«Κρίση κοινωνική» ή γραφειοκρατική;

Νέο άρθρο

Η απονέκρωση του κρατισμού και η μόνη ιστορική λύση

Oι πρόσφατες εξελίξεις στο χώρο της οικονομίας αντικατοπτρίζονται με τη μορφή διαδοχικών εκρήξεων σε κάθε πτυχή της κοινωνίας. Η κρίση ,ώριμη πια, ξεσπά σταδιακά σα δυσαρέσκεια κάποιων κοινωνικών στρωμάτων, σαν οραματισμός κάποιων άλλων και τελικά σα γενική αναταραχή. Οι θεσμοί δε δείχνουν να επαρκούν για να καλύψουν μια καλπάζουσα πραγματικότητα. Το κοντινό παρελθόν φαίνεται να απέχει έτη φωτός από την εποχή μας. Η οσμή της αλλαγής κυριεύει το χώρο ενώ οι γνωστοί πια δημοσιολόγοι των καναλιών δεν παύουν να προφητεύουν με σιγουριά την κατάρρευση της ζωής μας και την πλήρη αποσάθρωση των πάντων, μέσα στην καταιγίδα των κρατικών μεταρρυθμίσεων. Όμως πέρα από κάποιους εργαζόμενους που θίχτηκαν από συγκεκριμένα μέτρα ( κάπως αργά είναι η αλήθεια καθώς ίσχυαν εδώ και χρόνια στην πράξη, απλώς τώρα ήρθε η στιγμή της «νομιμοποίησης» τους) το κοινωνικό σύνολο δε φαίνεται να συμμερίζεται την διαφημιζόμενη κατήφεια. Αντίθετα οι αντιδράσεις προέρχονται συνήθως από κύκλους που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι σφικτά δεμένοι στο άρμα του κράτους με δεσμούς οικονομικούς και πολιτικούς.

Στην κοινωνική ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η μεγάλη μάζα των πολιτών ενστικτωδώς προαισθάνεται ότι οι αλλαγές θα λειτουργήσουν τελικά προς όφελος της. Οι οπαδοί του κρατισμού θεωρούν την δικιά τους ιστορική λύση συμφέρουσα για τους ίδιους. Αν λοιπόν θέλουμε να αποκωδικοποιήσουμε τα ιερογλυφικά της κοινωνικής ευημερίας, θα πρέπει να διερευνήσουμε αυτές τις επιλογές, στο βαθμό που εκδηλώθηκαν ως τώρα και στις βαθιές προοπτικές τους αν τελικά υπάρχουν. Δηλαδή, να κρίνουμε την (εύκολη) λύση της διαρκούς διεύρυνσης του κράτους και την φιλελεύθερη επιλογή της διαρκούς συρρίκνωσης του κράτους απ’τη σκοπιά της κοινωνικής και οικονομικής τους λειτουργικότητας...

*Διαβάστε εδώ τη συνέχεια του άρθρου*