Σάββατο, Μαρτίου 15, 2008

Η καταπιεσμένη ελληνική μειονότητα της Μακεδονίας

Και αναφέρομαι φυσικά στους ...επιχειρηματίες της Βορείου Ελλάδος! Αυτούς που κανένας στην Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα με το πώς λέγονται, που προσφέρουν χιλιάδες θέσεις εργασίας, κάνουν εξαγωγές φέροντας συνάλλαγμα και επενδύουν τα χρήματά τους δημιουργώντας ανάπτυξη. Εδώ και δύο μήνες αυτή η μειονότητα εξωθείται, με την κατάσταση στα λιμάνια, στην οικονομική εξόντωση από το νταβατζηλίκι μιας συγκεκριμένης συντεχνίας δημοσίων υπαλλήλων, και κανείς (πλην Λακεδαιμονίων) δεν διαμαρτύρεται. Ούτε συλλαλητήρια, ούτε λαοσυνάξεις, ούτε πορείες στο κέντρο, ούτε συναυλίες συμπαράστασης. Το 23% των επιχειρήσεων της Βόρειας Ελλάδος μέλη του ΣΒΒΕ έχει υποστεί ζημία έως και 200.000ευρώ. Το 27% έχει υποστεί ζημία μέχρι 1 εκ.ευρώ. Το 38% έχει υποστεί ζημία μέχρι 3 εκ.ευρώ και το 12% έχει υποστεί ζημία από 3 εκ.ευρώ και άνω. Έχουμε μια οικονομία στο έλεος των συντεχνιών των διαφόρων gatekeepers-κλεφταρματωλών, μια κυβέρνηση ανίκανη να δώσει λύση και μια κοινωνία σε κανονική αφασία.

Η Ελλάδα δεν είναι κράτος δικαίου. Είναι κράτος ανοχής στην ασυδοσία όσων κατέχουν κρίσιμα πόστα στον υπερτροφικό δημόσιο τομέα. Στην Ελλάδα είναι αδύνατον να κάνεις οποιαδήποτε σοβαρή επένδυση, παρά μόνο αρπαχτές, γιατί δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει αύριο. Δεν ξέρεις τι θα σου βρει ο εφοριακός για να σε εκβιάσει, δεν ξέρεις αν θα σου επιβληθούν νέοι (φανεροί ή κρυφοί) φόροι, δεν ξέρεις αν ξαφνικά ψηφιστούν προνομιακές ρυθμίσεις για τους ανταγωνιστές σου, δεν ξέρεις αν θα έχεις ρεύμα για να μην χαλάσουν τα ευπαθή προϊόντα ή για την παραγωγή σου, δεν ξέρεις αν κάποιοι αποφασίσουν να κλείσουν δρόμους ή εθνικές οδούς, δεν ξέρεις αν θα απεργούν για μήνες στα λιμάνια. Ξέρεις όμως ότι αυτά είναι αποτέλεσμα του περιβάλλοντος που δημιούργησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, και αν σέβεσαι τον εαυτό σου και τα κεφάλαιά σου, θα βρεις πολύ καλύτερες συνθήκες σε άλλες χώρες, ακόμα και γειτονικές.

Το τελευταίο εξώδικο προς τον ΟΛΘ το υπογράφουν 226 επιχειρήσεις της Βορείου Ελλάδος. Την επόμενη φορά, μετά από μερικά χρόνια, το ανάλογο εξώδικο θα το υπογράψουν πολύ λιγότερες. Οι υπόλοιπες θα έχουν φύγει και με το δίκιο τους.

Το πλήρες κείμενο:

Κ Α Τ Α

Της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης Α.Ε.» και το διακριτικό τίτλο «Ο.Λ.Θ. Α.Ε.», που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, εντός Λιμένος Θεσσαλονίκης, Προβλήτας Νο1, όπως νόμιμα εκπροσωπείται.

Ι. Είμαστε όλες βιομηχανικές και εμπορικές εταιρίες, που δραστηριοποιούμαστε στο εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο, στη βιομηχανική και βιοτεχνική, κατά περίπτωση, παραγωγή και εμπορία προϊόντων διαφόρων ειδών στην Ελλάδα και την αλλοδαπή, με έδρα την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης και εν γένει τη Βόρεια Ελλάδα. Για την προμήθεια των πρώτων υλών των επιχειρήσεών μας προς τη μετασκευή των προϊόντων παραγωγής μας, αλλά και για την εισαγωγή, εξαγωγή και διακίνηση αντίστοιχα των προϊόντων εμπορίας μας στην λοιπή ελληνική επικράτεια και τις χώρες και αγορές του εξωτερικού, χρησιμοποιούμε, όπως γνωρίζετε, πάγια και κατά κύριο λόγο, υπό την ιδιότητά μας ως φορτωτές ή συχνότερα παραλήπτες φορτίων εμπορευμάτων, τις υπηρεσίες του Λιμένα της Θεσσαλονίκης και εντεύθεν της εταιρίας σας, στην οποία οι υπηρεσίες αυτές (φορτοεκφόρτωσης και αποθήκευσης εμπορευμάτων) έχουν δια νόμου παραχωρηθεί κατά τρόπο αποκλειστικό. Εσείς αποτελείτε, τόσο με βάση τον νόμο όσο και με βάση το καταστατικό σας, δημόσια επιχείρηση κοινής ωφελείας στην οποία έχει παραχωρηθεί από το Ελληνικό Δημόσιο το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης και εκμετάλλευσης της χερσαίας λιμενικής ζώνης του Λιμένα Θεσ/νίκης εντός της οποίας όλες οι εργασίες εκτελούνται καταρχήν αποκλειστικά με τα μέσα και το προσωπικό της εταιρείας σας. Ως εκ τούτου, η εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησής σας έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου και για την ανάπτυξη της οικονομικής ζωής της χώρας και της περιοχής της Βόρειας Ελλάδας ιδιαίτερα, ιδίως ως επιχείρηση φορτοεκφόρτωσης και αποθήκευσης εμπορευμάτων στο Λιμένα της Θεσσαλονίκης, δεδομένου ότι οι χρήστες των υπηρεσιών αυτών, ημών συμπεριλαμβανομένων, δεν διαθέτουν ουσιαστικά ουδεμία άλλη ισοδύναμη εναλλακτική λύση για την προμήθεια πρώτων υλών και για την μεταφορά και διακίνηση των προϊόντων παραγωγής και εμπορίας τους από και προς τις εγκαταστάσεις τους με προορισμό την ελληνική και αλλοδαπή αγορά. Σύμφωνα με τα συναλλακτικά ήθη που έχουν διαμορφωθεί, με βάση την αρχή της καλής πίστης και προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, υποχρεούστε να παρέχετε τις ανωτέρω υπηρεσίες φορτοεκφόρτωσης με ίδια μέσα και προσωπικό εντός εύλογου χρονικού διαστήματος, που κατά τις περιστάσεις δεν δύναται να υπερβαίνει κατά μέσο όρο τις 24 ώρες ανά προσεγγίζον πλοίο, υποχρεούμενοι παράλληλα να παρέχετε υπηρεσίες φορτοεκφόρτωσης και αποθήκευσης εμπορευμάτων προς εμάς συνεχώς και αδιαλείπτως καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο, τόσο κατά τις εργάσιμες, όσο και κατά τις εξαιρετέες ημέρες και αργίες, όπως ρητά ορίζει ο κανονισμός λειτουργίας σας, με σκοπό να διασφαλίζετε την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου στη Βόρεια Ελλάδα, από την οποία εξαρτάται η οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας και η κάλυψη, τελικά, βασικών βιοτικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου.

ΙΙ. Παρά τα ανωτέρω και ήδη από 05.01.2008 συνεχώς και μέχρι σήμερα, με την ανακοίνωση της πρόθεσης του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής να παραχωρήσει μέρος των λιμενικών υπηρεσιών και ιδίως του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων του Λιμένα της Θεσσαλονίκης σε τρίτο διαχειριστή λιμένων, ο οποίος θα αναδειχθεί από διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό, και την έναρξη της σχετικής διαδικασίας, η ανωτέρω ζωτικής σημασίας ομαλή και εύρυθμη λειτουργία του Λιμένα της Θεσσαλονίκης όσον αφορά την παροχή των υπηρεσιών φορτοεκφόρτωσης εμπορευμάτων, που μας απασχολεί ιδιαιτέρως, έχει διαταραχθεί ανεπανόρθωτα με ολέθριες οικονομικά συνέπειες για εμάς και για το εξαρτώμενο από εμάς κοινωνικό σύνολο. Ειδικότερα, οι εργαζόμενοι στις ανωτέρω υπηρεσίες φορτοεκφόρτωσης εμπορευμάτων, που παρέχει η εταιρία σας, πραγματοποιούν από 05.01.08 ορισμένες ημέρες της εβδομάδας απεργίες και απέχουν συστηματικά και επ’ αόριστο από την προγραμματισμένη και εγκεκριμένη υπερωριακή εργασία τους, καθώς, επίσης, και από οποιαδήποτε εργασία τα Σάββατα, τις Κυριακές και τις αργίες, ενώ κατά τις ώρες της υποτιθέμενης κανονικής εργασίας τους έχουν σκόπιμα επιβραδύνει το ρυθμό, την ποιότητα και την ποσότητα της εργασίας τους, με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί μεγάλες και κυλιόμενες καθυστερήσεις στην εξυπηρέτηση των προσεγγίζοντων πλοίων στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Η πρακτική αυτή των εργαζομένων σας έχει, όπως ήδη γνωρίζετε, ποικίλες αρνητικές συνέπειες για εμάς, με κυριότερη τη σημαντική καθυστέρηση στην εξυπηρέτηση των πλοίων, που αναμένουν για φορτοεκφόρτωση από 10 ημέρες μέχρι και ένα μήνα κατά μέσο όρο, με αποτέλεσμα τα πλοία να συνεχίζουν τα δρομολόγιά τους και να εκφορτώνουν τα εμπορεύματα σε λιμένες άλλων χωρών, οι φορτωτές μας να αρνούνται να πραγματοποιούν φορτώσεις με προορισμό τη Θεσσαλονίκη και εμείς, ως εισαγωγείς ή εξαγωγείς, να επιβαρυνόμαστε με το κόστος της εναλλακτικής μεταφοράς των εμπορευμάτων μας και των υπεραναμονών, σταλιών και επίναυλων των πλοίων, αλλά και να αδυνατούμε να ανταποκριθούμε στις εμπορικές συμφωνίες και υποχρεώσεις μας λόγω έλλειψης πρώτων υλών προς μεταποίηση και παράδοσης εμπορευμάτων προς εξαγωγή, που οδηγεί περαιτέρω σε δραματική μείωση των πωλήσεών μας, ενώ ταυτόχρονα πλήττεται η ανταγωνιστικότητα και η καλή μας φήμη στην εγχώρια και διεθνή αγορά.

Παρά το γεγονός ότι είστε γνώστες της ανωτέρω έκρυθμης κατάστασης και των σοβαρών συνεπειών της στις επιχειρήσεις μας και στην εν γένει οικονομική ζωή της Βόρειας Ελλάδας, αλλά και ολόκληρης της χώρας, και παρά το γεγονός ότι διαθέτετε, επαρκή μέσα τόσο δυνάμει του νόμου όσο και δυνάμει του καταστατικού και του Κανονισμού σας, ώστε να άρετε τις συνέπειες της ανώμαλης λειτουργίας του Λιμένα της Θεσσαλονίκης, εσείς αδρανείτε παραδειγματικά, παραλείποντας να λάβετε οποιοδήποτε μέτρο για την αποσόβηση της κατάστασης και την ομαλοποίηση της λειτουργίας του λιμανιού της Θεσσαλονίκης και την εξυπηρέτησή μας, όπως ο νόμος και το δημόσιο συμφέρον επιτάσσουν.

ΕΠΕΙΔΗ, τόσο ο νόμος και το Καταστατικό Σύστασής σας, όσο και ο Κανονισμός λειτουργίας σας, καθώς και ο Γενικός Κανονισμός Προσωπικού Λιμένος, παρέχουν πλειάδα δυνατοτήτων και πρόσφορων μέτρων, τα οποία θα μπορούσατε να λάβετε προκειμένου να λειτουργεί ομαλά ο Λιμένας της Θεσσαλονίκης και να παρέχει υπηρεσίες κοινής ωφελείας και δη φορτοεκφόρτωσης και αποθήκευσης εμπορευμάτων, σύμφωνα με το νόμο και τους καταστατικούς σκοπούς του, καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο και εντός εύλογου χρόνου.

ΕΠΕΙΔΗ εσείς παραλείπετε ολοκληρωτικά να κάνετε χρήση των ανωτέρω δυνατοτήτων και μέσων, αδρανώντας πλήρως ενόψει της κατάστασης που τείνει να παγιωθεί προς αδιαμφισβήτητη υπέρμετρη βλάβη των νομίμων συμφερόντων μας.

Για τους λόγους αυτούς

Με επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μας

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ εντόνως για την παραπάνω συμπεριφορά σας, που διαιωνίζει τα ήδη υφιστάμενα προβλήματα.

ΣΑΣ ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ότι σας καθιστούμε απολύτως υπαίτιους για τις ζημίες, οικονομικές και μη, που έχουμε υποστεί μέχρι σήμερα και συνεχίζουμε να υφιστάμεθα.

ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ να λάβετε άμεσα κάθε πρόσφορο μέτρο που σας παρέχεται σύμφωνα με τα παραπάνω, ώστε να επανέλθει η ομαλή λειτουργία του λιμένα καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο αδιαλείπτως και ακωλύτως, παρέχοντας τις υπηρεσίες σας τακτικά και εντός εύλογου χρόνου, που δεν δύναται να υπερβαίνει τις 48 ώρες ανά πλοίο και φορτοεκφόρτωση.

ΚΑΙ ΣΑΣ ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ότι άλλως θα προβούμε σε κάθε νόμιμη ενέργεια στρεφόμενοι εναντίον σας για τη διεκδίκηση και την προάσπιση των νομίμων δικαιωμάτων και συμφερόντων μας.

Αρμόδιος Δικαστικός Επιμελητής παραγγέλλεται να επιδώσει την παρούσα προς τον «Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης Α.Ε.», προς γνώση του και για τις νόμιμες συνέπειες, αντιγράφοντας εξ ολοκλήρου την παρούσα στην έκθεση επίδοσής του.

27 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κλαίω, κλαίω γοερά για τα πάθη των ελλήνων επιχειρηματιών εδώ και στα Βαλκάνια.

Καλά, αυτά τα γαϊδουρια, οι εργαζόμενοι, δεν καταλαβαίνουν τίποτα από από τον πόνο, από την κατάθεση ψυχής των επιχειρηματιών; Θα μείνω για πάντα με αυτή την απορία.

Συνεχίστε παιδιά το φιλελεύθερο έργο σας, η ανθρωπότητα είναι μαζί σας..

Roark είπε...

Μην κλαις πολύ ακόμα. Κράτα τα δάκρυά σου, όταν πραγματικά θα τα χρειαστείς.

Όταν θα παραφράζουμε τον Καβάφη:
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς επιχειρηματίες.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.

Ανώνυμος είπε...

@ ανώνυμος #1

Έλα στην Β.Ελλάδα να ακούσεις τα πραγματικά γοερά κλάμματα των ανθρώπων που οι δουλειές που δούλευαν έκλεισαν.

Ποιός νομίζεις ότι κλαίει όταν μια επιχείρηση τα μαζεύει και πάει αλλού ; Ο επιχειρηματίας που ίσως ξεβολευτεί ή ο φουκαράς που χάνει τη δουλειά του και ίσως δεν ξαναβρεί ποτέ ;

Τόση πια ανευθυνότητα και αναλγησία απέναντι στους εργαζόμενους!!! Και όλα αυτά κάτω από το προσωπείο του φιλεργατικού και του φιλολαικού!!!
Μην ανησυχείς όμως . Ο λαός διαθέτει ισχυρό ένστικτο αυτοσυντήρησης και θα βρει τον δρόμο του , αργά ή γρήγορα.

Elias είπε...

Στη καρδιά του προβλήματος βρίσκεται η εικόνα, που έχει καλλιεργηθεί στην Ελλάδα για τον επιχειρηματία, ως ανάλγητο εκμεταλλευτή του εργαζόμενου. Εικόνα που αναπαράγεται με ευκολία από ανθρώπους που βολεμένοι σε μια θεσούλα στο δημόσιο νιώθουν ότι τίποτα δεν τους κουνάει από το χαρτοβασίλειο τους.

Όμως η αλήθεια είναι ότι το περίφημο δημόσιο κράτος καταρρέει, όπως κατέρρευσε και η οικονομία όλων των κρατών που βάσισαν το μέλλον τους στο δημόσιο. Το κράτος πλέον αδυνατεί να παράσχει ρεύμα και να μαζέψει τα σκουπίδια, αδυνατεί να διαχειριστεί τη παιδεία, τη δικαιοσύνη. Το κράτος πλέον είναι όμηρος των συντεχνιών, που ενδιαφέρονται μόνο για τα δικά τους συμφέροντα. Του χρόνου θα ξαναγίνουν απεργίες από τους εργαζόμενους στην καθαριότητα, ακόμα και αν φέτος ικανοποιηθούν, γιατί απλά τους έχει δοθεί το δικαίωμα να μας καταδικάζουν στην μόλυνση όποτε θέλουν.

Πιστεύω ακράδαντα ότι αν δεν ήταν δημόσια η αποκομιδή των σκουπιδιών, αν μπορούσα εγώ να επιλέξω ποιος θα τα μαζέψει, τώρα και το πεζοδρόμιο μου θα ήταν καθαρό και η υπηρεσία θα κόστιζε τα μισά. Ο λόγος είναι απλός. Το μονοπώλιο, η θεσμοθετημένη μονιμότητα και ατιμωρησία παράγει ασυδοσία και αύξηση του κόστους.

Dorotheos είπε...

Δεν θα σχολιάσω σχετικά με το αν το αίτημα κατά της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών από τους λιμενεργάτες ή οι ασφαλιστικές ρυθμίσεις που απαιτούν οι σκουπιδιαρέοι είναι «κοινωνικά δίκαια». Μεγάλη κουβέντα αυτή – η κοινωνική δικαιοσύνη, σπάνια συναντάται σε δημοσιεύματα και απόψεις φιλελευθέρων, οι οποίοι με την πρώτη και κάθε απεργία ξέρουν εξ αρχής πίσω από που θα συνταχθούν και ποίου το μέρος θα πάρουν.

Σέβομαι απόλυτα το δικαίωμα και των λιμενεργατών και των σκουπιδιαρέων να απεργούν. Είναι το ένα και μοναδικό όπλο στα χέρια των εργαζομένων για την παρουσίαση, διαδήλωση και διεκδίκηση των αιτημάτων τους ή σε πολλές άλλες περιπτώσεις την υπεράσπιση στοιχειωδών εργασιακών, ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Και ας κρίνονται αυτά τα αιτήματα με κάποιο αόρατο κοινωνικό βαρόμετρο ως καταχρηστικά.

Αντίθετα δεν συγκινούμαι καθόλου από τον πόνο και τις ανησυχίες και δεν συμμερίζομαι στο ελάχιστο τα δικαιώματα (διάβαζε μείωση κερδών και, ενδεχόμενα, χασούρα) της «καταπιεσμένης μειονότητας» (sic) των επιχειρηματιών. Φυσικά δεν τους ενδιαφέρει το εργασιακό μέλλον και η αγωνία των λιμενεργατών ή η κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων – πολύ ψιλά γράμματα αυτά στην επιδίωξη του κέρδους (ή, καλύτερα, της αρπαχτής' για τα πλαίσια της ελληνικής πραγματικότητας) και της ανταγωνιστικής εκμετάλλευσης της εργασίας. Στο κάτω-κάτω της γραφής η πλειοψηφία αυτής της "καταπιεσμένης μειονότητας" έχει γράψει στα παλιά της τα παπούτσια κάθε έννοια και θεσμό δικαίου που αυτοδίκαια κρίνονται «αντι-αναπτυξιακοί» ή «μη ανταγωνιστικοί», είτε με την παράνομη εκμετάλλευση της εργασίας των μεταναστών, είτε με την κατ’ εξακολούθηση φορο-εισφοροδιαφυγή και κατακράτηση εισφορών εργαζομένων. Σε μια εύρυθμη καπιταλιστική κοινωνία ένα μεγάλο μέρος αυτής της μειονότητας θα έπρεπε να βρίσκεται στη φυλακή για τους ίδιους λόγους, πόσο μάλλον να έχει το θράσος να απαιτεί την ποινική διώξη των εργατών που απεργούν.

Roark είπε...

Το καταλαβαίνω γιατί δεν ενδιαφέρεσαι για τη "χασούρα". Δεν παύω όμως να το θεωρώ τραγική λογική με θύματα όχι φυσικά τους επιχειρηματίες, που απλά μαζεύουν τα κουβαδάκια τους και πάνε σε άλλη παραλία, αλλά όσους χάνουν από την απώλεια του κύκλου εργασιών της οικονομικής δραστηριότητας όσων δούλευαν σε επιχειρήσεις ή προσέφεραν υπηρεσίες και προιόντα σε αυτούς.

Πρέπει να ακουστεί ξεκάθαρα: η ανωμαλία, η αστάθεια και η αβεβαιότητα στην οικονομική ζωή διώχνει όσους ενδιαφέρονται για μακροπρόθεσμες παραγωγικές επενδύσεις. Το όποιο κέρδος τους εξανεμίζεται. Αντίθετα πριμοδοτείται η λογική της αρπαχτής, ακριβώς επειδή το γρήγορο κέρδος είναι λιγότερο εξαρτημένο από την ανωμαλία και την αστάθεια. Δημιουργεί όμως πολύ λιγότερες προοπτικές προόδου και σίγουρα όχι προοπτικές σταθερής ανάπτυξης.

Είναι και αυτό μια επιλογή. Μια επιλογή που κάνουν καθημερινά πράξη οι gatekeepers του οικονομικού μας συτήματος και οι υποστηρικτές τους.

Ανώνυμος είπε...

Ναι το πρόβλημα είναι έντονο εδώ στη Θεσσαλονίκη, αλλά είναι γενικότερο τελικά για όλη την Ελλάδα.

Συμφωνώ με τον Roark ότι δεν υπάρχει Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα. Σαφέστατα και είναι δικαίωμα του κάθε συνδικαλιστή να απεργεί. Αλλά δεν είναι δικαιωμά του να εμποδίζει άλλους που θέλουν να εργαστούν να πανε στη δουλειά τους. Χθες είχαμε το παράλογο φαινόμενο στην Θεσσαλονίκη, 35 απεργοί της ΠΟΕ-ΟΤΑ να εμποδίζουν 1200 συναδέλφους τους να πάνε να πάρουν τις σκουπιδιάρες... Δηλαδή μία πόλη ενός εκατ. να είναι όμηρος 35 κοιλαράδων εργατοπατέρων...

Δεν θυμάμαι αν είχε ξαναγίνει παλαιότερα, αλλά θεωρώ γενναία την κίνηση των εργοδοτών και των επιχειρηματιών να κάνουν αγωγές κατά παντός υπευθύνου.

Μήπως τελικά η ΦΣ πρεπει να δει πιο ζεστά αυτή τη δεξαμενή ψηφοφόρων, τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, που κανείς πλέον δεν καλύπτει πολιτικά επαρκώς?

Roark είπε...

Οι μικροί επιχειρηματίες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι είναι το πλέον κοντινό πολιτικό ακροατήριο στην ΦΣ και φυσικά αυτούς επιδιώκουμε να προσεγγίσουμε, άσχετα αν με την μη επάρκεια μέσων μας δεν το κατορθώνουμε σε επιθυμητό βαθμό.

Ανώνυμος είπε...

Ακριβώς αυτό θέλω να πω. Επικοινωνιακά, θεωρώ ότι οι θέσεις του "κοινωνικού φιλελευθερισμού" έχουν χαθεί υπερ του ΣΥΡΙΖΑ, ασχέτως αν υπάρχουν σοβαρές διαφορές μεταξύ μας. Άρα μας μένουν οι ιδέες του οικονομικού φιλελευθερισμού που παραδόξως (απο χθες) άρχισε να εκφράζει και ο Αντώνης Σαμαράς. Δηλαδή την δυσαρέσκεια των επιχειρηματιών για το πόσο "δυσκίνητη" και "non-business-friendly" είναι η ελληνική κοινωνία...

Ένα τρίπτυχο "ΧΑΜΗΛΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ, ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ, ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ", θα δούλευε καλύτερα επικοινωνιακά?

Roark είπε...

Εδώ διαφωνήσω. Δεν θεωρώ ότι ο Σύριζα εκφράζει τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, και σίγουρα δεν θεωρώ ότι το κάνει από θέση αρχών ή με κάποια συνέπεια σε αρχές. Αλλιώς δεν εξηγείται πώς κάποιος μπορεί να υπερασπίζεται το δικαίωμα ελεύθερης επιλογής πχ σεξουαλικού συντρόφου αλλά την ίδια στιγμή αρνείται το δικαίωμα ελεύθερης επιλογής ασφαλιστικού ταμείου ή εκπαιδευτικού ιδρύματος.

Οι αρχές του φιλελευθερισμού πρέπει να εκφράζονται συνολικά και ενιαία, όχι αποσπασματικά και κατά περίσταση όπως μπορεί να κάνει ο Σύριζα ή ο Σαμαράς. Κι αυτό όχι από κάποιο βίτσιο καθαρότητας, αλλά διότι μόνο έτσι αποκτά αξιοπιστία η πολιτική πρόταση. Δηλαδή όταν υπερασπιζόμαστε τον κοινωνικό φιλελευθερισμό το κάνουμε από θέση αρχών. Όταν υπερασπιζόμαστε τον οικονομικό το κάνουμε βάση των ίδιων αρχών.

Δεν υπερασπιζόμαστε τους μετέχοντες στην αγορά ευκαιριακά (όπως μπορεί να κάνει ο Σαμαράς ή ο Τράγκας) αλλά από θέση αρχών. Και επειδή βλέπουν ότι η εφαρμογή των ίδιων αρχών μας οδηγεί και στην υπεράσπιση άλλων ομάδων με διαφορετικά προβλήματα έλλειψης ελευθερίας, μπορούν να ξέρουν ότι και το δικό τους πρόβλημα ελευθερίας θα το υπερασπιστούμε. Αυτό προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε και γι'αυτό δεν μπορεί να χάνεται ο ενιαίος χαρακτήρας του τρίπτυχου του κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού φιλελευθερισμού.

Dorotheos είπε...

"...το θεωρώ τραγική λογική με θύματα όχι φυσικά τους επιχειρηματίες, που απλά μαζεύουν τα κουβαδάκια τους και πάνε σε άλλη παραλία."

Αυτό είναι το κλασικό επιχείρημα και ταυτόχρονα ο μεγάλος εκβιασμός του κεφαλαίου – μεγάλου και μικρού. Στη στρεβλή ελληνική πραγματικότητα (δηλαδή, αυτή της «αρπαχτής») αποκτά διάφορες αποχρώσεις: «αν μου ζητήσεις να πληρώσω φόρους [να επιστρέψω ΦΠΑ/εισφορές] θα βάλω λούκι και βλέπουμε ποιοι θα πληρώσουν τη νύφη».

Το ειρωνικό της όλης υπόθεσης είναι ότι στη μεταπολεμική ιστορία μας υπήρξαν περίοδοι που τέτοιου είδους «ανωμαλίες» (όπως απεργίες από εργαζόμενους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ή οι διεκδικήσεις ΔΥ-ικών συντεχνιών ή η υπερτροφικότητα του δημόσιου τομέα) δεν μπορούσαν να αποτελούν προσχήματα για τη διστακτικότητα στις επενδύσεις και, γενικά, την επιχειρηματική και κοινωνική συμπεριφορά του κεφαλαίου – ελληνικού και ξένου, μεγάλου και μικρού. Μάλιστα δόθηκαν γενναιόδωρες, εγώ θα έλεγα σκανδαλώδεις, κρατικές ενισχύσεις στο ιδιωτικό κεφάλαιο (όπως οι νόμοι 2687/53, 4171/71 και 89/67) που ανάδειξαν και τα μεγάλα «τζάκια» των Τσάτσων, του Μποδοσάκη, των Στράτου-Κατσάμπα, του Ανδρεάδη, κ.α. Η λίστα είναι ατελείωτη. Αυτά τα τζάκια, λοιπόν, άφησαν πίσω τους υπερχρεωμένες προβληματικές που τελικά, και επίσης σκανδαλωδώς, τις ανέλαβε το κράτος του Παπανδρέου «κοινωνικοποιώντας τα χρέη τους». Μάζεψαν, όπως λες, τα κουβαδάκια τους και συνέχισαν τις πλουσιοπάροχες ζωές τους αλλού χωρίς να πληρώσουν δραχμή για ότι ρήμαξαν. Τους καρπούς της επιχειρηματικής δράσης των 2-3 τελευταίων γενιών τους απολαμβάνουμε στην Ελλάδα του σήμερα: του 1 εκατ. ΔΥ, του τουρισμού, της ναυτιλίας και της ενέργειας. Σε τομείς που καληώρα επενδύει («παραγωγικά» και «μακροπρόθεσμα») και σήμερα η MIG.

Με λίγα λόγια, στη αστική τάξη της Ελλάδας δόθηκαν απειράριθμες ευκαιρίες και διευκολύνσεις, και πριν απ’ όλα παμφτηνο εργατικό δυναμικό (ακόμα και σήμερα με τους 2 εκατ. μετανάστες) σε διάφορες φάσεις της πρόσφατης ιστορίας, για να πραγματοποιήσει μακρόπνοες παραγωγικές επενδύσεις που θα στήριζαν μια ορθολογική και ανεξάρτητη οικονομική ανάπτυξη. Συνεπώς, φέρει και το κύριο βάρος της ευθύνης, μαζί με τις κυβερνήσεις που με υποτέλεια την εξυπηρέτησαν θεσμικά και πραχτικά, για τη στρεβλή ανάπτυξη και τις συνακόλουθες παραμορφώσεις, όπως ο διογκωμένος δημόσιος τομέας, η γραφειοκρατία, η έλλειψη υποδομών, τα άθλια πανεπιστήμια, κτλ. Το κεφάλαιο κατηγορεί ένα μη ευνοϊκό παραγωγικό πλαίσιο που το ίδιο κατά κύριο λόγο ιστορικά διαμόρφωσε, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και σήμερα εκμεταλλεύεται προς ίδιον (και όχι, βέβαια, κοινωνικό) όφελος.

Πως να πείσουν, λοιπόν, οι επιχειρηματίες και η ΦΙΣ για τις καλές τους προθέσεις σήμερα;

Ανώνυμος είπε...

ΟΚ, τότε αυτό που θα μπορούσε να κάνει η ΦΣ είναι να ξεκαθαρίσει τις διαφορές της με το ΣΥΡΙΖΑ. Γιατι αυτή η υποκρισία που λες δεν φτάνει να την ξέρουμε μόνο εμείς, πρέπει να κοινοποιηθεί κι ευρύτερα... Και το λέω αυτό διότι δεν ξέρω και πολλούς κάτω των 30 ετών οι οποίοι να μην λένε ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ...

Ναι, και ο Σαμαράς μπορεί να το κάνει ευκαιριακά αλλά έχει πίσω του ένα κόμμα του 35% και όχι του 0,2%...

Το ότι το ΣΥΡΙΖΑ είναι υποκριτικό ή το ότι οι θέσεις του Σαμαρά είναι ευκαιριακές το ξέρουμε εσύ κι εγώ, άντε κι αυτοί που διαβάζουν αυτό το blog. Αλλά οι υπόλοιποι Έλληνες???

Άρα το θέμα είναι το ΠΩΣ θα τα επικοινωνήσει η ΦΣ καλύτερα στο εν δυνάμει κοινό της. Το internet είναι μεν καλό μέσο, αλλά προφανώς δεν αρκεί...

Ο ψηφοφόρος θέλει την "επιβεβαίωση" του. Αν δεν το δει στην τηλεόραση, δεν το διαβάσει στην εφημερίδα ή δεν το συζητήσει στο cafe, δεν θα το ψηφίσει.

Θέλει ένα "multi-channel" approach... το οποίο προφανώς με τα σημερινά μέσα δεν γίνεται.

Για τον ίδιο λόγο που η ΑΕΚ (με τα σημερινά μέσα) δεν μπορει να πάρει το Champions League! :)))

Andrew είπε...

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που επιχειρεί να εφαρμόσει μετά τον 3ο δρόμο για τον σοσιαλισμό (με το να γίνουν όλοι δημόσιοι υπάλληλοι) τον 4ο δρόμο για τον σοσιαλισμό. Αυτός συνοψίζεται στο κάνουμε ό,τι μπορούμε για να φύγουν οι καπιταλιστές οπότε εφαρμόζεται ο σοσιαλισμός.

Τώρα για αυτά που λέει ο rebel η Ελλάδα πρέπει να γίνει εύρυθμη καπιταλιστική κοινωνία όπως λέει για να μην υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα. Ομως η πραγματικότητα είναι ό,τι δεν θέλει.

Υ.Γ. Μια και το θέμα μας εδώ είναι το λιμάνι της Θεσσαλονίκης μπορούμε να κάνουμε ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Γιατί δεν προσλαμβάνονται και άλλοι εργάτες και αναγκάζονται οι υπάρχοντες με τις υπερωρίες να βγάζουν συχνά και 16ωρα στο φόρτωμα/εκφόρτωμα;

Chrysotheras είπε...

...η παρούσα κυβέρνηση (όπως και όλες οι προηγούμενες) ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΑ ΚΟΤΣΙΑ (no Balls) να βγεί και να αναθέσει τo ΞΕΒΡΩΜΙΣΜΑ της Αθήνας και των άλλων πόλεων, σε τρίτους (ιδιωτικές επιχειρήσεις) να δείτε για πότε λύνεται η απεργία!!!!
Είμαστε άξιοι (σαν πολιτικό σώμα) των σημερινών παθημάτων μας και για ό,τι κεραμίδα θα μας έρθει (π.χ. εθνική χρεωκοπία, κοινωνική αναταραχή ...) στη κεφαλή!

gm2263 είπε...

Πάντως εγώ βλέπω ότι οι αντίπαλοι του e-rooster το διαβάζουν ανελλιπώς. Δεν εξηγείται το γεγονός ότι οι αντίθετοι μπαίνουν σα σφήνες πολύν πριν προλάβουν οι υποστηρικτές να υπερθεματίσουν.

Δυστυχώς, εγώ βλέπω ότι η δαιμονοποίηση ολόκληρων παραγωγικών τάξεων καλά κρατεί. Σίγουρα υπάρχει πρόβλημα με την ποιότητα της επιχειρηματικότητας πολλών "επιχειρηματιών" αλλά εδώ συντάσσομαι οριζοντίως και καθέτως με τον roark: Είναι το επιχειρηματικό περιβάλλον εκείνο που προσελκύει τους ανάλογους επιχειρηματίες.

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

Ὡραῖος ὁ rebel@work (=έπαγγελματίας ἐπαναστάτης;)

QUOTE
Με λίγα λόγια, στη αστική τάξη της Ελλάδας δόθηκαν απειράριθμες ευκαιρίες και διευκολύνσεις, και πριν απ’ όλα παμφτηνο εργατικό δυναμικό (ακόμα και σήμερα με τους 2 εκατ. μετανάστες) σε διάφορες φάσεις της πρόσφατης ιστορίας, για να πραγματοποιήσει μακρόπνοες παραγωγικές επενδύσεις που θα στήριζαν μια ορθολογική και ανεξάρτητη οικονομική ανάπτυξη. Συνεπώς, φέρει και το κύριο βάρος της ευθύνης, μαζί με τις κυβερνήσεις που με υποτέλεια την εξυπηρέτησαν θεσμικά και πραχτικά, για τη στρεβλή ανάπτυξη και τις συνακόλουθες παραμορφώσεις, όπως ο διογκωμένος δημόσιος τομέας, η γραφειοκρατία, η έλλειψη υποδομών, τα άθλια πανεπιστήμια, κτλ. Το κεφάλαιο κατηγορεί ένα μη ευνοϊκό παραγωγικό πλαίσιο που το ίδιο κατά κύριο λόγο ιστορικά διαμόρφωσε, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και σήμερα εκμεταλλεύεται προς ίδιον (και όχι, βέβαια, κοινωνικό) όφελος.

Πως να πείσουν, λοιπόν, οι επιχειρηματίες και η ΦΙΣ για τις καλές τους προθέσεις σήμερα;
UNQUOTE

Γιὰ τὸ ὄτι ἔχουμε παχυσαρκία τῶν συνδικαλιστῶν τοῦ δημοσίου φταῖνε, λοιπόν, κυρίως, οἱ έπιχειρηματίες. Δεκτὸν.
Τὶ κάνουμε λοιπὸν τοὺς έπιχειρηματίες; Τοὺς έξορίζουμε; Τοὺς δολοφονοῦμε; Δίνουμε περισσότερη έξουσία στοὺς τυράννους (συνδικαλιστές τοῦ δημοσίου) ποὺ, κατά τὸν r@w, οἱ ἐπιχειρηματίες ἀνέδειξαν;
Καὶ τὶ μᾶς πειράζουν οἱ προθέσεις τῶν ἐπιχειρηματιῶν; Νόμιζα ὅτι οἱ προθέσεις, ἀγαθὲς ἤ κακὲς, δὲν θὰ μετρήσουν οὔτε στὴν Δευτέρα Παρουσία. Οί πράξεις καί τὸ ἀποτέλεσμά τους θὰ μετρήσουν ...

ΥΓ Εἶδα σήμερα πρωί διερχόμενος ἀπὸ τὸ Θησεῖο σὲ καφενεῖον πολυτελείας ἕναν κοιλαρᾶ μεσήλικα νά διαβάζει Ριζοσπάστη μὲ τιτλο «Πανεργατικὸς Σεισμός».

zanat0s είπε...

Αντε ρε! Ντροπή!

δηλαδη τι θέλουμε? Να καταστραφούμε σαν χώρα?

να δουλεύουν όλοι για το δημόσιο?

Στην Ελλάδα επικρατεί η λογική

Ο Γειτοννάς έχει κατσικά.
ΕΓΩ δεν έχω.

Τι εύχομαι?

Να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα.

Πώς μεταφρράζεται αυτό στην καθημερινότητα.

Δεν έχω τα κότσια/ικανότητες/ονειρά/γνώσεις/ιδέες(πείτε ότι αλλό θέλετε), να γίνω πετιχυμένος στέλεχος σε εταιρία ή να δημιουργησώ τη δική μου εταιρία.

ΤΙ κάνω? πάω στο δημόσιο(όπου με πληρώνουν τα κορόιδα ή ανοίγω σουβλατζίδικο ή καφέ(όσοι είναι απο θεσσαλονίκη πρέπει να βλέπουν τα μαγαζιά λιανικής να κλείνουν και να πετάγονται καφενία και μπαράκια).

Στην συνέχεια αντιδρώ απέναντι στους κακούς που θέλουν να βγάλουν χρήματα και κέρδη. βγαίνω στους δρόμους(καθημερινώς) όπου διαμαρτύρομαι για την μοιρά μου.

Αυτά και άλλα πολλά.

Ανώνυμος είπε...

Δύσκολο ένα κόμμα που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργοδοτών να πείσει ότι με αυτό τον τρόπο υπερασπίζεται έμμεσα τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πιάσει τον παλμό της νεολαίας, αλλά δεν έχει κυβερνητικό πρόγραμμα και η διεθνιστική/πολυπολιτισμική ιδεολογία του αποτρέπει όσους έχουν πιο μετριοπαθείς απόψεις σχετικά με τη μετανάστευση και τα εθνικά θέματα να συνταχθούν μαζί του. Λογικά θα ξεφουσκώσει όταν ξυπνήσει το ΠΑΣΟΚ.

Dorotheos είπε...

"Καὶ τὶ μᾶς πειράζουν οἱ προθέσεις τῶν ἐπιχειρηματιῶν; Νόμιζα ὅτι οἱ προθέσεις, ἀγαθὲς ἤ κακὲς, δὲν θὰ μετρήσουν οὔτε στὴν Δευτέρα Παρουσία. Οί πράξεις καί τὸ ἀποτέλεσμά τους θὰ μετρήσουν ..."

Ασφαλώς, οι πράξεις και το αποτέλεσμα μετράνε. Το αποτέλεσμα της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας" το είδαμε στην περιθωριοποίηση και παρασιτικοποίηση της οικονομίας της μεταπολεμικής Ελλάδας. Αυτό δεν ήταν συνέπεια πράξεων των εργατοπατέρων του δημοσίου, ούτε των εργαζομένων σε αυτό, ούτε - πολύ περισσότερο - της εργατικής τάξης, που είναι και το μεγαλύτερο θύμα της μάλλον τεχνητής αντίθεσης [μεταξύ εργαζομένων στο δημόσιο τομέα και ιδιωτικών επιχειρήσεων] που περιγράφεις.

Παρεμπιπτόντως, προσπερνώντας γρήγορα τη λίστα των 226 επιχειρήσεων που υπέβαλαν την εξώδικο, διαπίστωσα ότι η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι εμπορικές-εισαγωγικές... Αυτά όσον αφορά στις μακροπρόθεσμες "παραγωγικές" επενδύσεις των επιχειρηματιών μας που διαμαρτύρονται!

zanat0s είπε...

forgive me for using english but this pc doesn't support greek fonts.

I guess since rebel doesn't care about people who are trying to be different and achieve something in their life, every greek should go on strike.

I think Greece should go on strike non stop. The plan is simple get the state to borrow more money so your children will owe even more money and pay for all the public employees.

This must be a great idea :p
everybody has a right to strike. Go on with the strikes. Prove to the world that greeks have an urge to strike.

Ανώνυμος είπε...

Oι απαιτήσεις των πάσης φύσεως αριστερών από την επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος είναι τεράστιες.
Ούτε λίγο ούτε πολύ απαιτούσαν και απαιτούν μέσα σε λίγα χρόνια να ξεπερασθεί η ιστορική καθυστέρηση αιώνων και να γίνει η Ελλάδα ισότιμη με τις ανεπτυγμένες χώρες της Δ.Ευρώπης.
Δεν κοιτάνε τα χάλια των υπόλοιπων Βαλκανίων όπου εφαρμόσθηκαν τα σοσιαλιστικά συστήματά τους και έχουν 8 φορές μικρότερο βιοτικό επίπεδο από εμάς ενώ το 1945 είμαστε στα ίδια και συγκρίνουν συνέχεια με χώρες με τις οποίες ποτέ δεν είχαμε παρόμοια ιστορική πορεία.

Ανώνυμος είπε...

απεναντι στο παρασιτικο κεφαλαιο τυπου Μποδοσακη, Κανελλοπουλου, Ωναση, Μαρινοπουλου, Ανδρεαδη κλπ οι καθε ειδους ΚΚΕδες προτασσουν τον παραγωγικο σοσιαλισμο τυπου Βουλγαριας, Αλβανιας, Κινας με τα καθε ειδους Αλματα προς τα Εμπρος. Τι την ηθελες την Ιζολα οταν θα μπορουσες να εχεις σοσιαλιστικο ρεαλισμο?

Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας είπε...

@ rebel@work (=έπαγγελματίαν ἐπαναστάτην;)
Δὲν ἀπαντᾶτε στὸ κύριο ἐρώτημα.
Στό ψητὸ παρακαλῶ :
QUOTE
Τὶ κάνουμε λοιπὸν τοὺς έπιχειρηματίες; Τοὺς έξορίζουμε; Τοὺς δολοφονοῦμε; Δίνουμε περισσότερη έξουσία στοὺς τυράννους (συνδικαλιστές τοῦ δημοσίου) ποὺ, καθ᾿ὑμᾶς, οἱ ἐπιχειρηματίες ἀνέδειξαν;
UNQUOTE

Ανώνυμος είπε...

rebel@work


Υποπίπτεις στο πλέον σύνηθες λάθος της ελληνικής αριστεράς (αν προσπεράσουμε τα εγκλήματα αισθητικής, που έχουν εν μέρει υποκειμενικό χαρακτήρα):


Εφαρμόζεις στην ελλάδα θεωρίες που φτιάχτηκαν για άλλες κοινωνίες, με άλλη ιστορική διαδρομή από την δική μας.

Η αστική τάξη (στην οποία αποδίδεις της ευθύνη) δεν υπήρξε ποτέ στην χώρα μας.Οι πρώτοι έλληνες αστοί είμαστε εμείς (γεννημέμενοι κάπου στο '70) που μεγαλώσαμε σε πολυκατοικίες και pop culture - αυτό που θα μας συγκινήσει και θα μας φέρει πίσω στα παιδικά μας χρόνια είναι οι dukes και το arkanoid, όχι οι μυρωδίες της φύσης, τα ζώα, τα πανηγυρία στο χωρίο (που τόσα σημάινουν για τις προηγούμενες γενιές ελλήνων).

Αυτοί που αποκαλείς "αστοί" (Μποδοσάκης κτλ) είναι μέγαλο-αστοί με παρουσία κυρίως προπολεμικά και χαρακτηρίζουν κοινωνίες μη καπιταλιστικές (παρόλο που, φυσικά, υπάρχουν και σε αυτές), π.χ. φεουδαρχία, ανατολικό μπλοκ κτλ.

Αυτό που χαρακτηρίζει την φιλελεύθερη δημοκρατία και οικονομία δεν είναι ο κρατικοδίαιτος ύπερ-προνομιούχος (που όπως είπα, δίνιε τον τόνο σε φεουδαρχία/αν.μπλοκ), αλλά ο ανεξάρτητος (μικρο)μεσαίος επιχειρηματίας.

Η ακλόνητη ισχύς του δικομματισμού στην ελλάδα οφείλεται ακριβώς στην απουσία του (μικρο)μεσαίου επιχειρηματία.Επειδή η επαγγαλματική επιτυχία αυτού δεν εξαρτάται από την κύβερνηση (αλλά από το προϊόν που παράγει), έχει την πολυτέλεια να ψηφίζει κατά συνείδηση.Ο εργαζόμενος σε ΔΕΚΟ κτλ εξαρτάται από το κόμμα και δένεται σε αυτό (ήδη από την κυριακή των εκλογών ξέρει περίπου ... αν θα πάρει προαγωγή, καλή μετάθεση ή όχι).

ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΜΜΜ, ΜΜΕ, εργαζόμενοι σε δήμους κτλ είναι ο σκληρός πυρήνας του δικομματσιμού και τα δύο κόμματα είναι αυτά που εμποδίζουν την ανάπτυξη της χώρας πλέον (όχι ο ...Μποδοσάκης).

(τώρα που έχει πλεόν σταθεροποιηθεί το πολίτευμα, τα δύο κόμματα είναι μόνο βάρος για την χώρα - στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης είχαν και θετικό ρόλο - σταθεροποίηση της δημοκρατίας)


Αυτοί οι οποίοι έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα στην χώρα μας είναι οι άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι πτυχιούχοι νέοι.Το ασφαλιστικό (και το νέο και το παλιό) αυτούς ακριβώς πλήττει, ακριβώς επειδή αυτοί δεν μπορούν να εκβιάζουν με απεργίες.


Στα @@ της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ αν δεν υπάρχει επιχειρηματικότητα στην ελλάδα - κανένας από αυτούς δεν ψάχνει για δουλεία ούτε έχει επιχείρηση.

Το αγγούρι το τρώει ας πούμε ο νέος μικροεπιχειρηματίας που περιμένει πώς και τι να ξεπληρώσει το δάνειο για το μαγαζί-βιοτεχνία και του βάζει με το έτσι θέλω η ΔΕΗ ένα καπέλο δεν ξέρω πόσες χιλιάδες ευρώ.

Αν έχεις σίγουρη δουλεία στην οποία δεν σε ελέγχει κανένας (δουλέυεις όποτε θέλεις), παίρνεις καλό μισθό και σύνταξη νωρίς, τι σε νοιάζει η επιχειρηματικότητα, οι πολλοί φόροι; (ούτως ή άλλως οι μίζες που παίρνουν δεν φορολογούνται)

Αυτόν όμως που ψάχνει να βρει δουλεία, αυτό ακριβώς τον καίει, παρόλο που δεν μπορεί να κάνει τον τήλε-τσε γκεβάρα με την ντουντούκα .

Dorotheos είπε...

"Τὶ κάνουμε λοιπὸν τοὺς έπιχειρηματίες; Τοὺς έξορίζουμε; Τοὺς δολοφονοῦμε;"

Σε ένα κεφαλαιοκρατικό σύστημα παραγωγής, τουλάχιστον εγώ, ως εργαζόμενος, τους ανέχομαι. Δεν είμαι σύμμαχός τους, εργάζομαι για λογαριασμό τους, και αυτό που διεκδικώ είναι μια ικανοποιητική αμοιβή για την εργασία που προσφέρω και αξιοπρεπείς κοινωνικές παροχές για εαυτόν και οικογένεια. Ο ισχυρισμό ότι ο εργαζόμενος σε μια επιχείρηση συμπλέει σε οράματά, διεκδικήσεις και επιδιώξεις με τον επιχειρηματία-αφεντικό του είναι αστείος.

@ni-me

Προφανώς, οι ιδεολογικές μας αφετηρίες είναι διαμετρικά αντίθετες, ώστε να διαφωνούμε ακόμα και στον ορισμό της "αστικής τάξης" - που για μένα διακρίνεται από τη θέση της στις σχέσεις και τη διαδικασία παραγωγής.

Και, όχι, οι "Μποδοσάκηδες" δεν είναι ούτε μυθικά, ούτε προπολεμικά πρόσωπα. Θέλεις να αναλύσουμε τις οικονομικές ανισότητες στην Ελλάδα και τις αναπτυγμένες χώρες της Δύσης;

Ανώνυμος είπε...

rebel@work



Στον ορισμό της αστικής τάξης και στις ερμηνείες μπορούμε φυσικά να διαφωνούμε, χωρίς να καταλήγουμε κάπου.


Εκεί που δεν μπορούμε να διαφωνούμε είναι στα δεδομένα.


Και δεδομένο είναι ότι οι υπάλληλοι σε ΔΕΚΟ, δήμους κτλ είναι οι πιο κομματικοποιημένοι έλληνες.Για τους δε συνδικαλιστές εκεί η κομματικοποιήση είναι σε συντριπτικό ποσοστό υπέρ των δύο αστικών κομμάτων.

Βουλγαράκης, μεϊμαράκης, καραμανλής, ΠΑΣΟΚ κτλ οφείλουν την πολιτική ύπαρξη τους στους κομματικούς μουτζαχεντίν που έχουν διορίσει/ευνοήσει σε κάθε πιθανή δημόσια υπηρεσία και φυσικά όχι στον φούρναρη, στον ταβερνιάρη, στον εισαγωγέα-εξαγωγέα, τον ιδιώτη δικηγόρο, αρχιτέκτονα κτλ.


Ένα άλλο γεγονός (που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, ανεξάρτητα ιδεολογικών τοποθετήσεων) είναι ότι όλοι οι συνδικαλιστές σε ΔΕΚΟ , δήμους κ ευρύτερο δημόσιο δεν έχουν να χάσουν τίποτα αν ζημιωθεί η επιχειρηματικότητα.Για τον άνεργο αντίθετα, έχει τεράστια σημασία όταν ψάχνει στις αγγελίες αν θα υπάρχουν 10 ή 100 επιχειρήσεις που ψάχνουν εργαζόμενους.Για τον συνδικαλιστή της ΓΕΝΟΠ και καμμία να μην υπάρχει, το ίδιο είναι.


Αυτοί που την πληρώνουν είναι αυτοί που δεν έχουν μέσα πίεσης.Ο άνεργος, ο νέος επιχειρηματίας, ο ιδιωτικός υπάλληλος θα λούζονται τις συνέπειες του ασφαλιστικού και της διαφθοράς, ενώ όσοι έχουν μέσα πίεσης (διακόπτες ρεύματος κτλ) θα εξασφαλίζουν προνόμια άσχετα με το τι παράγουν, αλλά ευθέως ανάλογα με το τι ταλαιπωρία και ζημιά προκαλούν σε όσους παράγουν.

Και ενώ οι κομματικοί τσουκαλάδες μάχονται υπέρ της αταξικής κοινωνίας και της έλευσης του κομμουνισμού, οι νέοι επιχειρηματίες θα πνίγονται σε μίζες και απρόβλεπτα έξοδα, οι δε άνεργοι θα βλέπουν τα αποτελέσματα της έχθρας στην επιχειρηματικότητα , δηλ. 10 αγγελίες στην εφημερίδα από τις οποίες οι 6 είναι ντελίβερι και οι 4 για ξανθια γραμματέα με Ph.D. αν είναι δυνατόν.



Καλό είναι να αφήσουμε στην άκρη τις θεωρίες και να δούμε τα γεγονότα.


Όσο η αριστερά θα πιστεύει ότι τα χρήματα κρέμονται από τα δέντρα και τα κλέβει ο χοντρός με το πούρο και την αλυσίδα στο γιλέκο, τόσο θα ενισχύονται οι ζαπατίστας του φραπέ και του σταυρόλεξου με σίγουρο μισθό από τα 18 μέχρι τα 105, προπό και τσατσάρα στην κωλότσεπη που ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ ακόμα και στην γιουροβίζιον.

Και να πεις ότι γίνονται αστοί...

Dorotheos είπε...

"Βουλγαράκης, μεϊμαράκης, καραμανλής, ΠΑΣΟΚ κτλ οφείλουν την πολιτική ύπαρξη τους στους κομματικούς μουτζαχεντίν που έχουν διορίσει/ευνοήσει σε κάθε πιθανή δημόσια υπηρεσία και φυσικά όχι στον φούρναρη, στον ταβερνιάρη, στον εισαγωγέα-εξαγωγέα, τον ιδιώτη δικηγόρο, αρχιτέκτονα κτλ."

Συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό. Τη διόγκωση των ΔΥικών στρωμάτων και τη διαμόρφωση της σχετικής συντεχνιακής ιδιοσυγκρασίας την οφείλουμε κατά κύριο λόγο στα δύο αστικά κόμματα. Ο Παπανδρέου το είχε ιδεολογικά βαφτίσει "μικροαστικό ριζοσπαστισμό", αλλά στην ουσία πρόκειται για μια χρόνια πελατειακή σχέση (εκλογικής βάσης) που απώτερος σκοπός της ήταν η συντήρηση και εναλλαγή στην πολιτική εξουσία των δύο κομμάτων, η εγκαθίδρυση του δικομματισμού και η πολιτική περιθωριοποίηση των χαμηλότερων κοινωνικά στρωμάτων, της εργατικής τάξης.

Κατά δεύτερο λόγο, η διόγκωση του δημόσιου τομέα, που κύρια έλαβε χώρα επί ΠΑΣΟΚ Παπανδρέου και συνεχίστηκε απρόσκοπτα εφεξής, δεν ήταν κανένα "σοσιαλιστικό βήμα" αλλά αποσκοπούσε σε μια πρόχειρη και εφήμερη αντιμετώπιση των οικονομικών κρίσεων της εποχής και της συνακόλουθης ραγδαίας αποβιομηχανοποίησης της χώρας, ενώ δεν έθιγε στο παραμικρό τα συμφέροντα του μεγάλου κεφάλαιου και των πολυεθνικών (βλ. προβληματικές, Αγορά του Αιώνα, σκάνδαλα τύπου Κοσκωτά, Ιntracom του Κόκκαλη, κτλ.) Όταν το μεγάλο κεφάλαιο είχε την κύρια ευθύνη για αυτές τις κρίσεις και την αποβιομηχανοποίηση.

Το τελικό αποτέλεσμα: ένας υπερτροφικός ΔΥικός τομέας που αυτοσυντηρείται και αναπαράγεται, ένα τεράστιο χρέος και η στροφή της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» στο εύκολο κέρδος.

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner
















Join the Blue Ribbon Online Free Speech Campaign








Referrers

Based on original Visionary template by Justin Tadlock
Visionary Reloaded theme by Blogger Templates | Distributed By Magazine Template

Visionary WordPress Theme by Justin Tadlock