφημεριδα να γραφει την λεξη "εγγλεζικα". Μηπως το αρθρο απλα μας κανει πλακα?
ΥΓ2 μα πραγματικα μονο Ελληνες μπορει να εχουν προβλημα με την Ευρωβιζιον ή ακομα πιο αστειο, με τον Κωδικα του Ντα Βιντσι. Σε λιγο θα εχουμε πορειες θρησκοφανατικων κατα των ταινιων του Ντισνευ!

Ιράν , πόλεμος και διαπραγματεύσεις: Παίζοντας το παιχνίδι των μουλάδων

Ο πόλεμος στο Ιράν φαίνεται να βρίσκεται προ των πυλών. Η διπλωματία από την άλλη πλευρά διακηρύσσει πως δεν έχει παίξει ακόμα όλα της τα χαρτιά. Για τους περισσότερους απο εμάς οι λύσεις που αναφύονται υπό τις παρούσες συνθήκες είναι δύο: η εξωτερική επέμβαση ή ο διπλωματικός κατευνασμός της κρίσης.

Επανειλημμένως έχω στρέψει τα πυρά μου ενάντια τόσο στην αγοραία λύση του βομβαρδισμού και της στρατιωτικής παρέμβασης όσο και της αδιαφορίας απέναντι στις θεοκρατικές φρίκες που μαστίζουν την μέση ανατολή τα τελευταία τουλάχιστον 100 χρόνια.Κι αυτο γιατί πέρα από τις εξτρεμιστικές λύσεις θεωρώ ότι μπορεί να υπάρξει και ένας τρίτος δρόμος στο ιστορικό ξεπέρασμα του φονταμενταλισμού: ο κοινωνικός δρόμος.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι κύριοι υποστηρικτές των επεμβάσεων (νεοσυντηρητικοί) και οι βασικοί αρνητές κάθε παρέμβασης (η αριστερά σ ενα μεγάλο της μέρος) στηρίζονται ιδεολογικά σε φιλοσοφικές συλλήψεις που εκλαμβάνουν το εξατομικευμένο υποκείμενο της εξουσίας, ως παθητικό αποδέκτη εντολών. Έτσι διαγράφουν την ανθρώπινη θέληση,την ανυπότακτη δύναμη των πολιτών μιας κοινωνίας από τον χάρτη τον παραγόντων που μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην ανατροπή του εξτρεμιστικού ισλαμισμού. Χτίζοντας τα θεωρήματα τους πάνω σε αυτή τη βάση καταφεύγουν στη λύση των θεσμικών παρεμβάσεων ( διακρατικές, στρατοκρατικές, κομματικές) λησμονώντας την ουσία του προβλήματος: τις ανάγκες των ανθρώπων και την αναντιστοιχία ανάμεσα σ αυτές και το απάνθρωπο πρόσωπο της Ισλαμικής Δημοκρατίας.

Το αποτέλεσμα είναι να χάνεται ένα βασικό όπλο στον αγώνα του ελεύθερου κόσμου , η επαναστατική βούληση πλατιών μαζών των ανατολικών κοινωνιών, ιδίως των τμημάτων τους που εισπράττουν την μεγαλύτερη καταπίεση, των νέων, των γυναικών, των οπαδών διαφορετικών ιδεολογιών απ την κρατούσα κλπ. Αυτές οι μάζες με ελάχιστες εξαιρέσεις είναι καταδικασμένες στην περίπτωση της στρατιωτικής επέμβασης να πέσουν στην παγίδα του εθνικισμού («αμυντισμού») και συνακόλουθα στην αγκαλιά των μουλάδων. Και στην περίπτωση της πλήρους δυτικής αδιαφορίας είναι εξίσου καταδικασμένες να βρεθούν κάτω απο την μπότα του ισλαμοφασισμού.

Φαίνεται ότι αυτή η σύγχρονη πολιτική σκακίερα έχει απομονώσει τις ίδιες της κοινωνίες πάνω στις οποίες αποπειράται να αναπτύξει τις κινήσεις της.

Αυτό το πρόβλημα επισημαίνει ο τέως πρίγκηπας του Ιράν, εξόριστος R.Pahlavi ο οποίος σε πρόσφατη ομιλία του μέρος της οποίας μεταφράζουμε πρόχειρα εδώ προχωρά σε μια ακριβή ανάλυση των επίδοξων λύσεων για την ιρανική κρίση επισημαίνοντας τα κενά τους και αποκαλύπτει το τι κρύβεται πίσω από τον φαινομενικά συμπαγή ιδεολογικό τοίχο του καθεστώτος των Μουλάδων: Μια λάβα που κοχλάζει και σιγοκαίει τα πόδια της τυρρανικής εξουσίας...


(…)

To πρόβλημα με αυτές τις διαπραγματεύσεις (αναφέρεται στις Eurothree diplomatic efforts) εξ αρχής ήταν η λανθασμένη άποψη πως η άλλη πλευρά θέλει μια λύση που θα εμποδίσει την κρίση. Ακριβώς το αντίθετο: Ολο και λιγότερο δημοφιλής, η Ισλαμική Δημοκρατία έχει ανάγκη από μια ατμόσφαιρα κρίσης για να δικιολογήσει την αυξανομενη στρατιωτικοποίηση της και τα σκληρά μέτρα ασφαλείας στο εσωτερικό της χώρας και να αποσπάσει την προσοχή από την αυξανόμενη φτώχεια και μιζέρια. Τουλάχιστον στο βαθμό που η κρίση δε θα καταλήξει σε έναν πόλεμο τον οποίο θα χάσουν. Η άποψη των φονταμενταλιστών είναι ότι η συνέχιση της παρούσας πορείας θα οδηγήσει σε μια συγκρουση με τον ελεύθερο κόσμο. Γι αυτό και πιστεύουν ότι χρειάζονται μια πυρηνική «ομπρέλλα» για να πετάξουν «εκτος δρόμου» την άλλη πλευρά πριν τη σύγκρουση.


Όσο για το στρατιωτικό χτύπημα, θα οξύνει τα εθνικιστικά πάθη που θα λειτουργήσουν προς όφελος του καθεστώτος και τελικά θα δώσουν στη θεοκρατεία πολύ μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.Μην κάνετε λάθος σ αυτό, το ερώτημα που έρχεται πρώτο για το Ιράν είναι ένα: Δημοκρατία ή Πυρηνικά όπλα; Ο αγώνας έχει ξεκινήσει!


Επαναλαμβάνω: Ένα στρατιωτικό χτύπημα μπορεί να καθυστερήσει την Βόμβα δύο ή τρία χρόνια,αλλά θα καθυστερήσει τη δημοκρατία πολλές φορές ξανά και ξανά! Δεν είναι έξυπνη επιλογή ούτε και τρόπος για να κερδιθεί ο αγώνας. Αν ούτε οι διαπραγματεύσεις, ούτε τα τιμωρητικά μέσα είναι η λύση, η αναπόφευκτη ερώτηση που προκύπτει είναι: πώς θα κατακτηθεί η δημοκρατία στο Ιράν;


(...) Σας βεβαιώ ότι σήμερα υπάρχουν πάνω από χίλιοι πυρήνες αντίστασης και αντιπολίτευσης στο Ιράν ενάντια στο καθεστώς. Το συνολικό τους βάρος είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό του καθεστώτος των μουλάδων. Το πρόβλημα είναι ότι παραμένουν απομονωμένοι ο ένας από τον άλλο. Και αυτή είναι η πρώτη προτεραιότητα του καθεστώτος.

Τα τοπικά δίκτυα που διευκολύνουν τις επικοινωνίες στο εσωτερικό αυτών των κύκλων είναι υπεράνω του ελέγχου του καθεστώτος. Όταν όμως επίκειται η συνένωση όλων αυτών των κύκλων σε εθνικό επίπεδο, το καθεστώς επιτίθεται με τη σιδερένια του γροθιά. Το Κίνημα Αναδόμησης, το Φοιτητικό Κίνημα, ο τύπος, οι μπλόγγερς, αποτελούν παραδείγματα προσπαθειών για να δημιουργηθούν εθνικά δίκτυα
(...)

Η απάντηση του καθεστώτος στο Κίνημα Αναδόμησης ήταν να το διαφθείρει από τα πάνω εγκαθιστώντας υποτακτικούς ηγέτες που αργότερα ομολόγησαν τον όρκο που δώσανε να προστατέψουν το καθεστώς και όχι τους ανθρώπους που τους εκλέξανε

Κομμάτιασαν το φοιτητικό κίνημα μέσα από έναν συνδυασμό βασανιστηρίων, φυλακίσεων, συγκροτώντας μια Πέμπτη φάλαγγα και μέσα από ένα πανίσχυρο δίκτυο παροχής ναρκωτικών ουσιών. Μπορείτε να φανταστείτε ότι ένα χρόνο πριν τις διαδηλώσεις των φοιτητών το 1999 μπορούσες σπάνια να βρεις ηρωίνη στις φοιτητικές εστίες; Ένα χρόνο μετά η ηρωίνη ήταν φθηνότερη από τον καπνό! Αυτά τα πράγματα δεν συμβαίνουν σε αυταρχικά καθεστώτα εκτός αν προκληθούν από το ίδιο το κράτος.

(...)
Αν και οι ρίζες ενός εθνικού δικτύου επικοινωνίας πρέπει να είναι μέσα στο Ιράν , το συμπέρασμα από τις παραπάνω παρατηρήσεις είναι ότι το κέντρο του δεν μπορεί να βρίσκεται μέσα στη χώρα.

Εδώ είναι που ο ελεύθερος κόσμος μπορεί να βοηθήσει. Γνωρίζω χιλιάδες νεαρούς που έχουν αναπτύξει οργανωτική δραστηριότητα μέσα στο Ιράν με σκοπό να ενώσουν τα προαναφερθέντα μικρά τοπικά δίκτυα. Σήμερα μένουν φοβισμένοι σε μέρη διάσπαρτα από την Ιορδανία ως την Τουρκία ή σε στρατόπεδα προσφύγων σε ευρωπαικές πόλεις. Με μια μικρή βοήθεια από τον ελεύθερο κόσμο μπορούν να γίνουν τα προπύργια ενός αμφίδρομου επικοινωνιακού δικτύου που θα συγχωνεύει τις απαιτήσεις των χιλιάδων κύκλων αντίστασης σε ένα εθνικό αίτημα για δημοκρατία και ενάντια στη θεοκρατία.


Στέκομαι εδώ, ενώπιον σας, μιλώντας εκ μέρους των πολλών αντιπολιτευόμενων που απλά ζητούν τη στήριξη του ελεύθερου κόσμου. Και ελπίζω ότι ορθώς αισιοδοξώ για το ότι ο ελεύθερος κόσμος είναι αφοσιωμένος στο να επενδύσει στη δημοκρατία, ως λύση για το Ιράν παρά στις ατέρμονες διαπραγματεύσεις και τα στρατιωτικά χτυπήματα "



Το παραπάνω κείμενο οδηγεί σε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Καταρχάς επισημαίνει ένα βασικότατο στοιχείο: την επιτηδευμένη διπλωματική κωλλυσιεργία του Ιράν ως μέρος της προσπάθειας του καθεστώτος να οξύνει και να τονώσει τους μηχανισμούς καταστολής του. Κατά δεύτερο τονίζει την ανικανότητα ενός πολέμου στην παροχή μιας ουσιαστικής και βιώσιμης λύσης. Κατά τρίτο και βασικότερο φωτίζει την προβληματική δυναμική του καθεστώτος που όπως φαίνεται υπονομεύεται από ισχυρές κοινωνικές δυνάμεις.

Όλα αυτά τα ζητήματα τα βαραίνει η σκιά μιας σημαντικότατης παραμέτρου: της Βόμβας. Φυσικά δε λέμε ότι το καθεστώς του Ιράν με τη δύναμη της Βόμβας θα εξασφαλίσει την επ άπειρον διατήρηση του. Αλλα το πυρηνικό όπλο θα θωρακίσει το καθεστώς τόσο όσο χρειάζεται για να τσακίσει τις κοινωνικές αντιστάσεις και να οξυγονώσει τους απονεκρωμένους του ιστούς. Θα χαλυβδώσει τον «φασιστικό» του χαρακτήρα προσθέτωντας στην εσωτερική καταστολή την εξωτερική απειλή ενός πυρηνικού μανιταριού.

Οι μουλάδες προκαλούν στις διπλωματικές τους σχέσεις φέρνοντας τες ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική ρήξη για να διαιωνίσουν την εσωτερική τους εξουσία. Αλλά οι απειλές τους σε πρακτικό επίπεδο είναι απλοί λεονταρισμοί: γνωρίζουν την φυσική αδυναμία τους να αμυνθούν μιας ενωμένης επιθετικής ενέργειας της δύσης και προσπαθούν να παίξουν το διπλωματικό τους παιχνίδι με τακτικές υποχωρήσεις και απειλητικές δηλώσεις.

Η προσωρινή τους αδυναμία όμως θα εκμηδενιστεί όταν και αν αποκτήσουν πυρηνικά. Γι αυτό και είναι κεφαλαιώδους σημασίας για τον ελεύθερο κόσμο να εκμεταλλευθεί αυτήν την κωλυσιεργία προς όφελος του, να κερδίσει δηλαδή χρόνο για τη συγκρότηση ενός αξιόμαχου μετώπου αντίστασης στο εσωτερικό του Ιράν

Τόσο ο πόλεμος, όσο και η στείρα διπλωματία (δίχως δηλαδή παράλληλη δράση στο εσωτερικό του Ιράν προς μια άλλη πολιτική κατευθυνση) είναι μέρος του παιχνιδιού των μουλάδων. Εκτός παιχνιδιού θα βγούμε μόνο όταν ποντάρουμε στο χαρτί που φοβούνται περισσότερο, την αντιπολίτευση μέσα στην ιρανική κοινωνία που θα πριονίσει τα πόδια του καθεστώτος και θα το στραγγαλίσει στο ίδιο του το λίκνο. Οι αδιάλλακτοι συνεχίζουν να προτείνουν τη διεθνοποίηση της κρίσης. Θα πρέπει να ανταπαντήσουμε με το πρόταγμα της «εσωτερίκευσης» της, δηλαδή της μεταφοράς της από τον παγκόσμιο διπλωματικό και στρατιωτικό στίβο, στις γειτονιές της Περσίας...


Στη φωτογραφία: Από τις φοιτητικές διαδηλώσεις στο Ιράν ενάντια στη θεοκρατία. Εξεγερμένος Ιρανός φοιτητής επιδεικνύει την ματωμένη μπλούζα συναγωνιστή του , θύματος των δυνάμεων καταστολής του καθεστώτος

Θα ήταν μια μικρή επανάσταση

Θα ήταν μια μικρή επανάσταση!
Περίπου 500.000 Ελληνοκύπριοι καλούνται σήμερα στις κάλπες για την ανάδειξη του νέου κοινοβουλίου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Υποψήφιοι από δέκα κόμματα διεκδικούν την προτίμηση των ψηφοφόρων. Για πρώτη φορά κατέρχεται στις σημερινές εκλογές υποψήφια και μία Τουρκοκύπρια: η 47χρονη ποιήτρια Νεσέ Γιασίν.
Επίσης:
Ποιός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των Κυπρίων;

Ανεργία στην Ελλάδα

Ανεργία στην Ελλάδα. Εσείς τι λέτε;

Η πρώτη οδηγία του Star Trek

Νέο Άρθρο

Σύμφωνα με την 1η και σημαντικότερη οδηγία που έχει λάβει το πλήρωμα του διαστημικού οχήματος Enterprise, σε καμία περίπτωση δεν έχει το δικαίωμα να επέμβει για να αλλάξει την εξέλιξη μίας λιγότερο αναπτυγμένης κοινωνίας ακόμα και αν το κάνει με τις καλύτερες προθέσεις. Η οδηγία αυτή συνοδεύεται από την ύψιστη ηθική ευθύνη. Ο κάθε πολιτισμός θα πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο του. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εμποδίσει την φυσική εξέλιξη μιας κοινωνίας. Στην αρχή αυτή δεν υπάρχει καμία εξαίρεση. Αν με την επέμβαση ο εν λόγω πολιτισμός (και ο πλανήτης που τον φιλοξενεί) πρόκειται να σωθούν από ένα μεγάλο κίνδυνο, αυτό δεν έχει καμία σημασία.1 Μάλιστα, σε πέντε-έξι περιπτώσεις το πλήρωμα του Enterprise παρακολούθησε καταστροφές πλανητών, ανίκανο να αντιδράσει, υπό την αυστηρή επίβλεψη του Captain Kirk.

Όμως μέχρι να φτάσουμε στο 2161, ημερομηνία που σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ιστορικών του μέλλοντος θα σχηματιστεί η Ενωμένη Ομοσπονδία των Πλανητών (United Federation of Planets) που θα επιβάλλει την πρώτη οδηγία, προς το παρόν ισχύει η οδηγία του Προέδρου των Η.Π.Α., σύμφωνα με την οποία «θα σας σώσουμε, θέλετε δεν θέλετε»...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Απλά ερωτήματα

...θέλω να θέσω σχετικά με αυτό που λέμε ανθρώπινα δικαιώματα, ιστορική μνήμη και ειδικότερα με αφορμή τη (στην επικαιρότητα λόγω δηλώσεων – αντιδηλώσεων για την επέτειο μνήμης της σφαγής των ποντίων) σημερινή ημέρα:
1. Έγινε στις αρχές του 20ού αιώνα εθνοκάθαρση σε περιοχές της Τουρκίας? (η 'σφαγή των αρμενίων')
2. Έγινε στις αρχές του 20ού αιώνα εθνοκάθαρση στις περιοχές της Τραπεζούντας? (η 'σφαγή των ποντίων')
3. Έγιναν στα χρόνια 1935 - 1945 μαζικές (κατά εκατομμύρια) εκκαθαρίσεις εβραίων?
4. Μεταπολεμικά, οι Γερμανοί (σαν κράτος, σαν έθνος, σα λαός...) αναγνώρισαν ή όχι τα εγκλήματα τα οποία έκαναν Γερμανοί αφήνοντας στίγμα σε όλη την ανθρωπότητα?
5. Υπάρχει ή όχι ακόμα και νόμος του κράτους στη Γερμανία ή/και σε άλλα κράτη που μέχρι και ποινικοποιεί την έκφραση άρνησης του ολοκαυτώματος?
6. Ποια είναι η αντίστοιχη συμπεριφορά της Τουρκίας? – παραδέχεται οποιαδήποτε από τα εγκλήματα που έγιναν υπό τη σκέπη του κράτους των νεότουρκων και την καθοδήγηση του ηγέτη τους Κεμάλ Ατατούρκ?

Τα σημαντικότερα ερωτήματα:
7. Πώς προδιαθέτει την πορεία ενός κράτους η επιμονή του στο να ξεχνά (το ίδιο το κράτος, ο λαός του, κλπ.) την ιστορία, να ‘κλείνει τα μάτια’ σε εγκλήματα που έχουν γίνει και μάλιστα να θεωρεί θεμελιωτή και ‘πατέρα’ του κράτους τον ηγέτη και το καθεστώς που έκανε αυτά τα εγκλήματα? Την προδιαθέτει θετικά? Τι μπορούν να περιμένουν οι άλλοι (εκτός Τουρκίας) απ’ αυτό? Δηλαδή, οι Γερμανοί είναι κάτι περίεργοι τύποι όταν συνειδητοποίησαν τις ιστορικές ευθύνες τους και έπραξαν όπως έπραξαν μεταπολεμικά?
8. Η μη παραδοχή των εγκλημάτων και της ιστορίας και η εθελοτυφλία είναι ένα καλό έδαφος για την διάπραξη και στο μέλλον και άλλων τέτοιων πράξεων? – αφού γι’ αυτές όχι μόνο δε μετάνιωσαν ποτέ αλλά με την οθωμανική κουτοπονηριά (και η ελληνική μερικές φορές έτσι είναι) που τους διακρίνει σφυρίζουν αδιάφορα και εκβιάζουν καταστάσεις όταν τα θέματα τίθενται στα διεθνή forum?
9. Ποια είναι επιτέλους η θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στο θέμα αυτό? Γιατί δε θέτει προς αναγνώριση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το θέμα?
10. Τέλος πάντων, οι εκφραστές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ας μας απαντήσουν στο εξής: Είναι δυνατό να γίνει εταίρος στην Ευρώπη μία χώρα που αρνείται την Ιστορία όσον αφορά τέτοια ζητήματα?
11. Και στο κάτω κάτω γιατί κράζουμε τον Αχμαντινετζάντ (τι όνομα είναι αυτό ρε φίλε?) του Ιραν που είπε λίγο πολύ ότι το ολοκαύτωμα είναι ένα παραμύθι των εβραίων και θέλουμε ΠΑΣΕΙ ΘΥΣΙΑ να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση η Τουρκία που λέει παρόμοια πράματα, μη δεχόμενη τις εθνοκαθάρσεις αρμενίων – ποντίων? (ελπίζω να μη θεωρήσουν κάποιοι σαν επιχείρημα ότι στο ολοκαύτωμα καθαρίστηκαν κάτι λιγότερο από 10 εκατομμύρια ψυχές ενώ στις άλλες περιπτώσεις κάτι εκατοντάδες χιλιάδες ή λίγα εκατομμύρια…)

Το πιο σοβαρό (και από πρακτικής πλευράς) ερώτημα:
12. Υπάρχει σοβαρή καταστρωμένη πολιτική στις ελληνικές κυβερνήσεις και στα ελληνικά κόμματα σχετικά με τις διαδικασίες αλλαγής των νοοτροπιών – συσχετισμών στη γείτονα χώρα με αφορμή το δρομολόγιο που πρέπει να διανύσει για τον εξευρωπαϊσμό της και ειδικότερα όσον αφορά τη σφοδρή αντιπαλότητα που επικρατεί (φάνηκε και σήμερα) ανάμεσα σε ισλαμιστές και κοσμικούς – κεμαλικούς? Ποια θα έπρεπε να είναι στρατηγικά η θέση μας σ’ αυτή την αντιπαράθεση νοοτροπιών που υπάρχει? Δεν εννοώ να πάρουμε θέση – με τους μεν ή τους δε – αλλά για το αν υπάρχει κάποια άποψη – καταγραφή για το πώς επηρεάζει εμάς σαν Ελλάδα αυτή η αντιπαράθεση. Είναι προφανές ότι δυστυχώς δεν υπάρχει καμία τέτοια αξιολόγηση των πραγμάτων.

Υ.Γ.: Όλα αυτά θα τα βρούμε, και μάλιστα περισσότερο έντονα, στο άμεσο μέλλον με τις εκλογές που αναμένονται στην Τουρκία το φθινόπωρο, την ένταση στο εκεί πολιτικό σκηνικό που θα μεγαλώσει και τις επιδράσεις που αυτό θα έχει αναπόφευκτα και σε 'μας, στην όλο και πιο θολή και αμφίβολη πορεία της Τουρκίας προς τον εξευρωπαϊσμό και στην όλο και μεγαλύτερη συνειδητοποίηση των ευρωπαϊκών κρατών με ποιους πάνε να μπλέξουν (ουσιαστικά έχουν μπλέξει ήδη).

τι συζητάμε?! That's how it all started (or not?)!

Update 2: Μια ακόμα μεγάλη εφημερίδα, η New York Post, δημοσιεύει άρθρο που ενισχύει την άποψη του διαχωρισμού των μη-μουσουλμάνων πολιτών του Ιράν μέσω της ενδυμασίας (του ίδιου ανταποκριτή). Επίσης το Assosiated Press όχι μόνο επιβεβαιώνει την πρόσφατη ψήφιση νόμου περί ενδυμασίας για τους μουσουλμάνους αλλά αναφέρει και μερικά αποσπάσματα. Δεν θα αργήσει να ξεκαθαρίσει το θέμα, αν υπάρχουν κανόνες στο νέο νόμο για τους μη-μουσουλμάνους.
Update: Το θέμα ξεκίνησε χθες με την δημοσιεύση από την καναδική National Post, μια σοβαρή και μεγάλη εφημερίδα, ως είδηση ότι στο Ιράν ψηφίστηκε νόμος που υποχρεώνει να γίνεται εμφανής ο θρησκευτικός διαχωρισμός στην ενδυμασία, γεγονός που αν επιβεβαιωθεί θα είναι μια τεράστια αποκλειστικότητά της. Σηκώθηκε αμέσως μεγάλος θόρυβος στα blogs, ειδικά αφού δεν πρόκειται για μια ξεχασμένη μεσαιωνική πρακτική αλλά το ίδιο μέτρο προσπάθησαν να εφαρμόσουν πριν 5 χρόνια οι Ταλιμπάν στους Ινδουϊστές. Ειναι δεδομένο ότι ψηφίστηκε νόμος για την ενδυμασία των μουσουλμάνων. Το αν όμως θα επιβάλει, όταν εφαρμοστεί, υποχρεώσεις στους μη-μουσουλμάνους αμφισβητήθηκε έντονα [1] [2] [3]. Τελικά η εφημερίδα απέσυρε το άρθρο και έβαλε ένα νέο που παρουσιάζει όλες τις απόψεις στο ζήτημα. θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε το ζήτημα μέχρι να ξεκαθαρίσει.

Original post:
Κάπως έτσι είχαν ξεκινήσει τα πράγματα και πριν 70 χρόνια περίπου στην Ναζιστική Γερμανία... Το Ιράν ετοιμάζεται να κάνει άλλο ένα βήμα προς την πλήρη ναζιστικοποίηση, μετά το κρέμασμα ομοφυλόφιλων, το δημόσιο μαστίγωμα διαδηλωτών, την παρωδία εκλογών, την καταστολή της ελευθερίας της έκφρασης [2], τον βασανισμό δημοσιογράφων, τις ρατσιστικές και αντισημιτικές δηλώσεις του γελοίου προέδρου του περί καταστροφής του Ισραήλ και άρνησης του Ολοκαυτώματος κτλ. Τώρα οι ισλαμοφασίστες μουλάδες αποφάσισαν να διαχωρίσουν τους μη-μουσουλμάνους κατοίκους του Ιράν, αναγκάζοντάς τους να φέρουν διακριτικά της θρησκείας τους! Το κίτρινο αστέρι του Δαβίδ που επέβαλαν οι Ναζί, ως μέσο αναγνώρισης και αποφυγής των Εβραίων, σήμερα στο Ιράν γίνεται ένα κίτρινο κομμάτι ύφασμα:

Human rights groups are raising alarms over a new law passed by the Iranian parliament that would require the country's Jews and Christians to wear coloured badges to identify them and other religious minorities as non-Muslims.

Iran's roughly 25,000 Jews would have to sew a yellow strip of cloth on the front of their clothes, while Christians would wear red badges and Zoroastrians would be forced to wear blue cloth.

Ο κώδικας Da Vinci και Το Τέλος της Πίστης

Το γέλιο
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ενώ η κρατική τηλεόραση γελοιοποιεί το αρχαιοελληνικό δωδεκάθεο, υπάρχουν συμπολίτες μας που κατηγορούν την ταινία ‘Ο κώδικας Da Vinci’ για προσβολή θρησκεύματος. Αν σας φαίνεται αστεία και αβάσιμη η σύγκριση, θα πρέπει ίσως να αναρωτηθείτε αν οι πιστοί στο δωδεκάθεο (πρόσφατα αναγνωρισμένοι ως γνωστή θρησκεία) θα το αντιμετώπιζαν με την ίδια ευθυμία. (Υπήρξαν και δωδεκαθεϊστές που δήλωσαν ότι θα μηνύσουν την ΕΡΤ βασισμένοι ακριβώς στον ίδιο νόμο που οι παραχριστιανικές οργανώσεις βασίζουν τις δικές τους μηνύσεις.) Τι θα γινόταν στην Ελλάδα αν αντί του Δία ήταν ο Ιησούς που έκανε την έναρξη της Eurovision;

Το θετικό νέο
Το θετικό βέβαια είναι ότι το Μονομελές Πρωτοδικείο απέρριψε την προσφυγή των ‘θιγμένων’ χριστιανών και η ταινία θα προβληθεί κανονικά στις κινηματογραφικές αίθουσες. Τι θα γινόταν όμως (όπως τόσες φορές συνέβηκε στο παρελθόν) αν η δικαιοσύνη αποφάσιζε να ακολουθήσει μια πιο αυστηρή ανάγνωση της νομοθεσίας;

Ο παραλογισμός
Για να κλείσει ο κύκλος του παραλογισμού, η Γενική Γραμματεία Τύπου έκρινε την ταινία ακατάλληλη για ανηλίκους κάτω των 17 ετών. Ας σημειώσουμε εδώ πως μόνο η Σιγκαπούρη ακολούθησε αυτή τη σκληρή γραμμή, ενώ οι υπόλοιπες χώρες έκριναν την ταινία κατάλληλη για όσους είναι μεγαλύτεροι των 12-15 ετών. Ενώ δηλαδή η δικαιοσύνη αποφάσισε να υπερισχύσει η ελευθερία του λόγου, η κυβέρνηση κάνει (μερικώς) το χατίρι της εκκλησίας και ‘προστατεύει’ τους Έλληνες νέους από τη βλαβερή επιρροή της ταινίας. Θα συμφωνούσα με μια τέτοια απόφαση μόνο αν η κυβέρνηση έκρινε και τα μαθήματα των θρησκευτικών με τον ίδιο τρόπο. (Μάλλον ούτε τότε θα συμφωνούσα) Ακόμη μια φορά όμως είναι ξεκάθαρο ότι ο μύθος των ‘διακριτών ρόλων εκκλησίας και κράτους’ δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας μύθος.

Η ταινία – μια προκριτική
Ομολογώ πως δεν έχω δει ακόμα την ταινία. Έχω διαβάσει όμως το βιβλίο και απορώ με κάποιους κριτικούς κινηματογράφου που ποτέ ξανά δεν αποφάσισαν να επιτεθούν τόσο έντονα σε ένα κινηματογραφικό έργο. Είναι σίγουρο πως όπως το βιβλίο δεν ήταν κανένα λογοτεχνικό αριστούργημα, έτσι και η ταινία ίσως δε θα μπει στο πάνθεον του διεθνούς κινηματογράφου. So What! Συγκρίνουμε τη Madonna με το Mozart; Όχι. Μπορούμε λοιπόν (αν αυτό αποφασίσουμε) να αγοράσουμε το ποπ-κόρν μας και να παρακολουθήσουμε μια χολιγουντιανή παραγωγή που μπορεί να μας αρέσει, μπορεί και όχι. Τα υπόλοιπα είναι ‘εκ του πονηρού’.

Ο Χριστιανισμός
Είναι βέβαια και αδύνατο μια κινηματογραφική ταινία να οδηγήσει κάποιο λογικό και ισορροπημένο άνθρωπο να αλλάξει την πίστη του ή και να την αρνηθεί. Πρόκειται απλά για ένα μυθιστόρημα, και κάθε συζήτηση περί παραποίησης της πραγματικότητας και αναξιοπιστίας είναι τουλάχιστο αστεία. Θα δεχόμουνα να ισχυριστεί κάποιος ότι το βιβλίο είναι ασύμβατο με το χριστιανικό δόγμα. Για πια πραγματικότητα όμως μιλάμε; Για την ‘πραγματικότητα’ που παρουσιάζει ο Ματθαίος και οι λοιποί συγγραφείς της Καινής Διαθήκης;

Το Τέλος της Πίστης
Διάβασα τον τελευταίο καιρό το βιβλίο του Sam Harris ‘The End of Faith’. Αν και ελαφρά επιθετικό απέναντι στο Χριστιανισμό, τον Ιουδαισμό και το Μουσουλμανισμό, κάποιος σύγχρονος πολίτης που αβίαστα ακολουθεί τη θρησκεία των γονιών του μπορεί όντως διαβάζοντάς το να αναρωτηθεί για την ορθότητα και την ηθικότητα των διδαγμάτων που πάνω τους στηρίζει τη ζωή του. Ο φανατικός βέβαια χριστιανός δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, πέρα ίσως από μια πιο ανεβασμένη αδρεναλίνη. Υπάρχουν πολλοί επιστήμονες και φιλόσοφοι που αρνούνται να ‘επιτεθούν’ στις θρησκευτικές κοσμοθεωρίες που κυριαρχούν σήμερα στη Δύση. Κάποιοι φοβούνται την κατακραυγή των συμπολιτών τους και κάποιοι άλλοι πιστεύουν πως απαντώντας στις θρησκευτικές δοξασίες, δίνουν σημασία σε πράγματα που το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να τα αγνοείς.
Υπάρχουν όμως και αυτοί που αποφάσισαν να δώσουν ένα τέλος σ’ αυτή την ένοχη σιωπή (βλέπε για παράδειγμα το έργο του R. Dawkins και του D. Dannett). Μόνο αν αντιμετωπίσουμε τις θρησκείες γι’ αυτό που πραγματικά είναι – ένα αδικαιολόγητο πια δεκανίκι που μας εμποδίζει να αντιμετωπίσουμε και να απολαύσουμε την πραγματικότητα, μόνο έτσι θα έρθει το τέλος της πίστης.

Take the test!

Πρόχειρο πολιτικό τεστ. Διαβάστε τις παρακάτω προτάσεις και σκεφτείτε με πόσες από αυτές συμφωνείτε.

1-Πρέπει να υπάρξει ένωση όλων των Ελλήνων υπό μια Μεγάλη Ελλάδα με βάση το κριτήριο της αυτοδιάθεσης των λαών.
2-Οι Έλληνες πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλα τα άλλα έθνη και πρέπει να καταργηθεί κάθε διεθνής συνθήκη που περιορίζει αυτή την ισότητα.
3-Πρέπει να δοθούν στην Ελλάδα επιπλέον εκτάσεις για την συντήρηση του πληθυσμού της και την εγκατάσταση του περισσευούμενου πληθυσμού της.
4-Μόνο οι συμπατριώτες μου μπορούν να είναι πολίτες της Ελλάδας. Μόνο όσοι έχουν ελληνικό αίμα, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, μπορούν να είναι συμπατριώτες μου. Έτσι κανένας αλλοδαπός δεν μπορεί να είναι συμπατριώτης μου ή πολίτης της Ελλάδας.
5-Όσοι δεν είναι πολίτες πρέπει να ζουν στην Ελλάδα ως αλλοδαποί και να υπόκεινται στον νόμο περί αλλοδαπών.
6-Το δικαίωμα να διαλέγουν την κυβέρνηση και να καθορίζουν τους νόμους του Κράτους -ανήκει αποκλειστικά στους πολίτες. Γι’αυτό απαιτώ ότι κανένα δημόσιο αξίωμα, οποιασδήποτε φύσης, είτε στην κεντρική κυβέρνηση, είτε στην περιφέρεια, είτε στην τοπική αυτοδιοίκηση δεν θα καταλαμβάνεται από μη-πολίτη. Εναντιώνομαι στο διεφθαρμένο κοινοβουλευτικό καθεστώς που απονέμει προνόμια μέσω της εύνοιας του κόμματος, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τον χαρακτήρα ή την ικανότητα.
7-Πρέπει το Κράτος πάνω απ’όλα να φροντίσει να εξασφαλίσει ότι κάθε πολίτης θα έχει την δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης και της εξασφάλισης των προς το ζην. Αν δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθεί όλο ο πληθυσμός, τότε πρέπει να απελαθούν από την Ελλάδα οι μη-πολίτες.
8-Κάθε περαιτέρω μετανάστευση μη-Ελλήνων στην Ελλάδα πρέπει να αποτραπεί.
9-Όλοι οι πολίτες έχουν ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις.
10-Πρωταρχικός στόχος κάθε πολίτη είναι να εργάζεται, πνευματικά ή χειρωνακτικά. Κανένα άτομο δεν πρέπει να επιτρέπεται να κάνει καμία δουλειά που προσβάλει τα συμφέροντα της κοινότητας και το κοινό συμφέρον.
11-Κάθε μη κερδισμένο εισόδημα, και κάθε εισόδημα που δεν προκύπτει από την δουλειά, πρέπει να καταργηθεί.
12-Αφού κάθε πόλεμο επιβάλλει βαριές θυσίες στον λαό, και σε αίμα και σε πλούτο, κάθε προσωπικό κέρδος που προκύπτει από πόλεμο πρέπει να θεωρείται προδοσία πρς το λαό. Όλα τα πολεμικά κέρδη πρέπει να κατάσχονται.
13-Όλα τα τραστ πρέπει να εθνικοποιηθούν.
14-Οι μεγάλες βιομηχανίες πρέπει να μοιράζονται τα κέρδη τους.
15-Οι συντάξεις των ηλικιωμένων πρέπει να λάβουν γενναιόδωρες αυξήσεις.
16-Πρέπει να δημιουργηθεί και να διατηρηθεί μια ισχυρή μεσαία τάξη. Τα μεγάλα πολυκαταστήματα πρέπει να κοινωνικοποιηθούν και να νοικιαστούν με χαμηλό αντίτιμο σε μικροεπαγγελματίες. Πρέπει να δοθεί η μέγιστη δυνατή προσοχή στην διασφάλιση ότι οι μικροεπαγγελματίες θα είναι σε θέση να προσφέρουν τις προμήθειες που απαιτείται από το κράτος, τις περιφέρειες και την τοπική αυτοδιοίκηση.
17-Πρέπει να γίνει αγροτική μεταρρύθμιση με βάση τις εθνικές μας ανάγκες, και να καθιερωθεί νόμος που επιτρέπει την απομάκρυνση των ιδιοκτητών γης, χωρίς αποζημίωση, από όποια ιδιοκτησία είναι απαραίτητη για κοινό σκοπό. Επίσης πρέπει να καταργηθεί η υπενοικίαση γης και να καταργηθεί κάθε κερδοσκοπία μέσω της γης.
18-Πρέπει να πολεμηθούν ανηλεώς όσοι δουλεύουν προς ζημία του κοινού καλού. Προδότες, τοκογλύφοι, κερδοσκόποι κτλ πρέπει να τιμωρούνται με θάνατο, ασχέτως θρησκείας ή φυλής.
19-Η βάση του νομικού συστήματος, το ρωμαϊκό δίκαιο που εξυπηρετεί μια υλιστική οργάνωση του κόσμου, πρέπει να αντικατασταθεί με το εθιμικό δίκαιο.
20-Προκειμένου να καταστεί δυνατό για κάθε ικανό Έλληνα να αποκτήσει ανώτερη εκπαίδευση, και έτσι την ευκαιρία να φτάσει σε ηγετικές θέσεις το Κράτος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη της ενδελεχούς οργάνωσης ολόκληρου του πολιτιστικού οικοδομήματος. Η έννοια της Κρατικής Ιδέας (επιστήμη της υπηκοότητας) πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία εξαρχής. Ειδικά για παιδιά φτωχών γονέων με ειδικά ταλέντα, ανεξάρτητα από την θέση ή το επάγγελμά τους, πρέπει να μορφώνονται με έξοδα του Κράτους.
21-Το Κράτος έχει την υποχρέωση να ανεβάσει το επίπεδο της δημόσιας υγείας με την παροχή κέντρων μητρικής πρόνοιας, απαγορεύοντας την παιδική εργασία ανεβάζοντας την φυσική κατάσταση μέσω υποχρεωτικών αγώνων και γυμναστικής, και ενθαρρύνοντας όσο είναι δυνατόν αθλητικούς συλλόγους που επικεντρώνονται στην αθλητική εκπαίδευση των νέων.
22-Ο κανονικός στρατός πρέπει να καταργηθεί και να αντικατασταθεί από έναν λαϊκό στρατό.
23-Πρέπει να υπάρξει μια νομική εκστρατεία εναντίον όσων προγανδίζουν επίτηδες πολιτικά ψεύδη και τα διασπείρουν μέσω του Τύπου. Για να γίνει αυτό εφικτό πρέπει όλοι οι αρχισυντάκτες και οι βοηθοί τους σε ελληνόφωνα ΜΜΕ να είναι Έλληνες πολίτες. Μη-ελληνικά ΜΜΕ μπορούν να εκδίδονται μόνο με την άδεια του Κράτους, και δεν μπρούν να είναι στην ελληνική γλώσσα. Κάθε οικονομική δραστηριότητα, που με οποιοδήποτε τρόπο επηρεάζει τα ελληνικά ΜΜΕ, πρέπει με νόμο να απαγορεύται σε μη-Έλληνες πολίτες. Η τιμωρία για την παραβίαση αυτού του νόμου πρέπει να είναι το κλείσιμο του ΜΜΕ και η απέλασω των μη-Ελλήνων από την Ελλάδα. Όσα ΜΜΕ δρουν αντίθετα προς το κοινό συμφέρον πρέπει να κλείνουν. Πρέπει να αναληφθεί νομική δράση και να γίνουν διώξεις εναντίον όσων τείνουν μεσω της τέχνης και της λογοτεχνίας τους να έχουν διαλυτική επίδραση στη ζωή του ελληνικού λαού, και όποιοι οργανισμοί αντιτίθενται στα προηγούμενα πρέπει να καταργηθούν.
24-Πρέπει να υπάρχει ελευθερία για όλες τις θρησκείες εντός του κράτους, στο βαθμό που δεν θέτουν σε κίνδυνο ή προσβάλλουν το ηθικό κριτήριο του Ελληνικού Έθνους. Η Ορθοδοξία αντιμετωπίζεται θετικά, αλλά αυτό δεν δεσμεύει κανέναν σε μια συγκεκριμένη πίστη. Αντίθετα πρέπει να πολεμηθεί το ξενικό υλιστικό πνεύμα, και η ανάταση του ελληνικού λαού θα προέλθει μόνο μέσω της αρχής:
ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΠΡΙΝ ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ

Update: Λοιπόν, το κείμενο είναι οι αρχές του προγράμματος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας, όπως τις παρουσίασε ο Χίτλερ στο Μόναχο, στις 24 Φλεβάρη του 1920. Στη μετάφραση άλλαξα το Γερμανία/Γερμανός σε Ελλάδα/Έλληνας, το Εβραίος σε αλλοδαπός, το εφημερίδες σε ΜΜΕ και το χριστιανισμός σε Ορθοδοξία, για να το κάνω πιο συμβατό.

Visca el Barça - Ζητω η Μπαρσα

Η Μπαρσα ειναι το συμβολο του καταλανικου εθνικισμου. Αυτες τις μερες ο καταλανικος εθνικισμος εχει παρει τα πανω του. Η ομαδα πηρε το ισπανικο πρωταθλημα, πηρε και τη Liga de los Campeones*. Στο Σταντ ντε Φρανς χτες οι καταλανικες εθνικιστικες** σημαιες ηταν πιο πολλες απο τις σημαιες της Μπαρσα.

Και το βραδυ, το παρτυ στους δρομους της πολης ηταν πραγματικα θαυμασιο. Παντου εβλεπες τα χρωματα της ομαδας αλλα κυριως κοσμο με καταλανικες εθνικιστικες σημαιες.
Αντιθετα αποτι θα εχει συνηθισει ενας Αθηναιος, σχεδον ολοι οι κατοικοι της πολης χαρηκαν για τη νικη (ακομα και οπαδοι αλλων ομαδων, ακομα και ξενοι τουριστες***)! Πολλοι βγηκαν στους δρομους για να πανυγυρισουν, αλλα με πολυ ομορφη διαθεση. Πολλα κοριτσια, πολλοι τυποι απο χωρια εκτος Βαρκελωνης, γενικα δεν εμοιαζε με κλειστη γιορτη των καφρων ενος συλλογου, αλλα με γιορτη της πολης. Ανθρωποι τραγουδουσαν απο το ενα μπαλκονι στο αλλο, και απο αμαξια σε πεζους. Το κορναρισμα επεφτε συννεφο, αλλα επιτελους σαν συμβολο χαρας οχι τσαντιλας. Και η καλη διαθεση μενει για πολλες μερες...

Και εδω εκανα καποιες παρατηρησεις: ο ηπιος εθνικισμος δεν ειναι απαραιτητα κακος. Να βλεπεις Βορειοευρωπαιους ή Ανδαλουσιανους κατοικους της πολης να αφομοιωνονται ετσι και να θελουν να μαθουν καταλανικα μονο για να τραγουδανε τον υμνο της Μπαρσα ειναι κατορθωμα. Αλλα το θεμα ειναι γενικοτερο. Η πολη εχει κατορθωσει να εχει μια συγκεκριμενη κουλτουρα την οποια διατηρει και η οποια αφομοιωνει και τους νεους πολιτες της. Οι μαζικες γιορτες της πολης δεν εχουν εκεινο τον περιθωριακο, κακογουστο χαρακτηρα που βλεπω στην Αθηνα. Ειναι γιορτες που ολοι συμμετεχουν. Η Μερσε τον Σεπτεμβριο, που μοιαζει λιγο με καρναβαλι, καθως η πολη γεμιζει ομαδες που τρεχουν μεσα στα στενα και παιζουν μουσικη. Η μερα του Αϊ Γιαννιου που την βγαζουν ολοι με δυναμιτακια στους δρομους και με φωτιες στην παραλια. Αλλα ακομα και εμπορικες γιορτες, οπως το Red Bull Air Race (δειτε το βιντεακι στην σελιδα, ειναι εντυπωσιακο) που μαζεψε προσφατα περισσοτερο απο ενα εκατομμυριο ατομα (!!!) στις παραλιες της πολης, στην μεγαλυτερη γιορτη σε παραλια που εγινε ποτε στην Ισπανια.

Το αποτελεσμα για μενα ειναι η πολη που βλεπει ο επισκεπτης, μια πολη για να ζεις. Οι ανθρωποι νοιαζονται για την πολη, για την εμφανιση της και την αψογη λειτουργια της, η κοινωνια των πολιτων ειναι πολυ δυνατη, η συνεργασια πολιτων και πολιτικων δουλευει αψογα, οι αναγκες του κοσμου βρισκουν ανταποκριση, γιατι ετσι το κανουμε εδω στην Καταλωνια! Οπως οι Γερμανοι θεωρουν εθνικη προσβολη να ειναι κακος ενας δρομος, οπως οι Γαλλοι προστατευουν το Παρισι σαν βιτρινα επιδειξης της χωρας, οπως οι Αμερικανοι θεωρουν unamerican τον ρατσισμο και την ανελευθερια, ετσι στην Καταλωνια η δημιουργικοτητα και η καλη διαθεση ειναι καταλανισμος. Αυτος ειναι παραγωγικος εθνικισμος, να φτιαχνεις κατι τοσο ωραιο που να εισαι περηφανος να το δειχνεις στον κοσμο, οχι να κοκκορευεσαι για το τι εκανες πριν 2500 χρονια και να αφηνεις την πολη που ζεις να μοιαζει λες και κανεις δεν ενδιαφερθηκε για αυτην εδω και 2500 χρονια...

*μια και η Ισπανια ειναι πρωτη δυναμη στο ποδοσφαιρο, μαλλον θα επρεπε να τα ονομαζει στα ισπανικα η ΟΥΕΦΑ.
**εθνικιστικες γιατι δεν ειναι η επισημως αποδεκτη σημαια της Καταλωνιας, αλλα η σημαια της ανεξαρτησιας. Στα πανώ συχνα υπαρχει και το κομματι γης που θελουν ανεξαρτητο. Εκει, οι "καταλανικες χωρες" παντα συμπεριλαμβανουν και ενα κομματι της Γαλλιας, την Ανδορρα, την Μαγιορκα και Βαλενθια. (Η πλακα ειναι οτι στην Βαλενθια δεν συμφωνουν ακριβως.)
Σε καθε περιπτωση απορω λιγο με τον πρωθυπουργο Θαπατερο και τον βασιλια Χουαν Καρλος που χτες εδιναν συγχαρητηρια στους παικτες μεσα στο γηπεδο. Τι σκεφτοντουσαν αραγε, περικυκλωμενοι απο 40.000 εθνικιστες καταλανους και διπλα στον πρωθυπουργο της Καταλωνιας? Πως ειναι να ακους Madrid cabron, saluda al campeon σε τετοια ενταση?
***Το φαινομενο των ξενων που γουσταρουν Μπαρσα εχει πλακα. Σε μικρα παιχνιδια στο Καμπ Νόου ειναι πολυ φανερη η παρουσια τους. Αλλα και σε αλλες σκηνες, οπως στην συναυλια U2 που ο Μπονο φορουσε φανελα της Μπαρσα και ειπε: παντα ηθελα να φορεσω φανελα της Μπαρσα μεσα στο Καμπ Νόου!

ΥΓ ο τιτλος ειναι σωστα γραμμενος. Στα καταλανικα ειναι βίσκα, οχι βιβα.

Πέρα από το Μαρξ και το Χριστό

Νέο Άρθρο

Ο πρόσφατος θάνατος του Γάλλου ακαδημαϊκού Jean-Francois Revel (1924-2006), του «Orwell του καιρού μας» σύμφωνα με τον περουβιανό συγγραφέα Mario Vargas Llosa, μας υπενθυμίζει τη λειτουργία της Ιδεολογίας ως παραμορφωτικού καθρέφτη της πραγματικότητας. Συχνά οι ιδέες δεν περιορίζονται στη συστηματική καταγραφή της πραγματικότητας με στόχο την αναλυτική περιγραφή της, αλλά προβάλουν σε αυτή το δέον, συσκοτίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο τις αντικειμενικές συνθήκες και οδηγώντας σε λανθασμένα συμπεράσματα.

Επιχειρώντας να συνοψίσουμε σε λίγες γραμμές την πολυδιάστατη σκέψη του σπουδαίου αυτού διανοητή και μαχητικού πολέμιου του ολοκληρωτισμού που συνέγραψε περισσότερα από τριάντα έργα για ποικίλα ζητήματα, έργο εκ των πραγμάτων εξαιρετικά δυσχερές, επιλέγουμε να σταθούμε σε τρία σημεία...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Τζαμιά παντού

Πρέπει να είμαστε από τις ελάχιστες ελληνικές σελίδες, που έχουν καταγγείλλει τόσο έντονα τα αρνητικά του ισλαμισμού και των φονταμενταλιστικών ρευμάτων στο εσωτερικό του. Προσωπικά θεωρώ κάθε θρησκεία οπισθοδρομική και σκοταδιστική και ότι ο ισλαμισμός έχει πιο έντονα χαρακτηριστικά, ικανά να τον κρατήσουν στην καθυστέρηση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζω το δικαίωμα όσων μουσουλμάνων ζουν στη χώρα μας να έχουν τις ίδιες δυνατότητες εκπλήρωσης των όποιων καθηκόντων οι ίδιοι αισθάνονται ότι τους επιβάλλει η θρησκεία τους με κάθε άλλη θρησκεία. Όχι μόνο το αναγνωρίζω, αλλά πιστεύω ότι αποτελεί υποχρέωση του κράτους να αντιμετωπίζει ισότιμα και με τους ίδιους ακριβώς όρους κάθε θρησκεία.

Είμαι λοιπόν 100% υπέρ της δημιουργίας λατρευτικών χώρων για κάθε θρησκεία. Τζαμιά πρέπει να λειτουργήσουν ελεύθερα σε κάθε ελληνική πόλη, με σοβαρό αριθμό θρησκευόμενων μουσουλμάνων, όπως ακριβώς υπάρχουν ορθόδοξες εκκλησίες ή συναγωγές. Και δεν πρέπει να έχουν κανένα λόγο στην ίδρυσή τους οι εκπρόσωποι καμιάς άλλης θρησκείας, όπως συμβαίνει ως τώρα. Ακόμα περισσότερο, πρέπει να υπάρχουν ξεχωριστά τζαμιά για τα διάφορα δόγματα του ισλαμισμού (σουνίτες-σιίτες κτλ) ακριβώς όπως οι χριστιανικές εκκλησίες χωρίζονται σε ορθόδοξες, καθολικές, αγγλικανικές, ευαγγελικές κτλ. Ακόμα και αν κάποιος είναι δωδεκαθεϊστής, ή σαϊεντολόγος, ή σατανιστής, ή οτιδήποτε άλλο εξίσου περίεργο, το δικαιώμα της ελεύθερης άσκησης των λατρευτικών του τελετουργιών πρέπει να είναι απαραβίαστο (εκτός αν πχ περιλαμβάνουν θυσίες παιδιών, βιασμούς παρθένων, ανατινάξεις σε λεωφορεία ή εστιατόρια, ή κάτι ανάλογα παράνομο που καταπατά τα δικαιώματα των συμπολιτών του).

Η ένσταση όμως περί σεβασμού των δικαιωμάτων όλων των πολιτών δεν είναι κάτι που πρέπει να παρακαμφθεί. Δεν θα ήθελα όμως να δω τους χώρους θρησκευτικής λατρείας των μουσουλμάνων στην Ελλάδα, να χειραγωγούνται από πολεμοχαρείς βαχαμπιστές ή άλλους ισλαμοφασίστες, οι οποίοι είναι μικρή μειοψηφία ανάμεσά τους. Η κατήχηση σε ακραίες φονταμενταλιστικές εκδοχές του ισλαμισμού αποκτά πολύ μεγαλύτερο κύρος όταν γίνεται διαμέσου του επίσημου θρησκευτικού κέντρου, και όχι συνωμοτικά, διότι οι πολιτικές επιδιώξεις ταυτίζονται με τις θρησκευτικές.

Πέρα από την στρατολόγηση στην τρομοκρατία και τον προσυλητισμό σε ακραία φονταμενταλιστικά ρεύματα, τα κηρύγματα μίσους, τυλιγμένα με θρησκευτικό μανδύα, οδηγούν ολόκληρες κοινότητες μουσουλμάνων, όχι στην ενσωμάτωση και την συμβίωση αλλά στην ριζοσπαστικοποίηση, την γκετοποίηση και την απομόνωση από την υπόλοιπη κοινωνία, στην οποία υποτίθεται ότι ήρθαν εθελοντικά να ενταχθούν. Στην Βρετανία το είδαμε στην πράξη, με το έλεγχο τζαμιών από Σαουδάραβες φανατικούς, πώς άνθρωποι δεύτερης γενιάς, γεννημένοι σε μια δυτική κοινωνία γίνονται δέκτες αυτού του προσυλητισμού, και πλέον στρέφονται εναντίον της ανεκτικότητας της κοινωνίας που τους ενσωμάτωσε (πχ σκίτσα Μωάμεθ ή βόμβες στο Λονδίνο). Ο επηρεασμός της μουλμανικής κοιν;oτητας έγινε πολύ μεγαλύτερος όταν οι Σαουδάραβες βαχαμπιστές άρχισαν να ελέγχουν και να χρηματοδοτούν τους επίσημους θρησκευτικούς οργανισμούς.

Γι'αυτό πρέπει το ελεύθερο άνοιγμα χώρων λατρείας για τους μουσουλμάνους (και για κάθε άλλη θρησκευτική ομάδα) να μην λειτουργήσει ως δούρειος ίππος ενάντια στην ανεκτικότητα. Το κρίσιμο ζήτημα είναι η εξασφάλιση της ελευθερίας εκπλήρωσης των θρησκευτικών καθηκόντων, χωρίς να μεταβληθεί αυτό σε πλατφόρμα για τους ισλαμοφασίστες. Αυτό μπορεί να εξασφαλιστεί εν μέρει αν κάθε θρησκευτικός οργανισμός στη χώρα μας να έχει διάφανα οικονομικά στοιχεία, αποκλείοντας κάθε χρηματοδότησή του από πηγές ύποπτες για ενίσχυση της τρομοκρατίας. Το να απαγορεύουμε την δημόσια έκφραση θρησκευτικών πεποιθήσεων είναι απαράδεκτο, το να εμποδίζουμε την εκπλήρωση θρησκευτικών καθηκόντων είναι απολίτιστο, το να αφήνουμε τους ισλαμοφασίστες να δρουν ελεύθερα είναι ανεύθυνα επικίνδυνο.

Άλλα ιστολόγια που έχουν αναφερθεί στο θέμα (σόρρυ αν ξεχνάω κάποιο):
http://www.agitprop.gr/article/92/mosque
http://www.digital-era.org/blog/2006/05/blog-post_12.html
http://freehost.stuff.gr/jim_hellas/index.php/?p=337
http://sandbox.cs.uchicago.edu/blog_el/?p=58

Κεκτημένα και προσοδοθηρία

Νέο Άρθρο

Ουσιαστική συζήτηση για το Ασφαλιστικό πήγε να ανοίξει με την αποστροφή Παπαδόπουλου για το τέλος των συνταξιοδοτήσεων πριν τα 60. Προς στιγμήν φάνηκε ότι η αγαστή σύμπνοια κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για μια φλύαρη, αστόχευτη και συνεπώς ανώδυνη διαδικασία διαλόγου θα έδινε τη θέση της σε γνήσια προβολή ανταλλαγής απόψεων.

Δεν ήταν τόσο η αρχική τοποθέτηση Παπαδόπουλου όσο ο τρόπος με τον οποίο –βαλλόμενος πανταχόθεν– επέμεινε και εξήγησε: «Πώς κάποιος που δουλεύει στα ναυπηγεία ή κάνει σκληρή δουλειά θα βλέπει πενηντάρηδες ή σαρανταπεντάρηδες με πολυτελή και ακίνδυνη εργασία να παίρνουν παχυλές συντάξεις που ο ίδιος πληρώνει με τους φόρους του;». Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, τότε, έσπευσε να διευκρινίσει ότι το ΠαΣοΚ και «κάθε προοδευτικός πολίτης» πρέπει να αποσείσουν «την ιδεολογική κυριαρχία των συντηρητικών αντιλήψεων, σύμφωνα με τις οποίες “τολμηρό” και “υπεύθυνο” θεωρείται μόνο ό,τι είναι κοινωνικά άθικτο και αντιλαϊκό». Αυτή η τοποθέτηση Βενιζέλου υπήρξε πολύτιμη. Διότι επιτρέπει, αν δεν επιβάλλει, να λάβουν όλοι θέση...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Μεταρρυθμίσεις και πολιτική

Νέο Άρθρο

Είναι ευρέως διαδεδομένη η άποψη ότι στις ΗΠΑ την μητρόπολη του καπιταλισμού τα πάντα ρυθμίζονται αυτόματα από την αγορά και τις δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης. Αυτή η υπεραπλουστευμένη εικόνα για την οργάνωση της αμερικανικής οικονομίας και κοινωνίας δεν είναι αληθής. Παρ’ όλα αυτά μπορούμε να ισχυριστούμε ότι μετά από τρεις δεκαετίες συνεχών μεταρρυθμίσεων, αρχής γενομένης από την Προεδρία Ρήγκαν, η αμερικάνικη κοινωνία απελευθερώθηκε σημαντικά από τα δεσμά της κρατικής γραφειοκρατίας, των ρυθμιστικών διατάξεων που επέβαλλαν στην οικονομία οι κάθε λογής δημόσιες αρχές και υπηρεσίες αλλά και από την υψηλή και δυσβάσταχτη φορολογία που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της αναδιανεμητικής πολιτικής του σοσιαλδημοκρατικού οράματος των Κέννεντυ και της οικοδόμησης της μεγάλης κοινωνίας του διαδόχου τους Τζόνσον...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

When property is outlawed, only outlaws will have property...

Μια αρκετά σοβαρή συζήτηση ξεκίνησε κάτω από ένα όχι και τόσο σοβαρό κείμενο (μου). Είναι η εθνικοποίηση λύση προς όφελος του όποιου λαού η κυβέρνηση αισθάνεται ότι αδικείται από την λειτουργία της ιδιωτικής οικονομίας; Είναι η γραφειοκρατία και ο κεντρικός σχεδιασμός η απάντηση στα λάθη προηγούμενων γραφεικρατικών κυβερνήσεων; Ας δούμε το πρόσφατο παράδειγμα της Ζιμπάμπουε και της καταστροφικής δήμευσης των αγροκτημάτων.

Το 2000 η κυβέρνηση της Ζιμπάμπουε προχώρησε σε βίαιες εκτεταμένες δημεύσεις των αγροκτημάτων που άνηκαν σε λευκούς, χωρίς καμία αποζημίωση. Από τους 4000 λευκούς ιδιοκτήτες, μόλις 300 γλύτωσαν την ληστρική βίαιη κατάσχεση. Κάποιοι από αυτούς δολοφονήθηκαν, πολλοί άλλοι με τις οικογένειές τους κακοποιήθηκαν ενώ η περιουσίες τους λεηλατήθηκαν ή κάηκαν. Το αποτέλεσμα ήταν η απαξίωση της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας, αφού η ατμομηχανή της, η αγροτική οικονομία, οδηγήθηκε σε κατάρρευση. Οι νέοι ιδιοκτήτες δεν είχαν ιδέα πώς να κάνουν μια φάρμα αποδοτική, ο μηχανολογικός εξοπλισμός σε πολλές περιπτώσεις καταστάφηκε, σήμερα πολλά χωράφια απλά μένουν ακαλλιέργητα και οι αργότες τους απλά λιμοκτονούν. Η συρρίκνωση του εισοδήματος, η αποανάπτυξη και ο υπερπληθωρισμός οδηγούν τον λαό της Ζιμπάμπουε στην εξαθλίωση.



Σήμερα η Ζιμπάμπουε είναι στα πρόθυρα του λιμού, καθώς οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι η αγροτική παραγωγή όχι μόνο δεν φτάνει πια να τροφοδοτήσει την ανάπτυξη αλλά ούτε να ταϊσει τον πληθυσμό της. Η αντίδραση του ολοκληρωτικού καθεστώτος στις αντιδράσεις του κόσμου και στην προσπάθειά του να μετακομίσει στις πόλεις για δουλειά, αφού τα αγροκτήματα δεν μπορούν πλεόν να προσφέρουν εργασία, ήταν η βία. Φυλακίσεις χιλιάδων ανθρώπων, εξώσεις, κάψιμο των παραγκουπόλεων, για συγκρατηθεί ο κόσμος στην ανίκανη να τον θρεψει πια επαρχία, ήταν η λύση της κυβέρνησης στο κύμα αστυφιλίας.

Η αποτυχία των κατασχέσεων ήταν τόσο προφανής και τόσο μεγάλη που η κυβέρνηση της Ζιμπάμπουε αποφάσισε να ξανακαλέσει τους ιδιοκτήτες τους οποίους κακοποίησε και των οποίων έκλεψε την ιδιοκτησία, να συμμετάσχουν σε μικτές επενδύσεις με τους κλέφτες και τους δολοφόνους τους! Φυσικά σχεδόν όλοι αρνήθηκαν αφού σε μια χώρα χωρίς νομικό πλαίσιο προστασίας των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων δεν τολμούνε να ξαναρισκάρουν. Όπως δηλώνει ένας χαρακτηριστικά: "He can't be serious. My house has been burnt down, my fields destroyed and he wants to invite me back? There has to be a proper return to respect for property rights. We need facts, not words and a legal framework. No one's going to go back on the basis of this."

Η ληστρική κατάσχεση από το κράτος των μέσων παραγωγής, οδήγησε τελικά και στην υποβάθμιση των πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η κυβέρνηση έγινε αυταρχικότερη και η κοινωνία βαδίζει τον προδιαγεγραμμένο δρόμο της προς την δουλεία (που μάλλον αποτελεί και τον πραγματικό στόχο των περισσότερων κυβερνήσεων που προχωρούν σε τέτοια μέτρα).



Υποτίθεται ότι οι λευκοί ιδιοκτήτες "υπερεκμεταλλεύονταν" την Ζιμπάμπουε και τον λαό της, και ότι η κατάσχεση των ιδιοκτησιών τους ήταν πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης. Απόδείχθηκε όμως για άλλη μια φορά ότι δεν υπάρχει πουθενά δωρεάν γεύμα. Το μόνο που κατάφεραν οι βίαιες δημεύσεις ήταν να καταστρέψουν την αγροτική παραγωγή, να εξαθλιώσουν τον λαό, να εμφανιστεί ο κίνδυνος λιμού και να περιοριστούν οι ελευθερίες. Πράγμα που τελικά αποδεικνύει ότι η χρησιμότητα και η προσφορά της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και διαχείρισης είναι πολύ σημαντικότερη από όσο θέλουν να τους αναγνωρίσουν όσοι ανέξοδα και αυθαίρετα καταλογίζουν "υπερεκμετάλλευση" και "υπερκέρδη" και ανεύθυνα ζητούν τον παρεμβατικό περιορισμό τους.

Στον αντίποδα των καταστροφικών παρεμβατικών πειραμάτων της Ζιμπάμπουε, έχουμε το επίσης πρόσφατο παράδειγμα της Νικαράγουα, και της άνθισης όχι μόνο της οικονομίας της αλλά και την δημοκρατίας της, από τη στιγμή που αγκάλλιασε πολιτικές προστασίας των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων και λειτουργίας της αγοράς. Η οικονομία της μπήκε σε φάση ανόδου, μετά από χρόνια στασιμότητας, όταν το κράτος άρχισε να χορηγεί τίτλους ιδιοκτησίας και να προστατεύει την ιδιωτική περουσία. Την αξία των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων για την ανάπτυξη ανέλυσε εντυπωσιακά επιτυχημένα ο Hernando de Soto στο Μυστήριο του Κεφαλαίου.



Και φυσικά η Νικαράγουα ακολούθησε τον εκ διαμέτρου αντίθετο πολιτικό δρόμο με την Ζιμπάμπουε αφού οι μεταρρυθμίσεις της οδήγησαν σε μεγαλύτερη πολιτική ελευθερία και περισσότερα κοινωνικά διακιώματα.



Η ελευθερία, η ιδιοκτησία, η αγορά δεν είναι απλά γενικόλογες αρχές. Είναι οι προϋποθέσεις η ευημερίας και της δημοκρατίας. Οι επιλογές ανάπτυξης κάθε λαού είναι δική του ευθύνη. Και οι συνέπειες των επιλογών του επίσης. Δεν βλάπτει πού και πού να κοιτάνε παραέξω τι δουλεύει και τι όχι. Όπως έλεγε και ο Βίσμαρκ: «Οι ανόητοι ισχυρίζονται ότι μαθαίνουν από την πείρα τους. Εγώ προτιμώ να μαθαίνω από την πείρα των άλλων».