Το ασφαλιστικό είναι από τα πιο φλέγοντα θέματα που θα επηρεάσουν τα θεμέλια των δυτικών οικονομιών και κοινωνιών (εντάσσεται μέσα στη γενικότερη λογική του να ‘φεσώνουμε το μέλλον’ που υπάρχει μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο).
Απ’ ότι έχουμε καταλάβει, οι συντάξεις αποτελούν κατά κύριο λόγο έναν οικονομικό πόρο που λαμβάνει η γενιά που δεν εργάζεται πλέον λόγω γηρατειών (‘έχει βγει στη σύνταξη’) από κρατήσεις που γίνονται σε εκείνους που εργάζονται. Βεβαίως σε κάποιες περιπτώσεις (υπάρχει και άλλη λογική των πραγμάτων – η μόνη δηλαδή λογική) υπάρχουν και εξαιρέσεις όπου υιοθετείται το ‘τόσα έδωσες – τόσα λοιπόν θα λάβεις’. Συνήθως υπάρχει ένα ανακάτεμα αυτών των δύο τακτικών, του αναδιανεμητικού (το πρώτο) και του κεφαλαιοποιητικού (το δεύτερο) με σαφή έως συντριπτική υπεροχή του πρώτου (στην ελλάδα τουλάχιστο).
Το αναδιανεμητικό σύστημα στηρίζεται στη λογική ‘αρπάχτε σήμερα και αύριο κάποιοι φουκαράδες θα πληρώνουν τα σπασμένα’. Όπως τραγουδούσε και η Roisin Murphy των Moloko στα τέλη των 90’s: «The time is now»’.
Έτσι λοιπόν, όταν άρχισε να εφαρμόζεται εντατικότατα αυτή η διαστρέβλωση της λογικής (όχι μόνο της οικονομικής αλλά και της κοινής…) μετά το 2ο παγκόσμιο, όλα φάνταζαν αγγελικά πλασμένα.. Δεν υπήρχαν συντάξεις στη συντριπτική πλειοψηφία των τότε γερόντων και ουσιαστικά για τις πρώτες φουρνιές των συνταξιούχων οι αποδοχές ήταν εξασφαλισμένες, αδιαπραγμάτευτες και τέλος πάντων φαινόταν ότι ‘since the thing works, it works…’. Ασφαλώς, αφού εκείνοι που δούλευαν για να έχουν αυτοί συντάξεις ήταν ασύγκριτα περισσότεροι (ίσως υπερδεκαπλάσιοι) οι οικονομίες δεν είχαν τότε να ανησυχούν καθόλου για τους ‘εισβολείς’ της. παγκοσμιοποίησης και η οικονομική άνθιση, όπως πάντα μετά τα συντρίμμια και τις στάχτες ενός πολέμου, ήταν ραγδαία.
Κανείς δε σκέφτηκε τότε ότι αυτό το αναδιανεμητικό σύστημα είναι μια ‘λογική του παραλόγου’, ένα ‘σχήμα οξύμωρο’. Κανείς φαίνεται δεν έκανε κάτι για να αποκαταστήσει τη λογική από τη διαστρέβλωσή της: ‘Από πού κι ως πού πρέπει να πληρώνουν κάποιοι για κάποιους άλλους και όχι ο καθένας να μην κουμαντάρει και να επενδύει μόνος του όπου θέλει τις οικονομίες του, το κομπόδεμά του, τις κρατήσεις απ’ τη σύνταξή του, τα χρήματά του?’. Και να τις δίνει σε συνταξιοδοτικά προγράμματα αν θέλει, ό,τι ποσοστό των χρημάτων θέλει και μπορεί, να τα τοκίζει στην τράπεζα ενδεχομένως, να αγοράζει ομόλογα – ντομάτες – whatever, να αγοράζει μετοχές, να τα ρίχνει σε μια δική του δουλειά ενδεχομένως – τέλος πάντων να τα φάει στις γκόμενες ή όπου αλλού θέλει.
Γιατί η ελληνική κοινωνία έβλεπε (και βλέπει, εν πολλοίς) όλα αυτά τα χρόνια την ατομική κρίση, ενέργεια και πρωτοβουλία του κάθε ανθρώπου – πολίτη να ορίζει μόνος του τα χρήματά του σα να βλέπει έναν ελέφαντα να παίζει φλάουτο?
Αυτό, και πολλά άλλα, προφανή και σε παιδιά του δημοτικού όσον αφορά τη λογική, εφάρμοσαν οι μεταπολεμικές γενιές αδιαφορώντας για την εξέλιξη των πραγμάτων. Και φυσικά για τη λογική της έμμεσης κλεψιάς που υιοθετήθηκε. Σήμερα τα πράγματα σκουραίνουν πάρα πολύ. Ήδη σε άλλες χώρες έχουν αναγκαστεί να πιουν το πικρό ποτήρι σιγά σιγά, ενώ εδώ ο κόσμος κάνει ότι δεν ξέρει και δεν ακούει τίποτα – ‘θα δούμε στο μέλλον…’.
Τα πράγματα γίνονται σιγά σιγά δραματικά όχι μόνο λόγω της γήρανσης του πληθυσμού (η οποία συγκεκριμένα στην ελλάδα και στην ιταλία είναι τρα-γι-κό-τα-τη), όχι μόνο γιατί καλείται ο κόσμος να στηρίξει ένα σάπιο σύστημα (το οποίο επιπλέον στην ελλάδα έχει κάτι δεκάδες κρατικά ταμεία και ένα δαίδαλο βλακωδών δεσμευτικών διατάξεων έως σημείου λοβοτομής της στοιχειώδους κοινής λογικής) αλλά και γιατί λόγω της παγκοσμιοποίησης, τώρα δεν είμαστε μόνοι μας σε ένα περίπου κλειστό σύστημα και οικονομία.
Δεν είναι ο απλά εργοδότης από τη μια και οι εργαζόμενοι απ’ την άλλη. Υπάρχει ο ανταγωνισμός, το outsourcing, το ‘υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια’, το ‘συγκρίνω και επιλέγω’, υπάρχουν καθεστώτα μερικής/ελαστικής απασχόλησης – άρα μειωμένων ασφαλιστικών εισφορών στο ημιθανές μια σύστημα και άλλα πολλά. Κάποιοι ακόμα ισχυρίζονται (όπως ο Rifkin) ότι η ίδια η εργασία στο μέλλον δε θα είναι καθόλου μα καθόλου δεδομένη. Θα δείξει η πορεία (ήδη δείχνει σημάδια). Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο λοιπόν?
Και επειδή την πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί να την αγνοεί επί μακρόν και χωρίς μάλιστα να απομονωθεί και να κατέβει από το τραίνο του κόσμου που τρέχει (ναι, κάποιοι λένε ότι τελικός προορισμός είναι ο γκρεμός) πρέπει να ακούγεται καμιά φορά και καμιά λογική φωνή.
Έχουμε μπλεχτεί σε μια ηλίθια φιλολογία του ‘σύνταξη στα 60, στα 65 ή στα 68?’. Γιατί όλοι να είναι ίδιοι? Τι αυτιστική νοοτροπία είναι αυτή που έχουν εμφυσήσει στα μυαλά των ανθρώπων? Γιατί εξ’ αρχής οι ασφαλιστικές εισφορές να μην ήταν χρήματα στα χέρια των ανθρώπων και ας τα έκαναν ό,τι ήθελαν? Είναι σίγουρο ότι αν τα έβαζαν και ένας ένας χωριστά στην τράπεζα πριν 40 χρόνια, περισσότερα θα έπαιρναν. Και τέλος πάντων από το να προστατευτούμε απ’ τα ατυχήματα μέχρι να υποχρεωθούμε στην ακινησία δεμένοι στο σπίτι υπάρχει χαοτική διαφορά. Για περιπτώσεις που χρειάζεται πρόνοια και για τους μη έχοντες υπάρχουν σοβαρές προτάσεις.
Απ’ ότι έχουμε καταλάβει, οι συντάξεις αποτελούν κατά κύριο λόγο έναν οικονομικό πόρο που λαμβάνει η γενιά που δεν εργάζεται πλέον λόγω γηρατειών (‘έχει βγει στη σύνταξη’) από κρατήσεις που γίνονται σε εκείνους που εργάζονται. Βεβαίως σε κάποιες περιπτώσεις (υπάρχει και άλλη λογική των πραγμάτων – η μόνη δηλαδή λογική) υπάρχουν και εξαιρέσεις όπου υιοθετείται το ‘τόσα έδωσες – τόσα λοιπόν θα λάβεις’. Συνήθως υπάρχει ένα ανακάτεμα αυτών των δύο τακτικών, του αναδιανεμητικού (το πρώτο) και του κεφαλαιοποιητικού (το δεύτερο) με σαφή έως συντριπτική υπεροχή του πρώτου (στην ελλάδα τουλάχιστο).
Το αναδιανεμητικό σύστημα στηρίζεται στη λογική ‘αρπάχτε σήμερα και αύριο κάποιοι φουκαράδες θα πληρώνουν τα σπασμένα’. Όπως τραγουδούσε και η Roisin Murphy των Moloko στα τέλη των 90’s: «The time is now»’.
Έτσι λοιπόν, όταν άρχισε να εφαρμόζεται εντατικότατα αυτή η διαστρέβλωση της λογικής (όχι μόνο της οικονομικής αλλά και της κοινής…) μετά το 2ο παγκόσμιο, όλα φάνταζαν αγγελικά πλασμένα.. Δεν υπήρχαν συντάξεις στη συντριπτική πλειοψηφία των τότε γερόντων και ουσιαστικά για τις πρώτες φουρνιές των συνταξιούχων οι αποδοχές ήταν εξασφαλισμένες, αδιαπραγμάτευτες και τέλος πάντων φαινόταν ότι ‘since the thing works, it works…’. Ασφαλώς, αφού εκείνοι που δούλευαν για να έχουν αυτοί συντάξεις ήταν ασύγκριτα περισσότεροι (ίσως υπερδεκαπλάσιοι) οι οικονομίες δεν είχαν τότε να ανησυχούν καθόλου για τους ‘εισβολείς’ της. παγκοσμιοποίησης και η οικονομική άνθιση, όπως πάντα μετά τα συντρίμμια και τις στάχτες ενός πολέμου, ήταν ραγδαία.
Κανείς δε σκέφτηκε τότε ότι αυτό το αναδιανεμητικό σύστημα είναι μια ‘λογική του παραλόγου’, ένα ‘σχήμα οξύμωρο’. Κανείς φαίνεται δεν έκανε κάτι για να αποκαταστήσει τη λογική από τη διαστρέβλωσή της: ‘Από πού κι ως πού πρέπει να πληρώνουν κάποιοι για κάποιους άλλους και όχι ο καθένας να μην κουμαντάρει και να επενδύει μόνος του όπου θέλει τις οικονομίες του, το κομπόδεμά του, τις κρατήσεις απ’ τη σύνταξή του, τα χρήματά του?’. Και να τις δίνει σε συνταξιοδοτικά προγράμματα αν θέλει, ό,τι ποσοστό των χρημάτων θέλει και μπορεί, να τα τοκίζει στην τράπεζα ενδεχομένως, να αγοράζει ομόλογα – ντομάτες – whatever, να αγοράζει μετοχές, να τα ρίχνει σε μια δική του δουλειά ενδεχομένως – τέλος πάντων να τα φάει στις γκόμενες ή όπου αλλού θέλει.
Γιατί η ελληνική κοινωνία έβλεπε (και βλέπει, εν πολλοίς) όλα αυτά τα χρόνια την ατομική κρίση, ενέργεια και πρωτοβουλία του κάθε ανθρώπου – πολίτη να ορίζει μόνος του τα χρήματά του σα να βλέπει έναν ελέφαντα να παίζει φλάουτο?
Αυτό, και πολλά άλλα, προφανή και σε παιδιά του δημοτικού όσον αφορά τη λογική, εφάρμοσαν οι μεταπολεμικές γενιές αδιαφορώντας για την εξέλιξη των πραγμάτων. Και φυσικά για τη λογική της έμμεσης κλεψιάς που υιοθετήθηκε. Σήμερα τα πράγματα σκουραίνουν πάρα πολύ. Ήδη σε άλλες χώρες έχουν αναγκαστεί να πιουν το πικρό ποτήρι σιγά σιγά, ενώ εδώ ο κόσμος κάνει ότι δεν ξέρει και δεν ακούει τίποτα – ‘θα δούμε στο μέλλον…’.
Τα πράγματα γίνονται σιγά σιγά δραματικά όχι μόνο λόγω της γήρανσης του πληθυσμού (η οποία συγκεκριμένα στην ελλάδα και στην ιταλία είναι τρα-γι-κό-τα-τη), όχι μόνο γιατί καλείται ο κόσμος να στηρίξει ένα σάπιο σύστημα (το οποίο επιπλέον στην ελλάδα έχει κάτι δεκάδες κρατικά ταμεία και ένα δαίδαλο βλακωδών δεσμευτικών διατάξεων έως σημείου λοβοτομής της στοιχειώδους κοινής λογικής) αλλά και γιατί λόγω της παγκοσμιοποίησης, τώρα δεν είμαστε μόνοι μας σε ένα περίπου κλειστό σύστημα και οικονομία.
Δεν είναι ο απλά εργοδότης από τη μια και οι εργαζόμενοι απ’ την άλλη. Υπάρχει ο ανταγωνισμός, το outsourcing, το ‘υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια’, το ‘συγκρίνω και επιλέγω’, υπάρχουν καθεστώτα μερικής/ελαστικής απασχόλησης – άρα μειωμένων ασφαλιστικών εισφορών στο ημιθανές μια σύστημα και άλλα πολλά. Κάποιοι ακόμα ισχυρίζονται (όπως ο Rifkin) ότι η ίδια η εργασία στο μέλλον δε θα είναι καθόλου μα καθόλου δεδομένη. Θα δείξει η πορεία (ήδη δείχνει σημάδια). Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο λοιπόν?
Και επειδή την πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί να την αγνοεί επί μακρόν και χωρίς μάλιστα να απομονωθεί και να κατέβει από το τραίνο του κόσμου που τρέχει (ναι, κάποιοι λένε ότι τελικός προορισμός είναι ο γκρεμός) πρέπει να ακούγεται καμιά φορά και καμιά λογική φωνή.
Έχουμε μπλεχτεί σε μια ηλίθια φιλολογία του ‘σύνταξη στα 60, στα 65 ή στα 68?’. Γιατί όλοι να είναι ίδιοι? Τι αυτιστική νοοτροπία είναι αυτή που έχουν εμφυσήσει στα μυαλά των ανθρώπων? Γιατί εξ’ αρχής οι ασφαλιστικές εισφορές να μην ήταν χρήματα στα χέρια των ανθρώπων και ας τα έκαναν ό,τι ήθελαν? Είναι σίγουρο ότι αν τα έβαζαν και ένας ένας χωριστά στην τράπεζα πριν 40 χρόνια, περισσότερα θα έπαιρναν. Και τέλος πάντων από το να προστατευτούμε απ’ τα ατυχήματα μέχρι να υποχρεωθούμε στην ακινησία δεμένοι στο σπίτι υπάρχει χαοτική διαφορά. Για περιπτώσεις που χρειάζεται πρόνοια και για τους μη έχοντες υπάρχουν σοβαρές προτάσεις.
Η γνώμη μου ωστόσο είναι ότι ήδη έχουμε μάλλον αργήσει ανεπανόρθωτα - είναι πολύ αργά. Η κατάσταση πάει προς μια σπειροειδή εξέλιξη στασιμοαμφισβήτισης, αντίδρασης, επιδείνωσης και ξαναμανά απ' την αρχή. Και αυτό διότι αυτές οι προτάσεις έπρεπε να υιοθετηθούν εξ αρχής (πολλές δεκαετίες πριν). Το πρόβλημα είναι ότι εξ’ αρχής οι κοινωνίες μας (στην ευρώπη) ήταν ανελεύθερες και θεωρούσαν τον πολίτη – άτομο σαν ένα ακόμα μαλάκα και πίστευαν και εφάρμοζαν δεισιδαιμονίες αντί για απλή οικονομική λογική. Τώρα, αν εφαρμοστούν αυτά, όλοι θα μιλήσουν για το τσουνάμι του φιλελευθερισμού. Τώρα που οι κοινωνίες, σαν άλλο κωσταλέξι, έχουν συνηθίσει να κρύβονται από τον εαυτό τους και από την πραγματικότητα, θα υπάρξει απότομη προσγείωση – και οι απότομες προσγειώσεις είναι πολύ επώδυνες. Για άλλη μια φορά θα κατηγορηθεί το άνοιγμα στον κόσμο και η λογική της ελευθερίας και όχι ο εγκλεισμός των κοινωνιών μας σε κοινωνίες κλουβιά χωρίς πνεύμα ελευθερίας των πολιτών που μας έκαναν κοινωνίες που έχουν πάρει σύνταξη απ’ τη λογική.
11 σχόλια:
Σύνταξη απο τη λογική , ή τα εμά εμά και τα εσά εμά ?
Λογική Σύνταξη.
Γράφεις,
«μετά το 2ο παγκόσμιο, όλα φάνταζαν αγγελικά πλασμένα..»,
για ποιούς ? Με τί κριτήρια πολιτικά ?
*Προφανώς άν κάποιος ήταν φρόνιμος και υπάκουος και δε παρασυρόταν από υστερόβουλους καθοδηγητές, συνταξιοδοτικά θεωρείται «κερδισμένος».
Τώρα, άν, η ελεύθερη έκφραση έχει λιγότερες δυσμενείς επιπτώσεις στη λογική σύνταξη
προβάλεται άλλη Σύνταξη «απο τη λογική»,
…«‘Από πού κι ως πού πρέπει να πληρώνουν κάποιοι για κάποιους άλλους και όχι ο καθένας να μην κουμαντάρει και να επενδύει μόνος του όπου θέλει τις οικονομίες του, το κομπόδεμά του, τις κρατήσεις απ’ τη σύνταξή του, τα χρήματά του?....»
*Οσο πλήρωνε το κράτος τις εισφορές για συντάξεις των φρoνiμων όλα καλά, it works for some people,
Σήμερα το κράτος να αποχωρήσει από τη τριμερή συμμετοχή του και ο καθένας τα δικά του.
«…..Και να τις δίνει σε συνταξιοδοτικά προγράμματα αν θέλει, ό,τι ποσοστό των χρημάτων θέλει και μπορεί, να τα τοκίζει στην τράπεζα ενδεχομένως, να αγοράζει ομόλογα – ντομάτες – whatever, να αγοράζει μετοχές, να τα ρίχνει σε μια δική του δουλειά ενδεχομένως – τέλος πάντων να τα φάει στις γκόμενες ή όπου αλλού θέλει….».
*Τώρα μάλιστα, αποδεικνύεται η πρόθεση σου να ταυτίσεις τη Σύνταξη με οικονομκά κριτήρια. Όμως η Λογική Σύνταξη δε θεωρείται οικονομικό ζήτημα αλλά ζήτημα κοινωνικής συνοχής. Δε δίδεται μόνο επειδή εργάζεται αλλά και επειδή αποκλείεται από την εργασία για πολιτικούς λόγους,
Και δεύτερο, επειδή η Λογική Σύνταξη ομοιάζει με τη γέφυρα για το πέρασμα από τη μια γενιά, στην ενδιάμεση και μετά στην επομένη. Ως «γέφυρα» λοιπόν η σύνταξη, δικαιούται και αυτή να συμμετέχει στις Δημόσιες επενδύσεις όχι βέβαια του ΠΕΧΩΔΕ αλλά του Κοινωνικής Πρόνοιας.
..."Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο λοιπόν?.."
*Αυτό φυσικά το αποφασίζει η εκάστοτε εξουσία ανάλογα με τα ποιτικά κριτήρια της.
…»Το πρόβλημα είναι ότι εξ’ αρχής οι κοινωνίες μας (στην ευρώπη) ήταν ανελεύθερες και θεωρούσαν τον πολίτη – άτομο σαν ένα ακόμα μαλάκα και πίστευαν και εφάρμοζαν δεισιδαιμονίες αντί για απλή οικονομική λογική. Τώρα, αν εφαρμοστούν αυτά, όλοι θα μιλήσουν για το τσουνάμι του φιλελευθερισμού. Τώρα που οι κοινωνίες, σαν άλλο κωσταλέξι, έχουν συνηθίσει να κρύβονται από τον εαυτό τους και από την πραγματικότητα, θα υπάρξει απότομη προσγείωση – και οι απότομες προσγειώσεις είναι πολύ επώδυνες. Για άλλη μια φορά θα κατηγορηθεί το άνοιγμα στον κόσμο και η λογική της ελευθερίας και όχι ο εγκλεισμός των κοινωνιών μας σε κοινωνίες κλουβιά χωρίς πνεύμα ελευθερίας των πολιτών που μας έκαναν κοινωνίες που έχουν πάρει σύνταξη απ’ τη λογική.»
*Από τις ανελεύθερες και κλειστές κοινωνίες δε πάς στην ελεύθερη και ανοικτή κοινωνία με πλάνες και καλές προθέσεις, όπως απέδειξε η ιστορία όταν κάποιοι βάφτιζαν τον εθνικισμό, μαρξισμό. Το άτομο το θεωρούν μαλάκα η ΤιΒι με προεξάχοντες τον Ν. Μαστοράκη, Σεφερλή, κ.ά., αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς είναι μια πραγματικότητα.
Αν τώρα εφαρμόσεις ιδεοληψίες περί «ελεύθερης- ανοικτής» κοινωνίας τότε αντί να τη μετασχηματίζεις, μάλλον την εξοντώνεις, με το τσουνάμι όχι του φιλελευθερισμού αλλά της εξαπάτησης του "μαλάκα" και της μάζας που την αποτελεί.
...... εγκλεισμός των κοινωνιών μας σε κοινωνίες κλουβιά χωρίς πνεύμα ελευθερίας των πολιτών που μας έκαναν κοινωνίες που έχουν πάρει σύνταξη απ’ τη λογική.
Διαβάστε περισσότερα...
posted by ultrasonic15 @ 1/18/2006 07:11:00 μμ ..... 1 Σxόλια ?
To thema einai pws i upoxrewtiki asfalisi einai meros mias seiras paternalistikwn ruthmisewn. To kratos antimetwpizei ton politi ws paidaki, to opoio den einai se thesi na ruthmisei ti zwi tou opws auto nomizei kai sunepws na analabei kai tin euthini gia tis kakes epiloges tou. Etsi analambanei to rolo tou mpampa-prostati kai tou epiballei na frontisei gia ta geramata tou kai gia tin ugeionomiki perithalpsi tou, exanagkazontas ton na dinei ena meros twn xrimatwn pou kerdizei gia auto to skopo.
Kata tin apopsi mou i arxi tou problimatos den brisketai sto poioi plirwnoun poious i sto poso paralogo einai to isxuon sustima, alla sto an tha eprepe outws i allws na epembainei to kratos toso polu stin idiwtiki zwi epiballontas upoxrewtiki asfalisi kai ara ena sugkekrimeno montelo zwis. O kathenas tha eprepe na antimetwpizetai ws eniliko, wrimo atomo, to opoio einai se thesi na pairnei apofaseis (estw kai zimiogones gia to idio), kathws kai na analambanei plirws tin euthuni gia tis apofaseis autes. Allos loipon tha epilexei na kratisei xrimata gia ta geramata tou (eite ependuontas, eite asfalizomenos kapou, eite kanontas masouria ta lefta tou klp) kai allos tha katalixei geros kai mpatiris (i mporei na pei "egw thelw na xarw ta lefta mou oso eimai neos kai meta na autoktonisw - mi mou ta stereite"). O aperiskeptos tupos pou tha katalixei gerompatiris prepei na analabei tis euthunes tou gia tis epiloges pou ekane ws enilikos kai emfrwn anthrwpos, opws tha analabei tis euthunes tou kai kapoios pou den ekane ugieini diatrofi oute gumnastiki kai katelixe arrwstos. Alliws tha eprepe to kratos na epiballei kai ugieini diatrofi kai gumnastiki kai safe sex kai swstes epiloges sti zwi, gia na profulaxei tous aperiskeptous...
To mono mou problima einai oti den xerw ti tha eprepe na kanei to kratos otan enas tetoios aperiskeptos pou katelixe gerompatiris pethainei tis peinas sto dromo i einai polu arrwstos. Tha ton afisei na pethanei? I diki mou apopsi einai oti prepei na ton perithalpsei (me amesi iatriki boitheia kai ena piato fagito omws kai oxi me epidomata kai loipa dekanikia pou dimiourgoun epaggelmaties aboithitous), giati den dianooumai politismeni koinwnia, stin opoia pethainei kapoios sto dromo aboithitos, oso blakas/aperiskeptos/karagkiozis ki an upirxe.
Η υποχρεωτικη ασφαλιση εχει καποιο νοημα. γιατι το κρατος πολυ δυσκολα μπορει να τηρησει μια πολιτικη μη-βοηθειας των ατομων που δεν φροντισαν για την συνταξη τους.
Φανταστειτε να καταργηθει η υποχρεωτικη ασφαλιση στην Ελλαδα. Σε 50 χρονια θα εχουμε ενα 70% τζιτζικες που δεν φροντισαν ποτε για το μελλον τους (ειναι οι ιδιοι που χανουν λεφτα στο καζινο και ζητανε τα ρεστα) και εχουν μεινει ταπι. Η πολιτικη πιεση για συνταξεις προς αυτα τα ατομα θα ειναι τεραστια και δεδομενου οτι ζουμε στην Ελλαδα που κερδιζει η μεγαλυτερη συμμορια, θα μας τα φανε παλι.
Γιαυτο ειναι πιο ρεαλιστικο να ζηταμε ενα μερος υποχρεωτικη ασφαλιση και ενα μερος εθελοντικη. Επισης ειναι σιγουρα θεμιτο να ζηταμε πιο αποδοτικα ασφαλιστικα ταμεια, που να επενδυουν εξυπνα και οχι μονο σε φρικτα ομολογα του ελληνικου δημοσιου ή σε μετοχες κρατικων εταιρειων.
Ειναι οπωσδηποτε θεμιτο αλλα και δικαιο, να ζηταμε ευελικτα ορια συνταξιοδοτησης με κινητρα για καθυστερηση της. Ο πατερας μου ειναι 68 και δουλευει φυσικα ακομα. Ξερετε οτι τις μεγαλες εισφορες που πληρωνει τα τελευταια χρονια δεν θα τις λαβει ποτε!?! γιατι η συνταξη δεν μεγαλωνει μετα τα 65!! Αυτα ειναι παρανοϊκα κινητρα...
Τερμα λοιπον στις εθελουσιες με τα λεφτα μας, τερμα στους 50ρηδες συνταξιουχους, τερμα στην κλοπη κεφαλαιων απο τους εργατικους στους τεμπεληδες.
Φρόνιμος ή Εμφρων,
Φρόνημα ή Σύνταξη.
To thema einai pws i upoxrewtiki asfalisi einai meros mias seiras paternalistikwn ruthmisewn. To kratos antimetwpizei ton politi ws paidaki, …………… outws i allws na epembainei to kratos toso polu stin idiwtiki zwi epiballontas upoxrewtiki asfalisi kai ara ena sugkekrimeno montelo zwis.
*Το κράτος μεριμνά διά την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων…Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και τελεί υπό την προστασία του κράτους …..αρθρο 22 του Συντάγματος.
Το ζήτημα βέβαια δεν είναι δογματικό αλλά η πολιτική του εφαρμογή και τα κριτήρια της, Θεωρούνται γνωστές οι ενγενείς αδυναμίες , πελατειακό κράτος , κρατικίστικη οικονομία ,διαίρει και βασίλευε , φακέλωμα και διακρίσεις σε «έμφρωνες» και «απερίσκεπτους» από πρόθεση, τους παρακολουθεί και τους ξεχωρίζει πρίν πάρουν τη σύνταξη από τα γενοφάσκια τους.
-----------------------------------
O kathenas tha eprepe na antimetwpizetai ws eniliko, wrimo atomo, to opoio einai se thesi na pairnei apofaseis (estw kai …….. …….. na epiballei kai ugieini diatrofi kai gumnastiki kai safe sex kai swstes epiloges sti zwi, gia na profulaxei tous aperiskeptous...
* Άλλο ενήλικας, άλλο θα «έπρεπε να αντιμετωπίζεται» και άλλο η πραγματικότητα. Η πολιτική πραγματικότητα ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε ελεύθερους με γνώση και σε ανελεύθερους με πλάνες. Με παιδαγωγικά κριτήρια η πραγματικότητα διακρίνει τους ενήλικες σε εκπαιδευμένους και οργανικά και λειτουργικά αναλφάβητους. Αν δεν είναι γνωστό πώς επιβιώνουν ενέργειες οι οποίες υπαγορεύονται από επίγνωση και συνειδητά, τότε είναι γνωστότερο πώς αυτοί που αντάλλαξαν τη μικρή ελευθερία της γνώμης τους με την απόριψη από το κρατικό-εκπαιδευτικό σύστημα υποφέρουν γιατί δεν επικοινωνούν επαρκώς στη γραπτή και στην ηλεκτρονική γλώσσα.
-------------------------------
To mono mou problima einai oti den xerw ti tha eprepe na kanei to kratos otan enas tetoios aperiskeptos …………… politismeni koinwnia, stin opoia pethainei kapoios sto dromo aboithitos, oso blakas/aperiskeptos/karagkiozis ki an upirxe.
* Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρεις τι θα έπρεπε να κάνει το κράτος όταν ένας τέτοιας απερίσκεπτος κατέληξε να το …… κυβερνάει …. .. ….. Δεν είναι καθόλου μυστικό, ούτε απρόβλεπτο. Το κόστος φιλανθρωπίας μιάς κρατικοδίαιτης οικονομίας θα είναι μεγαλύτερο από το κόστος του ασφαλιστικού μαζί με το αυξημένο κατασταλτικό αποτέλεσμα κατά των ενηλίκων.
"τερμα στην κλοπη κεφαλαιων απο τους εργατικους στους τεμπεληδες"SG
polu knitiko kai papatzidiko akougetai .... why ?
Η space-navigating είπε περισσότερα πράγματα και με τα οποία συμφωνώ απόλυτα σχεδόν. Αφορμή για το ποστ, εκτός από το άρθρο στο enet.gr ήταν συζήτηση που είχα με γνωστό μου που δουλεύει σε δημόσια υπηρεσία πριν (και έχει τουλάχιστο 30 χρόνια μπροστά του σαν εργαζόμενος εκεί), ο οποίος μου 'λεγε ότι 'μα, οι συντάξεις στο δημόσιο [στο ασφαλιστικό ταμείο του δημοσίου δηλαδή] είναι εξασφαλισμένες - δημόσιο είναι'.
Ρε μάγκα του λέω πώς είναι εξασφαλισμένες, αφού η μελλοντική εξέλιξη των πραγμάτων είναι να μειωθεί δραματικά ο δημόσιος τομέας σε προσωπικό και άρα η αναλογία εργαζομένων προς συνταξιοδοτούμενους θα γίνει μοιραία λίγοι προς πολλά? Δε βγαίνουν τα νούμερα.
Τέλος πάντων, πολύς κόσμος νομίζει ότι τα λεφτά για τις συντάξεις τα δίνει ο μπάρμπα μπεν που έβγαζε το ρύζι ή έρχονται από κανένα πλούσιο θείο απ' το Μίτσιγκαν. Δυστυχώς, δεν είναι έτσι.
[Η παρατήρηση του ΣΓ έχει όντως τη σημασία της και μια ματιά στο σχετικό λινκ που έχει το ποστ σχετικά με σοβαρές προτάσεις δίνει κάποιες προτάσεις που περιέχουν και τέτοιες σκέψεις]
Το τελικό συμπέρασμα που ήθελα και θέλω να καταλήξω από το ποστ είναι ότι η προσγείωση με το ασφαλιστικό θα είναι ανώμαλη, απότομη και όχι σταδιακή γιατί πολύς κόσμος νομίζει ότι ζει στον κόσμο του χάρι πότερ που τα 'καλά πράγματα' πραγματοποιούνται επειδή 'είναι καλά' και τα κακά μπορούμε ασφαλώς πάντα να τα κρατάμε μακριά μας.
"polu knitiko kai papatzidiko akougetai"
τι να σου πω, δεν εχω περασει ποτε απο την ΚΝΕ. Απλη περιγραφη της πραγματικοτητας κανω, ειδικα οταν εξηγησα πιο πανω πως τιμωρουνται τα εργατικα ατομα που δουλευουν πανω απο το οριο συνταξιοδοτησης.
"gbQ Το κράτος μεριμνά διά την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων…Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και τελεί υπό την προστασία του κράτους …..αρθρο 22 του Συντάγματος."
νασαι καλα μου εδωσας ακομα ενα πραγμα που πρεπει να αλλαξει στο ελληνικο Συνταγμα!
Tο άρθρο «διέξοδος από το αδιέξοδο στο ασφαλιστικό», των Αβραμίδη, Ξαφά, Μπήτρος,sto.. liberty.net
περιλαμβάνει μια «διάγνωση» και αντί θεραπείας προβάλλει Αρχές-αξιώματα.
Η «θεραπεία» όμως απαιτεί αποδεικτικό λόγο και όχι δογματικές αρχές.
* Προβάλλεται ο μύθος του αξιώματος του αναδιεμητικού ρόλου της σύνταξης ενώ μία αλήθεια, μία καταλληλότερη οπτική γωνία, μία χρησιμότερη αποδεικτική διαλεκτική μεθοδολογία είναι αυτή που θεωρεί τη συγκυριακή εισφορά του κράτους (βλ. Νορβηγία)
ως ΔΗΜ. ΕΠΈΝΔΥΣΗ με κριτήριο τη κοινωνική συνοχή, ακριβώς όπως η κατασκευή ενός αυτοκινητοδρόμου εξυπηρετεί την κυκλοφορία των ανθρώπινων πόρων και των εμπορευμάτων μέσω αυτοκινήτων.
* Το άρθρο χρησιμοποιεί τον όρο «ελεύθερη» επιλογή του ασφαλιζομένου να επιλέγει τους οικονομικού όρους των εισφορών του όταν γνωρίζει ότι μιλάνε για πλαίσιο θεμιτού ή αθέμιτου ανταγωνισμού. Αρα η επιστημονικότερη διατύπωση είναι μάλλον, Ανταγωνιστική επιλογή του ασφαλιζομένου, ώστε να μη διαστρεβλώνεται η έννοια της ελευθερίας από αυτούς που την επικαλούνται ακριβώς όπως κάποιοι σοσιαλιστές στη πορεία τους του φόρεσαν και τον μανδύα του εθνικισμού.
* Επίσης απαξιώνει όλες τις πολιτικές, κόμμάτων, συνδικαλιστών, μειονοτήτων, προνομιούχων, αλλά, ταυτόχρονα δε στηρίζει πολιτικέs λύσεις μετασχηματισμού. Το άρθρο φαίνεται να στηρίζει αυτό που παραλείπετε, την ιδιωτική ασφάλιση. Δεν αναφέρεται ούτε στα κερδοφόρα αποτελέσματα μέσω των προγραμμάτων περίθαλψης, ούτε στα ελάχιστα μέσω του τομέα συντάξεων. Ενώ «απευθύνεται» σε αυτή τη μέθοδο ως λύση, την αγνοεί αποφεύγοντας και τη θεμιτή διαφήμιση για όσα έχει πετύχει.
* Κεφάλαια για οικονομική ανάπτυξη υπάρχουν στο Χρηματιστήριο,στις Τράπεζες, στο Εφοπλιστικό. Εκεί μπορούν να συνδεθούν τα κεφάλαια ανάπτυξης με οποιαδήποτε λύση στο ασφαλιστικό κλπ …………………
"μία χρησιμότερη αποδεικτική διαλεκτική μεθοδολογία είναι αυτή που θεωρεί τη συγκυριακή εισφορά του κράτους (βλ. Νορβηγία)
ως ΔΗΜ. ΕΠΈΝΔΥΣΗ με κριτήριο τη κοινωνική συνοχή"
ναι, ενδιαφερον. Ελα που δεν βλεπω την λεγομενη κοινωνικη συνοχη σαν τιποτα αλλο απο εκβιασμο! Η μας δινετε κατι που δεν αξιζουμε,ή τα κανουμε ολα λιμπα! Περισσοτερα εδω
"Αρα η επιστημονικότερη διατύπωση είναι μάλλον, Ανταγωνιστική επιλογή του ασφαλιζομένου"
δεν καταλαβαινω. Ο πελατης επιλεγει ελευθερα, οι εταιρειες αναταγωνιζονται. Οχι οι πελατες.
"Δεν αναφέρεται ούτε στα κερδοφόρα αποτελέσματα μέσω των προγραμμάτων περίθαλψης, ούτε στα ελάχιστα μέσω του τομέα συντάξεων."
παλι δεν καταλαβαινω. Τα κερδοφορα αποτελεσματα τινος?
"Κεφάλαια για οικονομική ανάπτυξη υπάρχουν στο Χρηματιστήριο,στις Τράπεζες, στο Εφοπλιστικό. Εκεί μπορούν να συνδεθούν τα κεφάλαια ανάπτυξης με οποιαδήποτε λύση στο ασφαλιστικό κλπ"
Προτεινεις να φαμε τα λεφτα των μικρομετοχων? Τωρα σιγουρα δεν καταλαβα καλα...
*"μία χρησιμότερη αποδεικτική διαλεκτική μεθοδολογία είναι αυτή που θεωρεί τη συγκυριακή εισφορά του κράτους (βλ. Νορβηγία)
ως ΔΗΜ. ΕΠΈΝΔΥΣΗ με κριτήριο τη κοινωνική συνοχή"
sg "....Ελα που δεν βλεπω την λεγομενη κοινωνικη συνοχη σαν τιποτα αλλο απο εκβιασμο! Η μας δινετε κατι που δεν αξιζουμε,ή τα κανουμε ολα λιμπα! Περισσοτερα εδω...."
*Πράγματι η κοινωνική συνοχή αντιπαλεύει με το κοινωνικό εκβιασμό όπως λέει και ο Σ.Γεωργανάς στον 10ο Μύθο,
"Μαλιστα οι πιο αξιοπρεπεις σιγουρα θα παρουν λιγοτερα λεφτα απο αυτους που δεν ντρεπονται να ξεφτιλιζονται."
*Αλλά, τον εκβιασμό τον αντιπαλεύεις με τη συνοχή, άρα σε αυτή τη κατεύθυνση λύνεις και το ασφαλιστικό.
*"Αρα η επιστημονικότερη διατύπωση είναι μάλλον, Ανταγωνιστική επιλογή του ασφαλιζομένου"
sg "δεν καταλαβαινω. Ο πελατης επιλεγει ελευθερα, οι εταιρειες αναταγωνιζονται. Οχι οι πελατες.*
*και οι ασφαλισμένος-πελάτες ανταγωνίζονται τούς άλλους ασφαλισμένους, οπότε υπάρχει ευκαιρία προσφοράς απο τις εταιρίες θεμιτού ανταγωνισμού.
*"Δεν αναφέρεται ούτε στα κερδοφόρα αποτελέσματα μέσω των προγραμμάτων περίθαλψης, ούτε στα ελάχιστα μέσω του τομέα συντάξεων."
sg ,"παλι δεν καταλαβαινω. Τα κερδοφορα αποτελεσματα τινος?"
*Πράγματι υπάρχει γρίφος σκοπιμος στη διατύπωση, η ιδιωτ ασφάλιση διαπρέπει στο τομέα υγείας και υστερεί στη σύνταξη.
*Κεφάλαια για οικονομική ανάπτυξη υπάρχουν στο Χρηματιστήριο,στις Τράπεζες, στο Εφοπλιστικό. Εκεί μπορούν να συνδεθούν τα κεφάλαια ανάπτυξης με οποιαδήποτε λύση στο ασφαλιστικό κλπ"
sg "Προτεινεις να φαμε τα λεφτα των μικρομετοχων? Τωρα σιγουρα δεν καταλαβα καλα... "
*Nα μη πώ, όποιος έχει τη μύγα ...
για αξιοποίηση κεφαλαίων ασφαλιστικών εισφορών... μιλάνε.
Iδού τα κεφάλαια,ΧΡ, ΤΡ, ΕΦ,
άς αξιοποιηθούν και βλέπουμε τα κεφάλαια απο εισφορές .....
Δημοσίευση σχολίου