Το δελτίο τύπου της "Φιλελεύθερης Συμμαχίας" σχετικά με το σύμφωνο συμβίωσης :
"Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωσή της τονίζει ότι βλέπει θετικά τη θεσμοθέτηση του Συμφώνου Συμβίωσης και την αναγνώριση εκ μέρους της πολιτείας των δικαιωμάτων ζευγαριών που μοιράζονται τις ζωές τους και επιλέγουν να μην μπουν σε διαδικασία γάμου. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία εκφράζει επίσης την ικανοποίησή της για τις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου που αρνείται να παρέμβει σε ζητήματα που δεν αφορούν άμεσα το πνευματικό έργο της εκκλησίας, διατηρώντας ύφος σύνεσης και ψυχραιμίας.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία αποδοκιμάζει ταυτόχρονα την πρόθεση της κυβέρνησης που διά στόματος του υπουργού Δικαιοσύνης αποκλείει από τις ρυθμίσεις του Συμφώνου Συμβίωσης τα ζευγάρια ίδιου φύλου. Αυτό, αν τελικά συμβεί, θα αποτελεί παραβίαση βασικών ατομικών μας δικαιωμάτων και κατάφορη παραβίαση του Συντάγματος που ξεκαθαρίζει ότι όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, εισάγοντας απαράδεκτες διακρίσεις σε βάρος των πολιτών με βάση τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία διατυπώνει ξεκάθαρα στο πρόγραμμά της την πρόταση της για: ‘την αναγνώριση και την καταχώρηση με ληξιαρχική πράξη των ζευγαριών - ομοφυλόφιλων και ετεροφυλόφιλων – τα οποία επιλέγουν να μην μπουν σε διαδικασία γάμου αλλά να ζουν μαζί ως μόνιμοι σύντροφοι.’
Σύμφωνα με πληροφορίες, θα τελεστεί στη χώρα μας ο πρώτος γάμος ατόμων του ίδιου φύλου την εβδομάδα που μας έρχεται. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα θεωρήσει παράνομη κάθε ενέργεια που θα εμποδίσει τη τέλεση του πολιτικού αυτού γάμου δεδομένου ότι η σχετική νομοθεσία δεν αποκλείει από το θεσμό αυτό τα ζευγάρια του ίδιου φύλου. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία, συνεπής στις βασικές αρχές της, θα σταθεί στο πλευρό όσων αγωνίζονται για την εξάλειψη των διακρίσεων σε βάρος συμπολιτών μας και παρέχει πλήρη πολιτική στήριξη στους πολίτες του ίδιου φύλου που θα επιχειρήσουν, το επόμενο διάστημα, να κάνουν χρήση των νέων ρυθμίσεων."
39 σχόλια:
Ποιά είναι η θέση της ΦΣ για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια? Για την υιοθεσία από singles(μονογονεϊκές οικογένειες)?
Θεωρείται ότι είναι ζήτημα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να επιτραπεί η υιοθεσία σε αυτές τις δύο κατηγορίες πολιτών?
Εκει επειδη μπαίνουν στη μέση τα δικαιώματα και τα συμφέροντα ενός τρίτου - του παιδιού - το οποίο δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να τα υπερασπιστεί ή να επιλέξει το πιο συμφέρον για το ίδιο τα πράγματα ειναι πιο περίπλοκα απο το το να συμβιώνουν δύο ενηλικες και να επιθυμούν κάποια επίσημη κρατική αναγνώριση και προστασία της σχέσης τους.
Πραγματικά ειναί πολυ λεπτό ζήτημα.
πάντως στην Ισπανία έχει γίνει παιδοθεσία 80.000 παιδιών από αυτές τις δύο κατηγορίες πολιτών.
Είναι λεπτό ζήτημα, ειδικά στην Ελλάδα που ακόμα και τα αυτονόητα δεν θέλει ή τολμάει να κάνει καμμία κυβέρνηση, όπως αποδεικνύει ο Υπ. Δικαιοσύνης. Ωστόσο και τα λεπτά θέματα πρέπει να συζητούνται και να γίνονται πιο ξεκάθαρες οι θέσεις και οι απόψεις μας ώστε στο μέλλον να μπορούμε να πάρουμε τις καλύτερες αποφάσεις. Κρίνοντας από άλλες χώρες ο καιρός που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε και αυτά τα «λεπτά» θέματα δεν είναι μακρυά.
Από τη σελίδα της Wikipedia για την LGBT υιοθεσία:
Adoption by same-sex couples is legal in Guam, Andorra, Belgium, Iceland,[1] the Netherlands, Sweden, South Africa, Spain, the United Kingdom and some parts of Australia, Canada and the United States. In Denmark, Germany,[2] Israel and Norway "stepchild-adoption" is permitted, so that the partner in a civil union can adopt the natural (or sometimes even adopted) child of his or her partner. In the United Kingdom, Republic of Ireland, Hungary and some other countries, there is a universal adoption policy, meaning anyone judged to be capable of providing a healthy stable family home, whether straight, LGBT, married, single, cohabiting or unmarried, may apply for adoption. Same-sex couples may also foster children in the Republic of Ireland as there is a dire need for foster parents. Same-sex couples may also foster children in Finland, but the most cases are step-child fostering cases (step-child adoption of same sex couples is illegal).
Είναι πραγματικά δύσκολο να αποφασίσει κανείς ποια άποψη να παιδοθετήσει.
@libertarian
"πάντως στην Ισπανία έχει γίνει παιδοθεσία 80.000 παιδιών από αυτές τις δύο κατηγορίες πολιτών."
Ο αριθμός των 80.000 παιδιών είναι εξωπραγματικός. Η υιοθεσία από ζευγάρια του ιδιου φύλου επιτράπηκε από τον Απρίλιο του 2005, δηλαδή εδώ και 3 χρόνια. Πέρα από το ότι μέσα στο 2005 λογικά δεν θα πρόλαβαν να υιοθετήσουν, γιατί η διαδικασία ελέγχου καταλληλότητας της οικογένειας είναι χρονοβόρα, ο αριθμός που παραθέτεις σημαίνει ότι μόνο ομοφυλόφιλοι εργένηδες ή ζευγάρια του ίδιου φύλου υιοθέτησαν περίπου 30000 (!!!!!!!)παιδιά το χρόνο από το 2005.
Σύμφωνα με τις στατιστικές
http://www.mtas.es/sgas/FamiliaInfanc/infancia/Adopcion/Adopcion.pdf
υιποθετήθηκαν στην Ισπανία από το 1997 εώς το 2004 24.042 παιδιά, δηλαδή περίπου 3000 υιοθεσίες το χρόνο.
Είναι δυνατόν το 3000 να έγινε 30000 χωρίς να συυμπεριλαμβάνονται μάλιστα και οι ετεροφυλόφιλοι;;;;;;;;;
Πόσα πια παιδιά στην Ισπανία χρειάζονται υιοθεσία;
Το διάβασα στο ιταλικό περιοδικό Espresso (καμία σχέση με την ελληνική φυλλάδα, είναι από τα πιο σημαντικά περιοδικά στην Ιταλία, γράφει που και που και ο Umberto Eco) που έχει αφιέρωμα για την Ισπανία.
"ADOZIONI DA PARTE DI PERSONE OMOSESSUALI
Nel periodo 2005-2008 80 mila bambini sono stati adottati da coppie omosessuali o da famiglie monoparentali costituite da un padre o una madre omosessuale"
μπορεί να είναι τυπογραφικό λάθος
Δεν έχω μελετήσει το θέμα δεξιοδικά άρα μπορεί να κάνω λάθος αλλά από ότι γνωρίζω, όλες οι έρευνες έχουν δείξει ότι παιδιά μεγαλωμένα από ομοφυλόφιλα ζευγάρια δεν έχουν περισσότερα ψυχολογικά ή άλλα προβλήματα από ετεροσεξουαλικές οικογένιες.
Και αυτό παρά το γεγονός ότι όσο καλές είναι οι gay οικογένιες, τα παιδιά αυτά συχνά πρέπει να αντιμετωπίσουν τον ρατσισμό και τις προκαταλήψεις της υπόλοιπης κοινωνίας. Και προφανώς αυτό από μόνο του δεν είναι καλός λόγος να απαγορεύσουμε την υιοθεσία ("την απαγορευουμε γιατι είμαστε ρατσιστες και θα κοροιδευουμε τα παιδιά σας" - δεν είναι καλός λόγος, ε? Αλλιώς να απαγορεψουμε υιοθετήσεις από μαύρους, τσιγγάνους και άλλα θύματα ρατσισμού και να τελειώνουμε).
Άλλωστε, για να πάρει κανείς άδεια να υιοθετήσει, πρέπει να περάσει ένα σωρό οικονομικά και ψυχολογικά τεστ, άρα άμα το gay ζευγάρι δεν πληροί αυτά τα κριτήρια, δεν θα υιοθετήσει έτσι κι αλλιώς.
Και για το πόσα παιδιά μεγαλώνουν σε gay οικογένιες, ο αριθμός είναι μεγάλος και σίγουρα πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό υιοθεσιών στην Αγγλία, Ισπανία και τόσες άλλες χώρες που το επιτρέπουν, καθώς πολλά ζευγάρια, ιδίως λεσβίων, μεγαλώνουν δικά τους παιδιά χωρίς την ανάγκη υιοθεσίας.
Πάντως εγώ ονειρεύομαι ότι κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον, η Ελλάδα θα πάψει να είναι μία από τις πιο τριτοκοσμικές, φοβισμένες και κομπλεξικές χώρες στην Ευρώπη, αλλά θα είναι στην πρωτοπορεία μιας ανοιχτής, δημοκρατικής, φιλελευθερης κοινωνίας, όπως αρμόζει σε μια χώρα που θέλει να περιφανεύεται ότι είναι η πατρίδα του ανθρωπισμού, της δημοκρατίας και δεν συμμαζεύεται... Τι στο καλό, η Ισπανία μετά από 50 χρόνια Φράνκο πως τα κατάφερε;
Και όσοι από εσάς (εμάς) δεν ενδιαφέρονται και τόσο για τα ανθρωπινα δικαιώματα (των άλλων), μια ανοιχτή και ανοιχτόμυαλη κοινωνία είναι σίγουρα και πιο επιτυχημένη οικονομικά και τουριστικά...
Το πρόγραμμα της ΦΣ είναι μάλλον υπέρ της υιοθεσίας από ομοφυλόφιλα ζευγάρια.Αντιγράφω από το πρόγραμμα της ΦΣ:
•Την αναγνώριση και την προστασία της οικογένειας με ομοφυλόφιλο γονέα ή ομοφυλόφιλους γονείς:
Και το κάνει και πιο σαφές αν έχει κάποιος αμφιβολίες:
• Δικαίωμα στην τεχνητή γονιμοποίηση σε άγαμες γυναίκες οι οποίες ζουν σε
ελεύθερη ένωση όχι μόνο με άντρα, όπως προβλέπεται σήμερα, αλλά και με άλλη γυναίκα
Μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς, αλλά η θέση της ΦΣ μάλλον κλίνει implicite και υπέρ της υιοθεσίας.
Προσωπικά θεωρώ ότι δεν πρέπει να υπάρχει επίσημο πλαίσιο αρχών για την υιοθεσία, με την έννοια του να λέμε δεν πρέπει να γίνονται διακρίσεις κλπ. καθώς δεν θεωρώ ότι υπάρχει φυσικό δικαίωμα στην υιοθεσία, αλλά μόνο το δικαίωμα του παιδιού για ανάπτυξη της προσωπικότητάς του στις καλύτερες δυνατές συνθήκες. Αυτό σημαίνει ότι η υιοθεσία είναι μια εναλλακτική ανάμεσα στις επιλογές για το παιδί από τον κηδεμόνα του κράτος - το παιδί έχει κηδεμόνα, η αναζήτηση κηδεμόνα διαφορετικού γίνεται αν αποδειχτεί ότι αυτό είναι προς το συμφέρον του παιδιού. Δηλαδή ας πούμε μεταξύ μιας πλούσιας και φτωχής οικογένειας, με ίδια όλα τα άλλα στοιχεία, θα διάλεγα την πλούσια οικογένεια, γιατί δεν είναι το δικαίωμα της οικογένειας να μην γίνονται διακρίσεις σε βάρος της ισχυρότερο του δικαιώματος του παιδιού να πάρει το καλύτερο δυνατό γι'αυτό. Με δεδομένες τις συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα, η υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, στην δεδομένη φάση δεν είναι το καλύτερο δυνατόν για το παιδί, όταν είμαστε μακριά από του να μην υπάρχουν διακρίσεις.
Η ΦΣ κρίνοντας από την σκοπία των δικαιωμάτων του ζευγαριού πιστεύει διαφορετικά. Εφόσον ρωτηθήκαμε, ναι, η θέση της ΦΣ είναι υπέρ.
Τόσο ὁ γάμος, ὅσο καὶ ἡ τεκνοθεσία ὀφείλουν νὰ ἀντιμετωπίζωνται ὡς δικαιώματα τῶν ἀνθρώπων. Ἡ διεθνὴς ἐμπειρία (καὶ ἡ κοινὴ λογικὴ) ἔχουν δείξει ὅτι τὰ ὁμοφυλόφιλα ἄτομα εἶναι ἐξίσου καλοὶ γονεῖς μὲ τὰ ἑτεροφυλόφιλα. Ἑπομένως, κάθε ἐπιχείρημα ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἐπιθυμεῖ νὰ προστατεύσῃ τὰ δικαιώματα τοῦ παιδιοῦ, στερῶντας το ἀπὸ μιὰ οἰκογένεια, εἶναι ἐξαρχῆς λανθασμένο. Ἡ Φι.Σ. ἔχει ταχθῆ ὑπὲρ τοῦ γάμου, τῆς συμβίωσης, τῆς τεκνοθεσίας κλπ γιὰ/ἀπὸ ὁμόφυλα ζευγάρια, καὶ ἡ θέσι της εἶναι ἡ σωστή.
"δεν θεωρώ ότι υπάρχει φυσικό δικαίωμα στην υιοθεσία, αλλά μόνο το δικαίωμα του παιδιού για ανάπτυξη της προσωπικότητάς του στις καλύτερες δυνατές συνθήκες."
Συμφωνώ. Πιστεύω ακόμα ότι το κράτος νομιμοποιείται να χρησιμοποιήσει την υιοθεσία ως μέσο προώθησης της παραδοσιακής μορφής της οικογένειας.
Να πω καταρχάς ότι δεν συμφωνώ να εξάγουμε συμπεράσματα για άρρητες θέσεις της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, ειδικά σε ένα πολύπλοκο θέμα όπως η υιοθεσία. Οι απόψεις της Φιλελεύθερης Συμμαχίας δεν είναι απόψεις ενός ή δέκα ανθρώπων, είναι το αποτέλεσμα της ζύμωσης των απόψεων εκατοντάδων ανθρώπων, συνεπώς όταν λέμε κάτι εννοούμε μόνο αυτό και τίποτα παραπάνω. Η ΦΣ δεν έχει ταχθεί υπέρ ή κατά της υιοθεσίας από ομοφυλόφυλα ζευγάρια (η τεχνητή γονιμοποίηση είναι πολύ διαφορετική περίπτωση) και αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο μέσα από τις κομματικές διαδικασίες.
Έχοντας πει αυτά θα έλεγα ότι συμφωνώ με τον κ. Πολυμερόπουλο ότι αυτός που προσφέρει το παιδί για υιοθεσία (το ορφανοτροφείο, το κράτος, κ.λπ.) δεν έχει ευθύνη ή δικαίωμα να κάνει κοινωνική μηχανική εις βάρος του παιδιού. Ένα κακό παράδειγμα θα ήταν μια κοινωνική μηχανική που θέλει να μοιράσει τα ορφανά ομοιόμορφα σε οικογένειες όλων των κατηγοριών εισοδήματος, λες και τα παιδιά είναι όλο και όλο μιας μορφής επίδομα. Ωστόσο πολλές φορές το αντίθετο μιας κοινωνικής μηχανικής είναι επίσης μια κοινωνική μηχανική και όχι πάντα υπέρ του παιδιού. Έτσι πιστεύω ότι νεφελώδη κριτήρια όπως ότι με ομοφυλόφυλους γονείς το θετό παιδί "θα υφίσταται περισσότερες διακρίσεις" τελικά αποτελούν χειρότερη κοινωνική μηχανική και για τα παιδιά. Το να είσαι μειοψηφία δεν αποτελεί κατάρα, μπορεί αντίθετα να αποτελεί και ευλογία. Όλοι ανήκουμε σε κάποια μειοψηφία και συνεπώς είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσουμε με σιγουριά και εκ των προτέρων εκ μέρους του παιδιού σε ποιά μειοψηφία είναι καλύτερο να ανήκει.
Πρεπει κανεις να κοιτα ολες τις διαστασεις μιας εξελισσομενης κοινωνιας. Στη δικη μου κοινωνια εδω στις ΗΠΑ βλεπω τα αποτελεσματα ενος τυπου οικογενειας που διαδιδεται ολο και πιο πολυ, και αυτη ειναι της μονογονεϊκης που αποτελειται απο μητερα-παιδι/ια.
Δυστυχως απεδειχθη η πλεον ανεπαρκης μορφη οικογενειας. Το 28% αυτων των οικογενιεων ζουν κατω απο το οριο της φτωχειας, ενω το 14% των μονογονεϊκων με πατερα ζουν κατω απο το οριο της φτωχειας. Το ποσοστο για παντρεμενα ζευγαρια ειναι 5%.
Το 70% των φυλακισμενων ειναι παιδια μονογονεϊκων (με μητερα). Και τελος, το 1/3 των παιδιων γεννιουνται εκτος γαμου, και φυσικα τα μεγαλωνει η μητερα.
Σε περιπτωση διαζυγιου, οι δικαστες συνεχιζουν απτοητοι να δινουν παντα σχεδον την κηδεμονια στη μητερα. Εκτος λιγων περιπτωσεων, αν ειναι αδιορθωτη ναρκομανης κτλ.
Οταν κανεις βλεπει αυτη την κατασταση παυει να ρωτα τι φυλο ειναι οι γονεις... φτανει να υπαρχουν δυο γονεις, να υπαρχουν δυο πηγες εισοδηματων, να υπαρχει διπλη επιβλεψη.
At 17/3/08 22:04, GordonGR said...
Τόσο ὁ γάμος, ὅσο καὶ ἡ τεκνοθεσία ὀφείλουν νὰ ἀντιμετωπίζωνται ὡς δικαιώματα τῶν ἀνθρώπων
To παιδί δεν είναι άνθρωπος;
Δεν έχει δικαίωμα να έχει και μάνα και πατέρα και να μην του αποστερείται αυτό διά νόμου;
ανώνυμε, οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να μην τους εμποδίζει το κράτος από το να υιοθετούν λόγω της φυλής τους, για παράδειγμα, και είναι σε αυτό το πνεύμα που οι υπέρμαχοι της υιοθεσίας από ομοφυλόφιλους μιλούν για δικαίωμα στην υιοθεσία.
Από την άλλη, το παιδί που έχει στερηθεί από γονείς από συμπόνοια προσπαθούμε να του προσφέρουμε ότι καλύτερο έχει η κοινωνία (και όχι από υποχρέωση). Ωστόσο κρίνοντας τι είναι καλύτερο οφείλουμε, για χάρη του παιδιού, να είμαστε ελεύθεροι από προκαταλήψεις. Με τον καιρό η κοινωνία ξεπερνά κάποιες από τις προκαταλήψεις της, και κρίνοντας από άλλες χώρες της Ευρώπης είναι πιστεύω καιρός και στην Ελλάδα να συζητήσουμε σαν κοινωνία σοβαρά την άποψη ότι οι ομοφυλόφυλοι μπορούν να είναι εξαιρετικοί γονείς και ότι ένα παιδί που ζει σε ορφανοτροφείο σήμερα έχει το κάθε τι να κερδίσει με το να υιοθετηθεί από ένα ομοφυλόφυλο ζευγάρι. Ίσως ανακαλύψουμε ότι υποφέραμε από άλλη μία προκατάληψη.
Δεν μου χρειάζονται μαθήματα. Πολλοί από τους γκέι θα μπορούσαν να είναι καλοί θετοί γονείς όπως είναι και πολλοί από τους στρέιτ.
Αλλά σε μια κοινωνία που δεν είναι ελεύθερη από προκαταλήψεις δεν μπορείς να ρίξεις διά νόμου ένα παιδί για να σηκώσει στις πλάτες του όλη αυτή την προκατάληψη.
Είναι άκρως εξοργιστικό και εγωιστικό να περιμένουν να αλλάξει η κοινωνία πειραματιζόμενοι με παιδιά. Αν αγαπούσαν στ' αλήθεια τα παιδιά θα έπρεπε να νοιάζονται πρώτα για την ψυχική τους ισορροπία. Αυτό όμως που τους ενδιαφέρει είναι να σημειώσουν μία νίκη και ας υποφέρουν μερικές γενιές παιδιών μέχρι να αλλάξει η κοινωνία.
Eimai allos kai apanto ston apopano.
Diladi, to orfanotrofeio kai i elleipsi oikogeneias einai kaluteri apo mia strorgiki oikogeneia omofulofilon epeidi uparxei i prokatalupsi tis koinonias???
Mην ανησυχείς. Υπάρχει μεγάλη ζήτηση παιδιών από ετεροφυλόφιλα ζευγάρια και τα στοργικά ετεροφυλόφιλα ζευγάρια είναι καλύτερη λύση από ένα στοργικό ομοφυλόφιλο ζευγάρι.
Και δεν είναι καλύτερη λύση επειδή υπάρχει η προκατάληψη της κοινωνίας αλλά επειδή αυτή η προκατάληψη θα βαρύνει τους αδύνατους ώμους ενός παιδιού.
Όταν πάψουν οι προκαταλήψεις και τα παιδιά μπορούν να μεγαλώνουν σε καλύτερη κοινωνία τότε ας υιοθετήσουν όσα μπορούν και όσα θέλουν.
Η αγάπη μπορεί να περιμένει.
Έτσι δεν είναι;
Και αν δεν μπορεί να περιμένει, υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να εκδηλωθεί απέναντι στα παιδιά.
Diladi den uparxoun tora paidia se orfanotrofeia epeidi i zitisi apo ta eterofulofila zeugaria einai megaluteri tis prosforas???
Diladi, to orfanotrofeio kai i elleipsi oikogeneias einai kaluteri apo mia strorgiki oikogeneia omofulofilon epeidi uparxei i prokatalupsi tis koinonias???
Θα μπορούσε να είναι το ορφανοτροφείο καλύτερη λύση από μια οικογένεια ομοφύλων ή ετεροφύλων. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και πειράματα συλλογικού μεγαλώματος παιδιών στην Ευρώπη από διάφορες σέχτες ή και κοινότητες από την δεκαετία του '60, όπου δεν διαπιστώθηκαν σοβαρά προβλήματα στα παιδιά. Υπάρχουν και τραγικές αποτυχίες των ορφανοτροφείων όπως η Ρουμανία. Δεν ζούμε στην εποχή του Ντίκενς.
Όντως, φαίνεται λογικό ότι ένα παιδί θα ήταν καλύτερα με μια ανάδοχη οικογένεια. Αλλά και αυτό πρέπει να αποδειχτεί - ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού των γονιών. Στην πραγματικότητα, ούτε κάτι τέτοιο έχει αποδειχτεί επαρκώς και απλά γίνεται γιατί έχει καθιερωθεί με την πρακτική. Χρειάζονται μάλλον περισσότερες μελέτες και για τον θεσμό της υιοθεσίας καθαυτό. Οι ενδείξεις λένε ότι είναι μάλλον χειρότερος από την οικογένεια με δυο γονείς και το ίδιο περίπου με την οικογένεια με ένα γονέα για την μελλοντική εξέλιξη και ψυχική υγεία των παιδιών. Η συζήτηση είναι ανοιχτή. Για την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, μια μεγάλη αναδρομική μελέτη στην περιοχή του Seattle έδειξε ότι δεν υπάρχουν ιδιαίτερα προβλήματα, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς, όπως τα πάντα στις κοινωνικές επιστήμες, δεν επιδέχονται επαγωγής τόσο εύκολα.
προσωπική μου άποψη επί του θέματος είναι ότι εφόσον δεν υπάρχουν τεκμήρια κατά της υιοθεσίας από ομοφυλόφιλους γονείς το κράτος οφείλει να μην διακρίνει εις βάρος των ανάδοχων γονέων αλλά και των παιδιών που στερούνται μιας ευρύτερης επιλογής με βάση αντικειμενικά κριτήρια. Από την άλλη δεν πιστεύω ότι το κράτος πρέπει να υποχρεώνει λχ. ένα καθολικό ορφανοτροφείο να παραγνωρίζει εντελώς κάτι που οι λειτουργοί του αισθάνονται βαθειά στη συνείδηση τους. Θα ήμουν υπέρ ενός πλουραλισμού λύσεων στο θέμα όπου ο ρόλος του κράτους είναι να συμπληρώνει και αφετέρου να χρηματοδοτεί όπου χρειάζεται τα ορφανοτροφεία μόνο στη βάση αντικειμενικών κριτηρίων. Εάν η κοινωνία δεν είναι έτοιμη για την υιοθεσία από ομοφυλόφιλους τότε δεν χρειάζεται απαγόρευση υιοθεσίας από το κράτος αφού λογικά μιλώντας τα ορφανοτροφεία, εφόσον είναι πραγματικά αυτόνομα, θα πράξουν αυτό που πιστεύουν και τίποτα παραπάνω. Εφόσον όμως ένα ορφανοτροφείο επιθυμεί να δίνει για υιοθεσία και σε ομοφυλόφιλους τότε το κράτος οφείλει να φερθεί με ίσο και δίκαιο τρόπο και στις δύο απόψεις, άσχετα αν η πλειονότητα είναι κατά.
Diladi den uparxoun tora paidia se orfanotrofeia epeidi i zitisi apo ta eterofulofila zeugaria einai megaluteri tis prosforas???
Εκφράζεις άποψη χωρίς να γνωρίζεις τι συμβαίνει.
Τα παιδιά που βρίσκονται στα ορφανοτροφεία δεν είναι όλα προς υιοθεσία. Τα περισσότερα έχουν ένα γονέα που για διάφορους λόγους αδυνατεί να τα μεγαλώσει αλλά δεν θέλει να τα δώσει. Κάποια τα αφήνουν εκεί προσωρινά και τα ξαναπαίρνουν. Tα ορφανοτροφεία δεν είναι απάνθρωπα ιδρύματα. Είναι σαν μια μεγάλη οικογένεια και τα παιδιά εκεί βρίσκουν την ίδια στοργή που θα τους έδιναν και κάποιοι ξένοι άνθρωποι που θα τα υιοθετούσαν.
Η ζήτηση στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερη από την προσφορά και αυτός είναι ο λόγος που καταφεύγουν πολλοί σε παράνομες υιοθεσίες. Δεν ακούς για τα κυκλώματα που πιάνουν κάποιες φορές;
Ο/Η kouk είπε... Εφόσον όμως ένα ορφανοτροφείο επιθυμεί να δίνει για υιοθεσία και σε ομοφυλόφιλους τότε το κράτος οφείλει να φερθεί με ίσο και δίκαιο τρόπο και στις δύο απόψεις, άσχετα αν η πλειονότητα είναι κατά.
Το κράτος οφείλει πάνω απ' όλα να παρέχει το καλύτερο στα παιδιά. Μία στοργική οικογένεια ετεροφύλων είναι καλύτερο περιβάλλον για την ανατροφή τους από όσο είναι μία στοργική οικογένεια ομοφύλων. Στην Ελλάδα η ζήτηση είναι μεγαλύτερη από την προσφορά και δεν υπάρχει κανένας λόγος να δίνονται τα παιδιά σε ομόφυλες οικογένειες.
Και δεν είναι καλύτερη λύση επειδή υπάρχει η προκατάληψη της κοινωνίας αλλά επειδή αυτή η προκατάληψη θα βαρύνει τους αδύνατους ώμους ενός παιδιού.
Μα τι είδους λογική είναι αυτή; Μπορούμε να επιτρέψουμε στις προκαταλήψεις τις πλειοψηφίας να καθορίζουν το πως θα νομοθετούμε; Με την ίδια λογική θα έπρεπε να μην επιτρέπουμε σε άθεους γονείς να κάνουν παιδιά ή να υιοθετούν - ακόμη κι όταν πρόκειται για ετερόφυλα ζευγάρια. Θα δικαιολογούσαμε την ίδια απαγόρευση σε ζευγάρια μαύρων τη δεκαετία του 50 στην Αλαμπάμα ή τη Νότια Αφρική του apartheid; Σε ζευγάρια εβραίων στη Γερμανία του Χίτλερ;
Το κράτος οφείλει πάνω απ' όλα να παρέχει το καλύτερο στα παιδιά. Μία στοργική οικογένεια ετεροφύλων είναι καλύτερο περιβάλλον για την ανατροφή τους από όσο είναι μία στοργική οικογένεια ομοφύλων.
Αυτό το συμπέρασμα πάλι από πού προκύπτει; Αυτές ακριβώς οι γενικεύσεις είναι νομίζω το πρόβλημα.
Είναι η λογική του είδους ότι οι νόμοι γίνονται για να λύνουν προβλήματα και όχι για να δημιουργούν.
Είναι και η λογική του είδους της αγοράς που πρεσβεύετε εσείς οι φιλελεύθεροι: ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΗ.
Το πρόβλημα της υιοθεσίας στην Ελλάδα είναι λυμένο. Δεν υπάρχει προσφορά για να μας αναγκάσει να κάνουμε νέο νόμο. Δεν υπάρχει δηλαδή κανένας λόγος εκτός από το να ικανοποιηθεί ένα αίτημα των ομοφυλόφιλων, των αμφιφυλόφιλων και των τρανσέξουαλ. Tα αιτήματα που ξεφεύγουν από αυτά που αφορούν αυστηρά τους ίδιους και εμπλέκουν τρίτα πρόσωπα όπως είναι τα παιδιά, πρέπει να εξετάζονται με ευαισθησία προς το αδύνατο μέρος που στην περίπτωση αυτή είναι τα ανήλικα παιδιά και δεν είναι οι ενήλικοι ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι και τρανσέξουαλ.
Η ζήτηση από ετεροφυλόφιλα ζευγάρια είναι μεγάλη και δεν ικανοποιούνται όλα. Τα στοργικά ετερόφυλα ζευγάρια είναι ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ καλύτερο περιβάλλον για την ανάπτυξη ενός παιδιού από ό,τι είναι το στοργικό ομόφυλο, αμφιφυλόφιλο ή τρανσέξουαλ περιβάλλον. ΡΩΤΗΣΕ ΟΠΟΙΟ ΠΑΙΔΙ ΘΕΛΕΙΣ και αν βρεις έστω και ένα που να σου πει ότι προτιμούσε να έχει δύο μπαμπάδες ή δύο μαμάδες αντί για έναν πατέρα και μία μητέρα έλα να μας ξαναρωτήσεις τι είδους λογική είναι αυτή. Ρώτησέ τα και αν θέλουν να έχουν δύο μπαμπάδες ή δύο μαμάδες που δεν έχουν αποφασίσει ακόμα με ποιο από τα δύο φύλα θέλουν να κάνουν σταθερή σχέση.
Μετά πήγαινε σε όποιο ίδρυμα θέλεις και ρώτησε τα προς υιοθεσία παιδιά αν προτιμούν να τα υιοθετήσουν δύο μπαμπάδες ή δύο μαμάδες αντί ένας μπαμπάς με μία μαμά. Ρώτησέ τα κι αυτά αν θέλουν να τα υιοθετήσουν δύο μπαμπάδες ή δύο μαμάδες που δεν έχουν αποφασίσει ακόμα με ποιο από τα δύο φύλα θέλουν να κάνουν σταθερή σχέση και ξαναέλα με άσχετους παραλληλισμούς για το απαρτχάιντ και τους ναζί.
Οι προκαταλήψεις της πλειοψηφίας δεν φτιάχνουν νόμους αλλά οι νόμοι οφείλουν να προστατεύουν το αδύνατο μέρος από τις προκαταλήψεις της κοινωνίας. Το αδύνατο μέρος είναι το παιδί που θα υποφέρει αυτή την προκατάληψη, ΟΠΩΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ και δεν είναι οι ενήλικες ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι και οι τρανσέξουαλ που θέλουν να γίνουν γονείς. Εξ αυτού και μόνον του λόγου θα έπρεπε να εξαιρούν ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ από τα αιτήματά τους αυτό της υιοθεσίας. Το ότι το παραβλέπουν σημαίνει ότι ελάχιστα τους ενδιαφέρουν τα παιδιά και περισσότερο τους ενδιαφέρει μία νίκη με αντικείμενο το παιδί.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις, όλοι οι ομοφυλόφιλοι, οι αμφιφυλόφιλοι και οι τρανσέξουαλ λένε ότι τους έχει απορρίψει το οικογενειακό περιβάλλον τους. Το παιδί που θα υιοθετήσουν θα δεχτεί την ίδια απόρριψη. Δεν θα έχει θείους, θείες, ξαδέλφια, γιαγιά και παπού. Οι ίδιοι λένε ότι σχεδόν μισούν (και είναι πολύ λογικό) το περιβάλλον που τους απέρριψε. Δεν θα μεταδοθεί το ίδιο μίσος και ο ίδιος φόβος στο παιδί; Οι ίδιοι λένε για όσες άσχημες εμπειρίες είχαν στο σχολείο από καθηγητές και συμμαθητές. Τι θα κάνουν; Θα ρίξουν και άλλα παιδιά στην ίδια περιπέτεια;
Αυτά είναι απλά πρακτικά ζητήματα που θέλουν απαντήσεις. Τι θα κάνουν; Θα κλείσουν τα παιδιά σε γκέτο για να μη νιώσουν αυτή την απόρριψη; Θα τα στείλουν από νήπια στους ψυχολόγους;
Αυτή είναι η κοινωνία όπως την περιγράφουν οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι, οι αμφιφυλόφιλοι και οι τρανσέξουαλ και είναι βάναυσο να θέλουν να την αλλάξουν με όπλο τα παιδιά του κόσμου. Εκτός αν η κοινωνία δεν είναι έτσι και λένε ψέματα.
Εσύ έχεις απαντήσεις σ' αυτά τα πρακτικά ζητήματα;
ανώνυμε, ακριβώς πως δημιουργείτει πρόβλημα; Κανείς δεν λέει να μειωθεί η ζήτηση για παιδιά, ώστε να μπορεί να στοιχειοθετηθεί κάποιο πρόβλημα για τα τελευταία, απεναντίας η ζήτηση για παιδιά είναι ήδη τεχνητά μειωμένη και εδώ μέσα συζητάμε εάν και κατά πόσο θα ήταν σκόπιμο να μην υπάρχει αυτή η τεχνητή μείωση μέσω ενός νόμου που διακρίνει βάση του τι κάνει κάποιος στο κρεβάτι του.
Παρεπιπτόντως προφανώς δεν ξέρεις τι πρεσβεύουμε εμείς οι φιλελεύθεροι, που είναι ότι η προσφορά και η ζήτηση φτάνουν σε καλό αποτέλεσμα όταν τις επιτρέπεται να ισορροπήσουν ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς. Όταν συμβαίνει το αντίθετο, όπως και στη περίπτωση μας, το αποτέλεσμα τείνει να είναι λιγότερο αποτελεσματικό απ'ότι θα μπορούσε.
Επιμένω, ότι πρέπει να φέρεις στοιχεία που να τεκμηριώνουν ότι τα ετεροφυλόφυλα ζευγάρια ήταν, είναι ή θα είναι, ceteris paribus, καλύτερη επιλογή από τα ομοφυλόφυλα ζευγάρια. Δεν αρκεί να το λες εσύ, πόσο μάλλον να το λένε παιδιά που γνωρίζουν πολύ λιγότερο τη ζωή από εσένα.
Όλες αυτές οι εικασίες που κάνεις περί τι θα ήθελε ένα παιδί (που τι γνωρίζει;) ή του τι θα ήθελε μια γιαγιά είναι εκτός από αστήρικτες και άσχετες με το θέμα. Το παιδί των ομοφυλόφυλων δεν είναι οι γονείς του. Εάν ο ομοφυλόφυλος γονέας έζησε σε ένα εχθρικό περιβάλλον ο ίδιος σαν παιδί είναι σίγουρο ότι θα προστατέψει το υιοθετημένο παιδί του όπως ο κάθε γονέας.
Και στο κάτω-κάτω, το ίδιο επιχείρημα θα μπορούσε να λεχθεί και κατά της υιοθεσίας από αφρικανούς, ασιάτες, κ.λπ. Μήπως είναι βάναυσο να θέλουμε να υιοθετούν με ίσους όρους και οι αφρικανοί συμπολίτες μας γιατί τάχα αυτό γίνεται στις πλάτες ανηλίκων; Η κοινωνία σε κάθε περίπτωση είναι αυτή που εχθρεύεται τα παιδιά των μειοψηφιών και όχι οι γονείς που αποφάσισαν να τα φέρουν στη ζωή ή να τα υιοθετήσουν.
Kouk καὶ Γιῶργο Σαρηγιαννίδη, μὲ προλάβατε. Θὰ πῶ μόνο ὅτι τὰ παιδιὰ χρειάζονται ἀγάπη καὶ οἰκονομικὴ εὐημερία, ὅπως καὶ οἱ ἐνήλικες. Ὄντως ἡ κοινωνία εἶναι αυτὴ ποὺ εἶναι, ἀλλὰ ἕνα παιδὶ δὲν δέχεται διακρίσεις μόνον ὅταν οἱ γονεῖς του εἶναι ὁμοφυλόφιλοι. Δέχεται διακρίσεις γιὰ 1002 λόγους, ἐπειδή εἶναι πιὸ ἔξυπνο ἢ πιὸ χαζό, πιὸ ὄμορφο ἢ πιὸ ἄσχημο, πιὸ φτωχὸ ἢ πιὸ πλούσιο κλπ. Δὲν τὴ γλυτώνει ἕνα παιδὶ ἂν οἰ γονεῖς του εἶναι ἑτεροφυλόφιλοι.
Ὁ συντηρητισμὸς παίρνει πολλὰ πρόσωπα, πολλὲς φορὲς κρύβεται πίσω ἀπὸ τὴν «κοινὴ λογικὴ» ἢ τὴν παράδοσι. Παρεμπιπτόντως, ἡ φιλελεύθερι ἄποψι τοῦ kouk νὰ μποροῦν τὰ ὀρφανοτροφεῖα νὰ δίνουν παιδιὰ σὲ ὅποιους/-ες κρίνουν αὐτὰ ὡς κατάλληλους/-ες, ἀλλὰ ἡ χρηματοδότησί τους νὰ συναρτᾶται τῆς πολιτικῆς τους, μὲ βρίσκει προσωπικὰ σύμφωνο.
@kouk
Οι ομοφυλόφιλοι, οι αμφιφυλόφιλοι και οι τρανσέξουαλ δεν ορίζονται και δεν κατηγοριοποιούνται από αυτό που κάνουν στο κρεβάτι τους. Είναι λάθος να το πιστεύεις.
Στο θέμα του προβλήματος να μην επανερχόμαστε συνέχεια. Το πρόβλημα θα δημιουργηθεί στα παιδιά που θα υιοθετήσουν οι ομοφυλόφιλοι, οι αμφιφυλόφιλοι και οι τρανσέξουαλ, από το κοινωνικό περιβάλλον που όπως λένε οι ίδιοι είναι εχθρικό.
@ GordonGR . Δέχεται διακρίσεις γιὰ 1002 λόγους, ἐπειδή εἶναι πιὸ ἔξυπνο ἢ πιὸ χαζό, πιὸ ὄμορφο ἢ πιὸ ἄσχημο, πιὸ φτωχὸ ἢ πιὸ πλούσιο κλπ. Δὲν τὴ γλυτώνει ἕνα παιδὶ ἂν οἰ γονεῖς του εἶναι ἑτεροφυλόφιλοι.
Έτσι είναι, όπως τα λες. Αν λοιπόν αγαπάτε όσο λέτε και θέλετε να βοηθήσετε τα παιδιά μην τους προσθέσετε έναν ακόμα λόγο για να δέχονται διακρίσεις.
Ως απάντηση στα λεγόμενα του ανώνυμου, με κάλυψε πλήρως ο kouk, οπότε δεν έχω τίποτα να προσθέσω.
Επιμένω όμως. Αν η αρχή είναι να προστατέψουμε τα παιδιά από τις διακρίσεις της πλειοψηφίας, εγώ - που είμαι άθεος – δε θα έπρεπε να έχω δικαίωμα να υιοθετώ; Άλλωστε, υποπτεύομαι ότι όσοι έχουν προκαταλήψεις του είδους που περιγράφεις με τα ομόφυλα ζευγάρια, πιθανότατα έχουν τις ίδιες και χειρότερες για τα άθεα ζευγάρια.
Έζησα 11 χρόνια σε μια χώρα που πολλές οικογένειες έχουν 2 μαμάδες ή 2 μπαμπάδες. Όταν η κόρη μου πρωτοπήγε στο σχολείο και μιλήσανε για την οικογένεια, έμαθε ότι υπάρχουν πολλές μορφές οικογένειας – οικογένεια με μπαμπά και μαμά, οικογένεια με δυο μαμάδες, με δυο μπαμπάδες, με μια μαμά ή ένα μπαμπά. Το άκουσε, το συζητήσαμε, το κατάλαβε, τέλος.
Πρέπει να μπούμε όλοι στην κρεατομηχανή της ομοιομορφίας για να προστατέψουμε τα παιδιά μας από τις ορέξεις της πλειοψηφίας; Δε νομίζω…
Τα επιχειρήματα για αθεϊα και άλλες διαφορές δεν έχουν θέση σε μία αντιπαράθεση με θέμα τις τεκνοθεσίες από ΛΟΑΤ.
Η ανάγκη της υιοθεσίας από ΛΟΑΤ άτομα είναι τεχνητή και δημιουργήθηκε για λόγους που δεν είναι απαλλαγμένοι από σκοπιμότητες. Οι straight που θέλουν να τεκνοθετήσουν αισθάνονται φυσική ανάγκη. Η ανάγκη της κάλυψης του γονεϊκού ενστίκτου είναι η γενεσιουργός αιτία της ετεροφυλοφιλίας έστω και αν δεν οδηγεί στην ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή. Το γονεϊκό ένστικτο είναι αυτό που οδηγεί τους ανθρώπους στην ένωση με το αντίθετο φύλο. Οι ΛΟΑΤ απορρίπτουν την αναπαραγωγή και αντιμετωπίζουν το σεξ σαν ευχαρίστηση και μόνο λόγω έλλειψης του γονεϊκού ενστίκτου. Αυτό δεν είναι κατακριτέο και δε γίνεται συνειδητά. Είναι απόλυτα φυσικό και για τις δύο ομάδες. Ο νομοθέτης πρέπει να λαμβάνει υπόψη του ότι το γονεϊκό ένστικτο δημιουργεί τις καλύτερες συνθήκες για την ανατροφή ενός παιδιού. Η έλλειψη του γονεϊκού ενστίκτου δεν προσφέρει τις καλύτερες συνθήκες.
Η συντριπτική πλειοψηφία, για να μην πω όλα, των κακοποιημένων παιδιών μεγάλωσαν με τους φυσικούς τους γονείς ή με έναν από τους φυσικούς τους γονείς και τον/την επόμενο/η σύζυγό του, μέσα σε παραδοσιακές οικογένειες με τις ευλογίες της εκκλησίας.
Η απόλυτη τρικυμία εν κρανίω. Που κολλάει η εκκλησία στην όλη συζήτηση?
ΕΝΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Τα ορφανοτροφεία δεν είναι αυτόνομα. Δεν υπάρχει παιδί χωρίς κηδεμόνα και ένα ορφανό παιδί έχει κηδεμόνα το κράτος. Το κράτος ορίζει ως αναδόχους τα ΝΠΔΔ ή και ΝΠΙΔ ορφανοτροοφεία ή του γονείς. Ως κηδεμόνας του παιδιού έχει και πρέπει να έχει τον τελικό λόγο και όχι τα ορφανοτροφεία. Γι'αυτό και μπορεί να κλείσει ή να αφαιρέσει την επιμέλεια του παιδιού από τα ορφανοτροφεία, όπως ακόμα και από τους φυσικούς γονείς.
Την όλη κουβέντα περί σκοπιμότητας των νόμων δεν την καταλαβαίνω. Στην πραγματικότητα, αν μιλάμε για φιλελευθερισμό, ότι δεν απαγορεύευται ρητώς επιτρέπεται. Έτσι, αν κάποιος λέει ότι δεν πρέπει να υιοθετούν τα ομόφυλα ζευγάρια - άποψη που κι εγώ ασπάζομαι - πρέπει να φτιάξει νόμο που να ορίζει διαφορετικά. Αλλιώς, αν ο νόμος δεν το ορίζει πρέπει ο νόμος να ισχύει το ίδιο για όλους. Αν κάποιος λέει γιατί να φτιάξουμε νόμο, πρέπει να σκεφτεί ότι στην πραγματικότητα αναφέρεται στο δικό του mindset και μόνον, αφού για τους φιλελεύθερους οι απαγορεύσεις είναι αυτές που ορίζονται από το νόμο και η απαγόρευση δεν είναι για τίποτα αυτονόητη. Άρα περιττούς νόμους φτιάχνουν μόνο οι οπαδοί της απαγόρευσης των πάντων και όχι οι φιλελεύθεροι. Δείτε, ας πούμε, την τωρινή προσπάθεια για γάμο ομοφύλων: δεν ζητήσαμε να φτιαχτεί νέος νόμος. Θεωρήσαμε - και είναι αυτονόητο - ότι αυτό που δεν απαγορέυεται ρητά επιτρέπεται. Στην Αμερική που έχει ισχυρότερο κράτος νόμου από την Ελλάδα, ο πρόεδρός της Μπους αναγκάστηκε να φέρει ειδικό νόμο που να απαγορεύει κάτι τέτοιο.
Και τέλος, μια προειδοποίηση προς όσους πολυκολλάνε στον kouk - είναι πια ένας βετεράνος των εκπομπών του γνωστού τηλεοπτικού αστέρα πλέον δεν ξέρετε ποτέ τι μπορεί να γίνει αν τον τσαντίσετε!
Ψυχολόγε,
νομίζω ότι τα συμπεράσματα σου είναι αυθαίρετα και δεν συνεπάγεται καθόλου ότι οι gay άντρες και γυναίκες δεν έχουν γονεικό ένστινκτο.
Ανώνυμε, συμφωνώ για το ηθικό δίλημμα εάν θα πρέπει να πέρνουμε υπόψιν τις (συχνά παράλλογες και ρατσιστικές) προκαταλήψεις της κοινωνίας, οι οποίες μπορούν πραγματικά να επιρεάσουν την ζωή του παιδιού. Από την άλλη, η υπακοή σε αυτές τις προκαταλήψεις, τις ενισχύει (φαύλος κύκλος) ενώ επίσης βλάπτει τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων.
Προσωπική μου άποψη είναι η εξής:
1) Ο νόμος αφαιρεί την απαγόρευση για ομοφυλόφυλα ζευγάρια να υιοθετούν
2) Ο νομος αναγνωρίζει ότι οι κοινωνικές συνθήκες και προκαταλήψεις στις οποίες θα ζει το παιδί μπορούν να ληφθούν υπ΄όψην από τις υπηρεσίες υιοθεσίας.
Αυτό είναι μια πρακτική λύση που:
α) δεν συμπεριλαμβάνει ρατσιτσικές απαγορεύσεις
β) λαμβάνει υπόψιν του τα συμφέροντα του παιδιού
γ) έχει την ευελιξία να λαμβάνει υπόψιν του όλα τα στοιχεία:
π.χ. εάν οι υποψήφιοι γονείς είναι διο παρεμφερή gay και ετερόφυλα ζευγάρια τα οποία ζουν σε μια πλούσια και σχετικά ανεκτική περιοχή της Αθήνας, ίσως να μην υπάρχει σοβαρή προκατάληψη.
Εάν είναι δυο αντίστοιχα φτωχά ζευγάρια τα οποία θα ζουν στην επαρχία, ίσως εκεί να ληφθεί περισσότερο υπόψη.
Εάν έχουμε ένα φτωχό (ή/και ψυχολογικά ασταθή) ετερόφυλο ζευγάρι σε αντίθεση με ένα πλούσιο και πιο τρυφερό/σταθερό gay ζευγάρι, ίσως οι αρνητικές προκαταλήψεις της κοινωνίας να είναι λιγότερο σημαντικές σε σχέση με άλλα οικονομικά ή ψυχολογικά θέματα.
Ένας παραπάνω ανέφερε ότι καθότι υπάρχει ήδη περισσότερη ζήτηση από προσφορά για υιοθεσία, δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουμε τον νόμο. Αυτό δεν ισχύει:
α) δεν γνωρίζω εάν όντως υπάρχει αυτή η υπερζήτηση, σε όλες τις ηλικείες. Σίγουρα ισχύει για μωρά αλλά ίσως όχι για μεγαλύτερα παιδια.
β) ακόμα και να ισχύει, αυτός δεν είναι λόγος να υπάρχουν ρατσιστικές απαγορεύσεις. Εάν απαγορευόταν η υιοθεσία από μαύρα ετερόφυλα ζευγάρια, εσύ θα ήσουν κατά της άρσης αυτής της απαγόρευσης επειδή έχουμε ήδη αρκετή ζήτηση;;
γ) ο σημερινός νόμος με το να είναι τόσο απόλυτος, αφαιρεί δυνατότητες από τα παιδια: πχ. Θα αφαιρέσουμε από ένα παιδί την δυνατότητα να υιοθετηθεί, παραδείγματος χάρην, από ένα ζευγάρι δυσεκατομυριούχων, με σταθερή και αγαπημένη σχέση κτλ. επειδή τυχαίνει να είναι ομοφυλόφυλοι;; Δεν είναι κακό αυτό για το παιδί εάν πχ. η ετερόφυλη οικογένεια είναι σε θέση να του προσφέρει ένα πολύ κατώτερο μέλλον.
Τέλος, θα πρέπει να πω ότι η συζήτηση έχει λανθασμένα επικεντρωθεί στις υιοθεσίες παιδιών από ιδρύματα. Αν και αυτό ειναι σημαντικό θέμα, πολλές από τις υιοθεσίες παιδίων είναι υιοθεσίες παιδιών που ο ένας φυσικός τους γονέας είναι gay (συνήθως λεσβία). Σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις, η σύντροφος της συγκεκριμένης μητέρας θέλει να αναγνωριστεί επίσης ως γονέας του παιδιού, για ένα σωρό ψυχολογικούς και πρακτικούς λόγους. Και στην προκειμένη περίπτωση, είναι σίγουρο κατ΄ εμέ ότι είναι προς το συμφέρον του παιδιού αυτό να επιτρέπεται.
Nievskii, το επιχείρημα σου δηλαδή για το ότι η κηδεμονία των ορφανών ανήκει οπωσδήποτε το κράτος είναι ότι μπορεί το κράτος να διατάξει να κλείσει τα ορφανοτροφεία ή να αφαιρέσει τα παιδιά από αυτά; Αφού όπως αναγνωρίζεις στην ίδια πρόταση και για τους φυσικούς γονείς το κράτος μπορεί, υπό κάποιους όρους, να κάνει ακριβώς αυτό. Μήπως αυτό σημαίνει ότι και για τα παιδιά με παρόντες τους φυσικούς γονείς το κράτος έχει και πάλι την απόλυτη κηδεμονία; Από τα όσα λες φαίνεται να το πιστεύεις αυτό, πως δηλαδή η κηδεμονία ενός παιδιού αποδίδεται στους βιολογικούς του γονείς, στους θετούς γονείς ή σε οργανομένες μορφές πρόνοιας από το κράτος, που είναι και ο πρωταρχικός κάτοχος του δικαιώματος της κηδεμονίας. Δεν αρνούμαι ότι μια τέτοια άποψη μπορεί να είναι συνεπής με τον εαυτό της. Ωστόσο πιστεύω ότι είναι λάθος, θεμελιωδώς αλλά και πρακτικώς γιατί α) η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων (αλλά και άλλων ζώων) γενιούνται από γονείς που δεν χρειάζονται κανέναν να τους πει ότι είναι κηδεμόνες του παιδιού τους και γιατί β) μέχρι στιγμής δεν έχω πειστεί ότι το κράτος μπορεί να παίξει αποτελεσματικά τον ρόλο του κηδεμόνα τελευταίας ανάγκης ή του επόπτη. Δεν δέχομαι επίσης την απάντηση ότι, παρά την αναποτελεσματικότητα του στον ρόλο αυτό, το κράτος είναι δυστυχώς ο μόνος που μπορεί να παίξει τον ρόλο του επόπτη, έναν ρόλο που τάχα πρέπει τελικά να καταληει σε μία μοναδική αρχή.
Αλλά σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν ισχύει ότι το κράτος είναι ο καλύτερος επόπτης που μπορούμε να έχουμε, πιστεύω πρέπει να δεχτούμε ότι όπως και οι γονείς δεν μπορούν να έχουν απόλυτη βουλή πάνω στο παιδί έτσι και το κράτος δεν μπορεί να έχει απόλυτη βουλή πάνω στην οικογένεια. Είναι πιστεύω διαστροφικό να θεωρούμε ότι η οικογένεια υπάρχει για να εξυπηρετεί το κράτος στον ρόλο του ως κηδεμόνα των απανταχού παιδιών αντί να θεωρούμε ότι το κράτος εξυπηρετεί τις οικογένειες στο φυσικό ρόλο τους ως κηδεμόνες των παιδιών που γεννιούνται μέσα σε αυτές. Οι περιπτώσεις παιδιών που δεν γεννιούνται μέσα σε οικογένειες μπορεί να ξεφεύγουν από τον κανόνα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι επιβάλλουν από μόνες τους κάποιον αντίθετο κανόνα.
Όλοι κάνετε τη σοβαρή παράλειψη που έβαλε ο ανώνυμος 19/3/08 11:12. Εδώ δε μιλάμε για τεκνοθεσίες από gay. Εάν ο νόμος αφαιρέσει την απαγόρευση θα σημαίνει ότι μαζί με τους ομοφυλόφιλους θα μπορούνε να τεκνοθετούν οι αμφιφυλόφιλοι, οι τρανσέξουαλ και οι παρενδυτικοί. Αυτές οι υποκατηγορίες ομοφυλοφίλων δεν μπορούνε να δημιουργήσουνε το σωστό περιβάλλον για την ανατροφή των παιδιών. Οι κατηγορίες αυτές κατά την επιστήμη είναι ασταθείς με έντονα ψυχολογικά και νευρολογικά προβλήματα.
Respect στον ανώνυμο 19/3/08 20:15 για τις σοβαρές προτάσεις με τη διαφωνία ότι αυτό που θεωρούν πολλοί σαν γονεϊκό ένστικτο είναι η φυσική ζήλεια (όχι ο φθόνος) των μεγάλων σε ηλικία ομοφυλοφίλων. Μετά το σεξουαλικό κορεσμό οι ομοφυλόφιλοι καταλαβαίνουνε ότι τελειώνει η ζωή τους χωρίς να έχουνε δημιουργήσει άλλη ζωή σαν τους straight.
Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας για τις τεκνοθεσίες από αμφιφυλόφιλους, τρανσέξουαλ και τραβεστί.
ανώνυμε από πάνω,
Και εγώ συμφωνώ με τις προτάσεις του προηγούμενου ανώνυμου και θέλω να το επεκτείνω σε αυτά που λες: ήδη υπάρχει μέριμνα να μην υιοθετούν οι "ασταθείς με έντονα ψυχολογικά και νευρολογικά προβλήματα". Κανείς δεν είπε ότι το ορφανοτροφείο δεν πρέπει να εξετάζει την ψυχική υγεία των ανάδοχων γονέων, οπότε εάν, όπως λες, υπάρχει συσχέτιση της αμφιφυλοφιλίας με την πνευματική αστάθεια τότε δεν υπάρχει κανείς λόγος να απαγορέψουμε την υιοθεσία από αμφιφυλόφιλους εφόσον ούτως ή άλλως το ορφανοτροφείο οφείλει να εξετάσει κατά περίπτωση την ψυχική υγεία και όχι συλλήβδην να απαγορεύει την υιοθεσία σε μια ομάδα που τάχα είναι «συσχετισμένη». Ούτως ή άλλως, όλες οι συμπεριφορές, για να καταταγούν ως ψυχικά νοσηρές πρέπει να προκαλούν κάποιο απτό πρόβλημα στη ζωή του ανθρώπου. Επομένως είναι προτιμότερο και δίκαιο να εξετάζουμε να δούμε εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στη ζωή του ανάδοχου γονέα που θα καθιστούσε λανθασμένη την υιοθεσία παρά να βγάζουμε λανθασμένα συμπεράσματα, μέσω έμμεσης οδού, από τη σεξουαλική του συμπεριφορά.
Μεταξύ σοβαρού και αστείου, νομίζω πως η πιο συχνή και κοινωνικά προβληματική σεξουαλική συμπεριφορά είναι η σεξουαλική δυσλειτουργεία ανάμεσα σε ετεροφυλόφυλα ζευγάρια. Μήπως να απαγορέψουμε την υιοθεσία σε όσους δεν τους σηκώνεται; :-p
Όσον αφορά τα όσα λες για τη ζήλεια που αισθάνονται οι ηλικιωμένοι ομοφυλόφιλοι καταρχάς δεν μας λες που το στηρίζεις αυτό. Κατά δεύτερο, ο λόγος για τον οποίο κάποιος θέλει να υιοθετήσει πρέπει να εξετάζεται κατά περίπτωση, και όχι ομαδικά και αυθαίρετα.
Επειδή ακούστηκαν ορισμένα πρωτάκουστα σχετικά με τον πρόσφατο γάμο ομοφυλοφύλων στην Τήλο και το αν υπάρχει διάταξη νόμου που να το επιτρέπει κλπ, επισημαίνω ότι κανένας δεν έκανε τον κόπο να να ρωτήσει τον κατεξοχήν ειδήμονα της εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου στην ελληνική έννομη τάξη και στην υποχρεωτική ερμηνεία των κανόνων του εσωτερικού δικαίου σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο.
Πρόκειται για τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου κύριο Παυλόπουλο, που τυχαίνει να είναι σήμερα και ο κατεξοχήν αρμόδιος υπουργός που θα κληθεί να εκδώσει εγκύκλιο στους δημάρχους και προέδρους κοινοτήτων της χώρας για την εφαρμογή των διατάξεων του πολιτικού γάμου και σύνταξης των ληξιαρχικών πράξεων.
Διαβάστε τι γράφει σε σύγγραμμά του:
«Όταν πρόκειται για την ερμηνεία και την εφαρμογή οποιωνδήποτε άλλων, προγενεστέρων ή μεταγενεστέρων της Κοινοτικής Οδηγίας διατάξεων του εθνικού δικαίου, το ΔΕΚ δέχεται ότι ο εθνικός δικαστής οφείλει να προβαίνει στην ερμηνεία και εφαρμογή του δικαίου αυτού, πάντα μέσα στα πλαίσια του δυνατού, υπό το φως του κειμένου και του σκοπού του κοινοτικού δικαίου, προκειμένου να επιτύχει το στόχο, που καθορίζεται από αυτή, και να συμμορφωθεί έτσι προς τις διατάξεις του άρθρου 189 παρ. 3 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (Βλ. Απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου C-21/04, 4 Ιουλίου 2006, Κωνσταντίνος Adeneler and others ver. Ellinikos Organismos Galaktos. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει οι διατάξεις του εσωτερικού δικαίου και συγκεκριμένα οι διατάξεις περί γάμου να ερμηνευτούν «υπό το φως του κειμένου και του σκοπού των αντίστοιχων διατάξεων του κοινοτικού δικαίου (ισότητα ανδρών και γυναικών, οιουδήποτε γενετήσιου προσανατολισμού ως προς τα δικαιώματα τέλεσης γάμου κλπ).
Τέλος ο εθνικός δικαστής στην προσπάθεια του να εναρμονίσει, π.χ. με τις μεθόδους που ήδη εκτέθηκαν, το εθνικό δίκαιο με το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο, δεν έχει «διέξοδο διαφυγής». Λόγω της αρχής της υπεροχής του κοινοτικού δικαίου υποχρεούται να μην εφαρμόσει τη διάταξη του εθνικού δικαίου, η οποία αντιτίθεται τόσο στο πρωτογενές, όσο και στο παράγωγο κοινοτικό δίκαιο. Η υποχρέωση αυτή εμφανίζεται ακόμη περισσότερο έντονη και επιτακτική, όπως είναι ευνόητο, στην περίπτωση κατά την οποία έχει ήδη προηγηθεί απόφαση του ΔΕΚ, η οποία και έχει κρίνει, με δύναμη δεδικασμένου κατά τις κείμενες κοινοτικές διατάξεις, την αντίθεση μιας διάταξης του εθνικού δικαίου προς το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο (Βλ. Πρ. Παυλόπουλου εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο, σελ. 83-84, Εκδόσεις Σάκκουλα, 1993).»
Αν υπάρχουν όλα αυτά γραμμένα, χρειάζεται να ψάχνουμε στο λεξικό του Μπαμπινιώτη και να ρωτάμε τους παπάδες;
Δημοσίευση σχολίου