e-rooster blog: Απαιτουμε σεβασμο των αξιων μας απο τους μεταναστες?

Πέμπτη, Ιανουαρίου 12, 2006

Απαιτουμε σεβασμο των αξιων μας απο τους μεταναστες?

Επεσα σε ενα ενδιαφερον κειμενο στις Διαστασεις. Λεει λοιπον οτι στην Βαδη-Βυρτεμβεργη (οντως συντηρητικο κρατιδιο της Γερμανιας) οι μουσουλμανοι μεταναστες θα περνουν ενα ειδικο τεστ αποψεων και αξιων. Αφηνοντας κατα μερος οτι το τεστ θα περνανε μονο οι μουσουλμανοι (κατι προφανως αδικο), ειναι παραλογο ενα κρατος να ζηταει απο τους νεους πολιτες τους να σεβονται ενα ελαχιστο συνολο αξιων και θεσμων?

Ειναι παραλογο να ζητουσαμε απο ολους τους μεταναστες που θελουν να αποκτησουν διαβατηριο, να μην δερνουν την γυναικα τους πχ? Και αν μπορουμε να ζητησουμε κατι τετοιο, δηλαδη να μην ειναι εγκληματιες, ποση διαφορα εχει να ζητουμε να σεβονται τα ανθρωπινα δικαιωματα? Ή ποσο μεγαλο αλμα ειναι να ζητουμε να μην εχουν ρατσιστικες αποψεις (οπως το να διαδιδουν ψευδως οτι οι Εβραιοι σχεδιασαν τις επιθεσεις στους διδυμους πυργους και γιαυτο λεει δεν πεθανε κανεις Εβραιος εκει?). Εν τελει, δεν ζηταμε να αλλαξουν πιστη, ουτε να αλλαξουν κατι που δεν γινεται να αλλαξουν. Ζηταμε να συμβιβαστουν κατα το ελαχιστο με τις υπαρχουσες αξιες, που ειναι απαραιτητες για εναν πολιτη μιας δυτικης δημοκρατιας. Δεν ειναι δυσκολο, ας περασουν μερικα μαθηματα Στοιχειων Δημοκρατικου Πολιτευματος, πριν πανε να παρουν ελληνικο/γερμανικο/οτιδηποτεδυτικο διαβατηριο.

Ενας αποδεκτος αντιλογος σε ολα αυτα ειναι βεβαια οτι θα ειχαμε δυο μετρα και δυο σταθμα. Θα ειχαμε πχ Ελληνες πολιτες που ειναι ρατσιστες, που μαλιστα το κραυγαζουν και επιτιθενται και σε μεταναστες με ρατσιστικα εγκληματικα κινητρα, αλλα οι ιδιοι οι μεταναστες δεν θα μπορουσαν να γινουν ποτε Ελληνες πολιτες αν εχουν εστω και λιγο ρατσιστικες αποψεις, μαλιστα δεν θα εχουν καν το δικαιωμα να εξηγησουν την διαφωνια τους. Το ζητημα ειναι δυσκολο, αλλα προσωπικα ειμαι υπερ της αποψης οτι ενα κρατος εχει δικαιωμα να διαλεγει τους νεους πολιτες του με καποια αντικειμενικα κριτηρια, οσο αυτα τα κριτηρια σεβονται τα ανθρωπινα δικαιωματα και οσο μπορει να τα εκπληρωσει ο οποιοσδηποτε με καταλληλη προεργασια...

19 σχόλια:

---. είπε...: Χαίρομαι που διαχωρίζεις τα ανθρώπινα δικαιώματα από τα υπόλοιπα ήθη και αξίες του κάθε λαού. Μήπως όμως κάτι που για εμάς θεωρείται ανθρώπινο δικαίωμα για κάποιους λαούς είναι ένα έθιμο ή μια αξία που δεν μπορούν να αποβάλλουν λόγω θρησκείας, κουλτούρας κ.τ.λ.;

Π.χ. η μπούργκα. Δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα η ελευθερία του ατόμου στην σκέψη, στον εαυτό του και να αποφασίζει ακόμη και για το ένδυμά του; Θα επέτρεπες λοιπόν την είσοδο σε μια οικογένεια που οι γυναίκες της φορούν μπούργκα; Πόσο μάλλον όταν διατυμπανίζουν ότι είναι περήφανες που φορούν μπούργκα;

Όχι τόσο εύστοχο παράδειγμα, αλλά καταλαβαίνεις τί εννοώ, φαντάζομαι.; 12/1/06 15:52
Harry Peitsinis είπε...: Τα όρια ανάμεσα στις αποδεκτές αξίες ενός υποψήφιου πολίτη και στη λογοκρισία της σκέψης είναι πολύ , πάρα πολύ λεπτά.

Το ζήτημα δεν είναι να αναγκάσουμε μια χούφτα φουκαράδες να υπογράψουν ένα πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων (που θα το υπογράψουν σίγουρα υπό την πίεση της απέλασης!!!) αλλά να τους εντάξουμε σε μια κοινωνία της οποίας τους νομικούς κανόνες θα πρέπει να σέβονται. ΕΙΝΑΙ εντελώς διαφορετικό να υπογράψει κάποιος ότι δε θα δέρνει τη γυναίκα του από το να σταματήσει να το κάνει. Για το πρώτο αρκεί ένας στυλός , για το δεύτερο χρειάζεται η ενστάλαξη μιας αξίας μέσα από την εμπειρία και η επιβολή της στις περιπτώσεις που παραβιάζεται. Το πρώτο ειναι πρακτικα αχρηστο, το δευτερο μακροπροθεσμα πολυτιμο.

Από κει και πέρα η ιδεα του να αναγκάσουμε τους μετανάστες ¨μην έχουν ΅΅ρατσιστικές΅ απόψεις¨ μου φαίνεται τόσο θολη και αοριστη πολιτικη που η κατάχρηση της φαντάζει σχεδόν αυτονόητη. Ποια θα ειναι τα ορια της; Εχει το κρατος το δικαιωμα να επιβαλει με την εξουσια του (τον εκβιασμο τυπου αποδοχη ή απέλαση)την αποψη οτι οι Εβραιοι πχ δε φταινε για τους διδυμους πύργους; Ειναι παραλογο ακομα και να το λεμε, ποσο μαλλον να το ζηταμε. Το ξεπερασμα του ρατσισμου ειναι μια αργη και επιπονη διαδικασια δεν αρκει μια υπογραφουλα και 2,3 διαλέξεις πάνω στην αξια της πολυπολιτισμικοτητας!

Και φυσικά για να τελειωσω, σε μια ανοικτη κοινωνια κανεις δεν θα πρεπει να λογοκρινει αποψεις αυτου του τυπου. Να προσπαθει να πεισει, να λογικεψει, να ενδοβαλει στον αλλο μια ωριμη αποψη με την δυναμη της πειθους ναι. Να εξαναγκασει με το ξιφος της εξουσιας οχι. Αν ένας Μουσουλμανος ή ενας φασιστας θελει να πιστευει στην ενοχη των Εβραιων για την 9-11 (προσθετω και τριτη κατηγορια, αυτη του τιμημενου Ελληνος Ταρίφα) ασ το κανει. Το προβλημα ξεκιναει οταν το ρατσιστικο μισος φτανει σε μια τετοια ποσοτητα που οπλιζει το χερι και μετατρεπει τους ανθρωπους σε θηρια. Τοτε και μονο τοτε το ξιφος μιας φιλελευθερης εξουσιας θα πρεπει να μιλησει.

Μαλλον ανουσια η πολιτική του γερμανικου κρατιδιου νομιζω...Αλλα παρολαυτα σημειο των καιρων...; 12/1/06 16:37
hardrain είπε...: Δεν θα γίνω αναλυτικός, για να μη σας ζαλίσω αλλά και γιατί-ευτυχώς για σας- δεν έχω χρόνο...

Πρόσφατα, είχαμε την εξέγερση των γκέτο στη Γαλλία. Τα αίτια της εξέγερσης, αναλύθηκαν από πολλούς και σε γενικές γραμμές, υπάρχει μάλλον ταύτιση απόψεων, τουλάχιστον στους λογικά σκεπτόμενους και σε όσους κρατούν αποστάσεις από τις Λεπενο/Καρατζαφερικές δημαγωγίες.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός, κος Τ.Ερντογάν, με τη χώρα του σε ενταξιακή διαδικασία, έσπευσε με δηλώσεις του να πει στην Ευρώπη πως πίσω από την εξέγερση, είναι το ''δικαίωμα της μαντήλας''...

Και βέβαια, ευτυχώς, κανείς δεν τον άκουσε, ευήκοον ους μόνο έτεινε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος που ξαφνικά είδε με συμπάθεια τον λόγο του Τούρκου πολιτικού. Έχοντας βέβαια στο πίσω μέρος της παμπόνηρης κεφαλής του τη δική του εκκλησιαστική εταιρία.

Η Ευρώπη, με κόπους, αγώνες και θυσίες βγήκε κάποτε από το σκοτάδι του Μεσαίωνα και βαπτίσθηκε στον Διαφωτισμό. Κανένας, που γνωρίζει τι σημαίνει το πνεύμα του Διαφωτισμού, δεν θα επιτρέψει στον οποιοδήποτε, από όπου και αν έρχεται, να μεταλλάξει τις ευρωπαϊκές συνήθειες, ήθη και θεσμούς. Η αποστασιοποίηση της Πολιτείας από κάθε θρησκευτική αντίληψη, η απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων και συμπεριφορών από το δημόσιο βίο σημαίνουν ακριβώς πως η θρησκευτικότητα είναι μια σεβαστή, αλλά απολύτως προσωπική υπόθεση και η Πολιτεία οφείλει να είναι τελείως ουδέτερη και να ''αγκαλιάζει'' με τον ίδιο σεβασμό κάθε Πολίτη ο οποίος πρέπει να μπορεί να θρησκευθεί όπως επιθυμεί χωρίς να ''καπελλώνει'' τους άλλους.

Ασφαλώς και κανένας δεν πάψει να χτυπάει τη γυναίκα του επειδή υπέγραψε ενδεχομένως ένα χαρτί.

Αλλά επίσης, κανένας δεν μπορεί να κυκλοφορεί δημόσια με τα θρησκευτικά του σύμβολα ως φιλοξενούμενος, σε μια άλλη χώρα, με τελείως διαφορετικά ήθη.Στο κάτω κάτω, αν κάποιος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τη μπούργκα, ας παει σε μια χώρα που αυτή είναι δεκτή. Προσωπικά, με ενοχλεί, με τον ίδιο τρόπο που με ενοχλούν και τα εικονίσματα στην Ελλάδα σε Δημόσιους χώρους.; 12/1/06 17:18
Harry Peitsinis είπε...: Δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείς ως αυτονόητο ότι στον εξαιρετικά πολυμορφο και ετερογενή όρο ¨ευρωπαικa ηθη¨ χωρά μονάχα η περίοδος του διαφωτισμού. Δηλαδή ο Προτεσταντισμός και ο Ρωμαιοκαθολικός χριστιανισμός δεν ανήκουν στον δυτικοευρωπαικό πολιτισμό και αρα δεν εχουν επηρεασει τα ευρωπαικα ηθη; Τα δυο τελευταια παραδειγματα αποδεικνύουν πως μέσα στον ορο ευρωπαικος πολιτισμός περιλαμβανονται δεκαδες ρευματα συχνα αντιπαλα και αντικρουομενα. Αν λοιπον δεχτουμε οτι ο ρωμαιοκαθολικισμος ειναι μερος του ευρωπαικου πολιτισμου, δεν καταλαβαίνω γιατί ένας άνθρωπος με μπούρκα θα πρεπει να ειναι λιγοτερο αποδεκτός από μια καλόγρια για έναν ¨ευρωπαιο¨. Το ειπα και το ξαναλέω,πολιτιστικα αισθανομαι πιο κοντα σ εναν δημοκρατη μουσουλμανο απο τι σ εναν φονταμενταλιστη χριστιανο.

Τα περι μεταλλαξης κλπ ειναι ανουσιες κοινοτοπιες διχως ιχνος ιστορικης αληθειας. Δεν υπαρχουν αγνοι ¨καθαροι¨ πολιτισμοι ούτε αγνες αξιες, υπαρχουν κοινωνιες που αλληλεπιδρουν αλληλοσυνθετονται παραγοντας διαρκως νεες προσμιξεις και διαλεκτικες συνθεσεις.

Η πολιτιστικη πεμπτουσια του Διαφωτισμου και της κοσμικης πολιτειας ειναι ΑΚΡΙΒΩΣ το δικαιωμα του καθε πολιτη να επιλεγει ελευθερα και διχως καταναγκασμο τον τροπο ζωης του χωρις την παρεμβαση της εξουσιας στην προσωπική του σφαιρα. Τα θρησκευτικα συμβολα πάνω σ ενα σώμα ειναι αποτελεσμα προσωπικης επιλογης του ατομου που τα φερει επι της ιδιοκτησιας του (του κορμιου του). Κανεις δεν εχει το δικαιωμα να τα απαγορευει, οπως δεν εχει το δικαιωμα να απαγορευει τα σκουλαρικια, τα δαχτυλιδια, τις κακογουστες μπλουζες και τις λαχανι γοβες. Ο διαφωτισμός είναι ενα πολιτιστικο πλαισιο που θετει ορια στην εξουσια και τους πολιτες με βαση τον ορθολογισμό. Δεν ειναι καποιου ειδους δικτατοριας του ορθου λογου (μια εξ ορισμου αντιφαση) που μπορει να επιβληθει στους ανθρωπους με την βια; 12/1/06 18:12
kouk είπε...: Συμφωνώ με τον Προμηθέα ότι δεν πρέπει να λογοκρίνονται απόψεις υπό την ποινή της απέλασης. Ωστόσο, αν κανείς θέλει να γίνει πολίτης μιας χώρας τότε πρέπει να είναι σε θέση να αποδείξει ότι γνωρίζει τις αξίες μιας χώρα και ότι κατανοεί την σημασία της συμμετοχής σε μια δυτικού τύπου δημοκρατία. Κοινώς πρέπει να δείξει ο υποψήφιος πολίτης ότι ξέρει τα βασικά περί της ιστορίας της χώρας, περί των νόμων της χώρας και περί των ευθυνών του ως πολίτη (να σέβεται τους νόμους).

Αυτό που λέει ο Προμηθέας περί ενστάλαξης των αξιών είναι ένα εντελώς διαφορετικό ζήτημα. Μπορεί κάλλιστα ο μετανάστης να μην δίνει αξία π.χ. στα δικαιώματα της γυναίκας (όπως και πολλοί Έλληνες πολίτες) αλλά πρέπει τουλάχιστον να ξέρουμε ότι ήξερε ποιά είναι αυτά τα δικαιώματα ώστε αν τα παραβεί να μην τίθεται κανένα θέμα πέραν του πως θα τιμωρηθεί.; 12/1/06 19:05
kouk είπε...: Όσον αφορά το παράδειγμα της μπούργκας ας το θέσω ως εξής: αν το κάθε ενήλικο μέλος της οικογένειας αποδείξει ότι γνωρίζει πως η μπούργκα δεν μπορεί να επιβάλλεται σε όσους δεν την επιθυμούν και επίσης ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι υποχρεωτικό να δείξεις το πρόσωπο σου (π.χ. στην αστυνομία) τότε μεγιά τους και χαρά τους, να την φοράνε με περηφάνεια.

Επίσης για το σχετικό θέμα της μαντίλας πιστεύω ότι είναι εντελώς αυθαίρετο το κράτος να ρυθμίζει θέματα προσωπικής ένδυσης. Από αυτή την άποψη και η μπούργκα μπορεί να είναι μια προσωπική ένδυση αρκεί να μην προκαλεί προβλήματα στην εκτέλεση των καθηκόντων ενός πολίτη.; 12/1/06 19:14
Greg είπε...: ΟΧΙ!

Αν και θα ήταν αυτονόητο!

Και αδιαφορούμε πόσο ρατσισμό δημιουργεί η ανοχή αυτή! (στην άγνοια δεν πιστεύω...); 12/1/06 21:27
Greg είπε...: Φυσικά και δεν πιστεύω ότι κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται με ανόητα ερωτηματολόγια.; 12/1/06 21:30
gb είπε...: S.G. said:"Επεσα σε ενα ενδιαφερον κειμενο στις Διαστασεις. Λεει λοιπον οτι στην Βαδη-Βυρτεμβεργη (οντως συντηρητικο κρατιδιο της Γερμανιας) οι μουσουλμανοι μεταναστες θα περνουν ενα ειδικο τεστ αποψεων και αξιων. Αφηνοντας κατα μερος οτι το τεστ θα περνανε μονο οι μουσουλμανοι (κατι προφανως αδικο), ειναι παραλογο ενα κρατος να ζηταει απο τους νεους πολιτες τους να σεβονται ενα ελαχιστο συνολο αξιων και θεσμων?"

"Ακούγεται" απο δημοσιογραφικές πηγές στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο να αναθέσει στους μουσουλμάνους μετανάστες να εξετάζουν με ένα τέστ
τους νέους πολίτες της Γερμανούς κατά το έτος της ενηλικίωσης τους σε θέματα θρησκευτικής, ελευθερίας,της έκφρασης.; 13/1/06 09:13
kouk είπε...: Όσον αφορά τον διαφωτισμό δεν είναι και αυτός χωρίς τα προβλήματα του. Η δικτατορία του ορθού λόγου δεν είναι βέβαια αναπόφευκτη συνέπεια του αλλά είναι πιθανή. Γιατί διαφωτισμό εξέφραζε και ο Μάρξ (αν και έσφαλε σε σημαντικά σημεία) και τίποτα δεν μπορεί να μας εξασφαλίσει ότι ένας άλλος ορθολογιστής δεν καταλήξει σε ορθολογικά τερατουργήματα. Ο Διαφωτισμός είναι ένα μέρος της Ευρωπαϊκής ιστορίας αλλά ούτε είναι το μόνο και ούτε είναι ντε και καλά το πιο θεμελιώδες ή καλύτερο.; 13/1/06 13:15
S G είπε...: εγω παντως συμφωνω παλι με τον κουκ. Γενικα πιστευω στην ατομικη ευθυνη και πιστευω οτι το κρατος πρεπει να φερνει τους πολιτες προ των ατομικων ευθυνων τους.

Λεμε οτι αγνοια νομου δεν αναγνωριζεται, αλλα ζηταμε απο εναν ασχετο, ισως αγραμματο, σιγουρα μη-γερμανοφωνο μεταναστη να ξερει τους γερμανικους νομους? Οχι, πρεπει να υπογραφει ενα εντυπο που τον πληροφορει και τον εξεταζει για το ποια ειναι τα δικαιωματα των ανθρωπων στην Γερμανια. Ρωτατε για την αποτελεσματικοτητα του μετρου: Πρακτικα, βραχυπροθεσμα θα ειναι σιγουρα μικρη (οχι αμελητεα. κοιταξτε πχ πως οδηγουν οι Ελληνες στην Γερμανια και πως στην Ελλαδα. Πιστευω οτι η συμπεριφορα επηρεαζεται ακομα και απο πινακιδες που λενε στους πεζους παρακαλουμε μην περνατε με κοκκινο). Αλλα φιλοσοφικα και μακροπροθεσμα ειναι μεγαλης σημασιας. Γιατι λες στον μελλοντικο φταιχτη: Το ηξερες οτι απαγορευεται, υπεγραψες και παλι το κανες! Αρπα μια απελαση τωρα. Τοτε θα γινει σαφες σε ολους οτι η υπογραφη του κειμενου ειναι και δηλωση υπευθυνοτητας...

τωρα κωνσταντινα, για το τιειναι ανθρωπινα δικαιωματα και τι παραδοσεις:
"Θα επέτρεπες λοιπόν την είσοδο σε μια οικογένεια που οι γυναίκες της φορούν μπούργκα;"

προφανως ναι. Αλλα αν εβλεπε οτι καποιος τις υποχρεωνει να τις φορανε, θα ετρωγε ποινες, ισως απελαση.

Παραδοση που περιοριζει τις ελευθεριες καποιου αλλου ειναι παραβιαση των ανθρωπινων δικαιωματων και τουτεστιν δεν ειναι αποδεκτη.
Παραδοση που εμπιπτει στις δικες σου ελευθεριες, οπως να νηστευεις στο Ραμαζανι ή να εχεις εναν μουεζινη να γκαριζει, ειναι σιγουρα αποδεκτη οσο δεν ξεπερναει καποια ορια ενοχλητικοτητας προς τους αλλους (ο μουεζινης δεν μπορει να γκαριζει στις 5 το πρωϊ. Δεν μπορεις να απαιτεις να κλεινουν ολα τα εστιατορια στο Ραμαζανι κτλ); 13/1/06 13:58
Harry Peitsinis είπε...: Μα συγγνώμη ο Κουκ μιλά για γνώση του νόμου , όχι για επιβολή κάποιων δυτικών ηθών και αξιών, δηλαδη για εισβολη στο σκληρο πυρηνα των προσωπικων πεποιθησεων! Αλλο να αποδέχεσαι ότι σε μια δυτική δημοκρατια δεν εχεις δικαιωμα να βλαπτεις τον Εβραιο συμπολιτη σου , (ό,τι κι αν πιστευεις γιαυτόν) και αλλο να υποχρεωνεσαι να υπογραψεις οτι οι Εβραιοι δεν ευθυνονται για τους διδυμους πυργους! Καταλαβαίνουμε τη διαφορά;

Αλλωστε αν δεν κανω λαθος σε ολες τις ευρωπαικες χωρες η παροχη υπηκοοτητας συνοδευεται απο καποιας μορφης δηλωση οτι ο μεταναστης γνωριζει και σεβεται τους νομους και το συνταγμα του εκαστοτε κρατους. Αυτο ειναι αρκετο.

Παρεπιπτοντως η επιβολη του μετρου στους Μουσουλμανους αποκλειστικα ειναι εξαιρετικα ρατσιστική και εντασσεται σενα γενικοτερο συντηρητικο ρευμα περιορισμου των κοινωνικων υπο την απειλη του ΄΄δαιμονα΄΄ της τρομοκρατιας. Οπως και να χει υποψιαζομαι οτι υφισταται αρκετα ισχυρη βαση για να επιληφθει το Δικαστηριο των Δικαιωμάτων του Ανθρωπου. Ας ελπισουμε οτι οι μουσουλμανικοι συλλογοι θα καταφυγουν συντομα εκει για να τελειωνουμε με τις πολιτικες εκφρασεις του δυτικου σωβινισμου μια και καλη; 13/1/06 16:32
Harry Peitsinis είπε...: Κουκ...

Ο διαφωτισμός δεν παράγει τη δικτατορια του ορθου λογου, την τελευταια την παραγει η βουλησιαρχική τάση των ¨φορεων¨ του πρώτου να τον επιβάλουν στους υποτιθεμενους εχθρους του. Ειναι ο λεγομενος πειρασμος του ολοκληρωτισμου που μετατρεπει τον ορθολογισμο σε τυρρανία, η φανατική πίστη στο ορθολογικό επέκεινα και τα συνακολουθα μέσα που χρησιμοποιουνται για την πραγματωση του. Παραφράζοντας τον Νιτσε θα μπορουσαμε να πουμε οτι οι δικτατορες του ορθου λογου θεωρώντας ολοκληρο τον κοσμο μια κολαση, τον μετετρεψαν σε κολαση. Το προτσες ειναι περιπλοκο και δεν αναλυεται σε λιγες γραμμες. Πάντως η δικτατορια δεν ειναι αποτελεσμα του διαφωτισμου αλλα διαλεκτικα, η άρνηση του.

Τώρα η ενστάλαξη αξιών όπως ο σεβασμος στα ανθρωπινα δικαιωματα ειναι ή πρεπει να ειναι ο εκπαιδευτικος στοχος των δυτικων κοινωνιών. Αν αυτη η διαπαιδαγωγηση αποτυχει αλλα η αποτυχια εκδηλωθει μονο στο επιπεδο των ιδεων τοτε δε βλεπω ΄γιατι θα πρεπει να καταπιεστει καποιος μουσουλμανος ή ο οποιοσδηποτε να ¨αγαπήσει¨ τις γυναικες, τους εβραιους ή τους γειτονες του.
Αν ομως το μισος εκδηλωθει εμπρακτα τοτε η κατασταλτικη επιβολη του νομου ειναι η μονη λυση. γι αυτο και γραφω οτι ΄΄χρειάζεται η ενστάλαξη μιας αξίας μέσα από την εμπειρία και η επιβολή της στις περιπτώσεις που παραβιάζεται΄΄Κανενα απο τα δυο παραπανω στοιχεια δεν μπορει να υπαρξει χωρις το αλλο.; 13/1/06 17:12
valentin είπε...: Αυτό που γίνεται στη Βατη-Βυρτεμβέργη είναι καθαρά ρατσιστικό. Στη Γερμανία των ακροδεξιών κομμάτων και των σκίνχεντς, στη Γερμανία που βάζουνε φωτιά στις πολυκατοικίες που μένουνε μετανάστες, οι απόψεις και οι αξίες των μεταναστών τους μάραναν.

Και ποιες είναι αλήθεια οι αξίες και οι αρχές μας. Π.χ. πόσοι Έλληνες χτυπάνε τις γυναίκες τους; πόσες γυναίκες που το εμπιστεύονται στο περιβάλλον τους δεν αντιμετωπίζουν το ερώτημα 'μήπως φταις και συ;', πόσες δεν τρέχουν στα νοσοκομεία λέγοντας οτι γλύστρησαν και χτύπησαν.

Το ιθαγενές μπουμπούκι που σκότωσε στο Ρέθυμνο τον αλβανό μετανάστη χωρίς να του έχει κάνει τίποτα συμμερίζεται τις αξίες μας; Η αστυνομία που κακομεταχειρίζεται, ξυλοφορτώνει και 'εκπυρσοκροτεί' τι τεστ έχει περάσει;

Το μόνο που χρειάζεται στην περίπτωση της κακοποίησης της γυναίκας ενός μετανάστη είναι να εφαρμόζεται ο νόμος. Αλλά για να είναι αυτό στοιχειωδώς αξιόπιστο πρέπει να εφαρμόζεται και όταν 'εκπυρσοκροτούν' όπλα αστυνομικών σε μετανάστες και όταν γίνονται ρατσιστικά εγλήματα.

Όσο για το τι λέει ο καθένας και τι πιστεύει, είναι λάθος από κάθε άποψη να ποινικοποιείται ο λόγος; 13/1/06 21:30
S G είπε...: "Στη Γερμανία των ακροδεξιών κομμάτων και των σκίνχεντς, στη Γερμανία που βάζουνε φωτιά στις πολυκατοικίες που μένουνε μετανάστες, οι απόψεις και οι αξίες των μεταναστών τους μάραναν."

να κατι τετοιες ισοπεδωσεις μου την βαρανε στα νευρα! Στην Βαδη Βυρτεμβεργη δεν εχω ακουσει ποτε επιθεσεις, ειναι ενα απο τα πιο πολιτισμενα μερη στην Ευρωπη, οι μεταναστες ειναι παρα πολλοι και υπαρχουν απο πολυ πριν αποτι στην Ελλαδα και το κρατιδιο τους φερεται πολυ καλα.

"Αλλά για να είναι αυτό στοιχειωδώς αξιόπιστο πρέπει να εφαρμόζεται και όταν 'εκπυρσοκροτούν' όπλα αστυνομικών σε μετανάστες και όταν γίνονται ρατσιστικά εγλήματα."

ας πουμε αυτο γινεται μια χαρα στην Βαδη, ενω δεν θα μπορουσα να πω το ιδιο για την Ελλαδα...; 14/1/06 00:17
Ανώνυμος είπε...: Συμφωνώ ότι αυτό που έγινε στη Γερμανία έγινε με σκοπό να περιορίσει την προσέλευση μεταναστών στη Γερμανία. Συμφωνώ με τη Βαλεντίν ,δηλαδή αυτός που σκότωσε τον Αλβανό στο Ρέθυμνο θα πρέπει να χάσει την Ελληνική υπηκοότητα; Κυρίως μην μπερδεύουμε την έννοια του κράτους με την έννοια του έθνους που περιλαμβάνει τις αξίες και την κουλτούρα.
Αν και θεωρώ κάποιες αξίες πανανθρώπινες (όπως να μη μισείς ,να μην είσαι ρατσιστής). Η πρότασή μου θα ήταν στους υπό ένταξη μετανάστες να γίνονται μαθήματα γλώσσας ιστορίας και γενικότερα τρόπου λειτουργίας του κράτους που και αυτούς ουσιαστικά θα βοηθήσει αλλά και πιο κοντά στη νέα πατρίδα θα τους φέρει.
Όσο για το αν κάποιος που δέρνει τη γυναίκα του έχει δικαίωμα να γίνει πολίτης μιας δυτικής χώρας..... μήπως αυτό δε σημαίνει η φράση "δεν κάνουμε διακρίσεις" ;
Όπως μπορώ να δεχτώ την ύπαρξη ακροδεξιών ,σταλινιστών ή και βασιλοφρόνων στα πλαίσια μιας κοινωνίας με ελευθερία έκφρασης έτσι μπορώ να δεχτώ και την ύπαρξη πατριαρχικών οικογενειών.; 16/1/06 10:34
S G είπε...: "Όσο για το αν κάποιος που δέρνει τη γυναίκα του έχει δικαίωμα να γίνει πολίτης μιας δυτικής χώρας..... μήπως αυτό δε σημαίνει η φράση "δεν κάνουμε διακρίσεις" ; "

οχι βεβαια!! αυτο ελειπε, να μας κατηγορουν οι εγκληματιες για διακρισεις! Να δερνεις την γυναικα σου ειναι εγκλημα και πολυ βαρυ (εχω την εντυπωση οτι στην Ελλαδα δεν εχει γινει σαφες αυτο). Να εισαι σταλινιστης δεν ειναι εγκλημα, ειναι ηλιθιοτητα! Η ηλιθιοτητα δεν διωκεται, το εγκλημα ναι. Πρεπει να καταλαβετε οτι το να εγκληματεις, να καταπατας ανθρωπινα δικαιωματα, δεν μπορει ποτε να ειναι στοιχειο ταυτοτητας, "παραδοση" ή αποδεκτη ιδεολογια.
Οπως δεν θα δεχομασταν τον καννιβαλο που θα ετρωγε το παιδι του, γιατι λεει ειναι παραδοση στην χωρα του, ετσι δεν μπορει να αποδεχομαστε την τακτικη της ξυλοκοπησης γυναικων γιατι ετσι λεει κανουν στο χωριο του. Πισω στο χωριο σου, τοτε, μαγκα!; 16/1/06 11:46
kouk είπε...: Πάντως τίθεται το ζήτημα, η υπηκοότητα στο κράτος όπου ζεις είναι δικαίωμα; Φαντάζομαι ότι στην περίπτωση της βίζας για επίσκεψη δεχόμαστε ότι ένα κράτος έχει δικαίωμα να διακρίνει σε ποιούς θα δώσει τουριστική βίζα βάση του εισοδήματος τους (π.χ. στην Αμερική από αρκετές χώρες πρέπει να δείξεις ότι έχεις τα μέσα να ζήσεις αυτοδύναμα στην Αμερική ως τουρίστας και χωρίς εργασία). Και αυτό διάκριση είναι όπως θα ήταν και αν δίναν υπηκοότητα μόνο σε όσους βγάζουν αρκετά χρήματα. Που τραβάμε την γραμμή; Υπάρχει κάτι ουσιαστικό σε κάθε άνθρωπο που του δίνει το δικαίωμα να αποκτά εθνικές υπηκοότητες κατά βούληση;

(περί διαφωτισμού συμφωνώ με τον Προμηθέα btw); 16/1/06 18:16
Ανώνυμος είπε...: "Στασιωτικόν δε και το μη ομόφυλον, έως αν συμπνεύση ώσπερ γαρ ουδ' εκ του τυχόντος πλήθους πόλις γίγνεται, ούτως ουδ' εν τω τυχόντι χρόνω, διό όσοι ήδη συνοίκους εδέξαντο ή εποίκους, οι πλείστοι διεστασίασαν".

("Είναι στασιωτικόν (στασιάζει) δε και το μη ομόφυλον, μέχρι που να αποκτήσει το ίδιο πνεύμα, γιατί όπως η κάθε πολή δεν γίνεται από τυχαίο πλήθος, έτσι επίσης δεν γίνεται σε τυχαίο χρόνο, γι' αυτό όσοι ήδη δέχθηκαν συνοίκους ή εποίκους, τις περισσότερες φορές εστασίασαν").

(Αριστοτέλης, "Πολιτικά", Ε' 25)

---

13/11/2005

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Μέτρα τώρα πριν γίνουμε... Γαλλία!
Και πριν το μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ελλάδα πάρει διαστάσεις

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΝΕΑΡΧΟΥ *

"Κακείνο δ' υπολαμβάνω σωφρόνων ανθρώπων έργον είναι, ίσην πρόνοιαν των αυτοίς οικείων όσηνπερ των αλλοτρίων ποιείσθαι, ίνα μη φιλάνθρωποι μόνον αλλά και νουν έχοντες φαίνησθε". ("Και αυτό θεωρώ ως έργο σωφρόνων ανθρώπων, να λαμβάνετε πρόνοιαν για τα δικά σας θέματα τόση όση λαμβάνετε για τα αλλότρια, ώστε να μη φαίνεσθε μόνο ως φιλάνθρωποι αλλά και ως νουν έχοντες").

Οι παραινέσεις αυτές του Δημοσθένη προς τους Αθηναίους θα έλεγε κανείς ότι απευθύνονται διαχρονικά στις πολιτικές ηγεσίες της χώρας των τελευταίων χρόνων για τον ανυποψίαστο και αμέριμνο τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα τεραστίων διαστάσεων και εν δυνάμει εκρηκτικό, όπως αυτό της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης. Το θέμα αυτό έρχεται δυναμικά στο προσκήνιο μετά τη μεταναστευτική έκρηξη στη Γαλλία. Ασφαλώς, το θέμα έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στη Γαλλία. Κατά γενικό όμως τρόπο αφορά ολόκληρη την Ευρώπη, περιλαμβανομένης, δυστυχώς, και της χώρας μας. Ορισμένοι θέλουν να βαυκαλίζονται ότι το θέμα δεν μας αφορά. Ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πολύ διαφορετική. Με ποια λογική; Το κοινωνικό χάσμα μεταξύ ξένων μεταναστών/λαθρομεταναστών και Ελλήνων είναι μικρότερο από ό,τι στη Γαλλία; Το ποσοστό των αφρικανών μεταναστών, που φαίνεται ότι διαδραματίζουν έναν ιδιαίτερο ρόλο στις ταραχές στη Γαλλία, είναι μήπως μικρότερο στη χώρα μας; Μή
πως το ελληνικό κράτος έχει στη διάθεσή του σημαντικότερους πόρους από τη Γαλλία, ικανότερη διοίκηση, καλύτερες μεταναστευτικές πολιτικές ή αναλογικά μικρότερο αριθμό μεταναστών να διαχειρισθεί και να εντάξει με όρους κοινωνικής ισότητας και προαγωγής;

Η Γαλλία δεν είναι κάποια τριτοκοσμική χώρα. Είναι μια χώρα από τις πλέον ανεπτυγμένες του πλανήτη, με ισχυρή οικονομία, βιομηχανία και τεχνολογία. Είναι μια χώρα με μεγάλες δημοκρατικές παραδόσεις και με μεταναστευτική πολιτική πενήντα χρόνων.

Η μετανάστευση στη χώρα αυτή έχει την αφετηρία της στο αποικιακό της παρελθόν. Στη συνέχεια όμως χρειάστηκε και εισήγαγε, προγραμματισμένα, φθηνά εργατικά χέρια από τις πρώην βορειοαφρικανικές αραβικές αποικίες της. Στις δύο αυτές γενεές μεταναστών προστέθηκε αργότερα μια τρίτη, που πήρε, με διάφορες μορφές, ανεξέλεγκτες διαστάσεις, σε συνδυασμό με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδιαίτερα τη Συνθήκη Σένγκεν και την παγκοσμιοποίηση.
Μπορεί ο καθένας να θυμηθεί πότε άρχισε στην Ελλάδα η μαζική λαθρομετανάστευση. Αμέσως μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού και την εκ παραλλήλου προβολή της ιδέας της παγκοσμιοποίησης ως ιδεολογικού και διεθνούς νεοφιλελεύθερου οικονομικού οχήματος της επιδιωκόμενης αμερικανικής ηγεμονίας στη μετασοβιετική εποχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι τότε κανένα πολιτικό κόμμα και καμιά κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν είχε διαπιστώσει έλλειψη εργατικών χεριών και δεν είχε προτείνει εισαγωγή ξένων εργατών ή αποδοχή μεταναστών.

Στο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης παραμερίστηκε η ιδέα του διαλόγου μεταξύ Βορρά και Νότου για συντεταγμένη αναπτυξιακή βοήθεια του ανεπτυγμένου Βορρά προς τον αναπτυσσόμενο Νότο. Προεβλήθη ως νέα προοπτική για τη "λύση" του προβλήματος η παγκόσμια ελεύθερη αγορά. Στο πλαίσιο αυτό αναγορεύθηκε ως πρωταρχική ανάγκη και πολιτική ο διεθνής ανταγωνισμός, χωρίς εθνικούς φραγμούς και δασμολογικά εμπόδια.

Η διεθνής οικονομία, το ελεύθερο εμπόριο, η ανταγωνιστικότητα και οι ξένες επενδύσεις που θα ελκύονται από το ευνοϊκό περιβάλλον και τις συνθήκες μιας παγκόσμιας αγοράς θα έδιναν τη λύση, κατά την άποψη αυτή, στο πρόβλημα της αναπτύξεως του Τρίτου Κόσμου.

Τι γίνεται όμως με το διαφορετικό βιοτικό επίπεδο, τις μισθολογικές διαφορές και την άνιση ανάπτυξη των διαφόρων χωρών και κοινωνιών, όταν συλλειτουργούν και μετέχουν σε μια ενιαία παγκόσμια αγορά, με κοινό παρονομαστή τον ανταγωνισμό και το κέρδος των επιχειρήσεων, προφανώς, κατά πρώτο λόγο, των πολυεθνικών;

Πώς θα υπερασπίσει μια χώρα το βιοτικό της επίπεδο, το κράτος πρόνοιας, την κοινωνική αλληλεγγύη και την απασχόληση όταν καλείται διεθνώς να ανταγωνισθεί χαώδεις διαφορές στο βιοτικό επίπεδο, στο κράτος πρόνοιας και στο κόστος εργασίας, μεταξύ διαφόρων χωρών και περιοχών του κόσμου; Ποιες είναι επίσης οι επιπτώσεις στο πολιτικό επίπεδο από τέτοιου είδους πολιτικές; Στο εθνικό κράτος και στην εθνική κυριαρχία; Στη δημοκρατική συμμετοχή και αυτοκυβέρνηση; Στους εθνικούς πολιτισμούς και στην εθνική και πολιτιστική ταυτότητα;

Η ταύτιση της Ευρώπης με την παγκοσμιοποίηση και η πολιτική των ελαστικών συνόρων (Soft Frontiers)

Η ευρωπαϊκή ένωση επιδιώχθηκε από τους ιδρυτές της ως μια περιφερειακή ένωση κρατών και εθνών με στόχο να δώσει στην Ευρώπη τη διάσταση που επιβάλλουν οι νέες διεθνείς συνθήκες και ο ανταγωνισμός με άλλες μεγάλες χώρες ή ενώσεις ηπειρωτικών διαστάσεων. Η απότομη αλλαγή των διεθνών συνθηκών με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενώσεως και με την προβολή από τις ΗΠΑ της πολιτικής της παγκοσμιοποίησης, σε συνάρτηση με τις ηγεμονικές της φιλοδοξίες, έθεσε την Ευρωπαϊκή Ένωση μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση. Να επιταχύνει την ενοποίηση και την εξέλιξή της σε αυτόνομο πολιτικό και γεωπολιτικό πόλο ή να ευθυγραμμιστεί επ' αόριστον με τις αμερικανικές πολιτικές. Η αμερικανική επιρροή στην Ευρώπη της μετασοβιετικής εποχής, οι συμμαχικοί δεσμοί, η έλλειψη εσωτερικής στρατηγικής ενότητας μεταξύ, κατά πρώτο λόγο, των μεγάλων ευρωπαίων εταίρων, αλλά και οι προνομιακοί δεσμοί και τα κοινά συμφέροντα μεταξύ αμερικανικού και ευρωπαϊκού διεθνούς κεφαλαίου και των πολυεθνικών, έκλιναν την πλάστιγγ
α προς την πλευρά της παγκοσμιοποίησης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ουσιαστικά ταυτίστηκε με πολιτικές παγκοσμιοποίησης και οικονομικού νεοφιλελευθερισμού, οι καταβολές του οποίου τέθηκαν με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η ίδια η ιδέα της Ευρώπης αξιοποιήθηκε από τους προαγωγούς και ιδεολογικούς απολογητές της παγκοσμιοποίησης για να παρουσιαστεί η τελευταία ως αναπόφευκτο μέρος και συνέπεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να γίνει έτσι ευκολότερα αποδεκτή πολιτικά από τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Στην πραγματικότητα όμως η παγκοσμιοποίηση υποσκάπτει την ίδια την ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ευρωπαϊκοί λαοί συμφώνησαν να καταργήσουν τα σύνορα μεταξύ των χωρών μελών. Δεν συμφώνησαν να καταργήσουν τα σύνορα με όλο τον κόσμο. Συμφώνησαν να διαφυλάξουν και να προαγάγουν το βιοτικό τους επίπεδο και το κοινωνικό κράτος πρόνοιας που παραπέμπει σε ένα άλλο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. Δεν συμφώνησαν να δεχθούν ισοπεδώσεις προς τα κάτω στο όνομα του διεθνούς ανταγωνισμού. Συμφώνησαν να διαφυλάξουν ως πολύτιμη κοινή ευρωπαϊκή κληρονομιά τους εθνικούς τους πολιτισμούς και τις πολιτιστικές τους ταυτότητες. Συμφώνησαν, τέλος, σε έναν καταστατικό χάρτη αρχών, δικαιωμάτων και δημοκρατικής διακυβέρνησης. Δεν συμφώνησαν να αποδεχθούν μια νέα διεθνή τάξη, που θα λειτουργεί ουσιαστικά πέρα από κάθε δημοκρατικό πολιτικό έλεγχο και εθνική κυριαρχία.

Πού οδηγεί η σημερινή πορεία με την παγκοσμιοποίηση; Το ερώτημα αυτό ήταν ένα από τα κύρια ερωτήματα που έθεσε ο γαλλικός λαός στο δημοψήφισμα για το Ευρωσύνταγμα και ψήφισε "όχι". Ένα από τα κύρια θέματα που κυριάρχησαν τότε στην προεκλογική εκστρατεία ήταν η λαθρομετανάστευση που πήρε στη Γαλλία, όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, πολύ ανησυχητικές διαστάσεις με τις πολιτικές της παγκοσμιοποίησης. Δεν συμφώνησαν να προσυπογράψουν την εθνική και πολιτιστική τους αυτοκατάργηση στο όνομα ενός διεθνούς αυτοκρατορικού "πολυπολιτισμικού" κυκεώνα. Στο πλαίσιο των πολιτικών αυτών αναπτύχθηκε, μεταξύ άλλων, στα κυβερνητικά παρασκήνια, η θεωρία των "ελαστικών συνόρων" (Soft Frontiers), με πρόσχημα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ανθρωπιστικές πολιτικές. Δεν έπρεπε να παρεμποδίζονται στο εξής να μπαίνουν στη χώρα και οι αποκαλούμενοι εύσχημως "οικονομικοί προσφυγές". Εάν λάβει κανείς υπ' όψιν την κατάσταση που επικρατεί στον Τρίτο Κόσμο, ο όρος μπορεί πρακτικά να περιλάβει ατελείωτο
αριθμό. Η "ανθρωπιστική" αυτή πολιτική συγκαλύπτει στην ουσία τον στόχο της παγκοσμιοποίησης να ισοπεδώσει προς τα κάτω το κόστος εργασίας, στο πλαίσιο μιας ενιαίας παγκόσμιας αγοράς, και να πλήξει τα εθνικά κράτη, με όπλο μεταξύ άλλων τη λαθρομετανάστευση. Είναι προφανές ότι με ανοικτά τα σύνορα προς όλο τον κόσμο μια επιχείρηση έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του ανταγωνισμού είτε με μετεγκατάσταση σε χώρα φθηνού εργατικού δυναμικού είτε με απασχόληση φθηνού εργατικού προσωπικού (κατά πρώτο λόγο μεταναστών) στην ίδια τη χώρα. Είναι προφανής, επομένως, στη βάση της φιλοσοφίας αυτής, η σκοπιμότητα της εισαγωγής μεταναστών για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας!

Η μεταναστευτική έκρηξη στη Γαλλία πλήττει τη χώρα-μοντέλο του εθνικού κράτους στην Ευρώπη

Οι ταραχές των μεταναστών στη Γαλλία έχουν για τον λόγο αυτόν πολύ μεγαλύτερο βάθος από ό,τι σπεύδουν ορισμένοι να εξηγήσουν με αναφορές σε νέους "αθλίους των Παρισίων" και τα παρόμοια. Ασφαλώς, υπάρχει και είναι πολύ σημαντική η κοινωνική παράμετρος. Εντάσσεται όμως σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, την παγκοσμιοποίηση και τη συγκυρία της οικονομικής στασιμότητας που αντιμετωπίζει η Γαλλία υπό τις συνθήκες αυτές.

Η ποσότητα, κατά τον γερμανό φιλόσοφο Χέγκελ, μετατρέπεται σε ποιότητα, μετά από ένα ορισμένο σημείο. Η έκταση που έχει πάρει η μετανάστευση σε αυτή τη χώρα, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, τον μεγάλο δηλαδή αριθμό μουσουλμάνων και τη συνεχή ροή νέων αφρικανών μεταναστών, θέτει μια ιδιαίτερη πρόκληση στο εθνικό της κράτος.

Αφ' ενός, είναι προβληματική η ουσιαστική ενσωμάτωση του μεγάλου αριθμού των μουσουλμάνων. Οι τελευταίοι έχουν έντονη την αίσθηση της διαφορετικής τους θρησκευτικής και πολιτιστικής ταυτότητας. Αφετέρου, ο μεγάλος αριθμός μεταναστών και η συνεχιζόμενη εισροή θέτει εκ των πραγμάτων θέμα εθνικής και κοινωνικής συνοχής. Με άλλα λόγια, τίθεται υπό αμφισβήτηση το ίδιο το πλαίσιο και η ταυτότητα του εθνικού κράτους. Είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί, βεβαίως, να γίνει αποδεκτό από την εθνική πλειοψηφία της χώρας. Η κοινωνική πόλωση, επομένως, που θέτει θέμα ανακατανομής πλούτου και κοινωνικής ισότητας μεταξύ μεταναστών και γηγενούς πληθυσμού, καταλήγει επιπλέον στην αμφισβήτηση του εθνικού γαλλικού κράτους.

Είναι, για τον λόγο αυτόν, που τα γεγονότα στη Γαλλία προεικονίζουν από πολλές απόψεις παρόμοιες εξελίξεις σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες στο άμεσο ή εγγύς μέλλον και πρέπει τα διδάγματά τους να παρθούν πολύ σοβαρά υπ' όψιν.

Για τον ίδιο λόγο έχουν επίσης ευρύτερη σημασία ως δείγμα εφόδου της παγκοσμιοποίησης κατά του εθνικού κράτους σε μια χώρα που υπήρξε ιστορικά το λίκνο και το πιο ολοκληρωμένο πρότυπο του εθνικού κράτους. Η πορεία των εξελίξεων έχει από την άποψη αυτή παραδειγματική και συμβολική σημασία για ολόκληρη την Ευρώπη.

Η αμέριμνη δημιουργία μεταναστευτικού προβλήματος στην Ελλάδα

Η Ελλάδα, χώρα χωρίς αποικιακό παρελθόν, και με περιορισμένη βιομηχανική ανάπτυξη, δεν είχε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '80 κανένα ουσιαστικό μεταναστευτικό πρόβλημα. Δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από λαθρομετανάστες μετά τη σημαδιακή ημερομηνία του 1989. Ήταν το αποτέλεσμα εφαρμογής πολιτικών παγκοσμιοποίησης και διεθνούς οικονομικού νεοφιλελευθερισμού. Η αρχή έγινε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οι πολιτικές όμως αυτές προωθήθηκαν, κατά κύριο λόγο, από τις κυβερνήσεις Σημίτη. Η σημερινή κυβέρνηση συνέχισε, και συνεχίζει δυστυχώς, την ίδια πολιτική.

Η Ελλάδα, χώρα με ζηλευτή εθνική ομοιογένεια και συνοχή, η οποία πληρώθηκε, άλλωστε, με εθνικές καταστροφές στο παρελθόν και ανταλλαγές πληθυσμών, έγινε μέσα σε λίγα χρόνια πρωταθλήτρια σε λαθρομετανάστες σε ολόκληρη την Ευρώπη. Υπερέβη αναλογικά ακόμη και χώρες που υπήρξαν στο παρελθόν αποικιακές αυτοκρατορίες, που είναι σήμερα βιομηχανικές δυνάμεις και που υποδέχονται μετανάστες εδώ και πενήντα τουλάχιστον χρόνια.

Εάν λάβει κανείς υπ' όψιν τη θέση της χώρας στα Βαλκάνια, τα προβλήματα εθνικής άμυνας και ασφάλειας που αντιμετωπίζει, σε μια περίοδο μάλιστα διεθνούς γεωπολιτικής ρευστότητας, αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να εφαρμόζονται τέτοιες πολιτικές ή να επιδεικνύεται τέτοια ανοχή. Γίναμε μάρτυρες προσφάτως των εθνικοθρησκευτικών σπαραγμών στην "πολυπολιτισμική" Γιουγκοσλαβία και της αδυναμίας του ίδιου του ΝΑΤΟ να προστατεύσει στο Κοσσυφοπέδιο την επαγγελλόμενη "πολυπολιτισμικότητα".

Η πολυπολιτισμική μετάλλαξη είναι η μορφή με την οποία περιλαμβάνεται η Ελλάδα στην επιδιωκόμενη από τις ΗΠΑ γεωπολιτική αναδιάρθρωση των Βαλκανίων

Γνωρίζουμε επίσης ότι η προωθούμενη από τις ΗΠΑ "νέα τάξη" στα Βαλκάνια της μετασοβιετικής εποχής περιλαμβάνει ενός είδους γεωπολιτική αναδιάρθρωση, με στόχο την παγίωση, πάνω σε νέα σταθερή βάση, της αμερικανικής επιρροής στην περιοχή. Περιλαμβάνεται, κατά κάποιον τρόπο, και η Ελλάδα σε αυτήν την επιδιωκόμενη γεωπολιτική αναδιάρθρωση των Βαλκανίων, που προβάλλεται με κοινό ιδεολογικό παρονομαστή το λεγόμενο "πολυπολιτισμικό" μοντέλο; Είναι λογικό να αντιμετωπίζει κανείς με επιφυλακτικότητα και προσοχή, στο πλαίσιο αυτό, κηρύγματα, προτροπές και πολιτικές για "πολυπολιτισμική" μετάλλαξη της Ελλάδος; Μήπως τελικά η "πολυπολιτισμική" μετάλλαξη της Ελλάδος, με εισαγωγή και κατασκευή εθνικών και θρησκευτικών ομάδων και μειονοτήτων, είναι η μορφή με την οποίαν περιλαμβάνεται η Ελλάδα στη γεωπολιτική αναδιάρθρωση των Βαλκανίων; Μήπως, με άλλα λόγια, η λαθρομετανάστευση χρησιμοποιείται ως γεωπολιτικό όπλο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, για την προώθηση γεωπολιτικών αλλαγών στον ελλην
ικό χώρο και τη διάσπαση της εθνικής συνοχής της χώρας;

Ασφαλώς, η χώρα βρίσκεται σε μια δύσκολη γεωγραφική θέση. Δέχεται έντονες μεταναστευτικές πιέσεις στα σύνορά της, κάτω από τις σημερινές διεθνείς συνθήκες. Είναι όμως αυτό λόγος για να καταντήσει ξέφραγο αμπέλι, να δεχθεί τη βαλκανοποίησή της και την κασταστροφή, σε προοπτική, του εθνικού χαρακτήρα και της ταυτότητάς της με πρόσχημα ευφημισμούς και ιδεολογήματα του τύπου της "πολυπολιτισμικής" δήθεν κοινωνίας;

Η πολυπολιτισμικότητα δεν μπορεί να γίνει πρόσχημα για την εθνική αλλοτρίωση του ελληνικού λαού

Δεν απορρίπτει κανείς την καλώς νοούμενη πολυπολιτισμικότητα, που υπονοείται ως αναγνώριση και σεβασμός της διαφορετικής ταυτότητας οποιουδήποτε ατόμου ή ομάδας. Είναι όμως αδιανόητο να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την ανοχή μιας ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης, που καταλήγει σε αλλοτρίωση του ελληνικού λαού με πρόσχημα ανθρωπιστικούς δήθεν λόγους. Είναι πρόδηλο ότι στην πραγματικότητα υπηρετούνται στόχοι της παγκοσμιοποίησης και του διεθνούς οικονομικού νεοφιλελευθερισμού, που αντιμάχεται το εθνοκρατικό σύστημα, κατά πρώτο λόγο στην Ευρώπη.

Η λύση των προβλημάτων του Τρίτου Κόσμου δεν μπορεί να προέλθει από τη μετανάστευση και τη λαθρομετανάστευση. Απαιτεί συντεταγμένες αναπτυξιακές πολιτικές και αναπτυξιακή βοήθεια. Η Ελλάδα μπορεί και οφείλει στο πλαίσιο αυτό σε διμερείς και ευρωπαϊκό επίπεδο να προβεί στη μέγιστη δυνατή συμβολή. Δεν μπορεί όμως να δεχθεί τη διάσπαση της εθνικής και κοινωνικής συνοχής της και την υπονόμευση της εθνικής της ταυτότητας για να προσαρμοστεί στις επιταγές της παγκοσμιοποίησης, που παρουσιάζονται με επιτήδειο "ανθρωπιστικό" και κοσμοπολίτικο μανδύα.

Η Ελλάδα δεν είναι κάποια νέα χώρα ανοικτή σε διεθνή εποικισμό

Είναι επίσης εκπληκτικό ότι ορισμένοι υπολαμβάνουν την Ελλάδα, μια χώρα μοναδική στην ιστορία και τον πολιτισμό και από μια άποψη σύμβολο για ολόκληρη την ανθρωπότητα, ως κάποια νέα χώρα ανοικτή σε διεθνή εποικισμό. Ακόμη όμως και στις νέες χώρες, η είσοδος μεταναστών δεν ήταν και δεν είναι ελεύθερη. Αντιθέτως, εάν πάρει κανείς παράδειγμα την Αυστραλία, που είναι μια χώρα-ήπειρος με 18 εκατ. πληθυσμό, ο έλεγχος που ασκεί στην είσοδο νέων μεταναστών είναι δρακόντειος.

Τα γεγονότα στη Γαλλία και η Ελλάδα

Όσα συμβαίνουν στη Γαλλία είναι εξόχως διδακτικά για την Ελλάδα. Αποκαλύπτουν επίσης τους μύθους και τις αντιφάσεις της παγκοσμιοποίησης. Υποτίθεται ότι η εισαγωγή μεταναστών, ως φθηνού τριτοκοσμικού εργατικού δυναμικού, καθιστά την οικονομία πιο ανταγωνιστική στο πλαίσιο της ενιαίας παγκόσμιας αγοράς.

Μια ευρωπαϊκή όμως χώρα, παρ' όλες τις δυνατές αβαρίες, έχει ένα κοινωνικό μοντέλο και ένα ορισμένο κοινωνικό επίπεδο, συνυφασμένο με το βιοτικό επίπεδο και τον τρόπο ζωής του πληθυσμού. Η λογικώς απαιτούμενη ενσωμάτωση των μεταναστών καταλήγει σε διεκδίκηση κοινωνικής ισότητας ή σε κοινωνική πόλωση. Ακυρώνεται όμως και στις δύο περιπτώσεις το υποτιθέμενο κέρδος από την εισαγωγή μεταναστών, εκτός και αν καταλήξει σε γενική μισθολογική εξίσωση προς τα κάτω. Η Ελλάδα βρίσκεται ακόμη στα πρώτα στάδια νομιμοποίησης λαθρομεταναστών και αντιμετωπίζει προς το παρόν μικρότερο σχετικά κίνδυνο αναταραχών α λα γαλλικά. Αυτό όμως δεν είναι λόγος για να επαναπαύεται ή να έχει ψευδαπάτες. Σε αντίθεση προς τη Γαλλία, η Ελλάδα έχει στο έδαφός της πολύ μεγάλη συμπαγή ομάδα μεταναστών από όμορη χώρα και βρίσκεται στα Βαλκάνια. Δεν χρειάζεται να λάβει κανείς πολύ σοβαρά υπ' όψιν πρωτοσέλιδα αλβανικών εφημερίδων με εμπρηστικούς ολοσέλιδους τίτλους. Το γεγονός όμως ότι υπήρξαν είναι ενδεικτικό κ
αι χαρακτηριστικό.

Η Ελλάδα επιτρέπει επίσης, περίπου ογδόντα χρόνια μετά την ανταλλαγή πληθυσμών, την επανεγκατάσταση στο έδαφός της μεγάλων μουσουλμανικών ομάδων από διάφορες χώρες. Το θέμα έχει ιδιαίτερη σημασία για μια χώρα που βρίσκεται στο ιστορικό σύνορο του ανταγωνισμού χριστιανισμού και ισλάμ και έχει προβλήματα με την Τουρκία.

Η τελευταία φιλοδοξεί να ποδηγετήσει τους μουσουλμάνους στην Ευρώπη. Είδε κανείς με πόση έπαρση ο τούρκος πρωθυπουργός διείδε ως κύριο θέμα στις ταραχές των μεταναστών στη Γαλλία την ισλαμική μαντήλα και προσπάθησε να πουλήσει την τουρκική ένταξη στην ΕΕ ως δήθεν "γέφυρα πολιτισμών";

Προσπάθεια φυγής προς τα εμπρός εκπροσώπων της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας

Ορισμένοι εκπρόσωποι της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας που πρωτοστάτησαν στο παρελθόν σε πολιτικές ανοχής της λαθρομετανάστευσης και σε υποστήριξη του ιδεολογήματος της "πολυπολιτισμικής" κοινωνίας, έσπευσαν να προκαταλάβουν την ανάγνωση όσων συμβαίνουν στη Γαλλία. Προσπάθησαν να τα ερμηνεύσουν ως αποτέλεσμα ανεπαρκούς "πολυπολιτισμικής" πολιτικής και να τα αξιοποιήσουν ως επιχείρημα για την επιτάχυνση της νομιμοποίησης όλων γενικώς των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα και την "πολυπολιτισμική" προσαρμογή και μετάλλαξη της ελληνικής κοινωνίας.

Ασφαλώς, οι εκπρόσωποι αυτοί δεν έχουν διαβάσει τα "Πολιτικά" του Αριστοτέλη, ο οποίος στο Ε' βιβλίο του αναφέρεται διεξοδικά στο φαινόμενο της στάσεως σε μια πόλη και για το ποιους λόγους σημειώνονται στάσεις. Αναφέρει, συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων τα εξής: "Στασιωτικόν δε και το μη ομόφυλον, έως αν συμπνεύση ώσπερ γαρ ουδ' εκ του τυχόντος πλήθους πόλις γίγνεται, ούτως ουδ' εν τω τυχόντι χρόνω, διό όσοι ήδη συνοίκους εδέξαντο ή εποίκους, οι πλείστοι διεστασίασαν".

["Είναι στασιωτικόν (στασιάζει) δε και το μη ομόφυλον, μέχρι που να αποκτήσει το ίδιο πνεύμα, γιατί όπως η κάθε πολή δεν γίνεται από τυχαίο πλήθος, έτσι επίσης δεν γίνεται σε τυχαίο χρόνο, γι' αυτό όσοι ήδη δέχθηκαν συνοίκους ή εποίκους, τις περισσότερες φορές εστασίασαν"].

Ο Αριστοτέλης αναφέρει πλήθος παραδειγμάτων και υπογραμμίζει τις περιπτώσεις των Συρακουσίων και των Αμφιπολιτών. "Οι Συρακούσιοι", λέει, "μετά την ανατροπή των τυράννων, έκαναν πολίτες και τους ξένους και τους μισθοφόρους, οι οποίοι όμως εστασίασαν και ήρθαν σε ένοπλη ρήξη". (Πολιτικά, Ε' 25).

"Και οι Αμφιπολίτες, αφού δέχθηκαν εποίκους των Χαλκιδέων, εξεδιώχθησαν από αυτούς οι περισσότεροι". (Πολιτικά, Ε', 20).

Ορισμένοι, δυστυχώς, δεν θέλουν ούτε σήμερα να αντιληφθούν και να παραδεχθούν ότι το μέγεθος, η διάσταση και η δυναμική ενός φαινομένου έχει καθοριστική σημασία.

Δεν έχει κανείς αντίρρηση, εάν η χώρα έχει ανάγκη από πρόσθετα εργατικά χέρια, να μετακληθούν ξένοι εργάτες ή να νομιμοποιηθεί, έστω υπό όρους και προϋποθέσεις, περιορισμένος αριθμός λαθρομεταναστών. Δεν είναι όμως δυνατόν να δημιουργείται, αμέριμνα και αμελέτητα, ένα νέο γιγάντιο κοινωνικό πρόβλημα στη χώρα, με τη μορφή ενός τριτοκοσμικού πολυεθνικού υποπρολεταριάτου, του οποίου να ζητείται στη συνέχεια η κοινωνική ένταξη και ενσωμάτωση, ως να διαθέτει αυτή η χώρα ατελείωτους πόρους κοινωνικής προαγωγής και θέσεις εργασίας. Η χώρα αυτή αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά προβλήματα, που επιδεινώνονται τραγικά από την παγκοσμιοποίηση. Το 21% του πληθυσμού της ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Η ανεργία ανέρχεται επισήμως στο 11% και ανεπισήμως πολύ υψηλότερα. Αντιλαμβάνεται κανείς πού θα κατολισθήσει η ελληνική κοινωνία, εάν στο 21% που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας προστεθεί και ένα άλλο μεγάλο ποσοστό μεταναστών, της τάξεως του 10% ή του 20%;

Αντιλαμβάνεται κανείς και υπολογίζει πού θα οδηγηθεί η Ελλάδα και η ελληνική κοινωνία, εάν νομιμοποιηθούν όλοι οι λαθρομετανάστες και μπουν στον αυτόματο πιλότο για να γίνουν μόνιμοι κάτοικοι της χώρας; Λαμβάνουν επίσης υπ' όψιν την περίφημη "Κοινοτική Οδηγία 109/2003, την οποία έσπευσε να προωθήσει η κυβέρνηση Σημίτη επί ελληνικής προεδρίας" για την οικογενειακή επανένωση των "επί μακρόν διαμενόντων" (5 χρόνια παραμονής);

Η εφαρμογή της τελευταίας θα πολλαπλασιάσει, τουλάχιστον επί 2 και 3, τον αριθμό των νομίμων μεταναστών.

Το δέον γενέσθαι

Η κατάσταση στο θέμα αυτό έχει φτάσει, δυστυχώς, σε οριακό σημείο. Η επιβεβλημένη πορεία δεν είναι η φυγή προς τα εμπρός αλλά η περίσκεψη και ο προβληματισμός για τα όρια τα οποία πρέπει να τεθούν. Ένα πρώτο όριο είναι ο καθορισμός οροφής στον αριθμό των ξένων μεταναστών και εργαζομένων. Ένα δεύτερο είναι η αποφυγή δημιουργίας νέων τετελεσμένων με την αδιάκριτη νομιμοποίηση των πάντων. Σημειωτέον, η νομιμοποίηση καθιστά συναρμόδια την ΕΕ και περιορίζει τη δυνατότητα ασκήσεως εθνικής πολιτικής. Ένα τρίτο είναι η αυστηρότατη αποτροπή εισόδου ή μεταφοράς νέων λαθρομεταναστών στη χώρα. Ένα τέταρτο είναι η διαμόρφωση ειδικών πολιτικών για την κοινωνική ένταξη και προαγωγή των αποδεδειγμένως νομίμων μεταναστών στη χώρα. Ένα πέμπτο είναι η συνεργασία σε ευρωπαϊκό επίπεδο για κοινές μεταναστευτικές πολιτικές και για συντεταγμένη αναπτυξιακή ευρωπαϊκή βοήθεια, προς χώρες και περιοχές που εκπέμπουν μεγάλο αριθμό λαθρομεταναστών. Ένα έκτο είναι η διάκριση μεταξύ εργαζομένων για περιορι
σμένο χρόνο και επί μακρόν διαμενόντων.

Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να θεωρείται ως αυτονόητο ότι η νομιμοποίηση λαθρομεταναστών παραπέμπει αυτομάτως, για τους πάντες, σε παραδοχή τους ως μονίμων κατοίκων και εποίκων. Όπως συμβαίνει σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η άδεια εργασίας για περιορισμένο χρονικό διάστημα έχει ημερομηνία λήξεως και δεν σημαίνει μόνιμη εγκατάσταση και ελληνική υπηκοότητα.

Είναι επιταγή της λογικής και της σωφροσύνης, η χώρα αυτή που επέζησε ως έθνος μέσα από τόσες θύελλες, ξένες κατακτήσεις, εξισλαμισμούς, σφαγές και τετρακόσια χρόνια οθωμανικής δουλείας, να μη χάσει το μέτρο. Να μην εκλάβει τη Νεφέλη για Ήρα ως άλλος Ιξίων. Το εθνικό κράτος δεν εξάντλησε τον ιστορικό του ρόλο, όπως αβασίμως ορισμένοι ισχυρίζονται. Είναι το βάθρο της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας. Η κιβωτός των παραδόσεων, της ιστορίας και του πολιτισμού κάθε λαού.

Η υπέρβαση των εθνών θα γίνει άμεσα από συμπολιτείες που θα σέβονται την ταυτότητα και την κληρονομιά τους και θα κατοχυρώνουν τη δημοκρατική τους συμμετοχή. Δεν θα γίνει από την παγκοσμιοποίηση, με τα ψευδώνυμα ιδεολογήματα περί "πολυπολιτισμού" και "πολυπολιτισμικής" κοινωνίας.

* Ο Περικλής Νεάρχου διετέλεσε σύμβουλος επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής του Ανδρέα Παπανδρέου

---; 18/1/06 23:41

Δημοσίευση σχολίου

Πέμπτη, Ιανουαρίου 12, 2006

Απαιτουμε σεβασμο των αξιων μας απο τους μεταναστες?

19 σχόλια:

Blog Archive

Contributors

Ελληνικοι Συνδεσμοι

Διεθνεις Συνδεσμοι

Referrers