Δευτέρα, Ιουνίου 06, 2005

The first years...

Όταν ήμουν μικρός, η αγαπημένη μου σειρά στην τηλεόραση ήταν το "Όλα για το Πτυχίο" (The Paper Chase). Δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να χάσω επεισόδιο. Ήταν η ιστορία ενός φοιτητή Νομικής, του James Hart, σε κάποιο Ivy League πανεπιστήμιο της Αμερικής από το πρώτο έτος μέχρι την αποφοίτησή του. Υπό την καταλυτική επιρροή ενός πραγματικά λαμπρού αλλά και δύστροπου καθηγητή, του καθηγητή Kingsfield, ο ίδιος και οι φίλοι του (που συνιστούσαν μια ομάδα μελέτης) ξεκινούν ως άγγουροι πρωτοετείς φοιτητές και καταλήγουν ολοκληρωμένοι δικηγόροι. Με είχε επηρεάσει τόσο πολύ που για ένα καλοκαίρι ήθελα να γίνω δικηγόρος (ευτυχώς μου πέρασε γρήγορα).

Η διαφορά σε σχέση με όλες τις παρόμοιες τηλεοπτικές σειρές ήταν ότι δεν εστίαζε στην καλοπέραση, τα αισθηματικά, την ανεμελιά, τα πάρτυ, τις πανέμορφες μοντέλες, τα εντυπωσιακά αυτοκίνητα, τον επιδεικτικά σπάταλο τρόπο ζωής. Παρουσίαζε ανθρώπους που αγαπούσαν αυτό που σπούδαζαν, που αφοσιώνονταν στην μελέτη, στην δουλειά και στην προσπάθεια, που είχαν όνειρα, φιλοδοξίες και στόχους στη ζωή τους. Μέσα σε ένα περιβάλλον που προωθούσε την μάθηση και την δημιουργία , όχι την τεμπελιά, την ελάχιστη προσπάθεια και την πνευματική ανεντιμότητα.

Τίποτα δεν ερχόταν εύκολα και ανέξοδα ως κάποιο αυτονόητο δικαίωμα. Τα δικαιώματα στην γνώση, στην καταξίωση, την εργασία και την προσωπική επιτυχία τα κέρδιζε η επιθυμία, η αφοσίωση, η προσύλωση, η αποφασιστικότητα και η εργατικότητα και όχι οι "αγώνες", τα καφενεία και το τάβλι.

Σε περιβάλλον που η κάθε μέρα μέτραγε όχι, για τον χαβαλέ ή την δισκέδασή της, αλλά επειδή ήταν ενταγμένη σε ένα μεγαλύτερο πλάνο και κατευθυνόταν σε ένα παραγωγικό στόχο. Η ικανοποίηση από την προσωπική επίτευξη των στόχων που θέτει κάθο άτομο δεν συγκρίνεται με οποιαδήποτε εφήμερη διασκέδαση. Αυτό που εντυπωσίαζε σε εκείνη την σειρά ήταν ακριβώς αυτή η ηθική της προσωπικής φιλοδοξίας, της προσπάθειας και της επιτυχίας. Παρουσίαζε φοιτητές όπως θα μπορούσαν και όπως όφειλαν (στον εαυτό τους) να είναι ο κάθε μέτοχος της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.

Συγκρίνοντας τις αναμνήσεις της σειράς, αλλά και τις πραγματικές εμπειρίες συγγενών και φίλων σε ιδρύματα της Αμερικής, με τις εμπειρίες που από τα 6 χρόνια σε ελληνικό ΑΕΙ, φτάνει για να πάθεις κατάθλιψη. Όχι μόνο για την σπατάλη χρόνου, ταλέντου και προσπάθειας των Ελλήνων φοιτητών, όχι μόνο για την σπατάλη των πόρων των Ελλήνων φορολογούμενων και της ελληνικής κοινωνίας, όχι μόνο για το βόλεμα ανεπαρκών και επικίνδυνων εκπαιδευτικά και επιστημονικά καθηγητών, όχι μόνο για την δίχως αιτία επαναστατικότητα και τον καταστροφικό εκτός πραγματικότητας συνδικαλισμό (όταν δεν είναι μέσο συναλλαγής και προσωπικών εξυπηρετήσεων) κτλ, αλλά και για την δηλητηρίαση κάθε φιλοδοξίας και στόχου (πέρα από το βόλεμα) της νεολαίας και την μετατροπή της σε μια μάζα στερημένη εφευρετικότητας, δημιουργικότητας, διαφορετικότητας, ανταγωνιστικότητας και εργατικότητας.

Λυπάμαι που νεανικά χρόνια τα δικά μου, της γενιάς μου και των προηγούμενων δεν είχαν καμία σχέση με αυτό που όφειλαν και θα έπρεπε να είναι...

First years are hard years.
Much more than you know.
With good friends to love us,
we'll fill every row.

Stay open to all things,
Unknown and new,
Then one day, we'll all say
"Hey look, we've come through
The first years."

10 σχόλια:

S G είπε...

μιλησες ορθα...

pinky and the brain είπε...

1. φανταστικό το paper chase! big fan
2. όσα λες είναι τρομερά σωστά
3. θυμάμαι αφού τελείωσα και τις σπουδές μου στις ηπα και ήρθα ελλάδα ένα από τα πρώτα πράγματα που δεν κατάλαβα τότε και συνεχίζω να μην καταλαβαίνω σήμερα είναι το όλο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά τα πανεπιστήμια ακόμα περισσότερο. είναι ένα αίσχος και σκοτώνει τη θετική εμπειρία ζωής που θάπρεπε να σου προσφέρει η πανεπιστημιακή ζωή. να μπορείς να ανοίξεις μέχρι εκεί που εσύ θέλεις τους ορίζοντές σου. απεχθάνομαι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. και θάθελα κάποιος να μου λύσει μια απορία: γιατί πρέπει τα παιδιά στο σχολείο να μαθαίνουν αρχαία; εξυπηρετεί σε κάτι; (δεν αστειεύομαι, απλώς αναρωτιέμαι)

dystropoppygus είπε...

Ωραία η τοποθέτηση, και πώς να μη συμφωνήσουμε όσοι έχουμε περάσει και από κάποιο ΑΕΙ της αλλοδαπής, πόσο μάλλον των ΗΠΑ. Βέβαια, η συγκεκριμένη τηλεοπτική σειρά αναφερόταν (αν δεν με απατά η μνήμη μου) στο L1 του Ηarvard, το πρώτο έτος μιας απ' τις καλύτερες σχολές Νομικής στον κόσμο. Είναι ίσως πιο χαλαρά τα πράγματα σε ένα Community College π.χ. Πάντως κι εμένα μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ο δύστροπος γερο-καθηγητής - και το γεγονός ότι η δυστροπία του αυτή ήταν πάντοτε για "καλό σκοπό".

Προσωπικά, θεώρησα ότι άρχισα να καταλαβαίνω το ιδεολογικό υπόβαθρο των διαφορών μεταξύ αμερικανών και ελλήνων φοιτητών όταν διδαχτήκαμε το "Protestant Ethic & the Spirit of Capitalism". Δεν λέω ότι αυτή είναι η εξήγηση, απλώς ότι εκεί ξεκινάει μεγάλο μέρος της.

Απ'την άλλη, ας σκεφτούμε το τεράστιο "ντεζαβαντάζ" των όσων έχουν σπουδάσει μόνο στο εξωτερικό να προσαρμοστούν και να επιβιώσουν (πόσο μάλλον να διακριθούν) μετά στην ελληνική πραγματικότητα. Ίσως γι αυτό το λόγο υφίσταται η λεγόμενη "πνευματική αιμορραγία" σήμερα: τα καλά μυαλά μένουν έξω, αφού εδώ σαπίζουν στο νεοελληνικό τέλμα.

Roark είπε...

Η ταινία του 1973 είχε ως αναφορά το Harvard. Η σειρά αναφερόταν σε κάποια φανταστική σχολή (που αν θυμάμαι καλά δεν ήταν καν στην Ανατολική Ακτή).

Ο Max Weber έχει γράψει μια πράγματι καταπληκτική εργασία για την προτεσταντική ηθική και το κεφαλαιοκρατικό σύστημα. Έχω σκοπό να το αναλύσω κάποια στιγμή. Πάντως, αν δεν ήμουν άθεος θα ήμουν προτεστάντης!

Όσα γράφω, τα γράφω περισσότερο με αυτοκριτική διάθεση παρά καταγγελτική. Εγώ φταίω που δεν έφυγα στα 18 μου και λούστηκα το αίσχος που λέγεται ελληνικά ΑΕΙ. Διότι όταν γεννήθηκα δεν είχα επιλογή (είχαν οι γονείς μου, που έφυγαν από τον Καναδά για γυρίσουν στην μπανανία) αλλά στα 18 είχα.

S G είπε...

Δεν ειναι ευκολο χωρις λογο να φυγεις απτην Ελλαδα να σπουδασεις καπου στην Δυτικη Ευρωπη ή στις ΗΠΑ.

Κατα πρωτον οταν οι Ελληνες λενε "φοιτητικη ζωη" εννοουν αραγμα, ταβλι, ζωη εις βαρος των γονεων κτλ Γιατι να πανε καπου εξω να σκιστουν στο διαβασμα, αν τελικα θα γυρισουν στην Ελλαδα να ψαχνουν κανα ρουσφετι?

Κατα δευτερον υπαρχει βεβαια ο φοβος του διαφορετικου, ο φοβος της μοναξιας καπου σε μια κρυα πολη του Βορρα κτλ

ΥΓ ειναι συμπτωση οτι τα μονα ατομα που με καταλαβαινουν αρκετα στην Ελλαδα εχουν

α) σπουδασει καπου στον ανεπτυγμενο κοσμο εκτος Ελλαδας

ή

β) εχουν εναν ή δυο γονεις απο χωρα του ανεπτυγμενου κοσμου εκτος Ελλαδας?

GreekForum είπε...

Πολύ καλό post. Μεγάλος φίλος και εγώ της σειράς. Μήπως κυκλοφόρησε σε DVD ή κάτι τέτοιο;
Αν και δεν έχω τη βεβαιότητα ότι θα είχα το ψυχικό σθένος να την ξαναδώ τώρα πλέον.

Trivia: Πάντως δεν εκτιλύσσεται σίγουρα στο Yale γιατί κάποια στιγμή κάνουν ένα σχόλιο για κάποιον του στυλ: "Yes, he went to good old Yale instead!"

GreekForum είπε...

Αυτό που λές SG με έχει απασχολήσει και μένα, έστω από την αντίστροφη. Ποιο ποσοστό αυτών που έχουν ζήσει/σπουδάσει σε ΗΠΑ / Δ. Ευρώπη να είναι φιλελεύθεροι;
Σίγουρα μεγαλύτερο από αυτό του γενικού πληθυσμού. Οι περισσότερες παραστάσεις ανοίγουν το μυαλό.

S G είπε...

νταξει δεν μιλαω ειδικα για φιλελευθερισμο. Εχω πολλους φιλους που σπουδαζουν στην Γερμανια και δεν ειναι ιδιαιτερα φιλελευθεροι (οικονομικα τουλαχιστον). Ειναι ομως σιγουρα πιο ανοιχτομυαλοι, πιο σωστοι στην προσωπικη τους ζωη κτλ

Η ερωτηση βεβαια ειναι: σε κανει η ξενιτια ετσι ή ξενιτεψες επειδη εισαι ετσι?

GreekForum είπε...

"Φιλελεύθερος" με την ευρεία έννοια του όρου εννοούσα. Ίσως πρέπει να υπάρχει κάτι που να σε τραβάει αλλά γίνεσαι και πιο "φιλελεύθερος" με την ευρεία και την πληρέστερη έννοια του όρου.
Σκέψου μόνο το στραπάτσο που παθαίνει κάποιος έχοντας υποστεί την πλύση εγκεφάλου κατά της ελεύθερης αγοράς από το ελληνικό σχολείο.

S G είπε...

καλα ναι σιγουρα απομακρυνεσαι απο την δικτατορια του 95% στην Ελλαδα που πιστευει στις αρλουμπες που μας μαθαιναν στο σχολειο...

Στο οτι οι Τουρκοι ειναι οι εχθροι μας, η ελευθερη αγορα ενα μεγαλο κακο, οι αμερικανοι ιμπεριαλιστικα γουρουνια, η Μακεδονια ελληνικη, ο Περικλης ξαδερφακι μας, η Ελλαδα το κεντρο του κοσμου, ο κοσμος χωρισμενος σε ανθελληνες και φιλελληνες κτλ...

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock