Εμπόδια στην έρευνα των βλαστικών κυττάρων

Αφορμή για το τι γίνεται στο χώρο της έρευνας των βλαστικών κυτάρων μου έδωσε το πρόσφατο ποστ "πως ο πρόεδρος Bush σώζει ζωές" από από το πολύ ενδιαφέρον blog The Pinky and the Brain. Συμφωνώ με τις διαπιστώσεις για την υποκριτική συμπεριφορά και τα δύο μέτρα και δύο σταθμά του Μπους. Όμως το ζήτημα της έρευνας βλαστικών κυττάρων δεν μπορεί να εξαντληθεί εύκολα.

Η έρευνα σε βλαστικά κύτταρα δίνει ελπίδες ότι μπορεί να οδηγήσει σε θεραπείες πολλών ανίατων σήμερα ασθενειών. Ενέχει όμως και πολλά βιοηθικά ζητήματα που δεν καθιστούν εύκολες τις μονοσήμαντες απλουστεύσεις (ίσως γι'αυτό και στη χώρα μας δεν έχουμε άποψη για το ζήτημα). Πού είναι τα όρια των ερευνών; Που αρχίζουν τα δικαιώματα των ζωντανών οργανισμών που δημιουργούμε ή που πειραματιζόμαστε; Θα φτάναμε στο σημείο κλωνοποιούμε ανθρώπους για να έχουμε διαθέσιμα μοσχεύματα; Τα ηθικά διλήμματα δεν είναι καθόλου απλά.

Λαμβάνοντας υπ'όψη της τεράστια συζήτηση γύρω από το θέμα στις ΗΠΑ, ο Μπους δήλωσε ότι μπορεί να ασκήσει βέτο στο πρόσφατο Stem Cell Research Enhancement Act of 2005 που πέρασε το Κονγκρέσο υπέρ αυξησης της χρηματοδότησης της έρευνας στα εμβυϊκά βλαστικά κύτταρα (γιατί στα μη-εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα δεν υπάρχει πρόβλημα). Ωστόσο το ζήτημα δεν είναι σημερινό:

Ο Μπους είχε ταχθεί υπέρ (με επιφυλάξεις) της έρευνας και της χρηματοδότησης στο διάγγελμά του το 2001. Μεταξύ άλλων ανέφερε:

Embryonic stem cell research offers both great promise and great peril. So I have decided we must proceed with great care.

As a result of private research, more than 60 genetically diverse stem cell lines already exist. They were created from embryos that have already been destroyed, and they have the ability to regenerate themselves indefinitely, creating ongoing opportunities for research. I have concluded that we should allow federal funds to be used for research on these existing stem cell lines, where the life and death decision has already been made.

Leading scientists tell me research on these 60 lines has great promise that could lead to breakthrough therapies and cures. This allows us to explore the promise and potential of stem cell research without crossing a fundamental moral line, by providing taxpayer funding that would sanction or encourage further destruction of human embryos that have at least the potential for life.

I also believe that great scientific progress can be made through aggressive federal funding of research on umbilical cord placenta, adult and animal stem cells which do not involve the same moral dilemma. This year, your government will spend $250 million on this important research.

Ποιές όμως ήταν οι εξελίξεις τα τελευταία 4 χρόνια; Από την Wall Street Journal βλέπουμε:

So what's happened, research-wise, since 2001? Given the rhetoric of some of the President's critics, you might think the answer is nothing. In fact, federal funding for all forms of stem-cell research (including adult and umbilical stem cells) has nearly doubled, to $566 million from $306 million. The federal government has also made 22 fully developed embryonic stem-cell lines available to researchers, although researchers complain of bureaucratic bottlenecks at the National Institutes of Health.

At the state level, Californians passed Proposition 71, which commits $3 billion over 10 years for stem-cell research. New Jersey is building a $380 million Stem Cell Institute. The Massachusetts Legislature has passed a bill authorizing stem-cell research by a veto-proof margin, and similar legislation is in the works in Connecticut and Wisconsin.

Then there's the private sector. According to Navigant Consulting, the U.S. stem-cell therapeutics market will generate revenues of $3.6 billion by 2015. Some 70 companies are now doing stem-cell research, with Geron, ES Cell International and Advanced Cell Technologies being leaders in embryonic research. Clinical trials using embryonic stem-cell technologies for spinal cord injuries are due to begin sometime next year.

Το σημαντικό όμως που πρέπει να βλέπουμε είναι ότι η συζήτηση περιστρέφεται όχι στο αν είναι νόμιμη ή όχι η έρευνα, αλλά αν πρέπει να χρηματοδοτείται από το κράτος. Η ιδιωτική έρευνα είναι ελεύθερη και παράγει έργο. Αν όμως οι φορολογούμενοι θα πληρώσουν ή όχι δεν είναι τόσο απλό (όπως πχ στη χώρα μας, όπου πληρώνουν όποτε και για ότι γουστάρει η κάθε κυβέρνηση και οι εξαρτήσεις της).

Η έρευνα θα συνεχιστεί, ανεξάρτητα από το αν ο Μπους επιτρέψει αύξηση της κρατικής της χρηματοδότησης. Όμως τα διλήμματα θα παραμείνουν και θα μας αναγκάζουν να επανεξετάζουμε το ζήτημα σε κάθε νέο στάδιό του. Ας ελπίσουμε ότι εκεί θα επικεντρωθεί η συζήτηση και όχι στην τυφλή αντιπολίτευση στον Μπους.