Κεκτημένα και προσοδοθηρία

Νέο Άρθρο

Ουσιαστική συζήτηση για το Ασφαλιστικό πήγε να ανοίξει με την αποστροφή Παπαδόπουλου για το τέλος των συνταξιοδοτήσεων πριν τα 60. Προς στιγμήν φάνηκε ότι η αγαστή σύμπνοια κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για μια φλύαρη, αστόχευτη και συνεπώς ανώδυνη διαδικασία διαλόγου θα έδινε τη θέση της σε γνήσια προβολή ανταλλαγής απόψεων.

Δεν ήταν τόσο η αρχική τοποθέτηση Παπαδόπουλου όσο ο τρόπος με τον οποίο –βαλλόμενος πανταχόθεν– επέμεινε και εξήγησε: «Πώς κάποιος που δουλεύει στα ναυπηγεία ή κάνει σκληρή δουλειά θα βλέπει πενηντάρηδες ή σαρανταπεντάρηδες με πολυτελή και ακίνδυνη εργασία να παίρνουν παχυλές συντάξεις που ο ίδιος πληρώνει με τους φόρους του;». Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, τότε, έσπευσε να διευκρινίσει ότι το ΠαΣοΚ και «κάθε προοδευτικός πολίτης» πρέπει να αποσείσουν «την ιδεολογική κυριαρχία των συντηρητικών αντιλήψεων, σύμφωνα με τις οποίες “τολμηρό” και “υπεύθυνο” θεωρείται μόνο ό,τι είναι κοινωνικά άθικτο και αντιλαϊκό». Αυτή η τοποθέτηση Βενιζέλου υπήρξε πολύτιμη. Διότι επιτρέπει, αν δεν επιβάλλει, να λάβουν όλοι θέση...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*