Τα νέα στην Ελλάδα σήμερα

Τα νέα στην Ελλάδα σήμερα: Επελεξά πριν κοιμηθώ να δω ποια είναι η καταστάση στη χώρα ώστε να είμαι ενημέρος. Εμάθα για την κατάσταση στο θέμα με τον βόρειο γείτονα(ο οποίος είναι γνωστός de facto από την διεθνή κοινότητα ώς Μακεδονία), για τις εκλογές στο πασόκ, για καταλήψεις, για διαμαρτυρίες και πορείες!

Το flash.gr έχει στην κεντρική σελίδα μια ψηφοφορία για την ονομασία του βόρειου γείτονα. Την στιγμή που η Ελλάδα πέφτει σταθερά στο θέμα ανταγωνιστηκότητας ασχολείται η κοινωνία με θεμάτα που χτυπάνε στον πατριωτισμό, στην μη πρόοδο και κυρίως στην ελλειψή διεθνής συνείδησης.

Όπως έχουν δηλώσει αρκετοί πριν από μένα: Οι σοφοί λαοί ετοιμάζονται για αλλαγές και ποτέ δεν μπαίνουν σε κρίση(δες Φιλανδία και Αγγλία), οι αργοί μπαίνουν σε κρίση και αλλάζουν έστω και αργά, και τέλος υπάρχουν οι αναίσθητοι που περιμένουν παθητικά το πιστοποιητικό θανάτου.

Είναι εγκλημά κατα την αποψή μου οι συμπεριφορά της κοινωνίας(όπως την βλέπω από την σκοπία μου) στα εξής θέματα. Εάς αρχίσω από το πιο απλό. Οι Ελληνές πολίτες είναι οι μόνοι πολίτες της ΕΕ15 που χρειάζονται βίζα για να επισκεφτούν της ΗΠΑ. Να προσθέσω ότι κάποιες πρώην κομμουνιστικές χώρες έχουν φθάσει σε σημείο και αυτές να μην χρειάζονται(Σλοβενία). Γιατί αυτό? Για ρωτήστε τους Αμερικάνους. Νομίζετε ότι τους αρέσει πώς τους φερομάστε σαν λαός? Κάθε νόμισμα έχει 2 πλευρές. Οι Αμερικάνοιν δεν έχουν ανάγκη την Ελλάδα. Ο «μάγκικος» αντιαμερικάνισμός έχει κάποιες συνέπειες που ο απλός πολίτης δεν τις υπολογίζει ή δεν γνωρίζει. Π.χ. λιγότερες επενδύσεις στον χώρο της Ελλαδός, λιγότεροι τουρίστες κ.α. Αλλώστε ποίος Αμερικάνος θα είχει καλή εντύπωση για την Ελλάδα όταν ο γραφικός Καζάκος «δικάσε» και καταδίκασε λαικά τον Κύριο Κλίντον?

Παιδεία! Ενά θέμα που ματώνει την καρδιά μου. Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω? Η παιδειά απότελει τον κορμό της ανταγωνιστηκότητας. Όποιος υποστηρίζει ότι στην Ελλάδα η ανωτερά και ανώτατη εκπαιδευσή είναι καλή συγκρίνει μάλλον γνωρίζοντας το τι συμβαίνει εντός Ελλάδος. Ζούμε το θέατρο του παραλόγου. Μαθητές/σπουδαστές που κάνουν καταληψή συνεχώς και χωρίς λογικό υπόβαθρο. Φοιτητές που αποφοιτούν μετά από 6,7 έτη. Τα πανεπιστήμια έχουν γίνει φρούρια των κομμάτων και των υποχειριών τους. Οι φοιτητές και οι νέοι προτιμούν ένα σύστημα γνώσης, όχι για να μάθουν να σκέφτονται και να ενταχθούν στην παραγωγική διαδικασία, αλλά για να αποκτήσουν ένα απλό χαρτί και τίποτε παραπάνω. Η αντιδράση των καθηγητών σε αξιολόγηση και υψιλότερα στάνταρντς είναι αδικαιολόγητη. Η επιθυμία των φοιτητών να παραμείνει το status quo μπορεί να παρομοιαστεί μόνο με τον Κουμμουνισμό: Εάν εγώ δεν έχω καλή παιδεία, κανένας άλλος δεν θα έχει. Εάν ρωτήσετε διαφορούς φοιτητές τι να γίνει με το πανεπιστήμιο θα δηλώσουν με απόλυτη σιγουριά ότι πρέπει να επενδυθούν περισσότερα λεφτά. Ωραία! Πού να επενδυθούν? Σε καθηγητές? Κτίρια? Βιβλία?

Τέλος να προσθέσω ένα τελευταίο σχόλιο. Η Ελλάδα είναι μέλος της διεθνούς κοινότητας. Υπάρχουν κανόνες, υποχρεώσεις και συμμαχίες σε αυτό το παιχνίδι. Στα θέματα διαπραγματεύσεων απόλυτες θέσεις καταστρέφουν αξία. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που για το μέγεθος της έχει αρκετά ανοιχτά μέτωπα: Την ονομασία της γείτονας, τα θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία, το θέμα της Κύπρου και τέλος διάφορες διαφωνίες με την Αλβανία. Η τακτική του μάγκα θα πουλήσει μια, άντε δυο. Την Τρίτη φορά η διεθνής κοινότητα θα αδιαφορήσει για την απόψεις του «μάγκα». Η ευκαιρία για το κυπριακό χάθηκε. Υπάρχει κίνδυνος να καταστεί η Ελλάδα ως γραφική.

Το κύριο νόημα του παραπάνω κειμένουν είναι ότι κάθε πράξη έχει και την συνέπεια της. Κάθε δράση συνοδεύετε από μια αντίδραση. Είναι καιρός να γίνει σαφές ότι η Ελληνική κοινωνία είναι υπευθύνη για τις επιλογές της και δεν είναι θύμα κανενός. Οι πράξεις πρέπει να βασιζόνται σε λογική και σε αναλύση των γεγονοτών και πιθανών αποτελεσμάτων και όχι σε ανεξήτες αντιδράσεις βασισμένες στο αχαλήνωτο συναίσθημα.

Μεταξάς, ασπρόμαυρος

Μεταξάς

Με φρίκη ακούω το Λάκη Λαζόπουλο στην εκπομπή του να διατυμπανίζει “το όχι δεν το είπε ο Μεταξάς, το είπε ο ελληνικός λαός!”.

Φυσικά το “όχι” το είπε ο Μεταξάς (είτε είπε “όχι” είτε “πόλεμος, λοιπόν” στον Ιταλό πρέσβη Γκράτσι) και ο Λαζόπουλος εννοεί “Ναι μεν το είπε, αλλά δεν το εννοούσε πραγματικά. Αναγκάστηκε να το πει, γιατί αυτό επιθυμούσε ο ελληνικός λαός”.

Ας προσπαθήσουμε να το σκεφτούμε ψύχραιμα. Έχοντας μειωμένη αντίληψη στρατηγικών και πολιτικών θεμάτων εκείνης τής εποχής, και όχι μόνο εκείνης τής εποχής, μπορώ να σκεφτώ μόνο μερικούς λόγους γιατί ο Μεταξάς αρνήθηκε τότε:

- Φοβόταν το λαό, όπως εννοεί ο Λαζόπουλος.
- Δεν ήταν “όχι” στον Άξονα, ήταν “ναι” στους Συμμάχους.
- Μεγάλο ποσοστό τής ευμάρειάς μας στηριζόταν στο στόλο μας, όπως και σήμερα, και δε συνέφερε να έρθουμε σε ρήξη με τούς ομοίως θαλασσόλυκους βρετανούς.
- Φοβήθηκε μην καταλήξει ...υπουργός τού ιταλικού Υπουργείου Ελληνικής Περιφέρειας.
- Μάντεψε ότι νικητές τού πολέμου θα έβγαιναν οι Σύμμαχοι και ήθελε να είναι με το μέρος των νικητών.
- Όλα αυτά μαζί και άλλα πολλά ακόμα.

Έχουμε ήδη μαζέψει αρκετές πιθανές θεωρίες. Τι είναι αυτό λοιπόν που κάνει το Λαζόπουλο να είναι τόσο σίγουρος για την πρώτη;

Ασπρόμαυρο

Το έχω γράψει πολλές φορές: η αρχαία Ελλάδα ήταν σπουδαία, γιατί εκεί, γιατί τότε, το καλό και το κακό ήταν σε μεγάλο βαθμό σχετικές έννοιες. Τα τραγικά πρόσωπα, όπως μάς λέει και ο Χέγκελ, αλλά διαπιστώνουμε και δια γυμνού οφθαλμού, ήταν ταυτόχρονα αθώα και ένοχα. Αυτή ήταν η ελευθερία τού να έχεις δώδεκα θεούς αντί για έναν και η ελευθερία τού να προσπαθείς ακόμα να ορίσεις τούς θεούς σου, αντί να τούς έχεις δεδομένους. Η ελευθερία τού να προσπαθείς να κινείσαι σε έναν γκρίζο χάρτη, αντί σε ένα ασπρόμαυρο χαλί, όπου το καλό και το κακό είναι σαφώς οριοθετημένα.

Στη συνέχεια ήρθαν οι μονοθεϊστές. Κι ακόμη χειρότερα, μετά ήρθε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Κι ακόμη χειρότερα, μετά ήρθε το Χόλυγουντ.

Γράφει ο Κούντερα στον Πέπλο[1]:
Ο Χίτλερ δεν προκάλεσε μόνο ανείπωτες φρικαλεότητες στην Ευρώπη, αλλά και την απογύμνωσε από την έννοια του τραγικού. Όπως ο αγώνας κατά του ναζισμού, όλη η σύγχρονη πολιτική ιστορία θα αντιμετωπίζεται και θα βιώνεται έκτοτε σαν αγώνας του καλού κατά του κακού.

Δεν είμαι σίγουρος αν ο Κούντερα έχει δίκιο στο ότι η ασπρόμαυρη ιστορία με το καλό και το κακό πήρε αυτές τις διαστάσεις λόγω Χίτλερ –μου φαίνεται πως η αρρώστια είναι πολύ πιο παλιά. Όμως το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: για να απλοποιήσουμε το χαώδες σύμπαν που βρίσκεται γύρω μας, για να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη στο μυαλό μας, συχνά καταφεύγουμε στο ευτελέστερο των κόλπων: ονομάζουμε κάτι “καλό, μόνο καλό” και οτιδήποτε είναι αντίπαλός του είναι “μόνο κακό”.

Λαζόπουλος

Αυτός είναι ο απλοϊκά ασπρόμαυρος κόσμος τού Λαζόπουλου, όπως τον καταλαβαίνω εγώ:
Ο Μεταξάς ήταν δικτάτορας, και η δικτατορία είναι κακό πράγμα, άρα ο Μεταξάς ήταν κακός. Κι αφού ήταν κακός, ενώ το “όχι” ήταν καλό, δεν μπορεί να το είπε από μόνος του. Αναγκάστηκε. Αναγκάστηκε από το λαό, που είναι καλός.

Οποιοσδήποτε ορθολογιστής διαβάσει την παραπάνω παράγραφο, είμαι σίγουρος ότι θα βιώσει πολλαπλά εγκεφαλικά. Περιέχει τόσες απλουστεύσεις και λογικά άλματα, που βαριέμαι κα να τα μετρήσω. Κι όμως, είναι ο μόνος τρόπος που μπορώ (εγώ) να ερμηνεύσω αυτό που είπε ο Λαζόπουλος.

Αν κάποτε βρεθώ στη θέση να παρακολουθώ το Λαζόπουλο να ερμηνεύει αρχαίους τραγικούς, πριν πάθω το εγκεφαλικό μου, θα πρέπει να θυμηθώ:
Κανείς δεν είναι μόνο κακός. Ούτε ο Μεταξάς. Ούτε ο Λαζόπουλος.


[1] Μίλαν Κούντερα, Ο Πέπλος, εκδ. Εστία, 2005, σελ. 134, μετάφρ. Γ. Χάρης.

Η οικονομική σκοπιά von Mises για την εκπαίδευση

Πάλι καταλήψεις στα σχολεία. Πάλι χαμένος χρόνος.
Ποιός νοιάζεται; Ίδια γεύση...
Οι εγκάθετοι κομματικοί καρεκλοκένταυροι της δημόσιας εκπαίδευσης βγήκαν πάλι, σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, για να "διαφεντέψουν τα δίκια" τους βάζοντας μπροστά -οι ασπόνδυλοι- τα παιδάκια.
Πώς αλλιώς θα σπαρεί και καλλιεργηθεί το απέραντο ξερό φυτώριο με τους νέους αμόρφωτους/ανεγκέφαλους ψηφοφόρους; Η πηγή των πειθήνιων κομματικών πιονιών αναβλύζει με νέο αίμα μέσα απ'τη "δημόσια εκπαίδευση".
Αλλοίμονο σε εκείνα τα παιδιά που θέλουν να μάθουν το "κάτι παραπάνω" χωρίς να διαθέτουν (οι γονείς) τα απαραίτητα "δίδακτρα" - για φροντιστήρια κλπ.

Δημόσια λοιπόν εκπαίδευση από τη σκοπιά της Αυστριακής Σχολής Οικονομικής Σκέψης. Αυτό ήταν το θέμα της ομιλίας του

Jeffrey M. Herbener

με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 25 χρόνων από την ίδρυση του Ινστιτούτου φον Μίζες. Αυτό το πολύ επίκαιρο άρθρο μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου:

Misesian Economics in Truly Private Schools

Υ.Γ. εάν το άρθρο σας φαίνεται ιδιαίτερα μακροσκελές ή δυσνόητο, τότε διαβάστε οπωσδήποτε τη παράγραφο: Education and the State

Το δικαίωμα του κ. Πλεύρη να εκφράζει ελεύθερα τις (απαράδεκτες) απόψεις του

“If liberty means anything at all, it means the right to tell people what they do not want to hear.”- George Orwell

Άρθρο 1 του Ν. 927/1979: «Όστις δημοσίως, είτε προφορικώς, είτε δια του τύπου ή δια γραπτών κειμένων ή εικονογραφήσεων ή παντός ετέρου μέσου εκ προθέσεως προτρέπει εις πράξεις ή ενεργείας δυναμένας να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βίαν κατά προσώπων ή ομάδος προσώπων εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής των, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών ή με χρηματικήν ποινήν ή και δια αμφοτέρων των ποινών τούτων».

Άρθρο 2 του Ν. 927/1979: « Όστις δημοσίως είτε προφορικώς είτε δια του τύπου ή δια γραπτών κειμένων ή εικονογραφήσεων ή παντός ετέρου μέσου, εκφράζει ιδέας προσβλητικάς κατά προσώπου ή ομάδος προσώπων λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής των, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρις ενός έτους ή χρηματικήν ποινήν ή και δια αμφοτέρων των ποινών τούτων».

Βάσει αυτών των άρθρων του "αντιρατσιστικού" νόμου 927/1979 ο συγγραφέας και... τηλεοπτικός σταρ του ακροδεξιού χώρου Κωνσταντίνος Πλεύρης παραπέμπεται σε δίκη για το ογκώδες πόνημα του "Εβραίοι, όλη η αλήθεια".Είχε προηγηθεί μήνυση του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (ΚΙΣ) και του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι. Η δίκη αναβλήθηκε για τις 3 Δεκεμβρίου.Ο κ.Πλεύρης γράφει ανατριχιαστικά πράγματα στο βιβλίο του .Εγκαλεί τους ναζί επειδή «δεν απήλλαξαν την Ευρώπην μας από τον εβραιοσιωνισμό ενώ ηδύναντο να το πράξουν". Δηλώνει απροκάλυπτα : «Έτσι θέλουν οι Εβραίοι. Διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν: εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα». Επιμένει πως : "Η απαλλαγή της Ευρώπης από τους Εβραίους είναι επιβεβλημένη, διότι ο Εβραϊσμός συνιστά απειλή κατά της ελευθερίας των Εθνών».Και μας προτρέπει :« Απελευθερωθείτε από την Εβραϊκήν προπαγάνδα, που σας εξαπατά με τα ψεύδη περί στρατοπέδων συγκεντρώσεων, θαλάμων αερίων, «φούρνων» και τα άλλα παραμύθια του ψευτο-ολοκαυτώματος…».

Πρέπει όμως ο κ. Πλεύρης να καταδικαστεί επειδή εξέφρασε αυτές τις απόψεις;Και τί γίνεται με τo πιο ιερό δικαιώμα που αναγνωρίζεται στη Δυτική νομική παράδοση, αυτό της ελευθερίας του λόγου;Κατά πόσο ο αντιρατσιστικός νόμος έρχεται σε αντίθεση με αυτό το δικαίωμα;H ποινική αυτή δίωξη δεν είναι ένα γεγονός που πρέπει να εξεταστεί μεμονωμένα. Τα τελευταία χρόνια, σε ολόκληρο το Δυτικό κόσμο έχει ψηφιστεί μια σείρα νομοθετημάτων που στοχεύει να τιμωρήσει ποινικά τη διατύπωση απόψεων που μπορεί να θίξουν ή να προκαλέσουν βία εναντίον ενός ατόμου ή μιας ομάδας ("hate speech") . Μάλιστα, σε πολλές χώρες οι νόμοι αυτοί ολοένα διευρύνονται και προστατεύουν πια έναντι σχολίων που θίγουν την εθνική ή φυλετική καταγωγή, το φύλο, τη θρησκεία, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την εμφάνιση, την κοινωνική τάξη κ.α.. Αυτοί οι νόμοι σε συνδυασμό με τη νομοθεσία που τιμωρεί ποινικά την άρνηση γενοκτονιών,που και αυτη επεκτείνεται τα τελευταία χρόνια, δημιουργούν πια ένα ασφυκτικό πλαίσιο για την ελευθερία του λόγου στις άλλοτε φιλελεύθερες Δυτικές χώρες.
Την προηγούμενη χρονιά, στη Μ. Βρετανία ,με αφορμή τα πολλά αρνητικά σχόλια εναντίον του Ισλάμ μετά τις βομβιστικές επιθέσεις στο μετρό του Λονδίνου , ψηφίστηκε νόμος που τιμωρεί ποινικά την υποκίνηση του θρησκευτικού μίσους, κάνοντας δύσκολη την κριτική σε οποιαδήποτε θρησκεία.Μάλιστα, πριν λίγες μέρες, προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα, ο βρετανός Υπουργός Δικαιοσύνης ανακοίνωσε πως πρόκειται να υποβάλει νομοθεσία που θα καθιστά ποινικό αδίκημα την υποκίνηση μίσους βάσει του σεξουαλικού προσανατολισμού. Στη Σουηδία, χώρα-μοντέλο για τους απανταχού αριστερούς, υπάρχει ήδη τέτοιος νόμος και ένας ιερέας καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός μήνα, επειδη σε κήρυγμα του καταδίκασε την ομοφυλοφιλία και μίλησε με απαξιωτικά λόγια για τους ομοφυλόφιλους.Όσον αφορά τις εξελίξεις που αφορούν τους νόμους που ποινικοποιούν την άρνηση του ολοκαυτώματος, νωπές είναι ακόμη οι μνήμες από τη φυλάκιση για 1,5 χρόνο στην Αυστρία του Βρετανού αναθεωρητή ιστορικού David Irving, ενώ σε χώρες όπως η Γαλλία η νομοθεσία αυτή επεκτείνεται και θεωρείται ποινικό αδίκημα και η άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων. Στην Αυστραλία δύο Χριστιανοί καταδικάστηκαν επειδη άσκησαν κριτική στο Ισλάμ, άλλος ένας επειδή άσκησε κριτική στον Σιωνισμό, ένας ιερέας στη Γερμανία απειλείται με φυλάκιση επειδή επέκρινε την άμβλωση, ενώ στη Μ.Βρετανία απαγορεύτηκε διάφημιση σε sex shop που απεικόνιζε μια γυμνή γυναίκα επειδή θεωρήθηκε πως θίγει τη γυναικεία αξιοπρέπεια και υποκινεί σε βία έναντι των γυναικών !Στην Ελλάδα,τα πράγματα δεν έχουν προχωρήσει τόσο, αλλά έχουμε κι εδώ κάποιες ανησυχητικές εξελίξεις.Ο "αντιρατσιστικός" νόμος 1927 παρότι ψηφίστηκε το 1979, εφαρμόζεται για πρώτη φορά φέτος με τη δίκη Πλεύρη ενώ το κόμμα των... "προοδευτικών διανοουμένων", ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ζητάει η αντιρατσιστική νομοθεσία , "να συμπεριλάβει στο προστατευτικό της πεδίο ομάδες με ομοερωτικό προσανατολισμό, έτσι ώστε να διώκονται ποινικά όσοι χρησιμοποιούν ρατσιστικές ύβρεις εις βάρος τους"
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα νέο κύμα λογοκρισίας, πιο ύπουλο και γι'αυτό πιο επικίνδυνο. Πιο ύπουλο γιατί αυτή τη φορά είναι ενδεδυμένο με "προοδευτικό" μανδύα και έχει την υποστήριξη όχι της Δεξιάς αλλά μεγάλου μέρους της αριστερής διανοήσης και των αριστερών πολιτικών κομμάτων. Δυστυχώς η "πολιτικά ορθή", προοδευτική Αριστερά αποδεικνύεται το ίδιο bossy και αυταρχική όσο και οι πολιτικοί της αντίπαλοι, που χρησιμοποίησαν στο παρελθόν τη λογοκρισία για να φιμώσουν τις αριστερές φωνές. Για άλλη μια φορά στην ιστορία, το Κράτος είναι το όργανο που χρησιμοποιείται για την επιβολή της νέας ιδεολογίας. Μια ακόμη αφορμή για τις κυβέρνησεις να επεκτείνουν αδικαιολόγητα την εξουσία τους. Και είναι πραγματικά κρίμα το ότι οι κάθε λογής μειονότητες , που στο παρελθόν καταπιέστηκαν από την κρατική εξουσία, τώρα στριμώχνονται για το ποιά θα πάρει τον επίζηλο τίτλο του "θύματος" ώστε να δικαιούνται ειδική κρατική προστασία και προνόμια. Δεν αναλογίζονται όμως ότι αυτές οι υπερεξουσίες που παρέχονται στην κυβέρνηση, μπορεί σήμερα να χρησιμοποιούνται φαινομενικά υπέρ τους, αλλά σε μια διαφορετική συγκυρία ,στο μέλλον , μπορεί να χρησιμοποιηθούν εναντίον τους.
Οι θεωρητικοί αυτής της πολιτικής λένε πως πιστεύουν στην ελευθερία του λόγου, σαν γενική αρχή, αλλά έχουν την πεποίθηση πως η προώθηση του μίσους είναι κάτι τελείως διαφορετικό και πρέπει να τιμωρείται ποινικά. Όμως ας αναρωτηθούμε, μια κοινωνία όπου όλοι θα φοβούνται μήπως με το λόγο τους προσβάλουν μια θρησκευτική, ταξική ή εθνική ομάδα μπορεί να είναι μια ελεύθερη κοινωνία ή θα είναι μια κοινωνία αποστειρωμένη,που δεν επιτρέπει το διάλογο, την αντίθετη άποψη, και την ανταλλαγή απόψεων;Εξάλλου ποιός θα ορίσει τί ακριβώς αποτελεί λόγο μίσους και τί όχι; Αυτό που για κάποιους είναι κήρυγμα μίσους, για άλλους είναι απλά η αλήθεια.Και δυστυχώς η υποκρισία της Αριστεράς είναι φανερή. Από αυτή τη νομοθεσία ωφελούνται κυρίως ομάδες που ταιριάζουν με την πολιτική κοσμοθεωρία της και συνήθως καταδικάζονται άτομα που κινούνται στο χώρο της φασιστικής Ακροδεξιάς ή απλά υπερσυντηρητικοί θρησκεύομενοι. Όμως τελικά όλη αυτή η προσπάθεια είναι πιθανόν να καταφέρει το αντίθετο από αυτό που θέλει να πετύχει. Αντί να ενισχύσει τη θέση των μειονοτήτων, να μεγαλώσει την αντιπάθεια απέναντι σε αυτές τις ομάδες που απολαμβάνουν αυτής της ειδικής προστασίας και να ηρωοποιήσει επικίνδυνους εξτρεμιστές, που κάτω από ενα καθεστώς ελευθερίας θα έμεναν περιθωριακοί.
Δυστυχώς οι εξελίξεις δεν είναι θετικές. Ολοένα και διευρύνεται η λίστα των θεμάτων- ταμπού που κανείς δεν μπορεί να αγγίξει χωρίς να έχει το φόβο της φυλάκισης.Ο "πολιτικά ορθός" φασισμός της Αριστεράς θέτει σε κίνδυνο τη μεγαλύτερη κατάκτηση του Δυτικού πολιτισμού, την ελευθερία του λόγου.O "Μεγάλος Αδελφός" και η "Αστυνομία της Σκέψης" είναι εδώ , ίσως με χαμογελαστό και προοδευτικό προσωπείο αυτή τη φορά , και με το πρόσχημα ότι προστατεύουν τις μειονότητες. Τα αποτελέσματα όμως είναι το ίδιο αποκρουστικά όπως πάντα. Λογοκρισία,φίμωση της διαφορετικής γνώμης, καταπίεση, φυλακίσεις...

Ίσως δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικό για έναν φιλελεύθερο να υπερασπίζει την ελευθερία του λόγου ενός ατόμου με ρατσιστικές απόψεις, που υμνεί τον φασισμό. Όμως οι Έλληνες φιλελεύθεροι πρέπει να παλέψουν για την αθώωση του Κ. Πλεύρη. Αυτή η δίκη δεν έχει να κάνει με τις ακραίες,απαράδεκτες απόψεις κάποιων περιθωριακών πολιτικών ομάδων. Αυτή η δίκη αφορά το μέλλον της ελευθερίας του λόγου στη χώρα μας,μας αφορά όλους.

eBusiness@Newcastle: νέα έρευνα για πολιτικό marketing

Εκλογές 2007 - Πολιτικό Marketing

Αναρτήθηκε στον διαδικτυακό τόπο του eBusiness@Newcastle ένα νέο ερωτηματολόγιο με αντικείμενο την αποτελεσματικότητα και την επιρροή του διαδικτυακού πολιτικού marketing στις εκλογές του 2007 της Ελλάδος. Η συμπλήρωση του θα σας πάρει το πολύ 5 λεπτά, είναι φυσικά ανώνυμη και ασφαλής, οπότε σας παρακινούμε να συμμετάσχετε.

James Watson's thought crime

Political correctness can count one more victim. This time it is James Watson, THE James Watson, the Nobel prize winner who unravelled the secrets of DNA.

In an interview with the Sunday Times, among others, an excerpt from his new book is mentioned:

"...there is no firm reason to anticipate that the intellectual capacities of peoples geographically separated in their evolution should prove to have evolved identically. Our wanting to reserve equal powers of reason as some universal heritage of humanity will not be enough to make it so..."

I cannot imagine that anybody with a basic level of open-mindedness and education would seriously deny the above. It is a fact that intelligence is genetically determined and that it varies among people. Common sense would allow for the possibility that intelligence can vary among different populations, in a similar way that height does.

I believe that the statement above itself would not cause him much problems -rightly. His mistake is that when he discused intelligence, he mentioned the "A" word. Here is the incriminating statement, a very Charles Murray one:

He says that he is “inherently gloomy about the prospect of Africa” because “all our social policies are based on the fact that their intelligence is the same as ours – whereas all the testing says not really”

I am wondering whether the crime here was the offense of a specific race that can threaten social peace, (a debatable but in principle fair point), or worse, whether James Watson's sin was to offend the notion that all people are born with equal potential. If it is the latter, it is a shame that people have not yet managed to get rid off the egalitarian illusions that human nature is indefinitely plastic and that all inequality is based on bad luck, social injustices or lack of government intervention.

Let me propose a different strategy to the egalitarian camp: they should actually ask for more research and a wider acceptance of the genetic basis of social differences. The ultimate target for them should be to use genetic engineering for "a de profundis" elimination of social inequalities.

The Ayn Rand Lexicon

Μπορείτε να το βρείτε σε αυτόν εδώ τον σύνδεσμο. ;)

Ένα από τα αγαπημένα μου quotes από το λήμμα socialism:

Both "socialism" and "fascism" involve the issue of property rights. The right to property is the right of use and disposal. Observe the difference in those two theories: socialism negates private property rights altogether, and advocates "the vesting of ownership and control" in the community as a whole, i.e., in the state; fascism leaves ownership in the hands of private individuals, but transfers control of the property to the government.

Ownership without control is a contradiction in terms: it means "property," without the right to use it or to dispose of it. It means that the citizens retain the responsibility of holding property, without any of its advantages, while the government acquires all the advantages without any of the responsibility.

In this respect, socialism is the more honest of the two theories. I say "more honest," not "better"—because, in practice, there is no difference between them: both come from the same collectivist-statist principle, both negate individual rights and subordinate the individual to the collective, both deliver the livelihood and the lives of the citizens into the power of an omnipotent government—and the differences between them are only a matter of time, degree, and superficial detail, such as the choice of slogans by which the rulers delude their enslaved subjects.

Άλλη μια ελληνική ασυνέπεια

Στις 20 Οκτωβρίου έληξε η προθεσμία που έθετε η κοινοτική οδηγία 2005/36/ΕΚ της 7ης Σεπτεμβρίου 2005 που κατοχυρώνει τα επαγγελματικά δικαιώματα όσων διαθέτουν πτυχία ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, ανεξάρτητα από τον τόπο των σπουδών τους. Η οδηγία αυτή αποτελεί αναθεώρηση και συμπλήρωση της παλαιότερης 89/48/ΕΟΚ της 21ης Δεκεμβρίου 1988, η μη έγκαιρη εφαρμογή της οποίας οδήγησε στην καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου C-365/93 κατά της Ελλάδας στις 23 Μαρτίου 1995.

Με κουτοπόνηρη λογική η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θεωρεί ότι επειδή η παλιά δικαστική διαμάχη για τη μη εφαρμογή της προηγούμενης οδηγίας διήρκεσε τέσσερα χρόνια, έχει αντίστοιχη πίστωση χρόνου και για τη νέα. Στη πολιτική παραβίασης του κοινοτικού δικαίου, οι “ευρωπαϊστές” της Νέας Δημοκρατίας έχουν τη συμπαράσταση όλων των πολιτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, με στόχο να μην αποκτήσουν ποτέ επαγγελματικά δικαιώματα στην Ελλάδα όσοι Έλληνες πολίτες διαθέτουν πτυχία πανεπιστημίων του εξωτερικού και ιδίως παραρτημάτων τους που λειτουργούν νόμιμα στη χώρα. Έτσι, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, στο όνομα της “δημόσιας δωρεάν παιδείας”, δεν διστάζουν να παρανομούν για να μη ξεφύγει η ελληνική παιδεία από τον διακομματικό έλεγχο των καθηγητικών και φοιτητικών συντεχνιών που λεηλατούν τους πόρους της εκπαίδευσης.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι οι φόροι που διαθέτει ο έλληνας φορολογούμενος για την παιδεία αποτελούν δική του περιουσία, την οποία και θα πρέπει να είναι ελεύθερος να διαθέτει στο εκπαιδευτικό ίδρυμα (κρατικό ή μη) που αυτός, και μόνο αυτός, επιλέγει να εμπιστευτεί την μόρφωση των παιδιών του. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εφόσον κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα ανεξαρτητοποιηθεί από το κράτος και η χρηματοδότηση του εξαρτηθεί αποκλειστικά από την απόφαση κάθε γονέα να το επιλέξει για την εκπαίδευση των παιδιών του. Η χρηματοδότηση αυτή μπορεί να γίνεται μέσω ενός κουπονιού εκπαίδευσης που θα διατίθεται κατ΄ έτος, από το κράτος, στον κάθε γονέα φοιτητή ή μαθητή και το οποίο θα είναι εξαργυρώσιμο για να καλύψει τα “δίδακτρα” του εκπαιδευτικού ιδρύματος που ο ίδιος επέλεξε. Με σημερινούς υπολογισμούς, κάθε γονέας θα δικαιούνταν για κάθε του παιδί ένα κουπόνι αξίας 4.000 ευρώ, όσο δηλαδή κοστίζει η “δωρεάν” δημόσια εκπαίδευση για κάθε μαθητή και φοιτητή της χώρας μας. Με αυτό το προτεινόμενο σύστημα θα εκτοξευόταν, λόγω του ανταγωνισμού, η ποιότητα των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών χωρίς καμιά επιπλέον επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού.

Ένα σύστημα βέβαια που δύσκολα θα γνωρίσουν οι νέοι Έλληνες, αφού ζούμε σε ένα κράτος που προτιμά να συγκρούεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση και να πληρώνει πρόστιμα με τα χρήματα των φορολογουμένων, παρά να συγκρουστεί με τις κατεστημένες συντεχνίες και πληρώσει σε πολιτικό κόστος των κομμάτων εξουσίας!

Εικόνες από ένα άγνωστο Ολοκαύτωμα

Το Ουκρανικό Ολοκαύτωμα σε εικόνες

Αύξηση φόρων=ομολογία αποτυχίας

Δεν χρειάστηκε περισσότερο από ένας μήνας για να εξανεμιστεί η δυναμική μεταρρυθμίσεων που ήθελε (υποτίθεται) να δημιουργήσει η κυβέρνηση και να αρχίσουν να φαίνονται οι πραγματικοί λόγοι των πρόωρων εκλογών, βασικότερος ίσως από τους οποίους ήταν η ανάγκη επιβολής νέων φόρων για την αντιμετώπιση των συσσωρευόμενων οικονομικών προβλημάτων (με βασικότερο την αδυναμία αντιμετώπισης του δημόσιου χρέους), που δεν θα μπορούσαν να επιβληθούν προεκλογικά. Η μόνη δυναμική που φαίνεται να αναπτύσεται είναι αυτή των νέων φόρων, οδηγώντας σε άλλη μια πολιτική εξαπάτηση των εκλογέων, στους οποίους η κυβέρνηση υποσχόταν πριν ενάμιση μήνα παροχές, και όχι νέους φόρους. Άλλα μετά από τόσα χρόνια εξαπατήσεων, το αντίθετο θα προκαλούσε έκπληξη.

Μετά από πολλά χρόνια συνεχών αυξήσεων το δημόσιο χρέος έφτασε τα 235 δις ευρώ το 2007, ή 9 δις περισσότερο από ότι ήταν το 2006. Με δημόσιο χρέος πάνω από το 104% του ΑΕΠ, η Ελλάδα έχει τη χειρότερη επίδοση στην Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς το ποσοστό αυτό υπερβαίνει κατά 44% το ανώτερο όριο που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ευρωζώνης. Έτσι κάθε Ελληνίδα και Έλληνας (συμπεριλαμβανομένων και των νηπίων) χρωστά περί τα 21.000 ευρώ λόγω της κακοδιαχείρισης των κυβερνήσεων που εξέλεξε.

Η μόνη λύση για τη μείωση του δημόσιου χρέους θα ήταν η αναδιοργάνωση του κράτους, η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ, το χτύπημα της γραφειοκρατείας και της διαφθοράς, με ταυτόχρονη κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και ανάπτυξη μηχανισμών αξιολόγησή τους, και η ανάπτυξη της οικονομίας με φορολογικές ελαφρύνσεις που θα τόνωναν τις επενδύσεις και την εξωστρέφεια των ελληνικών επιχειρήσεων.

Στον αντίποδα των παραπάνω η ελληνική κυβέρνηση επιχείρησε να μειώσει το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, αφενός μεν προσπαθώντας να εξαπατήσει τη Στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία παρουσίασε "αύξηση" του ΑΕΠ κατά 25%, και αφετέρου την εισαγωγή στο νέο προϋπολογισμό του 2008 νέων φόρων ύψους 6 δισ. Ευρώ. Η πρωτοφανής αυτή ετήσια αύξηση των φόρων κατά 12,3% αφορά κυρίως στην επιβολή ετήσιου φόρου στα ακίνητα, αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων και αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ. Αντίθετα, εγκαταλείφθηκε η ενοποίηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης που θα εξάλειφε τη λαθρεμπορία καυσίμων που κοστίζει στο κρατικό προϋπολογισμό περί τα 350 εκατομμύρια ευρώ χαμένων φορολογικών εσόδων ετησίως.

Αν πρώτη τετραετία απλά κόστισε σε απογοήτευση, λόγω αδυναμίας και ατολμίας προώθησης των αναγκαίων διαρθωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, αυτή η τετραετία θα κοστίσει ακόμα περισσότερο στην τσέπη μας, αφού θα κληθούμε να πληρώσουμε με φόρους τα αδιέξοδα αυτής της ατολμίας.

O Πολύδωρας έφυγε, η απαξίωση όχι

Μπορεί ο κ.Πολύδωρας να μην είναι πια υπουργός Δημόσιας Τάξης, τα προβλήματα όμως παραμένουν (δείχνοντας ξεκάθαρα ότι δεν είναι προβλήματα προσώπων ή ηγεσίας). Η περίπτωση ενός Ιρανού ομοφυλόφιλου που κινδυνεύει με απέλαση στο Ιράν (μιας χώρας όπου ο ισλαμικός νόμος καταδικάζει την ομοφυλοφιλία με θάνατο, ποινή που εφαρμόζεται, με έναν ανεκδιήγητο πρόεδρο να ισχυρίζεται δημοσίως ότι δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι!) είναι χαρακτηριστική. Μάλιστα φαίνεται ότι οι ελληνικές υπηρεσίες κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος με τον πρόεδρο του Ιράν, αφού η Επιτροπή Ασύλου αρνείται να δεχθεί ότι είναι ομοφυλόφιλος (άρα να υπαχθεί στις προστατευτικές διατάξεις της Σύμβασης της Γενεύης του 1951) ή ότι κινδυνεύει στο Ιράν (παρά το ότι έχει βασανιστεί στο Ιράν και τα βασανιστήρια έχουν πιστοποιηθεί από το Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων).

Η πολιτική στο ζήτημα θα έπρεπε να είναι αυτονότητη: Αναγνώριση του κινδύνου που υφίσταται ένας/μία πρόσφυγας με ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό όταν στη χώρα προέλευσης μπορεί να φυλακιστεί ή να εκτελεστεί εξαιτίας του προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου (πχ Ιράν, Πακιστάν κα) και χορήγηση ασύλου. Ακόμα και σε μια τέτοια ξεκάθαρη κραυγαλέα περίπτωση το ελληνικό κράτος αδιαφορεί προκλητικά για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και την εφαρμογή των διεθνών συμβάσεων.

Γενικότερη απορία: Είναι δυνατόν αυτό το κράτος με αυτήν την ευαισθησία και αυτήν την απαξιωτική αντιμετώπιση του ατόμου, να εμπιστευόμαστε για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής, την εκπαίδευση των παιδιών μας ή την διαχείριση των φόρων μας;

Θρησκευτικοί δογματικοί παραλογισμοί

Το παρακάτω απόσπασμα είναι από μία ανοικτή επιστολή στο διαδίκτυο που απευθύνεται -με ειρωνική σοβαροφάνεια- στην Δρα. Λάουρα Σλέσιγκερ η οποία παρέχει παντός είδους συμβουλές στους ακροατές της από τη σκοπιά του "καλού" θρησkευόμενου ορθόδοξου Εβραίου. (απέφυγα να το μεταφράσω για να μην χαθεί η λεπτή και συνάμα κοφτερή ειρωνεία του αγγλικού κειμένου)

Dr. Laura Schlessinger is a US radio personality who dispenses advice to people who call in to her radio show. Recently, she said that, as an observant Orthodox Jew, homosexuality is an abomination according to Leviticus 18:22, and cannot be condoned under any circumstance.
The following is an open letter to Dr. Laura penned by a US resident, which was posted on the Internet. It's funny, as well as informative:

Dear Dr. Laura:
Thank you for doing so much to educate people regarding God's Law. I have learned a great deal from your show, and try to share that knowledge with as many people as I can.
When someone tries to defend the homosexual lifestyle, for example, I simply remind them that Leviticus 18:22 clearly states it to be an abomination. End of debate.
I do need some advice from you, however, regarding some of the other specific laws and how to follow them.

1. When I burn a bull on the altar as a sacrifice, I know it creates a pleasing odor for the Lord - Lev.1:9. The problem is my neighbors. They claim the odor is not pleasing to them. Should I smite them?

2. I would like to sell my daughter into slavery, as sanctioned in Exodus 21:7. In this day and age, what do you think would be a fair price for her?

3. I know that I am allowed no contact with a woman while she is in her period of menstrual cleanliness - Lev.15:19-24. The problem is, how do I tell? I have tried asking, but most women take offense.

4. Lev. 25:44 states that I may indeed possess slaves, both male and female, provided they are purchased from neighboring nations. A friend of mine claims that this applies to Mexicans, but not Canadians. Can you clarify? Why can't I own Canadians?

5. I have a neighbor who insists on working on the Sabbath. Exodus 35:2 clearly states he should be put to death. Am I morally obligated to kill him myself?

6. A friend of mine feels that even though eating shellfish is an abomination - Lev. 11:10, it is a lesser abomination than homosexuality. I don't agree. Can you settle this?

7. Lev. 21:20 states that I may not approach the altar of God if I have a defect in my sight. I have to admit that I wear reading glasses. Does my vision have to be 20/20, or is there some wiggle room here?
8. Most of my male friends get their hair trimmed, including the hair around their temples, even though this is expressly forbidden by Lev. 19:27. How should they die?

9. I know from Lev. 11:6-8 that touching the skin of a dead pig makes me unclean, but may I still play football if I wear gloves?

10. My uncle has a farm. He violates Lev. 19:19 by planting two different crops in the same field, as does his wife by wearing garments made of two different kinds of thread (cotton/polyester blend). He also tends to curse and blaspheme a lot. Is it really necessary that we go to all the trouble of getting the whole town together to stone them? -Lev.24:10-16. Couldn't we just burn them to death at a private family affair like we do with people who sleep with their in-laws? (Lev. 20:14)

I know you have studied these things extensively, so I am confident you can help. Thank you again for reminding us that God's word is eternal and unchanging.

Your devoted disciple and adoring fan.

Κοινοβουλευτικός έλεγχος από το διαδίκτυο

Με αφορμή αυτό το ενδιαφέρον ποστ του Ιστολογίου, θυμίζω ανάλογη πρωτοβουλία του e-rooster από τους Φώτη Περλικό και Θανάση Αναγνωστόπουλο.

Απαγόρευσαν τα γερούνδια στην Μπραζίλια.

Φαντάζεστε να απαγορεύαμε στην Ελλάδα την χρήση της λέξης «θα» στον δημόσιο τομέα ώστε να αυξήσουμε την αξιοπιστία των δημόσιων λειτουργών; Κάτι παρόμοιο φαίνεται έκαναν στην Brasília:

Ο Κυβερνήτης της πολιτείας της Brasília, José Roberto Arruda, έβγαλε φιρμάνι απαγορεύοντας στους δημόσιους υπαλλήλους της πολιτείας να χρησιμοποιούν τον μορφότυπο του γερούνδιου για λόγους «αποδοτικότητας»! Όπως λένε οι τοπικές αρχές, η χρήση αυτών των μορφών, με κατάληξη «ndo» στα πορτογαλλικά ή αντίστοιχα «ing» στα Αγγλικά, έχει καταστεί «μάστιγα» λόγω του ότι επιτρέπει την δημιουργία δικαιολογιών για ανεπίλυτα προβλήματα. Ο κυβερνήτης είπε ότι έχει χάσει την υπομονή του με τους υφιστάμενους του που χρησιμοποιούν την γλωσσική μορφή αυτή για να υποδηλώσουν ότι επιδίδονται σε διαδικασίες (όπως μελέτες, προετοιμασίες, κ.λπ.) οι οποίες όμως δεν έχουν ποτέ τέλος.

Στα ελληνικά δεν έχουμε το γερούνδιο και αντ'αυτού χρησιμοποιούμε ορισμένες φορές το απαρέμφατο, το οποίο όμως σε αντίθεση με το γερούνδιο δεν είναι ρηματικός τύπος. Π.χ. το απαρέμφατο «σταθμεύειν» δεν μπορεί να αποδώσει το γερούνδιο «parking».

Τέτοιες κολληματικές επεμβάσεις στη γλώσσα μπορεί να είναι αστείες (έχετε ακούσει για τους «Grammar Nazis»; δέιτε και το XKCD) αλλά θα πρέπει και να μας θυμίζουν και κάποια πιο σοβαρά πράγματα όπως το Newspeak.

Έφυγε ο Νικήτας Λιοναράκης

Μόλις διάβασα εδώ και εδώ ότι ο Νικήτας Λιοναράκης δεν είναι πια στη ζωή.

Με τον Νικήτα είχαμε πρωτογνωριστεί διαδικτυακά όταν αρχίσαμε να ανεβάζουμε άρθρα του στο e-rooster. Έκτοτε συναντηθήκαμε από κοντά 2-3 φορές. Ήταν ωραίος τύπος. Προερχόμενος από την Αριστερά του '70 αλλά με πολύ ανοικτό, φιλελεύθερο πνεύμα και βαθύτατα αντικρατιστής. Έφυγε απότομα και σε σχετικά μικρή ηλικία. Τι να πω, ότι η ζωή είναι άδικη το ξέρουν οι περισσότεροι. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες για το έργο του Νικήτα στο blog του Θοδωρή.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Άλλος ένας πανευρωπαϊκός τίτλος!

Η χώρα μας δεν σημείωσε τις τελευταίες μέρες μόνο μεγάλες επιτυχίες στο ποδόσφαιρο. Για άλλη μια φορά καταφέραμε να αναδειχθούμε πρωταθλητές στην διαφθορά και αντιεπενδυτικό οικονομικό κλίμα (κρατάμε τα ηνία στην ΕΕ και παλεύουμε με τα καταξιωμένα μεγαθήρια του είδους Ναμίμπια, Ιορδανία, Αιθιοπία κτλ σε παγκόσμιο επίπεδο). Ευτυχώς βέβαια που οι διάφοροι κρατικοδίαιτοι προσοθήρες δεν βγήκαν να πανυγυρίσουν στην Ομόνοια και μερικοί μετανάστες γλύτωσαν το μαχαίρωμα.

Στην ετήσια έκθεση της η Transparency International κατατάσσει την Ελλάδα –μαζί με την Πολωνία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία- ως τις ποιο διεφθαρμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενδεικτικά, η Ελλάδα βρίσκεται 56η στη διεθνή κατάταξη, κοντά στην Ιορδανία, το Ομάν, τη Ναμίμπια και τις Σεϊχέλες, ενώ στις πρώτες 20 θέσεις της ίδιας λίστας βρίσκονται χώρες όπως η Σιγκαπούρη, η Ιρλανδία, η Αγγλία και οι ΗΠΑ.

Στην ετήσια έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας για την επιχειρηματικότητα η Ελλάδα καταλαμβάνει την τελευταία θέση όλων των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς καταλαμβάνει στη διεθνή κατάταξη την 100ή θέση, κάτω από την Πολωνία που είναι προτελευταία στην 75η θέση. Στην 100ή αυτή θέση η Ελλάδα βρίσκεται μαζί με χώρες όπως η Ουρουγουάη, η Δομινικανή Δημοκρατία, η Σρι Λάνκα και η Αιθιοπία, ενώ στις πρώτες θέσεις της λίστας εμφανίζονται και πάλι χώρες όπως η Σιγκαπούρη, η Ιρλανδία, η Αγγλία και οι ΗΠΑ. Για τη διαμόρφωση του δείκτη της επιχειρηματικότητας, η Παγκόσμια Τράπεζα παίρνει υπόψη τις γραφειοκρατικές δυσκολίες για να ανοίξει ή να κλείσει μια επιχείρηση, την ισχύ των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων, την ευκολία εισαγωγών και εξαγωγών, το ύψος της φορολογίας και το εργασιακό καθεστώς. Σε όλους αυτούς τους δείκτες η Ελλάδα εμφανίζεται ως η ποιό εχθρική για την άσκηση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων χώρα της Ευρώπης.

Αν αυτά τα στοιχεία δεν σας φαίνονται ότι είναι απόρροια της τραγικής κατάστασης της χώρας μας σε ότι αφορά την οικονομική ελευθερία, η συσχέτιση φαίνεται ξεκάθαρα:





H μηδενική προβολή αυτών των εκθέσεων δείχνει για άλλη μια φορά ότι δυστυχώς στη χώρα μας μεγαλύτερη σημασία έχει η κατάταξή μας στην βαθμολογία της UEFA, παρά στους δείκτες που αντικατοπτρίζουν τις παθογένειες της οικονομίας και τα προβλήματα που επηρεάζουν την καθημερινή μας ζωή.

Open Coffee Athens Meeting

Το opencoffe είναι μια πολύ πετυχημένη παγκοσμίως προσπάθεια μεταφοράς του social networking από το internet σε φυσική παρουσία. Ενα σταθερό σημείο ανοικτών και περιοδικών συναντήσεων μεταξύ επιχειρηματιών, επενδυτών ή και οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου, σε ένα εντελώς ανεπίσημο περιβάλλον. Η ελληνική εκδοχή των συναντήσεων αφομοιώνει πλήρως τα τυπικά και απόλυτα επιθυμητά χαρακτηριστικά της μητρικής ιδέας. Οι συναντήσεις πρόκειται να πραγματοποιούνται την πρώτη Τρίτη κάθε μήνα. Το τίμημα εισόδου είναι μηδενικό. Η πρόσκληση ανοικτή σε κάθε ενδιαφερόμενο, η γραβάτα μη υποχρεωτική, μάλλον απευκταία.

Όσοι θέλετε να ασχοληθείτε περισσότερο περάστε αύριο Τρίτη 2 Οκτωβρίου μια βόλτα στις 18.00 στον πολυχώρο Bacaro, Σοφοκλέους 1.

Οι σύντομες παρουσιάσεις που θα πραγματοποιηθούν ‘μεταξύ καφέδων, ποτών και άφθονου networking‘ στα πλαίσια του Open Coffee Athens Meeting IV είναι οι ακόλουθες:

• Οι Μιχάλης Βλάχος και Παύλος Μπούκας από το Hellenic Cash Flow Club Association θα παρουσιάσουν τις βασικές αρχές του πλούσιου μπαμπά, του βιβλίου περί επιχειρηματικότητας γύρω από το οποίο δημιουργήθηκε αρχικά μία διαδικτυακή κοινότητα, η οποία έχει σήμερα μετουσιωθεί σε οργανωμένη κοινότητα σε πραγματικό χώρο, πανελλαδικά αλλά και διεθνώς σε επίπεδο ελληνικής ομογένειας.

• Ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος από το StayInAthens.com θα παρουσιάσει την εμπειρία μέσα από την οποία ένα πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών μετουσιώθηκε σε start-up, διευκολύνοντας την αναζήτηση καταλύματος για κάθε φοιτητή που επισκέπτεται την Αθήνα.

• Ο Βασίλης Παπαντωνίου, PhD, θα δώσει ομιλία με τίτλο ‘Usability: Guerilla, gorilla and beyond‘, επιχειρώντας να παρουσιάσει πρακτικούς τρόπους που μπορούν να υποστηρίξουν τη μετάβαση από τα Web 2.0 λογότυπα και buzzwords στην ουσία μίας επιτυχημένης εμπειρίας χρήσης.

• O Ονίκ Παλατζιάν από την Capital Connect, βετεράνος του είδους του δυνητικού επιχειρηματία σε ένα special guest talk, θα καταθέσει την εμπειρία του από την ίδρυση, λειτουργία και μεταπώληση δύο ιδιαίτερα επιτυχημένων διεθνών start-ups, των ihavemoved.com και ich-zieh-um.de, στο ακροατήριο του Open Coffee