Έχω μείνει εκπλητός τους τελευταίους 2 μήνες με την ζοχάδα και την βαβούρα που επικρατεί. Χαμός για την Μακεδονία, για τα αθλητικά και ότι άλλο προκύψει. Ποίος όμως σκέφτεται την οικονομία, και ειδικά της βόρειου Ελλάδος που αιμμοραγεί από τις απεργιές των εργατών στο λιμάνι.
Είμαι ο μόνος που θεωρεί την οικονομία και τις προσπάθειες βελτιώσεις ανταγωνιστηκότητας σοβαρά θέματα? Ή έστω θέματα πού έχουν άμεσο αντικτυπό στις ζώες των πολιτών της χώρας? Γιατί δεν βγαίνουν οι 10.000 Μακεδονομάχοι για να δηλώσουν την δυσαρέσκεια τους? Αυτές οι απεργίες πληγώνουν την χώρα, όχι ένα ξερό όνομα.
Είναι οι έλληνες πολίτες τόσο ενθουσιασμένοι με το παρελθόν και δεν ενδιαφέρονται για το μέλλον? Ή απλώς θέλουν να κρατηθούν σε ένα ένδοξο παρελθόν γιατί δεν πιστεύουν στο μέλλον? Να σημειώσω με αυτά που γίνονται το 2 γίνεται όλο και πιο πραγματικό. Ακόμα δεν καταλαβαίνω την αγάπη του Ελληνά πολίτη με τις πορείες και διαμαρτυρίες. Είναι ανήκουστο. Δεν κάνουν τίποτα άλλο στην Ελλάδα εκτός απο διαμαρτυρίες? Οι φοιτητές, οι δημόσιοι λειτουργοί(πρωταθλητές), οι συνταξιούχοι, οι λιμενεργάτες, οι δεξιοί, οι αριστεροί.
Το ΑΕΠ της χώρας πρέπει να υφίσταται φοβερά χτυπήματα, ειδικά απεργίες στο λιμάνι, καταστρέφουν εταιρίες που βασίζονται στις εξαγωγές. Αλλά ποιός νοίαζεται για την οικονομία? Έχουμε το καλό κράτος να μας ταίζει με το δημόσιο. Αλλό θέμα που προκύπτει είναι η αποτελεσμάτικοτητα των απεργιών και πορειών. Τι αποτελεσμά έχουν? Μηδέν στην καλύτερη περίπτωση, στην χειροτέρη αποτελούν απειλή για την διεξαγωγή της ζωής σε καθημερινή βάση. Στην συζήτηση με έναν συνάδελφο μου στο γραφείο, των ρώτησα πώς και οι πολίτες στην χώρα του δεν βγαίνουν έξω να φωνάξουν.
Η απάντηση με αποστόμωσε. Υπάρχουν διαδηλώσεις αλλά γίνονται μόνο κυριακές και σε πολύ μικρή κλίμακα και κυρίως έξω από το κέντρο της πολής. Μου εξήγησε ότι στο εξωτερικό οι άνθρωποι είναι πολύ απασχολημένοι και θέλουν να επενδύουν το χρόνο τους σε πιο σημαντικές δραστηριότητες.
Την μόνη διαμαρτυρία που επικροτώ είναι η διαδήλωση υπέρ της απελευθέρωσης της οικονομίας και της παιδείας.
9 σχόλια:
Θα πρότεινες, δηλαδή, να καταργούσαμε το δικαίωμα στην απεργία, αφού αυτή εξ' ορισμού παρεμποδίζει τη διαδικασία της παραγωγής;
Κατ' αρχάς η έννοια οικονομία αναφέρεται σε ένα συνολικό πλάνο εξοικονόμησης όλων των πόρων, και όχι μόνο στο χρήμα. Συνεπώς την χρησιμοποιείς (όπως το μεγαλύτερο μέρος τους κόσμου - εντελώς βολικά - λάθος). Κατά δεύτερο λόγο καιρός να αντιληφθείτε πως η εργασία είναι ισχυρότερη και έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από το χρήμα. Συνπεώς καλό θα ήταν να αποτιμάται καλύτερα (άλλωστε το χρήμα είναι απλά ένα είδος αποτίμησης).
Μην μπερδευεις το προβλημα της οικονκμιας με το "Μακεδονικο".
Αθελα σου μαλλον, αποπροσανατολιζεις κι εσυ οπως τα media και δεν κανει.
Πολλα πληγωνουν τη χωρα...
Τι ειναι ο ανθρωπος χωρις γνωση του παρελθοντος του?
Και με την αγαπη για τις πορειες εγω δεν θα τολμουσα (απο δεος και μονο) να τα βαλω...
Η χώρα αυτή να υποθέσω ότι δεν είναι η Γαλλία, που όντας από τις πιο πλούσιες χώρες, στον κόσμο έχει κάθε μέρα διαδήλωση; Το να μην διαδηλώνει κανείς, για καλό ή για κακό, αποδεικνύει κάτι ακριβώς, κι αν ναι, αυτό τι είναι; Ότι "κοιτάς την δουλειά σου"; Άν είσαι συνταξιούχος και διαδηλώνεις καθημερινή και είστε πολλοί και όχι λίγοι, αυτό αποδεικνύει κάτι;
Όλες οι απεργίες με τη μορφή που έχουν σήμερα είναι καταχρηστικές έως φασιστικές. Και αυτό γιατί ζούμε σε δημοκρατική χώρα. Όταν λοιπόν ο η πλειοψηφία ενός λαού ψηφίζει μια κυβέρνηση για το πρόγραμμα της και αυτή το ακολουθεί τότε γιατί βγαίνουν κάποιοι και διαμαρτύρονται;
Ο Αριστοτέλης που ήταν από την περιοχή της Μακεδονίας είχε άλλη γνώμη:
«... δύο γαρ εστιν α τις αν αποδοίη Σωκράτει δικαίως, τους τ' επακτικούς λόγους και το ορίζεσθαι καθόλου· ταύτα γαρ εστιν άμφω περί αρχήν επιστήμης· -αλλ' ο μεν Σωκράτης τα καθόλου ου χωριστά εποίει ουδέ τους ορισμούς· οι δ' εχώρισαν, και τα τοιαύτα των όντων ιδέας προσηγόρευσαν, ώστε συνέβαινεν αυτοίς σχεδόν τω αυτώ λόγω πάντων ιδέας είναι των καθόλου λεγομένων» [Μετά τα φυσικά 1078b 27-34]
«... έτι δε οράν δει ότι τα μεν καθόλου έστιν ειπείν, τα δ' ου. πάντων δη πρώται αρχαί το ενεργεία πρώτον τοδί και άλλο ο δυνάμει. εκείνα μεν ουν τα καθόλου ουκ έστιν· αρχή γαρ το καθ' έκαστον των καθ' έκαστον· άνθρωπος μεν γαρ ανθρώπου καθόλου, αλλ' ουκ έστιν ουδείς, αλλά Πηλεύς Αχιλλέως σου δε ο πατήρ...» [ibid.,1071a l7-22]
Με δυο λόγια λέει ότι:
Nomina sunt flatus vocis
Καμία απεργία δεν είναι καταχρηστική. Με καλή διαχείριση των διοικούντων, μπορεί να γίνει ένα όπλο στα χέρια τους, όπως εξάλλου και όλος ο συνδικαλισμός. Έτσι συμμετέχει ο λαός στα δρώμενα και διαμορφώνει το μέλλον του. Αυτά στην θεωρία.
Για το δεύτερο σκέλος του σχόλιου σου, (γιατί «Όταν λοιπόν ο η πλειοψηφία ενός λαού ψηφίζει μια κυβέρνηση για το πρόγραμμα της και αυτή το ακολουθεί τότε γιατί βγαίνουν κάποιοι και διαμαρτύρονται;»), ας εξετάσουμε πρώτα τους λόγους που ψηφίζουμε σε μία δημοκρατία. Θα εκπλαγούμε αν μάθουμε ότι
1. καμία κυβέρνηση και κανένα κόμμα δεν μπορεί να ακολουθήσει το πρόγραμμα της αυτούσιο,
2. κανείς δεν γνωρίζει και δεν μπορεί να γνωρίζει το πρόγραμμα ενός κόμματος,
3. υπάρχει και το κατοχυρωμένο δικαίωμα της μειοψηφίας να διαφωνεί και να παλεύει για τα δικά της.
4. Κοινώς, ναι μεν λέμε και γράφουμε στο πρόγραμμα ότι δεν θα μειώσουμε τις συντάξεις, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό είναι αναπόφευκτο. Όπότε τίθεται το ερώτημα, γιατί δεν το γράφουμε στο πρόγραμμα να το ξέρουν όλοι? Μα αφού όλοι το ξέρουν αυτό, γατί να το γράψουν, αφού το να χαϊδεύεις τα αυτιά σου είναι αυτό που όλοι θέλουν να ακούσουν και να διαβάσουν. Άμα είναι σε χαρτί πολυτελείας και ιλουστρασιόν, τι ωραία που φαίνεται με το κατάλληλο τυπογραφικό στοιχείο. Και
5. πάντα ψηφίζουμε με το θυμικό («ιδεολογία»), οι λογική και οι γνώση πάει περίπατο/ Αυτούς που αφορά κάποια ρύθμιση και κάποιος νόμος θα απεργούν, οι άλλοι θα απορούν και θα αναρωτιούνται «Όταν λοιπόν ο η πλειοψηφία ενός λαού ψηφίζει μια κυβέρνηση για το πρόγραμμα της και αυτή το ακολουθεί τότε γιατί βγαίνουν κάποιοι και διαμαρτύρονται». Έως να έρθει και η δικιά σου σειρά, μην είσαι και ανυπόμονος, Κουράγιο, όπου νάνε.
Να συμπληρώσω, έστω καθυστερημένα, ένα δέκατο στοιχείο. Ο λαός δεν ψήφισε δικτατορία, μία κυβέρνηση να κάτι του κεφαλιού της και ότι θέλει. Όπότε αυτό που συνεχώς ακούει κανείς «γιατί δεν αφήνουν την κυβέρνηση να κυβερνήσει» είναι ακραίος παλιομοδίτικος φασισμός.
Το παραπάνω σχόλιο πάει στην Μακεδονία... Εν πάσει περιπτώσει, να ξεκαθαρίσουμε κάτι: η κυβέρνηση δεν εκφράζει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αφού εξελέγει με τις ψήφους του 40% των ψηφοφορήσαντων, που είναι λιγότερο από 30% των συνολικών ψηφοφόρων. Αλλά το ότι είναι σόφισμα το παραπάνω φαίνεται κι από το ότι θέτει κάποιες άκυρες προϋποθέσεις:
α) Η κυβέρνηση εκφράζει απόλυτα σε όλα τα ζητήματα τους ψηφοφόρους της χώρας με μια ψήφο που παίρνει στα 4 χρόνια. Αλήθεια; Από πότε; Γιατί σε άλλες χώρες για σοβαρά ζητήματα κάνουν δημοψηφίσματα ας πούμε τότε;
β) Η ψήφος αυτή είναι μη ανακλητή. Γιατί; Αν του χρόνου δεν με εκφράζει πια η ΝΔ, ποιες είναι οι διαδικασίες ώστε να είναι το σύστημα πιο κοντά στη πραγματική γνώμη μου; Η κυβέρνση έχει την ίδια νομιμοποίηση τότε;
γ) Δημοκρατία λέγεται να εφαρμόζεται ότι λέει η πλειοψηφία του κόσμου. Αυτό κάλλιστα λέγεται και δικτατορία της πλειοψηφίας. Μπορεί ας πούμε η πλειοψηφία να θέλει να μου απαγορεύσει να θρησκεύω ή να παντρεύομαι. Είναι αυτό δημοκρατία;
δ) Οποιαδήποτε μορφή αντίδρασης απέναντι στην βούληση της πλειοψηφίας είναι φασιστική ημ νόμιμη ως εκ της φύσεώς της, αφού η θέληση της πλειοψηφίας είναι απόλυτα σεβαστή.
Δημοσίευση σχολίου