Κατά την τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας (24/3/2008) οι Αρχές της δημοκρατικής Ελλάδας ευθυγραμμίστηκαν με την ολοκληρωτική Κίνα. Κινητοποίησαν εντυπωσιακά τον αστυνομικό μηχανισμό για να εμποδίσουν κάθε διαμαρτυρία για την κατάσταση των ελευθεριών στη χώρα αυτή και τη συνεχιζόμενη αιματηρή καταπίεση στο Θιβέτ, προπηλάκισαν ξένους και Έλληνες πολίτες και ανάμεσά τους δημοσιογράφους, οδηγούν σε δίκη τον Ρομπέρ Μενάρ, Γενικό Γραμματέα της διεθνώς γνωστής οργάνωσης Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα που μάχεται αποτελεσματικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία της πληροφόρησης.
Ταυτόχρονα η κρατική ΝΕΤ, που είχε τη διεθνή ευθύνη για την τηλεοπτική κάλυψη της τελετής, λογόκρινε τις περισσότερες από τις σκηνές της διαμαρτυρίας και της βίαιης επέμβασης της αστυνομίας. Και επιπλέον ο κυβερνητικός εκπρόσωπος καυτηρίασε τις πράξεις ελεύθερης ειρηνικής έκφρασης ισχυριζόμενος ότι «δεν έχουν καμία σχέση με το ολυμπιακό πνεύμα».
Η αλήθεια είναι ότι σε πλήρη αντίθεση με το υποτιθέμενο ολυμπιακό πνεύμα βρίσκονται η ολοκληρωτική Κίνα που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ελληνικές αρχές που μετέχουν σε αυτό το φεστιβάλ υποκρισίας, καθώς και η ΕΣΗΕΑ, η οποία όχι μόνο δεν κατήγγειλε τη βία και τη λογοκρισία, αλλά ούτε καν συμπαραστάθηκε στους προπηλακιζόμενους και διωκόμενους συναδέλφους.
Καταδικάζουμε τη στάση των πρωταγωνιστών και των συνενόχων αυτής της κακής, για τη δημοσιογραφία και τη χώρα, ώρας και τους υποκριτές που τους καλύπτουν έστω και με τη σιωπή τους. Είμαστε αλληλέγγυοι με τους διωκόμενους ξένους συναδέλφους. Στη δίκη θα προσέλθουμε όλοι.
Υπογράφουν:
Γιώργος Αγγελόπουλος, Πάνος Αϊβαλής, Δημήτρης Αλεξόπουλος, Νίκος Αμανίτης, Βάλυ Βαϊμάκη, Μανώλης Βασιλάκης, Νίκος Βατόπουλος, Ροζάννα Βούρτση, Διονύσης Βυθούλκας, Θανάσης Γεωργακόπουλος, Bένα Γεωργακοπούλου, Ρούλα Γεωργακοπούλου, Παναγιωτης Γιάνναρος, Δημήτρης Γκιβίσης, Διονύσης Γουσέτης, Περικλής Δημητρολόπουλος, Δημήτρης Δουλγερίδης, Αναστασία Καμβύση, Τάκης Καμπύλης, Ηλίας Κανέλλης, Λίνα Καπετάνιου, Γκαζμέντ Καπλάνι, Άκης Καπράνος, Στέφανος Κασιμάτης, Ελεάνα Κολοβού, Ειρήνη Κοντογεωργίου, Μιχαλης Κουντούρης, Έφη Κυδωνάκη, Κώστας Κυριακόπουλος, Αλέκα Κυφιώτη, Ιωάννα Λουλούδη, Μήτσος Μανιάτης, Σερίφ Μεχμέτ, Μιχάλης Μητσός, Πάσχος Μανδραβέλης, Στρατής Μπαλάσκας, Αγγελική Μπούμπουκα, Ανδρέας Μπελιμπασάκης, Τάνια Μποζανίνου, Νάσος Μπράτσος, Αργυρώ Μώρου, Κίττυ Ξενάκη, Κατερίνα Οικονομάκου, Γιώργος Παγουλάτος, Aνδρέας Παπαγεωργόπουλος, Ανδρέας Παπαδόπουλος, Τέτα Παπαδοπούλου, Μαρίλια Παπαθανασίου, Κωνσταντίνα Παπασωτηρίου, Θανάσης Παπανδρόπουλος, Πέπη Ραγκούση, Φίλιππος Σαββίδης, Όλγα Σελλά, Σπύρος Σεραφείμ, Ήρα Σινιγάλια, Κώστας Σπυρόπουλος, Νίκος Σταθούλης, Κατερίνα Σχινά, Ριχάρδος Σωμερίτης, Kατερίνα Τασσοπούλου, Τάσος Τέλλογλου, Iάσων Τριανταφυλλίδης, Δημήτρης Τρίμης, Αντώνης Φωκίδης, Δημήτρης Χαραλάμπους, Όλγα Χαραμή, Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης, Τάκης Ψαρίδης.
Η παραπάνω καταγγελία των δημοσιογράφων για την απαράδεκτη συμπεριφορά της ΕΡΤ και της κυβέρνησης στο επεισόδιο της αφής της ολυμπιακής φλόγας δημοσιεύτηκε μόνο στην Ελευθεροτυπία, αν και δόθηκε σε όλες τις εφημερίδες. Η αιτία; Να τι γράφει ο "Ιός" χθες:«Πολλοί αναγνώστες, αλλά και συνάδελφοι, διαμαρτύρονται δικαίως για το λογοκριτικό τρόπο (συγ)κάλυψης από την ΕΡΤ της ακτιβιστικής παρέμβασης –υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα και στο Θιβέτ– μελών των ‘Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα’ στην Αρχαία Ολυμπία. Ζητούν επίσης ανάλογη κινητοποίηση και των ελληνικών δημοσιογραφικών σωματείων. Πολύ σωστά! Αλλά πρέπει να ξέρουν ότι πέρσι κατά τη συζήτηση στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ για την καθιερωμένη επίσκεψη Κινέζων δημοσιογράφων στην Αθήνα, το θέμα είχε ήδη κριθεί: Όταν 3 μέλη του συμβουλίου (Πετραλιά, Μπουκάλας και Τρίμης) ζήτησαν να υπάρξει κάποια αναφορά στο χαιρετισμό του κ. Σόμπολου για την ανελευθερία του Τύπου στην Κίνα, οι περισσότεροι σύμβουλοι έπεσαν να τους φάνε (με εξαίρεση τον Κ. Γκοτσίνα, που δημοσιοποίησε σχετική επιστολή). Το καταπληκτικό δε ήταν ότι οι Σόμπολος (Ν.Δ.) και Τσαλαπάτης (ΠΑΣΟΚ), που έχουν και είχαν την πλειοψηφία στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, συνέπεσαν με τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ στην εκτίμηση ότι ‘αυτά, για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη σοσιαλιστική Κίνα, τα λένε οι βαλτοί από τους Αμερικάνους’»!
Κυριακή, Μαρτίου 30, 2008
Ιερή δεν είναι η ολυμπιακή φλόγα, ιερά είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα
Έρχονται ...οι Έλληνες!
Όταν ο κ.Αλογοσκούφης αποφάσιζε (κατά παράβαση του κοινοτικού δικαίου, συμβάσεων που έχει αναλάβει την υποχρέωση να τηρεί και κάθε έννοιας ελεύθερης αγοράς) να περάσει την φωτογραφική τροπολογία για το πλαφόν του 20% στον ΟΤΕ πολλοί βγήκαν να υποστηρίξουν την ανάγκη "ελέγχου" τέτοιων στρατηγικών εταιριών από το κράτος. Όμως το σκάνδαλο Siemens, που σέρνεται για χρόνια αλλά φούντωσε στα μέσα Δεκεμβρίου λόγω της δουλειάς της γερμανικής δικαιοσύνης (διότι η ελληνική δικαιοσύνη και η πολιτική της ηγεσία απλά αδιαφορούσε πλήρως), μας έδειξε πώς ακριβώς μεταφράζεται αυτός ο "έλεγχος", γιατί οι πολιτικοί κάνουν τα πάντα μην χαθεί και μας εξήγησε τον πανικό του κ.Αλογοσκούφη να παρέμβει με νόμο για να εμποδίσει αυτό που γινόταν ελεύθερα στην αγορά.
Οι νέες καταθέσεις στελεχών της Siemens (1, 2, 3) συνεχίζουν να φωτίζουν την πραγματικότητα κρύβεται πίσω από τα αιτήματα για "δημόσιο χαρακτήρα", "κοινωνικό/κρατικό έλεγχο" κτλ του ΟΤΕ. Γιατί κρεμάνε οι συνδικαλιστές του μαύρα πανιά, γιατί τόσοι πολιτικοί βγαίνουν στα κανάλια να καταγγέλουν μια αγοραπωλησία μεταξύ δύο ιδιωτών, τι εξυπηρετεί η στρατευμένη αρθρογραφία στις εφημερίδες και γιατί κάποια κανάλια προβάλουν το θέμα εργολαβικά:Απίστευτα περιστατικά δωροληψιών Ελλήνων αξιωματούχων από τη Siemens προκύπτουν μέσα από τις μαρτυρικές καταθέσεις στελεχών της στη Γερμανία. Μεταξύ άλλων, περιγράφονται οι προσφορές σε είδος, όπως, για παράδειγμα, ψώνια σε ακριβά καταστήματα του Μονάχου, διαμονή σε πολυτελή ξενοδοχεία, δωρεάν διακοπές σε πολιτικούς, ακόμη και τα έξοδα για δεξιώσεις... γάμων συγγενικών τους προσώπων. Το σύνθημα «έρχονται οι Ελληνες» ήταν το κυρίαρχο στη δεκαετία του '90. Σε δημοσίευμά της, η Suddeutsche Zeitung αναφέρει ότι η Siemens δωροδοκούσε περί τα 200 στελέχη του ΟΤΕ από το 1990 έως το 2006
Τί ακριβώς σημαίνει κρατικός έλεγχος, συνδιοίκηση που επιδιώκει ο Αλογοσκούφης (αφού εκβίασε πρώτα την αγορά να συμπεριφερθεί όπως εξαρχής επιθυμούσε, ανγαγκάζοντάς της να πουλήσει στους εκλεκτούς του, παρατυπώντας με την τροπολογία στηριζόμενος στην ασφάλεια ότι η διαδικασία της καταδίσης θα τραβήξει για χρόνια) και γιατί χρειάζεται η απεμπλοκή του κράτους και απελευθέρωση της αγοράς από τους κρατικούς κηδεμόνες της (πάλι με λόγια των εμπλεκομένων):«Χρειαζόμαστε περισσότερη αγορά και λιγότερη πολιτική», λέει στέλεχος της μητρικής εταιρείας που συνταξιοδοτήθηκε πρόσφατα. «Πολλοί λένε, μα γιατί μας χτυπούν π.χ. οι Αμερικανοί; Μας χτυπούν γιατί μπήκαμε σε πολλές αγορές όπου δεν ήμασταν οι καλύτεροι, ήμασταν απλά καλοί και δεν αφήναμε εξαιτίας των σχέσεών μας με την πολιτική και τη διοίκηση να μπαίνει κανένας άλλος
Με δύο λόγια ο κύριος από τη Siemens μας περιέγραψε το πώς λειτουργεί η αγορά και η οικονομία στην Ελλάδα του "νεοφιλελευθερισμού". Το κράτος φροντίζει να υψώνει θεσμικά, νομικά και γραφειοκρατικά τείχη στις αγορές ώστε να εμποδίζεται η εισροή νέων παιχτών, να ωφελούνται τα ήδη εγκατεστημένα ολιγοπώλια και τα αυξημένα κέρδη μοιράζονται μεταξύ της συμμορίας (κράτος, πολιτικοί, συνδικαλιστές, διαπλεκόμενοι). Και όλα αυτά με την ηθική νομιμοποίηση της αριστερής ρητορείας του μεγάλου κράτους που παπαγαλίζεται από όλες τις πλευρές (ταυτόχρονα με την συνεχή καταγγελία του "νεοφιλελευθερισμού", πάλι από όλους).
Σάββατο, Μαρτίου 29, 2008
Fitna, του Geert Wilders
""If liberty means anything at all it means the right to tell people what they do not want to hear."
George Orwell
Είναι πραγματικά λυπηρό που η κυβέρνηση της Ολλανδίας και η προεδρία της ΕΕ δεν είχαν το θάρρος της κυβέρνησης της Δανίας πριν δύο χρόνια να υπερασπιστούν ένα από τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα, στην περίπτωση της ταινίας Fitna του Geert Wilders για το ισλάμ. Το Ολλανδικό Υπουργείο Δικαιοσύνης μάλιστα έψαχνε και τρόπους για να απαγορεύσει την κυκλοφορία της ταινίας.Το διακύβευμα δυστυχώς είναι μεγαλύτερο από την ασφάλεια που προσφέρει ο κατευνασμός του ισλαμοφασισμού. Η συμπεριφορά αυτή αναιρεί τον πυρήνα των αξιών του δυτικού κόσμου όπως διαμορφώθηκαν με την Μεταρρύθμιση, τον Διαφωτισμό, την Βιομηχανική Επανάσταση και με τους αγώνες ενάντια στους ολοκληρωτισμούς της Καθολικής Εκκλησίας, του δεσποτισμού, του φασισμού και του κομμουνισμού. Της ελευθερίας της ατομικής έκφρασης, της προστασίας της ελευθεροτυπίας, του σεβασμού της ιδιωτικότητας, του περιορισμού της παρέμβασης του κράτους, της ανεξιθρησκείας, του χωρισμού κράτους-εκκλησίας και της εξάλειψης του κοσμικού πολιτικού ρόλου της οργανωμένης θρησκείας.
Όπως και με τα σκίτσα του Μωάμεθ πριν 2 χρόνια, έτσι και σήμερα οι περισσότεροι Ευρωπαίοι είναι έτοιμοι να παραχωρήσουν στο Ισλάμ (και ειδικά στην ισλαμοφασιστική επιθετική εκδοχή του) αυτό που αρνήθηκαν οι πρόγονοί τους πριν 400 χρόνια να παραχωρήσουν στην Καθολική Εκκλησία, και αγωνίστηκαν εναντίον της γι'αυτό (με φωτεινή προς το παρόν εξαίρεση τον Σαρκοζί).
Παρακάτω παρατίθεται η ταινία (προσοχή, περιέχει σκληρές σκηνές).
GoogleVideo:
Το Liveleak εξηγεί γιατί λογόκρινε την ταινία που είχε αρχικά ανέβει εκεί (βρετανικός server):
To Liveleak μας λέει ότι “Liveleak.com has a strict stance on remaining unbiased and allowing freedom of speech so far as the law and our rules allow,”. Νομίζω η διαφορά μεταξύ ενός server που προστατεύεται από την Πρώτη Τροπολογία και ενός server σε ευρωπαϊκό έδαφος, όπου η ελευθερία της έκφρασης φτάνει so far as the law and our rules allow είναι εμφανής.
Δείτε ακόμα:
Μια παρόμοια συμπεριφορά της Ολλανδικής κυβέρνησης
Τα όρια της ελευθερίας της έκφρασης (μια καταπλητική ομιλία του Άρη Χατζή)
Ελευθερία του Λόγου, γιατί όμως;
Διαβάστε (οπωσδήποτε):
Περί Ελευθερίας - Τζον Στ.Μιλλ (Ολόκληρο εδώ)
Η Τυραννία της Μεταμέλειας - Πασκάλ Μπρυκνέρ (Κριτικές εδώ και εδώ)
Ελλάδα – η χώρα του νεοφιλελευθερισμού
Διαβάστε παρακάτω από τα πρακτικά της Βουλής της χθεσινής συζήτησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ότι ασκούν νεοφιλελεύθερη πολιτική. ΤΟ ΠΑΣΟΚ κατηγορεί τη ΝΔ ότι είναι προσκολλημένη ‘στο παρωχημένο ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού’. Η ΝΔ κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ ότι όταν ήταν στην κυβέρνηση ήταν ‘οπαδοί του χειρότερου νεοφιλελευθερισμού που γνώρισε ποτέ η εργατική τάξη στην Ελλάδα’.
Μάλλον αναφέρονται σε άλλη χώρα – ούτε ξέρω σε ποια χώρα. Είναι όντως η Ελλάδα η χώρα του νεοφιλελευθερισμού;
Φ. Σαχινίδης (ΠΑΣΟΚ):
Οι ρίζες της κρίσης είναι βαθιές και η αφετηρία της βρίσκεται στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της απελευθέρωσης και της απορύθμισης των δεκαετιών του 1980 και του 1990.Κ. Σπηλιόπουλος (ΠΑΣΟΚ):
Καταθέτουμε, λοιπόν, την πρόταση δυσπιστίας για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι για την πολιτική που εφαρμόζει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, μια πολιτική χωρίς στόχους και χωρίς σχέδιο, που συνάμα είναι και μια ταξική νεοφιλελεύθερη πολιτική, μια πολιτική που ευνοεί τους λίγους, τους ισχυρούς και τους κερδοσκόπους και που πλήττει τους εργαζόμενους και τους αδύναμους. […]Δυστυχώς, κύριοι της Κυβέρνησης, είστε προσκολλημένοι στο παρωχημένο ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού και αφαιρείτε από το κράτος τη δυνατότητα και τα εργαλεία να παρεμβαίνει αποτελεσματικά και ρυθμιστικά στην αχαλίνωτη κυριαρχία της παγκοσμιοποίησης των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών. […] Η πολιτική αυτή είναι ακραία νεοφιλελεύθερη θατσερική, αντιλαϊκή, περιορίζει τα ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα, χειροτερεύει αντί να βελτιώνει τη ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών.Α. Λεβέντης (ΣΥΡΙΖΑ):
Βέβαια και το ΠΑ.ΣΟ.Κ που υποβάλει την πρόταση δυσπιστίας είχε ακολουθήσει πολλές τέτοιες νεοφιλελεύθερες πρακτικές. Αποπειράθηκε να περάσει το νόμο Γιαννίτση, εφάρμοσε το νόμο Ρέππα που εκτός των άλλων περιορίζει της συντάξεις σημαντικά κ.λπ.Π. Παναγιωτόπουλος (ΝΔ):
Αποφασίστε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για τη δική σας ταυτότητα για να καταλήξετε σε μία συγκεκριμένη κριτική για την Κυβέρνηση. Όταν βρίσκεστε στην Αντιπολίτευση θυμόσαστε τον παλιό αριστερό εαυτό της πολιτικής σας εφηβείας. Θυμόσαστε την ταξική ανάλυση και περίπου παριστάνετε τους νεολαίους της λενινιστικής κομσομόλ. Όταν φθάνετε στα κυβερνητικά και στα υπουργικά πόστα τότε διαβάζετε τους κλασικούς του νεοφιλελευθερισμού, γίνεστε οι καλύτεροι μαθητές του Φρίντμαν, του Ρικάρντο και του Άνταμ Σμιθ. Η πραγματικότητα βοά και δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση. Η Κυβέρνηση των εκσυγχρονιστών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν εκείνη που πολλαπλασίασε τις κοινωνικές ανισότητες και τις ταξικές επιλογές στην ελληνική κοινωνία. Παράδειγμα, οι ιδιωτικές δαπάνες στο χώρο της υγείας πότε ξεπέρασαν κατά πολύ τις δημόσιες δαπάνες; Στην εποχή της διακυβέρνησης της χώρας από τους εκσυγχρονιστές του ΠΑ.ΣΟ.Κ.Π. Παυλόπουλος (ΝΔ):
Και επειδή γλώττα λανθάνουσα τα αληθή λέγει, νομίζω ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να ξεχάσει κανείς ότι όταν είστε στην Κυβέρνηση, είστε οι οπαδοί του χειρότερου νεοφιλελευθερισμού που γνώρισε ποτέ η εργατική τάξη στην Ελλάδα και οι εργαζόμενοι και όταν είστε στην Αντιπολίτευση, ελλείψει θέσεων και επειδή δεν θέλετε να θυμάστε το παρελθόν σας, υιοθετείτε ό,τι πιο ακραίο μπορεί να βρεθεί και νομίζετε ότι έτσι προσφέρετε υπηρεσία.
Τετάρτη, Μαρτίου 26, 2008
Ο Πρόεδρος Αλέξης για τον Πρόεδρο Μάο
Αλέξης Τσίπρας (Από συνέντευξη του στα ΝΕΑ στις 22/3/2008 με τίτλο «Ο Βελουχιώτης ίσως ήταν παραπάνω από Τσε της Ελλάδας»)
"Το Μεγάλο Άλμα Προς Τα Εμπρός και ο λιμός διήρκεσαν τέσσερα χρόνια.Σχεδόν 38 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από υποσιτισμό ή από εξοντωτική εργασία...
Ο λιμός δεν ήταν μόνο ο μεγαλύτερος του εικοστού αιώνα, αλλά και ο μεγαλύτερος όλης της καταγεγραμμένης ανθρώπινης ιστορίας.Ο Μάο ήξερε ότι ώθησε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους στο θάνατο τους με στέρηση τροφής ή με υποχρεωτική επίμοχθη εργασία.Το 1958 και το 1959 (δυο κρίσιμες χρονιές), η Κίνα εξήγαγε συνολικά 7 εκατομμύρια τόνους σιτηρών.Αυτή η ποσότητα θα είχε προσφέρει πάνω από 840 θερμίδες τη μέρα σε 38 εκατομμύρια ανθρώπους,δηλαδή θα είχε αποτελέσει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου...
Ο Μάο περίμενε ότι θα πέθαινε ακόμη περισσότερος κόσμος.Παρόλο που η μαζική εξολόθρευση του λαού δεν υπήρξε ποτέ ο σκοπός του Άλματος,ωστόσο ο Μάο ήταν προετοιμασμένος να χάσει ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού.Μάλιστα,είπε στα ανώτερα κομματικά στελέχη ότι δεν έπρεπε να συγκλονιστούν, αν συνέβαινε αυτό.Όταν έθεσε σε κίνηση το Μεγάλο Άλμα στο συνέδριο του Μαϊου του 1958,ο Μάο είπε στους αντιπροσώπους ότι όχι μόνο δεν έπρεπε να φοβούνται την ιδέα ότι θα πέθαιναν άνθρωποι ως αποτέλεσμα της πολιτικής του Κόμματος, αλλά ότι έπρεπε να τη θεωρούν και ευπρόσδεκτη..."Ο ταοϊστής φιλόσοφος Τσούανγκ Τζε,συνέχισε ο Μάο,"είχε δίκιο που καθόταν και τραγουδούσε όταν πέθανε η γυναίκα του.Πρέπει να οργανώνονται πανηγυρικά συλλαλητήρια όταν πεθαίνει κάποιος". "Πρέπει να γιορτάζεται ο θάνατος [...]Εφόσον πιστεύουμε στη διαλεκτική,πρέπει να είμαστε και υπέρ του θανάτου"...Το πένθος απαγορεύτηκε,όπως απαγορεύτηκαν και τα δάκρυα,εφόσον ο Μάο είπε ότι ο θάνατος αποτελούσε αιτία για εορτασμό.
Ο Μάο πίστευε ότι οι μαζικοί θάνατοι είχαν και μερικά πλεονεκτήματα.Τον Δεκέμβριο του 1958 είπε στα ανώτατα κομματικά στελέχη:"Ο θάνατος επιφέρει όφελος.Τα πτώματα λιπαίνουν τη γη."Για αυτό το λόγο διέταξε τους αγρότες να φυτέψουν καλλιέργειες πάνω στους τάφους,διαταγή που προκάλεσε μεγάλη οδύνη.
Σήμερα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ποιό θεωρούσε ο Μάο ως το ανώτατο επιτρεπτό όριο θανάτων.Όταν βρισκόταν στη Μόσχα το 1957,είπε:"Eίμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε 300 εκατομμύρια Κινέζους για τη νίκη της παγκόσμιας επανάστασης." Ο αριθμός αυτός αποτελούσε σχεδόν τον μισό πληθυσμό της Κίνας.Σε κομματικό συνέδριο τον Μαϊο του 1958, ο Μάο επανέλαβε :"Μην σας απασχολεί η ιδέα του παγκόσμιου πολέμου.Το πολύ πολύ μερικοί άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους[...]Πολλές φορές στην ιστορία μας έχουν αφανιστεί οι μισοί Κινέζοι[...]Καλύτερα να μείνει ο μισός πληθυσμός,αλλά καλό είναι και το ένα τρίτο[...]"
Δευτέρα, Μαρτίου 24, 2008
Μη δημοσίευση
Σήμερα στις 24/3/2008, κατά τη διάρκεια της αφής της Ολυμπιακής φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία, όλα κύλησαν ομαλά. Δεν έγινε καμία διαμαρτυρία για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα και δεν υπήρξε καμία παρεμβολή στην τελετή.
Για την ακρίβεια, και αυτή η δημοσίευση είναι μια παντελώς ανούσια δημοσίευση, χωρίς λόγο ύπαρξης.
Αν θέλετε να διαβάσετε κάτι πιο ευχάριστο και σας αρέσουν τα παραμύθια ιδού:
[1], [2], [3], [4], [5]
Το Αθηναϊκό / Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων αναφέρει το ανύπαρκτο γεγονός – παραμύθι για το οποίο δεν γράφηκε αυτό το ποστ, υποβαθμίζοντάς το όμως πλήρως (στην 25η παράγραφο του σχετικού άρθρου). Δίνει δε μόνο την αστυνομική πτυχή του, χωρίς να αναφέρει τα συνθήματα που δεν φώναξαν οι άνθρωποι που δεν διέκοψαν την ομιλία, και χωρίς να περιγράψει επακριβώς τη σημαία που δεν ξεδίπλωσε ο μη διαδηλωτής.
Θλίψη
Tο τέλος της εκδήλωσης αμαύρωσε μιά άχαρη, ελιτιστική και ρατσιστική παρέμβαση από εκπρόσωπο της αυτοπροσδιοριζόμενης ως "πράσινης διανόησης" της Καβάλας, η οποία υπαινίχτηκε ότι οι ομιλητές έβγαλαν χρήματα απ' την εκδήλωση κι επιτέθηκε προσωπικά στην Κωνσταντίνα λέγοντας ότι έξέδωσε βιβλίο όντας αμόρφωτη (όπως εύλογα επισημαίνει η coolplatanos, με τη λογική της εν λόγω κυρίας ο αγράμματος Μακρυγιάννης δεν θα έπρεπε να είχε τολμήσει να γράψει ούτε μία λέξη). Όπως λέει κι ο zouri, παντού υπάρχουν trolls, αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά στην προκειμένη περίπτωση.
"Η εμπειρία του blogging", εντυπώσεις
Σάββατο, Μαρτίου 22, 2008
Αποτελέσματα της έρευνας για τους ελληνόφωνους bloggers
Πριν από περίπου έναν χρόνο είχαμε αναρτήσει μία πρόσκληση για συμμετοχή σε on-line έρευνα για την ταυτότητα του ελληνόφωνου blogger από τον μεταπτυχιακό φοιτητή Ζαφείρη Καραμπάση. Τα αποτελέσματά της δημοσιεύτηκαν και μπορείτε να τα διαβάσετε αναλυτικά εδώ.
Παρασκευή, Μαρτίου 21, 2008
Το Μέλλον? Γιατί?
Τρίτη, Μαρτίου 18, 2008
Η Trusted Computing και η τεχνολογική εξάρτηση (II)
Στο πρώτο μέρος αυτού του άρθρου ρίξαμε μια συνοπτική ματιά στην τεχνολογία που ονομάζεται Trusted Computing (TC), στα οφέλη που προσφέρει αλλά και στους προβληματισμούς που προκαλεί [28, 29 , 39, 45, 21, 41]. Είδαμε ότι οι προβληματισμοί πηγάζουν από την αλλαγή των σχέσεων εμπιστοσύνης (ο χρήστης σαν “εχθρός” [38]) και ελέγχου (περιορισμός του ελέγχου του χρήστη / ιδιοκτήτη στην περιουσία του [32, 33, 36]), αλλά και από τον υποβιβασμό του υπολογιστή σαν χρηστικού εργαλείου.
Στο δεύτερο αυτό μέρος θα επιχειρήσω να παρουσιάσω μερικούς από τους προβαλλόμενους κινδύνους από την κακή εφαρμογή της TC, από την σκοπιά των συνεπειών τους:
Α. Επιδράσεις στον ανταγωνισμό, την καινοτομία και την οικονομία.
Όπως αναφέρθηκε στο πρώτο μέρος η TC δίνει την τεχνική δυνατότητα επιβολής της χρήσης ενός συγκεκριμένου προγράμματος για κάποιον συγκεκριμένο σκοπό. Παρόμοιες προσπάθειες δεν είναι βέβαια πρωτόγνωρες στην αγορά πληροφορικής. Πριν από μερικά χρόνια ήταν της μόδας αρκετοί δικτυακοί τόποι (με την προτροπή / καθοδήγηση εταιρειών λογισμικού) να προσπαθούν να επιβάλουν την χρήση συγκεκριμένων προγραμμάτων περιήγησης (browsers) με το να μην δέχονται να «σερβίρουν» τις σελίδες σωστά ή και καθόλου στα άλλα προγράμματα περιήγησης. Η αγορά - που γενικά προτιμά τα ανοιχτά πρότυπα - βρήκε εύκολα την λύση: οι άλλοι browsers συνδέονταν στον δικτυακό τόπο «παριστάνοντας» τον προτιμούμενο browser. Κάτι τέτοιο όμως θα είναι σχεδόν αδύνατο από ένα υπολογιστή με TC καθώς η «εξ’ αποστάσεως πιστοποίηση» θα προδίδει την ταυτότητα του προγράμματος με σχεδόν απόλυτο βαθμό βεβαιότητας και χωρίς ο χρήστης να μπορεί να την παρακάμψει.
Κατά παρόμοιο τρόπο μία εταιρεία Α που κυριαρχεί στο χώρο των επεξεργαστών κειμένου θα μπορούσε να επιβάλει την χρήση του δικού της προγράμματος για το διάβασμα αρχείων συγκεκριμένης μορφής (πχ. .doc) κρυπτογραφώντας τα αρχεία με δικά της κλειδιά. Ένας οργανισμός Β που θα αποφάσιζε αργότερα να χρησιμοποιήσει ένα διαφορετικό πρόγραμμα για τον ίδιο σκοπό θα διαπίστωνε ότι δεν μπορεί να μετατρέψει τα ήδη υπάρχοντα αρχεία του χωρίς την συγκατάθεση της εταιρείας Α, που θα μπορούσε για παράδειγμα να τον χρεώσει για τα προγράμματα μετατροπής. Πολλά παρόμοια και χειρότερα σενάρια έχουν προταθεί αλλά όλα έχουν έναν κοινό παρανομαστή: την στρέβλωση του ανταγωνισμού μέσω της επιβολής χρήσης ενός συγκεκριμένου προγράμματος [4, 30]. Πολλές από τις πρακτικές αυτές βέβαια παραβιάζουν τους νόμους περί ανταγωνισμού, καθώς αποκλείουν άλλες εταιρείες του χώρου από την αγορά. Το πρόβλημα είναι ότι οι σχετικές νομικές διαδικασίες είναι συνήθως πολύ χρονοβόρες και οι καθυστερήσεις σε μία αγορά σαν της πληροφορικής μπορούν να αποβούν μοιραίες για τον ανταγωνιστή (συνήθως χρεοκοπεί) ακόμα και αν στο τέλος δικαιωθεί. (Παράδειγμα: Η Netscape δικαιώθηκε κατά της Microsoft αλλά δεν υπάρχει πλέον). Επιπλέον η νομική οδός είναι συνήθως απαγορευτική για τις μικρές εταιρείες. Η τεχνική λύση που χρησιμοποιείται σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις είναι αυτή της ανάλυσης (reverse engineering) του προϊόντος ή των αρχείων του για την αποκάλυψη των «μυστικών» του. Είναι μάλιστα τέτοια η σημασία της λύσης αυτής για το ανταγωνισμό που παρόλο που τέτοια ανάλυση προγραμμάτων είναι για πολλές χρήσεις παράνομη, επιτρέπεται από τις νομοθεσίες των περισσοτέρων χωρών όταν γίνεται αποκλειστικά για να εξασφαλίσει την συνεργασία / επικοινωνία μεταξύ προγραμμάτων κτλ. Έτσι για παράδειγμα η κοινότητα ανοιχτού λογισμικού και κάποιοι ανταγωνιστές μπόρεσαν να δημιουργήσουν προγράμματα ανταγωνιστικά του Microsoft Office που να μπορούν να συνεργάζονται μαζί του παρόλο που ήταν ένα κλειστό πρότυπο. Μέσω της TC όμως το reverse engineering καθίσταται τεχνικά σχεδόν αδύνατο ακόμα και αν είναι νομικά επιτρεπτό, κόβοντας και τον πλάγιο δρόμο για την προάσπιση του ανταγωνισμού.
Ο οργανισμός Β όμως μπορεί να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα ακόμα και αν η εταιρεία Α δεν αποφασίσει υπέρ μίας τέτοιας κατάφωρης κατάχρησης της TC. Σαν παράδειγμα ο καθηγητής Anderson [28, 29] αναφέρει ένα μεγάλο δικηγορικό γραφείο το αρχείο του οποίου αποτελείται πιθανώς από δεκάδες χιλιάδες ηλεκτρονικά έγγραφα που του έχουν σταλεί από μερικές χιλιάδες διαφορετικές πηγές. Εάν τα έγγραφα αυτά έχουν δημιουργηθεί με χρήση της υποδομής TC δεν αποτελούν ουσιαστικά ιδιοκτησία του γραφείου αλλά των αποστολέων που μπορεί να έχουν εκχωρήσει περιορισμένα δικαιώματα, πχ. ανάγνωσης μόνον. Εάν το γραφείο αποφασίσει στο μέλλον την χρήση ενός ανταγωνιστικού επεξεργαστή κειμένου θα βρεθεί στην δυσάρεστη θέση να χρειάζεται ψηφιακά πιστοποιητικά (signed digital certificates) από όλους τους αποστολείς προκειμένου να μπορεί να μετατρέψει τα αρχεία σε άλλη μορφή, με δυσβάστακτο φυσικά κόστος. Πρόκειται στην ουσία για ένα πολύ ιδιότυπο «κλείδωμα» (vendor lock-in) στο προϊόν της εταιρείας Α, χωρίς η εταιρεία που ωφελείται να μπορεί να θεωρηθεί άμεσα υπεύθυνη. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι η εταιρεία λογισμικού αποκτά έτσι έναν πολύ σημαντικό μοχλό πίεσης έναντι των πελατών της, με σοβαρές οικονομικές συνέπειες. Θα μπορούσε για παράδειγμα να επιβάλει δυσμενείς οικονομικούς όρους αδειοδότησης (licensing) του προγράμματος σίγουρη ότι οι πελάτες θα σκεφτούν διπλά την χρήση ενός ανταγωνιστικού προϊόντος.
Αυτή η υπερσυγκέντρωση ισχύος στους κατασκευαστές των εφαρμογών αλλά και τους ελέγχοντες την τεχνολογία TC θα έχει δυνητικά και άλλες σοβαρές συνέπειες για την αγορά λογισμικού. Συνήθως γύρω από τις μεγάλες εφαρμογές δημιουργείται μια πλειάδα χρήσιμων και πολλές φορές καινοτόμων συμπληρωμάτων από μικρότερους κατασκευαστές: μικρότερες εφαρμογές που επεξεργάζονται τα δεδομένα της κύριας εφαρμογής, πρόσθετα (add-ons / plug-ins / extensions) κτλ. Καθώς όμως με την TC o έλεγχος των παραγόμενων δεδομένων ανήκει αποκλειστικά στον κατασκευαστή της κύριας εφαρμογής επαφίεται σε αυτόν να αποφασίσει σε ποιους μικρότερους θα επιτρέψει πρόσβαση στο «οικοσύστημα» και υπό ποιους όρους.
Οι ελέγχοντες την υποδομή TC όμως έχουν και άλλους τρόπους να στριμώξουν τις μικρότερες εταιρείες ή τους ανεξάρτητους κατασκευαστές, εάν το επιθυμούν. Θα μπορούσαν για παράδειγμα να απαιτήσουν, με πρόσχημα την ασφάλεια, κάποια διαδικασία πιστοποίησης (certification) ότι τα προγράμματα υλοποιούν σωστά τις αρχές της TC πριν τους επιτραπεί να «τρέξουν» στην νέα πλατφόρμα, δημιουργώντας πρόσθετα οικονομικά βάρη. Μια παρόμοια πρακτική ακολουθείται από χρόνια από τους κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων για κάποιες ανεξάρτητες εφαρμογές.
Κάποια πιο ακραία σενάρια θέλουν τον κατασκευαστή του λειτουργικού συστήματος να μην επιτρέπει την εκτέλεση εφαρμογών [41] που είτε δεν είναι TC, είτε είναι ανοιχτού λογισμικού, είτε απλά βρίσκονται στην «μαύρη λίστα» του. Έτσι το λειτουργικό σύστημα θα μπορούσε να μπλοκάρει την εκτέλεση προγραμμάτων εκσφαλμάτωσης (debuggers), αν ο χρήστης δεν πληρώσει και δηλωθεί για κάποια άδεια ανάπτυξης εφαρμογών, με το πρόσχημα ότι τα εργαλεία αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και από αυτούς που «σπάνε» και αντιγράφουν προγράμματα (crackers). Ή θα μπορούσε να μπλοκάρει προγράμματα ιδιωτικής επικοινωνίας (πχ. Virtual Private Networks) ή ανταλλαγής αρχείων (peer-to-peer) κατόπιν πίεσης από την μουσική ή κινηματογραφική βιομηχανία για λόγους αντιμετώπισης της πειρατείας (άσχετα αν τα εν λόγω προγράμματα έχουν και άλλες εφαρμογές).
Τα σενάρια αυτά προβληματίζουν ιδιαίτερα την κοινότητα του λεγόμενου ανοιχτού λογισμικού που φοβάται ότι η TC είναι το εργαλείο που περίμεναν οι εταιρείες παραγωγής «κλειστού» λογισμικού (proprietary software) για να την πετάξουν έξω από το παιχνίδι. Σύμφωνα μάλιστα με κάποιες απόψεις [40, 31, 32] η χρήση κάποιων πρακτικών σε συνδυασμό με την TC θα μπορούσε να ακυρώσει ουσιαστικά την ικανότητα των αδειών ανοιχτού λογισμικού να προστατεύουν τον ελεύθερο χαρακτήρα της πνευματικής ιδιοκτησίας της κοινότητας. Ακόμα χειρότερα, μέρος αυτής της ιδιοκτησίας θα μπορούσε να περάσει στα χέρια κάποιων εταιρειών, που θα οικειοποιηθούν έτσι την εθελοντική εργασία χιλιάδων δημιουργών ανά τον κόσμο. Πέρα από το ηθικό ζήτημα κάτι τέτοιο θα είχε και πολύ σοβαρές οικονομικές συνέπειες καθώς το λογισμικό αυτό χρησιμοποιείται από ένα μεγάλο - και διαρκώς αυξανόμενο - αριθμό ιδιωτικών και κρατικών υπηρεσιών ανά τον κόσμο.
Αν τα ακραία αυτά σενάρια είναι ακόμα μακριά κάποιες άλλες ιδέες μπορεί να βρίσκονται κοντά στο στάδιο υλοποίησής τους. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, μεγάλες εταιρείες λογισμικού προσανατολίζονται να προσφέρουν στους χρήστες υπολογιστές - και ενδεχομένως άλλες ψηφιακές συσκευές - σε πολύ χαμηλές τιμές ή ακόμα και δωρεάν. Οι υπολογιστές αυτοί θα είναι από κατασκευής, με χρήση της TC, «κλειδωμένοι» να τρέχουν συγκεκριμένα προγράμματα μόνο, που θα μοσχοπωλούνται εν συνεχεία στους αγοραστές από την ίδια την εταιρεία ή τους επιλεγμένους συνεργάτες / υποκατασκευαστές της. Παρόμοιο επιχειρηματικό μοντέλο (business model) χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια για τις κονσόλες βιντεοπαιχνιδιών , στην περίπτωση όμως των προσωπικών υπολογιστών οι προσδοκίες των χρηστών είναι εντελώς διαφορετικές. Οι χρήστες αυτοί θα ανακαλύπτουν - εκ των υστέρων - ότι οι δυνατότητες επιλογής τους είναι πολύ περιορισμένες και το τι μπορούν να κάνουν και τι όχι με τον νέο τους υπολογιστή είναι προαποφασισμένο. Το πραγματικό πρόβλημα όμως είναι ότι το μοντέλο αυτό θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για την αγορά λογισμικού που μετατρέπεται εν δυνάμει ουσιαστικά σε μία ελεγχόμενη αγορά: Λογισμικό θα μπορούν να πωλούν μόνο οι συνεργαζόμενοι με την μεγάλη εταιρεία που ελέγχει το σχήμα και με τους δικούς της όρους.
Τα λίγα αυτά παραδείγματα αναδεικνύουν ελπίζω τις σοβαρές συνέπειες που μπορεί να έχει η κακή χρήση της TC στο ανταγωνισμό και την καινοτομία [46]. Η αγορά λογισμικού όμως (και των συναφών «νέων τεχνολογιών» γενικότερα), είναι εδώ και δεκαετίες τόσο δυναμικά αναπτυσσόμενη ακριβώς γιατί βασίζεται στις αρχές του ελεύθερου ανταγωνισμού και εκτιμά τα ανοιχτά πρότυπα. Είναι ανοικτή στην τεχνολογική καινοτομία, κύριοι εκφραστές της οποίας είναι τις περισσότερες φορές μικρές και νέες στο χώρο εταιρείες ή και μεμονωμένα άτομα [47]. Μια πιθανή χαλιναγώγησή της θα ωφελούσε πολύ λίγους και θα ζημίωνε παγκοσμίως πάρα πολλούς.
Β. Νομικά κωλύματα
Το γεγονός ότι η TC μπορεί να δημιουργήσει έγγραφα που ουσιαστικά δεν ανήκουν σε αυτόν που τα έχει υπό την φυσική κατοχή του ή που είναι ανακλήσιμα δημιουργεί νομικής φύσεως ανησυχίες. Και αυτό γιατί τα ηλεκτρονικά έγγραφα αποτελούν σήμερα αποδεικτικά στοιχεία για κάθε είδους σκοπό - από μία απλή συναλλαγή μέχρι μια μεγάλη λογιστική / δικαστική έρευνα - και σε κάποιες περιπτώσεις αποτελούν υποκατάστατα φυσικών εγγράφων με νομική ισχύ. Στην πιο απλή περίπτωση κάποιος ανύποπτος χρήστης θα δεχθεί ένα τέτοιο έγγραφο σαν απόδειξη συμβολαίου, μόνο και μόνο για να διαπιστώσει αργότερα ότι το έγγραφο είτε δεν υπάρχει πια ως δια μαγείας στον σκληρό του δίσκο ή δεν μοιάζει με αυτό που είχε αρχικά αποδεχθεί. Ακόμα χειρότερα ένας υφιστάμενος (μηχανικός, γιατρός) θα κατηγορηθεί άδικα για κάποιο ατύχημα παρόλο που είχε ειδοποιήσει για τους κινδύνους τους ανωτέρους του με email που έπαψαν να υπάρχουν [28, 29, 41]. Σε ευρύτερη κλίμακα ο καθένας μπορεί να φανταστεί πόσο χρήσιμος είναι ένας τέτοιος μηχανισμός σε ένα οργανισμό που θέλει να καλύψει τα βρώμικα ίχνη του από τον νόμο, σε περιπτώσεις πχ. χρηματιστηριακής απάτης (όπως οι δεκάδες τέτοιες υποθέσεις που ερευνήθηκαν παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια), μονοπωλίων και τραστ κτλ [30]. Σε όλες αυτές τις έρευνες οι αρχές βασίζονται σε ανάλυση ηλεκτρονικών έγγραφων και ταχυδρομείου. Έτσι η χρήση της TC για την δημιουργία πχ. ανακλήσιμων email (μια από τις εφαρμογές που προβάλλονται), μπορεί να παραβιάζει ποικιλία διατάξεων της σχετικής νομοθεσίας ή να απαιτεί την αναθεώρηση της, μιας και δημιουργούνται σοβαρά ζητήματα στην δυνατότητα καταλογισμού ευθυνών και αναζήτησης ενόχων.
Γ. Απώλεια ιδιωτικότητας.
Δύο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της TC που προκαλούν σοβαρές ανησυχίες όσον αφορά την ιδιωτικότητα και την προστασία των προσωπικών δεδομένων: Πρώτον, το γεγονός ότι η κάθε ψηφιακή συσκευή μπορεί να αναγνωρίζεται κατά μοναδικό τρόπο και δεύτερον το ότι ο χρήστης δεν μπορεί να γνωρίζει επακριβώς τι κάνει το λογισμικό που εκτελείται στον υπολογιστή του.
Ένας browser ή κάποια άλλη δικτυωμένη εφαρμογή θα μπορούσε να στέλνει τον μοναδικό αριθμό του υπολογιστή στους δικτυακούς τόπους που ο χρήστης επισκέπτεται (πιθανότατα κατόπιν αίτησης) κάνοντας εύκολη την αναγνώριση του υπολογιστή που συνδέεται. Εάν μάλιστα ο αριθμός αυτός έχει συνδεθεί και με το όνομα του ιδιοκτήτη, πχ. κατά την διαδικασία απόκτησης εγγύησης, τότε χάνεται και το σημαντικότερο όπλο διαφύλαξης της ιδιωτικότητας: η ανωνυμία. Ακόμα χειρότερα κάποια εφαρμογή θα μπορούσε να συλλέγει κρυφά από τον χρήστη και να στέλνει σε συγκεκριμένους παραλήπτες σημαντικά προσωπικά στοιχεία: τι προγράμματα έχει εγκατεστημένα, τι ηλεκτρονικά βιβλία διαβάζει, τι μουσική ακούει, ποιους δικτυακούς τόπους χρησιμοποιεί κτλ. Προσέξτε ότι εδώ δεν μιλάμε για κάποιο κακόβουλο πρόγραμμα που έχει παρεισφρήσει λαθραία στον υπολογιστή αλλά για εφαρμογές ευυπόληπτων κατασκευαστών που παράλληλα με το κύριο έργο τους συλλέγουν και τα προαναφερθέντα στοιχεία.
Τα σενάρια αυτά δεν ανήκουν στην σφαίρα του φανταστικού. Η συλλογή προσωπικών στοιχείων είτε από τον κυβερνοχώρο είτε με άλλους τρόπους κυρίως για λόγους μάρκετινγκ κτλ. είναι σήμερα μια πολύ μεγάλη αγορά με εξειδικευμένες εταιρείες. Οι πρακτικές μάλιστα πολλών από τις εταιρείες αυτές αλλά και το που καταλήγουν τελικά τα δεδομένα απασχολούν σχεδόν καθημερινά τις σχετικές αρχές. Μία πιο «προχωρημένη» δραστηριότητα, κυρίως στις ΗΠΑ, είναι ο συνδυασμός των στοιχείων για την δημιουργία επώνυμων «προφίλ» που πωλούνται στην συνέχεια σε ενδιαφερόμενους (πχ. εργοδότες). Η φύση βέβαια του Διαδικτύου είναι τέτοια που κάνει αυτή την διασταύρωση στοιχείων δύσκολη, αλλά αυτό μπορεί μάλλον να αλλάξει με χρήση της TC.
Αλλά ούτε και οι εφαρμογές «κατάσκοποι» είναι σπάνιες. Η σύντομη ιστορία του Διαδικτύου έχει καταγράψει αρκετές περιπτώσεις προγραμμάτων που επιχειρούσαν να στείλουν πληροφορίες στην «βάση» τους (“call home”). Αυτό που έκανε τελικά τις εταιρείες λογισμικού να εγκαταλείψουν την πρακτική αυτή και να ζητούν την άδεια του χρήστη για την αποστολή δεδομένων ήταν η αποκάλυψη, μέσω ανάλυσης του λογισμικού και των επικοινωνιών του, και η κατακραυγή που ακολούθησε. Με χρήση της TC όμως η εσωτερική λειτουργία και οι επικοινωνίες του προγράμματος γίνονται αδιαφανής υπόθεση. Ο χρήστης δεν μπορεί να έχει καμία ιδέα ή έλεγχο για το τι κάνει το λογισμικό του και σε ποιόν αποκαλύπτει την ταυτότητα του.
Αναγνωρίζοντας τα πιθανά προβλήματα ιδιωτικότητας, οι ίδιοι οι συγγραφείς της προδιαγραφής TC πρόσθεσαν στην έκδοση 1.2 της προδιαγραφής την δυνατότητα «ανωνυμοποίησης» της «εξ’ αποστάσεως πιστοποίησης» (Direct Anonymous Attestation), που δεν φαίνεται όμως να εξασφαλίζει ανωνυμία σε όλες τις περιπτώσεις (δείτε παρακάτω).
Δ. Επιπτώσεις στην δημοκρατία και την ελευθερία έκφρασης.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι τεχνολογίες σαν την TC είναι το όνειρο του κάθε υπευθύνου λογοκρισίας, που θα έχει πλέον και την τεχνική δυνατότητα - πέραν της νομικής - να απαγορεύσει την διάθεση / ανάγνωση / θέαση ενός ηλεκτρονικού έργου. Αν αναλογιστούμε μάλιστα ότι στο εγγύς μέλλον όλο και περισσότερα έργα θα έχουν ηλεκτρονική μορφή (βιβλία, ψηφιακός κινηματογράφος κτλ.) αντιλαμβανόμαστε εύκολα το μέγεθος του κινδύνου. Εκεί όμως που τα σενάρια γίνονται πραγματικά εφιαλτικά είναι σε θέματα ελευθερίας της πολιτικής έκφρασης. Ήδη ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της πληροφορίας που έχει πολιτική σημασία διακινείται ηλεκτρονικά. Ο προσωπικός υπολογιστής είναι το βασικό εργαλείο του κάθε δημοσιογράφου, πολιτικού συγγραφέα ή υπεύθυνου πολιτικής επικοινωνίας. Το Διαδίκτυο είναι βασικό μέσο διάδοσης ειδήσεων και ιδεών, δημιουργίας κοινοτήτων με πολιτικούς στόχους και συντονισμού της δράσης τους, εργαλείο για προεκλογικές καμπάνιες με χαμηλό κόστος κτλ. Αποτελεί πραγματικό βήμα ελεύθερης έκφρασης για τον κάθε σκεπτόμενο πολίτη που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει πιο επίσημα κανάλια (ΜΜΕ, τύπο). Κάθε λογής πολιτικές κινήσεις, ακόμη και επαναστάσεις, έχουν βασιστεί τα τελευταία χρόνια στον συντονισμό μέσω του δικτύου ή των κινητών τηλεφώνων ενώ τα ηλεκτρονικά μέσα είναι συχνά ο μόνος τρόπος πληροφόρησης του υπόλοιπου κόσμου για το τι γίνεται εντός των τειχών ολοκληρωτικών χωρών. Αλλά και στις δημοκρατικές κοινωνίες ουκ ολίγες κυβερνήσεις βρέθηκαν υπόλογες λόγω διαρροής ηλεκτρονικών εγγράφων. Το πρόβλημα είναι ότι η TC δίνει την δυνατότητα κεντρικού ελέγχου της παραγόμενης και διακινούμενης ψηφιακής πληροφορίας [28, 29, 45]. Στην πιο ακραία περίπτωση ένα ολοκληρωτικό καθεστώς μπορεί να απαιτήσει να ορίζει το ίδιο τα ψηφιακά κλειδιά όλων των υπολογιστών που πωλούνται στην χώρα. Έτσι οποιοδήποτε ενοχλητικό κείμενο θα εξαφανίζεται μαγικά από την κυκλοφορία ή θα γίνεται μη αναγνώσιμο ενώ ο συγγραφέας του θα εντοπίζεται με ευκολία (μη ξεχνάτε ότι τα κλειδιά είναι μοναδικά). Αλλά και σε ελεύθερα καθεστώτα που δεν θα υπάρχει κρατικός έλεγχος των κλειδιών τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Εδώ οι δικαστικές ή άλλες αρχές μπορεί να απαιτήσουν από ένα συγγραφέα να αποσύρει (κυριολεκτικά) ένα ενοχλητικό κείμενο του με πρόσχημα πχ. την δημόσια ασφάλεια ή γιατί κρίθηκε συκοφαντικό. Ο διευθυντής μιας ηλεκτρονικής εφημερίδας που αποστέλλεται με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (κάτι πολύ πιθανό στο κοντινό μέλλον) μπορεί πχ. να υποκύψει σε πολιτικές πιέσεις να αποσύρει ή ακόμα και να αλλάξει εκ των υστέρων όλα τα αντίγραφα που διανεμήθηκαν ακόμα και αν αυτά βρίσκονται ήδη στον σκληρό δίσκο των πελατών! Μάλιστα μιας και η υποδομή της TC εν γένει δεν ελέγχεται από τον τελικό χρήστη οι ενδιαφερόμενες αρχές μπορούν να παρακάμψουν εντελώς τον συγγραφέα και να ελέγχουν την πληροφορία απλά με την σύμπραξη των εταιρειών υλικού / λογισμικού. Τέλος η κάθε κρατική υπηρεσία μπορεί να βασίζεται στην TC για να καλύπτει τα άπλυτά της καθώς μπορεί να διαβαθμίσει τα έγγραφα έτσι ώστε να μην μπορούν να μεταφερθούν εκτός των Η/Υ του γραφείου.
Ε. Χρήση σαν εργαλείο εξωτερικής πολιτικής.
Ο σύγχρονος πολιτισμός μας εξαρτά όχι μόνο την ευημερία του αλλά και την ίδια την επιβίωση του από την ψηφιακή τεχνολογία. Τα πάντα σήμερα από το τραπεζικό σύστημα και την γραφειοκρατική μηχανή του κράτους μέχρι τα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής και τις εγκαταστάσεις υδροδότησης εξαρτώνται από υπολογιστές κάποιας μορφής και η εξάρτηση αυτή αυξάνεται ταχύτατα χρόνο με τον χρόνο. Παρόλο όμως που η τεχνολογία χρησιμοποιείται πλέον από τις περισσότερες χώρες του κόσμου παράγεται από πολύ λιγότερες. Ο δε «σκληρός πυρήνας» της - επεξεργαστές και αλλά ηλεκτρονικά, μεταξύ των οποίων και η υποδομή της TC - σχεδιάζεται από σχετικά λίγες εταιρείες από χώρες που μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Το γεγονός αυτό δημιουργεί έναν απαράμιλλης ισχύος μοχλό πολιτικής πίεσης και σε συνδυασμό με τον εξ’ αποστάσεως έλεγχο που επιτρέπει η TC μπορεί να μετατραπεί σε πραγματικό όπλο. Προσέξτε ότι δεν μιλάμε εδώ απλά για μια χώρα Α που διακόπτει πώληση εξοπλισμού ή ανταλλακτικών σε μια άλλη Β λόγω μιας μεταξύ τους κρίσης (έχει συμβεί συχνά μέχρι τώρα), αλλά για εξοπλισμό που έχει ήδη νόμιμα η Β και ξαφνικά δεν δουλεύει. Η απειλή «θα σας γυρίσουμε στην λίθινη εποχή» αποκτά πλέον άλλο νόημα [28, 29]. Αλλά και σε λιγότερο ακραίες καταστάσεις η «αδιαφάνεια» των προγραμμάτων λόγω TC δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην προστασία ευαίσθητων δεδομένων. (Δείτε εδώ [48] για κάποια σχετική παλαιότερη περίπτωση όπου η χρήση TC θα εμπόδιζε την αποκάλυψη).
Τα ερωτήματα που προκύπτουν βέβαια είναι πόσο πιθανά είναι τα παραπάνω σενάρια αλλά και πόσο άμεσοι είναι οι σχετικοί κίνδυνοι. Κατά την γνώμη μου τα πιο ακραία από αυτά είναι μάλλον απίθανα, τουλάχιστον για το εγγύς μέλλον και για τον δημοκρατικό κόσμο, καθώς θα προκαλούσαν πολύ μεγάλες αντιδράσεις. Ήδη η εφαρμογή της TC στην πλήρη μορφή της φαίνεται να έχει καθυστερήσει σημαντικά κυρίως λόγω των αντιδράσεων της τεχνολογικής κοινότητας. Κατά παρόμοιο τρόπο άλλες ιδέες ή πρακτικές που επιχειρήθηκε να «περάσουν» στον τεχνολογικό κόσμο, «κουτσουρεύτηκαν» ή και αποσύρθηκαν εντελώς εν μέσω γενικής κατακραυγής. Αν όμως τα σενάρια για κατάλυση της δημοκρατίας είναι απίθανα, αυτά που αφορούν την λειτουργία της ελεύθερης αγοράς, την απόκρυψη βρώμικων μυστικών ή την χρήση της τεχνολογίας ως «όπλου» δεν είναι και απαιτούν προσοχή.
Σκοπός μου συνεπώς εδώ δεν είναι να κινδυνολογήσω κατά της TC, αλλά να την χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα για να τονίσω ότι ο ρόλος που παίζει πλέον η τεχνολογία σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής είναι τόσο ζωτικός που απαιτεί μεγάλη σοβαρότητα, αυξημένη επαγρύπνηση και πολλαπλούς μηχανισμούς ελέγχου. Στην ψηφιακή εποχή ζητήματα όπως η τεχνολογική εξάρτηση και η αντιμετώπιση της, η ανάγκη προστασίας της ιδιωτικότητας του πολίτη αλλά και των δικαιωμάτων του ως καταναλωτή αποκτούν άλλη διάσταση. Το ραγδαία μεταβαλλόμενο περιβάλλον δημιουργεί νέα πιεστικά ερωτήματα και σοβαρά ηθικά και νομικά διλήμματα σχεδόν καθημερινά. Η πολιτεία, τα θεσμικά όργανα κάθε είδους, οι ενώσεις καταναλωτών κτλ. οφείλουν να παρακολουθούν διαρκώς τις εξελίξεις και να τις κρίνουν με γνώμονα όχι μόνο τα στενά οικονομικά κριτήρια αλλά και με βάση τις συνέπειες τους στην δημοκρατία και τις προσωπικές ελευθερίες αλλά και στην εθνική ασφάλεια και ανεξαρτησία.
Τέλος η αγορά, όλοι εμείς δηλαδή, πρέπει να συνειδητοποιήσει τον σημαντικό ρόλο της. Οι επαγγελματίες της τεχνολογίας φέρουν βέβαια την μεγάλη ευθύνη να αντιδρούν πρώτοι και να ενημερώνουν τους υπόλοιπους με απλό και υπεύθυνο τρόπο για τις ευκαιρίες, τα προβλήματα αλλά και τους πιθανούς κινδύνους. Όμως οι εξελίξεις στην επιστήμη και την τεχνική έχουν πάψει από καιρό να είναι σημαντικές μόνο για τους άμεσα ασχολούμενους με αυτές και αφορούν τον κάθε πολίτη που θα πρέπει να τις αντιμετωπίζει με σκεπτικό ευρύτερο από αυτό του απλού καταναλωτή. Ας μην ξεχνάμε ότι σε ένα περιβάλλον ελεύθερης αγοράς, ο αγοραστής έχει τον τελευταίο λόγο [36] και συνεπώς και την δύναμη να καθορίζει την ακολουθούμενη πορεία και να θέτει τις προτεραιότητες.
Δευτέρα, Μαρτίου 17, 2008
ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ / A DOMESTIC PARTNERSHIP THAT DISCRIMINATES? NO THANKS
Στην Ελλάδα οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανσέξουαλ γνωρίζουν από διακρίσεις. Τις αντιμετωπίζουν καθημερινά στην οικογένεια, την κοινωνική ζωή και τον επαγγελματικό στίβο.Καμιά φορά όμως φτάνει μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να καθιερώσει ένα "συμβόλαιο συμβίωσης" ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Δεν θεωρούμε ότι ένα απλό "συμβόλαιο" μπορεί να λύσει τα ζητήματα των ζευγαριών ίδιου φύλου, ούτε να εξασφαλίσει την ισότιμη μεταχείρισή τους. Πιστεύουμε όμως ότι η προτεινόμενη διάκριση είναι κατάφωρα αντίθετη τόσο με το ελληνικό Σύνταγμα όσο και με τις ευρωπαϊκές συνθήκες για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν 18 ευρωπαϊκές χώρες ήδη παρέχουν νομική κατοχύρωση στα ζευγάρια ίδιου φύλου.
Σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας είναι να ενημερωθούν σχετικά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιστοσελίδες και ιστολόγια σε όλο τον κόσμο. Αυτό που ζητάμε είναι ίσα δικαιώματα για όλους. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
Αυτή τη φορά δεν θα μείνουμε σιωπηλοί. Αυτή τη φορά δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια.
ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ
But sometimes, all it takes is a single straw to break the camel's back.
According to press reports, the greek government is preparing to introduce a domestic partnership "contract" EXCLUSIVELY for unmarried heterosexual couples. We do not believe that a mere "contract" can resolve the issues same-sex couples face or ensure their fair treatment under the law. However this discriminatory proposal is a direct contravention of the greek Constitution, as well as european human rights treaties. Especially since same-sex couples already enjoy legal rights in 18 european nations.
The aim of this intervention is to make sure that european institutions, human rights organisations, websites and weblogs from around the world learn about these proposals. What we ask for is equal rights for all. Nothing more and nothing less.
This time around we will not sit idly by. This time around we will not keep silent.
GREEK BLOGGERS AGAINST DISCRIMINATION
Στην πρωτουβουλία ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ συμμετέχουν το εξής ιστολόγια:
http://abravanel.wordpress.com/
http://alximist.blogspot.com/
http://a-mpa.blogspot.com/
http://www.amvro.blogspot.com/
http://anilikos.blogspot.com/
http://aphroditescomments.blogspot.com/
http://apsoy.blogspot.com/
http://asheets.blogspot.com/
http://athens.indymedia.org/
http://aviator87.blogspot.com/
http://www.bajoelsignodelibra.blogspot.com/
http://billzk.blogspot.com/
http://www.blog-o-friends.blogspot.com/
http://blog.teleologikos.eu/
http://celsius33.blogspot.com/
http://changegreecenow.blogspot.com/
http://cookiebashing.blogspot.com/
http://darkenlight.wordpress.com/
http://deadend-mind.blogspot.com/
http://defactobar.blogspot.com/
http://dreamsgr.blogspot.com/
http://hotel-iris.blogspot.com/
http://enteka.blogspot.com/
http://erisabetsu.blogspot.com/
http://erimosiparalia.blogspot.com/
http://e-roosters.blogspot.com/
http://equilibrium-chaos.blogspot.com/
http://etalon-etalon.blogspot.com/
http://ethanandthecity.wordpress.com/
http://hfaistiwnas.blogspot.com/
http://elementstv.blogspot.com/
http://ellontia.pblogs.gr/
http://epidemios.blogspot.com/
http://erimosiparalia.blogspot.com/
http://etsieinaihzwh.blogspot.com/
http://gazakas.wordpress.com/
http://fiddleofthepan.blogspot.com/
http://floga-gr.pblogs.gr/
http://athensvoice.gr/blogs/froutadiko/
http://www.folkefiende.blogspot.com/
http://freedomisland.wordpress.com/
http://gatti-squared.blogspot.com/
http://www.gaynewsingreek.blogspot.com/
http://www.gayrightsgreece.blogspot.com/
http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/
http://giaskepsou.blogspot.com/
http://gordongr.blogspot.com/
http://greatanubis.blogspot.com/
http://www.greek-lolita.blogspot.com/
http://greektrans.blogspot.com/
http://gremiii.blogspot.com/
http://gsus-saved.blogspot.com/
http://hommesweethomme.wordpress.com/
http://ifigeneia.blogspot.com/
http://imarias.wordpress.com/
http://impressedguy.wordpress.com/
http://indictos.wordpress.com/
http://isimeria.blogspot.com/
http://istherelifeafterbirth.blogspot.com/
http://iphimedea.blogspot.com/
http://j-jimmy-rose.blogspot.com/
http://jigiart.blogspot.com/
http://keen-on-boys.blogspot.com/
http://koblopoulos.blogspot.com/
http://kousouri.blogspot.com/
http://www.lastnightidreamtthatsomebodylovedme.com/
http://legallyblonde78.blogspot.com/
http://lianokladi01.blogspot.com/
http://lolitasequel.blogspot.com/
http://luclebelge.skynetblogs.be/
http://mahler76.blogspot.com/
http://dustroad.blogspot.com/
http://merawen.blogspot.com/
http://miaarkoudapouthneleganbetty.blogspot.com/
http://mikroanalogo.blogspot.com/
http://moodygirlland.blogspot.com/
http://motherfuckin-bitch.pblogs.gr/
http://mourlopedo.blogspot.com/
http://www.musenol.blogspot.com/
http://my-greece.blogspot.com/
http://www.nanakos.blogspot.com/
http://www.naterradosdeuses.blogspot.com/
http://naftilos.blogspot.com/
http://naya-dreamthrum.blogspot.com/
http://naytilostoydiadiktyoy.blogspot.com/
http://neverlandean.blogspot.com/
http://nocturnegr.blogspot.com/
http://novideodoni.wordpress.com/
http://novito.blogspot.com/
http://okaloslykos.blogspot.com/
http://omadag.blogspot.com/
http://oneiros.gr/blog
http://orestiss.blogspot.com/
http://paolofuego.blogspot.com/
http://panoptis.blogspot.com/
http://www.parkyourdots.com/
http://www.lifoland.gr/blogs/pink_fish/index.html
http://pitsirikos.blogspot.com/
http://potepote.blogspot.com/
http://pliats.blogspot.com/
http://poontangdee.wordpress.com/
http://povofag.blogspot.com/
http://prezatv.blogspot.com/
http://provatos.blogspot.com/
http://pyrroulas.blogspot.com/
http://raresteak.wordpress.com/
http://revqueer.blogspot.com/
http://rodiat7.blogspot.com/
http://roides.wordpress.com/
http://salepi.blogspot.com/
http://sensualmonk.blogspot.com/
http://sevenfilmgallery.blogspot.com/
http://simplethoughtssimplewords.wordpress.com/
http://stereonova.blogspot.com/
http://straths8alassinos.wordpress.com/
http://theaquariumram.blogspot.com/
http://thebsouth.blogspot.com/
http://the-hourglass-of-life.blogspot.com/
http://themotorcycleboy.blogspot.com/
http://thesparrow.wordpress.com/
http://the-wrong-guy.blogspot.com/
http://www.toksilotisarkoudas.blogspot.com/
http://tobriki.blogspot.com/
http://toumanidis.blogspot.com/
http://transs-transsexual.blogspot.com/
http://tsarlatann.blogspot.com/
http://u-blogme.blogspot.com/
http://www.umhomemgrego.blogspot.com/
http://www.unamiradagay.blogspot.com/
http://vassilisk.blogspot.com/
http://vathia.blogspot.com/
http://voltsekgayworld.blogspot.com/
http://yesmrbob.blogspot.com/
http://xomeritis.blogspot.com/
http://zygines.blogspot.com/
Κυριακή, Μαρτίου 16, 2008
Φιλελεύθερη Συμμαχία: "Ναι στο σύμφωνο συμβίωσης - όχι στις διακρίσεις μεταξύ των πολιτών"
Το δελτίο τύπου της "Φιλελεύθερης Συμμαχίας" σχετικά με το σύμφωνο συμβίωσης :
"Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωσή της τονίζει ότι βλέπει θετικά τη θεσμοθέτηση του Συμφώνου Συμβίωσης και την αναγνώριση εκ μέρους της πολιτείας των δικαιωμάτων ζευγαριών που μοιράζονται τις ζωές τους και επιλέγουν να μην μπουν σε διαδικασία γάμου. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία εκφράζει επίσης την ικανοποίησή της για τις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου που αρνείται να παρέμβει σε ζητήματα που δεν αφορούν άμεσα το πνευματικό έργο της εκκλησίας, διατηρώντας ύφος σύνεσης και ψυχραιμίας.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία αποδοκιμάζει ταυτόχρονα την πρόθεση της κυβέρνησης που διά στόματος του υπουργού Δικαιοσύνης αποκλείει από τις ρυθμίσεις του Συμφώνου Συμβίωσης τα ζευγάρια ίδιου φύλου. Αυτό, αν τελικά συμβεί, θα αποτελεί παραβίαση βασικών ατομικών μας δικαιωμάτων και κατάφορη παραβίαση του Συντάγματος που ξεκαθαρίζει ότι όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, εισάγοντας απαράδεκτες διακρίσεις σε βάρος των πολιτών με βάση τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία διατυπώνει ξεκάθαρα στο πρόγραμμά της την πρόταση της για: ‘την αναγνώριση και την καταχώρηση με ληξιαρχική πράξη των ζευγαριών - ομοφυλόφιλων και ετεροφυλόφιλων – τα οποία επιλέγουν να μην μπουν σε διαδικασία γάμου αλλά να ζουν μαζί ως μόνιμοι σύντροφοι.’
Σύμφωνα με πληροφορίες, θα τελεστεί στη χώρα μας ο πρώτος γάμος ατόμων του ίδιου φύλου την εβδομάδα που μας έρχεται. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα θεωρήσει παράνομη κάθε ενέργεια που θα εμποδίσει τη τέλεση του πολιτικού αυτού γάμου δεδομένου ότι η σχετική νομοθεσία δεν αποκλείει από το θεσμό αυτό τα ζευγάρια του ίδιου φύλου. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία, συνεπής στις βασικές αρχές της, θα σταθεί στο πλευρό όσων αγωνίζονται για την εξάλειψη των διακρίσεων σε βάρος συμπολιτών μας και παρέχει πλήρη πολιτική στήριξη στους πολίτες του ίδιου φύλου που θα επιχειρήσουν, το επόμενο διάστημα, να κάνουν χρήση των νέων ρυθμίσεων."
Δεοντολογία, copyright και ... αγοραφοβία
Πριν από λίγο, γράφοντας ένα σχόλιο σε ένα προηγούμενο ποστ, σχετικά με τους χώρους πρασίνου, πάτησα σε ένα λινκ προς το σάιτ www.parkapantou.gr το οποία σχετίζεται με το κόμμα της "Φιλελεύθερης Συμμαχίας" και αφορά στο Λεκανοπέδιο Αττικής και το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού.
Εκεί, με έκπληξή μου διαπίστωσα ότι το κομμάτι "Συχνές Ερωτήσεις" βασίζεται σε παλαιότερο άρθρο μου. Υπέβαλα στο τμήμα "Δημόσιος Διάλογος" του ανωτέρω site το παρακάτω σχόλιο, το οποίο θα ήθελα να μοιραστώ και μαζί σας:
Έπεσα πάνω στο σάιτ σας σήμερα και με έκπληξή μου διαπίστωσα ότι στο τμήμα "Συχνές Ερωτήσεις" χρησιμοποιείτε αποσπάσματα από παλαιότερο άρθρο μου, δημοσιευμένο σε συγκεκριμένους διαδικτυακούς τόπους, ως βάση της τοποθέτησής σας.
Αφ'ενός αυτό είναι τιμητικό για μένα και σας ευχαριστώ.
Αφ'ετέρου όμως, δεν νομίζετε ότι θα ήταν ορθότερο και πρέπον να με ρωτήσετε πριν δημοσιεύσετε τα αποσπάσματα από το άρθρο μου; Τόσο εδώ όσο και εδώ όπου έχει δημοσιευτεί το άρθρο φαίνεται ότι η ημερομηνία είναι το 2003. Δεν θα ήταν σκόπιμο να με ρωτήσετε π.χ. αν έχω αλλάξει γνώμη από τότε; Ή αν θέλω -για τον οποιονδήποτε λόγο- το όνομά μου να συνδέεται με την πρωτοβουλία σας; Κάνετε δε το ίδιο τρικ που έχουν κάνει τουλάχιστον 2 έλληνες δημοσιογράφοι μέχρι τώρα (εν αγνοία μου), να δίνετε στον αναγνώστη την ψευδαίσθηση ότι έχετε μιλήσει μαζί μου ("Σύμφωνα με τον...") ενώ απλώς έχετε πάρει αποσπάσματα από ένα άρθρο μου.
Για την ιστορία, οι απόψεις μου δεν έχουν αλλάξει αλλά δεν νομίζω ότι ένα e-mail από πλευράς σας θα ήταν μεγάλος κόπος...
Θα πρόσθετα δε ότι η προβολή / προώθηση του θέματος αυτού από ένα συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα (και όχι από μια ευρύτερη συμμαχία ανθρώπων από πολλούς διαφορετικούς χώρους) είναι άκρως αντιπαραγωγική.
Δεν μπορώ να αντισταθώ στο να κάνω το σχόλιο πως -δυστυχώς - το κόμμα σας τείνει να δημιουργήσει παράδοση στην προώθηση θεμάτων από μικρές, κλειστές ομάδες ανθρώπων αποφεύγοντας τον ανοιχτό διάλογο και την οικοδόμηση ευρύτερων συμμαχιών. Και αυτό είναι κρίμα...
Σάββατο, Μαρτίου 15, 2008
Η καταπιεσμένη ελληνική μειονότητα της Μακεδονίας
Και αναφέρομαι φυσικά στους ...επιχειρηματίες της Βορείου Ελλάδος! Αυτούς που κανένας στην Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα με το πώς λέγονται, που προσφέρουν χιλιάδες θέσεις εργασίας, κάνουν εξαγωγές φέροντας συνάλλαγμα και επενδύουν τα χρήματά τους δημιουργώντας ανάπτυξη. Εδώ και δύο μήνες αυτή η μειονότητα εξωθείται, με την κατάσταση στα λιμάνια, στην οικονομική εξόντωση από το νταβατζηλίκι μιας συγκεκριμένης συντεχνίας δημοσίων υπαλλήλων, και κανείς (πλην Λακεδαιμονίων) δεν διαμαρτύρεται. Ούτε συλλαλητήρια, ούτε λαοσυνάξεις, ούτε πορείες στο κέντρο, ούτε συναυλίες συμπαράστασης. Το 23% των επιχειρήσεων της Βόρειας Ελλάδος μέλη του ΣΒΒΕ έχει υποστεί ζημία έως και 200.000ευρώ. Το 27% έχει υποστεί ζημία μέχρι 1 εκ.ευρώ. Το 38% έχει υποστεί ζημία μέχρι 3 εκ.ευρώ και το 12% έχει υποστεί ζημία από 3 εκ.ευρώ και άνω. Έχουμε μια οικονομία στο έλεος των συντεχνιών των διαφόρων gatekeepers-κλεφταρματωλών, μια κυβέρνηση ανίκανη να δώσει λύση και μια κοινωνία σε κανονική αφασία. Κ Α Τ Α Της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης Α.Ε.» και το διακριτικό τίτλο «Ο.Λ.Θ. Α.Ε.», που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, εντός Λιμένος Θεσσαλονίκης, Προβλήτας Νο1, όπως νόμιμα εκπροσωπείται. Ι. Είμαστε όλες βιομηχανικές και εμπορικές εταιρίες, που δραστηριοποιούμαστε στο εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο, στη βιομηχανική και βιοτεχνική, κατά περίπτωση, παραγωγή και εμπορία προϊόντων διαφόρων ειδών στην Ελλάδα και την αλλοδαπή, με έδρα την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης και εν γένει τη Βόρεια Ελλάδα. Για την προμήθεια των πρώτων υλών των επιχειρήσεών μας προς τη μετασκευή των προϊόντων παραγωγής μας, αλλά και για την εισαγωγή, εξαγωγή και διακίνηση αντίστοιχα των προϊόντων εμπορίας μας στην λοιπή ελληνική επικράτεια και τις χώρες και αγορές του εξωτερικού, χρησιμοποιούμε, όπως γνωρίζετε, πάγια και κατά κύριο λόγο, υπό την ιδιότητά μας ως φορτωτές ή συχνότερα παραλήπτες φορτίων εμπορευμάτων, τις υπηρεσίες του Λιμένα της Θεσσαλονίκης και εντεύθεν της εταιρίας σας, στην οποία οι υπηρεσίες αυτές (φορτοεκφόρτωσης και αποθήκευσης εμπορευμάτων) έχουν δια νόμου παραχωρηθεί κατά τρόπο αποκλειστικό. Εσείς αποτελείτε, τόσο με βάση τον νόμο όσο και με βάση το καταστατικό σας, δημόσια επιχείρηση κοινής ωφελείας στην οποία έχει παραχωρηθεί από το Ελληνικό Δημόσιο το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης και εκμετάλλευσης της χερσαίας λιμενικής ζώνης του Λιμένα Θεσ/νίκης εντός της οποίας όλες οι εργασίες εκτελούνται καταρχήν αποκλειστικά με τα μέσα και το προσωπικό της εταιρείας σας. Ως εκ τούτου, η εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησής σας έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου και για την ανάπτυξη της οικονομικής ζωής της χώρας και της περιοχής της Βόρειας Ελλάδας ιδιαίτερα, ιδίως ως επιχείρηση φορτοεκφόρτωσης και αποθήκευσης εμπορευμάτων στο Λιμένα της Θεσσαλονίκης, δεδομένου ότι οι χρήστες των υπηρεσιών αυτών, ημών συμπεριλαμβανομένων, δεν διαθέτουν ουσιαστικά ουδεμία άλλη ισοδύναμη εναλλακτική λύση για την προμήθεια πρώτων υλών και για την μεταφορά και διακίνηση των προϊόντων παραγωγής και εμπορίας τους από και προς τις εγκαταστάσεις τους με προορισμό την ελληνική και αλλοδαπή αγορά. Σύμφωνα με τα συναλλακτικά ήθη που έχουν διαμορφωθεί, με βάση την αρχή της καλής πίστης και προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, υποχρεούστε να παρέχετε τις ανωτέρω υπηρεσίες φορτοεκφόρτωσης με ίδια μέσα και προσωπικό εντός εύλογου χρονικού διαστήματος, που κατά τις περιστάσεις δεν δύναται να υπερβαίνει κατά μέσο όρο τις 24 ώρες ανά προσεγγίζον πλοίο, υποχρεούμενοι παράλληλα να παρέχετε υπηρεσίες φορτοεκφόρτωσης και αποθήκευσης εμπορευμάτων προς εμάς συνεχώς και αδιαλείπτως καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο, τόσο κατά τις εργάσιμες, όσο και κατά τις εξαιρετέες ημέρες και αργίες, όπως ρητά ορίζει ο κανονισμός λειτουργίας σας, με σκοπό να διασφαλίζετε την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου στη Βόρεια Ελλάδα, από την οποία εξαρτάται η οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας και η κάλυψη, τελικά, βασικών βιοτικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου. ΙΙ. Παρά τα ανωτέρω και ήδη από 05.01.2008 συνεχώς και μέχρι σήμερα, με την ανακοίνωση της πρόθεσης του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής να παραχωρήσει μέρος των λιμενικών υπηρεσιών και ιδίως του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων του Λιμένα της Θεσσαλονίκης σε τρίτο διαχειριστή λιμένων, ο οποίος θα αναδειχθεί από διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό, και την έναρξη της σχετικής διαδικασίας, η ανωτέρω ζωτικής σημασίας ομαλή και εύρυθμη λειτουργία του Λιμένα της Θεσσαλονίκης όσον αφορά την παροχή των υπηρεσιών φορτοεκφόρτωσης εμπορευμάτων, που μας απασχολεί ιδιαιτέρως, έχει διαταραχθεί ανεπανόρθωτα με ολέθριες οικονομικά συνέπειες για εμάς και για το εξαρτώμενο από εμάς κοινωνικό σύνολο. Ειδικότερα, οι εργαζόμενοι στις ανωτέρω υπηρεσίες φορτοεκφόρτωσης εμπορευμάτων, που παρέχει η εταιρία σας, πραγματοποιούν από 05.01.08 ορισμένες ημέρες της εβδομάδας απεργίες και απέχουν συστηματικά και επ’ αόριστο από την προγραμματισμένη και εγκεκριμένη υπερωριακή εργασία τους, καθώς, επίσης, και από οποιαδήποτε εργασία τα Σάββατα, τις Κυριακές και τις αργίες, ενώ κατά τις ώρες της υποτιθέμενης κανονικής εργασίας τους έχουν σκόπιμα επιβραδύνει το ρυθμό, την ποιότητα και την ποσότητα της εργασίας τους, με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί μεγάλες και κυλιόμενες καθυστερήσεις στην εξυπηρέτηση των προσεγγίζοντων πλοίων στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Η πρακτική αυτή των εργαζομένων σας έχει, όπως ήδη γνωρίζετε, ποικίλες αρνητικές συνέπειες για εμάς, με κυριότερη τη σημαντική καθυστέρηση στην εξυπηρέτηση των πλοίων, που αναμένουν για φορτοεκφόρτωση από 10 ημέρες μέχρι και ένα μήνα κατά μέσο όρο, με αποτέλεσμα τα πλοία να συνεχίζουν τα δρομολόγιά τους και να εκφορτώνουν τα εμπορεύματα σε λιμένες άλλων χωρών, οι φορτωτές μας να αρνούνται να πραγματοποιούν φορτώσεις με προορισμό τη Θεσσαλονίκη και εμείς, ως εισαγωγείς ή εξαγωγείς, να επιβαρυνόμαστε με το κόστος της εναλλακτικής μεταφοράς των εμπορευμάτων μας και των υπεραναμονών, σταλιών και επίναυλων των πλοίων, αλλά και να αδυνατούμε να ανταποκριθούμε στις εμπορικές συμφωνίες και υποχρεώσεις μας λόγω έλλειψης πρώτων υλών προς μεταποίηση και παράδοσης εμπορευμάτων προς εξαγωγή, που οδηγεί περαιτέρω σε δραματική μείωση των πωλήσεών μας, ενώ ταυτόχρονα πλήττεται η ανταγωνιστικότητα και η καλή μας φήμη στην εγχώρια και διεθνή αγορά. Παρά το γεγονός ότι είστε γνώστες της ανωτέρω έκρυθμης κατάστασης και των σοβαρών συνεπειών της στις επιχειρήσεις μας και στην εν γένει οικονομική ζωή της Βόρειας Ελλάδας, αλλά και ολόκληρης της χώρας, και παρά το γεγονός ότι διαθέτετε, επαρκή μέσα τόσο δυνάμει του νόμου όσο και δυνάμει του καταστατικού και του Κανονισμού σας, ώστε να άρετε τις συνέπειες της ανώμαλης λειτουργίας του Λιμένα της Θεσσαλονίκης, εσείς αδρανείτε παραδειγματικά, παραλείποντας να λάβετε οποιοδήποτε μέτρο για την αποσόβηση της κατάστασης και την ομαλοποίηση της λειτουργίας του λιμανιού της Θεσσαλονίκης και την εξυπηρέτησή μας, όπως ο νόμος και το δημόσιο συμφέρον επιτάσσουν. ΕΠΕΙΔΗ, τόσο ο νόμος και το Καταστατικό Σύστασής σας, όσο και ο Κανονισμός λειτουργίας σας, καθώς και ο Γενικός Κανονισμός Προσωπικού Λιμένος, παρέχουν πλειάδα δυνατοτήτων και πρόσφορων μέτρων, τα οποία θα μπορούσατε να λάβετε προκειμένου να λειτουργεί ομαλά ο Λιμένας της Θεσσαλονίκης και να παρέχει υπηρεσίες κοινής ωφελείας και δη φορτοεκφόρτωσης και αποθήκευσης εμπορευμάτων, σύμφωνα με το νόμο και τους καταστατικούς σκοπούς του, καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο και εντός εύλογου χρόνου. ΕΠΕΙΔΗ εσείς παραλείπετε ολοκληρωτικά να κάνετε χρήση των ανωτέρω δυνατοτήτων και μέσων, αδρανώντας πλήρως ενόψει της κατάστασης που τείνει να παγιωθεί προς αδιαμφισβήτητη υπέρμετρη βλάβη των νομίμων συμφερόντων μας. Για τους λόγους αυτούς Με επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μας ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ εντόνως για την παραπάνω συμπεριφορά σας, που διαιωνίζει τα ήδη υφιστάμενα προβλήματα. ΣΑΣ ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ότι σας καθιστούμε απολύτως υπαίτιους για τις ζημίες, οικονομικές και μη, που έχουμε υποστεί μέχρι σήμερα και συνεχίζουμε να υφιστάμεθα. ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ να λάβετε άμεσα κάθε πρόσφορο μέτρο που σας παρέχεται σύμφωνα με τα παραπάνω, ώστε να επανέλθει η ομαλή λειτουργία του λιμένα καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο αδιαλείπτως και ακωλύτως, παρέχοντας τις υπηρεσίες σας τακτικά και εντός εύλογου χρόνου, που δεν δύναται να υπερβαίνει τις 48 ώρες ανά πλοίο και φορτοεκφόρτωση. ΚΑΙ ΣΑΣ ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ότι άλλως θα προβούμε σε κάθε νόμιμη ενέργεια στρεφόμενοι εναντίον σας για τη διεκδίκηση και την προάσπιση των νομίμων δικαιωμάτων και συμφερόντων μας. Αρμόδιος Δικαστικός Επιμελητής παραγγέλλεται να επιδώσει την παρούσα προς τον «Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης Α.Ε.», προς γνώση του και για τις νόμιμες συνέπειες, αντιγράφοντας εξ ολοκλήρου την παρούσα στην έκθεση επίδοσής του.
Η Ελλάδα δεν είναι κράτος δικαίου. Είναι κράτος ανοχής στην ασυδοσία όσων κατέχουν κρίσιμα πόστα στον υπερτροφικό δημόσιο τομέα. Στην Ελλάδα είναι αδύνατον να κάνεις οποιαδήποτε σοβαρή επένδυση, παρά μόνο αρπαχτές, γιατί δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει αύριο. Δεν ξέρεις τι θα σου βρει ο εφοριακός για να σε εκβιάσει, δεν ξέρεις αν θα σου επιβληθούν νέοι (φανεροί ή κρυφοί) φόροι, δεν ξέρεις αν ξαφνικά ψηφιστούν προνομιακές ρυθμίσεις για τους ανταγωνιστές σου, δεν ξέρεις αν θα έχεις ρεύμα για να μην χαλάσουν τα ευπαθή προϊόντα ή για την παραγωγή σου, δεν ξέρεις αν κάποιοι αποφασίσουν να κλείσουν δρόμους ή εθνικές οδούς, δεν ξέρεις αν θα απεργούν για μήνες στα λιμάνια. Ξέρεις όμως ότι αυτά είναι αποτέλεσμα του περιβάλλοντος που δημιούργησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, και αν σέβεσαι τον εαυτό σου και τα κεφάλαιά σου, θα βρεις πολύ καλύτερες συνθήκες σε άλλες χώρες, ακόμα και γειτονικές.
Το τελευταίο εξώδικο προς τον ΟΛΘ το υπογράφουν 226 επιχειρήσεις της Βορείου Ελλάδος. Την επόμενη φορά, μετά από μερικά χρόνια, το ανάλογο εξώδικο θα το υπογράψουν πολύ λιγότερες. Οι υπόλοιπες θα έχουν φύγει και με το δίκιο τους.
Το πλήρες κείμενο:
Πέμπτη, Μαρτίου 13, 2008
Η Trusted Computing και η τεχνολογική εξάρτηση
Trusted Computing (εφεξής TC) είναι η ονομασία ενός συνόλου τεχνικών προδιαγραφών / προτύπων, με τον ομολογημένο στόχο να βελτιώσουν τον βαθμό εμπιστοσύνης στους προσωπικούς υπολογιστές (PC) και άλλες ψηφιακές ηλεκτρονικές συσκευές (πχ. κινητά τηλέφωνα), από την άποψη της ασφάλειας. Στα Ελληνικά θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε απευθείας τον όρο ως «εμπιστεύσιμος υπολογιστής» ή «υπολογιστική διαδικασία που χαίρει εμπιστοσύνης». Ο επίσημος, δόκιμος όρος όμως είναι «διαπιστευμένη υπολογιστική πλατφόρμα» που, όπως θα δούμε παρακάτω, συλλαμβάνει πολύ καλά την ουσία της τεχνολογίας.
Τα πρότυπα αναπτύσσονται από το Trusted Computing Group (TCG) [1], διάδοχο σχήμα της Trusted Computing Platform Alliance (TCPA), μία πρωτοβουλία εταιρειών ηλεκτρονικών και λογισμικού που περιλαμβάνει πλέον πάνω από 150 μεγάλες ή μικρότερες εταιρείες μεταξύ των οποίων οι Intel, Microsoft, AMD, Hewlett-Packard, IBM, Infineon, Lenovo και Sun-Microsystems. Οι επιμέρους εταιρείες χρησιμοποιούν και άλλους όρους για ίδιες ή συγγενείς τεχνολογίες όπως πχ. το NGSCB (πρώην Palladium) της Microsoft. Η πανσπερμία αυτή ακρωνυμίων και ορολογίας έχει οδηγήσει σε σχετική σύγχυση σχετικά με το τι οφείλει να περιλαμβάνει ένα TC συμβατό σύστημα.
H TC (τεχνολογία) έχει δεχθεί σφοδρή κριτική από μία πλειάδα ειδικών και οργανισμών λόγω των δυνάμει επικίνδυνων οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών συνεπειών της. Πριν προχωρήσουμε όμως σε αυτά ας δούμε τι είναι και τι προσφέρει ή ίδια η TC. [Θα θυσιάσω εδώ αναγκαστικά την τεχνική αυστηρότητα για να είναι κατανοητό το κείμενο και από τους μη-ειδικούς. Όσοι ενδιαφέρονται για τις ακριβείς λεπτομέρειες ας ανατρέξουν στους συνδέσμους που παραθέτω].
Ο ίδιος ο όρος “Trusted” προέρχεται από το επιστημονικό πεδίο της Ασφάλειας Συστημάτων (Security Engineering) και ξεκίνησε από την στρατιωτική κοινότητα [2]. Χονδρικά αφορά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες οι υπολογιστές που ανήκουν σε ένα δίκτυο μπορούν να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλον καθώς και τις συνέπειες αν ένας από αυτούς δεν είναι στην πραγματικότητα άξιος εμπιστοσύνης, πχ. γιατί καταλήφθηκε από ένα πρόγραμμα Δούρειο Ίππο. Προσέξτε λοιπόν ότι, υπό αυτήν την έννοια, δεν μιλάμε για έναν υπολογιστή που μπορεί να τον εμπιστεύεται ο χρήστης / ιδιοκτήτης του, αλλά κάποιος τρίτος που επικοινωνεί ή συνεργάζεται μαζί του.
H τεχνολογία TC προδιαγράφει μια σειρά αλλαγών στο υλικό (hardware, τα ηλεκτρονικά) του υπολογιστή που συνοδευόμενες από αλλαγές στο λογισμικό (software, τα προγράμματα) θα τον κάνουν πιο ασφαλή και άξιο εμπιστοσύνης. Οι αλλαγές αυτές, μεγάλο μέρος των οποίων θα ενσωματωθεί αρχικά σε ένα ειδικό «τσιπάκι» που λέγεται TPM, είναι [3]:
1. Κρυπτογραφικά κλειδιά προσυπογραφής (endorsement key): Μεγάλοι αριθμοί που αποθηκεύονται στο τσιπ από το κατασκευαστή, και είναι μοναδικοί για κάθε τσιπ και, κατ’ επέκταση, υπολογιστή. Μπορούν έτσι να χρησιμοποιηθούν για την πιστοποίηση ταυτότητας του υπολογιστή, για κρυπτογράφηση δεδομένων κτλ.
2. Διαχωρισμός μνήμης (memory curtaining): Ευαίσθητες περιοχές της μνήμης του υπολογιστή που χρησιμοποιεί ένα πρόγραμμα καθίστανται εντελώς απροσπέλαστες σε άλλα προγράμματα αλλά και στο ίδιο το λειτουργικό σύστημα. Έτσι ένα πρόγραμμα-εισβολέας δεν θα μπορεί να επηρεάσει την λειτουργία ενός άλλου προγράμματος ή να υποκλέψει δεδομένα από την μνήμη.
3. Ασφαλείς επικοινωνίες (Secure I/O): Οι επικοινωνίες του υπολογιστή με τα περιφερειακά του (πχ. πληκτρολόγιο, οθόνη) είναι κρυπτογραφημένες και οι ανταλλαγές πληροφοριών μεταξύ προγραμμάτων προστατευμένες. Έτσι αντιμετωπίζονται πχ. προγράμματα που υποκλέπτουν το τι πληκτρολογούμε (key-loggers) ή που αντιγράφουν μουσική υποκλέπτοντας το τι πηγαίνει στην κάρτα ήχου.
4. Σφραγισμένη μόνιμη αποθήκευση (sealed storage): Τα δεδομένα, πχ. έγγραφα, που αποθηκεύονται στον υπολογιστή είναι κρυπτογραφημένα και το κλειδί για την αποκρυπτογράφηση τους είναι ένας συνδυασμός αριθμών που παρέχονται από το υλικό του υπολογιστή και το πρόγραμμα που δημιουργεί το αρχείο πχ. τον επεξεργαστή κειμένου. Με αυτό τον τρόπο αν κάποιος κλέψει πχ. το προσωπικό σας ημερολόγιο, δεν θα μπορεί να το διαβάσει σε έναν άλλον υπολογιστή ή με ένα άλλο πρόγραμμα.
5. Πιστοποίηση εξ’ αποστάσεως (remote attestation): Το χαρακτηριστικό αυτό αφορά την ασφάλεια των δικτυακών επικοινωνιών και αποσκοπεί στο να διαβεβαιώσει ένα τρίτο μέρος με το οποίο ο υπολογιστής σας επικοινωνεί (πχ. μέσω του Ίντερνετ), ότι η επικοινωνία γίνεται μέσω ενός συγκεκριμένου προγράμματος το οποίο δεν έχει πειραχτεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο και είναι άρα «άξιο εμπιστοσύνης». Το υλικό του υπολογιστή χρησιμοποιείται για να υπολογίσει «ψηφιακά πιστοποιητικά» που πιστοποιούν την ταυτότητα του προγράμματος στον «απέναντι». Έτσι η τράπεζα σας μπορεί να είναι σίγουρη ότι χρησιμοποιείτε για τις συναλλαγές σας μαζί της ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα περιήγησης (browser) που δεν έχει «πειραχθεί» για να θέτει σε κίνδυνο την επικοινωνία. Ή μπορεί να σας επιβάλει να χρησιμοποιήσετε ένα δικό της πρόγραμμα για αυτήν την επικοινωνία.
Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι πολλές από τις προαναφερθείσες τεχνολογίες δεν είναι νέες ή πρωτότυπες και χρησιμοποιούνταν ποικιλοτρόπως ήδη στην προ TC εποχή. Η απομόνωση μνήμης, για παράδειγμα, είναι βασικό χαρακτηριστικό των καλών λειτουργικών συστημάτων και υποστηρίζεται, δεκαετίες τώρα, από πολλούς μικροεπεξεργαστές. Πολλά από τα χαρακτηριστικά ασφαλείας που αναφέρθηκαν μπορούν να επιτευχθούν με το κατάλληλο λογισμικό (προγράμματα) χωρίς ανάγκη αλλαγής των ηλεκτρονικών του υπολογιστή. Η δε προτεινόμενη τεχνολογία TC είναι μόνο μία από τις πολλές προτάσεις της κοινότητας των υπολογιστών για την αντιμετώπιση των προβλημάτων ασφαλείας.
Δεν χρειάζεται νομίζω να είναι κανείς ειδικός, για να συνειδητοποιήσει από την παραπάνω συνοπτική παρουσίαση ότι η TC προσφέρει βελτίωση της ασφάλειας του PC και συνεπώς κάποια αναμφισβήτητα οφέλη για τον χρήστη / ιδιοκτήτη του. Χρειάζεται όμως παραπάνω σκέψη και ίσως γνώσεις για να εντοπίσει κανείς τα μελανά σημεία της προτεινόμενης αρχιτεκτονικής. Για τους ειδικούς μάλιστα τα προβλήματα, αν δεχθεί κανείς την λύση αυτούσια, είναι τόσο σπουδαία ώστε να υπερκαλύπτουν κατά πολύ τα οφέλη.
Στους επικριτές της τεχνολογίας αυτής περιλαμβάνονται ακαδημαϊκοί όπως ο πρωτοπόρος του τομέα Ασφάλειας Συστημάτων Ross Anderson [4, 5] του Cambridge και ο Hal Varian [6, 7] ηγετική φυσιογνωμία του τομέα της Οικονομίας της Ασφάλειας. Καταξιωμένοι επαγγελματίες του χώρου όπως o Bruce Schneier [8, 9], ο πιο γνωστός ίσως συγγραφέας βιβλίων κρυπτολογίας και ασφάλειας. Γνωστοί επαγγελματίες δημοσιογράφοι τεχνολογίας, όπως ο Bill Thompson [10, 11] του BBC, και άλλοι, με άρθρα τους σε μια πληθώρα τεχνολογικών περιοδικών. Πληθώρα αρθρογράφων δικτυακών τόπων [π.χ. 12, 13, 14, 15, 16, 17] και ιστολογίων, επώνυμων και ανώνυμων [18], ασχολούμενων με θέματα τεχνολογίας. ΜΚΟ και ενώσεις καταναλωτών που ασχολούνται με την σχέση τεχνολογίας, ελευθερίας και πολιτικών δικαιωμάτων όπως το Electronic Frontier Foundation [19, 20] κτλ. Μεγάλη μερίδα των επαγγελματιών πληροφορικής, αλλά και ιδιωτών που ασχολούνται με τις προσωπικές ελευθερίες στην ψηφιακή εποχή όπως διαπιστώνει κανείς από τα σχετικά fora [21] και ομιλίες σε διεθνή συνέδρια. Mέλη και οργανώσεις της κοινότητας ανοιχτού ή ελεύθερου λογισμικού, όπως πχ. ο Richard Stallman [22, 23] και το Free Software Foundation [24, 25]. Τέλος η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εκφράσει παλαιότερα προβληματισμούς που σχετίζονται με πιθανές επιπτώσεις στον ανταγωνισμό [26, 27].
Τα θεμελιώδη προβλήματα από τα οποία πηγάζουν οι περισσότερες ανησυχίες συνοψίζονται στα εξής [28, 29, 30, 31]: Η εν λόγω τεχνολογία αφαιρεί ένα πολύ μεγάλο μέρος του ελέγχου του υπολογιστή και του ψηφιακού του περιεχομένου από τον χρήστη / ιδιοκτήτη του και το εναποθέτει στα χέρια άλλων [32, 33, 34]. Οι άλλοι αυτοί που ποικίλουν από τους ελέγχοντες την υποδομή TC, τους κατασκευαστές των υπολογιστών, του λειτουργικού συστήματος ή των εφαρμογών (προγραμμάτων) μέχρι τον συγγραφέα ενός εγγράφου ή τον παραγωγό μίας ταινίας δεν έχουν εν γένει τα ίδια συμφέροντα με τον κάτοχο του υπολογιστή.
Μπορεί, για παράδειγμα, να δεχθούμε η τράπεζά μας να μας επιβάλει το πρόγραμμα με το οποίο θα επικοινωνούμε μαζί της καθώς τα συμφέροντά μας είναι εν μέρει κοινά – η ασφάλεια των συναλλαγών μας - δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με όλους του δικτυακούς τόπους (websites) που επισκεπτόμαστε. Πολλοί από εμάς θα είχαν αντίρρηση να τους επιβληθεί η χρήση ενός συγκεκριμένου προγράμματος περιήγησης, σε συνδυασμό με ένα βομβαρδισμό από διαφημιστικά μηνύματα τα οποία δεν θα είχαν πλέον την τεχνική δυνατότητα να «αναχαιτίσουν», όπως συμβαίνει σήμερα, με την χρήση προγραμμάτων προστασίας (τα πακέτα για προστασία στο «σερφάρισμα» κτλ.). Επιπλέον λίγοι θα αισθάνονταν άνετα στην σκέψη ότι ένα έγγραφο αποθηκευμένο στον υπολογιστή τους που μπορεί να είχε ιδιαίτερη αξία (αποδεικτική, νομική κτλ.) μπορεί να πάψει να είναι προσπελάσιμο γιατί ο αρχικός δημιουργός του έτσι αποφάσισε. Θυμηθείτε, το έγγραφο είναι κρυπτογραφημένο («σφραγισμένη μόνιμη αποθήκευση») και τα κλειδιά τα κρατάει άλλος που έχει πρόσβαση στο σύστημά σας μέσω του δικτύου και σημαντικό έλεγχο (λόγω «εξ’ αποστάσεως πιστοποίησης»), ενώ ο «διαχωρισμός μνήμης» και οι «ασφαλείς επικοινωνίες» καθιστούν εξαιρετικά δύσκολο το να διαβάσετε το μήνυμα με πλάγιο τρόπο ακόμα και αν έχετε τις τεχνικές γνώσεις. Επιπλέον η TC δίνει την δυνατότητα της πλήρους απαγόρευσης εκτέλεσης κάποιων προγραμμάτων στο υπολογιστή ακόμα και αν αυτή είναι η επιθυμία του χρήστη του με βάση μια «πολιτική ασφάλειας» που καθορίζεται από άλλους, συχνά από απόσταση. Ο κατασκευαστής του λειτουργικού θα μπορούσε για παράδειγμα να απαγορεύσει την εκτέλεση προγραμμάτων εκσφαλμάτωσης (debuggers) με την δικαιολογία ότι αυτοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για παράνομους σκοπούς παράλληλα με μία πληθώρα απόλυτα νόμιμων. (Δείτε εδώ [35] για ένα σχετικό παράδειγμα από την πρόσφατη επικαιρότητα). Ο υπολογιστής χάνει έτσι την αξία του ως ψηφιακό εργαλείο γενικού σκοπού [32].
Εξετάζοντας παρόμοια σενάρια σε μεγαλύτερο βάθος διαπιστώνει κανείς ότι ο ισχυρισμός ότι ο «υπολογιστής σου δεν σου ανήκει πλέον» [33, 36] δεν απέχει ιδιαίτερα από την πραγματικότητα. Αυτό που εντείνει μάλιστα τις ανησυχίες είναι ότι, παρά τις πιέσεις, οι συγγραφείς της προδιαγραφής αρνούνται εν γένει να δώσουν το έλεγχο της τεχνολογίας στον χρήστη. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει εάν αυτός επέλεγε τα κλειδιά της κρυπτογράφησης και μπορούσε επιλεκτικά να ενεργοποιεί / απενεργοποιεί τα συστατικά της τεχνολογίας -και κυρίως την «πιστοποίηση εξ’ αποστάσεως» που όπως θα δούμε εγκυμονεί του περισσότερους κινδύνους [37, 3]. (Και τώρα βέβαια δίνεται η δυνατότητα ενεργοποίησης / απενεργοποίησης συνολικά της τεχνολογίας αλλά κάτι τέτοιο καταρχήν αφαιρεί μεμιάς όλα τα επιθυμητά οφέλη και δεύτερον ενδέχεται να μην είναι πρακτικό σε ένα δικτυακό κόσμο όπου ο «απέναντι» μπορεί να απαιτεί κάποια εχέγγυα.) Η αιτίαση ότι κάτι τέτοιο γίνεται για να μην θυσιαστεί η ασφάλεια καταρρίπτεται εύκολα: ο απλός χρήστης δεν θα απενεργοποιούσε έτσι και αλλιώς τα επιμέρους συστατικά ο δε γνώστης θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να το κάνει στο δικό του μηχάνημα. Οι αρνήσεις αυτές τροποποίησης της προδιαγραφής έχουν οδηγήσει πολλούς να θεωρούν ότι, όπως υπαινίσσεται και το όνομά της, η τεχνολογία TC δε αποσκοπεί στην δημιουργία ενός υπολογιστή αξιόπιστου και ασφαλή για τον χρήστη του αλλά για τρίτους με τους οποίους αυτός συναλλάσσεται [38, 39]. Ο δε χρήστης αντιμετωπίζεται στο πλαίσιο αυτό ως δυνάμει εχθρός [40], ως μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.
Τα εμπλεκόμενα μέρη δεν έκαναν πολλά για να διασκεδάσουν τις ανησυχίες αυτές. Το αντίθετο μάλιστα. Από σειρά δηλώσεων κατά καιρούς των σημαντικότερων συντελεστών της τεχνολογίας [41, 42] μπορεί κανείς να υποθέσει ότι έχουν άλλες προτεραιότητες, πέραν του συμφέροντος του χρήστη των προϊόντων τους: Από την αντιμετώπιση της πειρατείας λογισμικού, μέχρι την δημιουργία «άθραυστων» συστημάτων επιβολής ψηφιακών δικαιωμάτων (Digital Rights Management – DRM) [43, 31] για την προστασία μουσικής και ταινιών και την ισχυροποίηση και προάσπιση της κυρίαρχης θέσης εταιρειών στην αγορά λογισμικού [30].
Παρόλο που ορισμένοι από τους σκοπούς αυτούς (όχι όμως όλοι) είναι θεμιτοί, ο τρόπος προαγωγής τους μέσω της TC δημιουργεί πολύ σοβαρά ερωτήματα. Για παράδειγμα: Δικαιολογείται, σε ένα περιβάλλον ελεύθερης αγοράς μια εταιρεία να θυσιάζει την σχέση εμπιστοσύνης με τον πελάτη της, προς όφελος τρίτων; Γιατί θα πρέπει ο χρήστης του υπολογιστή να δεχθεί και μάλιστα να πληρώσει για μια τεχνολογία που, εν δυνάμει, περιορίζει τις δυνατότητες του μηχανήματος του και αφαιρεί τον έλεγχο από τα χέρια του; Με δεδομένο ότι ο υπολογιστής και οι άλλες ψηφιακές συσκευές (πχ. κινητά τηλέφωνα) παίζουν ζωτικό ρόλο στην σύγχρονη ζωή τι ποσοστό ελέγχου τους επιτρέπεται να θυσιάζουμε προς όφελος δικαιωμάτων τρίτων; Το γεγονός ότι το φωτοαντιγραφικό μας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παράνομη αναπαραγωγή βιβλίων δεν δίνει βέβαια το δικαίωμα στον εκδότη βιβλίων να «κουτσουρέψει» τις δυνατότητές του, ούτε και να βάλει κάμερες στο σπίτι μας για να βεβαιωθεί ότι δεν θα κλέψουμε την πνευματική του ιδιοκτησία.
Το σοβαρότερο όμως πρόβλημα με την τεχνολογία TC είναι ότι δημιουργεί ένα εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για άλλους σκοπούς πέραν των προαναφερθέντων με πολύ σοβαρές οικονομικές, κοινωνικές αλλά και πολιτικές συνέπειες. Στο επόμενο άρθρο θα συζητήσουμε ορισμένα επικίνδυνα σενάρια και θα αναλύσουμε κάποιες από αυτές τις συνέπειες.
Θα πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι το ζήτημα δεν είναι μόνον θεωρητικού ενδιαφέροντος ούτε αφορά μόνο τους ειδικούς. Τα τσιπ υποστήριξης της TC έχουν αρχίσει ήδη να ενσωματώνονται σε υπολογιστές εδώ και χρόνια [44] ενώ το Trusted Computing Group προωθεί με μεγάλη θέρμη την χρήση της τεχνολογίας σε κινητά τηλέφωνα και κάθε είδους άλλες ψηφιακές συσκευές [1]. Η εκτενής χρήση της τεχνολογίας έχει βέβαια καθυστερήσει σημαντικά, κατά πάσα πιθανότητα λόγω της έκτασης της αρνητικής δημοσιότητας, αλλά η ιδέα δεν έχει εγκαταλειφθεί, ούτε έχουν δεσμευτεί οι συντάκτες της προδιαγραφής για τροποποίησή της. Επιπλέον οι εταιρείες λογισμικού αρχίζουν να χρησιμοποιούν την τεχνολογία στα προϊόντα τους. Η Microsoft, για παράδειγμα, δηλώνει ότι θα χρησιμοποιήσει την τεχνολογία σε μελλοντικές εκδόσεις των Windows ενώ κάποια κομμάτια της χρησιμοποιούνται ήδη σε κάποιες εκδόσεις των Windows Vista (πχ. για υλοποίηση του BitLocker).
Είναι φανερό ότι στο δικτυωμένο κόσμο μας είναι απαραίτητες πρωτοβουλίες που βελτιώνουν την ασφάλεια των ψηφιακών συσκευών μας και των επικοινωνιών τους. Είναι όμως εξίσου σημαντικό οι όποιες πρωτοβουλίες να έχουν πρωτίστως σαν γνώμονα την ασφάλεια του χρήστη και των συμφερόντων του και να επιδιώκουν την αποδοχή του.
Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template
