Για όσους δεν είχαν την ευκαιρία, μπορείτε μέσω youtube να παρακολουθήσετε την ανακοίνωση της ίδρυσης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας και τους χαιρετισμούς των κυρίων Eenhoorn, Μάνου, Ανδριανόπουλου και Μπουτάρη. Ειδικά οι χαιρετισμοί των κυρίων Μάνου και Ανδριανόπουλου θα πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής διότι εκφράζουν επ'ακριβώς την σχέση της ΦΣ μαζί τους. Μια σχέση συμπάθειας και συμπαράστασης σε μια νέα πρωτοβουλία (γεγονός απόλυτα λογικό για κάθε φιλελεύθερα σκεπτόμενο Έλληνα απέναντι στην μόνη φιλελεύθερη πολιτική κίνηση στην Ελλάδα), αλλά όχι ενεργού ανάμειξης και ελέγχου της.
H ομιλία του Φώτη Περλικού που ανακοινώνει την ίδρυση της κίνησης:
Ο χαιρετισμός του κ.Eenhoorn εκ μέρους του ELDR:
Ο χαιρετισμός του κ.Μάνου:
Η ανάγνωση των γραπτών χαιρετισμών των κ.Ανδριανόπουλου και Μπουτάρη από τον Αντώνη Βλυσίδη:
Το δελτίο τύπου του ELDR, με αφορμή την ανακοίνωση ίδρυσης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας:
ELDR welcomes the creation of new liberal party in Greece
ELDR Party Treasurer Bas Eenhoorn visited Athens, Greece, on 22nd February to attend a press conference announcing the formation of a new Greek liberal party, the Liberal Alliance. The party was formally established on 22nd February following the notice of its creation with the Greek High Court. The Liberal Alliance will hold their first congress on 29th April.
The party announced that it wants to promote political, economic and social liberalism in Greece and to provide Greek citizens with an alternative to the current mainstream political parties and trends. The Party has a 'bottom-up' philosophy and has been created by successful private citizens.
Speaking on behalf of ELDR, Mr Eenhoorn, welcomed the formation of the party and stated ELDR’s support for the initiative. Mr Eenhoorn informed the participants that ELDR currently has 50 member parties and is represented in the European Parliament by the ALDE Group, the third largest political grouping with 106 MEPs. Mr Eenhoorn stressed the importance of attracting and involving young people to the party if liberalism in Greece is to grow.
Elections in Greece could happen as early as May, although it was originally thought that they would take place in 2008. The elections only need to be announced one month prior to voters going to the polls. The threshold for parliamentary representation is 3%.
Πάντως η αλήθεια είναι ότι μάλλον το EDLR μας έστειλε λάθος αντιπρόεδρο. ;)
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 28, 2007
Video της ανακοίνωσης ίδρυσης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
Immigrants boost pay, not prison populations, new studies show
Los Angeles Times
February 28, 2007
by Teresa Watanabe
Times Staff Writer
Immigrants are less likely to go to prison than U.S.-born residents of the same ethnic group and they boost pay for natives, research says.
Two new studies by California researchers counter negative perceptions that immigrants increase crime and job competition, showing that they are incarcerated at far lower rates than native-born citizens and actually help boost their wages.
A study released Tuesday by the Public Policy Institute of California found that immigrants who arrived in the state between 1990 and 2004 increased wages for native workers by an average 4%.
UC Davis economist Giovanni Peri, who conducted the study, said the benefits were shared by all native-born workers, from high school dropouts to college graduates, because immigrants generally perform complementary rather than competitive work.
To read the rest of the article, press here.
Κάνε, γυιε μου, την δουλειά σου...
Αν υπάρχῃ ένα έγκλημα του Ποινικού Κώδικα όπου ο συνεπής φιλελευθερισμός, όπως εκφράζεται από την αυστηρή τήρηση της αρχής της βλάβης, έρχεται σε οξεία σύγκρουση με τις κρατούσες ηθικές αντιλήψεις, αυτό είναι το έγκλημα της αιμομιξίας. Και αυτό γιατί η εγκληματοποίηση της αιμομιξίας δεν μπορεί να δικαιολογηθῄ με κανένα τρόπο ως προσβολή κάποιου εννόμου αγαθού.
Δεν προσβάλλεται φυσικά η γενετήσια ελευθερία, βασικό προστατευόμενο έννομο αγαθό του ΙΘ΄ Κεφαλαίου του Ποινικού Κώδικα, όπου εντάσσεται το έγκλημα, γιατί οι αιμομίκτες απαραιτήτως συναινούν. Δεν προστατεύεται το τυχόν συλληφθησόμενο τέκνο από πιθανές γενετικές ανωμαλίες για πολλούς λόγους: θα έπρεπε να διακρίνουμε ανάμεσα σε στείρους και μη αιμομίκτες, απαγορεύεται και η ομοφυλοφιλική αιμομικτική συνουσία, σε άλλες περιπτώσεις πιθανών γενετικών βλαβών δεν απαγορεύεται η συνουσία (π.χ. μεσογειακή αναιμία) κ.λπ.
Εκείνο δηλαδή που και εξαρχής επέβαλε την εγκληματοποίηση και σήμερα την διατηρεί δεν είναι τίποτε άλλο από την vox populi, την θέληση των πολλών, όπως εκφράζεται στις δικές ηθικές τους προτιμήσεις. Αληθώς, η αιμομιξία ήταν, είναι και παραμένει ένα γνήσιο έγκλημα «κατά των ηθών», σύμφωνα με την παλαιότερη διατύπωση του τίτλου του ΙΘ΄ Κεφαλαίου, δηλαδή ένα ψευδέγκλημα. Η απαγόρευση της αιμομικτικής συνουσίας είναι τόσο δίκαιη εξ επόψεως ενός φιλελεύθερου συνταγματικού κράτους όσο η ομοφυλοφιλική ή η πρωκτική ή η έτσι-με-την-αρμύρα συνουσία.
Φυσικά το να υπερασπίζεσαι την ελευθερία του αιμομίκτη είναι δύσκολο, και όχι μόνο πολιτικά. Φθείρει ηθικά και ψυχολογικά όσο και το να υπερασπίζεσαι την μη επιβολή της θανατικής ποινής στον βιαστή και δολοφόνο ενός παιδιού, την αθώωση ενός όντως εγκληματία ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων, το δικαίωμα του πρεζάκια να τρυπιέται. Φθείρει να εκτίθεσαι στα έκπληκτα ή αγνακτισμένα σχόλια των άλλων, να συγχέεται η υπεράσπιση της ελευθερίας μιας επιλογής με την υπεράσπιση της ίδιας της επιλογής, να δίνῃς αφορμή σε εικασίες για τα πραγματικά κίνητρά σου. Φοβάμαι λίγο∙ ενίοτε όμως κρείττον το λαλείν.
Τέλος πάντων: σύμφωνα με το άρ. 345 ΠΚ, η αιμομιξία τιμωρείται μόνο μεταξύ ανιόντων-κατιόντων και αδελφών.
Έτσι η παρ’ ολίγον αιμομίκτρια θεια του τίτλου μπορεί ανεμπόδιστα και υπό το ισχύον δίκαιο να προβαίνῃ στο θεάρεστο έργο της...
Τρίτη, Φεβρουαρίου 27, 2007
Γιατι δεν ειμαι αντιαμερικανος
γιατι ειναι κουτο να εισαι αντιθετος σε εναν ολοκληρο λαο. Οι λογικοι, μη ρατσιστες ανθρωποι κρινουν ατομα, οχι εθνη. Αλλα ακομα και αν δεχτουμε οτι τα κατορθωματα και οι κουταμαρες καποιων προσδιοριζουν λαους και οχι απλα τα ιδια τα ατομα, δεν ειμαι αντιαμερικανος:
- γιατι για καθε Μπους μας εδωσαν εναν Κεννεντυ
-για καθε κουτη μικροπεμβαση στυλ Γραναδας μας εσωσαν σε εναν παγκοσμιο πολεμο
-για καθε Ραμσφελντ μας εδωσαν εναν Κισσιντζερ
-για καθε χαος στυλ Ιρακ εστησαν μια μεταπολεμικη Γερμανια ή Ιαπωνια
-για καθε δολλαριο που δινουν στον αμυαλο Πολεμο κατα των Ναρκωτικων χαρισαν ενα δολλαριο στο Σχεδιο Μαρσαλ
-για καθε Κλιντον εναν Ρουζβελτ
-για καθε συντηρητικο πουριτανο ενα Supreme Court
- για καθε Τζερυ Φαλγουελ εναν Λαρρυ Φλυντ
-για καθε Κου Κλουξ Κλαν εναν Μαρτιν Λουθερ Κινγκ
-για καθε Μακ Καρθυ εναν Murrow
-για καθε redneck κωλοχωρι καπου στο Midwest μια Νεα Υορκη
-για καθε ηλιθια διαφημιση τηλεμαρκετινγκ ενα Χαρβαρντ
-για καθε ψευτοφιλοσοφο της ΤιΒι εναν Νοζικ, Ρωλς, Dworkin...
-για καθε "γκουρου" πως-να-γινεις-πλουσιος-σε-μια-νυχτα εναν Τζοζεφ Στιγκλιτς, Λαρρυ Σαμμερς, Πωλ Κρουγκμαν, Ρομπερτ Μπαρο, Γκαρυ Μπεκερ...
-για καθε βιβλιο αυτοβοηθειας που πωλειται σε αεροδρομια ενα Οταν Εκλαψε ο Νιτσε
-για καθε Μακ Ντοναλντς μια Ιντελ
-για καθε Μαϊκροσοφτ μια Apple
- για καθε Νταν Μπραουν εναν Ουιλλιαμ Μπαροουζ
- για καθε Στιβεν Κινγκ εναν Ι.Ασιμοφ
-για καθε Beverly hills 90210 μερικους Sopranos
- για καθε χαζοχαρουμενο teeny movie ενα American Beauty
-για καθε ταινια Β διαλογης ενα Usual Suspects
-για καθε Catwoman ενα Batman Returns*
-για καθε ψευδομουσικο Μαντονα εναν Μουσικο Μαϊλς Ντεηβις
-για καθε ψευδοσταρ Shania Twain μια αληθινη σταρ Μαντονα
- για καθε Κεβιν Κοστνερ εναν Τζορτζ Κλουνυ
- για καθε Στιβεν Σιγκαλ εναν Μπρους Ουιλλις
- για καθε Σακιλ εναν Ματζικ και εναν Τζορνταν
-για καθε Μαϊκ Ταϋσον εναν Μωχαμεντ Αλι
-για καθε... [συμπληρωστε μονοι σας]
*αν και για να ειμαστε σωστοι το Μπατμαν ηταν μαλλον αγγλικη παραγωγη
ΥΓ ελπιζω να ειναι κατανοητο οτι αυτο το κειμενο δεν ειναι καποια ολοκληρωμενη μελετη του αντιαμερικανισμου ή των ΗΠΑ. Απλα μου ηρθε οταν μιλουσα με εναν Γερμανο φιλο για το θεμα με αφορμη το Σχεδιο Μαρσαλ και την αποτυχια/απροθυμια των ΗΠΑ να επαναλαβουν κατι παρομοιο στο Ιρακ... Ειναι αν θελετε μια ενδειξη οτι τιποτα στον κοσμο δεν εχει μονο μια οψη...
Δευτέρα, Φεβρουαρίου 26, 2007
Η Αριστερά, ο Μαρξ και τα μη κρατικά πανεπιστήμια
Νέο Άρθρο
Καλές είναι οι ιδεολογικές μονομανίες αλλά θα πρέπει να τηρούνται κιόλας. Μέσα στον κυκεώνα των ξεσηκωμών για την επικείμενη κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου στην Ανωτάτη Παιδεία έχει ξεφύγει εντελώς η πραγματικότητα των πολιτικών προκαταλήψεων αυτών που αμφισβητούν την σχετική πρωτοβουλία. Να μην υπάρξουν ιδιωτικά – μη κερδοσκοπικά – ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, κάποιοι επιμένουν. Διότι έτσι, συνεχίζεται η επιχειρηματολογία τους, υποβαθμίζονται τα δημόσια. Και κινδυνεύουν να περιθωριοποιηθούν. Στερώντας έτσι από τους φτωχότερους έλληνες την ευκαιρία μιάς ανταγωνιστικής και σωστής μόρφωσης.
*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*
Κυριακή, Φεβρουαρίου 25, 2007
Wikipedia: η ελεύθερη αγορά της πληροφορίας;
Στο χθεσινό op/ed της Washington Post ο Cass R. Sunstein σημειώνει:
Developing one of the most important ideas of the 20th century, Nobel Prize-winning economist Friedrich Hayek attacked socialist planning on the grounds that no planner could possibly obtain the "dispersed bits" of information held by individual members of society. Hayek insisted that the knowledge of individuals, taken as a whole, is far greater than that of any commission or board, however diligent and expert. Τhe magic of the system of prices and of economic markets is that they incorporate a great deal of diffuse knowledge.
Wikipedia's entries are not exactly prices, but they do aggregate the widely dispersed information of countless volunteer writers and editors. In this respect, Wikipedia is merely one of many experiments in aggregating knowledge and creativity, that have been made possible by new technologies.
Περιαυτολογώντας
Αφού με προσκάλεσε ο φιλελεύθερος μάγειρας, ας συνεχίσω την πυραμίδα του παιχνιδιού με τα 5 πράγματα που δεν ξέρει ο κόσμος για μένα:
- Το πρώτο πολιτικό βιβλίο που διάβασα ήταν στα 11 μου, το "κόκκινο βιβλιαράκι" του Μάο.
- Το 2005 διάβασα πάνω από 70 πολιτικού ή ιστορικού περιεχομένου βιβλία (χάρη στη θητεία μου).
- Το μόνο βιβλίο που με έκανε να κλάψω ήταν το "Ένα παιδί μετράει τα άστρα" του Μενέλαου Λουντέμη.
- Το αγαπημένο που φαγητό είναι σαλιγκάρια γιαχνί (αλλά μόνο με σαλιγκάρια που σέλνουν στη γιαγιά μου συγγενείς από την Κρήτη)
- Οι δύο ταινίες που είχαν την μεγαλύτερη επίδραση πάνω που ήταν το "Pink Floyd: The Wall" (στα 16) και το "Γη και Ελευθερία" (στα 19 μου).
Εξαιρώντας του συνιστολόγους αυτού του ιστολογίου, όσους άλλους έχει τύχει να γνωρίσω προσωπικά και όσους έχουν ήδη απαντήσει, παραδίδω την σκυτάλη στον ντροπαλό, την evee, τον ληρ, τον Θέμη Λαζαρίδη και τον freeblogger.
Σάββατο, Φεβρουαρίου 24, 2007
Η Βιολογική Διαθήκη
Νέο Άρθρο
Η αυτοδιάθεση του ατόμου είναι μια απ’τις βασικές αρχές του φιλελευθερισμού. Ο καθένας από μας να μπορεί να είναι ελεύθερος να εγκρίνει ή να ακυρώνει κάθε μορφής παρέμβαση ή αλλαγή στο σώμα του, τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής του όσο και μετά το θάνατό του. Η θεσμοθέτηση μιας Βιολογικής Διαθήκης (a “Living Will”) έρχεται να προσθέσει αυτό το απαραίτητο και αδιαφιλονίκητο δικαίωμα του κάθε ελεύθερα σκεπτόμενου ανθρώπου, κατά αναλογία με την κλασική [οικονομικού χαρακτήρα] διαθήκη...
*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*
Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από μια ιδέα της οποίας ο καιρός έχει φτάσει
Την Πέμπτη που μας πέρασε έγινε η επίσημη ανακοίνωση της ίδρυσης του νέου πολιτικού κόμματος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας. Στην εκδήλωση της ανακοίνωσης παραβρέθηκαν και χαιρέτησαν ο αντιπρόεδρος του ELDR και πρώην πρόεδρος των Ολλανδών φιλελεύθερων κ.Eenhoorn και ο ανεξάρτητος βουλευτής κ.Μάνος. Επίσης διαβάστηκαν και χαιρετισμοί εκ μέρους του κ.Ανδιρανόπουλου και του κ.Μπουτάρη. Χθες έγινε η κατάθεση των υπογραφών στον Άρειο Πάγο. Από δω και πέρα πλέον ξεκινά η τελική φάση της προσυνεδριακής διαδικασίας που θα μας οδηγήσει στο ιδρυτικό συνέδριο στα τέλη Απριλίου, το οποίο θα οριστικοποίησει το πρόγραμμα και το καταστατικό και θα εκλέξει τα όργανα. H βασική ανακοίνωση:
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι μια πραγματικότητα.
Ο νέος πολιτικός σχηματισμός είναι μια πρωτοβουλία πολιτών, και όχι πολιτικών, και φιλοδοξεί αφενός να αποκαταστήσει αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως έλλειμμα εκπροσώπησης των φιλελεύθερων ιδεών στην ελληνική πολιτική, αφετέρου να δώσει διέξοδο ελπίδας σε όσους σήμερα ασφυκτιούν από την κυριαρχία ενός γραφειοκρατικού, παρασιτικού και διεφθαρμένου κρατισμού που καταπατά τα ατομικά δικαιώματα, πνίγει την επιχειρηματικότητα και αναστέλλει την πρόοδο και την ανάπτυξη της χώρας.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία αποτελεί προσπάθεια προβληματισμένων πολιτών να δημιουργήσουν ένα αγωνιστικό κόμμα αρχών, ένα φορέα πολιτικής έκφρασης των φιλελεύθερων ιδεών, σε μια προσπάθεια παρέμβασης και ανατροπής στο σημερινό πολιτικό σκηνικό.
Ξεκινά από την συναίσθηση της ευθύνης που αναλογεί σε κάθε πολίτη χωριστά να μην παραμένει αδρανής και αδιάφορος μπροστά στο σημερινό πολιτικό τέλμα, αλλά να αξιοποιεί τα μέσα που του παρέχουν το Σύνταγμα και οι νόμοι ώστε να ακουστούν και εναλλακτικές προτάσεις απέναντι στον σχεδόν ομοιόμορφο κρατισμό της συντηρητικής παράταξης, των σοσιαλιστών και της αριστεράς, και απέναντι στο ιδεολογικό μονοπώλιο του φαιοκόκκινου μετώπου.
Οι φιλελεύθερες ιδέες στη χώρα μας έχουν βαθύτατες ρίζες, που ξεκινούν από τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό, την Ελληνική Επανάσταση και τα Συντάγματα του Αγώνα.
Φιλοδοξούμε να εκφράσουμε και να συνεχίσουμε αυτή την μακραίωνη παράδοση, τοποθετώντας και πάλι τις φιλελεύθερες προτάσεις στο τραπέζι του πολιτικού διαλόγου. Η Δημοκρατική αρχή, οι αρχές της ελευθερίας της έκφρασης, της διάκρισης των εξουσιών, του πρωτείου του ατόμου, της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της αυτοδιάθεσης, της θρησκευτικής ελευθερίας, της ιδιοκτησίας, αποτελούν τα θεμέλια της πολιτικής μας σκέψης. Με λίγα λόγια το ενιαίο και αδιαίρετο τρίπτυχο του κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού φιλελευθερισμού.
Ξέρουμε ότι απέναντί μας θα βρούμε αρκετούς. Καταρχήν, όλους αυτούς που συγκροτούν τις ετερόκλητες ομάδες των νέων προνομιούχων, τους οποίους ενώνει ο αγώνας για την διατήρηση των προνομίων που κατοχύρωσαν μέσω της γιγάντωσης του κράτους σε βάρος της κοινωνίας. Αυτούς που καπηλευόμενοι το εύλογο αίτημα για προστασία των αδυνάτων, προπαγανδίζουν αιτήματα για ακόμα περισσότερο κράτος, ακόμη και στους τομείς που η παρουσία του αποδεδειγμένα έχει επιφέρει δεινά. Η περίπτωση σήμερα της παιδείας είναι από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα αυτής της συμπεριφοράς.
Καλούμε όλους τους πολίτες που μοιράζονται μαζί μας κοινές αρχές, ιδέες ή ανυσηχίες για το μέλλον αυτής της χώρας, να συμμαχήσουν μαζί μας και να γίνουν κοινωνοί ενός οράματος για μια Ελλάδα ελεύθερη από τα δεσμά του κράτους και των παρασιτικών ομάδων που το λυμαίνονται, που σέβεται τις ατομικές ελευθερίες και απελευθερώνει τις δημιουργικές της δυνάμεις. Φίλες και φίλοι σήμερα ξεκινάμε.
Ένας άνεμος ελευθερίας θα διατρέξει ολόκληρη την Ελλάδα τα χρόνια που έρχονται. Θα πολεμήσουμε παντού και ανυποχώρητα, με όπλο μας τις ιδέες της ελευθερίας για να γίνει η πατρίδα μας μια άλλη Ελλάδα, μια ανοιχτή κοινωνία στην πρωτοπορία των προκλήσεων του 21ου αιώνα. Όπως έλεγε και ο Βίκτωρ Ουγκώ:
Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από μια ιδέα της οποίας ο καιρός έχει φτάσει. 
Θα υπάρξει και ανάρτηση των βίντεο της εκδήλωσης μόλις λυθούν μερικά τεχνικά προβλήματα
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 22, 2007
Will capitalism fall victim to its own success?
Los Angeles Times
February 22, 2007
Will capitalism fall victim to its own success?
Karl Marx's solutions haven't worked, but he was right about the global reach and potential unsustainability of capitalism.
By Timothy Garton Ash
TIMOTHY GARTON ASH is professor of European studies at Oxford University and a senior fellow at the Hoover Institution at Stanford University.
WHAT is the elephant in all our rooms? The global triumph of capitalism. Democracy is fiercely disputed. Freedom is under threat, even in old democracies like Britain. Western supremacy is on the skids. But everyone does capitalism.
Americans and Europeans do it. Indians do it. Russian oligarchs and Saudi princes do it. Even Chinese communists do it. And now the members of Israel's oldest kibbutz, that last best hope of egalitarian socialism, have voted for salaries based on individual performance. Karl Marx is turning in his grave. Or perhaps not, because some of his writings eerily foreshadowed our era of globalized capitalism. His prescription failed, but his description was prescient.
What, after all, are the big ideological alternatives? Hugo Chavez's "21st century socialism" still looks like, at most, a regional phenomenon best practiced in oil-rich states. Islamism — billed as democratic capitalism's great competitor in a new ideological struggle — offers no alternative economic system (aside from the peculiarities of Islamic finance) and does not appeal beyond the Muslim umma. Most anti-globalists are better at pointing out the failings of global capitalism than they are at suggesting systemic alternatives. "Capitalism should be replaced by something nicer," read a placard at a May Day demonstration in London a few years back.
Of course, there's a question of definition here. Is what Russian or Chinese state-owned companies do really capitalism? Isn't private ownership the essence of capitalism?
One expert on capitalism, Edmund Phelps of Columbia University, has an even more restrictive definition. Capitalism, he says, is "an economic system in which private capital is relatively free to innovate and invest without permissions from the state and green lights from communities and regions, from workers and other so-called social partners." In which case, most of the world is not capitalist.
I find this much too restrictive. Surely what we have across Europe are multiple varieties of capitalism, from more liberal market economies like Britain and Ireland to more coordinated "stakeholder" economies like Germany.
In Russia and China, there's a spectrum from state ownership to private ownership. Considerations other than maximizing profit play a part in the decision-making of state-controlled companies, but they too operate in national and international markets and increasingly speak the language of global capitalism. China's "Leninist capitalism" is a big borderline case, but the crab-like movement of its companies toward more rather than less capitalist behavior is clearer than any movement of its state toward democracy.
Does the lack of any clear ideological alternative mean that capitalism's triumph is secure? Far from it. For a start, the history of capitalism hardly supports the view that it is an automatically self-correcting system. As George Soros (who should know) points out, global markets are now more than ever constantly out of equilibrium — and teetering on the edge of a larger disequilibrium. Again and again, capitalism has needed the visible hands of political, fiscal and legal correction to complement the invisible hand of the market.
And the bigger it gets, the harder it can fall. An oil tanker is more stable than a dinghy, but if the tanker's internal bulkheads are breached and the oil starts swilling from side to side in a storm, you have the makings of a major disaster. Increasingly, the world's capital is like oil in the holds of one giant tanker, with ever fewer internal bulkheads to stop it from swilling around.
Then there is inequality. One feature of globalized capitalism seems to be that it rewards its high performers disproportionately. What will be the political effects of having a small group of super-rich people in China, Russia and India or other countries where the majority are super-poor? In more developed economies, such as Britain and the U.S., a reasonably well-off middle class, with a slowly improving personal standard of living, may be less bothered by the super-rich. But if a lot of middle-class people begin to feel that they are personally losing out as a few fund managers get stinking rich and jobs are outsourced to India, you may have a backlash. Watch Lou Dobbs on CNN for a taste of the rhetoric to come.
Above all, though, there is the inescapable dilemma that this planet cannot sustain 6.5 billion people living like today's middle-class in its rich north. In just a few decades, we would use up fossil fuels that took about 400 million years to accrete — and change Earth's climate as a result. Sustainability may be a gray and boring word, but achieving it is the biggest single challenge to global capitalism today. However ingenious modern capitalists are in finding alternative technologies — and they will be very ingenious — somewhere down the line richer consumers will have to settle for less rather than ever more.
Marx thought capitalism would have a problem finding consumers for the goods that improving techniques of production enabled it to churn out. Instead, it has become expert in a new branch of manufacturing: the manufacture of desires. It's that core logic of ever-expanding desires that is unsustainable on a global scale. But are we prepared to abandon it?
We may be happy to insulate our lofts, recycle our newspapers and bicycle to work, but are we ready to settle for less so others can have more? Am I? Are you?
Copyright 2007 - Los Angeles Times
Free Kareem!
Όταν ο Abdel Kareem Soliman άσκησε κριτική από το blog του στην ηγεσία του πανεπιστημίου al-Azhar όπου σπούδαζε («το πανεπιστήμιο της τρομοκρατίας») και στην κυβέρνηση του Hosni Mubarak (τον αποκάλεσε δικτάτορα), το πανεπιστήμιο τον απέβαλε και κάλεσε τους εισαγγελείς να του ασκήσουν δίωξη.
Ακόμα και η ίδια του η οικογένεια τον αποκλήρωσε. Ο πατέρας του τον αποκάλεσε δημόσια (μια μέρα πριν τη δίκη) μαϊμού που μιμείται τους άθεους Δυτικούς και ζήτησε την εκτέλεσή του αν δεν μετανοήσει.
Το δικαστήριο καταδίκασε σήμερα τον Kareem σε 4 χρόνια φυλάκιση – 3 χρόνια για προσβολή του Ισλάμ και 1 για προσβολή του προέδρου Mubarak.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να αντιδράσει άμεσα και να συμπαρασταθεί στον αγώνα του Kareem. Η μπλογκόσφαιρα πρέπει να γεμίσει μυνήματα διαμαρτυρίας και οι κυβερνήσεις μας να ζητήσουν εξηγήσεις από την Αιγυπτιακή κυβέρνηση για αυτή την απαράδεκτη παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης.
Διαβάστε επίσης το: Υπάρχουν και Χειρότερα...
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007
Το σύνταγμα ως βασικός ρυθμιστής της διαφθοράς
Νέο Άρθρο
Η διαφθορά μπορεί να οριστεί με πολλούς τρόπους. Σίγουρα πάντως συστατικό της στοιχείο είναι ο προσπορισμός ωφελημάτων με άμεσο ή έμμεσο τρόπο ο οποίος είναι, άμεσα ή έμμεσα, επιβλαβής για το κοινωνικό σύνολο. Αυτό συμβαίνει παρόλο που η επιδίωξη της ευημερίας είναι θεμιτός στόχος, ιδίως όταν ρητά αναφέρεται σε ορισμένα συντάγματα, όπως το αμερικάνικο (2), αν και όχι σε άλλα, όπως το ελληνικό.
*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*
Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007
Αγνοια νόμου δεν συγχωρείται...
Πριν κάμποσο καιρό όποιος πολίτης ήθελε να μάθει τους νόμους έπρεπε να πληρώσει 1.479,45 ευρώ (504.122 δρχ)... εδώ και έναν χρόνο όμως υποτίθεται ότι η πρόσβαση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως -όπου δημοσιεύονται οι νόμοι- είναι ελεύθερη. 1. Η ακαδημαϊκή ελευθερία στη διδασκαλία και την έρευνα καθώς και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών κατοχυρώνεται στα Α.Ε.Ι. (*) HINT: το 82 είναι το έτος που ψηφίστηκε ο νόμος.
Θεωρητικά γιατί πρακτικά είναι μάλλον αδύνατο κάποιος να καταφέρει πχ μέσα σε 10 λεπτά να έχει στην οθόνη του τον νόμο πλαίσιο 1268/82 (*) για τις Ακαδημαϊκές Ελευθερίες και το Πανεπιστημιακό Άσυλο από το Εθνικό Τυπογραφείο.
Εγώ πάντως δεν τα κατάφερα παρότι θα μπορούσα να θεωρηθώ "βετεράνος" του διαδικτύου από τους περισσότερους γνωστούς μου, φαντάζομαι την αγανάκτηση των λιγότερο εξοικειωμένων με τα ηλεκτρονικά μέσα όταν θα προσπαθήσουν να μάθουν έναν νόμο. Τον βρήκα στο google τελικά.
Ο ιστοτόπος τους είναι απλά απαράδεκτος, είναι φτιαγμένος κυκλικά, γυρνάς στις ίδιες και τις ίδιες σελίδες και δεν φτάνεις ποτέ εκεί που έχεις στόχο να φτάσεις πχ στους νόμους ή στην δημιουργία λογαριασμού. Πρέπει να τον μετονομάσουν σε www.φαύλος-κύκλος.gr. Είναι πραγματικά σπατάλη δημοσίου χρήματος, μια τρύπα στο νερό :)
ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ
άρθρο 2 του Ν.1268/82
2. Δεν επιτρέπεται η επιβολή ορισμένων μόνον επιστημονικών απόψεων και ιδεών και η διεξαγωγή απόρρητης έρευνας.
3. (α) Όλοι οι εργαζόμενοι στα Α.Ε.Ι. όπως και οι φοιτητές είναι ελεύθεροι να εκφράζονται συλλογικά μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα που διευκολύνονται στη λειτουργία τους από τις Πανεπιστημιακές αρχές.
(β) Οι εκπρόσωποι των φοιτητών στα όργανα που προβλέπει ο νόμος εκλέγονται αναλογικά από ένα φοιτητικό σύλλογο που λειτουργεί ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου σε κάθε Τμήμα. Στα Τμήματα ή στις Σχολές που θα μετατραπούν σε Τμήματα με βάση την παρ. 1 του άρθρου 30 του νόμου αυτού, όπου κατά την έναρξη της ισχύος του νόμου αυτού λειτουργεί ήδη ένας φοιτητικός σύλλογος, ο σύλλογος αυτός και μόνο έχει την ευθύνη της εκλογής των παραπάνω εκπροσώπων.
4. Για την κατοχύρωση της ακαδημαϊκής ελευθέριας, της ελεύθερης επιστημονικής αναζήτησης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, αναγνωρίζεται το Πανεπιστημιακό Άσυλο.
5. Το Πανεπιστημιακό Άσυλο καλύπτει όλους τους χώρους των Α.Ε.Ι. και συνίσταται στην απαγόρευση επέμβασης της δημόσιας δύναμης στους χώρους αυτούς χωρίς την πρόσκληση ή την άδεια του αρμόδιου οργάνου του Α.Ε.Ι., όπως αναφέρεται στη συνέχεια.
6. (α) Το όργανο αυτό είναι τριμελές και αποτελείται από τον Πρύτανη ή το νόμιμο αναπληρωτή του και ανά ένα εκπρόσωπο του Διδακτικού-Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π.) και των φοιτητών.
(β) Ο εκπρόσωπος του Δ.Ε.Π. μαζί με έναν αναπληρωτή είναι μέλη της Συγκλήτου και εκλέγονται από το σύνολο των συγκλητικών μελών του Δ.Ε.Π. Ο εκπρόσωπος των φοιτητών μαζί με τον αναπληρωτή του είναι μέλη της Συγκλήτου και εκλέγονται από το σύνολο των φοιτητών συγκλητικών.
(γ) Το όργανο αυτό αποφασίζει μόνο με ομοφωνία όλων των μελών του. Σε περίπτωση διαφωνίας συγκαλείται έκτακτα η Σύγκλητος του Α.Ε.Ι. την ίδια μέρα προκειμένου να αποφασίσει σχετικά. Η τελική απόφαση παίρνεται με πλειοψηφία των 2/3 του συνόλου των παρόντων.
7. Επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια του αρμοδίου οργάνου του Α.Ε.Ι. επιτρέπεται μόνον εφ' όσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής.
8. Οι παραβάτες των διατάξεων της παρ.5 για το Πανεπιστημιακό Άσυλο τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών μετά από έγκληση του οργάνου της παρ.6 ή της Συγκλήτου.
Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007
Οικονομία και εκλογές
Νέο Άρθρο
Η οικονομία και η πολιτική παρουσιάζουν μία ισχυρή αμφίδρομη σχέση επιρροής της μιας προς την άλλη. Θα λέγαμε παραστατικά ότι η μια αντιδρά σαν υπερευαίσθητη μεμβράνη από τις εξελίξεις που συμβαίνουν στην άλλη και πάλλεται διαρκώς μέχρι να αποκρυσταλλώσει στην επιφάνεια της την νέα διάταξη ισορροπιών που προκύπτει από την επιφερόμενη μεταβολή. Τα πεδία πηγής των μεταβολών αλλά και υποδοχής των νέων δεδομένων που επιφέρουν εναλλάσσονται από την οικονομία στην πολιτική ανάλογα με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της μεταβολής και τον βαθμό έντασης αυτών.
Η πρόταση μομφής που κατατέθηκε από το ΠΑΣΟΚ εναντίον της ΝΔ, με κύρια αιτιολογία τα δεινά αποτελέσματα της διακυβέρνησης της και κύριο αίτημα την διενέργεια εκλογών, αποτελεί μία μεταβολή στο πεδίο της πολιτικής που αν υλοποιηθεί θα έχει αναπόδραστες πολλαπλές και ισχυρές συνέπειες στο πεδίο της οικονομίας...
*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*
αναΜορφωση
Μια νεα σελιδα ανοιξε αυτες τις μερες, η αναΜορφωση. Η σελιδα εχει εναν, απλο σκοπο. Να αλλαξει η Ελλαδα, να γινει μια ομορφοτερη, δημιουργικοτερη, ανετοτερη χωρα για ολους τους πολιτες. Για λεπτομερειες ριξτε μια ματια στον σκοπο της και στις οδηγιες χρησης...
Ας σημειωσω οτι η σελιδα ειναι κατα καποιον τροπο μια συνεχεια της Αναθεωρησης, δεν εχει κανεναν ιδεολογικο χαρακτηρα. Σκοπος ειναι η συλλογη και παρουσιαση κυριως επιστημονικων κειμενων και ιδεων με οσο γινεται πρακτικες προτασεις για προβληματα της χωρας. Καλη διασκεδαση λοιπον...
Κυριακή, Φεβρουαρίου 18, 2007
Υπάρχουν και Χειρότερα...
Ο Abdul Kareem Nabeel Suleiman, γνωστός στην μπλογκόσφαιρα με το όνομα Kareem Amer, φαίνεται πως με τα γραφόμενά του στο διαδίκτυο, και το επίμονο "κελαϊδημά του" άγγιξε τις "ευαίσθητες δημοκρατικές χορδές" της ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗΣ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ" και οι τοπικές αρχές απεφάσισαν να τον κλείσουν σε κλουβί ώστε και πιό ασφαλής να αισθάνεται αλλά και να κελαϊδά με "άνεση".
Ο 22χρονος Αιγύπτιος αναμένει να δικαστεί στις 22 τρέχοντος με την κατηγορία ότι διέδιδε μέσω του μπλογκ του "...κακόβουλες φήμες με σκοπό την αποσταθεροποίηση (sic)της δημόσιας ασφάλειας, τη δυσφήμιση του προσώπου του προέδρου, πρόκληση για ανατροπή του καθεστώτος, πρόκληση σε μίσος εναντίον του Ισλάμ..." και άλλα φαιδρά.
Εάν καταδικαστεί η ποινή που αναλογεί στα "κρίματά" του είναι ΕΝΝΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΥΛΑΚΙΣΗ! (σε Αιγυπτιακές φυλακές όπου λίγο-πολύ όλοι ξέρουμε τι γίνεται)
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα που οι φίλοι του Ελεύθερου Λόγου διεθνώς έφτιαξαν για να τον βοηθήσουν και υπογράψτε τη Έκκληση για απελευθέρωσή του.
Είναι το ΕΛΑΧΙΣΤΟ που μπορούμε να κάνουμε για αυτό το νέο που το μόνο του έγκλημα ήταν ότι δεν είχε καταλάβει ότι ζεί σε ΛΑΘΟΣ ΧΩΡΑ.
Φαρμακώνοντας την φαρμακοβιομηχανία!
Milton Friedman
Οι αναδιανεμητικές πολιτικές ασκούν μια αναμφισβήτητη έλξη τόσο στους πολιτικούς, όσο και στους πολίτες, γιατί κρύβοντας τις συνέπειες και τα κόστη τους μπορούν να ακούγονται ασυναγώνιστα ευχάριστες. Συνήθως παρουσιάζονται ως οι μοντέρνες εκδοχές του Ρομπέν των Δασών. Στην ουσία όμως κάθε πολιτική επιλογή και κάθε παρέμβαση του κράτους στις δραστηριότητες των πολιτών έχει συνέπειες για όλους πέρα από τους προφανείς δαιμονoποιημένους "προνομιούχους" (όπως είχε και για το εμπόριο και την συνολική ευημερία η ύπαρξη ληστών στα δάση), οι οποίες ελάχιστα συνυπολογίζονται τόσο στην προπαγάνδα μιας παρεμβατικής επιλογής όσο και στον απολογισμό της (όταν γίνεται). Η περίπτωση του κρατικού παρεμβατισμού στις τιμές των φαρμάκων στην Ευρώπη είναι χαρακτηριστική πώς οι καλύτερες των προθέσεων μπορούν να οδηγήσουν σε επικίνδυνα αποτελέσματα. Στις αρχές τις δεκαετίας του '90, ένας από τους τομείς αιχμής και πρωτοπορίας της Ευρώπης, ήταν η φαρμακευτική της βιομηχανία. Μια βιομηχανία που παρήγαγε προϊόντα υψηλότατης προστιθέμενης αξίας, αξιοποιούσε επιστήμονες και τεχνικούς με υψηλότατες και εξειδικευμένες γνώσεις και δεξιότητες, εξήγαγε σε όλο τον κόσμο και πρόσφερε γρήγορα στους κατοίκους της Ευρώπης τα τελευταία και αποτελεσματικότερα φάρμακα. Η κατάσταση αυτή δεν ισχύει πια.
Όπως εξηγεί ο αρμόδιος επίτροπος της Κομισιόν Günter Verheugen, ενώ το 1990 6 από τα 10 πρώτα σε πωλήσεις παγκοσμίως φάρμακα ήταν ευρωπαϊκής προέλευσης, σήμερα είναι μόνο τα 2. Ενώ το 1990 η ευρωπαϊκή φαρμακοβιομηχανία ξόδευε 50% περισσότερα χρήματα για έρευνα σε νέα φάρμακα από την αμερικανική, σήμερα η αμερικανική ξοδεύει 40% περισσότερα. Ενώ παλαιότερα η Ευρώπη ήταν ελκυστικός τόπος εργασίας για κορυφαίους ερευνητές, σήμερα υπάρχει μια σταθερή απορρόφηση των ικανότερων ερευνητών από τις ΗΠΑ, το γνωστό brain drain. Ενώ παλιότερα τα περισσότερα νέα φάρμακα πρωτοκυκλοφορούσαν στην Ευρώπη, σήμερα υπάρχει σοβαρότατη καθυστέρηση πρόσβασης των Ευρωπαίων ασθενών σε νέες, αποτελεσματικότερες φαρμακευτικές αγωγές για τα ιατρικά τους προβλήματα. Η Ευρώπη χάνει σε πρόσβαση σε νέες θεραπείες, υγεία των πολιτών της, ερευνητές, απασχόληση, επιχειρηματικότητα και εξαγωγές.
Πλέον τα φάρμακα εισάγωνται στην ευρωπαϊκή αγορά με σημαντική καθυστέρηση από την κυκλοφορία τους στις ΗΠΑ. Και επιπλέον, μετά την εισαγωγή τους, έχουν πολύ πιο αργούς ρυθμούς διείσδυσης και χρήσης.
H έρευνα για νέα φάρμακα σχετίζεται απόλυτα με τις επιστροφές που έχουν οι εταιρίες από την πώλησή τους. Αν νομοθετικά εμποδίζεις μια εταιρία βγάλει κέρδος σε μια τόσο επισφαλή και ριψοκίνδυνη επένδυση όπως τα φάρμακα (που θέλουν χρόνια ερευνών και δοκιμών με χιλιάδες ερευνητές και αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ, και σε κάθε στάδιο τους μπορεί να κριθούν ακατάλληλα) τότε απλά μηδενίζεις την έρευνα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ευρωπαϊκές νέες εταιρίες βιοτεχνολογίας είναι πολύ πιο πιθανόν να αποτύχουν και να κλείσουν 3 με 5 χρόνια μετά την ίδρυσή τους σε σχέση με τις αντίστοιχες αμερικανικές. Οι κρατικές ρυθμίσεις της αγοράς στην Ευρώπη εμποδίζουν νέους παίχτες να εισέλθουν στην αγορά και αποθαρρύνουν τους υπάρχοντες να επενδύουν στην έρευνα, με όλο το κοινωνικό και οικονομικό κόστος που αυτό συνεπάγεται τελικά.
Για έχουμε μια εικόνα του κόστους αυτού μπορούμε να δούμε ότι η Γαλλία παρήγαγε περίπου 50 νέα φάρμακα το χρόνο το 1985-1989 ενώ μόλις 12 το 1990-1994. Σήμερα, μια ανάλογη απώλεια περίπου 10 νέων φαρμάκων για την αμερικανική αγορά θα σήμαινε:
-10 δις δολλάρια λιγότερα για έρευνα το χρόνο
-5 εκατομμύρια life-years (κόστους άνω των 500δις$).
Η πολιτική του ρυθμισμένα φτηνού φαρμάκου ακούγεται εκλυστική. Δίνει την ψευδαίσθηση της ισότητας στη ζωή και της βοήθειας των αναξιοπαθούντων. To κόστος όμως το φαρμάκων καλύπτεται από τα ταμεία, και στην ουσία απλά είναι ένας μηχανισμός έμμεσης επιδότησης των ασφαλιστικών ταμείων και κάλυψης των δικών τους προβλημάτων. Σε όλη όμως την Ευρώπη οι πολιτικές ρύθμισης των τιμών των φαρμάκων έχουν αποτύχει να συγκρατήσουν τα αυξανόμενα έξοδα των ταμείων για φάρμακα. Διότι το αποτέλεσμά της είναι (πέρα από τις απώλειες σε έρευνα, ερευνητές, απασχόληση, εξαγωγές, επιχειρηματικότητα και ανάπτυξη) η διαφθορά του μηχανισμού υγείας και η υπερκατανάλωση φαρμάκων. Εξετάζοντας τις πολιτικές ρύθμισης της ΕΕ, αποδεικνύεται ότι η αποτελεσματικότητα μεγιστοποιείται όταν οι τιμές των φαρμάκων καθορίοζονται εντός ελεύθερων ανταγωνιστικών αγορών.
Όταν οι εταιρίες αδυνατούν να καλύψουν τα έξοδά τους μέσω της τιμής, αναγκάζονται να αυξήσουν τον όγκο των πωλήσεων. Τα φάρμακα δεν είναι όμως είδος ελεύθερης κατανάλωσης όπως τα αναψυκτικά ή τα αυτοκίνητα, πρέπει να συνταγογραφηθούν. Οι γιατροί χρηματοδοτούνται από τις εταιρίες (είτε άμεσα, είτε συνήθως έμμεσα κάλυψη εξόδων για συνέδρια κτλ) ώστε να υπερσυνυνταγογραφούν. Δεν είναι τυχαία η καθυστέρηση στη υιοθέτηση νέων φαρμάκων ακόμα και όταν αυτά γίνουν διαθέσιμα, είναι αποτέλεσμα της ανάπτυξης αυτών των παράπλευρων μηχανισμών. Οι φαρμακοποιοί πουλάνε φάρμακα ελεύθερα ακόμα και χωρίς συνταγή, ακόμα και όταν αυτή είναι απαραίτητη (ποιός φαρμακοποιός σας έχει ζητήσει γνωμάτευση/συνταγή γιατρού για να σας δώσει αντιβιωτικά;). Οι πολίτες τελικά έχουν εθιστεί στην υπερκατανάλωση φαρμάκων καταστρέφοντας και την θεραπευτική αξία τους και επιβαρύνοντας το σύστημα υγείας με τις σοβαρές παρενέργειές της ανεξέλεγκτης χρήσης. Και όλα αυτά στο όνομα μιας πολιτικής υποτιθέμενης κοινωνικής προστασίας της οποίας το κόστος ούτε βλέπουμε, ούτε συχετίζουμε με την παρέμβαση του κράτους.
Σάββατο, Φεβρουαρίου 17, 2007
We love capitalism
New Statesman
19 February 2007
We love capitalism
by Richard Reeves
Were trade unionists looking in the wrong place when they fought for better pay and shorter hours? The latest thinking, from left and right, is that having a stake in our work is the real key to human happiness.
Ξεσήκωμα Κατά Των Φόρων
Νέο Άρθρο
Καμπάνια κατά της φοροδιαφυγής ξεκίνησε η κυβέρνηση. Δίχως να εξηγήσει με επάρκεια το γιατί. Διότι τα περί κοινωνικής δικαιοσύνης δεν πείθουν κανένα. Ιδίως όταν αφαιρείται εισόδημα των πολιτών, κατακτημένο με σκληρή δουλειά και κόπους μεγάλους. Για να μοιρασθεί σε αμοιβές διορισμένων υμετέρων και σε ένα αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα. Πόσο απέχει η «νόμιμη» αυτή αρπαγή εισοδημάτων των πολιτών από την στυγνή κλοπή;
*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 14, 2007
Η ορατή χειρ της πατάτας
Tο ανέκδοτο λέει ότι όταν ο Καποδίστριας έφερε για πρώτη φορά στην Ελλάδα την ταπεινή πατάτα, οι φιλύποπτοι και κρυψίνοες ιθαγενείς απέκρουσαν ευσχήμως αυτό που τους προσφερόταν δωρεάν, για να το εκτιμήσουν μόνο όταν ο ελληνικώτερος τας φρένας των λοιπών Ελλήνων Κυβερνήτης εγκατέστησε έναν εικονικό σκοπό, για να φυλάττῃ δήθεν τον θησαυρό.
Θα μπορούσε κανείς πολλά να σχολιάσῃ στο συγκεκριμένο περιστατικό, όχι μόνο για το ήθος του Νεοέλληνα και την σχέση του προς την εξουσία, αλλά και για τα όρια του κηδεμονισμού, ειδικά ως προς τι νοείται ως γνωστικό ελάττωμα. Προτιμώ όμως αυτήν την στιγμή να αφορμηθώ από το συμβάν αυτό για να διερευνήσω λίγο τα όρια και τις προϋποθέσεις της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία.
Αχανές το θέμα φυσικά και, ας μην κοροϊδευώμαστε, δεν είμαι εγώ που θα το λύσω, πολύ περισσότερο επειδή δεν είναι και τομέας ειδικότητάς μου. Θα διατυπώσω όμως μερικές απλές σκέψεις, που ίσως να φωτίσουν λίγο, και πρώτα στο δικό μου μυαλό, μερικές πτυχές του προβλήματος.
Κατ’ αρχάς, το πρωτείο είναι ατομικό. Το κράτος υπάρχει για τους πολίτες του και όχι αντιστρόφως, άρα σέβεται την ελευθερία τους και δρᾳ μόνο επικουρικά. Στην προκειμένη περίπτωση ο Καποδίστριας, προκειμένου να εισαγάγῃ την πατάτα, χρησιμοποίησε κρατικούς πόρους, πόρους δηλαδή σε τελευταία ανάλυση των πολιτών: κατέβαλε το τίμημα της πατάτας, πλήρωσε τον μισθό του πρώτου καταγεγραμμένου, αλλά ασφαλώς όχι και τελευταίου αργόσχολου δημοσίου υπαλλήλου, του σκοπού, αφιέρωσε τέλος χρόνο από την δική του δραστηριότητα στην προώθηση αυτού του ζητήματος. Η ερώτηση είναι εάν δικαιούτο από μια φιλελεύθερη νομικοπολιτική σκοπιά να πράξῃ όπως έπραξε.
Θα μπορούσε κάποιος να πῃ ότι ο Καποδίστριας κακοδιαχειρίστηκε τους πόρους των πολιτών, διαφημίζοντας ένα προϊόν που ούτε το ζήτησαν ούτε το επιθυμούσαν, και ότι οι ίδιοι πόροι σε κάποια άλλη επένδυση ασφαλώς θα είχαν αποφέρει περισσότερα στον ελληνικό λαό. Ότι στο κάτω κάτω της γραφής η ελεύθερη αγορά αργά ή γρήγορα θα εισήγε και την πατάτα, μαζί με τα ημίψηλα καπέλα και τους στενούς κορσέδες.
Ίσως όμως σε αυτό το συνεπειοκρατικό επιχείρημα να βρίσκεται το κλειδί της υπόθεσης, και μάλιστα σε αυτό το περίφημο «αργά ή γρήγορα», «μακροπρόθεσμα» κ.λπ. Εντάξει, καταλάβατε πού το πάω. Μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί, και, το κυριώτερο, δεν θα έχουμε προλάβει να φάμε πατάτες.
Ας προσπαθήσω λοιπόν να διατυπώσω μία αρχή:
Το κράτος δικαιούται να επεμβαίνῃ στην οικονομική ζωή, για να επισπεύδῃ επιθυμητές ή να επιβραδύνῃ ανεπιθύμητες καταστάσεις.
Μερικές επεξηγηματικές σκέψεις: Το τι είναι επιθυμητό και τι ανεπιθύμητο κρίνεται βάσει της έννομης τάξης, κυρίως της συνταγματικής και μάλιστα ενόψει των ατομικών δικαιωμάτων. Για παράδειγμα, αν στην θέση Α παρέχεται λιγώτερη προστασία στο έννομο αγαθό της ζωής απ’ ότι στην θέση Β, το κράτος δικαιούται (μέχρις ενός σημείου υποχρεούται κιόλας) να παρεμβή για να ευνοήσῃ την μετάβαση, και μάλιστα ακόμα και αν φαίνεται εύλογο ότι και εν πλήρει οικονομικῄ ελευθερίᾳ θα ολοκληρωθῄ κάποια στιγμή («μακροπρόθεσμα») η μετάβαση. Υπό αυτήν την έννοια η κρατική παρέμβαση παίρνει τον χαρακτήρα έμμεσης προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, έστω και ενδεχομένως εις βάρος κάποιας προσβολής της γενικής οικονομικής ελευθερίας. Από την άλλη μεριά, πρέπει να έχουμε συνείδηση την εν μέρει ιστορικότητας της αξίας των δικαιωμάτων: άλλο πράγμα να εισάγῃ πατάτες ο Καποδίστριας για να τραφῄ ένας πληθυσμός στα πρόθυρα της λιμοκτονίας και άλλο να εισάγῃ παπάγιες ο Καραμανλής.
Από το κράτος στρατηγείο και το κράτος ρυθμιστή στο κράτος περιωρισμένο καταλύτη; Τέλος πάντων, δεν ξέρω. Απλώς κάθε φορά που γυρνάω αργά σπίτι από την δουλειά και το μόνο που υπάρχει για να φάω είναι πατάτες μπλουμ, δεν μπορώ παρά να σκεφτώ την ορατή εκείνη χείρα του Καποδίστρια...
Η περιπέτεια της λογικής
Νέο Άρθρο
Κι όμως! Το αυτονόητο, ότι δηλαδή ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται σε κάθε κομμάτι της ελληνικής επικράτειας, εξέπληξε. «Αιφνιδίασε», όπως ορθώς έγραψε στην εισαγωγή της συνέντευξης ο κ. Κωνσταντίνος Ζούλας. Οταν όμως το αυτονόητο στον δημόσιο διάλογο «αιφνιδιάζει» αυτό κάτι λέει για τον δημόσιο διάλογο. Μας επισημαίνει ότι αυτός κινείται πλέον στη σφαίρα του φανταστικού. Με δράκους καταστολής και μυθικές μάχες περί ακαδημαϊκών ελευθεριών. Με «κακές μάγισσες» (που θα ήθελαν να σταματήσουν την διδασκαλία των ιδεών του Ντεριντά;) και μασκοφορεμένα πριγκιπόπουλα που μάχονται για το δικαίωμά τους να καταστρέφουν τον καπιταλισμό (κι επειδή δεν τον βρίσκουν εύκαιρο καταστρέφουν ό, τι βρουν μπροστά τους: από εργαστήρια, μέχρι γραφεία καθηγητών και μέχρι αίθουσες διδασκαλίας)...
*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*
Περι ποντκαστς
Ομολογω οτι στην αρχη δεν εβλεπα τον σκοπο ενος ποντκαστ, ειδικα για καποιον που μενει σε μια μικρη πολη και δεν περναει ωρες στο μετρό ή καπου αλλου κλεισμενος με ενα ΜP3 player. Αλλα τους τελευταιους μηνες αρχισα να συνειδητοποιω οτι δεν ειναι απλα μια μοδα, ειναι μια ιδεα με νοημα. Ειναι κατι σαν ραδιοφωνο αλλα πιο ενδιαφερον, αν και πιο ερασιτεχνικο? Ισως, αλλα οχι μονο. Μπορει να πηγαινει πανω και περα απο αυτα που μπορει να κανει ενας εμπορικος ραδιοφωνικος σταθμος. Νομιζω οτι για να μας καταλαβει κανεις δεν φτανει ο γραπτος λογος, χρειαζονται και οι αλλες αισθησεις. Ετσι η φωνη ειναι μια καλη αρχη (και το βιντεο ελπιζω να ερθει στο μελλον). Με την φωνη βλεπεις πολυ καλυτερα τις προθεσεις του ομιλητη, το στυλ του, την ευγενεια ή αγενεια του. Το ποντκαστ ειναι ενα συμπληρωμα σε ενα καλο μπλογκ.
Απο τα πρωτα που ακουσα ηταν βεβαια του Παναγιωτη. Η δουλεια του φαινεται να αναγνωριζεται τοσο που κερδισε μια θεση στα γραφεια του ΠΑΣΟΚ (ναι για το κομμα μιλαω! φαινεται να εχουν ενα ευαισθητο αυτι στις νεες τεχνολογιες).
Αλλα υπαρχει και αλλο στυλ ποντκαστ, πιο χιουμοριστικο αναλαφρο οπως οι weekendgeeks. Το ραδιο ρουστερ θα το κατετασσα καπου αναμεσα στα δυο, σοβαρα θεματα (που λεει ο λογος) αλλα με πιο χαλαρο τροπο. Νομιζω ειναι καλο γιατι επιτελους θα καταλαβουν και μερικοι αναγνωστες μας οτι δεν ειμαστε αιμοβορα καπιταλιστικα καθαρματα αλλα απλα παιδια με λιγο διαφορετικες αποψεις. :-)
Μια πιο επαγγελματικη και καλογυαλισμενη πλευρα του ποντκαστ προσφερει εδω και λιγο καιρο ο Λ.Ηρ. Ραδιοφωνικη φωνη, καλη μουσικη, καλη παραγωγη. Στο τελευταιο του μαλιστα επεισοδιο συμμετεχει και ενας κοκκορας, ο Φωτης Περλικος και εξηγει καποια πραγματακια για το ρουστερ και την Φι.Σ.
Αν εχετε καποιο καλο ποντκαστ να μας προτεινετε, εδω ειναι μια καλη ευκαιρια... επισης θα με ενδιεφεραν οι συνηθειες ακροασης σας. Για παραδειγμα ο λιμπερταριαν και εγω τα ακουμε συνηθως στο σπιτι μεσα απο μεγαφωνα, ενω υποτιθεται οτι ειναι φτιαγμενα για φορητη ακροαση. Εσεις ακουτε ποντκαστς? Πως, που, γιατι?
Τρίτη, Φεβρουαρίου 13, 2007
Ο Μαρξ και η «κρατική δωρεάν παιδεία»
Νέο άρθρο
Αυτό που ασφαλώς εκπλήσσει είναι η παντελής έλλειψη αναφοράς στον Καρλ Μαρξ στη δημόσια συζήτηση που διεξάγεται αυτές τις ημέρες σχετικά με το άρθρο 16 και γενικότερα σχετικά με τη διατήρηση / κατάργηση του «κρατικού» και «δωρεάν» χαρακτήρα της παιδείας.
Φυσικά δεν θα περίμενε κανείς από τη Ν.Δ. να αναζητήσει πηγές έμπνευσης στον Γερμανό φιλόσοφο -όχι διότι τα ηγετικά και μη στελέχη της δεν διαβάζουν Μαρξ, αλλά απλώς διότι δεν διαβάζουν εν γένει.
*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*
Δευτέρα, Φεβρουαρίου 12, 2007
Rooster Radio - Eπεισόδιο 2
download
shownotes:
- Ανακοίνωση ίδρυσης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
- Ινδία vs Κίνα
- Μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία
- Το σκάνδαλο της ΣΤ' Δημοτικού
- Sync blogs
Κακα νεα απο παντου
Δεν ξερω αν ειναι η απαισιοδοξη εντυπωση μου μονο, αλλα η Ελευθεροτυπια αυτης της Κυριακης ειναι γεματη κακα νεα και απαραδεκτα κειμενα. Η εικονα της Ελλαδας που πλαθεται ειναι μιας χωρας που βυθιζεται σαν τον τιτανικο και η αρχουσα ταξη παραγγελνει χαρουμενη τραγουδια απο την μπαντα που συνεχιζει να παιζει!
Πρωτο το απαραδεκτο αρθρο του κ.Τεγοπουλου στο οποιο λιγο πολυ λεει οτι η αναθεωρηση του Συνταγματος αναβαλεται για 5-6 χρονια και αυτο ειναι μια ανελπιστη διεξοδος! Διεξοδος απο τι? Βρισκει κανεις στην Ελλαδα οτι το Συνταγμα μας δεν χρειαζεται αναθεωρηση? Το γεγονος οτι θα συνεχισουμε να εχουμε στο Συνταγμα μας για ακομα 5-6 χρονια απαραδεκτες διαταξεις τις οποιες αναλυτικα εχουμε εξηγησει στο αναθεωρηση.οργ.
Μου φερνει πολυ δυσαρεστα συναισθηματα οτι εκδοτης μεγαλης εφημεριδας χαιρεται με αυτο το γεγονος νιωθω τοσο απογοητευμενος οσο ο Μιχαλης...
Δευτερο το αρθρο που λεει οτι η αναθεωρηση του ΑΕΠ θα χρησιμοποιηθει για περεταιρω δανειοδοτηση του ελληνικου κρατους. Το κειμενο ειναι γεματο λογικα λαθη αλλα πιο εξωφρενικο μου φανηκε αυτο:
Η αύξηση του ΑΕΠ κατά 25,7%, χωρίς να αλλάξει τους απόλυτους αριθμούς του δημόσιου χρέους, εν τούτοις θα το «συρρικνώσει» ως ποσοστό στο 84% του νέου ΑΕΠ, από το 104% του «παλιού» ΑΕΠ, που είναι σήμερα.
Αυτή η πρωτοφανής λογιστική συρρίκνωση του ποσοστού του δημόσιου χρέους «διαγράφει» την Ελλάδα από τις υπερχρεωμένες οικονομίες της ευρωζώνης και δημιουργεί πρώτη φορά από το 1981-82 ένα μεγάλο «περιθώριο» στον Γ. Αλογοσκούφη να δανεισθεί πολύ περισσότερα χρήματα χωρίς κανείς πλέον να του ζητάει τον λόγο από την Κομισιόν ή από τις διεθνείς αγορές. Αυτό θα συμβαίνει γιατί η ελληνική οικονομία θα εμφανίζεται στα χαρτιά με χαμηλό «ποσοστό» χρέους ως προς το νέο μεγαλύτερο ΑΕΠ.
μα για ονομα του θεου, εθνος κουτοπονηρων καραγκιοζηδων ειμαστε? Ο δανεισμος πρεπει να περικοπει οχι επειδη το λεει η Κομισιον ή καποια διεθνης αγορα (ποια αραγε?) αλλα απλα επειδη ειμαστε πνιγμενοι στο χρεος! Χαμηλο ποσοστο χρεους το 84% του ΑΕΠ θεωρει η φυλλαδα, οταν το 1980 ειχαμε περιπου 22%, οταν Ισπανια και Πορτογαλια εχουν σημερα κατω απο 60%! Ειλικρινα εχω βαρεθει αυτην την χωρα να ειναι ο ζητιανος της ΕΕ στερωντας πορους απο πολυ φτωχοτερες χωρες, και αντι να μαζευομαστε λιγο ψαχνουμε κομπινες να αυξησουμε το χρεος μας!
Το κυριως κειμενο της Κυριακης βεβαια δεν παει πισω. Οι Ελληνες πολιτες του εξωτερικου θα μπορουμε επιτελους να ψηφιζουμε οπως καθε πολιτης πολιτισμενης χωρας. Η αντιδραση της Ε: Να μιλαει για τα εκλογικα αποτελεσματα της κινησης λες και ειναι λογος να μην γινει! Τι εγινε με τα δημοκρατικα δικαιωματα των Ελληνων πολιτων? Αυτα δεν μας νοιαζουν? Οχι βεβαια, μονο αν ψηφιζουν οτι θελει η φυλλαδα!
Κοντα στην κλιμακα αηδιας ακολουθει ενα απαισιο κειμενο καθηγητη στο ΕΜΠ. Το φοιτητικο "κινημα" λεει εχει αξιοσημειωτα χαρακτηριστικα:
μαζικοτητα (συνελευσεις με τους μισους φοιτητες ειναι μαζικες), δημοκρατικοτητα (να εμποδιζεις φασιστικα φοιτητες να διαβασουν και καθηγητες να δουλεψουν, η καταστροφη της ερευνας και των κτιριων βαφτιζονται δημοκρατια), διεισδυτικοτητα στην κοινωνια (οριστε? αφου ο ελληνικος πληθυσμος γενικα ειναι υπερ της αναμορφωσης, ειδικα αυτοι που πληρωνουν το σημερινο χαος και εχουν τον πρωτο λογο!).
Δεν ειναι περιεργο ενας συντεχνιακος αντιδραστικος δημοσιος υπαλληλος να μιλαει ετσι, ειναι ομως περιεργο να τον παιρνουμε στα σοβαρα. Ειναι περιεργο σε αυτην την χωρα να βασιλευει η παρανοια, να ονομαζουμε κινημα την μανιακη αντισταση καποιων φανατικων σε αλλαγες που δεν τους αφορουν! Το δικαιωμα μου να δινω και να λαμβανω παιδεια δεν υποκειται στην κριση των καφρων με τα καδρονια και τις μολοτωφ, ουτε των παραπληροφορημενων παιδιων που τρεχουν οπου γινει πορεια και πανηγυρι.
Αναρωτιεμαι, την ιδια τους την εφημεριδα δεν την διαβαζουν οι συντακτες της Ε? Στο ιδιο τευχος διαβαζω οτι επενδυσεις 100 εκ. ευρω σκοτωνονται απο την γραφειοκρατια
οτι ολοκληρες επιχειρησεις σκεφτονται να μεταφερουν την εδρα τους μακρια απο την ελληνικη μιζερια. Με λιγη τυχη θα τα καταφερουν οι ιδεοληπτικοι, θα φυγουν ολες οι επιχειρησεις, θα γδυσουν και τον τελευταιο επενδυτη και μετα θα αρχισουν να αλληλοσπαραζονται...
Λυπαμαι, πραγματικα λυπαμαι που εκει που νομιζα οτι κατι αλλαζει, αυτη η χωρα ωρες ωρες με καταθλιβει αφανταστα. Ποσο καιρο θα ενδιαφερομαστε οι Ελληνες του εξωτερικου και οι προσωρινοι κατοικοι εσωτερικου, μεχρι να την απαρνηθουμε εντελως αραγε? Γιατι να βασανιζεσαι να βοηθησεις αυτους που δεν θελουν να σωθουν?
Ο περί το άσυλο παραλογισμός
Νέο άρθρο
Είναι τετριμμένη η διαπίστωση ότι ζούμε στη χώρα του παραλόγου και η υπόθεση του πανεπιστημιακού ασύλου δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο παραλογισμός βρίσκεται στα ακόλουθα σημεία:
1. Το άσυλο αναγνωρίζεται, κατά νόμον, για την κατοχύρωση της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών κ.λπ., συνίσταται δε στην απαγόρευση επέμβασης της δημοσίας δύναμης στους χώρους πανεπιστημίων χωρίς την άδεια του αρμοδίου οργάνου του ΑΕΙ Πότε, στα 25 χρόνια που ισχύει ο νόμος, κινδύνεψε η ακαδημαϊκή ελευθερία, η ελεύθερη επιστημονική συζήτηση και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, μάλιστα δε από δημόσια δύναμη; Ποτέ. Αντίθετα, ποδοπατήθηκε από άλλους, που ωστόσο έμειναν ατιμώρητοι. Μας το βεβαιώνει η Πρυτανεία Μουτζούρη του ΕΜΠ -όχι κάποιος συκοφάντης- στο ακόλουθο από 22/11/2006 έγγραφό της:
*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 09, 2007
Aggregating strikes back!
Το aggregating επιστρέφει στην ελληνινκή μπλογκόσφαιρα με ένα εκπληκτικό εργαλείο! Πολύ προσεγμένη, όμορφη και λειτουργική δουλειά που προσφέρει πολλά νέα εργαλεία, που σε ελάχιστο χρόνο θα μας φαίνονται απαραίτητα (όπως το feed στο search). Τα συγχαρητήριά μου στον Νίκο του Nylon και όσους άλλους συνέβαλαν στο εκπληκτικό αυτό αποτέλεσμα.
Libertarians of Will, Intellect, and Action
Εν όψει της αναμενόμενης επισήμης ανακοίνωσης της ίδρυσης του νέου κόμματος με το όνομα "Φιλελεύθερη Συμμαχία" που θα πραγματοποιηθεί τη Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου και ώρα 12.00, στο ξενοδοχείο «Ζαφόλια», θα ήταν ίσως επίκαιρο (παρ'ολη τη χρονική απόσταση) να ανατρέξει κανείς στο Χαιρετισμό που απηύθυνε ο Murray N. Rothbard στο Συνέδριο του Φιλελεύθερου Κόμματος των ΗΠΑ (Keynote Address to the Libertarian Party Convention) το 1977, και να αντλήσει από 'κεί μερικές "κανάτες" κρυστάλλινα νερά φιλελεύθερης σκέψης.
Libertarians of Will, Intellect, and Action
By Murray N. Rothbard
Μπορείτε να μελετήσετε ολόκληρη την ομιλία του Rothbard (στα αγγλικά βέβαια) ΕΔΩ.
Το σκάνδαλο της ΣΤ' Δημοτικού
Τον τελευταίο καιρό άρχισα να ακούω διάφορες συζητήσεις για το βιβλίο της ΣΤ’ δημοτικού. Ομολογώ ότι, μιας και η κόρη μου μόλις ξεκίνησε το σχολείο, δεν έδωσα αρκετή σημασία. Εντελώς τυχαία όμως, έπεσα πάνω στο site Αντίβαρο (με προτροπή του φίλου Kouk) και πρόσεξα ότι η συζήτηση αυτή έχει πάρει , μεγαλύτερη έκταση απ’ ότι νόμιζα.
Αντιγράφω παρακάτω χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τη σχετική αρθρογραφία που συνάντησα:
Από ερώτηση του βουλευτή Γ. Κοντογιάννη: «Υποβαθμίζεται ο ρόλος της Εκκλησίας και στα χρόνια της δουλείας και κατά την Επανάσταση. [...] Αποσιωπάται η σημασία της Ορθόδοξης Παράδοσης στην διατήρηση της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων.»
Από κείμενο του κ. Χ. Λαζαρίδη: «Στα Πανεπιστήμια η έρευνα της Ιστορίας έχει ως στόχο την ανακάλυψη της αλήθειας. Στα δημοτικά σχολεία η διδασκαλία της ιστορίας έχει πολύ διαφορετικό σκοπό: Να διαμορφώσει την ιστορική συνείδηση και την κοινωνικότητα του παιδιού. Δηλαδή να δημιουργήσει φρόνημα.»
Από κείμενο του κ. Ν. Ράπτη: «Αν αφαιρέσουμε το φρονηματισμό από την διδασκαλία της ιστορίας στο δημοτικό, δεν μένει τίποτα. [...] ... η έξαρση των πατριωτικών συναισθημάτων, η καλλιέργεια της εθνικής υπερηφάνειας, ο τονισμός του ρόλου των ηρώων κ.λπ. όχι μόνον αντιφατικός με τη δημοκρατία δεν είναι, αλλά αποτελεί τη «βασιλική οδό» προς την πολιτικότητα και την πολιτική συμμετοχή.»
Από κείμενο του κ. Κ.Γ. Ζουράρη: «Ἢ ἄλλως, άϊ σιχτὶρ καὶ τὸ βιβλίο σας καὶ τὸ σεβαστὸν Ὑπουργεῖον Ἀποπαιδείας, ὅπως θὰ ἔλεγε καὶ εἰς ἄπταιστον ἑλληνοτουρκικὴν φιλίαν καὶ ὁ δικός σας γενοκτόνος ὁ Κεμὰλ Πασὰς (Ἀτατούρκ).»
Από κείμενο του κ. Κ. Χολέβα: «Πουθενά δεν θα διαβάσετε για τα κρυφά σχολεία που επενόησε η Εκκλησία, για τους πολυαρίθμους Νεομάρτυρες, για την χορεία των κληρικών που εξέδιδαν κείμενα και θεμελίωσαν ένα νεοελληνικό Διαφωτισμό τελείως διαφορετικό από τον αθεϊστικό Διαφωτισμό της Δύσεως. Πουθενά δεν θα διαβάσει το ελληνόπουλο για τα εκατό περίπου επαναστατικά κινήματα των υποδούλων, που σχεδόν πάντα είχαν επικεφαλής τους Επισκόπους και τον κλήρο. Ούτε η ύψωση του λαβάρου της Επαναστάσεως στην Αγία Λαύρα αναφέρεται στο βιβλίο, αν και μαρτυρείται στα Απομνημονεύματα του Κανέλλου Δεληγιάννη, ούτε τόσα άλλα .»
Και από άλλο κείμενο του ίδιου: «Η προσπάθεια να εξοβελισθεί οποιαδήποτε αναφορά στην προσφορά της Εκκλησίας είναι προφανής και έχει κωμικοτραγικά αποτελέσματα. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Πατροκοσμάς του λαού μας, αναφέρεται δύο φορές ως «Κοσμάς ο Αιτωλός» σαν να ήταν κάποιος διαφωτιστής με παπιγιόν. Ούτε Άγιος ήταν κατά τους συγγραφείς του βιβλίου, ούτε μοναχός, ούτε εθνομάρτυς!»
Όπως θα περιμένατε, δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Είναι δυνατό ένα κείμενο του ελληνικού σχολείου να μην προσπαθεί να κατασκευάσει μικρά ελληνοχριστιανόπουλα, όπως στην εποχή μου; Είναι δυνατό να προσπαθεί να καλλιεργήσει τη μέθοδο, αντί του ‘φρονήματος’; Είναι δυνατό να μην επαναλαμβάνει για χιλιοστή φορά τα κατασκευασμένα ψέματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας για τα κρυφά σχολειά και τα λάβαρα; Μεγάλο το έγκλημα. Πρέπει το βιβλίο αυτό να καταργηθεί άμεσα και να αντικατασταθεί με έξτρα ώρες θρησκευτικών και ανάγνωσης των απομνημονευμάτων του Μακρυγιάννη.
Δεν ξέρω τι θα γίνει μέχρι να φτάσει η κόρη μου στην ΣΤ’ δημοτικού – αν θα προλάβει να διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, εγώ πάλι θα το διαβάσω σίγουρα. Και σήμερα μάλιστα. Δεν περιμένω θαύματα, αλλά για να διαμαρτύρονται έτσι τόσοι πατριώτες, κάτι καλό θα συμβαίνει.
Γιατι η Ινδια δεν θα πιασει ποτε την Κινα
Στην οικονομικη βιβλιογραφια ειναι τρομερα ενδιαφερουσα η ερωτηση γιατι η Ινδια, μια σταθερη και δυνατη δημοκρατια δεν μπορει να πιασει τους ρυθμους αναπτυξης της Κινας. Βρηκα ενα βιντεακι που νομιζω τα εξηγει ολα πολυ παραστατικα.
Εμενα αυτο το βιντεο στην αρχη μου θυμισε λιγο Μοναστηρακι, αλλα σιγα σιγα καταλαβα οτι μονο Ινδια θα μπορουσε ναναι.
Η Ινδια πασχει απο χαμηλη ποιοτητα υποδομων, θεσμων και ελλειψη δημοσιων επενδυσεων. Οχι μονο στο τσιμεντο (δρομους, αεροδρομια κτλ) αλλα και στο ανθρωπινο κεφαλαιο (εκπαιδευση και υγεια πολιτων) και στα βασικα δικτυα (στην Μπανγκαλορη που συγκεντρωνονται δυναμικες εταιρειες πληροφορικης υπαρχει υδροδοτηση μονο λιγες ωρες την ημερα! το ηλεκτρικο ειναι σε παγια ελλειψη!). Η Κινα επενδυει ετησιως ισως και 7 φορες περισσοτερο απο την Ινδια για υποδομες.
Οι λογοι για την ελλειψη υποδομων ειναι πολλοι, αλλα βασικο προβλημα ειναι σιγουρα η διχοτομηση της οικονομιας. Υπαρχει μια αστικη ταξη που δεν πληρωνει πολλους φορους, και δεν συμμετεχει στις δημοσιες υποδομες, δηλαδη στελνει τα παιδια σε ιδιωτικα σχολεια, παει σε ιδιωτικα νοσοκομεια, μενει σε ημιαποκλεισμενες περιοχες, χρησιμοποιει μονο ΙΧ και οχι δημοσια ΜΜΜ κτλ (σας θυμιζει κατι αυτο? τους κατοικους της Βορειοανατολικης Αθηνας ας πουμε?) Φυσικα εχουμε εναν φαυλο κυκλο, οι αστοι δεν ενδιαφερονται για τις δημοσιες υποδομες γιατι δεν τις χρησιμοποιουν, τδεν πιεζουν για μεταρρυθμισεις, ο επιπεδο πεφτει ακομα περισσοτερα κ.ο.κ.
Οπως λεει ο Εκονομιστ, αυτη η ιδιωτικοποιηση βασικων τομεων δεν ειναι δειγμα οτι η Ινδια ειναι τελειο παραδειγμα ελευθερης αγορας. Ισα ισα, ειναι τελειο παραδειγμα αποτυχημενου κρατους που δεν μπορει να προσφερει βασικες υπηρεσιες. Και δυστυχως σε αυτο φταιει πολυ η αποικιακη εμπειρια της χωρας που την εκανε να αντιπαθησει την ελευθερη αγορα (η χωρα κατακτηθηκε ουσιαστικα απο μια ιδιωτικη εταιρεια, την Εταιρεια Ανατολικων Ινδιων). Στην Ινδια σημερα, απο καποιο διαστρεβλωμενη εννοια σοσιαλισμου οι τιμες του ηλεκτρικου, τηλεφωνου κτλ πουμε ειναι πολυ χαμηλες και οι λογαριασμοι σπανιως πληρωνονται. Αποτελεσμα? Μεγαλη ελλειψη ηλεκτρισμου και αλλων δικτυων και σχεδον καμμια επενδυση απο ιδιωτικες εταιρειες, αοφυ ξερουν οτι ποτε δεν θα παρουν πισω τα χρηματα τους!
Αυτο ειναι ενα τρομερο παραδειγμα κακων ρυθμισεων που βλαπτουν αυτους που πανε να προστατευσουν. Ας πουμε αν δηλωνε αυριο το ινδικο κρατος οτι κανενας φτωχος δεν ειναι αναγκασμενος να πληρωνει τον λογαριασμο του ρευματος, θελει πολλη σκεψη για να καταλαβουμε οτι καμμια εταιρεια δεν θα του πουλησει ρευμα?
Ενα δευτερο προβλημα ειναι δυστυχως η ινδικη δημοκρατια. Το συστημα ακομα ειναι ανεπαρκες, δεν εχει τους θεσμους για να διαχειριστει σωστα τους αναπτυξιακους πορους για να φτιαξει υποδομες. Ετσι τα λιγα κεφαλαια πανε σε βραχυπροθεσμα προγραμματα αμεσης ενισχυσης εισοδηματος κτλ αντι να πανε σε μακροπροθεσμα προγραμματα ενισχυσης υποδομων, εκπαιδευσης κτλ Οπως λεει to ρητο:
You can give a man a fish, and he will eat for a day; you can teach a man to fish, and he can eat for a lifetime
Η Ινδια δυστυχως μοιραζει τα λιγα που εχει σε ψαρια, αντι να φτιαχνει τις υποδομες να μπορει ο καθενας να ψαρευει. Το αποτελεσμα για μενα ειναι παλι δυστυχως παραλληλο με την Ελλαδα του 80: η χωρα μοιραζει παροχες για προσκαιρη ανακουφιση αλλα καταστρεφει το μελλον της.
Πηγες: εξαιρετικο αρθρο του Εκονομιστ σχετικα με την Ινδια και την Κινα
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 08, 2007
Η Προσοδοθηρία και οι Μεταρρυθμίσεις
Νέο άρθρο
Είναι συχνά δύσκολο να σκεφτεί κανείς, διαβάζοντας μεγάλο μέρος της σύγχρονης ακαδημαϊκής παραγωγής στην οικονομική, πως υπήρχε μια εποχή που πολιτική και οικονομική επιστήμη ήταν αλληλένδετες. Οι κλασικοί Smith και Mill χρησιμοποιούσαν τον όρο πολιτική οικονομία (political economy) αντί της οικονομικής (economics), για να δηλώσουν ακριβώς την αναπόσπαστη σχέση οικονομίας και πολιτικής.
*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 07, 2007
Put your money where your mouth is
Οι καταναλωτές λένε ότι ενδιαφέρονται για διάφορους καλούς σκοπούς όπως είναι, επί παραδείγματι, η καταπολέμηση της παιδικής εργασίας, η προστασία του περιβάλλοντος, η παύση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων στις αναπτυσσόμενες χώρες, ο πόλεμος κατά της φτώχιας, του AIDS κ.λπ., αλλά από ό,τι φαίνεται στην πράξη, μόνο το λένε. Η ηθική τους σταματάει στο πορτοφόλι τους.
Πριν από έναν χρόνο και κάτι, στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, ο Bono των U2 ανακοίνωνε την έναρξη μιας πλέον φιλόδοξης προσπάθειας με στόχο το “πάντρεμα” της κατανάλωσης με την κοινωνική ευθύνη. Έτσι γεννήθηκε το Product Red. [Με την ευκαιρία, δείτε και το Ο Bono και το “καπιταλιστικό όργανο”].
Η ιδέα του Product Red είχε ως εξής: να συγκεντρώσει γνωστές πολυεθνικές εταιρείες όπως οι Gap, American Express, Giorgio Armani κι άλλες ώστε να δημιουργήσουν Red-branded προϊόντα με στόχο ένα μέρος από τα έσοδα των πωλήσεων να διατεθούν στο Global Fund το οποίο καταπολεμάει το AIDS, την ελονοσία και τη φυματίωση.
Με αυτόν τον τρόπο, αφενός οι καταναλωτές θα μπορούσαν να εκφράσουν τις κοινωνικές ευαισθησίες τους κι αφετέρου οι εταιρείες να δείξουν το κοινωνικό τους πρόσωπο κερδίζοντας χρήματα παράλληλα -”doing well by doing good”. Ωστόσο, οι καταναλωτές παρέμειναν λίγο-πολύ απαθείς απέναντι σε αυτήν την κίνηση.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Μολονότι οι καταναλωτές λένε σε έρευνες επί ερευνών πως θα προτιμούσαν προϊόντα που δείχνουν κοινωνική ευαισθησία, στην πράξη δεν το κάνουν.
Ας πάρουμε την περίπτωση του fair trade καφέ. Παρά το γεγονός ότι η μεγαλύτερη αλυσίδα καφέ στις Η.Π.Α., τα γνωστά Starbucks, πωλούν από το 2001 αυτού του είδους τον καφέ οι πωλήσεις είναι στάσιμες. Το μερίδιο αγοράς του fair trade καφέ στις Η.Π.Α. κυμαίνεται γύρω στο 2%. Αλλά και στην Ευρώπη, όπου πολλοί είναι αυτοί που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το fair trade, το ποσοστό είναι, πάλι, γύρω στο 2%. [Επί τη ευκαιρία, όσοι ενδιαφέρονται για μια περισσότερο πολιτικοοικονομική θεώρηση του fair trade μπορούν να διαβάσουν το Δίκαιο κι αλληλέγγυο εμπόριο (fair trade);]
Σύμφωνα με μία έρευνα, στην οποία οι συμμετέχοντες χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες με την πρώτη ομάδα να έχει ενημερωθεί αναφορικά με τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνέπειες των προϊόντων ενώ η δεύτερη όχι, το γεγονός ότι παρασχέθηκε πληροφόρηση (στην πρώτη ομάδα) δεν είχε καμία σημαντική διαφορά στις επιλογές των προϊόντων. Το ίδιο έδειξε και μια άλλη έρευνα που έγινε σε οκτώ χώρες -οι καταναλωτές άλλα λένε κι άλλα κάνουν όσον αφορά στην “ηθική κατανάλωση”.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι δεν υπάρχουν κοινωνικά υπεύθυνοι καταναλωτές αν και είναι δύσκολο να περιγραφούν με τις γνωστές δημογραφικές μεταβλητές τμηματοποίησης όπως είναι το φύλο, το εισόδημα, η ηλικία, η μόρφωση κ.λπ. Επιπλέον, κάποιοι καταναλωτές μπορεί να καταναλώνουν ηθικά αλλά ακόμη και τότε το κάνουν μόνον εάν πιστεύουν ότι το προϊόν θα καλύψει τις ανάγκες τους.
Γιατί, όμως, οι καταναλωτές μένουν μόνο στα λόγια; Ανάλογα με την εθνικότητά τους οι αιτιολογήσεις τους εμπίπτουν σε τρεις κατηγορίες: την “κοινωνική εξάρτηση” (social dependency), τον “οικονομικό ορθολογισμό” (economic rationalism)και τον “αναπτυξιακό ρεαλισμό”(developmental realism).
Αν οι δεινόσαυροι ήσαν οικολόγοι…
Νέο άρθρο
Τις τελευταίες ημέρες ξεσπάθωσαν οι επίδοξοι σωτήρες της γής διαχέοντας τον φόβο σε ολόκληρη την υφήλιο για την επικείμενη, υποτίθεται, καταστροφή του πλανήτη από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Οι λογής εχθροί του καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς βρήκαν καινούργιο πεδίο δράσης μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών τους μύθων. Αφού ο καπιταλισμός αποδείχθηκε ανίκητος στον τομέα της ιδεολογικής αντιπαράθεσης και της αποτελεσματικότητας των μεθόδων, εφευρέθηκε η διάβρωση του πλανήτη από τις δράσεις της ελεύθερης αγοράς και του ανοιχτού εμπορίου για να χτυπηθεί από διαφορετικό μετερίζι ο μισητός εχθρός.
*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*
Ανακοίνωση ίδρυσης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
Η Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή της κίνησης πολιτών Φιλελεύθερη Συμμαχία ανακοινώνει την ολοκλήρωση των απαιτούμενων νομικών και οργανωτικών διαδικασιών για τη μετεξέλιξη της σε πολιτικό κόμμα.
Η επίσημη ανακοίνωση της ίδρυσης του νέου κόμματος με το όνομα Φιλελεύθερη Συμμαχία πρόκειται να πραγματοποιηθεί τη Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου και ώρα 12.00, στο ξενοδοχείο «Ζαφόλια» (Λ. Αλεξάνδρας 87-89).
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία φιλοδοξεί να εκφράσει τις ιδέες του πολιτικού και οικονομικού φιλελευθερισμού που υπο-αντιπροσωπεύονται στο υπάρχον πολιτικό σκηνικό και να συνενώσει τις διάσπαρτες φιλελεύθερες φωνές που σήμερα ασφυκτιούν υπό το βάρος της κυριαρχίας του κρατισμού και της ιδεολογικής ηγεμονίας του φαιοκόκκινου μετώπου.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία στοχεύει να προτείνει σύγχρονες, ριζοσπαστικές και ρεαλιστικές λύσεις, απαντώντας στο ηχηρό αίτημα των μεταρρυθμίσεων στους τομείς της οικονομίας, της παιδείας, της υγείας, της δημόσιας διοίκησης, των σχέσεων του πολίτη με το κράτος.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σκοπεύει να αντιπαρατάξει το πρωτείο του ατόμου και τους θεσμούς της ανοικτής οικονομίας και κοινωνίας απέναντι στο αδιέξοδο οικονομικό και πολιτικό σύστημα της αδράνειας και των κατεστημένων και οργανωμένων συντεχνιακών συμφερόντων.
Την ίδρυση της Φιλελεύθερης Συμμαχίας θα χαιρετήσει ο αντιπρόεδρος του ELDR κ. Eenhoom. Το Ευρωπαϊκό Φιλελεύθερο Δημοκρατικό & Μεταρρυθμιστικό κόμμα (European Liberal Democrat and Reform party- ELDR) συνενώνει φιλελεύθερους πολιτικούς σχηματισμούς σε περισσότερες από τριάντα ευρωπαϊκές χώρες, αποτελεί το τρίτο σε δύναμη κόμμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και δεν διαθέτει εκπροσώπηση μέχρι σήμερα στη χώρα μας.. Στην επίσημη ανακοίνωση της ίδρυσης της, η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα υποβάλει στον αντιπρόεδρο του ELDR κ. Eenhoom το αίτημα της να αποτελέσει το ελληνικό μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας των φιλελεύθερων κομμάτων.
Η ανακοίνωση της ίδρυσης του κόμματος σηματοδοτεί την έναρξη του προσυνεδριακού διαλόγου. Το ιδρυτικό συνέδριο πρόκειται να πραγματοποιηθεί στα τέλη Απριλίου, όπου θα εκλεγούν τα θεσμικά όργανα και θα οριστικοποιηθούν οι καταστατικές αρχές και το πολιτικό πρόγραμμα της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.
Η Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή
Τρίτη, Φεβρουαρίου 06, 2007
Οι Τρεις Ιεράρχες, οι εθνικοί μύθοι και ένα βιβλίο ιστορίας
Νέο άρθρο
Ο Μίλαν Κούντερα (Milan Kundera), στο βιβλίο του «το βιβλίο του γέλιου και της λήθης», διηγείται με μοναδικό τρόπο την ιστορία του Τσεχοσλοβάκου αξιωματούχου του καθεστώτος Βλαντιμίρ Κλεμέντις (Vladimír Clementis), ο οποίος «διαγράφηκε» από την ιστορία με συνοπτικές διαδικασίες από τους μηχανισμούς προπαγάνδας του καθεστώτος.
Συγκεκριμένα, τον Φεβρουάριο του 1948, ο κομμουνιστής ηγέτης Κλέμεντ Γκότβαλντ (Klement Gottwald), από ένα μπαλκόνι στη Πράγα, απευθύνεται σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου που τον επευφημούν.
*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*
Alternative Libérale
Στην σκιά των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, φαίνεται να ανθίζει μια νέα φιλελεύθερη κίνηση. Το Alternative Libérale η προσπάθεια των Γάλλων φιλελεύθερων να οργανώσουν μια πολιτική πλατφόρμα έκφρασης. Μια κίνηση νέων ανθρώπων (ο πρόεδρός του AL, ο Edouard Fillias, είναι μόλις 27 ετών!) με ζωή περίπου ένα χρόνο (ιδρύθηκε τον Μάρτη του 2006), που φιλοδοξεί να αναστήσει με ριζοσπαστικό τρόπο το πνεύμα του κλασικού φιλελευθερισμού σε μια από τις κοιτίδες του, μετά από δεκαετίες συντηρητικού και σοσιαλδημοκρατικού κρατικισμού.
Το Σάββατο που μας πέρασε το Alternative Libérale διοργάνωσε το 2ο συνέδριό του στα πλαίσια της προετοιμασίας του για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές. Στο συνέδριο υπήρξε εκπροσώπηση της ΦΣ (από τον Μανώλη Μανωλεδάκη) και μάλιστα ο Edouard Fillias έκανε στην ομιλία του αναφορά και στην παρουσία του Μανώλη και στην προσπάθεια της ΦΣ στην Ελλάδα, ενώ σχολίασε ότι μόνο η Ελλάδα και η Γαλλία δεν εκπροσωπούνται στο ELDR.
Δευτέρα, Φεβρουαρίου 05, 2007
Η Ανυπαρξία της ΝΔ.......Reloaded
Ήταν στις 25/11/02 που δημοσιεύτηκε το άρθρο του Τάσου Αβραντίνη, υπό τον τίτλο «Η Ανυπαρξία της ΝΔ». Στις πρώτες σειρές του άρθρου διαβάζουμε «Η εντός και εκτός βουλής στάση της Νέας Δημοκρατίας…..είναι ενδεικτική της φιλότιμης προσπάθειας που καταβάλλει το κόμμα να μας πείσει, ότι απέχει πολύ από το να αποτελέσει σοβαρή αξιόπιστη κυβερνητική λύση.» Το άρθρο γράφτηκε όταν ακόμα η Νέα Δημοκρατία ήταν στην αντιπολίτευση, περίπου ένα έτος και τέσσερις μήνες προτού ανέλθει στην εξουσία.
Σήμερα, διαβάζω αυτό το άρθρο του κυρίου Αβραντίνη περίπου τέσσερα έτη και τρεις μήνες μετά τη δημοσίευση του, και κυρίως τρία χρόνια μετά την ανάληψη της ηγεσίας της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία. Και έχοντας αυτή την τριετή εμπειρία του συγκεκριμένου κόμματος στην κυβέρνηση, μπορώ να πω πως συνηγορώ απόλυτα με τα λόγια του κ. Αβραντίνη και, ύστερα από διάστημα τεσσάρων ετών, ξαναδιατυπώνω την φράση του ως εξής: «Η Νέα Δημοκρατία με τη στάση της εντός και εκτός βουλής έκανε φιλότιμη προσπάθεια και μας έπεισε πως απέχει πολύ από το να θεωρηθεί σοβαρή και αξιόπιστη ως κυβέρνηση».
Μία κυβέρνηση που χωλαίνει σε όλα τα σημαντικά ζητήματα, που πνίγεται από αποκαλύψεις σκανδάλων που η ίδια υποτίθεται πως θα καταπολεμούσε, από συνεχείς παραβιάσεις των δικαιωμάτων των πολιτών, από απραξία και αδράνεια, σίγουρα δεν μπορεί να αποτελεί αξιόπιστη κυβερνητική λύση. Η Νέα Δημοκρατία είχε υποσχεθεί ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις σε πολλούς τομείς του δημοσίου βίου και σύγκρουση με το κρατικοδίαιτο καθεστώς που απομυζά το δημόσιο χρήμα και βαλτώνει κάθε καινοτόμο προσπάθεια που θα αποβεί προς όφελος των πολιτών, και αντί αυτού ήρθε σε συνεννόηση με αυτό και το ενίσχυσε με δικά της παιδία.
«Σήμερα, η κυβέρνηση εμφανίζεται εξαιρετικά απρόθυμη αλλά και αδύναμη να προωθήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, μεταρρυθμίσεις που θα ενδυναμώσουν τις ατομικές ελευθερίες και θα είναι προς όφελος των πολιτών και όχι των συντεχνιών και του παρακράτους. Απρόθυμη, στο βαθμό που οι επιλογές της υπαγορεύονται από τις βραχυπρόθεσμες εκλογικές αναγκαιότητες (βλέπε πολιτικό κόστος) με ορίζοντα τετραετίας και στόχο την εξάντληση και ανανέωση της κυβερνητικής θητείας, ενώ οι αποφάσεις λαμβάνονται με βάση τις δεδομένες ενδοκυβερνητικές και εσωκομματικές ισορροπίες. Αδύναμη, καθώς παρουσιάζει ουσιαστικές ελλείψεις σε πολιτικό, ιδεολογικό και τεχνικό επίπεδο.»*
Η σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζει ακάθεκτη στο δρόμο της απραξίας, της αδράνειας και των συμβιβασμών, με ιδιαίτερα φανερή την έλλειψη πολιτικής βούλησης και ικανοτήτων. Έτσι, μπορούμε να μιλάμε ακόμα και τώρα, τρία χρόνια μετά την εκλογή της ως κυβέρνηση, για ανυπαρξία της Νέας Δημοκρατίας.
*Δημήτρη Σκάλκου, Το άδηλο μέλλον των κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων, Ιστοσελίδα Προοδευτικής Πολιτικής (www.ppol.gr) , 9/11/2006
Είναι τα μάτια σοσιαλιστικά;
Νέο άρθρο
Αναμφίβολα ο ανταγωνισμός μεταξύ των ανθρώπων για, π.χ., την απόκτηση ερωτικού εταίρου ή σπάνιων πόρων έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανθρώπινη εξέλιξη. Ομως εξ ίσου σημαντικό ρόλο φαίνεται ότι έπαιξε και η λογική της συνεργασίας μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν ορισμένα πρόσφατα ευρήματα της εξελικτικής βιολογίας, δηλαδή της επιστήμης η οποία προσπαθεί να εξηγήσει τη συμπεριφορά των σημερινών ανθρώπων με βάση τη δαρβινική θεωρία της εξέλιξης.
*Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε τη συνέχεια και να σχολιάσετε*
ΥΓ. Το ποστ δεν είναι δικό μου, απλά ο διαχειριστικός λογαριασμός (Κόκκορας) μας βγάζει προβλήματα.
Κυριακή, Φεβρουαρίου 04, 2007
Οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών και η υποκρισία του ελληνικού κράτους
Την προηγούμενη εβδομάδα η Ελλάδα πέρασε από επιθεώρηση από την Επιτροπή για την Εξάλειψη των Διακρίσεων κατά των Γυναικών του ΟΗΕ (CEDAW) στη Νέα Υόρκη. Όπως επισημαίνει το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι σε Δελτίο Τύπου, παρά τη συμμετοχή επίσημης ελληνικής αντιπροσωπείας (με επικεφαλής τη Γενική Γραμματέα Ισότητας Ευγενία Τσουμάνη), η επιθεώρηση της Ελλάδας από όργανο του ΟΗΕ ουσιαστικά αποσιωπήθηκε από τους ανταποκριτές των ελληνικών ΜΜΕ, περιλαμβανόμενου του ΑΠΕ, όπως και από τις ιστοσελίδες του Υπουργείου Εξωτερικών και των ελληνικών πρεσβειών στις ΗΠΑ, της Γενικής Γραμματείας Ισότητας (ΓΓΙ) και του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας, που όμως συμμετείχαν στην επιθεώρηση.
Η Επιτροπή του ΟΗΕ βασίστηκε σε εκθέσεις των ΜΚΟ, και κυρίως του ΕΠΣΕ, για την κατάσταση στην Ελλάδα, από τις οποίες προκύπτουν συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες κατηγορίες για σεξιστικά στερεότυπα, το εμπόριο λευκής σαρκός, τον νόμο για την ενδο-οικογενειακή βία, της παραβιάσεις των ατομικών δικαωμάτων από την εφαρμογή της σαρία στη Θράκη και για διακρίσεις εναντίον των Ρομά. Η επίσημη ελληνική αντιπροσωπεία αμφισβήτησε την αξιοπιστία των εκθέσεων των ΜΚΟ, απέφυγε εντελώς οποιαδήποτε αναφορά σε προβλήματα και αδυναμίες και τελικά κατέφυγε σε προφανή ψέμματα. Ισχυρίστηκε πχ πως γάμοι ανηλίκων δεν επιτρέπονται ούτε γίνονται, και ας αποτελούν την κυρίαρχη τάση στους Ρομά και σε παραδοσιακές μουσουλμανικές κοινωνίες στη Θράκη. Τέλος, το ΕΠΣΕ επισημαίνει πως η ΓΓΙ πληροφόρησε τη CEDAW πως στις 18 Δεκεμβρίου 2006 φέρεται να οργανώθηκε διαβούλευση και με ΜΚΟ εν όψει της συζήτησης στο CEDAW. Το ΕΠΣΕ που ήταν η μόνη ΜΚΟ που είχε μέχρι τότε υποβάλει έκθεση στη CEDAW δεν είχε κληθεί να συμμετάσχει ούτε γνωρίζει αν έγινε παρόμοια συνάντηση!
Από την περιγραφή αυτή της κατάστασης, υπάρχουν μερικά βασικά συμπεράσματα. Το πρώτο είναι φυσικά ότι η Ελλάδα έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει προκειμένου να κατοχυρώσει στην πράξη τα ατομικά δικαιώματα και να εξαλείψει φαινόμενα διακρίσεων. Το αίτημα για ισονομία και ισοπολιτεία δεν καλύπτεται με μια αναφορά στο Σύνταγμα. Ειδικά όταν υπάρχουν νομοθετικές εξαιρέσεις (πχ σαρία στην Θράκη) που ουσιαστικά καταστρατηγούν. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι το ελληνικό κράτος δεν έχει άγνοια της κατάστασης, επιλέγει όμως την συνειδητή αδιαφορία μπροστά στα προβλήματα. Και όχι μόνο επιλέγει την αδιαφορία αλλά φροντίζει να παρουσιάσει ως άλλοθι της αδιαφορίας την κοινωνία των πολιτών.
Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να μην συμφωνεί με τις θέσεις, τις καταγγελίες και τις εκθέσεις του ΕΠΣΕ. Δεν μπορεί όμως να αγνοηθεί ότι αποτελεί έναν κριτή των ενεργειών του κράτους και επισημαντή των αδυναμιών του στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εφόσον το κράτος οργανώνει "διαβούλευση" με ανεξάρτητους, μη-κρατικούς φορείς, δεν μπορεί επιλεκτικά να καλεί μόνο όσους δεν ασκούν κριτική (ή αν καλεί μόνο δικούς του, δεν μπορεί να επικαλείται στον ΟΗΕ ότι έκανε διαβούλευση με ΜΚΟ, ειδικά όταν λείπουν ΜΚΟ των οποίων οι εκθέσεις είναι εργαλείο της Επιτροπής του ΟΗΕ). Αυτό είναι το τρίτο συμπέρασμα από το δελτίου τύπου του ΕΠΣΕ, ότι στην σύγχρονη Ελλάδα το κράτος φροντίζει να μετατρέπει την κοινωνία των πολιτών, από αντίπαλο και κριτή του, σε φύλλο συκής για τις αδυναμίες του.
Διαβάστε:
Έκθεση Ελλάδας σε CEDAW (στα αγγλικά)
Έκθεση Ελλάδας σε CEDAW (στα ελληνικά)
Έκθεση ΕΠΣΕ/Ελληνικής Ομάδας για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων (ΕΟΔΜ) σε CEDAW
Κατάλογος θεμάτων και ερωτήσεων CEDAW προς Ελλάδα
Απαντήσεις Ελλάδας σε CEDAW
Παράρτημα σε απαντήσεις Ελλάδας σε CEDAW
Έκθεση Δικτύου Γυναικών Ευρώπης (Ιανουάριος 2007)
Παρουσίαση ΕΠΣΕ/ΕΟΔΜ σε CEDAW στις 22/1/2007
Εισαγωγική παρουσίαση Ελλάδας στις 24/1/2007 στο CEDAW
Συστάσεις της UN CEDAW για την Ελλάδα μετά την προηγούμενη εξέτασή της τον Αύγουστο 2002.
Αρχαιολογική Α.Ε. ΙΙ
Στο άρθρο αυτό προτείνω έναν ακόμη τρόπο με τον οποίο η ιδιωτική επιχειρηματική πρωτοβουλία θα μπορούσε να αποβῄ πολύτιμη για την υπόθεση της αρχαιολογίας στην Ελλάδα.
Η ιδέα φυσικά δεν είναι δική μου ούτε είναι κάτι το εξαιρετικά ευφυές. Τόσο περισσότερο λοιπόν απορώ γιατί σε μια χώρα με την αρχαιολογική παράδοση της Ελλάδας, το επιστημονικό δυναμικό και την βέβαιη τουριστική πελατεία δεν έχει δημιουργήσει κανείς μια πρότυπη αναπαράσταση αρχαίας πόλης, με την αγορά της, τους ναούς, τα στρατιωτικά σώματα και φυσικά τους κατοίκους της.
Για την δημιουργία μιας τέτοιας αναπαράστασης θα μπορούσαν να εργαστούν πληθώρα αρχαιολόγων, ιστορικών, τεχνιτών και ξεναγών, παράγοντας πρωτότυπη και πολύτιμη επιστημονική εργασία. Ο επισκέπτης θα είχε ολοζώντανα μπροστά στα μάτια του έναν Αθηναίο ρήτορα, μια Κορινθία εταίρα, ένα Λακεδαιμόνιο οπλίτη, με την αμφίεση και την κόμμωση της εποχής. Θα έβλεπε τον ιερέα του Διονύσου να κάθεται στο κοίλο του θεάτρου∙ παγκρατιαστές αθλητές να ασκούνται∙ μια ομάδα οπλιτών να προετοιμάζονται για μάχη. Ακόμη τα κτήρια του άστεος, από τους ναούς μέχρι το μητρώο μέχρι ένα απλό εστιατόριο με τα εδέσματα της εποχής θα επανέρχονται στην ζωή, ακέραια, με τα λαμπρά τους χρώματα, ως χώροι εργασίας, λατρείας και επικοινωνίας των ανθρώπων και όχι ως μην αγγίζετε-μην φωτογραφίζετε-μουσειακά εκθέματα.
Περιττό να υπομνήσω πόση εκπαιδευτική αξία θα είχε μια τέτοια αναπαράσταση για τον επισκέπτη του καθ’ αυτόν αρχαιολογικού χώρου, ο οποίος θα μπορῄ δίπλα στο αυθεντικό μνημείο να θαυμάζῃ την αναπαράσταση, να συγκρίνῃ, να συγκινήται, να διδάσκεται. Επίσης στους μαθητές, που συχνά βαριούνται και δεν καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται, η αναπαράσταση βοηθεί στην εποπτική διδασκαλία. Τέλος, ειδικά οι φοιτητές αρχαιολογίας είναι προφανές ότι θα ωφεληθούν εξαιρετικά από την μεταφορά των άψυχων σελίδων των βιβλίων τους σε ολοζώντανη πράξη.
Ο επιχειρηματίας από την άλλη μεριά έχει νομίζω εξασφαλισμένη πελατεία, που καθιστᾴ την επένδυσή του όχι απλώς βιώσιμη, αλλά και δυνητικά πολύ κερδοφόρο.
Μετά από όλα αυτά, εύλογα θα αναρωτηθῄ ο καλόπιστος αναγνώστης: «αφού είναι όλα τόσο προφανή και τόσο απλά, πού είναι το πρόβλημα;». Καλή ερώτηση.
Το πρόβλημα είναι ότι υποψιάζομαι πολύ έντονα ότι, αν βρισκόταν κάποιος χριστιανός πρόθυμος να δημιουργήσῃ μια τέτοια αναπαράσταση, κανείς δεν θα τον άφηνε. Κατά πρώτον, όσοι τυχόν θα υποστήριζαν την ιδέα θα γίνονταν αμέσως ύποπτοι ως «πληρωμένες γραφίδες» και «πράκτορες του κεφαλαίου». Οι εφημερίδες θα μιλούσαν για «αρχαιοτσινετσιττά» και «αρχαιοφιλία ποπκόρν». Οι διανοούμενοι θα κατήγγελλαν την ύβρη εκείνου που «αποτολμᾴ να ανεγείρῃ νέους Παρθενώνες». Το ΚΑΣ θα απέρριπτε μετά βδελυγμίας την δημιουργία «ψευδοαρχαιολογικής Ντίσνεϋλαντ». Και οι τοπικοί φορείς, ασφαλώς, θα εξανίσταντο εναντίον της «καταλήστευσης της πολιτιστικής κληρονομιάς από τους εμπόρους». Και όλοι, όλοι όμως, εν χορῴ, θα ζητούσαν από το Κράτος να κατασκευάσῃ Εκείνο μια αναπαράσταση, για να την βλέπουν οι ξένοι που τότε έτρωγαν βελανίδια αλακρέμ κ.λπ. κ.λπ. και να χάσκουν.
Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template
