Παγκόσμιος Φόρος

Quiz: ποιος είναι ο πολιτικός που (ξανα)πρότεινε την επιβολή παγκόσμιου φόρου κατά της φτώχειας; Μα, φυσικά, ο Σιράκ! Κακό πράγμα η φτώχεια κύριε Πρόεδρε, αλλά υπάρχουν άλλοι, εφαρμόσιμοι, δίκαιοι, κι αποτελεσματικοί τρόποι για να καταπολεμήσετε τη φτώχεια. Μείωση δασμών και μη-δασμολογικών εμποδίων. Μείωση κανονιστικών ρυθμίσεων. Μείωση διαφθοράς. Μείωση φόρων. Κατάργηση της ΚΑΠ, maybe? Duh!...

Ψηφιακη τηλεοραση

Χαζευοντας οπως παντα στα μαγαζια ηλεκτρονικων, παρατηρησα ενα σχετικα νεο φαινομενο στην Γερμανια και στην Ισπανια, την ψηφιακη τηλεοραση.

Αν και δεν βλεπω πολυ τηλεοραση, αυτη η νεα τεχνολογια δεν μου εμεινε αδιαφορη. Αυτο που κανει ειναι πολυ απλο και παρομοιο με αυτο που εγινε στα τηλεφωνα πριν καιρο, ή στο Ιντερνετ με το DSL. Χωρις ναμαι μηχανικος, τοχω καταλαβει καπως ετσι:

Απο εκει που η πληροφορια μεταδιδεται αναλογικα, δηλαδη με διακυμανσεις στην ταλαντωση ενος κυματος, την μεταφερουμε ψηφιακα δηλαδη με την μορφη του δυαδικου συστηματος 0-1. Το 0-1 μπορει να ειναι κατι απλο (ας πουμε θεωρητικα θα μπορουσαμε να ανοιγοκλεινουμε φωτισμενα παραθυρα οπως κανουν οι ανθρωποι του Δισκοκοσμου κατα τον Τ.Πρατσετ), συνηθως ειναι ομως ανοιχτα και κλειστα ηλεκτρικα κυκλωματα. Τωρα γιατι θα επρεπε να μας ενδιαφερει μια τεχνικη λεπτομερεια?

Γιατι τα ψηφιακα μεσα οπως θα εχετε παρατηρησει στα ασυρματα DECT τηλεφωνα σας π.χ., προσφερουν υψηλοτερη ποιοτητα. Ειναι πιο ευκολο να διακρινεις κατι που ειναι μονο μαυρο ή ασπρο, απο κατι που μπορει να ειναι διαβαθμισεις του γκρι (σκεφτειτε το παραδειγμα με τα φωτισμενα παραθυρα. Απο τα 40 χλμ μπορεις να ξερεις αν το παραθυρο ειναι ανοιχτο ή κλειστο, που φτανει για να μεταδιδεις δυδαδικες πληροφοριες. Δεν μπορεις να ξερεις ομως αν ειναι 20% ή 25% φωτισμενο, που θα χρειαζοταν ενα στοιχειωδες αναλογικο συστημα.).

Εχουμε λοιπον αρκετες βελτιωσεις με την ψηφιακη τηλεοραση, μεγαλυτερη ευκρινεια (γιατι το συστημα μεταδιδει περισσοτερη πληροφορια, αρα εικονες με περισσοτερη λεπτομερεια/περισσοτερα πιξελ, ενω ας πουμε με τις σημερινες 32ρες + τηλεορασεις στο αναλογικο συστημα φαινονται ατελειες), περισσοτερα καναλια (γιατι το ψηφιακο σημα μπορει να μεταδιδεται με περισσοτερη ακριβεια και λιγοτερες παρεμβολες) και κατι σημαντικο για την Ελλαδα, μεγαλυτερη εμβελεια. Αυτο που προσεχω οποτε παω διακοπες, ειναι οτι στην Ελλαδα μονο ενα 60-70% του πληθυσμου εχει ικανοποιητικη ποιοτητα ληψης. Μαλιστα ακομα και μεσα στην Αθηνα, πολλα καναλια εχουν προβληματα! Αυτο το φαινομενο θα περιοριστει πολυ με την ψηφιακη. Μαλιστα στις πολεις μεσα, μια κεραια μερικων εκατοστων στο δωματιο σας θα φτανει αντι για τα τεραστια μεταλικα σκιαχτρα που γεμιζουν τον αττικο ουρανο.
Στο μελλον μαλιστα μπορει να χρησιμοποιηθει η ψηφιακη μεταδοση και για αλλες πληροφοριες, προχωρημενο Τελετεξτ εως και Ιντερνετ! Και βεβαια για τους λιγο παινχιδιαρηδες, με μια απλη καρτα τηλεορασης για τον ΗΥ, μπορειτε να εχετε ολα αυτα τα πλεονεκτηματα και μερικα προσθετα (οπως timeshift) αρκετα φτηνα. Παιρνετε και μια TFT 23 ιντσων και ειστε μια χαρα!

Ποτε θα ερθουν λοιπον ολα αυτα τα καλα? Δυστυχως η τεχνολογικη μας καθυστερηση ειναι παλι ανυποφορη. Ενω στην Ισπανια πχ μεταδιδονται ηδη τα περισσοτερα καναλια ψηφιακα και στην Γερμανια υπαρχουν εως και 24 καναλια (!), με οριο και στις δυο χωρες το 2010 για την πληρη μεταβαση στη ψηφιακη μεταδοση, στην Ελλαδα μονο η ΕΡΤ αποσο ξερω θα ξεκινησει να μεταδιδει ψηφιακα, τρια πειραματικα καναλια. Και το χρονοδιαγραμμα αποτι φαινεται ειναι να γινει η μεταβαση στην Ελλαδα κατα το 2012 (το αν θα τηρηθει ειναι μια αλλη ερωτηση). Και αυτο μονο και μονο επειδη η ΕΕ εχει ορισει το 2012 σαν τελευταιο οριο. Η κλασικη Ελλαδα, που προσπαθει να επεκτεινει καθε προθεσμια για να μεινει στην καθυστερηση ετσι λιιιγο παραπανω. Καλα, κανεις αρμοδιος δεν αισθανεται προσωπικα προσβεβλημενος με αυτην την μιζερια, δεν θελει μια φορα για αλλαγη να εφαρμοσουμε κατι πριν τους αλλους, δεν θελει λιγη περιπετεια, καπου να χαραξουμε νεους δρομους? Μαλλον οχι και ετσι, τηλεοπτικα τουλαχιστον, οι Ελληνες μπορουν να υπερηφανευονται οτι ειμαστε δυο χρονια πισω απο την υπολοιπη Ευρωπη...
Μερικες φορες απορω, αν οι προθεσμιες της ΕΕ γινονται μονο για την Ελλαδα αφου οι αλλες χωρες τυπικα ξεμπερδευουν χρονια πριν!

ΥΓ1 εχω την ελπιδα οτι η ψηφιακη θα φερει και καλυτερο περιεχομενο. αλλα ισως ειμαι αφελης... τουλαχιστον ελπιζω να αρχισουν να μεταδιδουν ταινιες σε 16:9 αντι για το μιζερο 4:3 που κυριαρχει στην Ελλαδα, παλι αντιθετα στο ευρωπαϊκο ρευμα...
ΥΓ2 η ψηφιακη επανασταση σε ολα τα μεσα πρεπει να ειναι ανετα ή πιο ωφελιμη επανασταση για τους καταναλωτες των τελευταιων 50 χρονων...

Η κατάρρευση της λογικής

Ένα από τα πιο προβεβλημένα επιχειρήματα και ταυτόχρονα μια από τις μεγαλύτερες πλάνες των εχθρών των ελεύθερων αγορών είναι ότι αργά ή γρήγορα η ελεύθερη οικονομία οδηγεί σε ύφεση. Και προς επιβεβαίωση των λόγω τους φέρνουν το κραχ του 1929 και την Μεγάλη Ύφεση που ακολούθησε. Το κραχ του 1929 παρουσιάζεται ως η οριστική απόδειξη των εγγενών αδυναμιών του laissez-faire καπιταλισμού και αποτελεί μια από τις κύριες αφετηρίες της προσπάθειας ιδεολογικής νομιμοποίησης του σύγχρονου κρατικού παρεμβατισμού. Κι όμως, ήταν ακριβώς ο κρατικός παρεμβατισμός και που οδήγησε στο χρηματιστηριακό κραχ και ήταν οι παρεμβατικοί μηχανισμοί που μετέτρεψαν μια χρημαστηριστιακή κρίση σε παγκόσμια ύφεση!

Είναι φυσιολογικό μια επιχείρηση ή ένας κλάδος της οικονομίας να παρουσίαζει περιοδικά σκαμπανεβάσματα στη αποδοτικότητά του. Μια πτώση στην ζήτηση, τα περιθώρια κέρδους, τις επενδύσεις ή της απασχόλησης σε κάποιο κλάδο δημιουργεί αυτόματα προϋποθέσεις μεταφοράς κεφαλαίων και εργατικού δυναμικού σε άλλους κλάδους που εμφανίζονται ελκυστικότεροι και πιο αποδοτικοί. Αυτή η διαδικασία επιτρέπει την διαρκή ανανέωση, βελτίωση και εξέλιξη της παραγωγής τιμωρώντας τις λανθασμένες επιχειρηματικές επιλογές και τις αντιπαραγωγικές επενδύσεις. Αυτή η διαρκής μετακίνηση πόρων και η αναζήτηση της μεγαλύτερης αποδοτικότητας είναι η δύναμη που οδηγεί στην εξέλιξη.

Όταν οι αγορές λειτουργούν χωρίς παρεμβατικές ρυθμίσεις, έχουν τις ασφαλιστικές δικλείδες ώστε αυτή η διαδικασία να μην οδηγεί σε καταστροφές. Και αυτές είναι το τραπεζικό σύστημα και οι υπόλοιποι επενδυτικοί μηχανισμοί. Αυτοί όμως δεν έχουν άπειρα αποθεματικά. Και η ανάγκη τους να διασφαλίσουν και την ασφάλεια και την απόδοση των κεφαλαίων που δανείζουν (και που είναι η κύρια πηγή των νέων επενδύσεων) τους αποτρέπει από την υπερβολική έκθεση σε υψηλού ρίσκου επιχειρηματικές κινήσεις. Ο περιορισμός των κεφαλαίων είναι ο μηχανισμός που επιβάλλει τον εξορθολογισμό του δανεισμού.

Το σύστημα, στις ΗΠΑ, λειτουργούσε ικανοποιητικά μέχρι το 1913 (με εξαίρεση τις κρίσεις πληθωρισμού του χρυσού) οπότε και κόπηκαν τα φρένα του συστήματος, όταν η δημουργία της FED κατήργησε τους περιορισμούς δανεισμού, και έκανε την προσφορά χρήματος πολύ ευκολότερη. Επιπλέον, η κρατική διασύνδεση των τραπεζών κατήργησε τα προστατευτικά στεγανά μεταξύ τους, επιτρέποντας τα οικονομικά προβλήματα μιας τράπεζας (αποτέλεσμα των αποτυχημένων οικονομικών και επιχειρηματικών της επιλογών) να κλυδωνίζει το σύνολο του τραπεζικού συστήματος. Δημιούργησε ένα κρατικά ελεγχόμενο τραπεζικό "Τιτανικό" που απλά αναζητούσε το οικονομικό του παγόβουνο. Και το παγόβουνο δεν άργησε να εμφανιστεί.

Η προσφορά χρήματος άρχισε να εξαρτάται πλέον από τις αποφάσεις κάποιων σχεδιαστών, των οποίων τα κίνητρα δεν ήταν πάντα οικονομικά. Η πολιτική πάτησε το καταστροφικό της πόδι. Πχ το 1925 η Αγγλία αποφάσισε να επιστρέψει στον κανόνα του χρυσού. Ο τότε διοικητής της FED, με απολύτως πολιτικά κριτήρια, αποφάσισε να ρίξει τα επιτόκια για να ισχυροποιήσει την στερλίνα. Αυτό οδήγησε την ανθούσα οικονομία σε μια τεχνητή υπερθέρμανση.

Όσο τα επιτόκια ήταν τεχνητά χαμηλά ο δανεισμός για επενδύσεις στο χρηματιστήριο ήταν απίστευτα ελκυστικός οδηγώντας τις τιμές στα ύψη. Οι εταιρίες εμφάνιζαν μεγάλα κέρδη αφού το κόστος των επενδύσεων ήταν μειωμένο και οι επενδυτές είχαν φτηνό χρήμα για να αγοράσουν μετοχές. Η κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερη όταν το 1927 η FED χαμήλωσε κιάλλο τα επιτόκια για να βοηθήσει πολιτικά την Αγγλία που αντιμετώπιζε τότε πρόβλημα. Η κατάσταση που επικράτησε στην δεκαετία του '20 μετά των Α'ΠΠ είναι παρόμοια με αυτά που ζήσαμε στην Ελλάδα την περίοδο 1997-2000. Η υπερπροσφορά χρήματος και η ευφορία που δημιούργησε οδήγησε με μια αποσύνδεση με την πραγματικότητα.

Η κρίση του 1929 δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς πορείας υπερεπενδύσεων χωρίς κανένα έλεγχο της οικονομικής τους αποδοτικότητας, έχοντας κομμένα τα φρένα των μηχανισμών της ελεύθερης αγοράς χάρη στον κρατικό παρεβατισμό.

Και η προσγείωση ήρθε ανώμαλα όπως ήταν εντελώς φυσικό. Αν οι τράπεζες λειτουργούσαν σε ένα ελεύθερο καθεστώς, χωρίς την δυνατότητα να δανείζονται από το κράτος, η στρόφιγγα του αέρα που μεγάλωσε τη φούσκα θα είχε κοπεί πολύ νωρίτερα με πολύ μικρότερης έντασης διακυμάνσεις. Ακόμα όμως και κάποιες τράπεζες να είχαν οδηγηθεί στην υπερβολή, αυτό δεν θα επηρέαζε τόσο τις υπόλοιπες. Ακόμα όμως και αυτή απότομη επιστροφή στην οικονομική πραγματικότητα με την κατακόρυφη πτώση των προσδοκιών και αντίστοιχα των τιμών των μετοχών, δεν είχε κανένα λόγο να οδηγήσει σε κατάρρευση την οικονομίας, αν δεν είχε μπει πάλι στη μέση το παρεμβατικό χέρι του κρατικού παρεμβατισμού.

H πτώση της αξίας των μετοχών δημιούργησε επισφάλιες σε πολλές τράπεζες που είχαν υπερδανείσει χρήματα. Όμως η αλήθεια είναι ότι μέχρι το Νοέμβριο του 1930 (δηλαδή 13 μήνες μετά τό κραχ του Οκτωβρίου του 1929) τίποτα δεν έδειχνε πόσο άσχημα θα εξελιχθούν τα πράγματα. Η κατάσταση προκάλεσε και επιδείνωσε η τραγική πολιτική της FED. Η παρέμβασή της να αυξήσει τα επιτόκια ήταν εξίσου καταστροφική όσο οι επιλογές της νωρίτερα να τα ρίξει. Αυτό δημιούργησε την κρίση ρευστότητας που οδήγησε πολλές τράπεζες σε αναστολή λειτουργίας και κρίση έλλειψης εμπιστοσύνης των καταθετών με μαζικές αποσύρσεις καταθέσεων. Οι χρεωκοπίες τραπεζών εκτοξεύτηκαν στα ύψη, μειώνοντας την προσφορά χρήματος και βαθαίνοντας την ύφεση.

Πάνω στις ήδη καταστροφικές επιλογές, ήρθε να προστεθεί ανάκαμψη του προστατετισμού, που μείωσε δραματικά το παγκόσμιο εμπόριο ενισχύοντας την πτώση της οικονομικής δραστηριότητας. Η δε λύση που εφαρμόστηκε (και μυθοποιήθηκε), αυτή της αυξημένης σπατάλης κρατικών χρημάτων σε αντιπαραγωγικές επενδύσεις (σε σημείο να ξηλώνουν πλακόστρωτους δρόμους για τους ξαναπλακοστρώσουν απλά για να δίνουν μισθούς στους εργάτες) δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να παρατείνει την κρίση (η οποία τελικά ξεπεράστηκε με τον πόλεμο). H αύξηση των φόρων εισοδήματος που την χρηματοδότησαν (1.5% σε 4% για τα χαμηλά εισοδήματα και από 25% σε 63% για το ανώτερο τμήμα της κλίμακας) μηδένισαν τις ιδιωτικές επενδύσεις που, προσπαθώντας να μεγιστοποιήσουν την απόδοσή τους, θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την κρίση.

Όπως έχει αποδείξει ο Milton Friedman η οικονομική ανάπτυξη συνδέεται άμεσα με την προσφορά χρήματος και η ρύθμιση της προσφοράς χρήματος μπορεί να αντιμετωπίσει την στασιμότητα (βέβαια υπεβολική προσφορά δημιουργεί πληθωρισμό και ανεπαρκής αποπληθωρισμό). Αλλά αυτό είναι μια θεωρητική δυνατότητα που βασίζεται στην υπόθεση ότι ο εκάστοτε σχεδιαστής είναι απόλυτα ενημερωμένος για την οικονομική κατάσταση, είναι απόλυτα ικανός να χειριστεί ένα τόσο επικίνδυνο εργαλείο και ότι η αποφάσεις του έχουν γνώμονα αυτό το κριτήριο και μόνο (και όχι άλλες πολιτικές σκοπιμότητες). Καλύτερα οι ασφαλιστικές δικλείδες της ελεύθερης αγοράς παρά η ακροβατικές ικανότητες σχεδιαστών-μάγων. Όπως ειπώθηκε πρόσφατα ακόμα και για τον επιτυχημένο σε γενικές γραμμές Alan Greenspan: "Better Than Predecessors, Not As Good as Gold".

Η ιστορία του 1929 και της μετέπειτα ύφεσης δεν αποτελεί καθόλου απόδειξη της εγγενούς αστάθειας των ελεύθερων αγορών αλλά πώς η συγκεντρωμένη εξουσία (εδώ η ρύθμιση των επιτοκίων) στα χέρια λίγων σχεδιαστών μπορεί να αποβεί καταστροφική.

Ιστοσελίδα για τη συνταγματική αναθεώρηση

People Should Not Be Afraid of Their Governments
Governments Should Be Afraid of Their People

Παραθέτουμε παρακάτω το ενημερωτικό δελτίο της νέας αυτής κοινής διαδικτυακής προσπάθειας στην οποία στην οποία θα βρείτε να συμμετέχουν ενεργά πολλά μέλη του e-rooster:

Με χαρά σας ενημερώνουμε ότι, ενόψει της συνταγματικής αναθεώρησης, μια ομάδα ευαισθητοποιημένων πολιτών ξεκίνησε την προσπάθεια επισήμανσης των προβληματικών διατάξεων του ελληνικού συντάγματος και διατύπωσης μεταρρυθμιστικών προτάσεων. Η προσπάθεια αυτή λαμβάνει χώρα στο διαδικτυακό τόπο http://anatheorisi.org/ με άρθρα ατόμων των οποίων τα ενδιαφέροντα, οι πεποιθήσεις και η κατάρτιση ποικίλουν - που τα ενώνει, ωστόσο, η διάθεση να μη μείνουν απλοί παρατηρητές των εξελίξεων αλλά να συμμετέχουν ενεργά σε αυτές.

Η "Αναθεώρηση" είναι μια αυθόρμητη κίνηση πολιτών του διαδικτύου, που συσπειρώθηκαν χάριν της πρωτοβουλίας αυτής, χωρίς - στην πλειοψηφία τους - να γνωρίζονται από πριν. Στη δράση συμμετέχουν νομικοί και δημοσιογράφοι του ηλεκτρονικού και έντυπου τύπου, ενώ αναμένεται η συμμετοχή πολιτικών, τόσο του ευρύτερου φιλελεύθερου χώρου όσο και της αριστεράς

Επιζητούμε τη συμμετοχή σας για την παράθεση ενός ευρέως φάσματος απόψεων, με κείμενα, σχόλια και προτάσεις που θα εμπλουτίσουν αυτό το νεογέννητο φόρουμ ιδεών και θα προάγουν τη συζήτηση. Καθε άποψη είναι καλοδεχούμενη.

Η κίνηση μας στοχεύει στη ενθάρρυνση ενός ουσιαστικού κοινωνικού διαλόγου, μέσα στα πλαίσια της κοινωνίας των πολιτών. Δεν επιδιώκει το σχεδιασμό μιας κοινής στρατηγικής των μελών της αλλά αποσκοπεί στην καταγραφή τάσεων, στην ανταλλαγή απόψεων και στη διατύπωση προτάσεων, πρωτίστως δε στην αφύπνιση της κοινής γνώμης, που συχνά φαίνεται να αδιαφορεί για ένα θέμα τόσο ουσιαστικό, όσο η αλλαγή της χάρτας των θεμελιωδών δικαιωμάτων της.

Μεσα στα παραπάνω πλαίσια, σας προσκαλούμε να συμμετέχετε στην προσπάθεια αυτή, καταθέτοντας τη δική σας άποψη πάνω στη νέα Αναθεώρηση.

Ευχαριστούμε,

Η συντακτική ομάδα του anatheorisi.org

ΥΓ. Αν βρίσκετε την πρωτοβουλία αυτή θετική, παρακαλούμε προωθήστε αυτό το μήνυμα σε όποιον νομίζετε ότι θα εκδήλωνε σχετικό ενδιαφέρον. Αν επίσης επιθυμείτε να συμβάλλετε στην προσπάθεια μας μέσω του δικού σας ιστότοπου, επιλέξτε ένα από τα banners που έχουμε σχεδιάσει και χρησιμοποιήστε το στη σελίδα σας: http://web.mac.com/halebopp/iWeb/anatheorisi/banners.html

Η μακρια πορεια προς τον πατο

Για οσους απο μας αναρωτιομασταν τι επαθε ο Γιωργος Παπανδρεου τον τελευταιο καιρο, εδω ειναι η απαντηση. Τι σας την εσπαγε στους κλασικους ΠΑΣΟΚους? Η υποκρισια?

ο απόμακρος -συνεστιακού τύπου- χαιρετισμός «φίλοι και φίλες» υποχώρησε υπέρ του παραδοσιακού «σύντροφοι και συντρόφισσες»

το θεατρινιστικο καραγκιοζιλικι?

Υψωσε τον τόνο της φωνής του στην πρόεδρο της Βουλής, χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι

η επιμονη να μιλανε με ορους που ηταν ηδη παρωχημενοι πριν 40 χρονια?

αντικατέστησε το αρκτικόλεξο ΠΑΣΟΚ απ' τη μεγάλη «Δημοκρατική Παράταξη», παγίωσε τον όρο «δεξιά» για τη Ν.Δ.

ο χαζοπαμφλεταριος οικονομικος λαϊκισμος που εστειλε την Ελλαδα στον πατο της ΕΕ?

Ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε και στην ουσία κι η ομιλία του στην Αργολίδα θύμιζε το παλιό αριστερό ΠΑΣΟΚ: Επιτέθηκε στο κεφάλαιο και κάλεσε με πάθος τους εργαζόμενους να αποφασίζουν οι ίδιοι για τα προβλήματά τους.

Τι να πω... κριμα... Αν και η ερωτηση ειναι φταινε οι ηγετες που κανουν τετοια πραγματα ή ο λαος που τους τα ζηταει? Τοσο δυσκολο ειναι να βρεθει ενας πραγματικος ηγετης που να ηγειται και να προχωραει την χωρα αντι να αγεται απο την καθυστερηση στην οποια βουλιαζουμε?

Τελειώστε με τον ΟΤΕ

Σε λίγο καιρό τελειώνει η 12μηνη συνδρομή μου ADSL με ένα ιδιωτικό provider πάνω σε γραμμή του ΟΤΕ. Παρ'ότι δεν έχω ιδιαίτερα παράπονα από τον provider, δεν υπάρχει περίπτωση να ανανεώσω και να συνεχίσω να πληρώνω τα κερατιάτικα του ΟΤΕ για απαράδεκτες υπηρεσίες. Η σταγόνα που ξεχείλισε το προσωπικό μου ποτήρι είναι ο περιορισμός που έχει βάλει ο ΟΤΕ σε όλες τις γραμμές ADSL που δίνει, ανεξαρτήτως χωρητικότητας, να μην καταβάζουν πάνω από 30 πακέτα το δευτερόλεπτο. Ο λόγος είναι ένας, να μην μπρούν οι χρήστες ADSL να χρησιμοποιούν υπηρεσίες VOIP που χρειάζονται 60 πακέτα το δευτερόλεπτο για να λειτουργούν ικανοποιητικά.

Βλέπω γύρω μου μια εντεινόμενη αγανάκτηση για την συμπεριφορά του ΟΤΕ, αλλά εντελώς μυωπικές αντιδράσεις. Αν ως καταναλωτές θιγόμαστε από τις πρακτικές του ΟΤΕ η λύση δεν είναι ούτε το googlebombing (που απλά αυξάνει τα hits στην σελίδα του ΟΤΕ), ούτε μπανεράκια που "απαιτούν" φτηνό ίντερνετ, ούτε η πίεση για πολιτική παρέμβαση. Ο αστείος αυτός διαδικτυακός ακτιβισμός είναι αποθέωση της νοοτροπίας του παμφλετάριου. Όσο οι αντιδράσεις περιορίζονται στη σφαίρα της γραφικότητας τόσο θα συνεχίζει να παρέχει άθλιες υπηρεσίες.

Ο ΟΤΕ θα αναγκαστεί να αλλάξει πρακτικές μόνο αν δει ότι αυτές έχουν αντίκτυπο στα έσοδά του. Η λύση είναι μία και μόνη, φεύγουμε από συνδρομητές μια και καλή. Αν λοιπόν έχει νόημα μια καμπάνια στο ίντερνετ, αυτή δεν είναι απλά να βρίζουμε τον ΟΤΕ, αλλά να συμβάλουμε στην ενημέρωση και στην αλλαγή των καταναλωτικών συνηθειών μας. Με δεδομένη την κυρίαρχη θέση στην αγορά που έχει (και που την απέκτησε χάρη στο κρατικό μονοπώλιο δεκαετιών) πρέπει να στηρίξουμε κάθε ανταγωνιστική προσπάθεια ώστε να καταστήσουμε ελκυστική την προσέλκυση νέων παιχτών στην ελληνική τηλεπικοινωνιακή αγορά. Αν ο ΟΤΕ προσαρμοστεί για να διατηρήσει τα έσοδά του καλώς, αλλιώς ας πνιγεί στα χρέη (που ευτυχώς η ΕΕ δεν αφήνει πια το κράτος να τα καλύψει)και την χρεοκοπία.

Ως καταναλωτές έχουμε δύναμη, τις καταναλωτικές μας επιλογές. Και όσο περισσότερες και πιο ελεύθερες είναι αυτές οι επιλογές τόσο μεγαλύτερη επίδραση έχουν. Γι'αυτό έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να φωνάζουμε για ανοιχτές αγορές και την ελευθερία της επιλογής. Και ευτυχώς που ήρθε η ΕΕ και μας επέβαλλε το άνοιγμα της αγοράς τηλεπικοινωνιών γιατί με τις σοσιαλίζουσες ιδεοληψίες της ελληνικής κοινωνίας από μόνη της δεν ξέρω πότε θα ερχόταν (ιδεοληψίες που δεν λένε ακόμα να φύγουν). Οι περισσότεροι που σήμερα παραπονιούνται για τις πρακτικές του ΟΤΕ, πριν από μια δεκαετία φώναζαν εναντίον των μεταρρυθμίσεων και της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ ως "ξεπούλημα".

Μια μόνο πολιτική πρωτοβουλία έχει νόημα. Η διάλυση του ΟΤΕ. Ο ΟΤΕ έγινε αυτό που είναι χάρη στο μονοπώλιο και τις κρατικές ενισχύσεις από τους φόρους μας. Αυτό του επέτρεψε επί δεκαετίες να συντηρεί αργόσχολους ανίκανους κηφήνες , να κάνει πλούσιους τους διαπλεκόμενους προμηθευτές του, να γίνει όργανο ρουσφετιών, πολιτικών εξυπηρετήσεων, άντρο του κρατικοδίατου συνδικαλισμού και να αρμέγει τις τσέπες μας χωρίς κανένα φραγμό. Οι ελπίδες για κάτι τέτοιο είναι φυσικά μηδενικές.

Στις ΗΠΑ, όταν την δεκατία του '80 η AT&T απέκτησε τέτοια ηγετική θέση στην αγορά, επιτροπή ανταγωνισμού την διέσπασε στα 3. Εδώ όμως όχι μόνο δεν αφήνουμε την αγορά να αναπνεύσει από τα κρατικά εξασφαλισμένα προνόμια δεκαετιών, αλλά ενισχύουμε ακόμα και τώρα τον ΟΤΕ σε βάρος των ανταγωνιστών του χρηματοδοτώντας με τους φόρους μας (διότι οι υπέρογκες τιμές για τις άθλιες υπηρεσίες του δεν φτάνουν πια για να καλύψουν το κόστων των αντιπαραγωγικών υπαλλήλων του) τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις του!

Αν θέλουμε κάτι να αλλάξει, η μόνη λύση είναι ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΟΤΕ!

Απεργίες και οφέλη από αυτές. Ποιος χρωστάει σε ποιον.

Το παρακάτω άρθρο ξεκίνησε ως απάντηση σε σχόλιο του J95 σε προηγούμενο άρθρο για τις απεργίες και τους "απεργοσπάστες" (Ξέρεις τι σημαίνει πείνα;), αλλά εξελίχθηκε προφανώς σε κάτι πολύ μεγαλύτερο, οπότε το δημοσιεύω ξεχωριστά. Θεωρώ ότι απαντάει και στο άρθρο του S_G (Τα οικονομικά της (μη) απεργίας).

J95 said:
Έχω ακούσει πολλούς απεργοσπάστες να το λένε αυτό, αλλά ούτε έναν που να χάρισε π.χ. στη UNICEF τα λεφτά της αύξησης όταν αυτή κερδήθηκε.
...
Και αυτό το θεωρώ γλοιώδες.
Εκεί καταντήσαμε: Ο Άγιος Απεργοσπάστης...

Κατ' αρχάς δε δέχομαι τη λέξη "απεργοσπάστης". Τι πάει να πει αυτό; Για μένα υπάρχουν απλά απεργοί και μη απεργοί. Τα υπόλοιπα θεωρώ ότι, συνήθως, είναι ιδεολογικά φορτισμένες μπούρδες εκ του πονηρού.

Επί της ουσίας τώρα. Γιατί ο μη απεργός δεν χαρίζει τα λεφτά της αύξησης π.χ. στη UNICEF; Έχει (ηθική) υποχρέωση να κάνει κάτι τέτοιο; Ισχυρίζομαι πως όχι.

Ας πάρουμε την περίπτωση απεργίας όπου υπάρχουν τα εξής 3 αιτήματα:

1. Να απαλλαγεί από τη φορολογία ο κλάδος μας.
2. Σύνταξη στα 40 για όλους μας.
3. Αύξηση 15% στον κατώτατο μισθό.

Έστω ότι ο Χ εργαζόμενος διαφωνεί πλήρως με τα 2 πρώτα αιτήματα (τα θεωρεί κοινωνικώς προκλητικά και γελοία) και βρίσκει το 3ο ακραίο / μη ρεαλιστικό.
Ανεξαρτήτως του αν τα αιτήματα γίνουν δεκτά ή όχι, υφίσταται ήδη ως άτομο μια αρνητική συνέπεια από την ύπαρξη και προβολή τους και μόνο, καθότι χρωματίζεται αρνητικά / γίνεται δέκτης μιας αρνητικής "ετικέτας" στην κοινωνία ως μέλος του συγκεκριμένου κλάδου. Σκεφτείτε π.χ. ποια είναι η άποψή σας για κάποιον όταν ακούτε ότι είναι ναυτεργάτης ή δημόσιος υπάλληλος. Η ύπαρξη της αρνητικής αυτής ετικέτας μπορεί κάλλιστα να συνεπάγεται και αρνητικές οικονομικές συνέπειες για το άτομο (π.χ. στέρηση ευκαιριών) χωρίς να έχει πραγματικά ευθύνη. Χρεώνεται δηλ. αρνητικά εξ' αιτίας της προβολής παρόμοιων αιτημάτων από τη ... "συλλογικότητα".

Έστω τώρα ότι κατά τη διάρκεια της απεργίας ο ίδιος Χ εργαζόμενος αποφασίζει να μη συμμετάσχει. Και έστω ότι κερδίζεται τελικώς αύξηση 4% (αντί του π.χ. 3% που ήταν η αρχική πρόταση του εργοδότη). Οφείλει το άτομο να δώσει αυτό το επιπλέον 1% ως φιλανθρωπία; Ή να μην το αποδεχτεί (αν έχει από το νόμο τέτοιο δικαίωμα);

Παίρνω ως δεδομένο ότι η αμοιβή της εργασίας του ατόμου θα έπρεπε να προσδιορίζεται με βάση τις εκάστοτε συνθήκες προσφοράς και ζήτησης εργασίας. Κατά τις ημέρες της απεργίας η προσφερόμενη "ποσότητα" εργασίας είναι πολύ μικρή και η ζήτηση γι' αυτήν πολύ πιο μεγάλη. (Φανταστείτε π.χ. τη ζήτηση για ακτοπλοϊκά δρομολογία στο Αιγαίο κατά τη διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας.) Αυτό σημαίνει ότι η αμοιβή της εργασίας για τις συγκεκριμένες ημέρες θα έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερη. Ωστόσο, το εργαζόμενο άτομο δεν καρπούται την πραγματική αξία της εργασίας του για τις συγκεκριμένες ημέρες είτε γιατί είναι δεμένο εντός μιας συλλογικής σύμβασης (και πάλι χάρη στην ... συλλογικότητα) είτε γιατί η ατομική του σύμβαση καταρτίστηκε υπό άλλες συνθήκες προσφοράς και ζήτησης. Σε κάθε περίπτωση, το άτομο εξακολουθεί να πληρώνεται με το ποσό α που πληρωνόταν και υπό τις προηγούμενες συνθήκες παρότι η αξία της εργασίας του τη συγκεκριμένη στιγμή είναι π.χ.2α ή 3α. Άρα, το εργαζόμενο άτομο υφίσταται μια ακόμη οικονομική ζημιά κατά τη διάρκεια της απεργίας. Θα το περιέγραφα ως ένα είδος καταναγκαστικού κόστους ευκαιρίας. Όσο μεγαλύτερη δε είναι η συμμετοχή στην απεργία, τόσο μεγαλύτερη είναι και η αξία της εργασίας για τις συγκεκριμένες μέρες και άρα τόσο μεγαλύτερη και η οικονομική απώλεια που υφίσταται το εργαζόμενο άτομο ως αποτέλεσμα της απεργίας. Η απώλεια δε αυτή, δεν είναι καν σίγουρο ότι θα αντισταθμιστεί από την επιπλέον αύξηση που θα λάβει ως αποτέλεσμα της απεργίας. Μπορεί ακόμη και να είναι μικρότερη από την αύξηση και άρα, για μια ακόμη φορά, το άτομο να βγαίνει ζημιωμένο από τη δράση της συλλογικότητας.

Άρα, σε καμία περίπτωση δεν τεκμηριώνεται ότι το άτομο οφείλει κάτι ως αποτέλεσμα της μη συμμετοχής του στην απεργία.

Θα μπορούσε βάσιμα δε να ισχυριστεί κανείς ότι η ίδια η μη συμμετοχή του ατόμου στην απεργία και η επιλογή της εργασίας (ανεξαρτήτως των κινήτρων της) αποτελεί κοινωνική προσφορά τουλάχιστον εξίσου σημαντική με την οποιαδήποτε προσφορά σε φιλανθρωπικούς οργανισμούς. Για την ακρίβεια, η προαναφερθείσα απωλεσθείσα επιπλέον αμοιβή (α ή 2α) που δεν εισπράττει ποτέ το άτομο είναι ακριβώς μια μορφή προσφοράς του προς το κοινωνικό σύνολο.

Σε τελική ανάλυση βέβαια, το άτομο αποφασίζει τι είναι πιο σημαντικό για το ίδιο: Η πιθανότητα κατοχύρωσης ενός μεγαλύτερου ποσοστού αύξησης για το μέλλον (+ μερικά ξένοιαστα πρωινά, + η δυνατότητα για μεσημεριανό φαγητό μια λογική ώρα τις μέρες της απεργίας, + οι πιθανώς καλύτερες κοινωνικές σχέσεις με τους συναδέλφους, +η πιθανότητα εξεύρεσης εναλλακτικού εισοδήματος κατά τις ημέρες της απεργίας) από τη μία μεριά ή, από τη άλλη μεριά, η εξασφάλιση ρευστότητας και η μη, προσωρινή έστω, απώλεια εισοδήματος. Άρα, και πάλι καταλήγουμε, κατ' ελάχιστον, στο ότι η επιλογή μη συμμετοχής στην απεργία έχει περισσότερες πιθανότητες να γίνεται από άτομα που είναι πιο πιεσμένα οικονομικά.


Ας πάρουμε τώρα μια άλλη υποθετική περίπτωση. Έστω ότι το άτομο Ψ εργάζεται αποδοτικότερα και έχει υψηλότερα προσόντα από την πλειοψηφία των εργαζομένων συναδέλφων του. Ωστόσο, λόγω της δράσης της "συλλογικότητας" από τη μια μεριά και της αδράνειας ή αδυναμίας του εργοδότη του από την άλλη (ύπαρξη κολλεκτιβιστικού θεσμικού πλαισίου) βρίσκεται να αμοίβεται το ίδιο, ή έστω να παίρνει το ίδιο ποσοστό αύξησης, με όλους τους υπόλοιπους συναδέλφους του.

Έστω ότι το υποθετικό αυτό άτομο αισθάνεται πως έχει ζημιωθεί από προηγούμενες δράσεις της "συλλογικότητας" (στην οποία καταναγκαστικώς μετέχει). Π.χ. έχουν κατόπιν "συλλογικής" πίεσης (η οποία μπορεί να εξυπηρετεί βέβαια απλά και μόνο τα προσωπικά συμφέροντα κάποιων συνδικαλιστών) προσληφθεί τόσοι πολλοί στον κλάδο του που οι αμοιβές έχουν κατ' ανάγκη συμπιεστεί. Ο εργοδότης μπορεί να συντηρήσει τόσο πολλούς εργαζόμενους μόνο με το να κρατάει χαμηλές τις αμοιβές για το σύνολο. Έτσι, ενώ ο εργαζόμενος της περίπτωσής μας μπορεί να αισθάνεται ότι αξίζει π.χ. να πληρώνεται με 2.000€ / μήνα βρίσκεται στη θέση του να πληρώνεται με 1000€ / μήνα ως αποτέλεσμα των παραπάνω παραγόντων. Έστω ότι η απεργία θα αποφέρει αύξηση 1% επιπλέον όπως αναφέρθηκε παραπάνω (4% αντί για 3%). Πρέπει τα 10 επιπλέον ευρώ το μήνα που θα του εξασφαλίσει η δράση της "συλλογικότητας" και η απεργία να τα απαρνηθεί καθότι δε συμμετείχε σε αυτήν; Προφανώς και όχι! Τα 10 επιπλέον ευρώ είναι απλά και μόνο ένα ελάχιστο τμήμα του ποσού (1000€) με το οποίο η "συλλογικότητα" και η δράση της έχει ζημιώσει τον συγκεκριμένο υποθετικό εργαζόμενο. Άρα, όχι μόνο ο (μη απεργών) εργαζόμενος του παραδείγματος δεν χρωστάει αλλά αντιθέτως αυτά που του οφείλονται είναι απείρως περισσότερα. Η από μέρους του "είσπραξη" των επιπλέον 10€ αποτελεί μικρό μόνο μέρος του συνολικού χρέους που η συλλογικότητα έχει έναντι του συγκεκριμένου εργαζόμενου!

Και ξαφνικά έγινε ένα Φίτςςς (Fitch)...

Αναταραχή έγινε πριν δυο τρεις μέρες μετά την αναθεώρηση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ισλανδίας (μια πολύ μικρή χώρα και οικονομία στο παγκόσμιο χωριό) από το διεθνή οίκο οικονομικής αξιολόγησης Fitch.

Το χρέος της Ισλανδίας έχει τραβήξει τα τελευταία χρόνια την ανηφόρα και παράλληλα μ’ αυτό και άλλοι παράγοντες (αυξημένο έλλειμμα διακυβέρνησης κλπ.) ανάγκασαν το διεθνή οίκο να αναθεωρήσει προς τα κάτω τις απόψεις του για την οικονομία της παγωμένης χώρας και κατά συνέπεια αλλάξει η στάση των επενδυτών - άλλοι που βλέπουν τις αγορές σα μίασμα (βλέπε αριστερούς στην πιο hardcore μορφή ή ευρωγραφειοκράτες στην πιο light) αυτούς τους αποκαλούν και κερδοσκόπους - που είχαν βάλει τα κεφάλαιά τους σε ομόλογα ισλανδικής κορώνας. Ομόλογα που είχαν πολύ αυξημένες αποδόσεις (με επιτόκιο της τάξης του 10% ή και λίγο περισσότερο) και προηγουμένως φάνταζαν θελκτικά σε επενδυτές που ψάχνουν ό,τι ψάχνει φυσικά ο κάθε επενδυτής ανά τον κόσμο: αποδόσεις.
Μετά την ανακοίνωση της Fitch άρχισε πολύς κόσμος να φεύγει από τέτοιες τοποθετήσειςπου φαινόντουσαν ότι είχαν υψηλές αποδόσεις. Άρχισαν μάλιστα να φεύγουν και από άλλα τέτοια ομόλογα που υπόσχονται πολλά (Βραζιλία και άλλες υποσχόμενες αγορές), γιατί σκέφτηκαν ‘πάμε να φύγουμε μήπως βγουν και άλλοι υπερεκτιμημένοι (ομόλογα σε νομίσματα ‘παλτά’ θα τα λέγαμε στην ποδοσφαιρική διάλεκτο) και μείνουμε με το παλτό στο χέρι σαν τον παναθηναϊκό’.
Αξίζει να δει κανείς την αναταραχή που προκλήθηκε από την αλλαγή αξιολόγησης μιας μικρής χώρας. Η Ισλανδία έχει πληθυσμό μόλις 300.000 αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να αποκτήσουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο χρέος περίπου 200 δις σε ισλανδικές κορώνες (ή περίπου 2,5 δις ευρώ αν πάρουμε μια ισοτιμία περίπου 78-79 isk για 1€) ή περίπου 8.500 € για κάθε έναν ισλανδό.

Η απορία μου είναι τι θα πει η Fitch, η S&P η Moody's για τη δική μας πιστοληπτική ικανότητα τη στιγμή που για παράδειγμα το χρέος στην ελλάδα έχει ανέλθει στο εφιαλτικό νούμερο των 215 δις € (ενώ πέρυσι ήταν 201). Μιλάμε για μια αύξηση του χρέους 7% σε ένα χρόνο. Και δεν είχαμε ανάπτυξη του ΑΕΠ μεγαλύτερη του 7% στον ένα αυτό χρόνο για να πούμε ότι ήλθαμε 'μία η άλλη' και 'ισοφαρίζονται τα ποσά'. Με μια απλή διαίρεση βρίσκει κανείς ότι σε κάθε έλληνα εν ζωή αντιστοιχούν περίπου 21-22.000 € (σχεδόν το τριπλάσιο της ισλανδίας ας πούμε). Και αυτό χωρίς στο 215 να υπολογίζεται το (γενικά όχι και τόσο γνωστό και ξεκάθαρο) σύννεφο των εγγυήσεων που έχει δώσει το κράτος σε κάθε λογής ΔΕΚΟ και άλλες παρεμφερείς και κρυφές υποχρεώσεις. Και χωρίς να μιλήσουμε καθόλου για το αναλογιστικό έλλειμμα των δημόσιων ταμείων (βγαίνει ένα ιλιγγιώδες νούμερο) το οποίο κανείς δεν αγγίζει σ' αυτή τη χώρα των στρουθοκαμήλων.

Το ερώτημα είναι λοιπόν: τι θα μας πει σε λίγο καιρό η Fitch και η όποια άλλη εταιρεία οικονομικής αξιολόγησης?

Είναι μάλιστα όμηρος η χώρα από εκβιασμούς σε πολιτικό επίπεδο?

Δηλαδή, θα μας πούνε (εν δεν το έχουνε ήδη πει και δεν το ξέρουμε):

'κάνε κι αυτό κι εκείνο ή πρέπει να δεχτείς και το άλλο γιατί το ξέρεις καλά κι εσύ ότι κρατάω με νύχια και με δόντια την κάθε Fitch για να μη σου μειώσει (όπως πρέπει) κατά δύο σκαλοπάτια την πιστοληπτική ικανότητα και να στη μειώσει π.χ. μόνο για ένα - ή να κάνει λίγο τα στραβά μάτια'.

Αυτά είναι τα ζητήματα γύρω μας, μ' αυτά θα έπρεπε να ασχολούνται around αντί με το πόσο έχει το κολοκύθι και με το πόσο αύξηση στο εφάπαξ εκβιάζει ο κάθε ένας.

Λέτε να γίνει καμιά μέρα και 'δω κανένα Φίίίτςςςς?

50 χρόνια απομυθοποίησης

Σαν αύριο πριν 50 χρόνια, στις 25 Φεβρουαρίου 1956, στο 20ο συνέδριο του ΚΚΣΕ, με την ομιλία του Νικήτα Χρουτσώφ, είχαμε την πρώτη ρωγμή στο μύθο της σοβιετικής σοσιαλιστικής κοινωνίας και την παραδοχή εκ μέρους του καθεστώτος ενός από τα μαζικότερα και διαρκέστερα εγκλήματα του 20ου αιώνα, της σταλινικής δικτατορίας (δεύτερο σε αριθμό θυμάτων μόνο σε σχέση με την μαοϊκή Κίνα και συγκρίσιμο σε αποκτήνωση μόνο με τη ναζιστική Γερμανία). Ενός εγκλήματος που σήμερα μόνο φανατικοί ιδεοληπτικοί (και όπως φαίνεται νοσταλγοί των πρακτικών του) αρνούνται να αναγνωρίσουν.

Σε μια κλειστή συνεδρίαση, μπροστά μόνο σε μέλη του κόμματος, ο Γενικός Γραμματέας του παραδέχτηκε τα εγκλήματα της σταλινικής εποχής, σε ότι αφορούσε εκκαθαρίσεις μελών του (και παρότι ο ίδιος ο Χρουτσώφ είχε σημαντική ευθύνη και συμμετοχή σ'αυτά). Μια επιτροπή προετοιμασίας για το συνέδριο βρήκε 681,692 θύματα. Αργότερα, στο 22ο συνέδριο του ΚΚΣΕ, ο Χρουτσώφ παραδέχτηκε και τα εγκλήματα του καθεστώτος ενάντια στα μη-μέλη, στον απλό λαό, προτείνοντας και την ανέγερση μνημείου στος τιμήν τους (πράγμα που φυσικά δεν έγινε αφού προείχαν τα προγανδιστικά στρατευμένα έργα εξύμνησης της σοσιαλιστικής ουτοπίας και του σοβιετικού υπεράνθρωπου).

Ασφαλώς και τα κίνητρα του Χρουτσώφ για την αναγνώριση των εγκλημάτων δεν ήταν στο ελάχιστο ανθρωπιστικά, αλλά το ίδιο κυνικά με τα κίνητρα αυτών που τα διέπραξαν. Άλλωστε τα χέρια του έσταζαν από βάρος εκατομμυρίων νεκρών, ιδίως κατά τη θητεία του στην Ουκρανία. Ενώ τα εκατομμύρια των νεκρών και των εκτοπισμένων να θυσιάστηκαν στο βωμό της επιβίωσης της σταλινικής απολυταρχίας, η δημοσιοποίησή των εγκλημάτων σε βάρος τους εξυπηρέτησε αργότερα τις μάχες πολιτικής εξουσίας στους κόλπους του κόμματος, χτυπώντας τους πολιτικούς αντιπάλους του Χρουτσώφ. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Ο Στάλιν έγινε το εξιλαστήριο θύμα για ένα ολόκληρο δολοφονικό μηχανισμό που διέπραξε απίστευτα εγκλήματα και του οποίου τα μέλη και η ιδεολογία τους χρειάζονταν μια ηθική απενοχοποίηση.

Δυσυχώς, η έκταση των εγκλημάτων είναι σχεδόν αδύνατο να προσδιοριστεί με ακρίβεια παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται σήμερα από επιστήμονες και ανθρωπιστικές οργανώσεις (το 2004 ανακοινώθηκαν 1,345 εκατομμύρια εξακριβωμένα ονόματα θυμάτων), σε κάθε όμως περίπτωση μιλάμε για περισσότερα από 20 εκατομμύρια θύματα. Μέχρι το 1956 μπρούμε πρόχειρα να αναφέρουμε:
-Την εκτέλεση δεκάδων χιλιάδων ομήρων και αιχμαλώτων χωρίς δίκη το 1918-1922
-Την σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων αγροτών και εργατών στις βίαιες καταστολές των εξεγέργσεών τους την ίδια περίοδο.
-Την εκτόπιση και την εξολόθρευση των Κοζάκων του Ντον το 1920
-Τις δολοφονίες δεκάδων χιλιάδων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης το 1918-1930
-Τον θάνατο περίου 5 εκατομμυρίων στον λιμό του 1922
-Την υποχρεωτική κολλεκτιβοποίηση της υπαίθρου και την εξόντωση των διαφωνούντων ιδιοκτητών.
-Την εκτόπιση και την εκκαθάριση περίπου 2 εκατομμυρίων κουλάκων (ανεξάρτητων μικροϊδιοκτητών γης) το 1930-32
-Τον εσκεμμένο λοιμό και την απομόνωση της Ουκρανίας που οδήγησε στο θάνατο 6 εκατομμύρια Ουκρανούς
-Την εκκαθάριση σχεδόν 690.000 ατόμων στις Μεγάλες Εκκαθαρίσεις του 1937-38
-Τον εκτοπισμό εκατομμυρίων Πολωνών, Ουκρανών, Πόντιων Ελλήνων, Αφγανών, Κορεατών, Κινέζων, κατοίκων των Βαλτικών Χωρών, της Μολδαβίας και της Βερασάβιας το 1939-41 και το 1944-45
-Την εκτόπιση και την εκκαθάριση των Γερμανών του Βόλγα το 1941
-Την εκτόπισση και την εγκατάλειψη των Τατάρων της Κριμαίας, των Τσετσένων και των Ινγκουσέτιων το 1943-44
-Το 1953 υπήρχαν στα Γκούλαγκ πάνω από 2,5 εκατομμύρια φυλακισμένοι, εκ των οποίων το 1,2 αμνηστεύτηκε 3 βδομάδες μετά τον θάνατο του Στάλιν.

Όσοι διανοούμενοι προσπάθησαν να αντισταθούν σε αυτόν τον ολοκληρωτικό οδοστρωτήρα αίματος εκτοπίστηκαν, εκτελέστηκαν, κλείστηκαν σε ψυχιατρεία και ελάχιστοι τυχεροί εξορίστηκαν στο εξωτερικό (όπου κάποιοι όπως ο Μαρκώφ δολοφονήθηκαν). Το "Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ" του Αλεξάντερ Σολζενίτσιν ήταν μια σπάνια καθαρή ματιά κάτω από το σιδερένιο πέπλο της σταλινικής προπαγάνδας. Το έργο της Τσεκά, της GPU, της NKVD και της KGB δεν έλαβε ποτέ την "αναγνώριση" που του άξιζε.

Από τα θύματα των πολιτικών διώξεων, με ιδιαίτερη μανία καταδιώχθηκαν οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις του αριστερού χώρου. Μόνο το 1925 η GPU "εξάρθρωσε" 81 οργανώσεις αναρχικών, 14 οργανώσεις μενσεβίκων, 6 οργανώσεις σοσιαλεπαναστών της δεξιάς, 7 οργανώσεις σοσιαλεπαναστατών της αριστεράς, 117 οργανώσεις "διάφορων διανοούμενων", 24 οργανώσεις "μοναρχικών", 85 οργανώσεις "κληρικών" και "αιρετικών" και 675 ομάδες κουλάκων. Η επιθετική, αδιάλλακτη και βίαιη ιδεολογία του Λένιν και των Μπολσεβίκων πολέμησε με λύσσα κάθε πολιτική διαφορετικότητα συνθλίβοντας κάθε αντίθετη φωνή, ακόμα και όσων τη βοήθεια χριεάστηκε στα πρώτα στάδια της επανάστασης. Και γι'αυτό αξίζει την καταδίκη της πρώτα και κύρια από τον χώρο που ξεκίνησε και στη συνέχεια έπνιξε.

Αυτά που ένα αιμοσταγές καθεστώς είχε το θάρρος να αναγνωρίσει κάνοντας τη αυτοκριτική του, η σημερινή ιδεολογική τύφλωση αρνείται ακόμα να τα δει. Αντί το μέγεθος και μόνο της θηριωδίας να τους παγώνει το αίμα, σήμερα γινόμαστε δέκτες της χονδροειδούς γκαιμπελικής προπαγάνδας τους. Οι εχθροί της δημοκρατίας, του πολιτικού πλουραλισμού, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ανεξαρτησίας της σκέψης και της άποψης όχι μόνο δεν ηττήθηκαν στη χώρα μας, αλλά κατάφεραν να γίνουν ιδεολογικό κατεστημένο, όπως απέδειξε η σύμπλευση μαζί τους του συνόλου σχεδόν του πολιτικού φάσματος στο ζήτημα της καταδίκης των εγκλημάτων των κομμουνιστκών καθεστώτων από το Συμβούλιο της Ευρώπης.

Τα οικονομικα της (μη) απεργιας

Δεν υπαρχει αμφιβολια οτι σημερα αυτοι που εργαζονται την ωρα που αλλοι απεργουν ειναι λαθρεπιβατες (ή δωρεαν επιβατες κατα Ροαρκ). Μοιαζουν λιγο με τα ατομα που στα σχολεια μενουν μεσα στην ταξη οταν οι αλλοι κανουν αποχη. Παριστανουν το καλο παιδι στον εργοδοτη, αλλα συμμετεχουν στα οφελη που κερδιζουν συλλογικα οι εργαζομενοι με την απεργια. Τα κινητρα τους να το κανουν αυτο, μοιαζουν πολυ με το διλημμα του φυλακισμενου. Ο καθενας εχει κινητρα να γινει απεργοσπαστης, αλλα αν γινουν ολοι απεργοσπαστες τελικα χανει ολη η ομαδα! Οι απεργοι λοιπον προσφερουν μια θετικη εξωτερικη επιρροη στον απεργοσπαστη, ο οποιος το εκμεταλλευεται για να βγαλει το κατι παραπανω. Γιαυτο οι απεργοσπαστες ζημιωνουν την απεργια και για αυτο περιφρονουνται και συχνα τρωνε και ξυλο στην Ελλαδα!

Οσα και να ειναι τα κριματα τους, πρεπει ειναι σαφες οτι η βια δεν ειναι η απαντηση σε αυτο το φαινομενο! Κανεις δεν μπορει να εμποδιζει με την βια τον αλλο να κανει την δουλεια του. Καμμια "κοινοτητα" δεν μπορει να νομιζει οτι μπορει να ελεγχει τις πραξεις των ατομων που την αποτελουν, κανενας αυτοκλητος αρχηγισκος και εργατοπατερας δεν μπορει να το παιζει δικτατορας. Τα ατομα που δεν απεργουν, ισως εκμεταλλευονται το φαινομενο που περιγραψαμε, ισως απλα δεν συμφωνουν με τους ορους της απεργιας (οπως δεν θα συμφωνουσε κανεις λογικος ανθρωπος με τα αιτηματα των ναυτεργατων τωρα), ισως καποιος πραγματικα λυπαται τους αποκλεισμενους κατοικους των νησιων... δεν εχει σημασια. Ειναι δικαιωμα τους. Αν οι απεργοι θελουν να τους τιμωρησουν, η βια δεν μπορει να ειναι μεσα στις επιλογες τους, σε μια ελευθερη δημοκρατικη χωρα! Μια τιμωρια, ειναι η περιφρονηση των απεργοσπαστων στον χωρο εργασιας. Μαλιστα αν οι απεργοι πεισουν την κοινωνια για το δικιο τους, θα μπορουν να περισουν και την υπολοιπη κοινωνια να περιφρονει τους απεργοσπαστες... Μια καλυτερη λυση ομως για τιμωρια, θα ηταν να καταργηθουν οι συλλογικες συμβασεις εργασιας. Ο μισθος θα καθοριζεται κατα περιπτωση, ετσι οι απεργοι θα μπορουν να ζητουν αυξησεις μονο για οσους απεργησαν, οχι και για τους απεργοσπαστες.

Ετσι θα ειναι ξεκαθαρα τα κινητρα και θα εξαφανιστουν οι εξωτερικοτητες. Οποιος πραγματικα πιστευει οτι εχει δικιο και οτι ο εργοδοτης τον εκμεταλλευεται, απεργει τοσο, οσο ο εργοδοτης να καταλαβει οτι ζημιωνεται πολυ απο την ελλειψη του συγκεκριμενου εργατη. Αντιθετα οποιος απλα παπαρολογει και θελει μονο να εκβιασει για να φαει τους κοπους αλλων, απλα δεν θα απεργησει γιατι θα ξερει οτι ο εργοδοτης δεν θα πληγει καθολου... Προφανως στο συστημα μπορουν να δημιουργηθουν και συμμαχιες, συμμαχιες των ατομων που θεωρουν οτι ολοι αδικουνται για να πιεσουν ομαδικα τους εργοδοτες. Αλλα αυτες οι συμμαχιες θα ειναι αυστηρα εθελοντικες, κανεις δεν ειναι υποχρεωμενος να κανει απεργια. Και βεβαια ετσι αυξανονται και τα κινητρα των εργαζομενων να γινουν παραγωγικοι.

Ισως ο μηχανισμος που περιγραφω δεν ειναι ο καλυτερος, ισως υπαρχει ενας αλλος. Το σιγουρο ειναι οτι οι εργαζομενοι πρεπει να αναζητησουν τροπους να διεκδικουν τα αιτηματα τους, χωρις να εκβιαζουν και χωρις να παραλυουν την χωρα...

Ξερεις τι σημαινει πεινα?

Ειδα κατα κακη μου τυχη τον Γ.Τραγκα στην τηλεοραση να πεταει ατακες που προωθουν την βια και τις εκβιαστικες διεκδικησεις των ναυτεργατων, με αυτη την απαισια φωνη του:

Οταν 80% του λαου πειναει, η κυβερνηση παιρνει το μερος του κεφαλαιου

Γιατι εγω ημουν σιγουρος οτι αυτοι που πραγματικα δεν εχουν δουλειες, αυτοι που πραγματικα πεινανε, ή οι κακομοιροι τυποι που εχουν αποκλειστει σε κατι νησακια, ενα πραγμα θα ευχοντουσαν εκεινη την στιγμη:

Να μαθει αυτος ο απαισιος ανθρωπος τι σημαινει πεινα...
(ή τουλαχιστον να χασει την δουλεια του, που τοσο ανευθυνα εξασκει)

Γιατι ποιον ακριβως λαο υποστηριζεις, οταν στηριζεις μια απεργια που εχει βλαψει ολους τους κατοικους νησιων της χωρας?

ΥΓ υπαρχει μεγαλη διαφορα μεταξυ του ζηταω μια χαρη, διεκδικω, απαιτω και εκβιαζω. Καποιος που θελει να λαμβανει περισσοτερο απ'οσο παραγει, καποιος που παει να φαει λεφτα απο την τσεπη των Ελληνων, θα επρεπε να ζηταει μια χαρη, οχι να εκβιαζει. Διαβαστε ας πουμε αιτημα:

Εξασφάλιση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος για εργασία και άμεση απορρόφηση όλων των προσφερομένων για εργασία ανέργων Ελλήνων ναυτεργατών

μα καλα, που ακουστηκε τετοιο πραγμα! Πρεπει να προσλαβουμε ολους οσους θελουν να γινουν ναυτεργατες??? Πρεπει ο κατοικος της Κοζανης πχ, που δεν εχει πατησει ποτε σε λιμανι, να πληρωσει απο την τσεπη του ολους οσους θελουν να δουλευουν στο λιμανι Ηρακλειου ας πουμε? Μα ποιος ανθρωπος που ειναι στα συγκαλα του υποστηριζει τετοια αιτηματα?

ή ακουστε αυτο εδω απο τον ΓΓ. της πανελληνιας ενωσης ναυτικων

Απαιτούμε την πλήρη απαλλαγή από τη φορολογία του εισοδήματος, που είναι 6% για τους αξιωματικούς και 3% για τα κατώτερα πληρώματα, μειώνοντας τους μισθούς.

! Απαιτουν πληρη απαλλαγη απο την φορολογια? Καλα διαβαζω? Θελουν να μην πληρωνουν καθολου φορους? Γιατι θα επρεπε να ενδιαφερεται εστω και ενας Ελληνας για ενα ατομο που θελει να μην πληρωνει καθολου φορους?

Παπούτσι από την Ε.Ε. κι ας είναι μπαλωμένο

Δεν περνάει βδομάδα που να μην αηδιάζεις με κάποιες απ’ τις πολιτικές που έχει αυτός ο περίεργος οργανισμός που λέγεται Ε.Ε.

Διαβάζα επίσης πριν μια βδομάδα ότι ψάχνουν να δουν (είναι στόχος του κ. Μπαρόζο...) πού θα κάνουν την έδρα του ευρωπαϊκού ΜΙΤ (του ΕΙΤ) και έχουν πρόβλημα λέει για δύο λόγους . Και γιατί ερίζουν πολλές πόλεις (σαν να διεκδικούσαν την καταγωγή του Ομήρου...) να αποτελέσουν την έδρα του ιδρύματος (εννοείται, από το ίδιο τριγωνοτετράγωνο της μασονίας εκεί του σκληρού πυρήνα). Αλλά και γιατί διαφωνούν έντονα μ' αυτό άλλα μεγάλα ερευνητικά ιδρύματα ανα την ευρώπη (πάλι στην επίμαχη περιοχή) τα οποία παίρνουν ένα πολύ γενναίο κομμάτι της πίτας των ερευνητικών κονδυλίων της Ε.Ε.
Επίσης, πριν λίγο καιρό γραφόντουσαν πολλές σελίδες για τις διαπραγματεύσεις του ευρωπαϊκού χρηματιστηρίου (περίπου συγχώνευση φρανκφούρτης και παρισίου) στις οποίες δε βγάζανε άκρη για το πού θα είναι η έδρα του...

Για την πορεία της και την πορεία της χώρας μέσα σ' αυτή τα έχουμε ξαναπεί (πληθυντικός μεγαλοπρέπειας, δεν παίρνω κι άλλους στο λαιμό μου από το blog...).
Και ταυτόχρονα είναι να απορείς για το από πού κι ως πού χαρακτηρίζεται φιλελεύθερη η Ε.Ε. που βάζει τον κρατικό υπερπροστατευτισμό των προστατευόμενων γραφειοκρατών της πάνω από την ελεύθερη διακίνηση αγαθών.
Γιατί παρακαλώ (ας μου το εξηγήσει κάποιος) θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει από στρατηγικής πλευράς σαν ελλάδα το αν πληγεί η ιταλική παραγωγή επώνυμων παπουτσιών? Γιατί θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει το αν ο κ. Lakshmi N. Mittal καταφέρει ή όχι να εξαγοράσει μια υπό κρατική Λουξεμβουργογαλλική κηδεμονία βιομηχανία? Γιατί έχουμε μπλέξει με αυτό το τρελοκομείο? Προφανώς γιατί κάποιοι παίρνουνε λεφτά έτοιμα?

'Έτοιμα λεφτά μας δίνει η Ε.Ε.' λέει ο κάθε βλάκας ή απλά κάθε πολύ ωφελημένος γραφειοκράτης αυτού του παράξενου συστήματος που δεν παράγει πολλά περισσότερα από μεγαλεπήβολα προγράμματα ισορροπημένης αναποτελεσματικότητας. Ενός συστήματος που, επειδή σέρνεται και από άλλους παράγοντες, υιοθετεί αναγκαστικά και κάποιους φιλελεύθερους κανονισμούς – για να βγαίνει ο κάθε τυχάρπαστος εδώ και να μας μιλά για 'φιλελεύθερη επέλαση της Ε.Ε.'. Ενώ στην πραγματικότητα. η ιστορία των τελευταίων 20 –30 χρόνων έχει δείξει ότι ο φιλελευθερισμός ισχύει μόνο όταν δεν πλήττονται τα συμφέροντα του σκληρού πυρήνα της ευρώπης – εξ’ ού και ο όρος ‘ευρωφεντεραλιστές’ που χρησιμοποιούν πολλοί αναλυτές – δηλαδή ένας ιδιάζων, παραμορφωτικός φεντεραλισμός ανάλογα με τα συμφέροντα των ‘κρατικοδίαιτων τεχνοκρατών’ ή (γαλλιστί) énarques (εννοείται ότι ο όρος θα ήταν γαλλικός…).

Μια Ε.Ε. που έχει γράψει στα παλιά της παπούτσια άπειρες φορές την απαίτηση για ‘ελεύθερη διακίνηση αγαθών και ελεύθερη αγορά’ προς όφελος του λεγόμενου ‘κρατικού καπιταλισμού’ ή του ‘καπιταλισμού της κοιλάδας του Ρήνου’. Ενός συστήματος δηλαδή που κύριο και πρωταρχικό στόχο είχε πάντα (και έχει ακόμα σε πολλά σημεία) να προωθήσει τα συμφέροντα των ‘κρατικά ελεγχόμενων επιχειρήσεων’ (βλέπε Γαλλία κυρίως), των ‘επιχειρήσεων κρατικών πρωταθλητών’ (βλέπε Γερμανία) ή γενικά του κρατικά ελεγχόμενου κατεστημένου αυτών των χωρών και των δορυφόρων τους. Και ο στόχος αυτός δεν έχει ξεφύγει και πολύ απ’ την αρχική σκόπευση. Τεράστιες γραφειοκρατικές πολιτείες (με τεράστια – πραγματικά τεράστια τουριστικά, οικονομικά – πολιτικά οφέλη) έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή (Στρασβούργο, Φρανκφούρτη, Ολλανδία, Βέλγιο) που είναι η καρδιά των εξελίξεων για ‘μας.

Οι Βρετανοί κρατήθηκαν σε πολλά σημεία μακριά απ’ αυτό το πανηγύρι (π.χ. δεν ανήκουν στη ζώνη του ευρώ) και σε άλλες περιπτώσεις ενεπλάκησαν αναγκαστικά (βλέπε εμπλοκή τους στη συνθήκη του Μάαστριχτ και τον αρχικό – και άδοξα τερματισμένο μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών) γιατί η πλήρης αποξένωσή τους θα τους δημιουργούσε μεγαλύτερους πονοκεφάλους από την εμπλοκή τους στην Ε.Ε.. Έμειναν πιο μακριά γιατί όντας περισσότερο πραγματιστές, φιλελεύθεροι και εγωιστές είπαν το πολύ απλό: ‘στηριζόμαστε κυρίως στις δικές μας δυνάμεις’ – γνωρίζοντας ότι και παραδοσιακά και οικονομικά είχαν μεγαλύτερη σχέση με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού (βλέπε ΗΠΑ) παρά με την ηπειρωτική ευρώπη από την οποία δέχτηκαν τεράστιες απειλές και επιθέσεις και από τις οποίες η άλλη άκρη του Ατλαντικού τους ξελάσπωσε 2 φορές σε 40 χρόνια (έστω και καθυστερημένα…). Αλλά δεν μπορούσαν να μείνουν εντελώς μακριά – κάτι τέτοιο θα ήταν απομόνωση απ’ την πραγματικότητα.

Γι’ αυτό και έχουν (όπως και οι ΗΠΑ) στρατηγικό στόχο τη διεύρυνση – τη με κάθε θυσία διεύρυνση της Ε.Ε. Μια όσο το δυνατό διευρυμένη ευρώπη θα είναι πολύ δυσκολότερο να ελεγχθεί οικονομικά – πολιτικά από το γαλλογερμανικό άξονα και τους δορυφόρους του. Θα αποτελέσει μάλιστα και απειλή για τις οικονομίες τους – τις οικονομίες των enarques – αν επιδιωχθούν συνθήκες ελεύθερου εμπορίου και ελεύθερης αγοράς προϊόντων & υπηρεσιών. Οικονομίες που σήμερα έχουν τρομερά προβλήματα (βλέπε ανεργία σε γαλλία / γερμανία που δε λέει να πέσει, βλέπε ταραχές πριν λίγους μήνες στη γαλλία). Αντίθετα, μια ελάχιστα διευρυμένη σε έκταση αλλά με μεγαλύτερη συνοχή ευρώπη λίγων χωρών θα έδινε πολύ μεγάλο ειδικό βάρος στον άξονα γαλλίας – γερμανίας (& δορυφόρων) πράγμα όχι τόσο επιθυμητό από τους Βρετανούς. Αυτό κάνουν οι Βρετανοί και καλά κάνουν απ’ την πλευρά τους. Τραβούν στο χορό της Ε.Ε. και χώρες της ανατολικής ευρώπης που έχουν και αυτές (όπως και εκείνη) πολύ μεγάλες εξαρτήσεις από τις ΗΠΑ. Και με το δίκιο τους αφού με τους ευρωπαίους (γάλλους, γερμανούς, ρώσους) έχει καεί η γούνα τους κατά τους τελευταίους δύο αιώνες – ενώ οι ΗΠΑ μόνο καλό ρόλο έχουν παίξει γι’ αυτές. Με αυτό τον τρόπο εν τέλει η Βρετανία επιχειρεί να αλλάξει το κέντρο βάρους και ισχύος της Ε.Ε. Οι Βρετανοί μέσω της Ε.Ε. (και με τα πολλά πόστα που έπιασαν τα τελευταία χρόνια εκεί – υπάρχουν γεγονότα και πολιτικές που το αποδεικνύουν) προσπαθούν να προωθήσουν πια τα συμφέροντά τους (‘αντί να πω όχι και να μείνω έξω απ’ το χορό, μπαίνω σε αυτόν δυναμικά και δίνω εγώ το ρυθμό’). Οι άλλοι προωθούν τα δικά τους.

Το ερώτημα είναι όμως είναι ποια είναι ή θα έπρεπε να είναι η τοποθέτηση των δικών μας συμφερόντων σαν ελλάδα σε όλο αυτό το σκηνικό.
Η γνώμη μου είναι ότι η Ε.Ε. είναι το δεύτερο τεράστιο πολιτικό – γεωπολιτικό – οικονομικό πείραμα στη σύγχρονη ιστορία μετά απ’ αυτό των πρωτεργατών της Οκτωβριανής επανάστασης και της ΕΣΣΔ. Επιχειρείται σιγά σιγά να δημιουργηθεί (από άλλους να καταστραφεί…) ένα μόρφωμα μιας ένωσης κρατών με απώτερο στόχο να γίνει περίπου μια ΗΠΕ (Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης) – να αποκτήσει τέλος πάντων μια συνοχή, ένα κανονιστικό πλαίσιο (σύνταγμα, οδηγίες…), ένα νόμισμα κλπ.
Έχω την άποψη ότι το αποτέλεσμα (δε θα είναι τόσο καταστροφικό όσο το πρώτο ελπίζω) δε θα είναι και τόσο καλό για μας όσο προσπαθούν να μας πείσουν. Εδώ που τα λέμε, ήδη δεν είναι: τόσο για την ευρώπη γενικά όσο και για την ελλάδα ειδικότερα – ειδικότερα σε εμάς, δεν είναι (και δε θα είναι καλό το αποτέλεσμα) όχι γιατί φταίει η Ε.Ε., αλλά γιατί προσπάθησαν αν μας πείσουν ότι αυτή θα μας λύσει όλα μας τα προβλήματα – και ‘μεις σα ξύπνιοι νομίσαμε ότι τους πιάσαμε κορόιδα. Τα προβλήματα τα οικονομικά ή τα ελληνοτουρκικά (το τελευταίο μας το έχουν δηλώσει και ρητά από τις βρυξέλλες) δε θα μας τα λύσει καμιά ευρώπη – μόνο εμείς.

Πάει και το "Ελληνικό Μέτωπο"

Ο κύριος Βορίδης ηγέτης του ακροδεξιού κόμματος «ελληνικό μέτωπο» ανακοίνωσε πριν μερικούς μηνες την αναστολή των πολιτικών δραστηριοτήτων του κόμματος του σε μια περίοδο εντονων ζυμώσεων στο χώρο της άκρας δεξιάς. Παράλληλα οπως ειδα και παλι με αρκετη καθυστερηση :) (15-5-2005) ζητά απο τους υποστηρικτες του να στηρίξουν το ΛΑΟΣ του γνωστότατου κ.Καρατζαφέρη.

Έτσι λοιπόν,λοιπον πριν αλέκτωρ λαλήσει , ακόμα ένα ακραίο κόμμα που «κοινωνικά» κάλυπτε τον χώρο δεξιότερα του Καρατζαφέρη και αριστερότερα της Χρυσής Αυγής φαινεται πως μπηκε πια στον σκονισμενο καταλογο των διαλυμενων παραταξεων.

Στο προηγουμενο σχόλιο συζητήσαμε τις κοινωνικές ρίζες αυτών των αλλαγών. Σημερα ας ριξουμε μια ματια στην πολιτική αναδιάταξη όπως έχει επέλθει μεχρι αυτη τη στιγμή.

Η πολιτική διελκυστίνδα φαίνεται πως τραβά για τα καλά τις παρατάξεις του κομματικού στερεώματος μας προς το κέντρο. Κάθε απόπειρα ανάδειξης ενος εξτρεμιστικα ακραίου σχηματισμού φαινεται καταδικασμενη στην αποτυχία. Ο Μιχαλοπουλος της Ελευθερης Ωρας ελαβε 0,2 %, ο Πλεύρης πανω κατ το ιδιο, η παλια ΕΠΕΝ δεν ξερω αν κατεβαινει τωρα πια. Η χρυση αυγη διαλύεται κομματικα, το ίδιο και το ελληνικό μέτωπο.

Παραλληλα οι οπαδοι αυτων των κομματων, υποχρεωνονται να στραφουν σε πιο μετριοπαθεις σχηματισμούς συγκριτικα με τις προηγουμενες προτιμησεις τους. Συχνα και με τη συσταση των κομματικων ηγετων τους κατευθυνονται σε δυο πολους.

Από τη μία πλευρα, η Πατριωτική Συμμαχια, ενας εκλογικα αδύναμος συνασπισμος παλιων χρυσαυγιτων και πιο μετριοπαθων ακροδεξιων. Που εδω δε θα μας απασχολησει καθως ειναι δυσκολο εως αδυνατο να διεκδικησει καποιο «γενναιο» μεριδιο της ελληνικής κοινωνίας.

Από την άλλη πλευρα ο κ.Καρατζαφέρης που προβάλλει πια ως κυρίαρχος στο χώρο όπου κινείται και έχει όπως φαινεται μια μικρη αλλα σταθερη εκλογικη δυναμική. Κάποιοι θα πουν οτι η στηριξη των ακραιων πολιτικών μετακινησεων στο κομμα του αφενος θα τον ενισχυσει εκλογικα και αφετερου θα τον πιεσει σε σκλήρυνση των πολιτικων του θεσεων.

Ας δουμε λοιπον κατα ποσο αυτες οι αποψεις ειναι βασιμες.

Ο Καρατζαφέρης πέρασε από πολλές πολιτικές διακυμάνσεις κινουμενος πάντα στο χώρο της λαικιστικής δεξιάς. Δεν εχουν περασει πχ πολλα χρόνια απο τοτε που ζητουσε την παραχώρηση ενος υπουργειου στη χρυση αυγη.

Αντιθετα ομως με το ακραιο παρελθον ο δημοσιος λογος του σημερα εχει αλλαξει αρκετα, για την ακριβεια ο «χερι χερι» φαινεται να εχει ριξει μπολικο νερο στο αφρισμενο κρασι του.

Ο πιο ακραιος πολιτικος σχηματισμος της ελληνικης δεξιας σημερα λοιπον μεσω του ηγετη του ζητα επισημα την αναγνωριση του γαμου των ομοφυλοφίλων, χαρακτηριζει τον Λεπεν ακραιο , αποκηρυσσει τον φασισμο, και δηλωνει κοινωνικα αριστερος. Οι περισσότεροι θα πουν οτι ο σκοπος αυτης της στροφης ειναι η αποσπαση των απαραιτητων για την εκλογη του ψηφων. Τολμω να πω οτι συμφωνω, εγκρινω και επαυξανω. Το αν θα παρασυρθουν καποια τμηματα της ελληνικης κοινωνιας και του δωσουν κοινοβουλευτικο βημα, αυτο ειναι κατι που θα φανει βεβαια (αν και πιστευω οτι οχι, με τη συνηθη πολωση των μεγαλων κομματων, δε θα φτασει το 3% στις επομενες βουλευτικες εκλογες).

Αλλα αληθεια, τι συμβολιζει αυτη η καινοφανης μετριοπαθεια σε κοινωνικό επίπεδο; Γιατί ο Καρατζαφέρης αλλαζει την πολιτική του ρητορικη για πρωτη φορα μετα απο χρονια; Τι τον εκανε να μαλακώσει τις ακραιες θεσεις του προσεγγιζοντας τις στην συντηρητικη λαικη δεξια; Τις κοινωνικες ριζες αυτων των ερωτηματων προσπαθησαμε να αναλυσουμε στο προηγουμενο ποστ. Τις πολιτικες τους συνεπειες θα τις αντιμετωπισουμε στο μελλον. Αλλα οπως φαινεται η στρατηγικη αναδιαταξη των ακραιων κομματων εκφραζει μια πολιτικη αναδιαταξη της ελληνικης κοινωνιας, γεγονος ιδιαιτερα ενδιαφερον και κατ αρχην θετικο.

Λέσχη προβληματισμού και δράσης για την αισθητική βελτίωση της Αθήνας

Η αισθητική της Αθήνας μας έχει απασχολήσει συχνά εδώ στο rooster. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα: (1), (2) , (3), (4), (5), (6)

Έπεσε λοιπόν στην αντίληψή μου μία ιστοσελίδα που θα ενδιαφέρει πιστεύω πολλούς από εμάς. Η ιστοσελίδα της ομάδας μπλάνκο, μίας λέσχης φιλίας, προβληματισμού και δράσης για την αισθητική βελτίωση της πόλης των Αθηνών. Μία πολύ ωραία προσπάθεια που αξίζει την υποστήριξη και τη συμμετοχή μας!

...και Γ. Φλωριδης in da other house μιλαει περι Μπολκενσταϊν

γιατι και στο Βημα δεν τα πανε πολυ καλυτερα...

Διαβαστε ενα κλασικο αρθρο δειγμα ελληνικης σοσιαλιστικης σκεψης. Ο τιτλος ειναι τοσο τετριμμενος που θα με εκανε να γελαω, αν δεν ηταν απο πρωην υπουργο:
Νεοφιλελεύθερη επίθεση.

Τα λαθη, οπως ειναι ανεμενομενο ξεκιναν απο την πρωτη παραγραφο:
Εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια οι χώρες της πρώην δυτικής Ευρώπης αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα οικονομικής στασιμότητας εξαιτίας της σημαντικής μείωσης κυρίως των ιδιωτικών αλλά και των δημοσίων επενδύσεων. Αντιμετωπίζουν δυσχέρειες από τη μεταφορά των επιχειρήσεών τους στις χώρες του πρώην ανατολικού συνασπισμού, στην Κίνα, στην Ινδία και στη Λατινική Αμερική.

Για ποιες χωρες μιλαει ο γραφων? Που μειωθηκαν σημαντικα οι επενδυσεις (και πως δεν εχουν πεσει σε τρομερη κριση?)? Μα αναρωτιεμαι, εχει δει καποια στοιχεια ο γραφων? Αλλα και για την στασιμοτητα γενικα, ποιες χωρες εννοει? Γιατι υπαρχουν χωρες που δεν ηταν καθολου στασιμες, πχ η Αγγλια, Ιρλανδια και η Ισπανια! Απο που προκυπτει οτι για την στασιμοτητα των αλλων χωρων φταιει η μεταφορα επιχειρησεων στο εξωτερικο και οχι ας πουμε το αποτυχημενο οικονομικο τους μοντελο? Γιατι ας πουμε η Αγγλια αδιαφορει οταν κλεινουν αγγλικες βιομηχανιες ή μεταφερονται στο εξωτερικο, αλλα η Γαλλια κανει τοση φασαρια?

Αποτέλεσμα, οι μεν ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να ανθούν, η δε ανάπτυξη στις ευρωπαϊκές χώρες να είναι καθηλωμένη και η ανεργία να καλπάζει.

Παλι αναρωτιεμαι, πως γινεται αυτο? Ξερετε τα κερδη των επιχειρησεων μετρανε στην αυξηση του ΑΕΠ (=αναπτυξη), πως γινεται οι επιχειρησεις να ανθουν αλλα η αναπτυξη να ειναι καθηλωμενη?
Αλλα μισο λεπτο, τωρα θα γινει ξεκαθαρο που το παει:

H επικράτηση νεοσυντηρητικών κυβερνήσεων σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης έφερε στο προσκήνιο τη σταθερή αντίληψή τους ότι τα προβλήματα των οικονομιών τους θα μπορούσαν να αντιμετωπισθούν με τη μείωση της φορολογίας στα κέρδη των επιχειρήσεων και τη συρρίκνωση του μεταπολεμικού ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους.

Παραβλεπω το ακυρο της χρησης του φιλελευθερος και συντηρητικος σαν συνωνυμο. Ο γραφων ομως υπονοει οτι οι φιλελευθερες κυβερνησεις εφεραν ολα αυτα τα προβληματα? Μα οι χωρες με την πιο φιλελευθερη οικονομικη πολιτικη, η Αγγλια, Ιρλανδια και η Ισπανια οπως ειπα, μονο στασιμες δεν ηταν!

Είναι προφανές ότι η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων μειώνει τα έσοδα των κρατών

ποσο προφανες ειναι αυτο αραγε? Γιατι μερικοι ισχυριζονται οτι η μειωση της φορολογιας φερνει αναπτυξη και αρα δεν μειωνει τα εσοδα! Μερικοι θα ελεγαν οτι τα φορολογικα εσοδα της Ιρλανδιας εχουν ανεβει κατα πολυ, απο τοτε που εριξε τους φορους της.

Στη πραγματικότητα πρόκειται για ολομέτωπη επίθεση των κεφαλαιοκρατών και της νέας αριστοκρατίας του πλούτου προς τον κόσμο της εργασίας.

πες το ντε! Εκτος βεβαια απο το να πετα συνθηματα που διαβαζουμε σε καθε τοιχο, εχει καποια στοιχεια ο κυριος Φ για το τι συνεβη με τα εισοδηματα των εργαζομενων στις χωρες που ειχαν φιλελευθερες πολιτικες? Ή φτανει η αναφορα της λεξης "φιλελευθερες πολιτικες" για να γνωριζουμε οτι ειναι πολιτικες που καταστρεφουν χωρες, σκοτωνουν εργατες, βιαζουν παιδια?

Φτανει λοιπον ο Φ στην τελευταια εκδοση της φιλελευθερη λαιλαπας, την οδηγια Μπολκενσταϊν:

H εφαρμογή των φορολογικών, εργασιακών και ασφαλιστικών κανόνων της χώρας προέλευσης των επιχειρήσεων που μπορούν να μεταφέρουν εργαζομένους σε άλλες χώρες ισοδυναμεί περίπου με την επαναφορά της δουλοπαροικίας, τόσο αρεστής άλλωστε στους αριστοκρατικούς κύκλους της Ευρώπης (άραγε πώς θα μπορούσε να ζήσει ένας εργαζόμενος από τη Λιθουανία στην Ιταλία ή στην Ελλάδα με μισθό 150 ευρώ τον μήνα;).

Οποία αποθεωση της υπερβολης, ακρον αωτον του παμφλεταρισμου, διαμαντι καταστροφολογιας! Απο που να ξεκινησω? Απο το οτι αποκαλει δουλοπαροικους, ανθρωπους που επιλεγουν με την θεληση τους να κανουν μια δουλεια? Οτι μιλαει για αριστοκρατικους κυκλους, εν ετει 2006? Απο το οτι κινδυνολογει οτι καποια εταιρεια θα προσφερει 150 ευρω μισθο στην Ελλαδα, επειδη δεν θα ειναι υποχρεωμενη να δινει παραπανω? Σε περιπτωση που δεν το γνωριζει ο Φ, σε πολλες χωρες δεν υπαρχει ελαχιστος μισθος, η επιχειρηση δεν υποχρεωνεται δια νομου να δινει πανω απο 1 λεπτο στους εργαζομενους, αλλα περιεργως του δινει! Γιατι κυριε Φλωριδη? Και γιατι δεν αναφερετε αν η οδηγια κανει καλο στον εργαζομενο απο την Λιθουανια ή στον ανεργο στην Ελλαδα? Γιατι βεβαια οπως καθε ψευτο-αλτρουϊστης σοσιαλιστης που σεβεται τον εαυτο του, δεν ενδιαφερεται για τους πραγματικα φτωχους, ενδιαφερεται για τους κολλητους του και για τους ψηφοφορους του. Υπαρχει ενας καλυτερος κοσμος, ο κοσμος που ο καθενας κοιταει να αποσπα το δυνατον μεγαλυτερα προνομια για την κλικα του!

Και τελειωνει με το απαραιτητο σοφο αποφθευγμα, κερασακι στην τουρτα:

Μόνο που, όπως λέει ο σπουδαίος Galbraith, «μακροπρόθεσμα όλοι θα είμαστε νεκροί».

καλο θα ηταν κ.Φλωριδη οταν χρησιμοποιειτε δανεικη σοφια να εισαστε σιγουροι για το τι λετε. Η φραση ανηκει στον Τζ.Μ.Κεϊνς, και βεβαια ουτε ο Κεϊνς ουτε ο Γκωλμπρεηθ θα συμφωνουσαν με αυτο το ατσαλο συνονθυλευμα στερεοτυπων και ασυναρτησιων που υπογραφετε...

Νικος Νικολαου in da house!

Ενα αυτογκολ της Καθημερινης

Καταστροφικες ειδησεις τις τελευταιες μερες. Καταστροφες, υποκλοπες, διαμαρτυριες και το χειροτερο, τι προσεξα: ο Νικος Νικολαου πηγε στην Καθημερινη?

Σπανια θυμαμαι ονοματα αρθρογραφων σε ελληνικες εφημεριδες και συνηθως θυμαμαι μονο τις μεγαλυτερες πατατες. Ε, ο ΝΝ εχει γραψει σιγουρα μερικα απο τα χειροτερα αρθρα οικονομικης αρθρογραφιας που εχω διαβασει. Παρτε αυτο εδω απο την Καθημερινη και ας κανουμε μια ωραια ανατομια:

Η ελληνικη οικονομια παει λεει καλα. Γιατι? Γιατι τα φορολογικα εσοδα αυξηθηκαν 17% τον Ιανουριο! Συγγνωμη κ. Νικολαου δεν εχετε πληρωσει ποτε φορους? Δεν ξερετε τι σημαινει φορολογικα εσοδα? Σημαινει μεταφορα χρηματων απο μια τσεπη (των πολιτων) στην αλλη (του δημοσιου). Αυτο γιατι ακριβως σημαινει οτι παει καλα η οικονομια?

Α οχι, δεν ειναι μονο αυτο. Εχουμε λεει εισροη ξενων κεφαλαιων! Που? Στο χρηματιστηριο και σε εξαγορες. Απο ποτε ειναι ακριβης δεικτης το χρηματιστηριο (που δεν ξερουμε αν αυτα τα κεφαλαια θα υπαρχουν αυριο)? Οχι οχι, εγιναν και σοβαρες εξαγορες εταιρειων:

Aπό τη Philip Morris που αγόρασε την Παπαστράτος μέχρι τους Iσπανούς που αγόρασαν την εταιρεία με ανεμογεννήτριες του Pόκα, την εξαγορά του Kαζίνο Πάρνηθας από βρετανικό venture capital με 500 εκατ. ευρώ, την αγορά της τηλεφωνικής εταιρείας του Φέσα κ.λπ. προκύπτει ένα έντονο ενδιαφέρον ξένων για αγορές

Εχουμε και λεμε: μια εταιρεια καρκινου, συγγνωμη καπνου, που επενδυει στην Ελλαδα επειδη ειμαστε η τελευταια χωρα που επιδοτει την παραγωγη καρκινου και που καπνιζει τοσο. Εχουμε εξαγορα ανεμογεννητριων, ενος κλαδου που χωρις επιδοτησεις μαλλον δεν θα υπηρχε και εξαγορα ενος Καζινο (αυτο και αν ειναι επενδυση του αερα). Την "τηλεφωνικη εταιρεια του Φεσα", αναθεμα κιαν την ξερει κανεις... Λαμπρο το μελλον της χωρας!

Αλλα το καλυτερο ειναι οπως παντα στο τελος. Ο κ. Νικολαου ειναι μεγας οπαδος της πιο αποτυχημενης θεωριας στα συγχρονα χρονικα: της κατευθυνομενης απο το κρατος βιομηχανιας.

Πρέπει, λοιπόν, η κυβέρνηση πρώτον να πάρει μέτρα για να τονώσει αυτό το ρεύμα των ξένων επενδύσεων (και εν προκειμένω δεν αρκούν ο νόμος για τη φορολογία των κερδών και ο αναπτυξιακός νόμος, αλλά χρειάζεται να αξιοποιηθούν οι εμπειρίες, οι διασυνδέσεις και οι προσωπικές γνωριμίες των μεγάλων επιχειρηματιών της χώρας όπως Στασινόπουλος, Παπαλεξόπουλος, Kωστόπουλος κ.λπ.) και κυρίως να το κατευθύνει σε επιθυμητές δραστηριότητες και δεύτερον, να φροντίσει ώστε όλη αυτή η διαδικασία να μην καταλήξει σε αφελληνισμό των μεγάλων μας επιχειρήσεων ή τραπεζών

Εδω τα χω χασει πραγματικα. Αντι να παρακαλουμε να γινουν σοβαρες εξαγορες μεγαλων επειχειρησεων μπας και ερθει λιγη ανωτερη τεχνογνωσια, μπας και ξυπνησει λιγο ο ανταγωνισμος, πρεπει να προσεχουμε να μην "αφελληνιστουν". Και βεβαια αντι να διωχνουμε το αχρηστο κρατος απο οπου μπορουμε, πρεπει να του αναθεσουμε να διαλεγει "επιθυμητες δραστηριοτητες". Αυτες οι "επιθυμητες δραστηριοτητες" θα εχουν τιποτα να κανουν μηπως με αυτους τους "μεγαλους επιχειρηματιες" που προτεινει ο κ. Νικολαου? Πραγματικα αστειο αυτο, αντι να εισαγουμε λιγο αξιοκρατικες μεθοδους οικονομικης πολιτικης, θα εξαγουμε διαπλοκη, θα κανουμε συμφωνιες με γνωριμιες μεγαλων επιχειρηματιων. Καπιταλισμος α λα ελληνικα...

Διαολε, πως καταφερε η Καθημερινη να κανει τοσο λαθος μεταγραφικη κινηση?

Karim EL- Gawhary. Από το Μόναχο στο Κάιρο

Νέο Άρθρο

Κάιρο. Η γειτόνισσά μου Umm Rami κρέμασε χθες μια ανακοίνωση στην είσοδο της πολυκατοικίας μας. Με την ανακοίνωση προτρέπονται όλοι οι κάτοικοι της πολυκατοικίας να κάνουν νηστεία και να προσεύχονται, ώστε ο Θεός να μας δίνει δύναμη, να καταστρέψουμε όλους εκείνους, που πρόσβαλαν τον προφήτη μας Μωάμεθ. Η ίδια προτροπή μου ήρθε με μήνυμα το προχθεσινό βράδυ.

Ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας, ο πολύ αγαπητός μας μπαρμπα-Αχμάντ, με ρώτησε ποια ήταν η γνώμη μου για όλα αυτά, λίγο προτού πάρω το αυτοκίνητο. Απαντώ με μια αντερώτηση: 50 τοις εκατόν των νέων μας είναι άνεργοι, πριν λίγες μέρες ζήσαμε την ανικανότητα του κράτους μας και των θεσμών του, όταν πνίγηκαν 1000 άνθρωποι στην Ερυθρά θάλασσα. Στην γειτονία μας έχουμε έναν επαπειλούμενο εμφύλιο πόλεμο, δηλ. στο Ιράκ, παράλληλα δε την ισραηλινοπαλαιστινιακή διένεξη. Δεν έχουμε στα σοβαρά κανένα πιο σοβαρό πρόβλημα, παρά τα λίγα σκίτσα που προέρχονται από μια χώρα με το όνομα Δανία που μέχρι χθες δεν την γνωρίζαμε; Ο μπαρμπα-Αχμάντ γέλασε κουρασμένος...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

Δελτια ειδησεων - ο χειροτερος βάλτος της χωρας

Αν με ρωτουσαν ποιο θα ηταν το πρωτο πραγμα που θα εκανα αν

α) παραβιαζα τις ελευθεριακες αρχες μου και
β)με αφηναν να αλλαξω κατι δικτατορικα στην Ελλαδα,

σχεδον σιγουρα θα μειωνα τα δελτια ειδησεων υποχρεωτικα στα δυο λεπτα!

Τι αθλιος βορβορος προχειροφτιαγμενων ρεπορταζ, πλημμυρα παμφλεταρισμου, απροκαλυπτος ρατσισμος, στατιστικες της πλακας, αμορφωτοι και απαιδευτοι δημοσιογραφοι, κακοπαρουσιασμενη φτηνη "κοινωνικη ευαισθησια", συνεντευξεις απο ασχετους που πετανε ασυναρτησιες και βεβαια οι απαραιτητες θειτσες να κλαινε... Σχεδον σε καθε ειδηση που ακουω, τραβαω τα μαλλια μου!

Πετυχα σε ενα δελτιο ειδησεων "καταγγελιες" για Αλβανους που λεει, με μαφιοζικο τροπο πιεζουν τους εργατες να ζητανε ολοι ενα κοινο ελαχιστο ημερομισθιο. Ακου ρε τα καθαρματα, σκεφτηκα, προσπαθουν να κανουν κατι που η ΓΣΕΕ κανει εδω και δεκαετιες!

Στα ιδια νεα, παλι οι κακοι Αλβανοι, λεει εγκληματουν στην Ελλαδα και μετα αλλαζουν το ονομα τους στην Αλβανια και επιστρεφουν στην Ελλαδα. Αποκαλυψη-σοκ του καναλιου! Μπορεις στην Αλβανια λεει να αλλαξεις το ονομα σου! Δεν ειναι προφανες οτι το αλβανικο κρατος επιτρεπει στους πολιτες του να αλλαζουν το ονομα τους, με μονο σκοπο να τους κανει να εγκληματουν στην Ελλαδα? Τωρα που το σκεφτομαι, και στην Σουηδια που ειναι πανευκολο να αλλαξεις το ονομα σου, μαλλον για να εγκληματουν οι Σουηδοι στην Ελλαδα εχει γινει... Το συζητηση μαλιστα με εναν δικηγορο και μου ειπε οτι στην Ελλαδα δεν ειναι ευκολο να αλλαξεις ονομα για να μην ξεφευγεις απο τις αρχες! Μα καλα απορω, απο κανενος το μυαλο δεν περασε οτι ειναι προβλημα του ανοργανωτου ελληνικου κρατους που δεν συλλεγει σωστα στοιχεια και του ξεφευγεις τοσο ευκολα? Αλλα οχι, ξεχναω, για ολα φταινε οι Αλβανοι...

Αληθεια, νομικα μιλωντας, ποσος ανοιχτος ρατσισμος και παραπληροφορηση επιτρεπεται να μεταδιδεται απο ενα ΜΜΕ?

Βάζουν τα μωρά τους σε κλουβιά!!!

Έβλεπα πριν από λίγο τις ειδήσεις του Alpha. Ένα από τα θέματά τους ήταν μία αμερικανική εταιρεία πώλησης κλουβιών για παιδιά. Το site της εν λόγω εταιρείας, μαζί με τα "προϊόντα" της θα το βρείτε εδώ. Στο "αποκαλυπτικό" ρεπορταζ είχαν μεταξύ άλλων και τη γνώμη ενός κλινικού παιδοψυχολόγου του Αγία Σοφία, ο οποίος εξηγούσε πώς τα κλουβιά αυτά μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την ψυχολογία των παιδιών. Επίσης αναφέρθηκαν και οι εμπειρίες όσων γονέων έχουν χρησιμοποιήσει τα κλουβιά, όπου ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην ατάκα "είσαι ένας αληθινός Αμερικανός ήρωας". Επισημάνθηκε επίσης ότι η τεχνική αυτή χρησιμοποιήθηκε πρώτα σε παιδιά στις χώρες του τρίτου κόσμου και αφού είδαν εκεί καλά αποτελέσματα ξεκίνησαν τώρα να την εφαρμόζουν και στην Αμερική.

Το πρώτο σχόλιο στα παράθυρα για το θέμα ήταν από μία "δημοσιογράφο" του Ελεύθερου Τύπου, η οποία κλασσικά αναφέρθηκε στην "Οργουελική κοινωνία στην οποία ήδη βρισκόμαστε", ότι έτσι θέλουν να δημιουργήσουν τους πολίτες του αύριο, πειθήνιοι και υπάκουοι στις εντολές της κάθε εξουσίας κ.ο.κ. Μαζί της συμφώνησε και ο Σπύρος Καρατζαφέρης ενώ ο Γιώργος Κύρτσος (που δυσκολευόταν να κρύψει το χαμόγελό του) απλά είπε ότι αν αυτές οι συμπεριφορές είναι αληθινές τότε είναι τελείως περιθωριακές, επισημαίνοντας ότι οι αμερικανοί είναι αρκετά αυστηροί σε αυτά τα θέματα, οπότε δεν πρέπει να φοβόμαστε για τη νέα γενιά αμερικανών πολιτών...

Οφείλω να ομολογήσω ότι προς στιγμήν μου φάνηκε αρκετά δελεαστικό να συνεχίσω το θέατρο του παραλόγου και να κάνω ένα ποστ όπου θα υπερασπιζόμουν αυτόν τον τρόπο ανατροφής για να δω πόσοι θα τσίμπαγαν. Ωστόσο άλλαξα γνώμη καταρχήν γιατί το αστείο μου φαίνεται πολύ κακόγουστο και επιπλέον με τρόμαξε η σκέψη να υπήρχαν χρήστες του διαδικτύου που θα πίστευαν αυτό το πράγμα. Δηλαδή πόσο μυαλό ακριβώς χρειάζεται για να καταλάβεις ότι η "εταιρεία" αυτή είναι φάρσα;

Δείτε τα κλουβιά καθώς και τα υπόλοιπα αξεσουάρ. Μα κάνει μπαμ ότι οι φωτογραφίες αυτές είναι photoshopped. Ποιος δημοσιογράφος της κακιάς ώρας έβγαλε αυτό το θέμα στον αέρα? Και αν το κανάλι πάρει ποτέ χαμπάρι το λάθος του θα το αναφέρει σε επόμενο δελτίο ή θα το αποσιωπήσει(άραγε)?

Για να το χάψεις αυτό πρέπει:
α. να έχεις μία τελείως στρεβλή αντίληψη του κόσμου. Οι σχολιασμοί των δημοσιογράφων (πέραν του Κύρτσου) ήταν παραλήρημα με την ιατρική έννοια του όρου.
β. να είσαι διαδικτυακά αναλφάβητος. Εδώ πήγες βρήκες πανεπιστημιακούς του Νοσοκομείου Παίδων για να το σχολιάσουν. Τόσο δύσκολο ήταν να το ψάξεις στο google? Νομίζω ότι χρειάζεται να στείλουμε ένα e-mail στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης με τη διεύθυνση του Museum of Hoaxes* μπας και γλυτώσουμε -έστω και από τη στοιχειώδη- παραπληροφόρηση...

*Μπορείτε να δείτε την καταχώρηση του μουσείου για το συγκεκριμένο θέμα εδώ.

Η απάτη με τα σατυρικά σκίτσα του Μωάμεθ

Νέο Άρθρο

Δυστυχώς η Δύση και ολόκληρος ο μουσουλμανικός κόσμος έπεσε θύμα απάτης με την ιστορία των σκίτσων του Προφήτη Μωάμεθ. Δεν θα ασχοληθώ εδώ με την απαράδεκτη στάση πολλών δυτικών που προσέτρεξαν πρόθυμα να ζητήσουν συγγνώμη επειδή κάποιες εφημερίδες έκαναν ακριβώς αυτό που επιβάλουν οι δυτικές αξίες του Διαφωτισμού και της ανοχής. Αλλά κυρίως με το γεγονός πως η όλη φασαρία προκλήθηκε από σκόπιμες διαστρεβλώσεις του τι ακριβώς δημοσίευσε η γνωστή Δανέζικη εφημερίδα από μια Ισλαμική οργάνωση που έχει σαν έδρα της την Κοπεγχάγη.

Η οργάνωση «Ισλαμική Κοινότητα της Δανίας» που έχει σαν επικεφαλής της ένα γνωστό ακραίο ισλαμιστή και πολέμιο της Δύσης σε ταξίδι μελών της στην Μέση Ανατολή έδωσε στην δημοσιότητα τρία προσβλητικά σκίτσα για το Ισλάμ (τα δύο φαίνονται παρακάτω) που όμως δεν είχαν ποτέ δημοσιευθεί σε δυτικές εφημερίδες. Ηταν κατασκευασμένα αποκλειστικά από τα μέλη της οργάνωσης αυτής με στόχο να ερεθίσουν τους μουσουλμάνους εναντίον της Δύσης. Και είναι φανερό πως το σχετικό τους σχέδιο πέτυχε απόλυτα...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

το τέλος της Χρυσής Αυγής και η αυγή της ανοικτης κοινωνίας

Στα ψιλά των εφημερίδων πέρασε πριν δυο μήνες ένα θέμα που άλλοτε θα προκαλούσε πάταγο. Ο ηγέτης της Χρυσης Αυγης, του κύριου νεοναζιστικού κόμματος στην Ελλάδα, ανακοίνωσε την αναστολή των δραστηριοτήτων του.

Και έτσι κάπως τελειώνει. Χωρίς ουρλιαχτα και κραυγές, χωρίς καν την προσοχή της κοινής γνώμης κλείνει ένας πολιτικός κύκλος στην νεότερη ιστορία τηςΕλλάδος : ο νεοναζισμός ΄ξόφλησε κυρίες και κύριοι, τουλάχιστον από πολιτικής απόψεως.

Θυμάμαι, στα μαθητικά μου χρόνια, ιδίως στην προετοιμασία των πανελληνίων, μας είχαν αλλάξει τον αδόξαστο με τον "κίνδυνο" που εκπροσωπούσε για την κοινωνία μας η "άνοδος του νεοναζισμού". Μπόρώ να θυμηθώ τουλάχιστον 10 διανοουμενους "της αριστεράς και της προοδου" που διείδαν κίνδυνο "φασιστικής πολιτικής νίκης" στη δεκαετία που μας πέρασε...Παντα όμως απορουσα, για ποια ανοδο μιλούσαν οι καθηγητάδες μας, ιδίως έπειδή ως γνωστό τα νεοφασιστικά κόμματα δεν είχαν ξεπεράσει ποτέ το 1 % σε κάθε εκλογικό αγώνα που λαβαιναν μέρος. Τελικά μάλλον τα μαθήματα επί μαθημάτων περί του νεοναζιστικού κινδύνου αποδειχτηκε πως δεν ήταν και ίδιαιτέρως εντός "θέματος".

Η Χρυση Αυγη έβαλε λουκέτο. Αυτή η κίνηση μας βοηθά να βγάλουμε κάποια σαφή πολιτικά συμπεράσματα.

Το αυτονόητο είναι ότι ο φασισμός ΄΄εχει πια ξοφλήσει ως ιδεολογία, είναι όχι απλά αντιδραστικά οπισθοδρομικός, αλλά μουσειακό έκθεμα της πολιτικής μας ιστορίας. Μιλώντας για φασισμό εννοούμε έναν συγκροτημένο ιδεολογικό σχηματισμό και όχι το άθροισμα των κοινωνικών συμπεριφορών που θεωρούμε "φασιστικές" (αυτές δυστυχώς μπορούν να υπάρξουν και χωρίς την πόλιτική τους έκφραση.Αλλά το τελος της πρωτης σημαινει την αποδυναμωση των δευτερων και μπορεί να μας κανει να αισιοδοξούμε για την εξαχνωση τους σε καποιο απροσδιοριστο μελλον).

Με τη νεα αναδιάταξη των κομματικών δυνάμεων φαίνεται ότι ο πιο ακραίος "επισημος" πόλος του συστηματος μας απο τα δεξιά είναι πια ο "εκλεκτός του Θεού" ολ τάιμ κλασσικ κυριος Καρατζαφέρης. Ή εκλογική αδυναμία του πρώτου υποδηλώνει μια γενικότερη αδυναμία του ακροδεξιού χώρου. Που σημαίνει ότι όλο και πιο πλατιά στρώματα του πληθυσμού έλκονται προς το "κέντρο", ενώ εμμέσως προς το κέντρο έλκονται και οι ακραίοι που θα μετακομίσουν από το νεοφασισμό στην σαφώς πιο "ημερη" λαικιστική δεξιά του ΛΑΟΣ.

Ταυτόχρονα το τέλος της Χ.Αυγής ως κομματικου σχηματισμου υποδηλωνει και μια ενδεχομενη κριση στην ακρα αριστερά που σ ενα μεγάλο βαθμό στήριζε ως τώρα το πολιτικό της προφίλ στην αντιφασιστική προπαγάνδα. Η έκλειψη ενός βασικού εχθρού θα προκαλέσει ανακατανομές στην οργανωτική της δομή και κατά πάσα πιθανότητα θα τραβήξει τους συμπαθούντες της (όσους δηλαδη δεν εχουν ξεκαθαρισμενη ιδεολογικη συνειδηση) σε πιο μετριοπαθή σχήματα, αναγκάζοντας την να οξύνει τις ήδη χυδαίες αντι-φιλελεύθερες της επιθέσεις για να ανοιξει καναλια με τις πηγές αριστερών ψηφοφόρων.

Αλλά αυτές οι αλλάγές καθρεφτίζουν ένα τεράστιο process μέσα στους κόλπους της ελληνική κοινωνίας που διήρκεσε περιπου μιαμιση δεκαετία και ολοκληρώνεται τη στιγμή που μιλάμε. Παρολες τις βασιμες κατηγορίες,παρόλα τα κρούσματα ρατσισμου και ξενοφοβίας η ελληνική κοινωνία έχει κάνει ένα άλμα πολιτικής ωριμότητας από το 1990 μέχρι τώρα. ΄Φέρτε στο μυαλό σας την κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα μας τη δεκαετία 80-90.
Οπισθοδρόμηση, καθυστέρηση, πλήρης κρατική αυθαιρεσία, μια κοινωνία που είχε ανάγει σε ιδεολογία τις πελατειακές σχέσεις με τους πολιτικούς (άκου Τσοβόλα δώστα όλα! Και τα τρελαμενα χειροκροτηματα που ακολουθησαν!), ο βολεμένος Ελληνάρας του φραπογαλου (ωπ, πού τη θυμηθηκα αυτη τη λεξη), αισχρός συνδικαλισμός εργατοπατέρων, ελάχιστη ανάπτυξη, φουλ αντιαμερικανισμός, φουλ ξενοφοβία. Και μετά ήρθε το Μακεδονικό. Αποχαλινωμένος εθνικισμός , μίσος για τους γείτονες, άνοδος κάθε λογής φασίστα "εθνοπατέρα" , ξεφύτρωμα διαφόρων εθνικοπατριωτικών οργανώσεων (μονο στη Θεσ.νικη θυμαμαι 4 με εκατονταδες ενεργά μέλη). Και ασφαλώς το μίσος για το φιλελευθερισμό ολοκληρωνε το κολαζ. Λαικές εξεγέρσεις εναντια στις ιδιωτικοποιησεις και τους "αιμορουφηχτρες μπιζνεσμεν", Κολλάδες, ξεβρακώματα, ουρλιαχτά από κομματικά μικρόφωνα, αγελαίες πολιτικές συγκεντρωσεις.

Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας. Η ελληνική κοινωνία είδε ότι οι γείτονες δεν είναι απειλή,αλλά πηγή κέρδους και συναλλαγών. Δεκάδες εταιρίες έχουν ανοιξει υποκαταστηματα σταΒαλκάνια, τα σύνορα με Σκοπια και βουλγαρία είναι κάθε βδομαδα πιττα στα αυτοκίνητα Ελλήνων που τρέχουν να επωφεληθούν από τις χαμηλές τιμές των γειτονικών αγορών. Ουτε άχνα δεν βγαινει από την κοινωνία των πολιτών απέναντι στο ενδεχόμενο των ιδιωτικοποιήσεων καθώς φαίνεται ότι μάθαμε το μάθημα μας από τις περιπτώσεις της κινητης τηλεφωνίας και του ίντερνετ. Εδώ οι εργατοπατέρες είναι αναγκασμένοι να πολεμήσουν μόνοι τους γι αυτό και στρέφονται εναντια στην ίδια την ελληνική κοινωνία (σκεφτειτε απλα ποιους βλαπτουν με τις απεργίες που κοβουν στα δυο την κυκλοφορία της Αθηνας κ της Θεσ.νικης για ωρες.Μηπως τον Καραμανλή;Αυτός διαθετει και ελικοπτερο αμα λάχει ρε παιδια! Εσας και εμενα βλάπτουν!). Πρόσφατα o ελληνικος λαος έδωσε το χρίσμα στη ΝΔ το πιο φιλελευθερο κομμα του κοινοβουλιου να προχωρήσει σε ριζικες τομες στην οικονομια και πολιτική.

Η στροφή της νδ και του πασοκ στο λεγομενο "μεσαιο χώρο" (μια αρκετα δυσνοητη εννοια) τα τελευταια χρονια δεν ενισχυσε τα ακραια κομματα γιατι στην πραγματικοτητα η ελληνική κοινωνία ήταν αυτη που τραβηξε τις μεγαλυτερες παραταξεις στον πολιτικο "μεσαιο χωρο". Οι ακραιοι αριστερας και δεξιας ηταν ανικανοι να προσαρμοστουν στις αλλαγες, γιαυτό και σταδιακά χάνονται απο το πολιτικο προσκηνιο. ΄Ο μεσαίος χώρος στην πραγματικοτητα δεν εκπροσωπει μια κοινωνική χωροθετηση αλλά μια πολιτική γραμμή. Και αν μεταφράζεται (οπως φανερωνει το προγραμμα των μεγαλων κομματων) σαν κοινωνική ελευθερία, δημοκρατία, ανοιχτές αγορές και οικονομική απελευθερωση απο τα κρατικά στεγανά, δεν μπορεί παρά να σημαίνει τον θρίαμβο του φιλελευθερισμού!

Μοναχο

Ειδα και γω την ταινια του Σπηλμπεργκ περι της τρομοκρατικης επιθεσης στους Ολυμπιακους Αγωνες του Μοναχου. Στην πραγματικοτητα η ιδια η επιθεση δεν παιρνει μεγαλο μερος της ταινιας, περισσοτερο παιρνει το κυνηγητο απο μια ομαδα πρακτορων του Ισραηλ για να εκτελεσουν τους υπευθυνους. Περισσοτερα για την πλοκη εδω (αγγλικα) ή εδω (στα ελληνικα). Η ταινια μου αρεσε, τεχνικα καλη, καλοι ηθοποιοι και ωραια ατμοσφαιρα, αλλα οπως ηταν αναμενομενο με εβαλε και σε μερικες σκεψεις.

Πρωτα ομως καποιες σημειωσεις. Πρωτον: η αναμιξη της Ελλαδας και της Κυπρου στην συγκρουση Παλαιστινιων-Ισραηλ γινεται φανερη. Υπαρχει και μια αστεια σκηνη οταν Ισραηλινοι και Παλαιστινιοι βρισκονται κατα λαθος στο ιδιο σπιτι στην Αθηνα. Ενας Ισραηλινος βαζει στο ραδιοφωνο "Τα παιδια του Πειραια", ο Αραβας βαζει κατι αραβικο, ο Ισραηλινος το ξανααλλαζει κ.ο.κ. Η σκηνη εχει μια καλη δοση αληθειας, στο σημερινο Ισραηλ η ελληνικη μουσικη ειναι αρκετα δημοφιλης, ισως επειδη τους αρεσουν τα ανατολιτικα αλλα δεν ακουν αραβικα για εθνικιστικους λογους.
Αυτο που δεν θυμομουν ομως, ειναι οτι ειχε γινει τρομοκρατικη επιθεση σε αεροπλανο στην Αθηνα! Εχουμε και μεις τα δικα μας θυματα λοιπον απο τους Παλαιστινιους.

Δευτερον, γενικοτερα ξαναθυμηθηκα ποσο ειχε επηρεασει η διαμαχη την Ευρωπη. Οι περισσοτερες επιθεσεις γιναν στην Ευρωπη, οι τρομοκρατες εμεναν στην Ευρωπη και πολλοι εκτελεστηκαν στην Ευρωπη.

Τριτον και ασχετον: τα ευρωπαϊκα αυτοκινητα το 1973 ηταν πραγματικα ασχημα!

Οι σκεψεις: Οταν βγηκαμε απο την ταινια, οι φιλοι μου που ειναι αριστεριστες και αρκετα φιλο-Παλαιστινιοι, ειχαν μια περιεργη εκφραση στο προσωπο: Δεν νομιζεις οτι παραηταν αντι-ισραηλινη η ταινια? μου ειπε μια. Περιεργως, απο Ελληνες ακουσα το αντιθετο. Καλη ενδειξη του ποσο αντιισραηλινοι ειναι μερικοι Ελληνες...
Η δικη μου γνωμη ειναι οτι η ταινια δειχνει αρκετα καλα τα προβληματα και των δυο πλευρων. Το Ισραηλ το 1970 ηταν μια χωρα που παλευε για την επιβιωση του. Ατομα σαν την Γκολντα Μεϊρ δεν ηταν παλαβοι φανατικοι, ηταν πατριωτες ηγετες μιας χωρας περικυκλωμενης απο 200 εκατομμυρια ορκισμενους εχθρους. Και αυτοι οι εχθροι, ηταν τοσο φανατισμενοι που δεν ηθελαν τιποτα αλλο απο την πληρη εξαφανιση του Ισραηλινου κρατους. Ειδικα οι Παλαιστινιοι φαινεται να ηταν απλα πιονια στα χερια των αραβικων κρατων, που τους αφηναν ηθελημενα εξαθλιωμενους σε προσφυγικα στρατοπεδα για να φανατιζονται.
Η ισως δικαιολογημενη βια ομως που χρησιμοποιησε το Ισραηλ για να επιβιωσει, σιγα σιγα εγινε εθιστικη. Η ταινια φαινεται να υπονοει οτι αν το Ισραηλ ηταν πιο προσεκτικο με την χρηση βιας, οι Παλαιστινιοι θα ηταν λιγοτερο ακραιοι. Στην θεση του Μαυρου Σεπτεμβρη (η οργανωση-παρακλαδι της Φαταχ του Αραφατ) που ηταν υπευθυνος για το Μοναχο, ξεπηδησαν πολυ χειροτεροι τρομοκρατες. Μαλιστα ο Σπηλμπεργκ στην τελευταια σκηνη φαινεται να υπονοει οτι η Ισραηλινη βια οδηγησε εμμεσα στην επιθεση της 11.9.

Δεν συμφωνω με αυτο. Νομιζω οι Παλαιστινιοι γινοντουσαν ολο και πιο ακραιοι, προωθουμενοι απο τις δικες τους ηγεσιες και στηριγμενοι στην διαπιστωση οτι η τρομοκρατια εμενε ουσιαστικα ατιμωρητη! Καποιοι καναν μια επιθεση, μπαιναν φυλακη, καποιοι φιλοι τους καναν μια επιθεση με αιτημα την απελευθερωση τους, τους ελευθερωναν κτλ Και βεβαια η συνεχιζομενη ελλειψη δημοκρατιας στην περιοχη, η οικονομικη στασιμοτητα σε σχεση με την Δυση που τρεχει, η μεγαλη ανεργια, συμβαλλουν στο αισθημα ταπεινωσης των νεων Αραβων.

Αυτο ομως που ειναι μαλλον αληθεια ειναι οτι ολοι πρεπει να παρουν διδαγματα απο τα λαθη των Αραβων την εποχη που ειχαν το πανω χερι. Γιατι σημερα το Ισραηλ ειναι ο δυνατος παιχτης, το Ισραηλ εχει περασει απο αμυνομενο σε επιτιθεμενο, το Ισραηλ κραταει το κλειδι για την ειρηνευση στην περιοχη και το Ισραηλ φαινεται να εχει ξεχασει πως αισθανονται οι αδυναμοι...

Επιτρεπεται οι πολιτικοι να λενε ψεμματα?

Το σκεφτομουνα και ο ιδιος και το επιβεβαιωσε μια καλη συλλογη τσιτατων στο Ιστολογιο. Η δημαρχινα Αθηναιων εφυγε απο τον Δημο? Δεν ειχε πει η ιδια οτι δεν θα φυγει? Εγω θυμαμαι να το λεει και σε τηλεοπτικη εκπομπη και τωρα ξαφνικα παρατά την σκληρη ουσιαστικη δουλεια για να παει στην προβεβλημενη, πλην ομως μη-παραγωγικη θεση της Υπουργινας* Εξωτερικων?
προσθηκη: Τελικα υπαρχει ενα θεμα στο οποιο η κ. Μπακογιαννη θα ειναι παραγωγικη ως ΥΠΕΞ. Ειναι απο τους λιγους στην ΝΔ που ειχαν την ευθυκρισια να ειναι υπερ του σχεδιου Αναν!

Καποιος ειπε, καλα εκανε ο,τι εκανε, με τοσο εργο υπερκαλυπτει αλλους δημαρχους που εμειναν 8 ετη στον Δημο. Αυτο ισως ισχυει, αλλα εγω αναρωτιεμαι, με τι ηθικα προτυπα μετραμε τις πραξεις των πολιτικων? Υπαρχει μια διαφορετικα ηθικη αν εισαι πολιτικος, οπου το να υποσχεσαι κατι δεν σημαινει οτι θα το πραγματοποιησεις? Ή αν αψηφισεις την υποσχεση σου, ολοι θα το κατανοουν, γιατι εισαι λεει πολιτικος?

Καταρχην κατανοω καποια δεδομενα. Ο κοσμος αλλαζει, η φυση αλλαζει. Καθε υποσχεση μας περιλαμβανει ενα τμημα αβεβαιοτητας, ειναι παντα ενα contingent plan**. Οταν η μανα πει: Υποσχομαι να ερθω να σε παρω απο το σχολειο γιε μου στις 3 το μεσημερι υπονοει ενα σωρο περιοριστικους ορους στην υποσχεση. Υποσχομαι να ερθω (αν δεν γινει σεισμος, αν ζω, αν ο πατερας σου δεν ειναι στο νοσοκομειο, αν δεν με απαγαγουν εξωγηινοι κτλ). Γιαυτο και η αποτυχια καποιου να εκπληρωσει μια υποσχεση δεν σημαινει αναγκαστικα οτι λεει ψεμματα.

Αλλα τοτε αναρωτιεμαι, τι αλλαξε και εφυγε απο τον Δημο η κ. Μπακογιαννη? Γιατι εγω δεν βλεπω τιποτα σημαντικο. Ουτε τελειωσε το εργο της στον Δημο, ουτε ξαφνικα εχει η Ελλαδα τεραστια και σημαντικα εθνικα θεματα*** ωστε η κ. Μπακογιαννη να ειναι απαραιτητη στο ΥΠΕΞ. Αρα παλι αναρωτιεμαι: μηπως οι πολιτικοι υποκεινται σε πιεσεις που δεν εχει ενα απλος ανθρωπος? Μηπως οντως πρεπει να τους κρινουμε με αλλα μετρα και σταθμα? Θελω να πω, τοσο πολυ θα τους κοστιζε να ελεγαν: Θελω να μεινω στον Δημο και θα μεινω κατα 90% αλλα αν με καλεσουν για ΥΠΕΞ μαλλον θα παω? Πραγματικα δεν εχω καταληξει ακομα...

*μη γελατε, πρεπει καποια στιγμη να κοψουμε την ταση οι ανωτερες θεσεις να υπαρχουν μονο σε αρσενικο.
**συγγνωμη, δεν μουρχεται τιποτα στα ελληνικα. Μια μεταφραση?
***προσωπικα δεν βλεπω οτι υπαρχει εστω και ενα "εθνικο" θεμα σημερα, αρμοδιοτητα του ΥΠΕΞ, που να ειναι πιο σημαντικο απο το χάλι της Αθηνας.

Φταινε οι αριστεροι και οι δικηγοροι για την τεχνοφοβια των Ελληνων?

μερικες παρατηρησεις για την ανθρωπινη συμπεριφορα

Θα διαβασατε ισως το κειμενακι του Νικου Δημου για την τεχνοφοβια των Ελληνων. Το οτι οι Ελληνες εχουν ενα προβλημα με την τεχνολογια και ειδικα με τους υπολογιστες το εχουμε διαπιστωσει και κριτικαρει και μεις αρκετες φορες. Ομως για να ειμαστε δικαιοι με τους Ελληνες πρεπει να επισημανω κατι που πολλες φορες ξεχναμε:

Κανεις δεν γεννιεται τεχνοφοβικος (οπως κανεις δεν γεννιεται ρατσιστης, κανεις δεν γεννιεται ανοργανωτος, κανεις δεν γεννιεται καθηγητης πανεπιστημιου, κανεις δεν γεννιεται οικοδομος κ.ο.κ. δειτε και το κειμενο Μα, δεν μπορουμε ολοι να γινουμε γιατροι και δικηγοροι)

και μια υποπαρατηρηση ειναι

οι ανθρωποι αντιδρουν στα κινητρα που τους δινονται (ακομα και τα ζωα, ακομα και στην πιο πρωτογονη κατασταση. Παει να πλησιασει η αγελαδα τον ηλεκτροφορο φραχτη, ηλεκτριζεται δεν τον ξαναπλησιαζει. Μαλιστα ειναι ενδιαφερουσα η παρατηρηση οτι ακομα και τα ζωα αντιδρουν στα οικονομικα κινητρα, σχεδον ακριβως οπως προβλεπει η θεωρια συμπεριφορας!)

Πριν λοιπον βγαλει κανεις το συμπερασμα, οπως ο Νικος Δημου, οτι οι Ελληνες ειναι τεχνοφοβικοι επειδη με λιγα λογια ειναι συμπλεγματικα ατομα που κυνηγουν το γκλαμουρ πρεπει λιγο να μελετησει ποια ειναι τα κινητρα των Ελληνων να ασχολουνται με τους υπολογιστες και ποιες ειναι οι διαφορες στα κινητρα που εχουν οι Ελληνες με αυτα που εχουν οι κατοικοι αλλων χωρων.

Μια ελαχιστη παρατηρηση αποκαλυπτει τα επιφανειακα (αντι)κινητρα για εναν Ελληνα που θελει να ασχοληθει με την τεχνολογια:

Οι τιμες
το Ιντερνετ στην Ελλαδα ειναι πιο ακριβο απο καθε αλλη χωρα της ΕΕ. Σημερα πληρωνω στην Ισπανια 36 ευρω για DSL 20 Mbps και δωρεαν κλησεις στα σταθερα τηλεφωνα ολης της Ισπανιας. Στην Ελλαδα περιμενω ηδη δυο μηνες, για ενα DSL, στο μισο Mbps, χωρις κλησεις δωρεαν και οοοταν ερθει θα πληρωνω περιπου την ιδια τιμη με την Ισπανια!! Μιλαμε για διαφορα σχεσης κοστους/ποιοτητας της ταξης του 4000%!
Δεν θα εξετασω εδω γιατι οι τιμες ειναι υψηλες, επιγραμματικα φταιει το μονοπωλιο του ΟΤΕ, η εχθρικη γραφειοκρατια στις νεες επενδυσεις και το μικρο μεγεθος της αγορας.

Ο καιρος, η γεωγραφια και ο τροπος διασκεδασης
Οι Ελληνες βρισκονται εξω πολυ περισσοτερο καιρο απο τους βορειοτερους λαους. Διασκεδαζουμε εξω, ζουμε εξω. Γιαυτο το κινητο μας ειναι πολυ πιο χρησιμο απο εναν ΗΥ. Με ενα η-γραμμα σπανιως παιρνεις απαντηση σε λιγοτερο απο μια ωρα. Με το κινητο παιρνεις σε 5 λεπτα (αν θελει βεβαια ο παραληπτης να απαντησει...). Δεν ειμαστε οι μονοι. Στην Ισπανια και στην Ιταλια η διευσυδη των κινητων ειναι παρομοιως υψηλη. Μαλιστα τα πρωτα χρονια οι μεσογειακες χωρες ειχαν μεγαλυτερη διευσδυση κινητων απο χωρες σαν την Γερμανια!

Αλλα υπαρχουν και πιο βαθια αντικινητρα. Το πρωτο ειναι η ελλειψη περιεχομενου ελληνικου ενδιαφεροντος. Και αυτο ισχυει και για τους ΗΥ και για το Ιντερνετ. Οταν πρωτοπηγα στην Γερμανια μου εκανε εντυπωση οτι ολα τα παιχνιδια για ΗΥ ηταν στα γερμανικα! Εγω οταν ημουν μικρο παιδι αισθανομουν τυχερος που μπορουσα να παιξω Civilization γιατι ηξερα αγγλικα, ενω τα αλλα παιδια επαιζαν μονο ευκολα παιχνιδια που δεν χρειαζεται να καταλαβαινεις πολλα. Για τους ενηλικες ισχυει παρομοιως μια μεγαλη ελλειψη ελληνικου λογισμικου. Για το Ιντερνετ δεν χρειαζεται να το συζητω. Αν εχετε φτασει να διαβαζετε αυτο, σημαινει ηδη οτι δεν υπαρχει κατι πολυ καλυτερο να διαβασετε στα ελληνικα, πραγμα ιδιαιτερα λυπηρο!

Αλλα το χειροτερο νομιζω ειναι η ελλειψη ενδιαφεροντος του ελληνικου δημοσιου. Ενας λογος που δεν υπαρχει περιεχομενο ελληνικου ενδιαφεροντος στο διαδικτυο ειναι οτι το ελληνικο δημοσιο και οι υπηρεσιες του απουσιαζουν. Λιγες σελιδες υπαρχουν, ακομα λιγοτερες ειναι πραγματικα λειτουργικες. Εψαχνα τις προαλλες για το αεροδρομιο Μακεδονια στο google. Δεν βρηκα τιποτα! Το ιδιο δυσκολο ειναι να βρειτε σελιδες λιμεναρχιων, να κανετε αιτησεις ηλεκτρονικα. Και οι σελιδες που υπαρχουν φαινεται να υπαρχουν περισσοτερο για να προβαλλουν το βιογραφικο του διευθυνοντος, παρα για να προσφεορυν υπηρεσιες στους πολιτες. Φυσικα ειναι εντελως αδυνατο να λαβετε ηλεκτρονικη απαντηση απο δημοσια υπηρεσια, ακομα και αν για τα ματια του κοσμου εχουν ηλεκτρονικη διευθυνση.
μικροπροσθηκη: Η ελλειψη ενδιαφεροντος του δημοσιου μεταφραζεται αμεσα και στην μεγαλη ελλειψη μηχανοργανωσης, ακομα και σε περιπτωσεις που τα οφελη της χρησης πληροφορικης θα ηταν αμεσα και σημαντικα. Η ελλειψη ομως μηχανοργανωσης προκαλει και μια οχι τοσο μελετημενη εξωτερικη επιρροη: οι Ελληνες εχουν χαμηλοτερα κινητρα να ασχοληθουν με την πληροφορικη. Στις ΗΠΑ ή στην Δυτ. Ευρωπη ενα ατομο που δεν ξερει να χρησιμοποιησει ΗΥ ειναι ουσιαστικα μη προσληψιμο σε δημοσιο και ιδιωτικο τομεα. Στην Ελλαδα ειναι δυστυχως αντιθετα ο μεσος υπαλληλος που δεν ξερει τι σημαινει ποντικι... Και αυτο οι φοιτητες το ξερουν, γιαυτο δεν σκοτιζονται και ιδιαιτερα να μαθουν πληροφορικη. Τι να την κανουν αν ειναι μεταξυ των εκατονταδων χιλιαδων που καταληγουν σε μια μιζερη δημοσια υπηρεσια να παλευουν με τον χαρτοπολεμο...

τωρα, ενας λογος που κρυβεται πισω απο την ελλειψη ενδιαφεροντος του ελληνικου δημοσιου για την πληροφορικη, ειναι νομιζω ενα απο τα λιγα επιχειρηματα του Νικου Δημου που οντως στεκουν. Η απεχθεια των ελληνων σοσιαλιζοντων διανοουμενων προς τις μηχανες. Αυτη εχει περασει νομιζω μεσα απο την πληθωρα νομικων και φιλολογων που δουλευουν στο ελληνικο δημοσιο και κυριαρχουν στα υψηλα κυβερνητικα αξιωματα. Αποτελει κοινο τοπο η διαπιστωση οτι οι νομικοι δεν τα πανε καλα με τις μηχανες, αποτελει σημαια αξιας στην Ελλαδα για εναν φιλολογο να αντιπαθει τις μηχανες. Ειδικα οι ανθρωποι που γινονται πολιτικοι και ανωτεροι δημοσιοι υπαλληλοι φαινεται να ειναι καλοι στα λογια και κακοι στις πραξεις, συμπαθητικοι στους ανθρωπους και φοβισμενοι απο τις μηχανες. Και δυστυχως αυτοι οι ανθρωποι, εναντιοι στην αποτελεσματικοτητα, με αντιπαθεια στην παραγωγη και με φοβο των μηχανων, κυβερνουν την Ελλαδα...

Και αν θελετε να παμε ενα σκαλι πιο βαθια, πρεπει να αναρωτηθουμε γιατι τετοιοι ανθρωποι μας κυβερνουν. Η Γερμανια εχει για καγκελαριο μια φυσικο. Η Ελλαδα δεν νομιζω οτι ειχε ποτε θετικο επιστημονα ή ανωτερο μηχανικο σαν αρχηγο κομματος. Εδω εγω πιστευω οτι φταιει η ελλειψη βιομηχανιας στην Ελλαδα. Η Ελλαδα δεν ειναι βιομηχανικη κοινωνια, αυτο φαινεται στους δρομους, στα κτιρια μας, στην ελλειψη ακριβειας μας γενικα, στο τι μαθαινουμε στα σχολεια και τελος στο τι σπουδαζουμε. Ενας καλος ηλεκτρολογος μηχανικος στην Ελλαδα ειναι ανεργος, στην Γερμανια βγαζει 80.000 ευρω ετησιως...
προσθηκη/παρατηρηση του ναυαγιου: Επισης η Ελλαδα δεν ειναι αστικη (με την κυριολεκτικη σημασια) κοινωνια. Οι περισσοτεροι Ελληνες εχουν γεννηθει σε χωρια οπου κατα κανονα οι ανθρωποι δεν ηταν τοσο εξοικιωμενοι με τις μηχανες οσο οι αστοι.

Καταληγουμε λοιπον οτι μερικα φαινομενα εχουν πολυ βαθυτερες ριζες αποτι φαινεται με πρωτη ματια. Και οταν μελεταμε ενα φαινομενο, πρεπει να ξεκιναμε απο την αρχη οτι οι ανθρωποι γεννιονται σε γενικες γραμμες ιδιοι. Οταν φερονται διαφορετικα, πρεπει να αναζητουμε τα κινητρα που τους κανουν να διαφερουν. Αυτος ειναι και ο μονος τροπος να εξηγησουμε τι συμβαινει και να βελτιωσουμε την συμπεριφορα τους εκει που επιδεχεται βελτιωσης...

ΥΓ το αστειο στην υποθεση ειναι οτι ο γραφων δεν εχει ακομα κινητο, ενω εχει ΗΥ απο το 1987 και DSL απο το 2001 περιπου. Πληρως ανθελληνας :-)
ΥΓ2 επιφυλασσομαι για μια εκτενεστερη αναλυση οταν προλαβω...

Το Εκλαμβανόμενο Κόστος του να Ποδηλατείς

Νέο Άρθρο

Αυτό το άρθρο αφορά το ζήτημα του ποδήλατου ως καθημερινό μέσο μεταφοράς. Για λόγους προσωπικής εμπειρίας τα άρθρα θα εστιάσουν σε αστικά περιβάλλοντα· συγκεκριμένα η Αθήνα θα είναι η πόλη-αντικείμενο.

Πρώτος στόχος σε αυτή την κατεύθυνση είναι να κοιτάξουμε την σημερινή πραγματικότητα και να κρίνουμε, πέραν από προκαταλήψεις, τι κοστίζει σε έναν Αθηναίο ή σε μια Αθηναία να ποδηλατεί. Θα εξηγήσουμε ότι ήδη σήμερα που μιλάμε το ποδήλατο στην Αθήνα δεν είναι ένα προβληματικό μέσο για τις καθημερινές μας μετακινήσεις. Ξεκινάμε με αυτό τον τρόπο γιατί, πρίν εξετάσουμε την θέση του ποδηλάτου στον δημόσιο βίο, πρέπει να εξετάσουμε την θέση του στην ζωή των ατόμων. Σε αυτό το άρθρο λοιπόν θα εξετάσουμε μονάχα το ατομικό κόστος και όχι τις τυχών εξωτερικότητες. Αν τα επιχειρήματα είναι πειστικά θα δούμε ότι το κόστος είναι μικρότερο από ότι κανείς θα περίμενε...

*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*

34% υπερ της απαγορευσης εισαγωγων απο Κινα!

Απιστευτο κιομως ετσι ειναι. 34 % των ερωτηθεντων σε ερευνα θεωρουν οτι πρεπει να απαγορευσουμε καθε εισαγωγη απο την Κινα!

Δεν εχω ξανακουσει ποτε κατι τετοιο. Εχω ακουσει για περιορισμους, για δασμους κτλ αλλα για απαγορευση ολων των εισαγωγων? Πραγματικα αναρωτιεμαι αν απαντανε χωρις να διαβαζουν τις ερωτησεις!

Μιλουσα πριν καιρο για την Κινα με την μητερα μου (που ειναι ασχετη με την οικονομικη επιστημη) και μου χε πει κατι απλο: Γιατι φωναζουν για την Κινα, δεν ειναι καλο να ερχονται φτηνα κινεζικα προϊοντα στην Ελλαδα, για αυτους που πιθανως δεν θελουν να αγορασουν κατι ακριβοτερο? Δεν ειναι δικαιωμα του καταναλωτη να διαλεγει τι θα αγορασει?

Ε ετσι ακριβως ειναι. Και για να το καταλαβει κανεις, βοηθαει μια ιστορια του Ντ.Φριντμαν:

Η Ελλαδα εχει δυο τεχνολογιες για να φτιαχνει πχ υφασματα. Ειτε να τα παραγει στα Κλωστουφαντουργια πχ της Βορειας Ελλαδας ειτε να τα φυτευει στην Θεσαλλια! Την πρωτη τεχνολογια την ξερετε, την δευτερη? Ειναι απλο, φυτευουμε σταρι στην Θεσαλλια, το θεριζουμε, το βαζουμε σε ενα μεγαλο πλοιο και το στελνουμε προς Ανατολη. Μετα απο μερικους μηνες το πλοιο επιστρεφει με υφασματα απο την Κινα! Αν αφησουμε την αγορα ελευθερη, θα καταληξει στο βελτιστο μειγμα μεταξυ των δυο τεχνολογιων. Αν ομως εμποδιζουμε τις εισαγωγες απο την Κινα, βαζουμε εναν βαρυ φορο στην τεχνολογια της παραγωγης υφασματων στην Θεσαλλια! Καθε δασμος και περιορισμος του ελευθερου εμποριου λοιπον ειναι ενας φορος που πληρωνουν μερικοι ελληνες για να κερδισουν καποιοι αλλοι!

ΥΓ παρεπιμπτοντως αυτες τις μερες ειχαμε μια παρομοια φορολογηση ολων των Ελληνων υπερ των αρτοποιων.