Η βενζίνη και η δημοκρατία

Νέο Άρθρο

Πόσο δίκιο είχε ο Μίλτον Φρίντμαν (γνωστός στην Ελλάδα ως νεοφιλελεύθερος οικονομολόγος) που κάποτε έγραψε: «Αν αναθέσεις στο κράτος τη διαχείριση της Σαχάρας, σε πέντε έτη θα υπάρχει έλλειψη άμμου». Εντάξει! Στο Ιράν χρειάστηκαν μερικά χρόνια παραπάνω, αλλά σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία η χώρα που έχει τα δεύτερα μεγαλύτερα πετρελαϊκά αποθέματα στον κόσμο έχει έλλειψη… βενζίνης! Η έλλειψη δε είναι τόσο μεγάλη, που η ισλαμική κυβέρνηση αναγκάστηκε να επιβάλει δελτίο στην κατανάλωση. Εκατό λίτρα τον μήνα σε απλούς αυτοκινητιστές και 800 στους ιδιοκτήτες ταξί.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Κάλεσμα για συγκρότηση πρωτοβουλίας αφύπνισης & αναδάσωσης, πολιτών του διαδικτύου

Η Αναδάσωση είναι μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια για την χρήση του διαδικτύου και των ιστολογίων για την ενεργοποίηση των πολιτών και τη συγκρότηση ομάδων για δράση στο συγκεκριμένο ζήτημα. Αντιγράφω το κείμενο-κάλεσμα από το blog:

Με αφορμή το έγκλημα της τεράστιας οικολογικής καταστροφής που έλαβε χώρα τις τελευταίες ημέρες,δημιουργήθηκε αυτό το blog ,ώστε να εξεταστούν οι περιπτώσεις μιας συλλογικής ενέργειας από τους Έλληνες bloggers, και τους υπόλοιπους πολίτες του διαδικτύου, ώστε να εξεταστεί εάν είναι εφικτό να συγκροτηθεί μια πρωτοβουλία διαδικτυακής αφύπνισης και εθελοντικής συμβολικής αναδάσωσης/σεων.

Γενικά είμαστε ενάντια στον εθελοντισμό για διάφορους λόγους (ο κυριότερος είναι ότι χρησιμοποιείται ως λύση για δωρεάν εργατικά χέρια-την στιγμή μάλιστα που οι δείκτες ανεργίας είναι υψηλοί).

Όμως οι ετήσιοι αναδασωτέοι κρατικοί προγραμματισμοί είναι ανεπαρκής, πάντα σε σχέση με τις καμένες / αναδασωτέες εκτάσεις και του ανθρώπινου δυναμικού.
Θεωρούμε, ότι η συγκεκριμένη κίνηση είναι αναγκαία, αφού δεν έχει να κάνει με πολιτικές σκοπιμότητες ούτε με συμφέροντα "άλλων", αφού οι "άλλοι"είμαστε όλοι εμείς.

Στόχος μας δεν είναι να καλύψουμε αυτή την ανεπάρκεια,(θα ήταν πολύ αισιόδοξο αν μπορούσαμε έστω να το ελπίζουμε κατά το 1χιλιοστό) αλλά να αφυπνίσουμε ,να ενημερώσουμε, να πιέσουμε , και αν μπορούμε να καλύψουμε ένα μέρος , με οποιοδήποτε τρόπο από αυτήν την "μαύρη τρύπα".

Ο ακτιβισμός μέσα απο τα blogs και το διαδίκτυο ,σιγά-σιγά έχει αρχίσει να λαμβάνει διαστάσεις:
Υποθέσεις Kareem, Αμαλίας, blogme, παιδεία, κλπ.
Banners, υπογραφές, και κινητοποιήσεις για τις παραπάνω υποθέσεις.

Μπορούμε να οργανωθούμε και για το περιβάλλον !!!

Το ζήτημα μας εδώ είναι το εξής :

* Μπορούμε αρχικά συγκροτήσουμε μια δικτυακή κοινότητα και προπαγανδίσουμε με banners και κείμενα την ιδέα μιας εθελοντικής ομάδας αφύπνισης και αναδάσωσης,που θα πηγάζει μέσα απο τα blogs και θα επεκτείνεται στο ιντερνετ γενικά, και όχι μόνο;

* Να προχωρήσουμε στην ίδρυση της ως μη κερδοσκοπικού σωματείου (δικηγόρους και άλλους που θα βοηθήσουν έχει η blogoσφαιρα);

* Να ζητήσουμε-απαιτήσουμε από τους αρμόδιους με τροφοδότηση δένδρων; (αποτελεί υποχρέωσή τους, η με ποιους τρόπους μπορούμε να τα εξασφαλίσουμε).

* Να διατηρούμε αναρτημένα στα blogs μας, banners, ανακοινώσεις και να προβαίνουμε σε διάφορες ενέργειες ενημέρωσης σχετικές με τα θέματα;

* Να προβαίνουμε σε μαζικές δημοσιεύσεις καταγγελίες μέσα απο τις σελίδες μας,για τυχών ατασθαλίες,μεθοδεύσεις σε βάρος των δασικών εκτάσεων;
(Οι αναδασώσεις είναι περισσότερο συμβολικές, η καλύτερη αναδάσωση είναι η φυσική, μπορεί να διασφαλιστεί);

* Και βέβαια αν γίνουν τα παραπάνω (περί δημοσιεύσεων το μόνο εύκολο) ,και αν αποφασίσουμε να προβούμε σε συμβολικές αναδασώσεις, θα μπορούμε να αφιερώσουμε μερικά Σ/Κ απο την ώρα του "φραπέ μας", φορώντας γαλότσες και φυτεύοντας δέντρα;

# Ας κλείσουμε τις οθόνες μας,(όσοι δεν μπορούν, ας το κάνουν έστω για λίγο) και να μετατρέψουμε τις ευαισθησίες που γράφουμε από τον καναπέ μας σε πράξη.
Να βγούμε " έξω", από τον εικονικό μας κόσμο, εκεί που είναι η πραγματικότητα.

# Ας προσπαθήσουμε εμείς η να πιέσουμε άλλους με δημοσιεύσεις να υπάρχουν δέντρα, πριν αποχαρακτηριστούν οι δασικές εκτάσεις ως οικόπεδα.

# Ας βρεθούν αντιμέτωπες στο φως της δημοσιότητας και στην κατακραυγή των σελίδων μας , οι όποιες παρατυπίες που ίσως κάποτε γίνουν.

# Ας προλάβουμε τις μπουλντόζες των εργολάβων,τα συρματοπλέγματα και τα "νέα βοσκοτόπια" .

# Ας υπάρχει τουλάχιστον αφύπνιση.

Το blog αυτό, για αρχή , δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από ένα κάλεσμα για μια συζήτηση,για το αν είμαστε ικανοί να συνεισφέρουμε με τον τρόπο μας .
Έγινε με αφορμή τις τελευταίες πυρκαγιές, και λαμβάνοντας γνώση άλλες ενέργειες που έκανε η blogoσφαιρα, ευελπιστώντας ότι μπορούμε να πετύχουμε κάτι.
Το αρχικό κείμενο είναι γραμμένο στο "πόδι",απλά για να προλάβουμε τις εξελίξεις.
Αν προϋπάρχει κάποιος ανάλογος παρόμοιος χώρος ,ας ενημερώσει κάποιος να μεταφέρουμε την συζήτηση εκεί.

Αν όχι διαδώστε το blog, οποιοσδήποτε πιστεύει τα παραπάνω μπορεί να γίνει συνεργάτης του blog, αν μαζευτούμε πολλοί/ές για αρχή εδώ, και κατόπιν απο κοντά μέσα απο ανοιχτή συνάντηση, ίσως μπορούμε να πετύχουμε πολλά.

ΥΓ. Να διευκρινίσουμε ότι αφορμή για την κίνηση αυτή ήταν οι τελευταίες πυρκαγιές σε ολόκληρη την επικράτεια και όχι μόνο στην Πάρνηθα.
Οποιες συζητήσεις έχουν να κάνουν σχετικά με αναδασώσεις δεν αφορούν αποκλειστικά τις τελευταίες καταστροφές, όπου σύμφωνα με ειδικούς είναι χρονικά ανέφικτο.
Οι μεταξύ μας ανοικτές συζητήσεις/αποφάσεις θα προωθηθούν σε ειδικούς πριν την οποιαδήποτε ενέργεια.
Σε αυτό που μπορούμε και πρέπει να συμβάλουμε όλοι, και είναι πολύ σημαντικό, είναι η επαγρύπνηση , η ενημέρωση και η δημοσιοποίηση που μπορούμε να πετύχουμε από τις σελίδες μας, σε τυχών μελλοντικές "άτυχες κινήσεις" που αφορούν τις δασικές εκτάσεις.

Γιατί καίγονται τα δάση στην Ελλάδα

του αναγνώστη της σελίδας μας Γιάννη Αρ.

Οι πυρκαγιές στα δάση στην Ελλάδα είναι ένα πολύ παλιό φαινόμενο που κατά εποχές είχε διαφορετικές αιτίες. Λόγω των τελευταίων γεγονότων, και των αναλύσεων που ακούω στα ΜΜΕ θέλω να εκφράσω την άποψη μου που στηρίζεται στην επιστημονική γνώση που έχω σαν δασολόγος. Οι αιτίες πυρκαγιών είναι οι εμπρησμοί και τα ατυχήματα. (υπάρχουν και φυσικές αιτίες αλλά λόγο σπανιότητας δεν υπάρχει νόημα να αναφερθώ)

Τα ατυχήματα τα καταλαβαίνουμε όλοι, οι εμπρησμοί όμως είναι μία ιστορία που δεν είναι ευρέως κατανοητή. Στην Ελλάδα έχουμε κυρίως δύο λόγους εμπρησμών, ο ένας αφορά τα οικόπεδα, και ο δεύτερος αφορά την διαχείριση των βοσκοτόπων. Υπάρχει και μια τρίτη αιτία εμπρησμών που αφορά στρατιωτικούς λόγους αλλά αφορά κυρίως τα νησιά στο ανατολικό Αιγαίο και αποτελεί μάλλον θεωρητική πιθανότητα παρά πραγματική.

Οι δύο ουσιαστικοί λόγοι , οικόπεδα-οικοπεδοποίηση και διαχείριση βοσκοτόπων έχουν κατά βάση την ίδια αιτία. Η αιτία αυτή αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς γης στην Ελλάδα. Η γη στην Ελλάδα θεωρείται Δημόσια αν δεν είναι γεωργική ή αστική. Επιπλέον η έλλειψη κτηματολογίου και τα ασαφή κατά περίπτωση, όρια της Δημόσιας γης εμποδίζουν τόσο την διαχείριση από το κράτος όσο και την διαχείριση από ιδιώτες. Αυτό το χάος, που απλά το αναφέρω εδώ γιατί είναι άλλο το θέμα , αποτελεί την κύρια αιτία εμπρησμών, γιατί με την φωτιά αλλάζουν τα δεδομένα μιας περιοχής.

Για το θέμα της οικοπεδοποίησης, αλλάζει ο χαρακτήρας μιας περιοχής και μπορεί από δασική να χαρακτηριστεί αγροτική που σημαίνει ότι μπορεί να μετατραπεί σε οικόπεδα.

Για το θέμα των βοσκοτόπων, με το που καούν οι θάμνοι και τα δένδρα αυξάνει το χλωρό χορτάρι και τα ζώα βρίσκουν άφθονη τροφή. Αυτό αποτελεί κύρια διαχειριστική μέθοδο παγκοσμίως. Στην Ελλάδα όμως υπάρχουν τα εξής νομικά – θεσμικά προβλήματα, πρώτον λόγο ιδιοκτησιακού οι κτηνοτρόφοι δεν κατέχουν τους βοσκοτόπους τους και άρα δεν μπορούν νομικά να τους διαχειριστούν, στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι ‘καταπατητές’. Το δεύτερο νομικό – θεσμικό πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα απαγορεύεται η χρήση φωτιάς για διαχειριστικούς σκοπούς, αυτό, όσο παράξενο και αν ακούγεται, αποτελεί σοβαρή αιτία μεγάλων πυρκαγιών. Εξηγώ, ο κάθε κτηνοτρόφος που πλέον στα βοσκοτόπια του έχουν επικρατήσει ξυλώδη φυτά που δεν προσφέρουν φαγητό στα ζώα του θα πάει τις ποιο θερμές μέρες που προβλέπεται να έχει ισχυρούς ανέμους (μεγαλύτερος κίνδυνος πυρκαγιάς) και θα ξεκινήσει μία πυρκαγιά μακριά από τον βοσκότοπο του για να μην έχει ποινικές ευθύνες. Οι συνθήκες εξασφαλίζουν ότι θα ‘καθαρίσει’ ο βοσκότοπος του και μαζί βέβαια και τεράστια γύρω περιοχή. Όσο ποιο μεγάλη μάλιστα είναι η έκταση που θα καεί, τόσο μειώνεται ο κίνδυνος να εντοπιστεί η ευθύνη του εμπρηστή. Σημειώνω εδώ ότι στον υπόλοιπο κόσμο, οι δασικές υπηρεσίες καίνε τους βοσκοτόπους, με ελεγχόμενες φωτιές που δεν έχουν καμία, το τονίζω, καμία από τις τραγικές επιπτώσεις που έχουν αυτές οι ανεξέλεγκτες πυρκαγιές. Δεν καταστρέφεται το έδαφος δεν υπάρχουν επιπτώσεις στην πανίδα και χλωρίδα της περιοχής και δεν καταστρέφεται το τοπίο και το περιβάλλον. Υπάρχουν πολλές δημοσιευμένες επιστημονικές μελέτες στο εξωτερικό και στην Ελλάδα για το θέμα αυτό.

Έρχομαι στο θέμα της αντιμετώπισης των πυρκαγιών. Σε όλες τις επιστημονικές μελέτες, γίνεται σαφής αναφορά ότι οι πυρκαγιές σβήνονται από πεζοπόρα τμήματα. Οι φωτιές σβήνονται με τα χέρια. Θα αναρωτηθείτε, τότε τι είναι αυτός ο πανικός για μηχανικά μέσα και ειδικά για εναέρια μέσα.

Επειδή φωτιές όπως αυτές που βλέπουμε στην Πάρνηθα και αλλού τις τελευταίες μέρες, έχουν φλόγες 20, 30, 40 μέτρων και επιπλέον κινούνται με μεγάλη ταχύτητα 10 20 30 40 χιλιόμετρα ανά ώρα δεν είναι δυνατόν να πλησιάσουν τα μέτωπα τα πεζοπόρα τμήματα, για να χαμηλώσουν λοιπόν οι φλόγες χρησιμοποιούνται τα μηχανικά μέσα και ειδικά τα εναέρια. Που όμως είναι σαν να πηγαίνεις με ένα ποτιστήρι να σβήσεις ένα καμίνι. Δεν είναι ποτέ δυνατόν σε μέτωπα χιλιομέτρων, να μπορέσεις να έχεις τις ικανοποιητικές ποσότητες νερού που θα σβήσουν την φωτιά. Για να σας δώσω να το καταλάβετε όλο τον νερό της λίμνης του Μαραθώνα δεν φτάνει για να σβήσουν τα μέτωπα στην Πάρνηθα και φανταστείτε τι μεταφορικά μέσα χρειάζονται για να μεταφερθεί αυτό το νερό στα μέτωπα.

Τι κάνει λοιπόν η Πυροσβεστική και παλαιότερα οι Δασικές υπηρεσίες, αφήνουν την φωτιά να καίει, μέχρι να σβήσει μόνη της και στο τέλος μετράνε τα αποτελέσματα. Αν ακούσετε συνεντεύξεις παρατηρήσετε πόσες φορές αναφέρονται στον θεό και στον καιρό. Σημειωτέον ότι η Ελλάδα μετά την μεταφορά αρμοδιότητας κατάσβεσης των πυρκαγιών από τις Δασικές υπηρεσίες στην Πυροσβεστική, έχει ίσως, τα περισσότερα μέσα κατάσβεσης παγκοσμίως.

Τι κάνουν στο εξωτερικό; Χρησιμοποιούν την μέθοδο «αντιπύρ», δηλαδή σταματούν το επερχόμενο μέτωπο της φωτιάς καίγοντας μπροστά του απαραίτητη έκταση ώστε να μπορούν να πλησιάσουν πεζοπόρα τμήματα και η φωτιά χωρίς να έχει υλικό να κάψει είναι εύκολο να σβήσει. Σημειώνω εδώ ότι στο Πανεπιστήμιο αυτή η μέθοδος διδάσκεται και στο τέλος υπάρχει αναφορά ότι δυστυχώς στην Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να την εφαρμόσουμε επειδή το απαγορεύει ο Νόμος .

Ένα άλλο, κουφό της Ελλάδας είναι το εξής: την ευθύνη για την κατάσβεση έχει η Πυροσβεστική υπηρεσία, την ευθύνη όμως για την πρόληψη και τον σχεδιασμό έχουν οι Δ/νσεις Δασών. Τελείως διαφορετικές υπηρεσίες με τελείως διαφορετικές νοοτροπίες και στόχους.

Τα συμπεράσματα δικά σας. Προσωπικά όμως όταν ακούω για εξοπλισμούς, ετοιμότητες , περισσότερα μέσα κλπ το μυαλό μου πάει σε καντήλια και τάματα αφού δεν έχουμε, σαν κράτος, την δυνατότητα να σκεφτούμε με τον κοινό νου και να πάρουμε τα σωστά, πρέποντα μέτρα, που και ποιο οικονομικά και ποιο αποτελεσματικά είναι.

ΥΓ

Δεν αναφέρθηκα καθόλου σε αντιπυρικές λωρίδες γιατί έχει αποδειχτεί ότι περισσότερο κακό παρά καλό κάνουν. Το υπερβολικά μεγάλο οδικό δίκτυο της Ελλάδας είναι υπεραρκετό.

Το Κράτος-Γκουβερνάντα

Νέο Άρθρο

Μία από τις πλέον ενοχλητικές τάσεις στην κυβερνητική επέκταση τα τελευταία 30 χρόνια είναι η συλλογή από νόμους, κανόνες και δεσμευτικές δικαστικές αποφάσεις που καταλήγουν σε ένα «Κράτος-γκουβερνάντα». Αυτοί οι νόμοι και οι κανόνες αντικατοπτρίζουν το πιο υπεροπτικό πρόσωπο της κυβέρνησης. Το μήνυμά τους είναι ξεκάθαρο: οι πολιτικοί και οι γραφειοκράτες γνωρίζουν περισσότερα από σένα σχετικά με το πώς θα ζήσεις τη ζωή σου, πώς θα φροντίσεις για την υγεία σου, πώς θα μεγαλώσεις τα παιδιά σου. Ο τέως πρόεδρος Ronald Reagan είχε πει: «Η κυβέρνηση υπάρχει για να μας προστατεύσει από τον διπλανό μας. Εκεί όπου η κυβέρνηση έχει ξεπεράσει τα όριά της είναι στην απόφασή της να μας προστατεύσει από τον εαυτό μας». Οι σημερινοί πατερναλιστές καλά θα έκαναν να λάμβαναν υπ’ όψιν τα λόγια του Reagan.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Η αθεράπευτη νεκροφιλία του Φαιοκόκκινου Μετώπου

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το εξαιρετικό βιβλίο του Άκη Γαβριηλίδη «η αθεράπευτη νεκροφιλία του ριζοσπαστικού πατριωτισμού». Εκεί,ο συγγραφέας, αποδομεί με μοναδικό τρόπο την ουσιαστικά εθνικιστική πλευρά του νεώτερου αριστερού κινήματος,όπως αναπτύχτηκε από το τέλος του εμφυλίου πολέμου και μέχρι τις μέρες μας. Η ανάλυση του είναι πολύτιμη καθώς φωτίζει την ιδιαίτερη φύση του πολιτικού εκείνου κράματος που οι φιλελεύθεροι αποκαλούμε «φαιοκόκκινο μέτωπο». Είναι όμως και καινοτόμα καθώς πλουτίζει την πολιτική ανάλυση με εργαλεία παρμένα από «γειτονικές» επιστήμες, όπως την κοινωνιολογία και την ψυχολογία.Οι παρακάτω σημειώσεις κρατήθηκαν κατά την ανάγνωση του βιβλίου και έχουν έναν αναγκαστικά περιληπτικό χαρακτήρα. Χρησιμεύουν περισσότερο σαν ένα διάγραμμα για τη μεθοδολογία της μελέτης της φαιοκόκκινης «συμμαχίας» παρά σαν εξαντλητική ανάλυση του φαινομένου.

Το τέλος του εμφυλίου πολέμου αφήνει στην αριστερά μια βαριά κληρονομιά: να διαχειριστεί το δυσβάσταχτο φορτίο της στρατιωτικής ήττας του κομμουνιστικού κινήματος. Ταυτόχρονα, το νέο στάτους κβο γεννά μια ακόμα επείγουσα αναγκαιότητα: την προσπάθεια (τραγική κάποιες φορές) επανένταξης ενός τμήματος της κοινωνίας στο θριαμβεύον εθνικό κράτος. Η προσπάθεια αυτή σημαδεύεται από τις λυσσώδεις προσπάθειες του ίδιου του εθνικού κράτους να απομονώσει τη συγκεκριμένη ομάδα (τους «αναρχοκομμουνιστοσυμμορίτες») , να την τσακίσει ηθικά και υλικά, να την εκδιώξει από κάθε πλευρά της πολιτικής ζωής, με λίγα λόγια να την εκμηδενίσει.

Η όποια πολιτική στάση της Αριστεράς μετά τον εμφύλιο,ήταν λοιπόν μοιραίο να καθοριστεί σε τελική ανάλυση από τις τραγωδίες που έζησαν τα μέλη της τόσο σε πολιτικό επίπεδο (το κόμμα στην παρανομία) ,όσο και σε ατομικό (εξορίες,διώξεις κλπ). Αυτό το άχθος οδήγησε την αριστερή διανόηση σε συγκεκριμένες ,αρκετά παράδοξες ατραπούς. Οι συνέπειες μπορούν να αναγνωστούν τόσο με καθαρά πολιτικά όσο και με ψυχαναλυτικά «εργαλεία». Mια περιληπτική σύνοψη επιχειρείται παρακάτω:

1.Μυθοπλασία: η στρατιωτική ήττα απομονώνεται από το «στρατιωτικό» της σκέλος και ανάγεται στην προδοσία των συμμετεχόντων. Από τον Σιάντο ως το Ζαχαριάδη, όλοι σχεδόν οι ηγέτες βαπτίζονται προδότες του κινήματος, «βαλτοί»,υποκινούμενοι,μαριονέτες. Το αρχέτυπο του «προδότη ηγέτη» στοιχειώνει τη σκέψη της μετεμφυλιακής αριστεράς και δίνει στις ικανότητες της βάσης (ως αντίθεση στην σάπια ηγεσία) σχεδόν μυθολογικές διαστάσεις («το μεγαλείο του Λαού μας»). Αυτή η μυθοπλασία συνεχίζει να επιζεί και να καρπίζει τόσο στην περίοδο του Κυπριακού,όσο και πιο μετά με διαφορετικούς στόχους κάθε φορά (χούντα,Καραμανλής κλπ). Ταυτόχρονα αναπτύσσεται ως υποπροιόν και της επόμενης συνέπειας:

2. Άρνηση. Ο πόλεμος χάνει την ταυτότητα του «εμφυλίου» (απώθηση) και μετατρέπεται σε ελληνοαγγλική ή ελληνοαμερικανική σύρραξη. Η νόμιμη ελληνική κυβέρνηση υποβιβάζεται στο στάτους του υποχειρίου των ξένων και ως συγκρουόμενοι πόλοι ορίζονται ο «ελληνικός λαός» και ο ξενος ιμπεριαλισμός.

Αυτή η συνέπεια οδηγεί σε μια νέα ερμηνευτική: ο ελληνικός λαός ομογενοποιείται, επανενοποιείται, συλλαμβάνεται από τους αριστερούς ως «ενιαιος» ιστορικά και κοινωνικά,ως θύμα της ξένης εκμετάλλευσης (θυμίζει τη ρητορική περί «εθνικής ενοτητας»,ένα δάνειο από τον συντηρητικό εθνικισμό). Ο πάσχων αμνός, το αντικειμενο εκμετάλλευσης των ισχυρών αυτού του κόσμου. Η συγκεκριμένη θυματοποίηση, με τη συστηματική προβολή της από καλλιτεχνικά και ιστορικά έργα έχει διττό στόχο: αφ ενός να επουλώσει το εμφυλιακό τραύμα.Και αφ ετέρου να χρησιμεύσει ως δίοδος επανένταξης της αριστεράς στο σώμα της κρατικά ελεγχόμενης κοινωνίας.

Δεν είναι τυχαία η απόπειρα να ταυτιστεί η Εθνική Αντίσταση με τον ΕΛΑΣ. Αφού ο ΕΛΑΣ διατηρεί το μονοπώλιο της αντίστασης του έθνους, τότε μέσω μιας υποσυνείδητης αντιμετάθεσης ο αντιστασιακός ΕΛΑΣ «γίνεται» το έθνος στην ένοπλη μορφή του και το έθνος βαφτίζεται ως ανέκαθεν «αντιστασιακό». Η πρώτη μετάθεση έχει μια πολύ ξεκάθαρη (και πολιτικά περιορισμένη) συνέπεια: Ολες οι υπόλοιπες αντιστασιακές δυνάμεις πλην ΕΛΑΣ βαφτίζονται δοσιλογικές, υποταγμένες αποφύσεις, προσκολλημένες στο στρατό κατοχής: ανθέλληνες. Η δευτερη-και εδώ είναι το ενδιαφέρον- παράγει μια ολόκληρη ιστορική κοσμοθέαση που προβάλει το ελληνικό έθνος σαν τρισχιλιετή οντότητα με ξεκάθαρο πεπρωμένο να αντιστέκεται στους εισβολείς (από τον Ξέρξη ως τον...Μπους).

3.Η μετατροπή της εξουσίας σε καταπιεσμένη,ανικανοποίητη επιθυμία. Η εξουσία στην οποία βρέθηκε τόσο μα τόσο κοντά το ΚΚΕ καταλήγει ένα σιωπηλό,ανομολόγητο αντικείμενο πόθου. Στην πορεία της μετεμφυλιακής ιστορίας, μια διάχυτη μελαγχολία επικαλύπτει την αριστερά ως πολιτικό μηχανισμό.Χάθηκε, εξαιτίας των «ξένων», αυτό που έπρεπε να κερδιθεί . Μια υφέρπουσα μνησικακία έρχεται να συμπληρώσει την πολιτική θλίψη. Ακριβώς εδώ βρίσκεται η ρίζα του υστερικού αντιαμερικανισμού: οι Αμερικανοί εμπόδισαν το ΔΣΕ να κατακτήσει αυτό που δικαιωματικά του ανήκε. Το μίσος είναι σχεδόν ενστιχτώδες αν όχι θανατηφόρο. Ταυτόχρονα η εξουσία,πανταχού παρούσα ως χαμένο «αντικείμενο» , σε συμβολικό επιπεδο «κρέμεται» πάνω από την Ελλάδα και έξω από αυτήν, σε ξένα χέρια που κατά προτίμηση ανήκουν στους «νεοταξίτες εξουσιαστές»

Σ αυτά τα τρία στοιχεία υποθέτω πως βρίσκεται η ιστορική πηγή του φαιοκόκκινου μετώπου από τα αριστερά, ή αλλιώς του αριστερού εθνικισμού. Η έννοια της εθνικής ενότητας,του έθνους «σε κατάσταση πολιορκίας», ο διάχυτος αντιαμερικανισμός, η πρακτορολογία, ενώνουν τους αριστερούς με τους δεξιούς εθνικιστές και τους οδηγούν σε κοινό μπλοκ.

Και πού βρίσκεται η νεκροφιλία; Μα ακριβώς σε όλα αυτά. Τι κρυβεται άραγε κάτω από τον «καθαρό βράχο», όπως χαρακτηρίζει την ελληνική χώρα ο Σβορώνος; Πίσω από τους «νέους αγώνες» του Θεοδωράκη; Κάτω από τη πυρωμένη γη του Ρίτσου; Ας αφήσουμε τον τελευταίο να μας το πει μέσα από τη Ρωμιοσύνη του:

Στο χώμα η ρίζα του νεκρού ζητάει νερό για να τινάξει ελάτι


Είναι ο "άλιωτος νεκρός" που αναφέρει χαρακτηριστικά ο Θεοδωράκης. Ο νεκρός σαν "λίπασμα" λευτεριάς, η συστηματική εξύμνηση της θυσίας στη θέση του θύματος, η αναγκη που εκφράζεται στο στίχο του "Αξιον Εστί": "θέλει και οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους".

Ο ριζοσπαστικός εθνικισμός, αριστεράς τε και δεξιάς κοπής, μπορεί να ανθίσει μόνο πάνω σε μαζικούς τάφους.

Ν. Μουζέλης εναντίον R. Dawkins

Στο σημερινό τεύχος της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ (Κυριακή 24/06/07), ο καθηγητής Ν. Μουζέλης δημοσιεύει απάντηση στην προδημοσίευση του βιβλίου του Richard Dawkins ‘Η περί Θεού αυταπάτη’, στην οποία και αναφέρθηκα σε προηγούμενο σχόλιό μου.

Διαβάζοντας την απάντηση αυτή του καθηγητή, κάποια σχόλια είναι νομίζω αναπόφευκτα.

O tempora, o mores...

Αντιγράφω από το άρθρο της Ναυτεμπορικής "Απόφαση στις Βρυξέλλες χωρίς την Πολωνία" :

Επίσης, μετά από αίτημα του Γάλλου Προέδρου, η γερμανική προεδρία αφαίρεσε από το σχέδιο της νέας συνθήκης τη φράση ότι «η Ε.Ε. υποστηρίζει τον ελεύθερο ανταγωνισμό», επειδή ο Ν. Σαρκοζί θεωρεί ότι στο τελευταίο δημοψήφισμα οι Γάλλοι ψήφισαν «κατά» διότι φοβούνται την παγκοσμιοποίηση. Η αφαίρεση της φράσης προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις του Βρετανού πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ, αλλά και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Σχόλιο:
που φθάσαμε!.. Ένας σύγχρονος συντηρητικός πολιτικός να εκφράζεται κατά της ελέυθερης αγοράς, ενώ ένας κατ'όνομα σοσιαλιστής (εργατικός) να διαμαρτύρεται γι'αυτό!
Q.E.D.

Η βία των συμψηφισμών

Νέο Άρθρο

Την περασμένη εβδομάδα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε το ελληνικό κράτος για τον βίαιο ξυλοδαρμό Ρωσοπόντιου πρόσφυγα το 2001 στη Θεσσαλονίκη από αστυνομικούς. Ένας από τους αυτούς εμπλεκόταν και στη βάρβαρη κακοποίηση του Κύπριου φοιτητή, στη γνωστή υπόθεση της «ζαρντινιέρας». Για την υπόθεση αυτή, ο επικεφαλής αστυνομικός διευθυντής, παρών στον ξυλοδαρμό, «τιμωρήθηκε» με πειθαρχική ποινή αργίας 15 ημερών. Διάφορες εκθέσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και της Διεθνούς Αμνηστίας έχουν στηλιτεύσει μια κουλτούρα ατιμωρησίας αστυνομικών που εμπλέκονται σε σοβαρές παραβιάσεις δικαιωμάτων, όπως βασανισμοί κρατουμένων, υποθέσεις που συστηματικά συγκαλύπτονται.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Περί της Δύσης και του Καπιταλισμού

Νέο Άρθρο

Πρέπει να αναγνωρισθεί πως ένα από τα σημαντικότερα αποτελέσματα της κατάρρευσης των ολοκληρωτικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, ήταν πως μετέβαλε μεταξύ άλλων το πεδίο του προβληματισμού μέσα στη κοινωνία γύρω από το μέλλον και την πρόοδο του κόσμου. Ενώ πρωτύτερα η ύπαρξη «στρατοπέδων» και συνασπισμών ενίσχυε κάπως την ανάδειξη «ορθολογικών» διαφωνιών και ειδοποιών διαφορών (αν και η εντεινόμενη αποδυνάμωση της ΕΣΣΔ διαμόρφωνε σταθερά καινούρια δεδομένα), η συγχρονισμένη αυτό-διάλυση των κομμουνιστικών συστημάτων άνοιξε ένα καινούριο κύκλο αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων στους κόλπους της κοινωνίας.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Τι έμαθες το Σαββατοκύριακο;...

Με ιδεολογίες ...πολυκαταστήματος, τα σημερινά κόμματα

Του Χρήστου Λουτράδη

Είναι κοινώς αποδεκτό οτι μολονότι δεν γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία των εκλογών βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο. Οι προεκλογικές περίοδοι διαχωρίζονται από τις υπόλοιπες στο ότι τα πολιτικά κόμματα δια μέσω της Πολιτικής Επικοινωνίας προσπαθούν να μεταδώσουν τα πεπραγμένα τους στους Πολίτες όπως και να δώσουν ένα σαφές ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα που θα ακολουθήσουν την επόμενη τετραετία.

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, οι πολιτικοί αρχηγοί περιόδευσαν ανά την Ελλάδα για να επικοινωνήσουν με τον Λαό, να συζητήσουν για το πώς βλέπουν το μέλλον της πατρίδας μας, να ακούσουν αλλά και να προτείνουν.

Αν κάποιος από εσάς που διάβαζει το άρθρο αυτό, ανιχνεύσει έστω και στο ελάχιστο κάποια από αυτά τα στοιχεία, τότε σας παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζί μου για να σας ζητήσω σεμνά και ταπεινά συγγνώμη. Γιατί αυτό που μέσα απο την δική μου οπτική είδα ήταν μια ανελέητη ανταλλαγή λαϊκιστικών χαρακτηρισμών, διοργάνωση κιτσάτων φιεστών με την συμμετοχή κομματικών κλακαδόρων (βλέπε Λάρισα) και πλήρη απουσία πολιτικού διαλογου και προτάσεων. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά του πολιτικού μας συστήματος αποτελούν τυπικές αποφύσεις της μετάλλαξης όλων μεγάλων κομμάτων του πολιτικού φάσματος σε κόμματα με ιδεολογίες πολυκαταστήματος που μοναδικός τους στόχος ειναι η πραγματοποίηση της καλλίτερης προσφοράς για να καταστεί το πολιτικό προϊόν πιο πρόσφορο και θελκτικό στον μέσο Ελληνα που έχει μάθει στα εύκολα, στα λίγα, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι έτσι απλά θάβει τις προοπτικές του μέλλοντος για τους απογόνους του.

Όταν ένα κόμμα χάνει την ικανότητα να αρθρώνει συλλογικά αιτήματα μπορεί να γίνει κυβέρνηση για μια τετραετία αλλά σίγουρα υπογράφει την ληξιαρχική της πράξη θανάτου του αφού η σημερινή εποχή απαιτεί συγκεκριμένες προτάσεις για συγκεκριμένα προβλήματα.

Ευελπιστώ ότι και οι Πολίτες θα αναλάβουν επιτέλους τις υποχρεώσεις τους ως πολιτικά όντα και θα κάνουν την αρχή, συγκρίνοντας, σε αυτές τις εκλογές, Προτάσεις, Ιδεολογίες, και όχι επικοινωνιακούς αντιπερισπασμούς.

ΕΛΑΣ και ευαισθησία

Νέο Άρθρο

Η δημοκρατική ευαισθησία μιας κυβέρνησης δεν κρίνεται από το θλιβερό συμβάν στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας. Δεν κρίνεται καν από το βαρύτερο περιστατικό της Θεσσαλονίκης, όπου μια χούντα νταήδων της ΕΛ.Α.Σ έδερναν έναν ανυπεράσπιστο φοιτητή. Αυτού του τύπου τα περιστατικά συμβαίνουν και στις καλύτερες αστυνομίες του κόσμου. Πάντα θα βρίσκονται κάποιοι ανώριμοι συναισθηματικά («κομπλεξικοί» είναι ο πολιτικά μη ορθός όρος) που θεωρούν ότι η στολή ή η ιδιότητα του αστυνομικού τούς δίνει το ελεύθερο να βασανίζουν συλληφθέντες. Πάντα θα βρίσκονται επίορκοι αστυνομικοί που με το έργο τους θα καταπατούν την έννομη τάξη.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Περί λογοκρισίας στα blogs

Μια συρραφή των απόψεων μου που είχα εκφράσει παλιότερα στο blog του elawyer.
===

Τα comments πιάνουν physically χώρο και resources σε ιδιοκτησία που δεν είναι δημόσια. Το να αφήνεις τα bits σου πχ στο blog μου είναι σαν να αφήνεις κιβώτια στην αποθήκη μου*. (τελικά το παράδειγμα με τα κιβώτια δεν είναι σωστό βλ. ERRATA)

Πχ στο Second Life, ακριβώς επειδή τα κτίσματα με τα scripts etc κάνουν χρήση της CPU, χώρου στους σκληρούς των servers κλπ δλδ πιάνουν resources που δεν είναι unlimited, οι ιδιοκτήτες αυτού του παιχνιδιού έχουν βάλει τον όρο ότι αν θέλεις γη για να χτίσεις πρέπει να πληρώσεις. Από που πηγάζει αυτό το δικαίωμα τους; Από τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα που έχουν επάνω στην υλική τους ιδιοκτησία.

Γενικά όλα τα conflicts λύνονται αν καταλάβουμε ότι τα θετικά δικαιώματα δεν είναι στην πραγματικότητα δικαιώματα διότι δεν μπορείς να έχεις δικαιώματα επάνω στους άλλους ανθρώπους, μονάχα τα αρνητικά δικαιώματα είναι πραγματικά δικαιώματα.

ένα παράδειγμα από το libertynet:
"το δικαίωμα στον έρωτα" δεν μπορεί να σημαίνει, ότι κάθε γυναίκα είναι υποχρεωμένη να συνάψει ερωτικές σχέσεις μαζί σου!

Ναι, δεν είναι το ίδιο το να μου επιβάλουν να δημοσιεύω την γνώμη κάποιου τρίτου με δική μου δαπάνη (χώρος στον σκληρό μου κτλ), με το να μου κάνει κάποια σεξ παρά την θέληση μου. Δεν παύει όμως να είναι και τα δύο λάθος.

Γιατί; Γιατί και τα δύο προϋποθέτουν ότι κάποιο άλλο άτομο έχει ιδιοκτησιακά δικαιώματα (δλδ χρήσης και διάθεσης) επάνω στο σώμα μου. Δλδ προϋποθέτουν την δουλεία.

Στην πρώτη περίπτωση έμμεσα, διότι ιδιοποιείται τους καρπούς της εργασίας μου, ένα μέρος της ιδιοκτησίας μου (bytes στον σκληρό μου), που για να αποκτήσω χρειάστηκε να δαπανήσω χρόνο και ενέργεια από την ζωή μου. Είναι σαν να δούλεψα τσάμπα, παρά την θέληση μου γι' αυτό το άτομο. Και πως λέγεται αυτή η χρησιμοποίηση του σώματος μου; Δουλεία.

Στην δεύτερη περίπτωση άμεσα αλλά δεν χρειάζεται ανάλυση μιας και ανήκει στον χώρο της επιστημονικής φαντασίας το να μου την πέφτουν γυναίκες στο δρόμο* και να απαιτούν να κάνουν σεξ μαζί μου γιατί είναι δικαίωμα τους να χρησιμοποιήσουν το σώμα μου με αυτόν τον τρόπο :Ρ

*αν και στην Ζάκυνθο πέρσι μια Αγγλίδα με χούφτωσε με φόρα εκεί που καθόμουν ανέμελος :ΡρΡ

Παραθέτω από το Philosophy of Liberty

The principle of liberty is based on Self-Ownership

This means that no person, or a group of persons owns your life

You exist in time:
future, present, past.

This manifests in:
life, liberty, the product of your life and liberty.

To lose your life is to lose your future.

To lose your liberty is to lose your present.

To lose the product of your life and liberty is to lose that portion of your past that produced it.

The product of your life and liberty is your property.


*αν το blog σου βρίσκεται στον υπολογιστή σου χρησιμοποιεί την ατομική σου ιδιοκτησία, (πχ αν είχες στήσει έναν web server στο σπίτι σου), αν όχι τότε ιδιοποιήθηκε ένα μέρος του σκληρού κάποιου άλλου ατόμου. Όπως και να έχει ο σκληρός έχει κάποιον ιδιοκτήτη, τα bytes βρίσκονται κάπου physically, σε ιδιωτική περιουσία. Αν κάποιος αφήσει στο σπίτι μου κιβώτια με το ζόρι, είτε το ενοικιάζω, είτε είναι δικό μου, είτε έχω αφήσει κάποιο άτομο να μένει δωρεάν (περίπτωση blogspot), δεν αλλάζει κάτι. Ιδιοποιήθηκε ξένη ιδιοκτησία αυτός ο κάποιος.

====

Δείτε επίσης:
Λογοκρισίες και αυθαιρεσίες... - "Απλώς δεν το θέλω να κοπρίσει το σπίτι μου. Απλώς του βάζω πόρτα. Απλώς διαλέγω με ποιους πάω και ποιους αφήνω."
Talos στο blog του J - "αναρωτιέμαι αν έχει νόημα να επικρίνεις (ως λογοκριτή) κάποιον που απλά δεν θέλει να χέζουν στο σαλόνι του;"

λολ τελικά το κόπρισμα/χέσιμο είναι συχνό παράδειγμα :Ρ και εγώ την ίδια σκέψη είχα (νομίζω ότι την είχα γράψει και σε ένα blog αλλά με ένα γρήγορο googlάρισμα δεν βρήκα το σχόλιο μου, ίσως να είναι ένα ΄έντονο deja vu').

Το βιβλίο της χρονιάς: Η περί Θεού αυταπάτη, R. Dawkins

Τις επόμενες ημέρες θα κυκλοφορήσει σε ελληνική μετάφραση από τις εκδόσεις Κάτοπτρο το καταπληκτικό βιβλίο του Richard Dawkins 'The God Delusion', με τίτλο 'Η περί Θεού αυταπάτη'.

Απόσπασμα - από την προδημοσίευση του βιβλίου στην εφημερίδα Το Βήμα (17/06/07, Α57-58):

Η ικανότητα της θρησκείας να παρηγορεί δεν της προδίδει αλήθεια· έστω κι αν αποδεικνυόταν τελεσίδικα ότι η πίστη στην ύπαρξη του Θεού είναι απολύτως ουσιώδης για την ψυχολογική και συναισθηματική υγεία του ανθρώπου· έστω κι αν όλοι οι άθεοι είναι απελπισμένοι νευρωτικοί που ωθούνται στην αυτοκτονία από το ανελέητο κοσμικό άγχος - τίποτε απ' όλα αυτά δεν θα προσέφερε την παραμικρή ένδειξη ότι η θρησκευτική πίστη είναι αληθινή.

Ελπίζω το βιβλίο αυτό να αποτελέσει την αφορμή για αφορμή για έναν ανοιχτό διάλογο για το ζήτημα και να βοηθήσει να ξεπεράσουμε τα ταμπού που συνοδεύουν κάθε σχετική συζήτηση. Αν η έκδοσή του δεν περάσει απαρατήρητη ανάμεσα στις καλοκαιρινές διακοπές, τα κυβερνητικά σκάνδαλα και την αυξανόμενη εκλογολογία, το βιβλίο αυτό είναι ικανό να προκαλέσει έντονες αντιπαραθέσεις σε όλα τα επίπεδα - από τα πρωινά shows της τηλεόρασης, μέχρι τα blogs και τα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων. Και αυτός ακριβώς είναι ο στόχος του.
Ο R. Dawkins, σε αντίθεση με τα άλλα βιβλία του, δεν υιοθετεί τον νηφάλιο και αποστασιοποιημένο λόγο των επιστημονικών κειμένων. Το 'Η περί Θεού αυταπάτη' είναι ένα βιβλίο γραμμένο από έναν επιστήμονα ακτιβιστή με στόχο την αφύπνιση συνειδήσεων και την πρόκληση ενδιαφέροντος για ένα ζήτημα που καθορίζει άμεσα τον κόσμο γύρω μας, παρά την άρνησή μας να το συζητήσουμε ανοιχτά και χωρίς συναισθηματισμούς.

Συνοδευτικά πιάτα:

• God Is Not Great: How Religion Poisons Everything - Christopher Hitchens, 2007


• Breaking the Spell: Religion as a Natural Phenomenon - Daniel Dennett, 2006


• Letter to a Christian Nation, Sam Harris - Knopf, 2006.


• The End of Faith: Religion, Terror, and the Future of Reason, Sam Harris - W.W. Norton & Company, 2004

Υ.Γ. Πόσο πιθανό είναι άραγε να θεωρήσει κάποιος εισαγγελέας ότι το βιβλίο αυτό προσβάλει τη χριστιανική θρησκεία και να ζητήσει την κατάσχεσή του; We'll see...

Φυτέψτε για τον Πλανήτη - Ερώτηση του κ.Μάνου στη Βουλή

Με αφορμή τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημ. Εργων για τα δάση και το περιβάλλον, ο Ανεξάρτητος Βουλευτής Επικρατείας κος Στέφανος Μάνος κατέθεσε σήμερα προς τον Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ την ακόλουθη ερώτηση:

Τον περασμένο Νοέμβριο (2006) πραγματοποιήθηκε στο Ναϊρόμπι ταυτόχρονα με την 12η Συνδιάσκεψη των μερών της Σύμβασης για τις κλιματικές αλλαγές και η δεύτερη διεθνής συνδιάσκεψη για το Πρωτόκολλο του Κυότο. Κατά τη διάρκεια των εργασιών ανακοινώθηκε το πρόγραμμα Plant for the planet (Φυτέψτε για τον πλανήτη) που πρόβλεπε να φυτευτούν ένα δισεκατομμύριο δέντρα σε όλο τον κόσμο μέσα στο 2007.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ:

1. Ποιοι εκπροσώπησαν την Ελλάδα στο Ναϊρόμπι το Νοέμβριο του 2006;
2. Αν οι εκπρόσωποι της Ελλάδας συνέταξαν έκθεση με τα συμπεράσματα τους για τη διάσκεψη; Αν ναι παρακαλείται ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ να καταθέσει αντίγραφο της στη Βουλή.
3. Αν η Ελλάδα έχει ανακοινώσει τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα φύτευσης ενός δισεκατομμυρίου δέντρων και αν ναι πόσα δέντρα δεσμεύτηκε να φυτέψει το 2007;
4. Δεδομένου ότι το ΥΠΕΧΩΔΕ δηλώνει ότι συντονίζει τις εθνικές ενέργειες για το περιβάλλον, διατηρεί ενήμερες στατιστικές για τον αριθμό των δέντρων που φυτεύονται και των εκτάσεων που αναδασώνονται;

Μεγάλες Επιχειρήσεις και Μεγάλο Κράτος

Νέο Άρθρο

Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν υπερβολικά μεγάλη επιρροή στην Ουάσινγκτον, σύμφωνα με το 90% των Αμερικανών σε μια δημοσκόπηση του Δεκεμβρίου 2005.

Κάθε εβδομάδα, οι ειδήσεις αποκαλύπτουν κάποιο σκάνδαλο με πολιτικούς, λομπίστες, εταιρικό χρήμα και κατηγορίες διαφθοράς. Οι διευθύνοντες σύμβουλοι έχουν συναντήσεις με γερουσιαστές, γραμματείς υπουργείων, και προέδρους. Οι συντάκτες νόμων και οι γραφειοκράτες περνούν και ξαναπερνούν την περιστρεφόμενη πόρτα μεταξύ κυβέρνησης και εταιρικών λόμπι. Ό,τι κι αν συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες μεταξύ των διευθύνοντων συμβούλων και των γερουσιαστών, δεν μπορεί να είναι κάτι καλό, διαφορετικά οι πόρτες δε θα ήταν κλειστές.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

O νέος φιλελευθερισμός - πολιτική και ιδεολογία στην σύγχρονη Ελλάδα

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία και το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕ.ΦΙ.Μ.) σας προσκαλούν στο 2ο κύκλο ανοικτών σεμιναρίων με θέμα:

«Ο νέος φιλελευθερισμός- πολιτική και ιδεολογία στη σύγχρονη Ελλάδα»

με ομιλητή τον Δημήτρη Σκάλκο,
πολιτικό επιστήμονα-διεθνολόγο, γεν. γραμματέα της Φιλελεύθερης Συμμαχίας

Μετά τη διάλεξη θα συντονίσει συζήτηση, την οποία θα συντονίσει ο Αντώνης Βλυσίδης.

Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 16 Ιουνίου 2007 και ώρα 6.00 μμ. στη Σχολή Νοηματικής (Ηπείρου 8 & Γ΄ Σεπτεμβρίου, 1ος όροφος - πλησίον Αρχαιολογικού Μουσείου).

Παρακαλούμε για την έγκαιρη προσέλευσή σας καθώς οι θέσεις είναι περιορισμένες.

Το φαινομενο του ΛΑΟΣ

Τα ελληνικα κομματα εξουσιας εδω και χρονια ανευθυνα θρεφουν τα ταπεινοτερα ενστικτα των Ελληνων. Τωρα βρισκουν τα αποτελεσματα μπροστα τους

«Με ενοχλεί να ξέρω ότι κάθε χρόνο πωλούνται 1.000 Πόρσε στην Ελλάδα. Θα τους βρω αυτούς τους ιδιοκτήτες και θα τους ξεμπροστιάσω!».

Αυτη η τρομερη ατακα βγηκε απο τα χειλη του προεδρου του ΛΑΟΣ, Καρατζαφερη. Με μια προταση εξηγει αυτος ο ανθρωπος ολοκληρη την νοοτροπια του κομματος που εχει δημιουργησει. The oldest trick in the book, ακρατος λαϊκισμος, χαϊδεμα αυτιων, μηντιακα εξυπνες ατακες που ειναι ομως στην πραγματικοτητα εντελως κουφιες. Απευθυνεται στα πιο ταπεινα μας ενστικτα, την ξενοφοβια, την μισαλλοξια, τον φθονο για τον γειτονα.

Πριν περιπου 65 χρονια εγκαινιαστηκε μου φαινεται η πιο επιτυχημενη καμπανια τετοιου ειδους, απο το Εθνικοσοσιαλιστικο Κομμα της Γερμανιας. Δεν φοβαμαι σε καμμια περιπτωση παρομοια πορεια του ΛΑΟΣ στην Ελλαδα. Και οι καιροι εχουν αλλαξει, και το ΛΑΟΣ δεν προκειται ποτε να παρει 40% των ψηφων και ο Καρατζαφερης δεν ειναι σε καμμια περιπτωση ενας δολοφονικος παραφρων. Αλλα νομιζω μπορει να δει κανεις ηδη οτι η απειλη του ΛΑΟΣ προκαλει μια στροφη της ΝΔ και λιγοτερο του ΠΑΣΟΚ προς πιο ακραιες εθνικιστικες* και λαϊκιστικες τακτικες.

Η εμπλοκή των οικονομικών μεταρρυθμίσεων

Εκδήλωση στο Ξενοδοχείο Ζαφόλια, που διοργάνωσε η Φιλελεύθερη Συμμαχία την Δευτέρα 11/6/07 με την συμμετοχή του πρώην υπουργού κ. Ανδρέα Ανδριανόπουλου και του Αντιπροέδρου της Φιλελεύθερης Συμμαχίας κ. Τάσου Αβραντίνη.

Η εισήγηση του Ανδρέα Ανδριανόπουλου (35 min):
download

Η εισήγηση του Τάσου Αβραντίνη (24 min):
download

Η συζήτηση που ακολούθησε με το κοινό (62 min):
download

Επενδύσεις και ανταγωνιστικότητα στην Ελλάδα

Νέο Άρθρο

Η πορεία των επενδύσεων στη χώρα μας μολονότι προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό το επίπεδο της ανταγωνιστικότητας, ποτέ δεν ήταν ευνοϊκή αλλά ούτε καν επαρκής για να στηρίξει τα ελληνικά προϊόντα όχι μόνον στις δύσκολες και απρόσιτες πολλές φορές διεθνείς αγορές, αλλά ακόμη και στην εγχώρια αγορά στην οποία έχει διαμορφωθεί μία σταθερή εικόνα υποχώρησης της ελληνικής προστιθέμενης αξίας που έχει έναν άμεσο πολύ αρνητικό αντίκτυπο στο ολοένα και πιο διευρυμένο ελλειμματικό ισοζύγιο πληρωμών.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Οι μουσουλμάνοι στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ

Νέο Άρθρο

Ορισμένοι πιστεύουν ότι το πρόβλημα της ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων μεταναστών στη Δύση θα λυθεί με μεγαλύτερο παρεμβατισμό του κράτους, αύξηση των δημόσιων παροχών, ποσοστώσεις στην εργασία, ποινικοποίηση «ρατσιστικών» εκφράσεων κ.λπ.

Αλλοι, αντίθετα, υποστηρίζουν ότι αυτά τα μέτρα θα έχουν μοναδικό αποτέλεσμα την αύξηση της δυσφορίας των ντόπιων (που θα πρέπει να επωμισθούν το κόστος) με συνέπεια την αύξηση των τριβών, του ρατσισμού και την «γκετοποίηση» των μουσουλμάνων. Ο καλύτερος τρόπος ενσωμάτωσης, υποστηρίζουν, είναι μέσω της ελεύθερης πρόσβασης στην αγοράς και στην εργασία.

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Κινδυνεύει η δημοκρατία;

Τις τελευταίες μέρες έχει ξεσπάσει μια συζήτηση περί της εισόδου του ΛΑΟΣ στην επόμενη βουλή. Υπάρχουν αυτοί που βλέπουν πράσινες συνομωσίες πίσω από την επιλογή των καναλιών να προβάλουν τις απόψεις του κ Καρατζαφέρη. Υπάρχουν και αυτοί που ανησυχούν για την πορεία της δημοκρατίας όταν ένα τόσο ακραία συντηρητικό κόμμα θα αποκτήσει κοινοβουλευτική παρουσία.

Έχω την αίσθηση όμως ότι η πραγματικότητα είναι λιγότερο μυθιστορηματική. Χωρίς να αποκλείω συνεννοήσεις κάτω από το τραπέζι και ‘πονηρά’ τηλέφωνα σε δημοσιογράφους, θεωρώ πιο πιθανή την εκδοχή που λέει ότι το ΛΑΟΣ απλά απολαμβάνει τον τηλεοπτικό χρόνο που δημιουργεί, προκαλώντας εντάσεις και εκμεταλλευόμενο τις φοβίες μερίδας των συμπολιτών μας.
Η δημοκρατία δε, δεν απειλείται καθόλου από την είσοδο του κ. Καρατζαφέρη και της παρέας του στη Βουλή. Το ΛΑΟΣ δεν δημιουργεί μόνο του τις φοβίες που θερίζει, ούτε γεννά ψηφοφόρους από το κενό. Αντλεί ψηφοφόρους, απ’ ότι μας λένε τουλάχιστο οι δημοσκοπήσεις που κατά καιρούς εμφανίζονται, απ’ όλα τα κόμματα, και ο λαϊκισμός του βρίσκει απήχηση σε όλο το πολιτικό φάσμα.

Αν υποθέσουμε ότι θα καταφέρει να προσελκύσει όλους τους ψηφοφόρους που συμμερίζονται τις απόψεις του. Τα υπόλοιπα κόμματα, καθώς και η δημοκρατία, θα βγούνε τότε, πιστεύω, κερδισμένα. Η πολιτική ζωή θα απαλλαχθεί από τα ακροδεξιά στοιχεία που τόσα χρόνια διαβρώνουν το εσωτερικό όλων των κομμάτων, τα οποία και θα πάρουν τη θέση που τους αρμόζει: στη γωνία. Κι αν η φωνή της γωνίας αποδειχθεί πιο ισχυρή απ’ ότι θα θέλαμε, ή θα ελπίζαμε, το φταίξιμο δε θα πρέπει να το αναζητήσουμε στον κ. Καρατζαφέρη ή τα τηλεοπτικά shows, αλλά στον ίδιο μας τον εαυτό.
Κι όσοι δήθεν ‘προοδευτικοί’ δείχνουν τώρα να ανησυχούν, ας θυμηθούν ότι αυτοί είναι που χρόνια τώρα ζούσαν από το φόβο. Αυτοί είναι που τον καλλιέργησαν – κι ας είναι τώρα άλλος που τον θερίζει.

Τα λαμόγια φυλακή

Πρέπει να ήτανε στην πρώτη περίοδο Σημίτη, μία από τις πολλές φορές που κάποιοι τραμπούκοι της αριστεράς είχανε κάνει κατάληψη στην Πάντειο. Οι καταληψίες εκείνο το βράδυ κατέστρεφαν τη περιουσία του πανεπιστημίου, σπάζοντας, καίγοντας, τα γνωστά. Εκείνη την φορά συγκεκριμένα, η παράσταση περιλάμβανε κάψιμο της ελληνικής σημαίας και μετά από κάποια ώρα βρισίδι των αναρχικών απο μέσα με κάποιους πολίτες που είχαν μαζευτεί απ’ έξω.

Ο αγανακτισμένος πρύτανης της Παντείου λοιπόν, βγήκε το ίδιο βράδυ στην τηλεόραση και έκανε την εξής δήλωση στο πανελλήνιο: «για όλα φταίει η αστυνομία η οποία δεν συλλαμβάνει τα ακροδεξία στοιχεία έξω απο το πανεπιστήμιο που ερεθίζουν τα παιδιά (sic) μέσα».

Ο εν λόγω πρύτανης ήτανε ο Αιμιλίος Μεταξόπουλος και η παραπάνω δήλωση τον κατέταξε αμετάκλητα στην κατηγορία των ανθρώπων των οποίων η απλή παρουσία μου προκαλεί βίαιες ψυχολογικές αντιδράσεις

Το τυπικό προφίλ των ανθρώπων της παραπάνω κατηγορίας είναι ακαδημαϊκοί σε κρατικά πανεπιστήμια που ανεβήκανε με πολλά conne, γλύψιμο και με κάποια πρόφαση μόρφωσης, (στην καλύτερη περίπτωση κοινωνικές επιστήμες, εκτός οικονομικών φυσικά , σε κάποιο δεύτερο πανεπιστήμιο στην Γαλλία), και οι οποίοι πλασάρονται ως διανοούμενοι τιμητές των πάντων.

Συστηματικά εκμεταλλεύονται τις ανασφάλειες του κόσμου, από ότι προβάλλουν (μορφωμένοι, κοσμοπολίτες κλπ.) δεν είναι τίποτα, και σε όλα σχέδον τα κρίσιμα ζητήματα ήταν και συνεχίζουν να είναι λάθος. Αυτό που με ενοχλεί πιο πολύ σε αυτήν την κατηγορία, είναι ότι θεωρούν ότι οποιοσδήποτε διαφωνεί μαζί τους είναι ηθικά κατώτερος. Και ακόμα χειρότερα, ότι αυτή η ηθική τους ανωτερότητα τους επιτρέπει να ψεύδονται συνειδητά, να κλέβουν την υπόλοιπη κοινωνία, να υποστηρίζουν τους αριστερούς τρομοκράτες/φονιάδες -γιατί οι ίδιοι ανήκουν σε μια ιδιαίτερη κάστα που είναι ηθικά ανώτεροι από τους άλλους, τους «δεξιούς»...

Τώρα στη φυλακή ο Μετάξοπουλος θα έχει αρκετό χρόνο να γράψει και κανένα βιβλίο για την εκδικητική Δεξία που κυνηγάει τους διανοούμενους...

Μαρξιστικές αντιφάσεις - 1

Ο Μαρξ από την μια πίστευε στον σιδηρούν νόμο των μισθών δλδ ότι οι μισθοί καθορίζονται από την ποσότητα του φαγητού κλπ που απαιτείται για την διατήρηση και την αναπαραγωγή των προλετάριων (αν αυξηθούν οι μισθοί πάνω από αυτό το όριο η αύξηση των εργατών λόγω των γεννήσεων θα ρίξει ξανά τους μισθούς, κάτω από αυτό το όριο δεν μπορούν να πέσουν γιατί αυτό θα έχει ως συνέπεια την έλλειψη εργατικών χεριών) και από την άλλη πίστευε στην αυξανόμενη εξαθλίωση του προλεταριάτου που είναι η κινητήριος δύναμη της προλεταριακής επανάστασης.

Πως γίνεται το προλεταριάτο να μην μπορεί να εξαθλιωθεί περαιτέρω από το όριο που λέει ο σιδηρούς νόμος των μισθών και ταυτόχρονα να εξαθλιωθεί περαιτέρω;

To κανάλι του Στέφανου Μάνου στο Youtube

O Στέφανος Μάνος δημιούργησε ένα YouTube κανάλι όπου καταχωρίζονται τμήματα ομιλιών του στη Βουλή και μικρές ζωντανές δηλώσεις για επίκαιρα θέματα που τον ενδιαφέρουν. Με αυτό το τρόπο ο καθένας μπορεί να έχει τηλεοπτική εικόνα του Στέφανου Μάνου στον υπολογιστή του χωρίς να χρειάζεται να ανοίξει τη τηλεόραση.

Δυο ερωτήματα για μια σύλληψη

Η σύλληψη του διευθυντή της art Athina μάς βύθισε στους συνήθεις ατέρμονους διαλόγους για την ελευθερία της έκφρασης και τα όρια της. Χάσαμε έτσι, μέσα στην ομίχλη των ηθικών αναθυμιάσεων, την ουσία του ζητήματος που μπορεί να συνοψιστεί σε δυο βασικά ερωτήματα..

Καταρχάς η αστυνομική επέμβαση αποτελεί μόνο τη μια πλευρά του κρατικού παρεμβατισμού στην τέχνη. Η άλλη πλευρά αφορά τις επιδοτήσεις έργων αμφιβόλου αξίας με τα χρήματα του φορολογούμενου πολίτη. Τι απεικονίζουν τα περισσότερα εκθέματα στη συγκεκριμένη Εκθεση? ρηχούς προβληματισμούς που εκφράζονται με χοντροκομμένες, κοινότυπα προκλητικές αλληγορίες : κακή τέχνη. Φυσικά, η ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης εγγυάται ότι ακόμα και αυτά τα έργα θα δουν το φως της μέρας. Αλλά η απορία παραμένει και ανήκει σε διαφορετική σφαίρα προβληματισμού: Γιατί να επιχορηγούνται από τα κονδύλια του Υπουργείου Πολιτισμού τέτοιοι ανούσιοι καλλιτεχνικοί πειραματισμοί; Ποια είναι τα κριτήρια και ποιοι οι στόχοι που δικαιολογούν αυτές τις άστοχες δαπάνες;

Το δεύτερο ερώτημα αφορά την κεραυνοβόλα αντίδραση της πολιτείας στο συγκεκριμένο θέμα. Οι ποινικές διατάξεις που υποτίθεται ότι παραβιάστηκαν στην Έκθεση είναι σχετικά ανενεργείς. Έγκριτοι νομικοί βεβαιώνουν πως απόλυτες έννοιες, όπως ο Θεός ή το Έθνος δεν είναι δυνατό να φθαρούν,άρα δε χρήζουν αστυνομικής προστασίας. Το κοινό όμως ίσως να εντυπωσιάστηκε με το θεαματικό «χτύπημα» του συγκροτημένου κράτους. Συνεπώς είναι εύλογο να αναρωτηθούμε καχύποπτα : Σε μια εποχή έντονης λαικής δυσφορίας απέναντι στην ανεπάρκεια των κρατικών μηχανισμών,πού αποσκοπεί άραγε η τοσο εντυπωσιακή κινητοποίηση για ένα αμφιλεγόμενο πλημμέλημα;

Τα ερωτήματα περιμένουν απαντήσεις, παρόλο που ο ορυμαγδός των τηλεπαραθύρων τα επισκιάζει με την εκκωφαντική του βουή. Τελικά, δεν υπήρχε λόγος το συγκεκριμένο έκθεμα της art athina να οδηγήσει στην εν λόγω σύλληψη. Αντίθετα, υπάρχουν σοβαροί λόγοι να θεωρήσουμε τόσο την Έκθεση όσο και τη σύλληψη «εκθέματα»,αντιπροσωπευτικά της παρακμής του νεοελληνικού κράτους.

Republikα Μakedonija-Skopje, αμετάφραστο

Νέο Άρθρο

Τις τελευταίες ημέρες λαμβάνω κατά δεκάδες ηλεκτρονικά μηνύματα από αγανακτισμένους ομογενείς κυρίως, από τις ΗΠΑ, αλλά και από την Ελλάδα και από αλλού. H αγανάκτηση οφείλεται στην πρόθεση της κυβέρνησης να δεχθεί την ονομασία Republikα Makedonija-Skopje για τη FYROM, όπως προτείνει ο μεσολαβητής του ΟΗΕ κ. Νίμιτς. Όπως μου γράφει ένας εξ αυτών, «Εάν τα Σκόπια ονομασθούν “Μακεδονία”, η Ελλάδα θα έχει ανοίξει την πόρτα, όχι πλέον μόνο σε ισχυρούς διεκδικητές, αλλά και σε μικρότερους για την τελική της διάσπαση. Ως γνωστό, οι διεκδικητές της (μικρής) χώρας μας είναι ουκ ολίγοι και δεν χρειάζονται ενθάρρυνση». Από παρόμοια συναισθήματα διακατέχονται οι περισσότεροι, έστω και αν οι πολλές ανησυχίες τους είναι πιο αόριστα διατυπωμένες.

Το πρόβλημα της ονομασίας της FYROM απασχολεί την ελληνική κοινή γνώμη και τις ελληνικές κυβερνήσεις τα τελευταία 15 χρόνια. Δεν έχει λυθεί επειδή κανένα από τα εμπλεκόμενα μέρη δεν είναι πρόθυμο να παράσχει στο άλλο αυτό που εκείνο επιθυμεί...

*κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Πρέπει να καταργηθεί το Πανεπιστημιακό Άσυλο;

(Προς δημοσίευση στο περιοδικό Liberal News. Γράφτηκε πριν από μερικούς μήνες, όταν το ζήτημα του ασύλου απασχολούσε έντονα την επικαιρότητα. Αν και όχι άμεσα επίκαιρο, θα μπορούσε κάποιος το ζήτημα του ασύλου να το συνδέσει και με το περιστατικό της Art Athina και τη δύναμη της κρατικής λογοκρισίας.)

Υπάρχουν ζητήματα που ενώ η πραγματική τους επιρροή στην καθημερινή ζωή των πολιτών είναι σχεδόν ανύπαρκτη, μπορούν να προκαλέσουν εκτεταμένες και έντονες αντιπαραθέσεις, δυσανάλογες ίσως με τη σημασία τους. Σε αυτή την κατηγορία θα μπορούσε κανείς να κατατάξει και το ζήτημα του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Ενώ ενδιαφέρει άμεσα μόνο ένα κομμάτι της πανεπιστημιακής κοινότητας, μπορεί να εξελιχθεί σε κεντρικό σημείο αντιπαράθεσης των επόμενων εκλογών. Είναι όμως δυνατή και μια νηφάλια αντιμετώπιση του ζητήματος.

Ο ρόλος του θεσμού του Πανεπιστημιακού Ασύλου

Το ερώτημα που με απασχολεί στο παρόν κείμενο είναι το αν ο θεσμός του Πανεπιστημιακού Ασύλου πρέπει να διατηρηθεί ως έχει, ή αν είναι προτιμότερη η τροποποίηση ή και κατάργησή του. Ένα πρώτο βήμα, σε αυτή την κατεύθυνση, θα ήταν το να αναρωτηθούμε ποιος είναι ο ρόλος που φιλοδοξεί να εξυπηρετήσει ο θεσμός αυτός στην εποχή μας. (Σε δεύτερη φάση θα έπρεπε βέβαι να αναρωτηθούμε και για το αν πετυχαίνει τους στόχους του.) Εδώ μπορούμε να διακρίνουμε τρεις περιπτώσεις:
α) Το Πανεπιστημιακό Άσυλο έχει στόχο την κατοχύρωση «της ακαδημαϊκής ελευθέριας, της ελεύθερης επιστημονικής αναζήτησης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών στο χώρο των πανεπιστημίων», όπως διακηρύσσει και ο σχετικός νόμος.
β) Το Πανεπιστημιακό Άσυλο έχει συμβολικό/συναισθηματικό χαρακτήρα και αποτελεί φόρο τιμής στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος.
γ) Ένας συνδυασμός των α) και β).

Περί ελεύθερης διακίνησης των ιδεών

Αν υποθέσουμε ότι το Πανεπιστημιακό Άσυλο, προστατεύοντας την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών στο χώρο των πανεπιστημίων, εξυπηρετεί πραγματικές ανάγκες της πανεπιστημιακής κοινότητας, είναι εύλογο να αναρωτηθούμε αν η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών όντως απειλείται και από ποιους.

Οι περισσότεροι πολιτικοί – πιθανότατα και οι περισσότεροι πολίτες – φαίνεται να υποστηρίζουν ότι η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, τα τελευταία κυρίως χρόνια, είναι πλήρως εγγυημένη στη χώρα μας. Θα περίμενε τότε κανείς να υποστηρίζουν και την κατάργηση του Ασύλου, μιας και η ύπαρξή του, σε αυτή την περίπτωση, δεν έχει καμία απολύτως αξία. Κι όμως, η κυρίαρχη τάση ανάμεσα στους πολιτικούς είναι ότι ο θεσμός του Πανεπιστημιακού Ασύλου πρέπει να διατηρηθεί, και θεωρείται taboo η όποια συζήτηση περί κατάργησής ή τροποποίησής του. Πιθανές εξηγήσεις αυτού του φαινομένου είναι οι παρακάτω: α) οι περισσότεροι πολιτικοί αντιλαμβάνονται το θεσμό του Ασύλου περισσότερο ως φόρο τιμής στο φοιτιτικό κίνημα και πολύ λιγότερο ως θεσμό που εξυπηρετεί πραγματικές ανάγκες της πανεπιστημιακής κοινότητας, ή/και β) η εσωτερική συνέπεια των απόψεών τους έχει πολύ μικρότερη σημασία μπροστά στο πιθανό πολιτικό κόστος.

Μια ματιά όμως στην ιστορία των τελευταίων χρόνων (καθώς και μια απλή ανάγνωση του Συντάγματος) είναι νομίζω αρκετή για να μας πείσει ότι η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών κάθε άλλο παρά εγγυημένη είναι. Από τις διώξεις πολιτών για τις πολιτικές τους απόψεις μέχρι τις νομοθετικές ρυθμίσεις περί προσηλυτισμού και την κατάσχεση ‘άσεμνων’ δημοσιευμάτων, η ιστορία της ελευθερίας της έκφρασης στη χώρα μας είναι πολύ πιο εύθραυστη απ’ ότι θα θέλαμε να πιστεύουμε. Αν κανείς συμφωνεί με αυτή την άποψη, οφείλει τότε να αποδεχτεί το Πανεπιστημιακό Άσυλο ως ένα θεσμό που εξυπηρετεί πραγματικές ανάγκες. Το πρόβλημα σε αυτήν την περίπτωση δεν βρίσκεται στο ότι ο θεσμός είναι κενός περιεχομένου, αλλά στο ότι οι υπόλοιποι πολίτες, εκτός των τειχών των πανεπιστημίων, βρίσκονται σε άδικα μειονεκτική θέση απέναντι στην πανεπιστημιακή κοινότητα - η αρχή της Ισονομίας παραβιάζεται.

Η φυσική κατάληξη λοιπόν του παραπάνω συλλογισμού πρέπει να είναι το αίτημα της επέκτασης του Ασύλου σε όλη τη χώρα και για όλους τους πολίτες. Μπορεί η «ακαδημαϊκή ελευθερία» να αφορά μόνο τα όσα συμβαίνουν ‘εντός των τειχών’. Η ‘ελεύθερη επιστημονική αναζήτηση και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών’ όμως δεν μπορεί να αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας. Πρέπει να ισχύει και ‘εκτός των τειχών’ – στα βιβλιοπωλεία, τα ραδιοτηλεοπτικά κύματα, τα τυπογραφεία των εφημερίδων, τα καφενεία, τις πλατείες. Και πρέπει να καλύπτει όλες τις απόψεις, όσο δυσάρεστες ή αποκρουστικές κι αν μας φαίνονται. Το Άσυλο πρέπει να μετατραπεί σε άρθρο του Συντάγματος και να έχει καθολική ισχύ πέρα και πάνω από κάθε νομοθεσία που επιτρέπει ή ανέχεται τη λογοκρισία και την καταπίεση της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών.

Ίσως θα έπρεπε να αναφέρουμε εδώ και μια πλευρά του ζητήματος που συνεχώς αποφεύγουμε να αναφέρουμε στις σχετικές συζητήσεις. Πόσο εγγυημένη είναι πραγματικά η ‘ελεύθερη επιστημονική αναζήτηση’ και η ίδια η ‘ακαδημαϊκή ελευθερία’ εντός των πανεπιστημίων; Τι είδους προστασία παρέχει ο σχετικός νόμος στην ερευνήτρια που θα αποφασίσει να ασχοληθεί με κάποιο θέμα που η πολιτεία θα κρίνει ότι είναι παράνομο, ή η εκκλησία θα κρίνει ότι προσβάλει τις αξίες της; Τι είδους προστασία παρέχει ο νόμος σε απόψεις - μέσα στα πανεπιστήμια – που δεν εγκρίνει η πλειοψηφία της εντός των τειχών κοινότητας; Κι αν ο ρόλος του Ασύλου είναι να προστατεύει τα δικαιώματα της πανεπιστημιακής κοινότητας (μιας αφηρημένης οντότητας που κανείς δε γνωρίζει από ποιους αποτελείται και ποιοι την εκπροσωπούν), ποιος θεσμός μπορεί να προστατεύσει τα ατομικά δικαιώματα όσων δραστηριοποιούνται μέσα στους χώρους των πανεπιστημίων;

Ο συμβολικός/συναισθηματικός χαρακτήρας του ασύλου

Αν τώρα, από την άλλη μεριά, υποθέσουμε ότι ο χαρακτήρας του θεσμού είναι αποκλειστικά συμβολικός/συναισθηματικός, τότε η όλη συζήτηση είναι μάλλον περιττή και το Πανεπιστημιακό Άσυλο δε χρειάζεται να μας απασχολεί παρά μόνο κάθε 17η του Νοέμβρη κατά τη διάρκεια των σχετικών εκδηλώσεων.

Μια πιθανή ένσταση βέβαια σε αυτή τη θέση είναι ότι οι συναισθηματισμοί δεν έχουν ρόλο στη νομοθετική λειτουργία και ότι - μιας και η πολυνομία αποτελεί μια από τις σημαντικότερες απειλές της σύγχρονης δημοκρατίας - ο σχετικός νόμος πρέπει να καταργηθεί. Σε αυτή την ένσταση ένας φιλελεύθερος πολίτης είναι μάλλον αναγκασμένος να συμφωνήσει. Αν όμως θέλουμε όντως να καταπολεμήσουμε την πολυνομία και να απαλλάξουμε τη νομοθεσία από συναισθηματισμούς και φόρους τιμής, θα έπρεπε μάλλον να κάνουμε την αρχή στο Σύνταγμα και να καταργήσουμε το άρθρο 3 που αναφέρεται στο χαρακτήρα και την ιστορία της εκκλησίας.

Εξωτερικότητες

Σε μια τέτοιου είδους ‘επί της αρχής’ συζήτηση, αυτό που εντέλει καθορίζει τη στάση μας απέναντι στο ερώτημα της κατάργησης ή μη του Πανεπιστημιακού Ασύλου είναι η άποψή μας για το πόση ελεύθερη είναι, ή μπορεί να είναι, η διακίνηση των ιδεών στα πανεπιστήμια, καθώς και την υπόλοιπη χώρα. Θα ήταν λάθος όμως να αγνοήσουμε τις πιθανές συνέπειες του νόμου που μπορεί να αποδειχτούν ζημιογόνες για κάποιους συμπολίτες μας.

Μια πιθανή συνέπεια της ύπαρξης του Ασύλου είναι, κατά αρκετούς πολιτικούς και δημοσιογράφους, η έμμεση ‘νομιμοποίηση’ της βίας στο χώρο μέσα και γύρω από τα πανεπιστήμια. Αν η υπόθεση αυτή ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, τότε - ακόμα και στην περίπτωση που ο θεσμός του Ασύλου δεν είναι απλά συμβολικός – το ερώτημα περιπλέκεται αρκετά και η επιλογή ανάμεσα στη διατήρηση και την κατάργηση/τροποποίησή του δεν είναι καθόλου προφανής. Ακόμα και στην περίπτωση που όντως το Άσυλο προστατεύει την ελευθερία της έκφρασης, όταν έχει ως συνέπεια την (μερική) παραβίαση των δικαιωμάτων στη ζωή και στην ιδιοκτησία, η επιλογή ανάμεσα στη διατήρηση και την κατάργησή του δεν μπορεί να γίνει ‘επί της αρχής’. Η απόφαση θα πρέπει τότε να στηριχτεί σε εκτενή ανάλυση των εξωτερικοτήτων και με βάση την αίσθηση που έχουμε περί δικαίου και αποδοτικότητας. Είτε όμως συμφωνούμε με τον Marshal, το Ricardo, το Rawls, ή τον Marx, θα πρέπει να έχουμε συγκεκριμένα και μετρήσιμα δεδομένα για να μπορέσουμε να καταλήξουμε σε μια απόφαση.

Εκδηλώσεις βίας

Είναι όμως αλήθεια ότι η βία στα πανεπιστήμια προκαλείται από την ύπαρξη του θεσμού του Ασύλου; Πριν απαντηθεί το παραπάνω ερώτημα, πρέπει πρώτα να αποσαφηνίσουμε τι ακριβώς εννοούμε όταν χρησιμοποιούμε τον όρο ‘βία’. Ένας χαλαρός ορισμός θα μπορούσε να περιλαμβάνει μόνο τις πράξεις άμεσης βίας κατά της σωματικής ακεραιότητας προσώπων και καταστροφής ιδιωτικής ή και δημόσιας περιουσίας. Ένας πιο αυστηρός ορισμός θα μπορούσε ίσως να περιλαμβάνει και κάθε πράξη που περιορίζει τις ελευθερίες των υπολοίπων πολιτών. Ανεξάρτητα όμως από το ποια η στάση μας σχετικά με τους παραπάνω ορισμούς, είναι δύσκολο να αρνηθούμε ότι η βία στα πανεπιστήμια είναι υπαρκτό φαινόμενο – ίσως και αρκετά εκτεταμένο - που κάποιες φορές παίρνει και σοκαριστικές διαστάσεις.

Είναι αλήθεια ότι οι περισσότερες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των φοιτητών συνοδεύονται συνήθως από εκδηλώσεις βίας μέσα κι έξω από τα πανεπιστήμια. Τέτοιες όμως εκδηλώσεις βίας υπάρχουν και σε χώρους που δεν προστατεύονται από το Πανεπιστημιακό Άσυλο και δεν έχουν τίποτε να κάνουν με φοιτητικά κινήματα διαμαρτυρίας. Μπορεί όντως να υπάρχουν εκείνοι που κάποιες φορές βρίσκουν καταφύγιο στα πανεπιστήμια κατά τη διάρκεια των συμπλοκών τους με την αστυνομία, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστέψουμε ότι το άσυλο προκαλεί τη βία ή ότι η κατάργησή του θα οδηγήσει στη μείωσή της. Ο ήδη υπάρχων νόμος άλλωστε δίνει τη δυνατότητα στην πολιτεία να επέμβει όταν «διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής» χωρίς την άδεια του αρμοδίου οργάνου του πανεπιστημίου. Το ότι δεν έχει γίνει σχεδόν ποτέ χρήση αυτής της δυνατότητας είναι νομίζω και το κλειδί στην όλη συζήτηση. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις περισσότερες συζητήσεις αποφεύγεται κάθε αναφορά στο συγκεκριμένο σημείο του σχετικού νόμου.

Όσο υπάρχει ανοχή στις εκδηλώσεις βίας από την πλειοψηφία των πολιτών, η επέμβαση της πολιτείας για την καταστολή τους μπορεί να οδηγήσει μόνο σε επιδείνωση της κατάστασης. Όταν χρόνια ολόκληρα συμπαραστεκόμαστε (παθητικά) σε τρομοκρατικές οργανώσεις στο όνομα ενός ρομαντικού αντικαθεστωτισμού, τότε μια μολότοφ στην Πατησίων προφανώς δε μας σοκάρει. Όταν κάθε λογής διαμαρτυρόμενες συντεχνίες έχουν την ανοχή μας κάθε φορά που κλείνουν τους δρόμους και χωρίζουν την Ελλάδα στα δυο, τότε η καταστροφή της περιουσίας κάποιας ανώνυμης ερευνήτριας του Πολυτεχνείου αποκτά αμέσως πολύ μικρότερη σημασία. Όταν η βία αποτελεί αποδεκτή μορφή έκφρασης διαμαρτυρίας και διεκδίκησης, είναι απολύτως φυσικό οι βάρβαροι κουκουλοφόροι να μετονομάζονται σε αναρχικοί ή αντιεξουσιαστές. Όποιον ορισμό της βίας κι αν αποδεχόμαστε, το πρώτο βήμα αντιμετώπισής της είναι προφανώς η σταθερή και συνεχής επίδειξη μηδενικής ανοχής απέναντί της.

Επιστροφή

Το αρχικό ερώτημα της διατήρησης ή κατάργησης/μετατροπής του θεσμού του Ασύλου στα πανεπιστήμια είναι αρκετά πιο περίπλοκο από ότι παρουσιάζεται – και θα συνεχίσει πιθανά να παρουσιάζεται – από τα μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς.
Βλέπουμε ότι ακόμα κι ένα τόσο μικρό και περιφερειακό ζήτημα μπορεί να έχει τόσες ιδεολογικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις που μόνο πολιτικοί και δημοσιογράφοι είναι ικανοί να τις αγνοήσουν. Μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τι συμβαίνει με σημαντικότερα και πιο περίπλοκα ζητήματα που εμφανίζονται στην πολιτική σκηνή με τον ίδιο απλουστευτικό λαϊκισμό που παρουσιάζεται και ο θεσμός του Πανεπιστημιακού Ασύλου.

Εκδήλωση για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία διοργανώνει εκδήλωση την Δευτέρα 11 Ιουνίου στις 7 το απόγευμα στο ξενοδοχείο Ζαφόλια (Λεωφόρος Αλεξάνδρας 87-89, Αθήνα) με θέμα:

"Η εμπλοκή των οικονομικών μεταρρυθμίσεων"

Ομιλητές στην εκδήλωση αυτή θα είναι ο πρώην υπουργός κ. Ανδρέας Ανδριανόπουλος και ο αντιπρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας δικηγόρος κ. Τάσος Αβραντίνης.

Ερώτηση του Στέφανου Μάνου στη Βουλή για την φορολόγηση πωλήσεων μέσω ίντερνετ

Ο Ανεξάρτητος Βουλευτής Επικρατείας κος Στέφανος Μάνος κατέθεσε σήμερα προς τους Υπουργούς Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης & Αποκέντρωσης και Επικρατείας την ακόλουθη ερώτηση:

Χθες ζήτησα με την ερώτηση μου με αριθμό 8804/5.6.2007 να πληροφορηθώ, 1. τη θέση της κυβέρνησης απέναντι στο αίτημα για Ανοιχτό Ιντερνέτ και 2. ποια αρχή ή διεύθυνση Υπουργείου ασχολείται και παρακολουθεί όσα συμβαίνουν στο Ιντερνέτ.

Το χθεσινό Ecofin δεν ασχολήθηκε μόνο με την άρση της επιτήρησης της Ελληνικής οικονομίας όπως θα μπορούσαν να πιστέψουν οι αναγνώστες του Ελληνικού τύπου, αλλά και με το ΦΠΑ (15%) που επιβάλλει στις πωλήσεις μέσω Ιντερνέτ το Λουξεμβούργο. Για το τελευταίο αυτό θέμα, σύμφωνα με δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου, ασκήθηκαν αφόρητες πιέσεις στο Λουξεμβούργο να αυξήσει το ποσοστό του επιβαλλόμενου φόρου ή να δεχθεί την αλλαγή του καθεστώτος που προβλέπει ότι για τις ενδοκοινοτικές ηλεκτρονικές συναλλαγές ισχύει ο ΦΠΑ της έδρας του πωλητή. Η αναταραχή προκαλείται από το γεγονός ότι ο χαμηλός ΦΠΑ στο Λουξεμβούργο προσελκύει αυξανόμενο αριθμό επιχειρήσεων που ασχολούνται με το ηλεκτρονικό εμπόριο.

Από τα διεθνή δημοσιεύματα δεν προκύπτει ποια στάση τήρησε ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών που εκπροσωπούσε την Ελλάδα. Είναι όμως ασφαλές να υποθέσω ότι αν είχε ταχθεί υπέρ του Λουξεμβούργου –διότι έτσι κατά τη γνώμη μου εξυπηρετούνται τα Ελληνικά συμφέροντα- θα είχε αναφερθεί στα διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Για άλλη μια φορά προκύπτει η ανάγκη να υπάρξει σε κυβερνητικό επίπεδο ένα ξεκαθάρισμα της πολιτικής που ακολουθεί η Ελλάδα στο χώρο της πληροφορικής και του διαδικτύου.

Ερωτώνται οι κύριοι Υπουργοί:

1. Ποια στάση τήρησε ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών στο Ecofin στο ζήτημα του ΦΠΑ που επιβάλλει στις πωλήσεις μέσω Ιντερνέτ το Λουξεμβούργο; Και πως την εξηγεί;
2. Ποια υπηρεσία, ποιου Υπουργείου του εισηγήθηκε τη στάση που πρέπει να τηρήσει;

Αυριανές Διαμαρτυρίες

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία ανακοίνωσε τη συμμετοχή της σε δύο εκδηλώσεις συμπαράστασης, προγραμματισμένες για αύριο Τετάρτη 6 Ιουνίου 2007.

Η πρώτη εκδήλωση συμπαράστασης, αφορά τη διαμαρτυρία για τη σύλληψη και δίωξη του Μιχάλη Αργυρού, γενικού Διευθυντή της έκθεσης Art Athina που, παραπέμπεται με τη διαδικασία του αυτόφωρου αύριο στο Αυτόφωρο Τριμελές, στο Κτήριο 2 των δικαστηρίων της παλαιάς Σχολής Ευελπίδων. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί τη συγκεκριμένη άσκηση δίωξης ως απαράδεκτη καταπάτηση του θεμελιώδους δικαιώματος της ελευθερίας της έκφρασης και για τον λόγο αυτό, εκτός από τη παρουσία στελεχών της αύριο στο Αυτόφωρο Τριμελές θα καταθέσει και σχετική καταγγελία στον Συνήγορο του Πολίτη.

Η δεύτερη εκδήλωση συμπαράστασης, αφορά στην αυριανή δίκη του γιατρού Γιώργου Οικονομόπουλου, στο 6ο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία συμπαρίσταται στον πρωτοπόρο, σε θέματα θεραπευτικής αγωγής χρηστών ναρκωτικών, γιατρό Γιώργο Οικονομόπουλο, θεωρώντας τη δίωξη του πολιτική καθώς αντί να αποποινικοποιηθεί η χρήση των ναρκωτικών ουσιών και να πάψουν να διώκονται οι ασθενείς-χρήστες, ποινικοποιείται πλέον και η θεραπεία των χρηστών, με μοναδικούς ωφελημένους τους εμπόρους ναρκωτικών και τους μηχανισμούς καταστολής. Στελέχη της Φιλελεύθερης Συμμαχίας θα παραβρίσκονται αύριο στη δίκη δείχνοντας έτσι έμπρακτα την συμπαράσταση τους στον διωκόμενο γιατρό Γιώργο Οικονομόπουλο.

Οι δύο αυτές υποθέσεις αποτελούν συμπτώματα, δυστυχώς όχι τα μοναδικά, επικίνδυνων εξελίξεων. Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι βαρύτατες καθώς ενισχύει ακροδεξιές πολιτικές για λόγους μικροκομματικούς και προετοιμάζει πορεία στις εκλογές με ακροδεξιά ατζέντα.

Σε αντίθεση με την κυβέρνηση και την –απούσα- αντιπολίτευση, η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα συνεχίσει να προασπίζει μαχητικά στην Ελλάδα τα ατομικά δικαιώματα, την ελεύθερη οικονομία και την ανοικτή κοινωνία.

Ερώτηση του Στέφανου Μάνου στη Βουλή για το ελεύθερο ίντερνετ

Σήμερα Τρίτη 5 Ιουνίου ο Στέφανος Μάνος κατέθεση στη Βουλή την εξής ερώτηση στους αρμόδιους υπουργούς για τους περιορισμούς της χρήσης του ίντερνετ στην Ελλάδα και την διακοπή της μετάδοσης του σταθμού Pandora στην Ελλάδα:

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τους Υπουργούς: Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης & Αποκέντρωσης και Επικρατείας
Θέμα: Περιορισμοί στο Ιντερνέτ

Είναι γνωστό ότι σε σχέση με άλλες χώρες της Ε.Ε. η χρήση του Ιντερνέτ στην Ελλάδα είναι περιορισμένη. Θα ήταν συνεπώς παράλογο αν, με δεδομένη τη χαμηλή χρήση, η πολιτεία παρενέβαινε υπό τον μανδύα ενός δήθεν ελέγχου και επέβαλλε περιορισμούς και όρια στη χρήση του Ιντερνέτ.

Δεν γνωρίζω αν η κυβέρνηση έχει οποτεδήποτε διατυπώσει την πολιτική της απέναντι στο Ιντερνέτ. Αν το πράξει ελπίζω να δηλώσει ότι είναι αντίθετη σε κάθε μορφής παρέμβαση, η περιορισμό, ή λογοκρισία που θα περιορίζει την ελευθερία στο διαδίκτυο. Ελπίζω επίσης ότι η κυβέρνηση θα τηρήσει την ίδια στάση και στα πλαίσια της Ε.Ε. αν ποτέ τεθεί το θέμα.

Την αφορμή για την ερώτηση μου έδωσε η αιφνίδια προ ολίγων ημερών διακοπή λειτουργίας του καινοτομικού Ραδιοφωνικού Σταθμού στο Ιντερνέτ με την επωνυμία Pandora (www.Pandora.com). Προσπαθώντας να συνδεθώ έλαβα το εξής μήνυμα:

Dear Pandora Visitor,
We are deeply, deeply sorry to say that due to licensing constraints, we can no longer allow access to Pandora for most listeners located outside of the U.S. We will continue to work diligently to realize the vision of a truly global Pandora, but for the time being we are required to restrict its use. We are very sad to have to do this, but there is no other alternative.
We believe that you are in Greece …

Στην Pandora έστειλα στη συνέχεια το ακόλουθο e-mail:

I am dismayed that I can no longer listen to Pandora because I happen
to be in Greece. Why is that? Is it because of some Greek regulation?

Έλαβα την ακόλουθη απάντηση:

Well, yes. Ultimately, we have been told by the foreign rights holders to discontinue streaming the music in Greece. Thanks for understanding.
This is really the last thing we want to do.

Από την απάντηση προκύπτει ότι κάποιος ή κάποιοι ζήτησαν να διακοπεί η δυνατότητα πρόσβασης στο σταθμό όσων κατοικούν στην Ελλάδα.

Σημειώνεται ότι στην Ελλάδα λειτουργούν μερικές δεκάδες ραδιοφωνικών σταθμών στο Ιντερνέτ (www.live24.gr).

Ερωτώνται οι κύριοι Υπουργοί:

1. Ποια είναι η κυβερνητική θέση απέναντι στο αίτημα για Ανοιχτό Ιντερνέτ;
2. Έχουν οποτεδήποτε επιβάλλει περιορισμούς στο Ιντερνέτ ή έχουν συναινέσει στην επιβολή περιορισμών από την Ε.Ε.; Είχαν οποιαδήποτε ανάμειξη στη διακοπή της μετάδοσης της Pandora στην Ελλάδα;
3. Αν τους αφήνει αδιάφορους η δήλωση Pandora ότι παρά τη θέληση της υποχρεώνεται να διακόψει τη δυνατότητα πρόσβασης όσων κατοικούν στην Ελλάδα στον ιστότοπο www.Pandora.com;
4. Αν δεν τους αφήνει αδιάφορους, σε ποιες ενέργειες θα προβούν για να αποκατασταθεί η παροχή της υπηρεσίας στους κατοίκους της Ελλάδας;
5. Ποια αρχή ή διεύθυνση Υπουργείου ασχολείται και παρακολουθεί όσα συμβαίνουν στο Ιντερνέτ;


Τρίτη, 5 Ιουνίου 2007

Στέφανος Μάνος
Επικρατείας

Μια επίκαιρη επέτειος

Δεν πρέπει να υπάρχει συμβολικότερη φωτογραφία της αντίστασης του ατόμου στο κράτος-οδοστρωτήρα του ολοκληρωτισμού.

H επέτειος των γεγονότων της Τιεν Αν Μεν στη χώρα μας περνά απαρατήρητη, μιας και συγκρούεται με τον πυρήνα των αρχών των κυρίαρχων ιδεοληψιών για περισσότερο και παρεμβατικότερο κράτος. Μας θυμίζει μια εποχή που όχι απλά περνά στη λήθη αλλά που χωρίς αιδώ εξιδανικεύεται από τους νοσταλγούς της. Την εποχή του συγνού ολοκληρωτισμού όπου αυτά που στις δυτικές δημοκρατίες συμβαίνουν ως εξαίρεση, εκεί ήταν (και είναι ακόμα όπου επιβιώνει) ο κανόνας. Η ρήση του Karl Popper δεν ήταν ποτέ πιο επίκαιρη από την 4η Ιουνίου του 1989:
Those who promise us paradise on earth never produced anything but a hell.

Γιατί ο Σαρκοζί δεν έχει καμία σχέση με την Νέα Δημοκρατία

Νέο Άρθρο

Πολλοί αναλυτές και πολιτικοί της Δεξιάς στην Ελλάδα, πανηγυρίζοντας τη νίκη του Νικολά Σαρκοζί έσπευδαν να τον παρομοιάσουν με ηγετικές φυσιογνωμίες του ομολόγου ντόπιου χώρου. Η παρομοίωση αυτή είναι ατυχέστατη.Υπάρχουν τρεις κυρίως λόγοι που διαφοροποιούν τον Γάλλο πολιτικό από τις αντίστοιχες ηγετικές φυσιογνωμίες της Δεξιάς στην Ελλάδα.

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Οι λογοκριτές της τέχνης ξαναχτυπούν

Μετά την περίπτωση της Outlook, όπου είχαμε λογοκρισία με παρέμβαση του κ.Έβερτ και εντολή του κ.Βενιζέλου, χθες ο γενικός διευθυντής του εκθεσιακού κέντρου HELEXPO συνελήφθη κατηγορούμενος για παράβαση του νόμου περί "ασέμνων" και "προσβολή συμβόλων του ελληνικού κράτους". Έγινε έφοδος μετά από καταγγελία στο εκθεσιακό κέντρο όπου γίνεται έκθεση σύγχρονης Τέχνης και οι αστυνομικοί βρήκαν ένα dvd που παιζόταν την ώρα εκείνη και παρουσίαζε άσεμνες σκηνές με μουσική υπόκρουση τον εθνικό ύμνο. Η δημιουργός του dvd, το οποίο κατασχέθηκε, αναζητείται.

H Ελλάδα δεν είναι κράτος δικαίου. Είναι ένα κράτος ασυδοσίας που μπορεί επιλεκτικά να στρέφεται εναντίον όποιου θέλει, αφού οι θεσμοί που θα έπρεπε να προστατεύουν τον πολίτη από τις επεμβάσεις του κράτους στη ζωή του είναι διάτρητοι (με την νομιμοποίηση την κυρίαρχης ιδεοληψίας ότι το κράτος πρέπει να επεμβαίνει στις ζωές των πολιτών "για το καλό τους". Μια ιδεοληψία που διαρκώς προπαγανδίζουν όσοι κερδοσκοπούν από αυτήν την επέμβαση).

Η ελευθερία της έκφρασης στην Ελλάδα είναι ανέκδοτο. Μπορεί να δίνεται η εντύπωση ότι ο καθένας λέει ότι θέλει, αλλά στην πραγματικότητα οι πολίτες εκφράζονται όχι επειδή προστατεύονται από θεσμούς, αλλά λόγω της ανοχής και της καλής προαίρεσης των κατασταλτικών μηχανισμών. Εφόσον οι κατασταλτικοί μηχανισμοί θέλουν να δράσουν, υπάρχουν ένα σορό παραθυράκια (ακόμα και στο Σύνταγμα, του οποίου ο ρόλος έχει εντελώς διαστρεβλωθεί, και από μηχανισμό ελέγχου της εξουσίας του κράτους απέναντι στον πολίτη έχει γίνει όργανο νομιμοποίησης την επέμβασης του κράτους), όπως διατάξεις "προσβολής" εθνικών συμβόλων, της θρησκείας, της δημοσίας αιδούς κτλ. Παράθυρα που όχι δεν επιτρέπουν την ελεύθερη δημόσια έκφραση αλλά φτάνουν να λογοκρίνουν έργα τέχνης που εκτίθενται σε ιδιωτικό χώρο και που πληρώνει κάποιος εισητήριο για να τα δει!

Γι'αυτό το Ελληνικό Σύνταγμα έχει 700+ λέξεις στα άρθρα για την ελευθερία της έκφρασης, όταν το Αμερικανικό γράφει μόνο:

Congress shall make no law abridging freedom of speech.

Κάθε μία λέξη παραπάνω συνιστά όχι προστασία της ελευθερίας της έκφρασης, αλλά περιορισμό της, ανοίγοντας παραθυράκια ώστε το κράτος να προσπεράσει τους θεσμούς που προστατεύουν τον πολίτη από την εξουσία των διαχειριστών του κράτους να περιορίζουν τις ελευθερίες του.

Αυτή η διατύπωση επέτρεψε στο Αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο να θεωρήσει ότι το κάψιμο της αμερικανικής σημαίας είναι μια πράξη που προστατεύεται από το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση (1),(2). Η έλλειψη μιας τέτοιας ξεκάθαρης διατύπωσης στο Ελληνικό Σύνταγμα και το πνεύμα κρατικής παρεμβατικότητας που το διαπνέει είναι που επέτρεψε την επέμβαση της αστυνομίας χθες στην HELEXPO ή που οδηγεί σε λίγες μέρες τον Αντώνη Τσιπρόπουλο στο δικαστήριο.

Μέχρι να αποκτήσουμε ένα ξεκάθαρο φιλελεύθερο σύνταγμα προστασίας των δικαιωμάτων του πολίτη από την παρεμβατικότητα του κράτους, ο κάθε κ.Έβερτ, ο κάθε κ.Βενιζέλος, ο κάθε κ.Λιακόπουλος και ο κάθε αστυνομικός θα μπορούν να περιορίζουν τις ελευθερίες μας και μας μπλέκουν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας του συστήματος απονομής "δικαιοσύνης" (γιατί ακόμα και αν αποδωθεί, ποτέ δεν αποζημιώνεται η ζημιά που προκαλεί ο γραφειοκρατικός τρόπος λειτουργίας της μέχρι να τελεσιδικήσει μια απόφαση μετά από χρόνια).

10 νεοελληνικοί μύθοι: Η Αθήνα καταστράφηκε άπό την αντιπαροχή

Νέο Άρθρο

Αυτο το κειμενο ερχεται να συμπληρωσει τον 5ο μυθο που προσπαθει να καταρριψει την αποψη οτι τα μεγαλα κτιρια κατεστρεψαν την Αθηνα. Μια εκδοση του μυθου λεει οτι ο θεσμος της αντιπαροχης φταιει για την κακη οικοδομικη κατασταση της Αθηνας σημερα. Γιατι με αυτον πολυ μεγαλο κομματι της Αθηνας χτιστηκε πολυ γρηγορα με αποτελεσμα να ανεβει καταστροφικα το υψος των κτιριων στην πολη και συνακολουθα η πληθυσμιακη πυκνοτητα.

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Ron Paul: The end of dollar hegemony, Part I

Δεν χρειάζονται συστάσεις ή εισαγωγές στο χθεσινό άρθρο του Ron Paul

Ron Paul: The end of dollar hegemony, Part I
Σημ: το λινκ οδηγεί στο oikonomika blog

Ο ανομιμοποίητος πόλεμος κατά των ναρκωτικών

Νέο Άρθρο

Στην Αμερική θεωρούμε ότι είναι σημαντικό η κυβέρνηση και οι κυβερνητικές εξουσίες να είναι νομιμοποιημένες. Πράγματι, κάθε 4η Ιουλίου υπερηφανευόμαστε πολύ ανιχνεύοντας την κληρονομιά μας ως έθνος στο ιδρυτικό μας έγγραφο, την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Έντεκα χρόνια αφού οι Ιδρυτές έγραψαν εκείνο το έγγραφο, έγραψαν ένα ακόμα, το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, μέσω του οποίου επανασυνταχθήκαμε ως έθνος. Το Σύνταγμα συνεχίζει να είναι σήμερα ο θεμελιώδης νόμος της χώρας, η ύπατη πηγή οποιασδήποτε νομιμοποίησης μπορούν να έχουν η κυβέρνηση και οι εξουσίες της. Αν κάποια εξουσία δεν μπορεί να ανιχνευθεί στο Σύνταγμα ή αν ασκείται ενάντια στην προστασία που παρέχεται από αυτό, η εξουσία είναι ανομιμοποίητη. Στην ουσία της η νομιμοποίηση είναι τόσο απλή.

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*