Δευτέρα, Φεβρουαρίου 18, 2008

"Σοβαροί" και "Ασόβαροι" Φιλελευθερισμοί

Και άλλα σοβαροφανή παραμύθια

Η λέξη Σοβαρότης, είναι αρκετά σχετική. Για κάποιους ας πούμε οι σεξουαλικές σχέσεις του κου Ζαχόπουλου λέγονται «σοβαρή πολιτική επικαιρότητα». Και η λέξη Φιλελευθερισμός όμως είναι εξίσου σχετική. Ο Ρούζβελτ φερ ειπείν αυτοαποκαλούνταν Φιλελεύθερος (!). Το ίδιο και ο Κων/νος Καραμανλής ο νεότερος (!!).Ας ειναι: περί ορέξεως ουδείς λόγος...

Το ζήτημα όμως αρχίζει να γίνεται ενοχλητικό,όταν κάποιοι φτάνουν -ουρανοκατέβατα και ανεξηγητα- να θεωρούν τους εαυτούς τους ως τους μοναδικούς σοβαρούς φιλελευθερους (sic). Και κυρίως ,όταν καταδικάζουν ως ασόβαρους, «δογματικούς βλάκες» όσους τολμούν να αμφισβητήσουν θεσμούς του συγχρονου πολιτικού κατεστημένου:σα παράδειγμα τέτοιων «δογματικών ολιγοφρενών» φέρουν τους anti-fed Libertarians και τους φιλελευθερους διανοητές που διαφωνούν με το λεγόμενο «Δίκαιο του Ανταγωνισμού»
Το πράγμα όμως καταντάει τραγελαφικό,oταν οι εν λόγω «σοβαροί» «φιλελεύθεροι» επικαλούνται ως πηγή έμπνευσης τους, κατεξοχήν ριζοσπάστες φιλοσόφους σαν τον Robert Nozick. Εδώ υπάρχει πρόβλημα:Προφανώς δεν έχουν διαβάσει σωστά το μάθημα τους.

Δεν πειράζει.Θα το κάνουμε εμείς για λογαριασμό τους.

Ο αρκετά σημαντικός φιλελευθερος φιλόσοφος Νόζικ ξεκινάει το βιβλίο του για το φιλελευθερισμό κάπως έτσι: “individuals have rights and there are things no person or group may do to them”. Aυτά τα δικαιώματα είναι με άλλα λογια τα «φυσικά δικαιώματα».Είναι γεγονός ότι ο Νόζικ απορρίπτει την αναρχία με τεκμηριωμένα επιχειρήματα. Στη θέση της όμως (και εδώ είναι το ενδιαφέρον) προτείνει ένα μοντέλο κράτους που δεν έχει ουδεμία σχέση με τα υφιστάμενα κρατικά μορφώματα. Πρόκειται για το night watchman state, ενα Ελαχιστοποιημένο Κράτος,αυστηρά περιορισμένο «στις στενές λειτουργίες της προστασίας ενάντια στη βία , στην κλοπή, στην εξαπάτηση και της τήρηση των συμβάσεων κ.ο.κ.» Για να καταλάβετε πώς εννοεί το κράτος του ο Νόζικ φανταστείτε μια δημόσια εξουσία που να διατηρεί μονάχα τα αστυνομικά,στρατιωτικά και δικαστικά της καθηκοντα,καταργώντας οποιαδήποτε άλλη Διοικητική Αρχή. Οχι αναρχία,αλλά σιγουρα «εξτρεμιστικός», «ακραίος» (μπρρρ) φιλελευθερισμός!

To αστειο της υποθεσης ειναι ότι οι θέσεις του («σοβαρου») Νοζικ εκφράζουν επακριβώς τη φιλοσοφία μερικών από τους πιο διάσημους εκπροσώπους του («ολιγοφρενούς») libertarianism (των ελευθεριακών-ελευθεριστών). O φιλελευθερισμός του Νοζικ οχι μονο δεν ειναι αντιθετος στις αποψεις ατόμων οπως ο Ρον Πωλ, αλλά αντιθετα προσφέρει την ιδεολογική βάση για την αναπτυξη τους!


Ας σοβαρευτούμε.Ο διάλογος για το ρόλο του κράτους δεν είναι νέος. Συνεχίζεται εδώ και περιπου 200 χρόνια,έχοντας κληροδοτήσει σε μας μια πλουσια φιλελευθερη φιλολογια (μετριοπαθή, και ριζοσπαστική,φιλοπαρεμβατική ή εντελώς αναρχική). Κάποιες «ακραία» αντικρατικές θέσεις από σοβαρότατους διανοητές που μου ρχονται στο μυαλό; Ο νομπελίστας Χάγιεκ ας πουμε ένας απο τους μεγάλους του 20ου αιώνα «τόλμησε» να αμφισβητήσει τη FED με κριτήριο του την προσήλωση του στις φιλελεύθερες αρχές. Ο γνωστός οικονομολόγος Γκουστάβ Ντε Μολινάρι ( Βέλγιο,19ος αιώνας) καταδίκαζε ολοκληρωτικά την υπαρξη του κράτους,θεωρώντας oλα τα μονοπώλια του χειρότερα και πιο επικίνδυνα από αυτά της αγοράς.Ο Frederic Bastiat (19ος αιώνας Γαλλία) θεωρουσε την κυβέρνηση "ένα πλάσμα διά του οποίου ολοι προσπαθουν να ζησουν σε βαρος ολων των αλλων".Ο Ηenry Manne και ο Robert McGee, αμφότεροι διαπρεπείς ακαδημαικοί,αμφισβήτησαν τη φιλοσοφία και τη χρησιμότητα του «antitrust law».Ο Dominick Armentano πρότεινε την αμεση κατάργηση του. H Ayn Rand εγραψε σχετικά: The concept of free competition enforced by law is a grotesque contradiction in terms. It means: forcing people to be free at the point of a gun, ενώ καταδίκαζε ως υπερβολικά συγκεντρωτική, την ιδέα μιας «Κεντρικής Τράπεζας». Ο Randy Barnett, πρώην Δημόσιος Κατηγορος και νυν καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, είναι συγγραφέας του γνωστού βιβλίου,the structure of liberty,justice and the rule of law oπου επιχειρηματολογεί υπέρ ενός «πολυκεντρικού συνταγματικού δικαιικού συστήματος» (δλδ,άρση του δημοσιου μονοπωλίου της δικαιοσύνης), στη θέση του υπάρχοντος δικαιικου οικοδομήματος. Με τη θέση του συντάσσεται και ο οικονομολόγος ακαδημαικός Bruce Benson,συγγραφέας του βιβλίου Εnterprise of Law:Justice without the state. Για να μη μιλήσω για «καθαρους» αναρχικούς σαν τον Benjamin Tucker και τον David Friedman.

Και μέσα σ όλη αυτή τη μακραιωνη δίνη των διαφωνιών και των αντεγκλήσεων που πυρωσαν την καρδιά του φιλελευθερισμού και σφράγισαν την αναπτυξη του, βλέπουμε ξαφνικά έκπληκτοι κάποιους οψιμους τιμητές να σχολιάζουν ειρωνικά τον φιλελευθερισμό του ελάχιστα παρεμβατικού κράτους,ή του καθόλου κράτους ως «ποπ φιλελευθερισμό» και δειγμα καθυστερησης «απομονωμένων πολιτειών της Αμερικης»



O Tempora o Mores! Σε λίγο ο Frederic Bastiat και ο Molinari, Ο Lyssander Spooner και ο L.V.Mises θα χαρακτηριστουν rednecks βλαχοκαουμπουδες ! Και μοναδικοί αξιοι να φερουν τον τιτλο του «σοβαρου κου φιλελευθερου» θα έχουν όσοι αποδέχονται το συγχρονο δυτικου τυπου κρατικό οικοδόμημα συνολικά ως απαραίτητο «Τέλος της Ιστορίας»,ως «ανάγκη» δίχως την οποία προφανώς θα οδηγηθουμε στην καταστροφη

Οι φιλελευθεροι τέτοιας κοπής ομως κάνουν ένα ριζικό λάθος.Στην προσπάθεια τους να περιθωριοποιήσουν αυτό που θεωρουν ακραίο, γινονται οι ιδιοι δογματικοί. Γιατί δογματισμός δεν είναι να αναζητάς διαφορετικές μορφές οργάνωσης πιο συμβατές με τις ιδέες σου.Δογματισμός είναι να θεωρείς ότι οι υπαρχτές (σωστές κατ εσέ) μορφές είναι οι μόνες «σοβαρές» και κατόπιν να απορρίπτεις το διαφορετικό ως «περιθωριακό» , ποπ,ασόβαρο.

Υπάρχει επίσης και ένα ακομα μεθοδολογικό πρόβλημα στο εν λόγω σκεπτικό :η στηριξη μιας πολιτικής θέσης με αποκλειστικό εργαλείο τα οικονομικά, δίχως ιχνος αναφοράς σε πολιτικές αρχές και τη συμβατοτητα τους με οικονομικές λυσεις. Στην προσπάθεια τους αυτή οι «σοβαροι φιλελευθεροι»,αφήνουν εκτός παιχνιδιου αξίες όπως η ατομική ελευθερία και τα φυσικά δικαιώματα κατηγορώντας ως «ασοβαρους» όσους τα προασπίζουν.Λυπάμαι αλλά αυτη η πρακτικη δεν ειναι φιλελευθερη. Δεν ξέρω καν αν ειναι σοβαρή.

Προσωπικά δεν πιστευω ότι η ανθρωπότητα θα πρέπει να απαλλαχτει άμεσα από κάθε ειδος κράτους. Αλλά θεωρώ τον συλλογισμό ότι η κοινωνία μπορεί να αναπτυχτεί χωρίς το (σημερινό τουλαχιστο) κράτος, σαν γερή βάση για την κριτική στο κράτος και την αναζήτηση καλύτερων και πιο ελευθεριακών μορφών κοινωνικοπολιτικής οργανωσης. Και σ αυτόν τον τομέα οι πιο ριζοσπάστες φιλελεύθεροι (ακομα και οι αναρχικοί) κάνουν σαφώς καλύτερη δουλειά από τους επικριτές τους.Επίσης θεωρώ αρκετές «Αναρχικές» θέσεις οχι μονο ως εφαρμοσιμες αλλά σε κάποιο βαθμό εμβρυακά εφαρμοσμένες:

Ειναι γεγονός ας πουμε οτι οι υπηρεσίες που προσφέρουν οι πολίτες εθελοντικά ή επαγγελματικά ειναι συχνά καλύτερες από αυτές της κυβέρνησης..Αυτό συμβαινει σε αρκετά ευαισθητους τομεις της δημοσιας ζωής: Ο θεσμός της Διαιτησίας λύνει τα χέρια των Δικαστών, και επιτρέπει την αναπτυξη ενός Ιδιωτικού κοινα συμφωνημένου Δικαιου μεταξύ των συμμετεχόντων. Ο θεσμός (πια) της ιδιωτικής προστασίας αποτελεί λυση για προβλήματα που αντιμετωπίζει η συγχρονη αστυνομευση.Το Market For Corporate Control εφαρμοζεται ευρέως οδηγώντας σε περαιτέρω απελευθερωση των αγορών.Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ειναι ενεργοί φορείς ακτιβισμού και εθελοντικής Αναδιανομής προς όφελος των Αδυνάτων. Ιδιωτικές εταιρίες στηνονται και καλύπτουν κενά της κρατικής πολιτικής ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ σε κάθε τομέα δράσης και ελέγχου της Το κρατικό outsourcing μέσω των ιδιωτικοποιήσεων και της ελευθερης πρωτοβουλίας αυξάνεται με γεωμετρικούς ρυθμούς.

Ποιος μπορεί να μας βεβαιώσει υστερα απ όλα αυτά,οτι μακροπροθεσμα,μια κοινωνια ελαχιστου (minimal) ή απειροελάχιστου (ultraminimal) κρατους θα ειναι αδύνατη;.Οτι αυτορρυθμιζόμενες κοινωνίες είναι αδύνατο να αναπτυχθούν;Αυτός ο πολιτικός οπτιμισμός δεν αποτελεί αγαπητοί μου ιδεαλιστικό ουτοπισμό. Είναι η συνθηκη για να σχεδιάσουμε και να αναπτύξουμε στον κόσμο μια κοινωνία στηριγμένη στις Ατομικές Ελευθερίες. Ταυτοχρονα και για ευνοητους λογους,ειναι ενα πολιτικά χρησιμοτατο οραμα για μας τους φιλελευθερους. Αλλά αυτο αν δεν κάνω λαθος σας το έχω ηδη εξηγησει...

17 σχόλια:

Γ.Σαρηγιαννίδης είπε...

Better redneck than red. ;-)

Να προσθέσω και το αγαπημένο μου quote του H.D. Thoreau (που δε χάνω ευκαιρία να φέρνω στη συζήτηση):

I HEARTILY ACCEPT the motto,—”That government is best which governs least”; and I should like to see it acted up to more rapidly and systematically. Carried out, it finally amounts to this, which also I believe,—”That government is best which governs not at all”; and when men are prepared for it, that will be the kind of government which they will have. Government is at best but an expedient; but most governments are usually, and all governments are sometimes, inexpedient. […]
But, to speak practically and as a citizen, unlike those who call themselves no-government men, I ask for, not at once no government, but at once a better government. Let every man make known what kind of government would command his respect, and that will be one step toward obtaining it.

Ανώνυμος είπε...

ο καθενας βεβαια μπορει να ζησει τον Ελευθεριακο παραδεισο στο Μογκαντισου.Τα εισιτηρια απο οσο γνωριζω δεν ειναι ιδιαιτερα ακριβα.
Βεβαια στην ολη συζητηση λειπουν μερικα ενοχλητικα θεματα, πχ πως χρηματοδοτειται αυτο το ελαχιστο κρατος, πως κυβερναται, πως στελεχωνεται η κρατικη γραφειοκρατια, ποιος ο ρολος των κομματων, κατα ποσο οι ΜΚΟ μπορουν να επηρρεαζουν το κρατος και αν συγκρουονται με την δημοκρατια. Γενικα στην ολη κουβεντα του ελαχιστου κρατους απουσιαζει η εννοια του πολιτευματος. Καποιο αστερι στο Φον Μιζες Ινστιτουτ ειχε προτεινει την βασιλεια στην καισαροβασιλικη της μορφη ως πολιτευμα του ελαχιστου κρατους. Χαρα που θα κανουν οι βασιλοφρονες

Harry Peitsinis είπε...

Σαρδανάπαλε κάποιος μπορεί να ζήσει και τον Κρατικιστικό Παράδεισο του Κονγκό (οπου τα τελευταια 20 χρόνια έχουν γινει καμιά δεκαριά πραξικοπήματα και αλλες τόσες πολιτικές δολοφονίες)
για να αντιληφθεί ότι μια Κεντρική Κυβέρνηση μπορεί να αποδειχθεί εντελώς ανικανη να προσφέρει κοινωνική αρμονία (οπως προφανώς πιστεύεις).

Το κλασικό λάθος σου είναι ότι θεωρείς πως το κράτος ειναι ικανό να "διαμορφώσει" ή καλύτερα να "πειθαρχήσει" την κοινωνία.Στην πραγματικότητα η σχέση ειναι διαλεκτική. Κράτος χωρίς κοινωνική συναίνεση είναι καταδικασμένο να πεθάνει.

Κράτος με κοινωνική συναίνεση ειναι μια συνταγή της κοινωνικής ομαλότητας και τάξης. Αλλά σ αυτήν την περίπτωση γιατι να μην πιστέψουμε ότι ένα Ελάχιστο Κράτος μπορεί να εξασφαλίσει την τάξη και την ομαλότητα ΕΦΟΣΟΝ διαθέτει το κλειδί της κοινωνικής συναινεσης;

Ανώνυμος είπε...

δεν θα επιλεξω μεταξυ Κονγκο η Σοβιετιας. Οπως επισης μεταξυ Μογκαντισου. Προτιμω Λονδινο, Οσλο, Τοκυο κλπ.
Το κρατος προσφερει καποιες υπηρεσιες τις οποιες δεν ειμαι σιγουρος κατα ποσον το ελαχιστο κρατος μπορει να προσφερει. Αποψη μου ειναι πως το ελαχιστο κρατος ειναι απολιτικο κρατος και συνεπως οι πολιτες ειναι ιδιωτες με την αρχαια ελληνικη εννοια. Και βεβαια πολλοι διανοητες του ελαχιστου κρατους δεν θεωρουν την δημοκρατια ως ικανη και αναγκαια συνθηκη του.

Ανώνυμος είπε...

Να ρωτήσω κάτι τον συγγραφέα: το Anarchy, State and Utopia το έχετε διαβάσει ή απλά έχετε ακούσει γι' αυτό και μας ενημερώνετε για το περιεχόμενό του;

Athena Smith είπε...

Μου ειναι πολυ δυσκολο να αποδεχτω κατι που εμπειρικα δεν εχει δοκιμαστει. Το τι λεει ο ενας διανοουμενος ή ο άλλος με αφηνει καπως αδιαφορη, διοτι ζουμε σε μια εποχη που οι θεωριες μας πρεπει να ενισχυονται απο καποιες ερευνες, επιστημονικα τεκμηριωμενες, ειτε ποσοτικες ειτε ποιοτικες. Σε αυτες τις ερευνες θα δειτε οτι τα λογια του Μαρξ ή του Θορω, βρισκονται στην εισαγωγη σαν φορος τιμης σε αυτους που εδειξαν μια πρωτοποριακη διανοια στην εποχη τους. Οχι σαν βαση αποδειξης.

Εχω δει το μεγαλο κρατος στην Ελλαδα και το απερριψα. Αλλα απο την αλλη μερια η Σιγκαπουρη καλπαζει παρ'ολο που η οικονομια της διευθυνεται σε μεγαλο βαθμό απο το κρατος.

Εχω δει στην Αμερικη το μικρο κρατος και την οικονομια και την καινοτομια να κανουν αλματα, αλλα μηπως υπεισερχεται και ο κοινωνικος παραγοντας που εχει δωσει μεγαλη εμφαση στην αξια της εργασιας και στην ανεκτικοτητα του διαφορετικου (και ο οποιος κοινωνικος παραγοντας διαμορφωθηκε σε αρκετο βαθμο απο κυβερνητικες επιλογες);

ΔΕν ειναι ασπρο μαυρο. Ειναι τοσο πολυπλοκο -πιστευω- που χανεται κανεις οταν προσπαθει να το αναλυσει.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ δεν έχω καταλάβει ακόμα ποιο βασικό ανθρώπινο δικαίωμα καταπατεί η Κεντρική Τράπεζα και ζητούμε την κατάργησή της. Τουλάχιστον στις ΗΠΑ, ούτε άπό φόρους χρηματοδοτείται καθώς έχει δικές της πηγές χρηματοδότησης, ούτε υποχρεώνει κανένα να χρησιμποιεί το νόμισμά που τυπώνει, εθελούσια οι περισσότεροι πολίτες έχουν επιλέξει να το χρησιμοποιούν, ούτε κάποια άλλη ελευθερία μπορώ να σκεφτώ ότι περιορίζει. Δε σου αρέσει όπως διαχειρίζεται το νόμισμά της, πλήρωνε με χρυσό βρε αδερφέ. Υπάρχει κάπου στο Κάνσας μια κομούνα που έχουν υιοθετήσει ως νόμισμα τα αποξηραμένα βατράχια και χαίρονται που μπορούν και ζουν ευτυχισμένοι και απαλαγμένοι από το να δουλεύουν με σκοπό το χρήμα (κατά Μαρξ), άλλο που δεν καταλαβαίνουν ότι χρήμα χρησιμοποιούν, απλά το χρήμα αυτό δεν είναι το δολλάριο. Άρα που αντιτίθεται η ύπαρξή της Κ.Τ. στην ατομική ελευθερία δε μπορώ να το καταλάβω.

Apprentice είπε...

Κώστας

"...εθελούσια οι περισσότεροι πολίτες έχουν επιλέξει να το χρησιμοποιούν, ούτε κάποια άλλη ελευθερία μπορώ να σκεφτώ ότι περιορίζει.

... Άρα που αντιτίθεται η ύπαρξή της Κ.Τ. στην ατομική ελευθερία δε μπορώ να το καταλάβω."



Information asymmetry deals with the study of decisions in transactions where one party has more or better information than the other. This creates an imbalance of power in transactions which can sometimes cause the transactions to go awry. Examples of this problem are Adverse selection and Moral hazard.

Επίσης, ως παρέθεσα προηγούμενα σε άλλο θέμα,

" It is a bad system to believers in freedom just because it gives a few men such power without any effective check by the body politic - this is the key political argument against an "independent" central bank... Mistakes, excusable or not, cannot be avoided in a system which disperses responsability yet gives a few men great power, and which thereby makes important policy actions highly dependent on accidents of personnality... To paraphrase Clemenceau, money is much too serious a matter to be left to the Central Bankers".

Milton Friedman, "Capitalism and freedom",

Harry Peitsinis είπε...

Ανωνυμε:

"Να ρωτήσω κάτι τον συγγραφέα: το Anarchy, State and Utopia το έχετε διαβάσει ή απλά έχετε ακούσει γι' αυτό και μας ενημερώνετε για το περιεχόμενό του;"


Το έχω διαβάσει εδώ και δύο χρόνια.Πρόσφατα το ξανακοίταξα με αφορμή τα σχετικά ποστς. Λοιπόν;

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν τίποτα φίλε μου - απλά διερωτήθηκα διότι εμένα δεν μου φάνηκε ένα "βιβλίο για το φιλελευθερισμό", όπως το αποκάλεσες.

Ανώνυμος είπε...

Προμηθέας:

Προσωπικά δεν πιστευω ότι η ανθρωπότητα θα πρέπει να απαλλαχτει άμεσα από κάθε ειδος κράτους.

Thoreau:

But, to speak practically and as a citizen, unlike those who call themselves no-government men, I ask for, not at once no government, but at once a better government.





Τελικά κανένας δεν υποστηρίζει την άμεση κατάργηση του κράτους.

Όλοι το αναβάλουν για μετά (κάτι μου θυμίζει αυτό...)

Η ερώτηση μου είναι:

Τι ακριβώς περιμένουν να συμβεί στο μεταξύ;

Να ωριμάσει η ανθρωπότητα;

Ανώνυμος είπε...

Ουπς!


Η διπλή ανάρτηση του σχολιου μου δεν έγινε για λόγους ματαιοδοξίας - πρόκειται περί λάθους...

Παρακαλώ τις κρατικές αρχές του site να σβήσουν το ένα.

Συγγνώμη!

Harry Peitsinis είπε...

Δεν θυμάμαι να δήλωσα πουθενά αναρχικός ή υπέρμαχος της άμεσης κατάργησης του κράτους.

Το βασικότερο πρόβλημα που εμποδίζει αυτήν την προοπτική είναι το ποιος θα επιβάλει τα ατομικά δικαιώματα, αν χαθεί ο "διαιτητικός ρόλος" του κράτους. Κοινώς ποιος θα εξασφαλίσει τους όρους υπαρξης μιας ελευθερης κοινωνίας.

Αυτό προς το παρόν είναι ένα αίνιγμα για τον κάθε αναρχικό. Διάφοροι διανοητές προσπάθησαν να το λύσουν, φεροντας στο προσκήνιο τον ρόλο της κοινότητας στην επίλυση διαφορών, τον ρόλο ενος πλέγματος ιδιωτικών θεσμών δικαιοσύνης στην επιβολή του δικαίου κλπ.

Οι παραπάνω απόψεις μου φαίνονται μη πρακτικές στην παρουσα χρονική στιγμή. Κι αυτό για δυο λόγους:

1.Δεν υπάρχει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο. Δεν έχει αναπτυχτει ακομα επαρκώς ο θεσμός της ιδιωτικής δικαιοσύνης (Διαιτησία), ούτε και ο θεσμός της ιδιωτικής ασφαλείας. Επίσης κυριοι κόμβοι των συγχρονων κοινωνιών ελέγχονται εξ ολοκληρου απο το κράτος,συνεπώς η αποτομη μετάβαση μαλλον θα έχει τεράστιες εξωτερικότητες.

2.Δεν υπάρχει η κοινωνική συναίνεση για κάτι τέτοιο.Ο κόσμος επιζητά την παρέμβαση του κράτους, και ειδικά σε χώρες σαν τη δική μας είναι μέρος της κουλτούρας του.

Γι αυτους τους λόγους θεωρώ πως ειναι αδυνατο να υπάρξει μια αναρχική κοινωνία τουλαχιστον μεσοπρόθεσμα.

Αλλά αυτο δεν σημαίνει πως δεν χρειάζεται να προωθείται η ατομική και συνεργατική πρωτοβουλία σε ολους τους τομεις της κοινωνικής δράσης.Έτσι με ενα βημα τη φορά, επιτυγχάνεται ο απογαλακτισμός από το κράτος και προωθείται η ιδέα ενος Μικρού Κράτους, ευέλικτου και ανικανου να επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό την ιδιωτική μας ζωή.

Κατά τα άλλα η συζήτηση εδώ δεν αφορά την πιθανότητα μιας αναρχικής κοινωνίας αλλά τους ΟΡΟΥΣ με τους οποίους γινεται ο διάλογος ανάμεσα σε μια μερίδα φιλελεύθερων και σε μια αλλη. Συγκεκριμένα αφορά την τάση των μεν να θεωρουν τους δε ασόβαρους απαξιώνοντας τους και λήγοντας με εξαιρετικά αυταρχικό τρόπο το διάλογο.

Τις απορίες σου και τα υπονοούμενα σου περί "μαρξισμού" θα σου τα λυσω στην προηγουμενη δημοσιευση μου.

Chrysotheras είπε...

Promithea,

μην τα λες τόσο ...απότομα βρε παιδί μου. Τρομάζουν πολύ οι κρατιστές κάθε απόχρωσης με κάτι τέτοια.
Ακούς λέει να αναφέρεσαι στους "φιλοβασιλικούς" Μιζεζιανούς....!!
ts, ts, ...faux pas.

Όσο για το διάλογο, αυτός νοείται μόνο εάν ότι έχεις να πείς συνοδεύεται και βασίζεται πάνω σε εργασίες και δημοσιεύσεις/accreditations σε σοβαρά" mainstream ιδρύματα (το Ίδρυμα Φον Μίζες π.χ. το ξέρει η ...μάνα του;)

Ανώνυμος είπε...

Apprentice,

το τι είναι moral hazard το ξέρω, αυτό που δεν κατάλαβα είναι πως απαντάει στην ερώτησή μου για το ποια ελευθεριακά δικαιώματα περιορίζονται. Μπορείς να μου το εξηγήσεις?

Το σχόλιο του Φρίντμαν το δέχομαι σε ένα βαθμό αλλά και πάλι αναρωτιέμαι, τι εμποδίζει όσους δεν θέλουν να υπόκεινται στις πολιτικές της Κ.Τ. να χρησιμοποιούν άλλα νομίσματα στις συναλλαγές τους? Από όσο ξέρω δεν υπάρχει νομοθετικό μονοπώλιο. Αρα ποιο δικαίωμα παραβιάζεται?

Γ.Σαρηγιαννίδης είπε...

http://www.goldmoney.com/en/index.php

S G είπε...

αντε τωρα που προλαβαινω να ριξω δυο σημειωσεις:

πρωτα απολα προμηθεα το κειμενο μου δεν πηγαινε σε σενα αλλα σε προσπαθειες παρουσιασης της αστρολογιας σαν σοβαρα οικονομικα και του φιλελευθερισμου ως ενος ανοητου δογματος που πιστευει στην παση θυσια διαλυση καθε κρατους.

Φυσικα και δε πιστευω οτι κανεις μπορει να ειναι "ο μονος γνησιος εκφραστης του φιλελευθερισμου", ισα ισα λεω οτι ο φιλελευθερισμος μπορει να ειναι συμβατος με αρκετες ιδεες (αλλα οχι με την προχειροτητα και τον δογματισμο).

Τωρα, ο Νοζικ δεν ειναι βεβαια οπαδος του μηδενικου κρατους. Στην πραγματικοτητα αποτι φαινεται δεν ειναι καν 100% οπαδος των λεγομενων του στο Anarchy State and Utopia. Αλλα τεσπα παιρνοντας αυτο το εξαιρετικο βιβλιο σαν σημειο εκκινησης, δεν βρισκω οτι θα ηταν κατα της υπαρξης μιας Κεντρικης Τραπεζας, αν αυτη η τραπεζα βοηθουσε στην διαφυλαξη βασικων δικαιωματων των ανθρωπων. Οπως ξερει οποιοσδηποτε εχει υποστει υπερπληθωρισμο (ρωτηστε τους παπουδες σας για τα χαρτονομισματα του ενος εκατομμυριου ή δις δραχμων!) σε τετοιες συνθηκες η περιουσια και η ιδιοκτησια δεν προστατευονται καθολου. Οι κεντρικες τραπεζες εχουν προσφερει προστασια εναντια σε αυτα τα φαινομενα και αρα arguably ανηκουν στο ελαχιστο κρατος του Νοζικ.

Αναφερεις τον φον Χαγεκ, δεν νομιζω οτι ουτε αυτος θα ηταν υπερ της πληρους καταργησης της Φεντ, σιγουρα οχι αν ειχε διαθεσιμα τα σημερινα στοιχεια.

αυτα τα ολιγα. α και γιωργο σιγουρα δεν συμφωνεις με το Better redneck than red. Αλλιως δεν καταλαβαινω τι κανεις στην Ολλανδια και οχι στην Αλαμπαμα :-)

ΥΓ χρυσοθηρα επιμενεις οτι ο ιδρυμα Μιζες ειναι οργανισμος ακαδημαϊκης οικονομικης ερευνας και μαλιστα μεγαλου βεληνεκους? δεν μπορω να καταλαβω την επαναφορα ισχυρισμων που εχουν καταρριφθει οταν δεν εκανες καν τον κοπο να υπερασπιστεις την θεση σου.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock