Άτομο, Κόμμα, Μάζα: η τραγωδία του Ρουμπάσοφ

"For in a struggle one must have both legs firmly planted on the earth. The Party had taught one how to do it. The infinite was a politically suspect quantity, and the "I" a suspect quality. The Party did not recognize its existence. The definition of an individual was a multitude of one million divided by one million"
Από το Μηδέν και το Άπειρο του Άρθουρ Κέστλερ.
Πρόσφατα ξανάπεσε στα χέρια μου το αριστούργημα του Κέστλερ. Ο ήρωας Ρουμπάσοφ , παρασημοφορεμένος επαναστάτης και πρώην διπλωμάτης ενός εργατικού κράτους (δε διευκρινίζεται ο τόπος-υποννοείται η Ε.Σ.Σ.Δ. του μεσοπολέμου) συνθλίβεται τελικά από τον τυρρανικό καχύποπτο μηχανισμό του κυρίαρχου κόμματος. Ένας φιλόσοφος του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού οδηγείται στην κόλαση του παράλογου κόσμου που ο ίδιος έχτισε. Έχοντας αφομοιώσει τα διδάγματα της "ιστορικής αναγκαιότητας" που δίνουν δικαιολογία σε κάθε βδελυρή πράξη , έχοντας και ο ίδιος διαπράξει κάθε έγκλημα και προδοσία στο όνομα του ΄"υπέρτατου σκοπού" αντικρίζει τελικά τις ίδιες του τις αξίες να στρέφονται εναντίον του. Και εκείνος, εκμηδενισμένος, δίχως πια ίχνος ατομισμού ή αξιοπρέπειας για να τον στήσει στα πόδια του, μετά τις πρώτες αντιστάσεις δέχεται τελικά στωικά τη μοίρα του και ισοπεδώνεται εθελοντικά από τον οδοστρωτήρα της ιδεολογίας του..Το άτομο και η μάζα , η μοναδικότητα και η συλλογικότητα μέσα από μια πορεία σύγκρουσης και υποταγής του πρώτου στο δεύτερο. Πρόσφατα διάβασα ότι οι Ερυθροί Χμερ τιμωρούσαν παραδειγματικά όσους έκαναν χρήση της λέξης "εγώ" αντί για το καθαγιασμένο "εμείς". Αντικρίζοντας αυτές τις φρίκες μπορεί κανείς να αντιληφθεί την πραγματική αξία της φιλελεύθερης ανοιχτής κοινωνίας